WSPÓLNY PROJEKT REZOLUCJI w sprawie Malezji
16.12.2015 - (2015/3018(RSP))
zastępujący tym samym projekty rezolucji złożone przez następujące grupy:
EFDD (B8‑1412/2015)
ECR (B8‑1413/2015)
Verts/ALE (B8‑1415/2015)
ALDE (B8‑1416/2015)
PPE (B8‑1418/2015)
S&D (B8‑1422/2015)
Cristian Dan Preda, Elmar Brok, Jeroen Lenaers, Davor Ivo Stier, Bogdan Brunon Wenta, Brian Hayes, Roberta Metsola, Patricija Šulin, Lorenzo Cesa, Jarosław Wałęsa, Claude Rolin, József Nagy, Eduard Kukan, Andrey Kovatchev, Luděk Niedermayer, Jaromír Štětina, Ivan Štefanec, Milan Zver, Tomáš Zdechovský, Giovanni La Via, Ildikó Gáll-Pelcz, Csaba Sógor, Pavel Svoboda, Agnieszka Kozłowska-Rajewicz, Tunne Kelam, Marijana Petir, Andrej Plenković, Dubravka Šuica, Lefteris Christoforou, Adam Szejnfeld, Seán Kelly, Francesc Gambús, Lara Comi, Therese Comodini Cachia, Romana Tomc, David McAllister, Anna Záborská, Stanislav Polčák, Thomas Mann, Ivana Maletić w imieniu grupy PPE
Neena Gill, Richard Howitt, Pier Antonio Panzeri, Josef Weidenholzer, Knut Fleckenstein, Victor Boştinaru, Nikos Androulakis, Zigmantas Balčytis, Hugues Bayet, Brando Benifei, Goffredo Maria Bettini, José Blanco López, Vilija Blinkevičiūtė, Biljana Borzan, Nicola Caputo, Andrea Cozzolino, Andi Cristea, Miriam Dalli, Isabella De Monte, Monika Flašíková Beňová, Enrico Gasbarra, Elena Gentile, Michela Giuffrida, Viorica Dăncilă, Cătălin Sorin Ivan, Liisa Jaakonsaari, Afzal Khan, Jeppe Kofod, Kashetu Kyenge, Sorin Moisă, Victor Negrescu, Demetris Papadakis, Tonino Picula, Miroslav Poche, Liliana Rodrigues, Daciana Octavia Sârbu, Monika Smolková, Tibor Szanyi, Marlene Mizzi, Claudia Tapardel, Marc Tarabella, Elena Valenciano, István Ujhelyi, Julie Ward, Carlos Zorrinho w imieniu grupy S&D
Charles Tannock, Mark Demesmaeker, Angel Dzhambazki, Raffaele Fitto w imieniu grupy ECR
Cecilia Wikström, Ivo Vajgl, Ramon Tremosa i Balcells, Pavel Telička, Maite Pagazaurtundúa Ruiz, Marielle de Sarnez, Juan Carlos Girauta Vidal, Izaskun Bilbao Barandica, Beatriz Becerra Basterrechea, Petras Auštrevičius, Marietje Schaake, Dita Charanzová, Gérard Deprez, Martina Dlabajová, José Inácio Faria, Nathalie Griesbeck, Antanas Guoga, Marian Harkin, Ivan Jakovčić, Petr Ježek, Kaja Kallas, Louis Michel, Javier Nart, Urmas Paet, Frédérique Ries, Robert Rochefort, Johannes Cornelis van Baalen, Hilde Vautmans, Paavo Väyrynen, Jozo Radoš, Valentinas Mazuronis w imieniu grupy ALDE
Barbara Lochbihler, Jean Lambert, Bodil Valero, Heidi Hautala, Ernest Urtasun, Igor Šoltes, Davor Škrlec, Alyn Smith w imieniu grupy Verte/ALE
Fabio Massimo Castaldo, Ignazio Corrao, Marco Zanni w imieniu grupy EFDD
Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie Malezji
Parlament Europejski,
– uwzględniając swoje poprzednie rezolucje w sprawie Malezji,
– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 15 stycznia 2014 r. w sprawie przyszłości stosunków UE-ASEAN[1],
– uwzględniając oświadczenie rzecznika Europejskiej Służby Działań Zewnętrznych (ESDZ) z dnia 15 kwietnia 2015 r. w sprawie przyjętej niedawno w Malezji zmiany ustawy o podburzaniu,
– uwzględniając oświadczenie rzecznika ESDZ z dnia 17 marca 2015 r. w sprawie aresztowania malezyjskiej parlamentarzystki opozycyjnej Nurul Izzah,
– uwzględniając oświadczenie rzecznika ESDZ z dnia 10 lutego 2015 r. w sprawie skazania malezyjskiego polityka opozycji Anwara Ibrahima,
– uwzględniając strategiczne ramy UE dotyczące praw człowieka i demokracji,
– uwzględniając oświadczenie Wysokiego Komisarza Narodów Zjednoczonych ds. Praw Człowieka z dnia 9 kwietnia 2015 r. w sprawie projektu ustawy antyterrorystycznej i ustawy o podburzaniu,
– uwzględniając wspólny komunikat prasowy ESDZ w sprawie dialogu politycznego UE-ASEAN na temat praw człowieka z dnia 23 października 2015 r.,
– uwzględniając Wytyczne Unii Europejskiej w sprawie obrońców praw człowieka,
– uwzględniając sesję dotyczącą powszechnego okresowego przeglądu praw człowieka ONZ w październiku 2013 r.,
– uwzględniając sprawozdanie specjalnego sprawozdawcy ds. handlu ludźmi z czerwca 2015 r.,
– uwzględniając drugi powszechny okresowy przegląd praw człowieka w Malezji przed Radą Praw Człowieka ONZ i wynikające z niego zalecenia, który odbył się w październiku 2013 r.,
– uwzględniając Powszechną deklarację praw człowieka z 1948 r.,
– uwzględniając deklarację Narodów Zjednoczonych w sprawie obrońców praw człowieka z 1998 r.,
– uwzględniając Międzynarodowy pakt praw obywatelskich i politycznych z 1966 r.,
– uwzględniając konwencję ONZ w sprawie zakazu stosowania tortur oraz innego okrutnego, nieludzkiego lub poniżającego traktowania albo karania z 1984 r.,
– uwzględniając deklarację Stowarzyszenia Narodów Azji Południowo-Wschodniej w sprawie praw człowieka,
– uwzględniając art. 135 ust. 5 i art. 123 ust. 4 Regulaminu,
A. mając na uwadze, że UE postrzega Malezję jako kluczowego partnera politycznego i gospodarczego w Azji Południowo-Wschodniej; mając na uwadze, że UE i Malezja prowadzą negocjacje w sprawie umowy o partnerstwie i współpracy oraz umowy o wolnym handlu;
B. mając na uwadze, że przestrzeń dla debaty publicznej i wolności słowa w Malezji szybko się kurczy, ponieważ rząd stosuje niejasno sformułowane przepisy prawa karnego, by uciszyć krytyków i stłumić niezadowolenie społeczne oraz pokojowe wyrażanie poglądów, w tym debaty w kwestiach będących przedmiotem zainteresowania publicznego; mając na uwadze, że do przepisów tych zaliczają się między innymi ustawy o podburzaniu, prasie drukowanej i publikacjach, komunikacji i multimediach, a także o pokojowych zgromadzeniach;
C. mając na uwadze, że w dniu 3 grudnia 2015 r. parlament malezyjski większością głosów uchwalił ustawę o Radzie Bezpieczeństwa Narodowego; mając na uwadze, że ustawa ta przyznaje Radzie Bezpieczeństwa Narodowego, na czele której stoi premier, szerokie uprawnienia do ogłaszania stanu wyjątkowego na danym obszarze uznanym za stanowiący zagrożenie, a także zapewnia szerokie uprawnienia do aresztowania, przeszukiwania i zatrzymywania bez nakazu;
D. mając na uwadze, że tylko na mocy ustawy o podburzaniu od początku 2014 r. przesłuchano lub oskarżono co najmniej 78 osób;
E. mając na uwadze, że w lutym 2015 r. – w następstwie politycznie umotywowanych oskarżeń, które doprowadziły do procesu w którym nie przestrzegano międzynarodowych standardów sprawiedliwego procesu – były przywódca opozycji Anwar Ibrahim został skazany pod zarzutem dopuszczenia się sodomii; mając na uwadze, że odmówiono mu odpowiedniej opieki medycznej;
F. mając na uwadze, że osoby LGBTI w Malezji są uznawane za przestępców na mocy krajowej ustawy o przeciwdziałaniu sodomii i regionalnych przepisów zakazujących transwestytyzmu oraz że narażone są na polityczne nawoływanie do nienawiści, arbitralne aresztowania, przemoc fizyczną i seksualną, więzienie, a także inne nadużycia;
G. mając na uwadze, że na mocy ustawy o podburzaniu rysownik Zulkiflee Anwar Ulhaque (Zunar) został oskarżony w związku z krytycznymi dla rządu wpisami na Twitterze dotyczącymi skazania Anwara Ibrahima; mając na uwadze, że podobne zarzuty postawiono także blogerowi Khalidowi Ismathowi i wykładowcy Azmiemu Sharomowi;
H. mając na uwadze, że malezyjska Komisja Antykorupcyjna przesłuchała premiera w związku z podejrzeniami o korupcję po tym, jak wykryto, że na jego koncie bankowym znajduje się ponad 600 mln euro z nieznanego źródła i o nieznanym przeznaczeniu, a także w związku z odrębnymi podejrzeniami, że w transakcjach, w których udział brała założona przez premiera państwowa firma 1Malaysia Development Berhad, sprzeniewierzono setki milionów euro;
I. mając na uwadze, że na mocy ustawy o prasie drukowanej i publikacjach na środki masowego przekazu i wydawnictwa nakładane są restrykcje ze względu na ujawnienie powyższych podejrzeń; mając na uwadze, że prawnik Matthias Chang i polityk Khairuddin Abu Hassan zostali aresztowani za prowadzone przez nich dochodzenia w sprawie tych podejrzeń;
J. mając na uwadze, że podczas wizyty w Malezji w dniach 5–6 sierpnia 2015 r. wysoka przedstawiciel wyraziła obawy związane z nadużywaniem przepisów prawa karnego;
K. mając na uwadze, że zgodnie z ONZ i organizacjami pozarządowymi malezyjska policja coraz częściej stosuje tortury, nocne aresztowania, nieuzasadnione tymczasowe zatrzymania oraz ściganie wybranych osób;
L. mając na uwadze, że Malezja nadal stosuje karę śmierci, na której wykonanie obecnie oczekuje prawie 1000 więźniów;
M. mając na uwadze, że Malezja jest członkiem Rady Bezpieczeństwa ONZ i obecnie przewodniczy w stowarzyszeniu ASEAN oraz że w Kuala Lumpur w dniach 18–22 listopada 2015 r. odbył się 27. szczyt ASEAN;
1. potwierdza silne zaangażowanie UE na rzecz ludności Malezji, z którą łączą ją silne wieloletnie więzy polityczne, gospodarcze i kulturalne;
2. ubolewa nad pogorszeniem się sytuacji w dziedzinie praw człowieka w Malezji, a w szczególności nad atakami na działaczy społeczeństwa obywatelskiego, nauczycieli akademickich, środki przekazu i działaczy politycznych; wyraża zaniepokojenie gwałtownym wzrostem liczby osób, którym postanowiono zarzuty lub którym grozi areszt na mocy ustawy o podburzaniu;
3. jest szczególnie zaniepokojony przyjęciem projektu ustawy o Radzie Bezpieczeństwa Narodowego i wzywa do wycofania tego projektu; wzywa rząd, aby zachował właściwą równowagę między koniecznością ochrony bezpieczeństwa narodowego oraz praw obywatelskich i politycznych;
4. wzywa rząd Malezji do natychmiastowego uwolnienia wszystkich więźniów politycznych, w tym byłego przywódcy opozycji Anwara Ibrahima, do udzielenia im odpowiedniej opieki medycznej oraz do wycofania zarzutów umotywowanych politycznie, w tym zarzutów wobec rysownika Zulkiflee`a Anwara Haque`a (Zunarem), blogera Khalida Ismatha, nauczyciela akademickiego Azmiego Sharoma, dysydentów politycznych Khairuddina Abu Hassana i Matthiasa Changa oraz wobec działaczek na rzecz praw człowiek Leny Hendry i Marii Chin Abdullah;
5. wzywa władze malezyjskie do uchylenia ustawy o podburzaniu oraz do dostosowania całego ustawodawstwa, w tym ustawy o zapobieganiu terroryzmowi, ustawy o prasie drukowanej i publikacjach , ustawy o komunikacji i multimediach, a także ustawy o pokojowych zgromadzeniach, oraz innych odpowiednich przepisów kodeksu karnego do międzynarodowych standardów dotyczących wolności słowa i zgromadzeń oraz ochrony praw człowieka; wzywa władze Malezji do ułatwienia organizowania pokojowych zgromadzeń oraz do zagwarantowania wszystkim ich uczestnikom w całym kraju bezpieczeństwa i wolności słowa;
6. wzywa do powołania, zgodnie z zaleceniem Komisji Śledczej ds. Policji z 2005 r., niezależnej komisji ds. skarg dotyczących policji i jej niewłaściwego postępowania, która badałaby zarzuty o stosowanie tortur i spowodowanie śmierci w czasie aresztu;
7. podkreśla, jak duże znaczenie mają niezależne i transparentne śledztwa lub dochodzenia w sprawie zarzutów łapownictwa oraz pełna współpraca z prowadzącymi śledztwo lub dochodzenie; wzywa rząd Malezji, aby zaprzestał wywierania presji na malezyjską Komisję Antykorupcyjną i malezyjskie środki przekazu;
8. głęboko ubolewa nad faktem, że zwolennicy supremacji jednej grupy nad innymi przybierają na sile, co przyczynia się do narastania napięć na tle etnicznym;
9. wzywa rząd Malezji do nawiązania dialogu z partiami opozycji i działaczami społeczeństwa obywatelskiego;
10. wzywa rząd Malezji do ratyfikowania głównych międzynarodowych konwencji w dziedzinie praw człowieka, w tym Międzynarodowego paktu praw obywatelskich i politycznych (ICCPR), Międzynarodowego Paktu Praw Gospodarczych, Społecznych i Kulturalnych (ICESCR), Konwencji w sprawie zakazu stosowania tortur oraz innego okrutnego, nieludzkiego lub poniżającego traktowania albo karania (CAT), Międzynarodowej konwencji w sprawie likwidacji wszelkich form dyskryminacji rasowej (ICERD), konwencji Międzynarodowej Organizacji Pracy nr 169, Rzymskiego Statutu Międzynarodowego Trybunału Karnego oraz konwencji dotyczącej statusu uchodźców oraz fakultatywnego protokołu do tej konwencji;
11. wzywa rząd Malezji do wystosowania stałego zaproszenia w ramach wszystkich specjalnych procedur ONZ, aby specjalni sprawozdawcy mogli się udać do Malezji bez konieczności ubiegania się o zaproszenie;
12. przypomina, że kara śmierci jest okrutnym, nieludzkim i poniżającym traktowaniem oraz wzywa Malezję do ogłoszenia moratorium jako pierwszego kroku do zniesienia kary śmierci za wszystkie przestępstwa, a także do zamienienia wszystkich kar śmierci na kary pozbawienia wolności;
13. wzywa UE i jej państwa członkowskie, aby koordynowały politykę wobec Malezji zgodnie ze strategicznymi ramami UE dotyczącymi praw człowieka i demokracji, aby wszystkimi sposobami wspierać reformy w ww. dziedzinach, które budzą zaniepokojenie, w tym również w kontekście Rady Bezpieczeństwa ONZ, której Malezja jest niestałym członkiem w latach 2015–2016;
14. wzywa delegaturę UE w Malezji do nasilenia starań mających na celu finansowanie projektów w dziedzinie wolności słowa i reform represyjnych przepisów oraz do wykorzystania wszystkich odpowiednich narzędzi, w tym Europejskiego Instrumentu na rzecz Wspierania Demokracji i Praw Człowieka, aby chronić obrońców praw człowieka; domaga się wycofania ustawy zakazującej sodomii oraz wzywa ESDZ, aby zgodnie z wytycznymi UE w sprawie ochrony i promowania praw osób LGBTI nasiliła prace nad prawami osób LGBTI, które są w Malezji ofiarami przemocy i prześladowań, oraz aby skupiła szczególną uwagę na zalegalizowaniu homoseksualizmu i transpłciowości;
15. podkreśla znaczenie dialogu politycznego UE-ASEAN na temat praw człowieka jako przydatnego narzędzia wymiany dobrych wzorców i promowania inicjatyw budowania zdolności;
16. wzywa Komisję do zadbania o należyte uwzględnienie obaw dotyczących praw człowieka podczas przyszłych negocjacji nad umową o wolnym handlu oraz umową o partnerstwie i współpracy między UE a Malezją;
17. zobowiązuje przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, wiceprzewodniczącej Komisji/wysokiej przedstawiciel Unii ds. zagranicznych i polityki bezpieczeństwa, parlamentom i rządom państw członkowskich, parlamentowi i rządowi Malezji, Wysokiemu Komisarzowi ONZ ds. Praw Człowieka oraz rządom państw członkowskich ASEAN-u.
- [1] Teksty przyjęte, P7_TA(2014)0022.