Het Europees Parlement,

–  gezien de komende wijziging van de Conterganstiftungswet die de Duitse regering kan gebruiken om de slachtoffers van thalidomide die door de door de rechter aangewezen kostendragende stichtingen als zodanig erkend zijn, of die begunstigde zijn van nationale overheidsregelingen, collectieve toegang te verlenen tot het speciale gezondheidsfonds van de Duitse Conterganstiftung,

–  gezien het Spaans Koninklijk Decreet 1006/2010 van 5 augustus 2010, waarin de procedure wordt geregeld voor de hulpverlening aan slachtoffers van thalidomide in de periode 1960-1965,

–  gezien het geschatte aantal slachtoffers van thalidomide in de EU (ongeveer 2 700 in Duitsland (bron: Duitse regering), ongeveer 500 in Italië (bron: VITA – Associazione Vittime Italiane Thalidomide), 500 in het VK, 100 in Zweden (bron: DLA Piper study) en 200 in Spanje (bron: Avite Spain)),

–  gezien het rapport van de Universiteit van Heidelberg getiteld "Wiederholt durchzuführende Befragungen zu Problemen, speziellen Bedarfen und Versorgungsdefiziten von contergangeschädigten Menschen (2010-2013)" (Regelmatig te herhalen enquêtes in verband met de problemen, bijzondere behoeften en tekortkomingen in de verzorging van slachtoffers van thalidomide), waarin de toenemende gezondheidsproblemen en specifieke behoeften van en de tekortkomingen in de ondersteuning van slachtoffers van thalidomide, gedetailleerd worden besproken,

–  gezien het Firefly-rapport van januari 2015 waarin de verslechtering van de lichamelijke en geestelijke gezondheid van slachtoffers van thalidomide, alsook hun toekomstige behoeften belicht worden(1),

–  gezien het rapport in opdracht van de gezondheidsdienst van de Duitse deelstaat Noordrijn-Westfalen van mei 2015, waarin de kwaliteit van het leven van slachtoffers van thalidomide wordt onderzocht en hun toekomstige behoeften in kaart worden gebracht (Cologne University Report)(2),

–  gezien de open brieven van de fractievoorzitters van het Europees Parlement, waarin benadrukt wordt dat slachtoffers van thalidomide met chronische invaliderende pijn moeten leven en lijden omdat aan hun behoeften niet wordt tegemoetgekomen,

–  gezien de persconferentie van 27 mei 2015 in het Europees Parlement in Brussel, tijdens welke leden van alle fracties de nadruk legden op de behoefte van slachtoffers van thalidomide aan ondersteuning in verband met hun gezondheidsproblemen(3),

–  gezien de EU-feestelijkheden in september 2015, ter gelegenheid van de herdenking dat 50 jaar geleden de eerste geneesmiddelenverordeningen zijn vastgesteld in Europa, met het oog op de bescherming van EU-burgers, en waardoor nogmaals erop gewezen wordt dat effectieve geneesmiddelenwetgeving een blijvende erfenis is van de duizenden sterfgevallen van kinderen en ernstige geboorteafwijkingen, als gevolg van het verbruik van thalidomide tijdens zwangerschap,

–  gezien de vraag aan de Commissie (O-000035/2016 – B8-0120/2016) en aan het plenaire debat over thalidomide op 9 maart 2016,

–  gezien de brief van 5 maart 2015 van het internationale advocatenkantoor Ince and Co., waarin beschreven wordt wat het gebrek aan farmaceutisch toezicht en de verdwijning van bewijsmateriaal over de effecten van thalidomide voor gevolgen hadden voor de gezondheid van de slachtoffers van het geneesmiddel(4),

–  gezien de verklaring van de Duitse federale regering over de noodzaak om haar verantwoordelijkheid te nemen voor slachtoffers van thalidomide en hen onbureaucratische ondersteuning te verlenen(5),

–  gezien artikel 123, lid 2, van zijn Reglement,

A.  overwegende dat het geneesmiddel thalidomide aan het einde van de jaren 50 en begin jaren 60 door Chemie Grünenthal GmbH op de markt is gebracht als een veilig geneesmiddel om ochtendmisselijkheid, hoofdpijn, hoesten, slapeloosheid en verkoudheid te bestrijden; overwegende dat het geneesmiddel de dood van en geboorteafwijkingen bij duizenden baby's tot gevolg had na gebruik door zwangere vrouwen in vele Europese landen;

B.  overwegende dat uit onafhankelijk onderzoek door het internationale advocatenkantoor Ince and Co. van documenten uit de tijd van het thalidomide-schandaal, is gebleken dat het in de Bondsrepubliek Duitsland in belangrijke mate ontbrak aan effectief farmaceutisch toezicht, in tegenstelling tot andere landen zoals de VS, Frankrijk, Portugal en Turkije;

C.  overwegende dat onafhankelijk uitgevoerd onderzoek(6) wijst op een overduidelijke inmenging van de Bondsrepubliek Duitsland in de strafprocedures tegen Chemie Grünenthal GmbH, de Duitse fabrikant van thalidomide, en, dat als gevolg daarvan de schuld van de fabrikant niet deugdelijk vastgesteld kon worden; overwegende dat, voorts, stappen zijn gezet om civiele rechtszaken tegen dit bedrijf te voorkomen, hetgeen slachtoffers kan hebben belet hun recht te halen of financiële ondersteuning te verkrijgen voor hun toenmalige en toekomstige gezondheidsproblemen;

D.  overwegende dat in recentelijk gepubliceerde rapporten in Duitsland (van de Universiteit van Heidelberg en de Universiteit van Keulen) en het VK (Firefly-rapport) geconcludeerd is dat slachtoffers van thalidomide meer ondersteuning nodig hebben voor hun onopgeloste gezondheidsproblemen, voor hun mobiliteit en om onafhankelijk te wonen, aangezien hun lichamelijke gezondheid snel achteruitgaat door de aard van hun handicap en het gebrek aan ondersteuning tijdens de jaren na hun geboorte;

E.  overwegende dat, naast de bijzondere verantwoordelijkheid die Duitsland draagt, ook andere nationale regeringen de taak hebben ervoor te zorgen dat hun eigen slachtoffers van thalidomide correct behandeld worden;

F.  onderkent dat de voorzitters van de fracties in het Europees Parlement in open brieven hun steun hebben uitgesproken aan inspanningen om aan de behoeften van slachtoffers van thalidomide tegemoet te komen;

G.  brengt de door alle fracties van het Europees Parlement gesteunde persconferentie in herinnering die in mei 2015 in Brussel is gehouden en die de resterende onopgeloste gezondheidsproblemen van slachtoffers van thalidomide belichtte;

H.  herinnert eraan dat in september 2015 in Brussel de Commissie de 50e verjaardag heeft gevierd van de vaststelling van het eerste deel van de farmaceutische wetgeving van de EU, die vooral tot stand is gekomen als gevolg van het thalidomide-schandaal; benadrukt dat hoewel de wettelijke kaders die vervolgens zijn ontwikkeld een grote rol hebben gespeeld bij de bescherming van miljoenen EU-burgers tegen soortgelijke catastrofes in de afgelopen 50 jaar, slachtoffers van thalidomide de pijnlijke en invaliderende gevolgen van het geneesmiddel moeten ondergaan;

I.  wijst erop dat tijdens het plenaire debat in Straatsburg in maart 2016, leden van alle fracties de urgentie hebben beklemtoond van ondersteuning van slachtoffers van thalidomide bij hun onopgeloste problemen, en dat de Europese commissaris voor Gezondheid en Voedselveiligheid, Vytenis Andriukaitis, heeft verklaard dat hij de bereidheid heeft vastgesteld om een adequate oplossing voor alle slachtoffers van thalidomide te vinden die hun kwaliteit van leven verbetert;

J.  merkt op dat momenteel de mogelijkheid en de bereidheid in het Europees Parlement en de Commissie daar is, overeenkomstig de ethische en humanitaire normen, om de schade van tekortschietende farmaceutische controle en de verdwijning van bewijsmateriaal, die de oorzaak zijn van de thalidomide-tragedie, te vergoeden;

K.  bevestigt de verklaring van de Duitse federale regering in juni 2016(7) dat zij haar verantwoordelijkheid moet nemen en financiële ondersteuning moet bieden, zonder belastende administratieve procedures en langdurige individuele controles;

L.  merkt op dat de Duitse federale regering in juni 2016 ook heeft erkend dat wijziging van de Conterganstiftungswet nodig was en voor januari 2017 tot stand kon komen;

M.  merkt op dat veel slachtoffers in de gehele EU dikwijls niet in staat zijn financiering aan te vragen om de kosten van sociale diensten te dekken, hetgeen momenteel de grootste zorg is van de slachtoffers van thalidomide die, inmiddels vijftigers en zestigers, van deze diensten in de komende jaren nog meer gebruik moeten maken, aangezien hun verzorgers, vaak partners of verwanten, zelf ziek kunnen worden of kunnen overlijden;

1.  dringt er bij de lidstaten en de Commissie op aan hun optreden en maatregelen te coördineren met het oog op het formeel erkennen en compenseren van slachtoffers van thalidomide;

2.  dringt er bij de Duitse federale regering op aan de kans die de komende wijziging van de Conterganstiftungswet biedt, te gebruiken om de slachtoffers van thalidomide die door de door de rechter aangewezen kostendragende stichtingen als zodanig erkend zijn, of die begunstigde zijn van nationale overheidsregelingen, toegang te verlenen tot het speciale gezondheidsfonds van de Duitse Conterganstiftung für behinderte Menschen (Thalidomide-stichting voor mensen met een handicap);

3.  verzoekt dat slachtoffers van thalidomide uit het VK, Spanje, Italië, Zweden en andere lidstaten op groepsbasis tot de regeling worden toegelaten wanneer hun hoedanigheid als door thalidomide getroffen personen in hun eigen land als bonafide is vastgesteld;

4.  verzoekt de Spaanse autoriteiten het proces te herzien dat door de regering in 2010 is begonnen en de correcte identificering en compensatie van Spaanse slachtoffers van thalidomide op basis van de nationale regeling te vergemakkelijken, zoals gesteld in het voorstel van niet-wetgevende aard betreffende de bescherming van door thalidomide getroffen personen (161/000331), en welk voorstel unaniem goedgekeurd is door het Spaanse Lagerhuis op 24 november 2016;

5.  dringt er bij de Commissie op aan een kaderprotocol op Europees niveau op te stellen op grond waarvan alle Europese door thalidomide getroffen burgers evenveel compensatie verkrijgen, ongeacht de lidstaat waar zij vandaan komen, en een EU-bijstands- en ondersteuningsprogramma te ontwerpen (met inbegrip van zowel financiële als sociale voorzieningen) voor slachtoffers van thalidomide en hun families;

6.  verzoekt het bedrijf Grünenthal zijn verantwoordelijkheid te nemen, met name door passende compensatie en zorg te verstrekken aan die slachtoffers die nog niet als zodanig zijn erkend, door de procedure voor de toekenning van de status van slachtoffer tegen het licht te houden, en door een dialoog met de slachtoffers aan te gaan, teneinde de veroorzaakte schade te herstellen;

7.  verzoekt zijn Voorzitter deze resolutie te doen toekomen aan de Commissie, de Raad en de lidstaten.

(1) http://www.thalidomidetrust.org/wp-content/uploads/2014/01/Firefly-report-March-2015.pdf (2) http://www.thalidomidetrust.org/wp-content/uploads/2016/04/The-Cologne-Report.pdf (3) http://www.fiftyyearfight.org/latest/europe-speaks-loudly-with-one-voice:-press-conference (4) http://www.fiftyyearfight.org/images/Appendix_1._Ince_letter.pdf (5) http://www.bmfsfj.de/BMFSFJ/kinder-und-jugend,did=225796.html (6) http://www.fiftyyearfight.org/images/Appendix_1._Ince_letter.pdf (7) https://www.bmfsfj.de/bmfsfj/aktuelles/alle-meldungen/leistungen-sollen-gerechter-verteilt-werden/90418?view=DEFAULT