SPRAWOZDANIE w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie zgłaszania transakcji finansowania papierów wartościowych oraz przejrzystości tych transakcji

31.3.2015 - (COM(2014)0040 – C8‑0023/2014 – (2014)0017(COD)) - ***I

Komisja Gospodarcza i Monetarna
Sprawozdawca: Renato Soru


Procedura : 2014/0017(COD)
Przebieg prac nad dokumentem podczas sesji
Dokument w ramach procedury :  
A8-0120/2015
Teksty złożone :
A8-0120/2015
Teksty przyjęte :

PROJEKT REZOLUCJI USTAWODAWCZEJ PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO

w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie zgłaszania transakcji finansowania papierów wartościowych oraz przejrzystości tych transakcji

(COM(2014)0040 – C8‑0023/2014 – 2014(COD))

(Zwykła procedura ustawodawcza: pierwsze czytanie)

Parlament Europejski,

–       uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2014)0040),

–       uwzględniając art. 294 ust. 2 oraz art. 114 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, zgodnie z którymi wniosek został przedstawiony Parlamentowi przez Komisję (C8-0023(2014)),

–       uwzględniając art. 294 ust. 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–       uwzględniając opinię Europejskiego Banku Centralnego z dnia 7 lipca 2014 r.[1],

–       uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego z dnia 10 lipca 2014 r.[2],

–       uwzględniając art. 59 Regulaminu,

–       uwzględniając sprawozdanie Komisji Gospodarczej i Monetarnej (A8-0120/2015),

1.      przyjmuje poniższe stanowisko w pierwszym czytaniu;

2.      zwraca się do Komisji o ponowne przekazanie mu sprawy, jeśli uzna ona za stosowne wprowadzić znaczące zmiany do swojego wniosku lub zastąpić go innym tekstem;

3.      zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji, a także parlamentom narodowym.

Poprawka  1

POPRAWKI PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO[3]*

do wniosku Komisji

---------------------------------------------------------

2014/0017 (COD)

ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY

w sprawie zgłaszania transakcji finansowania papierów wartościowych oraz przejrzystości tych transakcji

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 114,

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,

po przekazaniu projektu aktu ustawodawczego parlamentom narodowym,

uwzględniając opinię Europejskiego Banku Centralnego[4],

uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego[5],

uwzględniając opinię Komitetu Regionów[6],

[…]

stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą[7],

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)      Światowy kryzys finansowy, który wybuchł w latach 2007-2008, uwidocznił szereg problemów w systemie finansowym – nadmiar działań spekulacyjnych, istotne luki w regulacjach, nieskuteczny nadzór, brak przejrzystości na rynkach oraz nadmierną złożoność produktów finansowych. Unia wprowadziła szereg środków w celu zwiększenia solidności i stabilności systemu bankowego, w tym zaostrzone wymogi kapitałowe, przepisy służące ulepszeniu ładu korporacyjnego i nadzoru oraz zasady restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji. W tym kontekście decydujące znaczenie mają również postępy osiągnięte w tworzeniu unii bankowej. Kryzys uwypuklił przy tym potrzebę zwiększenia przejrzystości i polepszenia monitorowania nie tylko w tradycyjnym sektorze bankowym, ale również w przypadku działalności kredytowej prowadzonej przez instytucje niebędące bankami, czyli w tzw. równoległym systemie bankowym, którego wielkość aktywów jest niepokojąca, jako że odpowiada już połowie aktywów regulowanego systemu bankowego. W związku z tym wszelkie luki regulacyjne dotyczące tej działalności, która jest podobna do działalności banków, mogą wywołać negatywne skutki w obrębie regulowanego systemu finansowego. Nadmierne wykorzystywanie dźwigni finansowej w systemie finansowym, zwłaszcza gdy powoduje ono nasilenie działalności równoległego systemu bankowego, powinno być ograniczane, by uniknąć kolejnego poważnego kryzysu finansowego.

(1a)    W tym kontekście należy przypomnieć, że główne zadanie sektora finansowego powinno polegać na zapewnianiu finansowania gospodarki produkcyjnej, nie zaś na spekulacji aktywami.

(2)       Rada Stabilności Finansowej oraz Europejska Rada ds. Ryzyka Systemowego – w kontekście prowadzonych przez nie prac mających na celu ograniczenie równoległego systemu bankowego – zidentyfikowały ryzyka związane z transakcjami finansowania papierów wartościowych. Transakcje finansowania papierów wartościowych, w tym transakcje odkupu, udzielanie pożyczek papierów wartościowych lub towarów, zaciąganie pożyczek papierów wartościowych lub towarów, transakcje zwrotne kupno-sprzedaż (buy-sell back) lub sprzedaż-kupno (sell-buy back), swapy płynności i transakcje zamiany zabezpieczeń, mogą prowadzić do zwiększenia dźwigni finansowej i procykliczności oraz nasilenia wzajemnych powiązań na rynkach finansowych. W szczególności brak przejrzystości przy stosowaniu transakcji finansowania papierów wartościowych uniemożliwił organom regulacyjnym i organom nadzoru, a także inwestorom, właściwe oszacowanie i monitorowanie stosownych ryzyk o charakterze podobnym do ryzyka bankowego oraz stopnia wzajemnych powiązań w systemie finansowym w okresie przed wybuchem kryzysu finansowego oraz w jego trakcie. W tym kontekście Rada Stabilności Finansowej przyjęła w dniu 29 sierpnia 2013 r. ramy polityczne mające na celu uwzględnienie ryzyk w równoległym systemie bankowym związanych z udzielaniem pożyczek papierów wartościowych i transakcjami odkupu. Ramy te zostały następnie zatwierdzone we wrześniu 2013 r. przez przywódców państw grupy G-20.

(2a)     W dniu 14 października 2014 r. Rada Stabilności Finansowej opublikowała w związku z tym ramy regulacyjne dotyczące redukcji wartości zabezpieczeń przekazanych w nierozliczanych centralnie transakcjach finansowania papierów wartościowych. Wobec braku rozliczania operacje takie wiążą się z większym ryzykiem, jeśli nie są odpowiednio zabezpieczone. Zwiększenie przejrzystości ponownego wykorzystania zabezpieczeń będzie pierwszym krokiem w kierunku podniesienia zdolności kontrahentów do analizowania ryzyka i zapobiegania mu, jednak Rada Stabilności Finansowej uznała, że należy również zaproponować dalsze reformy, jeśli chodzi o wymogi dotyczące redukcji wartości zabezpieczenia i depozytów zabezpieczających, by uczestnicy rynku musieli stosować redukcje wartości do aktywów otrzymanych jako zabezpieczenia w przypadku nierozliczanych centralnie transakcji finansowania papierów wartościowych z udziałem podmiotów niebędących bankami. Propozycje te mają zapobiegać nadmiernemu stosowaniu dźwigni oraz zmniejszyć ryzyko koncentracji i niewykonania zobowiązania. Rada Stabilności Finansowej ma zakończyć prace dotyczące wspomnianych redukcji wartości zabezpieczeń do 2016 r., kiedy to opracuje ostateczny zestaw zaleceń dotyczących redukcji wartości zabezpieczeń przedstawionych w nierozliczanych centralnie transakcjach finansowania papierów wartościowych między podmiotami niebędącymi bankami. ESMA będzie monitorować ten proces i przygotuje sprawozdanie dla Komisji, w którym przedstawione zostaną sposoby opracowania europejskich ram zgodnych z obowiązującymi zaleceniami Rady Stabilności Finansowej w zakresie redukcji wartości dotyczących nierozliczanych centralnie transakcji finansowania papierów wartościowych. W sprawozdaniu tym uwzględnione zostaną również skutki ilościowe zaleceń Rady Stabilności Finansowej, tak aby można było wybrać najlepsze rozwiązanie, jeżeli chodzi o wprowadzanie tych zaleceń w Unii. Komisja następnie odniesie się do tych kwestii w sprawozdaniu sporządzonym dla Parlamentu Europejskiego i Rady, obejmującym – jeżeli to zasadne – stosowne wnioski ustawodawcze.

(3)      W marcu 2012 r. Komisja opublikowała Zieloną księgę w sprawie równoległego systemu bankowego. Na podstawie obszernych uwag otrzymanych w odpowiedzi na konsultacje oraz uwzględniając rozwój sytuacji na świecie, w dniu 4 września 2013 r. Komisja opublikowała komunikat ▌poświęcony równoległemu systemowi bankowemu. W komunikacie tym podkreślono, że złożoność i brak przejrzystości transakcji finansowania papierów wartościowych utrudniają identyfikację kontrahentów oraz monitorowanie koncentracji ryzyka. Prowadzi to jednocześnie do nadmiernego wzrostu dźwigni finansowej w systemie finansowym.

(4)      W październiku 2012 r. grupa ekspertów wysokiego szczebla pod przewodnictwem Erkki Liikanena przyjęła sprawozdanie poświęcone strukturalnej reformie unijnego sektora bankowego. Omówiono w nim m.in. wzajemne zależności między tradycyjnym i równoległym systemem bankowym. W sprawozdaniu uznano istnienie ryzyk związanych z działalnością w ramach równoległego systemu bankowego, takich jak wysoka dźwignia finansowa i procykliczność, a także wezwano do ograniczenia wzajemnych powiązań między bankami i równoległym systemem bankowym, które stanowiły jedną z przyczyn efektu domina w trakcie systemowego kryzysu bankowego. W sprawozdaniu zaproponowano również pewne środki strukturalne mające służyć zlikwidowaniu utrzymujących się słabych punktów w unijnym systemie bankowym.

(5)      Strukturalne reformy unijnego systemu bankowego są przedmiotem odrębnego wniosku ustawodawczego. Objęcie banków środkami o charakterze strukturalnym może jednak prowadzić do przenoszenia niektórych rodzajów działalności do słabiej regulowanych obszarów gospodarki, takich jak równoległy system bankowy. Z tego względu wnioskowi ustawodawczemu w sprawie reform strukturalnych unijnego sektora bankowego powinno towarzyszyć ustanowienie wiążących wymogów dotyczących przejrzystości transakcji finansowania papierów wartościowych oraz ich zgłaszania, które to wymogi określono w niniejszym rozporządzeniu. Przepisy niniejszego rozporządzenia dotyczące przejrzystości uzupełniają tym samym unijne przepisy w sprawie reform strukturalnych.

(6)      Niniejsze rozporządzenie stanowi odpowiedź na konieczność zwiększenia przejrzystości rynków transakcji finansowania papierów wartościowych, a tym samym również całego systemu finansowego. Aby zapewnić równe warunki konkurencji oraz międzynarodową konwergencję, niniejsze rozporządzenie uwzględnia zalecenia Rady Stabilności Finansowej. Tworzy ono unijne ramy, dzięki którym informacje dotyczące transakcji finansowania papierów wartościowych mogą być sprawnie zgłaszane do repozytoriów transakcji oraz inwestorom. Konieczność zapewnienia międzynarodowej konwergencji podkreśla prawdopodobieństwo, że w wyniku reform strukturalnych w unijnym sektorze bankowym określone rodzaje działalności, które obecnie są prowadzone przez tradycyjne banki, mogą zostać przeniesione do równoległego systemu bankowego i mogą być prowadzone zarówno przez podmioty finansowe, jak i niefinansowe. Pewne rodzaje działalności mogą się więc stać jeszcze mniej przejrzyste dla organów regulacyjnych i organów nadzoru, co uniemożliwi im uzyskanie należytego oglądu ryzyk związanych z transakcjami finansowania papierów wartościowych. W ten sposób istniejące już na niektórych rynkach trwałe powiązania między regulowanym a równoległym sektorem bankowym uległyby jeszcze większemu zacieśnieniu.

(7)      Aby rozwiązać problemy poruszone w zaleceniach Rady Stabilności Finansowej oraz uwzględnić zmiany, których można oczekiwać w wyniku strukturalnej reformy unijnego sektora bankowego, państwa członkowskie przyjmą prawdopodobnie różniące się środki krajowe, które mogą stwarzać przeszkody dla sprawnego funkcjonowania rynku wewnętrznego oraz okazać się szkodliwe dla uczestników rynków i stabilności finansowej. Ponadto przy braku zharmonizowanych przepisów dotyczących przejrzystości organom krajowym trudno jest porównywać dane z poziomu mikro pochodzące z różnych państw członkowskich, a tym samym zrozumieć faktyczne ryzyko, jakie poszczególni uczestnicy rynku stanowią dla systemu. Należy zatem zapobiec powstawaniu w Unii tego rodzaju zakłóceń i przeszkód. W związku z powyższym właściwą podstawą prawną dla niniejszego rozporządzenia powinien być art. 114 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej („TFUE”), zgodnie z wykładnią przyjętą w świetle jednolitego orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

(8)      W nowych przepisach dotyczących przejrzystości określono zatem wymóg zgłaszania szczegółowych informacji dotyczących transakcji finansowania papierów wartościowych zawieranych przez wszystkich uczestników rynku, niezależnie od tego, czy są to podmioty finansowe czy niefinansowe, w tym informacji o składzie zabezpieczenia związanego z transakcją, informacji o tym, czy zabezpieczenie to jest dostępne do wykorzystania lub czy zostało już wykorzystane, a także o zastosowanych redukcjach wartości zabezpieczenia. Aby zminimalizować dodatkowe koszty operacyjne ponoszone przez uczestników rynku, ▌nowe przepisy i standardy powinny być oparte na istniejących procedurach i infrastrukturze, wprowadzonych w dziedzinie instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym. Z tego powodu niniejsze ramy prawne w możliwie największym stopniu identyczne z ramami ustanowionymi w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 648/2012 w odniesieniu do zgłaszania kontraktów pochodnych do zarejestrowanych w tym celu repozytoriów transakcji. Powinno to również umożliwić repozytoriom transakcji, które uzyskały zezwolenie zgodnie z tym rozporządzeniem, w tym repozytoriom transakcji z państw trzecich, pełnienie funkcji repozytorium przewidzianej w nowych przepisach, jeżeli spełniają one określone dodatkowe kryteria.

(8a)     Banki centralne ESBC są zwolnione z obowiązku zgłaszania transakcji finansowania papierów wartościowych do repozytoriów transakcji, muszą one jednak współpracować z właściwymi władzami, w tym na żądanie przekazywać im bezpośrednio opis realizowanych transakcji finansowania papierów wartościowych.

(8b)     W celu zapewnienia efektywnego wdrożenia zgłaszania transakcji finansowania papierów wartościowych konieczne jest stopniowe wdrożenie wymogów przez kontrahentów. Należy wziąć pod uwagę rzeczywiste możliwości kontrahenta w zakresie wywiązania się z obowiązków sprawozdawczych.

(9)      W konsekwencji informacje na temat ryzyk związanych z rynkami transakcji finansowania papierów wartościowych będą przechowywane centralnie i będą łatwo i bezpośrednio dostępne dla, między innymi, Europejskiego Urzędu Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych (ESMA), Europejskiego Urzędu Nadzoru Bankowego (EUNB), Europejskiego Urzędu Nadzoru Ubezpieczeń i Pracowniczych Programów Emerytalnych (EIOPA), odpowiednich właściwych organów, Europejskiej Rady ds. Ryzyka Systemowego (ERRS) i odpowiednich banków centralnych Europejskiego Systemu Banków Centralnych (ESBC), w tym Europejskiego Banku Centralnego (EBC), do celów identyfikowania i monitorowania ryzyk dla stabilności finansowej związanych z działalnością prowadzoną przez regulowane i nieregulowane podmioty w ramach równoległego systemu bankowego. Opracowując regulacyjne standardy techniczne przewidziane w niniejszym rozporządzeniu lub proponując ich zmiany, ESMA powinien uwzględnić istniejące standardy ustanowione na podstawie art. 9 rozporządzenia (UE) nr 648/2012 i regulujące repozytoria transakcji w odniesieniu do kontraktów pochodnych oraz uwzględnić ich rozwój w przyszłości, jak również powinien dążyć do zapewnienia, by odpowiednie właściwe organy, ERRS oraz odpowiednie banki centralne należące do ESBC, w tym EBC, miały bezpośredni i natychmiastowy dostęp do wszystkich informacji niezbędnych im do wykonywania swoich obowiązków.

(10)    Nie naruszając przepisów prawa karnego lub prawa podatkowego, właściwe organy, ESMA, podmioty lub osoby fizyczne i prawne inne niż właściwe organy, uzyskujące poufne informacje, powinny wykorzystywać te informacje wyłącznie do wykonywania swych obowiązków oraz pełnienia swych funkcji. Nie powinno to jednak uniemożliwiać wykonywania funkcji organów krajowych odpowiedzialnych za zapobieganie, badanie lub naprawę skutków złej administracji zgodnie z przepisami prawa krajowego.

(11)    Transakcje finansowania papierów wartościowych są szeroko stosowane przez kontrahentów finansowych i niefinansowych i mogą dla nich stanowić ryzyko. Zarządzający funduszami wykorzystują transakcje finansowania papierów wartościowych w celu wydajnego zarządzania portfelem. Może to mieć znaczny wpływ na wyniki tych funduszy. Transakcje te mogą być stosowane w celu osiągnięcia celów inwestycyjnych lub w celu zwiększenia rentowności. Transakcje finansowania papierów wartościowych mogą obejmować swapy przychodu całkowitego, swapy płynności i transakcje zamiany zabezpieczeń. Również one są szeroko stosowane przez zarządzających funduszami w celu uzyskania dostępu do określonych strategii lub w celu zwiększenia rentowności. Transakcje finansowania papierów wartościowych prowadzą ▌do zwiększenia ogólnego profilu ryzyka funduszu, podczas gdy ich stosowanie nie jest właściwie ujawniane inwestorom. Niezwykle istotne jest zapewnienie, by inwestujący w takie fundusze byli w stanie ocenić ogólny profil ryzyka i zysku funduszy inwestycyjnych i mogli podejmować świadome decyzje.

(11a)   Ponadto transakcje finansowania papierów wartościowych są wykorzystywane również przez innych kontrahentów finansowych, np. instytucje kredytowe, i niefinansowych, co rodzi określone ryzyko dla posiadaczy udziałów lub klientów tych kontrahentów. Dlatego też instytucje kredytowe powinny ujawniać prowadzoną przez siebie działalność związaną z transakcjami finansowania papierów wartościowych. Podobnie od spółek notowanych na giełdzie wymaga się ujawniania udziałowcom wszelkiej prowadzonej przez nie działalności związanej z transakcjami finansowania papierów wartościowych, a udziałowcy powinni być w stanie podejmować świadome decyzje co do profilu ryzyka spółek, w które inwestują. W związku z tym te instytucje kredytowe i spółki notowane na giełdzie powinny również w regularnie publikowanych sprawozdaniach podawać do publicznej wiadomości informacje o prowadzonej przez nie działalności związanej z transakcjami finansowania papierów wartościowych.

(12)    Inwestycje dokonywane na podstawie niepełnych lub niedokładnych informacji na temat strategii inwestycyjnej danego funduszu mogą narazić inwestorów na znaczne straty. Bardzo ważną kwestią jest zatem, by fundusze inwestycyjne ujawniały wszystkie wiarygodne i szczegółowe dane dotyczące stosowania przez nie transakcji finansowania papierów wartościowych. W przypadku funduszy inwestycyjnych pełna przejrzystość jest szczególnie istotna, gdyż wszystkie aktywa, które są przedmiotem transakcji finansowania papierów wartościowych, nie są własnością zarządzających funduszem, lecz inwestujących w fundusz. Ujawnianie pełnych informacji w odniesieniu do transakcji finansowania papierów wartościowych stanowi zatem niezbędne narzędzie ochrony przed możliwymi konfliktami interesów.

(13)    Nowe przepisy dotyczące przejrzystości transakcji finansowania papierów wartościowych oraz innych struktur finansowania są ściśle powiązane z przepisami dyrektyw Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/65/WE[8] i 2011/61/UE[9], ponieważ dyrektywy te tworzą ramy prawne regulujące ustanawianie przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania, zarządzanie tymi przedsiębiorstwami oraz ich wprowadzanie do obrotu.

(14)    Przedsiębiorstwa zbiorowego inwestowania mogą działać jako przedsiębiorstwa zbiorowego inwestowania w zbywalne papiery wartościowe (UCITS) zarządzane przez zarządzających UCITS lub spółki inwestycyjne UCITS z zezwoleniem wydanym zgodnie z dyrektywą 2009/65/WE bądź jako alternatywne fundusze inwestycyjne (AFI) zarządzane przez zarządzających alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi (ZAFI) posiadających zezwolenie lub zarejestrowanych zgodnie z dyrektywą 2011/61/UE. Nowe przepisy dotyczące przejrzystości uzupełniają przepisy tych dyrektyw. W związku z tym te nowe jednolite przepisy dotyczące przejrzystości transakcji finansowania papierów wartościowych oraz innych struktur finansowania powinny obowiązywać, uzupełniając przepisy określone w dyrektywach 2009/65/WE i 2011/61/UE.

(15)    Aby inwestorzy mogli zyskać świadomość ryzyka związanego ze stosowaniem transakcji finansowania papierów wartościowych i innych struktur finansowania, zarządzający funduszami powinni w swoich okresowych sprawozdaniach udostępniać szczegółowe informacje na temat wszelkich przypadków stosowania tych technik. Okresowe sprawozdania, które już dziś muszą przedstawiać spółki zarządzające UCITS, spółki inwestycyjne UCITS i zarządzający AFI, powinny być uzupełnione o dodatkowe informacje dotyczące stosowania transakcji finansowania papierów wartościowych oraz innych struktur finansowania.

(15a)   Wytyczne dla właściwych organów i podmiotów zarządzających UCIT opublikowane przez ESMA w dniu 18 grudnia 2012 r. (ESMA/2012/832) odnoszą się do opcjonalnych ram prawnych dotyczących obowiązków zgłaszania dla podmiotów zarządzających UCIT. W celu zmniejszenia obciążenia administracyjnego podmiotów zarządzających UCIT i AFI, które już stosują się do tych wytycznych, nie należy wymagać od nich ponownego dostarczania jakiegokolwiek prospektu emisyjnego, który jest już zgodny z istniejącymi wytycznymi.

(16)    Polityka inwestycyjna funduszu w odniesieniu do transakcji finansowania papierów wartościowych oraz innych struktur finansowania powinna być wyraźnie ujawniona w dokumentach udostępnianych przed zawarciem umowy, takich jak prospekt emisyjny w przypadku UCITS oraz informacje ujawniane inwestorom przed zawarciem umowy w przypadku AFI. Powinno to zapewnić zrozumienie i uznanie przez inwestorów związanych z tym ryzyk przed podjęciem przez nich decyzji o dokonaniu inwestycji w konkretny UCITS lub AFI.

(17)    Ponowne wykorzystanie instrumentów finansowych ma na celu zapewnienie płynności i umożliwienie kontrahentom zmniejszenia kosztów finansowania. Prowadzi ono jednak do powstawania złożonych łańcuchów zabezpieczeń między tradycyjną bankowością a równoległym systemem bankowym, co stwarza zagrożenia dla stabilności finansowej. Brak przejrzystości co do zakresu, w jakim instrumenty finansowe przekazane jako zabezpieczenie zostały ponownie wykorzystane, oraz co do związanych z tym zagrożeń w przypadku upadłości może prowadzić do spadku zaufania do kontrahentów oraz zwiększyć ryzyka dla stabilności finansowej.

(18)    Celem niniejszego rozporządzenia jest ustanowienie w odniesieniu do ponownego wykorzystania instrumentów finansowych surowszych wymogów dotyczących informowania kontrahentów ▌. Zatem przewidziane w niniejszym rozporządzeniu przepisy dotyczące ponownego wykorzystywania instrumentów finansowych powinny obowiązywać, przykładowo, w stosunku do funduszy i depozytariuszy jedynie w takim stopniu, w jakim ramy prawne dla funduszy inwestycyjnych, stanowiące lex specialis i mające pierwszeństwo przed przepisami niniejszego rozporządzenia, nie przewidują bardziej surowych przepisów dotyczących dalszego wykorzystywania zabezpieczenia. W szczególności niniejsze rozporządzenie nie powinno naruszać żadnych przepisów ograniczających możliwość ponownego wykorzystania przez kontrahentów instrumentów finansowych, które zostały przekazane jako zabezpieczenie przez kontrahentów lub inne osoby.

(18a)  Warunki, na jakich kontrahenci mają prawo do ponownego wykorzystania instrumentów finansowych oraz mogą korzystać z tego prawa, nie zmniejsza w żaden sposób ochrony gwarantowanej w przypadku uzgodnienia dotyczącego zabezpieczeń finansowych polegającego na przeniesieniu tytułu w świetle dyrektywy 2002/47/WE Parlamentu Europejskiego i Rady[10].

(18b)  Definicja terminu „ponowne wykorzystanie” w niniejszym rozporządzeniu jest dostosowana do definicji tego terminu przyjętej w zaleceniach Rady Stabilności Finansowej. Do celów niniejszego rozporządzenia „ponowne wykorzystanie” obejmuje pojęcie ponownego wykorzystania, bez uszczerbku dla wykorzystania terminu „ponowne wykorzystanie” w innych aktach ustawodawczych Unii, np. w dyrektywie 2014/91/UE[11].

(19)    Aby zapewnić przestrzeganie przez kontrahentów obowiązków wynikających z niniejszego rozporządzenia oraz podobne traktowanie kontrahentów w całej Unii, należy zapewnić sankcje i środki administracyjne, które są skuteczne, proporcjonalne i odstraszające. W związku z tym sankcje i środki administracyjne określone niniejszym rozporządzeniem powinny spełniać określone podstawowe wymogi mające związek z: adresatami tych sankcji i środków; kryteriami, które należy uwzględniać przy ich stosowaniu; podawaniem informacji o sankcjach i środkach do wiadomości publicznej; zasadniczymi uprawnieniami do nakładania sankcji i środków, jak również z wysokością administracyjnych sankcji pieniężnych. Właściwe jest, by środki i sankcje ustanowione na podstawie dyrektyw 2009/65/WE i 2011/61/UE miały zastosowanie do naruszeń określonych w niniejszym rozporządzeniu wymogów dotyczących przejrzystości w odniesieniu do funduszy inwestycyjnych.

(20)    Standardy techniczne w sektorze usług finansowych powinny zapewniać spójną harmonizację oraz należytą ochronę deponentów, inwestorów i konsumentów w całej Unii. Ponieważ ESMA charakteryzuje wysoki poziom wiedzy specjalistycznej, efektywne i właściwe jest powierzenie temu urzędowi opracowania projektów regulacyjnych standardów technicznych i wykonawczych standardów technicznych, które nie wymagają podejmowania decyzji politycznych. Opracowując projekty standardów technicznych, ESMA powinien zapewnić wydajność procesów administracyjnych i sprawozdawczych. Należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjęcia regulacyjnych standardów technicznych w drodze aktów delegowanych zgodnie z art. 290 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej oraz zgodnie z art. 10–14 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1095/2010[12] w odniesieniu do następujących obszarów: szczegóły dotyczące różnych rodzajów transakcji finansowania papierów wartościowych, szczegóły dotyczące wniosku o rejestrację jako repozytorium transakcji oraz częstotliwość i szczegóły publikowania danych przechowywanych przez repozytoria transakcji oraz dostępu do tych danych.

(21)    Należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjęcia opracowanych przez ESMA wykonawczych standardów technicznych w drodze aktów wykonawczych zgodnie z art. 291 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej oraz zgodnie z procedurą określoną w art. 15 rozporządzenia (UE) nr 1095/2010 w odniesieniu do formatu i częstotliwości zgłoszeń, formatu wniosku o rejestrację jako repozytorium transakcji oraz procedur i form wymiany informacji o sankcjach z ESMA.

(22)    Należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjęcia aktów zgodnie z art. 290 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej w odniesieniu do: zmiany wykazu podmiotów, które powinny zostać wyłączone z zakresu obowiązywania niniejszego rozporządzenia, tak by uniknąć ograniczenia ich uprawnień w zakresie wykonywania ich zadań leżących w interesie publicznym; określenia szczegółów dotyczących definicji; określenia rodzaju opłat, czynności, za które są one pobierane, wysokości opłat oraz sposobu ich uiszczania przez repozytoria transakcji; oraz zmiany załącznika [...] w celu zaktualizowania informacji dotyczących transakcji finansowania papierów wartościowych, innych struktur finansowania oraz informacji dla inwestorów. Szczególnie ważne jest, aby w czasie prac przygotowawczych Komisja prowadziła stosowne konsultacje, w tym na poziomie ekspertów. Przygotowując i opracowując akty delegowane, Komisja powinna zapewnić jednoczesne, terminowe i odpowiednie przekazywanie stosownych dokumentów Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.

(23)    W celu zapewnienia jednolitych warunków stosowania niniejszego rozporządzenia należy powierzyć Komisji uprawnienia wykonawcze do podejmowania decyzji w sprawie oceny przepisów państw trzecich do celów uznania repozytoriów transakcji z państw trzecich.

(23a)  W celu zapewnienia efektywnych ram prawnych dla bankowości równoległej najistotniejszym pozostaje postęp we wprowadzaniu i wdrażaniu spójnych wymogów na szczeblu międzynarodowym. Komisja powinna składać regularne sprawozdania Parlamentowi Europejskiemu i Radzie na temat planu działania G20 w dziedzinie wzmocnionego nadzoru nad bankowością równoległą i jej regulacji i w ten sposób również prezentować stan prac nad środkami podejmowanymi przez Unię Europejską i nad środkami przyjmowanymi w ustawodawstwach głównych państw trzecich.

(24)    Zgodnie z zasadą proporcjonalności konieczne i właściwe jest zapewnienie przejrzystości określonych rodzajów działalności rynkowej, takich jak transakcje finansowania papierów wartościowych, ponowne wykorzystanie instrumentów finansowych oraz, w stosownych przypadkach, inne struktury finansowania, jak również umożliwienie monitorowania i identyfikacji związanych z nimi zagrożeń dla stabilności finansowej. Niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tych celów, zgodnie z art. 5 ust. 4 Traktatu o Unii Europejskiej.

(25)    Niniejsze rozporządzenie nie narusza praw podstawowych i przestrzega zasad uznanych w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej, w szczególności prawa do ochrony danych osobowych, prawa do poszanowania życia prywatnego i rodzinnego, prawa do obrony i zasady ne bis in idem, wolności prowadzenia działalności gospodarczej, prawa własności oraz prawa do skutecznego środka prawnego i dostępu do bezstronnego sądu. Niniejsze rozporządzenie należy stosować zgodnie z tymi prawami i zasadami,

(25a)  Zgodnie z art. 28 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 45/2001 skonsultowano się z Europejskim Inspektorem Ochrony Danych, który wydał opinię w dniu 11 lipca 2014 r.[13],

PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Rozdział I

Przedmiot i zakres

Artykuł 1

Przedmiot

Niniejsze rozporządzenie ustanawia przepisy dotyczące przejrzystości transakcji finansowania papierów wartościowych i ponownego wykorzystania.

Artykuł 2

Zakres

1.          Niniejsze rozporządzenie stosuje się do:

a)     kontrahentów transakcji finansowania papierów wartościowych z siedzibą:

1)     w Unii, w tym do wszystkich ich oddziałów bez względu na to, gdzie są zlokalizowane;

2)     w państwie trzecim, jeżeli transakcja finansowania papierów wartościowych jest zawierana w ramach działalności oddziału zlokalizowanego w UE;

b)     spółek zarządzających przedsiębiorstwami zbiorowego inwestowania w zbywalne papiery wartościowe (UCITS) oraz spółek inwestycyjnych UCITS zgodnie z dyrektywą 2009/65/WE;

c)     zarządzających alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi (ZAFI) posiadających zezwolenie zgodnie z dyrektywą 2011/61/UE.

d)     kontrahentów ponownie wykorzystujących instrumenty finansowe, z siedzibą:

1)     w Unii, w tym do wszystkich ich oddziałów bez względu na to, gdzie są zlokalizowane;

2)     w państwie trzecim, w następujących przypadkach:

(i)     ponowne wykorzystanie instrumentów finansowych ma miejsce w ramach działalności oddziału zlokalizowanego w UE;

(ii)     ponowne wykorzystanie instrumentów finansowych dotyczy instrumentów finansowych przekazanych jako zabezpieczenie przez kontrahenta z siedzibą w Unii lub przez zlokalizowany w Unii oddział kontrahenta z siedzibą w państwie trzecim.

2.        Przepisów art. 4 i 15 nie stosuje się do:

(a)     członków ESBC i innych organów państw członkowskich pełniących podobne funkcje oraz innych unijnych organów publicznych, którym powierzono zarządzanie długiem publicznym lub które uczestniczą w takim zarządzaniu;

(b)    Banku Rozrachunków Międzynarodowych.

2a.      Artykuł 4 nie ma zastosowania do transakcji, w których kontrahentami są organy wymienione w ust. 2 lit. a) i b) niniejszego artykułu.

3.        Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktów delegowanych zgodnie z art. 27 w celu zmodyfikowania wykazu odstępstw określonego w ust. 2 niniejszego artykułu.

Komisja wykreśla kontrahentów z wykazu w ust. 2 niniejszego artykułu jedynie w zakresie dotyczącym stosowania art. 4 do tego kontrahenta i jedynie na podstawie przekonujących dowodów, że zastosowanie odstępstwa w przypadku tego kontrahenta – wymienionego w ust. 2 niniejszego artykułu – jest ze szkodą dla wykonywania uprawnień właściwych organów wymienionych w art. 12 ust. 2, ponieważ uniemożliwia im uzyskanie pełnych informacji dotyczących wszystkich transakcji finansowania papierów wartościowych.

Komisja dodaje kontrahentów do wykazu w ust. 2 niniejszego artykułu jedynie w odniesieniu do banków centralnych państw trzecich i jedynie pod warunkiem, że analiza porównawcza postępowania z bankami centralnymi w odnośnych państwach trzecich daje przekonujące dowody, że wyłączenie banków centralnych tych państw trzecich ze stosowania art. 4 i 15 jest konieczne.

W tym celu przed przyjęciem takich aktów delegowanych Komisja przedstawia sprawozdanie, w którym podaje dowody, o których mowa w niniejszym ustępie, i przedstawia analizę ewentualnych skutków takiej decyzji.

Artykuł 3

Definicje

Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące definicje:

1.          „repozytorium transakcji” oznacza osobę prawną zajmującą się gromadzeniem i przechowywaniem na szczeblu centralnym danych dotyczących transakcji finansowania papierów wartościowych;

2.        „kontrahenci” oznaczają CCP, kontrahentów finansowych i kontrahentów niefinansowych zgodnie z definicjami w art. 2 pkt 1, 8 i 9 rozporządzenia (UE) nr 648/2012 oraz CDPW zgodnie z definicją w art. 2 pkt 1 rozporządzenia (UE) nr 909/2014;

3.          „z siedzibą” oznacza:

a)      jeżeli kontrahent jest osobą fizyczną – mający główną siedzibę;

b)     jeżeli kontrahent jest osobą prawną – mający siedzibę statutową;

c)     jeżeli zgodnie z właściwym dla niego prawem krajowym kontrahent nie ma siedziby statutowej – mający siedzibę zarządu;

4.          „oddział” oznacza miejsce prowadzenia działalności inne niż siedziba zarządu, które stanowi część kontrahenta i które nie ma osobowości prawnej;

5.          „udzielanie pożyczek papierów wartościowych lub towarów” i „zaciąganie pożyczek papierów wartościowych lub towarów” oznaczają każdą transakcję, w której kontrahent przekazuje drugiej stronie papiery wartościowe lub towary, a warunkiem transakcji jest zobowiązanie drugiej strony do zwrotu papierów wartościowych lub towarów równoważnych otrzymanym papierom wartościowym lub towarom, w danym przyszłym terminie lub na żądanie strony przekazującej; dla kontrahenta przekazującego papiery wartościowe lub towary transakcja taka stanowi transakcję udzielenia pożyczki papierów wartościowych lub towarów, natomiast dla kontrahenta otrzymującego papiery wartościowe lub towary stanowi ona transakcję zaciągnięcia pożyczki papierów wartościowych lub towarów;

5a.      „transakcja zwrotna kupno-sprzedaż (buy-sell back)” lub „transakcja zwrotna sprzedaż-kupno (sell-buy back)” może oznaczać jakąkolwiek transakcję, w której kontrahent kupuje lub sprzedaje papiery wartościowe lub towary lub gwarantowane prawa, zgadzając się odpowiednio na sprzedaż papierów wartościowych lub towarów lub zagwarantowanych praw tego samego rodzaju w określonej cenie i przyszłym terminie, taka transakcja jest transakcją zwrotną kupno-sprzedaż dla kontrahenta kupującego papiery wartościowe lub towary lub zagwarantowane prawa i transakcją zwrotną sprzedaż-kupno dla kontrahenta sprzedającego je; takie transakcje nie są regulowane na podstawie umowy z udzielonym przyrzeczeniem odkupu i umowy z otrzymanym przyrzeczeniem odkupu określonym w art. 4 ust. 1 pkt 82 rozporządzenia UE nr 575/2013;

6.          „transakcja finansowania papierów wartościowych” oznacza:

–      transakcję odkupu zgodnie z definicją w art. 4 ust. 1 pkt 83 rozporządzenia (UE) nr 575/2013;

–      udzielanie pożyczek papierów wartościowych lub towarów oraz zaciąganie pożyczek papierów wartościowych lub towarów;

-       ▌ transakcję zwrotną kupno-sprzedaż (buy-sell back) lub sprzedaż-kupno (sell-buy back), transakcję zamiany zabezpieczeń lub swap płynności;

-       transakcję z obowiązkiem uzupełnienia zabezpieczenia kredytowego określoną w art. 272 pkt 3 rozporządzenia (EU) nr 575/2013. Dla celów rozporządzenia transakcje z obowiązkiem uzupełnienia zabezpieczenia kredytowego nie ograniczają się do transakcji uregulowanych umowami między instytucjami, określonych w rozporządzeniu (UE) 575/2013, i ich kontrahentami;

-       „swapy przychodu całkowitego” określone w pkt 7 załącznika I do rozporządzenia Komisji (UE) nr 231/2013[14]. Dla celów niniejszego rozporządzenia swapy przychodu całkowitego nie ograniczają się do transakcji między kontrahentami określonymi w dyrektywie 2011/61/UE.

7.          „ponowne wykorzystanie” oznacza wykorzystanie przez kontrahenta, we własnym imieniu i na własny rachunek lub na rachunek innego kontrahenta, w tym jakiejkolwiek osoby fizycznej, instrumentów finansowych otrzymanych jako zabezpieczenie ▌;

7a.      „uzgodnienie dotyczące zabezpieczeń finansowych polegające na przeniesieniu tytułu” oznacza uzgodnienie zdefiniowane w art. 2 ust. 1 lit. b) dyrektywy 2002/47/WE;

7b.      „uzgodnienie dotyczące zabezpieczeń finansowych w formie gwarancji” oznacza uzgodnienie zdefiniowane w art. 2 ust. 1 lit. c) dyrektywy 2002/47/WE;

8.          „instrumenty finansowe” oznaczają instrumenty finansowe zgodnie z definicją w sekcji C załącznika I do dyrektywy 2004/39/WE;

10.        „towar” oznacza towar zgodnie z definicją w art. 2 pkt 1 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1287/2006.

Rozdział II

Przejrzystość transakcji finansowania papierów wartościowych

Artykuł 4

Wymóg zgłaszania oraz klauzule ochronne w odniesieniu do transakcji finansowania papierów wartościowych

1.          Kontrahenci transakcji finansowania papierów wartościowych zgłaszają szczegółowe informacje dotyczące tych transakcji do repozytorium transakcji zarejestrowanego zgodnie z art. 5 lub uznanego zgodnie z art. 19. Informacje te są zgłaszane nie później niż w trzecim dniu roboczym następującym po zawarciu, zmianie lub zakończeniu transakcji, ale tak szybko jak to możliwe.

Wymóg zgłaszania ma zastosowanie do transakcji finansowania papierów wartościowych, które

zostały zawarte po dniu zastosowania niniejszego ustępu, określonym w art. 28 ust. 2 lit. (a).

Kontrahent podlegający wymogowi zgłaszania może zlecić zgłaszanie szczegółowych informacji dotyczących transakcji finansowania papierów wartościowych.

W przypadku gdy kontrahent finansowy zawiera transakcję finansowania papierów wartościowych z kontrahentem niefinansowym, która w swoich dniach bilansowych nie przekracza limitu co najmniej dwóch z trzech kryteriów zawartych w art. 3 ust. 3 dyrektywy 2013/34/UE[15], wymogi zgłaszania obu kontrahentów spoczywają wyłącznie na kontrahencie finansowym.

2.          Kontrahenci prowadzą ewidencję wszystkich zawartych, zmienionych lub zakończonych przez siebie transakcji finansowania papierów wartościowych przez co najmniej pięć lat od daty zakończenia transakcji.

3.          W przypadku gdy nie jest dostępne żadne repozytorium transakcji, aby zarejestrować szczegółowe informacje dotyczące transakcji finansowania papierów wartościowych, kontrahenci zapewniają zgłoszenie tych informacji do Europejskiego Urzędu Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych (ESMA).

W takim przypadku ESMA zapewnia, aby wszystkie odnośne podmioty, o których mowa w art. 12 ust. 2, miały dostęp do wszystkich szczegółowych informacji dotyczących transakcji finansowania papierów wartościowych, które są im niezbędne do wykonywania swych obowiązków i uprawnień.

4.          W odniesieniu do informacji otrzymanych na podstawie przepisów niniejszego artykułu repozytoria transakcji i ESMA przestrzegają stosownych wymogów dotyczących poufności, integralności i ochrony i wypełniają obowiązki określone w szczególności w art. 80 rozporządzenia (UE) No 648/2012 oraz podlegają odpowiednim grzywnom określonym w art. 65 tego rozporządzenia. Do celów niniejszego artykułu odniesienia w art. 80 rozporządzenia (UE) nr 648/2012 do art. 9 tego rozporządzenia oraz do „instrumentów pochodnych” rozumie się jako odniesienia do, odpowiednio, ▌niniejszego artykułu oraz do „transakcji finansowania papierów wartościowych”.

5.          Uznaje się, że kontrahent, który zgłasza do repozytorium transakcji lub ESMA szczegółowe informacje dotyczące transakcji finansowania papierów wartościowych, lub podmiot, który zgłasza takie informacje w imieniu kontrahenta, nie narusza żadnego ograniczenia w zakresie ujawniania informacji nałożonego umową lub na mocy przepisów ustawowych, wykonawczych lub administracyjnych.

6.          Ujawnienie informacji nie naraża podmiotu dokonującego zgłoszenia, jego dyrektorów lub pracowników na jakikolwiek rodzaj odpowiedzialności wynikający z tego ujawnienia.

W przypadku gdy szczegółowe informacje dotyczące transakcji finansowania papierów wartościowych muszą zostać zgłoszone do repozytorium transakcji zgodnie z art. 9 rozporządzenia (UE) nr 648/2012 i zgłoszenie to rzeczywiście zawiera szczegółowe informacje, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, wymóg zgłaszania ustanowiony w ust. 1 niniejszego artykułu uznaje się za spełniony.

7.          W celu zapewnienia spójnego stosowania niniejszego artykułu ESMA, w ścisłej współpracy z Europejskim Systemem Banków Centralnych (ESBC) i przy uwzględnieniu jego potrzeb, opracowuje projekt regulacyjnych standardów technicznych określających zakres szczegółowych informacji dla poszczególnych rodzajów transakcji finansowania papierów wartościowych, obejmujący co najmniej następujące informacje dostosowane do rodzaju transakcji finansowania papierów wartościowych oraz biorąc pod uwagę zgłoszenie opcji i poziomów pozycji, jeśli wszystkie szczegóły, o których mowa w lit. b), nie są konieczne:

a)     tożsamość stron transakcji finansowania papierów wartościowych oraz, jeśli to inne podmioty, beneficjentów praw i obowiązków wynikających z tej transakcji;

b)     wartość nominalną, walutę, rodzaj, jakość i wartość zabezpieczenia, metodę przekazania zabezpieczenia, informację o tym, czy zabezpieczenie może być ponownie wykorzystane oraz czy zostało ponownie wykorzystane, ewentualne zabezpieczenie zastępcze, stawkę odkupu lub opłatę za udzielenie pożyczki, kontrahenta, redukcję wartości, datę waluty, termin zapadalności oraz najwcześniejszy termin wypowiedzenia;

ba)   dzień lub dni, od którego/których następuje wymóg zgłaszania, stosując stopniowe wdrożenie według typów kontrahentów i biorąc pod uwagę, że art. 4 ust. 1 ma zastosowanie do wszystkich kontrahentów finansowych (6 miesięcy od daty przyjęcia tych regulacyjnych standardów technicznych) i do kontrahentów niefinansowych (12 miesięcy po dacie przyjęcia tych regulacyjnych standardów technicznych);

Projekt regulacyjnych standardów technicznych uwzględnia specyfikę techniczną grup aktywów, by ułatwić ich zgłaszanie, i zapewnia zgodność z najnowszymi standardami uzgodnionymi na szczeblu międzynarodowym.

ESMA przedkłada Komisji projekt tych regulacyjnych standardów technicznych do dnia [12 miesięcy od daty wejścia w życie niniejszego rozporządzenia].

Komisja jest uprawniona do przyjmowania regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 10–14 rozporządzenia (UE) nr 1095/2010. Komisja przyjmuje te regulacyjne standardy techniczne do dnia... [Dz.U.: Proszę wstawić datę [...] miesięcy po wejściu w życie niniejszego rozporządzenia].

8.        W celu zapewnienia jednolitych warunków stosowania ust. 1 ESMA, w ścisłej współpracy z ESBC i przy uwzględnieniu jego potrzeb, opracowuje projekt wykonawczych standardów technicznych określających format i częstotliwość zgłoszeń, o których mowa w ust. 1 i 3, dla poszczególnych rodzajów transakcji finansowania papierów wartościowych; format ten obejmuje dla każdej transakcji międzynarodowe identyfikatory podmiotów prawnych (LEI) zgodnie z wymaganiami zawartymi w art. 26 rozporządzenia nr 648/2012 lub identyfikatory pre-LEI do czasu pełnego wdrożenia międzynarodowych identyfikatorów podmiotów prawnych oraz międzynarodowe kody identyfikujące papiery wartościowe (ISIN) i niepowtarzalny identyfikator transakcji (UTI). Ten niepowtarzalny identyfikator transakcji jest zatwierdzonym na poziomie unijnym niepowtarzalnym kodem identyfikacyjnym transakcji, podawanym przez kontrahenta dokonującego zgłoszenia, lub też stanowi niepowtarzalny kod wygenerowany i zatwierdzony przez drugiego kontrahenta.

ESMA przedkłada Komisji projekt tych wykonawczych standardów technicznych do dnia [12 miesięcy od daty wejścia w życie niniejszego rozporządzenia].

Komisja jest uprawniona do przyjmowania wykonawczych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 15 rozporządzenia (UE) nr 1095/2010. Komisja przyjmuje te regulacyjne standardy techniczne do dnia... [Dz.U.: Proszę wstawić datę [...] miesięcy po wejściu w życie niniejszego rozporządzenia].

Rozdział III

Rejestracja repozytoriów transakcji i nadzór nad nimi

Artykuł 5

Rejestracja repozytorium transakcji

1.          ESMA rejestruje repozytorium transakcji do celów art. 4 zgodnie z warunkami i procedurą określonymi w niniejszym artykule.

Warunkiem kwalifikowania się do uzyskania rejestracji na mocy niniejszego artykułu jest posiadanie przez repozytorium transakcji statusu osoby prawnej z siedzibą w Unii i spełnianie wymogów ustanowionych w art. 78 i 79 rozporządzenia (UE) nr 648/2012. Do celów niniejszego artykułu odniesienia do art. 9 rozporządzenia (UE) nr 648/2012 rozumie się jako odniesienia do art. 4 niniejszego rozporządzenia.

2.          Rejestracja repozytorium transakcji jest ważna na całym terytorium Unii.

3.          Zarejestrowane repozytorium transakcji musi stale spełniać warunki rejestracji. Repozytorium transakcji powiadamia niezwłocznie ESMA o wszelkich istotnych zmianach warunków rejestracji.

4.          Repozytorium transakcji składa do ESMA wniosek o rejestrację lub w przypadku repozytorium transakcji zarejestrowanego już zgodnie z rozporządzeniem nr 648/2012 – wniosek o rozszerzenie usług.

5.          W ciągu 20 dni roboczych od otrzymania wniosku ESMA sprawdza jego kompletność. W standardach technicznych mogą zostać określone procedury stosowane w odniesieniu do repozytoriów transakcji w celu zweryfikowania kompletności i prawidłowości szczegółowych informacji zgłaszanych do nich na podstawie art. 4 ust. 1, jeśli ESMA uzna takie procedury za konieczne w celu zapewnienia zgodności z rozporządzeniem. Jeżeli wniosek nie jest kompletny, ESMA wyznacza termin, w którym repozytorium transakcji ma przedłożyć dodatkowe informacje. Po stwierdzeniu, że wniosek jest kompletny, ESMA powiadamia o tym repozytorium transakcji.

6.        ESMA opracowuje projekt regulacyjnych standardów technicznych określających szczegóły dotyczące wniosku o rejestrację, o którym mowa w ust. 4, uwzględniając konieczność zapobiegania powielaniu procedur w przypadku repozytoriów transakcji, które składają wniosek o rozszerzenie zakresu usług świadczonych już zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 648/2012.

ESMA przedkłada Komisji projekt tych regulacyjnych standardów technicznych do dnia [12 miesięcy po opublikowaniu niniejszego rozporządzenia] r.

Komisja jest uprawniona do przyjmowania regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 10–14 rozporządzenia (UE) nr 1095/2010.

7.          W celu zapewnienia jednolitych warunków stosowania ust. 1 ESMA opracowuje projekt wykonawczych standardów technicznych określających format wniosku o rejestrację, o którym mowa w ust. 4.

ESMA przedkłada Komisji projekt tych wykonawczych standardów technicznych do dnia [12 miesięcy po opublikowaniu niniejszego rozporządzenia] r.

Komisja jest uprawniona do przyjmowania wykonawczych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 15 rozporządzenia (UE) nr 1095/2010.

Artykuł 6

Poprzedzające rejestrację powiadomienie właściwych organów i konsultacje z nimi

1.        Jeżeli repozytorium transakcji występujące o rejestrację jest podmiotem, który otrzymał zezwolenie lub został zarejestrowany przez właściwy organ w państwie członkowskim, w którym ma siedzibę, przed zarejestrowaniem repozytorium transakcji ESMA niezwłocznie powiadamia ten właściwy organ i konsultuje się z nim.

2.        ESMA i odpowiedni właściwy organ wymieniają się wszelkimi informacjami niezbędnymi do zarejestrowania repozytorium transakcji oraz do nadzoru nad spełnianiem przez ten podmiot warunków rejestracji lub uzyskania zezwolenia w państwie członkowskim, w którym ma on siedzibę.

Artykuł 7

Rozpatrzenie wniosku

1.        W ciągu 40 dni roboczych od powiadomienia, o którym mowa w art. 5 ust. 5, ESMA rozpatruje wniosek o rejestrację w oparciu o to, czy repozytorium transakcji spełnia przepisy niniejszego rozdziału, i przyjmuje decyzję o rejestracji lub odmowie rejestracji wraz z pełnym uzasadnieniem. Decyzję tę należy odpowiednio nagłośnić, przysługuje też od niej odwołanie do właściwego sądu specjalnego, a w razie jego braku do Sądu, nie później niż w terminie 15 dni kalendarzowych.

2.        Decyzja przyjęta przez ESMA na podstawie ust. 1 staje się skuteczna piątego dnia roboczego po jej przyjęciu.

Artykuł 8

Powiadomienie o decyzji ESMA w sprawie rejestracji

1.        Po przyjęciu decyzji o rejestracji lub o odmowie rejestracji lub o cofnięciu rejestracji ESMA powiadamia o niej repozytorium transakcji w ciągu pięciu dni roboczych i podaje pełne uzasadnienie swojej decyzji.

ESMA niezwłocznie powiadamia o swojej decyzji odpowiedni właściwy organ, o którym mowa w art. 6 ust. 1.

2.        ESMA informuje Komisję o każdej decyzji podjętej zgodnie z ust. 1.

3.        ESMA publikuje na swojej stronie internetowej wykaz repozytoriów transakcji zarejestrowanych zgodnie z niniejszym rozporządzeniem. Wykaz ten jest aktualizowany w ciągu pięciu dni roboczych po podjęciu decyzji na podstawie ust. 1.

Artykuł 9

Uprawnienia ESMA

1.        ESMA korzysta z uprawnień powierzonych jej zgodnie z art. 61–68, 73 i 74 rozporządzenia (UE) nr 648/2012 również w odniesieniu do niniejszego rozporządzenia.

Odniesienia do art. 81 ust. 1 i 2 rozporządzenia (UE) nr 648/2012 rozumie się jako odniesienia do, odpowiednio, art. 12 ust. 1 i art. 12 ust. 2 niniejszego rozporządzenia.

2.        Uprawnienia powierzone, zgodnie z art. 61–63 rozporządzenia (UE) nr 648/2012, ESMA lub jakiemukolwiek urzędnikowi ESMA lub innej osobie upoważnionej przez ESMA nie mogą być wykorzystywane w celu żądania ujawnienia informacji lub dokumentów, które są objęte klauzulą poufności wymiany informacji między prawnikiem a klientem.

Artykuł 10

Cofnięcie rejestracji

1.          Nie naruszając przepisów art. 73 rozporządzenia (UE) nr 648/2012, ESMA cofa rejestrację repozytorium transakcji, jeżeli dane repozytorium transakcji:

a)        wyraźnie zrzeka się rejestracji lub nie świadczyło usług w poprzednich sześciu miesiącach;

b)        uzyskało rejestrację na podstawie fałszywych oświadczeń lub w inny niezgodny z prawem sposób;

c)        przestało spełniać warunki, na podstawie których zostało zarejestrowane.

2.          ESMA niezwłocznie powiadamia odpowiedni właściwy organ, o którym mowa w art. 6 ust. 1, o decyzji o cofnięciu rejestracji repozytorium transakcji. W ciągu 30 dni kalendarzowych od decyzji można złożyć odwołanie do właściwego sądu specjalnego lub, w stosownych przypadkach, do Sądu. Wniesienie odwołania nie wstrzymuje cofnięcia rejestracji.

3.          Jeżeli właściwy organ państwa członkowskiego, w którym repozytorium transakcji świadczy usługi i prowadzi działalność, jest zdania, że spełniony jest jeden z warunków, o których mowa w ust. 1, może zwrócić się do ESMA o sprawdzenie, czy spełnione są warunki cofnięcia rejestracji danego repozytorium transakcji. Jeżeli ESMA nie zdecyduje się na cofnięcie rejestracji danego repozytorium transakcji, przedstawia pełne uzasadnienie takiej decyzji.

4.          Właściwym organem, o którym mowa w ust. 3, jest organ wyznaczony na podstawie art. 22 rozporządzenia (UE) nr 648/2012.

Artykuł 11

Opłaty z tytułu nadzoru

1.          ESMA pobiera od repozytoriów transakcji opłaty zgodnie z niniejszym rozporządzeniem i zgodnie z aktami delegowanymi przyjętymi na podstawie ust. 2 niniejszego artykułu. Opłaty te są proporcjonalne do obrotów poszczególnych repozytorium transakcji i w pełni pokrywają niezbędne wydatki ESMA związane z rejestracją repozytoriów transakcji i nadzorem nad nimi oraz zwrot wszelkich kosztów, jakie mogą ponieść właściwe organy podczas wykonywania prac na podstawie niniejszego rozporządzenia, w szczególności w wyniku przekazania zadań zgodnie z art. 9 ust. 1 niniejszego rozporządzenia w powiązaniu z art. 74 rozporządzenia (UE) nr 648/2012. Do celów niniejszego artykułu odniesienia do art. 72 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 648/2012 rozumie się jako odniesienia do ust. 2 niniejszego artykułu.

1a.      Jeżeli repozytorium transakcji zarejestrowano zgodnie z niniejszym rozporządzeniem oraz z rozporządzeniem (UE) nr 648/2012, opłaty pobierane przez ESMA od repozytorium transakcji zgodnie z niniejszym rozporządzeniem pokrywają wyłącznie niezbędne dodatkowe wydatki poniesione przez ESMA.

2.        Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktu delegowanego zgodnie z art. 27 w celu sprecyzowania rodzaju opłat, czynności, za które są one pobierane, wysokości opłat oraz sposobu ich uiszczania.

Artykuł 12

Przejrzystość i dostępność danych

1.          Repozytorium transakcji regularnie i w łatwo dostępny sposób publikuje pozycje zagregowane dla poszczególnych rodzajów transakcji finansowania papierów wartościowych zgłoszonych temu repozytorium transakcji.

2.          Repozytorium transakcji gromadzi i przechowuje szczegółowe informacje dotyczące transakcji finansowania papierów wartościowych oraz zapewnia, by podmioty, o których mowa w art. 81 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 648/2012, w tym EBC wykonujący zadania i mandat powierzony mu w ramach jednolitego mechanizmu nadzorczego na podstawie rozporządzenia Rady (UE) nr 1024/2013, EUNB i EIOPA miały bezpośredni i natychmiastowy dostęp do tych szczegółowych informacji, tak by umożliwić im wykonywanie swych obowiązków i uprawnień.

3.          W celu zapewnienia spójnego stosowania niniejszego artykułu ESMA, w ścisłej współpracy z ESBC i przy uwzględnieniu potrzeb podmiotów, o których mowa w ust. 2, opracowuje projekt regulacyjnych standardów technicznych określających:

a)      częstotliwość i szczegóły pozycji zagregowanych, o których mowa w ust. 1, oraz szczegółowe informacje dotyczące transakcji finansowania papierów wartościowych, o których mowa w ust. 2;

b)     standardy operacyjne niezbędne do agregowania i porównywania danych z różnych repozytoriów systematycznie;

c)      szczegóły informacji, do których dostęp mają podmioty, o których mowa w ust. 2, stosownie do ich odpowiednich obowiązków i uprawnień;

ca)    warunki, na jakich repozytoria transakcji przyznają bezpośredni i natychmiastowy dostęp podmiotom, o których mowa w ust. 2.

Projekt tych regulacyjnych standardów technicznych zapewnia brak możliwości zidentyfikowania którejkolwiek strony jakiejkolwiek transakcji finansowania papierów wartościowych na podstawie informacji publikowanych na podstawie ust. 1.

ESMA przedkłada Komisji projekt tych regulacyjnych standardów technicznych do dnia [12 miesięcy po opublikowaniu niniejszego rozporządzenia] r.

Komisja jest uprawniona do przyjmowania regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 10–14 rozporządzenia (UE) nr 1095/2010.

3a.      Przekazywanie danych między repozytoriami transakcji, znajdującymi się zarówno w Unii, jak i w państwach trzecich, a podmiotami, o których mowa w ust. 2, odbywa się zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 45/2001.

Rozdział IV

Przejrzystość w stosunku do inwestorów

Artykuł 13

Przejrzystość funduszy inwestycyjnych w sprawozdaniach okresowych

1.        Spółki zarządzające UCITS, spółki inwestycyjne UCITS oraz ZAFI informują swoich inwestorów o stosowaniu przez nich transakcji finansowania papierów wartościowych ▌:

a)      spółki zarządzające UCITS i spółki inwestycyjne UCITS zamieszczają odpowiednie informacje w swoich sprawozdaniach rocznych i półrocznych, o których mowa w art. 68 dyrektywy 2009/65/WE;

b)     ZAFI zamieszczają odpowiednie informacje w swoich sprawozdaniach rocznych, o których mowa w art. 22 dyrektywy 2011/61/UE.

1a.      Przedsiębiorstwa dopuszczone do obrotu na rynku regulowanym lub wielostronnej platformie obrotu uwzględniają w swoich rocznych sprawozdaniach finansowych, o których mowa w art. 5 dyrektywy 2004/109/UE[16] opis stosowania przez nie transakcji finansowania papierów wartościowych oraz ponownego wykorzystania zabezpieczeń;

Instytucje kredytowe z siedzibą w państwie członkowskim dopuszczone do działalności zgodnie z dyrektywą 2013/36/UE[17] uwzględniają w swoich rocznych sprawozdaniach finansowych opis stosowania przez nie transakcji finansowania papierów wartościowych oraz ponownego wykorzystania zabezpieczeń;

2.        W informacjach o transakcjach finansowania papierów wartościowych ▌uwzględnia się istniejące wymagania zawarte w dyrektywie 2009/65/WE i dyrektywie 2011/61/UE i obejmują one, w stosownych przypadkach, informacje wymienione w sekcji A załącznika.

3.        ESMA opracowuje projekt regulacyjnych standardów technicznych określających szczegóły sekcji A załącznika, jak również warunki ich stosowania, biorąc pod uwagę obciążenie administracyjne.

ESMA przedstawi Komisji projekt regulacyjnych standardów technicznych do dnia ... * [Dz.U. proszę wstawić datę: 12 miesięcy od daty wejścia w życie niniejszego rozporządzenia].

Komisji powierza się uprawnienia do przyjęcia regulacyjnych standardów, o których mowa w akapicie drugim, zgodnie z art. 10-14 rozporządzenia (UE) nr 1095/2010.

Artykuł 14

Przejrzystość funduszy inwestycyjnych w dokumentach udostępnianych przed dokonaniem inwestycji przez inwestorów

1.          W prospekcie emisyjnym UCITS, o którym mowa w art. 69 dyrektywy 2009/65/WE, oraz w ujawnianych inwestorom przez ZAFI informacjach, o których mowa w art. 24 ust. 1 i 3 dyrektywy 2011/61/UE, określa się transakcje finansowania papierów wartościowych i inne struktury finansowania, do stosowania których uprawnione są, odpowiednio, spółki zarządzające UCITS i spółki inwestycyjne UCITS oraz ZAFI, jak również zamieszcza się wyraźne oświadczenie, że techniki te są stosowane.

2.          W prospekcie emisyjnym i informacjach ujawnianych inwestorom, o których mowa w ust. 1, bierze się pod uwagę istniejące wymagania zawarte w dyrektywie 2009/65/WE i dyrektywie 2011/61/UE i obejmują one informacje wymienione w sekcji B załącznika.

3.          Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktów delegowanych zgodnie z art. 27 w celu zmiany sekcji A załącznika, aby uwzględnić zmiany praktyk rynkowych oraz rozwój technologiczny.

Rozdział V

Przejrzystość ponownego wykorzystania

Artykuł 15

Ponowne wykorzystanie instrumentów finansowych otrzymanych jako zabezpieczenie

1.          Kontrahenci mogą ponownie wykorzystać instrumenty finansowe otrzymane jako zabezpieczenie, jeżeli spełnione są co najmniej wszystkie następujące warunki:

a)        kontrahent przekazujący zabezpieczenie został należycie poinformowany na piśmie przez kontrahenta otrzymującego zabezpieczenie o ryzyku i konsekwencjach, jakie mogą się wiązać z:

(i)       wyrażeniem zgody na wykorzystanie zabezpieczeń na podstawie uzgodnienia dotyczącego zabezpieczeń finansowych w formie gwarancji zgodnie z art. 5 dyrektywy 2002/47/WE; lub

(ii)      podpisaniem przeniesienia tytułu w zakresie uzgodnienia dotyczącego zabezpieczeń finansowych.

W sytuacji przedstawionej w niniejszym punkcie kontrahent przekazujący zabezpieczenie jest co najmniej informowany o ryzyku i konsekwencjach, jakie są możliwe w przypadku niewykonania zobowiązania przez kontrahenta otrzymującego zabezpieczenie.

b)          kontrahent przekazujący zabezpieczenie wyraził uprzednio swoją wyraźną zgodę, co poświadcza podpisanie przez kontrahenta przekazującego zabezpieczenie uzgodnienia na piśmie lub w równoważny prawnie sposób, chyba że kontrahent wyraźnie się zgodził na przekazanie zabezpieczenia w drodze przeniesienia tytułu w zakresie uzgodnienia dotyczącego zabezpieczeń finansowych.

2.          Kontrahenci mogą wykonywać swoje prawo do ponownego wykorzystania zabezpieczenia tylko wtedy, jeżeli spełnione są co najmniej wszystkie następujące warunki:

a)      ponowne wykorzystanie zabezpieczenia następuje zgodnie z warunkami określonymi w pisemnym uzgodnieniu, o którym mowa w ust. 1 lit. b);

b)     instrumenty finansowe otrzymane jako zabezpieczenie zostają przeniesione z rachunku kontrahenta przekazującego zabezpieczenie na oddzielny rachunek otwarty w imieniu kontrahenta otrzymującego zabezpieczenie lub przez niego prowadzony.

3.          Niniejszy artykuł nie narusza bardziej surowych przepisów sektorowych, w szczególności przepisów dyrektyw 2011/61/UE i 2009/65/WE.

Rozdział VI

Nadzór oraz właściwe organy

Artykuł 16

Wyznaczenie właściwych organów oraz ich uprawnienia

1.          Do celów niniejszego rozporządzenia właściwymi organami są:

a)      w odniesieniu do kontrahentów finansowych – właściwe organy wyznaczone zgodnie z przepisami, o których mowa w art. 2 pkt 8 rozporządzenia (UE) nr 648/2012;

b) w odniesieniu do kontrahentów niefinansowych – właściwe organy wyznaczone zgodnie z art. 10 ust. 5 rozporządzenia (UE) nr 648/2012;

c)      w odniesieniu do CCP – właściwe organy wyznaczone zgodnie z art. 22 rozporządzenia (UE) nr 648/2012;

d)     w odniesieniu do centralnych depozytów papierów wartościowych – właściwe organy wyznaczone zgodnie z art. 11 rozporządzenia (UE) nr 909/2014[18];

e) w odniesieniu do UCITS i ich podmiotów zarządzających – właściwe organy wyznaczone zgodnie z art. 97 dyrektywy 2009/65/WE;

ea)    w odniesieniu do AFI i ich podmiotów zarządzających – właściwe organy wyznaczone zgodnie z art. 44 dyrektywy 2011/61/UE.

2.          Właściwe organy wykonują uprawnienia powierzone im na podstawie przepisów, o których mowa w ust. 1, i nadzorują przestrzeganie wymogów określonych w niniejszym rozporządzeniu.

3.          Właściwe organy, o których mowa w ust. 1 lit. e) niniejszego artykułu, monitorują UCITS lub AFI ustanowione lub wprowadzane do obrotu na ich terytorium w celu sprawdzenia, czy nie stosują one transakcji finansowania papierów wartościowych i innych struktur finansowania, chyba że spełniają one wymogi art. 13 i 14.

Artykuł 17

Współpraca właściwych organów

1.        Właściwe organy, o których mowa w art. 16, oraz ESMA ściśle współpracują i wymieniają informacje na potrzeby wykonywania swoich obowiązków zgodnie z niniejszym rozporządzeniem, w szczególności w celu wykrywania i usuwania naruszeń niniejszego rozporządzenia.

2.        Właściwe organy, o których mowa w art. 16, oraz ESMA ściśle współpracują z właściwymi członkami ESBC, jeżeli jest to istotne dla wykonywania ich obowiązków, w szczególności w związku z przepisami art. 4.

2a.      Właściwi członkowie ESBC ściśle współpracują i wymieniają informacje z odpowiednimi właściwymi organami, o których mowa w art. 12 ust. 2.

Członkowie ESBC przekazują, zachowując poufność, szczegóły transakcji finansowania papierów wartościowych, w których są kontrahentami, odpowiednim właściwym organom na uzasadniony wniosek tych organów, jedynie, by organy te mogły wykonywać swoje obowiązki zgodnie z art. 16.

W tym celu członkowie ESCB prowadzą ewidencję wszystkich zawartych, zmienionych lub zakończonych przez siebie transakcji finansowania papierów wartościowych przez co najmniej pięć lat od daty zakończenia transakcji.

Członkowie ESBC i odpowiednich właściwych organów mają za zadanie przedsięwziąć wszelkie konieczne środki administracyjne i organizacyjne, aby umożliwić wymianę informacji określonych w tym ustępie.

2b.      ESMA publikuje sprawozdanie roczne zawierające zagregowane dane o wolumenie transakcji finansowania papierów wartościowych w podziale na rodzaj kontrahenta i transakcji na podstawie zgłoszonych danych zgodnie z art. 4.

Artykuł 18

Tajemnica służbowa

1.          Obowiązek zachowania tajemnicy służbowej ma zastosowanie do wszystkich osób, które pracują lub pracowały dla podmiotów, o których mowa w art. 12 ust. 2, dla właściwych organów, o których mowa w art. 16, dla ESMA, EUNB i EIOPA bądź dla audytorów i ekspertów powołanych przez właściwe organy lub przez ESMA, EUNB i EIOPA. Bez uszczerbku dla przypadków podlegających przepisom prawa karnego lub podatkowego oraz nie naruszając przepisów niniejszego rozporządzenia, informacji poufnych, w których posiadanie osoby te wchodzą w trakcie pełnienia swoich obowiązków, nie ujawnia się żadnej osobie ani organowi, chyba że w formie skrótowej lub zbiorczej, która uniemożliwia zidentyfikowanie poszczególnych kontrahentów, repozytoriów transakcji lub innych osób.

2.          Bez uszczerbku dla przypadków podlegających przepisom prawa karnego lub podatkowego, właściwe organy, ESMA, EUNB, EIOPA oraz podmioty lub osoby fizyczne lub prawne inne niż właściwe organy, uzyskujące informacje poufne na podstawie niniejszego rozporządzenia, mogą wykorzystywać te informacje wyłącznie do wykonywania swoich obowiązków oraz pełnienia swoich funkcji, w przypadku właściwych organów – w zakresie stosowania niniejszego rozporządzenia, a w przypadku innych organów, podmiotów lub osób fizycznych lub prawnych – do celów, do których przekazano im takie informacje, lub w kontekście postępowania administracyjnego lub sądowego odnoszącego się do wykonywania powierzonych im funkcji, bądź w obydwu tych przypadkach. Jeżeli ESMA, EUNB, EIOPA, właściwy organ lub inny organ, podmiot lub osoba przekazujące informacje wyrażają na to zgodę, organ otrzymujący informacje może je wykorzystać do innych niekomercyjnych celów.

3.          Wszelkie informacje poufne otrzymywane, wymieniane lub przekazywane zgodnie z niniejszym rozporządzeniem podlegają warunkom tajemnicy służbowej ustanowionym w ust. 1 i 2. Warunki te nie uniemożliwiają jednak ESMA, EUNB, EIOPA, właściwym organom lub odpowiednim bankom centralnym wymiany lub przekazywania informacji poufnych zgodnie z niniejszym rozporządzeniem i innymi przepisami mającymi zastosowanie do firm inwestycyjnych, instytucji kredytowych, funduszy emerytalnych, pośredników ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, zakładów ubezpieczeń, rynków regulowanych lub podmiotów gospodarczych albo innych podmiotów, za zgodą właściwego organu lub innego organu lub podmiotu albo osoby fizycznej lub prawnej, które przekazały te informacje.

4.          Przepisy ust. 1 i 2 nie uniemożliwiają właściwym organom wymiany lub przekazywania, zgodnie z prawodawstwem krajowym, informacji poufnych, które nie zostały otrzymane od właściwego organu innego państwa członkowskiego.

Rozdział VII

Stosunki z państwami trzecimi

Artykuł 19

Równoważność rozwiązań nadzorczych i uznawanie repozytoriów transakcji

1.          Komisja może przyjąć akty wykonawcze określające, że rozwiązania prawne i nadzorcze państwa trzeciego spełniają warunki ustanowione w art. 75 rozporządzenia (UE) nr 648/2012 do celów niniejszego rozporządzenia. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą doradczą, o której mowa w art. 27 a ust. 2 niniejszego rozporządzenia.

Jeżeli Komisja przyjmie akt wykonawczy dotyczący równoważności w odniesieniu do danego państwa trzeciego, kontrahentów uczestniczących w transakcji finansowania papierów wartościowych i znajdujących się w tym państwie trzecim uznaje się za spełniających wymogi art. 4 niniejszego rozporządzenia, jeżeli w odniesieniu do danej transakcji spełniają oni stosowne podobne obowiązki dotyczące zgłaszania obowiązujące w tym państwie trzecim.

2.          Repozytorium transakcji z siedzibą w państwie trzecim może świadczyć usługi i prowadzić działalność na rzecz podmiotów z siedzibą w Unii do celów art. 4 wyłącznie wtedy, gdy zostało uznane przez ESMA zgodnie z wymogami określonymi w ust. 3 niniejszego artykułu.

3.          Repozytorium transakcji, o którym mowa w ust. 2, składa w ESMA wniosek o uznanie wraz z wszelkimi niezbędnymi informacjami, w tym co najmniej informacjami niezbędnymi do stwierdzenia, czy dane repozytorium transakcji posiada zezwolenie i podlega skutecznemu nadzorowi w państwie trzecim, które spełnia wszystkie następujące kryteria:

a)      zostało uznane przez Komisję, w drodze aktu wykonawczego przyjętego na podstawie ust. 1, za państwo, które posiada równoważne i egzekwowalne ramy regulacyjne i nadzorcze;

b)     zawarło z Unią porozumienie międzynarodowe zgodnie z art. 75 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 648/2012;

c)      zawarło uzgodnienia dotyczące współpracy zgodnie z art. 75 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 648/2012, tak aby zapewnić organom Unii – w tym ESMA – natychmiastowy i stały dostęp do wszelkich niezbędnych informacji.

Odniesienia do „kontraktów pochodnych” w art. 75 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 648/2012 rozumie się do celów niniejszego rozporządzenia jako odniesienia do „transakcji finansowania papierów wartościowych”.

Międzynarodowe uzgodnienia zawarte między Unią a państwami trzecimi zgodnie z art. 75 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 648/2012 zmienia się w celu rozszerzenia ich zakresu na transakcje finansowania papierów wartościowych.

W odniesieniu do trwających negocjacji dotyczących międzynarodowych uzgodnień między Unią a państwami trzecimi zgodnie z art. 75 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 648/2012 Komisja zwraca się do Rady o nowe wytyczne negocjacyjne w celu rozszerzenia wytycznych negocjacyjnych wydanych przez Radę w odniesieniu do rozporządzenia (UE) nr 648/2012.

4.          W terminie 30 dni roboczych od otrzymania wniosku ESMA sprawdza jego kompletność. Jeżeli wniosek nie jest kompletny, ESMA wyznacza termin, w którym składające wniosek repozytorium transakcji ma przedłożyć dodatkowe informacje.

5.          W terminie 180 dni roboczych od złożenia kompletnego wniosku ESMA informuje na piśmie składające wniosek repozytorium transakcji o uznaniu lub odmowie uznania, podając pełne uzasadnienie.

6.          ESMA publikuje na swojej stronie internetowej wykaz repozytoriów transakcji uznanych zgodnie z niniejszym artykułem.

7.          Na zasadzie odstępstwa od przepisów ust. 3 lit. b) i c), jeżeli bezpośredni, stały i natychmiastowy dostęp ▌organów, o których mowa w art. 12, do danych niezbędnych im do wykonywania swoich obowiązków i uprawnień, które to dane są dostępne w repozytoriach transakcji zarejestrowanych w państwach trzecich lub z siedzibą w państwach trzecich, jest zapewniony w postaci międzynarodowego porozumienia lub przepisu danego państwa członkowskiego, stanowiącego nieodwołalne, wiążące zobowiązanie egzekwowalne wobec tych repozytoriów transakcji, Komisja może, po zasięgnięciu opinii ESMA, zawierać uzgodnienia dotyczące współpracy z odpowiednimi organami państw trzecich dotyczące wzajemnego dostępu do informacji i wymiany informacji na temat transakcji finansowania papierów wartościowych, które to informacje są przechowywane w repozytoriach transakcji z siedzibą w danym państwie trzecim, pod warunkiem istnienia gwarancji zachowania tajemnicy służbowej, w tym ochrony tajemnic przedsiębiorstwa lub tajemnic handlowych ujawnianych przez te organy osobom trzecim. Uzgodnienia te mogą przyjąć formę prawną protokołu ustaleń.

8.          ESMA może zawierać uzgodnienia o współpracy z odpowiednimi organami państw trzecich na warunkach określonych w art. 76 rozporządzenia (UE) nr 648/2012 dotyczące dostępu do przechowywanych w repozytoriach transakcji w Unii informacji na temat transakcji finansowania papierów wartościowych. Odniesienia do „kontraktów pochodnych” w art. 76 rozporządzenia (UE) nr 648/2012 rozumie się do celów niniejszego rozporządzenia jako odniesienia do „transakcji finansowania papierów wartościowych”.

Rozdział VIII

Sankcje i środki administracyjne

Artykuł 20

Sankcje i środki administracyjne

1.          Nie naruszając przepisów art. 25 oraz bez uszczerbku dla prawa państw członkowskich do ustanowienia i nakładania sankcji karnych, państwa członkowskie zapewniają właściwym organom zgodnie z prawem krajowym uprawnienia do nakładania sankcji administracyjnych oraz innych środków administracyjnych przynajmniej w przypadku następujących naruszeń:

a)      naruszenia przepisów art. 4.

b)      naruszenia przepisów art. 15.

ba)    naruszenia przepisów art. 18.

Jeżeli przepisy, o których mowa w akapicie pierwszym, mają zastosowanie do osób prawnych, państwa członkowskie zapewniają właściwym organom uprawnienia do nakładania sankcji w przypadku naruszenia, z zastrzeżeniem warunków określonych w prawie krajowym, na członków organu zarządzającego oraz inne osoby, które na mocy prawa krajowego ponoszą odpowiedzialność za naruszenie.

2.          Sankcje i środki administracyjne nakładane do celów ust. 1 są skuteczne, proporcjonalne i odstraszające, a w momencie ustalania sankcji będą brane pod uwagę straty uniknięte lub korzyści uzyskane w wyniku naruszenia.

3.          Jeżeli państwa członkowskie postanawiają ustanowić sankcje karne za naruszenia przepisów, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, zapewniają one wprowadzenie odpowiednich środków dających właściwym organom wszystkie niezbędne uprawnienia do nawiązania kontaktu z organami policyjnymi i organami sądownictwa karnego w obrębie ich jurysdykcji w celu otrzymania szczególnych informacji związanych z dochodzeniami lub postępowaniami karnymi wszczętymi w związku z możliwymi naruszeniami przepisów art. 4, 15 i 18, jak również do udzielania takich informacji innymi właściwym organom i ESMA celem wypełnienia obowiązku współpracy ze sobą oraz, w stosownych przypadkach, z ESMA do celów ust. 1 niniejszego artykułu.

W kontekście wykonywania swoich uprawnień do nakładania sankcji właściwe organy mogą również współpracować z właściwymi organami innych państw członkowskich i państw trzecich.

4.          Państwa członkowskie powierzają właściwym organom zgodnie z prawem krajowym uprawnienia do stosowania przynajmniej następujących sankcji administracyjnych i innych środków w przypadku naruszeń, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu:

a)      nakaz zobowiązujący osobę odpowiedzialną za naruszenie do zaprzestania określonego postępowania oraz powstrzymania się od jego ponownego podejmowania;

b)     zwrot korzyści uzyskanych lub równowartości strat unikniętych w wyniku naruszenia, zgodnie z oszacowaniem dokonanym przez właściwy organ;

c)      publiczne ostrzeżenie, które określa osobę odpowiedzialną i charakter naruszenia;

d)     ▌zawieszenie zezwolenia;

e)      tymczasowy lub, w przypadku poważnych lub powtarzających się naruszeń, stały zakaz wykonywania funkcji zarządczych wobec każdej osoby pełniącej obowiązki zarządcze lub każdej osoby fizycznej uznanej za odpowiedzialną za popełnienie naruszenia;

f)      tymczasowy lub, w przypadku poważnych lub powtarzających się naruszeń, stały zakaz zawierania transakcji na własny rachunek wobec każdej osoby pełniącej obowiązki zarządcze lub każdej osoby fizycznej uznanej za odpowiedzialną za popełnienie naruszenia;

g) maksymalne administracyjne sankcje pieniężne w wysokości co najmniej trzykrotnej kwoty korzyści uzyskanych lub strat unikniętych w wyniku naruszenia w przypadkach, zgodnie z oszacowaniem dokonanym przez właściwy organ;(h)  w przypadku osoby fizycznej, maksymalne administracyjne sankcje pieniężne w wysokości co najmniej 5 000 000 EUR lub, w państwie członkowskim, którego walutą nie jest euro, równowartość tej kwoty w walucie krajowej na dzień wejścia w życie niniejszego rozporządzenia;

i)       w przypadku osoby prawnej, maksymalne administracyjne sankcje pieniężne w wysokości co najmniej 10 % całkowitego rocznego obrotu danej osoby prawnej ustalonego na podstawie ostatniego dostępnego sprawozdania finansowego zatwierdzonego przez organ zarządzający; jeżeli dana osoba prawna jest jednostką dominującą lub jednostką zależną jednostki dominującej, która ma obowiązek sporządzania skonsolidowanych sprawozdań finansowych zgodnie z dyrektywą 2013/34/UE[19], za odpowiedni całkowity roczny obrót uznaje się całkowity roczny obrót lub odpowiadający mu rodzaj dochodu zgodnie z odpowiednimi przepisami o rachunkowości, ustalony na podstawie ostatniego dostępnego skonsolidowanego sprawozdania finansowego zatwierdzonego przez organ zarządzający najwyższej jednostki dominującej.

Państwa członkowskie mogą zapewnić właściwym organom dodatkowe uprawnienia oprócz uprawnień, o których mowa w niniejszym ustępie, jak również zapewnić szerszy zakres sankcji oraz wyższe ich poziomy niż określone w niniejszym ustępie.

Uprawnienia nadane właściwym organom określonym w tym ustępie nie stanowią uszczerbku dla wyłącznych kompetencji EBC wynikających z art. 4 ust. 1 lit. 4 rozporządzenia Rady (UE) nr 1024/2013, do cofania zezwoleń dla instytucji kredytowych do celów nadzoru ostrożnościowego.

5.          Naruszenie przepisów art. 4 lub 15 nie ma wpływu na ważność warunków transakcji finansowania papierów wartościowych ani możliwości egzekwowania przez strony warunków transakcji finansowania papierów wartościowych. Naruszenie przepisów art. 4 nie daje prawa do odszkodowania stronie transakcji finansowania papierów wartościowych.

6.          Państwa członkowskie powiadamiają Komisję i ESMA o przepisach dotyczących ust. 1, 3 i 4 do dnia [12 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia]. Państwa członkowskie niezwłocznie powiadamiają Komisję i ESMA o wszelkich późniejszych zmianach tych przepisów.

Artykuł 21

Wykonywanie uprawnień nadzorczych i nakładanie sankcji

Państwa członkowskie zapewniają uwzględnianie przez właściwe organy – przy ustalaniu rodzaju oraz wysokości sankcji administracyjnych i innych środków – wszelkich istotnych okoliczności, w tym w stosownych przypadkach:

a)      wagi i czasu trwania naruszenia;

b)     zakresu odpowiedzialności osoby odpowiedzialnej za naruszenie;

c)      sytuacji finansowej osoby odpowiedzialnej za naruszenie, przez uwzględnienie takich czynników jak całkowity obrót w przypadku osoby prawnej lub roczny dochód w przypadku osoby fizycznej;

d)     skali korzyści uzyskanych lub strat unikniętych przez osobę odpowiedzialną za naruszenie, jeżeli możliwe jest ich ustalenie;

e)      poziomu współpracy osoby odpowiedzialnej za naruszenie z właściwym organem, bez uszczerbku dla konieczności zapewnienia zwrotu korzyści uzyskanych lub równowartości strat unikniętych przez daną osobę;

f)      uprzednich naruszeń popełnionych przez osobę odpowiedzialną za naruszenie;

g)      środków podjętych przez osobę odpowiedzialną za naruszenie w celu zapobieżenia jego powtórzeniu.

Artykuł 22

Zgłaszanie naruszeń

1.          Właściwe organy ustanawiają skuteczne mechanizmy umożliwiające zgłaszanie właściwym organom rzeczywistych lub potencjalnych naruszeń przepisów art. 4 i 15.

2.          Mechanizmy, o których mowa w ust. 1, obejmują co najmniej:

a)      szczególne procedury przyjmowania zgłoszeń w sprawie naruszeń oraz działania następcze, w tym ustanowienie bezpiecznych kanałów komunikacji dla takich zgłoszeń;

b)     stosowną ochronę osób zatrudnionych na podstawie umowy o pracę, które zgłaszają naruszenia lub którym zarzuca się naruszenia, przynajmniej przed działaniami odwetowymi, dyskryminacją lub innymi rodzajami niesprawiedliwego traktowania;

c)      ochronę danych osobowych zarówno osoby zgłaszającej naruszenie, jak i osoby fizycznej, której zarzuca się popełnienie naruszenia, w tym ochronę w zakresie zachowania poufności co do ich tożsamości na wszystkich etapach procedury, bez uszczerbku dla wynikającego z przepisów prawa krajowego wymogu ujawnienia informacji w kontekście dochodzeń lub późniejszych postępowań sądowych.

3.          Państwa członkowskie wymagają od pracodawców posiadania odpowiednich wewnętrznych procedur zgłaszania przez swoich pracowników naruszeń art. 4 i 15.

4.          Państwa członkowskie mogą przewidzieć zachęty finansowe dla osób oferujących istotne informacje dotyczące potencjalnych naruszeń przepisów niniejszego rozporządzenia, które przyznaje się zgodnie z prawem krajowym pod warunkiem, że osoby te nie podlegają już uprzednio innym, wynikającym z przepisów prawa lub umowy obowiązkom zgłaszania takich informacji oraz pod warunkiem, że informacje te są nowe i skutkują nałożeniem sankcji administracyjnej lub innego środka za naruszenie przepisów niniejszego rozporządzenia lub nałożeniem sankcji karnej.

Artykuł 23

Wymiana informacji z ESMA

1.        Właściwe organy co sześć miesięcy przekazują ESMA zbiorcze i pojedyncze informacje dotyczące wszystkich środków, sankcji i grzywien administracyjnych nałożonych przez nie zgodnie z art. 20. ESMA publikuje te informacje w sprawozdaniu semestralnym.

2.        Jeżeli państwa członkowskie postanawiają ustanowić sankcje karne za naruszenia przepisów, o których mowa w art. 20, ich właściwe organy corocznie przekazują ESMA zanonimizowane zbiorcze dane dotyczące wszystkich wszczętych dochodzeń karnych oraz nałożonych sankcji karnych. ESMA publikuje dane dotyczące nałożonych sankcji karnych w sprawozdaniu rocznym. Jeżeli właściwy organ podaje do wiadomości publicznej informacje o sankcjach, grzywnach i innych środkach administracyjnych, a także o sankcjach karnych, powiadamia o nich jednocześnie ESMA.

3.        Jeżeli właściwy organ podaje do wiadomości publicznej informacje o sankcji administracyjnej, środku administracyjnym lub sankcji karnej, przekazuje jednocześnie tę informację ESMA.

4.        ESMA opracowuje projekt wykonawczych standardów technicznych w celu ustalenia procedur i form wymiany informacji, o których mowa w ust. 1 i 2.

ESMA przedkłada Komisji projekt tych wykonawczych standardów technicznych do dnia [12 miesięcy po opublikowaniu niniejszego rozporządzenia] r.

Komisja jest uprawniona do przyjmowania wykonawczych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 15 rozporządzenia (UE) nr 1095/2010.

Artykuł 24

Publikacja decyzji

1.          Z zastrzeżeniem przepisów ust. 3 właściwe organy publikują każdą decyzję o nałożeniu sankcji administracyjnej lub innego środka w związku z naruszeniem przepisów art. 4 i 15 na swojej stronie internetowej natychmiast po poinformowaniu o tej decyzji osoby, której ta decyzja dotyczy.

2.          Informacje publikowane na podstawie ust. 1 obejmują co najmniej rodzaj i charakter naruszenia oraz tożsamość osoby, której dotyczy decyzja.

Przepisy ust. 1 i 2 nie mają zastosowania do decyzji nakładających środki o charakterze dochodzeniowym.

Jeżeli właściwy organ uznaje, na podstawie indywidualnej oceny danego przypadku, że opublikowanie tożsamości osoby prawnej, której dotyczy decyzja, lub danych osobowych osoby fizycznej byłoby nieproporcjonalne, lub jeżeli taka publikacja miałaby stanowić zagrożenie dla prowadzonego dochodzenia lub stabilności rynków finansowych, właściwy organ podejmuje jedno z następujących działań:

a)      odroczenie publikacji decyzji do momentu, kiedy ustaną przyczyny tego odroczenia;

b)     publikacja decyzji w formie anonimowej w sposób zgodny z prawem krajowym, jeżeli taka forma publikacji zapewnia skuteczną ochronę danych osobowych, oraz, w stosownych przypadkach, późniejsze opublikowanie odpowiednich danych po upływie stosownego okresu, jeżeli przewiduje się, że w ciągu tego okresu ustaną przyczyny opublikowania informacji w formie anonimowej;

c)      rezygnacja z publikacji decyzji, jeżeli właściwy organ jest zdania, że publikacja zgodnie z lit. a) lub b) będzie niewystarczająca do zapewnienia:

(i)     aby stabilność rynków finansowych nie została zagrożona; lub

(ii)     proporcjonalności publikacji takich decyzji w odniesieniu do środków, których charakter uznaje się za drugorzędny.

3.          Jeżeli decyzja jest przedmiotem odwołania do krajowego organu sądowego, administracyjnego lub innego organu, właściwe organy niezwłocznie publikują również na swojej stronie internetowej odpowiednie informacje oraz wszelkie późniejsze informacje na temat wyniku tego odwołania. Ponadto publikuje się również każdą decyzję unieważniającą decyzję, od której złożono odwołanie.

4.          Właściwe organy zapewniają, aby każda decyzja opublikowana zgodnie z niniejszym artykułem była dostępna na ich stronie internetowej przez okres wynoszący co najmniej pięć lat od jej publikacji. Dane osobowe zawarte w tych decyzjach są dostępne na stronie internetowej właściwego organu przez okres wymagany zgodnie z obowiązującymi przepisami o ochronie danych.

Artykuł 25

Sankcje do celów art. 13 i 14

Sankcje i inne środki ustanowione zgodnie z dyrektywą 2009/65/WE i dyrektywą 2011/61/UE mają zastosowanie do naruszeń wymogów określonych w art. 13 i 14 niniejszego rozporządzenia.

Rozdział IX

Przegląd

Artykuł 26

Sprawozdania i przegląd

1.        Do …* [Dz.U. proszę wstawić datę: 9 miesięcy po sprawozdaniu ESMA/15 miesięcy po wejściu w życie niniejszego rozporządzenia] Komisja przedkłada Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie w sprawie skuteczności i efektywności niniejszego rozporządzenia oraz w sprawie dalszych międzynarodowych starań na rzecz zwiększenia przejrzystości rynków transakcji finansowania papierów wartościowych oraz dalszego ograniczania ryzyka związanego z transakcjami finansowania papierów wartościowych, w tym zaleceń Rady Stabilności Finansowej w zakresie redukcji wartości zabezpieczeń przekazanych w nierozliczanych centralnie transakcjach finansowania papierów wartościowych. Komisja przedkłada to sprawozdanie razem z wszelkimi właściwymi wnioskami prawodawczymi.

Do celów sprawozdania Komisji ESMA, we współpracy z EUNB i ERRS, przeprowadza ocenę i przekazuje Komisji sprawozdanie w sprawie właściwych rozwiązań dla nadmiernego wzrostu dźwigni finansowej przy użyciu transakcji finansowania papierów wartościowych oraz dla rozważenia ograniczenia procykliczności tej dźwigni, łącznie z metodami rozwoju europejskich ram godnych z obowiązującymi zaleceniami Rady Stabilności Finansowej w zakresie redukcji wartości dotyczących nierozliczanych centralnie transakcji finansowania papierów wartościowych. Sprawozdanie to uwzględnia skutki ilościowe zaleceń Rady Stabilności Finansowej oraz zostaje przedłożone Komisji do…* [Dz.U. proszę wstawić datę: 6 miesięcy po wejściu w życie niniejszego rozporządzenia]. Sprawozdanie przedkłada się również Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.

1b.      Komisja corocznie przygotowuje sprawozdanie ze stosowania art. 11 i w pełni rozlicza wszelkie opłaty, które zostały pobrane od repozytoriów transakcji, w celu zapewnienia, że są one używane wyłącznie na pokrycie koniecznych wydatków wynikających z niniejszego rozporządzenia i rozporządzenia (UE) nr 648/2012.

2a.      Komisja, we współpracy z państwami członkowskimi i ESMA, przygotowuje sprawozdanie roczne oceniające wszelkie możliwe obejścia obowiązków wynikających z niniejszego rozporządzenia, jakie może umożliwić jakakolwiek transakcja o podobnym celu lub skutku jak transakcja finansowania papierów wartościowych. ESMA monitoruje i wszelkie krytyczne zmiany praktyk rynkowych w tym kontekście i informuje o nich.

2b.      ESMA przedkłada Parlamentowi Europejskiemu, Radzie i Komisji sprawozdanie roczne w sprawie znaczenia zezwalania na jednostronne zgłaszanie transakcji, aby ocenić na podstawie doświadczeń związanych z takim zgłaszaniem, czy można uniknąć podwójnego zgłaszania transakcji, lub zarządzać tym zjawiskiem.

Rozdział X

Przepisy końcowe

Artykuł 27

Wykonywanie przekazanych uprawnień

1.          Powierzenie Komisji uprawnień do przyjęcia aktów delegowanych podlega warunkom określonym w niniejszym artykule.

2.          Uprawnienia do przyjęcia aktów delegowanych, o których mowa w art. 2 ust. 3, ▌art. 11 ust. 2 ▌i art. 14 ust. 3, powierza się Komisji na czas nieokreślony od dnia, o którym mowa w art. 28.

3.          Uprawnienia do przyjęcia aktów delegowanych, o których mowa w art. 2 ust. 3, ▌art. 4, art. 11 ust. 2 ▌i art. 14 ust. 3, mogą zostać w dowolnym momencie odwołane przez Parlament Europejski lub przez Radę. Decyzja o odwołaniu kończy przekazanie określonych w niej uprawnień. Decyzja o odwołaniu staje się skuteczna od następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej lub w określonym w tej decyzji późniejszym terminie. Nie wpływa ona na ważność jakichkolwiek już obowiązujących aktów delegowanych.

4.          Niezwłocznie po przyjęciu aktu delegowanego Komisja przekazuje go równocześnie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.

5.          Akt delegowany przyjęty na podstawie art. 2 ust. 3, ▌4, art. 11 ust. 2, ▌ i art. 14 ust. 3 wchodzi w życie tylko wówczas, gdy Parlament Europejski albo Rada nie wyraziły sprzeciwu w terminie dwóch miesięcy od przekazania tego aktu Parlamentowi Europejskiemu i Radzie, lub gdy, przed upływem tego terminu, zarówno Parlament Europejski, jak i Rada poinformowały Komisję, że nie wniosą sprzeciwu. Termin ten przedłuża się o dwa miesiące z inicjatywy Parlamentu Europejskiego lub Rady.

Artykuł 27a

1.        Komisję wspomaga komitet ds.[...]. Komitet ten jest komitetem w rozumieniu rozporządzenia (UE) nr 182/2011.

2.        W przypadku odesłania do niniejszego ustępu stosuje się art. 4 rozporządzenia (UE) nr 182/2011.

3.        W przypadku odesłania do niniejszego ustępu stosuje się art. 5 rozporządzenia (UE) nr 182/2011.

Artykuł 28

Wejście w życie i stosowanie

1.          Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

2.          Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia jego wejścia w życie, z wyjątkiem:

a)      art. 4 ust. 1, który stosuje się do wszystkich kontrahentów finansowych (6 miesięcy od daty przyjęcia regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w art. 4 ust. 7) i do kontrahentów niefinansowych (12 miesięcy po dacie przyjęcia regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w art. 4 ust. 7);

b)     art. 13, który stosuje się od …* [Dz.U. proszę wstawić datę: 18 miesięcy po wejściu w życie niniejszego rozporządzenia];

c)      art. 14, który stosuje się od …* [Dz.U. proszę wstawić datę: 6 miesięcy po wejściu w życie niniejszego rozporządzenia].

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w…

W imieniu Parlamentu Europejskiego          W imieniu Rady

Przewodniczący                                            Przewodniczący

  • [1]  Dz.U. C 451 z 16.12.2014, s. 56.
  • [2]  Dz.U. C 271 z 19.8.2014, s. 87.
  • [3] * Poprawki: tekst nowy lub zmieniony został zaznaczony kursywą i wytłuszczonym drukiem; symbol ▌sygnalizuje skreślenia.
  • [4]           Dz.U. C 336 z 26.9.2014, s. 5.
  • [5]           Dz.U. C 271 z 16.12.2014, s. 59.
  • [6]           Dz.U. C 271 z 19.8.2014, s. 87.
  • [7]           Stanowisko Parlamentu Europejskiego z dnia … .
  • [8]           Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/65/WE z dnia 13 lipca 2009 r. w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania w zbywalne papiery wartościowe (UCITS) (Dz.U. L 302 z 17.11.2009, s. 32).
  • [9]           Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/61/UE z dnia 8 czerwca 2011 r. w sprawie zarządzających alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi i zmiany dyrektyw 2003/41/WE i 2009/65/WE oraz rozporządzeń (WE) nr 1060/2009 i (UE) nr 1095/2010 (Dz.U. L 174 z 1.7.2011, s. 1).
  • [10]           Dyrektywa 2002/47/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 6 czerwca 2012 r. w sprawie uzgodnień dotyczących zabezpieczeń finansowych (Dz.U. L 168 z 27.6.2002 r., s. 43).
  • [11]         Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/91/UE z dnia 23 lipca 2014 r. zmieniająca dyrektywę 2009/65/WE w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania w zbywalne papiery wartościowe (UCITS) w zakresie funkcji depozytariusza, polityki wynagrodzeń oraz sankcji (Dz.U. L 257, 28.8.2014, s. 186).
  • [12]          Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1095/2010 z dnia 24 listopada 2010 r. w sprawie ustanowienia Europejskiego Urzędu Nadzoru (Europejskiego Urzędu Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych), zmiany decyzji nr 716/2009/WE i uchylenia decyzji Komisji 2009/77/WE (Dz.U. L 331 z 15.12.2010, s. 84).
  • [13]          Dz.U. C 328, ..., s. 3.
  • [14]          Rozporządzenie Komisji (UE) nr 231/2013 z dnia 19 grudnia 2012 r. uzupełniające dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/61/UE w odniesieniu do zwolnień, ogólnych warunków dotyczących prowadzenia działalności, depozytariuszy, dźwigni finansowej, przejrzystości i nadzoru (Dz.U. L 83 z 22.3.2013, s. 1).
  • [15]            Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/34/UE z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie rocznych sprawozdań finansowych, skonsolidowanych sprawozdań finansowych i powiązanych sprawozdań niektórych rodzajów jednostek, zmieniająca dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2006/43/WE oraz uchylająca dyrektywy Rady 78/660/EWG i 83/349/EWG (Dz.U. L 182 z 29.6.2013, s. 19).
  • [16]         Dyrektywa 2004/109/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 grudnia 2004 r. w sprawie harmonizacji wymogów dotyczących przejrzystości informacji o emitentach, których papiery wartościowe dopuszczane są do obrotu na rynku regulowanym oraz zmieniającej dyrektywę 2001/34/WE (Dz.U. L 390 z 31.12.2004, s. 38).
  • [17]         Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/36/UE z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie warunków dopuszczenia instytucji kredytowych do działalności oraz nadzoru ostrożnościowego nad instytucjami kredytowymi i firmami inwestycyjnymi, zmieniająca dyrektywę 2002/87/WE i uchylająca dyrektywy 2006/48/WE oraz 2006/49/WE (Dz.U. L 176 z 27.6.2013, s. 338).
  • [18]            Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 909/2014 z dnia 23 lipca 2014 r. w sprawie usprawnienia rozrachunku papierów wartościowych w Unii Europejskiej i w sprawie centralnych depozytów papierów wartościowych, zmieniające dyrektywy 98/26/WE i 2014/65/UE oraz rozporządzenie (UE) nr 236/2012 (Dz.U. L 257 z 28.8.2014, s. 1)
  • [19]          Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/34/UE z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie rocznych sprawozdań finansowych, skonsolidowanych sprawozdań finansowych i powiązanych sprawozdań niektórych rodzajów jednostek, zmieniająca dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2006/43/WE oraz uchylająca dyrektywy Rady 78/660/EWG i 83/349/EWG, Dz.U. L 182 z 29.6.2013, s. 19.

ZAŁĄCZNIK

Sekcja A – Informacje, które należy przedstawiać w rocznych i półrocznych sprawozdaniach UCITS oraz w rocznych sprawozdaniach AFI

Dane ogólne:

–           kwota pożyczonych papierów wartościowych i towarów wyrażona jako odsetek całkowitych aktywów mogących być przedmiotem pożyczki;

–           kwota aktywów będących przedmiotem poszczególnych rodzajów transakcji finansowania papierów wartościowych oraz poszczególnych rodzajów innych struktur finansowania wyrażona jako kwota bezwzględna i jako odsetek aktywów zarządzanych przez fundusz.

Dane dotyczące koncentracji:

–           10 najważniejszych papierów wartościowych i towarów otrzymanych jako zabezpieczenie według emitenta, w odniesieniu do wszystkich rodzajów transakcji finansowania papierów wartościowych i innych struktur finansowania;

–           10 najważniejszych kontrahentów odrębnie dla poszczególnych rodzajów transakcji finansowania papierów wartościowych i innych struktur finansowania.

Zbiorcze dane dotyczące transakcji odrębnie dla poszczególnych rodzajów transakcji finansowania papierów wartościowych i innych struktur finansowania – w podziale na poniższe kategorie:

–           rodzaj i jakość zabezpieczeń;

–           profil zapadalności zabezpieczeń w podziale na następujące przedziały zapadalności: poniżej jednego dnia, od jednego dnia do jednego tygodnia, od jednego tygodnia do jednego miesiąca, od jednego miesiąca do trzech miesięcy, od trzech miesięcy do jednego roku, powyżej jednego roku, nieokreślony termin zapadalności;

–           waluta zabezpieczeń;

–           profil zapadalności transakcji w podziale na następujące przedziały zapadalności: poniżej jednego dnia, od jednego dnia do jednego tygodnia, od jednego tygodnia do jednego miesiąca, od jednego miesiąca do trzech miesięcy, od trzech miesięcy do jednego roku, powyżej jednego roku, nieokreślony termin zapadalności transakcji;

–           państwo, w którym znajduje się siedziba każdego kontrahenta;

–           rozliczenie i rozrachunek (np. trójstronne, kontrahent centralny, dwustronne).

Dane dotyczące ponownego wykorzystania ▌zabezpieczeń gotówkowych:

–           odsetek otrzymanych zabezpieczeń wykorzystanych ponownie ▌, w porównaniu z maksymalną kwotą określoną w prospekcie lub w informacjach ujawnianych inwestorom;

–           informacje na temat wszelkich ograniczeń w zakresie rodzaju papierów wartościowych i towarów, które mogą być ▌ponownie wykorzystywane;

–           zyski funduszu z tytułu reinwestowanych zabezpieczeń gotówkowych.

Przechowywanie zabezpieczeń otrzymanych przez fundusz w ramach transakcji finansowania papierów wartościowych i innych struktur finansowania

Liczba powierników i kwota stanowiących zabezpieczenie aktywów przechowywanych przez każdego z nich.

Przechowywanie zabezpieczeń przekazanych przez fundusz w ramach transakcji finansowania papierów wartościowych i innych struktur finansowania

Odsetek zabezpieczeń posiadanych na odrębnych lub na wspólnych rachunkach oraz na wszelkich pozostałych rachunkach.

Dane dotyczące rentowności i kosztów poszczególnych rodzajów transakcji finansowania papierów wartościowych i poszczególnych rodzajów innych struktur finansowania w podziale na fundusze, zarządzających funduszami i podmioty pośredniczące (tzw. agent lenders), w wartościach bezwzględnych i jako odsetek łącznych zysków z danego rodzaju transakcji finansowania papierów wartościowych i danego rodzaju innej struktury finansowania

Sekcja B – Informacje, które należy zamieścić w prospekcie UCITS i informacjach ujawnianym przez AFI inwestorom:

–           ogólny opis transakcji finansowania papierów wartościowych i innych struktur finansowania stosowanych przez fundusz i uzasadnienie ich stosowania;

–           ogólne, podlegające zgłaszaniu dane dotyczące poszczególnych rodzajów transakcji finansowania papierów wartościowych i poszczególnych rodzajów innych struktur finansowania;

•      rodzaje aktywów, które mogą być przedmiotem tych transakcji i struktur;

•      maksymalny odsetek zarządzanych aktywów, które mogą być przedmiotem transakcji i struktur;

•      szacowany odsetek zarządzanych aktywów, które będą przedmiotem poszczególnych rodzajów transakcji i struktur;

–           kryteria wyboru kontrahentów (w tym status prawny, państwo, w którym znajduje się ich siedziba, minimalny rating kredytowy);

–           akceptowane zabezpieczenia: opis akceptowanych zabezpieczeń w odniesieniu do rodzajów aktywów, emitenta, terminu zapadalności, płynności, a także zasad dywersyfikacji i korelacji zabezpieczeń;

–           wycena zabezpieczeń: opis stosowanej metody wyceny zabezpieczeń i jej uzasadnienie oraz informacja, czy stosowana jest codzienna wycena według wartości rynkowej i codzienne zmienne depozyty zabezpieczające;

–           zarządzanie ryzykiem: opis ryzyk związanych z transakcjami finansowania papierów wartościowych i innymi strukturami finansowania, jak również ryzyk związanych z zarządzaniem zabezpieczeniami, takimi jak ryzyko operacyjne, płynności, kontrahenta, przechowywania i ryzyko prawne;

–           opis sposobu przechowywania pożyczonych aktywów oraz otrzymanych zabezpieczeń (depozytariusz funduszu);

–           zasady podziału zysków z transakcji finansowania papierów wartościowych i innych struktur finansowania: wskazanie odsetka zysków, który trafia do funduszu, zarządzającego funduszem lub osób trzecich (podmiotów pośredniczących, np. tzw. agent lenders).

PROCEDURA

Tytuł

Sprawozdawczość i przejrzystość w dziedzinie transakcji finansowania papierów wartościowych

Odsyłacze

COM(2014)0040 – C7-0023/2014 – 2014/0017(COD)

Data przedstawienia w PE

29.1.2014

 

 

 

Komisja przedmiotowo właściwa

       Data ogłoszenia na posiedzeniu

ECON

25.2.2014

 

 

 

Komisje wyznaczone do wydania opinii

       Data ogłoszenia na posiedzeniu

JURI

25.2.2014

 

 

 

Opinia niewydana

       Data decyzji

JURI

3.9.2014

 

 

 

Sprawozdawcy

       Data powołania

Renato Soru

22.7.2014

 

 

 

Rozpatrzenie w komisji

4.11.2014

21.1.2015

23.2.2015

 

Data przyjęcia

24.3.2015

 

 

 

Wynik głosowania końcowego

+:

–:

0:

49

2

6

Posłowie obecni podczas głosowania końcowego

Gerolf Annemans, Burkhard Balz, Hugues Bayet, Pervenche Berès, Udo Bullmann, Esther de Lange, Fabio De Masi, Anneliese Dodds, Markus Ferber, Jonás Fernández, Elisa Ferreira, Sven Giegold, Neena Gill, Roberto Gualtieri, Brian Hayes, Gunnar Hökmark, Danuta Maria Hübner, Cătălin Sorin Ivan, Petr Ježek, Othmar Karas, Georgios Kyrtsos, Alain Lamassoure, Philippe Lamberts, Werner Langen, Sander Loones, Bernd Lucke, Olle Ludvigsson, Ivana Maletić, Fulvio Martusciello, Marisa Matias, Bernard Monot, Luděk Niedermayer, Stanisław Ożóg, Dariusz Rosati, Alfred Sant, Molly Scott Cato, Peter Simon, Renato Soru, Theodor Dumitru Stolojan, Kay Swinburne, Paul Tang, Michael Theurer, Ramon Tremosa i Balcells, Ernest Urtasun, Marco Valli, Tom Vandenkendelaere, Cora van Nieuwenhuizen, Jakob von Weizsäcker, Pablo Zalba Bidegain, Marco Zanni

Zastępcy obecni podczas głosowania końcowego

Matt Carthy, Philippe De Backer, Jeppe Kofod, Thomas Mann, Morten Messerschmidt, Siegfried Mureșan, Michel Reimon, Miguel Urbán Crespo

Data złożenia

31.3.2015