PROJEKT REZOLUCJI w sprawie priorytetów UE na 28. sesję Rady Praw Człowieka ONZ
4.3.2015 - (2015/2572(RSP))
zgodnie z art. 123 ust. 2 Regulaminu
Andrzej Grzyb, Cristian Dan Preda, Elmar Brok, Dubravka Šuica, József Nagy, Lara Comi w imieniu grupy PPE
Patrz też projekt wspólnej rezolucji RC-B8-0228/2015
B8‑0230/2015
Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie priorytetów UE na 28. sesję Rady Praw Człowieka ONZ
(2015/2572 (RSP))
Parlament Europejski,
– uwzględniając Powszechną deklarację praw człowieka i konwencje ONZ w sprawie praw człowieka, a także protokoły fakultatywne do nich, w tym Konwencję o prawach dziecka i Konwencję w sprawie likwidacji wszelkich form dyskryminacji kobiet,
– uwzględniając rezolucję nr 60/251 Zgromadzenia Ogólnego Organizacji Narodów Zjednoczonych powołującą Radę Praw Człowieka ONZ (UNHRC),
– uwzględniając Europejską konwencję praw człowieka, Europejską kartę społeczną i Kartę praw podstawowych Unii Europejskiej,
– uwzględniając ramy strategiczne i plan działania UE na rzecz praw człowieka i demokracji przyjęte dnia 25 czerwca 2012 r.,
– uwzględniając swoje poprzednie rezolucje w sprawie Rady Praw Człowieka ONZ,
– uwzględniając swoje wcześniejsze rezolucje w sprawie naruszania praw człowieka, w tym swoje rezolucje na ten temat przyjęte w trybie pilnym,
– uwzględniając swoją rezolucję z dnia … w sprawie rocznego sprawozdania dotyczącego praw człowieka i demokracji na świecie za rok 2013 oraz polityki Unii Europejskiej w tym zakresie[1],
– uwzględniając konkluzje Rady do Spraw Zagranicznych z dnia 9 lutego 2015 r. w sprawie priorytetów UE na fora ONZ dotyczące praw człowieka,
– uwzględniając art. 2, art. 3 ust. 5, art. 18, art. 21, art. 27 i art. 47 Traktatu o Unii Europejskiej,
– uwzględniając zbliżającą się 28. sesję Rady Praw Człowieka ONZ, które odbędzie się w dniach 2-27 marca 2015 r.,
– uwzględniając art. 123 ust. 2 Regulaminu,
A. mając na uwadze, że poszanowanie, propagowanie i ochrona uniwersalności praw człowieka stanowią część etycznego i prawnego dorobku Unii Europejskiej, a także jedną z podwalin europejskiej jedności i integralności;
B. mając na uwadze, że prawa człowieka są nieodłącznymi prawami wszystkich istot ludzkich niezależnie od narodowości, rasy, płci, pochodzenia etnicznego, religii czy jakiegokolwiek innego statusu, a także mając na uwadze, że przestrzeganie tych praw jest zapisane w Powszechnej deklaracji praw człowieka, Międzynarodowym pakcie praw obywatelskich i politycznych oraz w Międzynarodowym pakcie praw gospodarczych, społecznych i kulturalnych, a także w późniejszych międzynarodowych konwencjach, deklaracjach i rezolucjach dotyczących praw człowieka;
C. mając na uwadze, że wszystkie prawa człowieka – bez względu na to, czy mają one charakter obywatelski, polityczny, gospodarczy, społeczny czy kulturowy – są niepodzielne, wzajemnie powiązane i wzajemnie od siebie zależne, a także mając na uwadze, że pozbawienie któregokolwiek z tych praw wpływa bezpośrednio i negatywnie na pozostałe prawa;
D. mając na uwadze, że nieprzestrzeganie praw człowieka oraz brak gwarantowanego prawem udziału demokratycznego prowadzą do niestabilności, upadku państw, kryzysów humanitarnych oraz konfliktów zbrojnych;
E. mając na uwadze, że działania Unii w stosunkach z krajami trzecimi zostały określone w art. 21 Traktatu z Lizbony, który potwierdza powszechny charakter i niepodzielność praw człowieka oraz podstawowych wolności oraz gwarantuje poszanowanie godności człowieka, zasad równości i solidarności, a także zasad Karty Narodów Zjednoczonych oraz prawa międzynarodowego;
F. mając na uwadze, że wszystkie państwa są zobowiązane do przestrzegania praw podstawowych swojej ludności oraz do podejmowania konkretnych działań, aby ułatwić przestrzeganie tych praw na szczeblu krajowym, a także do współpracy na szczeblu międzynarodowym mającej na celu eliminowanie przeszkód uniemożliwiających korzystanie z praw człowieka we wszystkich dziedzinach;
G. mając na uwadze, że regularne sesje Rady Praw Człowieka ONZ, powoływanie specjalnych sprawozdawców, mechanizm powszechnej oceny okresowej oraz procedury specjalne dotyczące sytuacji konkretnych krajów lub konkretnych tematów przyczyniają się do wpierania praw człowieka, demokracji i praworządności oraz ich poszanowania;
H. mając na uwadze, że niestety niektórzy członkowie obecnego składu Rady Praw Człowieka ONZ należą do osób dopuszczających się najpoważniejszych naruszeń praw człowieka oraz znani są z braku współpracy ze specjalnymi ekspertami ONZ oraz z niestosowania się do wymogów sprawozdawczych w stosunku do organów traktatowych ONZ ds. praw człowieka;
Rada Praw Człowieka ONZ
1. z zadowoleniem przyjmuje priorytety UE na nadchodzącą 28. sesję zwyczajną Rady Praw Człowieka ONZ, które przedstawiono w konkluzjach Rady z dnia 9 lutego 2015 r.;
2. z zadowoleniem przyjmuje powołanie ambasadora Joachima Rückera na przewodniczącego Rady Praw Człowieka ONZ w roku 2015;
3. gratuluje Zeidowi Ra’ad Al Husseinowi powołania na Wysokiego Komisarza ONZ ds. Praw Człowieka oraz ponownie zapewnia o zdecydowanym wsparciu dla podejmowanych przez niego wysiłków i dla jego mandatu;
4. z zadowoleniem przyjmuje udział wiceprzewodniczącej Komisji/wysokiej przedstawiciel UE do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa Frederiki Mogherini w posiedzeniu Rady Praw Człowieka ONZ wysokiego szczebla, jako że jest to dowód głębokiego zaangażowania UE w wielostronny system praw człowieka;
5. z zadowoleniem przyjmuje roczne sprawozdanie Wysokiego Komisarza ONZ ds. Praw Człowieka dla Zgromadzenia Ogólnego ONZ za okres od grudnia 2013 r. do listopada 2014 r. oraz wyraża pełne wsparcie dla niezależności oraz integralności jego urzędu; podkreśla, że ważna jest obrona tej niezależności, aby zagwarantować Wysokiemu Komisarzowi dalsze skuteczne i bezstronne wykonywanie zadań; ponownie podkreśla potrzebę właściwego finansowania urzędu Wysokiego Komisarza;
6. przypomina o zobowiązaniu Parlamentu Europejskiego i jego Podkomisji Praw Człowieka do wspierania silnego wielostronnego systemu praw człowieka pod egidą ONZ, w tym Trzeciego Komitetu Zgromadzenia Ogólnego, Rady Praw Człowieka, Biura Wysokiego Komisarza ONZ ds. Praw Człowieka, oraz pracy powiązanych wyspecjalizowanych agencji ONZ, takich jak Międzynarodowa Organizacja Pracy (MOP), a także prac specjalnych ekspertów ONZ;
7. wzywa ESDZ, aby – szczególnie za pośrednictwem delegatur UE w Nowym Jorku i Genewie – zwiększyła spójność działań UE poprzez terminowe i merytoryczne konsultacje mające na celu jednogłośne przedstawianie stanowiska UE; potwierdza znaczenie włączenia prac prowadzonych w Nowym Jorku i Genewie w ramach Zgromadzenia Ogólnego ONZ, Trzeciego Komitetu i Rady Praw Człowieka ONZ do odpowiednich działań wewnętrznych i zewnętrznych UE w celu zapewnienia spójności;
8. ponownie podkreśla, że członkowie Rady Praw Człowieka ONZ powinni być wybierani spośród państw, które czuwają nad poszanowaniem praw człowieka, praworządności i demokracji oraz które postanowiły przedłużyć mandaty wszystkich specjalnych ekspertów, a także nalega, aby państwa członkowskie promowały i przyjęły kryteria skuteczności przestrzegania praw człowieka, które powinny mieć zastosowanie do wszystkich państw kandydujących do członkostwa w Radzie Praw Człowieka ONZ; apeluje do państw członkowskich, by wspierały przejrzyste, otwarte i konkurencyjne procedury wyboru członków Rady;
9. potwierdza wsparcie dla mechanizmu powszechnego okresowego przeglądu praw człowieka i uznanie dla cennej pracy wykonywanej w ramach tego mechanizmu, a także wzywa członków, by aktywnie przygotowywali swe powszechne okresowe przeglądy, w tym angażując społeczeństwo obywatelskie, aby uczestniczyli w interaktywnym dialogu w trakcie sesji poświęconych tym przeglądom i podczas dyskusji na temat przyjęcia wyników przeglądu, a także aby wdrażali zalecenia z tego przeglądu i podejmowali konkretne działania w celu poprawy i podtrzymania realizacji zobowiązań w dziedzinie praw człowieka;
10. wzywa UE i jej państwa członkowskie, aby nadal podejmowały dalsze działania w związku z zaleceniami w ramach powszechnego okresowego przeglądu we wszystkich debatach na temat polityki UE z zainteresowanymi krajami, aby wspierać kraje w realizacji tych zaleceń;
11. potwierdza wsparcie dla specjalnych ekspertów oraz niezależnego statusu osób upoważnionych, które umożliwi im w pełni niezawisłe wykonywanie funkcji, wzywa wszystkie państwa do współpracy z tymi ekspertami, wpierając ich swobodną i nieograniczoną współpracę z odnośnymi partnerami;
12. uważa, że ważne jest wysyłanie delegacji parlamentarnych na posiedzenia Rady Praw Człowieka ONZ oraz inne odnośne posiedzenia Zgromadzenia Ogólnego ONZ;
13. uważa, że ważne jest zapewnienie obszaru współdziałania między społeczeństwem obywatelskim a Radą Praw Człowieka ONZ; apeluje do UE i Rady Praw Człowieka ONZ, aby dopilnowały, by przedstawiciele społeczeństwa obywatelskiego mogli możliwie najpełniej uczestniczyć w 28. sesji Rady, a także w procesie powszechnego okresowego przeglądu praw człowieka i innych mechanizmach ONZ dotyczących praw człowieka, bez obaw, że po powrocie do kraju ojczystego czekają ich represje;
Prawa cywilne i polityczne
14. potwierdza, że wolność słowa, która jest rdzeniem każdego wolnego i demokratycznego społeczeństwa, to podstawowe prawo każdego człowieka; zdecydowanie potępia zabójstwo we Francji w styczniu 2015 r. 12 osób, w tym rysowników z tygodnika Charlie Hebdo, a także 4 osób w supermarkecie z żywnością koszerną, jak również zabójstwo reżysera filmowego i strażnika synagogi w Kopenhadze przez terrorystów dokonujących zamachu na wolność słowa i wyznania;
15. potępia wykorzystywanie religii przez grupy ekstremistów i dżihadystów we wszystkich krajach, a w szczególności w Syrii, Iraku, Libii, Mjanmie/Birmie, Nigerii oraz Afryce Środkowej, które uciekają się do działań zbrojnych i zamachów bombowych, zamachów samobójczych, porwań, a także innych brutalnych aktów terroryzujących ludność; jest zdania, że walka z terroryzmem wymaga działań eliminujących przyczyny leżące u źródła tego zjawiska, wśród których są wykluczenie społeczne, marginalizacja polityczna, a także nierówności; wyraża poparcie dla wszystkich ofiar nietolerancji i nienawiści na tle religijnym; zauważa, że raport niezależnej międzynarodowej komisji śledczej ONZ do spraw Syryjskiej Republiki Arabskiej zatytułowany „Rządy terroru: życie pod groźbą Państwa Islamskiego w Syrii” z dnia 14 listopada 2014 r., dokumentuje jawną brutalność i indoktrynację ze strony samozwańczego „Państwa Islamskiego”, służące podporządkowaniu społeczności, w tych chrześcijan; wyraża solidarność z członkami wspólnot chrześcijańskich, które są prześladowane i zagrożone zanikiem w swoich ojczyznach, Iraku i Syrii; wzywa w związku z tym do podejmowania dalej idących działań na rzecz ochrony praw ludności należącej do mniejszości religijnych; apeluje o zapewnienie poszanowania praw człowieka i praworządności we wszystkich działaniach antyterrorystycznych;
16. wyraża obawę z powodu wszelkich ograniczeń wolności zgromadzeń i zrzeszania się, w tym zakazu tworzenia organizacji społeczeństwa obywatelskiego, agresywnego stosowania prawa karnego dotyczącego zniesławienia i innych restrykcyjnych przepisów, przesadnych wymogów w zakresie rejestracji i sprawozdawczości oraz zbyt rygorystycznych przepisów dotyczących finansowania zagranicznego; potwierdza również, że wolność zgromadzeń i zrzeszania się to podstawowe elementy praw człowieka;
17. wzywa wszystkie rządy, by ułatwiały i wspierały działalność organizacji społeczeństwa obywatelskiego i obrońców praw człowieka, a także umożliwiały im prowadzenie działalności bez strachu, represji lub zastraszania, oraz aby współpracowały z Radą Praw Człowieka ONZ w zakresie mechanizmu powszechnego okresowego przeglądu praw człowieka; zauważa, że kraje odpowiedzialne za represje wobec obrońców praw człowieka należy z tego rozliczyć;
18. jeszcze raz stanowczo potępia stosowanie kary śmierci oraz zdecydowanie popiera wprowadzenie moratorium na tę karę jako rozwiązanie zmierzające do jej zniesienia;
19. ponownie podkreśla, jak ważne jest zwalczanie stosowania tortur oraz innych formom brutalnego traktowania oraz to, że UE zobowiązała się do priorytetowego traktowania tej kwestii, w tym również w odniesieniu do dzieci, a także do ułatwianiu pracy specjalnemu sprawozdawcy ONZ ds. tortur; wzywa ESDZ, Komisję i państwa członkowskie UE do zademonstrowania wspólnego zobowiązania do wykorzenienia tortur i udzielania wparcia ofiarom, zwłaszcza poprzez dalsze wnoszenie lub – w stosownych wypadkach – rozpoczęcie wnoszenia wkładu do dobrowolnego funduszu ONZ na rzecz ofiar tortur i specjalnego funduszu utworzonego na mocy protokołu dodatkowego do Konwencji przeciwko torturom;
20. wyraża poparcie dla ostatniego sprawozdania specjalnego sprawozdawcy Rady Praw Człowieka ONZ, a także dla konkluzji dotyczących współczesnych form rasizmu, dyskryminacji rasowej, ksenofobii oraz powiązanego z tymi kwestiami braku tolerancji; wzywa UE i jej państwa członkowskie do realizacji zaleceń specjalnego sprawozdawcy w swej polityce wewnętrznej, by walczyć z rozprzestrzenianiem się rasizmu, nienawiści na tle etnicznym i nienawiści wynikającej z ksenofobii, a także podburzaniem do niej w internecie oraz sieciach mediów społecznościowych poprzez przyjęcie niezbędnych środków ustawodawczych, przy pełnym poszanowaniu innych praw podstawowych, takich jak wolność słowa i wolność myśli;
21. uznaje, że szybki rozwój technologii informacyjnych i komunikacyjnych zmienił warunki korzystania z wolności słowa na świecie, z czego wynikają zarówno znaczne korzyści, jak i poważne obawy; w tym kontekście z zadowoleniem odnosi się do przyjęcia przez Radę w maju 2014 r. wytycznych UE w sprawie wolności słowa w internecie i poza nim, a także potępia wszelkie ograniczenia łączności cyfrowej, w tym ograniczenia uderzające w podmioty społeczeństwa obywatelskiego; ponownie podkreśla potrzebę zwrócenia szczególnej uwagi na prawa dziennikarzy i blogerów;
22. zachęca Radę Praw Człowieka ONZ do dalszej debaty na temat prawa do prywatności oraz do powołania w tym celu specjalnego sprawozdawcy ONZ ds. prawa do prywatności, szczególnie w kontekście łączności cyfrowej;
Prawa społeczne i gospodarcze
23. zwraca uwagę na fakt, że celem programu działań ONZ na rzecz rozwoju w okresie po 2015 r. dotyczącego milenijnych celów rozwoju jest wykorzenienie ubóstwa do 2030 r. za pomocą całościowego podejścia do kwestii gospodarczych, społecznych i środowiskowych; z zadowoleniem odnosi się do sprawozdania podsumowującego sekretarza generalnego ONZ w przededniu specjalnego szczytu ONZ poświęconego programowi dotyczącemu celów zrównoważonego rozwoju w okresie po 2015 r.; wspiera wezwanie sekretarza generalnego ONZ, by w działaniach na rzecz eliminacji ubóstwa stosować podejście ukierunkowane na potrzeby i prawa ludności;
24. uważa, że należy zająć się ogromną i pogłębiającą się nierównością w walce z ubóstwem w ogóle, a w szczególności wspierać prawa społeczno-gospodarcze poprzez ułatwianie dostępu do żywności, wody, kształcenia, opieki zdrowotnej oraz odpowiednich warunków mieszkaniowych; podkreśla w tym kontekście pogłębiający się problem masowego zawłaszczania gruntów, którym należy się zająć;
25. jest zdania, że korupcja, uchylanie się od opodatkowania, niewłaściwe gospodarowanie dobrami publicznymi, jak również brak odpowiedzialności społecznej przyczyniają się do naruszania praw obywatelskich, ponieważ prowadzą do odpływu środków na inwestycje w niezbędne usługi publiczne, takie jak kształcenie, podstawowe świadczenia zdrowotne i inną infrastrukturę społeczną, pogłębiając tym samym ubóstwo ludności; przypomina, że Międzynarodowy pakt praw gospodarczych, społecznych i kulturalnych nakłada na rządy obowiązek przestrzegania praw człowieka poprzez udostępnianie odpowiednich zasobów; w związku z tym podkreśla, że należy zwrócić szczególną uwagę na ochronę obrońców praw człowieka działających na rzecz wspierania praw gospodarczych, społecznych i kulturalnych;
26. ponownie wzywa UE i jej państwa członkowskie do poparcia powołania specjalnego sprawozdawcy ONZ ds. przestępstw finansowych, korupcji i praw człowieka;
Biznes a prawa człowieka
27. zdecydowanie wspiera skuteczne i wszechstronne upowszechnianie i wdrażanie wytycznych ONZ dotyczących biznesu i praw człowieka w UE i poza nią; wzywa wszystkie zainteresowane strony, by odegrały aktywną rolę w 11. sesji grupy roboczej ONZ ds. praw człowieka i transnarodowych korporacji i innych przedsiębiorstw oraz by wspierały starania o dostosowanie swoich strategii politycznych do wytycznych OECD dla przedsiębiorstw wielonarodowych i do wytycznych ONZ w sprawie biznesu i praw człowieka; ponownie zwraca się do Komisji, aby do końca 2015 r. złożyła sprawozdanie w sprawie realizacji wytycznych ONZ w sprawie biznesu i praw człowieka przez państwa członkowskie UE;
28. zwraca się do Komisji i ESDZ o zachęcenie delegatur UE na świecie do współpracy z przedsiębiorstwami unijnymi w zakresie propagowania poszanowania praw człowieka oraz o dokładanie starań, aby aspekty biznesu i praw człowieka znalazły się wśród głównych elementów lokalnych zaproszeń do składania wniosków o środki z Europejskiego Instrumentu na rzecz Wspierania Demokracji i Praw Człowieka; wzywa UE i państwa członkowskie do zaangażowania się w nową debatę na temat prawnie wiążącego międzynarodowego instrumentu dotyczącego biznesu i praw człowieka w ramach systemu ONZ;
Prawa kobiet
29. wzywa UE do aktywnego udziału w 59. sesji Komisji ds. Statusu Kobiet i do dalszej walki z wszelkimi próbami podważenia pekińskiej platformy działania ONZ, która zostanie poddana przeglądowi przy okazji 20. rocznicy Czwartej Światowej Konferencji w sprawie Kobiet;
30. odnosi się krytycznie do faktu, że mimo dotychczasowego postępu na drodze ku zapewnieniu równouprawnienia płci i wzmocnienia pozycji kobiet w wielu krajach nadal obowiązują dyskryminujące przepisy, szczególnie w obszarach dotyczących rodziny i dostępu do własności; zauważa, że kobiety są nadal niedostatecznie reprezentowane na stanowiskach, które wymagają podejmowania decyzji, i że przemoc wobec kobiet jest wciąż powszechnym zjawiskiem, podczas gdy dostęp do wymiaru sprawiedliwości pozostaje ograniczony mimo liczby kobiet, które umierają każdego dnia w następstwie przemocy domowej;
31. zdecydowanie potępia używanie przemocy seksualnej wobec kobiet jako taktyki wojennej obejmującej takie zbrodnie jak masowe gwałty, niewolnictwo seksualne, przymusowa prostytucja, formy prześladowań ze względu na płeć, w tym okaleczanie żeńskich narządów płciowych, handel ludźmi, wczesne i przymusowe małżeństwa, zabójstwa honorowe oraz wszelkie inne formy przemocy seksualnej porównywalnej wagi; ponownie zachęca UE i wszystkie państwa członkowskie do podpisania i ratyfikowania Konwencji Rady Europy w sprawie zapobiegania i zwalczania przemocy wobec kobiet i przemocy domowej;
32. powtarza zobowiązanie UE do włączenia praw człowieka i aspektów płci w główny nurt misji w ramach wspólnej polityki bezpieczeństwa i obrony zgodnie z przełomowymi rezolucjami Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 1325 i 1820 w sprawie kobiet, pokoju i bezpieczeństwa; ponawia w związku z tym swój apel do UE i jej państw członkowskich o wsparcie – w procesie budowania trwałego pojednania – systematycznego udziału kobiet jako istotnego elementu procesów pokojowych oraz o uznanie konieczności uwzględnienia perspektywy płci w zapobieganiu konfliktom, operacjach pokojowych, pomocy humanitarnej i odbudowie po zakończeniu konfliktu oraz procesie przejścia do demokracji;
Prawa dzieci
33. wyraża zaniepokojenie, że mimo postępu osiągniętego od czasu przyjęcia w 1989 r. Konwencji o prawach dziecka co najmniej 58 mln dzieci, a zwłaszcza dziewcząt, dzieci z ubogich rodzin, niepełnosprawnych dzieci i dzieci na obszarach dotkniętych konfliktem, nie uczęszcza do szkoły, że wiele dzieci nadal cierpi na choroby, którym można łatwo zapobiec, a inne są zmuszone pracować;
34. wzywa wszystkie państwa, by zobowiązały się do wyeliminowania najgorszych form pracy dzieci określonych w art. 3 Konwencja nr 182 MOP i obejmujących niewolnictwo dzieci, handel nimi, prostytucję i niebezpieczną pracę, która wywiera wpływ na zdrowie fizyczne i psychiczne dziecka;
35. przypomina, że jednym z nadrzędnych obowiązków każdego państwa jest zapewnienie wszystkim dzieciom kształcenia przez zwiększanie możliwości, tworzenie odpowiednich instytucji i usuwanie strukturalnych przyczyn głównych przeszkód związanych z powszechnym kształceniem podstawowym, takich jak odsetek osób przedwcześnie kończących naukę, który pozostaje główną przeszkodą związaną z powszechną edukacją podstawową;
36. apeluje o odpowiednie środki UE na programy demobilizacji i reintegracji dzieci związanych ze zbrojnymi konfliktami oraz dla byłych dzieci-żołnierzy; przypomina o swoim zdecydowanym wsparciu dla kampanii „Dzieci, nie żołnierze” wyrażonym w czasie wysłuchania na ten sam temat zorganizowanego przez Podkomisję Praw Człowieka w dniu 3 grudnia 2014 r.; z zadowoleniem przyjmuje roczne sprawozdania przekazane przez specjalnego przedstawiciela ONZ ds. dzieci w konfliktach zbrojnych oraz specjalnego przedstawiciela ONZ ds. przemocy wobec dzieci, a także sprawozdanie specjalnego sprawozdawcy w sprawie handlu dziećmi, dziecięcej prostytucji i dziecięcej pornografii;
Zmiana klimatu a prawa człowieka
37. podkreśla, że wpływ zmiany klimatu na słabsze grupy społeczne i jednostki jest bardzo duży, zwłaszcza w krajach o niskim dochodzie oraz w państwach nadbrzeżnych i nisko położonych państwach wyspiarskich, które nie posiadają zasobów gospodarczych umożliwiających dostosowanie do poważnych zmian środowiskowych;
38. z zadowoleniem odnosi się do uznania przez Radę Praw Człowieka ONZ faktu, że zmiany środowiskowe wywierają niekorzystny wpływ na możliwości utrzymania się ludności, a także stanowią przeszkodę w realizacji podstawowych, uznanych na szczeblu międzynarodowym praw człowieka; nalega zatem, aby podczas mającej się odbyć w 2015 r. w Paryżu konferencji w sprawie zmiany klimatu państwa członkowskie przyjęły w trybie pilnym ambitne środki na rzecz łagodzenia zmiany klimatu i przystosowywania się do niej;
Walka z bezkarnością i Międzynarodowy Trybunał Karny (MTK)
39. ponownie wyraża pełne poparcie dla prac MTK, którego rolą jest położenie kresu bezkarności sprawców najpoważniejszych zbrodni będących przedmiotem zainteresowania wspólnoty międzynarodowej oraz zagwarantowanie sprawiedliwości ofiarom zbrodni wojennych, zbrodni przeciwko ludzkości i ludobójstwa; pozostaje czujny na wszelkie próby podważenia jego legitymacji lub niezawisłości; wzywa UE i jej państwa członkowskie do współpracy z Trybunałem oraz do udzielania mu silnego wsparcia dyplomatycznego, politycznego i finansowego w tym na forum ONZ; wzywa UE, jej państwa członkowskie oraz specjalnych przedstawicieli UE do aktywnego wspierania misji MTK, egzekwowania jego decyzji oraz walki z bezkarnością osób odpowiedzialnych za zbrodnie zdefiniowane w statucie rzymskim;
Ludy tubylcze
40. wzywa ESDZ, Komisję i państwa członkowskie, by wsparły przegląd mandatu mechanizmu eksperckiego dotyczącego praw ludów tubylczych zgodnie z dokumentem końcowym Światowej Konferencji w sprawie Ludów Tubylczych (rezolucja Zgromadzenia Ogólnego ONZ nr 69/2) w celu nadzorowania, oceny i usprawnienia wdrażania Deklaracji praw ludów tubylczych; nalega na państwa członkowskie, aby domagały się, by wszyscy specjalni eksperci zwracali szczególną uwagę na kwestie dotyczące tubylczych kobiet i dziewcząt oraz regularnie informowali o tych kwestiach Radę Praw Człowieka ONZ; wzywa ESDZ i państwa członkowskie do aktywnego wspierania opracowania systemowego planu działania na rzecz ludów tubylczych, o co zwróciło się Zgromadzenie Generalne ONZ w rezolucji z września 2014 r., szczególnie w odniesieniu do organizowania regularnych konsultacji z ludami tubylczymi w ramach tego procesu;
Międzynarodowe wydarzenia kulturalne i sportowe a prawa człowieka
41. potępia coraz częściej stosowaną przez państwa autorytarne praktykę polegającą na organizacji największych wydarzeń sportowych lub kulturalnych w celu zwiększenia swej prawomocności międzynarodowej przy jednoczesnym dalszym nakładaniu ograniczeń na krajowych przeciwników politycznych; apeluje do UE i państw członkowskich o aktywne podnoszenie tej kwestii, także na szczeblu Rady Praw Człowieka ONZ, oraz o nawiązanie dialogu z krajowymi federacjami sportowymi, podmiotami korporacyjnymi i organizacjami społeczeństwa obywatelskiego na temat warunków ich uczestnictwa w takich wydarzeniach, w tym w odniesieniu do pierwszych Igrzysk Europejskich w Baku w 2015 r. oraz mistrzostw świata w piłce nożnej organizowanych przez FIFA w Rosji w 2018 r.;
Uwzględnianie praw człowieka w działaniach UE
42. wzywa UE do wspierania powszechnego charakteru i niepodzielności praw człowieka, w tym praw cywilnych i politycznych, gospodarczych i społeczno-kulturalnych, zgodnie z art. 21 Traktatu z Lizbony oraz postanowieniami ogólnymi dotyczącymi działań zewnętrznych Unii;
43. apeluje do UE, państw członkowskich, a także do Komisji i ESDZ o uwzględnianie praw człowieka we wszystkich dziedzinach polityki zagranicznej dotyczących krajów trzecich; podkreśla, że unijna polityka praw człowieka musi gwarantować spójność polityki wewnętrznej i zagranicznej, zgodnie z obowiązkami wynikającymi z Traktatu o Unii Europejskiej, oraz unikać podwójnej moralności w kwestii poszanowania praw człowieka;
44. domaga się, by UE przyjęła podejście oparte na prawach, a także by włączała poszanowanie praw człowieka do współpracy w dziedzinie handlu, inwestycji oraz rozwoju, jak również do wspólnej polityki bezpieczeństwa i obrony;
Priorytety UE w kwestiach dotyczących poszczególnych krajów
Ukraina
45. wyraża poważne zaniepokojenie dalszą eskalacją przemocy oraz konfliktem zbrojnym we wschodniej Ukrainie; potępia łamanie praw człowieka na szeroką skalę, do jakiego dochodzi w tym konflikcie, i wyraża pełne poparcie dla misji obserwacyjnej ONZ ds. praw człowieka i specjalnej misji obserwacyjnej OBWE na Ukrainie; jest nadal zaniepokojony dyskryminacją i powszechnym łamaniem praw człowieka lokalnej ludności na Krymie, zwłaszcza Tatarów krymskich; wzywa państwa członkowskie UE do wsparcia wszelkich możliwych wysiłków ze strony ONZ w kierunku walki z bezkarnością oraz do przeprowadzenia bezstronnych dochodzeń w sprawie krwawych wydarzeń oraz łamania praw człowieka w związku z demonstracjami na Majdanie, aneksją Krymu, jak również z konfliktem zbrojnym we wschodniej Ukrainie; wzywa do przestrzegania międzynarodowego prawa humanitarnego oraz zasad ochrony ludności cywilnej w konflikcie na wschodzie Ukrainy;
Koreańska Republika Ludowo-Demokratyczna (KRLD)
46. z zadowoleniem przyjmuje planowane przedłużenie mandatu specjalnego sprawozdawcy ds. sytuacji praw człowieka w Koreańskiej Republice Ludowo-Demokratycznej (KRLD); z zadowoleniem odnosi się również do rezolucji Zgromadzenia Ogólnego ONZ zachęcającej Radę Bezpieczeństwa ONZ do podjęcia właściwych kroków mających na celu zapewnienie rozliczalności, między innymi poprzez uwzględnienie skierowania kwestii sytuacji w KRLD do MTK;
Iran
47. pozytywnie odnosi się do rezolucji Rady Praw Człowieka ONZ z marca 2014 r. w sprawie sytuacji praw człowieka w Islamskiej Republice Iranu, a także do rozszerzenia mandatu specjalnego sprawozdawcy ONZ; wzywa Iran do zezwolenia temu sprawozdawcy na wjazd do kraju, co będzie postrzegane jako podstawowy sygnał gotowości tego kraju do podjęcia kroków w kierunku nawiązania dialogu na temat praw człowieka; ponownie potępia stosowanie kary śmierci w Iranie, a także wysoki odsetek wykonywanych egzekucji; wspiera wspólne oświadczenie wydane w sierpniu 2014 r. przez specjalnych ekspertów ONZ, w którym potępili oni falę aresztowań i wyroków skazujących podmioty społeczeństwa obywatelskiego w Iranie; apeluje do UE i Rady Praw Człowieka ONZ o dalsze baczne przyglądanie się sytuacji w zakresie praw człowieka i dopilnowanie, by prawa człowieka pozostały głównym priorytetem we wszelkich kontaktach z irańskim rządem; wzywa irańskie władze do przestrzegania międzynarodowego prawa dotyczącego praw człowieka, zgodnie z którymi stracenie młodocianych przestępców stanowi naruszenie minimalnych międzynarodowych standardów, oraz do niewykonywania egzekucji na tych przestępcach;
Mjanma/Birma
48. popiera raport specjalnego sprawozdawcy ONZ na 69. posiedzenie Zgromadzenia Ogólnego ONZ na temat sytuacji praw człowieka w Mjanmie/Birmie, w którym uznano dotychczasowe postępy, a także wyszczególniono kwestie nadal budzące poważne zaniepokojenie; wzywa rząd do włączania praw człowieka w ramy instytucjonalne i prawne kraju oraz uwzględniania ich we wszystkich dziedzinach polityki; domaga się także szanowania wolności słowa i zgromadzeń, aby ludzie mogli swobodnie wyrażać poglądu na temat polityki rządu bez strachu, zastraszania czy napastowania; wyraża zaniepokojenie proponowanymi przepisami dotyczącymi ochrony rasy i religii, które obejmują cztery projekty ustaw – o małżeństwach międzywyznaniowych, zmianie religii, monogamii i kontroli populacji – i nie wydają się zgodne z międzynarodowymi traktatami dotyczącymi praw człowieka;
Białoruś
49. wyraża głębokie zaniepokojenie nieprzerwanym łamaniem praw człowieka na Białorusi; potępia trzy egzekucje wykonane w 2014 r., napastowanie obrońców praw człowieka, prześladowanie niezależnych dziennikarzy, cenzurę wszystkich połączeń internetowych, a także restrykcyjne przepisy prawne dotyczące organizacji pozarządowych; domaga się przedłużenia mandatu specjalnego sprawozdawcy ONZ ds. sytuacji praw człowieka na Białorusi, a także wzywa rząd do zapewnienia pełnego dostępu specjalnym ekspertom ONZ, w tym specjalnemu sprawozdawcy; apeluje o bezwarunkowe uwolnienie i rehabilitację wszystkich pozostałych więźniów politycznych;
Bahrajn
50. wyraża nieustanne obawy w związku z niepokojami społecznymi w Bahrajnie, a także sytuacją obrońców praw człowieka i działaczy opozycji politycznej w tym kraju; wzywa wszystkie zainteresowane strony w Bahrajnie do podjęcia konstruktywnych i wielostronnych rozmów mających na celu rzeczywiste pojednanie i poszanowanie praw człowieka wszystkich społeczności bahrańskich; domaga się natychmiastowego i bezwarunkowego uwolnienia wszystkich więźniów sumienia, dziennikarzy, obrońców praw człowieka i uczestników pokojowych demonstracji; wyraża również poparcie dla wspólnego oświadczenia specjalnych ekspertów ONZ z dnia 4 lutego 2015 r. na temat aresztowania wysokiego rangą polityka opozycji, a także rozbicia kolejnych demonstracji; wzywa państwa członkowskie UE oraz innych członków Rady Praw Człowieka ONZ, aby nadal uważnie śledziły sytuację w dziedzinie praw człowieka w Brahrajnie, skupiając się na wykonaniu zobowiązań podjętych przez ten kraj w procesie powszechnego okresowego przeglądu praw człowieka oraz zaleceń bahrańskiej Niezależnej Komisji Dochodzeniowej, przychylnie przyjętych przez króla Brahrajnu;
Egipt
51. z zadowoleniem odnosi się do procedury powszechnego okresowego przeglądu praw człowieka w Egipcie, która odbyła się w listopadzie 2014 r., i z niecierpliwością oczekuje przyjęcia jej ustaleń podczas nadchodzącej sesji Rady Praw Człowieka ONZ; domaga się, aby Egipt niezwłocznie i bezwarunkowo uwolnił wszystkie osoby zatrzymane za pokojowe korzystanie z wolności słowa, zgromadzeń i zrzeszania się; domaga się również, by rząd Egiptu uchwalił przepisy zgodne z międzynarodowymi normami, a także zagwarantował prawo do zrzeszania się zapisane w konstytucji Egiptu, w tym prawo do otrzymywania i wykorzystywania finansowania, a także aby uchylił ustawę w sprawie protestów z listopada 2013 r. oraz wprowadził nowe prawodawstwo gwarantujące wolność zgromadzeń; nalega, by rząd Egiptu przeprowadził dochodzenie prowadzące do ujawnienia tożsamości osób odpowiedzialnych za zlecenie i przeprowadzenie nielegalnych zabójstw, do jakich doszło podczas tłumienia głównie pokojowych demonstracji od 3 lipca 2013 r., w tym rozpędzeń pod meczetem Rabi’a al-Adawijja i na placu An-Nahda w dniu 14 sierpnia 2013 r., w których śmierć poniosło co najmniej tysiąc protestujących;
Mali
52. z zadowoleniem odnosi się do prac niezależnego eksperta ONZ ds. sytuacji w zakresie praw człowieka w Mali i wzywa Radę Praw Człowieka ONZ do przedłużenia jego mandatu; z zadowoleniem przyjmuje postępy poczynione przez rząd Mali w przywracaniu władzy sądowej w niektórych częściach kraju, a także w śledztwach w sprawie torturowania i zabicia w 2012 r. 21 żołnierzy elitarnej jednostki, jak również utworzenie komisji ds. prawdy, sprawiedliwości i pojednania; nadal wyraża obawy z powodu pogarszania się bezpieczeństwa oraz nieustannej rekrutacji i wykorzystywania dzieci-żołnierzy; zwraca się do rządu Mali o przeprowadzenie śledztwa i postawienie przed sądem wszystkich członków walczących frakcji odpowiedzialnych za akty przemocy wojennej popełnione podczas konfliktu zbrojnego w latach 2012–2013, a także o dołożenie starań, by jakiekolwiek przyszłe porozumienie pokojowe wzywało do odpowiedzialności, wzmocnienia komisji prawdy oraz weryfikacji pracowników służb bezpieczeństwa;
Sudan Południowy
53. zwraca się do Unii Afrykańskiej o upublicznienie sprawozdania komisji dochodzeniowej w sprawie przypadków naruszenia praw człowieka przez wszystkie strony w Sudanie Południowym, co stanowiłoby krok naprzód w promowaniu sprawiedliwości względem przypadków naruszania praw człowieka od początku konfliktu; potępia uprowadzenie grupy dzieci, którego dokonano w Wau Shilluk w lutym 2015 r. w celu wyszkolenia ich na dzieci-żołnierzy;
Sri Lanka
54. przyjmuje do wiadomości zobowiązania nowo wybranego rządu Sri Lanki oraz wzywa go do podjęcia konkretnych działań na rzecz odpowiedzialności, w tym do przeprowadzenia poważnych śledztw i procesów sądowych, a także do podjęcia działań prowadzących do rozwiązania poważniejszego problemu bezkarności i łamania praw człowieka, jak również do pełnej współpracy z Biurem Wysokiego Komisarza ONZ ds. Praw Człowieka i w ramach prowadzonego przez niego międzynarodowego śledztwa dotyczącego Sri Lanki;
Kuba i Wenezuela
55. wyraża nieustanne obawy z powodu pogłębiającego się naruszania praw człowieka przez siły rządowe, w szczególności wobec obrońców praw człowieka i działaczy opozycji politycznej w tych krajach; przypomina o wielu więźniach politycznych przetrzymywanych w więzieniach i domaga się ich natychmiastowego i bezwarunkowego uwolnienia; wzywa władze Kuby i Wenezueli do podjęcia konstruktywnego i wielostronnego dialogu ze wszystkimi partiami politycznymi i społeczeństwem cywilnym w celu zapewnienia poszanowania wolności słowa i praw podstawowych; ma nadzieję, że trzecia runda negocjacji dotyczących umowy o dialogu politycznym i współpracy między UE a Kubą, która odbędzie się w dniach 4-5 marca 2015 r., zakończy się pomyślnie;
56. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, wiceprzewodniczącej Komisji/wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa, specjalnemu przedstawicielowi UE ds. praw człowieka, rządom i parlamentom państw członkowskich, Radzie Bezpieczeństwa ONZ, sekretarzowi generalnemu ONZ, przewodniczącemu 69. Zgromadzenia Ogólnego ONZ, przewodniczącemu Rady Praw Człowieka ONZ oraz Wysokiemu Komisarzowi ONZ ds. Praw Człowieka.
- [1] Teksty przyjęte, P6_TA(2015)...