PROJEKT REZOLUCJI w sprawie roli UE w procesie pokojowym na Bliskim Wschodzie
7.9.2015 - (2015/2685(RSP))
zgodnie z art. 123 ust. 2 Regulaminu
Tamás Meszerics, Margrete Auken, Bodil Valero, Molly Scott Cato, Alyn Smith, Igor Šoltes, Bart Staes, Pascal Durand, Karima Delli, Klaus Buchner, Judith Sargentini, Ernest Maragall, Jordi Sebastià w imieniu grupy Verts/ALE
Fabio Massimo Castaldo, Ignazio Corrao, Eleonora Evi, Laura Ferrara, Laura Agea, Tiziana Beghin, Daniela Aiuto, Piernicola Pedicini, Dario Tamburrano, Rosa D’Amato we własnym imieniu
Patrz też projekt wspólnej rezolucji RC-B8-0836/2015
B8‑0839/2015
Rezolucja Parlamentu w sprawie roli UE w procesie pokojowym na Bliskim Wschodzie
Parlament Europejski,
– uwzględniając swoje wcześniejsze rezolucje w sprawie konfliktu izraelsko-palestyńskiego,
– uwzględniając konkluzje Rady UE do Spraw Zagranicznych z dnia 20 lipca 2015 r. w sprawie Bliskiego Wschodu,
– uwzględniając wytyczne UE dotyczące międzynarodowego prawa humanitarnego,
– uwzględniając oświadczenia wiceprzewodniczącej Komisji/wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa Federiki Mogherini w sprawie sytuacji w Izraelu i Palestynie,
– uwzględniając decyzję rządu Szwecji z dnia 30 października 2014 r. o uznaniu Państwa Palestyna,
– uwzględniając uznanie Palestyny przez Watykan w czerwcu 2015 r.,
– uwzględniając pismo z dnia 13 kwietnia 2015 r. wystosowane do wiceprzewodniczącej Komisji/wysokiej przedstawiciel przez 16 ministrów spraw zagranicznych UE, w którym zaapelowali oni o wprowadzenie w całej UE wytycznych dotyczących prawidłowego oznakowania produktów pochodzących z osiedli,
– uwzględniając rezolucje Rady Bezpieczeństwa ONZ w sprawie konfliktu izraelsko-palestyńskiego,
– uwzględniając konwencje praw człowieka ONZ, których stronami są Izrael i Palestyna,
– uwzględniając głosowanie Zgromadzenia Ogólnego ONZ z dnia 29 listopada 2012 r. w sprawie przyznania Palestynie statusu nieczłonkowskiego państwa-obserwatora,
– uwzględniając rezolucję Rady Praw Człowieka ONZ w sprawie zapewnienia rozliczalności i sprawiedliwości za wszelkie naruszenia prawa międzynarodowego na okupowanych terytoriach palestyńskich, w tym we Wschodniej Jerozolimie, przyjętą w dniu 3 lipca 2015 r. przy jednomyślnym poparciu UE,
– uwzględniając arabską inicjatywę pokojową przyjętą w marcu 2002 r. przez Radę Ligi Państw Arabskich,
– uwzględniając opracowanie Parlamentu Europejskiego zatytułowane „Okupacja/aneksja terytorium – przestrzeganie międzynarodowego prawa humanitarnego i praw człowieka a spójna polityka UE” z dnia 25 czerwca 2015 r.,
– uwzględniając art. 123 ust. 2 Regulaminu,
A. mając na uwadze, że prowadzone pod przewodnictwem USA negocjacje mające na celu kompleksowe rozwiązanie konfliktu izraelsko-palestyńskiego zawieszono w kwietniu 2014 r. i w krótko- i średnioterminowej perspektywie nie istnieją realne szanse na ich wznowienie przy zachowaniu dotychczasowej formuły procesu pokojowego na Bliskim Wschodzie;
B. mając na uwadze, że pierwsze kroki ustawodawcze koalicyjnego rządu Izraela utworzonego w maju 2015 r. potwierdziły jego nacjonalistyczne, skrajnie prawicowe nastawienie ideologiczne sprzyjające osadnictwu, czego przykładem jest przyjęcie ustawy o przymusowym karmieniu, zaostrzenie sankcji przeciwko osobom rzucającym kamieniami oraz propozycja rozszerzenia zakresu stosowania kary śmierci ; mając na uwadze fakt, że przygotowywane są projekty ustaw mających na celu ograniczenie uprawnień Sądu Najwyższego oraz ograniczenie przestrzeni publicznej, w której działać mogą podmioty społeczeństwa obywatelskiego; mając na uwadze, że rząd Izraela ogłosił budowę setek nowych osiedli we Wschodniej Jerozolimie i na Zachodnim Brzegu oraz wznowił budowę muru separacyjnego, pomimo że Międzynarodowy Trybunał Sprawiedliwości uznał go w 2004 r. za nielegalny;
C. mając na uwadze, że ludność palestyńska na Zachodnim Brzegu, zwłaszcza w strefie C i we Wschodniej Jerozolimie, doświadcza rażących naruszeń swoich praw, w tym pada ofiarą przemocy ze strony osadników, doświadcza ograniczeń w dostępie do bieżącej wody, poważnych ograniczeń swobody przemieszczania się, a także staje w obliczu wyburzeń domów i przymusowych eksmisji; mając na uwadze, że w izraelskich więzieniach przebywa obecnie 5 700 Palestyńczyków, w tym 160 dzieci, 26 kobiet i 400 osób, wobec których zastosowano zatrzymanie administracyjne; mając na uwadze, że przymusowe przesiedlenie mieszkańców terenów okupowanych stanowi poważne naruszenie międzynarodowego prawa humanitarnego; mając na uwadze, że polityka zagospodarowania przestrzennego stosowana jest jako narzędzie służące eksmisji Palestyńczyków i rozbudowie osiedli; mając na uwadze, że jako pretekst do przymusowego wysiedlania setek Palestyńczyków, zwłaszcza w Dolinie Jordanu, wykorzystywane są także manewry wojskowe; mając na uwadze, że według ONZ od początku 2015 r. izraelscy osadnicy przeprowadzili przynajmniej 120 ataków na Palestyńczyków we Wschodniej Jerozolimie oraz na Zachodnim Brzegu; mając na uwadze, że według izraelskiej organizacji pozarządowej B’Tselem na okupowanych terytoriach palestyńskich w pierwszej połowie 2015 r. przynajmniej 13 Palestyńczyków zginęło z rąk izraelskich sił bezpieczeństwa, a 3 izraelskich cywili – z rąk Palestyńczyków;
D. mając na uwadze, że według Biura ds. Koordynacji Pomocy Humanitarnej (OCHA) w sierpniu 2015 r. w strefie C i we Wschodniej Jerozolimie zburzono 142 budynki, których właścicielami byli Palestyńczycy, w tym 16 budowli sfinansowanych przez darczyńców; mając na uwadze, że wyburzenia doprowadziły do wysiedlenia 201 osób, w tym 121 dzieci, a w inny sposób dotknęły 426 osób, w tym 233 dzieci; mając na uwadze, że była to największa operacja wyburzeniowa, jaką odnotowano na tych obszarach od stycznia 2013 r.;
E. mając na uwadze, że rok po izraelskiej operacji wojskowej „Ochronny brzeg” wymierzonej w Strefę Gazy, w wyniku której śmierć poniosło ponad 2 100 Palestyńczyków i 66 Izraelczyków (w tym, odpowiednio, 1 462 i 5 cywili) strony nie wypełniły spoczywającego na nich obowiązku przeprowadzenia rzetelnego śledztwa w sprawie zarzucanych naruszeń i nie pociągnęły do odpowiedzialności karnej ich sprawców; mając na uwadze, że komisja śledcza ONZ badająca tę operację ustaliła, że w czerwcu 2015 r. zarówno Izrael, jak i Hamas popełnili zbrodnie wojenne, oraz stwierdziła zniszczenia na bezprecedensową skalę na tym terytorium; mając na uwadze, że Izrael odmówił współpracy z tą komisją śledczą oraz uniemożliwił wjazd jej członkom na teren Strefy Gazy;
F. mając na uwadze, że osiągnięte dnia 26 sierpnia 2014 r. porozumienie o zawieszeniu broni nie zostało wprowadzone w życie, zwłaszcza jeśli chodzi o zniesienie blokady; mając na uwadze, że nie odbudowano jeszcze żadnego z 19 000 całkowicie zniszczonych domów ze względu na ograniczenia w przywozie materiałów budowlanych; mając na uwadze, że poza swoim miejscem zamieszkania pozostaje nadal 100 000 osób; mając na uwadze, że 95% zasobów wody nie nadaje się do picia; mając na uwadze, że nieprzerwane zamknięcie Strefy Gazy ma destrukcyjny wpływ na 1,8 mln ludzi zamieszkałych na tym terenie; mając na uwadze, że według MKCK zamknięcie Strefy Gazy stanowi „zbiorową karę wymierzoną z jawnym naruszeniem zobowiązań Izraela w świetle międzynarodowego prawa humanitarnego”; mając na uwadze, że w sprawozdaniu UNCTAD z dnia 1 września 2015 r. stwierdzono, że blokada doprowadziła do gwałtownego załamania wzrostu w Strefie Gazy oraz że do 2020 r. Strefa Gazy może stać się miejscem nienadającym się do zamieszkania;
G. mając na uwadze, że po ogłoszeniu zawieszenia broni w sierpniu 2015 r. miało miejsce kilka przypadków wystrzelenia rakiet z terenu Strefy Gazy; mając na uwadze, że do ataków przyznały się organizacje salafickie oraz inne ruchy rywalizujące o wpływy z rządzącym Hamasem; mając na uwadze, że brak było doniesień o ofiarach tych ataków wśród Izraelczyków;
H. mając na uwadze, że w kwietniu 2014 r. został utworzony palestyński rząd jedności z poparciem Hamasu i Fatah, który akceptuje zasady kwartetu bliskowschodniego, tj. odrzucenie przemocy, przestrzeganie podjętych wcześniej zobowiązań oraz uznanie Izraela, i który uzyskał poparcie USA i UE; mając na uwadze, że nie osiągnięto jednak znaczących postępów na drodze do pojednania wśród Palestyńczyków; mając na uwadze, że rząd nie jest w stanie sprawować władzy na terenie Strefy Gazy; mając na uwadze, że przywódcy palestyńscy nadal pogrążeni są w wewnętrznych walkach o władzę, co doprowadziło w ostatnim czasie do ustąpienia prezydenta Narodowej Władzy Palestyńskiej z komitetu wykonawczego OWP oraz zwołania przez niego nadzwyczajnego posiedzenia Palestyńskiej Rady Narodowej; mając na uwadze, że pod adresem Narodowej Władzy Palestyńskiej coraz częściej padają oskarżenia o rozdawanie stanowisk publicznych, autorytaryzm i aresztowanie krytyków, korupcję oraz sprzeniewierzenie środków publicznych;
I. mając na uwadze, że prezydent Mahmud Abbas ogłosił zamiar opracowania przy pomocy ONZ harmonogramu działań zmierzających do zakończenia izraelskiej okupacji terytorium palestyńskiego w ciągu trzech lat; mając na uwadze, że Liga Państw Arabskich poparła ten plan działania i wezwała do zorganizowania międzynarodowej konferencji mającej na celu znalezienie ostatecznego rozstrzygnięcia tej kwestii w oparciu o arabską inicjatywę pokojową; mając na uwadze, że w Radzie Bezpieczeństwa ONZ prowadzone są równoległe działania, którym przewodzi Francja.
J. mając na uwadze, że od czasu podpisania w Oslo w 1993 r. Deklaracji zasad społeczność darczyńców przekazała odbiorcom na okupowanych terytoriach palestyńskich ponad 23 mld EUR tytułem pomocy sprzyjającej inicjatywom pokojowym i pomocy rozwojowej; mając na uwadze, że w tym samym okresie stale rosły wskaźniki nierówności, bezrobocia i ubóstwa wśród Palestyńczyków;
K. mając na uwadze, że w wyniku oceny współpracy UE z okupowanymi terytoriami palestyńskimi i poparcia dla narodu palestyńskiego, przeprowadzonej w imieniu Komisji w maju 2014 r., stwierdzono, że obecny model współpracy wyczerpał się z powodu braku równoległego działania politycznego ze strony UE w celu usunięcia przeszkód stwarzanych przez izraelską politykę okupacji i osadnictwa oraz polityczny podział Zachodniego Brzegu i Gazy;
L. mając na uwadze, że w świetle prawa międzynarodowego każda strona trzecia, w tym państwa członkowskie, ma obowiązek nieuznawania osiedli oraz nieudzielania im pomocy lub wsparcia, a także obowiązek wyrażania faktycznego sprzeciwu wobec nich;
M. mając na uwadze, że poprzednia wiceprzewodnicząca Komisji/wysoka przedstawiciel zobowiązała się do wydania do końca lipca 2013 r. ogólnounijnych wytycznych dotyczących prawidłowego oznakowania importowanych produktów pochodzących z terytorium znajdującego się poza granicami Izraela sprzed 1967 r.; mając na uwadze, że w kwietniu 2015 r. zdecydowana większość państw członkowskich wyraziła w piśmie swoją irytację wielokrotnym odkładaniem terminu wydania tych wytycznych przez wiceprzewodniczącą Komisji/wysoką przedstawiciel i zaapelowała do niej o podjęcie stosownych działań; mając na uwadze, że państwa członkowskie UE – Zjednoczone Królestwo, Dania i Belgia – wydały swoje krajowe dobrowolne wytyczne;
1. wzywa UE do pozbycia się iluzji co do „procesu pokojowego na Bliskim Wschodzie”, który faktycznie utknął w martwym punkcie i w swoim obecnym kształcie okazał się kosztowną porażką; apeluje o nowe podejście UE, które autentycznie przyczyni się do zaprowadzenia pokoju i zapewni bezpieczeństwo zarówno Palestyńczykom, jak i Izraelczykom;
2. wzywa UE, by przestała oglądać się na przewodnią rolę Stanów Zjednoczonych, które wykazały się brakiem determinacji potrzebnej, by uruchomić wiarygodny proces negocjacyjny opierający się na równości stron i poszanowaniu prawa międzynarodowego;
3. wzywa UE do wypełnienia jej powinności jako wpływowego gracza oraz do wystąpienia z odważną i wszechstronną inicjatywą pokojową na rzecz regionu, w szczególności opartą na arabskiej inicjatywie pokojowej; odnotowuje w tym względzie plany ustanowienia międzynarodowej grupy wsparcia zgodnie z zapowiedzią złożoną przez Radę UE do Spraw Zagranicznych w dniu 20 lipca 2015 r.; podkreśla, że każda inicjatywa, którą poprze, powinna uwzględniać kryteria określone w konkluzjach Rady z lipca 2014 r. oraz przewidywać jednoznaczne zobowiązanie zaangażowanych stron do przestrzegania międzynarodowego prawa oraz przystąpienia do tych rozmów bez stawiania wstępnych warunków i w dobrej wierze;
4. ponownie podkreśla, że pokój między Izraelczykami i Palestyńczykami można osiągnąć jedynie poprzez działania prowadzone bez użycia przemocy, prowadzące do wynegocjowania ostatecznego porozumienia kładącego kres wszelkim wzajemnym pretensjom; potępia wszelkie akty przemocy stanowiące atak na ludność cywilną lub zagrożenie dla niej po obu stronach; potwierdza swoje głębokie zaangażowanie na rzecz bezpieczeństwa Izraela; wciąż popiera politykę pokojowego oporu prowadzoną przez palestyńskie społeczeństwo obywatelskie i palestyńskiego prezydenta Mahmuda Abbasa;
5. stanowczo potępia nieustanną ekspansję izraelskich osiedli, która stanowi naruszenie międzynarodowego prawa humanitarnego, podsyca urazę Palestyńczyków oraz podważa realność rozwiązania polegającego na współistnieniu dwóch państw i zmniejsza szanse jego realizacji; wzywa władze Izraela do natychmiastowego wstrzymania swej polityki osadnictwa i cofnięcia jej skutków;
6. wyraża głębokie zaniepokojenie eksploatacją palestyńskich zasobów naturalnych przez Izrael oraz powszechną praktyką przymusowego przesiedlania, zwłaszcza w strefie C, co stanowi rażące naruszenie prawa międzynarodowego; wyraża ubolewanie zwłaszcza z powodu decyzji wydanych w ostatnim czasie przez izraelski sąd zezwalających na wyburzenie domów i przymusowe przesiedlenie społeczności beduińskich na Zachodnim Brzegu na potrzeby budowy żydowskich osiedli; wzywa władze Izraela do pełnego poszanowania praw Beduinów oraz niezwłocznego odstąpienia od wyburzeń i zaniechania wykonania nakazów wysiedlenia wiosek Susja i Abu Nwar;
7. wyraża swoje głębokie zaniepokojenie nasilającymi się przejawami niekontrolowanej przemocy ze strony osadników, w tym niedawnym morderstwem 18 miesięcznego palestyńskiego dziecka w wyniku ataku podpalaczy, który miał miejsce w palestyńskiej wiosce Duma w dniu 28 lipca 2015 r.; z zadowoleniem przyjmuje powszechne potępienie tego przestępstwa przez władze Izraela, które jednak w większości nie chcą zauważyć endemicznego charakteru przemocy stosowanej przez osadników, której sprzyja panujący od dziesięcioleci klimat bezkarności i podżegania;
8. uważa, że skład izraelskiego rządu koalicyjnego oraz jego program, w tym zintensyfikowana rozbudowa osiedli, ciągła bezkarność sprawców naruszeń prawa na terytoriach okupowanych oraz przymusowe przesiedlanie Palestyńczyków, stanowią główną przeszkodę w przyjęciu rozwiązania zakładającego współistnienie dwóch państw, i podkreśla konieczność podjęcia przez UE pilnych kroków, aby zachować szanse jego realizacji; wzywa UE do przezwyciężania braku woli u obecnego izraelskiego rządu i zachęcenie go do podjęcia negocjacji mających na celu położenie kresu konfliktowi;
9. wzywa instytucje UE oraz państwa członkowskie do egzekwowania spoczywającego na nich prawnego obowiązku nieuznawania oraz stosowania skutecznej i kompleksowej polityki zakładającej zróżnicowane traktowanie przez UE Izraela i jego osiedli, w oparciu o rygorystyczne przestrzegania międzynarodowego prawa i zasad UE;
10. jest przekonany, że ta polityka zróżnicowanego traktowania jest niezbędna, by wyzwolić pozytywny impuls prowadzący do podjęcia autentycznych negocjacji pokojowych; uważa, że takie podejście przyczyni się do zmiany struktury zachęt, które stanowią sedno izraelskiej polityki osadnictwa, i podważy w oczach izraelskiego społeczeństwa i elit politycznych pozytywny w ich mniemaniu bilans kosztów i korzyści związanych z okupacją;
11. zachęca UE, w ramach jej polityki zróżnicowanego traktowania, do podjęcia następujących działań:
a) zintensyfikowania swoich publicznych działań dyplomatycznych w odpowiedzi na działalność osadniczą oraz wyraźnego uzmysłowienia izraelskiemu społeczeństwu, że źródłem tej polityki jest intensywność, zakres i głębia stosunków łączących UE i Izrael i że wynika ona z prawnego obowiązku;
b) ścisłego wykluczenia stosowania umów między UE a Izraelem do okupowanych terytoriów palestyńskich;
c) wydania unijnych wytycznych w sprawie oznakowania produktów pochodzących z osiedli, które powinny obejmować cały łańcuch dostaw;
d) ustanowienia skuteczniejszego unijnego mechanizmu monitorowania i zapewnienia zgodności z przepisami w kontekście swobodnego handlu, aby zapobiec przyznawaniu preferencyjnego traktowania w ramach umowy o wolnym handlu między UE a Izraelem izraelskim towarom zawierającym nieprzetworzone surowce pochodzące z osiedli;
e) wykorzystania doświadczeń związanych z wprowadzeniem szybkiego i skutecznego unijnego embarga na produkty pochodzące z Krymu i wykluczenia z rynku wewnętrznego UE produktów pochodzących z izraelskich osiedli ;
f) wykonania inwentaryzacji europejskich spółek, których działalność ma związki z osiedlami;
g) wydania ogólnounijnych wskazówek skierowanych do obywateli Unii i unijnych przedsiębiorstw zniechęcających ich do wszelkich kontaktów gospodarczych z przedsiębiorstwami, których działalność przyczynia się do powstawania lub funkcjonowania nielegalnych osiedli oraz prowadzi do innych naruszeń prawa międzynarodowego na palestyńskich terytoriach okupowanych, oraz zachęca do zaniechania dotychczasowych relacji biznesowych w duchu wytycznych ONZ dotyczących biznesu i praw człowieka;
h) podjęcia konkretnych działań wobec osadników włącznie z przyjęciem polityki nieutrzymywania kontaktów i wprowadzeniem zakazu wydawania wiz osobom dopuszczającym się aktów przemocy;
i) opracowania wytycznych dotyczących współpracy finansowej między podmiotami europejskimi i izraelskimi, które pozwolą zadbać o to, by unijne fundusze inwestycyjne lub banki nie wspierały przedsiębiorstw lub funduszy działających na terenie osiedli;
j) odmawiania przyjmowania dokumentów prawnych wystawianych w izraelskich osiedlach, takich jak akty własności nieruchomości lub dokumenty potwierdzające stopnie lub tytułu naukowe;
k) zobowiązania Komisji i ESDZ do prowadzenia systematycznej oceny kontaktów między UE i państwami członkowskim a Izraelem oraz zapewnienia konsekwentnego stosowania polityki zróżnicowanego traktowania;
l) przyjęcia nowego podejścia do stosunków między UE a Izraelem w świetle art. 2 układu o stowarzyszeniu;
12. nakłania państwa członkowskie do bezwarunkowego uznania Państwa Palestyna w granicach z 1967 r.; wyraża głębokie przekonanie, że ogólnoeuropejskie uznanie Państwa Palestyna zwiększy szanse na pokój i zachęci do wysiłków, w tym ze strony izraelskiego społeczeństwa obywatelskiego, na rzecz rozwiązania przewidującego współistnienie dwóch państw;
13. wyraża poważne zaniepokojenie nasileniem się przypadków niszczenia, zajmowania i konfiskaty pomocy humanitarnej i sprzętu w strefie C i wzywa Komisję do złożenia Parlamentowi sprawozdania z podejmowanych przez siebie starań o uzyskanie od władz Izraela rekompensaty i gwarancji, że te incydenty się nie powtórzą, a także do prowadzenia dalszych inwestycji w strefie C oraz przekazywania unijnej pomocy humanitarnej i rozwojowej na tym terenie; odnotowuje w tym kontekście unijną inicjatywę, której celem jest zapoczątkowanie usystematyzowanego dialogu z Izraelem na temat sytuacji na Zachodnim Brzegu, natomiast z ubolewaniem przyjmuje do wiadomości fakt, że w ramach tego dialogu nie przewidziano rozmów na temat problemu osadnictwa; przypomina, że żądania odszkodowania za zniszczoną infrastrukturę powstałą dzięki unijnemu finansowaniu są zasadne i nie powinny być uzależnione od wyników usystematyzowanego dialogu;
14. zwraca się do Komisji o ujawnienie wykazu projektów finansowanych przez UE uszkodzonych przez izraelskie siły wojskowe podczas konfliktu w Strefie Gazy w 2014 r. oraz zwraca się do ESDZ o informowanie Parlamentu o démarche wystosowanych dotychczas wobec władz Izraela w celu uzyskania rekompensaty finansowej; domaga się w szczególności szczegółowych informacji na temat oczyszczalni ścieków na północy Strefy Gazy współfinansowanej z budżetu UE oraz przez Francję, Belgię i Szwecję, która została poważnie uszkodzona podczas konfliktu;
15. wzywa Komisję Europejską do zdecydowanej zmiany swojego modelu pomocy udzielanej Palestyńczykom, tak aby unijna pomoc nie subsydiowała izraelskiej okupacji i nie zwiększała zależności Palestyńczyków od darczyńców, lecz by w pełni uwzględniała polityczny wymiar okupacji i zapewniała skuteczne wsparcie idei samostanowienia Palestyńczyków; w tym względzie podkreśla zasadnicze znaczenie wspierania prawa dostępu Palestyńczyków do swoich zasobów naturalnych, zwłaszcza wody; zachęca UE do zwiększania wsparcia palestyńskiego społeczeństwa obywatelskiego, w tym w obszarze odpowiedzialności rządu i walki z korupcją;
16. wzywa wszystkie strony do faktycznego wprowadzenia w życie porozumienia o zawieszeniu broni z sierpnia 2014 r.; w szczególności wzywa władze Izraela do natychmiastowego, bezwarunkowego i całkowitego zniesienia bezprawnej blokady Strefy Gazy; wzywa UE do podjęcia konkretnych działań, aby skłonić Izrael do zakończenia blokady, zwłaszcza poprzez określenie harmonogramu; ubolewa nad dalszym ograniczaniem przez Izrael przywozu materiałów budowalnych do Strefy Gazy; wzywa rząd Izraela do zaprzestania stosowania uznaniowej i nieprzejrzystej praktyki uznawania materiałów za materiały podwójnego przeznaczenia oraz do dostosowania swojego wykazu materiałów podwójnego przeznaczenia do standardów międzynarodowych, w szczególności poprzez usunięcie z tego wykazu drewna, kruszywa, prętów stalowych i cementu;
17. potępia niedawne odpalenie rakiet przez bojówki ze Strefy Gazy, gdyż tego rodzaju działania zwiększają ryzyko rozkręcenia na nowo spirali przemocy; nawołuje wszystkie strony do wyrzeczenia się przemocy;
18. z zadowoleniem przyjmuje jednomyślne głosowanie państw członkowskich UE za przyjęciem rezolucji Rady Praw Człowieka ONZ z 3 lipca w sprawie zapewnienia rozliczalności i sprawiedliwości za wszelkie naruszenia prawa międzynarodowego na okupowanych terytoriach palestyńskich, w tym we Wschodniej Jerozolimie, oraz wzywa UE do zapewnienia pełnej realizacji zaleceń zawartych w sprawozdaniu niezależnej komisji śledczej ONZ, w tym zaleceń wzywających do aktywnego wspierania prac Międzynarodowego Trybunału Karnego w kontekście palestyńskich terytoriów okupowanych;
19. ponownie przyjmuje z zadowoleniem ratyfikację przez Palestynę rzymskiego statutu Międzynarodowego Trybunału Karnego; z ubolewaniem stwierdza, że wiceprzewodnicząca Komisji/wysoka przedstawiciel nie zechciała nawet dostrzec tego istotnego kroku przybliżającego możliwość pociągnięcia do odpowiedzialność sprawców przyszłych naruszeń popełnionych przez wszystkie strony; uważa, ze takie postępowanie w rażący sposób podważa wiarygodność polityki praw człowieka UE oraz jej deklaracje na temat odpowiedzialności i międzynarodowej sprawiedliwości;
20. wyraża zaniepokojenie doniesieniami o pogarszającym się klimacie dla pozarządowych organizacji broniących praw człowieka w Izraelu oraz nasileniem działań podejmowanych przez obecny rząd mających na celu tłumienie form sprzeciwu i niezależnej sztuki, w tym poprzez przyjęcie projektów ustaw znacząco ograniczających możliwość działalności organizacji pozarządowych; wzywa misje dyplomatyczne UE do podjęcia rozmów z władzami Izraela na temat tej naglącej kwestii oraz do dalszego wspierania organizacji i osób działających na rzecz praw człowieka w tym kraju;
21. odnotowuje starania Izraelczyków pochodzenia palestyńskiego o utworzenie wspólnej listy oraz uzyskanie dobrego wyniku w ostatnich wyborach parlamentarnych; apeluje do ESDZ oraz Komisji Europejskiej o znaczne zwiększenie wsparcia udzielanego mniejszościom w Izraelu oraz nawiązanie z nimi bliższych kontaktów, a także o wspieranie ich starań o większy udział w życiu politycznym, gospodarczym i społecznym;
22. ubolewa z powodu ciągłego braku jedności wśród Palestyńczyków i wzywa wszystkie siły w Palestynie do ponownego podjęcia wysiłków na rzecz pojednania, zwłaszcza poprzez zorganizowanie długo wyczekiwanych wyborów prezydenckich i parlamentarnych; potępia próby podważenia tego potencjalnie historycznego procesu i wzywa władze Izraela do uwolnienia wszystkich 12 członków Palestyńskiej Rady Legislacyjnej przebywających w areszcie, a także wszystkich pozostałych palestyńskich więźniów politycznych oraz osób, wobec których zastosowano zatrzymanie administracyjne bez postawienia im zarzutów; wzywa UE do podjęcia konkretnych działań sprzyjających pojednaniu oraz służących wsparciu palestyńskiego rządu jedności;
23. postanawia sporządzić sprawozdanie w sprawie handlu bronią i innym wyposażeniem służącym zapewnieniu bezpieczeństwa między państwami członkowskimi a Izraelem/Palestyną oraz w sprawie zgodności takiego handlu ze wspólnym stanowiskiem UE; wzywa do wprowadzenia przez ONZ kompleksowego embarga na dostawy broni dla wszystkich stron w regionie, aby zapobiec dalszemu naruszaniu międzynarodowego prawa humanitarnego i praw człowieka; nalega, by w ramach ramowych programów badawczych UE środkami finansowymi nie wspierano izraelskich przedsiębiorstw w celu produkcji dronów;
24. uważa, że mianowanie Tony'ego Blaira specjalnym wysłannikiem kwartetu bliskowschodniego było niefortunnym posunięciem i wyraża ulgę z faktu, że jego mandat został zakończony; jest przekonany, że w szerszej perspektywie dla UE korzystne byłoby wyznaczenie emisariuszy posiadających solidną wiedzę na temat regionu, wpływ polityczny i nieposzlakowaną postawę etyczną;
25. przypomina swoją decyzję o zainaugurowaniu inicjatywy „Parlamentarzyści dla pokoju” zmierzającej do zbliżenia europejskich, izraelskich i palestyńskich parlamentarzystów, aby przyczynić się do postępów w realizacji programu na rzecz pokoju i wspomóc starania dyplomatyczne UE;
26. wyraża oburzenie ciągłymi i nieuzasadnionymi działaniami władz Izraela, które blokują każdą wizytę oficjalnych organów Parlamentu Europejskiego w Strefie Gazy; ostrzega, że w przypadku niezaprzestania tej praktyki do 1 listopada 2015 r. podjęte zostaną stosowne środki;
27. postanowił wysłać delegację ad hoc do Gazy/Palestyny i do Izraela, która oceni sytuację na miejscu pod kątem zniszczeń projektów finansowanych przez UE w strefie C oraz w Strefie Gazy, a także szanse trwałego rozwiązania konfliktu;
28. zobowiązuje przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, wiceprzewodniczącej Komisji/wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa, rządom i parlamentom państw członkowskich, sekretarzowi generalnemu ONZ, kwartetowi, rządowi Izraela, Knesetowi, prezydentowi Narodowej Władzy Palestyńskiej, Palestyńskiej Radzie Legislacyjnej i organom Euro-śródziemnomorskiego Zgromadzenia Parlamentarnego.