SPRAWOZDANIE w sprawie wniosku dotyczącego dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającej dyrektywę 2003/87/WE w celu wzmocnienia racjonalnych pod względem kosztów redukcji emisji oraz inwestycji niskoemisyjnych

13.1.2017 - (COM(2015)0337 – C8-0190/2015 – 2015/0148(COD)) - ***I

Komisja Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności
Sprawozdawca: Ian Duncan
Sprawozdawca komisji opiniodawczej (*):
Fredrick Federley,Komisja Przemysłu, Badań Naukowych i Energii
(*) Zaangażowana komisja – art. 54 Regulaminu

PROJEKT REZOLUCJI USTAWODAWCZEJ PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO

w sprawie wniosku dotyczącego dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającej dyrektywę 2003/87/WE w celu wzmocnienia racjonalnych pod względem kosztów redukcji emisji oraz inwestycji niskoemisyjnych

(COM(2015)0337 – C8-0190/2015 – 2015/0148(COD))

(Zwykła procedura ustawodawcza: pierwsze czytanie)

Parlament Europejski,

–  uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Parlamentowi i Radzie (COM(2015)0337),

–  uwzględniając art. 294 ust. 2 oraz art. 192 ust. 1 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, zgodnie z którymi wniosek został przedstawiony Parlamentowi przez Komisję (C8-0190/2015),

–  uwzględniając art. 294 ust. 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego z dnia 14 grudnia 2015 r.[1],

–  uwzględniając opinię Komitetu Regionów z dnia 7 kwietnia 2016 r.[2],

–  uwzględniając art. 59 Regulaminu,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności oraz opinie Komisji Przemysłu, Badań Naukowych i Energii oraz Komisji Rozwoju (A8-0003/2017),

1.  przyjmuje poniższe stanowisko w pierwszym czytaniu;

2.  zwraca się do Komisji o ponowne przekazanie mu sprawy, jeśli uzna ona za stosowne wprowadzenie znaczących zmian do swojego wniosku lub zastąpienie go innym tekstem;

3.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji oraz parlamentom narodowym.

Poprawka    1 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 1
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(1)  W dyrektywie 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady15 ustanowiono system handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych w Unii w celu wspierania zmniejszania emisji gazów cieplarnianych w racjonalny pod względem kosztów oraz skuteczny gospodarczo sposób.	(1)  W dyrektywie 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady15 ustanowiono system handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych w Unii w celu wspierania zmniejszania emisji gazów cieplarnianych w racjonalny pod względem kosztów oraz skuteczny gospodarczo sposób, a także w celu trwałego zwiększenia odporności przemysłu unijnego na ryzyko ucieczki emisji gazów cieplarnianych i ucieczki inwestycji.
__________________	__________________
15 Dyrektywa 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 października 2003 r. ustanawiająca system handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych we Wspólnocie oraz zmieniająca dyrektywę Rady 96/61/WE (Dz.U. L 275 z 25.10.2003, s. 32).	15 Dyrektywa 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 października 2003 r. ustanawiająca system handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych we Wspólnocie oraz zmieniająca dyrektywę Rady 96/61/WE (Dz.U. L 275 z 25.10.2003, s. 32).
Uzasadnienie
Należy wyjaśnić, że celem dyrektywy jest osiągnięcie pewnego poziomu redukcji emisji w sposób, który nie prowadzi do ucieczki emisji i inwestycji. Jest to istotne zarówno z punktu widzenia ochrony środowiska (unikanie przenoszenia emisji), jak i gospodarki (przenoszenie działalności gospodarczej i zatrudnienia). Dlatego zapis ten powinien być dodany do pierwszego artykułu, aby podkreślić, że mowa jest o głównym celu dyrektywy.
Poprawka    2 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 2
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(2)  W październiku 2014 r. Rada Europejska zobowiązała się do zmniejszenia łącznych emisji gazów cieplarnianych w Unii o co najmniej 40 % poniżej poziomów z 1990 r. do roku 2030. Wszystkie sektory gospodarki powinny przyczyniać się do osiągnięcia wspomnianego ograniczenia emisji, zaś wyznaczony cel zostanie zrealizowany w sposób najbardziej racjonalny pod względem kosztów za pośrednictwem unijnego systemu handlu uprawnieniami do emisji (EU ETS), który pozwoli na osiągnięcie redukcji o 43 % poniżej poziomu z 2005 r. do roku 2030. Zostało to potwierdzone przez przekazanie do Sekretariatu Ramowej konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu w dniu 6 marca 2015 r zaplanowanych, ustalonych na szczeblu krajowym zobowiązań redukcyjnych Unii i jej państw członkowskich16.	(2)  W październiku 2014 r. Rada Europejska zobowiązała się do zmniejszenia łącznych emisji gazów cieplarnianych w Unii o co najmniej 40 % poniżej poziomów z 1990 r. do roku 2030. Wszystkie sektory gospodarki powinny przyczyniać się do osiągnięcia wspomnianego ograniczenia emisji, zaś wyznaczony cel ma zostać zrealizowany w sposób najbardziej racjonalny pod względem kosztów za pośrednictwem unijnego systemu handlu uprawnieniami do emisji (EU ETS), który pozwoli na osiągnięcie do roku 2030 redukcji o 43 % poniżej poziomu z 2005 r. Zostało to potwierdzone przez przekazanie do Sekretariatu Ramowej konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu (UNFCCC) w dniu 6 marca 2015 r. zaplanowanych, ustalonych na szczeblu krajowym zobowiązań redukcyjnych Unii i jej państw członkowskich. Obciążenia wynikające z ograniczenia emisji powinny być sprawiedliwie podzielone między sektory objęte EU ETS.
__________________
16 http://www4.unfccc.int/submissions/indc/Submission%20Pages/submissions.aspx
Poprawka    3 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 2 a (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	(2a)  Istotne jest, aby system EU ETS, pozostający podstawowym narzędziem Unii służącym osiągnięciu długoterminowych celów Unii w dziedzinie energii i klimatu, został uzupełniony dodatkowymi analogicznymi działaniami podejmowanymi w ramach aktów prawnych i instrumentów dotyczących emisji gazów cieplarnianych w sektorach nieobjętych EU ETS w celu dotrzymania zobowiązania, aby wszystkie sektory gospodarki przyczyniały się do realizacji celu dotyczącego ograniczenia do 2030 r. łącznej emisji gazów cieplarnianych w UE o co najmniej 40 % poniżej poziomu z 1990 r.
Uzasadnienie
Powiązanie EU ETS z dodatkowymi środkami prawnymi uwydatnia znaczenie wypełniania ambitnych celów zarówno w sektorach objętych EU ETS, jak i w sektorach nieobjętych tym systemem, między innymi w kontekście zbliżającego się przeglądu decyzji dotyczącej wspólnego wysiłku redukcyjnego i przeglądu w zakresie użytkowania gruntów, zmiany użytkowania gruntów i leśnictwa (LULUCF).
Poprawka    4 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 2 b (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	(2b)  Zgodnie z porozumieniem przyjętym w dniu 12 grudnia 2015 r. w Paryżu podczas 21. Konferencji Stron UNFCCC (porozumienie paryskie) państwa powinny opracować strategie polityczne, by zrealizować ponad 180 zaplanowanych, ustalonych na szczeblu krajowym wkładów (INDC), które pokrywają około 98 % emisji gazów cieplarnianych w skali światowej. W porozumieniu paryskim uzgodniono, że utrzymany zostanie wzrost średniej temperatury na świecie znacznie poniżej 2 °C powyżej poziomów sprzed epoki przemysłowej i podejmowane będą wysiłki na rzecz ograniczenia wzrostu temperatury do 1,5 °C powyżej poziomów sprzed epoki przemysłowej. Wiele z tych strategii ma obejmować ustalanie cen uprawnień do emisji dwutlenku węgla czy podobne środki, dlatego należy wprowadzić do dyrektywy klauzulę przeglądową, by pozwolić Komisji, w stosownych przypadkach, na zaproponowanie wyższych redukcji emisji po dokonaniu pierwszej oceny sytuacji przewidzianej porozumieniem paryskim w 2023 r., dostosowanie przepisów dotyczących przejściowej ucieczki emisji, aby odzwierciedlały one rozwój mechanizmów ustalania cen uprawnień do emisji dwutlenku węgla poza Unią, i dodatkowych działań politycznych oraz narzędzi zwiększających zobowiązania Unii i państw członkowskich do redukcji emisji gazów cieplarnianych. Klauzula przeglądowa powinna także zapewnić, aby w ciągu sześciu miesięcy od dialogu pomocniczego na mocy UNFCCC w 2018 r. Komisja opublikowała komunikat oceniający spójność unijnych przepisów w zakresie zmiany klimatu z celami porozumienia paryskiego.
Poprawka    5 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 2 c (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	(2c)  Zgodnie z porozumieniem paryskim i zobowiązaniem współprawodawców wyrażonym w dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/29/WE1a oraz decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady nr 406/2009/WE1b wszystkie gałęzie gospodarki powinny wnosić wkład w redukcję emisji dwutlenku węgla (CO2). W tym celu należy wspierać wysiłki na rzecz ograniczenia emisji pochodzących z międzynarodowego transportu morskiego podejmowane przy współpracy z Międzynarodową Organizacją Morską (IMO), aby ustanowić jasny plan działania IMO w zakresie środków polityki przeciwdziałania zmianie klimatu na rzecz ograniczenia w wymiarze ogólnoświatowym emisji CO2 pochodzących z transportu morskiego. Przyjęcie jasnych celów na rzecz ograniczenia emisji pochodzących z międzynarodowego transportu morskiego przy współpracy z IMO stało się bardzo pilną kwestią, a jednocześnie jedną z zasadniczych przesłanek do tego, by Unia powstrzymała się od podejmowania dalszych działań na rzecz włączenia sektora morskiego do EU ETS. Jeżeli jednak nie uda się osiągnąć takiego porozumienia do końca 2021 r., sektor ten powinien zostać uwzględniony w ramach EU ETS, a ponadto należy utworzyć fundusz, do którego armatorzy będą wnosić wkład oraz system zgodności dotyczący emisji CO2 objętych systemem monitorowania, raportowania i weryfikacji (system MRW) określonym w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/7571c (emisje w portach UE oraz podczas rejsów do i z takich portów). Część przychodów z aukcji uprawnień do emisji dla sektora morskiego powinna być wykorzystana do poprawy efektywności energetycznej oraz wspierać inwestycje w innowacyjne technologie redukcji emisji CO2 w sektorze morskim, w tym żeglugi morskiej bliskiego zasięgu i portów.
	__________________
	1aDyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/29/WE z dnia 23 kwietnia 2009 r. zmieniająca dyrektywę 2003/87/WE w celu usprawnienia i rozszerzenia wspólnotowego systemu handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych (Dz.U. L 140 z 5.6.2009, s. 63).
	1bDecyzja Parlamentu Europejskiego i Rady nr 406/2009/WE z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie wysiłków podjętych przez państwa członkowskie, zmierzających do zmniejszenia emisji gazów cieplarnianych w celu realizacji do roku 2020 zobowiązań Wspólnoty dotyczących redukcji emisji gazów cieplarnianych (Dz.U. L 140 z 5.6.2009, s. 136).
	1cRozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/757 z dnia 29 kwietnia 2015 r. w sprawie monitorowania, raportowania i weryfikacji emisji dwutlenku węgla z transportu morskiego oraz zmiany dyrektywy 2009/16/WE (Dz.U. L 123 z 19.5.2015, s. 55).
Poprawka    6 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 3
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(3)  Rada Europejska potwierdziła, że sprawnie funkcjonujący, zreformowany EU ETS zawierający instrument służący stabilizacji rynku będzie głównym instrumentem europejskim wykorzystywanym do osiągnięcia tego celu; zakłada on roczny współczynnik redukcji w wysokości 2,2 % począwszy od 2021 r., zachowanie obecnych środków w zakresie bezpłatnych uprawnień po roku 2020, by zapobiec ucieczce emisji wynikającej z polityki przeciwdziałania zmianie klimatu, o ile w innych dużych gospodarkach nie zostaną podjęte porównywalne działania, oraz zachowanie obecnego udziału uprawnień przeznaczonych do sprzedaży na aukcji. Udział przeznaczony do sprzedaży na aukcji powinien zostać wyrażony w prawodawstwie jako wartość procentowa w celu zwiększenia pewności planowania w odniesieniu do decyzji inwestycyjnych, zwiększenia przejrzystości oraz uproszczenia i zwiększenia zrozumiałości całego systemu.	(3)  Sprawnie funkcjonujący, zreformowany EU ETS zawierający wzmocniony instrument służący stabilizacji rynku i usunięciu z niego znacznej nadwyżki uprawnień będą głównymi instrumentami europejskimi wykorzystywanymi do osiągnięcia tego celu; zakładają one roczny współczynnik redukcji w wysokości 2,4 % począwszy od 2021 r., zachowanie obecnych środków w zakresie bezpłatnych uprawnień po roku 2020, by zapobiec ucieczce emisji wynikającej z polityki przeciwdziałania zmianie klimatu, o ile w innych dużych gospodarkach nie zostaną podjęte porównywalne działania, oraz zachowanie obecnego udziału uprawnień przeznaczonych do sprzedaży na aukcji. Udział przeznaczony do sprzedaży na aukcji powinien zostać wyrażony w prawodawstwie jako wartość procentowa, która powinna maleć po zastosowaniu międzysektorowego współczynnika korygującego w celu zwiększenia pewności planowania w odniesieniu do decyzji inwestycyjnych, zwiększenia przejrzystości, uproszczenia i zwiększenia zrozumiałości całego systemu oraz aby chronić sektory najbardziej zagrożone ucieczką emisji z powodu międzysektorowego współczynnika korygującego. Przepisy te należy poddawać przeglądowi na podstawie porozumienia paryskiego i w stosownych przypadkach odpowiednio dostosowywać, aby wypełnić zobowiązania klimatyczne Unii wynikające z tego porozumienia.
Poprawka    7 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 3 a (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	(3a)  Kraje najsłabiej rozwinięte są szczególnie narażone na skutki zmian klimatu, choć mają jedynie bardzo nieznaczny udział w emisjach gazów cieplarnianych. W związku z tym szczególny priorytet należy nadać uwzględnianiu potrzeb krajów najsłabiej rozwiniętych przez wykorzystanie uprawnień z systemu EU ETS na finansowanie działań związanych ze zmianą klimatu, w szczególności przystosowanie do skutków zmiany klimatu za pośrednictwem Zielonego Funduszu Klimatycznego UNFCCC.
Poprawka    8 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 4
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(4)  Stworzenie stabilnej unii energetycznej w celu zapewnienia bezpiecznej, zrównoważonej i konkurencyjnej energii po przystępnych cenach dla obywateli UE jest priorytetem Unii. Osiągnięcie tego celu wymaga kontynuowania ambitnych działań klimatycznych, z wykorzystaniem EU ETS jako podstawy europejskiej polityki klimatycznej, jak również postępów w zakresie innych aspektów unii energetycznej17. Realizacja ambitnych celów ustalonych w ramach do roku 2030 przyczynia się do zapewnienia rozsądnej ceny emisji dwutlenku węgla oraz dalszego pobudzania racjonalnych pod względem kosztów redukcji emisji gazów cieplarnianych.	(4)  Stworzenie stabilnej unii energetycznej w celu zapewnienia bezpiecznej, zrównoważonej i konkurencyjnej energii po przystępnych cenach dla obywateli i przedsiębiorstw UE jest priorytetem Unii. Osiągnięcie tego celu wymaga kontynuowania ambitnych działań klimatycznych, z wykorzystaniem EU ETS jako podstawy unijnej polityki klimatycznej, jak również postępów w zakresie innych aspektów unii energetycznej17. Należy brać pod uwagę powiązania EU ETS z innymi unijnymi i krajowymi strategiami politycznymi i energetycznymi, które wpływają na popyt na uprawnienia w ramach EU ETS. Realizacja ambitnych celów ustalonych w ramach do roku 2030 oraz odpowiednie uwzględnienie postępów w zakresie innych aspektów unii energetycznej przyczyniają się do zapewnienia rozsądnej ceny emisji dwutlenku węgla oraz dalszego pobudzania racjonalnych pod względem kosztów redukcji emisji gazów cieplarnianych.
__________________	__________________
17 Strategia ramowa na rzecz stabilnej unii energetycznej opartej na przyszłościowej polityce w dziedzinie klimatu (COM(2015)80).	17 Strategia ramowa na rzecz stabilnej unii energetycznej opartej na przyszłościowej polityce w dziedzinie klimatu (COM(2015)80).
Poprawka    9 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 4 a (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	(4a)  Większe aspiracje w zakresie efektywności energetycznej w porównaniu do celu 27 % przyjętego przez Radę powinny doprowadzić do zwiększenia liczby bezpłatnych uprawnień dla przemysłu narażonego na ryzyko ucieczki emisji.
Uzasadnienie
Przewodniczący Juncker poparł cel dotyczący efektywności energetycznej na poziomie co najmniej 30 %. Większość posłów PE chciałaby przyjąć jeszcze dalej idące cele. Prowadzić to będzie, rzecz jasna, do większych redukcji emisji w ramach wspólnego wysiłku redukcyjnego. W związku z tym pułap dotyczący wspólnego wysiłku redukcyjnego powinien zostać obniżony, a powstała w ten sposób nadwyżka powinna być wykorzystana do ochrony przemysłu narażonego na ryzyko ucieczki emisji.
Poprawka    10 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 5
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(5)  Art. 191 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej stanowi, że polityka Unii opiera się na zasadzie „zanieczyszczający płaci” i na tej podstawie dyrektywa 2003/87/WE przewiduje ostateczne przejście na sprzedaż na aukcji wszystkich uprawnień. Unikanie ucieczki emisji jest usprawiedliwieniem dla odkładania pełnego przejścia na taki system, zaś ukierunkowane przydziały bezpłatnych uprawnień dla przemysłu są uzasadnione celem zapobiegania rzeczywistemu ryzyku wzrostu emisji gazów cieplarnianych w państwach trzecich, w których przemysł nie podlega porównywalnym ograniczeniom w zakresie emisji dwutlenku węgla, o ile w innych dużych gospodarkach nie zostaną podjęte porównywalne działania.	(5)  Artykuł 191 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej stanowi, że polityka Unii opiera się na zasadzie „zanieczyszczający płaci” i na tej podstawie dyrektywa 2003/87/WE przewiduje ostateczne przejście na sprzedaż na aukcji wszystkich uprawnień. Unikanie ucieczki emisji jest usprawiedliwieniem dla tymczasowego odkładania pełnego przejścia na aukcje, zaś ukierunkowane przydziały bezpłatnych uprawnień dla przemysłu są uzasadnionym wyjątkiem od zasady, że zanieczyszczający płaci, o ile nie występuje nadmierny przydział, celem zapobiegania rzeczywistemu ryzyku wzrostu emisji gazów cieplarnianych w państwach trzecich, w których przemysł nie podlega porównywalnym ograniczeniom w zakresie emisji dwutlenku węgla, o ile w innych dużych gospodarkach nie zostaną podjęte porównywalne działania. Dlatego przydział bezpłatnych uprawnień powinien się odbywać w sposób bardziej dynamiczny na podstawie progów wyznaczonych w dyrektywie.
Poprawka    11 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 6
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(6)  Sprzedaż uprawnień na aukcji pozostaje ogólną zasadą, od której wyjątkiem jest przydział bezpłatnych uprawnień. W konsekwencji, jak potwierdziła Rada Europejska, nie należy ograniczać udziału uprawnień, które mają zostać sprzedane na aukcji, wynoszącego 57 % w latach 2013-2020. Przeprowadzona przez Komisję ocena skutków18 dostarcza informacji na temat aukcji i wyjaśnia, że wspomniany udział wynoszący 57 % składa się z uprawnień sprzedawanych na aukcji w imieniu państw członkowskich, w tym uprawnień zarezerwowanych dla nowych instalacji, lecz nierozdzielonych, uprawnień na modernizację wytwarzania energii elektrycznej w niektórych państwach członkowskich oraz uprawnień, które mają być sprzedane na aukcji w późniejszym terminie z powodu ich umieszczenia w rezerwie stabilności rynkowej ustanowionej decyzją Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/...19.	(6)  Sprzedaż uprawnień na aukcji pozostaje ogólną zasadą, od której wyjątkiem jest przydział bezpłatnych uprawnień. W konsekwencji, należy ograniczyć udział uprawnień, które mają zostać sprzedane na aukcji, wynoszący 57 % w latach 2021–2030, przez zastosowanie międzysektorowego współczynnika korygującego, aby chronić sektory najbardziej narażone na ryzyko ucieczki emisji. Przeprowadzona przez Komisję ocena skutków dostarcza informacji na temat aukcji i wyjaśnia, że wspomniany udział w aukcji wynoszący 57 % składa się z uprawnień sprzedawanych na aukcji w imieniu państw członkowskich, w tym uprawnień zarezerwowanych na utworzenie funduszu na rzecz modernizacji, który ma na celu poprawę efektywności energetycznej i modernizację systemów energetycznych niektórych państw członkowskich, uprawnień zarezerwowanych na rekompensowanie sektorów lub podsektorów, które są narażone na rzeczywiste ryzyko ucieczki emisji z powodu znacznych kosztów pośrednich poniesionych w związku z przeniesieniem na ceny energii elektrycznej kosztów emisji gazów cieplarnianych, uprawnień zarezerwowanych na utworzenie funduszu sprawiedliwej transformacji, który ma wspierać regiony o dużym zatrudnieniu w sektorach uzależnionych od węgla i o PKB na mieszkańca dużo niższym niż unijna średnia, oraz uprawnień, które mają być sprzedane na aukcji w późniejszym terminie z powodu ich umieszczenia w rezerwie stabilności rynkowej ustanowionej decyzją Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/181419. .
__________________
18 SEC(2015) XX.
19 Decyzja Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/... z dnia [...] r. dotycząca ustanowienia i funkcjonowania rezerwy zapewniającej stabilność rynku dla unijnego systemu handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych i zmieniająca dyrektywę 2003/87/WE (Dz.U. L [...] z [...], s. [...]).	19 Decyzja Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/1814 z dnia 6 października 2015 r. w sprawie ustanowienia i funkcjonowania rezerwy stabilności rynkowej dla unijnego systemu handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych i zmiany dyrektywy 2003/87/WE (Dz.U. L 264 z 9.10.2015, s. 1).
Poprawka    12 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 7
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(7)  Aby utrzymać korzyści dla środowiska płynące ze zmniejszenia emisji w Unii, podczas gdy działania innych państw nie oferują porównywalnych zachęt do zmniejszania emisji przez przemysł, należy zachować przydziały bezpłatnych uprawnień dla instalacji w sektorach i podsektorach realnie narażonych na ryzyko ucieczki emisji. Doświadczenie zgromadzone w trakcie funkcjonowania EU ETS potwierdza, że sektory i podsektory są narażone na ryzyko ucieczki emisji w różnym stopniu, oraz że przydział bezpłatnych uprawnień zapobiega ucieczce emisji. Niektóre sektory i podsektory mogą zostać uznane za szczególnie zagrożone ucieczką emisji, zaś inne są w stanie przenieść znaczną część kosztów uprawnień pokrywających ich emisje na ceny produktów bez utraty udziału w rynku i ponoszą jedynie pozostałą część kosztów, w związku z czym ryzyko ucieczki emisji w tych sektorach jest niewielkie. Komisja powinna określić i zróżnicować odpowiednie sektory w oparciu i ich intensywność handlu i intensywność emisji, aby lepiej zidentyfikować te sektory, które są rzeczywiście narażone na ryzyko ucieczki emisji. Jeżeli na podstawie tych kryteriów próg określony przez uwzględnienie możliwości odpowiednich sektorów i podsektorów w zakresie przeniesienia kosztów na ceny produktów zostanie przekroczony, dany sektor lub podsektor należy uznać za narażony na ryzyko ucieczki emisji. W odniesieniu do innych sektorów należy uznać, że ryzyko to jest niskie albo nie występuje. Uwzględnienie możliwości w zakresie przenoszenia kosztów na ceny produktów w odniesieniu do sektorów i podsektorów niezajmujących się wytwarzaniem energii elektrycznej powinno również obniżyć nieoczekiwany zysk.	(7)  Należy tymczasowo zachować przydziały bezpłatnych uprawnień dla instalacji w sektorach i podsektorach realnie narażonych na ryzyko ucieczki emisji, aby utrzymać korzyści dla środowiska płynące ze zmniejszenia emisji w Unii, podczas gdy działania innych państw nie oferują porównywalnych zachęt do zmniejszania emisji przez przemysł. Doświadczenie zgromadzone w trakcie funkcjonowania EU ETS potwierdza, że sektory i podsektory są narażone na ryzyko ucieczki emisji w różnym stopniu, oraz że przydział bezpłatnych uprawnień zapobiega ucieczce emisji. Niektóre sektory i podsektory mogą zostać uznane za szczególnie zagrożone ucieczką emisji, zaś inne są w stanie przenieść znaczną część kosztów uprawnień pokrywających ich emisje na ceny produktów bez utraty udziału w rynku i ponoszą jedynie pozostałą część kosztów, w związku z czym ryzyko ucieczki emisji w tych sektorach jest niewielkie. Komisja powinna określić i zróżnicować odpowiednie sektory w oparciu i ich intensywność handlu i intensywność emisji, aby lepiej zidentyfikować te sektory, które są rzeczywiście narażone na ryzyko ucieczki emisji. Jeżeli na podstawie tych kryteriów próg określony przez uwzględnienie możliwości odpowiednich sektorów i podsektorów w zakresie przeniesienia kosztów na ceny produktów zostanie przekroczony, dany sektor lub podsektor należy uznać za narażony na ryzyko ucieczki emisji. W odniesieniu do innych sektorów należy uznać, że ryzyko to jest niskie albo nie występuje. Uwzględnienie możliwości w zakresie przenoszenia kosztów na ceny produktów w odniesieniu do sektorów i podsektorów niezajmujących się wytwarzaniem energii elektrycznej powinno również obniżyć nieoczekiwany zysk. Należy także oszacować ryzyko ucieczki emisji w sektorach i podsektorach, dla których bezpłatny przydział obliczono na podstawie wartości wskaźników dla związków aromatycznych, wodoru i gazu syntezowego, mając na uwadze, że produkty te wytwarza się zarówno w zakładach chemicznych, jak i rafineriach. Należy stworzyć w pełni zgodny z zasadami Światowej Organizacji Handlu system uwzględniający import, aby zredukować presję na dostęp do bezpłatnych uprawnień. System ten powinien się koncentrować na sektorach o niskiej intensywności handlu i wysokiej intensywności emisji, takich jak produkcja cementu i klinkieru.
Poprawka    13 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 8
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(8)  W celu uwzględnienia postępu technologicznego w przedmiotowych sektorach oraz dostosowania tych sektorów w odpowiednich okresach przydziału, należy przewidzieć wartości wskaźników odniesienia dotyczących przydziałów bezpłatnych uprawnień dla instalacji, określane na podstawie danych z lat 2007–2008 i aktualizowane zgodnie z odnotowanymi średnimi usprawnieniami. Z myślą o zapewnieniu przewidywalności należy tego dokonać przez zastosowanie współczynnika opartego na najlepszej ocenie postępów we wszystkich sektorach, która powinna uwzględniać rzetelne, obiektywne i zweryfikowane dane pochodzące z instalacji, tak aby w sektorach, w których wskaźnik usprawnień różni się znacząco od wskaźnika założonego we współczynniku, zastosowano wartość wskaźnika zbliżoną do rzeczywistego wskaźnika usprawnień. Jeżeli dane wskazują na różnice współczynnika redukcji o ponad 0,5% rocznie w danym okresie (dodatnie lub ujemne) w porównaniu z wartością z 2007–2008 r., wartość odpowiedniego wskaźnika odniesienia koryguje się o tę wartość procentową. Aby zapewnić równe warunki produkcji związków aromatycznych, wodoru i gazu syntezowego w rafineriach i zakładach chemicznych, wartości wskaźnika odniesienia dla związków aromatycznych, wodoru i gazu syntezowego powinny nadal być dostosowane do wskaźników dotyczących rafinerii.	(8)  Należy przewidzieć wartości wskaźników odniesienia dotyczących przydziałów bezpłatnych uprawnień dla instalacji, określane na podstawie danych z lat 2007 i 2008 i aktualizowane zgodnie z odnotowanymi średnimi usprawnieniami, w celu uwzględnienia postępu technologicznego w przedmiotowych sektorach oraz dostosowania tych sektorów w odpowiednich okresach przydziału. Z myślą o zapewnieniu przewidywalności należy tego dokonać przez zastosowanie współczynnika opartego na rzeczywistej ocenie postępów 10 % najbardziej wydajnych instalacji w sektorach, która powinna uwzględniać rzetelne, obiektywne i zweryfikowane dane pochodzące z instalacji, tak aby w sektorach, w których wskaźnik usprawnień różni się znacząco od wskaźnika założonego we współczynniku, zastosowano wartość wskaźnika zbliżoną do rzeczywistego wskaźnika usprawnień. Jeżeli dane wskazują na różnice współczynnika redukcji o ponad 1,75 % wartości odpowiadającej latom 2007 i 2008 (w dół lub w górę) rocznie w danym okresie, wartość odpowiedniego wskaźnika odniesienia należy skorygować o tę wartość procentową. Jeżeli jednak dane wskazują na poprawę w wysokości 0,25 % lub mniej w danym okresie, koryguje się wartość odpowiedniego wskaźnika odniesienia o wykazaną wartość procentową. Wartości wskaźnika odniesienia dla związków aromatycznych, wodoru i gazu syntezowego powinny nadal być dostosowane do wskaźników dotyczących rafinerii, aby zapewnić równe warunki produkcji związków aromatycznych, wodoru i gazu syntezowego w rafineriach i zakładach chemicznych.
Poprawka    14 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 9
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(9)  Państwa członkowskie powinny częściowo rekompensować, zgodnie z zasadami pomocy państwa, niektóre instalacje w sektorach lub podsektorach, które uznaje się za narażone na znaczące ryzyko ucieczki emisji z powodu kosztów związanych z emisjami gazów cieplarnianych przeniesionych na ceny energii elektrycznej. Protokół i towarzyszące mu decyzje, które zostaną podjęte przez Konferencję Stron w Paryżu powinny zapewniać dynamiczną mobilizację środków na finansowanie działań związanych ze zmianą klimatu, transfer technologii oraz budowanie zdolności w odniesieniu do kwalifikujących się stron, w szczególności tych posiadających najmniejsze możliwości. Finansowanie działań przeciwdziałających zmianie klimatu przez sektor publiczny będzie w dalszym ciągu odgrywało istotną rolę w mobilizowaniu zasobów po roku 2020. Zatem dochody z aukcji powinny być również wykorzystywane do finansowania działań związanych ze zmianą klimatu w narażonych państwach trzecich, w tym adaptacji do skutków zmiany klimatu. Kwota na finansowanie działań związanych ze zmianą klimatu, która ma zostać uruchomiona, będzie również zależeć od ambicji i jakości proponowanych zaplanowanych, ustalonych na szczeblu krajowym wkładów, dalszych planów inwestycyjnych i krajowych procesów planowania działań przystosowawczych. Państwa członkowskie powinny wykorzystywać przychody z aukcji do wspierania pozyskiwania kwalifikacji przez pracowników i poszukiwania przez nich nowych miejsc pracy, których dotyczy transformacja miejsc pracy w gospodarce niskoemisyjnej.	(9)  Państwa członkowskie powinny częściowo rekompensować – za pośrednictwem scentralizowanego systemu na szczeblu unijnym – niektóre instalacje w sektorach lub podsektorach, które uznaje się za narażone na znaczące ryzyko ucieczki emisji z powodu kosztów związanych z emisjami gazów cieplarnianych przeniesionych na ceny energii elektrycznej, z myślą o celu, jakim jest stworzenie równych warunków działania. Finansowanie działań przeciwdziałających zmianie klimatu przez sektor publiczny będzie w dalszym ciągu odgrywało istotną rolę w mobilizowaniu zasobów po roku 2020. Zatem dochody z aukcji powinny być również wykorzystywane do finansowania działań związanych ze zmianą klimatu w narażonych państwach trzecich, w tym adaptacji do skutków zmiany klimatu. Kwota na finansowanie działań związanych ze zmianą klimatu, która ma zostać uruchomiona, będzie również zależeć od ambicji i jakości proponowanych INDC, dalszych planów inwestycyjnych i krajowych procesów planowania działań przystosowawczych. Państwa członkowskie powinny także podejmować kwestię społecznych aspektów dekarbonizacji gospodarki i wykorzystywać przychody z aukcji do wspierania pozyskiwania kwalifikacji przez pracowników i poszukiwania przez nich nowych miejsc pracy, których dotyczy transformacja miejsc pracy w gospodarce niskoemisyjnej. Państwa członkowskie powinny mieć możliwość współfinansowania rekompensaty na poziomie unijnym. Takie środki finansowe nie powinny przekraczać poziomu przewidzianego w odpowiednich wytycznych dotyczących pomocy państwa.
Poprawka    15 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 10
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(10)  Główną długoterminową zachętę płynącą z niniejszej dyrektywy dla wychwytywania i składowania CO2 (CCS), nowych technologii w zakresie energii odnawialnej i przełomowych innowacji w niskoemisyjne technologie i procesy stanowi sygnał cenowy dotyczący emisji dwutlenku węgla wynikający z dyrektywy oraz fakt, że nie będzie trzeba umarzać uprawnień w przypadku emisji CO2, które są trwale składowane lub których uniknięto. Ponadto, w celu uzupełnienia środków już wykorzystywanych do przyspieszenia działań demonstracyjnych dotyczących obiektów komercyjnych CCS oraz innowacyjnych technologii energii odnawialnej, uprawnienia w ramach systemu EU ETS powinny być wykorzystywane w celu zapewnienia gwarantowanych nagród za stosowanie obiektów CCS, nowych technologii energii odnawialnej i innowacji przemysłowych w niskoemisyjne technologie i procesy w Unii w odniesieniu do CO2 składowanego lub którego emisji uniknięto w wystarczającej skali, pod warunkiem zawarcia porozumienia w sprawie wymiany wiedzy. Większość tego rodzaju wsparcia powinna być uzależniona od zweryfikowanego uniknięcia emisji gazów cieplarnianych, a pewne wsparcie może zostać udzielone po osiągnięciu wcześniej ustalonych celów pośrednich, biorąc pod uwagę zastosowaną technologię. Maksymalny odsetek kosztów projektów, którym udziela się wsparcia, może się różnić w zależności od rodzaju projektu.	(10)  Główną długoterminową zachętę płynącą z niniejszej dyrektywy dla wychwytywania i składowania dwutlenku węgla (CCS) oraz wychwytywania i wykorzystywania dwutlenku węgla (CCU), nowych technologii w zakresie energii odnawialnej i przełomowych innowacji w niskoemisyjne technologie i procesy stanowi sygnał cenowy dotyczący emisji dwutlenku węgla wynikający z dyrektywy oraz fakt, że nie będzie trzeba umarzać uprawnień w przypadku emisji CO2, które są trwale składowane lub których uniknięto. Ponadto, w celu uzupełnienia środków już wykorzystywanych do przyspieszenia działań demonstracyjnych dotyczących obiektów komercyjnych CCS i CCU oraz innowacyjnych technologii energii odnawialnej, uprawnienia w ramach systemu EU ETS powinny być wykorzystywane w celu zapewnienia gwarantowanych nagród za stosowanie obiektów CCS i CCU, nowych technologii energii odnawialnej i innowacji przemysłowych w niskoemisyjne technologie i procesy w Unii w odniesieniu do CO2 składowanego lub którego emisji uniknięto w wystarczającej skali, pod warunkiem zawarcia porozumienia w sprawie wymiany wiedzy. Większość tego rodzaju wsparcia powinna być uzależniona od zweryfikowanego uniknięcia emisji gazów cieplarnianych, a pewne wsparcie może zostać udzielone po osiągnięciu wcześniej ustalonych celów pośrednich, biorąc pod uwagę zastosowaną technologię. Maksymalny odsetek kosztów projektów, którym udziela się wsparcia, może się różnić w zależności od rodzaju projektu.
Poprawka    16 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 11
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(11)  Należy utworzyć fundusz na rzecz modernizacji z 2 % całkowitej liczby uprawnień do emisji w ramach systemu EU ETS, które to uprawnienia należy sprzedać na aukcji zgodnie z przepisami dotyczącymi aukcji prowadzonych na wspólnej platformie aukcyjnej ustanowionej w rozporządzeniu 1031/2010. Państwa członkowskie, których PKB na mieszkańca w 2013 r. na podstawie kursów rynkowych wynosił mniej niż 60 % średniej unijnej, powinny kwalifikować się do finansowania z funduszu na rzecz modernizacji i powinny zostać wyłączone, do 2030 r., z obowiązku pełnej sprzedaży aukcyjnej w odniesieniu do produkcji energii elektrycznej poprzez wykorzystanie możliwości przydziału bezpłatnych uprawnień w celu przejrzystego promowania rzeczywistych inwestycji w modernizację sektora energetycznego przy unikaniu zakłóceń na wewnętrznym rynku energii. Przepisy regulujące fundusz na rzecz modernizacji powinny stanowić spójne, kompleksowe i przejrzyste ramy zapewniające możliwie najsprawniejszą realizację, przy uwzględnieniu potrzeby łatwego dostępu dla wszystkich uczestników. Struktura zarządzania powinna być współmierna do celu polegającego na zapewnieniu właściwego wykorzystania środków finansowych. Struktura zarządzania powinna składać się z rady inwestycyjnej i komitetu zarządzającego, należy również uwzględnić doświadczenie EBI w procesie decyzyjnym, chyba że zapewnia się wsparcie dla małych projektów poprzez pożyczki udzielane przez krajowe banki prorozwojowe lub poprzez dotacje w ramach programu krajowego podzielającego cele funduszu na rzecz modernizacji. Inwestycje finansowane z funduszu powinny być proponowane przez państwa członkowskie. W celu właściwego uwzględnienia potrzeb inwestycyjnych w państwach członkowskich o niskich dochodach, podział środków będzie uwzględniać w równym stopniu kryteria w zakresie zweryfikowanych emisji i PKB. Pomoc finansowa funduszu na rzecz modernizacji mogłaby przyjąć różne formy.	(11)  Należy utworzyć fundusz na rzecz modernizacji z 2 % całkowitej liczby uprawnień do emisji w ramach systemu EU ETS, które to uprawnienia należy sprzedać na aukcji zgodnie z przepisami dotyczącymi aukcji prowadzonych na wspólnej platformie aukcyjnej ustanowionej w rozporządzeniu (UE) nr 1031/2010. Państwa członkowskie, których PKB na mieszkańca w 2013 r. na podstawie kursów rynkowych wynosił mniej niż 60 % średniej unijnej, powinny kwalifikować się do finansowania z funduszu na rzecz modernizacji. Państwa członkowskie, których PKB na mieszkańca w 2014 r. w walucie euro na podstawie kursów rynkowych wynosił mniej niż 60 % średniej unijnej, powinny mieć aż do 2030 r. możliwość odstąpienia od obowiązku pełnej sprzedaży aukcyjnej w odniesieniu do produkcji energii elektrycznej poprzez wykorzystanie możliwości przydziału bezpłatnych uprawnień w celu przejrzystego promowania rzeczywistych inwestycji w modernizację i dywersyfikację sektora energetycznego zgodnie z celami Unii w dziedzinie energii i klimatu na lata 2030 i 2050, przy unikaniu zakłóceń na wewnętrznym rynku energii. Przepisy regulujące fundusz na rzecz modernizacji powinny stanowić spójne, kompleksowe i przejrzyste ramy zapewniające możliwie najsprawniejszą realizację, przy uwzględnieniu potrzeby łatwego dostępu dla wszystkich uczestników. Zasady te powinny być przejrzyste, zrównoważone i współmierne do celu polegającego na zapewnieniu właściwego wykorzystania środków finansowych. Struktura zarządzania powinna składać się z rady inwestycyjnej, rady konsultacyjnej i komitetu zarządzającego. Należy również uwzględnić doświadczenie EBI w procesie decyzyjnym, chyba że zapewnia się wsparcie dla małych projektów poprzez pożyczki udzielane przez krajowe banki prorozwojowe lub poprzez dotacje w ramach programu krajowego podzielającego cele funduszu na rzecz modernizacji. Inwestycje finansowane z funduszu powinny być proponowane przez państwa członkowskie, a całe finansowanie z funduszu powinno spełniać określone kryteria kwalifikowalności. W celu właściwego uwzględnienia potrzeb inwestycyjnych w państwach członkowskich o niskich dochodach podział środków będzie uwzględniać w równym stopniu kryteria w zakresie zweryfikowanych emisji i PKB. Pomoc finansowa funduszu na rzecz modernizacji mogłaby przyjąć różne formy.
Poprawka    17 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 12
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(12)  Rada Europejska potwierdziła, że należy usprawnić przepisy (w tym ich przejrzystość) dotyczące fakultatywnych przydziałów bezpłatnych uprawnień w celu modernizacji sektora energetycznego w niektórych państwach członkowskich. Inwestycje o wartości 10 mln EUR lub większej powinny być wybierane przez dane państwo członkowskie w drodze procedury przetargowej zgodnej z zasadami konkurencji w oparciu o jasne i przejrzyste zasady w celu zagwarantowania, że przydział bezpłatnych uprawnień jest stosowany dla promowania realnych inwestycji służących modernizacji sektora energetycznego zgodnie z celami unii energetycznej. Inwestycje o wartości mniejszej niż 10 mln EUR powinny również kwalifikować się do finansowania z wykorzystaniem bezpłatnych uprawnień. Zainteresowane państwo członkowskie powinno wybierać takie inwestycje w oparciu o jasne i przejrzyste kryteria. Wyniki procesu selekcji powinny być poddawane konsultacji społecznej. Ogół społeczeństwa powinien być odpowiednio informowany na etapie wyboru projektów inwestycyjnych, a także podczas ich wdrażania.	(12)  Rada Europejska potwierdziła, że należy usprawnić przepisy (w tym ich przejrzystość) dotyczące fakultatywnych przydziałów bezpłatnych uprawnień w celu modernizacji i dywersyfikacji sektora energetycznego w niektórych państwach członkowskich. Inwestycje o wartości 10 mln EUR lub większej powinny być wybierane przez dane państwo członkowskie w drodze procedury przetargowej zgodnej z zasadami konkurencji w oparciu o jasne i przejrzyste zasady w celu zagwarantowania, że przydział bezpłatnych uprawnień jest stosowany dla promowania realnych inwestycji służących modernizacji i dywersyfikacji sektora energetycznego zgodnie z celami unii energetycznej, w tym z celem promowania trzeciego pakietu energetycznego. Inwestycje o wartości mniejszej niż 10 mln EUR powinny również kwalifikować się do finansowania z wykorzystaniem bezpłatnych uprawnień. Zainteresowane państwo członkowskie powinno wybierać takie inwestycje w oparciu o jasne i przejrzyste kryteria. Proces selekcji powinien podlegać konsultacjom społecznym, a jego wyniki, w tym odrzucone projekty, powinny być podawane do wiadomości publicznej. Ogół społeczeństwa powinien być odpowiednio informowany na etapie wyboru projektów inwestycyjnych, a także podczas ich wdrażania. Państwa członkowskie powinny mieć możliwość przenoszenia części lub wszystkich odpowiednich uprawnień do funduszu na rzecz modernizacji, jeżeli kwalifikują się do korzystania z obu instrumentów. Odstępstwo powinno wygasnąć z końcem okresu rozliczeniowego w 2030 r.
Poprawka    18 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 13
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(13)  Finansowanie w ramach EU ETS powinno być spójne z innymi programami finansowania unijnego, w tym z europejskimi funduszami strukturalnymi i inwestycyjnymi, tak aby zagwarantować efektywność wydatków publicznych.	(13)  Finansowanie w ramach EU ETS powinno być spójne z innymi programami finansowania unijnego, w tym z programem „Horyzont 2020”, Europejskim Funduszem na rzecz Inwestycji Strategicznych, europejskimi funduszami strukturalnymi i inwestycyjnymi oraz strategią Europejskiego Banku Inwestycyjnego (EBI) w dziedzinie inwestycji klimatycznych, tak aby zagwarantować efektywność wydatków publicznych.
Uzasadnienie
Fundusz na rzecz innowacji powinien działać w sposób skoordynowany z programem „Horyzont 2020” i EFIS. W odniesieniu do funduszu na rzecz modernizacji i przejściowego przydziału bezpłatnych uprawnień, konieczne jest uwzględnienie opracowanych przez EBI kryteriów dotyczących inwestycji w dziedzinie energii i klimatu.
Poprawka    19 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 14
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(14)  Obecne przepisy, które obowiązują dla małych instalacji wyłączonych z EU ETS umożliwiają instalacjom, które zostały wyłączone utrzymanie tej sytuacji; należy umożliwić państwom członkowskim aktualizację wykazu wyłączonych instalacji, a państwom członkowskim, które obecnie nie korzystają z tej opcji, należy umożliwić uczynienie tego na początku każdego okresu rozliczeniowego.	(14)  Obecne przepisy, które obowiązują dla małych instalacji wyłączonych z EU ETS, należy rozszerzyć na instalacje obsługiwane przez małe i średnie przedsiębiorstwa (MŚP) emitujące poniżej 50 000 ton ekwiwalentu CO2 w każdym z trzech lat poprzedzających rok złożenia wniosku o wyłączenie. Należy umożliwić państwom członkowskim aktualizację wykazu wyłączonych instalacji, a państwom członkowskim, które obecnie nie korzystają z tej opcji, należy umożliwić uczynienie tego na początku każdego okresu rozliczeniowego oraz w połowie tego okresu. W przypadku instalacji emitujących poniżej 5 000 ton ekwiwalentu CO2 w każdym z trzech lat poprzedzających początek każdego okresu rozliczeniowego powinna istnieć możliwość wyłączenia z EU ETS podlegającego przeglądowi co pięć lat. Państwa członkowskie powinny dopilnować, aby alternatywne równoważne środki podejmowane w odniesieniu do wyłączonych instalacji nie powodowały wzrostu kosztów przestrzegania przepisów. Wymogi w zakresie monitorowania, sprawozdawczości i weryfikacji powinny zostać uproszczone dla małych podmiotów uczestniczących w systemie EU ETS.
Poprawka    20 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 16 a (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	(16a)  W celu znacznego zmniejszenia obciążeń administracyjnych nakładanych na przedsiębiorstwa Komisja powinna mieć możliwość rozważenia zastosowania takich środków jak automatyzacja procedury składania i weryfikacji sprawozdań dotyczących emisji, z pełnym wykorzystaniem potencjału technologii informacyjno-komunikacyjnych.
Poprawka    21 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 17 a (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	(17a)  Akty delegowane, o których mowa w art. 14 i 15, powinny w miarę możliwości upraszczać zasady nadzoru, sprawozdawczości i weryfikacji, aby ograniczyć formalności administracyjne ciążące na operatorach. Akt delegowany, o którym mowa w art. 19 ust. 3, winien upraszczać dostęp do rejestru i korzystanie z niego, zwłaszcza w przypadku małych operatorów.
Poprawka    22 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – punkt -1 (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	-1)  w całej dyrektywie określenie „system wspólnotowy” zastępuje się określeniem „EU ETS” i wprowadza się konieczne zmiany gramatyczne;
Uzasadnienie
Dostosowanie techniczne.
Poprawka    23 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – punkt -1 a (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	-1a)  w całej dyrektywie określenie „w całej Wspólnocie” zastępuje się określeniem „w całej Unii”;
Uzasadnienie
Dostosowanie techniczne.
Poprawka    24 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – punkt -1 b (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	-1b)  w całej dyrektywie, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w pkt -1 i -1a oraz art. 26 ust. 2, określenie „Wspólnota” zastępuje się określeniem „Unia” i wprowadza się konieczne zmiany gramatyczne;
Uzasadnienie
Dostosowanie techniczne.
Poprawka    25 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – punkt -1 c (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	-1c)  w całej dyrektywie słowa „procedurą regulacyjną, o której mowa w art. 23 ust. 2” zastępuje się słowami „procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 30c ust. 2”;
Uzasadnienie
Dostosowanie techniczne.
Poprawka    26 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – punkt -1 d (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	-1d)  w art. 3g, art. 5 ust. 1 lit. d), art. 6 ust. 2 lit. c), art. 10a ust. 2 akapit drugi, art. 14 ust. 2, 3 i 4, w art. 19 ust. 1 i 4 i w art. 29a ust. 4 określenie „rozporządzenie” zastępuje się określeniem „akt” i wprowadza się konieczne zmiany gramatyczne;
Uzasadnienie
Dostosowanie techniczne.
Poprawka    27 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – punkt -1 e (nowy) Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 2 – ustęp 1
Obowiązujący tekst Poprawka   -1e)   art. 2 ust. 1 otrzymuje brzmienie: „1.   Niniejszą dyrektywę stosuje się do emisji z działań wymienionych w załączniku I oraz gazów cieplarnianych wymienionych w załączniku II.” „1.   Niniejszą dyrektywę stosuje się do emisji z działań wymienionych w załączniku I, do gazów cieplarnianych wymienionych w załączniku II oraz do importerów wymienionych w art. 10b.”
Poprawka    28 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – punkt -1 f (nowy) Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 3 – litera h
Obowiązujący tekst Poprawka   -1f)  art. 3 lit. h) otrzymuje brzmienie: „h)  »nowa instalacja« oznacza: „h)  »nowa instalacja« oznacza: -  każdą instalację prowadzącą jedno lub więcej działań wskazanych w załączniku I, która uzyskała zezwolenie na emisję gazów cieplarnianych po raz pierwszy po dniu 30 czerwca 2011 r., -  każdą instalację prowadzącą jedno lub więcej działań wskazanych w załączniku I, która uzyskała zezwolenie na emisję gazów cieplarnianych po raz pierwszy po dniu 30 czerwca 2018 r., -  każdą instalację prowadzącą po raz pierwszy działanie włączone do systemu wspólnotowego na mocy art. 24 ust. 1 lub 2, lub -  każdą instalację prowadzącą po raz pierwszy działanie włączone do systemu Unii na mocy art. 24 ust. 1 lub 2, lub -  każdą instalację prowadzącą jedno lub więcej działań wskazanych w załączniku I lub działanie włączone do systemu wspólnotowego na mocy art. 24 ust. 1 lub 2, która uległa znaczącemu rozszerzeniu po dniu 30 czerwca 2011 r., tylko w zakresie objętym tym rozszerzeniem;”; -  każdą instalację prowadzącą jedno lub więcej działań wskazanych w załączniku I lub działanie włączone do systemu Unii na mocy art. 24 ust. 1 lub 2, która uległa znaczącemu rozszerzeniu po dniu 30 czerwca 2018 r., tylko w zakresie objętym tym rozszerzeniem;”;
Uzasadnienie
Należy zaktualizować obecną definicję nowej instalacji – rozumianej jako instalacja, która otrzymała zezwolenie na emisję gazów cieplarnianych po dniu 30 czerwca 2011 r. – na potrzeby etapu IV. W obecnej dyrektywie instalacja jest uznawana za nową instalację na trzy miesiące przed złożeniem przez państwa członkowskie wykazu instalacji (wrzesień 2011 r.). Wniosek na potrzeby etapu IV przewiduje, że złożenie wykazu instalacji nastąpi do dnia 30 września 2018 r.; zatem zgodnie z tą logiką instalacje, które rozpoczęły działalność po 30 czerwca 2018 r., należy uznać za nowe instalacje.
Poprawka    29 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – punkt -1 g (nowy) Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 3 – litera u a (nowa)
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka   -1g)  w art. 3 dodaje się literę w brzmieniu:   „ua)  »mały podmiot uczestniczący w systemie« oznacza instalację o niskim poziomie emisji obsługiwaną przez małe lub średnie przedsiębiorstwo1a, która spełnia co najmniej jedno z poniższych kryteriów:   – średnia roczna zweryfikowana wielkość emisji z danej instalacji zgłoszona odpowiedniemu właściwemu organowi w okresie rozliczeniowym bezpośrednio poprzedzającym aktualny okres rozliczeniowy, bez uwzględniania CO2 pochodzącego z biomasy i przed odjęciem przenoszonego CO2, wynosiła mniej niż 50 000 ton ekwiwalentu dwutlenku węgla rocznie;   – dane dotyczące średniej rocznej wielkości emisji, o której mowa w tiret pierwszym, nie są dostępne lub nie mają już zastosowania do danej instalacji ze względu na zmiany granic instalacji lub zmiany w warunkach działania instalacji, lecz roczna wielkość emisji z takiej instalacji przez następne pięć lat, bez uwzględniania CO2 pochodzącego z biomasy i przed odjęciem przenoszonego CO2, zgodnie z przewidywaniami będzie wynosić mniej niż 50 000 ton ekwiwalentu dwutlenku węgla rocznie;”   __________________   1a Zgodnie z definicją w załączniku do zalecenia 2003/361/WE
Poprawka    30 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – punkt -1 h (nowy) Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 3 c – ustęp 2
Obowiązujący tekst Poprawka   -1h)  art. 3c ust. 2 otrzymuje brzmienie: „2. Łączna liczba przydziałów, które zostaną przyznane operatorom statków powietrznych na okres, o którym mowa w 1 art. 13 ust. 1 , rozpoczynający się w dniu 1 stycznia 2013 r. i – w przypadku gdy po przeglądzie, o którym mowa w art. 30 ust. 4, nie zostaną wprowadzone żadne zmiany – na każdy następny okres, odpowiada 95 % historycznych emisji lotniczych pomnożonym przez liczbę lat w danym okresie. „2. Łączna liczba przydziałów, które zostaną przyznane operatorom statków powietrznych na okres, o którym mowa w art. 13, rozpoczynający się w dniu 1 stycznia 2013 r. i – w przypadku gdy po przeglądzie, o którym mowa w art. 30 ust. 4, nie zostaną wprowadzone żadne zmiany – na każdy następny okres, odpowiada 95 % historycznych emisji lotniczych pomnożonym przez liczbę lat w danym okresie.   Łączna liczba przydziałów, które zostaną przyznane operatorom statków powietrznych w 2021 r., jest o 10 % niższa niż średni przydział na okres od 1 stycznia 2014 r. do 31 grudnia 2016 r., a następnie jest co roku obniżana o taki sam współczynnik jak całkowity pułap EU ETS, o którym mowa w art. 10 ust. 1, aby bardziej dopasować pułap dla sektora lotniczego do pozostałych sektorów EU ETS do 2030 r.   Liczba uprawnień przyznawanych od 2021 r. na działalność lotniczą do i z lotnisk w krajach poza EOG może zostać skorygowana, uwzględniając przyszły globalny mechanizm oparty na zasadach rynkowych uzgodniony przez Organizację Międzynarodowego Lotnictwa Cywilnego (ICAO) na jej 39. posiedzeniu. Do 2019 r. Komisja przedstawi Parlamentowi Europejskiemu i Radzie wniosek ustawodawczy dotyczący tej działalności po 40. posiedzeniu ICAO. Odsetek ten może zostać zmieniony w ramach ogólnego przeglądu niniejszej dyrektywy.” Odsetek ten może zostać zmieniony w ramach ogólnego przeglądu niniejszej dyrektywy.”
Poprawka    31 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – punkt -1 i (nowy) Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 3 c – ustęp 4
Obowiązujący tekst Poprawka   -1i)  w art. 3c ust. 4 ostatnie zdanie otrzymuje brzmienie: Decyzja ta jest rozpatrywana przez komitet, o którym mowa w art. 23 ust. 1. Decyzja ta jest rozpatrywana przez komitet, o którym mowa w art. 30c ust. 1.
Uzasadnienie
Dostosowanie techniczne.
Poprawka    32 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – punkt -1 j (nowy) Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 3 d – ustęp 2
Obowiązujący tekst Poprawka   -1j)  art. 3d ust. 2 otrzymuje brzmienie: „2.  Od dnia 1 stycznia 2013 r. odsetek przydziałów rozdzielany w drodze sprzedaży aukcyjnej wynosi 15 %. Ten odsetek może zostać zwiększony w ramach ogólnego przeglądu niniejszej dyrektywy.” „2.  Od dnia 1 stycznia 2021 r. odsetek przydziałów rozdzielany w drodze sprzedaży aukcyjnej wynosi 50 %.”
Uzasadnienie
Niewykorzystane bezpłatne przydziały powinny zostać udostępnione, aby pomóc zaradzić problemowi ucieczki emisji w sektorach o wysokiej intensywności emisji dwutlenku węgla i handlu.
Poprawka    33 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – punkt 1 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 3 d – ustęp 3
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka 1)  art. 3d ust. 3 akapit drugi otrzymuje brzmienie: 1)  art. 3d ust. 3 otrzymuje brzmienie: „Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktu delegowanego zgodnie z art. 23.”; „3.  Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 30b uzupełniających niniejszą dyrektywę o szczegółowe ustalenia w sprawie rozdzielania przez państwa członkowskie w drodze sprzedaży aukcyjnej uprawnień, które nie muszą zostać wydane nieodpłatnie zgodnie z ust. 1 i 2 niniejszego artykułu lub art. 3f ust. 8. Liczba uprawnień, które mają zostać rozdzielone w drodze sprzedaży aukcyjnej w każdym okresie przez każde państwo członkowskie jest proporcjonalna do udziału tego państwa w łącznej ilości przypisanych emisji lotniczych dla wszystkich państw członkowskich na dany rok odniesienia, wykazanych w sprawozdaniu składanym zgodnie z art. 14 ust. 3 i zweryfikowanym zgodnie z art. 15. Dla okresu, o którym mowa w art. 3c ust. 1, rokiem odniesienia jest rok 2010, a dla każdego następnego okresu, o którym mowa w art. 3c, rokiem odniesienia jest rok kalendarzowy kończący się 24 miesiące przed początkiem okresu, do którego odnosi się rozdzielanie w drodze sprzedaży aukcyjnej.”
Uzasadnienie
Dostosowanie do TFUE. Treść tego artykułu odpowiada obecnemu brzmieniu aktu podstawowego z pewnymi dostosowaniami technicznymi.
Poprawka    34 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – punkt 1 a (nowy) Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 3 d – ustęp 4 – akapit 1
Obowiązujący tekst Poprawka   1a)  art. 3d ust. 4 akapit pierwszy otrzymuje brzmienie: „4.  Do państw członkowskich należy określenie, w jaki sposób wykorzystane zostaną dochody uzyskane z rozdzielania przydziałów w drodze sprzedaży aukcyjnej. Dochody te powinny być wykorzystane do przeciwdziałania zmianom klimatu w Unii i w państwach trzecich, między innymi na środki mające na celu ograniczenie emisji gazów cieplarnianych, do dokonania dostosowań z myślą o skutkach zmian klimatu w Unii i w państwach trzecich, zwłaszcza w krajach rozwijających się, do finansowania badań i rozwoju w zakresie łagodzenia i dostosowań, w szczególności w dziedzinie aeronautyki i transportu lotniczego, do ograniczenia emisji poprzez transport niskoemisyjny, i na pokrycie kosztów administrowania systemem wspólnotowym. Wpływy ze sprzedaży na aukcji powinny również być przekazywane na rzecz Globalnego Funduszu Efektywności Energetycznej oraz Energii Odnawialnej, a także na finansowanie środków mających na celu zapobieganie wylesianiu. ” „4.  Wszystkie dochody są wykorzystywane do przeciwdziałania zmianom klimatu w Unii i w państwach trzecich, między innymi na środki mające na celu ograniczenie emisji gazów cieplarnianych, do dokonania dostosowań z myślą o skutkach zmian klimatu w Unii i w państwach trzecich, zwłaszcza w krajach rozwijających się, do finansowania badań i rozwoju w zakresie łagodzenia i dostosowań, w szczególności w dziedzinie aeronautyki i transportu lotniczego, do ograniczenia emisji poprzez transport niskoemisyjny, i na pokrycie kosztów administrowania systemem Unii. Wpływy ze sprzedaży na aukcji mogą również być przekazywane na rzecz Globalnego Funduszu Efektywności Energetycznej oraz Energii Odnawialnej, a także na finansowanie środków mających na celu zapobieganie wylesianiu. ”
Poprawka    35 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – punkt 1 b (nowy) Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 3 e – ustęp 1 a (nowy)
Obowiązujący tekst Poprawka   1b)  w art. 3e dodaje się ustęp w brzmieniu:   „1a.   Od 2021 r. sektor lotniczy nie otrzyma na podstawie dyrektywy żadnych bezpłatnych uprawnień, chyba że potwierdzi to decyzja przyjęta przez Parlament Europejski i Radę, ponieważ rezolucja ICAO A-39/3 przewiduje, że od 2021 r. stosowany będzie globalny środek rynkowy. W tym względzie współprawodawcy uwzględniają wzajemne oddziaływanie globalnego środka rynkowego i EU ETS.”
Poprawka    36 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – punkt 2 a (nowy) Dyrektywa 2003/87/WE Rozdział II a (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka   2a)  dodaje się rozdział w brzmieniu:   „ROZDZIAŁ IIa   Włączenie żeglugi w razie braku postępów na szczeblu międzynarodowym   Artykuł 3ga   Wprowadzenie   Od roku 2021 r. w razie braku porównywalnego systemu IMO emisje CO2 pochodzące z portów Unii oraz powstałe w związku z rejsami do i z unijnych portów podlegają systemowi ustanowionemu w tym rozdziale, który ma rozpocząć funkcjonowanie od 2023 r.   Artykuł 3gb   Zakres   Do 1 stycznia 2023 r. przepisy niniejszego rozdziału mają zastosowanie do przydziału i wydawania uprawnień do emisji CO2 ze statków przybywających do portów podlegających jurysdykcji państw członkowskich, znajdujących się w obrębie tych portów lub wypływających z tych portów zgodnie z przepisami rozporządzenia (UE) 2015/757. Artykuły 12 i 16 mają zastosowanie do działalności morskiej w taki sam sposób, jak do innego rodzaju działalności.   Artykuł 3gc   Dodatkowe uprawnienia dla sektora morskiego   Do dnia 1 sierpnia 2021 r. Komisja przyjmie akty delegowane zgodnie z art. 30b w celu uzupełnienia dyrektywy przez ustanowienie łącznej liczby uprawnień dla sektora morskiego na poziomie dostosowanym do innych sektorów, a także metody przydziału uprawnień dla tego sektora w ramach sprzedaży na aukcji oraz specjalnych przepisów dotyczących administrującego państwa członkowskiego. Jeżeli sektor morski jest objęty EU ETS, łączna liczba uprawnień jest o tę liczbę powiększana.   20 % dochodów uzyskanych ze sprzedaży na aukcji uprawnień, o których mowa w art. 3gd, wykorzystuje się w ramach funduszu ustanowionego na podstawie tego artykułu („Morski Fundusz Klimatyczny”) w celu zwiększania efektywności energetycznej i wspierania inwestycji w innowacyjne technologie służące ograniczaniu emisji CO2 w sektorze morskim, w tym w żegludze morskiej bliskiego zasięgu i w portach.   Artykuł 3gd   Morski Fundusz Klimatyczny   1.  Należy ustanowić na szczeblu Unii fundusz mający na celu wypłacanie rekompensat za emisje z sektora morskiego, zwiększanie efektywności energetycznej oraz ułatwianie inwestycji w innowacyjne technologie w celu ograniczania emisji CO2 w sektorze morskim.   2.  Operatorzy statków mogą dobrowolnie wpłacać do funduszu roczną składkę członkowską odpowiadającą łącznym emisjom zgłoszonym za poprzedni rok kalendarzowy na podstawie rozporządzenia (UE) 2015/757. W drodze odstępstwa od art. 12 ust. 3 fundusz umarza uprawnienia zbiorczo w imieniu operatorów statków będących członkami funduszu. Składka za tonę emisji jest ustalana przez fundusz do dnia 28 lutego każdego roku i wynosi nie mniej niż poziom ceny rynkowej uprawnień w poprzednim roku.   3.  Fundusz nabywa uprawnienia stanowiące równoważność łącznej ilości emisji swoich członków w poprzednim roku kalendarzowym i umarza je w rejestrze ustanowionym na mocy art. 19 do dnia 30 kwietnia każdego roku na potrzeby ich późniejszego anulowania. Informacje o składkach są podawane do wiadomości publicznej.   4.  Fundusz ma także na celu zwiększanie efektywności energetycznej oraz ułatwianie inwestycji w innowacyjne technologie w celu ograniczania emisji CO2 w sektorze morskim, w tym w ramach żeglugi morskiej bliskiego zasięgu i w portach, poprzez wykorzystanie dochodów, o których mowa w art. 3gc. Informacje o wszystkich inwestycjach wspieranych przez fundusz są podawane do wiadomości publicznej, a inwestycje te muszą odpowiadać celom dyrektywy.   5.  Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktu delegowanego zgodnie z art. 30b w celu uzupełnienia dyrektywy w odniesieniu do wykonywania niniejszego artykułu.   Artykuł 3ge   Współpraca międzynarodowa   W przypadku gdy osiągnięte zostanie międzynarodowe porozumienie w sprawie ogólnoświatowych środków redukcji emisji gazów cieplarnianych z transportu morskiego, Komisja dokona przeglądu dyrektywy i w stosownym przypadku zaproponuje jej zmianę w celu zapewnienia zgodności z tym porozumieniem międzynarodowym.”
Poprawka    37 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – punkt 2 b (nowy) Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 5 – akapit 1 – litera d a (nowa)
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka   2b)  w art. 5 ust. 1 dodaje się literę w brzmieniu:   „da)  wszelkich technologii CCU, które będą wykorzystywane w instalacji, przyczyniając się do zmniejszenia emisji.”,
Uzasadnienie
Jeżeli operator planuje stosować technologie zmniejszające emisje informacja o tym powinna być ujęta już we wniosku o pozwolenie na emisje.
Poprawka    38 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – punkt 2 c (nowy) Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 6 – ustęp 2 – litery e a oraz e b (nowe)
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka   2c)  w art. 6 ust. 2 dodaje się następujące litery:   „ea)  wszystkie wymogi prawne dotyczące odpowiedzialności społecznej i sprawozdawczości w celu zapewnienia równego i skutecznego wdrażania przepisów dotyczących ochrony środowiska oraz zapewnienia, że właściwe organy i zainteresowane strony, w tym przedstawiciele pracowników, przedstawiciele społeczeństwa obywatelskiego i wspólnot lokalnych, będą mieć dostęp do wszystkich istotnych informacji, jak określono w konwencji z Aarhus i wdrożono do ustawodawstwa unijnego i krajowego, z uwzględnieniem dyrektywy 2003/87/WE;   eb)  obowiązek publikowania co roku wyczerpujących informacji w zakresie przeciwdziałania zmianom klimatu oraz zgodności z dyrektywami Unii Europejskiej w dziedzinie ochrony środowiska, bezpieczeństwa i higieny pracy; informacje te są dostępne przedstawicielom pracowników i przedstawicielom społeczeństwa obywatelskiego z lokalnych społeczności mieszkających w sąsiedztwie instalacji.”
Poprawka    39 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – punkt 2 d (nowy) Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 7
Obowiązujący tekst Poprawka   2d)  art. 7 otrzymuje brzmienie: Prowadzący instalacje informują właściwy organ o wszelkich planowanych zmianach w charakterze lub funkcjonowaniu instalacji, lub o każdym rozszerzeniu lub znaczącym zmniejszeniu jej mocy, która może wymagać uaktualnienia zezwolenia na emisję gazów cieplarnianych. W stosownych przypadkach właściwe organy uaktualniają zezwolenie. W przypadku gdy zmienia się tożsamość prowadzącego instalację, właściwy organ uaktualnia zezwolenie w celu uwzględnienia nazwy (nazwiska) i adresu nowego prowadzącego instalację.”; „Bez zbędnej zwłoki prowadzący instalacje informują właściwy organ o wszelkich planowanych zmianach w charakterze lub funkcjonowaniu instalacji, lub o każdym rozszerzeniu lub znaczącym zmniejszeniu jej mocy, która może wymagać uaktualnienia zezwolenia na emisję gazów cieplarnianych. Gdzie sytuacja tego wymaga, właściwy organ uaktualnia pozwolenie. W przypadku gdy zmienia się tożsamość prowadzącego instalację, właściwy organ uaktualnia zezwolenie wprowadzając odpowiednie informacje o tożsamości i danych kontaktowych nowego prowadzącego instalację.”
Poprawka    40 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – punkt 3 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 9 – ustępy 2 oraz 3
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka Począwszy od 2021 r. współczynnik liniowy wynosi 2,2 %. Począwszy od 2021 r. współczynnik liniowy wynosi 2,4%.
Uzasadnienie
Bezwzględne minimum konieczne do osiągnięcia dolnej granicy unijnego celu redukcji o 80–95 % do 2050 r.
Poprawka    41 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – punkt 4 – litera a Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10 – ustęp 1 – akapit 1
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka a)  w ust. 1 dodaje się trzy nowe akapity: a)  ust. 1 otrzymuje brzmienie:   „1.  Począwszy od 2019 r. państwa członkowskie sprzedają na aukcji lub anulują wszystkie uprawnienia, które nie są przydzielane jako bezpłatne uprawnienia zgodnie z art. 10a i 10c ani nie zostały umieszczone w rezerwie stabilności rynkowej.”
Poprawka    42 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – punkt 4 – litera a Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10 – ustęp 1 – akapit 2
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka Począwszy od 2021 r., udział uprawnień, które mają być sprzedane na aukcji przez państwa członkowskie, wynosi 57 %. Począwszy od 2021 r., udział uprawnień, które mają być sprzedane na aukcji lub anulowane, wynosi 57 % i maleje o maksymalnie pięć punktów procentowych w całym dziesięcioletnim okresie rozpoczynającym się 1 stycznia 2021 r. zgodnie z art. 10a ust. 5. Korekta ta przyjmuje wyłącznie postać obniżenia liczby uprawnień sprzedawanych na aukcji zgodnie z ust. 2 akapit pierwszy lit. a). Jeżeli brak jest korekty lub jeżeli do jej dokonania wymagane jest mniej niż pięć punktów procentowych, pozostała liczba uprawnień jest anulowana. Anuluje się nie więcej niż 200 milionów uprawnień.
Poprawka    43 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – punkt 4 – litera a Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10 – ustęp 1 – akapit 3
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka 2 % całkowitej liczby uprawnień w latach 2021–2030 jest sprzedawane na aukcji w celu ustanowienia funduszu na rzecz zwiększenia efektywności energetycznej i modernizacji systemów energetycznych niektórych państw członkowskich, określonego w art. 10d niniejszej dyrektywy („fundusz na rzecz modernizacji”). 2 % całkowitej liczby uprawnień w latach 2021–2030 jest sprzedawane na aukcji w celu ustanowienia funduszu na rzecz zwiększenia efektywności energetycznej i modernizacji systemów energetycznych niektórych państw członkowskich, określonego w art. 10d niniejszej dyrektywy („fundusz na rzecz modernizacji”). Liczba określona powyżej stanowi część 57 % udziału uprawnień, które zostaną sprzedane na aukcji na podstawie akapitu drugiego.
Poprawka    44 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – punkt 4 – litera a Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10 – ustęp 1 – akapit 3 a (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka   Ponadto 3 % łącznej liczby uprawnień, które mają zostać wydane w latach 2021–2030, podlega sprzedaży na aukcji w celu rekompensaty sektorów lub podsektorów narażonych na rzeczywiste ryzyko ucieczki emisji z powodu znacznych kosztów pośrednich rzeczywiście poniesionych w związku z kosztami emisji gazów cieplarnianych, które zostały przeniesione na ceny energii elektrycznej na podstawie art. 10a ust. 6 dyrektywy. Dwie trzecie liczby określonej powyżej stanowi część 57 % udziału uprawnień, które zostaną sprzedane na aukcji na podstawie akapitu drugiego.
Poprawka    45 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – punkt 4 – litera a Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10 – ustęp 1 – akapit 3 b (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka   Z dniem 1 stycznia 2021 r. utworzony zostaje fundusz sprawiedliwej transformacji jako uzupełnienie Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego oraz Europejskiego Funduszu Społecznego, zasilany w wyniku przekazania 2 % dochodów z aukcji.   Dochody z tych aukcji pozostaną na szczeblu Unii z przeznaczeniem na wspieranie regionów o znacznym udziale pracowników zatrudnionych w sektorach uzależnionych od węgla, gdzie zarazem PKB na mieszkańca jest znacznie niższy od średniej Unii. Środki te nie naruszają zasady pomocniczości.   Te dochody z aukcji przeznaczone na sprawiedliwą transformację mogą być wykorzystywane na różne sposoby:   – tworzenie komórek ds. przeniesień lub mobilności,   – inicjatywy w zakresie kształcenia/szkoleń na potrzeby zmiany lub podniesienia kwalifikacji pracowników;   – wsparcie w poszukiwaniu pracy,   – tworzenie przedsiębiorstw lub   – środki monitorujące i zapobiegawcze służące unikaniu lub minimalizowaniu negatywnego wpływu restrukturyzacji na zdrowie fizyczne i psychiczne.   Jako że główne działania finansowane z funduszu sprawiedliwej transformacji są ściśle powiązane z rynkiem pracy, w zarządzaniu funduszem aktywnie uczestniczą partnerzy społeczni – na wzór Komitetu Europejskiego Funduszu Społecznego – a uczestnictwo lokalnych partnerów społecznych stanowi kluczowy wymóg niezbędny do uzyskania finansowania projektów.
Poprawka    46 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – punkt 4 – litera a Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10 – ustęp 1 – akapit 4
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka Całkowita pozostała ilość uprawnień, które mają być sprzedane na aukcji przez państwa członkowskie, jest rozdzielana zgodnie z ust. 2. Całkowita pozostała ilość uprawnień, które mają być sprzedane na aukcji przez państwa członkowskie, po odjęciu uprawnień, o których mowa w art. 10a ust. 8 akapit pierwszy, jest rozdzielana zgodnie z ust. 2.
Poprawka    47 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – punkt 4 – litera a Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10 – ustęp 1 – akapit 4 a (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka   W dniu 1 stycznia 2021 r. anulowanych zostaje 800 mln uprawnień umieszczonych w rezerwie stabilności rynkowej.
Poprawka    48 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – punkt 4 – litera b – podpunkt ii Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10 – ustęp 2 – litera b
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka b)  10 % całkowitej liczby uprawnień, które mają być sprzedane na aukcji, rozdzielonych między określone państwa członkowskie w interesie solidarności i wzrostu we Wspólnocie, zwiększając w ten sposób liczbę uprawnień, które te państwa członkowskie sprzedają na aukcji na mocy lit. a), o wartości procentowe określone w załączniku IIa. b)  10 % całkowitej liczby uprawnień, które mają być sprzedane na aukcji, rozdzielonych między określone państwa członkowskie w interesie solidarności i wzrostu we Wspólnocie, zwiększając w ten sposób liczbę uprawnień, które te państwa członkowskie sprzedają na aukcji na mocy lit. a), o wartości procentowe określone w załączniku IIa. W przypadku państw członkowskich kwalifikujących się do skorzystania z funduszu na rzecz modernizacji zgodnie z art. 10d udział uprawnień określony w załączniku IIa przenosi się do udziału tych państw w funduszu na rzecz modernizacji.
Poprawka    49 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – punkt 4 – litera b a (nowa) Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10 – ustęp 3 – wprowadzenie
Obowiązujący tekst Poprawka   ba)  w ust. 3 zdanie wprowadzające otrzymuje brzmienie: „3.  Państwa członkowskie określają sposób wykorzystywania dochodów uzyskanych ze sprzedaży uprawnień na aukcji. Przynajmniej 50 % dochodów uzyskanych ze sprzedaży na aukcji uprawnień, o których mowa w ust. 2, w tym wszystkie dochody ze sprzedaży na aukcji uprawnień, o których mowa w ust. 2 lit. b) i c), lub równowartość finansowa tych dochodów, muszą zostać wykorzystane na jeden lub większą ilość następujących celów:” „3.  Państwa członkowskie określają sposób wykorzystywania dochodów uzyskanych ze sprzedaży uprawnień na aukcji. 100 % całości dochodów uzyskanych ze sprzedaży na aukcji uprawnień, o których mowa w ust. 2 lub równowartość finansowa tych dochodów zostaje wykorzystana na jeden lub większą ilość następujących celów:”
Poprawka    50 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – punkt 4 – litera b b (nowa) Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10 – ustęp 3 – litera b
Obowiązujący tekst Poprawka   bb)  ust. 3 lit. b) otrzymuje brzmienie: „b)  rozwój energii ze źródeł odnawialnych w celu realizacji zobowiązania Wspólnoty dotyczącego wykorzystywania w 20 % energii ze źródeł odnawialnych do roku 2020, jak również rozwój innych technologii przyczyniających się do przejścia do bezpiecznej i zrównoważonej gospodarki niskoemisyjnej oraz pomoc w realizacji zobowiązania Wspólnoty dotyczącego zwiększenia efektywności energetycznej o 20 % do 2020 r.;” „b)  rozwój energii ze źródeł odnawialnych w celu realizacji zobowiązania Unii dotyczącego energii ze źródeł odnawialnych do roku 2030, jak również rozwój innych technologii przyczyniających się do przejścia do bezpiecznej i zrównoważonej gospodarki niskoemisyjnej oraz pomoc w realizacji zobowiązania Unii dotyczącego zwiększenia efektywności energetycznej do poziomu ustalonego w odpowiednich aktach ustawodawczych do 2030 r.;”
Poprawka    51 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – punkt 4 – litera b c (nowa) Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10 – ustęp 3 – litera f
Obowiązujący tekst Poprawka   bc)  w ust. 3 lit. f) otrzymuje brzmienie: „f)  zachęty do przestawiania się na niskie emisje i publiczne środki transportu; „f)  zachęty do przestawiania się na niskie emisje i publiczne środki transportu oraz wspieranie elektrycznych środków transportu takich jak koleje lub innych elektrycznych środków transportu powierzchniowego z uwzględnieniem ich kosztów pośrednich związanych z EU ETS, o ile koszty emisji CO2 nie znajdują podobnego odzwierciedlenia w przypadku innych środków transportu powierzchniowego; ”
Poprawka    52 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – punkt 4 – litera b d (nowa) Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10 – ustęp 3 – litera h
Obowiązujący tekst Poprawka   bd)  w ust. 3 lit. h) otrzymuje brzmienie: „h)  środki służące zwiększeniu efektywności energetycznej i termomodernizacji budynków lub dostarczeniu wsparcia finansowego w celu uwzględnienia aspektów społecznych w przypadku gospodarstw domowych o niższych i średnich dochodach; ” „h)  środki służące zwiększeniu efektywności energetycznej, systemów ciepłowniczych i termomodernizacji budynków lub dostarczeniu wsparcia finansowego w celu uwzględnienia aspektów społecznych w przypadku gospodarstw domowych o niższych i średnich dochodach;”
Poprawka    53 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – punkt 4 – litera c Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10 – ustęp 3 – litera j
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka j)  finansowanie środków na rzecz sektorów lub podsektorów, które są narażone na rzeczywiste ryzyko ucieczki emisji z powodu znacznych kosztów pośrednich rzeczywiście poniesionych w związku z kosztami emisji gazów cieplarnianych, które zostały przeniesione na ceny energii elektrycznej, o ile środki te spełniają warunki określone w art. 10a ust. 6; j)  finansowanie środków na rzecz sektorów lub podsektorów, które są narażone na rzeczywiste ryzyko ucieczki emisji z powodu znacznych kosztów pośrednich rzeczywiście poniesionych w związku z kosztami emisji gazów cieplarnianych, które zostały przeniesione na ceny energii elektrycznej, o ile na cel ten zostaje wykorzystane nie więcej niż 20 % dochodów i o ile środki te spełniają warunki określone w art. 10a ust. 6;
Poprawka    54 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – punkt 4 – litera c Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10 – ustęp 3 – litera l
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka l)  wspieranie pozyskiwania kwalifikacji przez pracowników i poszukiwania przez nich nowych miejsc pracy, których dotyczy transformacja miejsc pracy w gospodarce niskoemisyjnej, w ścisłej współpracy z partnerami społecznymi.”; l)  zajęcie się społecznymi skutkami dekarbonizacji ich gospodarek oraz wspieranie pozyskiwania kwalifikacji przez pracowników i poszukiwania przez nich nowych miejsc pracy, których dotyczy transformacja miejsc pracy, w ścisłej współpracy z partnerami społecznymi.”;
Poprawka    55 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – punkt 4 – litera c a (nowa) Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10 – ustęp 3 – akapit 1 a (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka   ca)  w ust. 3 dodaje się akapit w brzmieniu:   „Informacje te przekazuje się za pomocą standardowego wzoru przygotowanego przez Komisję i dotyczą one m.in. sposobu wykorzystania dochodów z aukcji w różnych kategoriach oraz dodatkowości wykorzystania tych środków. Komisja udostępnia te informacje publicznie na swojej stronie internetowej.”;
Poprawka    56 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – punkt 4 – litera c b (nowa) Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10 – ustęp 3 – akapit 2
Obowiązujący tekst Poprawka   cb)  ust. 3 akapit drugi otrzymuje brzmienie: „Uważa się, że państwa członkowskie spełniają wymogi przepisów niniejszego ustępu, jeżeli przyjmują i wprowadzają w życie politykę wsparcia podatkowego lub finansowego, w tym w szczególności w krajach rozwijających się, lub krajowe polityki regulacyjne wywierające wpływ na wsparcie finansowe, ustanowione dla celów określonych w akapicie pierwszym i mające wartość odpowiadającą przynajmniej 50 % dochodów uzyskanych ze sprzedaży na aukcji uprawnień, o których mowa w ust. 2, w tym wszystkich dochodów ze sprzedaży na aukcji, o których mowa w ust. 2 lit. b) i c).” „Uważa się, że państwa członkowskie spełniają wymogi przepisów niniejszego ustępu, jeżeli przyjmują i wprowadzają w życie politykę wsparcia podatkowego lub finansowego, w tym w szczególności w krajach rozwijających się, lub krajowe polityki regulacyjne wywierające wpływ na dodatkowe wsparcie finansowe, ustanowione dla celów określonych w akapicie pierwszym i mające wartość odpowiadającą 100 % dochodów uzyskanych ze sprzedaży na aukcji uprawnień, o których mowa w ust. 2, oraz jeżeli zgłosiły te polityki za pomocą standardowego wzoru dostarczonego przez Komisję.”
Poprawka    57 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – punkt 4 – litera d Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10 – ustęp 4 – akapity 1, 2 oraz 3
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka d)  ust. 4 akapit trzeci otrzymuje brzmienie: d)  w ust. 4 akapity pierwszy, drugi i trzeci otrzymują brzmienie: „Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktu delegowanego zgodnie z art. 23.”; „4.  Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 30b w celu uzupełnienia niniejszej dyrektywy poprzez określenie szczegółowych ustaleń dotyczących harmonogramu, kwestii administracyjnych oraz pozostałych aspektów sprzedaży aukcyjnej, tak by zapewnić prowadzenie tej sprzedaży w sposób otwarty, przejrzysty, zharmonizowany i niedyskryminujący. W tym celu proces musi być przewidywalny, w szczególności w odniesieniu do harmonogramu i przebiegu aukcji oraz szacunkowego wolumenu uprawnień, które mają być udostępnione. W przypadku gdy w wyniku oceny w odniesieniu do poszczególnych sektorów przemysłowych zostanie stwierdzone, że nie oczekuje się znaczącego wpływu na sektory lub podsektory narażone na znaczące ryzyko ucieczki emisji, Komisja może, w wyjątkowych przypadkach, dostosować harmonogram na okres, o którym mowa w art. 13 ust. 1, rozpoczynający się dnia 1 stycznia 2013 r., aby zapewnić prawidłowe funkcjonowanie rynku. Komisja dokonuje tylko jednego dostosowania tego typu na maksymalną liczbę 900 milionów uprawnień.   Aukcje są tak organizowane, aby:   a)  prowadzący instalacje, a w szczególności wszystkie MŚP objęte systemem EU ETS, miały pełny, równy i sprawiedliwy dostęp do aukcji;   b)  wszyscy uczestnicy mieli dostęp do tych samych informacji w tym samym czasie, a uczestnicy nie zakłócali przebiegu aukcji;   c)  organizacja aukcji i udział w nich były opłacalne i nie prowadziły do nieuzasadnionych kosztów administracyjnych; oraz   d)  małe podmioty uczestniczące w systemie miały dostęp do uprawnień.”;
Uzasadnienie
Dostosowanie do TFUE. Treść tego artykułu odpowiada obecnemu brzmieniu aktu podstawowego z pewnymi dostosowaniami technicznymi.
Poprawka    58 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – punkt 4 – litera d a (nowa) Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10 – ustęp 4 – akapit 4 a (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka   da)  w ust. 4 dodaje się akapit piąty w brzmieniu:   „Co dwa lata państwa członkowskie składają Komisji sprawozdanie dotyczące zamknięcia mocy wytwórczych energii elektrycznej na ich terytorium w związku ze środkami krajowymi. Komisja oblicza liczbę uprawnień odpowiadającą tym zamknięciom i powiadamia państwa członkowskie. Państwa członkowskie mogą wykreślić odpowiedni wolumen uprawnień z całkowitej liczby uprawnień rozdzielonych zgodnie z ust. 2.”
Poprawka    59 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – punkt 4 – litera d b (nowa) Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10 – ustęp 5
Obowiązujący tekst Poprawka   db)  ust. 5 otrzymuje brzmienie: „5.  Komisja monitoruje funkcjonowanie europejskiego rynku uprawnień do emisji dwutlenku węgla. Co roku przedstawia Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie dotyczące funkcjonowania rynku uprawnień do emisji dwutlenku węgla, w tym wdrażania aukcji, płynności i wolumenu obrotu. W razie konieczności państwa członkowskie zapewniają, aby wszelkie odpowiednie informacje były przedkładane Komisji przynajmniej na dwa miesiące przed przyjęciem przez nią sprawozdania.”; „5.  Komisja monitoruje działanie systemu EU ETS. Co roku przedstawia Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie dotyczące jego działania, w tym wdrażania aukcji, płynności i wolumenu obrotu. Sprawozdanie obejmuje również powiązania EU ETS z innymi kierunkami unijnej polityki klimatyczno-energetycznej, w tym sposób, w jaki ta polityka oddziałuje na równowagę podaży i popytu systemu EU ETS oraz jej zgodność z celami Unii w dziedzinie klimatu i energii na lata 2030 i 2050. Sprawozdanie bierze także pod uwagę ryzyko ucieczki emisji i wpływ na inwestycje w Unii. Państwa członkowskie zapewniają, aby wszelkie odpowiednie informacje były przedkładane Komisji przynajmniej na dwa miesiące przed przyjęciem przez nią sprawozdania.”
Poprawka    60 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – punkt 5 – litera a Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10 a – ustęp 1 – akapity 1 oraz 2
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka a)  ust. 1 akapit drugi otrzymuje brzmienie: a)  w ust. 1 akapity pierwszy i drugi otrzymują brzmienie: „Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktu delegowanego zgodnie z art. 23.”; Akt ten przewiduje również dodatkowe przydziały uprawnień z rezerwy dla nowych instalacji w przypadku znaczącego wzrostu produkcji poprzez stosowanie tych samych progów i dostosowań, które stosuje się w odniesieniu do częściowego zaprzestania działalności. „ 1. Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 30b w celu uzupełnienia niniejszej dyrektywy przez określenie ogólnounijnych i w pełni zharmonizowanych przepisów dotyczących przydziału uprawnień, o których mowa w ust. 4, 5 i 7, w tym wszelkich przepisów koniecznych do zharmonizowanego stosowania ust. 19. Akt ten przewiduje również dodatkowe przydziały uprawnień z rezerwy dla nowych instalacji w przypadku znaczących zmian w produkcji. Gwarantuje to przede wszystkim, że każdemu spadkowi lub wzrostowi produkcji o co najmniej 10 % wyrażonemu jako średnia krocząca zweryfikowanych danych dotyczących produkcji z dwóch poprzedzających lat w stosunku do działalności wytwórczej zgłoszonej zgodnie z art. 11 towarzyszy dostosowanie w postaci przeniesienia do rezerwy, o której mowa w ust. 7, lub uwolnienia z tej rezerwy odpowiedniej ilości uprawnień do emisji.   Przygotowując akt delegowany, o którym mowa w akapicie pierwszym, Komisja uwzględnia konieczność ograniczenia złożoności procedur administracyjnych i zapobiegania manipulacjom w ramach systemu. W tym celu może, w razie potrzeby, wykazać elastyczność w stosowaniu progów ustanowionych w niniejszym ustępie, jeżeli jest to uzasadnione szczególnymi okolicznościami. ”
Poprawka    61 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – punkt 5 – litera a a (nowa) Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10 a – ustęp 1 – akapit 3
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka   aa) ust. 1 akapit trzeci otrzymuje brzmienie: „Przepisy, o których mowa w akapicie pierwszym, określają w stopniu, w jakim jest to możliwe, wspólnotowe wskaźniki ex ante tak, aby zapewnić przydział uprawnień w sposób, który dostarcza zachęt do redukcji emisji gazów cieplarnianych oraz do stosowania energooszczędnych technologii, uwzględniając najbardziej wydajne technologie, substytuty, alternatywne procesy produkcyjne, kogenerację o wysokiej sprawności, skuteczne odzyskiwanie energii gazów odlotowych, wykorzystanie biomasy oraz wychwytywanie i składowanie CO2, jeśli takie instalacje są dostępne, oraz w sposób, który nie dostarcza zachęt do zwiększenia emisji. Nie dokonuje się jakichkolwiek bezpłatnych przydziałów w odniesieniu do jakiejkolwiek formy wytwarzania energii elektrycznej, z wyjątkiem przypadków objętych art.10c oraz energii wytwarzanej z gazów odlotowych.” „Przepisy, o których mowa w akapicie pierwszym, określają, w stopniu, w jakim jest to możliwe, unijne wskaźniki ex ante, tak aby zapewnić przydział uprawnień w sposób, który dostarcza zachęt do redukcji emisji gazów cieplarnianych oraz do stosowania energooszczędnych technologii, uwzględniając najbardziej wydajne technologie, substytuty, alternatywne procesy produkcyjne, kogenerację o wysokiej sprawności, skuteczne odzyskiwanie energii gazów odlotowych, wykorzystanie biomasy, CCS i CCU, jeśli takie instalacje są dostępne, oraz w sposób, który nie dostarcza zachęt do zwiększenia emisji. Nie dokonuje się jakichkolwiek bezpłatnych przydziałów w odniesieniu do jakiejkolwiek formy wytwarzania energii elektrycznej, z wyjątkiem przypadków objętych art.10c oraz energii wytwarzanej z gazów odlotowych.”
Poprawka    62 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – punkt 5 – litera b Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10 a – ustęp 2 – akapit 3 – wprowadzenie
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka „Wartości wskaźników dla przydziału bezpłatnych uprawnień dostosowuje się w celu uniknięcia nieoczekiwanych zysków i uwzględnienia postępu technologicznego w latach 2007-2008 oraz w każdym późniejszym okresie, w odniesieniu do którego przydziały bezpłatnych uprawnień zostały określone zgodnie z art. 11 ust. 1. Dostosowanie to obniża wartości wskaźników określonych w akcie przyjętym zgodnie z art. 10a o 1 % wartości, która została ustalona w oparciu o dane za okres 2007–2008 w odniesieniu do każdego roku między 2008 r. a połową stosownego okresu przydziału bezpłatnych uprawnień, chyba że: „Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 30b w celu uzupełnienia niniejszej dyrektywy przez określenie zmienionych wartości wskaźników dla przydziału bezpłatnych uprawnień. Akty te są zgodne z aktami delegowanymi przyjętymi na mocy ust. 1 niniejszego artykułu i spełniają następujące warunki:
Poprawka    63 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – punkt 5 – litera b Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10 a – ustęp 2 – akapit 3 – podpunkt -i (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka   (-i)   w okresie od 2021 do 2025 r. wartości wskaźników określa się na podstawie informacji przekazanych zgodnie z art. 11 na lata 2016–2017;
Poprawka    64 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – punkt 5 – litera b Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10 a – ustęp 2 – akapit 3 – podpunkt -i a (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka   (-ia)   na podstawie porównania, w oparciu o te informacje, wartości wskaźników z wartością wskaźnika zawartą w decyzji Komisji 2011/278 Komisja ustala roczną stopę redukcji dla każdego wskaźnika i stosuje ją do wartości wskaźnika obowiązujących w okresie 2013–2020 w odniesieniu do każdego roku z okresu 2008–2023, aby określić wartości wskaźnika na lata 2021–2025;
Poprawka    65 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – punkt 5 – litera b Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10 a – ustęp 2 – akapit 3 – podpunkt i
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka (i)  na podstawie informacji przekazanych zgodnie z art. 11, Komisja określa, czy wartości dla każdego wskaźnika obliczonego według zasad przedstawionych w art. 10a różnią się od dorocznych zmniejszeń, o których mowa powyżej, o więcej niż 0,5 % wartości z okresu 2007–2008 rocznie (o wartość dodatnią lub ujemną). Jeśli tak, ta wartość wskaźnika zostaje dostosowana o 0,5 % lub 1,5 % za każdy rok w okresie od 2008 r. do połowy okresu przydziału bezpłatnych uprawnień; (i)  jeżeli na podstawie informacji przekazanych zgodnie z art. 11 stwierdza się, że wskaźnik zmian nie przekracza 0,25 %, wartość wskaźnika zostaje obniżona o ten odsetek w okresie 2021–2025 w odniesieniu do każdego roku od 2008 do 2023;
Poprawka    66 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – punkt 5 – litera b Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10 a – ustęp 2 – akapit 3 – podpunkt ii
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka (ii)  w drodze odstępstwa dotyczącego wartości wskaźników dla związków aromatycznych, wodoru i gazu syntezowego, wartości te są dostosowywane o tę samą wartość procentową, co wskaźniki dotyczące rafinerii, aby zachować równe warunki dla producentów tych produktów. (ii)  jeżeli na podstawie informacji przekazanych zgodnie z art. 11 stwierdza się, że wskaźnik zmian przekracza 1,75 %, wartość wskaźnika zostaje obniżona o ten odsetek w okresie 2021–2025 w odniesieniu do każdego roku od 2008 do 2023;
Poprawka    67 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – punkt 5 – litera b Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10 a – ustęp 2 – akapit 4
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka Komisja przyjmuje w tym celu akt wykonawczy zgodnie z art. 22a.”; skreśla się
Poprawka    68 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – punkt 5 – litera b a (nowa) Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10 a – ustęp 2 – akapit 3 a (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka   ba)  w ust. 2 dodaje się akapit w brzmieniu:   „W okresie 2026–2030 wartości wskaźników określa się w ten sam sposób na podstawie informacji przekazanych zgodnie z art. 11 na lata 2021–2022 oraz przy rocznej stopie redukcji obowiązującej w odniesieniu do każdego roku od 2008 do 2028.”
Poprawka    69 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – punkt 5 – litera b b (nowa) Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10 a – ustęp 2 – akapit 3 b (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka   bb)  w ust. 2 dodaje się akapit w brzmieniu: (ii)  w drodze odstępstwa dotyczącego wartości wskaźników dla związków aromatycznych, wodoru i gazu syntezowego, wartości te są dostosowywane o tę samą wartość procentową, co wskaźniki dotyczące rafinerii, aby zachować równe warunki dla producentów tych produktów. „w drodze odstępstwa dotyczącego wartości wskaźników dla związków aromatycznych, wodoru i gazu syntezowego, wartości te są dostosowywane o tę samą wartość procentową, co wskaźniki dotyczące rafinerii, aby zachować równe warunki dla producentów tych produktów.”
Uzasadnienie
PE stoi na stanowisku, że należy przenieść tekst.
Poprawka    70 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – punkt 5 – litera b c (nowa) Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10 a – ustęp 4
Obowiązujący tekst Poprawka   bc)  ust. 4 otrzymuje brzmienie: „4.  Bezpłatne uprawnienia przydziela się sieciom ciepłowniczym, jak również kogeneracji o wysokiej sprawności, określonej w dyrektywie 2004/8/WE, w celu zaspokojenia ekonomicznie uzasadnionego popytu, w odniesieniu do wytwarzania energii cieplnej lub chłodu. W każdym roku następującym po roku 2013 całkowity przydział uprawnień dla takich instalacji w odniesieniu do wytwarzania energii cieplnej jest korygowany współczynnikiem liniowym, o którym mowa w art. 9.” „4.  Bezpłatne uprawnienia przydziela się sieciom ciepłowniczym, jak również kogeneracji o wysokiej sprawności, określonej w dyrektywie 2004/8/WE, w celu zaspokojenia ekonomicznie uzasadnionego popytu, w odniesieniu do wytwarzania energii cieplnej lub chłodu.”
Poprawka    71 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – punkt 5 – litera c Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10 a – ustęp 5
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka „W celu zachowania udziału sprzedaży aukcyjnej określonego w art. 10, w każdym roku, gdy suma bezpłatnych uprawnień nie osiąga maksymalnego poziomu zachowującego udział uprawnień danego państwa członkowskiego, które mają zostać sprzedane na aukcji, pozostałe uprawnienia niezbędne do osiągnięcia tego poziomu wykorzystuje się do zapobiegania zmniejszeniu lub ograniczania zmniejszania przydziału bezpłatnych uprawnień, w celu zachowania udziału uprawnień tego państwa członkowskiego, które mają zostać sprzedane na aukcji w kolejnych latach. Jeżeli jednak maksymalny poziom został osiągnięty, przydziały bezpłatnych uprawnień są odpowiednio dostosowywane. Wszelkich takich dostosowań dokonuje się w jednolity sposób.”; „Gdy suma bezpłatnych uprawnień w danym roku nie osiąga maksymalnego poziomu zachowującego udział uprawnień danego państwa członkowskiego, które mają zostać sprzedane na aukcji, określony w art. 10 ust. 1, pozostałe uprawnienia niezbędne do osiągnięcia tego poziomu wykorzystuje się do zapobiegania zmniejszeniu lub ograniczania zmniejszania przydziału bezpłatnych uprawnień w kolejnych latach. Jeżeli jednak maksymalny poziom został osiągnięty, ilość uprawnień odpowiadająca zmniejszeniu o maksimum pięć punktów procentowych udziału uprawnień, które mają być sprzedane na aukcji przez państwa członkowskie w całym dziesięcioletnim okresie rozpoczynającym się w dniu 1 stycznia 2021 r., zgodnie z art. 10 ust. 1, jest rozprowadzana bezpłatnie w sektorach lub podsektorach na podstawie art. 10b. Jeżeli mimo to obniżka ta jest niewystarczająca, aby zaspokoić zapotrzebowanie sektorów lub podsektorów na mocy art. 10b, przydziały bezpłatnych uprawnień są odpowiednio dostosowywane z użyciem jednolitego międzysektorowego współczynnika korygującego do sektorów o intensywności handlu z państwami trzecimi poniżej 15 % lub intensywności emisji dwutlenku węgla poniżej 7 kg CO2 / EUR wartości dodanej brutto.”;
Poprawka    72 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – punkt 5 – litera d Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10 a – ustęp 6 – akapit 1
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka „6.  „Państwa członkowskie powinny przyjąć środki finansowe na rzecz sektorów lub podsektorów, które są narażone na rzeczywiste ryzyko ucieczki emisji z powodu znacznych kosztów pośrednich rzeczywiście poniesionych w związku z kosztami emisji gazów cieplarnianych, które zostały przeniesione na ceny energii elektrycznej, przy uwzględnieniu wszelkich skutków dla rynku wewnętrznego. Takie środki finansowe na pokrycie części tych kosztów muszą być zgodne z zasadami pomocy państwa.”; 6.  Przyjmuje się scentralizowany system na szczeblu Unii w celu rekompensaty sektorów lub podsektorów, które są narażone na rzeczywiste ryzyko ucieczki emisji z powodu znacznych kosztów pośrednich rzeczywiście poniesionych w związku z kosztami emisji gazów cieplarnianych, które zostały przeniesione na ceny energii elektrycznej.   Rekompensata jest proporcjonalna do kosztów emisji gazów cieplarnianych rzeczywiście przeniesionych na ceny energii elektrycznej i jest stosowana według kryteriów określonych w odpowiednich wytycznych dotyczących pomocy państwa, tak aby zapobiegać zarówno negatywnym skutkom dla rynku wewnętrznego, jak i nadmiernej rekompensacie poniesionych kosztów.   W przypadku gdy kwota dostępnej rekompensaty nie jest wystarczająca, by pokryć kwalifikowalne koszty pośrednie, kwotę dostępnej rekompensaty dla wszystkich kwalifikowalnych instalacji ogranicza się w sposób jednolity.   Komisja jest uprawniona do przyjęcia, zgodnie z art. 30b, aktu delegowanego zmierzającego do uzupełnienia niniejszej dyrektywy w celu określonym w niniejszym ustępie poprzez wprowadzenie rozwiązań dotyczących utworzenia i działania funduszu.”;
Poprawka    73 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – punkt 5 – litera d a (nowa) Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10 a – ustęp 6 – akapit 1a (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka   da)  w ust. 6 dodaje się nowy akapit w brzmieniu:   „Państwa członkowskie mogą również przyjąć krajowe środki finansowe na rzecz sektorów lub podsektorów narażonych na rzeczywiste ryzyko ucieczki emisji z powodu znacznych kosztów pośrednich rzeczywiście poniesionych w związku z kosztami emisji gazów cieplarnianych, które zostały przeniesione na ceny energii elektrycznej, przy uwzględnieniu wszelkich skutków dla rynku wewnętrznego. Takie środki finansowe na pokrycie części tych kosztów są zgodne z zasadami pomocy państwa i z art. 10 ust. 3 niniejszej dyrektywy. Te środki krajowe, w przypadku gdy towarzyszą wsparciu, o którym mowa w akapicie pierwszym, nie przekraczają maksymalnego poziomu rekompensaty określonego w odpowiednich wytycznych dotyczących pomocy państwa i nie powodują kolejnych zakłóceń rynku. Obowiązujące pułapy rekompensaty poprzez pomoc państwa ulegają dalszemu zmniejszeniu w trakcie okresu rozliczeniowego.”
Poprawka    74 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – punkt 5 – litera e – podpunkt i Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10 a – ustęp 7 – akapit 1
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka „Uprawnienia pochodzące z maksymalnej liczby, o której mowa w art. 10a ust. 5 niniejszej dyrektywy, które nie zostały przydzielone bezpłatnie do 2020 r. są rezerwowane dla nowych instalacji oraz dla znaczącego wzrostu produkcji, łącznie z 250 mln uprawnień wprowadzonych do rezerwy stabilności rynkowej zgodnie z art. 1 ust. 3 decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/...(*). „400 mln uprawnień rezerwuje się na nowe instalacje i znaczący wzrost produkcji.
Poprawka    75 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – punkt 5 – litera e – podpunkt i Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10 a – ustęp 7 – akapit 2
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka Począwszy od 2021 r. uprawnienia nieprzydzielone instalacjom w wyniku zastosowania ust. 19 i 20 są dodawane do rezerwy”. Począwszy od 2021 r. wszelkie uprawnienia nieprzydzielone instalacjom w wyniku zastosowania ust. 19 i 20 są dodawane do rezerwy”.
Poprawka    76 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – punkt 5 – litera f – wprowadzenie Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10 a – ustęp 8
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka f)  ust. 8 akapit pierwszy, drugi i trzeci otrzymują brzmienie: f)  ust. 8 otrzymuje brzmienie:
Poprawka    77 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – punkt 5 – litera f – akapit 1 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10 a – ustęp 8 – akapit 1
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka 8.   „400 mln uprawnień udostępnia się w celu wsparcia innowacji w dziedzinie niskoemisyjnych technologii i procesów w sektorach przemysłowych wymienionych w załączniku I oraz w celu pobudzania budowy i eksploatacji komercyjnych projektów demonstracyjnych, których celem jest bezpieczne dla środowiska wychwytywanie i geologiczne składowanie CO2 (CCS) oraz projektów demonstracyjnych w zakresie innowacyjnych technologii energii odnawialnej na terytorium Unii. 8.   „600 mln uprawnień udostępnia się w celu przyciągnięcia inwestycji w innowacje w dziedzinie niskoemisyjnych technologii i procesów w sektorach przemysłowych wymienionych w załączniku I, w tym biomateriałów i produktów zastępujących materiały wysokoemisyjne, oraz w celu pobudzania budowy i eksploatacji komercyjnych projektów demonstracyjnych, których celem jest bezpieczne dla środowiska wychwytywanie i geologiczne składowanie (CCS) oraz wychwytywanie i wykorzystywanie (CCU) CO2, a także projektów demonstracyjnych w zakresie innowacyjnych technologii energii odnawialnej i magazynowania energii na terytorium Unii.
Poprawka    78 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – punkt 5 – litera f Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10 a – ustęp 8 – akapit 2
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka Uprawnienia zostają udostępnione w odniesieniu do innowacji w dziedzinie niskoemisyjnych technologii i procesów oraz wsparcia dla projektów demonstracyjnych służących rozwojowi szeregu technologii CCS oraz innowacyjnych technologii energii odnawialnej, które nie są jeszcze ekonomicznie opłacalne, w zrównoważonych pod względem geograficznym lokalizacjach. W celu promowania innowacyjnych projektów, wspierane może być maksymalnie 60 % odpowiednich kosztów projektów, z czego maksymalnie 40 % może nie być uzależnione od zweryfikowanego uniknięcia emisji gazów cieplarnianych, pod warunkiem że wcześniej ustalone cele pośrednie zostały osiągnięte, biorąc pod uwagę zastosowaną technologię. Uprawnienia zostają udostępnione w odniesieniu do innowacji w dziedzinie niskoemisyjnych technologii i procesów oraz wsparcia dla projektów demonstracyjnych służących rozwojowi szeregu innowacyjnych technologii energii odnawialnej, CCS i CCU, które nie są jeszcze ekonomicznie opłacalne. Projekty wybierane są na podstawie ich wpływu na systemy energetyczne lub procesy przemysłowe w państwie członkowskim, grupie państw członkowskich lub w Unii. W celu promowania innowacyjnych projektów, wspierane może być maksymalnie 75 % odpowiednich kosztów projektów, z czego maksymalnie 60 % może nie być uzależnione od zweryfikowanego uniknięcia emisji gazów cieplarnianych, pod warunkiem że wcześniej ustalone cele pośrednie zostały osiągnięte, biorąc pod uwagę zastosowaną technologię. Uprawnienia przydziela się na projekty w zależności od ich potrzeb w zakresie osiągnięcia wcześniej ustalonych celów pośrednich.
Poprawka    79 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – punkt 5 – litera f Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10 a – ustęp 8 – akapit 3
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka Ponadto 50 mln nieprzydzielonych uprawnień z rezerwy stabilności rynkowej ustanowionej decyzją (UE) 2015/... stanowi uzupełnienie istniejących zasobów pozostałych na mocy niniejszego ustępu w odniesieniu do projektów, o których mowa powyżej, we wszystkich państwach członkowskich, w tym projektów na małą skalę, przed rokiem 2021. Projekty wybierane są na podstawie obiektywnych i przejrzystych kryteriów. Ponadto 50 mln nieprzydzielonych uprawnień z rezerwy stabilności rynkowej stanowi uzupełnienie istniejących zasobów pozostałych na mocy niniejszego ustępu w wyniku niewykorzystania zasobów pochodzących z aukcji uprawnień prowadzonych w ramach programu NER300 za okres 2013–2020 w odniesieniu do projektów, o których mowa w akapicie pierwszym i drugim, we wszystkich państwach członkowskich, w tym projektów na małą skalę, przed rokiem 2021 i od roku 2018. Projekty wybierane są na podstawie obiektywnych i przejrzystych kryteriów, z uwzględnieniem ich istotności dla dekarbonizacji odpowiednich sektorów.   Projekty wspierane na mocy niniejszego akapitu mogą także otrzymywać dalsze wsparcie na mocy akapitów pierwszego i drugiego.
Poprawka    80 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – punkt 5 – litera f Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10 a – ustęp 8 – akapit 4
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktu delegowanego zgodnie z art. 23.”; Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 30b w celu uzupełnienia niniejszej dyrektywy przez określenie kryteriów wyboru projektów kwalifikujących się do skorzystania z uprawnień, o których mowa w niniejszym ustępie, z należytym uwzględnieniem następujących zasad:   (i) projekty muszą skupiać się na opracowywaniu i rozwijaniu przełomowych rozwiązań oraz wdrażaniu programów demonstracyjnych;   (ii) działania muszą być realizowane blisko rynku, w zakładach produkcyjnych, w celu wykazania skuteczności przełomowych technologii w przezwyciężaniu barier zarówno technologicznych, jak i nietechnologicznych;   (iii) projekty muszą dotyczyć rozwiązań technologicznych z potencjałem szerokiego zastosowania i mogą łączyć różne technologie;   (iv) rozwiązania i technologie optymalnie muszą odznaczać się potencjałem transferu w obrębie sektora i ewentualnie do innych sektorów;   (v) pierwszeństwo otrzymują projekty przewidujące redukcję emisji na poziomie znacznie niższym niż odpowiednia wartość wskaźnika. Kwalifikowalne projekty muszą przyczyniać się do redukcji emisji poniżej wartości wskaźników, o których mowa w ust. 2 lub oferować perspektywę znacznego obniżenia kosztów przejścia na niskoemisyjną produkcję energii; i   (vi) projekty CCU muszą zapewniać wyraźną redukcję emisji i trwałe składowanie CO2 w ciągu całego cyklu ich życia.”;
Poprawka    81 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – punkt 5 – litera f Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10 a – ustęp 8 – akapit 5
Obowiązujący tekst Poprawka Rezerwuje się uprawnienia dla projektów spełniających kryteria, o których mowa w akapicie trzecim. Wsparcie dla tych projektów jest udzielane za pośrednictwem państw członkowskich i ma charakter uzupełniający w stosunku do podstawowego współfinansowania ze strony prowadzącego instalację. Mogłyby one być również współfinansowane przez dane państwo członkowskie, a także za pomocą innych instrumentów. Żaden projekt nie otrzymuje w ramach mechanizmu określonego w niniejszym ustępie wsparcia przekraczającego 15 % całkowitej liczby uprawnień dostępnych na ten cel. Uprawnienia te uwzględnia się na mocy ust. 7. Uprawnienia określone w akapicie drugim i trzecim rezerwuje się dla projektów spełniających kryteria, o których mowa w akapicie trzecim. Wsparcie dla tych projektów jest udzielane za pośrednictwem państw członkowskich i ma charakter uzupełniający w stosunku do podstawowego współfinansowania ze strony prowadzącego instalację. Mogłyby one być również współfinansowane przez dane państwo członkowskie, a także za pomocą innych instrumentów. Żaden pojedynczy projekt nie otrzymuje w ramach mechanizmu określonego w niniejszym ustępie wsparcia przekraczającego 15 % całkowitej liczby uprawnień dostępnych na ten cel. Uprawnienia te uwzględnia się na mocy ust. 7.
Uzasadnienie
PE stoi na stanowisku, że należy zachować obowiązujący tekst w tym akapicie.
Poprawka    82 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – punkt 5 – litera i a (nowa) Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10 a – ustęp 20
Obowiązujący tekst Poprawka   ia)  ust. 20 otrzymuje brzmienie: „Wśród środków przyjętych na mocy ust. 1 Komisja przyjmuje środki określające instalacje, które częściowo zaprzestały działalności lub znacząco zmniejszyły swą moc wytwórczą, oraz w stosownych przypadkach środki dotyczące dostosowania poziomu przydzielonych im bezpłatnych uprawnień. „Wśród środków przyjętych na mocy ust. 1 Komisja przyjmuje środki określające instalacje, które częściowo zaprzestały działalności lub znacząco zmniejszyły swą moc wytwórczą, oraz w stosownych przypadkach środki dotyczące dostosowania poziomu przydzielonych im bezpłatnych uprawnień.   Środki te zapewniają elastyczność sektorom przemysłu, w których zdolności są regularnie przenoszone między działającymi instalacjami w tym samym przedsiębiorstwie.”.
Uzasadnienie
W niektórych sektorach przemysłu zdolności mogą być przenoszone między działającymi obiektami (tego samego operatora). Jest to charakterystyczne dla działalności sezonowej, w której produkcja określonego obiektu może być zwiększana przez wydłużenie funkcjonowania. Elastyczność jest konieczna w celu umożliwienia regularnego przenoszenia uprawnień między różnymi działającymi zakładami.
Poprawka    83 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – punkt 6 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10 b – nagłówek
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka Środki wsparcia niektórych sektorów energochłonnych w przypadku ucieczki emisji Przejściowe środki wsparcia niektórych sektorów energochłonnych w przypadku ucieczki emisji
Poprawka    84 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – punkt 6 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10 b – ustęp 1 a (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka   1a.  Stworzony zostaje w pełni zgodny z zasadami WTO system uwzględniający import. Nakłada on na importerów, których intensywność handlu w latach 2009–2013 nie przekroczyła 10 % i którzy są objęci systemem EU ETS obowiązek nabycia i zwrotu uprawnień na importowane produkty.   Do dnia 30 czerwca 2019 r. Komisja przyjmuje akt delegowany zgodnie z art. 30b w celu uzupełnienia niniejszej dyrektywy przez określenie dokładnej formy szczegółowych wymogów tego systemu. Przed przedstawieniem aktu delegowanego Komisja dokonuje oceny skutków, która obejmuje m.in. konsultacje z zainteresowanymi stronami i studium wykonalności mające na celu zbadanie najskuteczniejszego sposobu wprowadzenia tego systemu. Ocena ta zostaje opublikowana wraz z komunikatem oceniającym spójność unijnych przepisów w zakresie zmiany klimatu z celami porozumienia paryskiego, opublikowanym w ciągu sześciu miesięcy od dialogu pomocniczego na mocy UNFCCC w 2018 r., zgodnie z postanowieniami art. 30a.   Po wdrożeniu tego mechanizmu nie przydziela się bezpłatnych uprawnień sektorom i podsektorom, które uznaje się za narażone na ryzyko ucieczki emisji, lecz które są objęte mechanizmem uwzględniającym import dwutlenku węgla.
Poprawka    85 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – punkt 6 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10 b – ustęp 1 b (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka   1b.  Po przyjęciu zmienionej dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2012/27/UE* Komisja dokonuje ponownej oceny redukcji udziału emisji w EU ETS oraz decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady nr 406/2009/WE**. Dodatkowe redukcje wynikające z podwyższenia celu w zakresie efektywności energetycznej wykorzystuje się do ochrony przemysłu narażonego na ryzyko ucieczki emisji lub inwestycji.   ____________   * Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2012/27/UE z dnia 25 października 2012 r. w sprawie efektywności energetycznej, zmiany dyrektyw 2009/125/WE i 2010/30/UE oraz uchylenia dyrektyw 2004/8/WE i 2006/32/WE (Dz.U. L 315 z 14.11.2012, s. 1).   ** Decyzja Parlamentu Europejskiego i Rady nr 406/2009/WE z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie wysiłków podjętych przez państwa członkowskie, zmierzających do zmniejszenia emisji gazów cieplarnianych w celu realizacji do roku 2020 zobowiązań Wspólnoty dotyczących redukcji emisji gazów cieplarnianych (Dz.U. L 140 z 5.6.2009, s. 136).
Uzasadnienie
Przewodniczący Juncker poparł cel dotyczący efektywności energetycznej na poziomie co najmniej 30 %. Większość posłów PE chciałaby przyjąć jeszcze dalej idące cele. Prowadzić to będzie, rzecz jasna, do większych redukcji emisji w ramach wspólnego wysiłku redukcyjnego. W związku z tym pułap dotyczący wspólnego wysiłku redukcyjnego powinien zostać obniżony, a powstała w ten sposób nadwyżka powinna być wykorzystana do ochrony przemysłu narażonego na ryzyko ucieczki emisji.
Poprawka    86 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – punkt 6 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10 b – ustęp 2
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka 2.  Sektory i podsektory, w których wynik pomnożenia ich intensywności handlu z państwami trzecimi o ich intensywność emisji przekracza 0,18, mogą być włączone do grupy, o której mowa w ust. 1, na podstawie oceny jakościowej przy zastosowaniu następujących kryteriów: 2.  Sektory i podsektory, w których wynik pomnożenia ich intensywności handlu z państwami trzecimi o ich intensywność emisji przekracza 0,12, mogą być włączone do grupy, o której mowa w ust. 1, na podstawie oceny jakościowej przy zastosowaniu następujących kryteriów: a)  zakres, w jakim poszczególne instalacje w danym sektorze lub podsektorach mogą zmniejszyć poziomy emisji lub zużycie energii elektrycznej; a)  zakres, w jakim poszczególne instalacje w danym sektorze lub podsektorach mogą zmniejszyć poziomy emisji lub zużycie energii elektrycznej, uwzględniając powiązany wzrost kosztów produkcji; b)  obecna i prognozowana charakterystyka rynku; b)  obecna i prognozowana charakterystyka rynku; c)  marża jako potencjalny wskaźnik inwestycji długoterminowej lub decyzji o przeniesieniu produkcji. c)  marża jako potencjalny wskaźnik inwestycji długoterminowej lub decyzji o przeniesieniu produkcji;   ca)  towary, którymi handluje się na rynkach światowych po wspólnych cenach referencyjnych.
Poprawka    87 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – punkt 6 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10 b – ustęp 3
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka 3.  Inne sektory lub podsektory uznaje się za zdolne do przeniesienia większej ilości kosztów uprawnień na ceny produktów i przydziela się im bezpłatne uprawnienia w okresie do roku 2030 w wysokości 30 % ilości określonej zgodnie ze środkami przyjętymi zgodnie z art. 10a. 3.  Sektor systemów ciepłowniczych uznaje się za zdolny do przeniesienia większej ilości kosztów uprawnień na ceny produktów i przydziela się mu bezpłatne uprawnienia w okresie do roku 2030 w wysokości 30 % ilości określonej zgodnie ze środkami przyjętymi zgodnie z art. 10a. Innym sektorom i podsektorom nie przydziela się bezpłatnych uprawnień.
Poprawka    88 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – punkt 6 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10 b – ustęp 4
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka 4. Do dnia 31 grudnia 2019 r. Komisja przyjmuje akt delegowany dotyczący poprzednich ustępów w odniesieniu do działań na poziomie 4-cyfrowym (kod NACE-4) odnośnie do ust. 1, zgodnie z art. 23, w oparciu o dostępne dane z trzech ostatnich lat kalendarzowych. 4. Do dnia 31 grudnia 2019 r. Komisja przyjmuje akty delegowane zgodnie z art. 30b w celu uzupełnienia niniejszej dyrektywy w związku z ust. 1 w odniesieniu do działań na poziomie 4-cyfrowym (kod NACE-4) lub, gdy jest to uzasadnione obiektywnymi kryteriami opracowanymi przez Komisję, działań na odpowiednim poziomie dezagregacji określonym na podstawie danych publicznych i sektorowych, aby uwzględnić te działania objęte systemem EU ETS. Ocenę intensywności handlu przeprowadza się w oparciu o dostępne dane z pięciu ostatnich lat kalendarzowych.
Poprawka    89 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – punkt 6 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10 c – ustęp 1
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka 1.  W drodze odstępstwa od art. 10a ust. 1–5, państwa członkowskie, w których w 2013 r. PKB na mieszkańca w EUR według cen rynkowych wynosił poniżej 60 % średniej unijnej, mogą przydzielić przejściowo bezpłatne uprawnienia instalacjom wytwarzającym energię elektryczną w celu modernizacji sektora energetycznego. 1.  W drodze odstępstwa od art. 10a ust. 1–5, państwa członkowskie, w których w 2013 r. PKB na mieszkańca w EUR według cen rynkowych wynosił poniżej 60 % średniej unijnej, mogą przydzielić przejściowo bezpłatne uprawnienia instalacjom wytwarzającym energię elektryczną w celu modernizacji, dywersyfikacji i zrównoważonej transformacji sektora energetycznego. Odstępstwo to wygasa z dniem 31 grudnia 2030 r.
Poprawka    90 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – punkt 6 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10 c – ustęp 1 a (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka   1a.  Państwa członkowskie, które nie są kwalifikowalne na mocy ust. 1, a w których w 2014 r. PKB na mieszkańca w EUR według cen rynkowych wynosił poniżej 60 % średniej unijnej również mogą skorzystać z odstępstwa określonego w tym ustępie do całkowitej liczby określonej w ust. 4, o ile odpowiednia liczba uprawnień zostanie przeniesiona do funduszu na rzecz modernizacji, a dochody zostaną przeznaczone na wsparcie inwestycji zgodnie z art. 10d.
Poprawka    91 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – punkt 6 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10 c – ustęp 1 b (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka   1b.  Państwa członkowskie, które na mocy niniejszego artykułu kwalifikują się do przydzielania bezpłatnych uprawnień instalacjom wytwarzającym energię elektryczną mogą zdecydować się na przeniesienie odpowiedniej liczby uprawnień lub ich części do funduszu na rzecz modernizacji i przydzielić je zgodnie z przepisami art. 10d. W takim przypadku informują Komisję przed dokonaniem przeniesienia.
Poprawka    92 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – punkt 6 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10 c – ustęp 2 – akapit 1 – litera b
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka b)  zapewnia, że do składania ofert kwalifikują się tylko projekty, które przyczyniają się do dywersyfikacji koszyka energetycznego i źródeł dostaw, koniecznej restrukturyzacji, aktualizacji i modernizacji infrastruktury pod kątem ochrony środowiska, stosowania czystych technologii i modernizacji sektorów produkcji energii, przesyłu i dystrybucji; b)  zapewnia, że do składania ofert kwalifikują się tylko projekty, które przyczyniają się do dywersyfikacji koszyka energetycznego i źródeł dostaw, koniecznej restrukturyzacji, aktualizacji i modernizacji infrastruktury pod kątem ochrony środowiska, stosowania czystych technologii (takich jak technologie energii odnawialnej) lub modernizacji sektorów produkcji energii, sieci ciepłowniczych, efektywności energetycznej, magazynowania energii, przesyłu i dystrybucji;
Poprawka    93 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – punkt 6 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10 c – ustęp 2 – akapit 1 – litera c
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka c)  określa jasne, obiektywne, przejrzyste i niedyskryminujące kryteria wyboru w odniesieniu do rankingu projektów, aby zapewnić wybór projektów, które: c)  określa jasne, obiektywne, przejrzyste i niedyskryminujące kryteria wyboru w odniesieniu do rankingu projektów, zgodnie z celami klimatycznymi i energetycznymi Unii na 2050 r., aby zapewnić wybór projektów, które:
Poprawka    94 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – punkt 6 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10 c – ustęp 2 – akapit 1 – litera c – podpunkt i
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka (i)  na podstawie analizy kosztów i korzyści, zapewniają wyraźne korzyści netto w zakresie redukcji emisji i osiągają wcześniej ustalony znaczący poziom redukcji emisji CO2; (i)  na podstawie analizy kosztów i korzyści zapewniają wyraźne korzyści netto w zakresie redukcji emisji i osiągają wcześniej ustalony znaczący poziom redukcji emisji CO2 proporcjonalnie do wielkości projektu. W przypadku projektów związanych z wytwarzaniem energii elektrycznej łączne emisje CO2 na kilowatogodzinę wytworzoną w danej instalacji nie przekraczają 450 g ekwiwalentu CO2 po zakończeniu projektu. Do dnia 1 stycznia 2021 r. Komisja przyjmuje akt delegowany zgodnie z art. 30b w celu zmiany niniejszej dyrektywy poprzez określenie dla projektów dotyczących wytwarzania ciepła maksymalnej całkowitej emisji gazów cieplarnianych w przeliczeniu na kilowatogodzinę ciepła wytwarzanego w instalacji, która nie może zostać przekroczona.
Poprawka    95 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – punkt 6 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10 c – ustęp 2 – akapit 1 – litera c – podpunkt ii
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka (ii)  są dodatkowe, stanowią wyraźną odpowiedź na potrzeby w zakresie wymiany i modernizacji i nie powodują rynkowego wzrostu zapotrzebowania na energię; (ii)  są dodatkowe, choć mogą zostać wykorzystane do osiągnięcia odpowiednich celów określonych w ramach polityki klimatyczno-energetycznej do roku 2030, stanowią wyraźną odpowiedź na potrzeby w zakresie wymiany i modernizacji i nie powodują rynkowego wzrostu zapotrzebowania na energię;
Poprawka    96 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – punkt 6 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10 c – ustęp 2 – akapit 1 – litera c – podpunkt iii a (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka   (iiia)  nie przyczyniają się wytwarzania energii w instalacjach opalanych węglem ani wzrostu zależności od węgla.
Poprawka    97 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – punkt 6 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10 c – ustęp 2 – akapit 2
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka Do dnia 30 czerwca 2019 r. każde państwo członkowskie zamierzające skorzystać z fakultatywnego przydziału bezpłatnych uprawnień publikuje szczegółowe krajowe ramy określające konkurencyjną procedurę przetargową i kryteria wyboru w celu umożliwienia obywatelom przedstawienia swoich uwag. Do dnia 30 czerwca 2019 r. każde państwo członkowskie zamierzające skorzystać z fakultatywnego przejściowego przydziału bezpłatnych uprawnień w celu modernizacji sektora energetycznego publikuje szczegółowe krajowe ramy określające konkurencyjną procedurę przetargową i kryteria wyboru w celu umożliwienia obywatelom przedstawienia swoich uwag.
Poprawka    98 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – punkt 6 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10 c – ustęp 2 – akapit 3
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka W przypadku wsparcia inwestycji o wartości poniżej 10 mln EUR z wykorzystaniem bezpłatnych uprawnień, państwo członkowskie wybiera projekty na podstawie obiektywnych i przejrzystych kryteriów. Wyniki procesu selekcji są publikowane w celu zebrania opinii obywateli. Na tej podstawie zainteresowane państwa członkowskie ustanawiają wykaz inwestycji i przedkładają go Komisji do dnia 30 czerwca 2019 r. W przypadku wsparcia inwestycji o wartości poniżej 10 mln EUR z wykorzystaniem bezpłatnych uprawnień państwo członkowskie wybiera projekty na podstawie obiektywnych i przejrzystych kryteriów spójnych z osiągnięciem długoterminowych unijnych celów w dziedzinie klimatu i energii. Kryteria te poddaje się konsultacjom społecznym przy zapewnieniu pełnej przejrzystości i dostępności stosownych dokumentów oraz w pełni uwzględnia się w nich uwagi zgłoszone przez zainteresowane strony. Wyniki procesu selekcji są publikowane w celu poddania ich konsultacjom społecznym. Na tej podstawie zainteresowane państwa członkowskie ustanawiają wykaz inwestycji i przedkładają go Komisji do dnia 30 czerwca 2019 r.
Poprawka    99 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – punkt 6 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10 c – ustęp 3
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka 3.  Wartość planowanych inwestycji jest co najmniej równa wartości rynkowej bezpłatnych uprawnień, przy jednoczesnym uwzględnieniu potrzeby ograniczenia bezpośrednio z tym związanych podwyżek cen. Wartość rynkowa oznacza średnią cenę uprawnień na wspólnej platformie aukcyjnej w poprzednim roku kalendarzowym. 3.  Wartość planowanych inwestycji jest co najmniej równa wartości rynkowej bezpłatnych uprawnień, przy jednoczesnym uwzględnieniu potrzeby ograniczenia bezpośrednio z tym związanych podwyżek cen. Wartość rynkowa oznacza średnią cenę uprawnień na wspólnej platformie aukcyjnej w poprzednim roku kalendarzowym. Wsparcie może zostać przyznane do wysokości 75 % odpowiednich kosztów inwestycji.
Poprawka    100 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – punkt 6 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10 c – ustęp 6
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka 6.  Państwa członkowskie wymagają od wytwórców energii elektrycznej i operatorów sieci będących beneficjentami składania do 28 lutego każdego roku sprawozdania z realizacji wybranych inwestycji. Państwa członkowskie składają Komisji sprawozdania w tej sprawie, a Komisja podaje je do publicznej wiadomości.”; 6.  Państwa członkowskie wymagają od wytwórców energii i operatorów sieci będących beneficjentami składania do 31 marca każdego roku sprawozdania z realizacji wybranych inwestycji, w tym bilansu przydziału bezpłatnych uprawnień i poniesionych wydatków inwestycyjnych, rodzajów wspieranych inwestycji i sposobów, w jakie osiągnęły one cele wyznaczone w ust. 2 akapit pierwszy lit. b). Państwa członkowskie składają Komisji sprawozdania w tej sprawie, a Komisja podaje je do publicznej wiadomości. Państwa członkowskie i Komisja monitorują i analizują możliwości arbitrażu w odniesieniu do progu 10 mln EUR dla małych projektów, a także zapobiegają nieuzasadnionemu dzieleniu inwestycji na małe projekty, wykluczając wspieranie więcej niż jednej inwestycji w tej samej instalacji będącej beneficjentem.
Poprawka    101 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – punkt 6 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10 c – ustęp 6 a (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka   6a.  W przypadku uzasadnionego podejrzenia wystąpienia nieprawidłowości lub uchybienia państwa członkowskiego zgodnie z ust. 2–6 Komisja może wszcząć niezależne dochodzenie, w razie potrzeby korzystając z pomocy strony trzeciej, udzielanej w ramach umowy. Komisja bada również inne możliwe naruszenia, takie jak niewdrożenie trzeciego pakietu energetycznego. Dane państwo członkowskie ma obowiązek udzielenia wszelkich informacji inwestycyjnych i zapewnienia dostępu do materiałów, w tym dostępu do instalacji i terenów budowy, w zakresie koniecznym do przeprowadzenia tego dochodzenia. Komisja publikuje sprawozdanie z tego postępowania.
Poprawka    102 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – punkt 6 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10 c – ustęp 6 b (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka   6b.  W przypadku naruszenia unijnego prawa w dziedzinie klimatu i energii, w tym trzeciego pakietu energetycznego, lub kryteriów wyszczególnionych w niniejszym artykule Komisja może wymagać od danego państwa członkowskiego wstrzymania przydziału bezpłatnych uprawnień.
Poprawka    103 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – punkt 7 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10 d – ustęp 1 – akapit 1
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka 1. Fundusz mający na celu wspieranie inwestycji w modernizację systemów energetycznych oraz poprawę efektywności energetycznej w państwach członkowskich o PKB na mieszkańca poniżej 60 % średniej unijnej w 2013 r. zostaje ustanowiony na okres 2021–2030 i jest on finansowany zgodnie z art. 10. 1. Fundusz mający na celu wspieranie i przyciąganie inwestycji w modernizację systemów energetycznych, w tym systemów ciepłowniczych, oraz poprawę efektywności energetycznej w państwach członkowskich o PKB na mieszkańca poniżej 60 % średniej unijnej w 2013 r. zostaje ustanowiony na okres 2021–2030 i jest on finansowany zgodnie z art. 10.
Poprawka    104 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – punkt 7 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10 d – ustęp 1 – akapit 2
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka Wspierane inwestycje są spójne z celami niniejszej dyrektywy i Europejskiego Funduszu na rzecz Inwestycji Strategicznych. Wspierane inwestycje są zgodne z zasadami przejrzystości, niedyskryminacji, równego traktowania, należytego zarządzania finansami i oferują najlepszą relację jakości do ceny. Są one spójne z celami niniejszej dyrektywy, długoterminowymi unijnymi celami w dziedzinie klimatu i energii i celami Europejskiego Funduszu na rzecz Inwestycji Strategicznych oraz   (i)  przyczyniają się do oszczędności energii, wdrażania systemów energii odnawialnej, magazynowania energii oraz elektrycznych połączeń międzysystemowych, a także usprawnień w sektorach przesyłu i dystrybucji; w przypadku projektów związanych z wytwarzaniem energii elektrycznej łączne emisje CO2 na kilowatogodzinę wytworzoną w danej instalacji nie przekraczają 450 g ekwiwalentu CO2 po zakończeniu projektu. Do dnia 1 stycznia 2021 r. Komisja przyjmuje akt delegowany zgodnie z art. 30b w celu zmiany niniejszej dyrektywy poprzez określenie dla projektów dotyczących wytwarzania ciepła maksymalnej całkowitej emisji gazów cieplarnianych w przeliczeniu na kilowatogodzinę ciepła wytwarzanego w instalacji, która nie może zostać przekroczona.   (ii)  na podstawie analizy kosztów i korzyści, zapewniają wyraźne korzyści netto w zakresie redukcji emisji i osiągają wcześniej ustalony znaczący poziom redukcji emisji CO2;   (iii)  są dodatkowe, choć mogą zostać wykorzystane do osiągnięcia odpowiednich celów określonych w ramach polityki klimatyczno-energetycznej do roku 2030, stanowią wyraźną odpowiedź na potrzeby w zakresie wymiany i modernizacji i nie powodują rynkowego wzrostu zapotrzebowania na energię;   (iv)  nie przyczyniają się wytwarzania energii w instalacjach opalanych węglem ani wzrostu zależności od węgla.
Poprawka    105 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – punkt 7 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10 d – ustęp 1 – akapit 2 a (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka   Komisja na bieżąco prowadzi przeglądy wymogów określonych w niniejszym ustępie, uwzględniając strategię klimatyczną Europejskiego Banku Inwestycyjnego. Jeżeli w oparciu o postęp technologiczny co najmniej jeden wymóg staje się bezprzedmiotowy, Komisja przyjmuje akt delegowany zgodnie z art. 30b do 2024 r. w celu zmiany niniejszej dyrektywy poprzez przedstawienie nowych lub zaktualizowanych wymogów.
Poprawka    106 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – punkt 7 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10 d – ustęp 2
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka 2.  Fundusz finansuje także projekty inwestycyjne na małą skalę służące modernizacji systemów energetycznych i efektywności energetycznej. W tym celu rada inwestycyjna opracowuje wytyczne i kryteria wyboru inwestycji dotyczące takich projektów. 2.  Fundusz finansuje także projekty inwestycyjne na małą skalę służące modernizacji systemów energetycznych i efektywności energetycznej. W tym celu jego rada inwestycyjna opracowuje wytyczne inwestycyjne i kryteria wyboru inwestycji dotyczące takich projektów, zgodnie z celami niniejszej dyrektywy oraz z kryteriami określonymi w ust. 1. Wytyczne te i kryteria wyboru są podawane do publicznej wiadomości.   Do celów niniejszego ustępu projekt inwestycyjny na małą skalę oznacza projekt finansowany z pożyczek udzielanych przez krajowe banki prorozwojowe lub z dotacji, przyczyniający się do realizacji krajowego programu służącego osiągnięciu określonych celów zgodnych z założeniami funduszu na rzecz modernizacji, pod warunkiem że wykorzystuje się nie więcej niż 10 % udziału państw członkowskich określonego w załączniku IIb.
Poprawka    107 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – punkt 7 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10 d – ustęp 3 a (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka   3a.  Każde państwo członkowskie, które jest beneficjentem i które zdecydowało się na przejściowy przydział bezpłatnych uprawnień na mocy art. 10c, może przenieść te uprawnienia do swojego udziału w funduszu na rzecz modernizacji zgodnie z załącznikiem IIb i przydzielić je zgodnie z przepisami art. 10d.
Poprawka    108 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – punkt 7 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10 d – ustęp 4 – akapit 1
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka 4.  Funduszem zarządza rada inwestycyjna i komitet zarządzający, które składają się z przedstawicieli państw członkowskich będących beneficjentami, Komisji, EBI i trzech przedstawicieli wybieranych przez pozostałe państwa członkowskie na okres 5 lat. Rada inwestycyjna jest odpowiedzialna za ustalenie polityki inwestycyjnej na szczeblu Unii, odpowiednich instrumentów finansowania i kryteriów wyboru inwestycji. 4.  Państwa członkowskie będące beneficjentami odpowiadają za zarządzanie funduszem i wspólnie powołują radę inwestycyjną, w skład której wchodzi po jednym przedstawicielu każdego państwa członkowskiego będącego beneficjentem, Komisji, EBI oraz trzech obserwatorów z ramienia zainteresowanych stron (stowarzyszeń branżowych, związków zawodowych, organizacji pozarządowych). Rada inwestycyjna jest odpowiedzialna za ustalenie polityki inwestycyjnej na szczeblu Unii, zgodnie z wymogami określonymi w niniejszym artykule i spójnie z polityką Unii.   Powołuje się niezależną od rady inwestycyjnej radę konsultacyjną. Rada konsultacyjna składa się z trzech przedstawicieli państw członkowskich będących beneficjentami, trzech przedstawicieli państw członkowskich niebędących beneficjentami, przedstawiciela Komisji, przedstawiciela EBI i przedstawiciela Europejskiego Banku Odbudowy i Rozwoju, wybranych na okres pięciu lat. Przedstawiciele wchodzący w skład rady konsultacyjnej posiadają odpowiednie doświadczenie rynkowe na wysokim poziomie w dziedzinie konstruowania i finansowania projektów. Rada konsultacyjna udziela radzie inwestycyjnej porad i zaleceń w odniesieniu do kwalifikowalności projektów przy podejmowaniu decyzji w sprawie wyboru, inwestycji i finansowania, a także wsparcia w razie potrzeby dalszego rozwoju projektu. Komitet zarządzający jest odpowiedzialny za bieżące zarządzanie funduszem. Powołuje się komitet zarządzający. Komitet zarządzający jest odpowiedzialny za bieżące zarządzanie funduszem.
Poprawka    109 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – punkt 7 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10 d – ustęp 4 – akapit 2
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka Rada inwestycyjna wybiera przedstawiciela Komisji jako przewodniczącego. Rada inwestycyjna dąży do podejmowania decyzji w drodze konsensusu. Jeśli rada inwestycyjna nie jest w stanie zadecydować w drodze konsensusu w terminie wyznaczonym przez przewodniczącego, podejmuje ona decyzję zwykłą większością głosów. Rada inwestycyjna wybiera spośród swych członków przewodniczącego na roczną kadencję. Rada inwestycyjna dąży do podejmowania decyzji w drodze konsensusu. Rada konsultacyjna przyjmuje opinie zwykłą większością głosów.
Poprawka    110 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – punkt 7 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10 d – ustęp 4 – akapit 3
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka Komitet zarządzający składa się z przedstawicieli mianowanych przez radę inwestycyjną. Decyzje komitetu zarządzającego podejmowane są zwykłą większością głosów. Rada inwestycyjna, rada konsultacyjna i komitet zarządzający działają w sposób otwarty i przejrzysty. Protokoły posiedzeń obu rad są publikowane. Skład rady inwestycyjnej i rady konsultacyjnej jest publikowany, a życiorysy i oświadczenia majątkowe członków są podawane do wiadomości publicznej i regularnie aktualizowane. Rada inwestycyjna i rada konsultacyjna na bieżąco sprawdzają, czy nie dochodzi do konfliktu interesów. Co sześć miesięcy rada konsultacyjna przedstawia Parlamentowi Europejskiemu, Radzie i Komisji wykaz porad udzielonych w odniesieniu do projektów.
Poprawka    111 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – punkt 7 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10 d – ustęp 4 – akapit 4
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka Jeżeli EBI zaleca, aby nie finansowano inwestycji i przedstawi powody tego zalecenia, decyzja może zostać przyjęta jedynie większością dwóch trzecich głosów wszystkich członków za jej przyjęciem. Państwo członkowskie, w którym inwestycja będzie miała miejsce oraz EBI nie są uprawnione do głosowania w przedmiotowej sprawie. W odniesieniu do małych projektów finansowanych z pożyczek udzielanych przez krajowe banki prorozwojowe lub z dotacji, przyczyniających się do realizacji krajowego programu służącego osiągnięciu określonych celów zgodne z założeniami funduszu na rzecz modernizacji, pod warunkiem że w ramach programu wykorzystuje się nie więcej niż 10 % udziału państw członkowskich określonego w załączniku IIb, dwa poprzednie zdania nie mają zastosowania. Jeżeli EBI zaleci radzie konsultacyjnej, aby nie finansowano inwestycji, i przedstawi uzasadnienie, dlaczego inwestycja nie jest zgodna z polityką inwestycyjną przyjętą przez radę inwestycyjną i kryteriami wyboru określonymi w ust. 1, to opinię pozytywną można przyjąć jedynie większością dwóch trzecich głosów wszystkich członków. Państwo członkowskie, w którym inwestycja będzie miała miejsce, oraz EBI nie są uprawnione do głosowania w przedmiotowej sprawie.
Poprawka    112 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – punkt 7 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10 d – ustęp 5 – wprowadzenie
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka 5.  Państwa członkowskie będące beneficjentami składają komitetowi zarządzającemu coroczne sprawozdania dotyczące inwestycji finansowanych przez fundusz. Sprawozdanie, podawane do wiadomości publicznej, zawiera: 5.  Państwa członkowskie będące beneficjentami składają radzie inwestycyjnej i radzie konsultacyjnej coroczne sprawozdania dotyczące inwestycji finansowanych przez fundusz. Sprawozdanie, podawane do wiadomości publicznej, zawiera:
Poprawka    113 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – punkt 7 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10 d – ustęp 6
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka 6.  Każdego roku komitet zarządzający przedstawia Komisji sprawozdanie na temat doświadczeń z oceny i wyboru inwestycji. Komisja dokonuje przeglądu podstawy wyboru projektów do dnia 31 grudnia 2024 r. oraz, w stosownych przypadkach, przedstawia wnioski komitetowi zarządzającemu. 6.  Każdego roku rada konsultacyjna przedstawia Komisji sprawozdanie na temat doświadczeń z oceny i wyboru inwestycji. Komisja dokonuje przeglądu podstaw wyboru projektów do dnia 31 grudnia 2024 r. oraz, w stosownych przypadkach, przedstawia wnioski radzie inwestycyjnej i radzie konsultacyjnej.
Poprawka    114 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – punkt 7 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10 d – ustęp 7
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka 7.  Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktu delegowanego zgodnie z art. 23 w celu wykonania niniejszego artykułu.”; 7.  Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 30b w celu uzupełnienia niniejszej dyrektywy poprzez określenie szczegółowych ustaleń mających na celu skuteczne funkcjonowanie funduszu na rzecz modernizacji.
Poprawka    115 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – ustęp 1 – punkt 8 a (nowy) Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 11 – ustęp 1 – akapit 2 a (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka   8a)  w art. 11 ust. 1 dodaje się akapit trzeci w brzmieniu:   „Od 2021 r. państwa członkowskie dopilnowują również, by w trakcie każdego roku kalendarzowego każdy prowadzący instalację przekazywał informacje na temat działalności produkcyjnej na potrzeby korekty przydziału zgodnie z art. 10a ust. 7.”
Poprawka    116 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – punkt 8 b (nowy) Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 11 – ustęp 3 a (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka   8b)  w art. 11 dodaje się ustęp w brzmieniu:   „3a.  W przypadku uzasadnionego podejrzenia wystąpienia nieprawidłowości lub uchybienia państwa członkowskiego w odniesieniu do obowiązku przedstawienia wykazu i informacji określonych w ust. 1–3 Komisja może wszcząć niezależne postępowanie, w razie potrzeby korzystając z pomocy strony trzeciej, udzielanej w ramach umowy. Dane państwo członkowskie ma obowiązek udzielenia wszelkich informacji i zapewnienia dostępu do materiałów, w tym dostępu do instalacji i danych dotyczących produkcji, w zakresie koniecznym do przeprowadzenia tego postępowania. Komisja zapewnia taką samą poufność szczególnie chronionych informacji handlowych jak dane państwo członkowskie i publikuje sprawozdanie z postępowania.”
Uzasadnienie
Na mocy obowiązujących obecnie przepisów Komisja Europejska w pełni polega na informacjach przekazywanych przez państwo członkowskie. Jeśli jednak sprawozdawczość nie jest prowadzona prawidłowo lub wystąpią inne nieprawidłowości, naruszenie przepisów art. 10a ust. 1 do art. 10c może istotnie zaburzyć równe warunki działania dla gałęzi przemysłu i producentów energii w Unii. W tym kontekście uzasadnione jest zapewnienie Komisji możliwości niezależnego gromadzenia informacji.
Poprawka    117 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – punkt 10 a (nowy) Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 12 – ustęp 3 a
Obowiązujący tekst Poprawka   10a)  art. 12 ust. 3a otrzymuje brzmienie: „3a.  Obowiązek przedstawienia uprawnień do rozliczenia nie powstaje w związku z emisjami CO2 zweryfikowanym jako wychwycony i przetransportowany do stałego składowania do instalacji, dla której zezwolenie obowiązuje zgodnie z przepisami dyrektywy 2009/31/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie geologicznego składowania dwutlenku węgla1.” „3a.  Obowiązek przedstawienia uprawnień do rozliczenia nie powstaje w związku z emisjami zweryfikowanymi jako wychwycone i przetransportowane do stałego składowania do instalacji posiadającej zezwolenie obowiązujące zgodnie z przepisami dyrektywy 2009/31/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie geologicznego składowania dwutlenku węgla1 ani w związku z emisjami zweryfikowanymi jako wychwycone lub wykorzystane ponownie w zastosowaniach zapewniających trwałe związanie CO2 do celów wychwytywania i ponownego wykorzystania CO2.”
Poprawka    118 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – punkt 12 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 14 – ustęp 1
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka 12)  art. 14 ust. 1 akapit drugi otrzymuje brzmienie: 12)  art. 14 ust. 1 otrzymuje brzmienie: „Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktu delegowanego zgodnie z art. 23.”; „1.  Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 30b w celu uzupełnienia niniejszej dyrektywy poprzez określenie szczegółowych ustaleń mających na celu monitorowanie i raportowanie emisji oraz w stosownych przypadkach danych dotyczących działań, związanych z rodzajami działań wymienionymi w załączniku I, monitorowania i raportowania danych dotyczących tonokilometrów do celów wniosku na mocy art. 3e lub 3f, opierających się na zasadach monitorowania i raportowania określonych w załączniku IV i które w wymogach dotyczących monitorowania i raportowania dotyczących każdego gazu cieplarnianego określają potencjał danego gazu w zakresie powodowania globalnego efektu cieplarnianego.”;   „Do dnia 31 grudnia 2018 r. Komisja dostosuje obowiązujące przepisy w sprawie monitorowania i raportowania emisji zdefiniowane w rozporządzeniu Komisji (UE) 601/20121* w celu usunięcia barier regulacyjnych dla inwestycji w nowocześniejsze technologie niskoemisyjne takie jak wychwytywanie i wykorzystywanie dwutlenku węgla (CCU). Te nowe przepisy będą obowiązywać w odniesieniu do wszystkich technologii CCU od dnia 1 stycznia 2019 r.   Rozporządzenie to określa także uproszczone procedury monitorowania, raportowania i weryfikacji dla małych podmiotów uczestniczących w systemie.   ____________________   * Rozporządzenie Komisji (UE) nr 601/2012 z dnia 21 czerwca 2012 r. w sprawie monitorowania i raportowania w zakresie emisji gazów cieplarnianych zgodnie z dyrektywą 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. L 181 z 12.7.2012, s. 30).”
Uzasadnienie
Dostosowanie do TFUE. Treść tego artykułu odpowiada obecnemu brzmieniu aktu podstawowego z pewnymi dostosowaniami technicznymi.
Poprawka    119 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – punkt 13 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 15 – ustępy 4 oraz 5
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka 13)  art. 15 akapit piąty otrzymuje brzmienie: 13)  w art. 15 akapity czwarty i piąty otrzymują brzmienie: „Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktu delegowanego zgodnie z art. 23.”; Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 30b w celu uzupełnienia niniejszej dyrektywy poprzez ustanowienie szczegółowych ustaleń w sprawie weryfikacji raportów emisji w oparciu o zasady określone w załączniku V oraz w sprawie akredytacji audytorów i nadzoru nad nimi. Określa ona warunki akredytacji i jej cofnięcia, wzajemnego uznawania i wzajemnej oceny jednostek akredytujących, stosownie do sytuacji.”;
Uzasadnienie
Dostosowanie do TFUE. Treść tego artykułu odpowiada obecnemu brzmieniu aktu podstawowego z pewnymi dostosowaniami technicznymi.
Poprawka    120 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – punkt 13 a (nowy) Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 16 – ustęp 7
Obowiązujący tekst Poprawka   13a)  art. 16 ust. 7 otrzymuje brzmienie: 7.   W przypadku gdy do Komisji zostają skierowane wnioski takie jak te, o których mowa w ust. 5, informuje ona o tym pozostałe państwa członkowskie za pośrednictwem ich przedstawicieli w komitecie, o którym mowa w art. 23 ust. 1, zgodnie z regulaminem komitetu. 7.   W przypadku gdy do Komisji zostają skierowane wnioski takie jak te, o których mowa w ust. 5, informuje ona o tym pozostałe państwa członkowskie za pośrednictwem ich przedstawicieli w komitecie, o którym mowa w art. 30c ust. 1, zgodnie z regulaminem komitetu.
Uzasadnienie
Dostosowanie techniczne.
Poprawka    121 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – punkt 14 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 16 – ustęp 12
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka 12.  W odpowiednich przypadkach ustanawia się szczegółowe zasady dotyczące procedur, o których mowa w niniejszym artykule. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą określoną w art. 22a.”; 12.  W odpowiednich przypadkach ustanawia się szczegółowe zasady dotyczące procedur, o których mowa w niniejszym artykule. Akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 30c ust. 2.
Uzasadnienie
Dostosowanie do TFUE. Treść tego przepisu odpowiada aktualnemu brzmieniu aktu podstawowego.
Poprawka    122 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – punkt 15 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 19 – ustęp 3
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka 15)  art. 19 ust. 3 zdanie trzecie otrzymuje brzmienie: 15)  art. 19 ust. 3 otrzymuje brzmienie: „Obejmuje ono również przepisy mające na celu wprowadzenie w życie zasady wzajemnego uznawania uprawnień w umowach w celu powiązania systemów handlu uprawnieniami do emisji. „Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktu delegowanego zgodnie z art. 23.”; „3.  Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 30b w celu uzupełnienia niniejszej dyrektywy poprzez określenie szczegółowych ustaleń w sprawie ustanowienia znormalizowanego oraz zabezpieczonego systemu rejestrów w formie znormalizowanych elektronicznych baz danych zawierających wspólne elementy danych w celu prześledzenia wydania, posiadania, przeniesienia oraz anulowania uprawnień, w celu zapewnienia, odpowiednio, publicznego dostępu oraz poufności oraz w celu zapewnienia, że nie istnieją przeniesienia niezgodne z zobowiązaniami wynikającymi z Protokołu z Kioto. Akty delegowane zawierają również przepisy dotyczące wykorzystania i identyfikacji CER i ERU w EU ETS oraz monitorowania poziomu takiego wykorzystania. Akty te obejmują również przepisy mające na celu wprowadzenie w życie zasady wzajemnego uznawania uprawnień w umowach w celu powiązania systemów handlu uprawnieniami do emisji.”;
Uzasadnienie
Dostosowanie do TFUE. Treść tego artykułu odpowiada obecnemu brzmieniu aktu podstawowego z pewnymi dostosowaniami technicznymi.
Poprawka    123 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – punkt 15 a (nowy) Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 21 – ustęp 1
Obowiązujący tekst Poprawka   15a)  art. 21 ust. 1 otrzymuje brzmienie: „1.  Każdego roku państwa członkowskie przedkładają Komisji sprawozdanie w sprawie stosowania niniejszej dyrektywy. W sprawozdaniu tym zwraca się szczególną uwagę na uzgodnienia dotyczące przydziału uprawnień, funkcjonowania rejestrów, stosowania przepisów wykonawczych w zakresie monitorowania i raportowania oraz weryfikacji i akredytacji, jak również kwestie dotyczące przestrzegania przepisów niniejszej dyrektywy oraz statusu podatkowego uprawnień.” Pierwsze sprawozdanie jest przesyłane Komisji do dnia 30 czerwca 2005 r. Sprawozdanie sporządzone jest w oparciu o kwestionariusz lub projekt opracowany przez Komisję zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 6 dyrektywy 91/692/EWG. Kwestionariusz lub projekt przesyłany jest państwom członkowskim przynajmniej na sześć miesięcy przed upływem nieprzekraczalnego terminu na sporządzenie pierwszego sprawozdania. „1.  Każdego roku państwa członkowskie przedkładają Komisji sprawozdanie w sprawie stosowania niniejszej dyrektywy. W sprawozdaniu tym zwraca się szczególną uwagę na uzgodnienia dotyczące przydziału uprawnień, środków finansowych przyjętych na mocy art. 10a ust. 6, funkcjonowania rejestrów, stosowania przepisów wykonawczych w zakresie monitorowania i raportowania oraz weryfikacji i akredytacji, jak również kwestie dotyczące przestrzegania przepisów niniejszej dyrektywy oraz statusu podatkowego uprawnień. Pierwsze sprawozdanie jest przesyłane Komisji do dnia 30 czerwca 2005 r. Sprawozdanie to będzie opracowane na podstawie kwestionariusza lub konspektu sporządzonego przez Komisję zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 6 dyrektywy 91/692/EWG. Kwestionariusz lub projekt przesyłany jest państwom członkowskim przynajmniej na sześć miesięcy przed upływem nieprzekraczalnego terminu na sporządzenie pierwszego sprawozdania.
Uzasadnienie
Poprawka wzmacnia sprawozdawczość i przejrzystość w zakresie przestrzegania lub nieprzestrzegania przepisów we wszystkich sektorach.
Poprawka    124 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – punkt 15 b (nowy) Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 21 – ustęp 2 a (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka   15b)  w art. 21 dodaje się następujący ustęp:   „2a.  Sprawozdanie sporządzone z wykorzystaniem danych dostarczonych w ramach współpracy określonej w art. 18b zawiera wykaz operatorów podlegających wymogom niniejszej dyrektywy, którzy nie otworzyli rachunku w rejestrze.”
Uzasadnienie
O ile przestrzeganie przepisów przez operatorów lotniczych utrzymuje się ogólnie na wysokim poziomie, to istnieje szereg przypadków nieprzestrzegania przepisów, którym nadal należy zaradzić. Publikacja wykazu operatorów nieprzestrzegających przepisów przyspieszy egzekwowanie przepisów.
Poprawka    125 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – punkt 15 c (nowy) Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 21 – ustęp 3 a (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka   15c)  w art. 21 dodaje się ustęp w brzmieniu:   „3a.  W przypadku uzasadnionego podejrzenia wystąpienia nieprawidłowości lub uchybienia państwa członkowskiego zgodnie z ust. 1 Komisja może wszcząć niezależne dochodzenie, w razie potrzeby korzystając z pomocy strony trzeciej, udzielanej w ramach umowy. Państwo członkowskie ma obowiązek udzielenia wszelkich informacji i zapewnienia dostępu do materiałów, w tym dostępu do instalacji, w zakresie koniecznym do przeprowadzenia tego postępowania. Komisja publikuje sprawozdanie z tego postępowania.”
Uzasadnienie
Aby zapewnić równy poziom przestrzegania przepisów w całej Unii i równe szanse dla sektorów przemysłu uczestniczących w EU ETS, Komisji powinno przysługiwać prawo do przeprowadzenia niezależnego postępowania w przypadku podejrzeń, że władze krajowe nie zapewniają przestrzegania przepisów.
Poprawka    126 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – punkt 16 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 22 – ustęp 2
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka „Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktu delegowanego zgodnie z art. 23.”; Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 30b w celu zmiany niniejszej dyrektywy poprzez ustanowienie innych niż istotne elementów załączników do niniejszej dyrektywy, z wyjątkiem załącznika I, IIa i IIb.
Uzasadnienie
Dostosowanie do TFUE. Treść tego przepisu odpowiada aktualnemu brzmieniu aktu podstawowego.
Poprawka    127 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – punkt 17 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 22 a – nagłówek
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka 17)  dodaje się art. 22a w brzmieniu: 17)  dodaje się artykuł w brzmieniu: „Artykuł 22a „Artykuł 30c Procedura komitetowa” Procedura komitetowa”
Uzasadnienie
Zmiana numeracji dla ułatwienia porównywania.
Poprawka    128 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – punkt 18 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 23 – nagłówek
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka „Artykuł 23 „Artykuł 30b Wykonywanie przekazanych uprawnień” Wykonywanie przekazanych uprawnień”
Uzasadnienie
Zmiana numeracji dla ułatwienia porównywania.
Poprawka    129 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – punkt 19 – litera a Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 24 – ustęp 1 – akapit 1
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka „Państwa członkowskie mogą od 2008 r. stosować handel uprawnieniami do emisji zgodnie z przepisami niniejszej dyrektywy do działań oraz gazów cieplarnianych, które nie są wymienione w załączniku I, uwzględniając wszystkie odpowiednie kryteria, w szczególności skutki dla rynku wewnętrznego, potencjalne zakłócenia konkurencji, integralność środowiskową systemu wspólnotowego oraz wiarygodność planowanego systemu monitorowania oraz raportowania, pod warunkiem że włączenie takich działań oraz gazów cieplarnianych jest zatwierdzone przez Komisję. „Państwa członkowskie mogą od 2008 r. stosować handel uprawnieniami do emisji zgodnie z przepisami niniejszej dyrektywy do działań oraz gazów cieplarnianych, które nie są wymienione w załączniku I, uwzględniając wszystkie odpowiednie kryteria, w szczególności skutki dla rynku wewnętrznego, potencjalne zakłócenia konkurencji, integralność środowiskową EU ETS oraz wiarygodność planowanego systemu monitorowania i raportowania, pod warunkiem że włączenie takich działań oraz takich gazów cieplarnianych jest zatwierdzone przez Komisję. Każde takie jednostronne włączenie musi zostać zaproponowane i zatwierdzone nie później niż 18 miesięcy przed rozpoczęciem nowego okresu rozliczeniowego w ramach EU ETS.
Uzasadnienie
Państwa członkowskie mają możliwość rozszerzania zakresu EU ETS w celu dodania nowych gazów i sektorów. Wszelkie jednostronne włączenie w zakres EU ETS wymaga wyjaśnienia z dużym wyprzedzeniem przed rozpoczęciem etapu IV.
Poprawka    130 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – punkt 19 – litera a Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 24 – ustęp 1 – akapit 2
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka Zgodnie z aktami delegowanymi, do których przyjęcia Komisja jest uprawniona zgodnie z art. 23, jeżeli włączenie dotyczy działań i gazów cieplarnianych, które nie są wymienione w załączniku I.”; Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 30b w celu uzupełnienia niniejszej dyrektywy poprzez ustanowienie szczegółowych ustaleń w sprawie zatwierdzania włączenia działań i gazów cieplarnianychokreślonych w akapicie pierwszym, do systemu handlu uprawnieniami, jeżeli włączenie dotyczy działań i gazów cieplarnianych, które nie są wymienione w załączniku I.
Uzasadnienie
Dostosowanie do TFUE. Treść tego artykułu odpowiada obecnemu brzmieniu aktu podstawowego z pewnymi dostosowaniami technicznymi.
Poprawka    131 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – punkt 19 – litera b Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 24 – ustęp 3
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka b)  ust. 3 akapit drugi otrzymuje brzmienie: b)  ust. 3 otrzymuje brzmienie: „Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktów delegowanych dotyczących takiego rozporządzenia w sprawie monitorowania i raportowania emisji oraz danych dotyczących działań zgodnie z art. 23.”; „3.  Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 30b w celu uzupełnienia niniejszej dyrektywy poprzez określenie szczegółowych ustaleń w sprawie monitorowania oraz raportowania emisji dotyczących działań, instalacji i gazów cieplarnianych, które nie są wymienione łącznie w załączniku I, jeżeli to monitorowanie i raportowanie może zostać przeprowadzone z wystarczającą dokładnością.”;
Uzasadnienie
Dostosowanie do TFUE. Treść tego artykułu odpowiada obecnemu brzmieniu aktu podstawowego z pewnymi dostosowaniami technicznymi.
Poprawka    132 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – punkt 20 – litera a Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 24 a – ustęp 1 – akapity 1 oraz 2
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka a)  ust. 1 akapit drugi otrzymuje brzmienie: a)  w ust. 1 akapity pierwszy i drugi otrzymują brzmienie: „Środki takie są zgodne z aktami przyjętymi zgodnie z art. 11b ust. 7. „Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktu delegowanego zgodnie z art. 23.”; „1.  Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 30b w celu uzupełnienia niniejszej dyrektywy poprzez określenie – w uzupełnieniu przepisów art. 24 dotyczących włączania – szczegółowych ustaleń w sprawie wydawania uprawnień lub jednostek w związku z projektami zarządzanymi przez państwa członkowskie, które to projekty zmniejszają emisje gazów cieplarnianych nieobjętych EU ETS.”;
Uzasadnienie
Dostosowanie do TFUE. Treść tego artykułu odpowiada obecnemu brzmieniu aktu podstawowego z pewnymi dostosowaniami technicznymi.
Poprawka    133 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – punkt 22 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 25 a – ustęp 1
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka 1. „W przypadku gdy państwo trzecie przyjmuje środki mające na celu zmniejszenie wpływu lotów rozpoczynających się w tym państwie i kończących się we Wspólnocie na zmiany klimatu, Komisja, po przeprowadzeniu konsultacji z tym państwem trzecim i z państwami członkowskimi w ramach komitetu, o którym mowa w art. 23 ust. 1, rozważa dostępne rozwiązania zapewniające optymalną interakcję systemu wspólnotowego i środków tego państwa. 1. W przypadku gdy państwo trzecie przyjmuje środki mające na celu zmniejszenie wpływu lotów rozpoczynających się w tym państwie i kończących się w Unii na zmiany klimatu, Komisja, po przeprowadzeniu konsultacji z tym państwem trzecim i z państwami członkowskimi w ramach komitetu, o którym mowa w art. 30c ust. 1, rozważa dostępne rozwiązania zapewniające optymalną interakcję EU ETS i środków tego państwa trzeciego. W razie konieczności Komisja może przyjąć zmiany, tak by loty rozpoczynające się w danym państwie trzecim zostały wyłączone z działań lotniczych wymienionych w załączniku I lub by przewidzieć jakiekolwiek inne zmiany w działaniach lotniczych wymienionych w załączniku I wymagane zgodnie z umową, o której mowa w akapicie czwartym. Komisja jest uprawniona do przyjmowania takich zmian zgodnie z art. 23.”; W razie konieczności Komisja może przedłożyć Parlamentowi Europejskiemu i Radzie wniosek ustawodawczy, tak by loty rozpoczynające się w danym państwie trzecim zostały wyłączone z działań lotniczych wymienionych w załączniku I lub by przewidzieć jakiekolwiek inne zmiany w działaniach lotniczych wymienionych w załączniku I wymagane zgodnie z taką umową.
Poprawka    134 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – punkt 22 a (nowy) Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 27 – ustęp 1
Obowiązujący tekst Poprawka   22a)  art. 27 ust. 1 otrzymuje brzmienie: „1. „Państwa członkowskie mogą, po przeprowadzeniu konsultacji z prowadzącym instalację, wyłączyć z zakresu systemu wspólnotowego instalacje, w przypadku których raportowane do właściwego organu emisje, z wyłączeniem emisji z biomasy, w każdym z trzech lat poprzedzających powiadomienie na mocy lit. a) wynosiły mniej niż 25 000 ton ekwiwalentu dwutlenku węgla i które podczas spalania mają nominalną moc cieplną poniżej 35 MW oraz które są objęte środkami prowadzącymi do równoważnego wkładu na rzecz redukcji emisji, jeżeli dane państwo członkowskie spełnia następujące warunki: „1. Państwa członkowskie mogą, po przeprowadzeniu konsultacji z prowadzącym instalację i po uzyskaniu jego zgody, wyłączyć z zakresu EU ETS instalacje obsługiwane przez MŚP, w przypadku których raportowane do właściwego organu emisje, z wyłączeniem emisji z biomasy, w każdym z trzech lat poprzedzających powiadomienie na mocy lit. a) wynosiły mniej niż 50 000 ton ekwiwalentu dwutlenku węgla oraz które są objęte środkami prowadzącymi do równoważnego wkładu na rzecz redukcji emisji, jeżeli dane państwo członkowskie spełnia następujące warunki: a)  powiadamia Komisję o każdej tego rodzaju instalacji, określając zastosowane w odniesieniu do tej instalacji równoważne środki prowadzące do równoważnego wkładu na rzecz redukcji emisji, przed przedłożeniem wykazu instalacji zgodnie z art. 11 ust. 1, a najpóźniej w chwili przekazania tego wykazu Komisji; a)  powiadamia Komisję o każdej tego rodzaju instalacji, określając zastosowane w odniesieniu do tej instalacji równoważne środki prowadzące do równoważnego wkładu na rzecz redukcji emisji oraz opisując, w jaki sposób środki te nie spowodują wyższych kosztów przestrzegania przepisów w odniesieniu do takich instalacji, przed przedłożeniem wykazu instalacji zgodnie z art. 11 ust. 1, a najpóźniej w chwili przekazania tego wykazu Komisji; b)  potwierdza, że stosowane są uzgodnienia w zakresie monitorowania mające na celu ocenę, czy w którymkolwiek roku kalendarzowym emisje z jakichkolwiek instalacji wyniosły 25 000 lub więcej ton ekwiwalentu dwutlenku węgla, z wyłączeniem emisji z biomasy. Państwa członkowskie mogą umożliwić stosowanie uproszczonych środków monitorowania, raportowania oraz weryfikacji w odniesieniu do instalacji, których roczna średnia wielkość zweryfikowanych emisji w latach 2008–2010 wynosi poniżej 5000 ton rocznie, zgodnie z art. 14; b)  potwierdza, że stosowane są uzgodnienia w zakresie monitorowania mające na celu ocenę, czy w którymkolwiek roku kalendarzowym emisje z jakichkolwiek instalacji wyniosły 50 000 lub więcej ton ekwiwalentu dwutlenku węgla, z wyłączeniem emisji z biomasy. Państwa członkowskie umożliwiają, na wniosek prowadzącego instalację, stosowanie uproszczonych środków monitorowania, raportowania oraz weryfikacji w odniesieniu do instalacji, których roczna średnia wielkość zweryfikowanych emisji w latach 2008–2010 wynosi poniżej 5000 ton rocznie, zgodnie z art. 14; c)  potwierdza, że jeżeli jakakolwiek instalacja w którymkolwiek roku kalendarzowym wyemituje 25 000 lub więcej ton ekwiwalentu dwutlenku węgla, z wyłączeniem emisji z biomasy, lub jeżeli środki mające zastosowanie do tej instalacji i prowadzące do równoważnego wkładu na rzecz redukcji emisji, przestaną obowiązywać, instalacja zostanie ponownie włączona do systemu wspólnotowego; c)  potwierdza, że jeżeli jakakolwiek instalacja w którymkolwiek roku kalendarzowym emituje 50 000 lub więcej ton ekwiwalentu dwutlenku węgla, z wyłączeniem emisji z biomasy, lub jeżeli środki mające zastosowanie do tej instalacji i prowadzące do równoważnego wkładu na rzecz redukcji emisji, przestaną obowiązywać, instalacja zostanie ponownie włączona do EU ETS; d)  publikuje informacje, o których mowa w lit. a), b) i c), w celu umożliwienia opinii publicznej wyrażenia swojego stanowiska na ich temat. d)  informacje, o których mowa w lit. a), b) i c), są podawane do wiadomości publicznej.   Szpitale również mogą zostać wyłączone, jeżeli podejmą równoważne środki. ” Szpitale również mogą zostać wyłączone, jeżeli podejmą równoważne środki.”
Poprawka    135 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – punkt 22 b (nowy) Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 27 a (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka   22b)  dodaje się artykuł w brzmieniu:   „Artykuł 27a   Wyłączenie małych instalacji nieobjętych równoważnymi środkami   1.  Państwa członkowskie mogą, po przeprowadzeniu konsultacji z operatorem, wyłączyć z zakresu EU ETS instalacje, w przypadku których raportowane do właściwego organu emisje, z wyłączeniem emisji z biomasy, w każdym z trzech lat poprzedzających powiadomienie na mocy lit. a) wynosiły mniej niż 50 000 ton ekwiwalentu dwutlenku węgla, jeżeli dane państwo członkowskie spełnia następujące warunki:   a)  powiadomi Komisję o każdej tego rodzaju instalacji przed przedłożeniem wykazu instalacji zgodnie z art. 11 ust. 1, a najpóźniej w chwili przedstawienia tego wykazu Komisji;   b)  potwierdzi, że stosowane są rozwiązania monitorujące w celu oceny, czy w którymkolwiek roku kalendarzowym emisje z jakichkolwiek instalacji wyniosły 5 000 lub więcej ton ekwiwalentu dwutlenku węgla, z wyłączeniem emisji z biomasy;   c)  potwierdzi, że jeżeli jakakolwiek instalacja w którymkolwiek roku kalendarzowym emituje 5 000 lub więcej ton ekwiwalentu dwutlenku węgla, z wyłączeniem emisji z biomasy, instalacja zostanie ponownie włączona do EU ETS, chyba że ma zastosowanie art. 27;   d)  informacje, o których mowa w lit. a), b) i c), są podawane do wiadomości publicznej.   2.  Jeśli instalacja zostaje ponownie włączona do EU ETS na mocy ust. 1 lit. c), wszelkie uprawnienia wydane na mocy art. 10a przyznawane są poczynając od roku ponownego włączenia. Uprawnienia wydane tym instalacjom są odliczane od liczby uprawnień, które mają być sprzedane na aukcji na mocy art. 10 ust. 2 przez państwo członkowskie, w którym instalacja się znajduje.
Poprawka    136 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – punkt 22 c (nowy) Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 29
Obowiązujący tekst Poprawka   22c) w art. 29 wprowadza się następujące zmiany: „Sprawozdanie w celu zapewnienia lepszego funkcjonowania rynku uprawnień do emisji dwutlenku węgla „Sprawozdanie w celu zapewnienia lepszego funkcjonowania rynku uprawnień do emisji dwutlenku węgla Jeżeli w oparciu o regularne sprawozdania dotyczące rynku uprawnień do emisji dwutlenku węgla, o których mowa w art. 10 ust. 5, Komisja posiada dowody na to, że rynek uprawnień do emisji dwutlenku węgla nie działa prawidłowo, przedstawia ona sprawozdanie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie. W stosownych przypadkach do sprawozdania mogą być dołączone wnioski mające na celu zwiększenie przejrzystości rynku uprawnień do emisji dwutlenku węgla oraz przewidujące środki mające na celu poprawę jego funkcjonowania.” Jeżeli w oparciu o regularne sprawozdania dotyczące rynku uprawnień do emisji dwutlenku węgla, o których mowa w art. 10 ust. 5, Komisja posiada dowody na to, że rynek uprawnień do emisji dwutlenku węgla nie działa prawidłowo, przedstawia ona sprawozdanie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie. Sprawozdanie to zawiera sekcję poświęconą interakcji między EU ETS a innymi unijnymi i krajowymi strategiami politycznymi dotyczącymi klimatu i energii w odniesieniu do wielkości redukcji emisji, opłacalności takich strategii i ich wpływu na popyt na uprawnienia w ramach EU ETS. W stosownych przypadkach do sprawozdania mogą być dołączone wnioski ustawodawcze mające na celu zwiększenie przejrzystości EU ETS i uwzględniające zdolność do wnoszenia wkładu w realizację unijnych celów klimatyczno-energetycznych wyznaczonych na 2030 i 2050 r. oraz poprawę funkcjonowania EU ETS, w tym środki, które wezmą pod uwagę wpływ dodatkowych ogólnounijnych strategii politycznych w zakresie energii i klimatu na równowagę pomiędzy podażą a popytem EU ETS.”;
Poprawka    137 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – punkt 22 d (nowy) Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 30 a (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka   22d)  dodaje się artykuł w brzmieniu:   „Artykuł 30a   Korekty w związku z globalnym przeglądem zgodnie z UNFCCC i porozumieniem paryskim   W ciągu sześciu miesięcy od dialogu pomocniczego na mocy UNFCCC w 2018 r. Komisja publikuje komunikat oceniający spójność unijnych przepisów w zakresie zmiany klimatu z celami porozumienia paryskiego. W szczególności w komunikacie analizuje się rolę i adekwatność EU ETS w osiąganiu celów porozumienia paryskiego.   W ciągu sześciu miesięcy od globalnej oceny w 2023 r. i kolejnych ocen po tej dacie Komisja przedkłada sprawozdanie oceniające konieczność dostosowania działań Unii związanych ze zmianą klimatu.   W sprawozdaniu należy przeanalizować dostosowania EU ETS w kontekście globalnych wysiłków na rzecz łagodzenia zmiany klimatu i wysiłków podejmowanych przez inne największe gospodarki. W sprawozdaniu tym ocenia się w szczególności potrzebę wprowadzenia bardziej restrykcyjnych ograniczeń emisji, konieczność dostosowania przepisów dotyczących ucieczki emisji, a także ewentualną potrzebę dodatkowych środków i narzędzi polityki niezbędnych do realizacji zobowiązań w zakresie emisji gazów cieplarnianych w Unii i państwach członkowskich.   W sprawozdaniu uwzględnia się ryzyko ucieczki emisji, konkurencyjność europejskiego przemysłu, inwestycje w Unii i politykę Unii w zakresie uprzemysłowienia.   Do sprawozdania dołącza się w razie potrzeby wniosek ustawodawczy, i w takim przypadku Komisja publikuje jednocześnie pełną ocenę skutków regulacji”.
Poprawka    138 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – punkt 22 e (nowy) Dyrektywa 2003/87/WE Załącznik I – ustęp 3
Obowiązujący tekst Poprawka   22e)  w załączniku I pkt 3 otrzymuje brzmienie: „3.  Gdy w celu podjęcia decyzji o włączeniu instalacji do systemu wspólnotowego przeprowadzane są obliczenia dotyczące całkowitej nominalnej mocy cieplnej instalacji, uwzględnia się sumę nominalnej mocy cieplnej wszystkich jednostek technicznych stanowiących część instalacji, w których dochodzi do spalania paliwa. Jednostki takie mogą obejmować wszystkie rodzaje kotłów, palników, turbin, ogrzewaczy, pieców, spalarni, pieców do kalcynacji, pieców do prażenia, osuszaczy, silników, ogniw paliwowych, urządzeń do spalania z wykorzystaniem pętli chemicznej, pochodni gazowych oraz urządzeń do wychwytywania termalnego lub katalitycznego po spalaniu. W obliczeniach tych nie uwzględnia się jednostek o nominalnej mocy cieplnej poniżej 3 MW oraz jednostek wykorzystujących wyłącznie biomasę. »Jednostki wykorzystujące wyłącznie biomasę« obejmują jednostki wykorzystujące paliwa kopalne wyłącznie podczas rozruchu lub wyłączeń.”; „3.  Gdy w celu podjęcia decyzji o włączeniu instalacji do EU ETS przeprowadzane są obliczenia dotyczące całkowitej nominalnej mocy cieplnej instalacji, uwzględnia się sumę nominalnej mocy cieplnej wszystkich jednostek technicznych stanowiących część instalacji, w których dochodzi do spalania paliwa. Jednostki takie mogą obejmować wszystkie rodzaje kotłów, palników, turbin, ogrzewaczy, pieców, spalarni, pieców do kalcynacji, pieców do prażenia, osuszaczy, silników, ogniw paliwowych, urządzeń do spalania z wykorzystaniem pętli chemicznej, pochodni gazowych oraz urządzeń do wychwytywania termalnego lub katalitycznego po spalaniu. W obliczeniach tych nie uwzględnia się jednostek o nominalnej mocy cieplnej poniżej 3 MW, jednostek rezerwowych i awaryjnych wykorzystywanych wyłącznie do produkcji energii elektrycznej przeznaczonej do zużycia w miejscu wytwarzania w razie awarii sieci energii elektrycznej oraz jednostek wykorzystujących wyłącznie biomasę. »Jednostki wykorzystujące wyłącznie biomasę« obejmują jednostki wykorzystujące paliwa kopalne wyłącznie podczas rozruchu lub wyłączeń.”;
Poprawka    139 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 a (nowy) Decyzja (UE) 2015/1814 Artykuł 1 – ustęp 5 – akapity 1 a oraz 1 b (nowe)
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka   Artykuł 1a   W decyzji (UE) 2015/1814 wprowadza się następujące zmiany:   w art. 1 ust. 5 do akapitu pierwszego dodaje się akapity w brzmieniu:   „Na zasadzie odstępstwa, do momentu przeglądu, o którym mowa w art. 3, wartości procentowe określone w niniejszym akapicie należy podwoić. W przeglądzie uwzględnia się dwukrotne zwiększenie umieszczonych uprawnień aż do przywrócenia równowagi na rynku.   Ponadto w ramach przeglądu wprowadza się maksymalną wysokość rezerwy stabilności rynkowej i, w stosownych przypadkach, przeglądowi towarzyszy wniosek ustawodawczy.”
Uzasadnienie
Wskaźnik umieszczania uprawnień w rezerwie stabilności rynkowej powinien zostać podwojony dla pierwszych czterech lat działalności.

• [1] Dz.U. C 71 z 24.2.2016, s. 57.
• [2] Dz.U. C 240 z 1.7.2016, s. 62.

UZASADNIENIE

Wprowadzenie

W dniu 15 lipca 2015 r. Komisja Europejska opublikowała wniosek w sprawie etapu 4 systemu ETS. Celem wniosku jest osiągnięcie redukcji emisji gazów cieplarnianych w UE do 2030 r. o co najmniej 40 %, chroniąc jednocześnie europejski przemysł przed ryzykiem ucieczki emisji i promując innowacje i modernizację w europejskim sektorze przemysłowym i energetycznym w dekadzie rozpoczynającej się w 2020 r.[1] Wniosek jest rezultatem konkluzji Rady Europejskiej, która obradowała w dniach 23 i 24 października 2014 r. i która określiła wytyczne dotyczące tego, jak należy te cele osiągnąć.[2]

Sprawozdawca popiera wniosek Komisji Europejskiej jako element realizowanego obecnie unijnego pakietu klimatyczno-energetycznego do roku 2030. Sprawozdawca uważa, że rynkowy mechanizm jakim jest ETS to najbardziej opłacalny sposób realizacji naszych zobowiązań związanych ze zmianą klimatu i stwierdza z zadowoleniem, że ustalanie cen uprawnień do emisji dwutlenku węgla rozszerza się na cały świat.

Przy sporządzaniu sprawozdania sprawozdawca blisko współpracował z kontrsprawozdawcami, ich pracownikami i doradcami i pragnie im tu podziękować za ich cenny wkład w jego pracę. Sprawozdawca pragnie także podziękować w tym miejscu Komisji Europejskiej za stałe i aktywne zaangażowanie.

Zamierzenia

Sprawozdawca z zadowoleniem przyjmuje nowy współczynnik linearnej redukcji wynoszący 2,2 % i uważa, że stanowi on minimalną wartość, o jaką ogólna liczba uprawnień powinna spadać rocznie w trakcie etapu IV.

W dniu 12 grudnia kraje świata zawarły porozumienie paryskie, w którym zobowiązały się do powstrzymania wzrostu temperatury na świecie o zdecydowanie mniej niż dwa stopnie, przyznając jednocześnie, że poziom 1,5 stopnia lepiej przyczyniłby się do zwalczania najgorszych skutków zmiany klimatu.[3] Sprawozdawca uważa, że kluczowe jest, aby ETS był w stanie odzwierciedlić porozumienie paryskie i proponuje, co następuje:

a)  nowa klauzula przeglądowa zlecająca Komisji Europejskiej dokonywanie przeglądu współczynnika linearnej redukcji, a w razie potrzeby przedłożenie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie wniosku po pierwszej ocenie stosowania porozumienia w 2023 r.

Mając świadomość, że nakładające się polityka klimatyczna i energetyczna UE, a także jednostronne środki krajowe służące redukcji mocy wytwórczych energii elektrycznej mogą podważyć skuteczność ETS i spowodować zakłócenia na rynku, sprawozdawca proponuje także, co następuje:

a)  w ramach corocznego przeglądu funkcjonowania ETS Komisja powinna uwzględnić wpływ nakładających się strategii politycznych UE i w razie potrzeby przedstawić wniosek Parlamentowi Europejskiemu i Radzie;

b)  co dwa lata państwa członkowskie mogą przenieść do rezerwy stabilności rynkowej pewną liczbę uprawnień równą liczbie uprawnień powiązanych z mocą elektryczną, która zeszła z sieci w tym okresie.

Ucieczka emisji

Ponieważ ambicje w zakresie zmian klimatu wciąż rosną, bezpłatne uprawnienia staną się coraz rzadsze. Sprawozdawca uważa, że kluczowe jest zapewnienie odpowiedniej ochrony branżom przemysłowym zagrożonym ucieczką emisji, ale dostrzega potrzebę dalszej koncentracji tej ochrony dzięki zapewnieniu realistycznych wskaźników i unikaniu stosowania zawyżonego międzysektorowego współczynnika korygującego. Sprawozdawca proponuje w związku z powyższym, co następuje:

a)  bardziej skoncentrowany przydział bezpłatnych uprawnień w oparciu o wynik pomnożenia intensywności handlu z krajami trzecimi danego sektora lub podsektora przez jego intensywność emisji;

b)  jakościowa ocena wszystkich sektorów w ramach 10 % wyższej kategorii bezpłatnego przydziału;

c)  nowa stopa redukcji wskaźnika w wysokości 0,3 % dla uwzględnienia branż, które nie mogą osiągnąć pułapu rocznej redukcji w wysokości 0,5 %;

d)  nie więcej niż 2 punkty procentowe udziału przeznaczonego do sprzedaży na aukcji zostanie przeniesione do bezpłatnych uprawnień, aby poprawić międzysektorowy współczynnik korygujący, o ile ma on zastosowanie;

e)  Komisja może oceniać sektory lub podsektory na bardziej zagregowanym lub zdezagregowanym poziomie, a nie tylko na poziomie NACE-4.

Koszty pośrednie

Sprawozdawca uważa za zakłócenie rynku sytuację, gdy niektóre państwa członkowskie kompensują koszty pośrednie, a niektóre nie. Ponadto sprawozdawca uważa, że tego zakłócenia należy unikać. Pojawia się tu jednak problem prawny. Wobec faktu, że zmuszanie państw członkowskich do wykorzystywania pomocy państwa stoi w sprzeczności z traktatami sprawozdawca powrócił do obecnego brzmienia, a mianowicie, że państwo członkowskie „może” kompensować, w oczekiwaniu na dalsze dyskusje z kontrsprawozdawcami i ekspertami prawnymi.

Bardziej dynamiczny przydział

Zgodnie z obowiązującymi przepisami przydział może się zmienić tylko, jeśli nastąpi 50-procentowa zmiana w poziomie produkcji. Spowodowało to zbyt niskie przydziały w niektórych sektorach i nadzwyczajne zyski w innych. Aby temu zaradzić, sprawozdawca proponuje:

a)  zmianę przydziału, w sytuacji gdy następuje 10 % spadek lub wzrost produkcji danej instalacji.

Uproszczenie

Koszty i obciążenie administracyjne ETS są najwyższe dla tych, którzy mają najmniejsze możliwości, by im sprostać. Dostrzegając, że istnieje silne dążenie do redukcji obciążenia administracyjnego branży przemysłowej, sprawozdawca proponuje, co następuje:

a)  próg dla małych podmiotów uczestniczących w systemie zostanie podniesiony z 25 000 ton CO2 do 50 000 ton CO2;

b)  bardzo małe podmioty uczestniczące w systemie poniżej 5000 ton CO2 powinny mieć możliwość wyłączenia z ETS bez żadnych równoważnych środków.

Fundusz na rzecz innowacji

Ponadto branże przemysłowe muszą być w stanie wprowadzać innowacje zmierzające do obniżenia emisji w przyszłości. Ponieważ ambicje ETS rosną i limity naszej emisji gazów cieplarnianych spadają, bardzo istotne jest, aby pojawiły się nowe technologie, od których zależy konkurencyjność europejskiego przemysłu i ochrona miejsc pracy. Sprawozdawca zaproponował w związku z tym kilka zmian w funduszu na rzecz innowacji:

a)  połowa funduszu na rzecz innowacji będzie pochodzić z udziału przeznaczonego do sprzedaży na aukcji;

b)  fundusz na rzecz innowacji zostanie zasilony 150 mln nieprzydzielonych uprawnień;

c)  nie więcej niż 75 % kosztów projektów otrzyma wsparcie;

d)  60 % dofinansowania nie musi być zależne od zweryfikowanych redukcji emisji;

e)  projekty otrzymają dofinansowanie według z góry określonych celów pośrednich.

Fundusz na rzecz modernizacji

Sprawozdawca uważa, że zgodnie z konkluzjami Rady z października 2014 r. fundusz na rzecz modernizacji powinien być zarządzany głównie przez państwa członkowskie będące beneficjentami, przy udziale EBI i Komisji Europejskiej. Ponadto sprawozdawca uważa, że kryteria inwestycyjne i zasady funkcjonowania funduszu powinny być jak najbardziej przejrzyste. Sprawozdawca proponuje, co następuje:

a)  próg dla małych projektów wyniesie 20 mln euro;

b)  państwa członkowskie opracują przepisy krajowe i kryteria wyboru dla małych projektów, a te przepisy i kryteria będą podlegać konsultacjom społecznym;

c)  rada inwestycyjna będzie się składać z przedstawicieli państw członkowskich będących beneficjentami, EBI i Komisji;

d)  kryteria wyboru rady inwestycyjnej będą poddane konsultacjom społecznym.

Artykuł 10c

Sprawozdawca z zadowoleniem przyjmuje wybranie konkurencyjnej procedury przetargowej w przypadku projektów realizowanych za pośrednictwem art. 10c i przyznaje, że dzięki konkurencji uzyska się najlepszą cenę. Mimo że zasadniczo akceptuje wniosek Komisji, sprawozdawca proponuje, co następuje:

a)  próg dla konkurencyjnej procedury przetargowej wyniesie 20 mln euro;

b)  produkcja ciepła i energii elektrycznej w układzie kogeneracji kwalifikuje się do otrzymania wsparcia.

• [1]  http://ec.europa.eu/clima/policies/ets/revision/index_en.htm
• [2]  http://data.consilium.europa.eu/doc/document/ST-169-2014-INIT/pl/pdf
• [3]  https://unfccc.int/resource/docs/2015/cop21/eng/l09r01.pdf

OPINIA MNIEJSZOŚCI

zgodnie z art. 56 ust. 3 Regulaminu

Mireille D'Ornano

Nasza grupa nie popiera tej reformy, którą uważamy za zbyt ryzykowną, pomimo dobrych intencji, na które się powołuje, z punktu widzenia środowiska naturalnego. Ograniczenie emisji gazów cieplarnianych jest godne pochwały, ale nie powinno się odbywać kosztem naszych miejsc pracy w przemyśle. Odpowiednie sektory, takie jak przemysł stalowy, są już poddane bezlitosnej konkurencji międzynarodowej ze strony krajów takich jak Chiny. Mimo że zajmują ważne miejsce w tym sektorze, państwa te postępują nieuczciwie z punktu widzenia ochrony środowiska. Ponadto w sprawozdaniu przewiduje się coraz większe wzmacnianie uprawnień Komisji Europejskiej ze szkodą dla suwerennych państw członkowskich. Nie akceptujemy również ledwo ukrytego naruszania kompetencji Międzynarodowej Organizacji Morskiej i Organizacji Międzynarodowego Lotnictwa Cywilnego, które wynika z chęci włączenia sektora morskiego i lotnictwa do systemu handlu emisjami. Decyzje takie, aby były uprawnione i skuteczne, powinny być podejmowane przez wszystkie państwa, na poziomie światowym. Unia Europejska nie może ma w żadnym wypadku ingerować w te organizacje ani próbować je zastępować. Ze wspomnianych wyżej powodów będziemy głosować przeciwko sprawozdaniu.

OPINIA Komisji Przemysłu, Badań Naukowych i Energii (*) (10.11.2016)

dla Komisji Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności

w sprawie wniosku dotyczącego dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającej dyrektywę 2003/87/WE w celu wzmocnienia racjonalnych pod względem kosztów redukcji emisji oraz inwestycji niskoemisyjnych
(COM(2015)0337 – C8-0190/2015 – 2015/0148(COD))

Sprawozdawca komisji opiniodawczej (*): Fredrick Federley

(*)  Zaangażowana komisja – art. 54 Regulaminu

ZWIĘZŁE UZASADNIENIE

Świat zmierza w kierunku gospodarki niskoemisyjnej, a przyjęte w ubiegłym roku porozumienie klimatyczne z Paryża nadało temu nieodwracalny charakter. Porozumienie to ustanawia ambitne cele, a UE powinna dotrzymać złożonych obietnic. Równie duże znaczenie ma wykorzystanie ogromnych możliwości związanych z przekształceniem naszej gospodarki w gospodarkę niskoemisyjną.

Europa ma ponad dziesięcioletnie doświadczenie w prowadzeniu unijnego systemu handlu uprawnieniami do emisji (EU ETS). EU ETS to największy światowy program limitowania i handlu obejmujący ponad 11 000 elektrowni i instalacji przemysłowych. Z powodzeniem wprowadził on problem zmiany klimatu do programu działań przedsiębiorstw przez ustanowienie opłat za emisję dwutlenku węgla, co pomogło stymulować inwestycje w technologie niskoemisyjne. Rządy państw i sektor prywatny podkreślają potrzebę funkcjonowania rynków emisji na całym świecie jako narzędzia zapewniającego konkurencyjność, zachęcającego do innowacji i prowadzącego do istotnych redukcji ilości emisji. Rosnąca grupa państw, w tym zwłaszcza Chiny, korzysta lub będzie korzystać z rynków emisji, by osiągnąć swoje cele w dziedzinie klimatu.

W lipcu 2015 r. Komisja przedstawiła wniosek dotyczący przeglądu dyrektywy w sprawie EU ETS, aby osiągnąć unijny cel redukcji wewnętrznej emisji gazów cieplarnianych o co najmniej 40 % do roku 2030. Sprawozdawca z zadowoleniem przyjmuje proponowane reformy. Pewne elementy należy jednak wzmocnić, aby zapewnić integralność systemu, przewidywalność dla przemysłu i równe warunki działania dla wszystkich przedsiębiorstw, sektorów i państw członkowskich. Istotne jest, również w kontekście przyjętego niedawno porozumienia klimatycznego z Paryża, aby system EU ETS nadal stymulował do odpowiedniego ograniczania emisji. Jednocześnie musi on zapobiegać nadmiernym kosztom emisji dwutlenku węgla w sektorach osiągających najlepsze wyniki, które są realnie narażone na ryzyko ucieczki emisji.

Zapewnianie redukcji emisji racjonalnej pod względem kosztów

Zgodnie z obowiązującą dyrektywą przepisy dotyczące ucieczki emisji pozostają ważne do roku 2020. Jednak w niektórych sektorach przemysłu konieczne pozostanie tymczasowe przydzielanie bezpłatnych uprawnień do emisji na zasadzie odstępstwa od ogólnej zasady sprzedaży na aukcji jako głównej metody przydziału tych uprawnień, aby uniknąć ryzyka ucieczki emisji. Zasady przydziału uprawnień i wskaźniki muszą zarówno być realistyczne, jak i zachęcać do stałego doskonalenia procesów. Konieczne są częstsze korekty na podstawie danych dotyczących rzeczywistej produkcji, by uniknąć nadmiernych przydziałów i nie blokować wzrostu wydajnych sektorów przemysłowych. Przydział bezpłatnych uprawnień musi być lepiej ukierunkowany na sektory najbardziej narażone na ryzyko ucieczki emisji, przy zapewnieniu pełnego wsparcia dla sektorów najbardziej go potrzebujących. Takie podejście zminimalizuje konieczność stosowania międzysektorowego współczynnika korygującego, który w przeciwnym razie mógłby niesprawiedliwie i drastycznie hamować konkurencyjność niektórych sektorów przemysłu.

Wspieranie innowacji w przemyśle

System EU ETS może i powinien być potężnym narzędziem wspierającym rozwój innowacyjnych technologii niskoemisyjnych. Sprawozdawca z zadowoleniem przyjmuje proponowane przez Komisję zwiększenie funduszu na rzecz innowacji oraz rozszerzenie jego zasięgu na innowacje niskoemisyjne w przemyśle. Obecnie jednak system EU ETS nie wspiera inwestycji w technologie niskoemisyjne i innowacje w skali potrzebnej do osiągnięcia średnio- i długoterminowych celów w dziedzinie klimatu. Aby przyciągnąć prywatne inwestycje w przełomowe technologie przemysłowe, potrzeba silniejszego funduszu na rzecz innowacji obejmującego dodatkowe 150 mln uprawnień. W miarę ograniczania pułapu EU ETS i reformy przepisów dotyczących ucieczki emisji, której ostatecznym celem jest sprzedawanie na aukcji 100 % uprawnień do emisji, coraz ważniejsza staje się polityka wspierania inwestycji związanych z przechodzeniem na gospodarkę niskoemisyjną.

Spójność z coraz bardziej zintegrowanym rynkiem energetycznym

Reforma EU ETS i jej wpływ na procesy wytwarzania energii i handlu energią powinny być spójne z celami unii energetycznej. Niezwykle istotne jest wprowadzenie innowacyjnego i nowoczesnego europejskiego systemu energetycznego, na co należy przeznaczyć więcej środków. Zasady EU ETS na okres po roku 2020 dotyczące sektora energetyki czy rekompensaty pośrednich kosztów emisji ponoszonych przez odbiorców energii elektrycznej wymagają silniejszej harmonizacji i nie powinny zakłócać konkurencji między państwami członkowskimi na rynku energii elektrycznej, lecz mieć na celu ustanowienie równych warunków działania. Przejściowy przydział bezpłatnych uprawnień do emisji dla sektora energetycznego w państwach członkowskich o niższym poziomie dochodów należy wprowadzić w sposób przejrzysty, przy zapewnieniu opłacalności ekonomicznej projektów zgodnie z długoterminowymi celami UE dotyczącymi energii i klimatu. Należy regularnie przeprowadzać ogólny przegląd interakcji między EU ETS a pozostałymi elementami polityki w sprawie klimatu, jakości powietrza i energii na szczeblu unijnym i krajowym, aby uniknąć nakładania się działań politycznych i negatywnych wzajemnych oddziaływań między różnymi instrumentami.

Porozumienie paryskie jako podstawa dalszych działań

Nie zbadano jeszcze szczegółowo wpływu porozumienia klimatycznego z Paryża na system EU ETS, nie można zatem w pełni wziąć go pod uwagę na początku etapu 4.

Protokół z Kioto obejmował jedynie 12 % globalnych emisji, natomiast obecnie państwa odpowiadające za ponad 95 % globalnych emisji są zobowiązane do wdrożenia krajowych planów klimatycznych i do podwyższania stosownych celów co pięć lat. Dyrektywa w sprawie EU ETS musi być zatem spójna z porozumieniem klimatycznym z Paryża, co powinno obejmować mechanizm intensyfikacji EU ETS, umożliwiający regularne dokonywanie przeglądu przepisów w sprawie ucieczki emisji i poziomu ambicji.

POPRAWKI

Komisja Przemysłu, Badań Naukowych i Energii zwraca się do Komisji Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności, jako komisji przedmiotowo właściwej, o wzięcie pod uwagę następujących poprawek:

Poprawka    1 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 1
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(1)  W dyrektywie 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady15 ustanowiono system handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych w Unii w celu wspierania zmniejszania emisji gazów cieplarnianych w racjonalny pod względem kosztów oraz skuteczny gospodarczo sposób.	(1)  W dyrektywie 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady15 ustanowiono system handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych w Unii, by wspierać zmniejszanie emisji gazów cieplarnianych w racjonalny pod względem kosztów oraz skuteczny gospodarczo sposób, a jednocześnie zapewnić międzynarodową konkurencyjność przemysłu UE oraz zapobiegać ucieczce emisji gazów cieplarnianych i ucieczce inwestycji.
__________________	__________________
15 Dyrektywa 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 października 2003 r. ustanawiająca system handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych we Wspólnocie oraz zmieniająca dyrektywę Rady 96/61/WE (Dz.U. L 275 z 25.10.2003, s. 32).	15 Dyrektywa 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 października 2003 r. ustanawiająca system handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych we Wspólnocie oraz zmieniająca dyrektywę Rady 96/61/WE (Dz.U. L 275 z 25.10.2003, s. 32).
Poprawka    2 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 2
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(2)  W październiku 2014 r. Rada Europejska zobowiązała się do zmniejszenia łącznych emisji gazów cieplarnianych w Unii o co najmniej 40 % poniżej poziomów z 1990 r. do roku 2030. Wszystkie sektory gospodarki powinny przyczyniać się do osiągnięcia wspomnianego ograniczenia emisji, zaś wyznaczony cel zostanie zrealizowany w sposób najbardziej racjonalny pod względem kosztów za pośrednictwem unijnego systemu handlu uprawnieniami do emisji (EU ETS), który pozwoli na osiągnięcie redukcji o 43 % poniżej poziomu z 2005 r. do roku 2030. Zostało to potwierdzone przez przekazanie do Sekretariatu Ramowej konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu w dniu 6 marca 2015 r zaplanowanych, ustalonych na szczeblu krajowym zobowiązań redukcyjnych Unii i jej państw członkowskich16.	(2)  W październiku 2014 r. Rada Europejska zobowiązała się do zmniejszenia do roku 2030 łącznych emisji gazów cieplarnianych w Unii o co najmniej 40 % poniżej poziomów z 1990 r. Wszystkie sektory gospodarki powinny przyczyniać się do osiągnięcia wspomnianego ograniczenia emisji, zaś wyznaczony cel zostanie zrealizowany w sposób najbardziej racjonalny pod względem kosztów za pośrednictwem unijnego systemu handlu uprawnieniami do emisji (EU ETS), który pozwoli na osiągnięcie do roku 2030 redukcji o 43 % poniżej poziomu z 2005 r. Zostało to potwierdzone przez przekazanie Sekretariatowi Ramowej konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu w dniu 6 marca 2015 r. zaplanowanych, ustalonych na szczeblu krajowym zobowiązań redukcyjnych Unii i jej państw członkowskich[1]. Porozumienie klimatyczne z Paryża (zwane dalej Porozumieniem), zatwierdzone na 21. sesji Konferencji Stron Ramowej Konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu, wyznacza nowy poziom globalnego zaangażowania i zmierza do utrzymania wzrostu średniej temperatury na świecie na poziomie znacznie poniżej 2°C w porównaniu z poziomem sprzed epoki przemysłowej oraz do kontynuowania starań o ograniczenie wzrostu temperatury do 1,5°C. Zgodnie z Porozumieniem wszystkie sektory gospodarki muszą przyczyniać się do zmniejszania emisji CO2. Pozytywnie oceniane są cele i środki uzgodnione na szczeblu międzynarodowym, np. przez Organizację Międzynarodowego Lotnictwa Cywilnego (ICAO) oraz Międzynarodową Organizację Morską (IMO), jeżeli pozwalają one uzyskać wystarczające zmniejszenie emisji.
__________________	__________________
16 http://www4.unfccc.int/submissions/indc/Submission%20Pages/submissions.aspx	16 http://www4.unfccc.int/submissions/indc/Submission%20Pages/submissions.aspx
Poprawka    3 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 3
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(3)  Rada Europejska potwierdziła, że sprawnie funkcjonujący, zreformowany EU ETS zawierający instrument służący stabilizacji rynku będzie głównym instrumentem europejskim wykorzystywanym do osiągnięcia tego celu; zakłada on roczny współczynnik redukcji w wysokości 2,2 % począwszy od 2021 r., zachowanie obecnych środków w zakresie bezpłatnych uprawnień po roku 2020, by zapobiec ucieczce emisji wynikającej z polityki przeciwdziałania zmianie klimatu, o ile w innych dużych gospodarkach nie zostaną podjęte porównywalne działania, oraz zachowanie obecnego udziału uprawnień przeznaczonych do sprzedaży na aukcji. Udział przeznaczony do sprzedaży na aukcji powinien zostać wyrażony w prawodawstwie jako wartość procentowa w celu zwiększenia pewności planowania w odniesieniu do decyzji inwestycyjnych, zwiększenia przejrzystości oraz uproszczenia i zwiększenia zrozumiałości całego systemu.	(3)  Rada Europejska potwierdziła, że sprawnie funkcjonujący, zreformowany i skuteczniejszy EU ETS zawierający instrument służący stabilizacji rynku będzie głównym instrumentem europejskim wykorzystywanym do osiągnięcia tego celu; zakłada on roczny współczynnik redukcji w wysokości 2,2 % począwszy od 2021 r., zachowanie obecnych środków w zakresie bezpłatnych uprawnień po roku 2020, by zapobiec ucieczce emisji wynikającej z polityki przeciwdziałania zmianie klimatu, o ile w innych dużych gospodarkach, państwach trzecich lub regionach mniejszych od państw nie zostaną podjęte porównywalne działania, oraz zachowanie obecnego udziału uprawnień przeznaczonych do sprzedaży na aukcji. Udział przeznaczony do sprzedaży na aukcji powinien zostać wyrażony w prawodawstwie jako wartość procentowa w celu zwiększenia pewności planowania w odniesieniu do decyzji inwestycyjnych, zwiększenia przejrzystości oraz uproszczenia i zwiększenia zrozumiałości całego systemu. Unia wyraźnie stwierdza, że zamierza utrzymać EU ETS jako główny element swojej polityki klimatycznej, natomiast inne państwa i regiony na świecie podążają za polityką klimatyczną Unii. W 2016 r. około 40 państw i ponad 20 miast, stanów i prowincji w różnym zakresie stosuje mechanizmy ustalania cen uprawnień do emisji CO2, a wiele kolejnych planuje wdrożyć takie mechanizmy w przyszłości. Unia zachęca inne państwa, by poszły za ich przykładem i nie ustawały w wysiłkach.
Poprawka    4 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 4
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(4)  Stworzenie stabilnej unii energetycznej w celu zapewnienia bezpiecznej, zrównoważonej i konkurencyjnej energii po przystępnych cenach dla obywateli UE jest priorytetem Unii. Osiągnięcie tego celu wymaga kontynuowania ambitnych działań klimatycznych, z wykorzystaniem EU ETS jako podstawy europejskiej polityki klimatycznej, jak również postępów w zakresie innych aspektów unii energetycznej17. Realizacja ambitnych celów ustalonych w ramach do roku 2030 przyczynia się do zapewnienia rozsądnej ceny emisji dwutlenku węgla oraz dalszego pobudzania racjonalnych pod względem kosztów redukcji emisji gazów cieplarnianych.	(4)  Stworzenie stabilnej unii energetycznej w celu zapewnienia bezpiecznej, zrównoważonej i konkurencyjnej energii po przystępnych cenach dla obywateli UE jest priorytetem Unii. Osiągnięcie tego celu wymaga kontynuowania ambitnych działań klimatycznych, z wykorzystaniem EU ETS jako podstawy europejskiej polityki klimatycznej, jak również postępów w zakresie innych aspektów unii energetycznej17, przy jednoczesnym zapewnieniu, że aspekty te, związane na przykład z efektywnością energetyczną i odnawialnymi źródłami energii, wpłyną pozytywnie na cele EU ETS, a nie osłabią jego skuteczności rynkowej. Wdrażanie ambitnych celów ustalonych w ramach do roku 2030 przyczynia się do zapewnienia rozsądnej ceny emisji dwutlenku węgla oraz dalszego pobudzania racjonalnych pod względem kosztów redukcji emisji gazów cieplarnianych, by osiągnąć długoterminowe cele Unii dotyczące zmniejszenia emisji gazów cieplarnianych o 80–95 % w 2050 r. Należy ubolewać, że sygnał cenowy dotyczący emisji CO2 na etapie 3 nie był wystarczająco silny, by zachęcić do inwestycji w niskoemisyjne technologie i procesy. Cena emisji wystarczająca, by zachęcić do inwestycji w dekarbonizację produkcji, jest kluczem do dobrze funkcjonującego EU ETS. W tym kontekście należy położyć nacisk na cel reindustrializacji polegający na przywróceniu 20 % udziału przemysłu w PKB Unii do 2020 r. oraz na znaczenie innowacyjności, inwestowania w działalność badawczo-rozwojową, zatrudnienia i odnawiania umiejętności.
__________________	__________________
17 Strategia ramowa na rzecz stabilnej unii energetycznej opartej na przyszłościowej polityce w dziedzinie klimatu (COM(2015)80).	17 Strategia ramowa na rzecz stabilnej unii energetycznej opartej na przyszłościowej polityce w dziedzinie klimatu (COM(2015)80).
Poprawka    5 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 5
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(5)  Art. 191 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej stanowi, że polityka Unii opiera się na zasadzie „zanieczyszczający płaci” i na tej podstawie dyrektywa 2003/87/WE przewiduje ostateczne przejście na sprzedaż na aukcji wszystkich uprawnień. Unikanie ucieczki emisji jest usprawiedliwieniem dla odkładania pełnego przejścia na taki system, zaś ukierunkowane przydziały bezpłatnych uprawnień dla przemysłu są uzasadnione celem zapobiegania rzeczywistemu ryzyku wzrostu emisji gazów cieplarnianych w państwach trzecich, w których przemysł nie podlega porównywalnym ograniczeniom w zakresie emisji dwutlenku węgla, o ile w innych dużych gospodarkach nie zostaną podjęte porównywalne działania.	(5)  Art. 191 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej stanowi, że polityka Unii opiera się na zasadzie „zanieczyszczający płaci”, i na tej podstawie dyrektywa 2003/87/WE przewiduje ostateczne przejście na sprzedaż na aukcji wszystkich uprawnień. Unikanie ryzyka ucieczki emisji i inwestycji jest usprawiedliwieniem dla odkładania pełnego przejścia na taki system, zaś ukierunkowane przydziały bezpłatnych uprawnień dla przemysłu są uzasadnione celem zapobiegania rzeczywistemu ryzyku wzrostu światowej emisji gazów cieplarnianych i przeniesienia inwestycji do państw trzecich, w których przemysł nie podlega porównywalnym ograniczeniom w zakresie emisji dwutlenku węgla, o ile w innych dużych gospodarkach nie zostaną podjęte porównywalne działania. W badaniu zleconym przez Komisję w 2013 r. stwierdzono, że w latach 2005–2012 nie doszło do ucieczki emisji.
Poprawka    6 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 6
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(6)  Sprzedaż uprawnień na aukcji pozostaje ogólną zasadą, od której wyjątkiem jest przydział bezpłatnych uprawnień. W konsekwencji, jak potwierdziła Rada Europejska, nie należy ograniczać udziału uprawnień, które mają zostać sprzedane na aukcji, wynoszącego 57 % w latach 2013-2020. Przeprowadzona przez Komisję ocena skutków18 dostarcza informacji na temat aukcji i wyjaśnia, że wspomniany udział wynoszący 57 % składa się z uprawnień sprzedawanych na aukcji w imieniu państw członkowskich, w tym uprawnień zarezerwowanych dla nowych instalacji, lecz nierozdzielonych, uprawnień na modernizację wytwarzania energii elektrycznej w niektórych państwach członkowskich oraz uprawnień, które mają być sprzedane na aukcji w późniejszym terminie z powodu ich umieszczenia w rezerwie stabilności rynkowej ustanowionej decyzją Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/…19.	(6)  Sprzedaż uprawnień na aukcji pozostaje ogólną zasadą, od której wyjątkiem, wprowadzonym w okresie przejściowym w celu utrzymania konkurencyjności Europy na arenie światowej, jest przydział bezpłatnych uprawnień. W konsekwencji, jak potwierdziła Rada Europejska, nie należy zmniejszać udziału uprawnień przeznaczonych do sprzedaży na aukcji, który na lata 2013-2020 wynosi 57 %. Od 2021 r. udział uprawnień przeznaczonych do sprzedaży na aukcji powinien wynosić 57 % z możliwością obniżenia o maksimum pięć punktów procentowych w celu zapewnienia wystarczającej ilości bezpłatnych uprawnień. Przeprowadzona przez Komisję ocena skutków18 dostarcza informacji na temat aukcji i wyjaśnia, że wspomniany udział wynoszący 57 % składa się z uprawnień sprzedawanych na aukcji w imieniu państw członkowskich, w tym uprawnień zarezerwowanych dla nowych instalacji, lecz nierozdzielonych, uprawnień na modernizację wytwarzania energii elektrycznej w niektórych państwach członkowskich oraz uprawnień, które mają być sprzedane na aukcji w późniejszym terminie z powodu umieszczenia ich w rezerwie stabilności rynkowej ustanowionej decyzją Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/…19.
__________________	__________________
18 SEC(2015)XX	18 SEC(2015)XX.
19 Decyzja Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/... z dnia [...] r. dotycząca ustanowienia i funkcjonowania rezerwy zapewniającej stabilność rynku dla unijnego systemu handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych i zmieniająca dyrektywę 2003/87/WE (Dz.U. L [...] z [...], s. [...]).	19 Decyzja Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/... z dnia [...] r. dotycząca ustanowienia i funkcjonowania rezerwy zapewniającej stabilność rynku dla unijnego systemu handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych i zmieniająca dyrektywę 2003/87/WE (Dz.U. L [...] z [...], s. [...]).
Poprawka    7 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 7
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(7)  Aby utrzymać korzyści dla środowiska płynące ze zmniejszenia emisji w Unii, podczas gdy działania innych państw nie oferują porównywalnych zachęt do zmniejszania emisji przez przemysł, należy zachować przydziały bezpłatnych uprawnień dla instalacji w sektorach i podsektorach realnie narażonych na ryzyko ucieczki emisji. Doświadczenie zgromadzone w trakcie funkcjonowania EU ETS potwierdza, że sektory i podsektory są narażone na ryzyko ucieczki emisji w różnym stopniu, oraz że przydział bezpłatnych uprawnień zapobiega ucieczce emisji. Niektóre sektory i podsektory mogą zostać uznane za szczególnie zagrożone ucieczką emisji, zaś inne są w stanie przenieść znaczną część kosztów uprawnień pokrywających ich emisje na ceny produktów bez utraty udziału w rynku i ponoszą jedynie pozostałą część kosztów, w związku z czym ryzyko ucieczki emisji w tych sektorach jest niewielkie. Komisja powinna określić i zróżnicować odpowiednie sektory w oparciu i ich intensywność handlu i intensywność emisji, aby lepiej zidentyfikować te sektory, które są rzeczywiście narażone na ryzyko ucieczki emisji. Jeżeli na podstawie tych kryteriów próg określony przez uwzględnienie możliwości odpowiednich sektorów i podsektorów w zakresie przeniesienia kosztów na ceny produktów zostanie przekroczony, dany sektor lub podsektor należy uznać za narażony na ryzyko ucieczki emisji. W odniesieniu do innych sektorów należy uznać, że ryzyko to jest niskie albo nie występuje. Uwzględnienie możliwości w zakresie przenoszenia kosztów na ceny produktów w odniesieniu do sektorów i podsektorów niezajmujących się wytwarzaniem energii elektrycznej powinno również obniżyć nieoczekiwany zysk.	(7)  Aby utrzymać korzyści dla środowiska płynące ze zmniejszenia emisji w Unii, podczas gdy działania innych państw nie oferują przemysłowi porównywalnych zachęt do zmniejszania emisji, należy zachować przydziały bezpłatnych uprawnień dla instalacji w sektorach i podsektorach realnie narażonych na ryzyko ucieczki emisji. Bezpłatne uprawnienia nie mają być dotacją, lecz powinny mieć na celu zapobieganie ryzyku ucieczki emisji i inwestycji oraz zachęcać do inwestycji w niskoemisyjne technologie i procesy oraz finansować je. Doświadczenia zgromadzone w trakcie funkcjonowania EU ETS potwierdzają, że sektory i podsektory są narażone na ryzyko ucieczki emisji w różnym stopniu oraz że przydział bezpłatnych uprawnień zapobiega ucieczce emisji. Niektóre sektory i podsektory mogą zostać uznane za szczególnie zagrożone ucieczką emisji, zaś inne są w stanie przenieść znaczną część kosztów uprawnień pokrywających ich emisje na ceny produktów bez utraty udziału w rynku i ponoszą jedynie pozostałą część kosztów, w związku z czym ryzyko ucieczki emisji w tych sektorach jest niewielkie. Komisja powinna określić i zróżnicować odpowiednie sektory w oparciu o ich intensywność handlu i intensywność emisji, aby lepiej wskazać te sektory, które są rzeczywiście narażone na ryzyko ucieczki emisji. Jeżeli na podstawie tych kryteriów próg określony przez uwzględnienie możliwości odpowiednich sektorów i podsektorów w zakresie przeniesienia kosztów na ceny produktów zostanie przekroczony, dany sektor lub podsektor należy uznać za narażony na ryzyko ucieczki emisji. W odniesieniu do innych sektorów należy uznać, że ryzyko to jest niskie albo nie występuje. Sektory i podsektory, które nie są narażone na ryzyko ucieczki emisji, nie powinny otrzymywać bezpłatnych uprawnień. Uwzględnienie możliwości przenoszenia kosztów na ceny produktów w sektorach i podsektorach niezajmujących się wytwarzaniem energii elektrycznej powinno również obniżyć nieoczekiwany zysk.
Poprawka    8 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 8
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(8)  W celu uwzględnienia postępu technologicznego w przedmiotowych sektorach oraz dostosowania tych sektorów w odpowiednich okresach przydziału, należy przewidzieć wartości wskaźników odniesienia dotyczących przydziałów bezpłatnych uprawnień dla instalacji, określane na podstawie danych z lat 2007–2008 i aktualizowane zgodnie z odnotowanymi średnimi usprawnieniami. Z myślą o zapewnieniu przewidywalności należy tego dokonać przez zastosowanie współczynnika opartego na najlepszej ocenie postępów we wszystkich sektorach, która powinna uwzględniać rzetelne, obiektywne i zweryfikowane dane pochodzące z instalacji, tak aby w sektorach, w których wskaźnik usprawnień różni się znacząco od wskaźnika założonego we współczynniku, zastosowano wartość wskaźnika zbliżoną do rzeczywistego wskaźnika usprawnień. Jeżeli dane wskazują na różnice współczynnika redukcji o ponad 0,5 % rocznie w danym okresie (dodatnie lub ujemne) w porównaniu z wartością z 2007–2008 r., wartość odpowiedniego wskaźnika odniesienia koryguje się o tę wartość procentową. Aby zapewnić równe warunki produkcji związków aromatycznych, wodoru i gazu syntezowego w rafineriach i zakładach chemicznych, wartości wskaźnika odniesienia dla związków aromatycznych, wodoru i gazu syntezowego powinny nadal być dostosowane do wskaźników dotyczących rafinerii.	(8)  W celu uwzględnienia postępu technologicznego w przedmiotowych sektorach należy w pełni uaktualnić wskaźniki odniesienia na podstawie danych za 2017 i 2018 r. odzwierciedlających rzeczywiste usprawnienia technologiczne. Z myślą o przewidywalności oraz o zapewnieniu stałych zachęt do usprawniania procesów należy dalej uaktualniać wskaźniki odniesienia przez zastosowanie współczynnika opartego na najlepszej ocenie postępów we wszystkich sektorach, która powinna uwzględniać rzetelne, obiektywne i zweryfikowane dane pochodzące z instalacji, tak aby w sektorach, w których wskaźnik usprawnień różni się znacząco od wskaźnika założonego we współczynniku, zastosowano wartość wskaźnika zbliżoną do rzeczywistego wskaźnika usprawnień. Jeżeli dane wskazują na różnice współczynnika redukcji o ponad 0,5 % rocznie w danym okresie (dodatnie lub ujemne) w porównaniu z wartością z 2007–2008 r., wartość odpowiedniego wskaźnika odniesienia koryguje się o tę wartość procentową. Jeżeli wskaźnik usprawnień w danych sektorach jest niższy od 0,3 %, to należy zastosować tę wartość procentową. Aby zapewnić równe warunki produkcji związków aromatycznych, wodoru i gazu syntezowego w rafineriach i zakładach chemicznych, wartości wskaźnika odniesienia dla związków aromatycznych, wodoru i gazu syntezowego powinny nadal być dostosowane do wskaźników dotyczących rafinerii.
Poprawka    9 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 9
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(9)  Państwa członkowskie powinny częściowo rekompensować, zgodnie z zasadami pomocy państwa, niektóre instalacje w sektorach lub podsektorach, które uznaje się za narażone na znaczące ryzyko ucieczki emisji z powodu kosztów związanych z emisjami gazów cieplarnianych przeniesionych na ceny energii elektrycznej. Protokół i towarzyszące mu decyzje, które zostaną podjęte przez Konferencję Stron w Paryżu powinny zapewniać dynamiczną mobilizację środków na finansowanie działań związanych ze zmianą klimatu, transfer technologii oraz budowanie zdolności w odniesieniu do kwalifikujących się stron, w szczególności tych posiadających najmniejsze możliwości. Finansowanie działań przeciwdziałających zmianie klimatu przez sektor publiczny będzie w dalszym ciągu odgrywało istotną rolę w mobilizowaniu zasobów po roku 2020. Zatem dochody z aukcji powinny być również wykorzystywane do finansowania działań związanych ze zmianą klimatu w narażonych państwach trzecich, w tym adaptacji do skutków zmiany klimatu. Kwota na finansowanie działań związanych ze zmianą klimatu, która ma zostać uruchomiona, będzie również zależeć od ambicji i jakości proponowanych zaplanowanych, ustalonych na szczeblu krajowym wkładów, dalszych planów inwestycyjnych i krajowych procesów planowania działań przystosowawczych. Państwa członkowskie powinny wykorzystywać przychody z aukcji do wspierania pozyskiwania kwalifikacji przez pracowników i poszukiwania przez nich nowych miejsc pracy, których dotyczy transformacja miejsc pracy w gospodarce niskoemisyjnej.	(9)  Należy stworzyć zharmonizowany unijny mechanizm rekompensujący, z uwzględnieniem zasad pomocy państwa, dla niektórych instalacji w sektorach lub podsektorach, które uznaje się za narażone na znaczące ryzyko ucieczki emisji z powodu kosztów związanych z emisjami gazów cieplarnianych przeniesionych na ceny energii elektrycznej. Protokół i towarzyszące mu decyzje, które zostaną podjęte przez Konferencję Stron w Paryżu, powinny zapewniać dynamiczną mobilizację środków na finansowanie działań związanych ze zmianą klimatu, transfer technologii oraz budowanie zdolności kwalifikujących się stron, w szczególności tych posiadających najmniejsze możliwości. Finansowanie działań przeciwdziałających zmianie klimatu przez sektor publiczny będzie w dalszym ciągu odgrywało istotną rolę w mobilizowaniu zasobów po roku 2020. Zatem przynajmniej 80 % dochodów z aukcji należy wydawać na wymienione w niniejszej dyrektywie działania związane ze zmianą klimatu, co obejmuje finansowanie działań związanych ze zmianą klimatu w narażonych państwach trzecich, w tym adaptacji do skutków zmiany klimatu. Kwota na finansowanie działań związanych ze zmianą klimatu, która ma zostać uruchomiona, będzie również zależeć od ambicji i jakości proponowanych zaplanowanych, ustalonych na szczeblu krajowym wkładów, dalszych planów inwestycyjnych i krajowych procesów planowania działań przystosowawczych. UE powinna również utworzyć fundusz na rzecz sprawiedliwej transformacji, by wykorzystywać przychody z aukcji do wspierania pozyskiwania kwalifikacji i poszukiwania nowych miejsc pracy przez pracowników, których dotyczy transformacja miejsc pracy w gospodarce niskoemisyjnej.
Poprawka    10 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 10
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(10)  Główną długoterminową zachętę płynącą z niniejszej dyrektywy dla wychwytywania i składowania CO2 (CCS), nowych technologii w zakresie energii odnawialnej i przełomowych innowacji w niskoemisyjne technologie i procesy stanowi sygnał cenowy dotyczący emisji dwutlenku węgla wynikający z dyrektywy oraz fakt, że nie będzie trzeba umarzać uprawnień w przypadku emisji CO2, które są trwale składowane lub których uniknięto. Ponadto, w celu uzupełnienia środków już wykorzystywanych do przyspieszenia działań demonstracyjnych dotyczących obiektów komercyjnych CCS oraz innowacyjnych technologii energii odnawialnej, uprawnienia w ramach systemu EU ETS powinny być wykorzystywane w celu zapewnienia gwarantowanych nagród za stosowanie obiektów CCS, nowych technologii energii odnawialnej i innowacji przemysłowych w niskoemisyjne technologie i procesy w Unii w odniesieniu do CO2 składowanego lub którego emisji uniknięto w wystarczającej skali, pod warunkiem zawarcia porozumienia w sprawie wymiany wiedzy. Większość tego rodzaju wsparcia powinna być uzależniona od zweryfikowanego uniknięcia emisji gazów cieplarnianych, a pewne wsparcie może zostać udzielone po osiągnięciu wcześniej ustalonych celów pośrednich, biorąc pod uwagę zastosowaną technologię. Maksymalny odsetek kosztów projektów, którym udziela się wsparcia, może się różnić w zależności od rodzaju projektu.	(10)  Główną długoterminową zachętę płynącą z niniejszej dyrektywy dla wychwytywania i składowania (CCS) oraz wychwytywania i wykorzystywania dwutlenku węgla (CCU), nowych technologii w dziedzinie energii ze źródeł odnawialnych oraz przełomowych innowacji w zrównoważone niskoemisyjne technologie i procesy stanowi wynikający z dyrektywy sygnał cenowy dotyczący emisji dwutlenku węgla oraz fakt, że nie trzeba będzie umarzać uprawnień w przypadku CO2 trwale składowanego lub emisji CO2, których uniknięto. Ponadto w celu uzupełnienia środków już wykorzystywanych do przyspieszenia działań demonstracyjnych dotyczących obiektów komercyjnych CCS i CCU oraz innowacyjnych technologii odnawialnych źródeł energii uprawnienia w ramach systemu EU ETS powinny być wykorzystywane do zapewnienia gwarantowanych nagród za stosowanie w Unii obiektów CCS i CCU, nowych technologii odnawialnych źródeł energii oraz innowacji przemysłowych w dziedzinie zrównoważonych niskoemisyjnych technologii i procesów w odniesieniu do CO2 składowanego lub którego emisji uniknięto w wystarczającej skali, pod warunkiem zawarcia porozumienia w sprawie wymiany wiedzy. Większość tego rodzaju wsparcia powinna być uzależniona od zweryfikowanego uniknięcia emisji gazów cieplarnianych, a pewne wsparcie może zostać udzielone po osiągnięciu wcześniej ustalonych celów pośrednich, przy uwzględnieniu zastosowanej technologii. Maksymalny odsetek kosztów projektów, którym udziela się wsparcia, może się różnić w zależności od rodzaju projektu.
Poprawka    11 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 11
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(11)  Należy utworzyć fundusz na rzecz modernizacji z 2 % całkowitej liczby uprawnień do emisji w ramach systemu EU ETS, które to uprawnienia należy sprzedać na aukcji zgodnie z przepisami dotyczącymi aukcji prowadzonych na wspólnej platformie aukcyjnej ustanowionej w rozporządzeniu 1031/2010. Państwa członkowskie, których PKB na mieszkańca w 2013 r. na podstawie kursów rynkowych wynosił mniej niż 60 % średniej unijnej, powinny kwalifikować się do finansowania z funduszu na rzecz modernizacji i powinny zostać wyłączone, do 2030 r., z obowiązku pełnej sprzedaży aukcyjnej w odniesieniu do produkcji energii elektrycznej poprzez wykorzystanie możliwości przydziału bezpłatnych uprawnień w celu przejrzystego promowania rzeczywistych inwestycji w modernizację sektora energetycznego przy unikaniu zakłóceń na wewnętrznym rynku energii. Przepisy regulujące fundusz na rzecz modernizacji powinny stanowić spójne, kompleksowe i przejrzyste ramy zapewniające możliwie najsprawniejszą realizację, przy uwzględnieniu potrzeby łatwego dostępu dla wszystkich uczestników. Struktura zarządzania powinna być współmierna do celu polegającego na zapewnieniu właściwego wykorzystania środków finansowych. Struktura zarządzania powinna składać się z rady inwestycyjnej i komitetu zarządzającego, należy również uwzględnić doświadczenie EBI w procesie decyzyjnym, chyba że zapewnia się wsparcie dla małych projektów poprzez pożyczki udzielane przez krajowe banki prorozwojowe lub poprzez dotacje w ramach programu krajowego podzielającego cele funduszu na rzecz modernizacji. Inwestycje finansowane z funduszu powinny być proponowane przez państwa członkowskie. W celu właściwego uwzględnienia potrzeb inwestycyjnych w państwach członkowskich o niskich dochodach, podział środków będzie uwzględniać w równym stopniu kryteria w zakresie zweryfikowanych emisji i PKB. Pomoc finansowa funduszu na rzecz modernizacji mogłaby przyjąć różne formy.	(11)  Należy utworzyć fundusz na rzecz modernizacji z 2 % całkowitej liczby uprawnień do emisji w ramach systemu EU ETS, które to uprawnienia należy sprzedać na aukcji zgodnie z przepisami dotyczącymi aukcji prowadzonych na wspólnej platformie aukcyjnej ustanowionej w rozporządzeniu (UE) nr 1031/2010. Państwa członkowskie, których PKB na mieszkańca w 2013 r. na podstawie kursów rynkowych wynosił mniej niż 60 % średniej unijnej, powinny kwalifikować się do finansowania z funduszu na rzecz modernizacji i powinny zostać wyłączone, do 2030 r., z obowiązku pełnej sprzedaży aukcyjnej w odniesieniu do produkcji energii elektrycznej poprzez wykorzystanie możliwości przydziału bezpłatnych uprawnień w celu przejrzystego promowania rzeczywistych inwestycji w modernizację sektora energetycznego zgodnie z celami Unii w dziedzinie energii i klimatu na lata 2030 i 2050, przy unikaniu zakłóceń na wewnętrznym rynku energii. Przepisy regulujące fundusz na rzecz modernizacji powinny stanowić spójne, kompleksowe i przejrzyste ramy zapewniające możliwie najsprawniejszą realizację, przy uwzględnieniu potrzeby łatwego dostępu dla wszystkich uczestników. Struktura zarządzania powinna być współmierna do celu polegającego na zapewnieniu właściwego wykorzystania środków finansowych. Struktura zarządzania powinna składać się z rady inwestycyjnej i rady konsultacyjnej. Inwestycje finansowane z funduszu powinny być proponowane przez państwa członkowskie. W celu właściwego uwzględnienia potrzeb inwestycyjnych w państwach członkowskich o niskich dochodach podział środków będzie uwzględniać w równym stopniu kryteria zweryfikowanych emisji i PKB. Pomoc finansowa funduszu na rzecz modernizacji mogłaby przyjąć różne formy.
Poprawka    12 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 12
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(12)  Rada Europejska potwierdziła, że należy usprawnić przepisy (w tym ich przejrzystość) dotyczące fakultatywnych przydziałów bezpłatnych uprawnień w celu modernizacji sektora energetycznego w niektórych państwach członkowskich. Inwestycje o wartości 10 mln EUR lub większej powinny być wybierane przez dane państwo członkowskie w drodze procedury przetargowej zgodnej z zasadami konkurencji w oparciu o jasne i przejrzyste zasady w celu zagwarantowania, że przydział bezpłatnych uprawnień jest stosowany dla promowania realnych inwestycji służących modernizacji sektora energetycznego zgodnie z celami unii energetycznej. Inwestycje o wartości mniejszej niż 10 mln EUR powinny również kwalifikować się do finansowania z wykorzystaniem bezpłatnych uprawnień. Zainteresowane państwo członkowskie powinno wybierać takie inwestycje w oparciu o jasne i przejrzyste kryteria. Wyniki procesu selekcji powinny być poddawane konsultacji społecznej. Ogół społeczeństwa powinien być odpowiednio informowany na etapie wyboru projektów inwestycyjnych, a także podczas ich wdrażania.	(12)  Rada Europejska potwierdziła, że należy usprawnić przepisy (w tym ich przejrzystość) dotyczące fakultatywnych przydziałów bezpłatnych uprawnień w celu modernizacji sektora energetycznego w niektórych państwach członkowskich. Inwestycje o wartości 10 mln EUR lub większej powinny być wybierane przez dane państwo członkowskie w drodze procedury przetargowej zgodnej z zasadami konkurencji w oparciu o jasne i przejrzyste zasady w celu zagwarantowania, że przydział bezpłatnych uprawnień jest stosowany do promowania realnych inwestycji służących modernizacji sektora energetycznego zgodnie z celami unii energetycznej. Wykaz projektów wybranych i odrzuconych powinien być podawany do wiadomości publicznej. Inwestycje o wartości mniejszej niż 10 mln EUR powinny również kwalifikować się do finansowania z wykorzystaniem bezpłatnych uprawnień. Zainteresowane państwo członkowskie powinno wybierać takie inwestycje w oparciu o jasne i przejrzyste kryteria określone w niniejszej dyrektywie. Wyniki procesu selekcji powinny być poddawane konsultacji społecznej. Ogół społeczeństwa powinien być odpowiednio informowany na etapie wyboru projektów inwestycyjnych, a także podczas ich wdrażania.
Poprawka    13 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 13
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(13)  Finansowanie w ramach EU ETS powinno być spójne z innymi programami finansowania unijnego, w tym z europejskimi funduszami strukturalnymi i inwestycyjnymi, tak aby zagwarantować efektywność wydatków publicznych.	(13)  Finansowanie w ramach EU ETS powinno być spójne z innymi programami finansowania unijnego, w tym z programem „Horyzont 2020”, Europejskim Funduszem na rzecz Inwestycji Strategicznych oraz europejskimi funduszami strukturalnymi i inwestycyjnymi, z uwzględnieniem strategii Europejskiego Banku Inwestycyjnego w dziedzinie inwestycji klimatycznych, aby zagwarantować efektywność wydatków publicznych.
Poprawka    14 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 14
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(14)  Obecne przepisy, które obowiązują dla małych instalacji wyłączonych z EU ETS umożliwiają instalacjom, które zostały wyłączone utrzymanie tej sytuacji; należy umożliwić państwom członkowskim aktualizację wykazu wyłączonych instalacji, a państwom członkowskim, które obecnie nie korzystają z tej opcji, należy umożliwić uczynienie tego na początku każdego okresu rozliczeniowego.	(14)  Obowiązujące przepisy dotyczące małych instalacji wyłączanych z EU ETS umożliwiają instalacjom, które zostały wyłączone, przedłużenie tej sytuacji w celu ograniczenia zbędnych kosztów administracyjnych; należy umożliwić państwom członkowskim aktualizację wykazu wyłączonych instalacji, a państwom członkowskim, które obecnie nie korzystają z tej opcji, należy umożliwić uczynienie tego na początku każdego okresu rozliczeniowego.
Poprawka    15 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 16 b (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	(16b)  W celu znacznego zmniejszenia obciążeń administracyjnych nakładanych na przedsiębiorstwa Komisja może rozważyć zastosowanie takich środków jak automatyzacja procedury składania i weryfikacji sprawozdań dotyczących emisji, z pełnym wykorzystaniem potencjału technologii informacyjno-komunikacyjnych.
Poprawka    16 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – ustęp 1 – punkt -1 (nowy) Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 3 – ustęp 1 – litera u a (nowa)
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka   w art. 3 ust. 1 dodaje się literę w brzmieniu:   „ua)  ‘mały podmiot uczestniczący w systemie’ oznacza instalację, która w każdym z trzech lat poprzedzających powiadomienie na podstawie art. 27 ust. 1 lit. a) zgłosiła właściwemu organowi emisje poniżej 50 000 ton ekwiwalentu dwutlenku węgla, z wyłączeniem emisji z biomasy, i której nominalna moc cieplna wynosi mniej niż 35 MW, jeżeli instalacja ta prowadzi spalanie.”;
Poprawka    17 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – ustęp 1 – punkt 4 – litera a Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10 – ustęp 1
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka a)   w ust. 1 dodaje się trzy nowe akapity: a)   w ust. 1 dodaje się cztery nowe akapity: Począwszy od 2021 r., udział uprawnień, które mają być sprzedane na aukcji przez państwa członkowskie, wynosi 57 %. „Począwszy od 2021 r., udział uprawnień, które mają być sprzedane na aukcji przez państwa członkowskie, wynosi 57% i maleje o maksymalnie pięć punktów procentowych w całym czwartym okresie rozliczeniowym zgodnie z art. 10a ust. 5. Korekta ta przyjmuje wyłącznie postać zmniejszenia liczby uprawnień sprzedawanych na aukcji zgodnie z art. 10 ust. 2 akapit pierwszy lit. a). 2 % całkowitej liczby uprawnień w latach 2021–2030 jest sprzedawane na aukcji w celu ustanowienia funduszu na rzecz zwiększenia efektywności energetycznej i modernizacji systemów energetycznych niektórych państw członkowskich, określonego w art. 10d niniejszej dyrektywy („fundusz na rzecz modernizacji”). 2 % całkowitej liczby uprawnień w latach 2021–2030 jest sprzedawane na aukcji w celu ustanowienia funduszu na rzecz zwiększenia efektywności energetycznej i modernizacji systemów energetycznych niektórych państw członkowskich, określonego w art. 10d niniejszej dyrektywy („fundusz na rzecz modernizacji”). Całkowita pozostała ilość uprawnień, które mają być sprzedane na aukcji przez państwa członkowskie, jest rozdzielana zgodnie z ust. 2. Całkowita pozostała ilość uprawnień, które mają być sprzedane na aukcji przez państwa członkowskie, jest rozdzielana zgodnie z ust. 2.   W 2021 r. anulowanych zostaje 300 mln uprawnień umieszczonych w rezerwie stabilności rynkowej.”;
Poprawka    18 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – ustęp 1 – punkt 4 – litera b – podpunkt i Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10 – ustęp 2
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka (i)   w lit. a) „88 %” zastępuje się „90 %”; (i)   akapit pierwszy otrzymuje brzmienie: 2.  Całkowita liczba uprawnień, które mają być sprzedane na aukcji przez państwa członkowskie, składa się z: „2.  Całkowita liczba uprawnień, które mają być sprzedane na aukcji przez państwa członkowskie, składa się z: a)  90 % całkowitej liczby uprawnień, które mają być sprzedane na aukcji, rozdzielonych między państwa członkowskie w proporcjach odpowiadających udziałowi danego państwa członkowskiego w zweryfikowanych emisjach w ramach systemu wspólnotowego za rok 2005 lub w średnich emisjach w latach 2005–2007, w zależności od tego, która z tych wielkości jest większa; a)  90 % całkowitej liczby uprawnień przeznaczonych do sprzedaży na aukcji, rozdzielonych między państwa członkowskie w proporcjach odpowiadających udziałowi danego państwa członkowskiego w zweryfikowanych emisjach w ramach systemu wspólnotowego za rok 2005 lub w średnich emisjach w latach 2005–2007, w zależności od tego, która z tych wielkości jest większa; b)  10 % całkowitej liczby uprawnień, które mają być sprzedane na aukcji, rozdzielonych między określone państwa członkowskie w interesie solidarności i wzrostu we Wspólnocie, zwiększając w ten sposób liczbę uprawnień, które te państwa członkowskie sprzedają na aukcji na mocy lit. a), o wartości procentowe określone w załączniku IIa. oraz b)  10 % całkowitej liczby uprawnień przeznaczonych do sprzedaży na aukcji, rozdzielonych między określone państwa członkowskie w interesie solidarności i wzrostu we Wspólnocie, zwiększających w ten sposób liczbę uprawnień, które te państwa członkowskie sprzedają na aukcji na mocy lit. a), o wartości procentowe określone w załączniku IIa; w przypadku państw członkowskich kwalifikujących się do skorzystania z funduszu na rzecz modernizacji zgodnie z art. 10d udział uprawnień określony w załączniku IIa przenosi się do ich udziału w funduszu na rzecz modernizacji.”;
Poprawka    19 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – ustęp 1 – punkt 4 – litera b – podpunkt ii Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10 – ustęp 2 – litera b
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka (ii)   lit. b) otrzymuje brzmienie: skreśla się b)  10 % całkowitej liczby uprawnień, które mają być sprzedane na aukcji, rozdzielonych między określone państwa członkowskie w interesie solidarności i wzrostu we Wspólnocie, zwiększając w ten sposób liczbę uprawnień, które te państwa członkowskie sprzedają na aukcji na mocy lit. a), o wartości procentowe określone w załączniku IIa.”; oraz
Poprawka    20 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – ustęp 1 – punkt 4 – litera c Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10 – ustęp 3
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka c)  w ust. 3 dodaje się lit. j), k) i l) w brzmieniu: c)  ust. 3 otrzymuje brzmienie: 3.  Państwa członkowskie określają sposób wykorzystywania dochodów uzyskanych ze sprzedaży uprawnień na aukcji. Przynajmniej 50 % dochodów uzyskanych ze sprzedaży na aukcji uprawnień, o których mowa w ust. 2, w tym wszystkie dochody ze sprzedaży na aukcji uprawnień, o których mowa w ust. 2 lit. b) i c), lub równowartość finansowa tych dochodów, musi zostać wykorzystana na jeden lub większą ilość następujących celów: „3.  Państwa członkowskie określają sposób wykorzystywania dochodów uzyskanych ze sprzedaży uprawnień na aukcji. Przynajmniej 80 % dochodów uzyskanych ze sprzedaży na aukcji uprawnień, o których mowa w ust. 2, w tym wszystkie dochody ze sprzedaży na aukcji uprawnień, o których mowa w ust. 2 lit. b) i c), lub równowartość finansowa tych dochodów, wykorzystuje się na co najmniej jeden z następujących celów: a)  redukcja emisji gazów cieplarnianych, w tym przez wkład na rzecz Globalnego Funduszu Efektywności Energetycznej oraz Energii Odnawialnej oraz na rzecz Funduszu Adaptacyjnego wprowadzonego w życie na konferencji w sprawie zmian klimatu w Poznaniu (COP 14 i COP/MOP 4), adaptacja do skutków zmian klimatu oraz finansowanie prac badawczo-rozwojowych oraz projektów demonstracyjnych w zakresie zmniejszania emisji i adaptacji do zmian klimatu, w tym udział w inicjatywach realizowanych w ramach europejskiego strategicznego planu w dziedzinie technologii energetycznych i Europejskich Platform Technologicznych; a)  redukcja emisji gazów cieplarnianych, w tym przez wkład na rzecz Globalnego Funduszu Efektywności Energetycznej oraz Energii Odnawialnej, na rzecz Funduszu Adaptacyjnego wprowadzonego w życie na konferencji w sprawie zmian klimatu w Poznaniu (COP 14 i COP/MOP 4) oraz na rzecz Zielonego Funduszu Klimatycznego, adaptacja do skutków zmian klimatu oraz finansowanie prac badawczo-rozwojowych oraz projektów demonstracyjnych w zakresie zmniejszania emisji i adaptacji do zmian klimatu, w tym udział w inicjatywach realizowanych w ramach europejskiego strategicznego planu w dziedzinie technologii energetycznych i europejskich platform technologicznych; b)  rozwój energii ze źródeł odnawialnych w celu realizacji zobowiązania Wspólnoty dotyczącego wykorzystywania w 20 % energii ze źródeł odnawialnych do roku 2020, jak również rozwój innych technologii przyczyniających się do przejścia do bezpiecznej i zrównoważonej gospodarki niskoemisyjnej oraz pomoc w realizacji zobowiązania Wspólnoty dotyczącego zwiększenia efektywności energetycznej o 20 % do 2020 r.; b)  rozwój energii ze źródeł odnawialnych w celu realizacji zobowiązania Wspólnoty dotyczącego wykorzystywania w [należy uaktualnić stosownie do porozumienia między współprawodawcami] % energii ze źródeł odnawialnych do roku 2030, jak również rozwój innych technologii przyczyniających się do przejścia na bezpieczną i zrównoważoną gospodarkę niskoemisyjną oraz pomoc w realizacji zobowiązania Wspólnoty dotyczącego zwiększenia efektywności energetycznej o [należy uaktualnić stosownie do porozumienia między współprawodawcami] % do 2030 r.; c)  środki mające na celu unikanie wylesiania oraz zwiększenie zalesiania i ponownego zalesiania w krajach rozwijających się, które ratyfikowały międzynarodowe porozumienie w sprawie zmian klimatu; środki mające na celu transfer technologii i ułatwienie adaptacji do niekorzystnych skutków zmian klimatu w tych krajach; c)  środki mające na celu unikanie wylesiania oraz zwiększenie zalesiania i ponownego zalesiania w krajach rozwijających się, które ratyfikowały międzynarodowe porozumienie w sprawie zmian klimatu; środki mające na celu transfer technologii i ułatwienie adaptacji do niekorzystnych skutków zmian klimatu w tych krajach; d)  pochłanianie dwutlenku węgla przez lasy we Wspólnocie; d)  pochłanianie dwutlenku węgla przez lasy we Wspólnocie; e)  bezpieczne dla środowiska wychwytywanie i geologiczne składowanie CO2, w szczególności pochodzącego z elektrowni opalanych stałym paliwem kopalnym oraz z szeregu sektorów i podsektorów przemysłu, również w krajach trzecich; e)  bezpieczne dla środowiska wychwytywanie i geologiczne składowanie lub wykorzystywanie CO2, w szczególności pochodzącego z elektrowni opalanych stałym paliwem kopalnym oraz z szeregu sektorów i podsektorów przemysłu, również w krajach trzecich; f)  zachęty do przestawiania się na niskie emisje i publiczne środki transportu; f)  zachęty do przestawiania się na niskie emisje i publiczne środki transportu; g)  finansowanie badań i rozwoju w zakresie efektywności energetycznej oraz czystych technologii w sektorach objętych niniejszą dyrektywą; g)  finansowanie badań i rozwoju w zakresie efektywności energetycznej oraz czystych technologii w sektorach objętych niniejszą dyrektywą; h)  środki służące zwiększeniu efektywności energetycznej i termomodernizacji budynków lub dostarczeniu wsparcia finansowego w celu uwzględnienia aspektów społecznych w przypadku gospodarstw domowych o niższych i średnich dochodach; h)  środki służące zwiększeniu efektywności energetycznej i termomodernizacji budynków lub dostarczeniu wsparcia finansowego w celu uwzględnienia aspektów społecznych w przypadku gospodarstw domowych o niższych i średnich dochodach; i)  pokrycie wydatków administracyjnych związanych z zarządzaniem systemem wspólnotowym. i)  finansowanie działań związanych ze zmianą klimatu, w tym adaptacji do zmiany klimatu, w państwach trzecich podatnych na zagrożenia; j)  finansowanie środków na rzecz sektorów lub podsektorów, które są narażone na rzeczywiste ryzyko ucieczki emisji z powodu znacznych kosztów pośrednich rzeczywiście poniesionych w związku z kosztami emisji gazów cieplarnianych, które zostały przeniesione na ceny energii elektrycznej, o ile środki te spełniają warunki określone w art. 10a ust. 6; j)  zachęcanie do zasobooszczędności i gospodarki o obiegu zamkniętym; k)  finansowanie działań związanych ze zmianą klimatu, w tym adaptacji do zmiany klimatu, w państwach trzecich podatnych na zagrożenia; k)  ponadto dochody można wykorzystać na co najmniej jeden spośród następujących celów:   (i)  pokrycie wydatków administracyjnych związanych z zarządzaniem systemem wspólnotowym;   (ii)  środki finansowe na rzecz sektorów lub podsektorów, które są narażone na rzeczywiste ryzyko ucieczki emisji z powodu znacznych kosztów pośrednich rzeczywiście poniesionych w związku z emisjami gazów cieplarnianych i przeniesionych na ceny energii elektrycznej, o ile środki te spełniają warunki określone w art. 10a ust. 6. l)  wspieranie pozyskiwania kwalifikacji przez pracowników i poszukiwania przez nich nowych miejsc pracy, których dotyczy transformacja miejsc pracy w gospodarce niskoemisyjnej, w ścisłej współpracy z partnerami społecznymi.   Uważa się, że państwa członkowskie spełniają wymogi przepisów niniejszego ustępu, jeżeli przyjmują i wprowadzają w życie politykę wsparcia podatkowego lub finansowego, w tym w szczególności w krajach rozwijających się, lub krajowe polityki regulacyjne wywierające wpływ na wsparcie finansowe, ustanowione dla celów określonych w akapicie pierwszym i mające wartość odpowiadającą przynajmniej 50 % dochodów uzyskanych ze sprzedaży na aukcji uprawnień, o których mowa w ust. 2, w tym wszystkich dochodów ze sprzedaży na aukcji, o których mowa w ust. 2 lit. b) i c). Uważa się, że państwa członkowskie spełniają wymogi przepisów niniejszego ustępu, jeżeli przyjmują i wprowadzają w życie politykę wsparcia podatkowego lub finansowego, w tym w szczególności w krajach rozwijających się, lub krajowe polityki regulacyjne wywierające wpływ na wsparcie finansowe, ustanowione dla celów określonych w akapicie pierwszym i mające wartość odpowiadającą przynajmniej 50 % dochodów uzyskanych ze sprzedaży na aukcji uprawnień, o których mowa w ust. 2, w tym wszystkich dochodów ze sprzedaży na aukcji, o których mowa w ust. 2 lit. b) i c). W swoich sprawozdaniach przedkładanych na mocy decyzji nr 280/2004/WE państwa członkowskie informują Komisję o wykorzystywaniu dochodów i o działaniach podjętych zgodnie z niniejszym ustępem. W sprawozdaniach przedkładanych na mocy decyzji nr 280/2004/WE państwa członkowskie informują Komisję o wykorzystywaniu dochodów i o działaniach podjętych zgodnie z niniejszym ustępem. Informacje te są przekazywane według standardowego wzoru dostarczonego przez Komisję, przy minimalnym poziomie szczegółowości umożliwiającym przejrzystość i porównywalność, obejmującym informacje o dodatkowości funduszy. Komisja podaje te informacje do wiadomości publicznej na swojej stronie internetowej.”;
Poprawka    21 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – ustęp 1 – punkt 4 – litera c a (nowa) Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10 – ustępy 3 a i 3 b (nowe)
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka   ca)  dodaje się następujące ustępy:   „3a.  Do 260 mln z łącznej liczby przydziałów zostaje sprzedane na aukcji w celu wprowadzenia ujednoliconego rozwiązania na szczeblu Unii zgodnie z art. 10a ust. 6, z czego połowa pochodzi z udziału uprawnień przeznaczonych do sprzedaży na aukcji zgodnie z art. 10 ust. 1, a połowę stanowią uprawnienia, które w przeciwnym wypadku zostałyby przyznane bezpłatnie.   3b.  Fundusz na rzecz sprawiedliwej transformacji   Z dniem 1 stycznia 2021 r. utworzony zostaje Fundusz na rzecz sprawiedliwej transformacji jako uzupełnienie Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego oraz Europejskiego Funduszu Społecznego, zasilany w wyniku przekazania 2 % dochodów z aukcji.   Dochody z tych aukcji pozostaną na szczeblu UE z przeznaczeniem na łagodzenie społecznych skutków polityki klimatycznej w regionach o znacznym udziale pracowników zatrudnionych w sektorach uzależnionych od węgla, gdzie zarazem PKB na mieszkańca jest znacznie niższy od średniej UE. Środki te nie naruszają zasady pomocniczości.   Te dochody z aukcji przeznaczone na sprawiedliwą transformację mogą być wykorzystywane na różne sposoby, np.:   -  tworzenie komórek ds. przeniesień lub mobilności,   -  inicjatywy dotyczące kształcenia lub szkoleń w celu zmiany lub podniesienia kwalifikacji pracowników,   -  wsparcie w poszukiwaniu pracy,   -  tworzenie przedsiębiorstw lub   -  środki monitorujące i zapobiegawcze służące unikaniu lub minimalizowaniu negatywnego wpływu restrukturyzacji na zdrowie fizyczne i psychiczne.   Jako że główne działania finansowane z funduszu na rzecz sprawiedliwej transformacji są ściśle powiązane z rynkiem pracy, w zarządzaniu funduszem aktywnie uczestniczą partnerzy społeczni – na wzór Komitetu Europejskiego Funduszu Społecznego – a uczestnictwo lokalnych partnerów społecznych stanowi kluczowy wymóg niezbędny do uzyskania finansowania projektów.”;
Poprawka    22 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – ustęp 1 – punkt 4 – litera d a (nowa) Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10 – ustęp 5
Obowiązujący tekst Poprawka   da)  ust. 5 otrzymuje brzmienie: 5.  Komisja monitoruje funkcjonowanie europejskiego rynku uprawnień do emisji dwutlenku węgla. Co roku przedstawia Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie dotyczące funkcjonowania rynku uprawnień do emisji dwutlenku węgla, w tym wdrażania aukcji, płynności i wolumenu obrotu. W razie konieczności państwa członkowskie zapewniają, aby wszelkie odpowiednie informacje były przedkładane Komisji przynajmniej na dwa miesiące przed przyjęciem przez nią sprawozdania. „5.  Komisja monitoruje funkcjonowanie europejskiego rynku uprawnień do emisji dwutlenku węgla. Co roku przedstawia Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie dotyczące funkcjonowania rynku uprawnień do emisji dwutlenku węgla, w tym wdrażania aukcji, płynności i wolumenu obrotu. Sprawozdanie to dotyczy również interakcji między EU ETS a innymi unijnymi i krajowymi środkami dotyczącymi klimatu i energii oraz analizuje wpływ różnych instrumentów politycznych na funkcjonowanie rynku EU ETS, zwłaszcza jeśli chodzi o równowagę podaży i popytu na rynku uprawnień do emisji dwutlenku węgla. W sprawozdaniu należy również przedstawić kwestię przenoszenia kosztów uprawnień na ceny produktów w najistotniejszych sektorach i podsektorach, zwłaszcza w odniesieniu do ich udziału w rynku. W razie konieczności państwa członkowskie zapewniają przedkładanie Komisji wszelkich odpowiednich informacji przynajmniej na dwa miesiące przed przyjęciem przez nią sprawozdania.”;
Poprawka    23 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – ustęp 1 – punkt 4 – litera d b (nowa) Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10 – ustęp 5 a (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka   db)   dodaje się ustęp w brzmieniu:   „5a.  Państwa członkowskie informują Komisję o zamknięciu mocy wytwórczych energii elektrycznej w związku ze środkami krajowymi. Komisja oblicza liczbę uprawnień odpowiadającą tym zamknięciom. Państwa członkowskie mogą wycofać odpowiedni wolumen uprawnień.”;
Poprawka    24 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – ustęp 1 – punkt 5 – litera a Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10 a – ustęp 1 – akapit 1
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka a)   ust. 1 akapit drugi otrzymuje brzmienie: a)   ust. 1, 2 i 3 otrzymują brzmienie: 1.  Do dnia 31 grudnia 2010 r. Komisja przyjmuje w pełni zharmonizowane w całej Wspólnocie przepisy wykonawcze dotyczące przydziału uprawnień, o którym mowa w ust. 4, 5, 7 i 12, w tym wszelkie niezbędne przepisy dotyczące zharmonizowanego stosowania ust. 19. „1.  Do dnia 31 grudnia 2010 r. Komisja przyjmuje w pełni zharmonizowane w całej Wspólnocie przepisy wykonawcze dotyczące przydziału uprawnień, o którym mowa w ust. 4, 5, 7 i 12, w tym wszelkie niezbędne przepisy dotyczące zharmonizowanego stosowania ust. 19. Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktu delegowanego zgodnie z art. 23. Akt ten przewiduje również dodatkowe przydziały uprawnień z rezerwy dla nowych instalacji w przypadku znaczącego wzrostu produkcji poprzez stosowanie tych samych progów i dostosowań, które stosuje się w odniesieniu do częściowego zaprzestania działalności. Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktu delegowanego zgodnie z art. 23, uzupełniającego niniejszą dyrektywę przez wprowadzenie dodatkowych przydziałów uprawnień z rezerwy dla nowych instalacji w przypadku istotnych zmian w produkcji. Każdemu wzrostowi lub spadkowi produkcji, wyrażonej jako średnia krocząca zweryfikowanych danych o produkcji z dwóch poprzednich lat, o ponad 10 % w stosunku do produkcji zgłoszonej zgodnie z art. 11 towarzyszy korekta w postaci przeniesienia do rezerwy, o której mowa w ust. 7, lub uwolnienia z tej rezerwy odpowiedniej ilości uprawnień do emisji. Przepisy, o których mowa w akapicie pierwszym, określają w stopniu, w jakim jest to możliwe, wspólnotowe wskaźniki ex ante tak, aby zapewnić przydział uprawnień w sposób, który dostarcza zachęt do redukcji emisji gazów cieplarnianych oraz do stosowania energooszczędnych technologii, uwzględniając najbardziej wydajne technologie, substytuty, alternatywne procesy produkcyjne, kogenerację o wysokiej sprawności, skuteczne odzyskiwanie energii gazów odlotowych, wykorzystanie biomasy oraz wychwytywanie i składowanie CO2, jeśli takie instalacje są dostępne, oraz w sposób, który nie dostarcza zachęt do zwiększenia emisji. Nie dokonuje się jakichkolwiek bezpłatnych przydziałów w odniesieniu do jakiejkolwiek formy wytwarzania energii elektrycznej, z wyjątkiem przypadków objętych art.10c oraz energii wytwarzanej z gazów odlotowych.” Przepisy, o których mowa w akapicie pierwszym, określają w stopniu, w jakim jest to możliwe, wspólnotowe wskaźniki ex ante tak, aby zapewnić przydział uprawnień w sposób, który dostarcza zachęt do redukcji emisji gazów cieplarnianych oraz do stosowania energooszczędnych technologii, a jednocześnie zapewnia instalacjom przemysłowym przewidywalność, przy uwzględnieniu najbardziej wydajnych technologii, substytutów, alternatywnych procesów produkcyjnych, kogeneracji o wysokiej sprawności, skutecznego odzyskiwania energii gazów odlotowych, wykorzystania biomasy oraz wychwytywania i składowania CO2, jeśli takie instalacje są dostępne, oraz w sposób, który nie dostarcza zachęt do zwiększenia emisji. Nie dokonuje się jakichkolwiek bezpłatnych przydziałów w odniesieniu do jakiejkolwiek formy wytwarzania energii elektrycznej, z wyjątkiem przypadków objętych art.10c oraz energii wytwarzanej z gazów odlotowych. Dla każdego sektora i podsektora wskaźnik co do zasady obliczany jest dla produktów raczej niż dla czynników produkcji, aby w jak największym stopniu zmniejszyć emisje i zwiększyć oszczędności wynikające z poprawy efektywności energetycznej w każdym z procesów produkcyjnych danego sektora i podsektora. Dla każdego sektora i podsektora wskaźnik co do zasady obliczany jest dla produktów raczej niż dla czynników produkcji, aby w jak największym stopniu zmniejszyć emisje i zwiększyć oszczędności wynikające z poprawy efektywności energetycznej w każdym z procesów produkcyjnych danego sektora i podsektora. 2.  Punktem wyjścia podczas określania zasad dotyczących ustanawiania wskaźników ex ante w poszczególnych sektorach lub podsektorach są średnie parametry 10 % najbardziej wydajnych instalacji w danym sektorze lub podsektorze we Wspólnocie w latach 2007–2008. Komisja konsultuje się z zainteresowanymi stronami, w tym z danymi sektorami i podsektorami. 2.  Punktem wyjścia podczas określania zasad dotyczących ustanawiania wskaźników ex ante w poszczególnych sektorach lub podsektorach są średnie parametry 10 % najbardziej wydajnych instalacji w danym sektorze lub podsektorze we Wspólnocie w latach 2007–2008. Komisja konsultuje się z zainteresowanymi stronami, w tym z danymi sektorami i podsektorami. W celu zapewnienia równości i przejrzystości bezpłatne uprawnienia przyznaje się jedynie sektorom i podsektorom, z których dane dostarczono zgodnie z ustaloną zharmonizowaną metodyką. Rozporządzenia przyjęte na mocy art. 14 i 15 przewidują zharmonizowane zasady dotyczące monitorowania, sprawozdawczości i weryfikacji emisji gazów cieplarnianych związanych z produkcją w celu ustanowienia wskaźników ex ante. Rozporządzenia przyjęte na mocy art.14 i 15 przewidują zharmonizowane zasady dotyczące monitorowania, sprawozdawczości i weryfikacji emisji gazów cieplarnianych związanych z produkcją w celu ustanowienia wskaźników ex ante, z uwzględnieniem potencjału długoterminowej redukcji emisji służącej osiągnięciu długoterminowych celów UE w dziedzinie klimatu. Wartości wskaźników dla przydziału bezpłatnych uprawnień dostosowuje się w celu uniknięcia nieoczekiwanych zysków i uwzględnienia postępu technologicznego w latach 2007-2008 oraz w każdym późniejszym okresie, w odniesieniu do którego przydziały bezpłatnych uprawnień zostały określone zgodnie z art. 11 ust. 1. Dostosowanie to obniża wartości wskaźników określonych w akcie przyjętym zgodnie z art. 10a o 1 % wartości, która została ustalona w oparciu o dane za okres 2007–2008 w odniesieniu do każdego roku między 2008 r. a połową stosownego okresu przydziału bezpłatnych uprawnień, chyba że: Przed rozpoczęciem okresu rozliczeniowego wskaźniki odniesienia w poszczególnych sektorach i podsektorach są w pełni aktualizowane na podstawie średnich zweryfikowanych emisji z 10 % instalacji unijnych najbardziej wydajnych w danym sektorze lub podsektorze w latach 2017 i 2018. Wskaźniki odniesienia określa się na podstawie informacji przedłożonych zgodnie z art. 11.   Wskaźniki te odzwierciedlają rzeczywisty postęp technologiczny i wynikającą z niego redukcję emisji w porównaniu z punktem wyjściowym określonym w akapicie pierwszym. Na podstawie pełnej aktualizacji w oparciu o dane za 2017 i 2018 r. wartości te są obniżane w każdym kolejnym roku o 1 % w porównaniu z ustalonymi wartościami, chyba że: (i)  na podstawie informacji przekazanych zgodnie z art. 11, Komisja określa, czy wartości dla każdego wskaźnika obliczonego według zasad przedstawionych w art. 10a różnią się od dorocznych zmniejszeń, o których mowa powyżej, o więcej niż 0,5 % wartości z okresu 2007–2008 rocznie (o wartość dodatnią lub ujemną). Jeśli tak, ta wartość wskaźnika zostaje dostosowana o 0,5 % lub 1,5 % za każdy rok w okresie od 2008 r. do połowy okresu przydziału bezpłatnych uprawnień; (i)  na podstawie informacji przekazanych zgodnie z art. 11 Komisja określa, czy wartości poszczególnych wskaźników odniesienia obliczonych według zasad przedstawionych w art. 10a różnią się od dorocznych redukcji, o których mowa powyżej, o więcej niż 0,5 % wartości z okresu 2017–2018 rocznie (o wartość dodatnią lub ujemną); jeśli tak, to dana wartość wskaźnika odniesienia zostaje skorygowana w każdym roku o 0,5 % lub 1,5 %; (ii)  w drodze odstępstwa dotyczącego wartości wskaźników dla związków aromatycznych, wodoru i gazu syntezowego, wartości te są dostosowywane o tę samą wartość procentową, co wskaźniki dotyczące rafinerii, aby zachować równe warunki dla producentów tych produktów. (ii)  na podstawie informacji przekazanych zgodnie z art. 11 Komisja określa, czy wartości poszczególnych wskaźników odniesienia obliczonych według zasad przedstawionych w art. 10a są niższe od dorocznych redukcji, o których mowa powyżej, o więcej niż 0,7 % wartości z okresu 2017–2018 rocznie w dwóch ostatnich latach, za które dostępne są dane; jeśli tak, to dana wartość wskaźnika odniesienia zostaje obniżona w danym roku o 0,3 %;   (iia)  w drodze odstępstwa dotyczącego wartości wskaźników odniesienia dla związków aromatycznych, wodoru i gazu syntezowego wartości te są korygowane o tę samą wartość procentową co wskaźniki odniesienia dla rafinerii, aby utrzymać jednakowe warunki działania dla wytwórców tych produktów. Komisja przyjmuje w tym celu akt wykonawczy zgodnie z art. 22a. Komisja przyjmuje w tym celu akt wykonawczy zgodnie z art. 22a i dąży do zmniejszenia obciążenia administracyjnego nakładanego na MŚP w związku z gromadzeniem danych. 3.  Z zastrzeżeniem ust. 4 oraz 8 i niezależnie od przepisów art. 10c, nie przydziela się żadnych bezpłatnych uprawnień wytwórcom energii elektrycznej, instalacjom służącym do wychwytywania CO2, rurociągom służącym do transportu CO2 ani składowiskom CO2; 3.  Z zastrzeżeniem ust. 4 i 8 oraz niezależnie od przepisów art. 10c nie przydziela się żadnych bezpłatnych uprawnień wytwórcom energii elektrycznej, instalacjom służącym do wychwytywania CO2, rurociągom służącym do transportu CO2 ani składowiskom CO2.”;
Poprawka    25 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – ustęp 1 – punkt 5 – litera b Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10 a – ustęp 2 – akapit 3
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka b)  w ust. 2 dodaje się akapit trzeci w brzmieniu: skreśla się Wartości wskaźników dla przydziału bezpłatnych uprawnień dostosowuje się w celu uniknięcia nieoczekiwanych zysków i uwzględnienia postępu technologicznego w latach 2007-2008 oraz w każdym późniejszym okresie, w odniesieniu do którego przydziały bezpłatnych uprawnień zostały określone zgodnie z art. 11 ust. 1. Dostosowanie to obniża wartości wskaźników określonych w akcie przyjętym zgodnie z art. 10a o 1 % wartości, która została ustalona w oparciu o dane za okres 2007–2008 w odniesieniu do każdego roku między 2008 r. a połową stosownego okresu przydziału bezpłatnych uprawnień, chyba że:   (i)  na podstawie informacji przekazanych zgodnie z art. 11, Komisja określa, czy wartości dla każdego wskaźnika obliczonego według zasad przedstawionych w art. 10a różnią się od dorocznych zmniejszeń, o których mowa powyżej, o więcej niż 0,5 % wartości z okresu 2007–2008 rocznie (o wartość dodatnią lub ujemną). Jeśli tak, ta wartość wskaźnika zostaje dostosowana o 0,5 % lub 1,5 % za każdy rok w okresie od 2008 r. do połowy okresu przydziału bezpłatnych uprawnień;   (ii)  w drodze odstępstwa dotyczącego wartości wskaźników dla związków aromatycznych, wodoru i gazu syntezowego, wartości te są dostosowywane o tę samą wartość procentową, co wskaźniki dotyczące rafinerii, aby zachować równe warunki dla producentów tych produktów.   Komisja przyjmuje w tym celu akt wykonawczy zgodnie z art. 22a.
Poprawka    26 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – ustęp 1 – punkt 5 – litera c Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10 a – ustęp 5
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka c)  ust. 5 otrzymuje brzmienie: c)  ust. 5, 6, 7 i 8 otrzymują brzmienie: 5.  W celu zachowania udziału sprzedaży aukcyjnej określonego w art. 10, w każdym roku, gdy suma bezpłatnych uprawnień nie osiąga maksymalnego poziomu zachowującego udział uprawnień danego państwa członkowskiego, które mają zostać sprzedane na aukcji, pozostałe uprawnienia niezbędne do osiągnięcia tego poziomu wykorzystuje się do zapobiegania zmniejszeniu lub ograniczania zmniejszania przydziału bezpłatnych uprawnień, w celu zachowania udziału uprawnień tego państwa członkowskiego, które mają zostać sprzedane na aukcji w kolejnych latach. Jeżeli jednak maksymalny poziom został osiągnięty, przydziały bezpłatnych uprawnień są odpowiednio dostosowywane. Wszelkich takich dostosowań dokonuje się w jednolity sposób. „5.  Jeżeli suma bezpłatnych uprawnień w danym roku nie osiąga maksymalnego poziomu zachowującego określony w art. 10 udział uprawnień danego państwa członkowskiego przeznaczonych do sprzedaży na aukcji, uprawnienia pozostałe do tego poziomu wykorzystuje się do zapobiegania zmniejszeniu lub ograniczania zmniejszania przydziału bezpłatnych uprawnień, by zachować udział uprawnień tego państwa członkowskiego przeznaczonych do sprzedaży na aukcji w kolejnych latach. Jeżeli jednak maksymalny poziom został osiągnięty, ilość uprawnień odpowiadająca zmniejszeniu o maksimum pięć punktów procentowych udziału uprawnień, które mają być sprzedane na aukcji przez państwa członkowskie w całym dziesięcioletnim okresie rozpoczynającym się w dniu 1 stycznia 2021 r., jest rozprowadzana bezpłatnie w sektorach lub podsektorach na podstawie art. 10b. Jeżeli jednak zmniejszenie to jest niewystarczające, aby zaspokoić zapotrzebowanie sektorów lub podsektorów na mocy art. 10b, przydziały bezpłatnych uprawnień są odpowiednio dostosowywane. Wszelkich takich dostosowań dokonuje się w jednolity sposób, tak aby nie miało to wpływu na 10 % podmiotów osiągających najlepsze wyniki zdefiniowanych w art. 10a, na podstawie informacji przedstawionych zgodnie z art. 11. Państwa członkowskie powinny przyjąć środki finansowe na rzecz sektorów lub podsektorów, które są narażone na rzeczywiste ryzyko ucieczki emisji z powodu znacznych kosztów pośrednich rzeczywiście poniesionych w związku z kosztami emisji gazów cieplarnianych, które zostały przeniesione na ceny energii elektrycznej, przy uwzględnieniu wszelkich skutków dla rynku wewnętrznego. Takie środki finansowe na pokrycie części tych kosztów muszą być zgodne z zasadami pomocy państwa. 6.  Wprowadza się ujednolicone na szczeblu Unii rozwiązanie rekompensujące dla sektorów i podsektorów, które są narażone na rzeczywiste ryzyko ucieczki emisji z powodu znacznych kosztów pośrednich rzeczywiście poniesionych w związku z kosztami emisji gazów cieplarnianych i przeniesionymi na ceny energii elektrycznej, przy uwzględnieniu wszelkich skutków dla rynku wewnętrznego. Ta zharmonizowana rekompensata jest finansowana w sposób określony w art. 10 w odniesieniu do takich kosztów.   Rekompensata jest proporcjonalna, uwzględnia zasady dotyczące pomocy państwa i jest stosowana tak, by uniknąć zarówno negatywnych skutków dla rynku wewnętrznego, jak i nadmiernej rekompensaty. Środki służące rekompensowaniu utrzymują zachęty dla efektywności energetycznej i przechodzenia z wysoko- na niskoemisyjne zużycie energii elektrycznej. Jeżeli kwota rekompensaty, o której mowa w art. 10, nie jest wystarczająca na pokrycie wszystkich kosztów kwalifikowalnych, kwotę pomocy dla wszystkich kwalifikowalnych instalacji ogranicza się w sposób jednolity. Środki takie, w tym dodatkowa rekompensata wypłacana przez państwa członkowskie na podstawie art. 10 ust. 3, są zgodne z zasadami dotyczącymi pomocy państwa i nie powodują kolejnych zakłóceń rynku. 7.  Uprawnienia pochodzące z maksymalnej liczby, o której mowa w art. 10a ust. 5 niniejszej dyrektywy, które nie zostały przydzielone bezpłatnie do 2020 r. są rezerwowane dla nowych instalacji oraz dla znaczącego wzrostu produkcji, łącznie z 250 mln uprawnień wprowadzonych do rezerwy stabilności rynkowej zgodnie z art. 1 ust. 3 decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/...(*). 7.  Uprawnienia pochodzące z maksymalnej liczby, o której mowa w art. 10a ust. 5, które nie zostały przydzielone bezpłatnie do 2020 r., są rezerwowane dla nowych instalacji oraz dla znaczącego wzrostu produkcji, łącznie z 250 mln uprawnień wprowadzonych do rezerwy stabilności rynkowej zgodnie z art. 1 ust. 3 decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/...(*). _____ _____ (*) [insert the full title of the Decision and the OJ reference]. (*) [insert the full title of the Decision and the OJ reference]. Począwszy od 2021 r. uprawnienia nieprzydzielone instalacjom w wyniku zastosowania ust. 19 i 20 są dodawane do rezerwy Począwszy od 2021 r. uprawnienia nieprzydzielone instalacjom w wyniku zastosowania ust. 19 i 20 są dodawane do rezerwy. Przydziały są korygowane współczynnikiem liniowym, o którym mowa w art. 9. Przydziały są korygowane współczynnikiem liniowym, o którym mowa w art. 9. Nie przydziela się żadnych bezpłatnych uprawnień w odniesieniu do jakiegokolwiek wytwarzania energii elektrycznej przez nowe instalacje. Nie przydziela się żadnych bezpłatnych uprawnień w odniesieniu do jakiegokolwiek wytwarzania energii elektrycznej przez nowe instalacje. Do 31 grudnia 2010 r. Komisja przyjmuje zharmonizowane zasady dotyczące stosowania definicji »nowej instalacji«, w szczególności w związku z definicją »znaczącej rozbudowy« instalacji. Do 31 grudnia 2010 r. Komisja przyjmuje zharmonizowane zasady dotyczące stosowania definicji »nowej instalacji«, w szczególności w związku z definicją »znaczącej rozbudowy« instalacji.   7a.  Jeżeli sektory i podsektory, których dotyczy art. 10b ust. 1 i 2, otrzymają nadwyżkę bezpłatnych uprawnień, to wartość pieniężną tej nadwyżki inwestuje się (w formie zobowiązań lub płatności) do dnia 31 grudnia 2030 r. wyłącznie w niskoemisyjne rozwiązania w instalacjach spółki objętych EU ETS, spełniające wymogi zapisane w art. 10 ust. 3 lit. b), e) i g) oraz w art. 10c ust. 2 i 3.   Saldo określa się w etapie 4 dwukrotnie, w 2025 i 2030 r., z możliwością zastosowania sankcji na mocy art. 16. 8.  400 mln uprawnień udostępnia się w celu wsparcia innowacji w dziedzinie niskoemisyjnych technologii i procesów w sektorach przemysłowych wymienionych w załączniku I oraz w celu pobudzania budowy i eksploatacji komercyjnych projektów demonstracyjnych, których celem jest bezpieczne dla środowiska wychwytywanie i geologiczne składowanie CO2 (CCS) oraz projektów demonstracyjnych w zakresie innowacyjnych technologii energii odnawialnej na terytorium Unii. 8.  600 mln uprawnień, w tym 200 mln uprawnień pochodzących z określonego w art. 10 udziału uprawnień przeznaczonych do sprzedaży na aukcji, udostępnia się w celu wsparcia i przyciągnięcia, z wykorzystaniem dotacji i różnych instrumentów zarządzanych przez Europejski Bank Inwestycyjny, inwestycji w innowacje w pełnej gamie zrównoważonych niskoemisyjnych technologii i procesów w sektorach przemysłowych wymienionych w załączniku I oraz w celu pobudzania budowy i eksploatacji komercyjnych projektów demonstracyjnych, których celem jest bezpieczne dla środowiska wychwytywanie i geologiczne składowanie (CCS) lub wykorzystywanie (CCU) dwutlenku węgla, oraz projektów demonstracyjnych na terytorium Unii, w tym pilotażowych, w zakresie innowacyjnych technologii odnawialnych źródeł energii i magazynowania energii. Uprawnienia zostają udostępnione w odniesieniu do innowacji w dziedzinie niskoemisyjnych technologii i procesów oraz wsparcia dla projektów demonstracyjnych służących rozwojowi szeregu technologii CCS oraz innowacyjnych technologii energii odnawialnej, które nie są jeszcze ekonomicznie opłacalne, w zrównoważonych pod względem geograficznym lokalizacjach. W celu promowania innowacyjnych projektów, wspierane może być maksymalnie 60 % odpowiednich kosztów projektów, z czego maksymalnie 40 % może nie być uzależnione od zweryfikowanego uniknięcia emisji gazów cieplarnianych, pod warunkiem że wcześniej ustalone cele pośrednie zostały osiągnięte, biorąc pod uwagę zastosowaną technologię. Uprawnienia zostają udostępnione na innowacje w dziedzinie niskoemisyjnych technologii, produktów i procesów przemysłowych w istniejących i nowych instalacjach oraz wsparcia dla projektów demonstracyjnych służących rozwojowi bogatej gamy technologii CCS i CCU oraz innowacyjnych technologii energii ze źródeł odnawialnych, które nie są jeszcze ekonomicznie opłacalne. W celu promowania innowacyjnych projektów wspierane może być maksymalnie 60 % odpowiednich kosztów projektów, z czego maksymalnie 40 % może nie być uzależnione od zweryfikowanego uniknięcia emisji gazów cieplarnianych, pod warunkiem że wcześniej ustalone cele pośrednie zostały osiągnięte, przy uwzględnieniu zastosowanej technologii. Do dnia ... [12 months of the date of entry into force of this Directive] Komisja opublikuje wytyczne dotyczące pomocy państwa w odniesieniu do współfinansowania kwalifikowalnych projektów przez państwa członkowskie. Ponadto 50 mln nieprzydzielonych uprawnień z rezerwy stabilności rynku ustanowionej decyzją (UE) 2015/... stanowi uzupełnienie istniejących zasobów pozostałych na mocy niniejszego ustępu w odniesieniu do projektów, o których mowa powyżej, we wszystkich państwach członkowskich, w tym projektów na małą skalę, przed rokiem 2021. Projekty wybierane są na podstawie obiektywnych i przejrzystych kryteriów. Ponadto 50 mln nieprzydzielonych uprawnień z rezerwy stabilności rynkowej ustanowionej decyzją (UE) 2015/... stanowi uzupełnienie istniejących zasobów pozostałych na mocy niniejszego ustępu w odniesieniu do projektów, o których mowa powyżej, w tym projektów na małą skalę, przed rokiem 2021.   Monetyzacja uprawnień przekazywanych do funduszu na rzecz innowacji wymaga rozplanowania sprzedaży aukcyjnej uprawnień w czasie dającego pewność dostępności środków, a jednocześnie unikania negatywnego wpływu na właściwe funkcjonowanie rynku emisji. Harmonogram monetyzacji uprawnień publikuje się nie później niż 18 miesięcy przed rozpoczęciem etapu 4; harmonogram ten zapewnia równomierną monetyzację uprawnień rozłożoną w czasie na cały ten etap.   Projekty wybierane są na podstawie obiektywnych i przejrzystych kryteriów, z uwzględnieniem ich znaczenia dla dekarbonizacji powiązanych sektorów.   Projekty przemysłowe w dziedzinie technologii niskoemisyjnych, w tym CCS/CCU, muszą wydatnie przyczyniać się do redukcji emisji oraz zwiększać konkurencyjność i wydajność. Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktu delegowanego zgodnie z art. 23. Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktu delegowanego zgodnie z art. 23, przy uwzględnieniu faktu, że projekty powinny skupiać się na badaniach i innowacjach dotyczących opracowywania przełomowych rozwiązań i wdrażania programów demonstracyjnych w rzeczywistym otoczeniu przemysłowym, być prowadzone w warunkach zbliżonych do rynkowych, dotyczyć rozwiązań technologicznych mogących potencjalnie wejść do powszechnego użytku lub być przenoszone w samym sektorze i poza niego, a także w miarę możliwości uwzględniać równowagę geograficzną bez uszczerbku dla zasady doskonałości. Rezerwuje się uprawnienia dla projektów spełniających kryteria, o których mowa w akapicie trzecim. Wsparcie dla tych projektów jest udzielane za pośrednictwem państw członkowskich i ma charakter uzupełniający w stosunku do podstawowego współfinansowania ze strony prowadzącego instalację. Mogłyby one być również współfinansowane przez dane państwo członkowskie, a także za pomocą innych instrumentów. Żaden projekt nie otrzymuje w ramach mechanizmu określonego w niniejszym ustępie wsparcia przekraczającego 15 % całkowitej liczby uprawnień dostępnych na ten cel. Uprawnienia te uwzględnia się na mocy ust. 7. Rezerwuje się uprawnienia dla projektów spełniających kryteria, o których mowa w akapicie trzecim. Wsparcie dla tych projektów jest udzielane za pośrednictwem państw członkowskich i ma charakter uzupełniający w stosunku do podstawowego współfinansowania ze strony prowadzącego instalację. Mogłyby one być również współfinansowane przez dane państwo członkowskie, a także za pomocą innych instrumentów i programów, takich jak Europejski Fundusz na rzecz Inwestycji Strategicznych i „Horyzont 2020”. Żaden projekt nie otrzymuje w ramach mechanizmu określonego w niniejszym ustępie wsparcia przekraczającego 15 % całkowitej liczby uprawnień dostępnych na ten cel. Uprawnienia te uwzględnia się na mocy ust. 7.”;
Poprawka    27 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – ustęp 1 – punkt 5 – litera d Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10 a – ustęp 6 – akapit 1
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka d)  ust. 6 akapit pierwszy otrzymuje brzmienie: skreśla się Państwa członkowskie powinny przyjąć środki finansowe na rzecz sektorów lub podsektorów, które są narażone na rzeczywiste ryzyko ucieczki emisji z powodu znacznych kosztów pośrednich rzeczywiście poniesionych w związku z kosztami emisji gazów cieplarnianych, które zostały przeniesione na ceny energii elektrycznej, przy uwzględnieniu wszelkich skutków dla rynku wewnętrznego. Takie środki finansowe na pokrycie części tych kosztów muszą być zgodne z zasadami pomocy państwa.
Poprawka    28 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – ustęp 1 – punkt 5 – litera e Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10 a – ustęp 7
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka e)  w ust. 7 wprowadza się następujące zmiany: skreśla się 7.  Uprawnienia pochodzące z maksymalnej liczby, o której mowa w art. 10a ust. 5 niniejszej dyrektywy, które nie zostały przydzielone bezpłatnie do 2020 r. są rezerwowane dla nowych instalacji oraz dla znaczącego wzrostu produkcji, łącznie z 250 mln uprawnień wprowadzonych do rezerwy stabilności rynkowej zgodnie z art. 1 ust. 3 decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/...(*).   _____   (*) [insert the full title of the Decision and the OJ reference].   Począwszy od 2021 r. uprawnienia nieprzydzielone instalacjom w wyniku zastosowania ust. 19 i 20 są dodawane do rezerwy
Poprawka    29 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – ustęp 1 – punkt 5 – litera f Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10 a – ustęp 8 – akapity 1, 2 i 3
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka f)  ust. 8 akapit pierwszy, drugi i trzeci otrzymują brzmienie: skreśla się 400 mln uprawnień udostępnia się w celu wsparcia innowacji w dziedzinie niskoemisyjnych technologii i procesów w sektorach przemysłowych wymienionych w załączniku I oraz w celu pobudzania budowy i eksploatacji komercyjnych projektów demonstracyjnych, których celem jest bezpieczne dla środowiska wychwytywanie i geologiczne składowanie CO2 (CCS) oraz projektów demonstracyjnych w zakresie innowacyjnych technologii energii odnawialnej na terytorium Unii.   Uprawnienia zostają udostępnione w odniesieniu do innowacji w dziedzinie niskoemisyjnych technologii i procesów oraz wsparcia dla projektów demonstracyjnych służących rozwojowi szeregu technologii CCS oraz innowacyjnych technologii energii odnawialnej, które nie są jeszcze ekonomicznie opłacalne, w zrównoważonych pod względem geograficznym lokalizacjach. W celu promowania innowacyjnych projektów, wspierane może być maksymalnie 60 % odpowiednich kosztów projektów, z czego maksymalnie 40 % może nie być uzależnione od zweryfikowanego uniknięcia emisji gazów cieplarnianych, pod warunkiem że wcześniej ustalone cele pośrednie zostały osiągnięte, biorąc pod uwagę zastosowaną technologię.   Ponadto 50 mln nieprzydzielonych uprawnień z rezerwy stabilności rynku ustanowionej decyzją (UE) 2015/... stanowi uzupełnienie istniejących zasobów pozostałych na mocy niniejszego ustępu w odniesieniu do projektów, o których mowa powyżej, we wszystkich państwach członkowskich, w tym projektów na małą skalę, przed rokiem 2021. Projekty wybierane są na podstawie obiektywnych i przejrzystych kryteriów.   Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktu delegowanego zgodnie z art. 23.
Poprawka    30 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – ustęp 1 – punkt 6 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10 b i Artykuł 10 c
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka „Artykuł 10b „Artykuł 10b Środki wsparcia niektórych sektorów energochłonnych w przypadku ucieczki emisji Przejściowe środki wsparcia niektórych sektorów energochłonnych w przypadku ucieczki emisji 1.  Sektory i podsektory, w których wynik pomnożenia ich intensywności handlu z państwami trzecimi określonej jako stosunek między całkowitą wartością eksportu do państw trzecich powiększoną o wartość importu z państw trzecich, a całkowitą wielkością rynku w Europejskim Obszarze Gospodarczym (roczny obrót plus całkowita wartość importu z państw trzecich) przez ich intensywność emisji, mierzoną w kg ekwiwalentu CO2 podzielonych przez ich wartość dodaną brutto (w EUR) przekracza 0,2, uznaje się za narażone na ryzyko ucieczki emisji. Takim sektorom lub podsektorom przydziela się bezpłatne uprawnienia w okresie do roku 2030 w wysokości 100 % ilości określonej zgodnie ze środkami przyjętymi zgodnie z art. 10a. 1.  Sektory i podsektory, w których iloczyn ich intensywności handlu z państwami trzecimi, określonej jako stosunek łącznej wartości eksportu do państw trzecich powiększonej o wartość importu z państw trzecich do łącznej wielkości rynku w Europejskim Obszarze Gospodarczym (roczny obrót plus całkowita wartość importu z państw trzecich), i ich intensywności emisji mierzonej w kg ekwiwalentu CO2 podzielonych przez ich wartość dodaną brutto (w EUR) przekracza 0,2, uznaje się za narażone na ryzyko ucieczki emisji. Takim sektorom lub podsektorom przydziela się bezpłatne uprawnienia w okresie do roku 2030 w wysokości 100 % ilości określonej zgodnie ze środkami przyjętymi zgodnie z art. 10a. 2.  Sektory i podsektory, w których wynik pomnożenia ich intensywności handlu z państwami trzecimi o ich intensywność emisji przekracza 0,18, mogą być włączone do grupy, o której mowa w ust. 1, na podstawie oceny jakościowej przy zastosowaniu następujących kryteriów: 2.  Sektory i podsektory, w których iloczyn ich intensywności handlu z państwami trzecimi i ich intensywności emisji przekracza 0,18, mogą być włączone do grupy, o której mowa w ust. 1, na podstawie oceny jakościowej przy zastosowaniu następujących kryteriów: a)  zakres, w jakim poszczególne instalacje w danym sektorze lub podsektorach mogą zmniejszyć poziomy emisji lub zużycie energii elektrycznej; a)  zakres, w jakim poszczególne instalacje w danym sektorze lub podsektorach mogą zmniejszyć poziomy emisji lub zużycie energii elektrycznej; b)  obecna i prognozowana charakterystyka rynku; b)  obecna i prognozowana charakterystyka rynku; c)  marża jako potencjalny wskaźnik inwestycji długoterminowej lub decyzji o przeniesieniu produkcji. c)  marża jako potencjalny wskaźnik inwestycji długoterminowej lub decyzji o przeniesieniu produkcji. 3.  Inne sektory lub podsektory uznaje się za zdolne do przeniesienia większej ilości kosztów uprawnień na ceny produktów i przydziela się im bezpłatne uprawnienia w okresie do roku 2030 w wysokości 30 % ilości określonej zgodnie ze środkami przyjętymi zgodnie z art. 10a. 3.  Inne sektory lub podsektory uznaje się za zdolne do przeniesienia większej części kosztów uprawnień na ceny produktów i nie przydziela się im bezpłatnych uprawnień w okresie do roku 2030. 4.  Do dnia 31 grudnia 2019 r. Komisja przyjmuje akt delegowany dotyczący poprzednich ustępów w odniesieniu do działań na poziomie 4-cyfrowym (kod NACE-4) odnośnie do ust. 1, zgodnie z art. 23, w oparciu o dostępne dane z trzech ostatnich lat kalendarzowych. 4.  Do dnia 31 grudnia 2019 r. Komisja przyjmie akt delegowany dotyczący poprzednich ustępów w odniesieniu do działań na poziomie 4-cyfrowym (kod NACE-4) odnośnie do ust. 1, zgodnie z art. 23, w oparciu o dane z trzech ostatnich lat kalendarzowych, za które takie dane są dostępne. Artykuł 10c Artykuł 10c Możliwość przejściowego przydziału bezpłatnych uprawnień na modernizację sektora energii Możliwość przejściowego przydziału bezpłatnych uprawnień na modernizację sektora energii 1.  W drodze odstępstwa od art. 10a ust. 1–5, państwa członkowskie, w których w 2013 r. PKB na mieszkańca w EUR według cen rynkowych wynosił poniżej 60 % średniej unijnej, mogą przydzielić przejściowo bezpłatne uprawnienia instalacjom wytwarzającym energię elektryczną w celu modernizacji sektora energetycznego. 1.  W drodze odstępstwa od art. 10a ust. 1–5 państwa członkowskie, w których w 2014 r. PKB na mieszkańca w EUR według cen rynkowych wynosił poniżej 60 % średniej unijnej, mogą przydzielić przejściowo bezpłatne uprawnienia instalacjom wytwarzającym energię elektryczną w celu modernizacji i zrównoważonej transformacji sektora energetycznego.   Każde państwo członkowskie będące beneficjentem kwalifikujące się do korzystania z funduszu na rzecz modernizacji zgodnie z art. 10d, które zdecydowało się przejściowo przydzielać bezpłatne uprawnienia na mocy art. 10c, może przenieść te uprawnienia do swojego udziału w funduszu na rzecz modernizacji, określonego w załączniku IIb, i przydzielić je zgodnie z przepisami art. 10d. 2.  Zainteresowane państwo członkowskie organizuje konkurencyjną procedurę przetargową w przypadku projektów o łącznej kwocie inwestycji powyżej 10 mln EUR w celu wyboru inwestycji, która będzie finansowana z wykorzystaniem bezpłatnych uprawnień. Konkurencyjna procedura przetargowa: 2.  Zainteresowane państwo członkowskie organizuje konkurencyjną procedurę przetargową w przypadku projektów o łącznej kwocie inwestycji powyżej 10 mln EUR w celu wyboru inwestycji, która będzie finansowana z wykorzystaniem bezpłatnych uprawnień. Konkurencyjna procedura przetargowa: a)  jest zgodna z zasadami przejrzystości, niedyskryminacji, równego traktowania i należytego zarządzania finansami; a)  jest zgodna z zasadami przejrzystości, niedyskryminacji, równego traktowania i należytego zarządzania finansami; b)  zapewnia, że do składania ofert kwalifikują się tylko projekty, które przyczyniają się do dywersyfikacji koszyka energetycznego i źródeł dostaw, koniecznej restrukturyzacji, aktualizacji i modernizacji infrastruktury pod kątem ochrony środowiska, stosowania czystych technologii i modernizacji sektorów produkcji energii, przesyłu i dystrybucji; b)  zapewnia, że do składania ofert kwalifikują się tylko projekty, które przyczyniają się do dywersyfikacji koszyka energetycznego i źródeł dostaw, koniecznej restrukturyzacji, aktualizacji i modernizacji infrastruktury pod kątem ochrony środowiska, stosowania czystych technologii i modernizacji sektorów produkcji energii, w tym miejskich systemów ciepłowniczych, efektywności energetycznej, magazynowania energii, przesyłu i dystrybucji; w przypadku projektów związanych z wytwarzaniem energii elektrycznej łączne emisje CO2 na kilowatogodzinę wytworzoną w danej instalacji nie przekraczają 450 g ekwiwalentu CO2; w odniesieniu do projektów dotyczących wytwarzania ciepła Komisja przyjmie akt wykonawczy zgodnie z art. 23a, w których poda szczegółowe kryteria; c)  określa jasne, obiektywne, przejrzyste i niedyskryminujące kryteria wyboru w odniesieniu do rankingu projektów, aby zapewnić wybór projektów, które: c)  określa jasne, obiektywne, przejrzyste i niedyskryminujące kryteria wyboru w odniesieniu do rankingu projektów, zgodne z celami energetycznymi i klimatycznymi UE na 2050 r., aby zapewnić wybór projektów, które: (i)  na podstawie analizy kosztów i korzyści, zapewniają wyraźne korzyści netto w zakresie redukcji emisji i osiągają wcześniej ustalony znaczący poziom redukcji emisji CO2; (i)  na podstawie analizy kosztów i korzyści zapewniają wyraźne korzyści netto w zakresie redukcji emisji i osiągają wcześniej ustalony znaczący poziom redukcji emisji CO2; (ii)  są dodatkowe, stanowią wyraźną odpowiedź na potrzeby w zakresie wymiany i modernizacji i nie powodują rynkowego wzrostu zapotrzebowania na energię; (ii)  są dodatkowe, stanowią wyraźną odpowiedź na potrzeby w zakresie wymiany i modernizacji i nie powodują rynkowego wzrostu zapotrzebowania na energię; nie były finansowane w ramach krajowego planu inwestycyjnego na lata 2013-2020; (iii)  oferują najlepszą relację wartości do ceny. (iii)  oferują najlepszy stosunek wartości do ceny;   (iiia)  nie przyczyniają się do zwiększania mocy wytwórczych w instalacjach opalanych węglem ani do zwiększania zależności od węgla.   Wybrane projekty mają na celu wspieranie zintegrowanego podejścia lokalnego i społecznościowego.   Komisja na bieżąco prowadzi przeglądy wymogów określonych w niniejszym ustępie, uwzględniając postęp technologiczny i strategię klimatyczną Europejskiego Banku Inwestycyjnego, i w stosownych przypadkach do 2024 r. przyjmuje akt delegowany zgodnie z art. 23a. Do dnia 30 czerwca 2019 r. każde państwo członkowskie zamierzające skorzystać z fakultatywnego przydziału bezpłatnych uprawnień publikuje szczegółowe krajowe ramy określające konkurencyjną procedurę przetargową i kryteria wyboru w celu umożliwienia obywatelom przedstawienia swoich uwag. Do dnia 30 czerwca 2019 r. każde państwo członkowskie zamierzające skorzystać z fakultatywnego przydziału bezpłatnych uprawnień publikuje szczegółowe krajowe ramy określające konkurencyjną procedurę przetargową i kryteria wyboru, by umożliwić obywatelom przedstawienie uwag. W przypadku wsparcia inwestycji o wartości poniżej 10 mln EUR z wykorzystaniem bezpłatnych uprawnień, państwo członkowskie wybiera projekty na podstawie obiektywnych i przejrzystych kryteriów. Wyniki procesu selekcji są publikowane w celu zebrania opinii obywateli. Na tej podstawie zainteresowane państwa członkowskie ustanawiają wykaz inwestycji i przedkładają go Komisji do dnia 30 czerwca 2019 r. W przypadku wsparcia inwestycji o wartości poniżej 10 mln EUR z wykorzystaniem bezpłatnych uprawnień państwo członkowskie wybiera projekty na podstawie obiektywnych i przejrzystych kryteriów spójnych z osiągnięciem długoterminowych unijnych celów w dziedzinie klimatu i energii. Wyniki procesu selekcji są publikowane w celu zebrania opinii obywateli. Na tej podstawie zainteresowane państwa członkowskie ustanawiają wykaz inwestycji i przedkładają go Komisji do dnia 30 czerwca 2019 r. 3.  Wartość planowanych inwestycji jest co najmniej równa wartości rynkowej bezpłatnych uprawnień, przy jednoczesnym uwzględnieniu potrzeby ograniczenia bezpośrednio z tym związanych podwyżek cen. Wartość rynkowa oznacza średnią cenę uprawnień na wspólnej platformie aukcyjnej w poprzednim roku kalendarzowym. 3.  Wartość planowanych inwestycji jest co najmniej równa wartości rynkowej bezpłatnych uprawnień, przy jednoczesnym uwzględnieniu potrzeby ograniczenia bezpośrednio z tym związanych podwyżek cen. Wartość rynkowa oznacza średnią cenę uprawnień na wspólnej platformie aukcyjnej w poprzednim roku kalendarzowym. Wsparcie może zostać przyznane do wysokości 75 % kwalifikujących kosztów planowanych inwestycji. 4.  Przydzielone przejściowo bezpłatne uprawnienia są odejmowane od liczby uprawnień, jakie dane państwo członkowskie mogłoby w przeciwnym razie sprzedać na aukcji. Całkowity przydział bezpłatnych uprawnień wynosi nie więcej niż 40 % liczby uprawnień, jakie dane państwo członkowskie otrzymuje w latach 2021–2030 na podstawie art. 10 ust. 2 lit. a) rozłożonych na równe roczne wolumeny w latach 2021–2030. 4.  Przydzielone przejściowo bezpłatne uprawnienia są odejmowane od liczby uprawnień, jakie dane państwo członkowskie mogłoby w przeciwnym razie sprzedać na aukcji. Całkowity przydział bezpłatnych uprawnień wynosi nie więcej niż 40 % liczby uprawnień, jakie dane państwo członkowskie otrzymuje w latach 2021–2030 na podstawie art. 10 ust. 2 lit. a), rozłożonych na równe roczne wolumeny w okresie wycofywania 2021–2030. 5.  Przydziałów dla operatorów dokonuje się po wykazaniu, że przeprowadzono inwestycję wybraną zgodnie z zasadami konkurencyjnej procedury przetargowej. 5.  Przydziałów dla operatorów dokonuje się po wykazaniu, że przeprowadzono inwestycję wybraną zgodnie z zasadami konkurencyjnej procedury przetargowej. 6.  Państwa członkowskie wymagają od wytwórców energii elektrycznej i operatorów sieci będących beneficjentami składania do 28 lutego każdego roku sprawozdania z realizacji wybranych inwestycji. Państwa członkowskie składają Komisji sprawozdania w tej sprawie, a Komisja podaje je do publicznej wiadomości. 6.  Państwa członkowskie wymagają od wytwórców energii elektrycznej i ciepła oraz od operatorów sieci będących beneficjentami składania do 28 lutego każdego roku sprawozdania z realizacji wybranych inwestycji. Państwa członkowskie co roku składają Komisji sprawozdania w tej sprawie, a Komisja podaje je do publicznej wiadomości. Państwa członkowskie i Komisja monitorują i analizują możliwości arbitrażu w odniesieniu do progu 10 mln EUR dla małych projektów i zapobiega nieuzasadnionemu dzieleniu inwestycji na małe projekty, wykluczając wspieranie więcej niż jednej inwestycji w tej samej instalacji będącej beneficjentem.
Poprawka    31 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – ustęp 1 – punkt 7 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10 d
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka 7)  dodaje się art. 10d w brzmieniu: 7)  dodaje się art. 10d w brzmieniu: „Artykuł 10d „Artykuł 10d Fundusz na rzecz modernizacji Fundusz na rzecz modernizacji 1.  Fundusz mający na celu wspieranie inwestycji w modernizację systemów energetycznych oraz poprawę efektywności energetycznej w państwach członkowskich o PKB na mieszkańca poniżej 60 % średniej unijnej w 2013 r. zostaje ustanowiony na okres 2021–2030 i jest on finansowany zgodnie z art. 10. 1.  Na okres 2021-2030 ustanawia się fundusz mający na celu wspieranie i przyciąganie inwestycji w modernizację systemów energetycznych, w tym miejskich systemów ciepłowniczych, systemów przesyłu i dystrybucji oraz połączeń międzysystemowych, a także w poprawę efektywności energetycznej, zwłaszcza budynków, w państwach członkowskich o PKB na mieszkańca poniżej 60 % średniej unijnej w 2013 r.; fundusz jest finansowany zgodnie z art. 10. Wspierane inwestycje są spójne z celami niniejszej dyrektywy i Europejskiego Funduszu na rzecz Inwestycji Strategicznych. Wspierane inwestycje są spójne z celami niniejszej dyrektywy, długoterminowymi unijnymi celami w dziedzinie klimatu i energii, celami unii energetycznej i Europejskiego Funduszu na rzecz Inwestycji Strategicznych.   Wspierane projekty spełniają następujące warunki:   (i)  są zgodne z zasadami przejrzystości, niedyskryminacji, równego traktowania i należytego zarządzania finansami;   (ii)  przyczyniają się do oszczędności energii, wdrażania systemów energii odnawialnej, magazynowania energii oraz elektrycznych połączeń międzysystemowych, a także usprawnień w sektorach przesyłu i dystrybucji; w przypadku projektów związanych z wytwarzaniem energii elektrycznej łączne emisje CO2 na kilowatogodzinę wytworzoną w danej instalacji nie przekraczają 450 g ekwiwalentu CO2; w odniesieniu do projektów dotyczących wytwarzania ciepła Komisja przyjmuje akt wykonawczy zgodnie z art. 23a, w których poda szczegółowe kryteria;   (iii)  według analizy kosztów i korzyści zapewniają zysk netto w postaci redukcji emisji i przynoszą wcześniej ustalony istotny poziom redukcji emisji CO2;   (iv)  są dodatkowe, stanowią wyraźną odpowiedź na potrzebę wymiany i modernizacji, nie powodują rynkowego wzrostu zapotrzebowania na energię oraz nie były finansowane na podstawie krajowego planu inwestycyjnego na lata 2013–2020;   (v)  zapewniają najlepszy stosunek wartości do ceny;   (vi)  nie przyczyniają się do zwiększania mocy wytwórczych w opalanych węglem instalacjach wytwarzających energię elektryczną i ciepło ani do zwiększenia zależności od węgla.   Wybrane projekty powinny mieć na celu wspieranie zintegrowanego podejścia lokalnego i społecznościowego.   Komisja na bieżąco prowadzi przeglądy wymogów określonych w niniejszym ustępie, uwzględniając postęp technologiczny i strategię klimatyczną Europejskiego Banku Inwestycyjnego, i w stosownych przypadkach do 2024 r. przyjmuje akt delegowany zgodnie z art. 23a. 2.  Fundusz finansuje także projekty inwestycyjne na małą skalę służące modernizacji systemów energetycznych i efektywności energetycznej. W tym celu rada inwestycyjna opracowuje wytyczne i kryteria wyboru inwestycji dotyczące takich projektów. 2.  Fundusz finansuje także projekty inwestycyjne na małą skalę służące modernizacji systemów energetycznych i efektywności energetycznej. W tym celu rada inwestycyjna opracowuje wytyczne inwestycyjne, a rada konsultacyjna na tej podstawie określa kryteria wyboru inwestycji dotyczące takich projektów, zgodnie z celami niniejszej dyrektywy oraz z kryteriami określonymi w ust. 1. Zasady te są podawane do wiadomości publicznej. 3.  Przy rozdzielaniu środków finansowych uwzględnia się w 50 % zweryfikowane emisje i w 50 % kryteria w zakresie PKB, co prowadzi do rozdziału określonego w załączniku IIb. 3.  Przy rozdzielaniu środków finansowych uwzględnia się w 50 % zweryfikowane emisje i w 50 % kryteria w zakresie PKB, co prowadzi do rozdziału określonego w załączniku IIb. 4.  Funduszem zarządza rada inwestycyjna i komitet zarządzający, które składają się z przedstawicieli państw członkowskich będących beneficjentami, Komisji, EBI i trzech przedstawicieli wybieranych przez pozostałe państwa członkowskie na okres 5 lat. Rada inwestycyjna jest odpowiedzialna za ustalenie polityki inwestycyjnej na szczeblu Unii, odpowiednich instrumentów finansowania i kryteriów wyboru inwestycji. Komitet zarządzający jest odpowiedzialny za bieżące zarządzanie funduszem. 4.  Państwa członkowskie będące beneficjentami odpowiadają za zarządzanie funduszem i wspólnie powołują radę inwestycyjną, w skład której wchodzi po jednym przedstawicielu każdego państwa członkowskiego będącego beneficjentem i Komisji oraz trzech obserwatorów z ramienia zainteresowanych stron (stowarzyszeń branżowych, związków zawodowych, organizacji pozarządowych). Rada inwestycyjna jest odpowiedzialna za ustalenie polityki inwestycyjnej na szczeblu Unii, zgodnie z wymogami określonymi w niniejszym artykule i spójnie z polityką Unii, a także podejmuje decyzje dotyczące inwestycji.   Powołuje się niezależną od rady inwestycyjnej radę konsultacyjną, w skład której wchodzą eksperci o wysokim poziomie odpowiedniego doświadczenia rynkowego w dziedzinie konstruowania i finansowania projektów. Rada konsultacyjna składa się z trzech przedstawicieli państw członkowskich będących beneficjentami, trzech przedstawicieli pozostałych państw członkowskich oraz z ekspertów ze strony Komisji, Europejskiego Banku Inwestycyjnego (EBI) oraz Europejskiego Banku Odbudowy i Rozwoju (EBOR), wybranych na okres pięciu lat. Rada konsultacyjna w odniesieniu do konkretnych projektów zapewnia doradztwo w kwestii łączenia publicznych i prywatnych zasobów finansowych, kwalifikowalności projektów na podstawie kryteriów inwestycyjnych oraz konieczności udzielenia pomocy w przygotowywaniu projektów. Rada inwestycyjna wybiera przedstawiciela Komisji jako przewodniczącego. Rada inwestycyjna dąży do podejmowania decyzji w drodze konsensusu. Jeśli rada inwestycyjna nie jest w stanie zadecydować w drodze konsensusu w terminie wyznaczonym przez przewodniczącego, podejmuje ona decyzję zwykłą większością głosów. Przewodniczący rady inwestycyjnej wybierany jest spośród jej członków w oparciu o model rotacyjny z roczną kadencją. Rada inwestycyjna dąży do podejmowania decyzji w drodze konsensusu. Rada konsultacyjna przyjmuje opinie zwykłą większością głosów. Komitet zarządzający składa się z przedstawicieli mianowanych przez radę inwestycyjną. Decyzje komitetu zarządzającego podejmowane są zwykłą większością głosów. Rada inwestycyjna i rada konsultacyjna działają w sposób otwarty i przejrzysty. Protokoły posiedzeń obu rad są publikowane. Skład rady inwestycyjnej i rady konsultacyjnej jest publikowany, a życiorysy i oświadczenia majątkowe członków są podawane do wiadomości publicznej i regularnie aktualizowane. Rada inwestycyjna i rada konsultacyjna na bieżąco sprawdza, czy nie dochodzi do konfliktu interesów. Dwa razy w roku rada konsultacyjna przedstawia Parlamentowi Europejskiemu, Radzie i Komisji wykaz porad udzielonych w odniesieniu do projektów. Jeżeli EBI zaleca, aby nie finansowano inwestycji i przedstawi powody tego zalecenia, decyzja może zostać przyjęta jedynie większością dwóch trzecich głosów wszystkich członków za jej przyjęciem. Państwo członkowskie, w którym inwestycja będzie miała miejsce oraz EBI nie są uprawnione do głosowania w przedmiotowej sprawie. W odniesieniu do małych projektów finansowanych z pożyczek udzielanych przez krajowe banki prorozwojowe lub z dotacji, przyczyniających się do realizacji krajowego programu służącego osiągnięciu określonych celów zgodne z założeniami funduszu na rzecz modernizacji, pod warunkiem że w ramach programu wykorzystuje się nie więcej niż 10 % udziału państw członkowskich określonego w załączniku IIb, dwa poprzednie zdania nie mają zastosowania. Jeżeli EBI zaleca, aby nie finansowano inwestycji, i przedstawi uzasadnienie zgodnie z polityką inwestycyjną przyjętą przez radę inwestycyjną i kryteriami wyboru określonymi w ust. 1, to opinię pozytywną można wydać jedynie większością dwóch trzecich głosów wszystkich członków. Państwo członkowskie, w którym inwestycja będzie miała miejsce, oraz EBI nie są uprawnione do głosowania w przedmiotowej sprawie. 5.  Państwa członkowskie będące beneficjentami składają komitetowi zarządzającemu coroczne sprawozdania dotyczące inwestycji finansowanych przez fundusz. Sprawozdanie, podawane do wiadomości publicznej, zawiera: 5.  Państwa członkowskie będące beneficjentami składają radzie inwestycyjnej i radzie konsultacyjnej coroczne sprawozdania dotyczące inwestycji finansowanych przez fundusz. Sprawozdanie, podawane do wiadomości publicznej, zawiera: a)  informacje na temat inwestycji finansowanych przez państwo członkowskie będące beneficjentem; a)  informacje na temat inwestycji finansowanych przez państwo członkowskie będące beneficjentem; b)  ocenę wartości dodanej pod względem efektywności energetycznej lub modernizacji systemu energetycznego, osiągniętej dzięki inwestycji. b)  ocenę wartości dodanej pod względem efektywności energetycznej lub modernizacji systemu energetycznego, osiągniętej dzięki inwestycji. 6.  Każdego roku komitet zarządzający przedstawia Komisji sprawozdanie na temat doświadczeń z oceny i wyboru inwestycji. Komisja dokonuje przeglądu podstawy wyboru projektów do dnia 31 grudnia 2024 r. oraz, w stosownych przypadkach, przedstawia wnioski komitetowi zarządzającemu. 6.  Każdego roku rada konsultacyjna przedstawia Komisji sprawozdanie na temat doświadczeń z oceny i wyboru inwestycji. Komisja dokona przeglądu podstaw wyboru projektów do dnia 31 grudnia 2024 r. oraz, w stosownych przypadkach, przedstawia wnioski radzie konsultacyjnej i radzie inwestycyjnej. 7.  Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktu delegowanego zgodnie z art. 23 w celu wykonania niniejszego artykułu. 7.  Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 23 w celu uzupełnienia niniejszego artykułu w kwestii szczegółowych ustaleń i skutecznego funkcjonowania funduszu na rzecz modernizacji.
Poprawka    32 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – ustęp 1 – punkt 8 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 11 – ustęp 1 – akapit 2
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka Wykaz instalacji objętych niniejszą dyrektywą na okres pięciu lat rozpoczynający się w dniu 1 stycznia 2021 r., jest przedkładany do dnia 30 września 2018 r., a wykazy na kolejne okresy pięciu lat przedkłada się co pięć lat po tej dacie. Każdy wykaz zawiera informacje na temat działalności produkcyjnej, transferów ciepła i gazów, wytwarzania energii elektrycznej oraz emisji na poziomie podinstalacji w ciągu pięciu lat kalendarzowych poprzedzających jego przedłożenie. Bezpłatne uprawnienia przydziela się jedynie instalacjom, co do których dostarczone zostały te informacje. Wykaz instalacji objętych niniejszą dyrektywą na okres dwóch lat rozpoczynający się w dniu 1 stycznia 2021 r. jest przedkładany do dnia 30 września 2018 r., a wykazy na kolejne okresy dwóch lat przedkłada się co dwa lata po tej dacie. Każdy wykaz zawiera informacje na temat działalności produkcyjnej, transferów ciepła i gazów, wytwarzania energii elektrycznej oraz emisji na poziomie podinstalacji w ciągu dwóch lat kalendarzowych poprzedzających jego przedłożenie. Bezpłatne uprawnienia przydziela się jedynie instalacjom, co do których dostarczone zostały te informacje.
Poprawka    33 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – ustęp 1 – punkt 8 a (nowy) Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 11 – ustęp 1 – akapit 1 b (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka   8a)  w art. 11 ust. 1 dodaje się akapit trzeci w brzmieniu:   „Od 2021 r. państwa członkowskie zapewniają również, by w trakcie każdego roku kalendarzowego każdy prowadzący instalację przekazywał informacje na temat działalności produkcyjnej na potrzeby korekty przydziału zgodnie z art. 10a ust. 7.”;
Poprawka    34 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – ustęp 1 – punkt 10 a (nowy) Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 12 – ustęp 3 a
Obowiązujący tekst Poprawka   10a)  w art. 12 ust. 3a wprowadza się następujące zmiany: 3a.  Obowiązek przedstawienia uprawnień do rozliczenia nie powstaje w związku z emisjami CO2 zweryfikowanym jako wychwycony i przetransportowany do stałego składowania do instalacji, dla której zezwolenie obowiązuje zgodnie z przepisami dyrektywy 2009/31/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie geologicznego składowania dwutlenku węgla3. „3a.  Obowiązek przedstawienia uprawnień do rozliczenia nie powstaje w związku z emisjami zweryfikowanymi jako wychwycone i przetransportowane do stałego składowania do instalacji posiadającej zezwolenie obowiązujące zgodnie z przepisami dyrektywy 2009/31/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie geologicznego składowania dwutlenku węgla ani w związku z emisjami zweryfikowanymi jako wychwycone lub wykorzystane ponownie w zastosowaniach zapewniających trwałe związanie CO2 do celów wychwytywania i ponownego wykorzystania CO2.”; __________________ __________________ 3 Dz.U L 140 z 5.6.2009, str. 114. 3 Dz.U L 140 z 5.6.2009, str. 114.
Poprawka    35 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – ustęp 1 – punkt 12 a (nowy) Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 14 – ustęp 1 – akapit 1 b (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka   12a)  w art. 14 ust. 1 dodaje się akapit w brzmieniu:   „Do dnia 31 grudnia 2018 r. Komisja dostosuje obowiązujące przepisy w sprawie monitorowania i raportowania emisji zdefiniowane w rozporządzeniu Komisji (UE) 601/20121a w celu usunięcia barier regulacyjnych dla inwestycji w nowocześniejsze technologie niskoemisyjne, takie jak wychwytywanie i wykorzystywanie dwutlenku węgla (CCU). Te nowe przepisy będą obowiązywać w odniesieniu do wszystkich technologii CCU od dnia 1 stycznia 2019 r.   __________________   1a Rozporządzenie Komisji (UE) nr 601/2012 z dnia 21 czerwca 2012 r. w sprawie monitorowania i raportowania w zakresie emisji gazów cieplarnianych zgodnie z dyrektywą 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. L 181 z 12.7.2012, s. 30).”;
Poprawka    36 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – ustęp 1 – punkt 19 – litera b Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 24 – ustęp 3 – akapit 2
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktów delegowanych dotyczących takiego rozporządzenia w sprawie monitorowania i raportowania emisji oraz danych dotyczących działań zgodnie z art. 23. Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktów delegowanych dotyczących takiego rozporządzenia w sprawie monitorowania i raportowania emisji oraz danych dotyczących działań zgodnie z art. 23. W odniesieniu do monitorowania, raportowania i weryfikacji emisji Komisja monitoruje skuteczne i spójne stosowanie i egzekwowanie procedur nakładania kar na poziomie krajowym. Komisja wprowadza skuteczny system monitorowania transgranicznych transakcji dotyczących uprawnień do emisji na poziomie UE w celu ograniczenia ryzyka nadużyć i oszustw.
Poprawka    37 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – ustęp 1 – punkt 20 a (nowy) Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 25 – ustępy 1 b a i 1 b b (nowe)
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka   20a)  w art. 25 dodaje się ustępy w brzmieniu:   1ba.  Według art. 6 ust. 2 porozumienia klimatycznego z Paryża Komisja, w sprawozdaniu przygotowywanym zgodnie z art. 28aa, oceni rozwój polityki łagodzenia skutków zmiany klimatu, w tym podejść rynkowych, w państwach i regionach trzecich oraz wpływ tej polityki na konkurencyjność przemysłu europejskiego.   1bb.  Jeżeli ze sprawozdania tego wynika, że utrzymuje się znaczne ryzyko ucieczki emisji, Komisja w stosownych przypadkach przedstawi wniosek ustawodawczy wprowadzający środki dostosowawcze na granicach dotyczące CO2, w pełni zgodne z zasadami WTO, na podstawie studium wykonalności zainicjowanego z chwilą opublikowania niniejszej dyrektywy w Dz.U. Mechanizm ten włączałby do UE ETS importerów produktów wytwarzanych przez sektory lub podsektory określone zgodnie z art. 10a.
Poprawka    38 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – ustęp 1 – punkt 22 a (nowy) Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 27 – ustęp 1
Obowiązujący tekst Poprawka   22a)  art. 27 ust. 1 otrzymuje brzmienie: Państwa członkowskie mogą, po przeprowadzeniu konsultacji z prowadzącym instalację, wyłączyć z zakresu systemu wspólnotowego instalacje, w przypadku których raportowane do właściwego organu emisje, z wyłączeniem emisji z biomasy, w każdym z trzech lat poprzedzających powiadomienie na mocy lit. a) wynosiły mniej niż 25 000 ton ekwiwalentu dwutlenku węgla i które podczas spalania mają nominalną moc cieplną poniżej 35 MW oraz które są objęte środkami prowadzącymi do równoważnego wkładu na rzecz redukcji emisji, jeżeli dane państwo członkowskie spełnia następujące warunki: „Państwa członkowskie mogą, po przeprowadzeniu konsultacji z prowadzącym instalację i z zastrzeżeniem jego zgody, wyłączyć z zakresu systemu wspólnotowego instalacje, w przypadku których emisje zgłaszane właściwemu organowi, z wyłączeniem emisji z biomasy, w każdym z trzech lat poprzedzających powiadomienie na mocy lit. a) wynosiły mniej niż 50 000 ton ekwiwalentu dwutlenku węgla, których nominalna moc cieplna jest niższa od 35 MW, jeżeli instalacje te prowadzą spalanie, oraz które są objęte środkami prowadzącymi do równoważnego wkładu w redukcję emisji, jeżeli dane państwo członkowskie spełnia następujące warunki: a)  powiadamia Komisję o każdej tego rodzaju instalacji, określając zastosowane w odniesieniu do tej instalacji równoważne środki prowadzące do równoważnego wkładu na rzecz redukcji emisji, przed przedłożeniem wykazu instalacji zgodnie z art. 11 ust. 1, a najpóźniej w chwili przekazania tego wykazu Komisji; a)  powiadamia Komisję o każdej tego rodzaju instalacji, określając zastosowane w odniesieniu do tej instalacji równoważne środki prowadzące do równoważnego wkładu na rzecz redukcji emisji, przed przedłożeniem wykazu instalacji zgodnie z art. 11 ust. 1, a najpóźniej w chwili przekazania tego wykazu Komisji; b)  potwierdza, że stosowane są uzgodnienia w zakresie monitorowania mające na celu ocenę, czy w którymkolwiek roku kalendarzowym emisje z jakichkolwiek instalacji wyniosły 25 000 lub więcej ton ekwiwalentu dwutlenku węgla, z wyłączeniem emisji z biomasy. państwa członkowskie mogą umożliwić stosowanie uproszczonych środków monitorowania, raportowania oraz weryfikacji w odniesieniu do instalacji, których roczna średnia wielkość zweryfikowanych emisji w latach 2008–2010 wynosi poniżej 5 000 ton rocznie, zgodnie z art. 14; b)  potwierdza, że stosowane są uzgodnienia w zakresie monitorowania mające na celu ocenę, czy w którymkolwiek roku kalendarzowym emisje z jakichkolwiek instalacji wyniosły 50 000 lub więcej ton ekwiwalentu dwutlenku węgla, z wyłączeniem emisji z biomasy; państwa członkowskie mogą umożliwić stosowanie uproszczonych środków monitorowania, raportowania oraz weryfikacji w odniesieniu do instalacji, których roczna średnia wielkość zweryfikowanych emisji w latach 2008–2010 wynosi poniżej 5 000 ton rocznie, zgodnie z art. 14; c)  potwierdza, że jeżeli jakakolwiek instalacja w którymkolwiek roku kalendarzowym emituje 25 000 lub więcej ton ekwiwalentu dwutlenku węgla, z wyłączeniem emisji z biomasy, lub jeżeli środki mające zastosowanie do tej instalacji i prowadzące do równoważnego wkładu na rzecz redukcji emisji, przestaną obowiązywać, instalacja zostanie ponownie włączona do systemu wspólnotowego; c)  potwierdza, że jeżeli jakakolwiek instalacja w którymkolwiek roku kalendarzowym wyemituje 50 000 lub więcej ton ekwiwalentu dwutlenku węgla, z wyłączeniem emisji z biomasy, lub jeżeli środki mające zastosowanie do tej instalacji i prowadzące do równoważnego wkładu na rzecz redukcji emisji, przestaną obowiązywać, instalacja zostanie ponownie włączona do systemu wspólnotowego; d)  publikuje informacje, o których mowa w lit. a), b) i c), w celu umożliwienia opinii publicznej wyrażenia swojego stanowiska na ich temat. d)  publikuje informacje, o których mowa w lit. a), b) i c), by umożliwić opinii publicznej zajęcie stanowiska w ich sprawie. Szpitale również mogą zostać wyłączone, jeżeli podejmą równoważne środki. Szpitale również mogą zostać wyłączone, jeżeli podejmą równoważne środki.
Poprawka    39 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – ustęp 1 – punkt 22 b (nowy) Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 28 a (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka   22b)  dodaje się art. 28a w brzmieniu:   „Artykuł 28a   Korekty wynikające z globalnego podsumowania zgodnie z UNFCCC i porozumieniem klimatycznym z Paryża   1.  W ciągu sześciu miesięcy od globalnego podsumowania zbiorowych wysiłków stron na rzecz osiągnięcia globalnego celu długoterminowego, które zostanie przeprowadzone na podstawie porozumienia klimatycznego z Paryża w 2023 r., a następnie od kolejnych światowych podsumowań Komisja przedkłada sprawozdanie oceniające konieczność uaktualnienia i wzmożenia działań Unii w dziedzinie klimatu, z uwzględnieniem starań podejmowanych przez inne duże gospodarki oraz konkurencyjności w kontekście ryzyka ucieczki emisji i inwestycji. W stosownych przypadkach sprawozdaniu towarzyszyć będzie odpowiedni wniosek ustawodawczy.   2.  W sprawozdaniu Komisja oceni w szczególności odpowiedni wzrost współczynnika liniowego, o którym mowa w art. 9, oraz konieczność wprowadzenia dodatkowych działań politycznych i środków zwiększających zobowiązania Unii i państw członkowskich do redukcji emisji gazów cieplarnianych, i może przeanalizować wykonalność wprowadzenia norm emisji. Komisja oceni także przepisy w sprawie ucieczki emisji z myślą o stopniowym wycofaniu tymczasowego przydziału bezpłatnych uprawnień.”;
Poprawka    40 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – ustęp 1 – punkt 22 c (nowy) Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 30 – ustęp 4 a (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka   22c)  w art. 30 dodaje się ustęp w brzmieniu:   „4a.  Co pięć lat dokonuje się ogólnego przeglądu interakcji między EU ETS a innymi elementami unijnej i krajowej polityki dotyczącej klimatu, jakości powietrza i energii, aby uzyskać większą spójność i uniknąć negatywnych konsekwencji nakładania się różnych działań politycznych.”;
Poprawka    41 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – ustęp 1 – punkt 22 d (nowy) Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 30 a (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka   22d)  dodaje się rozdział IV w brzmieniu:   „Rozdział IV Sektor transportu morskiego i lotniczego   Artykuł 30a   Komisja sprawdza, czy wszystkie sektory gospodarki przyczyniają się do zmniejszania emisji CO2 zgodnie z porozumieniem klimatycznym z Paryża zawartym na podstawie Ramowej konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu, w tym czy cele i środki uzgodnione na szczeblu międzynarodowym, np. przez Organizację Międzynarodowego Lotnictwa Cywilnego (ICAO) oraz Międzynarodową Organizację Morską (IMO), prowadzą do wystarczającego zmniejszenia emisji.”;
Poprawka    42 Wniosek dotyczący dyrektywy Załącznik I – ustęp 1 Dyrektywa 2003/87/WE Załącznik II a
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka Wzrost udziału procentowego uprawnień, które mają być sprzedane na aukcji przez państwa członkowskie zgodnie z art. 10 ust. 2 lit. a), w interesie solidarności i wzrostu w celu redukcji emisji i adaptacji do skutków zmian klimatu. Wzrost udziału procentowego uprawnień, które mają być sprzedane na aukcji przez państwa członkowskie zgodnie z art. 10 ust. 2 lit. a), w interesie solidarności i wzrostu w celu redukcji emisji i adaptacji do skutków zmian klimatu. W przypadku państw członkowskich kwalifikujących się do skorzystania z funduszu na rzecz modernizacji zgodnie z art. 10d udział uprawnień określony w załączniku IIa przenosi się do udziału tych państw w funduszu na rzecz modernizacji.

PROCEDURA W KOMISJI OPINIODAWCZEJ

Tytuł	Racjonalne pod względem kosztów redukcje emisji oraz inwestycje niskoemisyjne
Odsyłacze	COM(2015)0337 – C8-0190/2015 – 2015/0148(COD)
Komisja przedmiotowo właściwa        Data ogłoszenia na posiedzeniu	ENVI 7.9.2015
Opinia wydana przez        Data ogłoszenia na posiedzeniu	ITRE 7.9.2015
Zaangażowane komisje - data ogłoszenia na posiedzeniu	10.3.2016
Sprawozdawca(czyni) komisji opiniodawczej        Data powołania	Fredrick Federley 28.10.2015
Rozpatrzenie w komisji	17.3.2016	12.7.2016
Data przyjęcia	13.10.2016
Wynik głosowania końcowego	+: –: 0:	45 13 4
Posłowie obecni podczas głosowania końcowego	Nikolay Barekov, Nicolas Bay, Bendt Bendtsen, Xabier Benito Ziluaga, José Blanco López, David Borrelli, Jerzy Buzek, Angelo Ciocca, Edward Czesak, Jakop Dalunde, Pilar del Castillo Vera, Christian Ehler, Fredrick Federley, Ashley Fox, Adam Gierek, Theresa Griffin, Hans-Olaf Henkel, Eva Kaili, Kaja Kallas, Barbara Kappel, Krišjānis Kariņš, Seán Kelly, Jaromír Kohlíček, Zdzisław Krasnodębski, Miapetra Kumpula-Natri, Janusz Lewandowski, Ernest Maragall, Edouard Martin, Angelika Mlinar, Nadine Morano, Dan Nica, Morten Helveg Petersen, Miroslav Poche, Carolina Punset, Herbert Reul, Paul Rübig, Algirdas Saudargas, Sergei Stanishev, Neoklis Sylikiotis, Dario Tamburrano, Patrizia Toia, Evžen Tošenovský, Claude Turmes, Vladimir Urutchev, Henna Virkkunen, Martina Werner, Lieve Wierinck, Anna Záborská, Flavio Zanonato, Carlos Zorrinho
Zastępcy obecni podczas głosowania końcowego	Michał Boni, Rosa D’Amato, Esther de Lange, Jens Geier, Benedek Jávor, Olle Ludvigsson, Vladimír Maňka, Marian-Jean Marinescu, Clare Moody, Maria Spyraki
Zastępcy (art. 200 ust. 2) obecni podczas głosowania końcowego	Salvatore Cicu, Albert Deß

OPINIA Komisji Rozwoju (14.7.2016)

dla Komisji Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności

w sprawie wniosku dotyczącego dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającej dyrektywę 2003/87/WE w celu wzmocnienia racjonalnych pod względem kosztów redukcji emisji oraz inwestycji niskoemisyjnych
(COM(2015)0337 – C8-0190/2015 – 2015/0148(COD))

Sprawozdawca komisji opiniodawczej: Jordi Sebastià

ZWIĘZŁE UZASADNIENIE

W piątym sprawozdaniu oceniającym Międzyrządowego Zespołu ds. Zmian Klimatu (IPCC) sporządzonym w 2014 r. potwierdzono i szczegółowo opisano olbrzymią wagę problemów klimatycznych oraz podkreślono pilną potrzebę przyspieszenia działań związanych ze zmianą klimatu. Reakcja na te problemy, którą wyrażają zaplanowane, ustalone na szczeblu krajowym wkłady przedłożone przez strony Ramowej konwencji ONZ w sprawie zmian klimatu (UNFCCC), jest zdecydowanie niewystarczająca, ale stanowi znaczny postęp.

W porozumieniu paryskim określono cel globalnych działań związanych ze zmianą klimatu jako „utrzymanie wzrostu średniej temperatury na świecie znacznie niższego niż 2°C ponad poziom sprzed epoki przemysłowej i dążenie do ograniczenia wzrostu do 1,5°C”. Zawierając porozumienie, wszystkie kraje angażują się w te dążenia. Dzięki porozumieniu wypracowano również lepsze warunki stałej intensyfikacji wysiłków mających na celu osiągnięcie poziomów proporcjonalnych do wyzwań, jakie niesie ze sobą zmiana klimatu.

Należy w pełni wykorzystać możliwość dokonania ważnej zmiany w działaniach związanych z klimatem na świecie. UE jest dużym emitentem i posiada znaczne zasoby, dlatego spoczywa na niej ogromna odpowiedzialność. Musi ona wspierać proces, w którym zwiększone starania jednych krajów świata wpływają na działania innych i powodują ich nasilenie, dzięki czemu następuje stała intensyfikacja działań w skali globalnej.

Kluczowym zadaniem UE w tym procesie jest udoskonalenie systemu handlu emisjami (ETS) oraz przekształcenie go w prawdziwie skuteczne narzędzie redukcji emisji, jak również wygenerowanie funduszy na wspieranie energii ze źródeł odnawialnych, oszczędności energii, a także wsparcie w obszarze przystosowania do skutków problemów klimatycznych zarówno w UE, jak i w podatnych na zagrożenia krajach rozwijających się, a zwłaszcza w krajach najsłabiej rozwiniętych.

Wniosek Komisji dotyczący zmiany dyrektywy w sprawie ETS jest niewystarczający do przekształcenia tego systemu w narzędzie, jakie jest teraz potrzebne. W związku z tym sprawozdawca proponuje zmiany, które:

–  wzmocnią integralność środowiskową, po pierwsze przez dostosowanie pułapu emisji wyrażonego jako współczynnik liniowy redukcji do górnej granicy obecnego celu redukcji gazów cieplarnianych w ramach planu działań do roku 2050 na rzecz gospodarki niskoemisyjnej w UE, tj. 95 % w porównaniu z poziomem z 1990 r., a po drugie przez prowadzenie regularnej kontroli pułapu co pięć lat, na podstawie zbiorczych przeglądów prowadzonych w ramach Ramowej konwencji ONZ w sprawie zmian klimatu i porozumienia paryskiego;

–  usuną z nadwyżki umieszczonej w rezerwie stabilności rynkowej uprawnienia, które odpowiadają wykorzystaniu międzynarodowych jednostek CDM i JI w ramach ETS, co sprawi, że osiągnięcie celu redukcji emisji gazów cieplarnianych w ramach ETS będzie zadaniem wewnętrznym;

–  doprowadzą do sprzedaży na aukcji wszystkich uprawnień w ramach ETS oraz do przeznaczenia wszystkich dochodów na działania związane ze zmianą klimatu, przy czym połowa dochodów przekazana zostanie do podatnych na zagrożenia krajów rozwijających się, a także spowodują ustalenie wymogu uprawnień dla importu towarów energochłonnych w celu zapobiegania potencjalnej ucieczce emisji;

–  zapewnią wkład sektora lotnictwa w osiągnięcie celu redukcji gazów cieplarnianych do 2030 r. na tym samym poziomie co w innych sektorach objętych systemem EU ETS oraz przeznaczenie wszystkich dochodów z lotnictwa na działania związane ze zmianą klimatu w podatnych na zagrożenia krajach rozwijających się;

–  uwzględnią żeglugę międzynarodową w działaniach na rzecz osiągnięcia celów w dziedzinie klimatu przez stworzenie zbiorowego funduszu wkładu armatorów w związku z emisjami w portach UE, a także podczas rejsów do i z portów UE;

–  ograniczą zerowy współczynnik emisji dla biomasy do odpadów i pozostałości w celu zmniejszenia zachęt do masowego wykupu i dzierżawy ziemi w krajach rozwijających się z myślą o zapewnieniu dostaw bioenergii na rynek UE; szacuje się, że za zmianę klimatu w 20 % odpowiada globalna deforestacja i utrata zasobów węgla w ekosystemach leśnych; zwiększanie popytu w UE na biomasę leśną przez wątpliwe zerowe rozliczanie emisji w najlepszym przypadku może okazać się nieskuteczne, a w najgorszym przyniesie efekty odwrotne do zamierzonych z perspektywy łagodzenia zmiany klimatu.

Wykorzystanie dochodów z systemu ETS oraz włączenie emisji z żeglugi międzynarodowej do systemu to również działania zgodne ze stanowiskiem PE w tej kwestii, określonym w pakiecie klimatycznym z 2008 r., co podkreślano również przy innych okazjach.

Wszystkie uprawnienia powinny być sprzedawane na aukcji. Aby nie dopuścić do potencjalnej ucieczki emisji, na mocy art. xx ustanawia się wymóg przedstawiania uprawnień przy przywozie towarów energochłonnych.

POPRAWKI

Komisja Rozwoju zwraca się do Komisji Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności, jako do komisji przedmiotowo właściwej, o wzięcie pod uwagę następujących poprawek:

Poprawka    1 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 2 a (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka   (2a)   Wyzwania dotyczące klimatu i środowiska są z natury swojej wyzwaniami globalnymi. Ostatecznym celem Ramowej konwencji ONZ w sprawie zmian klimatu (UNFCCC) jest stabilizacja stężeń gazów cieplarnianych w powietrzu na poziomie zapobiegającym groźnej antropogenicznej ingerencji w system klimatyczny. Porozumienie paryskie w sprawie zmian klimatu (porozumienie paryskie) zatwierdzone na 21. Konferencji Stron Ramowej Konwencji ONZ w Sprawie Zmian Klimatu (COP21) wyznacza nowy poziom światowego zobowiązania do redukcji emisji gazów cieplarnianych przy zaangażowaniu wszystkich krajów.
Poprawka    2 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 2 b (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka   (2b)   Podpisując porozumienie paryskie, Unia i państwa członkowskie zobowiązały się do „utrzymania wzrostu średniej temperatury na świecie znacznie niższego niż 2°C ponad poziom sprzed epoki przemysłowej” i do dalszego dążenia do „ograniczenia wzrostu do 1,5°C”. Celem porozumienia paryskiego jest także osiągnięcie w drugiej połowie bieżącego stulecia równowagi między emisjami antropogenicznymi z poszczególnych źródeł a usuwaniem gazów cieplarnianych przez ich pochłaniacze, przy zachowaniu zasad sprawiedliwości. Zobowiązania te powinny być wskazówką w dążeniach do redukcji emisji oraz przy inwestowaniu w odnawialne źródła energii i efektywność energetyczną.
Poprawka    3 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 2 c (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	(2c)  Porozumienie paryskie jest globalnym porozumieniem w sprawie ograniczenia i redukcji emisji gazów cieplarnianych, którego celem jest sprawiedliwa transformacja mająca przynieść korzyść również krajom rozwijającym się.
Poprawka    4 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 2 d (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	(2d)  Kraje rozwijające się są najbardziej narażone na skutki zmiany klimatu. Unia powinna zwiększyć wsparcie dla tych krajów, by zwiększyć ich zdolności przystosowawcze i odporność na zmianę klimatu. Należy wzmocnić spójność polityki na szczeblu Unii, aby ETS mógł skutecznie uzupełniać politykę współpracy na rzecz rozwoju, zwłaszcza w odniesieniu do agendy zrównoważonego rozwoju 2030 i do przeciwdziałania zmianie klimatu.
Poprawka    5 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 2 e (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka   (2e)   Należy uwzględnić postęp, jakim jest porozumienie paryskie, oraz lepsze warunki, jakie daje ono, by stale korygować w górę cele i wysiłki do poziomów proporcjonalnych do wyzwań związanych z klimatem. Jednym z najlepszych narzędzi, jakimi dysponuje Unia, by realizować zobowiązania podjęte w porozumieniu paryskim, jest EU ETS. W ramach wspomnianych starań EU ETS powinien stać się wydajniejszym narzędziem redukcji emisji oraz wspierać przechodzenie na odnawialne źródła energii, maksymalizować efektywność energetyczną i sprzyjać rozwojowi czystych technologii na całym świecie.
Poprawka    6 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 3
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka (3)   Rada Europejska potwierdziła, że sprawnie funkcjonujący, zreformowany EU ETS zawierający instrument służący stabilizacji rynku będzie głównym instrumentem europejskim wykorzystywanym do osiągnięcia tego celu; zakłada on roczny współczynnik redukcji w wysokości 2,2 % począwszy od 2021 r., zachowanie obecnych środków w zakresie bezpłatnych uprawnień po roku 2020, by zapobiec ucieczce emisji wynikającej z polityki przeciwdziałania zmianie klimatu, o ile w innych dużych gospodarkach nie zostaną podjęte porównywalne działania, oraz zachowanie obecnego udziału uprawnień przeznaczonych do sprzedaży na aukcji. Udział przeznaczony do sprzedaży na aukcji powinien zostać wyrażony w prawodawstwie jako wartość procentowa w celu zwiększenia pewności planowania w odniesieniu do decyzji inwestycyjnych, zwiększenia przejrzystości oraz uproszczenia i zwiększenia zrozumiałości całego systemu. (3)   W zreformowanym EU ETS należy ustalić roczny współczynnik redukcji w wysokości 2,8 %, począwszy od 2021 r., oraz wprowadzić wymóg uprawnień dla importu (AIR) po roku 2020, by zapobiec ucieczce emisji wynikającej z polityki przeciwdziałania zmianie klimatu, dopóki nie zostaną podjęte porównywalne działania w państwach trzecich lub regionach ponadnarodowych, przy zachowaniu obecnego udziału uprawnień przeznaczonych do sprzedaży na aukcji.
Poprawka    7 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 3 a (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka   (3a)   Aby zwiększyć poziom ambicji na okres do 2020 r. oraz odzwierciedlić globalny wynoszący cel dużo poniżej 2°C, cel redukcji emisji gazów cieplarnianych w UE do 2030 r. o 20 % poniżej poziomów z 1990 r. należy osiągnąć przez działania wewnętrzne. Liczba uprawnień do poziomu międzynarodowych jednostek emisji (jednostki poświadczonej redukcji emisji z mechanizmu czystego rozwoju oraz jednostki redukcji emisji z mechanizmu wspólnego wdrożenia), które zostały wykorzystane w systemie EU ETS, powinna być usunięta z rezerwy stabilności rynkowej.
Poprawka    8 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 3 b (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka   (3b)   Strony UNFCCC zwróciły się do Międzyrządowego Zespołu ds. Zmian Klimatu (IPCC) o przygotowanie w 2018 r. sprawozdania specjalnego na temat celu wynoszącego 1,5°C oraz zdecydowały zorganizować dialog ułatwiający w celu podsumowania zbiorowych ambicji i postępów w realizacji zobowiązań, by przedstawić Stronom stosowne informacje, zanim ostatecznie zgłoszą one wkłady ustalone na szczeblu krajowym. Porozumienie paryskie przewiduje również okresową analizę wdrażania, służącą ocenie zbiorowych postępów w osiąganiu długoterminowych celów określonych w porozumieniu; analiza ma być przedstawiona po raz pierwszy w 2023 r., a następnie co pięć lat. System EU ETS powinien przewidywać regularne przeglądy w celu aktualizacji i wzmożenia działań Unii związanych ze zmianą klimatu i zgodnych z porozumieniem paryskim.
Poprawka    9 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 7 a (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	(7a)  Zerowy bilans emisji z biomasy w EU ETS stanowi system wsparcia w rozumieniu dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/28/WE1a. Biopłyny, biopaliwa oraz biomasa w postaci stałej i gazowej powinny otrzymać wsparcie i być zaliczane na poczet celów krajowych tylko wtedy, gdy spełniają kryteria zrównoważonego rozwoju określone w dyrektywie 2009/28/WE lub w strategii dotyczącej zrównoważonej bioenergii. W związku z tym w obrębie instalacji lub w ramach działalności przewoźnika lotniczego objętej EU ETS należy stosować kryteria zrównoważonego rozwoju do wszystkich wykorzystywanych źródeł bioenergii uznawanych za źródła o zerowym bilansie emisji gazów cieplarnianych.
	_________________________________
	1a Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/28/WE z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie promowania stosowania energii ze źródeł odnawialnych zmieniająca i w następstwie uchylająca dyrektywy 2001/77/WE oraz 2003/30/WE (Dz.U. L 140 z 5.6.2009, s. 16).
Uzasadnienie
ETS nie obejmuje obecnie instalacji wykorzystujących wyłącznie biomasę, traktuje każdy rodzaj biomasy wykorzystywanej w instalacjach za neutralny pod względem emisji dwutlenku węgla i nie stosuje do biomasy w postaci stałej żadnych kryteriów zrównoważonego rozwoju. W związku z tym znaczna część emisji nie jest odnotowywana. Konieczne jest zaprzestanie przyznawania biomasie zerowego bilansu oraz zastosowanie do niej kryteriów zrównoważonego rozwoju.
Poprawka    10 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 9
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(9)  Państwa członkowskie powinny częściowo rekompensować, zgodnie z zasadami pomocy państwa, niektóre instalacje w sektorach lub podsektorach, które uznaje się za narażone na znaczące ryzyko ucieczki emisji z powodu kosztów związanych z emisjami gazów cieplarnianych przeniesionych na ceny energii elektrycznej. Protokół i towarzyszące mu decyzje, podjęte przez Konferencję Stron w Paryżu powinny zapewniać dynamiczną mobilizację środków na finansowanie działań związanych ze zmianą klimatu, transfer technologii oraz budowanie zdolności w odniesieniu do kwalifikujących się stron, w szczególności tych posiadających najmniejsze możliwości. Finansowanie działań przeciwdziałających zmianie klimatu przez sektor publiczny będzie w dalszym ciągu odgrywało istotną rolę w mobilizowaniu zasobów po roku 2020. Zatem dochody z aukcji powinny być również wykorzystywane do finansowania działań związanych ze zmianą klimatu w narażonych państwach trzecich, w tym adaptacji do skutków zmiany klimatu. Kwota na finansowanie działań związanych ze zmianą klimatu, która ma zostać uruchomiona, będzie również zależeć od ambicji i jakości proponowanych zaplanowanych, ustalonych na szczeblu krajowym wkładów, dalszych planów inwestycyjnych i krajowych procesów planowania działań przystosowawczych. Państwa członkowskie powinny wykorzystywać przychody z aukcji do wspierania pozyskiwania kwalifikacji przez pracowników i poszukiwania przez nich nowych miejsc pracy, których dotyczy transformacja miejsc pracy w gospodarce niskoemisyjnej.	(9)  Państwa członkowskie powinny częściowo rekompensować, zgodnie z zasadami pomocy państwa, niektóre instalacje w sektorach lub podsektorach, które uznaje się za narażone na znaczące ryzyko ucieczki emisji z powodu kosztów związanych z emisjami gazów cieplarnianych przeniesionych na ceny energii elektrycznej. Protokół i towarzyszące mu decyzje podjęte przez Konferencję Stron w Paryżu powinny zapewniać dynamiczną mobilizację środków na finansowanie działań związanych ze zmianą klimatu, transfer technologii oraz budowanie zdolności w odniesieniu do kwalifikujących się stron, w szczególności tych posiadających najmniejsze możliwości. Finansowanie działań przeciwdziałających zmianie klimatu przez sektor publiczny będzie w dalszym ciągu odgrywało istotną rolę w mobilizowaniu zasobów po roku 2020. Mając na uwadze globalną odpowiedzialność spoczywającą na Unii, państwa członkowskie powinny bezzwłocznie wesprzeć finansowo wysiłki podejmowane przez kraje najsłabiej rozwinięte w celu rozwijania technologii niskoemisyjnych w oparciu o zasadę neutralności technologicznej i łagodzenia wpływu zmiany klimatu. W związku z tym dużą część dochodów uzyskanych ze sprzedaży uprawnień na aukcjach prowadzonych przez państwa członkowskie należy przeznaczyć na fundusze międzynarodowe, w szczególności: Zielony Fundusz Klimatyczny, fundusz na rzecz krajów najsłabiej rozwiniętych i Specjalny Fundusz Przeciwdziałania Zmianie Klimatu. Kwota na finansowanie działań związanych ze zmianą klimatu, która ma zostać uruchomiona, będzie również zależeć od ambicji i jakości proponowanych zaplanowanych, ustalonych na szczeblu krajowym wkładów, dalszych planów inwestycyjnych i krajowych procesów planowania działań przystosowawczych. Państwa członkowskie powinny wykorzystywać przychody z aukcji do wspierania pozyskiwania kwalifikacji przez pracowników, których dotyczy transformacja miejsc pracy w gospodarce niskoemisyjnej, i poszukiwania przez nich nowych miejsc pracy.
Poprawka    11 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 10 a (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka   (10a)   Kraje najsłabiej rozwinięte są szczególnie podatne na skutki zmian klimatu, a są odpowiedzialne jedynie za bardzo niski poziom emisji gazów cieplarnianych. Dlatego szczególny priorytet należy nadać zaspokajaniu potrzeb krajów najsłabiej rozwiniętych przez wykorzystanie uprawnień z systemu EU ETS do finansowania działań związanych ze zmianą klimatu, zwłaszcza przystosowania do skutków zmiany klimatu za pośrednictwem Zielonego Funduszu Klimatycznego.
Poprawka    12 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 13 a (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka   (13a)   Zgodnie z zobowiązaniem współprawodawców wyrażonym w dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/29/WE1a oraz w decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady 406/2009/WE1b do redukcji emisji powinny przyczyniać się wszystkie sektory gospodarki, w tym międzynarodowa żegluga morska i lotnictwo. Sektor lotnictwa przyczynia się do redukcji emisji dzięki temu, że został włączony do systemu EU ETS. Ponieważ Międzynarodowa Organizacja Morska nie przyjęła żadnych porozumień międzynarodowych, które w celach redukcji ujmowałyby emisje pochodzące z międzynarodowego transportu morskiego, należy utworzyć fundusz, do którego armatorzy będą wnosić wkłady powiązane z emisjami CO2 w portach UE oraz podczas rejsów do i z takich portów. Wysokość tych wkładów powinna być ustalona na poziomie rynkowej ceny uprawnień lub powyżej. Fundusz powinien finansować przystosowanie do zmiany klimatu i łagodzenie jej skutków w podatnych na zagrożenia krajach rozwijających się. Armatorzy objęci rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/7571c powinni być objęci UE ETS, jeżeli ich wkład będzie niewystarczający.   ________________________   1a  Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/29/WE z dnia 23 kwietnia 2009 r. zmieniająca dyrektywę 2009/87/WE w celu usprawnienia i rozszerzenia wspólnotowego systemu handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych (Dz.U. L 140 z 5.6.2009, s. 63).   1b  Decyzja Parlamentu Europejskiego i Rady nr 406/2009/WE z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie wysiłków podjętych przez państwa członkowskie, zmierzających do zmniejszenia emisji gazów cieplarnianych w celu realizacji do roku 2020 zobowiązań Wspólnoty dotyczących redukcji emisji gazów cieplarnianych (Dz.U. L 140 z 5.6.2009, s. 136).   1c   Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/757 z dnia 29 kwietnia 2015 r. w sprawie monitorowania, raportowania i weryfikacji emisji dwutlenku węgla z transportu morskiego oraz zmiany dyrektywy 2009/16/WE (Dz.U. L 123 z 19.5.2015, s. 55).
Poprawka    13 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – akapit 1 – punkt 1 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 3d
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka (1)   art. 3d ust. 3 akapit drugi otrzymuje brzmienie: (1)   art. 3d otrzymuje brzmienie: „Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktu delegowanego zgodnie z art. 23.”; „Artykuł 3d   Metoda rozdziału przydziałów dla lotnictwa w drodze sprzedaży aukcyjnej   Łączna liczba uprawnień dla działalności lotniczej jest co roku zmniejszana według tego samego współczynnika liniowego jak w przypadku innych rodzajów działalności objętych systemem wspólnotowym. Wszystkie uprawnienia dla działalności lotniczej są sprzedawane na aukcji, a dochody przeznaczane na finansowanie działań związanych ze zmianą klimatu w podatnych na zagrożenia krajach rozwijających się, w tym na przystosowanie do skutków zmiany klimatu.”;
Uzasadnienie
Sektor lotnictwa powinien przyczyniać się do osiągnięcia celu redukcji emisji gazów cieplarnianych do 2030 r. na takim samym poziomie jak inne sektory w ramach systemu EU ETS. Zgodnie ze stanowiskiem PE w sprawie wniosku dotyczącego objęcia sektora lotnictwa systemem ETS w 2007 r. oraz w celu zachowania spójności z międzynarodowym prawem lotniczym wszystkie dochody z systemu EU ETS dla sektora lotnictwa powinny być przeznaczane na łagodzenie zmiany klimatu. W celu budowania zaufania w krajach rozwijających się w odniesieniu do środków polityki UE wszystkie dochody z systemu ETS w sektorze lotnictwa powinny być przeznaczane na międzynarodowe finansowanie działań na rzecz klimatu.
Poprawka    14 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – akapit 1 – punkt 1 a (nowy) Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 3e
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka   (1a)   skreśla się art. 3e;
Uzasadnienie
Powiązana z poprawką 9. Wszystkie uprawnienia dla sektora lotnictwa powinny być sprzedawane na aukcji przez państwa członkowskie.
Poprawka    15 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – akapit 1 – punkt 3 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 9 – ustępy 2 i 3
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka „Począwszy od 2021 r. współczynnik liniowy wynosi 2,2 %.”; „Począwszy od 2021 r. współczynnik liniowy wynosi 2,8 %.”;
Uzasadnienie
W porozumieniu paryskim kraje zobowiązały się do utrzymania wzrostu temperatury na poziomie znacznie poniżej 2°C i do dalszego dążenia do ograniczenia wzrostu do 1,5°C. Zaproponowany współczynnik liniowy ETS nie prowadzi nawet do dolnej granicy celu UE do roku 2050, tj. 80-95 % poniżej poziomów z 1990 r., uzgodnionej na podstawie celu 2°C. W celu zachowania większej spójności z porozumieniem paryskim proponuje się zmianę współczynnika na 2,8 %, co odpowiada osiągnięciu do 2050 r. redukcji w całej gospodarce na poziomie 95 % poniżej poziomu z 1990 r., tj. górnej granicy celu UE do roku 2050; w drugim etapie przewiduje się klauzulę przeglądową dotyczącą dostosowania współczynnika liniowego po przeglądach prowadzonych przez ONZ.
Poprawka    16 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – akapit 1 – punkt 4 – litera a Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10 – ustęp 1 – akapit 1 a
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka a)  w ust. 1 dodaje się trzy nowe akapity: a)  w ust. 1 dodaje się następujące akapity: „Począwszy od 2021 r., udział uprawnień, które mają być sprzedane na aukcji przez państwa członkowskie, wynosi 57 %.   2 % całkowitej liczby uprawnień w latach 2021–2030 jest sprzedawane na aukcji w celu ustanowienia funduszu na rzecz zwiększenia efektywności energetycznej i modernizacji systemów energetycznych niektórych państw członkowskich, określonego w art. 10d niniejszej dyrektywy („fundusz na rzecz modernizacji”). „2 % całkowitej liczby uprawnień w latach 2021–2030 jest sprzedawane na aukcji w celu ustanowienia funduszu na rzecz zwiększenia efektywności energetycznej i modernizacji systemów energetycznych niektórych państw członkowskich, określonego w art. 10d niniejszej dyrektywy („fundusz na rzecz modernizacji”).   2 % całkowitej liczby uprawnień w latach 2021–2030 jest sprzedawane na aukcji w celu ustanowienia międzynarodowego funduszu działań na rzecz klimatu, który wesprze działania w dziedzinie klimatu w podatnych na zagrożenia krajach rozwijających się mających ograniczone możliwości, w szczególności krajach najsłabiej rozwiniętych, małych rozwijających się państwach wyspiarskich i krajach afrykańskich, zwłaszcza w celu przystosowania do skutków zmiany klimatu. Zasoby finansowe z międzynarodowego funduszu działań na rzecz klimatu będą zasilać co roku Zielony Fundusz Klimatyczny ONZ, z którego 50 % środków ma być przyznawane na przystosowanie, a połowa tej kwoty jest przeznaczana dla krajów wysoce podatnych na zagrożenia.   2 % całkowitej liczby uprawnień w latach 2021–2030 jest sprzedawane na aukcji w celu ustanowienia funduszu sprawiedliwej transformacji, który ma wspierać lokalne społeczności oraz pracowników w regionach najbardziej dotkniętych trwającej dekarbonizacji. Zasoby tego funduszu będą wykorzystywane na inwestycje służące tworzeniu miejsc pracy, finansowaniu szkoleń zawodowych i innych usług w dziedzinie zatrudnienia i zdrowia w alternatywnych rodzajach działalności gospodarczej w regionach, w których tradycyjne sektory wysoce emisyjne w wyniku dekarbonizacji prawdopodobnie utracą wiele miejsc pracy. Każde państwo członkowskie składające wniosek o skorzystanie z zasobów funduszu sprawiedliwej transformacji opracuje szczegółowy plan w ścisłym partnerstwie z organami gminnymi i lokalnymi w regionach przechodzących transformację, a także z partnerami społecznymi i organizacjami społeczeństwa obywatelskiego. Całkowita pozostała ilość uprawnień, które mają być sprzedane na aukcji przez państwa członkowskie, jest rozdzielana zgodnie z ust. 2.”; Całkowita pozostała ilość uprawnień, które mają być sprzedane na aukcji przez państwa członkowskie, jest rozdzielana zgodnie z ust. 2.”;
Uzasadnienie
Komisja Europejska powinna:
- powołać fundusz sprawiedliwej transformacji, który będzie silnym ogólnounijnym mechanizmem wsparcia pracowników i regionów, którzy poniosą straty w wyniku przejścia na gospodarkę niskoemisyjną;
- powołać międzynarodowy fundusz działań na rzecz klimatu, który bezpośrednio uzupełniałby środki Zielonego Funduszu Klimatycznego i dzięki któremu nie trzeba już będzie opierać się tylko na budżetach pomocowych, chcąc finansować międzynarodowe działania w zakresie klimatu.
Udział uprawnień dla funduszu modernizacji, funduszu sprawiedliwej transformacji i międzynarodowego funduszu działań na rzecz klimatu należy dodać do uprawnień sprzedawanych na aukcji.
Poprawka    17 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – akapit 1 – punkt 4 – litera b a (nowa) Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10 – ustęp 3 – wprowadzenie
Obowiązujący tekst Poprawka   ba)   w ust. 3 wprowadzenie otrzymuje brzmienie: 3.   Państwa członkowskie określają sposób wykorzystywania dochodów uzyskanych ze sprzedaży uprawnień na aukcji. Przynajmniej 50 % dochodów uzyskanych ze sprzedaży na aukcji uprawnień, o których mowa w ust. 2, w tym wszystkie dochody ze sprzedaży na aukcji uprawnień, o których mowa w ust. 2 lit. b) i c), lub równowartość finansowa tych dochodów, powinny zostać wykorzystane na jeden lub większą ilość następujących celów: „3.    Państwa członkowskie określają sposób wykorzystywania dochodów uzyskanych ze sprzedaży uprawnień na aukcji. Przynajmniej 50 % dochodów uzyskanych ze sprzedaży na aukcji uprawnień, o których mowa w ust. 2, w tym wszystkie dochody ze sprzedaży na aukcji uprawnień, o których mowa w ust. 2 lit. b) i c), lub równowartość finansowa tych dochodów, są wykorzystywane na finansowanie działań związanych ze zmianą klimatu w podatnych na zagrożenia krajach rozwijających się, w tym na redukcję emisji gazów cieplarnianych oraz przystosowanie do skutków zmian klimatu. Pozostałe dochody są wykorzystywane na jeden lub większą ilość następujących celów:”;
Uzasadnienie
Zgodnie ze stanowiskiem PE w sprawie pakietu klimatycznego z 2008 r. wszystkie dochody (lub ich równowartość finansowa) z systemu EU ETS powinny być przeznaczone na działania związane ze zmianą klimatu, a 50 % z nich należy przeznaczyć na zbiorowy wkład UE w międzynarodowe finansowanie działań na rzecz klimatu. Zbiorowe zobowiązania UE i jej państw członkowskich zwiększyłyby wpływ UE w negocjacjach dotyczących UNFCCC oraz skuteczność unijnego finansowania działań na rzecz klimatu.
Poprawka    18 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – akapit 1 – punkt 4 – litera c Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10 – ustęp 3 – litera k
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka k)  finansowanie działań związanych ze zmianą klimatu w narażonych państwach trzecich, w tym przystosowania się do zmiany klimatu; k)  finansowanie przystosowania się do zmiany klimatu i innych działań związanych ze zmianą klimatu w podatnych na zagrożenia państwach trzecich jako uzupełnienie finansowania działań przez instrumenty współpracy na rzecz rozwoju; to finansowanie działań klimatycznych zalicza się do realizacji zobowiązań finansowych Unii w dziedzinie klimatu, ale nie jest elementem finansowania rozwoju, tylko je uzupełnia;
Poprawka    19 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – akapit 1 – punkt 5 – litera a Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10a – ustęp 1
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka a)   ust. 1 akapit drugi otrzymuje brzmienie: a)   ust. 1 otrzymuje brzmienie: „Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktu delegowanego zgodnie z art. 23. Akt ten przewiduje również dodatkowe przydziały uprawnień z rezerwy dla nowych instalacji w przypadku znaczącego wzrostu produkcji poprzez stosowanie tych samych progów i dostosowań, które stosuje się w odniesieniu do częściowego zaprzestania działalności.”; „300 mln uprawnień wykorzystuje się do finansowania działań związanych ze zmianą klimatu w krajach najsłabiej rozwiniętych, w szczególności na przystosowanie do skutków zmiany klimatu, za pośrednictwem Zielonego Funduszu Klimatycznego ONZ.”;
Uzasadnienie
Kraje najsłabiej rozwinięte są szczególnie podatne na skutki zmian klimatu, a są odpowiedzialne jedynie za bardzo niski poziom emisji gazów cieplarnianych. Dlatego szczególny priorytet należy nadać zaspokajaniu potrzeb krajów najsłabiej rozwiniętych przez wykorzystanie uprawnień z systemu EU ETS na finansowanie działań związanych ze zmianą klimatu, w szczególności na przystosowanie do skutków zmian klimatu. Zbiorowe zobowiązania UE zwiększyłyby wpływ UE w negocjacjach dotyczących UNFCCC, a wkład za pośrednictwem Zielonego Funduszu Klimatycznego zachęciłby innych do przekazania do Funduszu części dochodów z systemów handlu uprawnieniami do emisji dwutlenku węgla.
Poprawka    20 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – akapit 1 – punkt 5 – litera d Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10 a – ustęp 6 – akapit 1
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka „Państwa członkowskie powinny przyjąć środki finansowe na rzecz sektorów lub podsektorów, które są narażone na rzeczywiste ryzyko ucieczki emisji z powodu znacznych kosztów pośrednich rzeczywiście poniesionych w związku z kosztami emisji gazów cieplarnianych, które zostały przeniesione na ceny energii elektrycznej, przy uwzględnieniu wszelkich skutków dla rynku wewnętrznego. Takie środki finansowe na pokrycie części tych kosztów muszą być zgodne z zasadami pomocy państwa. ”; „Państwa członkowskie mogą przyjąć środki finansowe na rzecz sektorów lub podsektorów, które są narażone na rzeczywiste ryzyko ucieczki emisji z powodu znacznych kosztów pośrednich rzeczywiście poniesionych w związku z kosztami emisji gazów cieplarnianych, które zostały przeniesione na ceny energii elektrycznej, przy uwzględnieniu wszelkich skutków dla rynku wewnętrznego. Takie środki finansowe na pokrycie części tych kosztów muszą być zgodne z zasadami pomocy państwa.”;
Uzasadnienie
Proponowane sformułowanie „powinny” jest prawnie niejednoznaczne. Podczas gdy zharmonizowany system może być pożądany, zmuszanie państw członkowskich do stosowania pomocy państwa jest niewłaściwe, zatem przywrócono słowo „mogą”.
Poprawka    21 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – akapit 1 – punkt 7 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10 – ustęp 1 – akapit 1
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka 1.  Fundusz mający na celu wspieranie inwestycji w modernizację systemów energetycznych oraz poprawę efektywności energetycznej w państwach członkowskich o PKB na mieszkańca poniżej 60 % średniej unijnej w 2013 r. zostaje ustanowiony na okres 2021–2030 i jest on finansowany zgodnie z art. 10. 1.  Fundusz mający na celu wspieranie inwestycji w modernizację systemów energetycznych oraz poprawę efektywności energetycznej (w tym energii cieplnej, systemów ciepłowniczych, wysokosprawnej kogeneracji, odnawialnych źródeł energii i ciepła geotermalnego) w państwach członkowskich o PKB na mieszkańca poniżej 60 % średniej unijnej w 2013 r. zostaje ustanowiony na okres 2021–2030 i jest on finansowany zgodnie z art. 10.
Uzasadnienie
Wspomniane inwestycje na małą skalę odgrywają zasadniczą rolę w modernizacji systemu energetycznego i przejściu na gospodarkę niskoemisyjną, co należy wyraźnie podkreślić.
Poprawka    22 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – akapit 1 – punkt 7 Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 10 – ustęp 2
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka 2.  Fundusz finansuje także projekty inwestycyjne na małą skalę służące modernizacji systemów energetycznych i efektywności energetycznej. W tym celu rada inwestycyjna opracowuje wytyczne i kryteria wyboru inwestycji dotyczące takich projektów. 2.  Fundusz finansuje także projekty inwestycyjne na małą skalę służące modernizacji systemów energetycznych i efektywności energetycznej (w tym energii cieplnej, systemów ciepłowniczych, wysokosprawnej kogeneracji, energii odnawialnej i ciepła geotermalnego). W tym celu rada inwestycyjna opracowuje wytyczne i kryteria wyboru inwestycji dotyczące takich projektów.
Uzasadnienie
Państwom członkowskim będącym beneficjentami należy dać prawo do samodzielnego wyboru projektów na małą skalę, zwłaszcza jeśli ich realizacja jest przewidziana w obowiązujących planach lub programach krajowych, by dostosować fundusz do sytuacji krajowej. W takim przypadku powinno wystarczyć zwykłe informowanie Rady Konsultacyjnej.
Poprawka    23 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – akapit 1 – punkt 10 a (nowy) Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 11 c (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka   (10a)   dodaje się artykuł w brzmieniu:   „Artykuł 11c   Wkład żeglugi w finansowanie działań w podatnych na zagrożenia krajach rozwijających się   Począwszy od 2019 r., wobec braku porównywalnego systemu w Międzynarodowej Organizacji Morskiej tworzy się fundusz, w którym armatorzy wnoszą wkład powiązany z emisją CO2 w portach Unii oraz podczas rejsów do i z portów Unii, co najmniej na poziomie rynkowej ceny uprawnień w poprzednim roku. Dochody funduszu są przeznaczane na finansowanie przystosowania do zmiany klimatu i łagodzenia jej skutków w podatnych na zagrożenia krajach rozwijających się.   Wkład, o którym mowa w akapicie pierwszym, podaje się do wiadomości publicznej. Armatorzy objęci rozporządzeniem (UE) 2015/757 są zobowiązani do przedkładania uprawnień, jeżeli ich wkład jest niewystarczający. Jeżeli finansowane z wkładów działania służące łagodzeniu skutków zmiany klimatu nie przyniosą redukcji emisji równej poziomowi emisji generowanych przez podmioty dokonujące wkładów, różnicę anuluje się w rezerwie stabilności rynkowej.”;
(http://eur-lex.europa.eu/legal-content/PL/TXT/PDF/?uri=CELEX:02003L0087-20151029&qid=1458208850750&from=EN)
Uzasadnienie
Zgodnie ze stanowiskiem PE w sprawie ETS z 2008 r. oraz porozumieniem w sprawie pakietu klimatycznego z 2009 r. w redukcję emisji powinny mieć wkład wszystkie sektory gospodarki, w tym międzynarodowa żegluga morska oraz lotnictwo. W związku z brakiem działań Międzynarodowej Organizacji Morskiej należy utworzyć fundusz dla armatorów, aby mogli oni wnosić wkład powiązany z emisjami w portach UE, a także podczas rejsów z i do portów UE. Jeżeli działania związane ze zmianą klimatu nie przyniosą redukcji emisji równej poziomowi emisji operatorów objętych systemem, różnica zostanie anulowana w rezerwie stabilności rynkowej.
Poprawka    24 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – akapit 1 – punkt 22 a (nowy) Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł 27 – ustęp 1
Obowiązujący tekst Poprawka   (22a)  art. 27 ust. 1 otrzymuje brzmienie: 1.   Państwa członkowskie mogą, po przeprowadzeniu konsultacji z prowadzącym instalację, wyłączyć z zakresu systemu wspólnotowego instalacje, w przypadku których raportowane do właściwego organu emisje, z wyłączeniem emisji z biomasy, w każdym z trzech lat poprzedzających powiadomienie na mocy lit. a) wynosiły mniej niż 25 000 ton ekwiwalentu dwutlenku węgla i które podczas spalania mają nominalną moc cieplną poniżej 35 MW oraz które są objęte środkami prowadzącymi do równoważnego wkładu na rzecz redukcji emisji, jeżeli dane państwo członkowskie spełnia następujące warunki: „1.   Państwa członkowskie mogą, po przeprowadzeniu konsultacji z prowadzącym instalację, wyłączyć z zakresu systemu wspólnotowego instalacje, w których raportowane właściwemu organowi emisje w każdym z trzech lat poprzedzających powiadomienie na mocy lit. a) wynosiły mniej niż 25 000 ton ekwiwalentu dwutlenku węgla, których nominalna moc cieplna podczas spalania jest niższa od 35 MW oraz które są objęte środkami prowadzącymi do równoważnego wkładu na rzecz redukcji emisji, jeżeli dane państwo członkowskie spełnia następujące warunki: a)   powiadamia Komisję o każdej tego rodzaju instalacji, określając zastosowane w odniesieniu do tej instalacji równoważne środki prowadzące do równoważnego wkładu na rzecz redukcji emisji, przed przedłożeniem wykazu instalacji zgodnie z art. 11 ust. 1, a najpóźniej w chwili przekazania tego wykazu Komisji; a)   powiadamia Komisję o każdej tego rodzaju instalacji, określając zastosowane w odniesieniu do tej instalacji równoważne środki prowadzące do równoważnego wkładu na rzecz redukcji emisji, przed przedłożeniem wykazu instalacji zgodnie z art. 11 ust. 1, a najpóźniej w chwili przekazania tego wykazu Komisji; b)  potwierdza, że stosowane są uzgodnienia w zakresie monitorowania mające na celu ocenę, czy w którymkolwiek roku kalendarzowym emisje z jakichkolwiek instalacji wyniosły 25 000 lub więcej ton ekwiwalentu dwutlenku węgla, z wyłączeniem emisji z biomasy. Państwa członkowskie mogą umożliwić stosowanie uproszczonych środków monitorowania, raportowania oraz weryfikacji w odniesieniu do instalacji, których roczna średnia wielkość zweryfikowanych emisji w latach 2008–2010 wynosi poniżej 5000 ton rocznie, zgodnie z art. 14; b)  potwierdza stosowanie uzgodnień dotyczących monitorowania i mających na celu ocenę, czy w którymkolwiek roku kalendarzowym emisje z jakichkolwiek instalacji wyniosły co najmniej 25 000 ton ekwiwalentu dwutlenku węgla; państwa członkowskie mogą umożliwić stosowanie uproszczonych środków monitorowania, raportowania oraz weryfikacji w odniesieniu do instalacji, których roczna średnia wielkość zweryfikowanych emisji w latach 2008–2010 wynosi poniżej 5 000 ton rocznie, zgodnie z art. 14; c)  potwierdza, że jeżeli jakakolwiek instalacja w którymkolwiek roku kalendarzowym emituje 25 000 lub więcej ton ekwiwalentu dwutlenku węgla, z wyłączeniem emisji z biomasy, lub jeżeli środki mające zastosowanie do tej instalacji i prowadzące do równoważnego wkładu na rzecz redukcji emisji, przestaną obowiązywać, instalacja zostanie ponownie włączona do systemu wspólnotowego; c)  potwierdza, że jeżeli jakakolwiek instalacja w którymkolwiek roku kalendarzowym emituje co najmniej 25 000 ton ekwiwalentu dwutlenku węgla lub jeżeli środki mające zastosowanie do tej instalacji i prowadzące do równoważnego wkładu na rzecz redukcji emisji przestaną obowiązywać, instalacja zostanie ponownie włączona do systemu wspólnotowego; d)   publikuje informacje, o których mowa w lit. a), b) i c), w celu umożliwienia opinii publicznej wyrażenia swojego stanowiska na ich temat. d)   publikuje informacje, o których mowa w lit. a), b) i c), by umożliwić opinii publicznej wyrażenie stanowiska na ich temat. Szpitale również mogą zostać wyłączone, jeżeli podejmą równoważne środki.”; Szpitale również mogą zostać wyłączone, jeżeli podejmą równoważne środki.”;
(http://eur-lex.europa.eu/legal-content/PL/TXT/?qid=1464179550809&uri=CELEX%3A02003L0087-20151029)
Poprawka    25 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – akapit 1 – punkt 22 b (nowy) Dyrektywa 2003/87/WE Artykuł -28 a (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka   (22b)   dodaje się artykuł w brzmieniu:   „Artykuł -28a   Korekty wynikające z globalnego przeglądu zgodnie z UNFCCC i porozumieniem paryskim   W ciągu sześciu miesięcy od dialogu ułatwiającego, który ma być zwołany zgodnie z UNFCCC w 2018 r. w celu podsumowania zbiorowych wysiłków stron na rzecz osiągnięcia globalnego celu długoterminowego, i w ciągu sześciu miesięcy od globalnego podsumowania w 2023 r. oraz od kolejnych podsumowań Komisja przedkłada sprawozdanie oceniające konieczność aktualizacji i wzmożenia działań Unii w dziedzinie klimatu. W stosownych przypadkach do sprawozdania dołączane są wnioski ustawodawcze.   W sprawozdaniu tym Komisja ocenia w szczególności odpowiedni wzrost współczynnika liniowego, o którym mowa w art. 9, oraz konieczność zastosowania dodatkowych działań politycznych i środków w celu zwiększenia zobowiązań Unii i państw członkowskich do redukcji gazów cieplarnianych.”;
Uzasadnienie
W porozumieniu paryskim kraje zobowiązały się do utrzymania wzrostu temperatury na poziomie znacznie poniżej 2°C i do dalszego dążenia do ograniczenia wzrostu do 1,5°C. W celu zachowania większej spójności z porozumieniem paryskim proponuje się w pierwszej kolejności zmianę współczynnika na 2,8 %, co odpowiada osiągnięciu do 2050 r. redukcji w całej gospodarce na poziomie 95 % poniżej poziomu w 1990 r., tzn. górnej granicy celu UE do roku 2050, a na drugim etapie przewiduje się klauzulę przeglądową dotyczącą dostosowania współczynnika liniowego po procesach przeglądowych zgodnie z UNFCCC i porozumieniem paryskim.
Poprawka    26 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – akapit 1 – punkt 22 c (nowy) Dyrektywa 2003/87/WE Załącznik I – ustęp 1
Obowiązujący tekst Poprawka   (22c)   punkt 1 załącznika I otrzymuje brzmienie: Instalacje lub części instalacji wykorzystywane do badań, rozwoju i testowania nowych produktów i procesów oraz instalacje wykorzystujące wyłącznie biomasę nie są objęte niniejszą dyrektywą. „Instalacje lub części instalacji wykorzystywane do badań, rozwoju i testowania nowych produktów i procesów nie są objęte niniejszą dyrektywą.”;
(http://eur-lex.europa.eu/legal-content/PL/TXT/?qid=1464179550809&uri=CELEX%3A02003L0087-20151029)
Poprawka    27 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – akapit 1 – punkt 22 d (nowy) Dyrektywa 2003/87/WE Załącznik I – ustęp 3
Obowiązujący tekst Poprawka   (22d)   punkt 3 załącznika I otrzymuje brzmienie: Gdy w celu podjęcia decyzji o włączeniu instalacji do systemu wspólnotowego przeprowadzane są obliczania dotyczące całkowitej nominalnej mocy cieplnej instalacji, uwzględnia się sumę nominalnej mocy cieplnej wszystkich jednostek technicznych stanowiących część instalacji, w których dochodzi do spalania paliwa. Jednostki takie mogą obejmować wszystkie rodzaje kotłów, palników, turbin, ogrzewaczy, pieców, spalarni, pieców do kalcynacji, pieców do prażenia, osuszaczy, silników, ogniw paliwowych, urządzeń do spalania z wykorzystaniem pętli chemicznej, pochodni gazowych oraz urządzeń do wychwytywania termalnego lub katalitycznego po spalaniu. W obliczeniach tych nie uwzględnia się jednostek o nominalnej mocy cieplnej poniżej 3 MW oraz jednostek wykorzystujących wyłącznie biomasę. „Jednostki wykorzystujące wyłącznie biomasę” obejmują jednostki wykorzystujące paliwa kopalne wyłącznie podczas rozruchu lub wyłączeń. „Gdy w celu podjęcia decyzji o włączeniu instalacji do systemu wspólnotowego prowadzi się obliczenia całkowitej nominalnej mocy cieplnej instalacji, uwzględnia się sumę nominalnej mocy cieplnej wszystkich jednostek technicznych stanowiących część instalacji, w których dochodzi do spalania paliwa. Jednostki takie mogą obejmować wszystkie rodzaje kotłów, palników, turbin, ogrzewaczy, pieców, spalarni, pieców do kalcynacji, pieców do prażenia, osuszaczy, silników, ogniw paliwowych, urządzeń do spalania z wykorzystaniem pętli chemicznej, pochodni gazowych oraz urządzeń do wychwytywania termalnego lub katalitycznego po spalaniu. W obliczeniach tych nie uwzględnia się jednostek o nominalnej mocy cieplnej poniżej 3 MW.”;
(http://eur-lex.europa.eu/legal-content/PL/TXT/?qid=1464179550809&uri=CELEX%3A02003L0087-20151029)
Poprawka    28 Wniosek dotyczący dyrektywy Załącznik III Dyrektywa 2003/87/WE Załącznik IV – część A
Tekst proponowany przez Komisję Poprawka W części A załącznika IV do dyrektywy 2003/87/WE akapit pod czwartym nagłówkiem zatytułowanym „Monitorowanie emisji innych gazów cieplarnianych” otrzymuje brzmienie: W części A załącznika IV do dyrektywy 2003/87/WE wprowadza się następujące zmiany:   (1)   akapit czwarty pod drugim nagłówkiem „Obliczanie” otrzymuje brzmienie:   „Wykorzystywane są zatwierdzone współczynniki emisji. Współczynniki emisji specjalne dla danej działalności są dopuszczalne dla wszystkich paliw. Standardowe współczynniki są dopuszczalne w odniesieniu do wszystkich paliw z wyjątkiem niekomercyjnych (paliwa odpadowe takie jak opony lub gazy z procesów przemysłowych). Należy dalej tworzyć standardy specjalne dla złóż węgla oraz dotyczące gazu ziemnego standardy specjalne dla UE lub dla kraju producenta. Wartości standardowe IPCC są dopuszczalne w odniesieniu do produktów rafineryjnych. Współczynnik emisji dla odpadów i pozostałości biomasy wynosi zero.”;   (2)   akapit pod czwartym nagłówkiem „Monitorowanie emisji innych gazów cieplarnianych” otrzymuje brzmienie: „Wykorzystywane są znormalizowane lub zatwierdzone metody, opracowane przez Komisję we współpracy z wszystkimi odpowiednimi zainteresowanymi podmiotami oraz przyjęte zgodnie z art. 14 ust. 1.”. „Wykorzystywane są znormalizowane lub zatwierdzone metody, opracowane przez Komisję we współpracy z wszystkimi odpowiednimi zainteresowanymi podmiotami oraz przyjęte zgodnie z art. 14 ust. 1.”.
(http://eur-lex.europa.eu/legal-content/PL/TXT/?qid=1464179550809&uri=CELEX%3A02003L0087-20151029)

PROCEDURA W KOMISJI OPINIODAWCZEJ

Tytuł	Racjonalne pod względem kosztów redukcje emisji oraz inwestycje niskoemisyjne
Odsyłacze	COM(2015)0337 – C8-0190/2015 – 2015/0148(COD)
Komisja przedmiotowo właściwa        Data ogłoszenia na posiedzeniu	ENVI 7.9.2015
Opinia wydana przez        Data ogłoszenia na posiedzeniu	DEVE 17.12.2015
Sprawozdawca(czyni) komisji opiniodawczej        Data powołania	Jordi Sebastià 20.10.2015
Rozpatrzenie w komisji	24.5.2016
Data przyjęcia	12.7.2016
Wynik głosowania końcowego	+: –: 0:	12 11 0
Posłowie obecni podczas głosowania końcowego	Louis Aliot, Ignazio Corrao, Nirj Deva, Doru-Claudian Frunzulică, Maria Heubuch, György Hölvényi, Teresa Jiménez-Becerril Barrio, Arne Lietz, Linda McAvan, Norbert Neuser, Maurice Ponga, Cristian Dan Preda, Lola Sánchez Caldentey, Elly Schlein, Eleni Theocharous, Bogdan Brunon Wenta, Anna Záborská
Zastępcy obecni podczas głosowania końcowego	Seb Dance, Jordi Sebastià, Adam Szejnfeld, Joachim Zeller
Zastępcy (art. 200 ust. 2) obecni podczas głosowania końcowego	Maria Arena, Petras Auštrevičius

PROCEDURA W KOMISJI PRZEDMIOTOWO WŁAŚCIWEJ

Tytuł	Racjonalne pod względem kosztów redukcje emisji oraz inwestycje niskoemisyjne
Odsyłacze	COM(2015)0337 – C8-0190/2015 – 2015/0148(COD)
Data przedstawienia w PE	15.7.2015
Komisja przedmiotowo właściwa        Data ogłoszenia na posiedzeniu	ENVI 7.9.2015
Komisje wyznaczone do wydania opinii        Data ogłoszenia na posiedzeniu	DEVE 17.12.2015	BUDG 7.9.2015	ITRE 7.9.2015	IMCO 7.9.2015
Opinia niewydana        Data decyzji	BUDG 3.9.2015	IMCO 22.9.2015
Zaangażowane komisje        Data ogłoszenia na posiedzeniu	ITRE 10.3.2016
Sprawozdawcy        Data powołania	Ian Duncan 16.9.2015
Rozpatrzenie w komisji	21.6.2016	29.9.2016
Data przyjęcia	15.12.2016
Wynik głosowania końcowego	+: –: 0:	53 5 7
Posłowie obecni podczas głosowania końcowego	Marco Affronte, Pilar Ayuso, Zoltán Balczó, Catherine Bearder, Ivo Belet, Simona Bonafè, Biljana Borzan, Paul Brannen, Soledad Cabezón Ruiz, Nessa Childers, Birgit Collin-Langen, Mireille D’Ornano, Miriam Dalli, Seb Dance, Angélique Delahaye, Ian Duncan, Bas Eickhout, Eleonora Evi, José Inácio Faria, Karl-Heinz Florenz, Francesc Gambús, Elisabetta Gardini, Gerben-Jan Gerbrandy, Jens Gieseke, Julie Girling, Sylvie Goddyn, Françoise Grossetête, Andrzej Grzyb, Jytte Guteland, György Hölvényi, Anneli Jäätteenmäki, Jean-François Jalkh, Benedek Jávor, Karin Kadenbach, Kateřina Konečná, Giovanni La Via, Peter Liese, Norbert Lins, Valentinas Mazuronis, Susanne Melior, Miroslav Mikolášik, Massimo Paolucci, Piernicola Pedicini, Bolesław G. Piecha, Frédérique Ries, Daciana Octavia Sârbu, Annie Schreijer-Pierik, Davor Škrlec, Renate Sommer, Ivica Tolić, Jadwiga Wiśniewska, Tiemo Wölken, Damiano Zoffoli
Zastępcy obecni podczas głosowania końcowego	Caterina Chinnici, Linnéa Engström, Merja Kyllönen, Ulrike Müller, Bart Staes, Keith Taylor, Mihai Ţurcanu, Claude Turmes, Carlos Zorrinho
Zastępcy (art. 200 ust. 2) obecni podczas głosowania końcowego	Linnéa Engström, Olle Ludvigsson, Jiří Maštálka, Jens Nilsson
Data złożenia	13.1.2017