Posėdžio stenograma

Trečiadienis, 2016 m. liepos 6 d. - Strasbūras

13. Naujos iniciatyvos, susijusios su Artimųjų Rytų taikos procesu (diskusijos)

  Der Präsident. – Als nächster Punkt der Tagesordnung folgt die Aussprache über die Erklärung der Vizepräsidentin der Kommission und Hohen Vertreterin der Union für Außen- und Sicherheitspolitik zum Thema Neue Initiativen im Zusammenhang mit dem Friedensprozess im Nahen Osten (2016/2818(RSP)).

  Federica Mogherini, Vice-President of the Commission/ High Representative of the Union for Foreign Affairs and Security Policy. – Mr President, this is not the first time – and it will definitely not be the last – that we will have a debate in this Chamber on our initiatives in the Middle East Peace process.

I know very well that there is a widespread feeling that things will never change in Israel and Palestine and some say there are more urgent crises to deal with. Others think the current leaderships are not up to the task. Personally, I have always believed that we have a duty to keep working for positive change with patience and courage, and a precise interest in doing so. I know that Parliament shares this view. You have shown it by hosting, just a couple of weeks ago, President Rivlin and President Abbas in the Chamber in Brussels.

One reason why we have a duty to keep working for positive change, and an interest in doing so, is that the status quo cannot hold, and actually there is no status quo. If things do not change for the better, they can only get worse. Another reason is the regional context. The other crisis in the region – the spread of terrorism – makes it even more urgent to restart some kind of political process. A new war in the Holy Land could have horrific consequences in the entire region and we do not want to see Daesh take root in Israel or in Palestine. Peace now – or at least a process for peace now – is more urgent than it has ever been.

I know this Parliament shares the same sense of urgency. The French initiative was spurred in part by your willingness to restart a credible peace process. For exactly the same reason we decided to revive the Middle East Quartet about a year ago and to work on the report that we presented on 1 July. It is a report on the main threats to the two—state solution, with clear recommendations on the steps needed to rebuild the conditions for meaningful direct negotiations.

We all know that the situation on the ground in Israel and Palestine is deteriorating. The viability of a two-state solution is challenged on a daily basis. People are dying on both sides – almost on a daily basis – and with them hope is also dying. Children are dying and children are being killed. Unless we do something to reverse the negative trends, this conflict could get out of control and the very chance of peace would slip away. We simply cannot afford further escalation. We cannot afford further escalation, the Israelis cannot afford further escalation, and the Palestinians, and the entire region, cannot afford further escalation.

This is why we issued the report. It was a lengthy process but, as you might have seen, the report is a long, dense text that brings the international community together on substance and in some detail. The report is about our common goal in the international community, which is to start a process and to stop and reverse the negative trends we have seen, to rebuild trust and to advance the two-state solution on the ground in order to create the conditions for peace. We are seeing those conditions slipping away at the moment.

The report is a result of complex, collective work and is an integral part of a broader international effort. The report stresses the importance of the Arab Peace Initiative and the opportunity for building a regional security framework. Egypt, Jordan and Saudi Arabia, as well as the League of Arab States, are essential for peace and, for the first time ever, the Arab countries can actually represent an opportunity for, rather than a threat to, Israel’s security. We must not waste this historic opportunity. Above of all, Israel must not waste this opportunity.

We are also working closely with France in the same direction and towards the same goal. Let me thank President François Hollande and Foreign Minister Jean-Marc Ayrault for their great commitment and for our close coordination in these weeks. Our Union and the Quartet have welcomed the communiqué issued in Paris and its support for a negotiated two-state solution. I was myself at a conference in Paris at the beginning of June. All our initiatives can – and must – proceed hand in hand, coherently and in full coordination. Together we can pave the way for a return to meaningful direct talks because this is the ultimate goal of the report.

Let me be very clear on what the report is. I will start with what the report is not. It is not a document on what the final status should look like or on parameters for final status negotiations and it is not a legal assessment of the situation under international law. Let me state clearly that the European position on this is very clear and has not changed.

What is the report? The report seeks to indicate a way forward, with concrete actions to be taken. It is an attempt, first of all, to save the two—state solution. We had a debate here, in this Chamber – a couple of months ago, I believe – on the fact that the two—state solution is fading away. So, first and foremost, we have to make the option of a two—state solution still possible – something about which all of us have serious doubts if the trends continue this way. How? By setting out affirmative measures on the ground to reverse negative trends, to rebuild trust between the sides and to recreate a political horizon. I remember very well that this was exactly the goal we defined for ourselves, as the European Union, the first time we debated the issue in this Chamber at the start of the new term of this Parliament.

The report identifies three main trends that are putting at risk the two—state solution and that need to be reversed.

The first is the trend towards violence and incitement. The report clearly identifies Hamas as responsible for the most explicit and widespread forms of incitement, but it is also a fact that some Fatah members have failed to condemn specific attacks. The report also refers to the actions of the Israeli authorities: an expansive use of administrative detention, punitive home demolitions, closures of whole districts and the use of excessive force when there was no imminent threat.

Second, the settlements: for the first time ever, all Quartet members have agreed to look at the settlement issue in a much broader and deeper context. We focus not just on the construction and expansion of settlements but also on the designation of land for exclusive Israeli use, the high rate of demolitions and the denial of Palestinian development in Area C. This is the first time this has been done by the Quartet as such.

This set of negative trends on the ground in Area C is steadily eroding the viability of the two—state solution and we clearly say this. The legitimate questions in the international community and in the region about Israel’s long—term intentions are also raised.

Thirdly, there is the situation in Gaza. The report not only addresses the dire humanitarian situation – and let me remind all of us that the European Union has delivered on all the pledges we made at the conference in Cairo two years ago on reconstruction in Gaza – but we also focus on something that goes beyond the humanitarian situation. Both the continuing military build—up by Hamas and the lack of Palestinian unity damage prospects for economic development and efforts towards a negotiated solution.

So, analysing the situation on the ground was the first step, and you will find in the report things you have not seen said by the Quartet as such ever before. But the analysis of the situation on the ground is only a first step because we have also issued clear common recommendations on actions to be taken on the ground. These are steps on which the whole international community agrees – the European Union, the United States, Russia and the United Nations.

First, decisive action is urgently needed to reverse the negative trends we have described. The parties must work to de—escalate tensions and maintain security cooperation. Palestinians must strengthen efforts to combat terrorism and incitement to violence. The Israeli policy of settlement construction and expansion has to come to an end.

Second, the two—state solution needs to be created on the ground. The Palestinians must be able to take control of their lives and to build a future, including in Area C. In Gaza all militant activity must end. Israel should accelerate the lifting of the restrictions of movement to and from Gaza with due consideration for its security. The Palestinians should unify, based on the PLO platform and on democracy, for the benefit of their own people.

The third element of the recommendations – you will find 10 recommendations in the report but I will not go through them all – is key. It is that the primary responsibility for peace obviously lies in the hands of the Israeli and the Palestinian leaders. Peace cannot be imposed upon them and only direct negotiations can lead to a solid solution, but the region also has a central role to play. So we strongly encourage further dialogue in the context of the Arab Peace Initiative and its vision for a comprehensive peace because it is very clear that are two overlapping conflicts there that need to be resolved, possibly together: the one between Israel and Palestine and the one that is still creating tensions between Israel and the Arab world.

The report was presented a few days ago. We have seen the first reactions. We fully expected some criticism from the parties and, in fact, that is only natural because the report challenges the prevailing narratives on both sides. We are telling the Israelis and we are telling the Palestinians – and we are doing this together for the first time ever – that there are many things each side can do, and should do, independently to demonstrate genuine commitment to the two-state solution. And this is essential to lay the ground for successful direct negotiations.

Perhaps the most important thing right now is, as we discussed in relation to the global strategy, the follow-up: that both sides engage with the Quartet and use this opportunity to advance and to stop trends that might destroy both peoples. All international initiatives can play a role, and it is vital to keep a united international front and a united region connected with the international front we have built. That is why the Quartet envoys have worked throughout recent months in close cooperation and close connection especially with the initiators and the key players of the Arab Peace Initiative, because we need to revive that and operationalise it, together with them, and with the united European Union at its core.

  Mariya Gabriel, au nom du groupe PPE. – Monsieur le Président, Madame la Haute représentante, je tiens de nouveau à saluer l’engagement personnel dont vous faites preuve depuis le début de votre mandat sur le processus de paix au Moyen-Orient. Malgré les difficultés, c'est un nouveau souffle dans l'engagement de l'Union sur ce sujet, notamment au vu des difficultés et des enjeux régionaux et globaux. Le Quartet a rendu son rapport. J'aimerais moi aussi, à cette occasion, formuler quatre remarques.

Premièrement, je tiens à saluer la démarche adoptée et la justesse des recommandations formulées. Elles constituent des bases nécessaires et concrètes pour instaurer un climat minimal de confiance et d'apaisement assorti d’objectifs clairs pour une réelle reprise des négociations entre Israël et les autorités palestiniennes. Il ne suffit pas aux deux parties d'affirmer leur engagement en faveur de la paix; il faut maintenant des actions concrètes pour cautionner le processus.

Ma deuxième remarque concerne le rôle des autres pays de la région. Nous le savons, ce rôle peut être à double tranchant, mais sur certaines questions spécifiques, propices à créer des conditions pour une reprise des négociations, le Quartet pourrait peut-être réfléchir et formuler des recommandations.

Troisièmement, je crois qu'il y a aussi un signal clair à donner en direction des jeunes. Des deux côtés, il y a une jeunesse qui grandit dans l'insécurité au milieu des incitations à la violence et à la haine. Ici, l'Union européenne peut donner des chances concrètes aux jeunes de comprendre qu'il existe d'autres options, d'autres moyens et un autre avenir pour leur pays. Tous les projets qui promeuvent la mobilité de ces jeunes contribuent – je l'espère – à l'objectif de paix.

Enfin, en tant qu'Union européenne, nous comprenons la peine causée à chaque nouvelle victime de ce conflit. Nous essayons de comprendre les points de vue et les demandes israéliennes et palestiniennes. Je pense que les parties au conflit, par le biais d'un suivi, pourraient aussi nous montrer qu'elles comprennent nos inquiétudes – les inquiétudes de l'Union européenne et des pays voisins –, car même si nous savons que la résolution du conflit n’amènera pas de solution à tous les problèmes de la région méditerranéenne, nous sommes aussi conscients qu'un certain nombre de blocages et le manque d'intégration de la région sont liés à ce conflit. Donc, tout notre soutien va à la poursuite de ce processus ô combien délicat.

  Victor Boştinaru, on behalf of the S&D Group. – Mr President, I welcome the release of the Middle East Quartet report. I will invite all my colleagues – even those who speak without reading it – to read it carefully because the report wisely points out most of the difficulties we are facing today when it comes to re-launching negotiations on the Middle East peace process. The proof is that since Friday we have heard criticism from both sides and it is impossible for it to be both right and wrong at the same time. I also share your concern that continuing in the current impasse will make the prospect of the two—state solution remote, although that is the only outcome for achieving an enduring peace that meets both Israeli and Palestinian needs and aspirations.

Therefore, our Group is committed to supporting all realistic peace initiatives, including the Arab Peace Initiative, which seems to be welcomed the most by all sides. We fully support your assessment of the situation and, while condemning all incitement and violence on the ground, it is important to keep in mind that there are not many Palestinians and Israelis today who still nourish the hope of a solution in the near future. There are not many young Palestinians today who still hope for a better life and opportunities in their countries.

This is particularly worrying in Gaza, where the dire humanitarian situation is making everyday life so difficult for many human beings. This is an alarming fact that can only fuel further violence and exacerbate the conflict. There is an urgent need to overcome the stalemate, and I call on the political leadership on both sides to assume their historic responsibility for the future of their people.

  Mark Demesmaeker, namens de ECR-Fractie. – Ook ik verwelkom het verslag van het kwartet. Het probleem met elk debat en gesprek over het vredesproces in het Midden-Oosten is dat men heel vaak vervalt in stellingen pro Palestina, tegen Israël, of omgekeerd. Maar een stellingenoorlog heeft nog nooit tot een oplossing geleid.

Ook mijn partij gelooft in een tweestatenoplossing. En ja, om zo'n oplossing leefbaar te maken, zullen beide kampen hun loopgraven moeten verlaten. Zo is het waar dat de nederzettingenpolitiek van Israël het vooruitzicht op een tweestatenoplossing ondermijnt. De nieuwe bouwplannen op de Westelijke Jordaanoever die Israël gisteren nog bekendmaakte, helpen het vredesproces alweer geen millimeter vooruit. Net zomin als de aanhoudende onderlinge rivaliteit, het geweld, het extremisme en de corruptie aan Palestijnse kant.

Velen vragen zich af of er ooit vrede kan komen als beide samenlevingen zozeer op oorlog afgestemd zijn. De Europese Unie blijft streven naar duurzame vrede. Ik waardeer uw pogingen, mevrouw Mogherini, om de vredesbesprekingen en het vredesproces nieuw leven in te blazen. Wie zijn nek uitsteekt, verdient alle steun. Maar we rekenen vooral op politieke moed en echt leiderschap aan beide kanten van de grens om eindelijk historische kansen te grijpen op een duurzame vrede.

  Hilde Vautmans, namens de ALDE-Fractie. – Voor de zoveelste keer staan we hier in deze plenaire vergadering om te spreken over het conflict tussen Israël en Palestina. Nog geen 24 uur vóór de publicatie van het verslag pleegden de Palestijnen twee terreuraanvallen, en ook aan Israëlische kant gaat het geweld tegen burgers voort. Als respons op het geweld promoot de Israëlische regering de bouw van meer dan 800 huizen in nederzettingen. En toch, mevrouw Mogherini, blijven mijn fractie en ik geloven in een tweestatenoplossing.

Daarom blijven we aandringen op een onderhandelde oplossing. Ja, wij denken dat er Palestijnse eenheid moet komen en dat verzoening nodig is. En ja, wij vinden dat Israël moet stoppen illegale nederzettingen te bouwen. En ja, wij vinden dat de Palestijnse antiterroristische eenheden nog beter kunnen presteren en dat de veiligheidssamenwerking met Israël belangrijk is.

Beide partijen zeggen dat ze een tweestatenoplossing willen. Wij moeten als Europa onder uw deskundige leiding verder blijven ijveren voor die oplossing. We moeten ons blijven inzetten. Daarom wil ik benadrukken dat het verslag van het kwartet een belangrijke stap vooruit is. Het benoemt de bedreigingen voor vrede, het aanhoudende geweld, de nederzettingen en het bestuur in Gaza. En het kwartet tekent ook pistes uit om tot effectieve statusonderhandelingen te komen.

Mevrouw Mogherini, ik ben over één ding heel erg bezorgd. De Knesset zal normaal gezien volgende week een ngo-wet goedkeuren, waarbij ngo's die geld uit het buitenland ontvangen gecatalogiseerd worden en een verklaring moeten afleggen. Dat zal heel wat hulpverleners heel erg hinderen en leiden tot een beperkte vrijheid van meningsuiting. Daarom doe ik op u een beroep. Zou ik u mogen vragen om toch aan te dringen en uw bezorgdheid te uiten bij Israël over de goedkeuring van die ngo-wet. Kunt u bij Israël ook aandringen op de transfer van zijn bevoegdheden naar de Palestijnse autoriteit in Zone C. En kunt u tot slot ook aandringen op Palestijnse verzoening, gebaseerd op de beginselen van het kwartet.

[De spreker gaat in op een “blauwe kaart”-vraag overeenkomstig artikel 162, lid 8, van het Reglement.]

  Margrete Auken (Verts/ALE), blue-card question. – Thank you for your speech. I follow your thinking on almost everything, but I would just like to ask if you are aware that the NGO bill only affects funding from foreign states. Private support, which comes in floods to support the settlers and so on, is not covered by this law. It only affects foreign funding, and that makes what is going on even more outrageous.

  Hilde Vautmans (ALDE), blue-card answer. – Of course I am quite aware of that, and of course it makes it even more difficult and more problematic. Ms Mogherini, this is yet another reason to talk about that with the Israelis.

  Ángela Vallina, en nombre del Grupo GUE/NGL. – Señor Presidente, efectivamente, son casi 50 años ya en la búsqueda de solución a este conflicto y el obstáculo fundamental sigue siendo la violación por parte de Israel del Derecho internacional, de las Resoluciones de las Naciones Unidas y de sus propios acuerdos, y también su política criminal de apartheid en Cisjordania y de acoso y derribo con el bloqueo de la Franja de Gaza.

Lo reconoce, efectivamente, este último informe del Cuarteto: Israel debe cesar ya en su política de construcción y expansión de los asentamientos de colonos. Israel y Palestina no pueden, desde luego, negociar en pie de igualdad, no se puede equiparar a ocupante y a ocupado, y por eso le hago un llamamiento a usted en concreto, como Alta Representante, para que se implique realmente en la búsqueda de una solución para acabar con casi medio siglo de ocupación y colonización.

El pueblo palestino necesita que actores como la Unión Europea pongan fin a su complicidad ante las violaciones del Derecho internacional que continuamente perpetra Israel. Congelar el Acuerdo de Asociación Unión Europea-Israel es fundamental para ello y usted lo sabe, lo mismo que ocurrió en Sudáfrica.

  Margrete Auken, on behalf of the Verts/ALE Group. – Mr President, Madam High Representative, let us imagine the following dramatic situation: a young girl is kidnapped and held hostage for a very long time in a house in a busy urban area, the neighbours are aware but say nothing. The victim breaks a window to escape but the police arrest her and bring her back to her kidnapper. The authorities tell off the girl for breaking the window. They asked the kidnapper to treat her with more respect in the future and they pay for the broken window and provide the girl with food and medicine as she stays hostage. This sounds absurd does it not?

Well, this is exactly what the EU is doing towards the occupation of Palestine. Staying silent about violations of international law, balancing, beyond absurdity, responsibilities of the acts of the occupier and of the occupied, subsidising Israeli occupation through its assistance to the Palestinian people and allowing the Israeli army to destroy EU-funded projects.

Ms Mogherini, why did you co-sign a quarterly report which does not include a single reference to international humanitarian and human rights law? Why is the fight against impunity missing? What about cooperation with the UN and the ICC? Why not one word about the separation wall? Why is your report ignoring the growing attack against civil society, and in particular, as I mentioned before, the Israeli NGO bill?

There will be no peace without societies on both sides ready to accept that peace is better than conflict. The NGO bill which is about to be adopted by the Knesset will profoundly damage Israeli democracy and undermine the few remaining partners for peace in Israel.

This report, sorry to say, is shameful. It shows zero political will and only reflects the total and continued failing of the EU and the Member States in this conflict.

  Fabio Massimo Castaldo, a nome del gruppo EFDD. – Signor Presidente, onorevoli colleghi, da quando siede in questo Parlamento la questione palestinese è uno dei temi che più abbiamo dibattuto e che mi sta e più ci sta a cuore. Tensione e odio sono ancora a livelli critici: da un lato, pur riconoscendo gli sforzi delle autorità palestinesi, che hanno portato al declino della frequenza degli attacchi, bisogna anche ricordare che ancora oggi i loro autori sono glorificati come martiri; dall'altro invece, Israele, con le massicce demolizioni punitive, l'aggressiva espansione degli insediamenti, l'insufficiente reazione all'estremismo ideologico israeliano e le restrizioni alla libertà di movimento e non solo, rappresenta ancora un ostacolo alla pace.

Il quartetto mette tutto ciò nero su bianco, il che rappresenta un tassello comunque utile sull'impervia la via della pace. Ma dobbiamo ottenere dei passi avanti concreti da parte di entrambi e la coscienza e la giustizia mi impongono di sottolineare, come diceva anche Saeb Erekat, che le responsabilità di una potenza occupante non possono essere equiparate a quelle di un paese occupato. Ferme restando le responsabilità palestinesi, l'attuale governo israeliano non sta mettendo in campo tutti gli sforzi possibili per rilanciare il processo di pace.

Non basta ricordarlo e denunciarlo: dobbiamo fare in modo che la democrazia israeliana agisca coerentemente con i suoi valori e non solamente in funzione delle sue paure.

(L'oratore accetta di rispondere a una domanda "cartellino blu" (articolo 162,

paragrafo 8, del regolamento))

  Afzal Khan (S&D), blue-card question. – It is a simple question, really: I think we all want to see a resolution of this dispute, and perhaps one of the things which is required is unity within the Palestinian camps. What more do you think we can do to assist with that?

  Fabio Massimo Castaldo (EFDD), Risposta a una domanda "cartellino blu". – Ringrazio l'amico e collega Khan per la domanda. Certo, se non avremo unità, in questo momento, tra quello che accade a Gaza e quello che accade in Cisgiordania, ben difficilmente potremo risederci e far risedere le parti a un tavolo negoziale. C'è da dire però che anche questa mancanza di unità è in qualche modo imputabile al quadro internazionale e dalle azioni dei vari attori, alcuni de quali forse non hanno effettivamente interesse a rilanciare il processo di pace. Pertanto, anche in politica estera, potremmo essere più decisi nei confronti di coloro che stanno seminando l'odio tra le due parti e spingerle invece a contribuire seriamente a ricucire lo strappo in seno alla società palestinese.

  Jean-Luc Schaffhauser, au nom du groupe ENF. – Monsieur le Président, je tiens à souligner différents faits que le Parlement européen semble ignorer.

Il ne s'agit pas d'un conflit israélo-palestinien, mais d'un conflit israélo-arabe. En effet, Israël, seul pays démocratique et seul État national de cette région, fait face à des États qui ne sont pas démocratiques, des États souvent racistes, religieux, ce que n'est pas Israël. En Israël, il y a 20 % de citoyens israéliens musulmans.

La plupart des pays arabo-musulmans utilisent la cause palestinienne et la poussent au radicalisme, uniquement pour déstabiliser Israël. La situation d'abandon des réfugiés palestiniens est, avant tout, un témoignage de l'indifférence des pays arabes à la condition des Palestiniens, qui sont pourtant leurs frères, car ce qui les intéresse, ce n'est pas l'aide aux Palestiniens – qu'assure d'ailleurs essentiellement l'Europe –, mais la recherche de la déstabilisation d'Israël par leur propagande et aussi – il faut le dire – par la haine du peuple élu juif. La haine d'Israël se confond avec la haine de nos valeurs judéo—chrétiennes dans les pays soumis à l'islam politique et aussi, maintenant, dans nos villes.

Vos options pro-palestiniennes équivalent, en diplomatie, aux accommodements dits raisonnables selon lesquels nous forçons nos nations à pratiquer, avec l'islam politique, une alliance impossible avec nos États de liberté religieuse. C'est ainsi que nous avons le communautarisme, expression de l'islam politique, dans nos rues, chez nous.

Vous vous permettez de critiquer un gouvernement israélien légitime, qui lutte pour sa survie. Beaucoup d'entre nous sont même prêts à négocier sa sécurité, mais vous n'y parviendrez pas. Et c'est une grave erreur de considérer que deux États permettront cette paix, car il s'agira alors du suicide d'Israël. La survie, c'est la politique, c'est la raison même de la politique, et je conçois absolument la position de survie d'Israël, qui devrait aussi être la politique que nous devons adopter.

Nous devons en appeler à la responsabilité de toutes les parties, mais faire de la sécurité d'Israël, comme de l'autonomie des Palestiniens, des conditions sine qua non de tout soutien aux négociations.

  Elmar Brok (PPE). – Herr Präsident, Frau Vizepräsidentin, Kolleginnen und Kollegen! Ich möchte für den Quartett-Bericht danken, weil es ein kohärenter Ansatz ist, dass wir das wieder auf die Tagesordnung bringen. Er ist nicht einseitig. Dadurch ist es möglich, dass dies eine Brücke bilden kann. Und wenn manche sagen, es schlägt nicht genug gegen Israel – Israel ist eine Demokratie, auch beim NGO-Recht. Das NGO-Recht könnten sie bei der Hamas in Gaza nicht einmal diskutieren. In Israel können sie es diskutieren. Ich bin auch gegen das Gesetz, aber hier sollte man – was die Qualität angeht – schon einen leichten Unterschied machen.

Wir müssen dafür Sorge tragen – genau wie der Bericht richtig sagt – den Palästinensern, der palästinensischen Behörde zu helfen, damit sie die politische Einheit des palästinensischen Gebietes herstellt, auch unter Einschluss des Gazastreifens. Und dazu gehört auch die Kritik bezüglich der Siedlungsgebiete und insbesondere der Verweigerung von Möglichkeiten in der Zone C durch die Israelis. Das ist wichtig! Und es ist wichtig, dass wir in diesem Zusammenhang auch diskutieren, wie wir das Quartett stärken, wie die Europäische Union hier eine stärkere Rolle spielen kann und wie der französische Vorschlag hier einbezogen wird. Aber das muss entsprechend verbreitert werden und darf nicht allein als ein französischer Vorschlag gelten, wenn man eine solche Konferenz macht. Und ich finde es auch wichtig, dass die Vorschläge der Arabischen Initiative von 2002 vorangetrieben werden, dass hier die Zusammenarbeit insbesondere mit Ägypten, das übrigens bei der Verhinderung von Waffenlieferungen an die Hamas hervorragende Arbeit leistet, und Saudi-Arabien vorangetrieben wird. Und auch wenn Ministerpräsident Netanjahu gesagt hat, es sei nicht das Richtige, aber auf dieser Grundlage könne man jetzt Gespräche führen, ist das vielleicht ein Weg, wo das Quartett hilfreich sein kann.

  Elena Valenciano (S&D). –Señor Presidente, lo cierto es que hablar de Oriente Próximo es recurrente en este Parlamento y es uno de esos claros ejemplos de cómo la comunidad internacional ha fracasado, cómo hemos ido anunciando sistemáticamente que las cosas podrían empeorar, que la opresión del pueblo palestino era intolerable, que los incumplimientos de Israel no tenían sentido.

Y justo ahora, cuando ya se ha convertido en un polvorín, porque ahora sí que se ha convertido en un polvorín que amenaza la seguridad de todos, tal vez tengamos una ocasión mejor para relanzar el diálogo de paz.

El informe de el Cuarteto, que es muy correcto, es también desesperanzador: parece que la situación está completamente bloqueada. Creo que el papel de la Unión Europea tiene que ser clave en este momento.

Y felicito a la señora Mogherini por su siempre decidida política en favor de la paz —siempre va a tener el apoyo de este Parlamento—, pero se nos acaba el tiempo. Esta vez sí jugamos contra el reloj.

  Zdzisław Krasnodębski (ECR). – Panie Ministrze! Panie Przewodniczący! Koledzy chwalą sprawozdanie kwartetu, a ja właśnie przeczytałem, że zarówno przewodniczący Autonomii Palestyńskiej, jak i premier Izraela wzywają do jego odrzucenia. A więc czy nie jest tak, że chwalimy coś, co oczywiście z pewnego wyraźnego powodu się nie udało? Jesteśmy zadowoleni z tekstu, który obie strony konfliktu krytykują. Jeżeli chodzi o właściwą rolę Unii, powinna ona budować zaufanie na Bliskim Wschodzie. Moim zdaniem nie oznacza to tylko niesienia pomocy potrzebującym Palestyńczykom, lecz także czynienie starań na rzecz zachowania Izraela, jego społeczeństwa. Wydaje mi się, że Unia traci niestety to zaufanie w świetle niektórych dziwnych zachowań: np. fakt, że niektóre państwa członkowskie, a także Unia Europejska, finansują organizacje, które otwarcie przestrzegają zasady bojkotowania państwa izraelskiego czy przemówienie prezydenta Abbasa, które było momentami niestosowne, lecz nie spotkało się z właściwymi reakcjami naszych kolegów...

(Przewodniczący odebrał mówcy głos.)

  Beatriz Becerra Basterrechea (ALDE). – Señor Presidente, señora Mogherini, de acuerdo con el Derecho internacional y las Naciones Unidas, los asentamientos de colonos judíos en territorios palestinos son ilegales. El Estado de Israel, como única democracia de Oriente Próximo, debe ser garante del cumplimiento de la ley; si no, simplemente renuncia a tener esa consideración y legitimidad democrática.

Israel debe detener y abandonar los asentamientos y debe también tomar medidas inmediatas para afrontar el fundamentalismo ultraortodoxo, que no tiene límites legales ni morales y que lo destruye desde su seno financiado además por sus propias arcas.

Quiero igualmente decir alto y claro que, para posibilitar la solución de dos Estados, Palestina debe ser un Estado, pero un Estado del siglo XXI, con un gobierno, un territorio, una legalidad acorde a los convenios internacionales, unas elecciones democráticas, ya postergadas diez años, y una posición indudable de condena del terrorismo, del discurso del odio y de la violencia. Un Estado cuya legítima existencia sea indudable reconocer para Israel y el resto del mundo, tal y como Palestina y el resto del mundo han de reconocer la legítima existencia de Israel.

  Σοφία Σακοράφα ( GUE/NGL). – Κύριε Πρόεδρε, κυρία Mogherini, ο τίτλος της σημερινής συζήτησης είναι όντως ευρηματικός για να δικαιολογήσει την παρουσία όλων μας εδώ. Φυσικά δεν αναφέρεστε στην πρόοδο που έχει επιτευχθεί με τις προηγούμενες πρωτοβουλίες, γιατί γνωρίζετε πολύ καλά ότι δεν οδήγησαν απλά σε αδιέξοδο, αλλά και σε οπισθοδρόμηση.

Η Μέση Ανατολή φλέγεται και εσείς διαπραγματεύεστε για ειρήνη με ένα κράτος, το Ισραήλ, που δεν δηλώνει καν τα σύνορά του, γιατί απλά τα μεταφέρει όπου και όποτε θέλει, περιφρονώντας και τις πρωτοβουλίες σας και τον θεσμικό σας ρόλο.

Μόλις προχθές είδατε ότι ανακοίνωσε νέους εποικισμούς, σε αντίθεση με όσα μας λέγατε εσείς πριν από λίγο. Δείτε το χάρτη, σας παρακαλώ πολύ, για να δείτε τι απέμεινε από την Παλαιστίνη.

Πιστεύω ότι γνωρίζετε εκ των προτέρων τα αποτελέσματα αν συνεχίσετε την ίδια πολιτική. Το Ισραήλ θα συνεχίσει την ίδια συμπεριφορά του και στο μέλλον, την ίδια ιταμή συμπεριφορά του. Η όποια εξέλιξη στις ΗΠΑ συνηγορεί προς τούτο.

Ο μόνος τρόπος να ισχυροποιήσει η Ευρωπαϊκή Ένωση την παρέμβασή της, και μάλιστα άμεσα, είναι η επιβολή τουλάχιστον των κυρώσεων που ήδη προβλέπονται στις συμφωνίες λόγω της πολιτικής που ακολουθεί το Ισραήλ.

  Rosa D'Amato (EFDD). – Signor Presidente, onorevoli colleghi, Alto rappresentante, lei ha recentemente così dichiarato: "Ci riferiamo ancora al processo di pace in Medio Oriente ma la realtà dei fatti è tale per cui in questo momento non c'è alcun processo in atto; dopo diversi decenni la situazione continua a peggiorare". Al Parlamento europeo è stata chiesta pazienza, in modo che si possa procedere con un metodo lento che dovrebbe portare la fiducia necessaria per costruire la pace.

Ma come può nascere il seme della pace in un terreno arato da Israele con guerre periodiche, con la confisca dei territori, la distruzione delle case, l'imprigionamento e la tortura di persone nemmeno sottoposte a processo? Come può germogliare la pace dove i palestinesi nutrono rancore, odio e violenza per l'occupazione subita e la vita indegna cui sono costretti?

Mi dispiace rimarcare che il rapporto del Quartetto appena pubblicato non è abbastanza deciso al riguardo, soprattutto se vogliamo davvero la creazione di uno Stato sovrano palestinese basato sui confini del 67, con Gerusalemme Est come capitale e con il rispetto dei diritti inalienabili del popolo palestinese. E ciò, non per punire o colpire una parte piuttosto che l'altra, ma semplicemente per agire in coerenza a quanto stabilito dal diritto internazionale e umanitario.

  Cristian Dan Preda (PPE). – Monsieur le Président, dans les heures qui ont précédé la publication du rapport du Quartet pour le Proche-Orient, on a assisté, à nouveau, à un regain de violence dans les territoires palestiniens et en Israël. Les terribles images du meurtre de Hallel Yaffa Ariel, la jeune fille de 13 ans poignardée dans son lit, nous rappellent que la situation est intolérable.

C'est pourquoi je salue le fait que la question de la violence, y compris les attaques terroristes contre les civils et l'incitation à la violence, soit centrale dans le rapport publié vendredi dernier. Je me permets d'ailleurs d'attirer l'attention de Mme Auken aussi là—dessus, parce que, parfois, elle semble ignorer cela et prendre la cause palestinienne d'un point de vue très particulier.

Nous restons bien sûr engagés pour une solution à deux États, mais à l'évidence, répéter cela ne suffit absolument pas. Il faut, je crois, restaurer l'espoir dans une solution politique du conflit, et je suis d'accord avec vous, Madame Mogherini, quand vous dites que la responsabilité de la paix incombe sans aucun doute aux deux parties. On ne peut absolument pas se substituer à elles, même si l'on sait que seules des négociations directes vont mener à la paix.

Pour l'instant, je crois que la réalité nous oblige à être plus modestes. La priorité doit être, en effet, le rétablissement de la confiance entre les parties et, pour cela, il faut essayer, autant que possible, de jouer le rôle d’honest broker. Pour être perçues comme telles dans la région, nos positions doivent être équilibrées et, dans ce sens, le rapport du Quartet représente un pas en avant.

  Arne Lietz (S&D). – Herr Präsident, sehr geehrte Hohe Vertreterin! Ich begrüße es, dass das Quartett mit seiner Initiative zum Nahost-Friedensprozess nicht bis zu den US-Präsidentschaftswahlen gewartet hat. Ich möchte die positive Rolle der Hohen Vertreterin in diesem Prozess hervorheben, die ihre erste außenpolitische Reise in die Region nach Israel und Palästina getätigt hat und das Thema weiter und immer wieder auf der Tagesordnung hielt.

Leider bestehen weiterhin viele Hindernisse für eine friedliche und nachhaltige Lösung des Konflikts. An diesem Montag hat der Generalsekretär der Vereinten Nationen die Entscheidung der israelischen Regierung kritisiert, den Bau von weiteren Siedlungen im Westjordanland und in Ostjerusalem voranzutreiben. Ich stimme der Kritik von

Ban Ki-moon voll und ganz zu.

Darüber hinaus ist die Einschränkung der Meinungsfreiheit in Israel und Palästina durchaus zu nennen, zum einen in dem bereits genannten NGO-Transparenzgesetz, das einen Teil der organisierten Zivilgesellschaft gezielt stigmatisiert und zum anderen in der Situation in einigen Gesetzinitiativen der palästinensischen Autonomiebehörde.

  Arne Gericke (ECR). – Herr Präsident, Frau Kommissarin! Am Freitag haben palästinensische Terroristen einen zehnfachen Vater im fahrenden Auto erschossen: die Ehefrau und zwei der Kinder wurden schwer verletzt. Wie bereits erwähnt: Kurz zuvor war die erst 13 Jahre alte Hallel von einem 17 -jährigen Terroristen in ihrem Zimmer brutalst erstochen worden. Auf ihrer Facebookseite lobten die Fatah-Partei von Palästinenserpräsident Mahmud Abbas und die palästinensische Nachrichtenagentur WAFA den erschossenen Täter als Märtyrer. Die Autonomiebehörde wird eine monatliche Entschädigung an die Familie des sogenannten Märtyrers bezahlen. Genau das ist Abbas, Diplomatie der fünf Wahrheiten, genauer gesagt: Lügen, auch hier im Parlament.

Alles nur Einzelfälle? Allein seit Oktober starben weit mehr als 30 Israelis und Touristen durch Attentate palästinensischer Terroristen. Binden wir unsere Finanzierung als Hauptgeldgeber der Palästinenser an Bedingungen. Die Autonomiebehörde muss solche Attentate verurteilen, nicht gutheißen, keine EU-Gelder missbrauchen, keinen Hass schüren oder terroristische Morde verüben.

  Ivo Vajgl (ALDE). – Številke o skokovitem naraščanju števila nezakonitih židovskih naselbin na okupiranih palestinskih ozemljih so jasno sporočilo. Možnosti za zagotovitev mirnega sožitja dveh narodov, v dveh suverenih državah so čedalje manjše.

Gospa Mogherini, hvala vam za jasne besede o tem. Tudi poročilo kvarteta ne vliva optimizma. Je bolj ali manj kvantitativno in gotovo ne bo impresioniralo niti gospoda Netanjahuja niti Hamasa. Zato bom to svojo minuto posvetil razstavi o oljki, simbolu miru, preživetja in sožitja. Razstavo si lahko pogledate tukaj, na prvem nadstropju Parlamenta.

Izraelske in palestinske slikarke so nam prinesle sporočilo miru, dreves, ki so starejša od nas in ki bodo ostala, ko nas več ne bo. S svojo čudovito razstavo so nas umetnice opomnile, da brez empatije in sočutja ni rešitve niti za Palestino, niti za Izrael.

  Martina Michels (GUE/NGL). – Herr Präsident, Frau Mogherini! Sie haben die Befriedung der Konflikte in Nordafrika und dem Nahen Osten zu Recht zur wichtigsten Aufgabe der europäischen Außenpolitik erklärt. So, wie Sie sagten, dass die Lösung für Libyen eine politisch libysche sein muss, muss die Lösung des Konflikts zwischen Israel und der palästinensischen Autonomiebehörde eine jüdisch-palästinensische Lösung sein.

Die Zweistaatenlösung bleibt der gerechte Ausweg für beide Konfliktparteien. Im Juni warben Rivlin und Abbas für ihre Positionen hier im Parlament. Ja, ein symbolischer Moment. Doch auch das Unausgesprochene machte offensichtlich, dass die französische Friedensinitiative immer noch ein ganz bescheidener Anfang ist. Die Schaffung von Verhandlungsräumen durch die EU ist ein Baustein, um zum Beispiel die Siedlungspolitik Israels oder die Gewalt junger Palästinenser zu stoppen. Die EU muss Friedensbemühungen auch jenseits der hohen Politik großzügig unterstützen, die Bereitschaft zum Kompromiss müssen Israelis und Palästinenser ...

(Der Präsident entzieht der Rednerin das Wort.)

  Ana Gomes (S&D). – Mr President, ‘as long as we are in government there will not be a Palestinian state, settlements will not be evacuated and no territory will be turned over to the enemy.’ These words uttered last May by a young Israeli woman, who happens to be Justice Minister, shows that she knows what is needed to make peace, but chooses war. This desperate denial of the existential danger Israel faces for letting the peace process die, the cry of despair that we heard from President Abbas who was here last month, the cries of despair we hear in the open-air prison, Gaza, in the occupied West Bank, the cries of despair heard every time Palestinian kids stab Israeli kids, tell us how the status quo is untenable as you said, you said there is not even a status quo.

So we cannot afford it. We, Palestinians, Israelis, the region, the EU, the world, but just issuing this Quartet-led report is not enough, no matter how relevant its conclusions. The French conference recommended reviving the Arab Peace Initiative. Please consider mobilising our Parliament to help you make the difference and overcome any discord and any disagreement you find among our Member States. Make the difference please, Ms Mogherini.

  Ελένη Θεοχάρους ( ECR). – Κυρία Πρόεδρε, το παλαιστινιακό πρέπει να επιλυθεί στη βάση της αμοιβαίας αναγνώρισης Ισραήλ και Παλαιστίνης. Οι τρομοκρατικές δράσεις και τα σκληρά αντίποινα για λόγους ασφαλείας οδηγούν πάντα στην αποσταθεροποίηση και το μίσος. Το Ισραήλ πρέπει να κατανοήσει ότι ο ασφυκτικούς κλοιός και η προσπάθεια ταπείνωσης του λαού της Παλαιστίνης, αλλά και η σκληρή και υπέρμετρη βία, για την οποία έχω προσωπική εμπειρία γιατί έζησα και τους τρεις πολέμους μετά τη δεύτερη Ιντιφάντα στη Γάζα, προσφέρουν γόνιμο έδαφος στη Χαμάς και σε κάθε άλλη τρομοκρατική οργάνωση.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση και ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών είναι αυτοί που έχουν την υποχρέωση να εφαρμόσουν χωρίς αποκλίσεις το δίκαιο και την δημοκρατία. Η λύση των δύο κρατών με ένα ανεξάρτητο, δημοκρατικό, κοσμικό και βιώσιμο παλαιστινιακό κράτος που θα περιλαμβάνει ολόκληρη τη Δυτική Όχθη και τη Γάζα, με οδική σύνδεση μεταξύ των δύο περιοχών, και με τη δική της οικονομική αποκλειστική ζώνη είναι το επιδιωκόμενο, με ταυτόχρονη βέβαια αναγνώριση του κράτους του Ισραήλ από τα αραβικά κράτη και την εξάλειψη οιασδήποτε προσπάθειας αφανισμού του. Οι Παλαιστίνιοι έπρεπε εδώ και καιρό να τύχουν προστασίας και ενίσχυσης από την Ευρωπαϊκή ....

(Ο Πρόεδρος διακόπτει την ομιλήτρια)

  Javier Nart (ALDE). – Señor Presidente, conocemos perfectamente la teoría de la solución, que es Oslo, que es la iniciativa saudí, que son los criterios de el Cuarteto, que son las Naciones Unidas. Pero claro, cuando oigo decir que la solución es bilateral entre el ocupante y el ocupado, esto es sencillamente imposible, porque el ocupante tiene la fuerza y el ocupado lo que tiene es la prisión.

Y a las palabras hay que contestar con los actos: a la Resolución de el Cuarteto —que es una buena definición—, Israel ha contestado con una nueva violación de IV Convenio de Ginebra: 800 asentamientos. Que da igual, pueden tener 80 000, si es lo de menos. El problema es que Palestina desaparece, Palestina es inexistente.

Y yo concluyo diciéndoles: yo ruego a todos aquellos que hablan de que es necesaria una buena relación entre el ocupante y el ocupado que me digan cuándo en la historia un ocupado, un humillado ha tenido una buena relación con el ocupante. La solución es la paz, no el amor.

  Νεοκλής Συλικιώτης ( GUE/NGL). – Κύριε Πρόεδρε, κυρία αντιπρόεδρε της Επιτροπής, δεν αρκούν οι διακηρύξεις και τα ευχολόγια για να επικρατήσει ειρήνη. Για να προχωρήσει η ειρηνευτική διαδικασία πρέπει το Ισραήλ να άρει την κατοχή, να σταματήσει τον εποικισμό και τις εκτοπίσεις των πληθυσμών, να αφήσει ελεύθερους τους Παλαιστίνιους που φυλάκισε αυθαίρετα και να σεβαστεί όλα τα δικαιώματα των Παλαιστινίων.

Δυστυχώς, η πρόσφατη έκθεση του Κουαρτέτου δεν βοηθά προς αυτή την κατεύθυνση γιατί επιδιώκει με θράσος την τήρηση ίσων αποστάσεων. Δεν μπορεί, όμως, να εξισώνεται ο κατακτητής με το λαό που βρίσκεται υπό στρατιωτική κατοχή. Σήμερα, οι ισραηλινές κατοχικές δυνάμεις και οι άνω των 570.000 εποίκων που ζουν στα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη καταχρώνται τη γη του παλαιστινιακού λαού και καταπατούν καθημερινά τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις θεμελιώδεις ελευθερίες τους.

Ορθά αναφέρεται στην έκθεση πως οι εποικισμοί, οι κατεδαφίσεις σπιτιών και οι κατασχέσεις εδαφών από το Ισραήλ υπονομεύουν τη βιωσιμότητα της λύσης των δύο κρατών. Είναι όμως ντροπή και απαράδεκτο να τίθεται στην ίδια ζυγαριά η αντίσταση των Παλαιστινίων και να επικρίνονται οι Παλαιστίνιοι. Φτάνει η συνενοχή, φτάνει η ατιμωρησία!

Η Ευρωπαϊκή Ένωση και η διεθνής κοινότητα πρέπει να σταματήσουν να αρνούνται τις ευθύνες τους και να ασκήσουν τις απαραίτητες πιέσεις προς το Ισραήλ, ώστε να δεσμευτεί άμεσα σε ένα οδικό χάρτη για την ειρήνη που θα οδηγήσει στην ίδρυση παλαιστινιακού λαού στα σύνορα του 1967 με πρωτεύουσα την ανατολική Ιερουσαλήμ.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση για να σέβεται τις αρχές και τις διακηρύξεις της πρέπει να άρει και να αναστείλει τη συμφωνία σύνδεσης με το Ισραήλ και να πάψει να παραβιάζει το άρθρο δύο που παραβιάζει τα ανθρώπινα δικαιώματα.

  Gilles Pargneaux (S&D). – Monsieur le Président, Madame la Haute représentante, chers collègues, on a vu, au cours de ce dernier mois, un certain nombre d'initiatives: la conférence de Paris, l'initiative de Martin Schulz de faire venir les présidents israélien et de l'Autorité palestinienne au Parlement, mais aussi ce rapport du Quartet qui permet, je crois, au processus de paix israélo-palestinien de trouver un nouveau souffle.

Je crois que c'est le moment de lancer d'autres initiatives. Vous l'avez dit tout à l'heure dans votre intervention, il s’agit tout d'abord de permettre à l'initiative arabe de paix d'être le socle des futures négociations. Ensuite, avec le professeur Alon Ben-Meir, je vous ai transmis un dossier, une proposition, pour qu'une initiative européenne puisse être mise en œuvre, avec la création d'une commission de réconciliation. Cette initiative, je l'ai pensée avec le professeur Alon Ben-Meir, car je crois que réconcilier les deux peuples – Israélien et Palestinien – pourrait aussi être une initiative européenne, qui me semble aujourd’hui d'actualité pour faire en sorte que cette réconciliation des peuples ait lieu avant la réconciliation des autorités politiques.

  Marek Jurek (ECR). – Pani Przewodnicząca! Jeżeli naprawdę chcemy rozwiązania dwupaństwowego – a przynajmniej, gdy słucha się deklaracji na tej sali, wydaje się, że wszyscy go chcemy – to przede wszystkim należy zaniechać jakiejkolwiek presji na państwo Izrael. Do rozwiązania dwupaństwowego możemy dojść tylko drogą rozmów dwustronnych, a nie drogą presji międzynarodowej. Pani Przewodnicząca, słyszała Pani dwa tygodnie temu szokujące przemówienie prezydenta Abbasa w Brukseli. Wszyscy tutaj słyszymy głosy ekstremalne, niereagujące na terroryzm, nieliczące się z wymogami bezpieczeństwa narodowego. Pani Przewodnicząca! Tyle mówi się o populizmie! Proszę nie ulegać populistom, którzy nie są w stanie myśleć o historii, bo uważają, że od tego boli głowa.

  Ivan Jakovčić (ALDE). – Gospodine predsjedniče, g. Telička me zamolio da preuzmem njegovu minutu, ali naravno ja ću iznijeti svoje stavove i viđenja.

Kad čitam novine, čitam već gotovo pedeset godina uvijek istu temu o Bliskom istoku, o odnosu Izraelaca i Palestinaca. Više puta sam bio u Izraelu i Palestini i uvjerio se u stanje stvari. Ono što smo ovdje čuli od g. predsjednika Rivlina i g. predsjednika Abbasa samo potvrđuje da je mir još jako daleko. Izvještaj kvarteta također potvrđuje da je mir još jako daleko.

Gđo Mogherini, slažem se s vama da mir nema alternative i da je način rješavanja ove situacije na Bliskom istoku definitivno postojanje dviju suverenih država koje će priznati jedna drugu i koje će živjeti kao dobri susjedi jedna pored druge.

  Julie Ward (S&D). – Mr President, I would like to speak about the Middle East process and the Israeli NGO bill. Once again, we find ourselves debating the tragic circumstances of the conflict in Israel and Palestine, with more innocent lives lost on both sides, Palestinian homes demolished, settlements expanding and hundreds of Palestinian prisoners being held without trial, including young children. In the meantime, the Israeli Government stubbornly refuses to take any action towards peace and has cynically announced further settlement expansion, days after the Quartet report.

Therefore, I call on the Israeli Knesset Members, some of whom I have met, to vote against the proposed NGO bill if it comes to a vote next week.

In this current climate only determined civil society action can bring about change. Israelis and Palestinians who work together for peace set an inspiring model. Ms Mogherini, a few weeks ago, together with my Socialist colleagues, I hosted the launch of a campaign taking steps for peace, where Israeli and Palestinian bereaved women work together for true reconciliation ...

(The President cut off the speaker)

  Νότης Μαριάς ( ECR). – Κύριε Πρόεδρε, κυρία Mogherini, η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να στηρίξει αποφασιστικά την ειρηνευτική διαδικασία στη Μέση Ανατολή, προκειμένου επιτέλους να αναγνωριστεί η δημιουργία ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους. Επίσης, θα πρέπει να σταματήσουν οι παράνομοι εποικισμοί από πλευράς Ισραήλ.

Μην ξεχνάμε ότι οι ευθύνες της Δύσης για την εκρηκτική κατάσταση στη Μέση Ανατολή είναι τεράστιες. Οι επεμβάσεις της Δύσης σε Ιράκ και Αφγανιστάν έχουν οδηγήσει την περιοχή σε χάος. Χωρίς την τυχοδιωκτική πολιτική της Γαλλίας στη Λιβύη δεν θα μιλούσαμε για επέλαση του ισλαμισμού στην Αφρική, ούτε για χιλιάδες μετανάστες στη Λαμπεντούζα.

Χωρίς τη στήριξη της Δύσης στους ισλαμιστές, οι οποίοι δρουν κατά του Άσαντ στη Συρία, σήμερα δεν θα μιλούσαμε για Ισλαμικό Κράτος, και χωρίς την πολιτική θωπεία προς την Τουρκία ο ισλαμισμός θα μπορούσε να έχει αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά.

Επομένως, η Ευρωπαϊκή Ένωση αντί να ανέχεται τα ισλαμιστικά παιχνίδια της Τουρκίας και της Σαουδικής Αραβίας στην περιοχή, πρέπει να δράσει αποφασιστικά.

  Richard Howitt (S&D). – Mr President, the importance of the Quartet Report is not in telling us what we already know, for example that there is no serious alternative to the two—state solution, but in challenging all of us on what we may not want to hear. There is a common message to both sides: that you should talk the language of peace, but that a return to talks is not all we must ask, but also talks with a clear prospect of success in a given timetable.

On the Palestinian side – and I know it is sensitive with some in this Chamber – this report underlines the importance of Palestinian reconciliation. On the Israeli side, the barriers to progress by settlement expansion are once again laid bare, but only as much as the failure of the international action to seriously affect it. The importance of the French initiative is that it shows there can be a political will to take risks by the international community, in saying to both sides in the Middle East peace process that they should be willing to take risks for peace, and we should show that we are willing to do so ourselves.

PRÉSIDENCE DE MME SYLVIE GUILLAUME
Vice-présidente

  Mirosław Piotrowski (ECR). – Unia Europejska, szczególnie nasz Parlament, włącza się aktywnie do procesu pokojowego na Bliskim Wschodzie. To cel szczytny, ale bardzo trudny. Na przestrzeni kilkudziesięciu lat podejmowano wiele inicjatyw na rzecz pokoju w tym regionie. Mieszkańcom Europy szczególnie zależy na stabilności na Bliskim Wschodzie, w Jerozolimie, gdyż tu źródło mają trzy wielkie religie: chrześcijaństwo judaizm i islam. Przed dwoma tygodniami gościliśmy w Parlamencie Europejskim w Brukseli prezydenta Izraela i prezydenta Palestyny. Obaj wskazywali na śmiertelne ofiary, które niemal codziennie są pochodną tego konfliktu. Z ich przemówień wynikało, że do porozumienia jest nie tylko bardzo daleko, ale że może jest ono nawet niemożliwe. Dobrze jednak, że podjęliśmy nowe inicjatywy i wychodzimy z propozycjami, choć w ostatnich dniach pozycja Unii Europejskiej zdecydowanie się osłabiła, zachwiała po decyzji obywateli Wielkiej Brytanii, którzy opowiedzieli się za wyjściem z Unii. Tym bardziej więc musimy uważać, aby podejmowane przez nas inicjatywy były wyważone i przypadkiem nie wywoływały odwrotnego skutku, czyli zamiast pomocy w uczynieniu kroku naprzód w procesie pokojowym, jeszcze bardziej nie skonfliktowały obu stron.

Interventions à la demande

  Javi López (S&D). – Señora Presidenta, la primera víctima de la guerra siempre es la paz y, sobre todo, la primera víctima de la guerra siempre es la verdad. Y eso es lo que estamos viendo de nuevo en Israel, con una ley que se está tramitando en el Parlamento que intenta estigmatizar, bloquear y, en último término, acabar con las ONG que están trabajando sobre el terreno, que están denunciando la realidad de los territorios ocupados, los asentamientos, los derribos de casas, las detenciones indiscriminadas, y que lo hacen con la ayuda, en algunos casos, de instituciones extranjeras, como también la Unión Europea, y de organizaciones como Breaking the Silence o B’Tselem, que defienden los derechos humanos.

¿Qué vamos a hacer nosotros, objetivamente unos aliados de Israel, que intenta tapar la boca a aquellos que denuncian la violación de derechos humanos y a aquellos que, en el fondo, nos enseñan lo que deberíamos ver y a lo que deberíamos responder?

  Javier Couso Permuy (GUE/NGL). – Señora Presidenta, este informe de el Cuarteto es equidistante y eso lo hace parcial, porque no se puede ser equidistante entre ocupado y ocupante, no se puede ser imparcial con respecto a un sistema de apartheid.

Miren, en los años ochenta del pasado siglo llegó un momento en que no se podía ser equidistante en Sudáfrica, no se podía ser equidistante entre el racista Botha y el terrorista Mandela, que luego fue premio Nobel de la Paz.

Usted, señora Mogherini, dice que no se puede hacer nada unilateralmente, que no vale la posición firme o dura. Eso contradice actitudes de la Comisión vocingleras, bravuconas, con, por ejemplo, países pequeños de América Latina o con sanciones unilaterales, opresión y despliegue militar en el este.

¿Firmeza? Puede utilizarla. Tiene instrumentos como el Acuerdo Israel-Unión Europea, pero, además, no para pedir nada ilegal, si no al revés: Derecho internacional, el cumplimiento de las Resoluciones incumplidas de las Naciones Unidas.

  Igor Šoltes (Verts/ALE). – Torej, Evropska unija je skozi zgodovino večkrat izrazila podporo za rešitev spora med Palestino in Izraelom in vzpostavitvijo miru med njima in se trudila poiskati najboljšo rešitev. Rešitev, ki bi ustavila vsakodnevno nasilje, morijo na tem območju, za to si prizadevamo že nekaj deset, nekaj več desetletij.

Evropski parlament je že leta 2012 v resoluciji poudaril, da je miren in nenasilen način sprejemanja sporazuma in dialoga med Palestino in Izraelom edini možen in smiseln način, ki seveda omogoča dolgotrajne rešitve spora.

Slišali smo v teh vseh letih tudi razloge, ki govorijo v prid nesprejetju priznanja in sprejetju priznanja Palestine kot samostojne države. Torej če bi bilo to priznanje Palestine ovira za mir, bi bil ta že davno sklenjen. In tu bi se pridružil kolegu Vajglu, ki pravi, morda pa res lahko najdemo modrost v stoletnih oljkah.

  Γεώργιος Επιτήδειος ( NI). – Κυρία Πρόεδρε, η έκθεση της Ευρωπαϊκής Ενώσεως σχετικά με την πρωτοβουλία της για τερματισμό της κρίσεως μεταξύ Ισραήλ και Παλαιστινίων έχει πολλά θετικά στοιχεία. Δεν παύει, όμως, να αποτελεί μία έκθεση φιλολογικού περιεχομένου και ενδιαφέροντος. Το πρόβλημα αυτό, όπως γνωρίζετε, υπάρχει εδώ και πολλές δεκαετίες και όποια παρέμβαση κι αν κάνουν οι οποιοιδήποτε τρίτοι, δεν θα λήξει εάν προηγουμένως δεν συνειδητοποιήσουν οι δύο εμπλεκόμενοι ότι το συμφέρον τους είναι να σταματήσει η διαμάχη και να γίνει ένα ανεξάρτητο παλαιστινιακό κράτος.

Από την άλλη πλευρά, το πρόβλημα αυτό μας δίνει και το μέτρο με το οποίο πρέπει να συμπεριφέρεται η Ευρωπαϊκή Ένωση στις εξωτερικές της σχέσεις. Δηλαδή, δεν πρέπει να παίρνει το μέρος κάποιου από τους δύο αντιμαχόμενους, αλλά να προσπαθεί να ασκήσει μεσολαβητικό ρόλο. Έχει δυνατότητες μεγάλες να συμβάλει σημαντικά στην επίλυση του προβλήματος. Πρέπει, όμως, να αποκτήσει και την πυγμή, να ασκήσει πιέσεις και προς τις δύο κατευθύνσεις που είναι επιδεκτικές πιέσεως, επειδή χρηματοδοτούνται από την Ευρωπαϊκή Ένωση και υπάρχει και η συμφωνία της συνδέσεως με το Ισραήλ. Δυστυχώς, όμως, η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν έχει αυτή την αποφασιστικότητα.

(Fin des interventions à la demande)

  Federica Mogherini, Vice-President of the Commission/High Representative of the Union for Foreign Affairs and Security Policy. – Madam President, let me first of all thank you for the, I would say now, monthly debate on the Middle East peace process and our work on that. I have seen that in general terms this hemicycle supports the content of the Quartet report on which we have worked – we have not just signed it – we have worked very hard on it in the last five months, creating unity in the international community around that and, most of all, around the recommendations that it includes.

I understand very well that in this Parliament, as in any other parliament in our Member States, as sometimes in the Council, we go back to stating and restating positions. My job is a different one. My job is not to tell you my personal opinion on who is right and who is wrong, who is most responsible or less responsible. My job is to try and create a space for the peace process to restart. So all the comments I have heard are something that is obviously part of our common European position, but let me tell you that my priority is that difficult exercise of creating a little bit of space for confidence to restart, or for the sides to talk, simply, which is, let me tell you, more difficult than saying: you are guilty! Or you are guilty!

Having said that, what do we do to create conditions that are a little bit better on the ground? On the ground: because we are seeing people dying on both sides and what worries me – one of you mentioned this – is that we are seeing generations that are being killed, that are killing, and that are being raised in the absence of peace and in the absence of any reason for peace. Those generations, on both sides, do not even have the language of peace anymore and that is what we have to try and invest in.

So let me express my appreciation of the role of Parliament in this respect. I will make good use of the offers you are making me to use this Parliament and the energy of this Parliament to push and mobilise and get in touch with parliamentarians and civil society and actors in the region and among the parties. We will continue to work in these ways: with the parties because they have the primary responsibility for making peace; with the societies in the parties, not only with the leaderships, because we have to create the ground for peace among the people; with the region, starting with the countries that have a direct stake in the solution of the conflict – Egypt, Jordan but also Saudi Arabia and the Arab League, the Arab Peace Initiative; and with the international community at large through the Quartet, playing our role in full.

Some of you mentioned the fact that we did not wait for the US elections to take place before issuing the report – before working on the report, before having the report. This is very much because we have clearly said as a European Union that we cannot take a sabbatical year at this time and the regional situation is making it more urgent, not less urgent, to tackle this crisis. So we will continue to work in this way. I am sure we will continue to have these debates in this hemicycle, which are also useful and helpful, and also to give me the strength to continue this work together with our partners and the sides.

  La Présidente. – Le débat est clos.

Déclarations écrites (article 162)

  Ernest Maragall (Verts/ALE), por escrito. – Sra Mogherini, espero que comparta el necesario diagnóstico crítico sobre el informe del Cuarteto, que puede resumirse en tres puntos: el informe desprecia, por omisión, la cuestión del respeto de los derechos humanos y la ley humanitaria reconocidos internacionalmente; el informe olvida el creciente clima de impunidad en Israel y Palestina en relación con las agresiones y otros delitos contra bienes y personas; y el informe no contempla el rol que la sociedad civil debería ver reconocido y estimulado como actores de convivencia para el futuro de ambas naciones.

Por eso me atrevo a preguntarle: ¿Por qué el informe no solicita a Israel que ponga fin a la violación de las leyes internacionales mediante la ilegal política de asentamientos? El informe mantiene un silencio perfectamente audible sobre la nueva legislación dirigida contra las ONG que actúan para proteger derechos básicos en Israel, en Gaza y en los territorios de la Franja Oeste ocupada. ¿Está usted de acuerdo con el lenguaje complaciente del informe en esta materia? ¿No cree usted que ha llegado ya la hora de utilizar de forma solvente los mecanismos diplomáticos y económicos a nuestro alcance en tanto no se verifique un avance real en la ruta hacia la solución de dos Estados.