Realizacja i przegląd strategii UE wobec Azji Środkowej (A8-0051/2016 - Tamás Meszerics)
Adam Szejnfeld (PPE), na piśmie. ‒ W czerwcu 2007 roku Unia Europejska przyjęła strategię na rzecz nowego partnerstwa z Azją Środkową w uznaniu dla rosnącego znaczenia regionu dla UE, zwłaszcza w zakresie bezpieczeństwa, stabilności i dywersyfikacji źródeł energii. Strategia ta określa ramy stosunków Unii z Kazachstanem, Kirgistanem, Tadżykistanem, Turkmenistanem i Uzbekistanem.
W strategii z 2007 roku określono 7 głównych obszarów współpracy. Są to: demokratyzacja, prawa człowieka, młodzież i edukacja, rozwój ekonomiczny, handel i inwestycje, energia i transport, zrównoważone środowisko i woda, wspólne zagrożenia i wyzwania, międzykulturowy dialog.
Większość z tych priorytetów nie straciła na znaczeniu. Pomimo postępów, które udało się osiągnąć w relacjach z krajami Azji Środkowej, konieczne jest zintensyfikowanie współpracy, zwłaszcza w dziedzinie handlu i energii. Podobne stanowisko zostało przyjęte w sprawozdaniu PE, w którym podkreślono potrzebę rozbudowy powiązań gospodarczych, wsparcia unijnego dla przemian demokratycznych i lepszej współpracy w zakresie walki z przestępczością zorganizowaną i terroryzmem. Ponadto w sprawozdaniu słusznie zauważono, że należy stosować podejście zróżnicowane, oparte na warunkowości i na zachętach, aby osiągnąć lepsze wyniki zarówno w wymiarze dwustronnym, jak i regionalnym.