Wspólny projekt rezolucji - RC-B8-0045/2018Wspólny projekt rezolucji
RC-B8-0045/2018

WSPÓLNY PROJEKT REZOLUCJI w sprawie Nigerii

17.1.2018 - (2018/2513(RSP))

złożony zgodnie z art. 135 ust. 5 i art. 123 ust. 4 Regulaminu
zastępujący tym samym projekty rezolucji złożone przez następujące grupy:
PPE (B8-0045/2018)
ECR (B8-0049/2018)
S&D (B8-0050/2018)
Verts/ALE (B8-0051/2018)
ALDE (B8-0053/2018)

Cristian Dan Preda, Tunne Kelam, Andrzej Grzyb, David McAllister, Sandra Kalniete, Tomáš Zdechovský, Pavel Svoboda, Ivan Štefanec, Elisabetta Gardini, Jaromír Štětina, Krzysztof Hetman, Claude Rolin, Michaela Šojdrová, Dubravka Šuica, Brian Hayes, Thomas Mann, Laima Liucija Andrikienė, Eduard Kukan, Romana Tomc, Patricija Šulin, Agnieszka Kozłowska-Rajewicz, Francis Zammit Dimech, Bogdan Brunon Wenta, Adam Szejnfeld, Roberta Metsola, Milan Zver, Eva Maydell, Csaba Sógor, Ivana Maletić, Giovanni La Via, Joachim Zeller, Lars Adaktusson, Andrey Kovatchev, Marijana Petir, Deirdre Clune, Ramona Nicole Mănescu, Jiří Pospíšil, László Tőkés, Elżbieta Katarzyna Łukacijewska, Manolis Kefalogiannis, José Ignacio Salafranca Sánchez-Neyra, Stanislav Polčák w imieniu grupy PPE
Elena Valenciano, Soraya Post, Cécile Kashetu Kyenge w imieniu grupy S&D
Charles Tannock, Karol Karski, Ruža Tomašić, Valdemar Tomaševski, Notis Marias, Monica Macovei, Anna Elżbieta Fotyga, Jana Žitňanská, Branislav Škripek w imieniu grupy ECR
Catherine Bearder, Nedzhmi Ali, Beatriz Becerra Basterrechea, Izaskun Bilbao Barandica, Dita Charanzová, Gérard Deprez, Martina Dlabajová, Nathalie Griesbeck, Marian Harkin, Filiz Hyusmenova, Ivan Jakovčić, Petr Ježek, Ilhan Kyuchyuk, Patricia Lalonde, Louis Michel, Javier Nart, Norica Nicolai, Urmas Paet, Jozo Radoš, Frédérique Ries, Marietje Schaake, Jasenko Selimovic, Pavel Telička, Ramon Tremosa i Balcells, Ivo Vajgl, Johannes Cornelis van Baalen, Hilde Vautmans, Cecilia Wikström, Valentinas Mazuronis, Robert Rochefort w imieniu grupy ALDE
Judith Sargentini, Maria Heubuch, Heidi Hautala, Jean Lambert, Michèle Rivasi, Bart Staes, Ernest Urtasun, Barbara Lochbihler, Jordi Solé, Davor Škrlec, Bodil Valero, Igor Šoltes, Bronis Ropė, Michel Reimon w imieniu grupy Verts/ALE
Fabio Massimo Castaldo, Ignazio Corrao, Piernicola Pedicini, Isabella Adinolfi, Rolandas Paksas


Procedura : 2018/2513(RSP)
Przebieg prac nad dokumentem podczas sesji
Dokument w ramach procedury :  
RC-B8-0045/2018
Teksty złożone :
RC-B8-0045/2018
Głosowanie :
Teksty przyjęte :

Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie Nigerii

(2018/2513(RSP))

Parlament Europejski,

–  uwzględniając swoje wcześniejsze rezolucje w sprawie Nigerii,

–  uwzględniając Afrykańską kartę praw człowieka i ludów z 1981 r., ratyfikowaną przez Nigerię w dniu 22 czerwca 1983 r.,

–  uwzględniając Konstytucję Federalnej Republiki Nigerii, a w szczególności zapisy dotyczące ochrony wolności wyznania zawarte w rozdziale IV – Prawo do wolności myśli, sumienia i religii,

–  uwzględniając konkluzje Rady z dnia 12 maja 2014 r. w sprawie uprowadzeń w Nigerii oraz z dnia 9 lutego 2015 r. w sprawie wyborów w Nigerii,

–  uwzględniając wystąpienie prezydenta Muhammadu Buhariego przed Parlamentem Europejskim w dniu 3 lutego 2016 r.,

–  uwzględniając decyzję o umieszczeniu Boko Haram na unijnej liście organizacji uznawanych za terrorystyczne na mocy rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 583/2014 z dnia 28 maja 2014 r. zmieniającego po raz 214. rozporządzenie Rady (WE) nr 881/2002 wprowadzające niektóre szczególne środki ograniczające skierowane przeciwko niektórym osobom i podmiotom związanym z siecią Al-Kaida, które weszło w życie dnia 29 maja 2014 r.,

–  uwzględniając oświadczenie wiceprzewodniczącej Komisji / wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa Federiki Mogherini z dnia 7 maja 2017 r. w sprawie uwolnienia dziewcząt porwanych przez Boko Haram w Nigerii,

–  uwzględniając deklarację ONZ z 1981 r. w sprawie likwidacji wszelkich form nietolerancji i dyskryminacji ze względu na wyznanie lub przekonania,

–  uwzględniając Międzynarodowy Pakt Praw Obywatelskich i Politycznych z 1966 r. ratyfikowany przez Nigerię w dniu 29 października 1993 r.,

–  uwzględniając Konwencję ONZ o prawach dziecka z 1989 r. ratyfikowaną przez Nigerię w kwietniu 1991 r.,

–  uwzględniając drugi przegląd umowy z Kotonu ratyfikowany przez Nigerię w dniu 27 września 2010 r.,

–  uwzględniając Powszechną deklarację praw człowieka z 1948 r.,

–  uwzględniając przyznanie w 2005 r. Nagrody PE im. Sacharowa za wolność myśli obrończyni praw człowieka Hauwie Ibrahim,

–  uwzględniając wynik nigeryjskich wyborów prezydenckich, które odbyły się w marcu 2015 r.,

–  uwzględniając art. 135 ust. 5 i art. 123 ust. 4 Regulaminu,

A.  mając na uwadze, że według szacunków ONZ Nigeria – najbardziej zaludniony i kulturowo zróżnicowany kraj w Afryce (liczba ludności w Nigerii wzrosła z 33 mln w 1950 r. do około 190 mln obecnie) – do 2050 r. ma zająć trzecie miejsce na świecie (za Chinami i Indiami) pod względem zaludnienia;

B.  mając na uwadze, że Nigeria ma największą w całej Afryce społeczność chrześcijańską;

C.  mając na uwadze, że Nigeria ma niemal równy odsetek ludności muzułmańskiej i chrześcijańskiej;

D.  mając na uwadze, że zgodnie z szacunkami w północnej Nigerii mieszka 30 mln chrześcijan, którzy stanowią największą mniejszość religijną w regionie zamieszkałym głównie przez ludność muzułmańską;

E.  mając na uwadze, że Biuro Organizacji Narodów Zjednoczonych ds. Koordynacji Pomocy Humanitarnej (OCHA) poinformowało w listopadzie 2017 r., że w północno-wschodniej Nigerii 8,5 mln osób potrzebuje pomocy ratującej życie oraz że w 2017 r. pomoc humanitarną otrzymało 6,9 mln osób;

F.  mając na uwadze, że region środkowej Nigerii, tzw. Middle Belt, od lat jest terenem politycznych i gospodarczych napięć pomiędzy różnymi grupami etnicznymi i wyznaniowymi, a niedawne wybuchy przemocy są podsycane przez rywalizację o władzę i dostęp do gruntów między społecznością pasterską a rolniczą;

G.  mając na uwadze, że pokój i stabilność w północnej Nigerii są zagrożone w wyniku mających miejsce od 2009 r. ciągłych zamachów, zabójstw i porwań dokonywanych przez ugrupowanie islamistyczne Boko Haram;

H.  mając na uwadze, że od momentu rozpoczęcia ataków przez Boko Haram ponad 20 000 osób poniosło śmierć, a ponad 2 mln osób zostało przesiedlonych, w tym do krajów sąsiadujących;

I.  mając na uwadze, że w kwietniu 2014 r. Boko Haram porwało 276 dziewcząt ze szkoły w Chibok w północnej Nigerii i choć niektóre z nich wróciły do swoich rodzin, jednak wiele dziewcząt wciąż jest przetrzymywanych w niewiadomym miejscu;

J.  mając na uwadze, że kobiety i dziewczęta stają się niewolnicami, padają ofiarami gwałtu, radykalizacji i są zmuszane do „małżeństw” przez Boko Haram; mając na uwadze, że wiele dziewcząt, którym udało się przeżyć te straszne doświadczenia, jest obecnie w ciąży ze swoimi gwałcicielami;

K.  mając na uwadze, że również służby bezpieczeństwa zostały oskarżone o przerywanie pokojowych protestów i spotkań, w niektórych przypadkach z zastosowaniem przemocy i z nadmiernym użyciem siły;

L.  mając na uwadze, że w ostatnim roku doszło do licznych porwań duchownych oraz zakonnic, w tym sześciu sióstr z zakonu Eucharystyczne Serce Jezusa, które zostały uprowadzone w dniu 13 listopada 2017 r. w Iguoriakhi oraz zostały niedawno uwolnione;

M.  mając na uwadze, że w ataku na wiernych wracających z porannej noworocznej mszy w Omoku śmierć poniosło ponad 14 osób, a wiele innych zostało rannych; mając na uwadze, że ostatnio rośnie liczba zabitych chrześcijan i muzułmanów, co zwraca uwagę na niepokojącą sytuację, jeśli chodzi o oba wyznania w tym kraju;

N.  mając na uwadze, że w ciągu ostatnich 10 lat w Nigerii wzrosła liczba konfliktów pomiędzy ludnością pasterską a rolniczą, a ponadto konflikty te rozprzestrzeniły się i nasiliły, i stanowią obecnie zagrożenie dla przyszłości narodu; mając na uwadze, że tysiące osób zostało zabitych, społeczności zostały zniszczone, a ogromna liczba rolników i pasterzy straciła życie i mienie w wyniku eskalacji zabójstw i destrukcji, które niszczą nie tylko źródła utrzymania, lecz także zagrażają spójności krajowej;

O.  mając na uwadze, że w perspektywie długoterminowej pasterstwo jest zagrożone w wyniku wzrostu liczby ludności, ekspansji rolnictwa oraz utraty pastwisk i szlaków migracji bydła; mając jednocześnie na uwadze, że pasterstwo nie może zniknąć ani zostać zabronione, ponieważ istnieją silne kulturowe, polityczne i gospodarcze przyczyny jego istnienia;

P.  mając na uwadze, że Międzynarodowy Trybunał Karny (MTK) orzekł, że istnieją uzasadnione powody, by sądzić, że organizacja Boko Haram w Nigerii popełniła przestępstwa przeciwko ludzkości zgodnie z art. 7 statutu rzymskiego, w tym morderstwa i prześladowania;

Q.  mając na uwadze, że Nigeria ma złożony system prawny, który łączy prawo common law, zwyczajowe i religijne oraz kilka szczebli administracji rządowej, co stwarza trudne warunki dla właściwego egzekwowania praw człowieka;

R.  mając na uwadze, że odpowiedzialność, sprawiedliwość, praworządność i walka z bezkarnością to zasadnicze elementy stanowiące podstawę wysiłków na rzecz pokoju, rozwiązywania konfliktów, pojednania i odbudowy;

S.  mając na uwadze, że w Nigerii obowiązuje kara śmierci; mając na uwadze, że w 2016 r. w Nigerii skazano na śmierć 527 osób, tj. trzykrotnie więcej niż w 2015 r.; mając na uwadze, że od 2006 r. faktycznie obowiązuje moratorium na wykonywanie kary śmierci, przy czym zostało ono złamane w 2013 i 2016 r.;

T.  mając na uwadze, że Niezależna Państwowa Komisja Wyborcza Nigerii ogłosiła, że wybory prezydenckie i wybory do zgromadzenia narodowego odbędą się w dniu 16 lutego 2019 r.;

U.  mając na uwadze, że organizacja Transparency International uplasowała Nigerię na 136. miejscu (na 175 krajów) w rankingu postrzegania korupcji za 2016 r.;

V.  mając na uwadze, że zgodnie z art. 8 umowy z Kotonu UE prowadzi regularny dialog polityczny z Nigerią w kwestiach związanych z prawami człowieka i zasadami demokracji, w tym na temat dyskryminacji na tle etnicznym, religijnym i rasowym;

1.  jest głęboko zaniepokojony nasilającymi się konfliktami między grupami etnicznymi pasterzy i rolników w regionie Middle Belt, które jeszcze bardziej pogłębiły istniejące już w Nigerii problemy w zakresie bezpieczeństwa, i ubolewa nad brakiem rzeczywistych postępów w rozwiązaniu tych kwestii;

2.  zdecydowanie potępia wzrost przemocy wobec chrześcijan i muzułmanów w Nigerii, w tym prześladowania wobec instytucji religijnych i wiernych, czego przykładem są niedawne ataki w wioskach w stanie Plateau, w których zginęło przynajmniej 48 chrześcijan, i zamach bombowy na meczet w Mubi w północno-wschodniej części Nigerii, w którym zginęło co najmniej 50 osób; wzywa prezydenta Buhariego i rząd Nigerii do zintensyfikowania wysiłków, aby położyć kres przemocy, zapewnić Nigeryjczykom swobodę wyznania i chronić prawa wszystkich obywateli tego kraju w sposób bardziej skrupulatny, zgodnie z obowiązującym prawem i konstytucją Nigerii; składa kondolencje rodzinom wszystkich ofiar trwającego konfliktu; przypomina ponadto, że do lat 70. XX w. współistnienie pasterzy i rolników miało charakter pokojowy i wyraża ubolewanie, że obecna przemoc, która związana jest z dostępem do gruntów i nasiliła się wraz ze zniknięciem skutecznych systemów mediacji, jest określana mianem konfliktu na tle religijnym, gdyż stanowi to nadmierne uproszczenie sytuacji;

3.  wzywa rząd do skoncentrowania się na poszanowaniu praw człowieka i godności we wszystkich dziedzinach polityki w celu zapewnienia pokojowego współistnienia obywateli bez względu na ich religię, przekonania lub przynależność polityczną;

4.  wzywa rząd Nigerii do wypracowania krajowych ram polityki, które chroniłyby interesy zarówno rolników, jak i pasterzy, i wzywa partnerów międzynarodowych do zwiększenia inwestycji w zapobieganie wewnętrznym konfliktom między pasterzami bydła i rolnikami i rozwiązywanie ich dzięki wsparciu współpracy za pośrednictwem wspólnych inicjatyw gospodarczych i tych dotyczących zarządzania zasobami naturalnymi;

5.  wyraża ubolewanie w związku z nieustającymi aktami przemocy i atakami w północnej Nigerii, które wymierzone są we wspólnoty chrześcijańskie; zauważa, że Boko Haram atakuje bez wyjątku muzułmanów, chrześcijan i przedstawicieli innych wyznań;

6.  odnotowuje, że nigeryjskie wojsko odzyskało terytorium zajęte przez Boko Haram i aresztowało niektórych członków organizacji, ale pozawojskowe wysiłki rządu mające na celu powstrzymanie Boko Haram są nadal w powijakach;

7.  wzywa rząd prezydenta Buhariego do ochrony obywateli przed terroryzmem, podkreśla jednak, że takie działania muszą być prowadzone z pełnym poszanowaniem praw człowieka i rządów prawa; wyraża uznanie dla postępów poczynionych przez rząd prezydenta Buhariego w celu rozwiązania problemów w dziedzinie bezpieczeństwa w Nigerii i w przeciwdziałaniu korupcji; deklaruje wsparcie w osiągnięciu tego celu i w wysiłkach zmierzających do zerwania powiązań pomiędzy praktykami korupcyjnymi a terroryzmem;

8.  przypomina jednak, że działania podjęte przez rząd przeciwko Boko Haram i innym organizacjom terrorystycznym nie powinny przyczyniać się do dalszej przemocy; w związku z tym wzywa do reformy sił bezpieczeństwa Nigerii, w tym policji, oraz do przeprowadzenia dochodzeń w sprawie osób odpowiedzialnych za łamanie praw człowieka, w tym za pozasądowe egzekucje, tortury, arbitralne aresztowania i wymuszenia;

9.  wzywa rząd Nigerii, aby zajął się przyczynami leżącymi u podstaw przemocy przez zagwarantowanie wszystkim obywatelom równych praw i niedyskryminacyjnych przepisów;

10.  potępia przemoc seksualną i przemoc ze względu na płeć wobec kobiet i dziewcząt oraz ukierunkowane przez Boko Haram i inne grupy terrorystyczne ataki na kobiety i dzieci w celach porwania, przymusowego małżeństwa, gwałtu i wykorzystywania jako zamachowców-samobójców; wyraża ponadto zaniepokojenie faktem, że nieodpowiednia pomoc humanitarna w obozach dla uchodźców również przyczyniła się do wysokiego poziomu wykorzystywania i niegodziwego traktowania w celach seksualnych;

11.  wzywa władze nigeryjskie do zapewnienia niezbędnego wsparcia psychospołecznego dla ofiar fali radykalizacji, zwłaszcza kobiet, dzieci i ludzi młodych, przed ich ponownym włączeniem do społeczeństwa; apeluje do podmiotów międzynarodowych o podjęcie wspólnych wysiłków na rzecz zapobiegania radykalizacji postaw prowadzącej do brutalnego ekstremizmu oraz o opracowanie programów resocjalizacji i deradykalizacji;

12.  zachęca do poczynienia większych postępów w walce z korupcją, która nęka społeczeństwo Nigerii od dziesięcioleci, i jest przekonany, że bez podjęcia zdecydowanych działań ze strony rządu prezydenta Buhariego na rzecz zwalczania tych przestępstw nie uda się zrealizować ogólniejszych celów politycznych gospodarczych i społecznych; wzywa władze Nigerii do wzmocnienia środków mających na celu zwalczanie korupcji i podkreśla, że nieprzestrzeganie tego obowiązku spowoduje wydłużenie okresu biedy, nierówności, złej reputacji, ograniczonych inwestycji zewnętrznych oraz zmniejszy szanse życiowe obywateli; przypomina, że korupcja prowadzi do niezadowolenia z instytucji publicznych oraz osłabienia prawomocności rządu w oczach obywateli;

13.  wzywa do poprawy skuteczności i niezależności nigeryjskiego systemu sądowego, aby efektywnie wykorzystywać wymiar sprawiedliwości w sprawach karnych do walki z przemocą, terroryzmem i korupcją;

14.  wzywa władze nigeryjskie do wprowadzenia moratorium na wykonywanie kary śmierci z myślą o jej zniesieniu;

15.  przypomina rządowi Nigerii, że jego zadaniem jest dopilnowanie, aby wybory przebiegały w zgodzie z międzynarodowymi zobowiązaniami w zakresie praw człowieka, oraz podjęcie wszelkich środków koniecznych do zapewnienia wolnych, przejrzystych i wiarygodnych wyborów;

16.  wzywa Komisję, Europejską Służbę Działań Zewnętrznych (ESDZ) i państwa członkowskie, by monitorowały reintegrację Nigeryjczyków powracających z Libii oraz by zadbały o wydajne wykorzystanie przedmiotowych funduszy UE; wzywa Komisję do informowania Parlamentu o wspomnianych środkach służących reintegracji;

17.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, Europejskiej Służbie Działań Zewnętrznych, wiceprzewodniczącej Komisji / wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa, rządom i parlamentom państw członkowskich, prezydentowi Federalnej Republiki Nigerii, przewodniczącemu Unii Afrykańskiej, Wspólnemu Zgromadzeniu Parlamentarnemu AKP-UE oraz Parlamentowi Panafrykańskiemu i przedstawicielom Wspólnoty Gospodarczej Państw Afryki Zachodniej (ECOWAS).

Ostatnia aktualizacja: 17 stycznia 2018
Informacja prawna - Polityka ochrony prywatności