PROJEKT REZOLUCJI w sprawie priorytetów UE na sesje Rady Praw Człowieka ONZ w 2017 r.
13.3.2017 - (2017/2598(RSP))
zgodnie z art. 123 ust. 2 Regulaminu
Godelieve Quisthoudt-Rowohl, Cristian Dan Preda, Andrzej Grzyb, László Tőkés, Andrey Kovatchev, Ramona Nicole Mănescu, Ivan Štefanec, Ádám Kósa, Michaela Šojdrová w imieniu grupy PPE
Patrz też projekt wspólnej rezolucji RC-B8-0183/2017
B8-0183/2017
Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie priorytetów UE na sesje Rady Praw Człowieka ONZ w 2017 r.
Parlament Europejski,
– uwzględniając Kartę Narodów Zjednoczonych,
– uwzględniając Powszechną deklarację praw człowieka i konwencje ONZ w sprawie praw człowieka, a także protokoły fakultatywne do nich,
– uwzględniając rezolucję nr 60/251 Zgromadzenia Ogólnego Organizacji Narodów Zjednoczonych powołującą Radę Praw Człowieka,
– uwzględniając swoje wcześniejsze rezolucje w sprawie sesji Rady Praw Człowieka,
– uwzględniając swoje zalecenie dla Rady z dnia 7 lipca 2016 r. w sprawie 71. sesji Zgromadzenia Ogólnego Narodów Zjednoczonych[1],
– uwzględniając swoje wcześniejsze rezolucje w sprawie naruszania praw człowieka, w tym rezolucje przyjęte w trybie pilnym w roku 2016,
– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 14 grudnia 2016 r. w sprawie rocznego sprawozdania dotyczącego praw człowieka i demokracji na świecie za rok 2015 oraz polityki Unii Europejskiej w tym zakresie[2],
– uwzględniając art. 2, art. 3 ust. 5, art. 18, 21, 27 i 47 Traktatu o Unii Europejskiej,
– uwzględniając coroczne sprawozdanie Rady Praw Człowieka za rok 2015 przedłożone Zgromadzeniu Ogólnemu Narodów Zjednoczonych,
– uwzględniając art. 123 ust. 2 Regulaminu,
A. mając na uwadze, że propagowanie i ochrona uniwersalności praw człowieka stanowią część dorobku etycznego i prawnego Unii Europejskiej, a także jeden z fundamentów europejskiej jedności i integralności; mając na uwadze, że poszanowanie praw człowieka powinno być uwzględniane we wszystkich obszarach polityki UE;
B. mając na uwadze, że UE jest silnie zaangażowana na rzecz multilateralizmu i aktywnie działa w organach ONZ, jeżeli chodzi o propagowanie i ochronę praw człowieka;
C. mając na uwadze, że regularne sesje Rady Praw Człowieka, powoływanie specjalnych sprawozdawców, mechanizm powszechnego okresowego przeglądu praw człowieka oraz specjalne procedury dotyczące sytuacji poszczególnych krajów lub konkretnych tematów przyczyniają się do propagowania i poszanowania praw człowieka, demokracji i praworządności;
Rada Praw Człowieka ONZ
1. z zadowoleniem przyjmuje prace Wysokiego Komisarza ONZ ds. Praw Człowieka Zeida Ra’ada Al Husseina i jego Biura (OHCHR); przypomina o zaangażowaniu UE na rzecz dalszego wspierania i obrony jego integralności, niezależności i działalności; z zadowoleniem przyjmuje rolę, jaką OHCHR odgrywa w rozwijaniu współpracy między międzynarodowymi i regionalnymi mechanizmami ochrony praw człowieka oraz w określaniu metod, jakimi można by zwiększyć rolę „rozwiązań regionalnych” w odniesieniu do powszechnych standardów praw człowieka;
2. wyraża pogląd, że skuteczność i wiarygodność Rady Praw Człowieka zależą od rzeczywistego zaangażowania jej członków na rzecz ochrony wszystkich osób we wszystkich krajach przed wszelkim łamaniem praw człowieka zgodnie z międzynarodowymi konwencjami praw człowieka propagującymi powszechność, bezstronność, obiektywność, nieselektywność, konstruktywny dialog i współpracę; zwraca uwagę na pilną potrzebę unikania polaryzacji debaty na forum Rady Praw Człowieka i zachęca do konstruktywnego dialogu;
3. wzywa państwa do zapewnienia dostępu do niezależnych ekspertów Rady Praw Człowieka, specjalnych sprawozdawców i ekspertów OHCHR w celu prowadzenia dochodzeń w sprawie zarzutów łamania praw człowieka oraz do konstruktywnego angażowania się na rzecz poprawy sytuacji, do wywiązywania się ze zobowiązań w ramach konwencji dotyczących praw człowieka oraz do zaoferowania pełnej współpracy z przedstawicielami Rady Praw Człowieka upoważnionymi w ramach procedur specjalnych (w tym powszechnego okresowego przeglądu praw człowieka); zachęca wszystkie kraje do podjęcia konkretnych działań w oparciu o zalecenia wysunięte w ramach powszechnego okresowego przeglądu praw człowieka i do wyeliminowania niedociągnięć przez wprowadzenie mechanizmu wdrażania i działań następczych, a także opracowanie krajowych planów działania oraz krajowych mechanizmów koordynacji;
4. przypomina o obowiązku uwzględniania przez Zgromadzenie Ogólne podczas wyborów członków Rady Praw Człowieka kwestii poszanowania przez kandydatów propagowania i ochrony praw człowieka, praworządności i demokracji; z zadowoleniem przyjmuje decyzję Rady Praw Człowieka, by zwrócić się do jej Komitetu Doradczego z prośbą o przygotowanie sprawozdania z oceny postępów w zakresie tworzenia regionalnych i subregionalnych rozwiązań służących propagowaniu i ochronie praw człowieka; domaga się, by UE i jej państwa członkowskie podkreślały równe znaczenie praw i metod głosowania oraz by poprawiły koordynację stanowisk UE w tym zakresie; zdecydowanie domaga się, by UE przemawiała jednym głosem i zajmowała wspólne unijne stanowisko podczas głosowania w Radzie Praw Człowieka;
5. ponownie podkreśla znaczenie zapewnienia aktywnego i konsekwentnego zaangażowania UE w mechanizmy ONZ dotyczące praw człowieka, zwłaszcza w działalność Trzeciego Komitetu, Zgromadzenia Ogólnego ONZ oraz Rady Praw Człowieka; popiera wysiłki Europejskiej Służby Działań Zewnętrznych (ESDZ), delegatur UE w Nowym Jorku i Genewie oraz państw członkowskich na rzecz zwiększania spójności działań UE w dziedzinie praw człowieka na forum ONZ;
Priorytety tematyczne
6. podkreśla ważną rolę organizacji pozarządowych działających w dziedzinie praw człowieka oraz obrońców tych praw w propagowaniu i ochronie praw człowieka; zwraca uwagę, że prawa człowieka i podstawowe wolności muszą być chronione niezależnie od tego, w jakiej formie się wyrażają, w tym w kontekście nowych technologii;
7. wyraża głębokie zaniepokojenie licznymi i coraz częstszymi próbami ograniczania przestrzeni społeczeństwa obywatelskiego i obrońców praw człowieka; potępia wszelkie akty przemocy, nękania, zastraszania i prześladowania wymierzone w obrońców praw człowieka, osoby zgłaszające przypadki naruszenia, dziennikarzy i blogerów, zarówno w internecie, jak i poza nim; wzywa wszystkie państwa do wspierania i zapewnienia bezpiecznego otoczenia i sprzyjających warunków, w których organizacje pozarządowe, społeczeństwo obywatelskie, dziennikarze i obrońcy praw człowieka – ze szczególnym uwzględnieniem wszystkich słabszych grup społecznych – będą mogli działać niezależnie i bez ingerencji z zewnątrz; ponawia apel do tych państw, które przyjęły akty prawne wymierzone w działalność niezależnych organizacji praw człowieka, do zniesienia ich;
8. uważa, że wolne, niezależne i obiektywne środki przekazu stanowią jedną z podstaw społeczeństwa demokratycznego, w którym kluczową rolę odgrywa otwarta debata; popiera apel o powołanie specjalnego przedstawiciela Sekretarza Generalnego ONZ do spraw bezpieczeństwa dziennikarzy; wzywa do podnoszenia na wszystkich forach międzynarodowych kwestii wolności słowa online, wolności cyfrowej oraz znaczenia wolnego i otwartego internetu;
9. przypomina, że prawo do wolności zrzeszania się i zgromadzeń nadal stanowi główne wyzwanie; z zadowoleniem przyjmuje prace Mainy Kiaiego, specjalnego sprawozdawcy ONZ ds. prawa do wolności pokojowego zgromadzania się i zrzeszania się; wzywa państwa członkowskie UE do należytego uwzględnienia tych sprawozdań;
10. wzywa wszystkie państwa do szybkiej ratyfikacji protokołów fakultatywnych do Międzynarodowego paktu praw obywatelskich i politycznych (ICCPR) oraz Międzynarodowego paktu praw gospodarczych, społecznych i kulturalnych (ICESCR), które ustanawiają mechanizmy składania skarg i mechanizmy dochodzeniowe;
11. sprzeciwia się wszystkim przejawom dyskryminacji i prześladowania z powodu rasy, koloru skóry, języka, religii i przekonań, pochodzenia społecznego, przynależności kastowej, urodzenia, wieku lub niepełnosprawności czy statusu; popiera zaangażowanie UE w działania osób upoważnionych w ramach procedur specjalnych; apeluje do UE, aby w dalszym ciągu aktywnie propagowała równość i niedyskryminację oraz walczyła z przemocą i dyskryminacją wobec wszystkich osób;
12. wyraża zaniepokojenie, że wiele osób cierpi, indywidualnie lub zbiorowo, z powodu łamania ich prawa do wolności religii lub przekonań, zwłaszcza w przypadku chrześcijan, którego dopuszczają się państwa i podmioty niepaństwowe, co prowadzi do dyskryminacji, nierówności i stygmatyzacji; przypomina, że należy zwalczać nietolerancję i dyskryminację ze względu na religię lub przekonania, by zapewnić poszanowanie innych powiązanych praw człowieka, takich jak wolność słowa;
13. wzywa UE do prac nad zapewnieniem większej ochrony mniejszości religijnych i etnicznych przed prześladowaniami i przemocą oraz nad uchyleniem przepisów penalizujących bluźnierstwo lub apostazję, które służą jako pretekst do prześladowania mniejszości religijnych oraz osób niewierzących; wzywa do wspierania prac specjalnego sprawozdawcy ds. wolności religii lub przekonań;
14. zdecydowanie zachęca UE do dalszego wspierania podejścia „zero tolerancji” dla kary śmierci i wzywa ją, by jeszcze usilniej dążyła do wzmocnienia wsparcia międzyregionalnego dla następnej rezolucji Zgromadzenia Ogólnego ONZ w sprawie moratorium na wykonywanie kary śmierci;
15. nakłania UE, by protestowała przeciwko stosowaniu tortur oraz innego okrutnego, nieludzkiego i poniżającego traktowania lub karania, przeciwko masowym egzekucjom i egzekucjom za przestępstwa, w tym przestępstwa narkotykowe, oraz by wspierała prace ONZ w tej dziedzinie, a także wzywa ESDZ, by na wszystkich szczeblach dialogu i na wszystkich forach zintensyfikowała wysiłki UE w walce z egzekucjami pozasądowymi, torturami i innym brutalnym traktowaniem, zgodnie z wytycznymi w sprawie polityki UE wobec państw trzecich dotyczącej tortur i innego okrutnego, nieludzkiego lub poniżającego traktowania albo karania; wzywa do powszechnej ratyfikacji i skutecznego wdrażania Konwencji ONZ w sprawie zakazu stosowania tortur i protokołu fakultatywnego do tej konwencji;
16. zdecydowanie popiera Międzynarodowy Trybunał Karny (MTK) jako główną instytucję pociągającą do odpowiedzialności sprawców zbrodni wojennych, zbrodni przeciwko ludzkości i ludobójstw oraz wspierającą ofiary tych zbrodni w dochodzeniu sprawiedliwości w oparciu o zasadę komplementarności; wzywa wszystkie strony do udzielenia politycznego, dyplomatycznego, finansowego i logistycznego wsparcia bieżącej działalności MTK;
17. wzywa UE do dalszego wzmocnienia działalności MTK; zachęca do intensywnego dialogu i współpracy między MTK, ONZ i jej agencjami oraz Radą Bezpieczeństwa; wyraża ubolewanie z powodu podjętej przez niektóre państwa afrykańskie decyzji o wycofaniu się z MTK i apeluje, by ponownie to rozważyły; wzywa wszystkie państwa członkowskie ONZ, aby współpracowały z MTK poprzez ratyfikację statutu rzymskiego oraz aby zachęcały do ratyfikacji poprawek z Kampali;
18. w najostrzejszych słowach potępia trwające poważne naruszenia praw człowieka, szczególnie te spowodowane przez ISIS/Daisz oraz ataki Boko Haram skierowane przeciwko dzieciom, a także wszystkie inne ataki organizacji terrorystycznych lub paramilitarnych wobec ludności cywilnej, zwłaszcza kobiet i dzieci; potępia częstotliwość i skalę aktów niszczenia dziedzictwa kulturowego i apeluje o wsparcie odpowiednich wysiłków podejmowanych na rozmaitych forach ONZ;
19. wzywa UE, aby działała aktywnie na rzecz inicjatywy w zakresie uznania przez ONZ ludobójstwa popełnionego wobec mniejszości religijnych przez tzw. ISIS/Daisz oraz na rzecz przekazania do MTK przypadków podejrzeń o zbrodnie przeciwko ludzkości, zbrodnie wojenne i ludobójstwo; zachęca do intensywnego dialogu i współpracy między Trybunałem, ONZ i jej agencjami oraz Radą Bezpieczeństwa ONZ;
20. domaga się, aby UE wezwała wszystkie państwa do umieszczenia praw człowieka w centrum ich polityki na rzecz rozwoju oraz do wdrożenia deklaracji ONZ o prawie do rozwoju z 1986 r.; z zadowoleniem przyjmuje niedawne powołanie przez Radę Praw Człowieka specjalnego sprawozdawcy ds. prawa do rozwoju, którego mandat obejmuje przyczynianie się do promowania, ochrony i wdrażania prawa do rozwoju w kontekście agendy na rzecz zrównoważonego rozwoju 2030 oraz innych umów międzynarodowych o współpracy na rzecz rozwoju; podkreśla, że idea praw człowieka dla wszystkich musi przyświecać dążeniu do osiągnięcia wszystkich celów agendy na rzecz zrównoważonego rozwoju 2030;
21. wzywa UE do dalszego propagowania równości kobiet i mężczyzn oraz do aktywnego wspierania prac UN Women i inicjatyw służących uwzględnianiu problematyki płci w jej działalności i programach; wzywa do kontynuacji środków wsparcia służących większemu upodmiotowieniu kobiet i dziewcząt oraz eliminacji wszelkiej przemocy i dyskryminacji wobec kobiet i dziewcząt, w tym przemocy ze względu na płeć; zdecydowanie wzywa UE do prowadzenia inicjatyw ponadregionalnych na rzecz wspierania, ochrony i przestrzegania praw kobiet;
22. przypomina o zobowiązaniu UE do uwzględniania praw człowieka i problematyki płci w głównym nurcie polityki zgodnie z przełomowymi rezolucjami Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 1325 (2000) i 1820 (008) w sprawie kobiet, pokoju i bezpieczeństwa; wzywa UE, by wspierała na szczeblu międzynarodowym uznanie wartości dodanej uczestnictwa kobiet w zapobieganiu konfliktom i rozwiązywaniu ich oraz udziału kobiet w operacjach pokojowych, pomocy humanitarnej, odbudowie pokonfliktowej i zapewnianiu trwałego pojednania;
23. wzywa UE, by nadal wspierała prawa dziecka, zwłaszcza przyczyniając się do zapewnienia dzieciom dostępu do wody, urządzeń sanitarnych, opieki zdrowotnej i edukacji, w tym w strefach konfliktu i w obozach dla uchodźców, a także znosząc pracę dzieci, rekrutowanie ich do wojska, torturowanie ich, pozbawianie wolności, handel nimi, przedwczesne i przymusowe małżeństwa, wykorzystywanie ich pod względem seksualnym, a także eliminując szkodliwe praktyki, takie jak okaleczanie kobiecych narządów płciowych; apeluje o przyjęcie środków wspierania i wzmacniania międzynarodowych wysiłków na forum ONZ, aby położyć kres wykorzystywaniu dzieci w konfliktach zbrojnych, a także aby skuteczniej zająć się kwestią wpływu konfliktów i sytuacji pokonfliktowych na kobiety i dziewczęta; wzywa wszystkie państwa należące do ONZ, by wypełniły swe powinności i zobowiązania wynikające z Konwencji o prawach dziecka przyjętej w 1989 r. i zapewniły poszanowanie praw wszystkich dzieci podlegających ich jurysdykcji, niezależnie od ich statusu prawnego oraz bez jakiejkolwiek dyskryminacji;
24. apeluje do państw o promowanie praw osób niepełnosprawnych, w tym również partycypacji takich osób na równych prawach i ich włączenia społecznego; apeluje do wszystkich państw o ratyfikowanie i wdrożenie Konwencji o prawach osób niepełnosprawnych;
25. wzywa UE do współpracy z partnerami z myślą o wdrożeniu Wytycznych ONZ dotyczących biznesu i praw człowieka, w tym poprzez zachęcenie większej liczby państw do przyjmowania krajowych planów działań;
26. z zadowoleniem przyjmuje ONZ‑owską Deklarację nowojorską w sprawie uchodźców i migrantów, w której poruszono kwestię znacznych przepływów uchodźców i migrantów i która doprowadziła do przyjęcia globalnej umowy dotyczącej kompleksowych działań w odpowiedzi na problem uchodźczy, a także mające zastosowanie do migrantów i uchodźców zobowiązanie, którego celem jest ratowanie życia, zaspokojenie specyficznych potrzeb, przeciwdziałanie rasizmowi i ksenofobii, zwalczanie handlu ludźmi, zagwarantowanie równości wobec prawa i ochrony, jak i uwzględnienie w krajowych planach rozwojowych; wzywa wszystkie zainteresowane strony do zadbania o zaangażowanie polityczne, finansowanie i konkretne akty solidarności jako wyraz poparcia dla Deklaracji nowojorskiej w sprawie uchodźców i migrantów, a także przypomina, że kwestią migracji w dalszym ciągu należy zajmować się w skali globalnej, a nie jedynie na szczeblu europejskim; wzywa UE i jej państwa członkowskie do odgrywania przewodniej roli w tych międzynarodowych wysiłkach oraz do wypełnienia ich wynikających z prawa międzynarodowego zobowiązań do ochrony praw człowieka przysługujących osobom ubiegającym się o azyl, praw uchodźców, migrantów i wszystkich osób przesiedlonych, w szczególności praw kobiet, dzieci i słabszych grup społecznych, w tym osób niepełnosprawnych;
27. podkreśla znaczenie promowania powszechności i niepodzielności praw człowieka, w tym praw obywatelskich i politycznych, gospodarczych, społecznych i kulturalnych, zgodnie z art. 21 Traktatu o Unii Europejskiej oraz postanowieniami ogólnymi dotyczącymi działań zewnętrznych Unii;
28. przypomina, że wewnętrzna i zewnętrzna spójność w dziedzinie praw człowieka jest istotna z punktu widzenia wiarygodności polityki UE w zakresie praw człowieka w jej stosunkach zewnętrznych z państwami trzecimi, oraz wzywa UE do wypełnienia swoich zobowiązań w tej dziedzinie;
Priorytety krajowe
29. Ukraina
ubolewa nad faktem, że trwająca agresja rosyjska doprowadziła do tragicznej sytuacji humanitarnej w Donbasie i że odmawia się dostępu do okupowanych regionów ukraińskim i międzynarodowym organizacjom humanitarnym; wyraża głębokie zaniepokojenie problemami humanitarnymi, jakie stwarzają warunki życia ponad 1,5 mln osób wewnętrznie przesiedlonych; jest głęboko zaniepokojony łamaniem praw człowieka na okupowanym przez Rosję Krymie, zwłaszcza tragiczną sytuacją Tatarów krymskich, oraz podkreśla potrzebę dalszej pomocy finansowej dla Ukrainy; potwierdza swoje pełne zaangażowanie na rzecz suwerenności, niezależności, jedności i integralności terytorialnej Ukrainy w granicach uznanych na arenie międzynarodowej oraz na rzecz jej wolnej i suwerennej decyzji o dążeniu do integracji z Unią Europejską; wzywa wszystkie strony, by na drodze dialogu politycznego i w pełnej zgodności z prawem międzynarodowym zaczęły niezwłocznie dążyć do pokojowego ponownego włączenia okupowanego Półwyspu Krymskiego do ukraińskiego systemu prawnego; popiera przedłużenie sankcji wobec Rosji do czasu pełnego wdrożenia porozumienia z Mińska i oddania Krymu; apeluje do Europejskiej Służby Działań Zewnętrznych i Rady o wywieranie silniejszej presji na Federację Rosyjską, by umożliwiła organizacjom międzynarodowym wjazd na Krym w celu monitorowania sytuacji w zakresie praw człowieka w związku z trwającym na półwyspie rażącym łamaniem podstawowych wolności i praw człowieka oraz w celu stworzenia w oparciu o konwencje stałych międzynarodowych mechanizmów monitorowania;
30. Syria
potępia w najostrzejszych słowach okrucieństwa i powszechne łamanie praw człowieka i międzynarodowego prawa humanitarnego, jakich dopuszczają się siły reżimu syryjskiego przy wsparciu Rosji i Iranu, a także naruszanie praw człowieka i łamanie międzynarodowego prawa humanitarnego ze strony uzbrojonych niepaństwowych ugrupowań terrorystycznych, w szczególności ISIL/Daisz, odpowiedzialnego za zbrodnie mające wymiar ludobójstwa, Dżabhat Fatah an-Szam (dawny Front an-Nusra) oraz inne grupy dżihadystyczne; nalega na kontynuowanie śledztwa w sprawie wykorzystania i niszczenia broni chemicznej przez wszystkie strony konfliktu w Syrii i z ubolewaniem przyjmuje decyzję Rosji i Chin o blokowaniu nowej rezolucji RB ONZ w sprawie użycia broni chemicznej; ponawia swoje wezwanie do udzielenia pełnego i niezakłóconego dostępu organizacjom humanitarnym oraz do pociągnięcia do odpowiedzialności osób winnych popełnienia zbrodni wojennych i zbrodni przeciwko ludzkości; popiera inicjatywę UE dotyczącą wniesienia sprawy dotyczącej sytuacji w Syrii do Międzynarodowego Trybunału Karnego i wzywa Radę Bezpieczeństwa ONZ do podjęcia działań w tym kierunku;
31. Koreańska Republika Ludowo-Demokratyczna (KRLD)
wyraża głębokie zaniepokojenie ciągłym pogarszaniem się sytuacji w zakresie praw człowieka w KRLD; wzywa rząd KRLD do wypełnienia zobowiązań wynikających z instrumentów praw człowieka, których jest stroną, oraz do zapewnienia organizacjom humanitarnym, niezależnym obserwatorom praw człowieka i specjalnemu sprawozdawcy ONZ ds. sytuacji w zakresie praw człowieka w KRLD dostępu do tego kraju i niezbędnej współpracy; wzywa KRLD do zapewnienia krajowym i międzynarodowym mediom wolności wypowiedzi i wolności prasy oraz do zezwolenia obywatelom na wolny od cenzury dostęp do internetu; stanowczo potępia systematyczne stosowanie kary śmierci w KRLD na dużą skalę; wzywa rząd KRLD do ogłoszenia moratorium na wykonanie wszystkich wyroków śmierci z myślą o zniesieniu kary śmierci w najbliższej przyszłości; oczekuje, że osoby, na których spoczywa największa odpowiedzialność za zbrodnie przeciwko ludzkości popełnione w Koreańskiej Republice Ludowo-Demokratycznej, odpowiedzą za swoje zbrodnie, staną przed Międzynarodowym Trybunałem Karnym i zostaną objęte ukierunkowanymi sankcjami; zdecydowanie potępia próby jądrowe, uznając je za niepotrzebną i niebezpieczną prowokację oraz za naruszenie rezolucji Rady Bezpieczeństwa ONZ i poważne zagrożenie dla pokoju i stabilności na Półwyspie Koreańskim i w Azji Północno-Wschodniej;
32. Gruzińskie regiony Abchazji i Region Cchinwali/Osetii Południowej
wyraża głębokie zaniepokojenie z powodu instrumentalizacji sprawiedliwości i przypadków wywierania presji politycznej na członków Trybunału Konstytucyjnego; jest wciąż zaniepokojony brakiem wolności słowa i wolności mediów oraz faktem, że obserwatorzy nie mają dostępu do okupowanych regionów Abchazji i Regionu Cchinwali/Osetii Południowej, w których nadal powszechnie łamane są prawa człowieka; wzywa do zacieśnienia kontaktów międzyludzkich między terytorium kontrolowanym przez Tbilisi a obydwoma okupowanymi regionami; wzywa do pełnego poszanowania suwerenności i integralności terytorialnej Gruzji, a także nienaruszalności jej granic uznanych przez społeczność międzynarodową; podkreśla konieczność bezpiecznego i godnego powrotu uchodźców i osób wewnętrznie przesiedlonych do miejsca ich stałego zamieszkania; wzywa rząd gruziński do podjęcia stosownych działań, by zapewnić realizację zaleceń wydanych w ramach powszechnego okresowego przeglądu praw człowieka;
33. Białoruś
wyraża głębokie zaniepokojenie utrzymującymi się ograniczeniami wolności słowa, zgromadzeń i pokojowego zrzeszania się; potępia napastowanie i zatrzymania niezależnych i opozycyjnych dziennikarzy oraz działaczy na rzecz praw człowieka; potępia dalsze stosowanie kary śmierci; domaga się przedłużenia mandatu specjalnego sprawozdawcy ONZ ds. sytuacji praw człowieka na Białorusi na 35. posiedzeniu Rady oraz wzywa rząd, by w pełni współpracował ze specjalnym sprawozdawcą oraz zobowiązał się do przeprowadzenia zaległych reform w dziedzinie ochrony praw człowieka, w tym poprzez wdrożenie zaleceń wydanych przez specjalnego sprawozdawcę i inne mechanizmy ochrony praw człowieka;
34. Europejska polityka sąsiedztwa
uważa, że nadal ma znaczenie określony pierwotnie cel EPS, jakim jest stworzenie obszaru dobrobytu, stabilności i bezpieczeństwa opartego na wspólnych wartościach i zasadach Unii, który to cel można zrealizować dzięki zapewnieniu wsparcia oraz bodźców dla głębokich reform strukturalnych w państwach sąsiadujących – przeprowadzonych na ich własną odpowiedzialność i uzgodnionych z nimi – co umożliwi pogłębione zaangażowanie we współpracę z UE; uważa, że wsparcie na rzecz demokracji, praworządności, dobrych rządów, budowania państwowości i praw człowieka oraz podstawowych wolności ma zasadnicze znaczenie dla EPS; podkreśla, że w procesie transformacji i demokratyzacji istotny jest rozwój energicznego i aktywnego społeczeństwa obywatelskiego, obejmującego środowisko biznesu; wzywa do dalszego wspierania społeczeństwa obywatelskiego, lokalnych MŚP oraz innych podmiotów niepaństwowych, ponieważ stanowią one siłę napędzającą proces reform, a także do aktywniejszego dialogu i partnerstwa między poszczególnymi podmiotami i sektorami społeczeństwa obywatelskiego w UE oraz w państwach sąsiadujących w ramach EPS; podkreśla znaczenie przedsiębiorstw europejskich oraz ich roli w promowaniu i rozpowszechnianiu międzynarodowych standardów dla biznesu;
35. Iran
wzywa Iran do pełnej współpracy ze wszystkimi mechanizmami ONZ w zakresie praw człowieka i do działania na rzecz stosowania zaleceń sformułowanych w tym kontekście, w tym w ramach powszechnego okresowego przeglądu praw człowieka, przez umożliwienie międzynarodowym organizacjom praw człowieka prowadzenia ich misji; apeluje do rządu irańskiego o rozwianie istotnych obaw, na które zwrócono uwagę w sprawozdaniach specjalnego sprawozdawcy ONZ i Sekretarza Generalnego ONZ w sprawie sytuacji w dziedzinie praw człowieka w Iranie oraz w poszczególnych wezwaniach do działania zawartych w rezolucjach Zgromadzenia Ogólnego ONZ; zauważa z zaniepokojeniem, że w Iranie wykonuje się najwięcej wyroków śmierci na świecie w przeliczeniu na mieszkańca; wzywa Iran do ogłoszenia moratorium na wykonywanie kary śmierci; wzywa do uwolnienia wszystkich więźniów politycznych; zauważa, że niektóre mniejszości religijne i ich podstawowe swobody religijne są formalnie chronione przez konstytucję Islamskiej Republiki Iranu; jest jednak zaniepokojony zwiększeniem się liczby osób uwięzionych z powodu przynależności do mniejszości religijnych lub z powodu przekonań; wzywa władze Iranu, by zapewniały pełne poszanowanie i pełną ochronę prawną praw mniejszości religijnych i etnicznych, a także by poszerzyły wolność religijną;
36. Burundi
wyraża najgłębsze zaniepokojenie pogarszającą się sytuacją polityczną i stanem bezpieczeństwa w Burundi; potępia akty przemocy, które mają miejsce w Burundi od 2015 r. i które doprowadziły do morderstw, tortur i przemocy wobec kobiet, w tym gwałtów zbiorowych i nękania; potępia uwięzienie tysięcy osób oraz przymusowe wysiedlenia setek tysięcy mieszkańców Burundi, a także naruszenia wolności prasy i słowa oraz powszechną bezkarność w odniesieniu do takich aktów; wzywa do przeprowadzenia dogłębnego i niezależnego śledztwa w sprawie zabójstw i naruszeń oraz do postawienia przed sądem osób, które dopuściły się tych czynów; w związku z tym popiera decyzję, jaką Rada UE podjęła po fiasku rozmów podjętych na podstawie art. 96 umowy z Kotonu, przewidującą zawieszenie bezpośredniego wsparcia finansowego dla administracji burundyjskiej, w tym wsparcia budżetowego, ale utrzymanie pełnego wsparcia finansowego dla ludności oraz pomocy humanitarnej za pośrednictwem bezpośrednich kanałów;
o
o o
37. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, wiceprzewodniczącej Komisji / wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa, specjalnemu przedstawicielowi UE ds. praw człowieka, rządom i parlamentom państw członkowskich, Radzie Bezpieczeństwa ONZ, sekretarzowi generalnemu ONZ, przewodniczącemu 71. Zgromadzenia Ogólnego ONZ, przewodniczącemu Rady Praw Człowieka ONZ, Wysokiemu Komisarzowi NZ ds. Praw Człowieka oraz sekretarzowi generalnemu Zgromadzenia Parlamentarnego Rady Europy.
- [1] Teksty przyjęte, P8_TA(2016)0317.
- [2] Teksty przyjęte, P8_TA(2016)0502.