SPRAWOZDANIE w sprawie zrównoważonej mobilności w miastach

13.11.2015 - (2014/2242(INI))

Komisja Transportu i Turystyki
Sprawozdawczyni: Karima Delli


Procedura : 2014/2242(INI)
Przebieg prac nad dokumentem podczas sesji
Dokument w ramach procedury :  
A8-0319/2015

PROJEKT REZOLUCJI PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO

w sprawie zrównoważonej mobilności w miastach

(2014/2242(INI))

Parlament Europejski,

–  uwzględniając komunikat Komisji z dnia 17 grudnia 2014 r. zatytułowany „Wspólne dążenie do osiągnięcia konkurencyjnej i zasobooszczędnej mobilności w miastach” (COM(2013)0913),

–  uwzględniając swą rezolucję z dnia 15 grudnia 2011 r. w sprawie planu utworzenia jednolitego europejskiego obszaru transportu – dążenie do osiągnięcia konkurencyjnego i zasobooszczędnego systemu transportu[1],

–  uwzględniając swoją rezolucję z dnia 23 czerwca 2011 r. w sprawie europejskiej agendy miejskiej i jej przyszłości w polityce spójności[2],

–  uwzględniając komunikat Komisji z dnia 30 października 2009 r. zatytułowany „Plan działań na rzecz mobilności w miastach” (COM(2009)0490),

–  uwzględniając komunikat Komisji Europejskiej z dnia 18 lipca 2014 r. zatytułowany „Miejski wymiar polityki UE — kluczowe elementy agendy miejskiej UE” (COM(2014)0490),

–  uwzględniając zieloną księgę Komisji z dnia 25 września 2007 r. zatytułowaną „W kierunku nowej kultury mobilności w mieście” (COM(2007)0551),

  uwzględniając specjalne wydanie Eurobarometru Komisji nr 406 z grudnia 2013 r. dotyczące postaw Europejczyków wobec mobilności w miastach,

–  uwzględniając uruchomioną przez Komisję europejską platformę dotyczącą planów na rzecz mobilności w miastach,

–  uwzględniając zieloną księgę Komisji z dnia 29 listopada 1995 r. zatytułowaną „Obywatelska sieć: realizacja potencjału publicznego transportu pasażerskiego w Europie” (COM(1995)0601),

–  uwzględniając komunikat Komisji z dnia 31 marca 1998 r. zatytułowany „Transport and CO2 – Developing a Community Approach” [Transport i CO2 – rozwijanie wspólnotowego podejścia] (COM(1998)0204),

  uwzględniając komunikat Komisji z dnia 4 marca 2015 r. pt. „Protokół paryski – plan przeciwdziałania zmianie klimatu na świecie po 2020 r.” (COM/2015/081),

–  uwzględniając dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/50/WE z dnia 21 maja 2008 r. w sprawie jakości powietrza i czystszego powietrza dla Europy[3],

  uwzględniając rozporządzenia (WE) nr 715/2007[4] i (WE) nr 595/2009[5] w odniesieniu do zmniejszenia emisji zanieczyszczeń pochodzących z pojazdów drogowych,

–  uwzględniając swoją rezolucję z dnia 27 października 2015 r. w sprawie pomiaru emisji w sektorze samochodowym[6],

–  uwzględniając komunikat Komisji z dnia 18 grudnia 2013 r. zatytułowany „Program »czystsze powietrze dla Europy«” (COM(2013)0918),

  uwzględniając wytyczne Światowej Organizacji Zdrowia w sprawie jakości powietrza oraz narzędzie służące ekonomicznej ocenie wpływu na zdrowie,

–  uwzględniając sprawozdanie Światowej Organizacji Zdrowia zatytułowane „Burden of disease from environmental noise – Quantification of healthy life years lost in Europe” [Obciążenie chorobami związanymi z hałasem w środowisku i dane ilościowe dotyczące spadku liczby lat zdrowego życia w Europie],

–  uwzględniając przedstawiony przez Europejską Agencję Środowiska raport w ramach mechanizmu sprawozdawczego ds. transportu i środowiska (TERM) zatytułowany „A closer look at urban transport” [Baczniejsze spojrzenie na transport w mieście],

–  uwzględniając Konwencję Narodów Zjednoczonych o prawach osób niepełnosprawnych,

–  uwzględniając swoją rezolucję z dnia 3 lipca 2013 r. zatytułowaną „Bezpieczeństwo ruchu drogowego w latach 2011–2020 – pierwsze etapy strategii zapobiegania obrażeniom”[7],

–  uwzględniając swoją rezolucję z dnia 12 października 1988 r. w sprawie ochrony pieszych i Europejskiej Karty Praw Pieszych[8],

–  uwzględniając Konwencję wiedeńską o ruchu drogowym,

–  uwzględniając komunikat Komisji zatytułowany „CARS 2020: Plan działania na rzecz konkurencyjnego i zrównoważonego przemysłu motoryzacyjnego w Europie” (COM(2012)0636),

–  uwzględniając swoją rezolucję z dnia 10 grudnia 2013 r. w sprawie „CARS 2020: plan działania na rzecz konkurencyjnego i zrównoważonego przemysłu motoryzacyjnego w Europie”[9],

–  uwzględniając komunikat Komisji z dnia 2 lipca 2014 r. zatytułowany „Ku gospodarce o obiegu zamkniętym: program »zero odpadów« dla Europy” (COM(2014)0398),

–  uwzględniając dyrektywę 2004/17/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 31 marca 2004 r. koordynującą procedury udzielania zamówień przez podmioty działające w sektorach gospodarki wodnej, energetyki, transportu i usług pocztowych[10],

  uwzględniając dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/94/UE z dnia 22 października 2014 r. w sprawie rozwoju infrastruktury paliw alternatywnych[11],

  uwzględniając sprawozdanie specjalne Europejskiego Trybunału Obrachunkowego nr 1/2014 pt. „Efektywność projektów w zakresie miejskiej komunikacji zbiorowej, które uzyskały wsparcie UE”,

–  uwzględniając Kartę lipską na rzecz zrównoważonego rozwoju miast europejskich,

–  uwzględniając Porozumienie Burmistrzów,

–  uwzględniając art. 52 Regulaminu,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Transportu i Turystyki, a także opinie Komisji Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności oraz Komisji Rozwoju Regionalnego (A8-0319/2015),

A.  mając na uwadze, że wkrótce do 82 % obywateli będzie mieszkać w strefach miejskich;

B.   mając na uwadze, że spodziewany wzrost populacji miejskiej stawia przed miastami wyzwania społeczne, a także związane z jakością życia i zrównoważonym rozwojem, co będzie wymagać holistycznych środków planowania;

C.    mając na uwadze, że mobilność w miastach nadal opiera się w dużej mierze na użyciu pojazdów o napędzie konwencjonalnym oraz że w związku z tym transport w UE jest uzależniony od ropy naftowej i jej pochodnych, które zaspokajają ponad 96% jej zapotrzebowania energetycznego lub około jedną trzecią całkowitego zużycia energii;

D.  mając na uwadze, że transport miejski jest źródłem około 25% emisji CO2 oraz około 70% ogółu emisji CO2 na obszarach miejskich będących przyczyną zmiany klimatu oraz że w Unii transport jest jedynym sektorem, w którym emisja gazów cieplarnianych nadal rośnie;

E.  mając na uwadze, że według danych specjalnego sondażu Eurobarometru nr 406 z 2013 r. około 50% obywateli europejskich codziennie korzysta z prywatnego samochodu, tylko 16% korzysta z transportu publicznego, a 12% z roweru;

F.    mając na uwadze, że według tego samego sprawozdania obywatele europejscy uważają, iż obniżenie cen transportu publicznego (59 %), poprawa usług transportu publicznego (56 %) i poprawa infrastruktury dla rowerzystów (33%) są skutecznymi środkami służącymi poprawie mobilności w miastach;

G.  mając na uwadze, że około 50% podróży w strefach miejskich nie przekracza 5 km i w związku z tym w wielu miastach można by je odbywać pieszo, na rowerze, lub z wykorzystaniem jakiegokolwiek innego dostępnego środka transportu, np. wspólnego użytkowania samochodów;

H.  mając na uwadze, że powszechne stosowanie oleju napędowego w transporcie, zwłaszcza w starszych pojazdach i w samochodach nieposiadających filtrów cząstek stałych, jest jedną z głównych przyczyn dużej koncentracji cząstek stałych w miastach UE, oraz mając na uwadze, że w związku z tym należy promować korzystanie w transporcie miejskim z paliw alternatywnych, a także zmiany w zwyczajach w korzystaniu z transportu miejskiego, nie zagrażając przy tym mobilności w miastach;

I.    mając na uwadze, że według Europejskiej Agencji Środowiska w 2011 r. co najmniej 125 mln obywateli europejskich było narażonych na poziom hałasu przekraczający limit bezpieczeństwa wynoszący 55 dB oraz że jego główną przyczyną jest ruch drogowy;

J.    mając na uwadze, że wysokiej jakości usługi transportowe mają zasadnicze znaczenie dla ludzi żyjących na obszarach miejskich przy zaspokajaniu ich potrzeb w zakresie mobilności w związku z ich życiem zawodowym i szkoleniami, turystyką oraz rekreacją; mając na uwadze, że zrównoważony transport miejski może przyczynić się do zmniejszenia zużycia energii, zanieczyszczenia powietrza, poziomu hałasu, liczby wypadków, zatorów drogowych oraz do oszczędniejszego gospodarowania terenami i ograniczenia zasklepiania gleby;

K.   mając na uwadze, że ukierunkowane środki na rzecz zrównoważonej mobilności w miastach są możliwe i konieczne, aby osiągnąć cele UE i wdrożyć przepisy dotyczące transportu i środowiska;

L.  mając na uwadze, że z należytym uwzględnieniem zasady pomocniczości UE powinna wspomagać – w uzupełnieniu do działań lokalnych – stosowanie zintegrowanego, długoterminowego podejścia do mobilności w miastach, które zmniejszy zanieczyszczenie powietrza, zatory, hałas i liczbę wypadków drogowych, zapewni miastom należyte wsparcie, a także lepszą informację, koordynację i współpracę państw członkowskich UE;

M.  mając na uwadze, że ważne jest podkreślenie znaczenia transportu publicznego dla gospodarek miejskich, łącznie z ubogimi obszarami, a także uznanie jego korzyści społecznych, takich jak pomoc w walce z ubóstwem i wykluczeniem społecznym oraz zapewnienie dostępu do zatrudnienia dla wszystkich obywateli;

N.    mając na uwadze, że dogodny i prosty publiczny transport zbiorowy jest najlepszym środkiem zapobiegającym korzystaniu z transportu prywatnego i jednym z najlepszych sposobów ograniczania zatorów drogowych;

O.  mając na uwadze, że 73 % europejskich obywateli uważa, iż bezpieczeństwo na drogach to poważny problem w miastach, a ponad 30% śmiertelnych wypadków drogowych i poważnych obrażeń ma miejsce w strefach miejskich i często dotyka niechronionych użytkowników drogi oraz pieszych;

P.  mając na uwadze, że 38% wszystkich wypadków śmiertelnych zdarza się na obszarach miejskich, a 55% na drogach międzymiastowych, a także mając na uwadze, że ofiarami najczęściej są rowerzyści i inni niechronieni użytkownicy dróg, a wypadki są związane z dużą koncentracją samochodów i prędkością:

Q.    mając na uwadze, że zrównoważony transport miejski stanowi jeden z aspektów szerszej polityki planowania przestrzennego i że miejskie obszary zieleni mogą częściowo złagodzić skutki zanieczyszczenia spowodowanego ruchem drogowym;

R.    mając na uwadze, że wykorzystywanie alternatywnych paliw i środków transportu zakłada rozwój niezbędnej infrastruktury oraz starań na rzecz zmiany zachowań ludzi w odniesieniu do mobilności;

S.   mając na uwadze, że jako ważne ośrodki działalności gospodarczej i innowacji, miasta i inne większe strefy miejskie są słusznie uznawane za kluczowe węzły nowej strategii TEN-T i stanowią główne ogniwo łańcucha transportu pasażerskiego i towarowego;

T.   mając na uwadze, że sieci multimodalne oraz integracja różnych rodzajów transportu i usług transportowych w strefach miejskich i w ich sąsiedztwie mogą potencjalnie przynosić korzyści w dziedzinie poprawy skuteczności transportu pasażerskiego i towarowego, a tym samym przyczyniać się do ograniczania emisji dwutlenku węgla i innych szkodliwych zanieczyszczeń;

U.   mając na uwadze podjęte przez szefów państw i rządów w 2012 r. na Konferencji Narodów Zjednoczonych w sprawie Zrównoważonego Rozwoju (Rio+20) zobowiązanie do wspierania zrównoważonych systemów transportu[12];

V.   mając na uwadze, że uniwersalne rozwiązanie dla wszystkich stref miejskich nie istnieje, a miasta w całej Unii Europejskiej mają własną specyficzną sytuację i potrzeby, w szczególności związane z warunkami geograficznymi i klimatycznymi, strukturą demograficzną, tradycjami kulturowymi i innymi czynnikami;

W.    mając na uwadze, że mobilność w miastach oraz zarządzanie transportem miejskim należy do kompetencji władz lokalnych i regionalnych, które tworzą i wdrażają politykę publiczną na swoim obszarze w powiązaniu z obowiązującymi ramami krajowymi i agendą miejską UE;

X.    mając na uwadze, że niepokojące jest to, iż Komisja mówi o rozwijaniu na poziomie europejskim koncepcji transportu, które powinny zostać później dostosowane do warunków istniejących w państwach członkowskich; mając na uwadze, że zamiast przyjmować odgórne podejście, nie zapominając o konieczności istnienia wspólnych przepisów i standardów, korzystniejsze byłoby kierowanie się podejściem oddolnym polegającym na jednoczesnym eksperymentowaniu na miejscu, a tym samym – zachęcaniu do innowacji; mając na uwadze, że z tego powodu zdecydowanie wspiera tworzenie platform wymiany doświadczeń pomiędzy lokalnymi zainteresowanymi stronami w celu umożliwienia szerszego rozpowszechniania wzorców sukcesu;

1.  podkreśla pozytywne wyniki dotychczasowych prac na szczeblu europejskim i w wielu miastach oraz potrzebę dalszego prowadzenia tych prac, w związku z czym z zadowoleniem przyjmuje wyżej wspomniany komunikat Komisji w sprawie mobilności w miastach;

Przywrócenie przestrzeni i infrastruktury wszystkim obywatelom oraz poprawa dostępności

2.   zaznacza, że zagospodarowanie przestrzenne to najważniejszy etap tworzenia sprawnych i bezpiecznych sieci transportu, które będą trwałe i wywrą rzeczywisty wpływ na wielkość i dystrybucję ruchu; podkreśla, że bezpieczeństwo musi zawsze stanowić nieodłączny element zrównoważonego planowania przestrzennego;

3.   jest przekonany, że informowanie obywateli UE, sprzedawców detalicznych, operatorów transportu towarowego i wszelkich innych zainteresowanych podmiotów uczestniczących w mobilności w miastach, a także zasięganie ich opinii, mają kluczowe znaczenie dla przejrzystego planowania, rozwoju oraz podejmowania decyzji; podkreśla, że informacje te powinny być jawne i łatwo dostępne; podkreśla, że pożądane jest nasilenie współpracy między odnośnymi podmiotami i miastami na szczeblu europejskim z myślą o dzieleniu się rozwiązaniami w zakresie zrównoważonej mobilności;

4.   jest przekonany, że długoterminowe plany dotyczące zrównoważonej mobilności w miastach (SUMP) wspierane technologiami ICT są ważnymi narzędziami oferowania odpowiednich i bezpiecznych rozwiązań w zakresie mobilności wszystkim obywatelom; apeluje do właściwych organów o uwzględnienie w SUMP szczególnych potrzeb komunikacyjnych osób o ograniczonej sprawności ruchowej; podkreśla, że infrastruktura bez barier ma zasadnicze znaczenie dla mobilności osób o ograniczonej sprawności ruchowej; podkreśla, że niezbędne jest, aby SUMP obejmowały specjalne strategie bezpieczeństwa drogowego i zapewniały bezpieczną infrastrukturę z odpowiednią przestrzenią dla najbardziej narażonych użytkowników dróg;

5.  podkreśla znaczenie SUMP dla realizacji unijnych celów w zakresie obniżenia poziomu emisji CO2, hałasu, zanieczyszczenia powietrza oraz liczby wypadków; jest zdania, że opracowywanie SUMP powinno być ważnym elementem do uwzględnienia przy finansowaniu ze środków UE projektów dotyczących transportu miejskiego, a finansowanie przez UE i informacyjne wsparcie mogłyby stworzyć zachęty dla rozwoju i wdrażania takich planów; apeluje do Komisji o zapewnienie właściwym organom niezbędnego doradztwa i pomocy technicznej przy opracowywaniu SUMP, z pełnym poszanowaniem zasady pomocniczości;

6.  zachęca władze państw członkowskich do sporządzenia planów zrównoważonej mobilności w miastach z priorytetowym uwzględnieniem niskoemisyjnych rodzajów transportu, w tym pojazdów o napędzie elektrycznym i pojazdów napędzanych paliwami alternatywnymi, a także inteligentnych systemów transportowych; popiera tworzenie stref ruchu i intermodalnych platform, gdzie daje się pierwszeństwo środkom transportu publicznego;

7.   zachęca państwa członkowskie i miasta europejskie do rozwijania polityki parkingowej (dostępność miejsc parkingowych, stosowanie inteligentnych systemów parkingowych i polityka cenowa), która mogłaby być częścią zintegrowanej polityki miejskiej, a jednocześnie do dołożenia większych starań w dążeniu do rozwoju funkcjonalnych węzłów transportu intermodalnego zapewniających różnorodne usługi transportowe oraz umożliwiających sprawne łączenie rozwiązań transportowych, takich jak transport zbiorowy, transport dzielony, korzystanie z rowerów i wypożyczalnie; apeluje o lepsze połączenie podmiejskich parkingów z siecią usług transportu kolejowego i publicznego w ramach np. systemów „parkuj i jedź”; podkreśla potrzebę wyeliminowania braków w przepisach dla obywateli niepełnosprawnych;

8.  podkreśla, że biorąc pod uwagę potrzebę ograniczenia negatywnego wpływu na środowisko wynikającego z uzależnienia systemu transportu UE od ropy (w głównej mierze ropy naftowej oraz jej pochodnych), europejskie fundusze strukturalne i inwestycyjne powinny być systematycznie wykorzystywane do rozwoju i wdrażania kompleksowych i zintegrowanych SUMP w celu uzupełniającego, wzajemnego wzmocnienia środków mobilności w miastach w szerszym kontekście planowania przestrzennego, bez generowania dodatkowego zapotrzebowania na nadmierne wykorzystywanie samochodów i z położeniem nacisku na zintegrowany system transportu oparty na współpracy poszczególnych rodzajów transportu;

9.    jest głęboko przekonany, że platforma Komisji poświęcona planom na rzecz mobilności w miastach powinna zapewnić miastom i regionom zdecydowane wsparcie w zakresie opracowywania i wdrażania SUMP; zwraca uwagę na znaczenie uwzględniania wszystkich miast w planach inwestycyjnych dotyczących mobilności w miastach, niezależnie od ich rozmiaru, a także podkreśla kluczową rolę, jaką muszą odegrać miasta i regiony Europy w stymulowaniu zrównoważonej mobilności w miastach oraz we wspieraniu jej; apeluje o zaangażowanie przedstawicieli lokalnych i regionalnych władz różnego szczebla, a także przedstawicieli różnych podmiotów (np. stowarzyszeń rowerzystów) w działalność platformy europejskiej oraz grupy ekspertów z państw członkowskich ds. mobilności i transportu w miastach;

10.  podkreśla, że SUMP powinny być spójne z obecnym programem i celami UE, w szczególności w zakresie przejścia z transportu drogowego na kolejowy przewidzianego w białej księdze z 2011 r.;

11.    apeluje do Komisji, państw członkowskich oraz władz regionalnych i lokalnych o przeprowadzenie oceny i kontroli planów mobilności w miastach zgodnie z celami strategii „Transport 2050”;

Poprawa stanu środowiska, jakości życia i zdrowia

12.    zwraca w szczególności uwagę na liczne negatywne skutki obecnego modelu transportu dla podstawowych składników środowiska naturalnego, takich jak powietrze, woda i gleba oraz różne ekosystemy;

13.  jest przekonany, że zanieczyszczenie powietrza ma wymiar lokalny, regionalny i transgraniczny i wymaga działania na wszystkich szczeblach rządów; dlatego zwraca się o umocnienie wielopoziomowego systemu rządzenia, w którym wszystkie podmioty podejmują odpowiedzialność i działania, które można i należy podjąć na danym szczeblu;

14.  zachęca miasta do przeprowadzenia dokładnej oceny potrzeb obywateli i przedsiębiorstw, a także specyfiki poszczególnych rodzajów transportu, aby zapewnić zrównoważoną mobilność w miastach, oraz zachęca do przyjęcia niezbędnych środków poprawy jakości życia w miastach, m.in. dzięki przyspieszeniu modalnego przejścia na zrównoważone rodzaje transportu, w tym chodzenie i jazdę na rowerach, a także dzięki wspieraniu zintegrowanej intermodalnej lub współmodalnej polityki;

15.  apeluje do organów lokalnych o uwzględnienie dobrostanu swoich obywateli przy opracowywaniu planów zrównoważonej mobilności, a w szczególności apeluje do właściwych organów o podjęcie działań w celu zmniejszenia w miastach hałasu związanego z ruchem samochodowym;

16.  zachęca właściwe organy do przyjęcia środków zapobiegawczych – zgodnie z zasadą ostrożności i proporcjonalności – w celu poprawy jakości powietrza w miastach oraz zagwarantowania koncentracji zanieczyszczeń poniżej poziomów określonych w wytycznych Światowej Organizacji Zdrowia; w tym celu wspiera wyznaczenie lokalnych stref niskoemisyjnych; podkreśla, że obowiązkiem właściwych organów jest zaoferowanie obywatelom bezpiecznych i zdrowych rozwiązań w zakresie mobilności; uważa, że rozwiązania te można by oprzeć na przystępnych cenowo, inteligentnych, bezpiecznych i dostępnych systemach transportu; zachęca państwa członkowskie oraz organy lokalne do rozważenia wprowadzenia – w razie wystąpienia ryzyka przekroczenia ww. wytycznych WHO – środków polepszających dostęp do transportu publicznego, np. ruchu naprzemiennego;

17.  podkreśla, że istnieje konieczność zastosowania całościowego podejścia do kwestii zanieczyszczenia powietrza w europejskich miastach; apeluje w związku z tym do Komisji o przedstawienie skutecznych środków, które umożliwią państwom członkowskim dostosowanie się do wymogów dyrektywy w sprawie jakości powietrza (2008/50WE), zwłaszcza dzięki określeniu ambitnych pułapów emisji na lata 2025 i 2030 na mocy dyrektywy w sprawie krajowych poziomów emisji, a także dzięki zadbaniu o lepszą koordynację środków na mocy dyrektywy w sprawie krajowych poziomów emisji oraz dyrektywy w sprawie jakości powietrza , określeniu ambitnych norm w dziedzinie emisji dla samochodów na lata 2025 i 2030 podczas realizacji w odpowiednim czasie przeglądu dyrektywy w sprawie emisji CO2 i samochodów (WE) nr 443/2009, a także określeniu jasnego harmonogramu wdrażania testów emisji w czasie jazdy dla samochodów prywatnych;

18.  zwraca się do Komisji, aby w obrębie poszczególnych planów państw członkowskich dokonała oceny rozmieszczenia stacji pomiaru i kontroli zanieczyszczenia atmosferycznego w dużych aglomeracjach miejskich, w których występują problemy z jakością powietrza, ponieważ w wielu przypadkach nieodpowiednia lokalizacja tych stacji powoduje, że dane są niedokładne, i tym samym może stwarzać zagrożenie dla zdrowia publicznego;

19.  przyjmuje do wiadomości zmiany zachowania w odniesieniu do własności samochodów i korzystania z nich (wspólne użytkowanie pojazdów, system dojazdów grupowych); zachęca Komisję do rozwijania i wspierania systemów transportu angażujących zbiorowe i publiczne formy mobilności;

20.  uważa, że istotne jest, aby Komisja Europejska przeanalizowała wpływ wywierany na społeczeństwo przez nowe formy mobilności oparte na wzorcu wspólnego gospodarowania, w szczególności wspólnego użytkowania samochodów; uważa, że na szczeblu krajowym państwa członkowskie powinny rozwinąć koncepcję wspólnego miasta („shareable city”) w dziedzinie mobilności i transportu, ponieważ może to przynieść obywatelom korzyści, szczególnie w małych i średnich miastach, gdzie sieć transportu publicznego jest słabiej rozwinięta i gdzie można wypracować społecznościowe rozwiązania w zakresie mobilności;

21.  podkreśla, że integralną częścią zrównoważonego rozwoju miast jest skuteczny, przystępny cenowo, bezpieczny i ogólnodostępny transport publiczny; jest przekonany, że godziwe usługi transportu publicznego mogą odegrać ważną rolę w zmniejszaniu zatorów, zanieczyszczenia powietrza i hałasu w miastach; wzywa w związku z tym państwa członkowskie do wspierania transportu publicznego w celu zwiększenia jego wykorzystania do 2030 r.; zachęca więc ograny krajowe i lokalne do wspierania dostępności usług informatycznych w środkach transportu publicznego i na stacjach, wspierania innowacyjnych form mobilności oraz do wdrożenia inteligentnych systemów transportu i innych najnowocześniejszych technologii; podkreśla, że nowe internetowe usługi w zakresie wspólnego użytkowania samochodów, wspólnych przejazdów i systemu dojazdów grupowych lepiej wykorzystują istniejące zasoby i przyczyniają się do zmniejszenia liczby pojazdów w miastach; docenia europejskie programy nawigacji satelitarnej Galileo i EGNOS, a także szybkie sieci telefonii komórkowej; wspiera kształtowanie ram regulacyjnych, które umożliwiają korzystanie z nowych form mobilności i nowych modeli współużytkowania pozwalających na lepsze wykorzystanie istniejących zasobów;

22.  podkreśla znaczenie powszechnego informowania o ofertach publicznego transportu miejskiego, z uwzględnieniem także potrzeb językowych turystów i korzyści płynących ze zrównoważonej polityki turystycznej; zachęca organy lokalne do informowania na bieżąco w internecie oraz wystarczająco licznych ekranach w miastach; zachęca więc władze i operatorów transportowych do poprawy dostępności bezpłatnych usług informatycznych w środkach transportu publicznego i na stacjach;

23.  podkreśla korzyści społeczne wynikające z szynowego transportu publicznego pod względem dostępności stref miejskich, regeneracji miast, włączenia społecznego i poprawy wizerunku miasta;

24.  uznaje jakość i różnorodność miejsc pracy oferowanych przez operatorów transportu publicznego oraz odnośne korzyści dla gospodarki; apeluje do Komisji o monitorowanie i ocenę wkładu transportu publicznego w strategie na rzecz ekologicznych miejsc pracy oraz zielonego wzrostu na szczeblu krajowym i europejskim;

25.  zachęca państwa członkowskie, aby – przy poszanowaniu kompetencji lokalnych – wdrożyły skuteczne działania w dziedzinie bezpieczeństwa w transporcie publicznym;

26.  przypomina, że niezmotoryzowana mobilność osób, taka jak ruch pieszy i rowerowy, stwarza najlepsze możliwości w zakresie neutralności pod względem emisji CO2;

27.  zachęca państwa członkowskie do dokonania przeglądu ich strategii w celu poprawy transportu niezmotoryzowanego z myślą o spełnieniu zbieżnych interesów poprawy mobilności i środowiska miejskiego; apeluje do państw członkowskich o promowanie w odpowiednich przypadkach korzystania z rowerów, także dzięki określeniu ambitnych celów dotyczących wskaźników użytkowania rowerów do 2030 r. oraz polepszeniu warunków do chodzenia pieszo i jazdy rowerem;

28.  zachęca Komisję i państwa członkowskie do podnoszenia świadomości na temat korzystania z rowerów i alternatywnych środków transportu, przyczynienia się do przejścia na bardziej zrównoważone środki transportu, a także do dalszego wspierania kampanii „Europejski Tydzień Mobilności”; zachęca miasta do organizowania systemów wspólnego użytkowania rowerów połączonych z transportem publicznym; z zadowoleniem przyjmuje inicjatywy na szczeblu krajowym, regionalnym i lokalnym dotyczące promowania i organizowania „unijnej niedzieli bez samochodu” oraz „unijnego dnia na rowerze” z myślą o poprawie jakości powietrza w miastach;

29.  zachęca prywatne spółki, administracje i instytucje UE do dalszej poprawy usług zarządzania mobilnością oferowanych swoim członkom, personelowi i gościom; zwraca się do Komisji i państw członkowskich o promowanie polityki mającej na celu zachęcanie przedsiębiorstw do ograniczania podróży do i z miejsca pracy, m.in. dzięki umożliwianiu i promowaniu telepracy oraz zachęcaniu do stosowania technologii ICT oraz wideokonferencji; uważa, że środki mobilności, takie jak środki, których koordynacją zajmuje się Europejska Platforma Zarządzania Mobilnością (EPOMM), noszą w sobie ogromny potencjał w zakresie rozwiązania kwestii zatorów miejskich i zapewnienia powszechnej dostępności;

30.   zachęca państwa członkowskie i organy lokalne do określenia wymogów dotyczących efektów działalności środowiskowej w procedurach zamówień publicznych, w szczególności przy zakupie pojazdów transportu publicznego lub pojazdów służbowych dla organów władz publicznych;

Energooszczędność i ochrona klimatu

31.  uważa, że efektywność energetyczna oraz wykorzystanie niskoemisyjnych i odnawialnych źródeł energii to klucz do osiągnięcia zrównoważonej mobilności w miastach, a jednocześnie do poprawy stanu środowiska, oraz że należy zachować neutralność technologiczną przy przyjmowaniu środków służących realizacji unijnych celów w zakresie emisji CO2 i energooszczędności;

32.  zachęca państwa członkowskie do wspierania celów białej księgi dotyczącej transportu mówiących o zmniejszeniu o połowę liczby samochodów o „napędzie konwencjonalnym” w transporcie miejskim do 2030 r. oraz do wycofania ich z użycia w miastach do 2050 r.; zachęca miasta do promowania i wspierania przechodzenia na alternatywne środki transportu i mniej zanieczyszczające pojazdy przy uwzględnieniu ich rzeczywistego śladu węglowego z myślą o realizacji unijnych celów zmniejszenia emisji gazów cieplarnianych o 60% do 2050 r.; z zadowoleniem przyjmuje zachęty motywujące podróżnych do łączenia różnych rodzajów transportu;

33.  zwraca uwagę na znaczenie użytkowania pojazdów elektrycznych oraz pojazdów napędzanych paliwami alternatywnymi (biopaliwa drugiej i trzeciej generacji, wodór ze źródeł odnawialnych czy sprężony lub płynny gaz ziemny) dla zmniejszenia emisji w miastach; przypomina przepisy zawarte w dyrektywie 2014/94/UE w sprawie rozwoju infrastruktury paliw alternatywnych i zachęca państwa członkowskie do sprawnego rozwijania – w ścisłej współpracy z organami regionalnymi i lokalnymi oraz odnośnym przemysłem – takiej infrastruktury, zwłaszcza wzdłuż transeuropejskiej sieci transportowej (TEN-T); zachęca sektor publiczny i prywatny do promowania instalowania urządzeń do ładowania w strefach zbiorowych parkingów;

34.   zwraca się do Komisji oraz organów krajowych i lokalnych o promowanie w miarę możliwości żeglugi śródlądowej jako zintegrowanego rozwiązania w zakresie mobilności służącego bezpiecznemu przemieszczaniu się w miastach;

35.   podkreśla znaczenie oddolnego podejścia; w związku z tym zdecydowanie popiera np. konwencję 6000 burmistrzów i prezydentów miast w sprawie zmniejszenia emisji gazów cieplarnianych, i z zadowoleniem przyjmuje wezwanie komisarza Canete`a, który w dniu 13 października 2015 r. w Brukseli zachęcał do wdrożenia ambitniejszej konwencji; wspiera Komisję w odgrywaniu bardziej pozytywnej roli katalizatora takich inicjatyw;

36.  wzywa Komisję i państwa członkowskie do uwzględnienia ambitnych środków dotyczących zrównoważonej mobilności w miastach wśród najważniejszych punktów programu COP 21, która odbędzie się w Paryżu w grudniu 2015 r.; zachęca Komisję do aktywnego wspierania inicjatyw planu działania na rzecz zintegrowanej i zrównoważonej mobilności w miastach;

Innowacyjność w centrum polityki badań ukierunkowanej na inteligentną mobilność

37.  przypomina, że inteligentne systemy transportowe czynią mobilność skuteczniejszą, bezpieczniejszą, bardziej przyjazną dla środowiska i płynniejszą i w związku z tym apeluje do Komisji i państw członkowskich o wzmożenie wysiłków na rzecz stworzenia inteligentnych systemów transportu, w tym innowacji technologicznych i wdrażania w dziedzinie podawania na bieżąco informacji o podróżach, wysoce zautomatyzowanych pojazdów, inteligentnej infrastruktury i inteligentnych systemów sygnalizacji w ruchu drogowym; przypomina o znaczeniu inteligentnych systemów transportowych w dostarczaniu dokładnych, podawanych w czasie rzeczywistym danych dotyczących ruchu i podróży i w związku z tym apeluje do Komisji o poświęcenie mobilności w miastach dużej uwagi w ramach agendy cyfrowej; zachęca zainteresowane podmioty do bliskiej współpracy przy tworzeniu interoperacyjnych i zintegrowanych usług w zakresie mobilności, takich jak multimodalny transport publiczny, współdzielona mobilność oraz intermodalne zintegrowane systemy biletowe; zwraca się do Komisji o priorytetowe potraktowanie rozwoju innowacyjnych aplikacji i nowych technologii umożliwiających użytkownikom dróg odgrywanie bardziej aktywnej roli jako podmiotów współtworzących i generujących dane w systemie transportowym, aby przyczynić się do powstawania platform usług w zakresie mobilności, zgodnie z przepisami UE i zasadami ochrony danych;

38.  zachęca wszystkie strony do pełnego wykorzystania możliwości gromadzenia danych i digitalizacji oraz do zastosowania środków deregulacji do propagowania nowych modeli biznesowych;

39.  wzywa Komisję i państwa członkowskie do wspierania programów badawczych dotyczących nowych technologii, nowych modeli biznesowych oraz nowych zintegrowanych i zrównoważonych praktyk w zakresie mobilności w miastach oraz logistyki miejskiej; popiera priorytety strategii „Horyzont 2020” dotyczące społecznych wyzwań inteligentnego, ekologicznego i zintegrowanego transportu oraz mobilności w miastach, a także prowadzone w Europie inicjatywy „mobilność jako usługa”; jest przekonany, że strategia „Horyzont 2020” musi pobudzić badania i innowacje w takich obszarach, jak jakość życia, zrównoważone miejsca pracy, demografia, zmiany w aktywnej mobilności czy działania na rzecz środowiska i klimatu; jest zdania, że Komisja powinna uwzględnić te priorytety, zapewnić wystarczające fundusze UE na przyszłą działalność w zakresie badań i rozwoju w sektorze kolei miejskiej i poprawić wydajność zrównoważonych rozwiązań transportowych;

Zapewnienie bardziej zrównoważonej i bezpieczniejszej mobilności w miastach

40.  zauważa, że szczegółowe warunki wstępne dotyczące bezpieczeństwa oraz zaawansowane zarządzanie kwestią ruchu i prędkości prowadzą do znacznego zmniejszenia liczby wypadków śmiertelnych oraz poważnych obrażeń w miastach; podkreśla, że służby porządkowe odpowiedzialne za zarządzanie ruchem drogowym i kontrolowanie go, a także przeprowadzające konsekwentne kontrole naruszania bezpieczeństwa drogowego, w szczególności w kwestiach takich jak prędkość, jazda pod wpływem alkoholu, narkotyków i leków oraz korzystanie z telefonów komórkowych i innych urządzeń komunikacyjnych i informacyjnych, przyczyniają się do zmniejszenia liczby wypadków drogowych w miastach;

41.  apeluje do państw członkowskich i organów lokalnych o ponowne rozważenie kwestii ograniczeń prędkości do 2020 r., z uwzględnieniem uwarunkowań lokalnych, w celu zapewnienia bezpieczeństwa, m.in. w dzielnicach mieszkalnych, wokół szkół oraz placówek edukacyjnych i socjalnych, a także o opracowanie i zaprojektowanie bezpieczniejszej infrastruktury drogowej; wzywa państwa członkowskie i organy lokalne do wykorzystania wszystkich nowoczesnych rozwiązań, w tym zaawansowanego inteligentnego zarządzania ruchem, do zapewnienia bezpieczeństwa wszystkim użytkownikom dróg, w tym pieszym; zachęca europejskie miasta do wymiany najlepszych praktyk dotyczących zarządzania bezpieczeństwem;

Innowacyjność w obszarze zrównoważonego transportu towarowego

42.  jest zdania, że rozwijanie innowacyjnych, zrównoważonych, przyjaznych dla środowiska strategii logistyki miejskiej, angażujących podmioty prywatne i publiczne, ma ogromne znaczenie dla rozwiązania problemu zatorów transportowych oraz problemów środowiskowych w miastach; jest zdania, że logistyka powinna się opierać na zrównoważonych środkach transportu; apeluje o lepszą optymalizację łańcucha dostaw w obszarach miejskich w oparciu o nowe, rentowne rodzaje operacji, technologii i modeli biznesowych; podkreśla znaczenie SUMP obejmujących strategie współmodalności logistycznej i podkreśla, że w odpowiednich przypadkach należy włączyć kolej, czystą żeglugę śródlądową i porty morskie do strategii logistycznych oraz planów zrównoważonej mobilności w miastach; wzywa właściwe organy do ograniczenia w miarę możliwości ruchu pojazdów ciężkich w centrach miast;

43.  podkreśla, że obszary, w których występują duże zbiorowiska ludzi, takie jak centra handlowe, mierzą się z problemem zwiększonego ruchu drogowego i problemami z zatorami transportowymi, i podkreśla znaczenie skutecznych i kompleksowych strategii planowania z myślą o powiązaniu tych obszarów ze skutecznym transportem publicznym i sprawnymi usługami dostawy do domu;

44.  zwraca się do Komisji o rozwijanie polityki zachęcającej sektor transportu towarów do przekształcenia floty pojazdów w bardziej przyjazną dla środowiska oraz o zachęcanie organów lokalnych do wspierania lub zachęcania operatorów do uczynienia transportu towarów bardziej zrównoważonym; przypomina, że kolej oraz inne bardziej zrównoważone sposoby transportu, wraz z wraz z dobrze zaplanowanymi połączeniami w komunikacji i logistyką, mogą odegrać ważną rolę poprzez dostarczanie towarów na obrzeża miast;

Minimalizacja kosztów zewnętrznych oraz lepsza jakość inwestycji

45.  podkreśla, że oceny kosztów i korzyści inwestycji powinny być nakierowane na maksymalizację zewnętrznych korzyści społecznych oraz minimalizację kosztów zewnętrznych wynikających np. ze zmiany klimatu, wypadków, zdrowia, hałasu, zanieczyszczenia powietrza i wykorzystania przestrzennego;

46.  podkreśla, że mobilność w miastach powinna przyczyniać się do unijnych celów w zakresie efektywnego gospodarowania zasobami i stanowić ich część, zwłaszcza celów związanych z gospodarką o obiegu zamkniętym;

47.   przypomina, że opłaty za korzystanie z miejskich dróg i parkingów, oparte na zasadach niedyskryminacji, interoperacyjności oraz zasadzie „zanieczyszczający płaci” mogą stanowić część zintegrowanej polityki mobilności w miastach;

48.  przypomina o zasadzie „wykorzystywania dochodów” w odniesieniu do opłat za korzystanie z dróg i domaga się, aby w odpowiednich przypadkach przeznaczać część dochodów z opłat za korzystanie z infrastruktury drogowej (opłaty za korzystanie z dróg lub eurowinieta) na poprawę zrównoważonej mobilności w miastach;

49.   jest przekonany, że mobilność w miastach można włączyć do środków instrumentu „Łącząc Europę” / transeuropejskiej sieci transportowej (TEN-T), wówczas gdy jest to stosowne w myśl prawodawstwa dotyczącego TEN-T, łącznie ze wsparciem dla węzłów miejskich oraz uwzględnieniem planów mobilności dla miast transgranicznych, ponieważ stymuluje to rozwój gospodarczy i społeczny oraz wspiera lepszą dostępność; jest przekonany, że skuteczne wzajemne połączenia poszczególnych środków transportu oraz sieci transportowych, w tym sieci miejskich i podmiejskich, poprawi mobilność obywateli; popiera rozwój zintegrowanych systemów biletowych, które mogłyby poprawić dostępność transportu publicznego;

50.  apeluje do Komisji, państw członkowskich i organów lokalnych o wykorzystanie nowych możliwości finansowania projektów urbanistycznych dotyczących węzłów miejskich w ramach instrumentu „Łącząc Europę”; przypomina, że w ramach instrumentu „Łącząc Europę” możliwe jest finansowanie projektów na rzecz synergii, przy czym wyższy poziom współfinansowania przewidziany jest w przypadku projektów transportowych połączonych z energią i telekomunikacją, które mają ogromny potencjał dla projektów miejskich; zachęca Komisję, aby przy dokonywaniu przeglądu budżetów Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego i Funduszu Spójności przeznaczyła stosowne unijne fundusze na projekty dotyczące zrównoważonej mobilności; zwraca się do odpowiednich organów o silne powiązanie inteligentnej i zrównoważonej polityki mobilności w miastach z projektami mobilności w miastach finansowanymi z funduszy UE, a także o ustalenie dokładnych celów przeznaczenia środków oraz wskaźników, aby uniknąć nieprawidłowej realizacji projektów i zaprzepaszczenia płynących z nich korzyści gospodarczych i społecznych; uznaje konieczność określenia nowych form zrównoważonego finansowania transportu publicznego godzących ekologię, cyfryzację i dostępność, co napędza gospodarkę aglomeracji miejskich i tworzy nowe miejsca pracy;

51.  wskazuje na przyjęty niedawno Europejski Fundusz na rzecz Inwestycji Strategicznych i na poświęcenie w tym instrumencie szczególnej uwagi priorytetom horyzontalnym oraz inteligentnym i zrównoważonym projektom urbanistycznym; wzywa Komisję i państwa członkowskie do wspierania projektów w zakresie zrównoważonej mobilności w miastach, aby zapewnić niezbędną synergię pomiędzy różnymi źródłami finansowania i programami, a także stworzyć powiązania między mobilnością w miastach, nową agendą cyfrową i unią energetyczną;

52.    podkreśla znaczenie budowania w obrębie organów lokalnych oraz w strefach podmiejskich potencjału w zakresie sporządzania i realizacji zintegrowanych strategii rozwoju w celu ułatwienia współpracy między poszczególnymi terytoriami, a w konsekwencji zwiększenia wzajemnej zależności i wzajemnego uzupełniania się;

53.    uważa, że inwestycje w zrównoważony transport publiczny nie tylko stanowią odpowiedź na problemy związane z mobilnością w miastach, ale także zawierają elementy rewitalizacji miast wpływające na ogólny system gospodarczy miasta i ułatwiające tworzenie ekologicznego środowiska miejskiego, a także dostęp do ośrodków działalności w różnych obszarach (handel, mieszkalnictwo, wypoczynek, kultura, edukacja); podkreśla, że właściwa koordynacja mobilności i miejskiego planowania przestrzennego ma kluczowe znaczenie dla maksymalizacji skutków inwestycji;

54.    wzywa do wykorzystywania inicjatyw na rzecz zatrudnienia ludzi młodych, a także innych europejskich funduszy strukturalnych i inwestycyjnych do wspierania zatrudnienia w dziedzinach, które stymulują rozwój zrównoważonej mobilności w miastach; podkreśla, że realizacja projektów z zakresu mobilności w miastach ma pozytywny wpływ na wszystkie regiony państw członkowskich i na ich ludność dzięki promowaniu obsadzania istniejących lub innowacyjnych ofert pracy w odnośnych dziedzinach, w tym w zawodach cierpiących na deficyt siły roboczej;

55.  domaga się, by Komisja opracowała łatwo dostępne przeglądy programów mobilności w miastach współfinansowanych ze środków UE; ponadto domaga się dostarczania przystępnych informacji na temat możliwości współfinansowania ze środków UE projektów dotyczących transportu miejskiego; zwraca się do Komisji, by przy zarządzaniu projektami transportowymi finansowanymi z funduszy UE zadbać o: a) zapewnienie narzędzia planowania pozwalającego monitorować jakość usług i poziomu zadowolenia użytkowników po oddaniu projektów do eksploatacji, b) włączenie projektów dotyczących mobilności w miastach w ramy przemyślanej polityki mobilności oraz c) umożliwienie zajmowania się wspomnianymi kwestiami także organom państw członkowskich; zwraca się do Komisji o dostarczenie analizy jakościowej i ilościowej wsparcia w ramach polityki spójności dla zrównoważonej mobilności w miastach przy okazji śródokresowego przeglądu stosowania europejskich funduszy strukturalnych i inwestycyjnych;

Integracja sieci efektywnych systemów mobilności i zacieśnianie współpracy

56.    wzywa państwa członkowskie do promowania wielopoziomowego systemu sprawowania rządów, aby wspierać współpracę władz regionalnych, krajowych i europejskich pod względem rozwijania strategii politycznych, w tym projektowania, realizacji i monitorowania strategii polityki miejskiej, które mają wyraźny wpływ na obszary miejskie;

57.  odwołuje się do wprowadzonej przez Komisję inicjatywy sieci obywatelskiej jako do dobrej podstawy promowania i wspierania intermodalnych łańcuchów mobilności w miastach, opartych na przemieszczaniu się pieszo/rowerem/środkami transportu publicznego – zbiorowego w połączeniu ze wspólnym korzystaniem z samochodów/taksówek;

58.  wzywa Komisję do wspierania wymiany najlepszych praktyk oraz wytycznych i zachęcania do niej w celu sprostania wyzwaniom w zakresie mobilności w miastach, a także ułatwienia transferu umiejętności i technologii w dziedzinie zrównoważonej mobilności, szczególnie z korzyścią dla społeczeństwa i prywatnych podmiotów opracowujących rozwiązania z zakresu zrównoważonej mobilności oraz dla sektora spółdzielczości, towarzystw ubezpieczeń wzajemnych i organizacji non-profit; apeluje do Komisji o stworzenie sieci zrównoważonej mobilności w zakresie najlepszych praktyk w zakresie planowania przestrzennego i wykorzystania przestrzeni; apeluje do państw członkowskich o zachęcanie miast do udziału w inicjatywie „Inteligentne Miasta” oraz partnerstwie społeczności europejskich na rzecz innowacji; zachęca Komisję i państwa członkowskie do zainicjowania publicznych kampanii informacyjnych w celu wspierania mobilności, która jest skuteczna, zrównoważona i mniej uzależniona od korzystania z prywatnych samochodów z napędem konwencjonalnym;

59.  wspiera pracę centrum monitorowania mobilności w miastach (Eltis) i uważa, że należy nasilić informowanie – także na jego portalu internetowym – o tej inicjatywie;

60.    z zadowoleniem przyjmuje wysiłki Komisji na rzecz koordynacji i konsolidacji inicjatyw UE w dziedzinie mobilności w miastach, takich jak Civitas 2020 w dziedzinie badań naukowych i innowacji, centrum monitorowania mobilności w miastach w dziedzinie wymiany doświadczeń i godnych naśladowania praktyk, a także platformy poświęconej planom na rzecz mobilności w miastach; wzywa Komisję, by zintensyfikowała wysiłki na rzecz zmniejszenia fragmentaryzacji oraz rozwiązania problemu braku koordynacji pomiędzy odnośnymi inicjatywami i programami UE, a także by uwzględniła sukces takich programów, jak inicjatywa wspólnotowa dotycząca obszarów miejskich URBAN i sieć na rzecz rozwoju obszarów miejskich URBACT; wzywa Komisję, by zachęcała władze państw członkowskich do tworzenia sieci doskonałości w dziedzinie mobilności w miastach, by kontynuowała wysiłki w zakresie inicjatywy Civitas 2020 oraz zachęciła większą liczbę obywateli UE do udziału w tym projekcie;

61.   jest przekonany, że należy podjąć dodatkowe działania mające na celu połączenie i skoordynowanie projektów pilotażowych UE np. poprzez Civitas, Polis, Eltis, oraz włączenie miast, posiadających praktyczne doświadczenie i wiedzę specjalistyczną, w dyskusję nad realizacją przyszłych strategii politycznych w dziedzinie mobilności; w tym celu domaga się, by Komisja opracowała łatwo dostępne przeglądy programów mobilności w miastach współfinansowanych ze środków UE; domaga się ponadto, by wyjaśnić w przystępny sposób, jak otrzymać z UE współfinansowanie na projekty mobilności w miastach; podkreśla konieczność finansowania nie tylko infrastruktury, ale także usług informatycznych, procesu monitorowania, projektów międzyregionalnych oraz ustanowienia strategicznego partnerstwa między przemysłem a miastami europejskimi, aby stworzyć systemy miejskie przyszłości;

62.    opowiada się za wprowadzeniem silnego połączenia pomiędzy planami dotyczącymi mobilności oraz zrównoważonego charakteru miast a innymi inicjatywami, takimi jak Inteligentne Miasta oraz Porozumienie Burmistrzów, które zorientowane są na nadanie miastom bardziej zrównoważonego i samowystarczalnego charakteru; jest zdania, że dobrowolne zobowiązanie ze strony Porozumienia Burmistrzów może być platformą grupującą wszystkie zainteresowane strony podczas opracowywania planów mobilności i zrównoważonego charakteru, którą można propagować w sposób racjonalny pod względem kosztów; z zadowoleniem przyjmuje inicjatywę „CITIEs: Cities of Tomorrow: Investing in Europe [miasta przyszłości: inwestowanie w Europę]” i apeluje do Komisji, by wykorzystywała istniejące platformy komunikacyjne do opracowywania narzędzi komunikacyjnych mających na celu skupianie podmiotów w dziedzinie zrównoważonego rozwoju obszarów miejskich;

63.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie oraz Komisji.

  • [1]  Dz.U. C 168 E z 14.6.2013, s. 72.
  • [2]  Dz.U. C 390 E z 18.12.2012, s. 10.
  • [3]  Dz.U. L 152 z 11.6.2008, s. 1
  • [4]  Dz.U. L 171 z 29.6.2007, s.1.
  • [5]  Dz.U. L 188 z 19.7.2009, s.1.
  • [6]  Teksty przyjęte, P8_TA(2015)0375.
  • [7]  Teksty przyjęte, P7_TA(2013)0314.
  • [8]  Dz.U. C 290 z 14.11.1988, s. 51.
  • [9]  Teksty przyjęte, P7_TA(2013)0547.
  • [10]  Dz.U. L 134 z 30.4.2004, s. 1.
  • [11]  Dz.U. L 307 z 28.10.2014, s. 1.
  • [12]  Rezolucja ONZ nr 66/288 pt. „Przyszłość, jakiej chcemy”, ust. 135.

UZASADNIENIE

Mobilność nie jest celem samym w sobie, powinna raczej być prawem przysługującym każdemu obywatelowi. Wkrótce 80% Europejczyków będzie mieszkać w miastach; mobilność powinna zatem sprzyjać dostępowi wszystkich, również osób o ograniczonej sprawności ruchowej, do szkół, pracy, kultury, rozrywki i zdrowia. Tymczasem mobilność w miastach często jest uważana za niedogodność, co wynika ze zbyt masowego użytkowania samochodów osobowych napędzanych tradycyjnym paliwem. W istocie, przechodzenie na bardziej zrównoważone środki transportu odbywa się zbyt wolno; podstawowym narzędziem naszej mobilności pozostaje samochód, dzięki któremu przejeżdża się 43% ogółu kilometrów na świecie, a trzy czwarte w Europie. Zależność od samochodu i związanego z nim zatłoczenia dróg, którego koszt ocenia się na 80 mld EUR we wszystkich europejskich miastach, czyni mieszkańców miast zakładnikami przymusowej – a nie dobrowolnej – mobilności. Zależność ta jest tym bardziej absurdalna, że 50% przejazdów w mieście nie przekracza 5 km. Celem niniejszego sprawozdania jest więc przekierowanie mobilności w miastach na bardziej zrównoważone środki transportu, aby zmierzyć się z wyzwaniami naszego wieku: ochroną klimatu, zdrowia i środowiska, dobrostanu i bezpieczeństwa wszystkich.

Kwestia klimatu jest pilna! W czasach, gdy walka ze zmianą klimatu jest światowym wyzwaniem, organizacja naszych przejazdów w oparciu o samochód uniemożliwia Unii Europejskiej pełnoprawny w niej udział. O ile niektóre sektory jej gospodarki, takie jak rolnictwo czy przemysł, zmniejszyły emisje gazów cieplarnianych, o tyle transport pokazuje wzrost o 30% od 1990 r. Sam tylko transport miejski jest źródłem jednej czwartej emisji gazów cieplarnianych, spowodowanych głównie ruchem na drogach. Odwrócenie tej tendencji ma podstawowe znaczenie, jeśli Unia Europejska chce zrealizować cele, jakie sobie określiła w odniesieniu do emisji do roku 2030.

Kwestia zdrowia jest pilna! Europejski park samochodowy liczy zbyt wiele pojazdów napędzanych silnikami wysokoprężnymi, co stanowi zagrożenie dla jakości życia, zdrowia i środowiska. Jakość powietrza w ośrodkach miejskich bezpośrednio szkodzi zdrowiu nie tylko tych wszystkich, którzy w nich mieszkają i codziennie się przemieszczają, ale także ogółu społeczeństwa: podczas gdy duże miasta Unii Europejskiej funkcjonują zależnie od stężenia zanieczyszczeń w powietrzu, co roku ok. 400 000 przedwczesnych zgonów jest powodowanych cząsteczkami stałymi wydzielanymi w dużej części przez silniki wysokoprężne, które stanowią ponad 55% europejskiego parku samochodowego. Należy także podkreślić, że znaczne użytkowanie kopalnych źródeł energii przez transport również jest dużym ciężarem finansowym oraz waży na niezależności energetycznej państw członkowskich Unii Europejskiej. Nie wolno dłużej czekać: według ONZ od 2050 r. zanieczyszczenie będzie pierwszą przyczyną śmiertelności na świecie.

Kwestia życia użytkowników dróg jest sprawa pilną! Skoncentrowany na samochodzie, obecny model mobilności w miastach zagraża także ich życiu: 38% zgonów w wyniku wypadków drogowych następuje w środowisku miejskim. O ile należy kontynuować wysiłki w dziedzinie bezpieczeństwa drogowego, o tyle dywersyfikacja środków transportu w miastach jawi się jako rozwiązanie niezbędne do znacznego spadku tych niepokojących danych.

Wreszcie kwestia społeczeństwa jest pilna! W kontekście kryzysu, jaki przechodzi Unia Europejska, zbyt wielu mieszkańców miast poświęca dużą część swojego czasu i dochodu na transport, a niektórzy nie mają doń dostępu. W przypadku tych pierwszych jest to spowodowane najczęściej zbyt dużą odległością między strefami zamieszkania a obszarami, gdzie znajduje się miejsce pracy, ale także gdzie usytuowane są placówki handlowe, medyczne i szkolne. W przypadku tych drugich jest to konsekwencja zbyt wysokich cen dla części społeczeństwa, czy to osób starszych, niepełnosprawnych czy też wymagających szczególnego traktowania.

Wobec zatłoczenia naszej przestrzeni miejskiej i okołomiejskiej inna mobilność jest nie tylko możliwa, ale wręcz konieczna. Celem jest ponowne określenie sposobu, w jaki przemieszczają się w miastach ludzie, ale także w jaki przemieszczamy towary. Aby ten cel zrealizować, wszystkie nasze środki transportu należy odtąd analizować przez pryzmat zrównoważonego rozwoju. Narzuca to konieczność ciągłego poszukiwania równowagi między skutkami społecznymi, środowiskowymi i gospodarczymi transportu, a także między zaspokajaniem potrzeb obecnych pokoleń i potrzeb przyszłych pokoleń. W takim właśnie duchu Organizacja Narodów Zjednoczonych na konferencji w Rio de Janeiro w 1992 r. określiła zrównoważoną mobilność jako „politykę transportu dążącą do pogodzenia dostępności, postępu gospodarczego i celów ekologicznych z punktu widzenia zrównoważonego charakteru”.

Aby to osiągnąć, Unia Europejska musi sobie wyznaczyć ambitne cele, żeby państwa członkowskie, władze regionalne i lokalne razem zdołały wprowadzić w życie ten nowy model zrównoważonej mobilności w miastach.

W przededniu goszczenia szczytu klimatycznego (COP 21) Unia Europejska, państwa członkowskie i władze lokalne muszą umieścić efektywność energetyczną w centrum polityki na rzecz mobilności w miastach. W tym celu sprawozdawczyni proponuje Komisji Europejskiej jak najszybsze rozpoczęcie opracowywania pakietu ustawodawczego „Transport – klimat” przy udziale wszystkich zainteresowanych stron, a zwłaszcza miast, aby określić dla transportu wiążące cele ograniczenia emisji gazów cieplarnianych. Już teraz sprawozdawczyni zwraca się do Komisji o podjęcie działań na szczeblu państw członkowskich i władz lokalnych, aby zachęcić do wykluczenia z ruchu w miastach samochodów z silnikami wysokoprężnymi w 2020 r., stopniowego zmniejszenia liczby samochodów z silnikami benzynowymi od 2030 r. i ich całkowitego wykluczenia w 2050 r. Te trzy niezbędne warunki wstępne muszą doprowadzić do masowego wykorzystywania niekopalnych źródeł energii w służbie mobilności w miastach. Jest to zasadniczy warunek wypełnienia przez Unię Europejską zobowiązań w tej dziedzinie oraz w dziedzinie zmniejszenia emisji gazów cieplarnianych.

Aby zrealizować ten cel, w planach mobilności elektrycznej należy priorytetowo potraktować czyste środki transportu: tramwaje, kolejki linowe, rowery i wspólne korzystanie z samochodu. Kwestią pilną jest czynna współpraca państw członkowskich na rzecz zmiany sposobu przemieszczania się: z ruchu drogowego na podróże statkiem lub koleją, a także położenie szczególnego nacisku na intermodalność poprzez łączenie chodzenia, jazdy rowerem i publicznego transportu zbiorowego. W związku z tym sprawozdawczyni proponuje dwukrotne zwiększenie użytkowania rowerów na obszarach miejskich do 2025 r. oraz podwojenie gęstości sieci publicznego transportu zbiorowego i jego wykorzystania do 2030 r. Proponuje ona także ustanowienie europejskiego dnia na rowerze, aby uwrażliwić ogół społeczeństwa na te kwestię, a także wprowadzenie dnia bez samochodu w jedną niedzielę na pół roku, aby rozpowszechnić pozytywne doświadczenia z wielu miast europejskich, w których neutralność środków transportu pod względem emisji dwutlenku węgla została dowiedziona.

Jeszcze nie wszystkie państwa członkowskie i nie wszystkie organy lokalne posiadają plany zrównoważonej mobilności w miastach. Sprawozdawczyni apeluje do Komisji Europejskiej o uzupełnienie tej luki dzięki warunkowaniu finansowania mobilności w miastach opracowaniem przez władze lokalne planów zrównoważonej mobilności w miastach (SUMP). Zwraca się także do państw członkowskich o zadbanie, by na ich obszarach miejskich były opracowywane i wdrażane plany na rzecz zrównoważonej mobilności w miastach oraz by były włączone w strategie zrównoważonego rozwoju obszarów miejskich lub trwałego rozwoju terytorialnego. Ma to zachęcać władze do ponownego umieszczenia obywateli w centrum polityki mobilności i umożliwić tym ostatnim wyrażanie opinii przed powstaniem planu, w trakcie jego opracowywania i po jego sporządzeniu. Plany te stanowią dźwignie dla działań podejmowanych z myślą o realizacji celów Unii w dziedzinie emisji gazów cieplarnianych, zagrożenia hałasem, zanieczyszczenia powietrza i zmniejszenia liczby wypadków.

Konieczna jest głęboka refleksja nad szybkością przemieszczania się, aby mobilność w miastach była bardziej zrównoważona. Sprawozdawczyni zachęca zatem państwa członkowskie i władze lokalne do wprowadzenia do roku 2020 nowego ograniczenia prędkości do 30 km/godz.: jest to najskuteczniejszy sposób zmniejszenia liczby ofiar śmiertelnych i rannych na drogach, a także uczynienia samochodu bardziej kompatybilnym z mniej agresywnymi środkami transportu, jakimi są rower i chodzenie pieszo.

Zrównoważona mobilność w miastach ma także objąć transport dóbr i towarów, których przewożenie obecnie powoduje zagęszczenie ruchu i problemy środowiskowe w centrach miast. Sprawozdawczyni apeluje o opracowanie europejskiego planu ożywienia transportu towarów, aby w sposób zrównoważony przeorganizować ostatnie kilometry dostaw. Dlatego podstawowe znaczenie ma upowszechnienie ekologicznej logistyki miejskiej, połączonej z rosnącym użytkowaniem rowerów dostawczych, barek dostawczych, elektrycznych samochodów dostawczych, tramwajów towarowych i autobusów.

Zrównoważona mobilność w miastach wymaga inwestycji wysokiej jakości w służbie interesu ogólnego. W ten sposób może ona wspomóc realizację celów Unii Europejskiej w dziedzinie efektywnego gospodarowania zasobami, zwłaszcza tymi, które są związane z gospodarką o obiegu zamkniętym, gdzie powstają miejsca pracy. W wielu krajach europejskich istnieje jednak przestarzała i powodująca koszty infrastruktura. Dla uzdrowienia tej sytuacji sprawozdawczyni proponuje, aby przeznaczać 50% dochodów z eurowiniety na poprawę mobilności w miastach, a 75% dochodów z opłat za wjazd do miast na utrzymanie i rozwój infrastruktury transportu miejskiego. Apeluje także do Komisji Europejskiej o przeznaczanie 20% funduszy europejskich, takich jak EFRR, instrument „Łącząc Europę” czy Fundusz Spójności na projekty w obszarze zrównoważonej mobilności w miastach. Wreszcie liczy ona, że Komisja Europejska udzieli wsparcia – za pośrednictwem ramowych programów badawczych oraz Europejskiego Funduszu na rzecz Inwestycji Strategicznych – projektom w dziedzinie badań i innowacji związanym z transportem miejskim.

Mobilność w miastach teraz i w przyszłości musi móc opierać się w dużej mierze na mobilności ekologicznej i sieciach współpracy. W erze rozwoju nowych praktyk w obszarze przemieszczania się w miastach, takich jak wspólne użytkowanie samochodu, podstawowe znaczenie ma ich włączenie do łańcucha mobilności intermodalnej obok roweru, chodzenia pieszo oraz transportu zbiorowego, którego przyszłe podwojenie wykorzystania może powodować powstanie ekologicznych miejsc pracy.

OPINIA Komisji Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności (18.6.2015)

dla Komisji Transportu i Turystyki

w sprawie zrównoważonej mobilności w miastach
(2014/2242(INI))

Sprawozdawczyni komisji opiniodawczej: Eleonora Evi

WSKAZÓWKI

Komisja Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności zwraca się do Komisji Transportu i Turystyki, jako komisji przedmiotowo właściwej, o uwzględnienie w końcowym tekście projektu rezolucji następujących wskazówek:

A.  mając na uwadze, że mobilność w miastach nadal opiera się w dużej mierze na użyciu pojazdów o napędzie konwencjonalnym oraz że w związku z tym transport w UE jest uzależniony od ropy naftowej i jej pochodnych, które zaspokajają ponad 96% jej zapotrzebowania energetycznego lub około jedną trzecią całkowitego zużycia energii;

B.  mając na uwadze, że ta zależność od paliw kopalnych jest przyczyną ok 23% ogółu emisji CO2 na obszarach miejskich, oraz mając na uwadze, że cel wyznaczony na 2050 r. przewiduje ograniczenie takich emisji o 80%;

C.  mając na uwadze, że zrównoważona pod względem środowiskowym, społecznym i gospodarczym urbanizacja mogłaby stanowić jeden z głównych motorów inteligentnego, trwałego wzrostu gospodarczego sprzyjającego włączeniu społecznemu;

D.  mając na uwadze, że ok. 73% ludności europejskiej żyje w miastach, a zgodnie z prognozami do 2050 r. odsetek ten osiągnie poziom 82%;

E.  mając na uwadze, że według Europejskiej Agencji Środowiska w 2011 r. co najmniej 125 mln obywateli europejskich było narażonych na poziom hałasu przekraczający limit bezpieczeństwa wynoszący 55 dB oraz że jego główną przyczyną jest ruch drogowy;

F.  mając na uwadze, że od 15% do 40% mieszkańców Europy jest narażonych na stężenia pyłu zawieszonego (PM 2,5 i PM 10), ozonu w warstwie przyziemnej i dwutlenku azotu przekraczające normy jakości UE, a także mając na uwadze, że odsetek ten ulega zwiększeniu do 90% w przypadku uwzględnienia wytycznych Światowej Organizacji Zdrowia (WHO);

G.  mając na uwadze, że według Europejskiej Agencji Środowiska w 2011 r. zanieczyszczenie powietrza pyłem zawieszonym (PM 2,5) oraz wysokie stężenie ozonu w warstwie przyziemnej spowodowało odpowiednio ok. 430 000 i 16 000 przedwczesnych zgonów, co daje ogólną liczbę 10 razy większą niż liczba ofiar śmiertelnych w wypadkach samochodowych w tym samym roku;

H.  mając na uwadze, że co najmniej 9000 przedwczesnych zgonów rocznie można przypisać chorobie wieńcowej spowodowanej natężeniem hałasu drogowego;

I.  mając na uwadze, że tylko w 2010 r. koszty opieki zdrowotnej w Unii Europejskiej wynikające z zanieczyszczenia powietrza wahały się od 330 do 940 mld EUR, co odpowiada od 3% do 9% PKB UE;

J.  mając na uwadze, że stosowanie wytycznych Światowej Organizacji Zdrowia dotyczących narażenia ludzi na działanie PM 2,5 spowodowałoby zwiększenie oczekiwanej średniej długości życia obywateli o ok. 22 miesiące i przyniosłoby roczne oszczędności rzędu ok. 31 mld EUR;

K.  mając na uwadze, że dogodny i prosty publiczny transport zbiorowy jest najlepszym środkiem zapobiegającym korzystaniu z transportu prywatnego i jednym z najlepszych sposobów ograniczania zatorów drogowych;

L.  mając na uwadze, że wykorzystywanie alternatywnych paliw napędowych i środków transportu wymaga rozwoju niezbędnej infrastruktury oraz starań na rzecz zmiany zachowań ludzi w odniesieniu do mobilności;

M.  mając na uwadze, że zrównoważony transport miejski stanowi jeden z aspektów szerszej polityki planowania przestrzennego i że miejskie obszary zieleni mogą przyczynić się do częściowego złagodzenia skutków zanieczyszczenia spowodowanego ruchem drogowym;

N.  mając na uwadze, że budowa nowej infrastruktury drogowej ma znaczny wpływ na krajobraz i środowisko i że prawdopodobnie będzie dodatkowo stymulowała korzystanie z prywatnych samochodów w konsekwencji zwiększonej przepustowości dróg;

O.  mając na uwadze, że wysokiej jakości usługi transportowe mają zasadnicze znaczenie dla ludzi żyjących na obszarach miejskich w celu zaspokojenia ich potrzeb w zakresie mobilności w odniesieniu do ich życia zawodowego i szkoleń, turystyki oraz rekreacji; mając na uwadze, że zrównoważony transport miejski może przyczynić się do zmniejszenia zużycia energii, zanieczyszczenia powietrza, poziomu hałasu, liczby wypadków, zatorów drogowych oraz do oszczędniejszego gospodarowania terenami i ograniczenia zasklepiania gleby;

P.  mając na uwadze, że według danych specjalnego sondażu Eurobarometru nr 406 opublikowanego w 2013 r., około 50% obywateli europejskich codziennie korzysta z prywatnego samochodu, tylko 16% korzysta z transportu publicznego, a jedynie 12% z roweru;

Q.  mając na uwadze, że według tego samego sprawozdania obywatele europejscy uważają, iż obniżenie cen transportu publicznego (59%), poprawa usług transportu publicznego (56%) i poprawa infrastruktury dla rowerzystów (33%) są skutecznymi środkami służącymi poprawie mobilności w miastach;

R.  mając na uwadze, że ze względów geograficznych i historycznych miasta europejskie mogą mieć bardzo zróżnicowane wymogi infrastrukturalne;

S.  mając na uwadze, że mobilność w miastach oraz zarządzanie transportem miejskim należy do kompetencji władz lokalnych i regionalnych, które tworzą i wdrażają politykę publiczną na swoim obszarze w powiązaniu z obowiązującymi ramami krajowymi i agendą miejską UE;

T.  mając na uwadze, że niepokojące jest to, iż Komisja mówi o rozwijaniu na poziomie europejskim koncepcji transportu, które powinny zostać później dostosowane do warunków istniejących w państwach członkowskich; mając na uwadze, że zamiast przyjmować odgórne podejście, nie zapominając o konieczności istnienia wspólnych przepisów i standardów, korzystniejsze byłoby kierowanie się podejściem oddolnym polegającym na jednoczesnym eksperymentowaniu na miejscu, a tym samym – zachęcaniu do innowacji; mając na uwadze, że z tego powodu zdecydowanie wspiera tworzenie platform wymiany doświadczeń pomiędzy lokalnymi zainteresowanymi stronami w celu umożliwienia szerszego rozpowszechniania wzorców sukcesu;

1.  wzywa państwa członkowskie do ograniczania potrzeb w zakresie transportu poprzez promowanie m.in. telepracy, technologii informacyjno-komunikacyjnych i telekonferencji, a także poprzez poprawę mobilności przedsiębiorstw; wzywa ponadto Komisję do kontynuowania opracowywania obowiązujących przepisów prawnych w oparciu o dyrektywę 2010/40/UE w sprawie inteligentnych systemów transportowych (ITS), które mogłyby się przyczynić do zwiększenia efektywności transportu, zmniejszenia emisji CO2, poprawy jakości powietrza oraz zmniejszenia dokuczliwości hałasu; wzywa państwa członkowskie, aby promowały rozwój inteligentnych technologii, w tym ITS oraz systemów infomobilności, a także pobudziły planowanie i zarządzanie w odniesieniu do zrównoważonej mobilności w miastach (w tym w sektorze logistyki), plany w zakresie dojeżdżania do pracy oraz wzorce multimodalne i intermodalne, biorąc pod uwagę, że transport publiczny staje się o wiele bardziej atrakcyjny, jeżeli ostatni odcinek podróży jest łatwy do przebycia; zachęca państwa członkowskie do zapewnienia aktywnego udziału wszystkich zainteresowanych stron – w tym społeczeństwa –w wyżej wymienionych planowanych działaniach;

2.  z zadowoleniem przyjmuje poparcie Komisji na rzecz stworzenia wytycznych dotyczących stworzenia planów zrównoważonej mobilności w miastach, pozwalających wpisać przewidywane działania w ramy strategii miejskiej i terytorialnej oraz mających na celu promowanie zrównoważonego rozwoju oraz lepszą integrację rożnych środków mobilności w miastach; popiera Komisję w tworzeniu europejskiej platformy planów zrównoważonej mobilności w miastach w celu poprawy koordynacji wsparcia UE dla władz lokalnych i regionalnych oraz współpracy z nimi przy wymianie dobrych praktyk oraz tworzeniu i wdrażaniu planów zrównoważonej mobilności w miastach;

3.  wzywa państwa członkowskie do wspierania transportu publicznego w celu podwojenia jego wykorzystania do 2030 r., m.in. poprzez zastosowanie rozwiązań informatycznych, takich jak zdalny zakup biletów elektronicznych, a także wspieranie wspólnego użytkowania samochodów, wspólnych dojazdów, usług w zakresie transportu na żądanie oraz promowanie napędów elektrycznych w lokalnym transporcie publicznym; zachęca państwa członkowskie do opracowania, w stosownych przypadkach, systemów miejskich kolei linowych i wyciągów w miastach położonych na obszarach górskich i górzystych w celu zmniejszenia natężenia ruchu drogowego;

4.  wzywa państwa członkowskie do wyznaczania obszarów dostępnych wyłącznie dla transportu publicznego, rowerów, pieszych, pojazdów bezemisyjnych oraz pojazdów wykorzystywanych do wspólnego użytkowania i wspólnych dojazdów;

5.  wzywa państwa członkowskie do rozwijania gęstej sieci punktów ładowania pojazdów elektrycznych za pomocą innowacyjnych systemów, takich jak te stosowane w sieci oświetlenia publicznego, a także do promowania instalowania urządzeń do ładowania na prywatnych parkingach, np. w centrach handlowych, i przypomina przepisy ustanowione w dyrektywie 2014/94/UE w sprawie rozwoju infrastruktury paliw alternatywnych, np. w odniesieniu do gazu ziemnego;

6.  wzywa Komisję i państwa członkowskie do stworzenia niezbędnych warunków dla transgranicznych systemów planowania i rezerwacji podróży oraz płatności za nie, obejmujących różne formy transportu, ponieważ konieczność użycia wielu różnych platform informacyjnych i systemów płatności jest istotną przeszkodą w akceptacji intermodalnych systemów transportu i zainteresowaniu nimi;

7.  wzywa państwa członkowskie do chronienia najbardziej narażonych użytkowników dróg poprzez poprawę bezpieczeństwa pieszych, usunięcie przeszkód architektonicznych, utworzenie bezpiecznych tras przeznaczonych tylko dla pieszych oraz wspieranie „pieszych autobusów” i bezpiecznych ścieżek na trasie szkoła-dom; ponadto wzywa państwa członkowskie do poprawy mobilności rowerowej dzięki udostępnieniu wyznaczonych i bezpiecznych ścieżek rowerowych oraz miejsc do zostawiania roweru, a także poprzez promowanie i wprowadzanie w życie usługi miejskich rowerów publicznych; wzywa Komisję i państwa członkowskie, w celu dalszego stymulowania mobilności rowerowej, do przedłożenia poprawek do Konwencji wiedeńskiej o ruchu drogowym w celu modernizacji przepisów drogowych na obszarach miejskich, aby zapewnić, że rowerzyści chronieni są w jak najlepszy sposób;

8.  wzywa ponadto Komisję do przedstawienia wniosku ustawodawczego w celu wypracowania jednolitego rynku innowacyjnych rozwiązań w zakresie mobilności w miastach;

9.  wzywa Komisję, państwa członkowskie oraz władze lokalne i regionalne, aby w pełni uwzględniały kryteria zrównoważonego rozwoju przy udzielaniu zamówień publicznych w zakresie transportu i logistyki;

10.  wzywa państwa członkowskie do wykorzystania części swych dochodów z akcyzy lub podatku drogowego od samochodów prywatnych do zmniejszenia opłat za miejski transport publiczny w celu jego nieodpłatnego udostępnienia mieszkańcom i rozważenia modeli taryfowych transportu publicznego i wprowadzenia systemów stawek zryczałtowanych;

11.  wzywa państwa członkowskie do rozważenia zlikwidowania bezpośrednich i pośrednich dotacji dla pojazdów napędzanych tradycyjnymi paliwami kopalnymi; apeluje do państw członkowskich o rozważenie wprowadzenia ulg podatkowych dla pojazdów elektrycznych, takich jak obniżenie VAT lub zwolnienie z podatku drogowego, i wspieranie zachęt gospodarczych dla przedsiębiorstw wykorzystujących zyski firmowe do propagowania wśród pracowników zrównoważonej mobilności, dla przewoźników oferujących swym klientom zrównoważone rozwiązania w zakresie transportu miejskiego oraz dla MŚP wytwarzających towary lub świadczących usługi ukierunkowane na zrównoważoną mobilność w miastach;

12.  wzywa państwa członkowskie. aby inicjując systemy złomowania najbardziej zanieczyszczających pojazdów, rozważyły wspieranie – w kolejności malejącej – korzystania ze zbiorowego transportu publicznego, pojazdów elektrycznych, pojazdów napędzanych wodorem, w tym pojazdów wykorzystujących reforming parowy metanu, pojazdów na gaz ziemny, pojazdów hybrydowych i pojazdów napędzanych LPG;

13.  zwraca się do Komisji, aby w obrębie poszczególnych planów państw członkowskich dokonała oceny rozmieszczenia stacji pomiaru i kontroli zanieczyszczenia atmosferycznego w dużych aglomeracjach miejskich, w których występują problemy z jakością powietrza, ponieważ w wielu przypadkach nieodpowiednia lokalizacja tych stacji powoduje, że dane są niedokładne, i tym samym może stwarzać zagrożenie dla zdrowia publicznego;

14.  uważa, iż plan Junckera mógłby odgrywać kluczową rolę w finansowaniu projektów w zakresie zrównoważonego transportu miejskiego i infrastruktury, oraz wzywa Komisję i państwa członkowskie do zwiększenia wsparcia finansowego na projekty w zakresie zrównoważonej mobilności w miastach, aby zapewnić niezbędną synergię pomiędzy różnymi źródłami finansowania i programami, a także stworzyć powiązania między mobilnością w miastach, nową agendą cyfrową i unią energetyczną; zachęca państwa członkowskie, aby przed rozpoczęciem inwestycji w budowę nowych dróg i autostrad zapewniły wdrożenie skutecznego transportu publicznego, w szczególności poprzez zelektryfikowane systemy transportu, a także dokonały połączenia obszarów miejskich i podmiejskich oraz podjęły skuteczne i zrównoważone działania w odpowiedzi na potrzeby w zakresie dojazdów do pracy;

15.  wzywa Komisję i państwa członkowskie do wspierania wymiany najlepszych praktyk w celu ułatwienia transferu umiejętności i technologii w dziedzinie zrównoważonej mobilności, szczególnie z myślą o wsparciu rozwijających się regionów; ponadto wzywa Komisję i państwa członkowskie do wspierania programów badawczych dotyczących nowych technologii, nowych modeli biznesowych oraz nowych zintegrowanych i zrównoważonych praktyk w zakresie mobilności w miastach oraz logistyki miejskiej, a także do zainicjowania publicznych kampanii informacyjnych w celu wspierania mobilności wydajnej, zrównoważonej i mniej uzależnionej od korzystania z prywatnych samochodów z napędem konwencjonalnym.

WYNIK GŁOSOWANIA KOŃCOWEGO W KOMISJI

Data przyjęcia

17.6.2015

 

 

 

Wynik głosowania końcowego

+:

–:

0:

53

8

0

Posłowie obecni podczas głosowania końcowego

Marco Affronte, Pilar Ayuso, Zoltán Balczó, Lynn Boylan, Nessa Childers, Alberto Cirio, Birgit Collin-Langen, Mireille D’Ornano, Miriam Dalli, Seb Dance, Angélique Delahaye, Stefan Eck, Bas Eickhout, Eleonora Evi, José Inácio Faria, Karl-Heinz Florenz, Iratxe García Pérez, Elisabetta Gardini, Gerben-Jan Gerbrandy, Jens Gieseke, Julie Girling, Sylvie Goddyn, Matthias Groote, Françoise Grossetête, Andrzej Grzyb, Anneli Jäätteenmäki, Jean-François Jalkh, Benedek Jávor, Karin Kadenbach, Kateřina Konečná, Giovanni La Via, Peter Liese, Norbert Lins, Susanne Melior, Miroslav Mikolášik, Massimo Paolucci, Gilles Pargneaux, Piernicola Pedicini, Pavel Poc, Marcus Pretzell, Frédérique Ries, Annie Schreijer-Pierik, Davor Škrlec, Renate Sommer, Dubravka Šuica, Tibor Szanyi, Jadwiga Wiśniewska, Damiano Zoffoli

Zastępcy obecni podczas głosowania końcowego

Nikos Androulakis, Renata Briano, Nicola Caputo, James Nicholson, Marijana Petir, Sirpa Pietikäinen, Gabriele Preuß, Bart Staes, Tom Vandenkendelaere

Zastępcy (art. 200 ust. 2) obecni podczas głosowania końcowego

Damian Drăghici, Fredrick Federley, Anthea McIntyre, Jens Nilsson

OPINIA Komisji Rozwoju Regionalnego (22.6.2015)

dla Komisji Transportu i Turystyki

w sprawie zrównoważonej mobilności w miastach
(2014/2242(INI))

Sprawozdawca komisji opiniodawczej: Ramón Luis Valcárcel

WSKAZÓWKI

Komisja Rozwoju Regionalnego zwraca się do Komisji Transportu i Turystyki, jako komisji przedmiotowo właściwej, o uwzględnienie w końcowym tekście projektu rezolucji następujących wskazówek:

1.  zwraca uwagę, że w miastach żyje ponad 70% ludności UE generującej około 85% PKB Unii Europejskiej, a mobilność w miastach zgodna z zasadami zrównoważonego rozwoju to coraz ważniejszy element polityki spójności, jako że jest to kluczowy składnik inteligentnego, zrównoważonego i integracyjnego wzrostu oraz aspekt ułatwiający osiągnięcie tego celu; uważa, że europejskie fundusze strukturalne i inwestycyjne, a w szczególności Europejski Fundusz Rozwoju Regionalnego (EFRR), powinny partycypować w finansowaniu (za pośrednictwem programów operacyjnych) planów dotyczących zrównoważonej mobilności w miastach (SUMP) dla miast i regionów oraz w UE poprzez wspieranie czystych, dostępnych i innowacyjnych form transportu miejskiego, które przyczynią się do wspierania multimodalności i mobilności w szerszym kontekście terytorialnym, łącznie z mobilnością transgraniczną; przypomina w związku z tym, że sektor transportu, zarówno znacznie spowolniony, jak i płynny ruch drogowy, ma znaczny wpływ na środowisko miejskie oraz jakość życia obywateli; uważa, że skuteczny system transportu można wspierać za pomocą partnerstw publiczno-prawnych, w których będzie obowiązywał podział kosztów i możliwości rozwoju nowatorskiego i skutecznego systemu zamówień publicznych w celu osiągnięcia znacznych oszczędności oraz wymiany doświadczeń i wiedzy pomiędzy poszczególnymi organami władzy; przypomina w związku z tym znaczenie przestrzegania zasady partnerstwa na etapie planowania i realizacji programów operacyjnych, aby zapewnić pełne zaangażowanie partnerów społecznych, organizacji zawodowych, ośrodków badawczych i przedsiębiorstw;

2.  zwraca się do Komisji o podsumowanie postępów oraz przedstawienie analizy jakościowej i ilościowej wsparcia w dziedzinie polityki spójności dla zrównoważonej mobilności w miastach przy okazji śródokresowego przeglądu stosowania europejskich funduszy strukturalnych i inwestycyjnych;

3.  apeluje do Komisji, państw członkowskich oraz władz regionalnych i lokalnych o przeprowadzenie oceny i kontroli planów mobilności w miastach zgodnie z celami strategii „Transport 2050”;

4.  podkreśla, że biorąc pod uwagę potrzebę ograniczenia negatywnego wpływu na środowisko wynikającego z uzależnienia unijnego systemu transportu od ropy (w głównej mierze ropy naftowej oraz jej pochodnych) europejskie fundusze strukturalne i inwestycyjne powinny być systematycznie wykorzystywane do rozwoju i wdrażania kompleksowych i zintegrowanych SUMP w celu uzupełniającego, wzajemnego wzmocnienia środków mobilności miejskiej w szerszym kontekście planowania przestrzennego, bez generowania dodatkowych potrzeb transportowych polegających na nadmiernym wykorzystywaniu samochodów i z położeniem nacisku na zintegrowany system transportu oparty na współpracy poszczególnych rodzajów transportu;

5.  przypomina, że promowanie zarówno zrównoważonego transportu i ulepszania infrastruktury sieciowej, jak i zachęcanie do przystosowania się do zmiany klimatu, zapobiegania ryzyku i zarządzania nim znajdują się wśród celów tematycznych polityki spójności na lata 2014–2020;

6.  zwraca w szczególności uwagę na liczne negatywne skutki obecnego modelu transportu dla podstawowych składników środowiska naturalnego, takich jak powietrze, woda i gleba oraz różne ekosystemy;

7.  dlatego też jest zdania, że podstawowe znaczenie ma zapewnienie rozwoju SUMP i wspierania ich oraz zagwarantowanie zrównoważonego charakteru wszystkich miast, funkcjonalnych obszarów miejskich oraz regionów w Europie, a także analiza potrzeb i celów infrastruktury dotyczącej mobilności, zajmowanie się wszystkimi rodzajami i środkami transportu na zasadzie wzajemnego uzupełniania się w kontekście terytorialnego i globalnego rozwoju przestrzennego, wspieranie czystego, zrównoważonego, bezpiecznego, efektywnego i energooszczędnego transportu sprzyjającego wzajemnemu powiązaniu obszarów miejskich i podmiejskich, a także wspieranie większej samowystarczalności, konkurencyjności, wzrostu gospodarczego, większego bezpieczeństwa na drogach oraz lepszych warunków zatrudnienia; zwraca również uwagę, że miejska polityka transportowa, obejmująca tworzenie alternatyw transportowych w celu zmniejszenia popytu na przemieszczanie się indywidualnymi środkami transportu, jest również w gestii miast i władz lokalnych;

8.  podkreśla możliwości, jakie zrównoważona mobilność w miastach stwarza dla podniesienia atrakcyjności miast i regionów europejskich dla inwestorów i mieszkańców dzięki poprawie dostępności do nich, poprawie bezpieczeństwa na drogach oraz ograniczeniu natężenia ruchu drogowego i zanieczyszczenia; jest przekonany o pozytywnej roli, jaką może ona odegrać w zapewnianiu lepszej równowagi między życiem prywatnym a zawodowym dzięki zredukowaniu czasu spędzanego na przejazdach; apeluje zatem do władz regionalnych i lokalnych o wspieranie innowacyjnych rozwiązań w dziedzinie zrównoważonej mobilności w miastach;

9.  wzywa państwa członkowskie do promowania wielopoziomowego systemu sprawowania rządów, aby wspierać współpracę władz regionalnych, krajowych i europejskich pod względem rozwijania strategii politycznych, w tym projektowania, realizacji i monitorowania strategii polityki miejskiej, które mają wyraźny wpływ na obszary miejskie;

10.  uważa, że inwestycje w zrównoważony transport publiczny nie tylko stanowią odpowiedź na problemy związane z mobilnością w miastach, ale także zawierają elementy rewitalizacji miast wpływające na ogólny system gospodarczy miasta i ułatwiające tworzenie ekologicznego środowiska miejskiego, a także dostęp do ośrodków działalności w różnych obszarach (handel, mieszkalnictwo, wypoczynek, kultura, edukacja); podkreśla, że właściwa koordynacja mobilności i miejskiego planowania przestrzennego ma kluczowe znaczenie dla maksymalizacji skutków inwestycji;

11.  zwraca uwagę, że transport rowerowy odgrywa ważną rolę we współczesnym planowaniu zrównoważonej mobilności w miastach i że jest częścią rozwiązania kwestii zapobiegania zatorom komunikacyjnym; podkreśla, że osobne trasy rowerowe/piesze powinny być oczywistym elementem budowy lub przebudowy dróg;

12.  uznaje jakość i różnorodność miejsc pracy oferowanych przez operatorów transportu publicznego oraz odnośne korzyści dla gospodarki; apeluje do Komisji o monitorowanie i ocenę wkładu transportu publicznego w strategie na rzecz ekologicznych miejsc pracy oraz zielonego wzrostu na szczeblu krajowym i europejskim;

13.  wzywa do wykorzystywania inicjatyw na rzecz zatrudnienia ludzi młodych, a także innych europejskich funduszy strukturalnych i inwestycyjnych do wspierania zatrudnienia w dziedzinach, które stymulują rozwój zrównoważonej mobilności w miastach; podkreśla, że realizacja projektów z zakresu mobilności w miastach gwarantuje pozytywny wpływ zarówno na wszystkie regiony państw członkowskich, jak i na ich ludność dzięki promowaniu obsadzania istniejących lub innowacyjnych miejsc pracy w odnośnych dziedzinach, w tym w zawodach cierpiących na deficyt siły roboczej;

14.  jest głęboko przekonany, że platforma Komisji poświęcona planom na rzecz mobilności w miastach powinna zapewnić miastom i regionom zdecydowane wsparcie w zakresie opracowywania i wdrażania SUMP; zwraca uwagę na znaczenie uwzględniania wszystkich miast w planach inwestycyjnych dotyczących mobilności miejskiej, niezależnie od ich rozmiaru, a także podkreśla kluczową rolę, jaką muszą odegrać miasta i regiony Europy w stymulowaniu zrównoważonej mobilności w miastach oraz we wspieraniu jej; apeluje o zaangażowanie przedstawicieli lokalnych i regionalnych władz różnego szczebla, a także przedstawicieli różnych podmiotów (np. stowarzyszeń rowerzystów) w działalność platformy europejskiej oraz grupy ekspertów z państw członkowskich ds. mobilności i transportu w miastach;

15.  uważa za celowe promowanie wymiany najlepszych praktyk z zakresu mobilności w miastach, aby przyspieszyć upowszechnianie się najbardziej innowacyjnych rozwiązań oraz realizację celów UE w tej dziedzinie;

16.  wzywa władze do propagowania rozwijania systemów ładowania akumulatorów samochodów elektrycznych i hybrydowych odpowiednich dla wszystkich środków transportu oraz do wspierania wykorzystywania alternatywnych środków transportu, zintegrowanych rozwiązań w dziedzinie mobilności, tworzenia stref dostępnych jedynie dla niektórych rodzajów transportu i niektórych pojazdów oraz zrównoważonego wykorzystywania czystych ekologicznie i elektrycznych samochodów, rowerów, trolejbusów, tramwajów, bioetanolu oraz czystych paliw, aby walczyć z globalnym ociepleniem, również w celu poprawy w długiej perspektywie czasowej jakości życia, która powstaje wraz z rozwojem inteligentnych i intermodalnych systemów transportowych gwarantujących przekazywanie informacji za pomocą urządzeń mobilnych oraz zachowanie ciągłości terytorialnej pomiędzy centrami miast oraz terenami podmiejskimi;

17.  wzywa władze do propagowania sposobów redukcji popytu na transport poprzez rozszerzanie korzystania z telepracy, narzędzi ICT, a także do zwrócenia uwagi na dane liczbowe z badania przeprowadzonego przez Eurobarometr, z których wynika, ze obywatele są zaniepokojeni negatywnym wpływem nasilenia się ruchu drogowego w miastach, uznając zagęszczenie ruchu (76%), jakość powietrza (81%) oraz wskaźnik wypadków (73%) za najpoważniejsze problemy; apeluje do Komisji o monitorowanie nowych form mobilności odnoszących się do transportu (np. pojazdów samojezdnych), aby we współpracy z państwami członkowskimi przeprowadzić analizę wszystkich dostępnych środków pomagających zminimalizować liczbę rannych i ofiar śmiertelnych, w szczególności pieszych i rowerzystów, a także o promowanie używania rowerów w miastach, jak również inwestycje w ścieżki rowerowe i środki podnoszące świadomość użytkowników dróg w zakresie bezpieczeństwa rowerzystów; zwraca uwagę, że transport rowerowy odgrywa ważną rolę we współczesnym planowaniu zrównoważonej mobilności w miastach i że jest częścią rozwiązania kwestii zapobiegania zatorom komunikacyjnym; podkreśla, że osobne trasy rowerowe/piesze powinny być oczywistym elementem budowy lub przebudowy dróg; przypomina w związku z tym, że zwiększone użytkowanie rowerów w miastach poprawia płynność ruchu, przyczynia się do poprawy zdrowia społeczeństwa i obniża ślad węglowy; podkreśla, że aktywniejsze użytkowanie rowerów w miastach może przyczynić się do celów strategii Europa 2020; apeluje do państw członkowskich o dalszą budowę obwodnic, aby zmniejszyć liczbę pojazdów niepotrzebnie wjeżdżających do miast; wzywa Komisję, by znalazła możliwości wsparcia finansowego tych projektów; podkreśla, że należy zintensyfikować wysiłki na rzecz ograniczenia liczby samochodów w miastach; apeluje do władz lokalnych o promowanie polityki zachęcającej do transportu ekologicznego dzięki przyznawaniu ułatwień, obniżaniu podatków i wprowadzaniu certyfikatów ekologicznych;

18.  podkreśla znaczenie transgranicznego łączenia miast w procesie miejskiego planowania przestrzennego, ponieważ stymuluje to rozwój regionalny; podkreśla, że miasta rozdzielone granicą, ale tworzące jeden obszar funkcjonalny, należy wspierać dzięki łączeniu ich sieci tramwajowych lub autobusowych;

19.  wzywa Komisję do opracowania standardów umożliwiających ogólną harmonizację i zachowanie spójności pod względem uregulowania kwestii parkowania pojazdów na obszarach miejskich i dostępu tych obszarów, kategoryzacji pojazdów, różnych klas emisji, znaków drogowych, systemów transportu przyjaznych dla osób niepełnosprawnych oraz standardów technicznych w inteligentnych systemach transportu, a także do rozwoju dynamiki stref ruchu pieszego, ochrony historycznych części miast i ogólnej poprawy stanu środowiska i mobilności społeczeństwa; przypomina, że podstawą SUMP jest jakość życia, czego następstwem jest położenie nacisku na uwolnienie miast od zatorów komunikacyjnych i planowanie parkingów, aby zapewnić swobodę przemieszczania się pieszych oraz atrakcyjność centrów miast; zwraca się do Komisji, by wsparła skoordynowane i zintegrowane strategiczne rozwiązania w zakresie transportu publicznego, aby odciążyć sieci transportowe, autostrady miejskie oraz drogi dojazdowe do miejsc pracy w celu poprawy jakości życia ludności oraz zachęcania jej do poprawy równowagi pomiędzy życiem zawodowym a prywatnym, przy jednoczesnej poprawie produktywności; wzywa również władze, by w coraz większym zakresie wykorzystywały inteligentne technologie, które mogą pomóc rozwiązać problemy związane z mobilnością miejską, takie jak czujniki satelitarne w samochodach oraz systemy inteligentnej sprzedaży biletów;

20.  z zadowoleniem przyjmuje wysiłki Komisji na rzecz koordynacji i konsolidacji inicjatyw UE w dziedzinie mobilności w miastach, takich jak Civitas 2020 w dziedzinie badań naukowych i innowacji, centrum monitorowania mobilności w miastach w dziedzinie wymiany doświadczeń i godnych naśladowania praktyk, a także platformy poświęconej planom na rzecz mobilności w miastach; wzywa Komisję, by zintensyfikowała wysiłki na rzecz zmniejszenia fragmentaryzacji oraz rozwiązania problemu braku koordynacji pomiędzy odnośnymi inicjatywami i programami UE, a także by uwzględniła sukces takich programów, jak inicjatywa wspólnotowa dotycząca obszarów miejskich URBAN i sieć na rzecz rozwoju obszarów miejskich URBACT; wzywa Komisję, by zachęcała władze państw członkowskich do tworzenia sieci doskonałości w dziedzinie mobilności w miastach, by kontynuowała wysiłki w zakresie inicjatywy Civitas 2020 oraz zachęciła większą liczbę obywateli UE do udziału w tym projekcie;

21.  zwraca się do Komisji o opracowanie wytycznych, zaleceń i wskaźników w dziedzinie mobilności w miastach, aby zachęcić do dialogu i wymiany wzorcowych praktyk w dziedzinie mobilności społecznej pomiędzy poszczególnymi zaangażowanymi stronami oraz skoordynować strategie polityki obszarów miejskich, których realizację należałoby kontynuować;

22.  opowiada się za wprowadzeniem silnego połączenia pomiędzy planami dotyczącymi mobilności oraz zrównoważonego charakteru miast a innymi inicjatywami, takimi jak Inteligentne Miasta oraz Porozumienie Burmistrzów, które zorientowane są na nadanie miastom bardziej zrównoważonego i samowystarczalnego charakteru; jest zdania, że dobrowolne zobowiązanie ze strony Porozumienia Burmistrzów może być platformą grupującą wszystkie zainteresowane strony podczas opracowywania planów mobilności i zrównoważonego charakteru, którą można propagować w sposób racjonalny pod względem kosztów; z zadowoleniem przyjmuje inicjatywę „CITIEs: Cities of Tomorrow: Investing in Europe [miasta przyszłości: inwestowanie w Europę]” i apeluje do Komisji, by wykorzystywała istniejące platformy komunikacyjne do opracowywania narzędzi komunikacyjnych mających na celu skupianie podmiotów w dziedzinie zrównoważonego rozwoju obszarów miejskich;

23.  uważa, że Europejski Fundusz na rzecz Inwestycji Strategicznych (EFSI) może odegrać zasadniczą rolę w finansowaniu projektów w dziedzinie zrównoważonego transportu miejskiego; dlatego też jest zdania, że niezwykle ważne jest zdecydowane planowanie strategiczne i zapewnienie spójności pomiędzy projektami z zakresu mobilności w miastach, które mają być wspierane z EFSI, a także sprawienie, by cele i priorytety dotyczące mobilności w miastach były opracowywane już przez władze krajowe, regionalne, lokalne i europejskie; w związku z tym wzywa Komisję, by uwzględniała organy publiczne jako potencjalnych beneficjentów funduszy z europejskich funduszy strukturalnych i inwestycyjnych;

24.  podkreśla znaczenie budowania w obrębie władz lokalnych oraz w strefach podmiejskich potencjału w zakresie sporządzania i realizacji zintegrowanych strategii rozwoju w celu ułatwienia współpracy między poszczególnymi terytoriami, a w konsekwencji zwiększenia wzajemnej zależności i wzajemnego uzupełniania się;

25.  apeluje do Komisji i państw członkowskich o zapewnienie komplementarności i synergii między EFIS, europejskimi funduszami strukturalnymi i inwestycyjnymi oraz dofinansowywanymi przez UE programami i inicjatywami, a także krajowymi inwestycjami publicznymi oraz instrumentami finansowania prywatnego, aby uzyskać maksymalną wartość dodaną z dokonanych inwestycji;

26.  zwraca się do państw członkowskich o opracowanie lub ponowną ocenę ich własnych strategii rozwoju transportu publicznego oraz transportu niezmotoryzowanego w celu zapewnienia wysokiej jakości mobilności w miastach, ochrony środowiska oraz jakości życia.

WYNIK GŁOSOWANIA KOŃCOWEGO W KOMISJI

Data przyjęcia

17.6.2015

 

 

 

Wynik głosowania końcowego

+:

–:

0:

29

3

1

Posłowie obecni podczas głosowania końcowego

Pascal Arimont, José Blanco López, Franc Bogovič, Steeve Briois, Rosa D’Amato, Bill Etheridge, Michela Giuffrida, Ivan Jakovčić, Constanze Krehl, Martina Michels, Iskra Mihaylova, Andrey Novakov, Stanislav Polčák, Julia Reid, Terry Reintke, Monika Smolková, Maria Spyraki, Olaf Stuger, Ramón Luis Valcárcel Siso, Ángela Vallina, Monika Vana, Matthijs van Miltenburg, Lambert van Nistelrooij, Kerstin Westphal

Zastępcy obecni podczas głosowania końcowego

Petras Auštrevičius, Daniel Buda, Salvatore Cicu, Ivana Maletić, Jan Olbrycht

Zastępcy (art. 200 ust. 2) obecni podczas głosowania końcowego

Edward Czesak, Jens Nilsson, Georgi Pirinski, Daniele Viotti

WYNIK GŁOSOWANIA KOŃCOWEGOW KOMISJI PRZEDMIOTOWO WŁAŚCIWEJ

Data przyjęcia

10.11.2015

 

 

 

Wynik głosowania końcowego

+:

–:

0:

37

5

5

Posłowie obecni podczas głosowania końcowego

Daniela Aiuto, Marie-Christine Arnautu, Georges Bach, Izaskun Bilbao Barandica, Deirdre Clune, Michael Cramer, Andor Deli, Karima Delli, Isabella De Monte, Ismail Ertug, Jacqueline Foster, Bruno Gollnisch, Tania González Peñas, Dieter-Lebrecht Koch, Merja Kyllönen, Bogusław Liberadzki, Peter Lundgren, Marian-Jean Marinescu, Cláudia Monteiro de Aguiar, Renaud Muselier, Jens Nilsson, Markus Pieper, Salvatore Domenico Pogliese, Tomasz Piotr Poręba, Gabriele Preuß, Christine Revault D’Allonnes Bonnefoy, Dominique Riquet, Massimiliano Salini, Claudia Schmidt, Jill Seymour, Claudia Tapardel, Keith Taylor, Pavel Telička, István Ujhelyi, Wim van de Camp, Elissavet Vozemberg-Vrionidi, Janusz Zemke, Kosma Złotowski, Elżbieta Katarzyna Łukacijewska

Zastępcy obecni podczas głosowania końcowego

Rosa Estaràs Ferragut, Massimo Paolucci, Evžen Tošenovský, Matthijs van Miltenburg

Zastępcy (art. 200 ust. 2) obecni podczas głosowania końcowego

Clara Eugenia Aguilera García, Paul Brannen, Jiří Maštálka, Flavio Zanonato