Przyszłość produkcji bananów w państwach AKP
8.2.2017
Pytanie wymagające odpowiedzi pisemnej E-000884-17
do Komisji
art. 130 Regulaminu
Nirj Deva (ECR) , Louis-Joseph Manscour (S&D) , Eric Andrieu (S&D) , Cécile Kashetu Kyenge (S&D) , Jude Kirton-Darling (S&D) , Bogdan Brunon Wenta (PPE) , Marielle de Sarnez (ALDE) , Louis Michel (ALDE) , Maurice Ponga (PPE) , Maria Arena (S&D)
W kontekście wygaśnięcia w 2020 r. umowy z Kotonu ważą się obecnie losy rozwoju państw AKP w przyszłości.
Producenci bananów z AKP odgrywają ważną rolę w bardziej skutecznym pokonywaniu globalnych, wspólnych wyzwań, przed którymi stoją UE i państwa AKP w dziedzinach handlu, rozwoju gospodarczego, migracji i zrównoważonego rolnictwa, i z tego względu wymagają wsparcia UE w ochronie konkurencyjności ich produkcji.
Obserwujemy jednak, że od 2010 r. UE przyznaje w ramach dwustronnych umów handlowych państwom Ameryki Łacińskiej będącym eksporterami bananów korzystne opłaty wyładunkowe w wysokości 75 EUR za tonę do 2020 r. ze szkodą dla regionu AKP.
To przyspieszone tempo ograniczania preferencji, sprzeczne z duchem porozumienia genewskiego z 2009 r., określającego wysokość opłat wyładunkowych na 114 EUR za tonę, stwarza bezpośrednie, istotne zagrożenie dla konkurencyjności sektora bananów w państwach AKP.
Mając na uwadze, że zrównoważona produkcja bananów w państwach AKP ma zasadnicze znaczenie dla radzenia sobie z wyzwaniami wspomnianymi powyżej, czy Komisja mogłaby:
- 1.Wyjaśnić swoje stanowisko dotyczące dalszego ograniczania minimalnego poziomu stawki taryfy na banany poniżej wartości 75 EUR/tonę mającej zastosowanie do państw trzecich?
- 2.Zobowiązać się do uruchomienia, jeśli okaże się to konieczne, mechanizmu stabilizacyjnego dotyczącego bananów związanego z umowami handlowymi podpisanymi z państwami Ameryki Łacińskiej?