Pełne sprawozdanie z obrad

Środa, 13 czerwca 2018 r. - Strasburg

13. Niezawisłość sądownictwa w Polsce (debata)

  El presidente. – El primer punto del orden del día es el debate a partir de las declaraciones del Consejo y de la Comisión sobre la independencia del poder judicial en Polonia (2018/2761(RSP)).

Permítanme que informe a sus señorías, antes de nada, de que no se aplicará a este debate ni el procedimiento de solicitud incidental de uso de la palabra («catch the eye») ni el de la «tarjeta azul».

  Monika Panayotova, President-in-Office of the Council. – Mr President, it is not the first time the Council has been asked to intervene in this House on the situation in Poland. This shows again that the protection and promotion of rule of law – including its core element, the independence of the judiciary – is a constant endeavour. It requires unwavering attention and efforts across different policy areas.

Common values, such as human dignity, freedom, democracy, equality, the rule of law and human rights, are the cornerstone of the European Union. Each Member State must therefore respect, protect and promote them. The Bulgarian Presidency, and indeed all of us, agree that the protection of the rule of law, democracy and fundamental rights in our Union cannot be taken for granted.

The Commission triggered, on 20 December 2017, the procedure foreseen by Article 7(1) of the Treaty on European Union. This procedure is designed to assess if there is a clear risk of serious breach by Poland of the values referred to in Article 2 of the Treaty.

The Council is regularly updated on the outcome of the dialogue between Poland and the European Commission. The dialogue is ongoing, and the final assessment has not yet been presented. The issue is on the agenda of the upcoming General Affairs Council meeting on 26 June. At this stage, I cannot prejudge and draw conclusions as regards the next step.

The Presidency has acted, and will continue to act, as an honest broker considering all circumstances and positions.

Let me conclude by saying that the issues raised in the debate go to the heart of our commitment to this Union. We therefore trust that all sides will act responsibly and constructively to reach an outcome that leaves no doubt about our core values.

  Frans Timmermans, (First Vice-President of the Commission). – Mr President, I will have to ask your indulgence because I cannot deliver my message in five minutes, because I want to give Parliament exactly the same information that I have given to Council. So might it take a bit longer, and I do apologise for that.

The last time we discussed the issue was on 12 February, and I thank the Parliament for the wide support for the Commission’s actions expressed in the resolution adopted on 1 March. Let me now give you an update on the current situation and developments which took place during the last months.

First, a number of exchanges between the Commission and the Polish authorities took place at different levels. In particular, I travelled to Warsaw on 9 April, where I met the Polish authorities and members of the judiciary. On 3 May, I met with Foreign Minister Czaputowicz in Brussels. This meeting was followed by further technical exchanges on the new amendments by the Polish Parliament. On 16 May, President Juncker met with Prime Minister Morawiecki at the informal Leader’s meeting in Sofia.

Now what about the concrete measures taken by the Polish authorities? Three laws were adopted in April amending the law on the Supreme Court, the law on ordinary courts organisation and the law on the National Council for the Judiciary. A fourth law was adopted by the same on 10 May. I welcome the change of the law, which provides now for a uniform retirement age for female and male judges, now fixed at 65. Also, the amendment on the assistant judges goes in the right direction. I also welcome the fact that there has been a willingness on the side of the Polish authorities to amend the laws on a number of other issues.

However, I regret to inform you that, overall, and despite all of these legislative changes, key concerns which the Commission identified in the Reasoned Proposal remain unaddressed. I can summarise the situation as follows. First, despite the new amendments, the discretionary power given to the authorities in charge of deciding on the prolongation of the judicial mandates of Supreme Court judges and of ordinary court judges remains a key concern from the point of view of upholding the principles of the separation of powers and judicial independence. The current judges still have no right to serve their full term as originally established. Judges affected by the lowered retirement age cannot simply notify their intention to continue to adjudicate, together with a health certificate, and continue to work.

The President of the Republic has wide discretion to decide on the prolongation of Supreme Court judges’ mandates. There are no specific criteria and there is no judicial review of his decision. Whilst the transfer of the power to decide on the prolongation of ordinary courts judges to the National Council for the Judiciary is a step in the right direction, this is undermined by the politicisation of the National Council for the judiciary. In addition, there is a very wide discretion, and again – sadly – no judicial review.

Second, the risk of creating irreparable damage fully remains. On 3 July, 27 out of 72 Supreme Court judges will face the risk of being forced to retire. As you may know, the current Supreme Court judges were asked to declare their intention to remain in the court by 4 May. 13 judges reacted in one way or another to the new prolongation regime. Some judges submitted a formal declaration requesting prolongation of their mandate, whilst other judges made a general statement that they are fit and ready to continue to occupy their posts without making a formal declaration requesting prolongation, due to the unconstitutionality of such a procedure and its humiliating character. In its opinion, the Supreme Court explicitly stated that the lack of declarations of the other 14 judges cannot be identified with the lack of their will to further adjudicate.

The situation of the First President of the Supreme Court is also very worrying. She is affected by the new lowered retirement age, and her mandate of a six-year term of office would be prematurely terminated two years early, despite the fact that it is the Polish Constitution itself which sets the period of her term of office. A forced retirement of these Supreme Court judges would constitute an irreversible violation of the rule of law. The Commission is at present examining this issue.

Third, the reforms brought forward have only served to underline the crucial role of the new National Council for the Judiciary, yet there has been no corresponding increase in the judicial influence over the election regime of the judges’ members of the Council, so it still does not comply with European standards. Also, no remedy is foreseen to address the premature termination of the mandates of the former judges’ members established in the Constitution. The politicisation of this body that has occurred undermines its role as an effective safeguard of judicial independence.

Fourth, I would like to recall that the new legislation offers no solution for those judges who have already been concretely affected by the reform measures contested by the Commission. I am referring to the Court Presidents dismissed by the Minister of Justice. I am referring to ordinary court judges already forced to retire by the lowering of the retirement age, including female judges subject to the provisions that are in violation of EU anti-discrimination law – and by the way, now they have announced they will change that: no misunderstanding on that. I am also referring to judges’ members of the former National Council for the Judiciary whose constitutional mandate was prematurely terminated.

Fifth, recent changes do not eliminate the broadness of the criteria governing extraordinary appeal. They remain almost the same. In particular, they still refer to social justice, albeit in a different wording. The Venice Commission explicitly criticised such references. Also, the 20-year reach of the extraordinary appeal has not been eliminated, which means that the extraordinary appeal could result in the repeal of final judgments dating back to October 1997. A new condition was introduced, which aims at avoiding the extraordinary appeal resulting in the repeal of judgments infringing international obligations. This condition lacks real impact, as such repeal is nevertheless possible if justified by principles or rights established in the Polish Constitution. This could even justify, for example, the repeal of final judgments by Polish courts applying EU law as interpreted by the case law of the Court of Justice of the EU.

Sixth, also other key issues underlined in the recent proposal and the fourth rule-of-law recommendation have not been addressed. As to the disciplinary regime, new provisions render it in practice highly possible for current Supreme Court judges to participate from the start as judges in the Disciplinary Chamber. The three Constitutional Tribunal judgments of 2016 remained to be published as such, without any additional qualifications about their legality from the legislative or executive powers. They have been published now, but with a disclaimer that they are, and I quote: ‘findings delivered in breach of law’. No legislative changes were made to address the concerns expressed in the recent proposal in order to restore the independence and legitimacy of the Constitutional Tribunal.

Sadly, the Commission can only conclude that the four new laws adopted in April and May are not by themselves sufficient to remove the existing concerns and are not sufficient to eliminate the clear risk of a serious breach of the rule of law. The measures the Polish authorities have continued to implement over the past six months have already created damage and are continuing to do so. After the Constitutional Tribunal and the National Council for the Judiciary, it is now the Polish Supreme Court which is at risk of coming under political control.

Last week, the Commission therefore asked the Council to organise a formal hearing of Poland in the context of the Article 7(1) TEU procedure. Finding a solution urgently is a matter of common interest for all Member States and all EU institutions. It is the Commission’s sincere hope that Poland will now urgently address the key concerns identified by us. In particular, it is indispensable that urgent action be taken by the Polish Government to address the situation of the Supreme Court judges before 3 July, because that is when the decisions about the retirements become final. I will travel to Moscow on Monday to continue the dialogue with the Polish Government in an attempt to find solutions for the issues I’ve just outlined.

(Interjection from the floor, off mic: ‘You said Moscow’ and other comments off mic, to which Timmermans reacts by saying: ‘That is an incredible mistake – that has never happened to me before. I do apologise. Sir, if you knew anything of my personal history, you would not have made that remark.)

As I said, I will travel to Warsaw on Monday to talk to the Polish government.

You know the Commission is the guardian of the Treaties. That is our role. But we do this in a cooperative sphere. I continue to believe that it is through dialogue that we need to solve these problems. But I also continue to believe that dialogue needs to lead to concrete results so that we can remove the threat to the rule of law and restore the independence of the judiciary.

  Janusz Lewandowski, w imieniu grupy PPE. – Panie Przewodniczący! Dziś Parlament Europejski, stając w obronie niezawisłego sądownictwa i konstytucji, staje po stronie polskich obywateli, a mój głos niech będzie przestrogą co do losu Polek i Polaków, jeżeli demontaż państwa prawa zostanie doprowadzony do końca. Bo chodzi o instytucje, które są gwarancją wolności, które chronią przed nadużyciami władzy, i jeśli ich brakuje, jest się bezbronnym wobec machiny państwa. Wiedzą o tym Polki, których dane personalne były spisywane przez policjanta tylko dlatego, że zadały niewygodne pytania któremuś z ministrów. Wie o tym młody człowiek, który nieszczęśliwie pojawił się na trasie kolumny samochodów rządowych, a teraz jest obwiniany o katastrofę rządowej limuzyny. Dowie się o tym każdy, kto wejdzie w spór sądowy z sąsiadem, jeżeli ten sąsiad będzie należał do rządzącej partii. Wiemy także, jakim nieszczęściem może być ingerencja polityczna w system sądownictwa. Przypadek Tomasza Komendy. Ówczesny minister sprawiedliwości, dziś na pomnikach, z góry uznał go za winnego, za zbrodniarza. Szybki proces. Dożywocie. Po osiemnastu latach w więzieniu okazało się, że jest zupełnie niewinną osobą. Na szczęście jest na wolności. Ochrona niezawisłych sądów to jest ochrona zwykłego człowieka. Ale jest coś więcej, bo to także wiarygodność polskiego systemu sądownictwa w europejskiej przestrzeni prawnej, również na wspólnym rynku, gdzie trzeba mieć pewność inwestowania i pozyskiwania inwestycji. A prawda jest znana. Jest zawarta w dokumentach Komisji Weneckiej, Komitetu Praw Człowieka ONZ, we wszystkich ciałach i ekspertyzach, które zachodnia demokracja powołała do tego, żeby stwierdzić stan praworządności w danym kraju. Niestety Trybunał Konstytucyjny jest fasadą niezdolną do oceny konstytucyjności ustaw. Niestety w sądach jest coraz więcej prezesów spolegliwych, a coraz mniej niezawisłych. Niestety Krajowa Rada Sądownictwa powstała z klucza partyjnego. Ale jest ostatni bastion – Sąd Najwyższy. Tylko też już się chwieje, bo rzeczywiście już 3 i 4 lipca może być wymienione 40% składu tego sądu w wyniku wymuszonego przejścia na emeryturę. A jest to organ, który ocenia ważność wyborów, więc jest to egzystencjalny problem polskiej demokracji. Stąd dramatyczne apele o skierowanie skargi do Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości lub chociażby zawieszenie tej ustawy, co pozwoliło na przykład ocalić przed dewastacją jedyną w Europie Puszczę Białowieską. Rozmawiamy o tym w stulecie polskiej niepodległości. Wtedy, po niezwykłym zwycięstwie, które zatrzymało bolszewicką nawałnicę na przedmieściach Warszawy (nazywamy to „cudem nad Wisłą”, rok 1920), marszałek Piłsudski, zwracając się do polskiej młodzieży, powiedział: „My Wam wywalczyliśmy niepodległość ojczyzny, a Wy będziecie w niej żyć, pracować i rządzić. Zapamiętajcie. Jeżeli zwrócicie się na Wschód, to minimum o jeden wiek cofniecie się z kulturą i ekonomią. Jeżeli zwrócicie się na Zachód, minimum o jeden wiek szybciej Polska będzie się rozwijać”. Więc pozostawił nam w testamencie definicję zdrady polskiej racji stanu. Zdradza polską rację stanu, tak jak kiedyś Targowica, ten, kto chce znowu Polskę cofać na Wschód, kto chce osłabiać więzi z Zachodem, kto chce osłabiać Unię Europejską. Mówienie prawdy nie może być zdradą. Ja się spodziewam fali hejtu, co tylko potwierdzi, że wypowiadam niewygodne prawdy. Obrona konstytucji jest obowiązkiem. Polska potrzebuje dzisiaj patriotyzmu konstytucyjnego, dlatego stając dzisiaj w obronie konstytucji, w obronie niezawisłości sądów, wstajemy i upominamy się o prawa Polek i Polaków.

(Poruszenie na sali)

  El presidente. – Señor Lewandowski, perdone que le interrumpa, pero como hay quienes se empeñan esta tarde en interrumpirle... ya les advierto seriamente: respeten los turnos de palabra. No interrumpan.

  Janusz Lewandowski, w imieniu grupy PPE. – Stając dzisiaj w obronie sądownictwa i konstytucji, upominamy się o prawa Polek i Polaków, i ich dobrą przyszłość w Unii Europejskiej.

  Josef Weidenholzer, on behalf of the S&D Group. – Mr President, what I will say is also directed at the people of Poland. Let me be clear. Our political Group appreciates the substantial contribution of the Polish people to restoring democracy in the east of Europe. We see the enormous progress the country has made since. We are also aware that not all aspirations have been met and that many people feel left behind. We understand that some people are angry. We have to be concerned. And if we don’t deliver, more and more people will turns their backs against democracy.

The current discussion on and in Poland is about the state of democracy. It is worrying to see the signs from your country. Democracy, which your nation was so admirably fighting for, is in danger. All of us have the right to insist that a Member State is adherent to its constitution. We have to know that our partners are predictable. In Poland, the Constitution is at stake. We are concerned about the independence of the judiciary – a key element of every democracy. We share this concern with relevant authorities such as the Human Rights Committee or the Venice Commission, renowned scholars and friends of Poland around the world.

Our Group was satisfied that the Commission has activated Article 7, and in March, Parliament explicitly welcomed this decision and urged the Council to take swift action. They acknowledged that this action put the Polish government in negotiation mode. But the results are poor and more or less cosmetic.

The recommendations of the Commission have not been fulfilled. The Polish government continued its so-called reform of the judiciary. Almost 40 per cent of the judges will be forced into early retirement, and procedural rules are fundamentally changed. In less than three weeks there could be no independent judiciary in Poland any more. If the measures enter into force as planned, a large number of sitting judges of the Supreme Court will see their tenure unconstitutionally extinguished, including the First President of the Court. In combination with an increase in the number of seats, this means that the government-controlled National Council of the Judiciary will be in a position to appoint a majority of the judges. This could mean the end of checks and balances in your country. We must not accept this. It is against the Polish Constitution and against the Treaties, and it is against the people of Poland, who gave their approval in referendums for this.

The situation is serious and urgent and we are obliged to act now – and not later, when democracy could be already severely damaged. This is not the moment for short-sighted political manoeuvres. After all the experiences with the Council (sorry), we must not expect that the summit at the end of June will deliver any clear results. Therefore, we appeal to the Members of the Commission to fully stand behind its Vice-President Timmermans. The Commission has to take strong action before July. It must refer this case to the Court of Justice. To make it clear, dear colleagues: if we give up Poland, we give up Europe.

  Zdzisław Krasnodębski, w imieniu grupy ECR. – Panie Przewodniczący! Panie wiceprzewodniczący Komisji! Chciałem zacząć od czegoś innego, ale może zacznę od polemiki z moim kolegą Januszem Lewandowskim. Otóż, to nie jest tak, jak pan mówi – to nie są niewygodne prawdy i też nikt nie będzie pana za te niewygodne prawdy prześladował. Nad hejtem niestety nie panujemy, hejt się zdarza, spotyka każdego z nas. To nie są niewygodne prawdy. Pan, po prostu, z faktów wyolbrzymionych i pojedynczych buduje pewną narrację, która nie ma nic wspólnego z tym krajem, w którym obaj żyjemy.

Co do pana Weidenholzera – jedną rzecz chciałem powiedzieć. Ostatnio odwiedziłem pański piękny kraj i mogę powiedzieć tylko jedno: mogę pana zapewnić, że praworządność w Polsce, podział władzy i to wszystko, o czym mówimy, nie są gorsze niż w pana kraju. Tak że – chociaż doceniam pana troskę – zapewniam pana, że pod tym względem Polska nie różni się bardzo od Austrii.

Natomiast teraz zwracam się do pana przewodniczącego. Otóż w swoich wystąpieniach pod koniec tamtego roku (ja sam przysłuchiwałem się panu w komisji LIBE) wielokrotnie pan ubolewał, że rząd Polski odmawia dialogu z Komisją Europejską, sugerując brak dobrej woli i arogancję po polskiej stronie. Nie była to, moim zdaniem, sprawiedliwa ocena. Ale, jak wszyscy wiemy, rząd polski, po swej rekonstrukcji i zmianie premiera, od początku roku podjął kolejną próbę intensywnego dialogu, dążąc do porozumienia z Komisją i zakończenia tej, naszym zdaniem, nieszczęsnej i niepotrzebnej procedury sprawdzania praworządności w Polsce.

Ale nie tylko – i pan przewodniczący o tym mówił – ponieważ rząd polski wyszedł naprzeciwko wielu postulatom Komisji, nawet jeśli uważał je za niezbyt zasadne, np. były takie postulaty dotyczące różnicy wieku między kobietami i mężczyznami. Parlament polski dokonał w ostatnich czasach znaczących zmian i korekt w przyjętych regulacjach, między innymi osłabiając możliwość wpływu ministra sprawiedliwości na organizację sądów, wzmacniając rolę Krajowej Rady Sądownictwa oraz prezydenta, a nie ministra, publikując zaległe, mające jednak tylko archiwalne znaczenie, werdykty Trybunału Konstytucyjnego, zmieniając przepisy dotyczące asesorów, nakładając dodatkowe warunki na możliwość wniesienia skargi nadzwyczajnej, wyrównując, tak jak chciała Komisja, wiek przechodzenia na emeryturę sędziów obu płci itd. Moglibyśmy pana przemówienie skonstruować zupełnie inaczej, żeby pan mówił o tych osiągniętych kompromisach, a nie o różnicach. Polska zrobiła zatem bardzo wiele, by osiągnąć porozumienie i by uwzględnić zastrzeżenia Komisji.

Niestety, do porozumienia potrzeba dobrej woli i chęci zrozumienia z obu stron. Z przykrością należy stwierdzić, że reprezentowana przez pana Komisja nie chce tej dobrej woli i zrozumienia wykazać.

Sądzi pan zapewne, że kontaktując się z niektórymi środowiskami prawniczymi i opozycją w Polsce, ma w swych działaniach poparcie także polskiego społeczeństwa. Zdaje się, że pan Weidenholzer też tak sądzi, że przemawia w imieniu Polski, a nie tylko w imieniu skrajnie zideologizowanych sił w Polsce i poza nią, np. w tym parlamencie, co słychać w wypowiedziach. Nic bardziej błędnego. Wszystkie dane wskazują na to, że reformy podjęte przez Prawo i Sprawiedliwość mają ogromne poparcie społeczne. W sierpniu 2007 roku w badaniach 81 % Polaków powiedziało, że popiera reformę sądownictwa. Tak że proszę nie powoływać się tutaj na polskie społeczeństwo, na Polaków, jak państwo tu krytykują. Można krytykować szczegóły, ale nie można odrzucać konieczności reform. Polacy wiedzą, że nie chodzi bowiem o naruszenie praworządności, lecz o jej przywrócenie, wiedzą, jak dotąd działały sądy, jaka była ich sprawność oraz jaka była jakość i niezależność ich wyroków.

A teraz zacytuję nie-Polaka. Günter Verheugen, kiedyś komisarz Unii do spraw rozszerzenia, powiedział niedawno w wywiadzie dla jednego z polskich portali: „W moim przekonaniu Komisja Europejska nie ma odpowiednich kompetencji, by zajmować się tą sprawą. (...) Oczywiście, że ma do tego narzędzia i może się nimi posługiwać. Uważam jednak”, przepraszam, panie przewodniczący, to jest zdanie pana Verheugena, „że robi to nieudolnie. Komisarze nie wiedzą, co zrobić. Nie mają też pojęcia, co się stanie”, i to też powinniśmy brać pod uwagę: konsekwencje naszych działań. „Mam”, mówi Verheugen, „dla wszystkich stron sporu jedną prostą radę – załagodźcie ten spór (...) Nie jestem ekspertem w tych sprawach”, mówi dalej, „ale wiem to nie tylko ja”, polscy koledzy oczywiście tego nie wiedzieli, „że polski system sprawiedliwości wymaga reformy, bo nie odpowiada współczesnym standardom. Pytanie jest inne – czy opieramy się na podwójnych standardach, czy na tych samych regułach? W Europie”, mówi Verheugen, „panują podwójne standardy, bo polski rząd nie jest z tych tzw. głównego nurtu”. Koniec cytatu.

A na zakończenie dodał, bardzo charakterystycznie: „Europa żyje w epoce hipokryzji”. Bardzo trafnie, moim zdaniem. Rzeczywiście jest tajemnicą poliszynela to, że jest wiele krajów w Unii, które zasługiwałby znacznie bardziej, panie przewodniczący, na pańską troskę i uwagę. Mogę panu kiedyś prywatnie o tym opowiedzieć, które by to były kraje. Rozwiązania przyjęte w Polsce są stosowane w innych krajach, jak pan wie. A jeżeli chodzi o wpływ polityczny na sędziów czy trójpodział władzy, to zachęcam kolegów z Parlamentu Europejskiego, by uważniej spojrzeli na swoje kraje, np. kolegów z Niemiec, widzę, że są tutaj obecni, prosiłbym o zwrócenie na to uwagi. Wtedy może i hipokryzji będzie trochę mniej. Trochę mniej hipokryzji na tej sali i trochę mniej hipokryzji w tej debacie.

Inny wybitny europejski polityk, przewodniczący Bundestagu Wolfgang Schäuble, powiedział niedawno: „Obserwując niektóre dyskusje między Brukselą a takimi krajami jak Polska czy Węgry, ale także Czechy i Słowacja, chciałbym poradzić: nie sprawiajmy wrażenia aroganckich. Rozumiem, że kraje Europy Wschodniej mogą czasami mieć wrażenie, że ich argumenty się nie liczą”.

Teraz konkludując: my ze swej strony uczyniliśmy wszystko, co możliwe, by zakończyć ten szkodliwy dla Unii spór. A teraz Polacy w swej znakomitej większości uważają, że czas naszych ustępstw się skończył. Z całym spokojem i stanowczością czekamy więc na ruch Komisji i Rady Europejskiej, gotowi oczywiście nadal informować i tłumaczyć nasze stanowisko.

  Sophia in 't Veld, on behalf of the ALDE Group. – Mr President, let me make three general remarks before I go into the issue of the complaint before the European Court of Justice.

First of all – and this has been said here before – we have no fight with the Polish people, because they are Europeans like us. We are all one, and we are just standing up for the principles that we have all signed up to. The interesting thing is that you just said that the eastern countries may have a view. Countries don’t have a view. In a democracy, within a country there is pluralism, something that you have difficulty recognising.

My second general remark is that my group fully supports Commissioner Timmermans’ efforts to redress the situation in Poland and bring it back into the fold.

My third general remark: you were all shouting when Commissioner Timmermans by accident or by mistake referred to Moscow rather than Warsaw. But isn’t there a degree of hypocrisy there? Aren’t you also working very closely, for example, with Mr Steve Bannon? This is all on the internet. It’s all public knowledge. Mr Steve Bannon is clearly out to undermine the European Union and is also working with Mr Orban, who is one of the biggest supporters of Mr Putin. So this is all one big network. You all have the same agenda. So stop the hypocrisy because this is not about, let’s say, the retirement age of judges. What this is about is your party creating an authoritarian regime in Poland, and the Polish people deserve better than that.

(Applause)

Maybe you could have the decency to hear me out just for once. It would be nice. The Treaties allow the Commission to bring a complaint against the reform law before the European Court of Justice – it has already been raised – and we would really urge the Commission to do that soon, before the deadline of 3 July. You have the power and the means to act, and you have the support of the majority of this House.

This is urgent. The new law on the Supreme Court will enter into force on 3 July, in less than three weeks’ time. Everybody has already mentioned what the consequences will be. We have to avoid that, because otherwise we get what we saw in Hungary: the situation may have been redressed by Luxembourg, but by then a lot of judges had already been dismissed, and they never came back. That means that, in the end, there is still undue political influence on the judiciary.

Since there are only a few weeks left, we would also urge the Commission to ask the Court of Justice for an interim measure to suspend the law until the case is resolved. So time is almost up, and we would ask the Commission to act now. We would therefore join all the people in Poland – NGOs, political parties, civil society –who have been calling for the Commission to take this step before the European Court of Justice.

Why is this important? I am going to quote the President of the European Court of Justice, who in a speech said, ‘Judicial independence is the bedrock of our democracies, be it at national or European level. I would go as far as to say that judicial independence is part of both our common heritage and of our very identity as Europeans’. The effective protection of EU rights requires that the competent national court is isolated from any political pressure, and if it’s not, it means that the whole European judicial fabric no longer works and that there are big holes in there.

We have already seen the Celmer case, in which an Irish judge refused to extradite a Polish citizen and did not respond to a European arrest warrant, but this will go further. We are talking about more and more connection, for example, of databases; we are talking about e—evidence; and we are talking about the European evidence warrant. All those instruments will not work – not just in Poland, but in the whole European Union – because, if you remove one part of the chain, then the whole chain will fall. So this is essential.

But I would still like to urge the Commission not to focus only on the judiciary, but also to look at the rights of women and freedom of the media. I am also very concerned about the attempts of the government to exert control over the media. The integrity and independence of the advertising and measurement markets are crucial in this context.

Poland has actually dropped from number 18 to number 58 in the world press index out of 180 countries. That should tell you something. So, all in all – and to finally also respond to your accusation that we are applying double standards, that may or may not be the case – I think it is an argument, Commissioner Timmermans, to quickly come forward with this general mechanism for the rule of law that applies equally in all the Member States so that we can easily rebut the accusation that was just made.

  Philippe Lamberts, au nom du groupe Verts/ALE. – Monsieur le Président, chers collègues, l’Union européenne est d’abord et avant tout une union de valeurs, une communauté de valeurs centrée sur l’égale dignité de chaque personne humaine.

Pour protéger au mieux ces valeurs, nous avons fait le choix d’un régime politique, la démocratie. Une démocratie aujourd’hui remise en cause au cœur même de l’Union. Car la démocratie ne se résume pas au suffrage universel. Encore faut-il que le système électoral permette une représentation juste de la société dans toute sa diversité. Encore faut-il que les citoyennes et les citoyens puissent être librement informés par une presse indépendante. Encore faut-il que tienne le rempart de la séparation des pouvoirs contre tous les abus.

C’est précisément sur ce front que le gouvernement polonais issu des élections de 2015 défie ouvertement nos valeurs communes. Il a pris le contrôle politique du pouvoir judiciaire et s’attaque aujourd’hui à la Cour suprême, la dernière qui restait indépendante.

Nous saluons l’action entreprise par la Commission, qui n’a pas hésité à déclencher la procédure de protection de l’état de droit à l’encontre de la Pologne. Mais nous devons reconnaître qu’à ce jour, les résultats sont maigres et que l’essentiel des mesures incriminées restent en place.

Le gouvernement polonais sait aussi qu’il peut compter sur ses alliés au Conseil, en particulier la Hongrie de M. Orbán. Et Madame Panayotova, la timidité absolue de la Bulgarie pose question: est ce qu’elle relève de l’embarras ou d’une tacite complicité?

Toujours est-il que le temps presse. Si rien n’est fait, le 3 juillet prochain, une bonne partie des juges de la Cour suprême seront limogés, ouvrant la voie à la désignation par le gouvernement d’une majorité de juges à sa main.

Avec nos amis polonais, Monsieur Timmermans, nous vous avons écrit pour vous demander d’utiliser tous les moyens en votre possession pour empêcher ce fait accompli.

Au nom de toutes les Polonaises et de tous les Polonais attachés à nos valeurs communes, au nom de tous les démocrates, je vous réitère cet appel aujourd’hui: saisissez en urgence la Cour de justice de l’Union.

Au-delà du cas polonais, le pouvoir judiciaire est menacé dans son essence dans plusieurs États de l’Union. Il n’y a pas qu’en Pologne qu’il est l’objet de tentatives de soumission à l’exécutif, et une justice soumise ouvre la voie à tous les abus de pouvoir.

Ailleurs, des coupes budgétaires, brutales ou larvées, paralysent l’appareil judiciaire dans sa mission première, rendre la justice. Est-il encore question de justice lorsque des années s’écoulent entre un crime ou un délit et sa sanction? Est-il encore question de justice lorsque des citoyens ne se tournent plus vers la justice pour des raisons financières?

Enfin, au nom de la lutte antiterroriste, Monsieur Timmermans, il est devenu courant de mettre le pouvoir judiciaire hors-jeu. Alors qu’aucun attentat n’a jamais été commis parce qu’un juge n’aurait pas délivré à temps un mandat, là encore, la porte est ouverte à tous les abus.

Je vous invite, Monsieur le Président, à exercer votre mission de gardien des traités et de nos valeurs fondamentales sans faiblesse ni favoritisme.

Aucun gouvernement – et j’insiste là-dessus – aucun gouvernement n’est a priori suspect – je termine Monsieur le Président –, mais aucun ne peut être a priori épargné par votre surveillance. Ce qui se joue ici est un élément fondamental de nos démocraties et, vous le dites vous-même, la démocratie n’est jamais un acquis irréversible.

  Barbara Spinelli, a nome del gruppo GUE/NGL. – Signor Presidente, onorevoli colleghi, il Parlamento ha approvato a marzo la decisione della Commissione di attivare l'articolo 7, paragrafo 1. Circolano ora voci insistenti secondo cui parte della Commissione, attenta a inquietudini nel Consiglio, sarebbe pronta a sospendere la decisione. Le stesse voci adombrano l'ipotesi di un passaggio del PiS al PPE, una mossa che garantirebbe a Varsavia l'ombrello di cui gode l'Ungheria.

Al Vicepresidente Timmermans, che ringrazio per la sua costanza, domanderei un chiarimento sulle intenzioni della Commissione, specie riguardo ai tempi d'azione. Il rischio, in caso di congelamento, è che l'Unione appaia disarmata di fronte a degenerazioni del Rule of Law al suo interno. In tal caso, meglio non attivare affatto l'articolo 7, piuttosto che ammettere così apertamente un'eventuale incapacità di agire.

  Robert Jarosław Iwaszkiewicz, w imieniu grupy EFDD. – Panie Przewodniczący! Cieszę się z dzisiejszej kolejnej debaty o Polsce. Obnaża ona obłudę, hipokryzję, wielokrotnie już dzisiaj wspominaną, i zakłamanie. Słyszę, że tu gardzi się polską suwerennością i nie szanuje się polskiego państwa i Polaków. Według badań opinii publicznej połowa Polaków źle oceniała działania wymiaru sprawiedliwości. To były czasy, gdy sędziowie na usługach państwa Tuska tropili internautów krytykujących ówczesną władzę. Wtedy, Panie Timmermans, milczał Pan, gdy Polską rządził prounijny układ pod dyktando Brukseli, który przewodnią rolę sowieckiej Rosji zamienił na przewodnią rolę Unii Europejskiej. Martwicie się o demokrację i praworządność, a to w tej izbie bezprawnie ukarano posła, który realizował swoje prawo do wolności wypowiedzi. Możecie się z panem posłem Korwin-Mikkem nie zgadzać, ale okazało się, że to Wy nie respektujecie prawa do wolności wypowiedzi. To w Wielkiej Brytanii uwięziono prawicowego dziennikarza Tommy’ego Robinsona, który relacjonował rozprawy sądowe w sprawie masowych gwałtów, jakich dopuścili się imigranci. Nie będę przedłużał mego przemówienia cytowaniem przykładów. Są one dostatecznie znane wszystkim, co się sprawą Polski w jakikolwiek sposób zajmowali, ale z chwilą kiedy po tylokrotnych debatach nad Polską słyszę żądania, by pozbyła się swej suwerenności, to muszę sobie postawić pytanie, o co właściwie chodzi. Czy o demokrację i praworządność, która w Polsce nie jest zagrożona? Czy o sprawy prestiżowe? Czy też o pozbawienie Polski resztek wolności, której Polska pozbawić się nie da?

  Michał Marusik, w imieniu grupy ENF. – Panie Przewodniczący! Ta debata, jak kilka poprzednich podobnych, bardzo niewiele mówi o stanie spraw w Polsce. Natomiast bardzo wymownie i wiele mówi o stanie Parlamentu Europejskiego i Unii Europejskiej. Unia nadal koncentruje się na odbieraniu państwom narodowym kolejnych atrybutów suwerenności. Polacy, zresztą jak wszystkie inne narody, nie muszą wcale mieć najlepszych rządów i najlepszych sądów. Chciałbym, żeby tak było, ale tak być nie musi. Muszą natomiast mieć gwarancję, że nikt im z zewnątrz nie będzie narzucał czegoś, co w demokratycznym głosowaniu odrzucili.

Jak dalece nierówne, jak dalece niesprawiedliwe jest traktowanie Polski pokazał niedawno przypadek krytykowania polskiego Trybunału Konstytucyjnego. Padło tu bardzo wiele krytyk. A przecież przez całe lata nikt nie podniósł, na przykład, sprawy funkcjonowania Trybunału Konstytucyjnego w Wielkiej Brytanii. A tam w ogóle nie ma Trybunału Konstytucyjnego i Wielka Brytania może funkcjonować wedle własnych upodobań, a Polakom się tego prawa nie przyznaje! Co więcej, Wielka Brytania nie ma w ogóle konstytucji i jakoś Unii Europejskiej to nie przeszkadza, i pozwala się Brytyjczykom funkcjonować według własnych upodobań. A Polakom się tego prawa nie przyznaje!

Polacy chcą mieć prawo decydowania o funkcjonowaniu własnej ojczyzny bez ingerencji z zewnątrz. I tego prawa własnego narodu bronię. Krytykowanie Polski w ten sposób, że wspiera się jedne partie przeciwko innym, jest niedopuszczalną i skandaliczną ingerencją w wewnętrzne sprawy Polski. Dlatego też Unia coraz częściej jest postrzegana jako „Unia Antyeuropejska”. Trzeba z tego wyciągnąć wnioski, bo to jest naprawdę nieszczęście. To jest droga w bardzo złym kierunku.

  El presidente. – Permítanme decirles que ha habido dos peticiones de palabra, una recientemente, una «tarjeta azul», y, por otra parte, una solicitud de «catch the eye», pero, al principio del debate, habíamos dicho que en este momento no se va a aplicar ni el procedimiento de solicitud incidental de uso de la palabra ni tampoco el de la «tarjeta azul». Lo digo para que sus señorías conozcan las razones por las cuales no se concede la palabra. Esto no conlleva debate alguno.

  David Coburn (EFDD). – Mr President, on a point of order: it is not a debate, sir, if people aren’t allowed to respond or speak. It’s a declaration. It’s a speaking to camera. And the problem, sir, is if the…

(Interruption shouted from the floor)

Madam, you don’t believe in democracy because you’re a socialist, madam. Socialists do not, by definition, believe in democracy.

(The President cut off the speaker)

  El presidente. – Señoría, siéntese, no, no tiene usted la palabra porque, además, no tiene la razón. Esta es una decisión que toma el Parlamento en su momento y usted no la va a quebrar, como podrá comprender. No va, ni mucho menos a imponer su minoría sobre las decisiones de la mayoría. Se acabó el debate. Continuamos.

  Dobromir Sośnierz (NI). – Panie Przewodniczący! Oczywiście, że Pan ma rację. Nie ma tu żadnej debaty, tylko seria wcześniej przygotowanych odczytów. Ale tu nie ma się co dziwić. Rządząca Unią Europejską lewica ma długą tradycję dyscyplinowania niepokornych narodów. Jak tylko wybory w jakimś kraju jej się nie podobają, jak tylko wyniki demokratycznych wyborów jej się nie podobają, to zawsze próbuje kopnąć w stolik i je podważać. Po prostu przegraliście w Polsce wybory i pogódźcie się z tym. Przestańcie się w końcu mazać, bo to, co tutaj robicie, jest żałosne.

Ale oczywiście nie tak się umawialiśmy przecież, prawda? Nie o taką demokrację walczyliśmy tutaj, żeby wygrywali nie ci, co mieli wygrać, tak? Więc umowa jest taka, że za każdym razem, kiedy jakieś państwo odchyli się od wyznaczonego z góry kursu, to pozostałe będą nim trzęsły, aż na ten kurs wróci. Bo ci, którzy teraz domagają się interwencji w Polsce, też się boją, że u siebie przegrają wybory, i oczekują, że wtedy wdzięczni koledzy z Platformy u nich będą destabilizować sytuację tak długo, aż wrócą do władzy. To jest układ wzajemnej adoracji, który w tej chwili wyżywa się na naszym kraju. Ja nie jestem zwolennikiem ani jednej partii, ani drugiej. Uważam, że to jeden kit dla nas, czy rządzi PiS, czy rządzi Platforma, ale nie pozwalam na taką ingerencję w sprawy mojego kraju.

  Frans Timmermans, (first Vice-President of the Commission). – Mr President, part of democracy is letting other people speak when they have the floor.

The Polish people decided to join the European Union. The Polish Government signed the Treaty on European Union, it was ratified by the Polish Parliament, elected by the Polish people, and that Treaty comes with rights and obligations.

(Applause)

One of the obligations in the Treaty on European Union, described in Article 2, is to respect the values of the European Union and fundamental rights. One of these elements is the rule of law, and the rule of law cannot exist if you do not have a separation of powers and an independent judiciary.

(Applause)

This is not an obligation that has been thrust from the outside on the Polish people and Polish nation. This is an obligation that the Polish nation went into with their eyes open after a popular vote – I think there was a referendum, if I’m not mistaken – and this obligation was taken upon the shoulders of the Polish people and Government and they execute that obligation. The fact of the matter is that the Commission is the guardian of the Treaties, and if we believe that there is a problem with Member States executing their obligations, we have to speak up. The world championships will start tomorrow – you cannot play a game of football without a referee to make sure that the rules are applied. If the referee is ignored or doesn’t apply the rules, you can no longer play football – the game will not happen – and that is the same with the European Union. We are a rule of law— and treaty-based organisation and we demand respect for the rule of law by all members of that organisation. That is not imposing – that is doing what was agreed and what was voted for, etc.

(Applause)

In that context, the European Commission absolutely does not dispute the right of the Polish Government to reform the judiciary, and there might be very good arguments to reform the judiciary if it is slow, for instance, or if it is not delivering the results people expect from it. But in reforming the judiciary, you still need to respect the independence of the judiciary. If you believe that through putting the judiciary under political control, you can make it a better judiciary, you are wrong and you are violating your own obligations under the EU Treaties, and that is the core element of our discussion with the Polish Government.

Let me be clear: we do not dispute the right of the Polish Government to reform its judiciary, but in doing so, it should not infringe upon the independence of the courts, upon the independence of the judiciary. I put before you today our very concrete concerns. I’ve been very specific – that is why it took me some time, and that is probably also why I made that mistake. But when we do this, we do this in good faith. We want to have this dialogue – that is why I am travelling on Monday to Warsaw. That is, in my opinion, very important because I hope we can find a solution. It is true what you have said, sir, that with the new prime minister, a new era started – because this prime minister is willing to at least talk to us and discuss with us and look for ways out. But where I do not agree with you, sir – this is not horse trading. We are not talking about ‘you give a bit here’ and then ‘you give a bit there’ – we’re talking about the independence of the judiciary and the rule of law, and the Commission is just trying to maintain standards and wants to help Poland avoid a systemic risk to the rule of law. That is our duty, I am bound to that duty, I will do my utmost, and – frankly – I have been trying for two and half years. You can’t fault the Commission for not trying to find a way out through dialogue. I’ve listened very carefully to Parliament today, I’ve taken careful note of your remarks, I will also inform the Prime Minister when I seen him on Monday of your remarks, and I hope we can then find a solution together, but if we cannot find a solution, the Commission will have to stand firm on these issues.

Once again, it is not an imposition from the outside – it’s just holding a Member State to the agreement they entered into in freedom and ratified in freedom in their Parliament. Pacta sunt servanda – this applies to all of us.

(Applause)

  Monika Panayotova, President-in-Office of the Council. – Mr President, let me assure you once again that the Presidency and the Council as a whole attach great importance to upholding the rule of law and the separation of powers. They are at the heart of our principles and values. We believe that the dialogue should continue and we very much hope for a positive outcome.

As I mentioned during my intervention, the issue will be on the agenda of the General Affairs Council on 26 June. I am not in a position to state more at this stage, because I speak as Presidency of the Council and therefore in the name of all its Member States. The Council will continue to follow this debate closely, and personally I can assure you that I paid particular attention to the views expressed here today during this debate.

  El presidente. – Se cierra el debate.

Declaraciones por escrito (artículo 162 del Reglamento)

  Anna Elżbieta Fotyga (ECR), na piśmie. – W dzisiejszych wypowiedziach parlamentarnych (Lewandowski, Verhofstadt) padały oskarżenia o rzekome związki Prawa i Sprawiedliwości z kremlowską Rosją. To kuriozalne. W pierwszym przypadku mamy do czynienia z byłym komisarzem UE, który aktywnie zaangażował się w 2011 r. w kampanię bliskiego mu obozu władzy w Polsce, w wielu aspektach blisko związanego z polityką Kremla. W pierwszych dniach rządów Platformy Obywatelskiej w 2007 r. nastąpił zwrot w polityce wobec Rosji, zniesienie uzasadnionego polskiego weta wobec umowy UE-Rosja, zawarcie niekorzystnej umowy z Gazpromem, dalsze pogłębienie relacji po katastrofie smoleńskiej prowadzące do zawarcia międzypaństwowej umowy z FSB, a także wizyta polskiej Państwowej Komisji Wyborczej w Moskwie w maju 2013 r. na konsultacje z rosyjską komisją wyborczą.

G. Verhofstadt ma swoją osobną historię współpracy z Kremlem, do której w pełni odniosę się w innym czasie. Chcę jednak stwierdzić wyraźnie, odpowiadając obydwu Panom: Moje poglądy na działania Kremla są znane, nie meandrują, jak w przypadku obydwu Panów. Jestem ujęta na czarnej liście Putina. Jestem współpracownicą obrażanego przez Lewandowskiego śp. prezydenta Lecha Kaczyńskiego i prezesa Jarosława Kaczyńskiego, w którego rządzie byłam ministrem. Nie życzę sobie obrażania ze strony osób, które powinny milczeć, wstydząc się swojego stosunku do Rosji z przeszłości. W tym kontekście anons Timmermansa o wyjeździe do Moskwy brzmi szczególnie ironicznie.

  Benedek Jávor (Verts/ALE), írásban. – Az Európai Bizottság és az Unió demokratikus kormányzatai számára világossá kellett váljon: az “orbáni minta” fertőző. Ez nemcsak a hatalom visszaélésszerű használatában, és az antidemokratikus reformokban mutatkozik meg, hanem a kommunikáció szintjén is. Lengyelországban a populista Jog és Igazságosság Párt hatalomra kerülésekor jogi adminisztratív eszközökkel vette át a hatalmat az Alkotmánybíróság fölött. Meglépték ezt alkotmányozó többség híján is. Ez volt a kulcs további reformjaik sikerére. Majd elkezdték szisztematikusan átvenni a hatalmat a médiában. 2017-ben pedig bírák nyugdíjazásával és egyéb jogi eszközökkel elkezdték az igazságszolgáltatás feletti hatalmat átvenni. Ne felejtsük el, hogy Magyarországon pont ilyen módszerekkel távolították el Baka Andrást a Legfelső Bíróság éléről, minden következmény nélkül.

Az első uniós hetes cikkely szerinti eljárás megindítása kicsit megtorpantotta a lengyel kormányt, de alapvetően nem tántorította el őket: Orbán mintáját követve kommunikációs trükkökkel és néhány álmódosítással próbálják az időt húzni. Ez azonban mind szemfényvesztés. Mialatt az EU a módosításokat emésztgeti és tárgyal a kormánnyal, addig egy sor új bírót választanak meg és rúgnak ki. Az Európai Bizottságnak, és a demokratikusan működő kormányoknak rá kell ébredniük, hogy a jogállamiság fokozatos csorbítási kísérletei és a tétlenség együtt halálos kombináció a demokratikus értékekre, s a Bizottságnak mielőbb Bírósághoz kell fordulnia és kérnie a lengyel intézkedések felfüggesztését, mielőtt jóvátehetetlen dolog történik.

  Kati Piri (S&D), schriftelijk. – Ondanks het besluit van de Europese Commissie om artikel 7 in werking te laten treden tegen Polen, is de situatie met betrekking tot de rechtsstaat nog altijd zeer zorgwekkend. Als het namelijk aan de Poolse regering ligt, gaat in juli een wet van kracht waardoor tientallen rechters van het hooggerechtshof zomaar vervangen kunnen worden. Er is daarom niet veel tijd meer om te praten. De Europese Commissie en de Europese regeringen moeten nu daadkracht tonen om te voorkomen dat dergelijke ondemocratische maatregelen genomen worden door een lidstaat van de EU.

De Europese Commissie moet er geen politiek steekspel van maken, maar moet het bij de feiten laten en juridisch ingrijpen door middel van inbreukprocedures voor het Europees Hof van Justitie. Hoe dan ook, alle middelen moeten worden ingezet om het massaontslag aan het Pools hooggerechtshof te stoppen, aangezien het zeer moeilijk zal zijn om deze maatregel terug te draaien in de toekomst.

De justitiële systemen in Europa zijn zozeer met elkaar verbonden dat één zwakke schakel het hele systeem kan doen wankelen. Daarom is het niet alleen in het belang van de Polen dat deze maatregelen worden tegengehouden, maar van alle Europeanen die moeten kunnen vertrouwen op een eerlijk justitieapparaat.

PRESIDENZA DELL'ON. ANTONIO TAJANI
Presidente