Indeks 
Teksty przyjęte
Środa, 5 kwietnia 2017 r. - Strasburg
Brak sprzeciwu wobec aktu delegowanego: Podstawowe dokumenty informacyjne dotyczące produktów inwestycyjnych sprzedawanych detalicznie w pakietach i ubezpieczeń
 Negocjacje ze Zjednoczonym Królestwem w związku ze złożoną przez nie notyfikacją o zamiarze wystąpienia z Unii Europejskiej
 Niektóre aspekty prawa spółek***I
 Ratyfikacja protokołu z 2010 r. do Międzynarodowej konwencji o odpowiedzialności i odszkodowaniu za szkodę związaną z przewozem morskim substancji niebezpiecznych i szkodliwych, oraz przystąpienie do niego, z wyłączeniem aspektów związanych ze współpracą sądową w sprawach cywilnych ***
 Ratyfikacja protokołu z 2010 r. do Międzynarodowej konwencji o odpowiedzialności i odszkodowaniu za szkodę związaną z przewozem morskim substancji niebezpiecznych i szkodliwych, oraz przystąpienie do niego, w odniesieniu do aspektów związanych ze współpracą sądową w sprawach cywilnych ***
 Stosowanie przepisów dorobku Schengen w obszarze Systemu Informacyjnego Schengen w Chorwacji *
 Wyroby medyczne ***II
 Wyroby medyczne do diagnostyki in vitro ***II
 Fundusze rynku pieniężnego ***I
 Prospekt emisyjny publikowany w związku z ofertą publiczną lub dopuszczeniem do obrotu papierów wartościowych ***I
 Wieloletnie ramy finansowe na lata 2014–2020 ***
 Wieloletnie ramy finansowe na lata 2014–2020 (rezolucja)
 Uruchomienie marginesu na nieprzewidziane wydatki
 Preliminarz dochodów i wydatków na rok budżetowy 2018 – sekcja I – Parlament Europejski
 Projekt budżetu korygującego nr 1/2017 towarzyszący wnioskowi o uruchomienie Funduszu Solidarności Unii Europejskiej w celu udzielenia pomocy Zjednoczonemu Królestwu, Cyprowi i Portugalii
 Uruchomienie Europejskiego Funduszu Dostosowania do Globalizacji: EGF/2017/000 TA 2017 - Pomoc techniczna z inicjatywy Komisji
 Uruchomienie Funduszu Solidarności Unii Europejskiej w celu udzielenia pomocy Zjednoczonemu Królestwu, Cyprowi i Portugalii
 Zautomatyzowana wymiana danych daktyloskopijnych na Łotwie *
 Zautomatyzowana wymiana danych DNA na Słowacji, w Portugalii, na Łotwie, Litwie, w Republice Czeskiej, Estonii, na Węgrzech, Cyprze, w Polsce, Szwecji, na Malcie i w Belgii *
 Zautomatyzowana wymiana danych daktyloskopijnych na Słowacji, w Bułgarii, Francji, Republice Czeskiej, na Litwie, w Niderlandach, na Węgrzech, Cyprze, w Estonii, na Malcie, w Rumunii i Finlandii *
 Zautomatyzowana wymiana danych rejestracyjnych pojazdów w Finlandii, Słowenii, Rumunii, Polsce, Szwecji, na Litwie, w Bułgarii, na Słowacji i Węgrzech *
 Zautomatyzowana wymiana danych rejestracyjnych pojazdów na Malcie, Cyprze i w Estonii *
 Genetycznie zmodyfikowana kukurydza Bt11 x 59122 × MIR604 × 1507 × GA21
 Rozwiązania dotyczące przepływu uchodźców i migrantów: rola działań zewnętrznych UE

Brak sprzeciwu wobec aktu delegowanego: Podstawowe dokumenty informacyjne dotyczące produktów inwestycyjnych sprzedawanych detalicznie w pakietach i ubezpieczeń
PDF 332kWORD 51k
Decyzja Parlamentu Europejskiego w sprawie niewyrażania sprzeciwu wobec rozporządzenia delegowanego Komisji z dnia 8 marca 2017 r. uzupełniającego rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1286/2014 w sprawie dokumentów zawierających kluczowe informacje, dotyczących detalicznych produktów zbiorowego inwestowania i ubezpieczeniowych produktów inwestycyjnych (PRIIP) przez ustanowienie regulacyjnych standardów technicznych w zakresie prezentacji, treści, przeglądu i zmiany dokumentów zawierających kluczowe informacje oraz warunków spełnienia wymogu przekazania takich dokumentów (C(2017)01473 – 2017/2602(DEA))
P8_TA(2017)0101B8-0234/2017

Parlament Europejski,

–  uwzględniając rozporządzenie delegowane Komisji (C(2017)01473) („zmienione rozporządzenie delegowane”),

–  uwzględniając rezolucję Parlamentu Europejskiego z dnia 14 września 2016 r. w sprawie rozporządzenia delegowanego Komisji z dnia 30 czerwca 2016 r. uzupełniającego rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1286/2014 w sprawie dokumentów zawierających kluczowe informacje, dotyczących detalicznych produktów zbiorowego inwestowania i ubezpieczeniowych produktów inwestycyjnych (PRIIP) przez ustanowienie regulacyjnych standardów technicznych w zakresie prezentacji, treści, przeglądu i zmiany dokumentów zawierających kluczowe informacje oraz warunków spełnienia wymogu przekazania takich dokumentów (C(2016)03999 – 2016/2816(DEA))(1),

–  uwzględniając pismo Komisji z dnia 22 marca 2017 r., w którym Komisja zwraca się do Parlamentu o oświadczenie, że nie wyrazi on sprzeciwu wobec zmienionego rozporządzenia delegowanego,

–  uwzględniając pismo Komisji Gospodarczej i Monetarnej z dnia 28 marca 2017 r. skierowane do przewodniczącego Konferencji Przewodniczących Komisji,

–  uwzględniając art. 290 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1286/2014 z dnia 26 listopada 2014 r. w sprawie dokumentów zawierających kluczowe informacje, dotyczących detalicznych produktów zbiorowego inwestowania i ubezpieczeniowych produktów inwestycyjnych (PRIIP)(2), w szczególności jego art. 8 ust. 5, art. 10 ust. 2, art. 13 ust. 5 i art. 31,

–  uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/2340 z dnia 14 grudnia 2016 r. zmieniające rozporządzenie (UE) nr 1286/2014 w sprawie dokumentów zawierających kluczowe informacje, dotyczących detalicznych produktów zbiorowego inwestowania i ubezpieczeniowych produktów inwestycyjnych w odniesieniu do daty rozpoczęcia jego stosowania(3),

–  uwzględniając art. 13 oraz art. 10 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1093/2010 z dnia 24 listopada 2010 r. w sprawie ustanowienia Europejskiego Urzędu Nadzoru (Europejskiego Urzędu Nadzoru Bankowego), zmiany decyzji nr 716/2009/WE oraz uchylenia decyzji Komisji 2009/78/WE(4), rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1094/2010 z dnia 24 listopada 2010 r. w sprawie ustanowienia Europejskiego Urzędu Nadzoru (Europejskiego Urzędu Nadzoru Ubezpieczeń i Pracowniczych Programów Emerytalnych), zmiany decyzji nr 716/2009/WE i uchylenia decyzji Komisji 2009/79/WE(5) oraz rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1095/2010 z dnia 24 listopada 2010 r. w sprawie ustanowienia Europejskiego Urzędu Nadzoru (Europejskiego Urzędu Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych), zmiany decyzji nr 716/2009/WE i uchylenia decyzji Komisji 2009/77/WE(6),

–  uwzględniając pismo przewodniczących europejskich urzędów nadzoru wystosowane dnia 22 grudnia 2016 r. w następstwie przekazanego pisemnie dnia 10 listopada 2016 r. wniosku Komisji, w którym powiadamia ona o swoim zamiarze zmiany projektu regulacyjnych standardów technicznych przedstawionego wspólnie przez Europejski Urząd Nadzoru Bankowego (EUNB), Europejski Urząd Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych (ESMA) i Europejski Urząd Nadzoru Ubezpieczeń i Pracowniczych Programów Emerytalnych (EIOPA) na mocy art. 8 ust. 5, art. 10 ust. 2 i art. 13 ust. 5 rozporządzenia (UE) nr 1286/2014,

–  uwzględniając zalecenie Komisji Gospodarczej i Monetarnej dotyczące decyzji,

–  uwzględniając art. 105 ust. 6 Regulaminu,

–  uwzględniając brak sprzeciwów zgłoszonych w terminie określonym w art. 105 ust. 6 tiret trzecie i czwarte Regulaminu, który upłynął w dniu 4 kwietnia 2017 r.,

A.  mając na uwadze, że w rezolucji z dnia 14 września 2016 r. Parlament Europejski wyraził sprzeciw wobec rozporządzenia delegowanego Komisji z dnia 30 czerwca 2016 r. uzupełniającego rozporządzenie (UE) nr 1286/2014 oraz zwrócił się do Komisji o przedstawienie zmienionego rozporządzenia delegowanego, które uwzględni wyrażone przez niego zastrzeżenia w odniesieniu do niejasnego traktowania PRIIP o większej liczbie opcji, do niewystarczającego uwzględnienia faktu, że inwestorzy indywidualni mogą stracić pieniądze również przy niekorzystnych scenariuszach dotyczących niektórych produktów, a także w odniesieniu do braku szczegółowych wytycznych w zakresie wykorzystania „ostrzeżenia przed błędnym zrozumieniem”;

B.  mając na uwadze, że w rezolucji z dnia 14 września 2016 r. Parlament Europejski przypomniał, że przewodniczący Komisji Gospodarczej i Monetarnej i zespół negocjacyjny Parlamentu skierowali do Komisji pismo w dniu 30 czerwca 2016 r., zwracając się do Komisji o zbadanie, czy wdrożenie rozporządzenia (UE) nr 1286/2014 powinno zostać odroczone;

C.  mając na uwadze, że przepisy zmienionego rozporządzenia delegowanego są spójne z celami Parlamentu wyrażonymi w jego rezolucji z dnia 14 września 2016 r., a następnie podczas nieformalnego dialogu w ramach prac przygotowawczych do przyjęcia zmienionego rozporządzenia delegowanego;

D.  mając na uwadze, że w zmienionym rozporządzeniu delegowanym wyjaśnia się, że twórcy PRIIP o większej liczbie opcji obejmujących konkretne warianty inwestycyjne, jakimi są przedsiębiorstwa zbiorowego inwestowania w zbywalne papiery wartościowe (UCITS) lub fundusze niebędące UCITS wspomniane w art. 32 rozporządzenia (UE) nr 1286/2014, nie będą musieli przekazywać wszystkich informacji wymaganych w ramach PRIIP i zamiast tego będą upoważnieni do korzystania z dokumentów zawierających kluczowe informacje dla inwestorów UCITS stanowiących odpowiedni sposób dostarczania inwestorom indywidualnym bardziej szczegółowych informacji przed zawarciem umowy;

E.  mając na uwadze, że choć podstawowe obliczenia dotyczące trzech ujętych uprzednio scenariuszy wyników wciąż opierają się na danych historycznych, do zmienionego rozporządzenia delegowanego dodano dodatkowy czwarty scenariusz wyników; mając na uwadze, że celem tego „scenariusza warunków skrajnych” jest określenie znacznych niekorzystnych skutków danych produktów, które nie są uwzględnione w istniejącym „scenariuszu niekorzystnym”;

F.  mając na uwadze, że wykorzystywanie „ostrzeżenia przed błędnym zrozumieniem” zostało wyjaśnione poprzez włączenie w jego zakres stosowania tych PRIIP, które są uznawane za „produkty złożone” na mocy dyrektywy 2014/65/UE w sprawie rynków instrumentów finansowych oraz dyrektywy (UE) 2016/97 w sprawie dystrybucji ubezpieczeń;

G.  mając na uwadze, że proponowana część dokumentu zawierającego kluczowe informacje zatytułowana „Co to za produkt?” została zmieniona, a część zatytułowana „Jakie są ryzyka i możliwe korzyści” obejmuje przedstawienie kosztów administracyjnych w stosunku do elementów biometrycznych ubezpieczeniowych produktów inwestycyjnych;

H.  mając na uwadze, że w rozporządzeniu (UE) 2016/2340 odroczono datę rozpoczęcia stosowania rozporządzenia (UE) nr 1286/2014 o 12 miesięcy – do dnia 1 stycznia 2018 r.;

1.  oświadcza, że nie wyraża sprzeciwu wobec zmienionego rozporządzenia delegowanego;

2.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej decyzji Radzie i Komisji.

(1) Teksty przyjęte, P8_TA(2016)0347.
(2) Dz.U. L 352 z 9.12.2014, s. 1.
(3) Dz.U. L 354 z 23.12.2016, s. 35.
(4) Dz.U. L 331 z 15.12.2010, s. 12.
(5) Dz.U. L 331 z 15.12.2010, s. 48.
(6) Dz.U. L 331 z 15.12.2010, s. 84.


Negocjacje ze Zjednoczonym Królestwem w związku ze złożoną przez nie notyfikacją o zamiarze wystąpienia z Unii Europejskiej
PDF 430kWORD 56k
Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 5 kwietnia 2017 r. w sprawie negocjacji ze Zjednoczonym Królestwem w związku ze złożoną przezeń notyfikacją o zamiarze wystąpienia z Unii Europejskiej (2017/2593(RSP))
P8_TA(2017)0102RC-B8-0237/2017

Parlament Europejski,

–  uwzględniając art. 50 Traktatu o Unii Europejskiej,

–  uwzględniając art. 3 ust. 5, art. 4 ust. 3 oraz art. 8 Traktatu o Unii Europejskiej,

–  uwzględniając art. 217 i 218 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając notyfikację złożoną przez premier Zjednoczonego Królestwa do Rady Europejskiej w dniu 29 marca 2017 r. zgodnie z art. 50 ust. 2 Traktatu o Unii Europejskiej,

–  uwzględniając swoją rezolucję z dnia 28 czerwca 2016 r. w sprawie decyzji o wystąpieniu z UE w wyniku referendum w Zjednoczonym Królestwie(1),

–  uwzględniając swoje rezolucje z dnia 16 lutego 2017 r.: w sprawie ewentualnych zmian i dostosowań w obecnej strukturze instytucjonalnej Unii Europejskiej(2), w sprawie poprawy funkcjonowania Unii Europejskiej dzięki wykorzystaniu potencjału Traktatu z Lizbony(3) oraz w sprawie mechanizmu zdolności fiskalnej dla strefy euro(4),

–  uwzględniając art. 123 ust. 2 Regulaminu,

A.  mając na uwadze, że złożenie przez rząd Zjednoczonego Królestwa notyfikacji do Rady Europejskiej rozpoczyna proces, wskutek którego Zjednoczone Królestwo przestanie być państwem członkowskim Unii Europejskiej, a Traktaty przestaną mieć do niego zastosowanie;

B.  mając na uwadze, że będzie to bezprecedensowe i godne ubolewania wydarzenie, ponieważ jak dotąd żadne państwo członkowskie nie wystąpiło z Unii Europejskiej; mając na uwadze, że wystąpienie to musi zostać przeprowadzone w sposób uporządkowany, tak aby nie wpłynęło negatywnie na Unię Europejską, jej obywateli i proces integracji europejskiej;

C.  mając na uwadze, że Parlament Europejski reprezentuje wszystkich obywateli Unii Europejskiej i w całym procesie prowadzącym do wystąpienia Zjednoczonego Królestwa będzie miał na względzie ochronę ich interesów;

D.  mając na uwadze, że choć decyzja o wystąpieniu z Unii Europejskiej stanowi suwerenne prawo każdego państwa członkowskiego, obowiązkiem wszystkich pozostałych państw członkowskich jest zjednoczone działanie w obronie interesów Unii Europejskiej i jej integralności; mając w związku z tym na uwadze, że negocjacje będą prowadzone między Zjednoczonym Królestwem a Komisją działającą w imieniu Unii Europejskiej i jej pozostałych 27 państw członkowskich (UE-27);

E.  mając na uwadze, że negocjacje w sprawie wystąpienia Zjednoczonego Królestwa z Unii Europejskiej rozpoczną się po przyjęciu przez Radę Europejską wytycznych dotyczących tych negocjacji; mając na uwadze, że niniejsza rezolucja wyraża stanowisko Parlamentu Europejskiego na potrzeby tych wytycznych, a także będzie stanowiła podstawę oceny procesu negocjacyjnego przez Parlament oraz porozumienia osiągniętego między Unią Europejską a Zjednoczonym Królestwem;

F.  mając na uwadze, że do momentu opuszczenia Unii Europejskiej Zjednoczone Królestwo musi korzystać z wszystkich praw i wypełniać wszystkie obowiązki wynikające z Traktatów, w tym przestrzegać zasady lojalnej współpracy zapisanej w art. 4 ust. 3 Traktatu o Unii Europejskiej;

G.  mając na uwadze, że w notyfikacji z dnia 29 marca 2017 r. Zjednoczone Królestwo wyraziło zamiar wystąpienia spod jurysdykcji Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej;

H.  mając na uwadze, że w tej samej notyfikacji rząd Zjednoczonego Królestwa zaznaczył, że jego przyszłe stosunki z Unią Europejską nie będą obejmować członkostwa w rynku wewnętrznym ani członkostwa w unii celnej;

I.  mając jednak na uwadze, że nieprzerwane członkostwo Zjednoczonego Królestwa w rynku wewnętrznym, Europejskim Obszarze Gospodarczym lub unii celnej byłoby optymalnym rozwiązaniem zarówno dla Zjednoczonego Królestwa, jaki i dla UE-27; mając na uwadze, że jest to niemożliwe, dopóki rząd Zjednoczonego Królestwa podtrzymuje swoje zastrzeżenia wobec czterech swobód oraz jurysdykcji Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, odmawia wniesienia ogólnego wkładu do unijnego budżetu oraz pragnie prowadzić własną politykę handlową;

J.  mając na uwadze, że w związku z wynikiem referendum w sprawie wyjścia z Unii Europejskiej wszystkie postanowienia decyzji „dotyczącej nowego porozumienia dla Zjednoczonego Królestwa w ramach Unii Europejskiej” załączonej do konkluzji Rady Europejskiej z dni 18–19 lutego 2016 r. są nieważne;

K.  mając na uwadze, że negocjacjom muszą przyświecać cele zapewnienia stabilności prawa i ograniczenia zakłóceń, a także jasna wizja przyszłości obywateli i podmiotów prawnych;

L.  mając na uwadze, że uchylenie notyfikacji musi podlegać warunkom określonym przez wszystkie państwa członkowskie UE-27, a zatem nie można go stosować jako wybiegu proceduralnego ani wykorzystywać jako próby poprawy obecnych warunków członkostwa Zjednoczonego Królestwa;

M.  mając na uwadze, że w przypadku braku umowy o wystąpieniu Zjednoczone Królestwo automatycznie opuści Unię Europejską w dniu 30 marca 2019 r. w sposób nieuporządkowany;

N.  mając na uwadze, że ogromna liczba obywateli Zjednoczonego Królestwa, w tym większość mieszkańców Irlandii Północnej i Szkocji, głosowała za pozostaniem w Unii Europejskiej;

O.  mając na uwadze, że Parlament Europejski jest szczególnie zaniepokojony konsekwencjami wystąpienia Zjednoczonego Królestwa z Unii Europejskiej dla Irlandii Północnej oraz jej przyszłymi stosunkami z Irlandią; mając na uwadze, że w związku z tym kluczowe jest zapewnienie pokoju i dotrzymanie wszystkich elementów porozumienia wielkopiątkowego, które zostało wynegocjowane przy aktywnym udziale Unii, co podkreślił Parlament Europejski w swojej rezolucji z dnia 13 listopada 2014 r. w sprawie procesu pokojowego w Irlandii Północnej(5);

P.  mając na uwadze, że wystąpienie Zjednoczonego Królestwa powinno skłonić UE-27 i unijne instytucje do poszukiwania lepszych rozwiązań dla obecnych wyzwań oraz do refleksji nad ich przyszłością oraz ich staraniami, by uczynić projekt europejski bardziej skutecznym i demokratycznym oraz przybliżyć go obywatelom; przypomina plan działania z Bratysławy, a także rezolucje Parlamentu Europejskiego w tej sprawie, białą księgę Komisji Europejskiej z dnia 1 marca 2017 r. w sprawie przyszłości Europy, deklarację rzymską z dnia 25 marca 2017 r. oraz wnioski Grupy Wysokiego Szczebla ds. Zasobów Własnych z dnia 17 stycznia 2017 r., które mogą służyć za podstawę tych refleksji;

1.  przyjmuje do wiadomości notyfikację złożoną przez rząd Zjednoczonego Królestwa do Rady Europejskiej, która nadaje formalny charakter decyzji Zjednoczonego Królestwa o wystąpieniu z Unii Europejskiej;

2.  wzywa do jak najszybszego rozpoczęcia negocjacji między Unią Europejską a Zjednoczonym Królestwem, o których mowa w art. 50 ust. 2 Traktatu o Unii Europejskiej;

3.  przypomina o znaczeniu umowy o wystąpieniu oraz wszelkich ewentualnych uzgodnień przejściowych wchodzących w życie przed wyborami do Parlamentu Europejskiego w maju 2019 r.;

4.  przypomina, że zawarcie umowy o wystąpieniu wymaga zgody Parlamentu Europejskiego, podobnie jak zawarcie każdej przyszłej umowy w sprawie stosunków między Unią Europejską a Zjednoczonym Królestwem i wszelkich możliwych uzgodnień przejściowych;

Ogólne zasady prowadzenia negocjacji

5.  oczekuje, że w celu zapewnienia uporządkowanego wystąpienia Zjednoczonego Królestwa z Unii Europejskiej negocjacje między Unią Europejską a Zjednoczonym Królestwem będą prowadzone w dobrej wierze i przy zachowaniu całkowitej przejrzystości; przypomina, że do momentu wejścia w życie umowy o wystąpieniu Zjednoczone Królestwo będzie w dalszym ciągu korzystało ze swoich praw jako państwo członkowskie Unii Europejskiej, a zatem pozostanie także związane wynikającymi z tego obowiązkami i zobowiązaniami;

6.  przypomina, że w związku z tym rozpoczynanie przez Zjednoczone Królestwo negocjacji w sprawie ewentualnych umów handlowych z państwami trzecimi przed jego wystąpieniem byłoby sprzeczne z prawem Unii; podkreśla, że takie działanie byłoby sprzeczne z zasadą lojalnej współpracy zapisaną w art. 4 ust. 3 Traktatu o Unii Europejskiej i powinno pociągać za sobą konsekwencje w postaci np. wykluczenia Zjednoczonego Królestwa z procedur dotyczących negocjacji handlowych, określonych w art. 218 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej; podkreśla, że to samo musi dotyczyć innych obszarów polityki, w których Zjednoczone Królestwo w dalszym ciągu miałoby wpływ na kształt unijnego prawodawstwa, unijnych działań, strategii lub wspólnych polityk w sposób sprzyjający jego własnym interesom jako państwa członkowskiego występującego z Unii, a nie interesom Unii Europejskiej i UE-27;

7.  ostrzega, że wszelkie dwustronne porozumienia między jednym lub kilkoma pozostałymi państwami członkowskimi a Zjednoczonym Królestwem, które nie zostały uzgodnione przez UE-27, w sprawach wchodzących w zakres umowy o wystąpieniu lub rzutujących na przyszłe stosunki Unii Europejskiej ze Zjednoczonym Królestwem, również pozostawałyby w sprzeczności z Traktatami; ponadto ostrzega, że sytuacja taka miałaby miejsce szczególnie w przypadku jakiekolwiek umowy dwustronnej lub praktyki regulacyjnej bądź nadzorczej, która wiązałaby się np. z uprzywilejowanym dostępem do rynku wewnętrznego dla instytucji finansowych mających siedzibę w Zjednoczonym Królestwie ze szkodą dla unijnych ram regulacyjnych lub statusu obywateli UE-27 w Zjednoczonym Królestwie lub odwrotnie;

8.  jest zdania, że mandat i wytyczne negocjacyjne obowiązujące podczas całego procesu negocjacyjnego muszą w pełni odzwierciedlać stanowiska i interesy obywateli UE-27, w tym obywateli Irlandii, ponieważ wystąpienie Zjednoczonego Królestwa z Unii Europejskiej będzie miało szczególne konsekwencje dla tego państwa członkowskiego;

9.  wyraża nadzieję, że w tych warunkach Unia Europejska i Zjednoczone Królestwo ustanowią przyszłe stosunki, które będą uczciwe, jak najściślejsze i wyważone pod względem praw i obowiązków; ubolewa nad decyzją rządu Zjednoczonego Królestwa, by nie uczestniczyć w rynku wewnętrznym, Europejskim Obszarze Gospodarczym ani unii celnej; uważa, że państwo występujące z Unii nie może korzystać z podobnych przywilejów co państwo członkowskie Unii Europejskiej, dlatego zapowiada, że nie wyrazi zgody na żadne porozumienie, które przeczyłoby tej zasadzie;

10.  potwierdza, że członkostwo w rynku wewnętrznym oraz unii celnej wiąże się z akceptacją czterech swobód, jurysdykcji Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej oraz ogólnego wkładu do unijnego budżetu, a także z poszanowaniem wspólnej polityki handlowej Unii Europejskiej;

11.  podkreśla, że Zjednoczone Królestwo musi przestrzegać wszystkich swoich zobowiązań prawnych, finansowych i budżetowych, w tym zobowiązań podjętych w obecnych wieloletnich ramach finansowych, których termin płatności przypada przed terminem jego wystąpienia z Unii oraz po tym terminie;

12.  zwraca uwagę na proponowane rozwiązania dotyczące organizacji negocjacji określone w oświadczeniu szefów państw i rządów 27 państw członkowskich oraz przewodniczącego Rady Europejskiej i przewodniczącego Komisji Europejskiej z dnia 15 grudnia 2016 r.; z zadowoleniem przyjmuje wyznaczenie Komisji Europejskiej jako negocjatora z ramienia Unii oraz wyznaczenie przez Komisję Michela Barniera na głównego negocjatora; zwraca uwagę, że pełne zaangażowanie Parlamentu Europejskiego jest warunkiem koniecznym wyrażenia przez niego zgody na jakiekolwiek porozumienie osiągnięte między Unią Europejską a Zjednoczonym Królestwem;

Etapy negocjacji

13.  podkreśla, że zgodnie z art. 50 ust. 2 Traktatu o Unii Europejskiej negocjacje mają dotyczyć warunków wystąpienia Zjednoczonego Królestwa z UE, z uwzględnieniem ram przyszłych stosunków Zjednoczonego Królestwa z Unią Europejską;

14.  zgadza się, aby w przypadku osiągnięcia znacznych postępów na drodze do przyjęcia umowy o wystąpieniu rozpoczęto rozmowy na temat możliwych rozwiązań przejściowych na bazie planowanych ram przyszłych stosunków Zjednoczonego Królestwa z Unią Europejską;

15.  zwraca uwagę, że porozumienie w sprawie przyszłych stosunków między Unią Europejską a Zjednoczonym Królestwem jako krajem trzecim można zawrzeć jedynie po wystąpieniu Zjednoczonego Królestwa z Unii Europejskiej;

Umowa o wystąpieniu

16.  oświadcza, że umowa o wystąpieniu musi być zgodna z Traktatami oraz Kartą praw podstawowych Unii Europejskiej, w przeciwnym razie nie uzyska zgody Parlamentu Europejskiego;

17.  jest zdania, że umowa o wystąpieniu powinna dotyczyć takich kwestii jak:

   status prawny obywateli UE-27, którzy zamieszkują lub zamieszkiwali w Zjednoczonym Królestwie, oraz obywateli Zjednoczonego Królestwa, którzy zamieszkują lub zamieszkiwali w innych państwach członkowskich, a także inne przepisy dotyczące ich praw;
   rozliczenie zobowiązań finansowych między Zjednoczonym Królestwem a Unią Europejską;
   granica zewnętrzna Unii Europejskiej;
   wyjaśnienie statusu zobowiązań międzynarodowych Zjednoczonego Królestwa podjętych jako państwo członkowskie Unii Europejskiej, mając na względzie, że Unia Europejska składająca się z 27 państw członkowskich będzie następcą prawnym Unii Europejskiej składającej się z 28 państw członkowskich;
   pewność prawa dla podmiotów prawnych, w tym przedsiębiorstw;
   wyznaczenie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej jako organu właściwego dla interpretacji i egzekwowania umowy o wystąpieniu;

18.  domaga się sprawiedliwego traktowania obywateli UE-27, którzy zamieszkują lub zamieszkiwali w Zjednoczonym Królestwie, oraz obywateli Zjednoczonego Królestwa, którzy zamieszkują lub zamieszkiwali w UE-27, oraz uważa, że interesy tych osób muszą być traktowane priorytetowo w negocjacjach w związku z tym domaga się, aby status i prawa obywateli UE-27, którzy zamieszkują lub zamieszkiwali w Zjednoczonym Królestwie, oraz obywateli Zjednoczonego Królestwa, którzy zamieszkują lub zamieszkiwali w UE-27, opierały się na zasadach wzajemności, równości, symetrii i niedyskryminacji, a także domaga się ochrony integralności prawa Unii, w tym Karty praw podstawowych, oraz ram jego wdrażania; podkreśla, że jakakolwiek degradacja praw związanych ze swobodą przemieszczania się, w tym dyskryminacja między obywatelami UE, jeżeli chodzi o dostęp do praw pobytu, przed datą wystąpienia Zjednoczonego Królestwa z Unii Europejskiej, byłaby sprzeczna z prawem Unii;

19.  podkreśla, że jednolite porozumienie finansowe ze Zjednoczonym Królestwem, oparte na rocznym sprawozdaniu finansowym Unii Europejskiej skontrolowanym przez Europejski Trybunał Obrachunkowy, musi obejmować wszystkie jego zobowiązania prawne wynikające z zobowiązań pozostających do realizacji, jak również uwzględniać pozycje pozabilansowe, zobowiązania warunkowe i inne koszty finansowe wynikające bezpośrednio z wystąpienia Zjednoczonego Królestwa z UE;

20.  zaznacza, że w umowie o wystąpieniu należy uwzględnić wyjątkową sytuację Irlandii oraz szczególne okoliczności, przed jakimi staje ta wyspa; apeluje o wykorzystanie wszelkich narzędzi i środków zgodnych z prawem Unii Europejskiej oraz porozumieniem wielkopiątkowym z 1998 r., aby złagodzić skutki wystąpienia Zjednoczonego Królestwa z UE, jeżeli chodzi o granicę między Irlandią i Irlandią Północną; w tym kontekście podkreśla absolutną konieczność zapewnienia ciągłości i stabilności północnoirlandzkiego procesu pokojowego oraz uniknięcia powrotu do kontroli granicznych;

Przyszłe stosunki między Unią Europejską a Zjednoczonym Królestwem

21.  odnotowuje notyfikację z dnia 29 marca 2017 r. oraz białą księgę rządu Zjednoczonego Królestwa z dnia 2 lutego 2017 r. zatytułowaną „Wystąpienie Zjednoczonego Królestwa z UE i nowe partnerstwo z Unią Europejską”;

22.  uważa, że przyszłe stosunki między Unią Europejską a Zjednoczonym Królestwem powinny być zrównoważone i wszechstronne oraz powinny służyć interesom obywateli obu stron, w związku z czym ich wynegocjowanie wymagać będzie czasu; podkreśla, że porozumienie w tej kwestii powinno obejmować obszary stanowiące przedmiot wspólnego zainteresowania, a zarazem szanować integralność porządku prawnego Unii Europejskiej oraz podstawowe zasady i wartości Unii, w tym integralność rynku wewnętrznego oraz zdolność podejmowania decyzji i autonomię Unii; uważa, że artykuł 8 Traktatu o Unii Europejskiej oraz artykuł 217 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, który przewiduje „umowy tworzące stowarzyszenie, charakteryzujące się wzajemnością praw i obowiązków, wspólnymi działaniami i szczególnymi procedurami”, mogą stanowić odpowiednie ramy dla takich przyszłych stosunków;

23.  uważa, że niezależnie od wyniku negocjacji w sprawie przyszłych stosunków między Unią Europejską a Zjednoczonym Królestwem, negocjacje te nie mogą wiązać się z żadnym kompromisem między z jednej strony bezpieczeństwem wewnętrznym i zewnętrznym, w tym współpracą w dziedzinie obrony, a z drugiej strony – przyszłymi stosunkami gospodarczymi;

24.  podkreśla, że warunkiem każdego przyszłego porozumienia między Unią Europejską i Zjednoczonym Królestwem jest dalsze przestrzeganie przez Zjednoczone Królestwo standardów określonych w prawodawstwie unijnym i unijnych strategiach politycznych, między innymi w takich obszarach jak ochrona środowiska, zmiana klimatu, walka z unikaniem opodatkowania i uchylaniem się od opodatkowania, uczciwa konkurencja, handel i polityka społeczna;

25.  sprzeciwia się każdemu przyszłemu porozumieniu między Unią Europejską a Zjednoczonym Królestwem, które zawierać będzie fragmentaryczne lub sektorowe przepisy, w tym w odniesieniu do usług finansowych, zapewniające Zjednoczonemu Królestwu preferencyjny dostęp do rynku wewnętrznego lub unii celnej; podkreśla, że po wystąpieniu z UE Zjednoczone Królestwo podlegać będzie przepisom prawa unijnego dotyczącym krajów trzecich;

26.  zwraca uwagę, że jeżeli Zjednoczone Królestwo wyrazi chęć uczestnictwa w niektórych programach Unii Europejskiej, będzie to robić jako kraj trzeci, co wiąże się z odpowiednimi wkładami budżetowymi i nadzorem w ramach istniejącej jurysdykcji; w tym kontekście z zadowoleniem przyjąłby dalszy udział Zjednoczonego Królestwa w szeregu programów, takich jak na przykład Erasmus;

27.  zwraca uwagę, że wielu obywateli Zjednoczonego Królestwa wyraziło zdecydowany sprzeciw wobec utraty praw, z których obecnie korzystają na mocy artykułu 20 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej; proponuje, aby UE-27 zbadała, w jaki sposób złagodzić tę sytuację w ramach prawa pierwotnego Unii, przy pełnym poszanowaniu zasad wzajemności, równości, symetrii i niedyskryminacji;

Przepisy przejściowe

28.  uważa, że Unia Europejska i Zjednoczone Królestwo mogą uzgodnić przepisy przejściowe gwarantujące pewność i ciągłość prawa jedynie wówczas, jeżeli przepisy te będą przewidywać odpowiednią równowagę praw i obowiązków obu stron oraz utrzymywać integralność porządku prawnego Unii Europejskiej, w ramach którego właściwym organem rozstrzygania sporów prawnych jest Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej; uważa ponadto, że wszelkie takie przepisy przejściowe muszą być wyraźnie ograniczone zarówno w czasie (nie przekraczając trzech lat), jak i pod względem zakresu, gdyż nigdy nie mogą stanowić substytutu członkostwa w Unii Europejskiej;

Problemy dla UE-27 i instytucji unijnych

29.  apeluje o jak najszybsze osiągnięcie porozumienia w sprawie przeniesienia Europejskiego Urzędu Nadzoru Bankowego i Europejskiej Agencji Leków oraz o rozpoczęcie procedury przeniesienia w najbliższym rozsądnym terminie;

30.  zwraca uwagę, że konieczne może być dokonanie przeglądu prawa Unii i wprowadzenie pewnych dostosowań uwzględniających wystąpienie Zjednoczonego Królestwa z UE;

31.  uważa, że rewizja przepisów w odniesieniu do ostatnich dwóch lat obowiązywania bieżących wieloletnich ram finansowych nie jest wymagana, a skutki wystąpienia Zjednoczonego Królestwa z UE należy przeanalizować w ramach rocznej procedury budżetowej; podkreśla, że instytucje unijne i UE-27 powinny jak najszybciej rozpocząć prace nad nowymi wieloletnimi ramami finansowymi, w tym nad kwestią zasobów własnych;

32.  zobowiązuje się do terminowego zakończenia procedur ustawodawczych dotyczących składu Parlamentu Europejskiego zgodnie z art. 14 ust. 2 Traktatu o Unii Europejskiej oraz ordynacji wyborczej na bazie propozycji przedstawionej na mocy artykułu 223 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, załączonej do rezolucji Parlamentu Europejskiego z dnia 11 listopada 2015 r. w sprawie reformy prawa wyborczego Unii Europejskiej(6); uważa ponadto, w kontekście motywu P niniejszej rezolucji, że w trakcie negocjacji w sprawie wystąpienia Zjednoczonego Królestwa z UE oraz w sprawie przyszłych stosunków ze Zjednoczonym Królestwem, pozostałe 27 państw członkowskich Unii Europejskiej wraz z instytucjami unijnymi muszą wzmocnić obecną Unię w drodze szeroko zakrojonej debaty publicznej oraz zainicjować dogłębną refleksję międzyinstytucjonalną na temat przyszłości UE;

Postanowienia końcowe

33.  zastrzega sobie prawo do wyjaśnienia swojego stanowiska w sprawie negocjacji Unii Europejskiej ze Zjednoczonym Królestwem oraz, w stosownych przypadkach, do przyjęcia dalszych rezolucji, w tym na temat konkretnych zagadnień lub kwestii sektorowych, w świetle postępów lub braku postępów w tych negocjacjach;

34.  oczekuje, że Rada Europejska uwzględni niniejszą rezolucję przy przyjmowaniu wytycznych określających ramy negocjacji i wskazujących ogólne stanowiska i zasady, którymi Unia Europejska będzie się kierować;

35.  postanawia, że określi swoje ostateczne stanowisko na temat zawartego porozumienia lub porozumień w oparciu o ocenę przeprowadzoną na bazie treści niniejszej rezolucji i ewentualnych kolejnych rezolucji Parlamentu Europejskiego;

o
o   o

36.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie Europejskiej, Radzie Unii Europejskiej, Komisji Europejskiej, Europejskiemu Bankowi Centralnemu, parlamentom państw członkowskich oraz rządowi Zjednoczonego Królestwa.

(1) Teksty przyjęte, P8_TA(2016)0294.
(2) Teksty przyjęte, P8_TA(2017)0048.
(3) Teksty przyjęte, P8_TA(2017)0049.
(4) Teksty przyjęte, P8_TA(2017)0050.
(5) Dz.U. C 285 z 5.8.2016, s. 9.
(6) Teksty przyjęte, P8_TA(2015)0395.


Niektóre aspekty prawa spółek***I
PDF 394kWORD 52k
Rezolucja
Tekst
Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 5 kwietnia 2017 r. w sprawie wniosku dotyczącego dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie niektórych aspektów prawa spółek (tekst jednolity) (COM(2015)0616 – C8-0388/2015 – 2015/0283(COD))
P8_TA(2017)0103A8-0088/2017

(Zwykła procedura ustawodawcza – ujednolicenie)

Parlament Europejski,

–  uwzględniając wniosek Komisji przedłożony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2015)0616),

–  uwzględniając art. 294 ust. 2 oraz art. 50 ust. 1 i art. 50 ust. 2 lit. g) Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, zgodnie z którymi wniosek został przedstawiony Parlamentowi przez Komisję (C8-0388/2015),

–  uwzględniając art. 294 ust. 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego z dnia 27 kwietnia 2016 r.(1),

–  uwzględniając Porozumienie międzyinstytucjonalne z dnia 20 grudnia 1994 r. w sprawie szybszej metody pracy nad urzędową kodyfikacją tekstów prawnych(2),

–  uwzględniając art. 103 i 59 Regulaminu,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Prawnej (A8-0088/2017),

A.  mając na uwadze opinię konsultacyjnej grupy roboczej służb prawnych Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji, zgodnie z którą wniosek ogranicza się do zwykłego ujednolicenia istniejących tekstów, bez zmiany co do istoty;

1.  przyjmuje poniższe stanowisko w pierwszym czytaniu;

2.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji oraz parlamentom narodowym.

Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w pierwszym czytaniu w dniu 5 kwietnia 2017 r. w celu przyjęcia dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/...w sprawie niektórych aspektów prawa spółek (tekst jednolity)

P8_TC1-COD(2015)0283


(Jako że pomiędzy Parlamentem i Radą osiągnięte zostało porozumienie, stanowisko Parlamentu odpowiada ostatecznej wersji aktu prawnego, dyrektywy (UE) 2017/1132.)

(1) Dz.U. C 264 z 20.7.2016, s. 82.
(2) Dz.U. C 102 z 4.4.1996, s. 2.


Ratyfikacja protokołu z 2010 r. do Międzynarodowej konwencji o odpowiedzialności i odszkodowaniu za szkodę związaną z przewozem morskim substancji niebezpiecznych i szkodliwych, oraz przystąpienie do niego, z wyłączeniem aspektów związanych ze współpracą sądową w sprawach cywilnych ***
PDF 323kWORD 48k
Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 5 kwietnia 2017 r. w sprawie projektu decyzji Rady w sprawie ratyfikacji przez państwa członkowskie w interesie Unii Europejskiej protokołu z 2010 r. do Międzynarodowej konwencji o odpowiedzialności i odszkodowaniu za szkodę związaną z przewozem morskim substancji niebezpiecznych i szkodliwych, oraz przystąpienia do niego, z wyłączeniem aspektów związanych ze współpracą sądową w sprawach cywilnych (13806/2015 – C8-0410/2015 – 2015/0135(NLE))
P8_TA(2017)0104A8-0076/2017

(Zgoda)

Parlament Europejski,

–  uwzględniając projekt decyzji Rady (13806/2015),

–  uwzględniając Międzynarodową konwencję o odpowiedzialności i odszkodowaniu za szkodę związaną z przewozem morskim substancji niebezpiecznych i szkodliwych z 1996 r. (konwencja SNS z 1996 r.),

–  uwzględniając protokół z 2010 r. do konwencji SNS z 1996 r.,

–  uwzględniając wniosek o wyrażenie zgody przedstawiony przez Radę na mocy art. 100 ust. 2 i art. 218 ust. 6 akapit drugi lit. a) ppkt (v) Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (C8–0410/2015),

–  uwzględniając decyzję Rady 2002/971/WE z dnia 18 listopada 2002 r. upoważniającą państwa członkowskie, w interesie Wspólnoty, do ratyfikowania lub przystąpienia do Międzynarodowej konwencji o odpowiedzialności i odszkodowaniu za szkodę związaną z przewozem morskim substancji niebezpiecznych i szkodliwych z 1996 r. (konwencja SNS)(1),

–  uwzględniając opinię Trybunału Sprawiedliwości z dnia 14 października 2014 r.(2),

–  uwzględniając swoją rezolucję wstępną z dnia 8 czerwca 2016 r. w sprawie projektu decyzji Rady(3),

–  uwzględniając działania podjęte przez Komisję w dniu 4 października 2016 r. w następstwie rezolucji wstępnej,

–  uwzględniając opinię w formie pisma w sprawie właściwej podstawy prawnej dla przedmiotowego projektu decyzji Rady przyjętą przez Komisję Prawną w dniu 19 lutego 2016 r.(4) oraz załączoną do sprawozdania wstępnego Komisji Prawnej (A8-0191/2016),

–  uwzględniając art. 99 ust. 1 i 4, a także art. 108 ust. 7 Regulaminu,

–  uwzględniając zalecenie Komisji Prawnej (A8-0076/2017),

1.  wyraża zgodę na ratyfikację przez państwa członkowskie w interesie Unii Europejskiej protokołu z 2010 r. do Międzynarodowej konwencji o odpowiedzialności i odszkodowaniu za szkodę związaną z przewozem morskim substancji niebezpiecznych i szkodliwych, oraz na przystąpienie do niego, z wyłączeniem aspektów związanych ze współpracą sądową w sprawach cywilnych;

2.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji oraz rządom i parlamentom państw członkowskich.

(1) Dz.U. L 337 z 13.12.2002, s. 55
(2) Opinia Trybunału Sprawiedliwości z dnia 14 października 2014 r., 1/13, ECLI:EU:C:2014:2303.
(3) Teksty przyjęte, P8_TA(2016)0259.
(4) PE576.992.


Ratyfikacja protokołu z 2010 r. do Międzynarodowej konwencji o odpowiedzialności i odszkodowaniu za szkodę związaną z przewozem morskim substancji niebezpiecznych i szkodliwych, oraz przystąpienie do niego, w odniesieniu do aspektów związanych ze współpracą sądową w sprawach cywilnych ***
PDF 335kWORD 48k
Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 5 kwietnia 2017 r. w sprawie projektu decyzji Rady w sprawie ratyfikacji przez państwa członkowskie w interesie Unii Europejskiej protokołu z 2010 r. do Międzynarodowej konwencji o odpowiedzialności i odszkodowaniu za szkodę związaną z przewozem morskim substancji niebezpiecznych i szkodliwych, oraz przystąpienia do niego, z uwzględnieniem aspektów związanych ze współpracą sądową w sprawach cywilnych (14112/2015 – C8-0409/2015 – 2015/0136(NLE))
P8_TA(2017)0105A8-0078/2017

(Zgoda)

Parlament Europejski,

–  uwzględniając projekt decyzji Rady (14112/2015),

–  uwzględniając Międzynarodową konwencję o odpowiedzialności i odszkodowaniu za szkodę związaną z przewozem morskim substancji niebezpiecznych i szkodliwych z 1996 r. (konwencja SNS z 1996 r.),

–  uwzględniając protokół z 2010 r. do konwencji SNS z 1996 r.,

–  uwzględniając wniosek o wyrażenie zgody przedstawiony przez Radę na mocy art. 81 oraz art. 218 ust. 6 akapit drugi lit. a) ppkt (v) Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (C8-0409/2015),

–  uwzględniając protokół nr 22 w sprawie stanowiska Danii załączony do traktatów,

–  uwzględniając decyzję Rady 2002/971/WE z dnia 18 listopada 2002 r. upoważniającą państwa członkowskie, w interesie Wspólnoty, do ratyfikowania lub przystąpienia do Międzynarodowej konwencji o odpowiedzialności i odszkodowaniu za szkodę związaną z przewozem morskim substancji niebezpiecznych i szkodliwych z 1996 r. (konwencja SNS)(1),

–  uwzględniając opinię Trybunału Sprawiedliwości z dnia 14 października 2014 r.(2),

–  uwzględniając swoją rezolucję wstępną z dnia 8 czerwca 2016 r. w sprawie projektu decyzji Rady(3),

–  uwzględniając działania podjęte przez Komisję w dniu 4 października 2016 r. w następstwie rezolucji wstępnej,

–  uwzględniając art. 99 ust. 1 i 4, a także art. 108 ust. 7 Regulaminu,

–  uwzględniając zalecenie Komisji Prawnej (A8-0078/2017),

1.  wyraża zgodę na ratyfikację przez państwa członkowskie w interesie Unii Europejskiej protokołu z 2010 r. do Międzynarodowej konwencji o odpowiedzialności i odszkodowaniu za szkodę związaną z przewozem morskim substancji niebezpiecznych i szkodliwych, oraz na przystąpienie do niego, z uwzględnieniem aspektów związanych ze współpracą sądową w sprawach cywilnych;

2.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji oraz rządom i parlamentom państw członkowskich.

(1) Dz.U. L 337 z 13.12.2002, s. 55.
(2) Opinia Trybunału Sprawiedliwości z dnia 14 października 2014 r., 1/13, ECLI:EU:C:2014:2303.
(3) Teksty przyjęte, P8_TA(2016)0260.


Stosowanie przepisów dorobku Schengen w obszarze Systemu Informacyjnego Schengen w Chorwacji *
PDF 315kWORD 48k
Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 5 kwietnia 2017 r. w sprawie wniosku dotyczącego decyzji Rady w sprawie stosowania przepisów dorobku Schengen w obszarze Systemu Informacyjnego Schengen w Republice Chorwacji (COM(2017)0017 – C8-0026/2017 – 2017/0011(NLE))
P8_TA(2017)0106A8-0073/2017

(Konsultacja)

Parlament Europejski,

–  uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Radzie (COM(2017)0017),

–  uwzględniając art. 4 ust. 2 Aktu przystąpienia z dnia 9 grudnia 2011 r.(1), w związku z którym Rada skonsultowała się z Parlamentem (C8-0026/2017),

–  uwzględniając art. 78c Regulaminu,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych (A8-0073/2017),

1.  zatwierdza wniosek Komisji;

2.  zwraca się do Rady o poinformowanie go, jeśli uzna ona za stosowne odejście od tekstu przyjętego przez Parlament;

3.  zwraca się do Rady o ponowne skonsultowanie się z Parlamentem, jeśli uzna ona za stosowne wprowadzenie znaczących zmian do tekstu przyjętego przez Parlament;

4.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji.

(1) Dz.U. L 112 z 24.2.2012, s. 21.


Wyroby medyczne ***II
PDF 390kWORD 47k
Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 5 kwietnia 2017 r. dotyczące stanowiska Rady w pierwszym czytaniu w sprawie przyjęcia rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie wyrobów medycznych, zmiany dyrektywy 2001/83/WE, rozporządzenia (WE) nr 178/2002 i rozporządzenia (WE) nr 1223/2009 oraz uchylenia dyrektyw Rady 90/385/EWG i 93/42/EWG (10728/4/2016 – C8-0104/2017 – 2012/0266(COD))
P8_TA(2017)0107A8-0068/2017
SPROSTOWANIA

(Zwykła procedura ustawodawcza: drugie czytanie)

Parlament Europejski,

–  uwzględniając stanowisko Rady w pierwszym czytaniu (10728/4/2016 – C8-0104/2017),

–  uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego z dnia 14 lutego 2013 r.(1),

–  uwzględniając swoje stanowisko przyjęte w pierwszym czytaniu(2) dotyczące wniosku Komisji przedstawionego Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2012)0542),

–  uwzględniając art. 294 ust. 7 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając art. 67a Regulaminu,

–  uwzględniając zalecenie do drugiego czytania przedstawione przez Komisję Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności (A8-0068/2017),

1.  zatwierdza stanowisko Rady przyjęte w pierwszym czytaniu;

2.  stwierdza, że akt prawny zostaje przyjęty zgodnie ze stanowiskiem Rady;

3.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do podpisania wraz z przewodniczącym Rady aktu prawnego zgodnie z art. 297 ust. 1 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej;

4.  zobowiązuje swojego sekretarza generalnego do podpisania aktu prawnego po stwierdzeniu, że wszystkie procedury zostały prawidłowo zakończone, oraz do przygotowania, w porozumieniu z sekretarzem generalnym Rady, jego publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej;

5.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji oraz parlamentom narodowym.

(1) Dz.U. C 133 z 9.5.2013, s. 52.
(2) Teksty przyjęte w dniu 2 kwietnia 2014 r.: P7_TA(2014)0266.


Wyroby medyczne do diagnostyki in vitro ***II
PDF 402kWORD 48k
Rezolucja
Załącznik
Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 5 kwietnia 2017 r. w sprawie stanowiska Rady przyjętego w pierwszym czytaniu w celu przyjęcia rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie wyrobów medycznych do diagnostyki in vitro oraz uchylenia dyrektywy 98/79/WE i decyzji Komisji 2010/227/UE (10729/4/2016 – C8-0105/2017 – 2012/0267(COD))
P8_TA(2017)0108A8-0069/2017
SPROSTOWANIA

(Zwykła procedura ustawodawcza: drugie czytanie)

Parlament Europejski,

–  uwzględniając stanowisko Rady w pierwszym czytaniu (10729/4/2016 – C8-0105/2017),

–  uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego z dnia 14 lutego 2013 r.(1),

–  uwzględniając swoje stanowisko przyjęte w pierwszym czytaniu(2) dotyczące wniosku Komisji przedstawionego Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2012)0541),

–  uwzględniając art. 294 ust. 7 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając art. 67a Regulaminu,

–  uwzględniając zalecenie do drugiego czytania przedstawione przez Komisję Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności (A8-0069/2017),

1.  zatwierdza stanowisko Rady przyjęte w pierwszym czytaniu;

2.  przyjmuje do wiadomości oświadczenia Komisji załączone do niniejszej rezolucji;

3.  stwierdza, że akt prawny zostaje przyjęty zgodnie ze stanowiskiem Rady;

4.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do podpisania wraz z przewodniczącym Rady aktu prawnego zgodnie z art. 297 ust. 1 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej;

5.  zobowiązuje swojego sekretarza generalnego do podpisania aktu prawnego po stwierdzeniu, że wszystkie procedury zostały prawidłowo zakończone, oraz do przygotowania, w porozumieniu z sekretarzem generalnym Rady, jego publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej;

6.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji oraz parlamentom narodowym.

ZAŁĄCZNIK DO REZOLUCJI USTAWODAWCZEJ

Oświadczenie Komisji w sprawie przepisów dotyczących informacji i porad w zakresie badań genetycznych w art. 4 rozporządzenia w sprawie wyrobów medycznych do diagnostyki in vitro

Nie później niż pięć lat od daty rozpoczęcia stosowania rozporządzenia i w ramach przeglądu funkcjonowania art. 4, przewidzianego w art. 111 rozporządzenia, Komisja przedstawi sprawozdanie dotyczące doświadczeń państw członkowskich z realizacji obowiązków, o których mowa w art. 4, w zakresie informacji i doradztwa w kontekście stosowania badań genetycznych. W szczególności Komisja przedstawi sprawozdanie na temat stosowania różnych praktyk w świetle podwójnego celu realizowanego przez rozporządzenie, jakim jest zapewnienie wysokiego poziomu bezpieczeństwa pacjentów oraz zagwarantowanie sprawnego funkcjonowania rynku wewnętrznego.

Oświadczenie Komisji w sprawie badań genetycznych wykorzystywanych do celów związanych ze stylem życia i dobrostanem

W odniesieniu do badań genetycznych przeznaczonych do celów związanych z dobrostanem lub ze stylem życia Komisja podkreśla, że wyroby niemające celu medycznego, łącznie z przeznaczonymi do utrzymania lub poprawy, bezpośrednio lub pośrednio, zdrowego stylu życia, jakości życia i dobrostanu osób fizycznych, nie są objęte art. 2 (definicje) rozporządzenia w sprawie wyrobów medycznych do diagnostyki in vitro. Komisja zamierza jednak monitorować, na podstawie działań w zakresie nadzoru rynku prowadzonych przez państwa członkowskie, szczególne kwestie bezpieczeństwa, które mogłyby być związane z użytkowaniem tych urządzeń.

(1) Dz.U. C 133 z 9.5.2013, s. 52.
(2) Teksty przyjęte w dniu 2 kwietnia 2014 r.: P7_TA(2014)0267.


Fundusze rynku pieniężnego ***I
PDF 399kWORD 54k
Rezolucja
Tekst
Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 5 kwietnia 2017 r. w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie funduszy rynku pieniężnego (COM(2013)0615 – C7-0263/2013 – 2013/0306(COD))
P8_TA(2017)0109A8-0041/2015

(Zwykła procedura ustawodawcza: pierwsze czytanie)

Parlament Europejski,

–  uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2013)0615),

–  uwzględniając art. 294 ust. 2 oraz art. 114 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, zgodnie z którymi wniosek został przedstawiony Parlamentowi przez Komisję (C7-0263/2013),

–  uwzględniając art. 294 ust. 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając opinię Europejskiego Banku Centralnego z dnia 21 maja 2014 r.(1),

–  uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego przyjętą na sesji plenarnej w dniach 10 grudnia 2013 r.(2),

–  uwzględniając wstępne porozumienie zatwierdzone przez właściwą komisję oraz zobowiązanie przedstawiciela Rady, przekazane pismem z dnia 7 grudnia 2016 r., do zatwierdzenia stanowiska Parlamentu Europejskiego, zgodnie z art. 294 ust. 4 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając art. 59 Regulaminu,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Gospodarczej i Monetarnej (A8-0041/2015),

1.  przyjmuje poniższe stanowisko w pierwszym czytaniu(3);

2.  zwraca się do Komisji o ponowne przekazanie mu sprawy, jeśli zastąpi ona pierwotny wniosek, wprowadzi w nim istotne zmiany lub planuje ich wprowadzenie;

3.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji, a także parlamentom narodowym.

Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w pierwszym czytaniu w dniu 5 kwietnia 2017 r. w celu przyjęcia rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/... w sprawie funduszy rynku pieniężnego

P8_TC1-COD(2013)0306


(Jako że pomiędzy Parlamentem i Radą osiągnięte zostało porozumienie, stanowisko Parlamentu odpowiada ostatecznej wersji aktu prawnego, rozporządzenia (UE) 2017/1131.)

(1) Dz.U. C 255 z 6.8.2014, s. 3.
(2) Dz.U. C 170 z 5.6.2014, s. 50.
(3) Niniejsze stanowisko zastępuje poprawki przyjęte dnia 29 kwietnia 2015 r. (Teksty przyjęte, P8_TA(2015)0170).


Prospekt emisyjny publikowany w związku z ofertą publiczną lub dopuszczeniem do obrotu papierów wartościowych ***I
PDF 403kWORD 62k
Rezolucja
Tekst
Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 5 kwietnia 2017 r. w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie prospektu emisyjnego publikowanego w związku z ofertą publiczną lub dopuszczeniem do obrotu papierów wartościowych (COM(2015)0583 – C8-0375/2015 – 2015/0268(COD))
P8_TA(2017)0110A8-0238/2016

(Zwykła procedura ustawodawcza: pierwsze czytanie)

Parlament Europejski,

–  uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2015)0583),

–  uwzględniając art. 294 ust. 2 i art. 114 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, zgodnie z którymi wniosek został przedstawiony Parlamentowi przez Komisję (C8-0375/2015),

–  uwzględniając art. 294 ust. 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając opinię Europejskiego Banku Centralnego z dnia 17 marca 2016 r.(1),

–  uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego z dnia 16 marca 2016 r.(2),

–  po konsultacji z Komitetem Regionów,

–  uwzględniając wstępne porozumienie zatwierdzone przez właściwą komisję na podstawie art. 69f ust. 4 Regulaminu oraz zobowiązanie przedstawiciela Rady, przekazane pismem z dnia 20 grudnia 2016 r., do zatwierdzenia stanowiska Parlamentu Europejskiego, zgodnie z art. 294 ust. 4 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając art. 59 Regulaminu,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Gospodarczej i Monetarnej oraz opinię Komisji Rynku Wewnętrznego i Ochrony Konsumentów (A8–0238/2016),

1.  przyjmuje poniższe stanowisko w pierwszym czytaniu(3);

2.  zwraca się do Komisji o ponowne przekazanie mu sprawy, jeśli zastąpi ona pierwotny wniosek, wprowadzi w nim istotne zmiany lub planuje ich wprowadzenie;

3.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji oraz parlamentom narodowym.

Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w pierwszym czytaniu w dniu 5 kwietnia 2017 r. w celu przyjęcia rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/... w sprawie prospektu, który ma być publikowany w związku z ofertą publiczną papierów wartościowych lub dopuszczeniem ich do obrotu na rynku regulowanym oraz uchylenia dyrektywy 2003/71/WE

P8_TC1-COD(2015)0268


(Jako że pomiędzy Parlamentem i Radą osiągnięte zostało porozumienie, stanowisko Parlamentu odpowiada ostatecznej wersji aktu prawnego, rozporządzenia (UE) 2017/1129.)

(1) Dz.U. C 195 z 2.6.2016, s. 1.
(2) Dz.U. C 177 z 18.5.2016, s. 9.
(3) Niniejsze stanowisko zastępuje poprawki przyjęte w dniu 15 września 2016 r. (Teksty przyjęte, P8_TA(2016)0353).


Wieloletnie ramy finansowe na lata 2014–2020 ***
PDF 401kWORD 49k
Rezolucja
Załącznik
Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 5 kwietnia 2017 r. w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Rady zmieniającego rozporządzenie (UE, Euratom) nr 1311/2013 określające wieloletnie ramy finansowe na lata 2014–2020 (14942/2016 – C8-0103/2017 – 2016/0283(APP))
P8_TA(2017)0111A8-0110/2017

(Specjalna procedura ustawodawcza – zgoda)

Parlament Europejski,

–  uwzględniając wniosek Komisji dotyczący rozporządzenia Rady zmieniającego rozporządzenie (UE, Euratom) nr 1311/2013 określające wieloletnie ramy finansowe na lata 2014–2020 (COM(2016)0604),

–  uwzględniając projekt rozporządzenia Rady zmieniającego rozporządzenie (EU, Euratom) nr 1311/2013 określające wieloletnie ramy finansowe na lata 2014–2020 (14942/2016) oraz sprostowanie Rady (14942/2016 COR2),

–  uwzględniając wniosek o wyrażenie zgody przedstawiony przez Radę na mocy art. 312 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej oraz art. 106a Traktatu ustanawiającego Europejską Wspólnotę Energii Atomowej (C8-0103/2017),

–  uwzględniając porozumienie co do zasady, zawarte w Radzie w dniu 7 marca 2017 r., dotyczące rewizji wieloletnich ram finansowych na lata 2014–2020(1),

–  uwzględniając swoją rezolucję z dnia 6 lipca 2016 r. w sprawie przygotowania powyborczej rewizji WRF na lata 2014–2020: uwagi Parlamentu poprzedzające wniosek Komisji(2),

–  uwzględniając swoją rezolucję z dnia 26 października 2016 r. w sprawie śródokresowej rewizji wieloletnich ram finansowych na lata 2014–2020(3),

–  uwzględniając swoją rezolucję nieustawodawczą z dnia 5 kwietnia 2017 r. w sprawie projektu decyzji(4),

–  uwzględniając art. 86 oraz art. 99 ust. 1 i ust. 4 Regulaminu,

–  uwzględniając zalecenie Komisji Budżetowej (A8-0110/2017),

1.  wyraża zgodę na projekt rozporządzenia Rady zmieniającego rozporządzenie (UE, Euratom) nr 1311/2013 określające wieloletnie ramy finansowe na lata 2014–2020 w postaci załączonej do niniejszej rezolucji;

2.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji, a także parlamentom narodowym.

ZAŁĄCZNIK:

Projekt rozporządzenie Rady (UE, Euratom) 2017/... zmieniający rozporządzenie (UE, Euratom) nr 1311/2013 określające wieloletnie ramy finansowe na lata 2014–2020

(Tekst tego załącznika nie został powtórzony w tym miejscu, ponieważ odpowiada on końcowej wersji aktu prawnego, rozporządzenia Rady (UE, Euratom) 2017/1123.)

(1) 7030/2017 i 7031/2017 COR1.
(2) Teksty przyjęte, P8_TA(2016)0309.
(3) Teksty przyjęte, P8_TA(2016)0412.
(4) Teksty przyjęte, P8_TA(2017)0112.


Wieloletnie ramy finansowe na lata 2014–2020 (rezolucja)
PDF 498kWORD 55k
Rezolucja
Załącznik
Rezolucja nieustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 5 kwietnia 2017 r. zawierające projekt rezolucji nieustawodawczej w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Rady zmieniającego rozporządzenie (UE, Euratom) nr 1311/2013 określające wieloletnie ramy finansowe na lata 2014–2020 (14942/2016 – C8-0103/2017 – 2016/0283(APP)2017/2051(INI))
P8_TA(2017)0112A8-0117/2017

Parlament Europejski,

–  uwzględniając wniosek Komisji dotyczący rozporządzenia Rady zmieniającego rozporządzenie (UE, Euratom) nr 1311/2013 określające wieloletnie ramy finansowe na lata 2014–2020 (COM(2016)0604),

–  uwzględniając projekt rozporządzenia Rady zmieniającego rozporządzenie (UE, Euratom) nr 1311/2013 określające wieloletnie ramy finansowe na lata 2014–2020 (14942/2016) oraz sprostowanie Rady (14942/2016 COR2),

–  uwzględniając wniosek o wyrażenie zgody przedstawiony przez Radę na mocy art. 312 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej oraz art. 106a Traktatu ustanawiającego Europejską Wspólnotę Energii Atomowej (C8-0103/2017),

–  uwzględniając porozumienie co do zasady, zawarte w Radzie w dniu 7 marca 2017 r., dotyczące rewizji wieloletnich ram finansowych na lata 2014–2020(1),

–  uwzględniając swoją rezolucję z dnia 6 lipca 2016 r. w sprawie przygotowania powyborczej rewizji WRF na lata 2014–2020: uwagi Parlamentu poprzedzające wniosek Komisji(2),

–  uwzględniając swoją rezolucję z dnia 26 października 2016 r. w sprawie śródokresowej rewizji wieloletnich ram finansowych na lata 2014–2020(3),

–  uwzględniając swoją rezolucję nieustawodawczą z dnia 5 kwietnia 2017 r. w sprawie projektu rozporządzenia(4),

–  uwzględniając art. 99 ust. 2 Regulaminu,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Budżetowej (A8-0117/2017),

1.  zatwierdza wspólne oświadczenie Parlamentu Europejskiego i Rady załączone do niniejszej rezolucji;

2.  zatwierdza swoje oświadczenie załączone do niniejszej rezolucji;

3.  przyjmuje do wiadomości jednostronne oświadczenia Rady i Komisji;

4.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie i Komisji oraz parlamentom narodowym.

ZAŁĄCZNIK

OŚWIADCZENIA

Oświadczenie Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie zwiększenia środków (kwoty dodatkowe) na pozostały okres obowiązywania WRF

W kontekście śródokresowego przeglądu / śródokresowej rewizji WRF, Parlament Europejski i Rada uzgodniły zwiększenia środków zgodnie z propozycjami Komisji w odniesieniu do kwot wskazanych w poniższej tabeli, które mają zostać zrealizowane w latach 2017–2020(5) w ramach rocznej procedury budżetowej, bez uszczerbku dla prerogatyw władzy budżetowej:

 

Środki na zobowiązania, w mln EUR

Poddział 1a

 

„Horyzont 2020”

200

Instrument „Łącząc Europę” – komponent dotyczący transportu

300

Erasmus+

100

COSME

100

Wifi4EU*

25

EFIS*

150

Ogółem poddział 1a

875

Poddział 1b (Inicjatywa na rzecz zatrudnienia ludzi młodych)

1200**

Dział 3

2549

Dział 4*

1385

Ogółem działy 1a, 1b, 3, 4

6009

* Nie przesądza to o wyniku trwających dyskusji na temat projektów wniosków ustawodawczych w ramach poddziału 1a oraz działu 4.

** Rozłożone w okresie czterech lat (2017–2020).

Przegrupowania ogólnej kwoty 945 mln EUR zostaną określone w rocznej procedurze budżetowej, z czego 875 mln EUR w poddziale 1a i 70 mln EUR w dziale 4.

Oświadczenie Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie unikania sytuacji narastania nadmiernej kwoty niezapłaconych rachunków

Parlament Europejski i Rada wzywa ją Komisję, by nadal uważnie nadzorowała realizację programów na lata 2014–2020, aby zapewnić należyte rozłożenie środków na płatności stosownie do zatwierdzonych środków na zobowiązania. W tym celu zwraca ją się do Komisji, by przez cały pozostały okres bieżących WRF przedstawiała w odpowiednim czasie zaktualizowane dane liczbowe dotyczące sytuacji i szacunków w odniesieniu do środków na płatności. Parlament Europejski i Rada w stosownym terminie podejmą wszelkie konieczne decyzje w sprawie należycie uzasadnionych potrzeb, aby zapobiec narastaniu nadmiernej kwoty niezapłaconych rachunków i zapewnić należyty zwrot środków postulowanych we wnioskach o płatność.

Oświadczenie Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie płatności na instrumenty szczególne

Parlament Europejski i Rada zgodziły się dostosować wniosek dotyczący zmiany decyzji (UE) 2015/435 tak, by w żaden sposób nie przesądzać – w sposób ogólny – o charakterze płatności na inne instrumenty szczególne.

Oświadczenie Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie niezależnej oceny wyników realizacji celu zakładającego stopniową redukcję personelu o 5 % w latach 2013–2017

Parlament Europejski i Rada proponują przeprowadzenie niezależnej oceny wyników realizacji celu zakładającego stopniową redukcję personelu o 5 % w latach 2013–2017, obejmującej wszystkie instytucje, organy i agencje, w myśl uzgodnień zawartych w porozumieniu międzyinstytucjonalnym z 2013 r. w sprawie dyscypliny budżetowej, współpracy w kwestiach budżetowych i należytego zarządzania finansami. Parlament Europejski i Rada zwracają się do Komisji, by na podstawie ustaleń z tej oceny przedstawiła stosowny wniosek.

Oświadczenie Parlamentu Europejskiego w sprawie wspólnych oświadczeń związanych z przeglądem śródokresowym WRF

Parlament Europejski przypomina, że cztery wspólne oświadczenia towarzyszące zmienionemu rozporządzeniu w sprawie WRF mają charakter polityczny bez żadnych konsekwencji prawnych.

W odniesieniu do wspólnego oświadczenia na temat zwiększenia środków („dopłaty uzupełniające”) oraz przesunięć środków do programów unijnych, należy przypomnieć, że zgodnie z traktatami władza budżetowa określa poziom i treść budżetu Unii w ramach rocznej procedury budżetowej. Parlament Europejski podkreśla, że jako organ władzy budżetowej, będzie w pełni wykorzystywał wszystkie przysługujące mu uprawnienia, które nie będą naruszane przez jakiekolwiek oświadczenie polityczne. Konieczność poszanowania prerogatyw władzy budżetowej jest również wyraźnie odzwierciedlona w treści wspólnego oświadczenia.

Parlament Europejski wnioskuje zatem, że kwoty wskazane w tym wspólnym oświadczeniu stanowią kwoty referencyjne, które zostaną zbadane w ramach rocznej procedury budżetowej, z należytym uwzględnieniem konkretnych okoliczności każdego budżetu rocznego. W szczególności w kwestii proponowanego przesunięcia środków w działach 1a i 4, Parlament Europejski zamierza przeanalizować wnioski Komisji indywidualnie dla każdego przypadku, tak aby zapewnić, że nie nałożono ograniczeń na kluczowe programy unijne, zwłaszcza jeśli przyczyniają się one do wzrostu gospodarczego i tworzenia miejsc pracy lub stanowią odpowiedź na aktualne palące potrzeby i posiadają wysoki wskaźnik wykonania.

Jest oczywiste, że wszelkie kwoty wskazane we wspólnym oświadczeniu i odnoszące się do wniosków ustawodawczych, które nie zostały jeszcze przyjęte, w żaden sposób nie przesądzają o wyniku tych negocjacji ustawodawczych.

Oświadczenie Rady w sprawie płatności na instrumenty szczególne

Rada proponuje utrzymanie status quo i nie ustanawianie, w kontekście niniejszego przeglądu/rewizji, ogólnej i nadrzędnej zasady w odniesieniu do traktowania płatności na inne instrumenty szczególne. W opinii Służby Prawnej Rady stwierdzono, że to władza budżetowa będzie w każdym indywidualnym przypadku mogła decydować, w odniesieniu do konkretnego uruchomienia środków, o tym, czy część lub całość stosownych płatności powinna być liczona poza pułapami WRF.

Oświadczenie Komisji w sprawie wzmocnienia Inicjatywy na rzecz zatrudnienia ludzi młodych oraz dodatkowych środków, które mają się przyczynić do rozwiązaniu kryzysu migracyjnego i kwestii bezpieczeństwa

Jeżeli odnotowywana od 2013 r. tendencja spadkowa dotycząca bezrobocia młodzieży ponownie odwróciłaby się, należało by rozważyć zwiększenie środków finansowych przeznaczonych na Inicjatywę na rzecz zatrudnienia ludzi młodych powyżej kwoty 1,2 mld EUR uzgodnionej w ramach śródokresowego przeglądu/rewizji wieloletnich ram finansowych (WRF) na lata 2014–2020 poprzez wykorzystanie marginesów dostępnych w ramach łącznego marginesu na zobowiązania zgodnie z art. 14 rozporządzenia w sprawie WRF. W tym celu Komisja będzie przedstawiała regularne sprawozdania na temat odnotowywanych tendencji statystycznych i w razie konieczności przedłoży stosowny projekt budżetu korygującego.

Bez uszczerbku dla powyższego, należy rozważyć – jako priorytet – dodatkowe dostępne marginesy przeznaczone na inwestowanie w ludzi młodych w całej Europie oraz na środki pomagające zająć się wewnętrznym i zewnętrznym wymiarem kryzysu migracyjnego oraz kwestiami bezpieczeństwa, jeżeli pojawiłyby się nowe potrzeby, które nie są objęte istniejącymi lub uzgodnionymi środkami. W stosownych przypadkach Komisja przedstawi w tym celu wnioski, mając jednocześnie na uwadze potrzebę utrzymania wystarczających marginesów na nieprzewidziane wydarzenia oraz sprawną realizację już uzgodnionych programów.

(1) 7030/2017 i 7031/2017 COR1.
(2) Teksty przyjęte, P8_TA(2016)0309.
(3) Teksty przyjęte, P8_TA(2016)0412.
(4) Teksty przyjęte, P8_TA(2017)0111.
(5)Część ogólnych zwiększeń środków została już uzgodniona w kontekście procedury budżetowej na 2017 r. Budżet na 2017 r. obejmuje tym samym 200 mln EUR w poddziale 1a i 725 mln EUR w dziale 4. Ponadto Parlament Europejski i Rada uzgodniły zapewnienie w 2017 r. kwoty 500 mln EUR w poddziale 1b na Inicjatywę na rzecz zatrudnienia ludzi młodych, która to kwota ma zostać sfinansowana w ramach łącznego marginesu na zobowiązania i która zostanie wprowadzona za pomocą budżetu korygującego w 2017 r. I wreszcie, Parlament Europejski i Rada zwróciły się również do Komisji, by złożyła wniosek o niezbędne środki za pomocą budżetu korygującego w 2017 r., aby zapewnić finansowanie EFZR z budżetu UE, gdy tylko zostanie przyjęta podstawa prawna.


Uruchomienie marginesu na nieprzewidziane wydatki
PDF 403kWORD 50k
Rezolucja
Załącznik
Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 5 kwietnia 2017 r. w prawie wniosku dotyczącego decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającej decyzję (UE) 2015/435 w sprawie uruchomienia marginesu na nieprzewidziane wydatki (COM(2016)0607 – C8-0387/2016 – 2016/2233(BUD))
P8_TA(2017)0113A8-0104/2017

Parlament Europejski,

–  uwzględniając wniosek Komisji przedłożony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2016)0607 – C8-0387/2016),

–  uwzględniając rozporządzenie Rady (UE, Euratom) nr 1311/2013 z dnia 2 grudnia 2013 r. określające wieloletnie ramy finansowe na lata 2014−2020(1), w szczególności jego art. 6 i 13,

–  uwzględniając Porozumienie międzyinstytucjonalne z dnia 2 grudnia 2013 r. pomiędzy Parlamentem Europejskim, Radą i Komisją w sprawie dyscypliny budżetowej, współpracy w kwestiach budżetowych i należytego zarządzania finansami(2), w szczególności jego pkt 14,

–  uwzględniając porozumienie co do zasady, zawarte w Radzie w dniu 7 marca 2017 r., dotyczące rewizji wieloletnich ram finansowych na lata 2014–2020(3),

–  uwzględniając decyzję Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/435 z dnia 17 grudnia 2014 r. w sprawie uruchomienia marginesu na nieprzewidziane wydatki(4),

–  uwzględniając swoją rezolucję z dnia 17 grudnia 2014 r. w sprawie wniosku dotyczącego decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie uruchomienia marginesu na nieprzewidziane wydatki w 2014 r.(5),

–  uwzględniając swoją rezolucję z dnia 6 lipca 2016 r. w sprawie przygotowania powyborczej rewizji wieloletnich ram finansowych na lata 2014–2020 – wkład Parlamentu przed wnioskiem Komisji(6), a także rezolucję z dnia 26 października 2016 r. w sprawie śródokresowej rewizji wieloletnich ram finansowych na lata 2014–2020(7),

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Budżetowej (A8-0104/2017),

A.  mając na uwadze, że w roku 2014 Parlament Europejski i Rada uruchomiły margines na nieprzewidziane wydatki na kwotę 3 168 233 715 EUR w środkach na płatności; mając na uwadze, że uruchomienie marginesu na nieprzewidziane wydatki obejmowało kwotę w wysokości 350 mln EUR w związku z oczekiwaniem na porozumienie dotyczące traktowania płatności w odniesieniu do instrumentów specjalnych;

B.  mając na uwadze, że zdecydowano o kompensacji kwoty 2 818 233 715 EUR w latach 2018–2020 oraz zwróceniu się do Komisji o przedstawienie w odpowiednim czasie wniosku dotyczącego pozostałej kwoty wynoszącej 350 mln EUR;

C.  mając na uwadze, że zgodnie ze średnioterminową prognozą dotyczącą płatności, przedstawioną w kontekście śródokresowego przeglądu / śródokresowej rewizji wieloletnich ram finansowych, w latach 2018–2020 należy spodziewać się presji na pułapy rocznych płatności;

D.  mając na uwadze, że budżet na rok 2017 wykazuje margines poniżej pułapu płatności w wysokości 9,8 mld EUR, co pozwala na kompensację pełnej kwoty uruchomionej w 2014 r.;

1.  z zadowoleniem przyjmuje wniosek Komisji przedstawiony w ramach pakietu dotyczącego śródokresowego przeglądu / śródokresowej rewizji wieloletnich ram finansowych;

2.  uważa, że kompensacja całkowitej kwoty w wysokości 2 818 233 715 EUR, uruchomionej w 2014 r., względem marginesu poniżej pułapu płatności na rok 2017 umożliwi większą elastyczność w drugiej połowie okresu obowiązywania wieloletnich ram finansowych i przyczyni się do zapobieżenia nowemu kryzysowi związanemu z płatnościami;

3.  podkreśla, że wykluczenie pozostałej kwoty w wysokości 350 mln EUR z mechanizmu kompensacji stanowi potwierdzenie od dawna zajmowanego przez Parlament stanowiska, zgodnie z którym środki na płatności, przeznaczone na instrumenty specjalne, należy obliczać poza pułapami wieloletnich ram finansowych;

4.  z zadowoleniem przyjmuje zawarte w Radzie porozumienie co do zasady, dotyczące załączonej decyzji, gdyż jest ono zgodne z interpretacją Parlamentu;

5.  zatwierdza decyzję załączoną do niniejszej rezolucji;

6.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do podpisania wraz z przewodniczącym Rady niniejszej decyzji i zarządzenia jej publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej;

7.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji wraz z załącznikiem Radzie i Komisji.

ZAŁĄCZNIK

DECYZJA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY

zmieniająca decyzję (UE) 2015/435 w sprawie uruchomienia marginesu na nieprzewidziane wydatki

(Tekst tego załącznika nie został powtórzony w tym miejscu, ponieważ odpowiada on ostatecznej wersji aktu prawnego, decyzji (UE) 2017/1331.)

(1) Dz.U. L 347 z 20.12.2013, s. 884.
(2) Dz.U. C 373 z 20.12.2013, s. 1.
(3) 7030/2017 i 7031/2017 COR1.
(4) Dz.U. L 72 z 17.3.2015, s. 4.
(5) Dz.U. C 294 z 12.8.2016, s. 65.
(6) Teksty przyjęte, P8_TA(2016)0309.
(7) Teksty przyjęte, P8_TA(2016)0412.


Preliminarz dochodów i wydatków na rok budżetowy 2018 – sekcja I – Parlament Europejski
PDF 554kWORD 65k
Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 5 kwietnia 2017 r. w sprawie preliminarza dochodów i wydatków Parlamentu Europejskiego na rok budżetowy 2018 (2017/2022(BUD))
P8_TA(2017)0114A8-0156/2017

Parlament Europejski,

–  uwzględniając art. 314 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 966/2012 z dnia 25 października 2012 r. w sprawie zasad finansowych mających zastosowanie do budżetu ogólnego Unii oraz uchylające rozporządzenie Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002(1), w szczególności jego art. 36,

–  uwzględniając rozporządzenie Rady (UE, Euratom) nr 1311/2013 z dnia 2 grudnia 2013 r. określające wieloletnie ramy finansowe na lata 2014−2020(2),

–  uwzględniając Porozumienie międzyinstytucjonalne z dnia 2 grudnia 2013 r. pomiędzy Parlamentem Europejskim, Radą i Komisją w sprawie dyscypliny budżetowej, współpracy w kwestiach budżetowych i należytego zarządzania finansami(3) (porozumienie międzyinstytucjonalne z dnia 2 grudnia 2013 r.),

–  uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 1023/2013 z dnia 22 października 2013 r. zmieniające regulamin pracowniczy urzędników Unii Europejskiej i warunki zatrudnienia innych pracowników Unii Europejskiej(4),

–  uwzględniając swoją rezolucję z dnia 14 kwietnia 2016 r. w sprawie preliminarza dochodów i wydatków Parlamentu Europejskiego na rok budżetowy 2017(5),

–  uwzględniając swoją rezolucję z dnia 26 października 2016 r. w sprawie stanowiska Rady dotyczącego projektu budżetu ogólnego Unii Europejskiej na rok budżetowy 2017(6),

–  uwzględniając swoją rezolucję z dnia 1 grudnia 2016 r. w sprawie wspólnego projektu budżetu ogólnego Unii Europejskiej na rok budżetowy 2017, zatwierdzonego przez komitet pojednawczy w ramach procedury budżetowej(7),

–  uwzględniając sprawozdanie sekretarza generalnego dla Prezydium dotyczące sporządzenia wstępnego projektu preliminarza budżetowego Parlamentu na rok budżetowy 2018,

–  uwzględniając wstępny projekt preliminarza budżetowego sporządzony przez Prezydium w dniu 3 kwietnia 2017 r. zgodnie z art. 25 ust. 7 oraz art. 96 ust. 1 Regulaminu,

–  uwzględniając projekt preliminarza budżetowego sporządzony przez Komisję Budżetową zgodnie z art. 96 ust. 2 Regulaminu,

–  uwzględniając art. 96 i 97 Regulaminu,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Budżetowej (A8-0156/2017),

A.  mając na uwadze, że niniejsza procedura jest trzecią procedurą budżetową przeprowadzoną całkowicie w nowej kadencji i dotyczy piątego roku wieloletnich ram finansowych na lata 2014–2020;

B.  mając na uwadze, że budżet na rok 2018, zgodnie z propozycją zawartą w sprawozdaniu sekretarza generalnego, jest przygotowywany w kontekście zwiększenia pułapu dla działu V w porównaniu z 2017 r., co pozostawi większy margines dla wzrostu i inwestycji, a także umożliwi dalsze wdrażanie strategii politycznych na rzecz oszczędności i poprawy efektywności;

C.  mając na uwadze, że sekretarz generalny zaproponował siedem celów priorytetowych dla budżetu na 2018 r., a mianowicie: rozpoczęcie kampanii informacyjnej w związku z wyborami w 2019 r., konsolidacja zastosowanych środków bezpieczeństwa, kontynuacja wieloletnich przedsięwzięć z zakresu nieruchomości, inwestowanie w cyfryzację i komputeryzację procedur, dalsze wdrażanie środków koniecznych do wprowadzenia języka irlandzkiego jako w pełni oficjalnego języka, analiza potencjalnego wpływu Brexitu i zachęcanie do ekologicznego podejścia do transportu;

D.  mając na uwadze, że sekretarz generalny zaproponował we wstępnym projekcie preliminarza budżetowego Parlamentu na rok 2018 budżet w wysokości 1 971 883 373 EUR, co oznacza ogólny wzrost o 3,26 % w stosunku do budżetu na rok 2017 i stanowi 19,06 % środków działu V WRF na lata 2014−2020;

E.  mając na uwadze, że w celu wzmocnienia projektów w zakresie bezpieczeństwa, uiszczenia opłat za użytkowanie wieczyste budynku im. ADENAUERA i rozpoczęcia kampanii informacyjnej w związku z wyborami w 2019 r. zaproponowane zostały przez sekretarza generalnego dodatkowe inwestycje nadzwyczajne, których koszt wyniesie 47,6 mln EUR;

F.  mając na uwadze, że prawie 68 % budżetu to wydatki podlegające indeksacji, odpowiadające głównie wynagrodzeniom oraz dodatkom dla posłów i pracowników, jak również budynkom, które dostosowywane są zgodnie z regulaminem pracowniczym, indeksacją sektorową lub stopą inflacji;

G.  mając na uwadze, że sprawozdanie Parlamentu zatytułowane „Kobiety w Parlamencie Europejskim” opublikowane dnia 8 marca 2017 r. z okazji Międzynarodowego Dnia Kobiet wskazuje na brak równowagi płci na stanowiskach kierowniczych w Parlamencie, gdzie 83,3 % stanowisk zastępców sekretarza generalnego i dyrektorów generalnych zajmują mężczyźni, a 16,7 % kobiety, 70,2 % stanowisk dyrektorów w Parlamencie zajmują mężczyźni, a 29,8 % kobiety oraz 65,9 % stanowisk kierowników działów w Parlamencie zajmują mężczyźni, a 34,1 % kobiety;

H.  mając na uwadze, że Karta praw podstawowych Unii Europejskiej zobowiązuje Unię do poszanowania różnorodności językowej i zakazuje dyskryminacji ze względu na język, dając tym samym obywatelom Unii prawo do używania każdego z 24 języków urzędowych Unii w korespondencji z instytucjami unijnymi, które mają obowiązek udzielenia odpowiedzi w tym samym języku;

I.  mając na uwadze, że Parlament podkreślił już w swojej rezolucji z dnia 29 kwietnia 2015 r. w sprawie preliminarza dochodów i wydatków Parlamentu Europejskiego na rok budżetowy 2016(8), że budżet na rok 2016 r. powinien być określony w oparciu o realistyczne przesłanki i zgodny z zasadą dyscypliny budżetowej oraz z zasadą należytego zarządzania finansami;

J.  mając na uwadze, że wiarygodność Parlamentu Europejskiego jako organu władzy budżetowej zależy w dużej mierze od jego zdolności do kontroli własnych wydatków;

K.  mając na uwadze, że wiarygodność Parlamentu Europejskiego zależy w dużej mierze od jego zdolności do rozwijania demokracji na szczeblu unijnym;

Ramy ogólne

1.  podkreśla, że budżet przeznaczony dla Parlamentu w 2018 r. powinien pozostać na poziomie poniżej 20 % działu V; zauważa, że poziom preliminarza na 2018 r. wynosi 18,88 %, co stanowi wartość niższą niż uzyskana w 2017 r. (19,26%), a także jest najniższym udziałem wydatków w dziale V w minionych piętnastu latach;

2.  apeluje o spełnienie wniosków z ust. 15 swojej rezolucji z dnia 14 kwietnia 2016 r. w sprawie preliminarza dochodów i wydatków Parlamentu Europejskiego na rok budżetowy 2017 oraz ust. 98 swojego sprawozdania z dnia 26 października 2016 r. dotyczącego stanowiska Rady w sprawie projektu budżetu ogólnego Unii Europejskiej na rok budżetowy 2017, w których wymaga się, aby metoda ustanawiania budżetu Parlamentu na podstawie aktualnych potrzeb, a nie na podstawie metody współczynnikowej, została zastosowana po raz pierwszy podczas procedury budżetowej na rok budżetowy 2018;

3.  zauważa, że kwota przeznaczona na nadzwyczajne wydatki i inwestycje w 2018 r. wynosi 47,6 mln EUR, czyli pozostaje na tym samym poziomie co w 2017 r.; uważa, że kampania informacyjna w związku z wyborami w 2019 r. może być traktowana jako wydatek nadzwyczajny;

4.  zauważa, że 75 % środków przeznaczonych na kampanię informacyjną w związku z wyborami w 2019 r. zostało włączonych do wstępnego projektu preliminarza budżetowego na 2018 r., ponieważ większość umów zostanie podpisana w 2018 r.;

5.  podkreśla, że największa część budżetu Parlamentu jest ustalana w oparciu o obowiązki statutowe lub umowne i podlega corocznej indeksacji;

6.  zatwierdza porozumienie w sprawie poziomu preliminarza na 2018 r. zawarte z Prezydium w dniu 28 marca 2017 r.; zmniejsza poziom wydatków o 18,4 mln EUR w stosunku do początkowej pozycji Prezydium; ustanawia ogólny poziom swego preliminarza na 2018 r. na kwotę 1 953 483 373 EUR, co stanowi całkowity wzrost o 2,3 % w stosunku do budżetu na rok 2017;

7.  podkreśla, że do podstawowych zadań Parlamentu Europejskiego należy stanowienie prawa, reprezentowanie obywateli i monitorowanie prac innych instytucji;

8.  podkreśla rolę Parlamentu w budowaniu europejskiej świadomości politycznej i promowaniu unijnych wartości;

9.  podkreśla, że w porównaniu z propozycją sekretarza generalnego, potrzebne są oszczędności, oraz że usilnie zachęca się do podejmowania wszelkich wysiłków na rzecz dążenia do bardziej efektywnego i przejrzystego wykorzystania środków publicznych;

Przejrzystość i dostępność

10.  z zadowoleniem przyjmuje odpowiedź na wniosek przedstawiony przez Komisję Budżetową w jej rezolucji z dnia 14 kwietnia 2016 r. w sprawie preliminarza dochodów i wydatków Parlamentu Europejskiego na rok budżetowy 2017(9)oraz powtórzony w jej rezolucji w sprawie stanowiska Rady dotyczącego projektu budżetu ogólnego Unii na rok budżetowy 2017(10)dotyczący średnio- i długoterminowego planowania budżetu, w tym jasnego rozróżnienia między inwestycjami a wydatkami operacyjnymi związanymi z funkcjonowaniem Parlamentu i jego obowiązkami statutowymi (w tym w odniesieniu do wynajmu i zakupów);

11.  z zadowoleniem przyjmuje utworzenie grupy roboczej ds. procedur ustalania preliminarza dochodów i wydatków Parlamentu; zauważa, że Parlament wezwał do rozważenia przeprowadzenia kolejnego przeglądu przepisów dotyczących wewnętrznych procedur budżetowych(11); podkreśla, że członkowie Prezydium i Komisji Budżetowej muszą otrzymywać odpowiednie informacje odnoszące się do procedury opracowania preliminarza budżetowego w odpowiednim czasie, muszą one być czytelne i posiadać odpowiedni poziom szczegółowości, tak aby Prezydium i Komisja Budżetowa mogły podejmować decyzje na podstawie kompleksowego obrazu sytuacji i potrzeb budżetu Parlamentu;

12.  ponownie wzywa sekretarza generalnego do zaproponowania takiego sposobu zaprezentowania obywatelom budżetu na stronie internetowej Parlamentu, aby zapewnić odpowiedni poziom szczegółowości oraz aby budżet był czytelny i przyjazny użytkownikowi, dzięki czemu wszyscy obywatele będą mogli lepiej zrozumieć działania Parlamentu, jego priorytety oraz odnośną dynamikę wydatków;

13.  uważa, że grupy odwiedzających to jeden z kluczowych instrumentów służących zwiększaniu wiedzy obywateli na temat działań prowadzonych przez Parlament; z zadowoleniem przyjmuje zmienione przepisy dotyczące grup odwiedzających i uważa, że ryzyko sprzeniewierzenia środków zmniejszyło się dzięki wprowadzeniu nowych i bardziej restrykcyjnych przepisów; w związku z tym zachęca Prezydium, wraz z jego grupą roboczą ds. informacji i komunikacji, do przeglądu środków budżetowych przewidzianych na grupy odwiedzających zaproszone przez posłów, z uwzględnieniem stopy inflacji w ostatnich latach, która wpłynęła na wzrost kosztu takich wizyt; uważa, że chociaż te kwoty nie mają pokrywać wszystkich kosztów ponoszonych przez grupy odwiedzających, a są traktowane raczej jak dopłata, nie można ignorować faktu, że część pokrywanych kosztów zmniejszy się, jeśli dodatek nie będzie dostosowywany zgodnie z inflacją; zwraca się do Prezydium o uwzględnienie faktu, że ta rozbieżność nieproporcjonalnie wpływa na grupy odwiedzających z mniej zamożnych środowisk społeczno-gospodarczych, które posiadają bardzo ograniczone własne środki finansowe;

Bezpieczeństwo i cyberbezpieczeństwo

14.  odnotowuje bieżące działania na rzecz wzmocnienia bezpieczeństwa Parlamentu w odniesieniu do budynków, wyposażenia i personelu, cyberbezpieczeństwa i bezpieczeństwa komunikacji; zwraca się do sekretarza generalnego i Prezydium o dalszą realizację kompleksowej koncepcji bezpieczeństwa, tak aby w dalszym ciągu zapewniać poprawę bezpieczeństwa Parlamentu z punktu widzenia strukturalnego, operacyjnego i kulturowego; ponownie przypomina o potrzebie poprawy wydajności usług informatycznych świadczonych na rzecz Parlamentu przez inwestowanie w szkolenie personelu, ale również przez lepszy dobór wykonawców w oparciu o wzmocnioną ocenę ich usług i zdolności informatycznych;

15.  uważa, że niedawne wydarzenia pokazują, że gwałtownie zwiększyło się prawdopodobieństwo ataków cybernetycznych, a technologia wykorzystywana do przeprowadzania takich ataków często jest bardziej zaawansowana niż środki cyberbezpieczeństwa stosowane do walki z nimi; uważa, że narzędzia informatyczne stały się ważnymi instrumentami dla posłów i personelu w wykonywaniu ich pracy, niemniej jednak są one podatne na takie ataki; w związku z tym z zadowoleniem przyjmuje włączenie bezpieczeństwa cybernetycznego w parlamentarne ogólne ramy zarządzania strategicznego oraz uważa, że pozwoli to instytucji lepiej chronić swoje aktywa i informacje;

16.  ubolewa, że mimo zainstalowania systemu SECure EMail (SECEM) Parlament nie jest w stanie otrzymywać poufnych i jawnych briefingów od innych instytucji; ubolewa, że Parlament nie jest w stanie samodzielnie wypracować własnego systemu obsługi informacji niejawnych i zauważa, że prowadzone są obecnie negocjacje z innymi instytucjami w tej sprawie; oczekuje, że negocjacje te pomogą określić najlepsze sposoby umożliwienia Parlamentowi otrzymywania poufnych i jawnych briefingów; wzywa sekretarza generalnego, aby przedstawił Komisji Budżetowej więcej informacji dotyczących ostatnich postępów w tych negocjacjach, zanim Parlament przystąpi do czytania budżetu jesienią 2017 r.;

17.  z zadowoleniem przyjmuje wysiłki mające na celu dalszą cyfryzację i komputeryzację procedur; w związku z tym zachęca do wprowadzenia większych możliwości wykorzystywania bezpiecznego podpisu cyfrowego w procedurach administracyjnych, aby ograniczać zużycie papieru i oszczędzać czas;

18.  z zadowoleniem przyjmuje podpisanie protokołu ustaleń między rządem belgijskim a Parlamentem Europejskim, Radą, Komisją, Europejską Służbą Działań Zewnętrznych i innymi instytucjami mającymi siedzibę w Brukseli, w sprawie kontroli w zakresie poświadczenia bezpieczeństwa, przeprowadzanych w odniesieniu do wszystkich pracowników zatrudnionych przez wykonawców zewnętrznych, którzy chcą uzyskać dostęp do instytucji UE; zachęca sekretarza generalnego do rozważenia celowości rozszerzenia stosowania protokołu ustaleń na urzędników, asystentów parlamentarnych i stażystów, aby umożliwić niezbędną weryfikację bezpieczeństwa przed ich zatrudnieniem;

Polityka w zakresie nieruchomości

19.  przypomina, że ostatnia średnioterminowa strategia w zakresie nieruchomości została przyjęta przez Prezydium w 2010 r.; zastanawia się, dlaczego podczas bieżącej kadencji Prezydium nie przedstawiło długoterminowej strategii dotyczącej budynków Parlamentu, pomimo wcześniejszych rezolucji Parlamentu; wzywa sekretarza generalnego i wiceprzewodniczących, aby jak najszybciej przedstawili Komisji Budżetowej nową średnioterminową strategię polityczną w zakresie nieruchomości, zanim Parlament przystąpi do czytania budżetu jesienią 2017 r.;

20.  ponawia apel o przejrzyste podejmowanie decyzji dotyczących polityki w zakresie nieruchomości, na podstawie wcześnie podawanych informacji, z należytym uwzględnieniem art. 203 rozporządzenia finansowego; wzywa do udostępnienia w związku z tym większej ilości informacji na temat rozbudowy żłobka WAYENBERG;

21.  wzywa do udostępnienia większej ilości informacji na temat projektu remontu budynku Paul Henri Spaak (PHS), w szczególności wszelkich opinii niezależnych wykonawców zewnętrznych dotyczących możliwych opcji dla budynku PHS, który jest eksploatowany jedynie od 25 lat; apeluje do sekretarza generalnego o jak najszybsze przedstawienie Komisji Budżetowej wyników takiego badania; podkreśla, że istniejący budynek nie spełnia wymagań statyczności dla budynku pełniącego funkcje parlamentarne, o podwyższonym bezpieczeństwie, który musi przetrwać zewnętrzne wstrząsy bez zawalenia się; krytykuje fakt, że budynek PHS nie spełnia nawet minimalnych norm współczesnych wymogów statyczności i zauważa, że konieczne było już przeprowadzenie szeregu czynności w celu zagwarantowania jego stabilności; w związku z tym pilnie wzywa Prezydium i administrację Parlamentu do pracy nad przyszłymi rozwiązaniami dla budynku PHS, aby chronił życie przebywających w nim osób i zapewniał im bezpieczne warunki pracy; odnotowuje poziom środków zaproponowany przez sekretarza generalnego w 2018 r. na badania, projekty przygotowawcze i prace, a także na wsparcie zespołu zarządzającego projektem; wyraża zaniepokojenie z powodu ewentualnych nieporozumień w odniesieniu do kwot, które mają zostać przeznaczone na badania i przeprowadzki; pilnie wzywa Prezydium i sekretarza generalnego do przedstawienia Komisji Budżetowej informacji w sprawie wszelkich dalszych kroków oraz do jak najszybszego, nie później niż w lipcu 2017 r., dostarczenia jasnego zestawienia kosztów; przypomina, że w każdym wypadku konieczne jest wprowadzenie najnowocześniejszej, energooszczędnej architektury; apeluje o ocenę wpływu remontu na Dział Wizyt i Seminariów, dostępność sali obrad oraz innych pomieszczeń i biur;

22.  uważa, że 2018 r. będzie kluczowym rokiem dla budynku Konrad Adenauer (KAD), ponieważ zakończą się wtedy prace we wschodnim skrzydle budynku i rozpoczną się prace w części zachodniej; zauważa z zaniepokojeniem, że budżet przydzielony na zarządzanie tym ogromnym projektem musiał zostać zmieniony w celu wzmocnienia zespołów monitorujących postępy prac; zauważa stosowaną praktykę przesuwania niewykorzystanych środków pod koniec roku („ramassage”), aby wesprzeć bieżące projekty budowlane; uważa, że choć może to być pragmatyczne rozwiązanie pozwalające zmniejszyć kwotę odsetek, pozostaje ono jednak w sprzeczności z przejrzystością budżetu Parlamentu w odniesieniu do projektów budowlanych i mogłoby nawet zachęcać do przeszacowywania budżetu w niektórych dziedzinach;

23.  zwraca się do właściwych wiceprzewodniczących i do sekretarza generalnego o przedstawienie Komisji Budżetowej sprawozdania z postępów realizacji projektu i szacunkowych kosztów ukończenia prac w budynku KAD;

EMAS

24.  przypomina, że Parlament zobowiązał się do zmniejszenia do 2020 r. emisji CO2 o 30 % na EPC względem poziomów z 2006 r.;

25.  w związku z tym uznaje za sprawę najwyższej wagi, by Parlament wyznaczył nowe, stanowiące większe wyzwanie cele ilościowe, które powinny być regularnie mierzone przez właściwe służby;

26.  przypomina o zobowiązaniu Parlamentu w związku z dyrektywą 2012/27/UE w sprawie efektywności energetycznej, że podejmie się „bez uszczerbku dla obowiązujących przepisów budżetowych i przepisów dotyczących zamówień – stosowania do budynków stanowiących ich własność i przez nie zajmowanych tych samych wymogów, co wymogi dotyczące budynków instytucji rządowych państw członkowskich na mocy art. 4 i 5” tej dyrektywy, w związku z dużym wyeksponowaniem budynków i wiodącą rolą, jaką Parlament powinien odgrywać w odniesieniu do charakterystyki energetycznej budynków; podkreśla pilną konieczność wypełnienia tej deklaracji zwłaszcza w celu zachowania własnej wiarygodności w kontekście przeprowadzanych obecnie przeglądów dyrektywy w sprawie charakterystyki energetycznej budynków i dyrektywy w sprawie efektywności energetycznej;

27.  z zadowoleniem przyjmuje utworzenie grupy roboczej ds. mobilności, która powinna prowadzić prace w sposób integracyjny i która powinna być wyraźnie upoważniona do działania; podkreśla, że Parlament musi przestrzegać wszystkich obowiązujących przepisów regionalnych w miejscach pracy, również w tym obszarze; popiera promowanie wykorzystywania bezpośredniego połączenia kolejowego ustanowionego między budynkami Parlamentu w Brukseli i lotniskiem; zachęca właściwe służby do dokonania ponownej oceny składu i wielkości własnej floty samochodowej w tym kontekście; apeluje do Prezydium o niezwłoczne opracowanie mechanizmu zachęt do korzystania z rowerów na potrzeby dojazdów w relacji praca-dom; zwraca uwagę, że takie mechanizmy zostały już przyjęte w innych instytucjach, mianowicie w Europejskim Komitecie Ekonomiczno-Społecznym;

Kampania informacyjna przed wyborami do Parlamentu Europejskiego w 2019 r.

28.  z zadowoleniem przyjmuje kampanię informacyjną, która w użyteczny sposób przyczynia się do wyjaśnienia obywatelom powodu istnienia Unii i Parlamentu; podkreśla, że kampania ta powinna mieć na celu między innymi wyjaśnienie roli Unii Europejskiej, uprawnień Parlamentu Europejskiego, jego funkcji, w tym wyboru przewodniczącego Komisji, oraz wpływu na życie obywateli;

29.  zauważa, że prace przygotowawcze dotyczące kampanii informacyjnej w związku z nadchodzącymi wyborami europejskimi w 2019 r. mają rozpocząć się już w tym roku; z zadowoleniem przyjmuje skrócenie do dwóch lat okresu przedwyborczego, w którym prowadzona jest kampania informacyjna, który to okres przed wyborami europejskimi w 2014 r. trwał trzy lata;

30.  odnotowuje, że całkowita kwota wydatków na kampanię informacyjną dotyczącą wyborów w 2019 r. jest szacowana na 25 mln EUR w 2018 r. i 8,33 mln EUR w 2019 r., przy czym w 2018 r. potrzebna jest wyższa kwota zobowiązań finansowych; podkreśla znaczenie takich kampanii informacyjnych, w szczególności biorąc pod uwagę obecną sytuację w Unii;

31.  uważa, że Dyrekcja Generalna ds. Komunikacji (DG COMM) powinna podjąć działania w oparciu o zalecenia zawarte w ocenie europejskiej kampanii wyborczej w 2014 r.(12) oraz priorytetowo traktować gromadzenie danych dotyczących pojedynczych projektów zrealizowanych w ramach kampanii w oparciu o wcześniej określone kluczowe wskaźniki, w celu oceny ich wpływu, dokładnie rozważając pierwotne przyczyny niezwykle niskiej frekwencji w wyborach w 2014 r.;

Kwestie dotyczące posłów

32.  z zadowoleniem przyjmuje prace Sekretariatu Generalnego Parlamentu Europejskiego, sekretariatów grup politycznych i biur poselskich na rzecz wspierania posłów w wykonywaniu ich mandatu; zachęca do dalszego rozwoju tych usług, które zwiększają możliwości posłów w zakresie kontroli prac Komisji i Rady oraz reprezentowania obywateli;

33.  przyjmuje do wiadomości usługi doradcze i analizy oferowane posłom i komisjom przez Biuro Analiz Parlamentu Europejskiego (EPRS) i departamenty tematyczne; przypomina, że wniosek o przystąpienie do takiej oceny i przedstawienie Komisji Budżetowej jej wyników został przyjęty w wyniku głosowania na sesji plenarnej w dniu 14 kwietnia 2016 r.(13); przypomina, że przy tworzeniu EPRS w 2013 r. przewidziano śródokresową ocenę skuteczności współpracy EPRS z departamentami tematycznymi; ponownie zwraca się do sekretarza generalnego o przeprowadzenie takiej oceny i przedstawienie Komisji Budżetowej jej wyników, zanim Parlament przystąpi do czytania budżetu jesienią 2017 r.; przypomina, że ocena ta powinna zawierać propozycje działań umożliwiających dopilnowanie, by wsparcie świadczone przez EPRS było lepiej dopasowane do postępów prac odnośnych komisji tematycznych oraz aby nie pokrywało się z ich działaniami i nie prowadziło do współzawodnictwa pomiędzy poszczególnymi służbami; ponadto oczekuje, że ocena będzie obejmować szczegółowe informacje dotyczące wiedzy fachowej z zewnątrz, zewnętrznych badań i zewnętrznego wsparcia w odniesieniu do działalności badawczej Parlamentu, z uwzględnieniem liczby i kosztów badań i wiedzy fachowej zapewnionych przez wewnętrzne służby Parlamentu i podmioty zewnętrzne; odnotowuje cztery konkretne projekty opracowywane w perspektywie średnioterminowej przez Bibliotekę Parlamentu Europejskiego, a mianowicie bibliotekę cyfrową, lepsze zaplecze dla badań naukowych, porównawcze źródła prawa i otwartą bibliotekę; uważa, że dzięki tym projektom możliwe jest zapewnienie lepszego wsparcia zarówno dla posłów, jak i dla pracowników, a także ułatwienie dostępu zewnętrznym społecznościom badawczym oraz obywatelom; odnotowuje znaczenie tych projektów oraz potrzebę włączenia ich do prac legislacyjnych prowadzonych przez posłów i personel;

34.  przypomina decyzję podjętą przez Parlament w ramach procedury budżetowej PE na 2017 r., ustanawiającą służbę odpowiedzialną za tłumaczenia na międzynarodowy język migowy wszystkich debat plenarnych i wzywa administrację do bezzwłocznego wdrożenia tej decyzji;

35.  zauważa, że niedawno zmieniony Regulamin(14) ograniczył ilość wyjaśnień ustnych dotyczących stanowiska zajętego w głosowaniu, jakie posłowie mogą złożyć na każdej sesji plenarnej, do maksymalnie trzech, lecz jest nadal zaniepokojony dodatkowymi kosztami tłumaczenia ustnego oraz tłumaczenia pisemnego zapisów wyjaśnień generowanymi przez te wyjaśnienia; zwraca się do sekretarza generalnego o przedstawienie szczegółowego zestawienia kosztów związanych z ustnymi wyjaśnieniami dotyczącymi stanowiska zajętego w głosowaniu; wskazuje, że dostępne są alternatywne rozwiązania, takie jak pisemne wyjaśnienia dotyczące sposobu głosowania, jak również wiele mechanizmów przekazu społecznego, z których posłowie mogą korzystać w budynkach Parlamentu, aby wyjaśnić swoje stanowisko w głosowaniu; wzywa do tego, aby jako środek tymczasowy przesunąć ustne wyjaśnienia dotyczące stanowiska zajętego w głosowaniu na zakończenie porządku obrad każdego dnia sesji plenarnej, po wystąpieniach jednominutowych i innych punktach porządku obrad;

36.  przypomina, że posłowie mają obowiązek informowania administracji o wszelkich zmianach w swych deklaracjach interesów;

37.  nie zgadza się, że potrzebna jest wymiana mebli w biurach posłów i ich asystentów w Brukseli; uważa, że większość tych mebli jest w dobrym stanie oraz że w związku z tym nie ma potrzeby ich wymiany; jest zdania, że meble należy wymieniać wyłącznie wtedy, gdy istnieje ku temu uzasadniony powód;

38.  w ramach przygotowań do dziewiątej kadencji Parlamentu wzywa sekretarza generalnego do przedstawienia Prezydium bardziej szczegółowego wykazu wydatków podlegających zwrotowi w ramach kosztów ogólnych, przypomina o zasadzie niezależności mandatu; podkreśla, że posłowie, którzy sobie tego życzą, mogą publikować informacje o swoich wydatkach w ramach kosztów ogólnych na swoich osobistych stronach internetowych; ponawia apel o większą przejrzystość w kwestii zwrotu kosztów ogólnych z wykorzystaniem najlepszych praktyk stosowanych przez krajowe delegacje w Parlamencie i w państwach członkowskich; uważa, że posłowie powinni również mieć możliwość udostępniania na stronie internetowej Parlamentu odniesień do stron, na których publikują aktualnie informacje o swoich wydatkach; ponownie stwierdza, że zwiększenie przejrzystości zwrotu kosztów ogólnych nie powinno wymagać dodatkowego personelu w administracji Parlamentu;

39.  podkreśla, że obecna linia budżetowa na pomoc parlamentarną jest odpowiednia i nie jest potrzebne jej zwiększenie powyżej poziomu indeksacji wynagrodzeń;

40.  przypomina o wniosku, przyjętym na posiedzeniu plenarnym we wspomnianej powyżej rezolucji Parlamentu z dnia 14 kwietnia 2016 r. w sprawie preliminarza dochodów i wydatków Parlamentu na rok budżetowy 2017, o przegląd przepisów regulujących zwrot kosztów podróży służbowych związanych z przejazdami między trzema miejscami pracy Parlamentu i ponoszonych przez akredytowanych asystentów parlamentarnych, aby dostosować je do przepisów mających zastosowanie do reszty personelu, oraz ubolewa, że do tej pory nie podjęto w tym zakresie żadnych działań; wzywa Prezydium do zajęcia się tą kwestią bez dalszej zwłoki; jednocześnie podkreśla, że obowiązujące pułapy zwrotu kosztów podróży służbowych dla akredytowanych asystentów parlamentarnych (120/140/160 EUR) nie były korygowane od 2011 r. oraz że rozbieżności między akredytowanymi asystentami parlamentarnymi i pozostałym personelem dalej wzrosły do co najmniej 40 % po wprowadzeniu nowych pułapów zatwierdzonych przez Radę dnia 9 września 2016 r. i stosowanych do tej pory wyłącznie w odniesieniu do urzędników od dnia 10 września 2016 r.; w związku z tym apeluje do Prezydium o podjęcie niezbędnych działań, aby zlikwidować te nierówności;

41.  podkreśla, że wyeliminowanie tych rozbieżności w kosztach wyjazdów służbowych nie wymaga zwiększenia linii budżetowej na pomoc parlamentarną;

42.  apeluje o przejrzyste i odpowiednie korzystanie ze zwrotu kosztów podróży służbowych przez posłów i zaleca zachęcanie do korzystania z klasy ekonomicznej zarówno w przypadku transportu lotniczego, jak i kolejowego;

43.  apeluje do Konferencji Przewodniczących i Prezydium, aby rozważyły ponownie możliwość towarzyszenia posłom podczas oficjalnych delegacji i misji parlamentarnych przez akredytowanych asystentów parlamentarnych, z zastrzeżeniem pewnych warunków, o co postulowało już kilku posłów; jest zdania, że posłowie powinni decydować, czy ich asystenci powinni towarzyszyć im podczas oficjalnych delegacji, wykorzystując na ten cel środki ze swojej puli na pomoc parlamentarną;

Kwestie dotyczące personelu

44.  zgodnie z pkt 27 porozumienia międzyinstytucjonalnego z dnia 2 grudnia 2013 r., który przewiduje stopniową redukcję personelu o 5 % we wszystkich instytucjach, organach i agencjach między 2013 a 2017 r., podkreśla, że ze względu na konkretne potrzeby, które pojawiły się w Parlamencie w 2014 i 2016 r., osiągnięto porozumienie z Radą w sprawie projektu budżetu ogólnego Unii Europejskiej na rok budżetowy 2016(15), w którym przewidziano utrzymanie środków corocznej redukcji liczby personelu w Parlamencie do 2019 r.;

45.  zauważa, że chociaż grupy polityczne zostały zwolnione z obowiązku wdrożenia środków corocznej redukcji personelu począwszy od 2014 r.(16), porozumienie pojednawcze w sprawie budżetu na 2017 r. doprowadziło do redukcji stanowisk w planie zatrudnienia sekretariatu Parlamentu ze względu na nieprzestrzeganie przez Radę umowy dżentelmeńskiej;

46.  przypomina, że cel zakładający 5-procentową redukcję zatrudnienia nie dotyczy ogólnej liczby pracowników grup politycznych na mocy decyzji podjętych w odniesieniu do lat budżetowych: 2014, 2015, 2016 i 2017;

47.  uważa, że likwidacja 136 stanowisk w sekretariacie generalnym w 2016 r. może powodować trudności w świadczeniu usług przez administrację Parlamentu; zwraca się do sekretarza generalnego o dostarczenie bardziej szczegółowych informacji dotyczących środków redukcji liczby personelu w ubiegłym roku, a także o dokonanie oceny skutków decyzji budżetowych dla funkcjonowania instytucji;

48.  w świetle środków redukcji personelu z zadowoleniem przyjmuje propozycję przekształcenia 50 stałych stanowisk AST w 50 stałych stanowisk AD, mające znikomy wpływ na budżet; odnotowuje ponadto propozycję przekształcenia trzech czasowych stanowisk AST w trzy czasowe stanowiska AD w gabinecie przewodniczącego;

49.  apeluje do Prezydium o zapewnienie poszanowania praw socjalnych i emerytalnych akredytowanych asystentów parlamentarnych oraz dostępności środków finansowych, w szczególności w odniesieniu do tych akredytowanych asystentów parlamentarnych, którzy są zatrudniani przez posłów bez przerwy przez dwie ostatnie kadencje parlamentarne; w związku z tym zachęca administrację do przedstawienia wniosku uwzględniającego decyzję dotyczącą przeprowadzenia wcześniejszych wyborów w 2014 r. oraz czas przeznaczony na procedurę rekrutacji przy obliczaniu dziesięcioletniego okresu służby określonego w regulaminie pracowniczym;

50.  apeluje do Prezydium o zaproponowanie procedury zwalniania za obopólną zgodą posłów i akredytowanych asystentów parlamentarnych;

51.  uważa, że w okresie, w którym zasoby finansowe i ludzkie unijnych instytucji będą prawdopodobnie ulegać zmniejszeniu, ważne jest, aby same instytucje były w stanie zatrudnić i zatrzymać najzdolniejszych pracowników, a tym samym sprostać złożonym wyzwaniom w sposób zgodny z zasadami budżetowania wynikowego;

52.  jest zdania, że usługi tłumaczenia ustnego i pisemnego mają zasadnicze znaczenie dla funkcjonowania Parlamentu, i uznaje jakość oraz wartość dodaną usług świadczonych przez tłumaczy ustnych; ponownie podkreśla stanowisko Parlamentu wyrażone w wyżej wymienionej rezolucji z dnia 14 kwietnia 2016 r., a mianowicie że sekretarz generalny powinien dokonywać dalszych propozycji racjonalizatorskich, takich jak rozszerzenie wykorzystania usług tłumaczenia pisemnego i ustnego na żądanie, w szczególności dla intergrup Parlamentu, zbadanie potencjalnego zwiększenia wydajności dzięki wykorzystaniu najnowszych technologii językowych ułatwiających pracę tłumaczy ustnych oraz dokonanie oceny wpływu zmienionych ram dla tłumaczy ustnych na poprawę efektywnego gospodarowania zasobami i produktywności;

53.  z zadowoleniem przyjmuje kontynuację działań podjętych przez Parlament na rzecz wprowadzenia języka irlandzkiego jako w pełni oficjalnego języka do dnia 1 stycznia 2021 r.; w związku z tym zauważa, że w 2018 r. nie będą potrzebne dodatkowe stanowiska; zwraca się jednakże do sekretarza generalnego o przeprowadzenie dalszych konsultacji z posłami irlandzkimi, tak aby możliwe było efektywne gospodarowanie zasobami bez naruszania praw zagwarantowanych posłom;

54.  wzywa sekretarza generalnego, aby w oparciu o istniejące umowy o współpracy między Parlamentem Europejskim, Komitetem Regionów i Europejskim Komitetem Ekonomiczno-Społecznym określił inne obszary, w których istnieje możliwość dzielenia funkcji zaplecza administracyjnego; wzywa dodatkowo sekretarza generalnego do przeprowadzenia analizy możliwości osiągnięcia podobnej synergii funkcji i usług zaplecza administracyjnego między Parlamentem, Komisją i Radą;

Europejskie partie polityczne i fundacje polityczne

55.  przypomina, że europejskie partie i fundacje polityczne przyczyniają się do formowania europejskiej świadomości politycznej i zwiększania zrozumienia przez obywateli powiązania między procesem politycznym na szczeblu krajowym i europejskim;

56.  uważa, że niedawne kontrowersje związane z finansowaniem niektórych europejskich partii politycznych i niektórych fundacji politycznych odsłoniły słabości istniejących systemów zarządzania i kontroli;

57.  uważa, że wejście w życie rozporządzeń (UE, Euratom) nr 1141/2014(17) i (UE, Euratom) nr 1142/2014(18) dostarczy dodatkowych mechanizmów kontroli, takich jak obowiązek rejestracji w Urzędzie ds. Europejskich Partii Politycznych i Europejskich Fundacji Politycznych; uważa jednak, że istnieje możliwość dalszego ulepszenia tych środków; zwraca uwagę, że partie i fundacje zaczną ubiegać się o finansowanie w oparciu o nowe przepisy w roku budżetowym 2018;

58.  zwraca uwagę, że odnotowano szereg kwestii dotyczących obecnego systemu współfinansowania, w którym wkłady i dotacje z budżetu Parlamentu zarówno dla partii, jak i dla fundacji nie mogą przekroczyć 85 % kwalifikujących się wydatków, a pozostałe 15 % ma być pokryte ze środków własnych; zauważa na przykład, że braki składek członkowskich i darowizn są często równoważone wkładami niepieniężnymi;

Inne kwestie

59.  odnotowuje trwający dialog między Parlamentem Europejskim i parlamentami krajowymi; wzywa do jego wzmocnienia, aby osiągnąć lepsze zrozumienie wkładu Parlamentu Europejskiego i Unii w państwach członkowskich;

60.  odnotowuje wniosek dotyczący badań i opinii zewnętrznych w celu wsparcia działań komisji i innych organów politycznych w zakresie analizy potencjalnego wpływu Brexitu, w tym konsekwencji budżetowych dla Parlamentu; kwestionuje konieczność zamawiania zewnętrznych badań i opinii zamiast opierać się na bogactwie usług badawczych w Parlamencie; podkreśla, że do czasu zakończenia negocjacji w sprawie wyjścia Zjednoczonego Królestwa z Unii Zjednoczone Królestwo pozostaje pełnoprawnym członkiem Unii i w mocy pozostają wszystkie prawa i obowiązki wynikające z członkostwa; podkreśla w związku z tym, że jest mało prawdopodobne, aby decyzja Zjednoczonego Królestwa o wystąpieniu z Unii miała wpływ na budżet Parlamentu na 2018 r.;

61.  przypomina o swojej wspomnianej powyżej rezolucji z dnia 20 listopada 2013 r. w sprawie lokalizacji siedzib instytucji Unii Europejskiej(19), w której informowano, że zgodnie z szacunkami koszty wynikające z geograficznego rozproszenia Parlamentu wynoszą od 156 do 204 mln EUR, co stanowi 10 % budżetu Parlamentu; podkreśla, że skutki środowiskowe geograficznego rozproszenia siedzib Parlamentu szacuje się na 11-19 tys. ton emisji CO2; podkreśla negatywny odbiór społeczny tego rozproszenia i w związku z tym podtrzymuje swoje stanowisko, aby opracować plan przeniesienia Parlamentu do jednej siedziby;

62.  przypomina o rezolucji Parlamentu z dnia 14 kwietnia 2016 r. w sprawie preliminarza dochodów i wydatków Parlamentu na rok budżetowy 2017; apeluje o wdrożenie współpracy ze stacjami telewizyjnymi, mediami społecznościowymi i innymi partnerami w celu ustanowienia europejskiego węzła medialnego do celów szkoleniowych dla młodych dziennikarzy;

63.  wzywa sekretarza generalnego i Prezydium do zaprowadzenia kultury budżetowania zadaniowego w całej administracji Parlamentu zgodnie z podejściem opartym na usprawnieniu zarządzania w celu zwiększenia efektywności i jakości w wewnętrznych pracach instytucji;

o
o   o

64.  uchwala preliminarz budżetowy na rok budżetowy 2018;

65.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji i preliminarza budżetowego Radzie i Komisji.

(1) Dz.U. L 298 z 26.10.2012, s. 1.
(2) Dz.U. L 347 z 20.12.2013, s. 884.
(3) Dz.U. C 373 z 20.12.2013, s. 1.
(4) Dz.U. L 287 z 29.10.2013, s. 15.
(5) Teksty przyjęte, P8_TA(2016)0132.
(6) Teksty przyjęte, P8_TA(2016)0411.
(7) Teksty przyjęte, P8_TA(2016)0475.
(8) Teksty przyjęte, P8_TA(2015)0172.
(9) Teksty przyjęte, P8_TA(2016)0132.
(10) Teksty przyjęte, P8_TA(2016)0411.
(11) Teksty przyjęte, P8_TA(2016)0484.
(12) Badanie Deloitte, grudzień 2015 r.
(13) Zob. ust. 22. swojej rezolucji z dnia 14 kwietnia 2016 r. (P8_TA(2016)0132).
(14) Teksty przyjęte w dniu 13 grudnia 2016 r., P8_TA(2016)0484 – art. 183 ust. 1 Regulaminu.
(15) Teksty przyjęte, P8_TA(2015)0407.
(16) Teksty przyjęte, P7_TA(2013)0437. Teksty przyjęte, P8_TA(2014)0036. Teksty przyjęte, P8_TA(2015)0376. Teksty przyjęte, P8_TA(2016)0411.
(17) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 1141/2014 z dnia 22 października 2014 r. w sprawie statusu i finansowania europejskich partii politycznych i europejskich fundacji politycznych (Dz.U. L 317 z 4.11.2014, s. 1).
(18) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 1142/2014 z dnia 22 października 2014 r. zmieniające rozporządzenie (UE, Euratom) nr 966/2012 w odniesieniu do finansowania europejskich partii politycznych (Dz.U. L 317 z 4.11.2014, s. 28).
(19) Teksty przyjęte, P7_TA(2013)0498.


Projekt budżetu korygującego nr 1/2017 towarzyszący wnioskowi o uruchomienie Funduszu Solidarności Unii Europejskiej w celu udzielenia pomocy Zjednoczonemu Królestwu, Cyprowi i Portugalii
PDF 394kWORD 49k
Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 5 kwietnia 2017 r. w sprawie stanowiska Rady dotyczącego projektu budżetu korygującego nr 1/2017 do budżetu ogólnego na rok budżetowy 2017 towarzyszącego wnioskowi w sprawie uruchomienia Funduszu Solidarności Unii Europejskiej w celu udzielenia pomocy Zjednoczonemu Królestwu, Cyprowi i Portugalii (07003/2017– C8-0130/2017 – 2017/2018(BUD))
P8_TA(2017)0115A8-0155/2017

Parlament Europejski,

–  uwzględniając art. 314 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając art. 106a Traktatu ustanawiającego Europejską Wspólnotę Energii Atomowej,

–  uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 966/2012 z dnia 25 października 2012 r. w sprawie zasad finansowych mających zastosowanie do budżetu ogólnego Unii oraz uchylające rozporządzenie Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002(1), w szczególności jego art. 41,

–  uwzględniając budżet ogólny Unii Europejskiej na rok budżetowy 2017, w formie przyjętej ostatecznie w dniu 1 grudnia 2016 r.(2),

–  uwzględniając rozporządzenie Rady (UE, Euratom) nr 1311/2013 z dnia 2 grudnia 2013 r. określające wieloletnie ramy finansowe na lata 2014–2020(3) („rozporządzenie w sprawie WRF”),

–  uwzględniając Porozumienie międzyinstytucjonalne z dnia 2 grudnia 2013 r. pomiędzy Parlamentem Europejskim, Radą i Komisją w sprawie dyscypliny budżetowej, współpracy w kwestiach budżetowych i należytego zarządzania finansami(4),

–  uwzględniając decyzję Rady 2014/335/UE, Euratom z dnia 26 maja 2014 r. w sprawie systemu zasobów własnych Unii Europejskiej(5),

–  uwzględniając projekt budżetu korygującego nr 1 do budżetu ogólnego na 2017 r. przyjęty przez Komisję dnia 26 stycznia 2017 r. (COM(2017)0046),

–  uwzględniając stanowisko dotyczące projektu budżetu korygującego nr 1 do budżetu ogólnego na 2017 r. przyjęte przez Radę dnia 3 kwietnia 2017 r. i przekazane Parlamentowi Europejskiemu dnia 3 kwietnia 2017 r. (07003/2017 – C8-0130/2017),

–  uwzględniając art. 88 i 91 Regulaminu,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Budżetowej (A8-0155/2017),

A.  mając na uwadze, że projekt budżetu korygującego nr 1 do budżetu ogólnego na 2017 r. jest związany z uruchomieniem Funduszu Solidarności Unii Europejskiej (FSUE) na kwotę 71 524 810 EUR w związku z powodziami, które miały miejsce w Zjednoczonym Królestwie w okresie od grudnia 2015 r. do stycznia 2016 r., suszą i pożarami, które miały miejsce na Cyprze w okresie od października 2015 r. do czerwca 2016 r., i pożarami, które miały miejsce na Maderze (Portugalia) w sierpniu 2016 r.;

B.  mając na uwadze, że projekt budżetu korygującego nr 1 do budżetu ogólnego na 2017 r. służy formalnemu wprowadzeniu tej korekty do budżetu Unii na rok 2017;

C.  mając na uwadze, że Komisja proponuje w związku z tym skorygować budżet Unii na rok 2017 i podwyższyć poziom środków w artykule 13 06 01 „Wspieranie państw członkowskich w przypadku poważnych klęsk żywiołowych istotnie wpływających na warunki życia, środowisko naturalne lub gospodarkę”;

D.  mając na uwadze, że FSUE jest specjalnym instrumentem określonym w rozporządzeniu w sprawie WRF, a odpowiednie środki na zobowiązania oraz środki na płatności należy ująć w budżecie poza pułapami przyjętymi w WRF;

1.  podkreśla pilną potrzebę wypłaty pomocy finansowej za pośrednictwem FSUE regionom dotkniętym klęskami żywiołowymi;

2.  przyjmuje do wiadomości projekt budżetu korygującego nr 1 do budżetu ogólnego na 2017 r. przedstawiony przez Komisję;

3.  zatwierdza stanowisko Rady dotyczące projektu budżetu korygującego nr 1 do budżetu ogólnego na 2017 r.;

4.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do ogłoszenia, że budżet korygujący nr 1 do budżetu ogólnego na 2017 r. został ostatecznie przyjęty oraz do zarządzenia jego publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej;

5.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, Trybunałowi Obrachunkowemu oraz parlamentom narodowym.

(1) Dz.U. L 298 z 26.10.2012, s. 1.
(2) Dz.U. L 51 z 28.2.2017.
(3) Dz.U. L 347 z 20.12.2013, s. 884.
(4) Dz.U. C 373 z 20.12.2013, s. 1.
(5) Dz.U. L 168 z 7.6.2014, s. 105.


Uruchomienie Europejskiego Funduszu Dostosowania do Globalizacji: EGF/2017/000 TA 2017 - Pomoc techniczna z inicjatywy Komisji
PDF 488kWORD 52k
Rezolucja
Załącznik
Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 5 kwietnia 2017 r. w sprawie wniosku dotyczącego decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie uruchomienia Europejskiego Funduszu Dostosowania do Globalizacji (EGF/2017/000 TA 2017 – Pomoc techniczna z inicjatywy Komisji) (COM(2017)0101 – C8-0097/2017 – 2017/2033(BUD))
P8_TA(2017)0116A8-0157/2017

Parlament Europejski,

–  uwzględniając wniosek Komisji przedłożony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2017)0101 – C8-0097/2017),

–  uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1309/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. w sprawie Europejskiego Funduszu Dostosowania do Globalizacji (2014–2020) i uchylenia rozporządzenia (WE) nr 1927/2006(1) (rozporządzenie w sprawie EFG),

–  uwzględniając rozporządzenie Rady (UE, Euratom) nr 1311/2013 z dnia 2 grudnia 2013 r. określające wieloletnie ramy finansowe na lata 2014–2020(2), w szczególności jego art. 12,

–  uwzględniając Porozumienie międzyinstytucjonalne z dnia 2 grudnia 2013 r. pomiędzy Parlamentem Europejskim, Radą i Komisją w sprawie dyscypliny budżetowej, współpracy w kwestiach budżetowych i należytego zarządzania finansami(3) (porozumienie międzyinstytucjonalne z dnia 2 grudnia 2013 r.), w szczególności jego pkt 13,

–  uwzględniając swoją rezolucję z dnia 13 kwietnia 2016 r. w sprawie wniosku dotyczącego decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie uruchomienia Europejskiego Funduszu Dostosowania do Globalizacji (EGF/2016/000 TA 2016 – Pomoc techniczna z inicjatywy Komisji)(4),

–  uwzględniając procedurę rozmów trójstronnych przewidzianą w pkt 13 porozumienia międzyinstytucjonalnego z dnia 2 grudnia 2013 r.,

–  uwzględniając pismo Komisji Zatrudnienia i Spraw Socjalnych,

–  uwzględniając pismo Komisji Rozwoju Regionalnego,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Budżetowej (A8-0157/2017),

A.  mając na uwadze, że Unia opracowała instrumenty ustawodawcze i budżetowe w celu udzielenia dodatkowego wsparcia pracownikom dotkniętym skutkami poważnych zmian w strukturze światowego handlu lub światowego kryzysu finansowego i gospodarczego oraz z myślą o ułatwieniu im powrotu na rynek pracy;

B.  mając na uwadze, że pomoc Unii dla zwolnionych pracowników powinna mieć charakter dynamiczny i powinno się jej udzielać jak najszybciej i jak najskuteczniej, zgodnie ze wspólną deklaracją Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji przyjętą na posiedzeniu pojednawczym w dniu 17 lipca 2008 r., a także przy należytym uwzględnieniu porozumienia międzyinstytucjonalnego z dnia 2 grudnia 2013 r. w odniesieniu do przyjmowania decyzji o uruchomieniu Europejskiego Funduszu Dostosowania do Globalizacji (EFG);

C.  mając na uwadze, że przyjęcie rozporządzenia w sprawie EFG odzwierciedla porozumienie osiągnięte przez Parlament i Radę w sprawie ponownego wprowadzenia kryterium uruchomienia z powodu kryzysu, zwiększenia wkładu finansowego Unii do 60 % łącznych szacunkowych kosztów proponowanych działań, poprawy skuteczności rozpatrywania wniosków o uruchomienie EFG przez Komisję oraz przez Parlament i Radę dzięki skróceniu czasu oceny i zatwierdzania, w sprawie rozszerzenia zakresu kwalifikowalnych działań i beneficjentów poprzez włączenie osób samozatrudnionych i osób młodych oraz w sprawie finansowania środków zachęcających do podejmowania własnej działalności gospodarczej;

D.  mając na uwadze, że maksymalny roczny budżet dostępny dla EFG wynosi 150 mln EUR (w cenach z 2011 r.), oraz mając na uwadze, że zgodnie z art. 11 ust. 1 rozporządzenia w sprawie EFG na pomoc techniczną z inicjatywy Komisji można udostępnić 0,5 % tej kwoty (tj. 844 620 EUR w 2017 r.) w celu sfinansowania działań przygotowawczych, monitorowania, gromadzenia danych oraz tworzenia bazy wiedzy, a także w celu sfinansowania wsparcia administracyjnego i technicznego, działań informacyjnych i komunikacyjnych oraz działań w zakresie audytu, kontroli i oceny niezbędnych do wykonania rozporządzenia w sprawie EFG;

E.  mając na uwadze, że Parlament Europejski wielokrotnie podkreślał konieczność zapewnienia większej wartości dodanej i skuteczności EFG – jako unijnego instrumentu wsparcia skierowanego do zwalnianych pracowników – oraz zwiększenia jego wpływu na zatrudnialność beneficjentów;

F.  mając na uwadze, że proponowana kwota w wysokości 310 000 EUR stanowi około 0,18 % maksymalnego rocznego budżetu dostępnego na EFG w 2017 r., czyli o 70 000 EUR mniej niż w 2016 r.;

1.  zgadza się na zaproponowane przez Komisję środki, które będą finansowane jako pomoc techniczna zgodnie z art. 11 ust. 1 i 4 oraz art. 12 ust. 2, 3 i 4 rozporządzenia w sprawie EFG;

2.  z zadowoleniem przyjmuje obniżenie w 2017 r. kwoty wniosku o finansowanie pomocy technicznej w ramach EFG w porównaniu z 2016 r.; jest zdania, że należy oceniać takie wnioski jako procent rocznych kwot wykorzystanych na EFG w poprzednich latach, a nie tylko porównywać je z maksymalną kwotą, jaką można wydać w danym roku;

3.  uznaje znaczenie monitorowania i gromadzenia danych; przypomina, jak ważne są solidne szeregi statystyczne zestawione w odpowiednim formacie, aby były łatwo dostępne i zrozumiałe; z zadowoleniem przyjmuje przyszłe wydanie dwurocznych sprawozdań z 2017 r. i apeluje o zapewnienie ich publicznego i szerokiego rozpowszechnienia w całej Unii;

4.  przypomina znaczenie strony internetowej poświęconej EFG, dostępnej dla wszystkich obywateli Unii; podkreśla znaczenie wielojęzyczności przy ogólnej komunikacji ze społeczeństwem; apeluje o bardziej przyjazne dla użytkownika otoczenie internetowe i zachęca Komisję, by zapewniła bardziej wartościowe treści swoich publikacji i działań audiowizualnych zgodnie z art. 11 ust. 4 rozporządzenia w sprawie EFG;

5.  z zadowoleniem przyjmuje nieustanną pracę nad znormalizowanymi procedurami dotyczącymi wniosków o wkład z EFG i zarządzania nimi z zastosowaniem funkcji systemu elektronicznej wymiany danych (SFC 2014), który umożliwia uproszczenie i szybsze rozpatrywanie wniosków, a także lepszą sprawozdawczość; zauważa, że Komisja ułatwiła prowadzenie operacji finansowych EFG poprzez utworzenie interfejsu między SFC a systemem rachunkowości i informacji finansowej ABAC; zauważa, że konieczne są tylko dalsze usprawnienia i korekty ewentualnych zmian, co de facto ogranicza wkład EFG na rzecz tego rodzaju wydatków;

6.  zauważa, że procedura polegająca na włączeniu EFG do SFC2014 trwa od wielu lat, a związane z nią koszty ponoszone z budżetu EFG są stosunkowo wysokie; z zadowoleniem przyjmuje obniżenie kosztów w porównaniu z latami ubiegłymi, co odzwierciedla fakt, że projekt osiągnął teraz etap, na którym wymaga jedynie dalszego usprawniania i dostosowania;

7.  przypomina o znaczeniu tworzenia sieci kontaktów i wymiany informacji na temat EFG, aby rozpowszechniać najlepsze praktyki; w związku z tym popiera sfinansowanie dwóch posiedzeń grupy eksperckiej osób kontaktowych do spraw EFG oraz dwóch seminariów poświęconych wdrażaniu EFG i umożliwiających nawiązywanie kontaktów; oczekuje, że ta wymiana informacji przyczyni się także do lepszego i bardziej szczegółowego informowania o pomyślnie zakończonych wnioskach w państwach członkowskich, zwłaszcza o wskaźniku ponownego zatrudnienia beneficjentów;

8.  zwraca uwagę, że Komisja zamierza zainwestować kwotę 70 000 EUR z dostępnego budżetu w ramach pomocy technicznej, aby zorganizować dwa posiedzenia grupy eksperckiej osób kontaktowych do spraw EFG; odnotowuje również, że Komisja zamierza zainwestować 120 000 EUR w celu promowania tworzenia sieci kontaktów dzięki seminariom między państwami członkowskimi, organami wykonawczych EFG i partnerami społecznymi; z zadowoleniem przyjmuje gotowość Komisji do zaproszenia członków jej grupy roboczej ds. EFG do udziału w ostatnim seminarium dotyczącym EFG i umożliwiającym nawiązywanie kontaktów, które odbyło się w Mons; wzywa Komisję, by w dalszym ciągu zapraszała Parlament na takie posiedzenia i seminaria zgodnie z odnośnymi postanowieniami porozumienia ramowego w sprawie stosunków między Parlamentem Europejskim a Komisją Europejską(5);

9.  podkreśla potrzebę dalszego zacieśniania wzajemnych kontaktów wszystkich osób zajmujących się wnioskami w sprawie EFG, w tym zwłaszcza partnerów społecznych i zainteresowanych stron na szczeblu regionalnym i lokalnym, w celu osiągnięcia jak największego efektu synergii; podkreśla, że należy zintensyfikować interakcje między krajowymi osobami kontaktowymi a regionalnymi lub lokalnymi partnerami ds. realizacji, a uzgodnienia w zakresie komunikacji i wsparcia oraz przepływy informacji (podział wewnętrzny, zadania i obowiązki) powinny być wyraźnie objaśnione i powinni się na nie zgodzić wszyscy zainteresowani partnerzy;

10.  zatwierdza decyzję załączoną do niniejszej rezolucji;

11.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do podpisania wraz z przewodniczącym Rady niniejszej decyzji i zapewnienia jej publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej;

12.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji wraz z załącznikiem Radzie i Komisji.

ZAŁĄCZNIK

DECYZJA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY

w sprawie uruchomienia Europejskiego Funduszu Dostosowania do Globalizacji (EGF/2017/000 TA 2017 – Pomoc techniczna z inicjatywy Komisji)

(Tekst tego załącznika nie został powtórzony w tym miejscu, ponieważ odpowiada on ostatecznej wersji aktu prawnego, decyzji (UE) 2017/742.)

(1) Dz.U. L 347 z 20.12.2013, s. 855.
(2) Dz.U. L 347 z 20.12.2013, s. 884.
(3) Dz.U. C 373 z 20.12.2013, s. 1.
(4) Teksty przyjęte, P8_TA(2016)0112.
(5) Dz.U. L 304 z 20.11.2010, s. 47.


Uruchomienie Funduszu Solidarności Unii Europejskiej w celu udzielenia pomocy Zjednoczonemu Królestwu, Cyprowi i Portugalii
PDF 398kWORD 48k
Rezolucja
Załącznik
Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 5 kwietnia 2017 r. w sprawie wniosku dotyczącego decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie uruchomienia środków z Funduszu Solidarności Unii Europejskiej w celu udzielenia pomocy Zjednoczonemu Królestwu, Cyprowi i Portugalii (COM(2017)0045 – C8-0022/2017 – 2017/2017(BUD))
P8_TA(2017)0117A8-0154/2017

Parlament Europejski,

–  uwzględniając wniosek Komisji przedłożony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2017)0045 – C8-0022/2017),

–  uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 2012/2002 z dnia 11 listopada 2002 r. ustanawiające Fundusz Solidarności Unii Europejskiej(1),

–  uwzględniając rozporządzenie Rady (UE, Euratom) nr 1311/2013 z dnia 2 grudnia 2013 r. określające wieloletnie ramy finansowe na lata 2014–2020(2), w szczególności jego art. 10,

–  uwzględniając Porozumienie międzyinstytucjonalne z dnia 2 grudnia 2013 r. pomiędzy Parlamentem Europejskim, Radą i Komisją w sprawie dyscypliny budżetowej, współpracy w kwestiach budżetowych i należytego zarządzania finansami(3), w szczególności jego pkt 11,

–  uwzględniając pismo Komisji Rozwoju Regionalnego,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Budżetowej (A8-0154/2017),

1.  z zadowoleniem przyjmuje decyzję jako znak solidarności Unii z obywatelami i regionami Unii dotkniętymi przez klęski żywiołowe;

2.  zatwierdza decyzję załączoną do niniejszej rezolucji;

3.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do podpisania wraz z przewodniczącym Rady niniejszej decyzji i zapewnienia jej publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej;

4.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji wraz z załącznikiem Radzie i Komisji.

ZAŁĄCZNIK

DECYZJA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY

w sprawie uruchomienia środków z Funduszu Solidarności UE w celu udzielenia pomocy Zjednoczonemu Królestwu, Cyprowi i Portugalii

(Tekst tego załącznika nie został powtórzony w tym miejscu, ponieważ odpowiada on ostatecznej wersji aktu prawnego, decyzji (UE) 2017/741.)

(1) Dz.U. L 311 z 14.11.2002, s. 3.
(2) Dz.U. L 347 z 20.12.2013, s. 884.
(3) Dz.U. C 373 z 20.12.2013, s. 1.


Zautomatyzowana wymiana danych daktyloskopijnych na Łotwie *
PDF 315kWORD 47k
Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 5 kwietnia 2017 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Rady w sprawie zautomatyzowanej wymiany danych daktyloskopijnych na Łotwie oraz zastępującej decyzję 2014/911/UE (13521/2016 – C8-0523/2016 – 2016/0818(CNS))
P8_TA(2017)0118A8-0089/2017

(Konsultacja)

Parlament Europejski,

–  uwzględniając projekt Rady (13521/2016),

–  uwzględniając art. 39 ust. 1 Traktatu o Unii Europejskiej, zmienionego traktatem z Amsterdamu, oraz art. 9 Protokołu nr 36 w sprawie postanowień przejściowych, na mocy których Rada skonsultowała się z Parlamentem (C8-0523/2016),

–  uwzględniając decyzję Rady 2008/615/WSiSW z dnia 23 czerwca 2008 r. w sprawie intensyfikacji współpracy transgranicznej, szczególnie w zwalczaniu terroryzmu i przestępczości transgranicznej(1), w szczególności jej art. 33,

–  uwzględniając art. 78c Regulaminu,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych (A8-0089/2017),

1.  zatwierdza projekt Rady;

2.  zwraca się do Rady o poinformowanie go w przypadku uznania za stosowne odejścia od tekstu przyjętego przez Parlament;

3.  zwraca się do Rady o ponowne skonsultowanie się z Parlamentem w przypadku uznania za stosowne wprowadzenia znaczących zmian do tekstu przyjętego przez Parlament;

4.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji.

(1) Dz.U. L 210 z 6.8.2008, s. 1.


Zautomatyzowana wymiana danych DNA na Słowacji, w Portugalii, na Łotwie, Litwie, w Republice Czeskiej, Estonii, na Węgrzech, Cyprze, w Polsce, Szwecji, na Malcie i w Belgii *
PDF 318kWORD 47k
Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 5 kwietnia 2017 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Rady w sprawie zautomatyzowanej wymiany danych DNA w Słowacji, Portugalii, na Łotwie, Litwie, w Republice Czeskiej, Estonii, na Węgrzech, Cyprze, w Polsce, Szwecji, na Malcie i w Belgii oraz zastępującej decyzje 2010/689/UE, 2011/472/UE, 2011/715/UE, 2011/887/UE, 2012/58/UE, 2012/299/UE, 2012/445/UE, 2012/673/UE, 2013/3/UE, 2013/148/UE, 2013/152/UE i 2014/410/UE (13525/2016 – C8-0522/2016 – 2016/0819(CNS))
P8_TA(2017)0119A8-0091/2017

(Konsultacja)

Parlament Europejski,

–  uwzględniając projekt Rady (13525/2016),

–  uwzględniając art. 39 ust. 1 Traktatu o Unii Europejskiej, zmienionego traktatem z Amsterdamu, oraz art. 9 Protokołu nr 36 w sprawie postanowień przejściowych, na mocy których Rada skonsultowała się z Parlamentem (C8-0522/2016),

–  uwzględniając decyzję Rady 2008/615/WSiSW z dnia 23 czerwca 2008 r. w sprawie intensyfikacji współpracy transgranicznej, szczególnie w zwalczaniu terroryzmu i przestępczości transgranicznej(1), w szczególności jej art. 33,

–  uwzględniając art. 78c Regulaminu,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych (A8-0091/2017),

1.  zatwierdza projekt Rady;

2.  zwraca się do Rady o poinformowanie go w przypadku uznania za stosowne odejścia od tekstu przyjętego przez Parlament;

3.  zwraca się do Rady o ponowne skonsultowanie się z Parlamentem w przypadku uznania za stosowne wprowadzenia znaczących zmian do tekstu przyjętego przez Parlament;

4.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji.

(1) Dz.U. L 210 z 6.8.2008, s. 1.


Zautomatyzowana wymiana danych daktyloskopijnych na Słowacji, w Bułgarii, Francji, Republice Czeskiej, na Litwie, w Niderlandach, na Węgrzech, Cyprze, w Estonii, na Malcie, w Rumunii i Finlandii *
PDF 319kWORD 47k
Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 5 kwietnia 2017 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Rady w sprawie zautomatyzowanej wymiany danych daktyloskopijnych na Słowacji, w Bułgarii, Francji, Republice Czeskiej, na Litwie, w Niderlandach, na Węgrzech, Cyprze, w Estonii, na Malcie, w Rumunii i Finlandii oraz zastępującej decyzje 2010/682/UE, 2010/758/UE, 2011/355/UE, 2011/434/UE, 2011/888/UE, 2012/46/UE, 2012/446/UE, 2012/672/UE, 2012/710/UE, 2013/153/UE, 2013/229/UE i 2013/792/UE (13526/2016 – C8-0520/2016 – 2016/0820(CNS))
P8_TA(2017)0120A8-0092/2017

(Konsultacja)

Parlament Europejski,

–  uwzględniając projekt Rady (13526/2016),

–  uwzględniając art. 39 ust. 1 Traktatu o Unii Europejskiej, zmienionego traktatem z Amsterdamu, oraz art. 9 Protokołu nr 36 w sprawie postanowień przejściowych, na mocy których Rada skonsultowała się z Parlamentem (C8-0520/2016),

–  uwzględniając decyzję Rady 2008/615/WSiSW z dnia 23 czerwca 2008 r. w sprawie intensyfikacji współpracy transgranicznej, szczególnie w zwalczaniu terroryzmu i przestępczości transgranicznej(1), w szczególności jej art. 33,

–  uwzględniając art. 78c Regulaminu,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych (A8-0092/2017),

1.  zatwierdza projekt Rady;

2.  zwraca się do Rady o poinformowanie go w przypadku uznania za stosowne odejścia od tekstu przyjętego przez Parlament;

3.  zwraca się do Rady o ponowne skonsultowanie się z Parlamentem w przypadku uznania za stosowne wprowadzenia znaczących zmian do tekstu przyjętego przez Parlament;

4.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji.

(1) Dz.U. L 210 z 6.8.2008, s. 1.


Zautomatyzowana wymiana danych rejestracyjnych pojazdów w Finlandii, Słowenii, Rumunii, Polsce, Szwecji, na Litwie, w Bułgarii, na Słowacji i Węgrzech *
PDF 318kWORD 47k
Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 5 kwietnia 2017 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Rady w sprawie zautomatyzowanej wymiany danych rejestracyjnych pojazdów w Finlandii, Słowenii, Rumunii, Polsce, Szwecji, na Litwie, w Bułgarii, Słowacji i na Węgrzech oraz zastępującej decyzje 2010/559/UE, 2011/387/UE, 2011/547/UE, 2012/236/UE, 2012/664/UE, 2012/713/UE, 2013/230/UE, 2013/692/UE i 2014/264/UE (13529/2016 – C8-0518/2016 – 2016/0821(CNS))
P8_TA(2017)0121A8-0095/2017

(Konsultacja)

Parlament Europejski,

–  uwzględniając projekt Rady (13529/2016),

–  uwzględniając art. 39 ust. 1 Traktatu o Unii Europejskiej, zmienionego traktatem z Amsterdamu, oraz art. 9 Protokołu nr 36 w sprawie postanowień przejściowych, na mocy których Rada skonsultowała się z Parlamentem (C8-0518/2016),

–  uwzględniając decyzję Rady 2008/615/WSiSW z dnia 23 czerwca 2008 r. w sprawie intensyfikacji współpracy transgranicznej, szczególnie w zwalczaniu terroryzmu i przestępczości transgranicznej(1), w szczególności jej art. 33,

–  uwzględniając art. 78c Regulaminu,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych (A8-0095/2017),

1.  zatwierdza projekt Rady;

2.  zwraca się do Rady o poinformowanie go w przypadku uznania za stosowne odejścia od tekstu przyjętego przez Parlament;

3.  zwraca się do Rady o ponowne skonsultowanie się z Parlamentem w przypadku uznania za stosowne wprowadzenia znaczących zmian do tekstu przyjętego przez Parlament;

4.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji.

(1) Dz.U. L 210 z 6.8.2008, s. 1.


Zautomatyzowana wymiana danych rejestracyjnych pojazdów na Malcie, Cyprze i w Estonii *
PDF 316kWORD 47k
Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 5 kwietnia 2017 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Rady w sprawie zautomatyzowanej wymiany danych rejestracyjnych pojazdów na Malcie, Cyprze i w Estonii oraz zastępującej decyzje 2014/731/UE, 2014/743/UE i 2014/744/UE (13499/2016 – C8-0519/2016 – 2016/0822(CNS))
P8_TA(2017)0122A8-0090/2017

(Konsultacja)

Parlament Europejski,

–  uwzględniając projekt Rady (13499/2016),

–  uwzględniając art. 39 ust. 1 Traktatu o Unii Europejskiej, zmienionego traktatem z Amsterdamu, oraz art. 9 Protokołu nr 36 w sprawie postanowień przejściowych, na mocy których Rada skonsultowała się z Parlamentem (C8-0519/2016),

–  uwzględniając decyzję Rady 2008/615/WSiSW z dnia 23 czerwca 2008 r. w sprawie intensyfikacji współpracy transgranicznej, szczególnie w zwalczaniu terroryzmu i przestępczości transgranicznej(1), w szczególności jej art. 33,

–  uwzględniając art. 78c Regulaminu,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych (A8-0090/2017),

1.  zatwierdza projekt Rady;

2.  zwraca się do Rady o poinformowanie go w przypadku uznania za stosowne odejścia od tekstu przyjętego przez Parlament;

3.  zwraca się do Rady o ponowne skonsultowanie się z Parlamentem w przypadku uznania za stosowne wprowadzenia znaczących zmian do tekstu przyjętego przez Parlament;

4.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji.

(1) Dz.U. L 210 z 6.8.2008, s. 1.


Genetycznie zmodyfikowana kukurydza Bt11 x 59122 × MIR604 × 1507 × GA21
PDF 439kWORD 57k
Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 5 kwietnia 2017 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji zezwalającej na wprowadzenie do obrotu produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną kukurydzę Bt11 × 59122 × MIR604 × 1507 × GA21, składających się z niej lub z niej wyprodukowanych oraz produktów zawierających genetycznie zmodyfikowane odmiany kukurydzy łączące dwie, trzy lub cztery spośród modyfikacji genetycznych Bt11, 59122, MIR604, 1507 i GA21, składających się z nich lub z nich wyprodukowanych, zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1829/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie genetycznie zmodyfikowanej żywności i paszy (D049280 – 2017/2624(RSP))
P8_TA(2017)0123B8-0236/2017

Parlament Europejski,

–  uwzględniając projekt decyzji wykonawczej Komisji zezwalającej na wprowadzenie do obrotu produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną kukurydzę Bt11 × 59122 × MIR604 × 1507 × GA21, składających się z niej lub z niej wyprodukowanych oraz produktów zawierających genetycznie zmodyfikowane odmiany kukurydzy łączące dwie, trzy lub cztery spośród modyfikacji genetycznych Bt11, 59122, MIR604, 1507 i GA21, składających się z nich lub z nich wyprodukowanych, zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1829/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie genetycznie zmodyfikowanej żywności i paszy (D049280),

–  uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 1829/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 września 2003 r. w sprawie genetycznie zmodyfikowanej żywności i paszy(1), w szczególności jego art. 7 ust. 3, art. 9 ust. 2 i art. 21 ust. 2,

–  uwzględniając fakt, że Stały Komitet ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt, o którym mowa w art. 35 rozporządzenia (WE) nr 1829/2003, postanowił w głosowaniu w dniu 27 stycznia 2017 r. nie wydawać opinii, oraz głosowanie na posiedzeniu komitetu odwoławczego w dniu 27 marca 2017 r., gdzie ponownie nie wydano żadnej opinii,

–  uwzględniając art. 11 i 13 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 z dnia 16 lutego 2011 r. ustanawiającego przepisy i zasady ogólne dotyczące trybu kontroli przez państwa członkowskie wykonywania uprawnień wykonawczych przez Komisję(2),

–  uwzględniając opinie przyjętą przez Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA) w dniu 15 lipca 2016 r.(3), która zawiera opinię mniejszości, oraz poprzednie opinie EFSA w sprawie kukurydzy zawierającej pojedyncze modyfikacje, Bt11 (wykazującą ekspresję białek Cry1Ab i PAT), 59122 (wykazującą ekspresję białek Cry34Ab1, Cry35Ab1 i PAT), MIR604 (wykazującą ekspresję białek mCry3A i PMI), 1507 (wytwarzającą białka Cry1F i PAT) oraz GA21 (wykazującą ekspresję białka mEPSPS),

–  uwzględniając wniosek dotyczący rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie zmiany rozporządzenia (UE) nr 182/2011 ustanawiającego przepisy i zasady ogólne dotyczące trybu kontroli przez państwa członkowskie wykonywania uprawnień wykonawczych przez Komisję (COM(2017)0085, COD(2017)0035),

–  uwzględniając swoje poprzednie rezolucje sprzeciwiające się zatwierdzaniu organizmów zmodyfikowanych genetycznie(4),

–  uwzględniając projekt rezolucji Komisji Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności,

–  uwzględniając art. 106 ust. 2 i 3 Regulaminu,

Wniosek

A.  mając na uwadze, że w dniu 1 lipca 2011 r. przedsiębiorstwo Syngenta zwróciło się, zgodnie z art. 5 i 17 rozporządzenia (WE) nr 1829/2003, do właściwego organu Niemiec z wnioskiem o wprowadzenie do obrotu żywności, składników żywności i paszy zawierających kukurydzę Bt11 × 59122 × MIR604 × 1507 × GA21, składających się z niej lub z niej wyprodukowanych; mając na uwadze, że wniosek odnosił się również do wprowadzenia do obrotu zmodyfikowanej genetycznie kukurydzy Bt11 × 59122 × MIR604 × 1507 × GA21 w produktach z niej się składających lub ją zawierających, do zastosowań innych niż w żywności i paszy na równi z innymi rodzajami kukurydzy, z wyjątkiem uprawy;

B.  mając na uwadze, że w dniu 21 lutego 2014 r. przedsiębiorstwo Syngenta rozszerzyło zakres wniosku na wszystkie subkombinacje pojedynczych modyfikacji genetycznych tworzących odmiany kukurydzy Bt11 × 59122 × MIR604 × 1507 × GA21, za wyjątkiem subkombinacji 1507 × 59122, która została już zatwierdzona w decyzji Komisji 2010/432/UE(5);

C.  mając na uwadze, że w dniu 31 marca 2016 r. przedsiębiorstwo Syngenta aktualizowało zakres wniosku i wyłączyło z niego następujące cztery subkombinacje, które objęto zakresem innego wniosku: kukurydza Bt11 × GA21, kukurydza MIR604 × GA21, kukurydza Bt11 × MIR604 i Bt11 × MIR604 × GA21(6);

D.  mając na uwadze, że wnioskodawca nie przedstawił żadnych konkretnych danych dotyczących dwudziestu subkombinacji(7);

E.  mając na uwadze, że zamierzone zastosowanie zawierającego pięć modyfikacji połączenia to kontrolowanie szkodników z rzędu Lepidoptera (łuskoskrzydłe) i z rzędu Coleoptera (chrząszcze) oraz zapewnienie tolerancji na środki chwastobójcze na bazie glufosynatu amonowego lub glifosatu(8); mając na uwadze, że zamierzone zastosowania różnych subkombinacji są podobne, zależnie od kombinacji;

Opinia EFSA

F.  mając na uwadze, że w dniu 26 sierpnia 2016 r. Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA) wydał pozytywną opinię na podstawie art. 6 i 18 rozporządzenia (WE) nr 1829/2003 w sprawie genetycznie zmodyfikowanej kukurydzy Bt11 × 59122 × MIR604 × 1507 × GA21 oraz wszystkich subkombinacji objętych zakresem wniosku; mając na uwadze, że opinia EFSA zawierała opinię mniejszości;

G.  mając na uwadze, że EFSA przyznaje, że nie przedłożono żadnych konkretnych danych dotyczących dwudziestu subkombinacji, że wiele z nich jeszcze nawet nie powstało oraz że brak jest informacji o nich w publikacjach naukowych, niemniej jednak stwierdza, że oczekuje się, że wszystkie dwadzieścia subkombinacji będzie tak samo bezpieczne jak kukurydza zawierająca połączenie pięciu modyfikacji;

H.  mając na uwadze, że ESFA uważa, że żaden nadzór nad wspomnianymi modyfikacjami genetycznymi po wprowadzeniu do obrotu nie jest konieczny; mając na uwadze, że EFSA stwierdza tylko, że wymóg nadzoru powinien być brany pod uwagę w oparciu o nowe dostarczone dane dotyczące ekspresji białka, gdyby te subkombinacje powstawały w ramach ukierunkowanej hodowli i były wwożone do Unii;

Obawy

I.  mając na uwadze, że w trakcie trzymiesięcznego okresu konsultacji państwa członkowskie nadesłały setki krytycznych uwag(9); mając na uwadze, że uwagi te dotyczą kwestii między innymi takich jak: brak informacji i danych, źle prowadzone badania, brak analiz, brak dowodów na wykluczenie niektórych dróg narażenia, niewystarczające bazy danych, np. jeśli chodzi o strawność, nieuwzględnienie połączonych skutków różnych białek toksyny Bt podczas oceny ich potencjalnego działania uczulającego i toksyczności, braki w schemacie doświadczalnym podczas badań terenowych i w analizie statystycznej, brak sprawozdań w sprawie wyników monitorowania, niewykazanie, że produkt nie powoduje szkodliwych skutków w środowisku, brak dalszej oceny wykrytych znacznych różnic statystycznych, np. w składnikach odżywczych, i nieprzeprowadzenie testów immunologicznych pod kątem potencjalnie wyższego prawdopodobieństwa wywoływania uczuleń;

J.  mając na uwadze, że w opinii mniejszości złożonej przez Jeana-Michela Wala, członka Panelu EFSA ds. GMO(10) stwierdził on, że: „wnioskodawca nie przedstawił żadnych konkretnych danych dotyczących 20 subkombinacji, a także nie zapewnił zadowalającego wyjaśnienia powodów ich braku lub też powodów, dla których uznał, że nie są one konieczne do oceny ryzyka. Jest to najważniejszy powód złożenia opinii mniejszości, zważywszy na fakt, że nie mogą istnieć dwa rodzaje oceny ryzyka: jedna z nich kompleksowa i oparta na pełnym zestawie danych, a druga, bez dostępu do konkretnych danych i oparta na przypuszczeniach i pośrednich wnioskach wydedukowanych przez panel z zastosowaniem tzw. podejścia opartego na wadze dowodu i przez ekstrapolację danych uzyskanych w przypadku pojedynczych modyfikacji, połączenia pięciu modyfikacji i innych połączeń, które przedłożono i oceniono w innych wnioskach. Oprócz ww. kwestii zasad w tym przypadku może ponadto wystąpić niekontrolowane zagrożenie ludzkiego zdrowia w niektórych grupach ludności.”;

K.  mając na uwadze, że opinia mniejszości w szczególności zawiera pytanie dlaczego rodzaj dokonanej ekstrapolacji w celu oceny potencjalnych szkodliwych skutków nie został precyzyjnie określony: „kryteria, procedura i poziom zaufania, które powinny być wymagane przy tego typu ekstrapolacji nie zostały podane i brak jest krytycznej oceny jej ograniczeń. Nie dokonano oceny wynikającej z tego niepewności, np. przez zastosowanie oceny probabilistycznej, co zaleca projekt wytycznych w sprawie niepewności w ocenie naukowej EFSA (po zmianach do stosowania w wewnętrznych testach) komitetu naukowego EFSA. Wymienione niedociągnięcia mogą unieważniać ogólne wnioski.”;

L.  mając na uwadze, że w opinii mniejszości EFSA wskazano także na kilka niedociągnięć i sprzecznych argumentów w samym wniosku, np. fakt, że wnioskodawca z jednej strony odnosi się do faktu, że wszystkie subkombinacje już powstały, a ich ekspresja białka została poddana analizie(11), a z drugiej strony nie podaje żadnych danych dotyczących tych subkombinacji;

M.  mając na uwadze, że odmiany zmodyfikowanej genetycznie kukurydzy SYN-BTØ11-1, DAS-59122-7 i DAS-Ø15Ø7-1 zawierały ekspresję białka PAT, które nadaje tolerancję na środki chwastobójcze na bazie glufosynatu amonowego; mając na uwadze, że glufosynat zaliczono do substancji działających szkodliwie na rozrodczość, w związku z czym podlega on kryteriom wyłączenia określonym w rozporządzeniu (WE) nr 1107/2009; mając na uwadze, że zezwolenie dla glufosynatu traci ważność w dniu 31 lipca 2018 r.(12);

N.  mając na uwadze, że genetycznie zmodyfikowaną kukurydzę MON-ØØØ21-9, zgodnie z opisem we wniosku, cechuje ekspresja białka mEPSPS, nadającego tolerancję na środki chwastobójcze zawierające glifosat; mając na uwadze, że Międzynarodowa Agencja Badań nad Rakiem – wyspecjalizowana agencja Światowej Organizacji Zdrowia zajmująca się badaniami nad rakiem – w dniu 20 marca 2015 r. zaklasyfikowała glifosat jako substancję prawdopodobnie rakotwórczą dla ludzi(13);

Postępowanie

O.  mając na uwadze, że Stały Komitet ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt, o którym mowa w art. 35 rozporządzenia (WE) nr 1829/2003, w głosowaniu w dniu 27 stycznia 2017 r. nie wydał opinii; mając na uwadze, że tylko 10 państw członkowskich reprezentujących tylko 38,34 % ludności Unii głosowało za, podczas gdy 13 państw członkowskich głosowało przeciw, a cztery państwa członkowskie wstrzymały się od głosu; mając na uwadze, że w głosowaniu w dniu 27 marca 2017 r. ponownie nie wydano żadnej opinii;

P.  mając na uwadze, że zarówno w uzasadnieniu wniosku ustawodawczego zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 1829/2003 w odniesieniu do umożliwienia państwom członkowskim ograniczenia lub zakazu stosowania genetycznie zmodyfikowanej żywności i paszy na swoim terytorium przedłożonego w dniu 22 kwietnia 2015 r., jak i w uzasadnieniu wniosku ustawodawczego zmieniającego rozporządzenie (UE) nr 182/2011 przedłożonego w dniu 14 lutego 2017 r. Komisja wyraziła ubolewanie w związku z faktem, że od czasu wejścia w życie rozporządzenia (WE) nr 1829/2003 decyzje zatwierdzające są przyjmowane przez Komisję bez poparcia w formie opinii komitetów z państw członkowskich oraz że zwrot dokumentacji do Komisji w celu podjęcia ostatecznej decyzji, który zdecydowanie stanowił wyjątek w całej procedurze, stał się normą w zakresie podejmowania decyzji w sprawie zatwierdzania genetycznie zmodyfikowanej żywności i paszy; mając na uwadze, że ta praktyka kilkakrotnie została uznana za niedemokratyczną przez przewodniczącego Komisji J.-C. Junckera (14):

Q.  mając na uwadze, że w dniu 28 października 2015 r. Parlament odrzucił wniosek ustawodawczy z dnia 22 kwietnia 2015 r. zmieniający rozporządzenie (WE) nr 1829/2003 ze względu na to, że o ile uprawa z natury rzeczy ma miejsce na terytorium państwa członkowskiego, to handel GMO ma charakter transgraniczny, co oznacza, że krajowy zakaz „sprzedaży i stosowania” zaproponowany przez Komisję może okazać się niemożliwy do wyegzekwowania bez ponownego wprowadzenia kontroli granicznych w odniesieniu do przywozu; mając na uwadze, że odrzucając wniosek ustawodawczy Parlament zwrócił się do Komisji o wycofanie wniosku oraz o przedstawienie nowego;

R.  mając na uwadze, że już motyw 14 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 z dnia 16 lutego 2011 r. ustanawiającego przepisy i zasady ogólne dotyczące trybu kontroli przez państwa członkowskie wykonywania uprawnień wykonawczych przez Komisję wyraźnie stanowi, że: „Rozważając przyjęcie innych projektów aktów wykonawczych dotyczących szczególnie wrażliwych sektorów, zwłaszcza opodatkowania, zdrowia konsumentów, bezpieczeństwa żywności i ochrony środowiska, Komisja, w celu znalezienia zrównoważonego rozwiązania, będzie, tak dalece jak to możliwe, działać w taki sposób, aby unikać sprzeciwiania się jakiemukolwiek dominującemu stanowisku, jakie może wyłonić się w komitecie odwoławczym przeciwko stosowności aktu wykonawczego.”(15);

1.  uważa, że projekt decyzji wykonawczej Komisji przekracza uprawnienia wykonawcze przewidziane w rozporządzeniu (WE) nr 1829/2003;

2.  uważa, że decyzja wykonawcza Komisji jest niespójna z prawem Unii, gdyż nie odpowiada celowi rozporządzenia (WE) nr 1829/2003 zakładającemu – zgodnie z zasadami ogólnymi określonymi w rozporządzeniu (WE) nr 178/2002(16) – stworzenie podstawy do zapewnienia wysokiego poziomu ochrony życia i zdrowia ludzkiego, zdrowia i dobrostanu zwierząt, środowiska naturalnego oraz interesów konsumenta w związku z genetycznie zmodyfikowaną żywnością i paszą, przy jednoczesnym zapewnieniu skutecznego funkcjonowania rynku wewnętrznego;

3.  uważa mianowicie, że stoi ona w sprzeczności z ogólnymi zasadami prawa żywnościowego określonymi w rozporządzeniu (WE) nr 178/2002, ponieważ zatwierdza odmiany, których karta charakterystyki nie została dostarczona, które nie zostały nawet poddane testom lub które jeszcze nie powstały;

4.  wzywa Komisję do wycofania projektu decyzji wykonawczej;

5.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie i Komisji oraz rządom i parlamentom państw członkowskich.

(1) Dz.U. L 268 z 18.10.2003, s. 1.
(2) Dz.U. L 55 z 28.2.2011, s. 13.
(3) Panel EFSA ds. GMO (panel EFSA ds. organizmów zmodyfikowanych genetycznie), 2016 r. Opinia naukowa dotycząca wniosku złożonego przez przedsiębiorstwo Syngenta (EFSA-GMO-DE-2011-99) o wydanie zezwolenia na wprowadzenie do obrotu kukurydzy Bt11 × 59122 × MIR604 × 1507 × GA21 i dwudziestu subkombinacji, które uprzednio nie zostały zatwierdzone niezależnie od ich pochodzenia z przeznaczeniem na żywność i paszę oraz przywóz i przetwarzanie na podstawie rozporządzenia (WE) nr 1829/2003. Dziennik EFSA 2016; 14(8):4567 [31 s.]; doi:10.2903/j.efsa.2016.4567
(4)––––––––––– – rezolucja z dnia 16 stycznia 2014 r. w sprawie wniosku dotyczącego decyzji Rady w sprawie wprowadzenia do obrotu w celu uprawy, zgodnie z dyrektywą 2001/18/WE Parlamentu Europejskiego i Rady, kukurydzy (Zea mays L., linia 1507) zmodyfikowanej genetycznie w celu uzyskania odporności na niektóre szkodniki z rzędu Lepidoptera (łuskoskrzydłe) (Dz.U. C 482 z 23.12.2016, s. 110),rezolucja z dnia 16 grudnia 2015 r. w sprawie decyzji wykonawczej Komisji (UE) 2015/2279 z dnia 4 grudnia 2015 r. zezwalającej na wprowadzenie do obrotu produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną kukurydzę NK603 × T25, składających się z niej lub z niej wyprodukowanych (P8_TA(2015)0456),rezolucja z dnia 3 lutego 2016 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji zezwalającej na wprowadzenie do obrotu produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną soję MON 87705 × MON 89788, składających się z niej lub z niej wyprodukowanych (P8_TA(2016)0040),rezolucja z dnia 3 lutego 2016 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji zezwalającej na wprowadzenie do obrotu produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną soję MON 87708 × MON 89788, składających się z niej lub z niej wyprodukowanych (P8_TA(2016)0039),rezolucja z dnia 3 lutego 2016 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji zezwalającej na wprowadzenie do obrotu produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną soję FG72 (MST-FGØ72-2), składających się z niej lub z niej wyprodukowanych (P8_TA(2016)0038),rezolucja z dnia 8 czerwca 2016 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji zezwalającej na wprowadzenie do obrotu produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną kukurydzę Bt11 × MIR162 × MIR604 × GA21, składających się z niej lub z niej wyprodukowanych oraz produktów zawierających genetycznie zmodyfikowane odmiany kukurydzy łączące dwie lub trzy spośród modyfikacji genetycznych (P8_TA(2016)0271),rezolucja z dnia 8 czerwca 2016 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji w sprawie wprowadzenia do obrotu zmodyfikowanego genetycznie goździka (Dianthus caryophyllus L., linia SHD-27531-4) (P8_TA(2016)0272),rezolucja z dnia 6 października 2016 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji dotyczącej odnowienia zezwolenia na wprowadzenie do obrotu w celu uprawy materiału siewnego zmodyfikowanej genetycznie kukurydzy MON 810 (P8_TA(2016)0388),rezolucja z dnia 6 października 2016 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji zezwalającej na wprowadzenie do obrotu produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną kukurydzę MON 810 (P8_TA(2016)0389),rezolucja z dnia 6 października 2016 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji dotyczącej wprowadzenia do obrotu w celu uprawy materiału siewnego zmodyfikowanej genetycznie kukurydzy Bt11 (P8_TA(2016)0386),rezolucja z dnia 6 października 2016 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji dotyczącej wprowadzenia do obrotu w celu uprawy materiału siewnego zmodyfikowanej genetycznie kukurydzy 1507 (P8_TA(2016)0387),rezolucja z dnia 6 października 2016 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji zezwalającej na wprowadzenie do obrotu produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną bawełnę 281-24-236 × 3006-210-23 × MON 88913, składających się z niej lub z niej wyprodukowanych (P8_TA(2016)0390).
(5) Decyzja Komisji 2010/432/UE z dnia 28 lipca 2010 r. zezwalająca na wprowadzenie do obrotu na mocy rozporządzenia (WE) nr 1829/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną kukurydzę 1507 × 59122 (DAS-Ø15Ø7-1 × DAS-59122-7), składających się z niej lub z niej wyprodukowanych, (Dz.U. L 202 z 4.8.2010, s. 11).
(6) Decyzja wykonawcza Komisji (UE) 2016/1685 z dnia 16 września 2016 r. zezwalająca na wprowadzenie do obrotu produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną kukurydzę Bt11 × MIR162 × MIR604 × GA21, składających się z niej lub z niej wyprodukowanych oraz produktów zawierających genetycznie zmodyfikowane odmiany kukurydzy łączące dwie lub trzy spośród modyfikacji genetycznych Bt11, MIR162, MIR604 i GA21, składających się z nich lub z nich wyprodukowanych, oraz uchylająca decyzje 2010/426/UE, 2011/892/UE, 2011/893/UE i 2011/894/UE (Dz.U. L 254 z 20.9.2016, s. 22).
(7) Potwierdzone w ww. opinii EFSA (Dziennik EFSA: 2016;14(8):4567 [31 s.]).
(8) Kukurydza SYN-BTØ11-1 wykazuje ekspresję białka Cry1Ab nadającego odporność na niektóre szkodniki z rzędu Lepidoptera (łuskoskrzydłe) oraz białka PAT nadającego tolerancję na środki chwastobójcze na bazie glufosynatu amonowego.Kukurydza DAS-59122-7 wykazuje ekspresję białka Cry34Ab1 i Cry35Ab1 nadającego odporność na niektóre szkodniki z rzędu Coleoptera (chrząszcze) oraz białka PAT nadającego tolerancję na środki chwastobójcze na bazie glufosynatu amonowego.Kukurydza SYN-IR6Ø4-5 wykazuje ekspresję modyfikowanego białka Cry3A nadającego odporność na niektóre szkodniki z rzędu Coleoptera (chrząszcze) oraz białka PMI, które zostało użyte jako marker selekcyjny.Kukurydza DAS-Ø15Ø7-1 wykazuje ekspresję białka Cry1F nadającego odporność na niektóre szkodniki z rzędu Lepidoptera (łuskoskrzydłe) oraz białka PAT, które zostało użyte jako marker selekcyjny, nadającego tolerancję na środki chwastobójcze na bazie glufosynatu amonowego.Kukurydza MON-ØØØ21-9 wykazuje ekspresję białka mEPSPS nadającego tolerancję na środki chwastobójcze na bazie glifosatu.
(9) Zob. EFSA, Rejestr Pytań, załącznik G do pytania nr EFSA-Q-2011-00894, dostępnego w internecie: http://registerofquestions.efsa.europa.eu/roqFrontend/questionDocumentsLoader?question=EFSA-Q-2011-00894 (ostatni punkt)
(10) Zob. załącznik A do opinii EFSA.
(11) we wniosku stwierdzono, że „kukurydza Bt11 × 59122 × MIR604 × 1507 × GA21 i wszystkie subkombinacje niezależnie od pochodzenia powstały w konwencjonalnej hodowli stosującej krzyżowanie (...) (punkt ii)”, oraz że „analiza poziomu ekspresji białka potwierdza, że krzyżowanie pojedynczych modyfikacji zmodyfikowanej genetycznie kukurydzy (...) nie powoduje interakcji między nimi w kukurydzy Bt11 × 59122 × MIR604 × 1507 × GA21 lub subkombinacjach mniejszej liczby tych modyfikacji niezależnie od pochodzenia. (punkt x)”;
(12) http://ec.europa.eu/food/plant/pesticides/eu-pesticides-database/public/?event=activesubstance.detail&language=EN&selectedID=1436
(13) IARC Monographs, t. 112: evaluation of five organophosphate insecticides and herbicides [ocena pięciu insektycydów i herbicydów fosforoorganicznych], 20 marca 2015 r.http://monographs.iarc.fr/ENG/Monographs/vol112/mono112.pdf
(14) na przykład w przemówieniu inauguracyjnym podczas posiedzenia plenarnego Parlamentu Europejskiego włączonym do wytycznych politycznych dla kolejnej Komisji Europejskiej (Strasburg, 15 lipca 2014 r.) lub w orędziu o stanie Unii z 2016 r. (Strasburg, 14 września 2016 r.).
(15) Dz.U. L 55 z 28.2.2011, s. 13.
(16) Dz.U. L 31 z 1.2.2002, s. 1.


Rozwiązania dotyczące przepływu uchodźców i migrantów: rola działań zewnętrznych UE
PDF 537kWORD 80k
Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 5 kwietnia 2017 r. w sprawie rozwiązań dotyczących przepływu uchodźców i migrantów: rola działań zewnętrznych UE (2015/2342(INI))
P8_TA(2017)0124A8-0045/2017

Parlament Europejski,

–  uwzględniając art. 3, 8 i 21 Traktatu o Unii Europejskiej (TUE) oraz art. 80, 208 i 216 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE),

–  uwzględniając globalną strategię na rzecz polityki zagranicznej i bezpieczeństwa Unii Europejskiej opublikowaną w czerwcu 2016 r.,

—  uwzględniając komunikaty Komisji zatytułowane: „Europejski program w zakresie migracji” z dnia 13 maja 2015 r. (COM(2015)0240); „Przymusowe wysiedlenie a rozwój” z dnia 26 kwietnia 2016 r. (COM(2016)0234); komunikat w sprawie ustanowienia nowych ram partnerstwa z państwami trzecimi w ramach Europejskiego programu w zakresie migracji z dnia 7 czerwca 2016 r. (COM(2016)0385); oraz „Zwiększenie europejskich inwestycji na rzecz zatrudnienia i wzrostu gospodarczego: w kierunku drugiego etapu funkcjonowania Europejskiego Funduszu na rzecz Inwestycji Strategicznych i nowego Europejskiego Planu Inwestycji Zewnętrznych” z dnia 14 września 2016 r. (COM(2016)0581); oraz wspólne komunikaty Komisji Europejskiej i wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa zatytułowane: „Stawić czoła kryzysowi uchodźczemu w Europie: rola Europejskiej Służby Działań Zewnętrznych” z dnia 9 września 2015 r. (JOIN(2015)0040) „Migracja na szlaku środkowośródziemnomorskim. Zarządzanie przepływami, ratowanie życia” z dnia 25 stycznia 2017 r. (JOIN(2017)0004), oraz „Przegląd europejskiej polityki sąsiedztwa” z dnia 18 listopada 2015 r. (JOIN(2015)0050),

—  uwzględniając konkluzje Rady do Spraw Ogólnych z dnia 3 maja 2012 r. w sprawie globalnego podejścia do kwestii migracji i mobilności (GPMM),

—  uwzględniając konkluzje Rady Europejskiej w sprawie migracji z dni 25–26 czerwca, 15 października i 17–18 grudnia 2015 r. oraz 17–18 marca i 28 czerwca 2016 r.,

—  uwzględniając konkluzje Rady do Spraw Zagranicznych z dnia 12 grudnia 2014 r. w sprawie migracji w kontekście współpracy UE na rzecz rozwoju, z dnia 12 października 2015 r. w sprawie migracji, z dnia 12 maja 2016 r. w sprawie podejścia do przymusowych wysiedleń i rozwoju oraz z dnia 23 maja 2016 r. w sprawie zewnętrznych aspektów migracji,

–  uwzględniając konkluzje Rady do Spraw Zagranicznych z dnia 17 października 2016 r. w sprawie priorytetów przyszłego partnerstwa oraz porozumień z Jordanią i Libanem,

—  uwzględniając oświadczenie z konferencji wysokiego szczebla w sprawie szlaku wschodniośródziemnomorskiego/zachodniobałkańskiego z dnia 8 października 2015 r.,

—  uwzględniając deklarację polityczną i plan działania przyjęte na szczycie w Valletcie w dniach 11–12 listopada 2015 r.,

–  uwzględniając wnioski ze szczytu w Bratysławie z dnia 16 września 2016 r.,

—  uwzględniając sprawozdanie specjalne Europejskiego Trybunału Obrachunkowego nr 9/2016 „Wydatki na zewnętrzny wymiar polityki migracyjnej UE w państwach południowego regionu Morza Śródziemnego i państwach objętych Partnerstwem Wschodnim do 2014 r.”,

—  uwzględniając Konwencję ONZ dotyczącą statusu uchodźców oraz Protokół ONZ dotyczący statusu uchodźców i najważniejsze międzynarodowe konwencje praw człowieka, europejską konwencję praw człowieka i Kartę praw podstawowych Unii Europejskiej,

–  uwzględniając konwencje genewskie i protokoły dodatkowe do nich, regulujące sposoby prowadzenia konfliktów zbrojnych oraz mające na celu ograniczenie ich skutków,

—  uwzględniając dokument dotyczący wyników szczytu ONZ w sprawie zrównoważonego rozwoju z dnia 25 września 2015 r. zatytułowany: „Przekształcamy nasz świat: program działań na rzecz zrównoważonego rozwoju do roku 2030”,

—  uwzględniając deklarację nowojorską z dnia 19 września 2016 r. w sprawie uchodźców i migrantów przyjętą podczas posiedzenia plenarnego Zgromadzenia Ogólnego Narodów Zjednoczonych na wysokim szczeblu w celu rozwiązania problemu przemieszczania się na wielką skalę uchodźców i migrantów wraz z załącznikami zatytułowanymi „Comprehensive refugee response framework” [Kompleksowe ramy reakcji na kwestię uchodźców] oraz „Towards a global compact for safe, orderly and regular migration” [Dążenie do globalnego porozumienia w sprawie bezpiecznej, uporządkowanej i legalnej migracji],

–  uwzględniając swoje poprzednie rezolucje, w szczególności z dnia 9 lipca 2015 r. w sprawie przeglądu europejskiej polityki sąsiedztwa(1), z dnia 8 marca 2016 r. w sprawie sytuacji uchodźczyń i kobiet ubiegających się o azyl w UE(2), z dnia 12 kwietnia 2016 r. w sprawie sytuacji na Morzu Śródziemnym i potrzeby opracowania całościowego podejścia UE do migracji(3), z dnia 13 września 2016 r. w sprawie funduszu powierniczego UE dla Afryki: skutki dla rozwoju i pomocy humanitarnej(4), a także z dnia 25 października 2016 r. w sprawie praw człowieka i migracji w państwach trzecich(5),

—  uwzględniając art. 52 Regulaminu,

–  uwzględniając wspólne posiedzenia Komisji Spraw Zagranicznych i Komisji Rozwoju zgodnie art. 55 Regulaminu,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Spraw Zagranicznych i Komisji Rozwoju oraz opinie Komisji Budżetowej i Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych (A8-0045/2017),

A.  mając na uwadze, że migracja jest prawem człowieka zawartym w art. 13 deklaracji praw człowieka ONZ; mając na uwadze, że ludzie powinni mieć prawo do życia w swym kraju pochodzenia i w regionie, w którym urodzili się i dorastali i gdzie posiadają swe korzenie kulturowe i społeczne;

B.  mając na uwadze, że mobilność ludzi kształtuje się na bezprecedensowo wysokim poziomie oraz że odnotowano 244 mln międzynarodowych migrantów, migrujących z różnorodnych przyczyn, dobrowolnie bądź z przymusu; mając na uwadze, że taka migracja międzynarodowa występuje głównie w tym samym regionie i między państwami rozwijającymi się; mając na uwadze, że według Międzynarodowej Organizacji ds. Migracji (IOM) migrantki stanowią większość międzynarodowych migrantów w Europie (52,4 %) oraz w Ameryce Północnej (51,2 %); mając na uwadze, że przepływy migracyjne w obrębie krajów Południa nadal wzrastały w porównaniu do migracji na linii Południe–Północ: w 2015 r. 90,2 mln międzynarodowych migrantów urodzonych w krajach rozwijających się zamieszkiwało w innych krajach globalnego Południa, podczas gdy 85,3 mln urodzonych na południu zamieszkiwało w krajach globalnej Północy;

C.  mając na uwadze, że liczba nieletnich bez opieki przekraczających Morze Śródziemne stale rośnie oraz że pomimo coraz większej liczby akcji ratunkowych liczba ofiar śmiertelnych na Morzu Śródziemnym nadal wzrasta (według danych IOM – 5079 w roku 2016 w porównaniu z 3770 w roku 2015);

D.  mając na uwadze, że według Biura Wysokiego Komisarza Narodów Zjednoczonych do spraw Uchodźców (UNHCR) w 2015 r. najwyższa jak dotąd liczba 65,3 mln osób – w tym 40,8 mln osób wewnętrznie przesiedlonych i 21,3 mln uchodźców – zostało przymusowo wysiedlonych z powodu konfliktów, przemocy, łamania praw człowieka, naruszeń międzynarodowego prawa humanitarnego i destabilizacji; mając na uwadze, że dane te nie uwzględniają przesiedleń osób z powodu klęsk żywiołowych, nierówności, ubóstwa, niekorzystnych perspektyw społeczno-gospodarczych, zmiany klimatu, braku poważnej i skutecznej dalekosiężnej polityki rozwoju oraz braku woli politycznej do zdecydowanego rozwiązywania problemów strukturalnych leżących u podstaw tej mobilności; mając na uwadze, że UNHCR odnotowuje co najmniej 10 mln bezpaństwowców;

E.  mając na uwadze, że z obecnie dostępnych danych wynika, że liczba uchodźców zwiększyła się o ponad 50 % w ciągu ostatnich pięciu lat; mając na uwadze, że tak zaskakujący wzrost jest uzasadniony szeregiem czynników, w tym faktem, że dobrowolna repatriacja uchodźców znajduje się na najniższym poziomie od lat osiemdziesiątych XX w., a liczba uchodźców, którym umożliwia się integrację w lokalnym otoczeniu, nadal jest ograniczona, przy czym liczba przesiedleń niezmiennie kształtuje się na poziomie 100 000 rocznie;

F.  mając na uwadze, że 6,7 mln uchodźców żyje w sytuacji przedłużającego się wysiedlenia – szacowanego średnio na okres około 26 lat – któremu towarzyszy całkowity brak perspektyw; mając na uwadze, że trwałe rozwiązania problemu wysiedlenia nadal pozostają na niedopuszczalnie niskim poziomie, a w związku z tym przymusowe wysiedlenia należy postrzegać jako wyzwania pod względem politycznym i rozwojowym, nie zaś wyłącznie humanitarnym;

G.  mając na uwadze, że to globalne wyzwanie wymaga całościowego i wielostronnego podejścia opartego na międzynarodowej współpracy i synergii, jak również skoordynowanych i konkretnych rozwiązań, które nie tylko będą stanowiły reakcję na zaistniałą sytuację, ale także będą w stanie zapobiec ewentualnym kryzysom w przyszłości; mając jednak na uwadze, że 86 % uchodźców na świecie mieszka w regionach zubożałych, przy czym kraje najmniej rozwinięte przyjęły 26 % łącznej liczby uchodźców, w związku z czym osiągnęły granice zdolności przyjmowania oraz doświadczają dalszej destabilizacji własnej spójności społecznej i gospodarczej oraz rozwoju; mając na uwadze, że kraje te bardzo rzadko posiadają instrumenty ochrony praw migrantów i nie dysponują takimi instrumentami dziedzinie azylu; mając na uwadze, że milion osób, które przybyły do UE w 2015 r., stanowiło 0,2 % populacji UE w porównaniu ze znacznie wyższym odsetkiem (do 20 %) w krajach sąsiadujących czy w Europie w latach dziewięćdziesiątych XX wieku;

H.  mając na uwadze, że uchodźcy, osoby wewnętrznie przesiedlone i migranci pod względem prawnym stanowią różne kategorie, ale w rzeczywistości często mamy do czynienia z mieszanym przepływem ludności na dużą skalę z powodu różnorodnych czynników politycznych, gospodarczych, społecznych, rozwojowych, humanitarnych i dotyczących praw człowieka, które mają charakter transgraniczny; mając na uwadze, że ludzka godność wszystkich osób uczestniczących w tych przepływach musi znaleźć się w centrum wszystkich obszarów polityki europejskiej w tym zakresie; mając ponadto na uwadze, że uchodźcy i osoby ubiegające się o azyl muszą być zawsze traktowani zgodnie ze swoim statusem i że w żadnym razie nie można pozbawiać ich możliwości korzystania z praw wynikających z odnośnych konwencji międzynarodowych oraz z Karty praw podstawowych Unii Europejskiej; mając na uwadze, że nie należy uznawać prawnego rozróżnienia między uchodźcami a migrantami za wskazówkę, iż migracja podejmowana z przyczyn ekonomicznych lub w poszukiwaniu lepszego życia jest mniej uzasadniona od ucieczki od prześladowaniami; mając na uwadze, że w większości przypadków zarówno prawa polityczne, jak i ekonomiczne, wśród innych podstawowych praw człowieka, są zagrożone w sytuacjach konfliktu, niestabilności czy niepokoju oraz że nadal są one naruszane wskutek przymusowych wysiedleń;

I.  mając na uwadze, że kryzys żywnościowy i żywieniowy trwający w Sahelu prowadzi do zmniejszenia odporności ludności, co pogłębia się w wyniku szybkiego następowania po sobie kolejnych kryzysów, braku podstawowych świadczeń i konfliktów w regionie; mając na uwadze, że ta sytuacja będzie powodować dalsze ruchy migracyjne;

J.  mając na uwadze, że na wszystkich etapach podróży migranci są narażeni na wszelkiego rodzaju niebezpieczeństwa fizyczne i psychologiczne, w tym przemoc, wyzysk, handel ludźmi oraz niegodziwe traktowanie w celach seksualnych lub ze względu na płeć; mając na uwadze, że odnosi się to zwłaszcza do osób szczególnie narażonych, takich jak kobiety (np. kobiety utrzymujące rodzinę czy kobiety ciężarne), dzieci – niezależnie od tego, czy są one pozbawione opieki, odseparowane od opiekunów bądź towarzyszą im rodziny, osoby LGBTI, osoby niepełnosprawne, osoby pilnie potrzebujące opieki medycznej i osoby starsze; mając na uwadze, że grupom szczególnie narażonym w ramach przesiedlenia lub w okresie rozpatrywania ich wniosków o azyl zgodnie z obowiązującym prawem należy pilnie zapewnić ochronę humanitarną oraz dostęp do mechanizmów ochrony i ukierunkowanej pomocy, uzyskanie statusu rezydenta i dostęp do podstawowych świadczeń, w tym opieki zdrowotnej;

K.  mając na uwadze, że zwiększona mobilność ludzi może – o ile będzie zarządzana w bezpieczny, uporządkowany, regularny i odpowiedzialny oraz zapobiegawczy sposób –prowadzić do ograniczenia narażenia migrantów i uchodźców na krzywdy, przynieść znaczące korzyści zarówno krajom przyjmującym, jak i samym migrantom, co wskazano w programie działań na rzecz zrównoważonego rozwoju do roku 2030, a także może stać się ważnym czynnikiem wzrostu gospodarczego krajów przyjmujących, w tym UE; mając na uwadze, że te korzyści są często w znacznym stopniu niedostatecznie doceniane; mając na uwadze, że UE musi wypracować praktyczne rozwiązania, takie jak zatrudnianie zagranicznych pracowników, aby przeciwdziałać postępującemu starzeniu się społeczeństwa europejskiego, tak by zagwarantować równowagę między aktywną a nieaktywną zawodowo częścią społeczeństwa UE oraz sprostać konkretnemu zapotrzebowaniu na rynku pracy;

L.  mając na uwadze, że w ramach reakcji UE uruchomiono różne instrumenty wewnętrzne i zewnętrzne, lecz wydaje się, że owa reakcja była nadmiernie skupiona na perspektywie krótkoterminowej i ograniczeniu lub zatrzymaniu przepływów; mając na uwadze, że takie krótkoterminowe podejście nie przeciwdziała przyczynom przymusowych wysiedleń i przepływów migracyjnych ani nie zaspokaja humanitarnych potrzeb migrantów; mając na uwadze, że należy jeszcze udoskonalić w ramach reakcji UE narzędzia zarządzania kryzysowego i zapobiegania konfliktom, gdyż brutalne konflikty są źródłową przyczyną przymusowych wysiedleń;

M.  mając na uwadze, że Europejski Trybunał Obrachunkowy wyraził poważne wątpliwości co do skuteczności wydatkowania środków UE na zewnętrzny wymiar polityki migracyjnej, w tym w kwestii projektów na rzecz praw człowieka migrantów; mając na uwadze, że Trybunał uznał zarazem, że bezpieczeństwo i ochrona granic stanowiły główny element europejskich wydatków związanych z migracją;

N.  mając na uwadze, że pomoc humanitarna oparta na potrzebach i poszanowaniu zasad humanitaryzmu, neutralności, bezstronności i niezależności, jak również na poszanowaniu międzynarodowego prawa humanitarnego i praw człowieka określonych w konwencjach genewskich i protokołach dodatkowych do nich, musi stanowić podstawę wszystkich działań zewnętrznych UE; mając na uwadze, że konieczne jest zapewnienie niezależności pomocy, tj. pomocy niezależnej od wszelkich względów politycznych, gospodarczych i względów bezpieczeństwa oraz wolnej od wszelkiego rodzaju dyskryminacji;

O.  mając na uwadze, że pomyślne wdrożenie polityki migracyjnej opartej na prawach człowieka wymaga, by stawić czoła negatywnemu postrzeganiu migracji oraz opracować pozytywną narrację, która ukazuje przepływy migracyjne jako szansę dla krajów przyjmujących, tak by przeciwdziałać ekstremizmowi i populizmowi;

P.  mając na uwadze, że UE ma obowiązek wspierania swoich partnerów wykonawczych w niesieniu szybkiej, skutecznej pomocy i ochrony wysokiej jakości oraz powinna ponosić odpowiedzialność wobec społeczeństw dotkniętych konfliktem; mając na uwadze, że w tym kontekście partnerzy UE wymagają terminowego i przewidywalnego finansowania, a decyzje dotyczące przydzielania środków na realizację nowych lub zmienionych priorytetów powinny zapewnić im wystarczająco dużo czasu na opracowanie planów i środków łagodzących;

Q.  mając na uwadze, że zdecentralizowana współpraca może pomóc w lepszym zrozumieniu potrzeb i kultur przesiedleńców wewnętrznych, migrantów i uchodźców oraz w szerzeniu wśród ludności lokalnej wiedzy o wyzwaniach, jakie napotykają migranci w swych krajach pochodzenia; mając na uwadze, że europejskie władze lokalne i regionalne mogą odegrać kluczową rolę w pomocy w usuwaniu tych źródłowych przyczyn przez budowanie zdolności;

R.  mając na uwadze, że art. 21 Traktatu o Unii Europejskiej wyraźnie stanowi, że „działania Unii na arenie międzynarodowej oparte są na zasadach, które leżą u podstaw jej utworzenia, rozwoju i rozszerzenia oraz które zamierza wspierać na świecie: demokracji, państwa prawa, powszechności i niepodzielności praw człowieka i podstawowych wolności, poszanowania godności ludzkiej, zasad równości i solidarności oraz poszanowania zasad Karty Narodów Zjednoczonych oraz prawa międzynarodowego”; mając na uwadze, że zgodnie z art. 208 Traktatu z Lizbony celem pomocy rozwojowej jest zmniejszenie i docelowo likwidacja ubóstwa w państwach trzecich;

Kompleksowe i oparte na zasadach działanie UE jako odpowiedź na wyzwania związane z mobilnością

1.  podkreśla, że w dzisiejszym świecie jesteśmy świadkami bezprecedensowo wysokiego poziomu mobilności ludzi, i zaznacza, że wspólnota międzynarodowa musi niezwłocznie podjąć działania na rzecz wzmocnienia wspólnej reakcji na wyzwania i szanse związane z tym zjawiskiem; podkreśla, że taka reakcja musi opierać się na zasadzie solidarności i nie może skupiać się jedynie na względach bezpieczeństwa, lecz myślą przewodnią musi być pełna ochrona praw i godności każdej osoby zmuszonej – bez względu na okoliczności – do opuszczenia własnego domu w poszukiwaniu lepszego i bezpieczniejszego życia; podkreśla, że wszelka reakcja powinna poświęcać szczególną uwagę najbardziej narażonym jednostkom oraz obejmować świadczenie pomocy w ich krajach pochodzenia; zwraca uwagę na fakt, że chociaż ich traktowanie podlega odrębnym ramom prawnym, uchodźcy i migranci mają te same powszechne prawa człowieka i podstawowe wolności, które należy chronić bez względu na ich status prawny; przypomina, że UE musi przestrzegać wyznawanych przez nią wartości i zasad – w tym tych ustanowionych w art. 21 Traktatu o Unii Europejskiej – we wszystkich wspólnych dziedzinach polityki i promować je w stosunkach zewnętrznych; wskazuje na konieczność zachowania spójności w polityce zewnętrznej UE i innych dziedzinach polityki obejmujących wymiar zewnętrzny;

2.  podkreśla, że ten wysoki poziom mobilności ludzi wynika z wielu złożonych przyczyn wymagających podjęcia decyzji opartych na dowodach, tak aby odróżnić poszczególne elementy zjawiska i opracować ukierunkowane reakcje polityczne; podkreśla, że UE i państwa członkowskie muszą uwzględnić tę bieżącą sytuację oraz opracować nowe podejście do przepływu osób w oparciu o rzeczywiste dane oraz interesy UE, poprzez zwiększenie odporności osób migrujących i ułatwienie im dostępu do podstawowych usług, w szczególności do edukacji, a także poprzez wspieranie integracji i udziału tych osób w środowisku lokalnym dzięki zapewnieniu im możliwości zatrudnienia i prowadzenia własnej działalności gospodarczej;

3.  podkreśla, że międzynarodowa migracja może przyczynić się do rozwoju społeczno-gospodarczego, jak miało to miejsce w przeszłości, oraz że należy w tym kontekście stosować pozytywną narrację, która przyczynia się do faktycznego i obiektywnego zrozumienia tej kwestii i związanych z nią wspólnych korzyści, tak by przeciwdziałać ksenofobicznym, populistycznym i nacjonalistycznym dyskursom; przyjmuje zatem z zadowoleniem zainicjowaną przez ONZ kampanię „Razem”, której celem jest ograniczenie negatywnego postrzegania uchodźców i migrantów oraz wrogich postaw wobec nich, oraz apeluje do instytucji UE o pełną współpracę z ONZ przy wspieraniu tej kampanii; podkreśla potrzebę przyjęcia ogólnoświatowych, europejskich, krajowych i lokalnych strategii politycznych skoncentrowanych na perspektywie średnio- i długoterminowej, a nie wynikających wyłącznie z bezpośredniej presji politycznej czy krajowych względów wyborczych; podkreśla, że te strategie polityczne muszą być spójne, znaczące, sprzyjające włączeniu i elastyczne z myślą o uregulowaniu kwestii migracji jako normalnego zjawiska w dziejach ludzkości oraz w celu wyjścia naprzeciw uzasadnionym obawom dotyczącym zarządzania granicami, ochrony socjalnej dla najbardziej narażonych grup oraz integracji społecznej uchodźców i migrantów;

4.  podkreśla, że system pomocy humanitarnej jest niezwykle przeciążony i przeznaczone na niego środki finansowe nigdy nie będą wystarczające, aby poradzić sobie z kryzysami związanymi z przymusowymi wysiedleniami, zwłaszcza biorąc pod uwagę długotrwały charakter większości z nich; przyjmuje do wiadomości nowe ramy polityczne przedstawione w komunikacie Komisji zatytułowanym „Przymusowe wysiedlenie a rozwój” z kwietnia 2016 r., jako krok w dobrym kierunku, oraz wzywa ESDZ i Komisję do uwzględnienia treści komunikatu w nowych ramach partnerstwa z państwami trzecimi; odnotowuje znaczenie kompleksowego i bardziej zrównoważonego podejścia do migracji, w tym promowania ściślejszych więzi między pomocą humanitarną a rozwojem, oraz potrzebę angażowania się w działania z różnymi partnerami – podmiotami regionalnymi, rządami, władzami lokalnymi, diasporami, społeczeństwem obywatelskim, w tym z organizacjami uchodźców i migrantów, z lokalnymi organizacjami wyznaniowymi i odpowiednimi organizacjami pozarządowymi oraz z sektorem prywatnym – aby rozwijać ukierunkowane strategie oparte na dowodach w celu sprostania temu wyzwaniu, przy jednoczesnym uwzględnieniu faktu, iż pomoc humanitarna nie stanowi narzędzia zarządzania kryzysowego, tak jak to wskazano w Konsensusie europejskim w sprawie pomocy humanitarnej;

5.  podkreśla, że w ramach unijnej współpracy na rzecz rozwoju należy nadal zajmować się źródłowymi przyczynami przymusowych wysiedleń i migracji – a mianowicie konfliktami zbrojnymi, prześladowaniami niezależnie od ich przyczyn, przemocą ze względu na płeć, złymi rządami, ubóstwem, brakiem perspektyw gospodarczych i zmianami klimatu – oraz skutecznie im przeciwdziałać poprzez przezwyciężanie niestabilności państwowej, promowanie pokoju i bezpieczeństwa, rozwiązywanie konfliktów i proces pojednania po wyjściu z konfliktu, zapewnienie sprawiedliwości, równości oraz wzmocnienie instytucji, zdolności administracyjnych, demokracji i dobrych rządów, praworządności i poszanowania praw człowieka i podstawowych wolności, zgodnie z 16. celem zrównoważonego rozwoju wskazanym w nowym programie działań na rzecz zrównoważonego rozwoju do roku 2030 oraz zgodnie z zasadami ustanowionymi w Karcie Narodów Zjednoczonych i prawie międzynarodowym;

6.  podkreśla konieczność skoncentrowania się na społeczno-gospodarczych aspektach zjawiska migracji, prowadzenia dla poszczególnych krajów niezbędnych analiz źródłowych przyczyn przymusowych wysiedleń i migracji, a także zachęcania państw pochodzenia do przyjmowania i wdrażania środków i strategii prowadzących do tworzenia godziwych miejsc pracy i realnych możliwości gospodarczych, tak aby migracja stała się wyborem, a nie koniecznością; apeluje do UE o prowadzenie w dalszym ciągu polityki, której celem jest zmniejszenie, a docelowo wyeliminowanie ubóstwa, zwalczanie nierówności i braku bezpieczeństwa żywnościowego, promowanie rozwoju gospodarczego, zwalczanie korupcji oraz ugruntowanie podstawowych usług publicznych; zwraca uwagę, że skuteczna polityka powinna uwzględniać konieczność zbudowania gospodarczej odporności zarówno w państwach przyjmujących, jak i w krajach pochodzenia; kładzie nacisk na konieczność poprawy spójności polityki na rzecz rozwoju;

7.  podkreśla kluczowe znaczenie miejsc pracy i możliwości gospodarczych w celu złagodzenia wpływu zagrożeń, jakie niosą za sobą wysiedlenia; wzywa UE, by pomogła migrantom i uchodźcom w udaniu się do miejsc oferujących takie możliwości, udzieliła pomocy w stworzeniu perspektyw w miejscach ich wychodźstwa (w tym poprzez zniesienie barier i przeszkód stojących na drodze do dostępu do rynku pracy) i wsparła ich w rozwijaniu nowych umiejętności, lepiej dostosowanych do potrzeb miejscowego rynku pracy;

8.  z zadowoleniem przyjmuje zobowiązanie UE – jako największego darczyńcy na świecie – do niesienia pomocy humanitarnej w celu poprawy warunków życia uchodźców; wzywa UE i jej państwa członkowskie do dotrzymania w pełni podjętych zobowiązań i do zwiększenia zobowiązań finansowych stosownie do rosnących potrzeb humanitarnych; zwraca uwagę, że działania humanitarne będą zawsze stanowić pierwszy element reakcji na wszelkie kryzysy związane z wysiedleniami; podkreśla, że prawo międzynarodowe i humanitarne zasady człowieczeństwa, neutralności, bezstronności i niezależności nadal muszą stanowić orientacyjne ramy działań humanitarnych UE podejmowanych w odpowiedzi na kryzysy związane z uchodźcami i przymusowymi wysiedleniami;

9.  uznaje, że prawa i godność milionów ludzi dalej będą ograniczane, jeśli osoby te pozostawione będą w obozach dla uchodźców lub na obrzeżach miast bez szansy na zaspokojenie podstawowych potrzeb, bez źródeł utrzymania i możliwości zarobkowych;

10.  podkreśla znaczenie uwzględnienia wymiaru płci w zjawisku migracji, który obejmuje nie tylko podatność kobiet na zagrożenia w postaci wszelkiego rodzaju niegodziwego traktowania, ale również wielorakie przyczyny, które skłaniają kobiety do migracji, rolę, jaką odgrywają one w reagowaniu na sytuacje wyjątkowe, ich wkład społeczno-gospodarczy oraz aktywny udział w rozwiązywaniu konfliktów i zapobieganiu im, a także w procesach zachodzących po zakończeniu konfliktu i w odbudowie społeczeństwa demokratycznego; zwraca uwagę, że skoncentrowanie się na wzmocnieniu pozycji kobiet i ich większej roli jako decydentów jest zatem kluczowe dla przeciwdziałania głębszym przyczynom przymusowych wysiedleń oraz dla zapewnienia poszanowania praw kobiet oraz ich autonomii na każdym etapie procesu migracji; przypomina, że konieczne jest zastosowanie perspektywy płci i wieku w polityce UE dotyczącej przepływu uchodźców i migrantów;

11.  wzywa do zacieśnienia współpracy z ONZ i innymi podmiotami, w tym do zwiększenia wkładu finansowego na rzecz UNHCR i UNRWA; podkreśla w tym kontekście potrzebę poprawy warunków bytowych w obozach dla uchodźców, zwłaszcza w zakresie opieki zdrowotnej i edukacji, oraz stopniowego eliminowania zależności od pomocy humanitarnej w występujących obecnie długotrwałych kryzysach poprzez zwiększanie odporności osób wysiedlonych i umożliwianie im godnego życia jako osób przyczyniających się do dobrostanu krajów przyjmujących, aż do momentu dobrowolnego powrotu lub przesiedlenia;

12.  podkreśla, że UE podjęła istotne kroki w celu stawienia czoła zewnętrznemu wymiarowi kryzysu migracyjnego, w szczególności w zakresie zwalczania przestępczości zorganizowanej odpowiedzialnej za przemyt migrantów i handel ludźmi oraz w zakresie wzmocnionej współpracy z krajami pochodzenia i tranzytu;

13.  podkreśla konieczność wprowadzenia w krajach pochodzenia ram i odpowiednich rozwiązań w celu godnego przyjmowania szczególnie narażonych i marginalizowanych odesłanych migrantów oraz umożliwienia im udanej integracji społeczno-kulturowej;

14.  przypomina, że grupy szczególnie narażone, w tym kobiety, nieletni (zarówno ci, którym towarzyszą rodziny, jak i pozbawieni opieki), osoby niepełnosprawne, osoby starsze i osoby LGBTI są szczególnie narażone na niegodziwe traktowanie na wszystkich etapach procesu migracyjnego; przypomina, że kobiety i dziewczęta są ponadto w dużym stopniu zagrożone przemocą i dyskryminacją seksualną i uwarunkowaną płcią, nawet po dotarciu do miejsc uznawanych za bezpieczne; apeluje o zapewnienie tym grupom szczególnej pomocy i większej ochrony humanitarnej w ramach procesu ich przesiedlenia czy integracji oraz apeluje o ich priorytetowe traktowanie w procedurach przyjmowania uwzględniających problematykę płci, przy upowszechnieniu przestrzegania minimalnych standardów i regulacji w zakresie skutecznego łączenia rodzin; apeluje o zapewnienie osobom narażonym szczególnej ochrony przed przemocą i dyskryminacją w toku procedury azylowej oraz o zapewnienie im możliwości uzyskania statusu rezydenta i dostępu do podstawowych świadczeń, w tym opieki zdrowotnej i edukacji, zgodnie z obowiązującym prawem; wzywa Unię Europejską, by opracowywała we współpracy z państwami trzecimi programy szkoleń odnoszące się do szczególnych potrzeb uchodźców i migrantów wymagających szczególnego traktowania;

15.  zaznacza, że dzieci stanowią znaczny odsetek migrantów i uchodźców oraz że konieczne jest opracowanie i zastosowanie szczególnych procedur w celu zapewnienia im ochrony, zgodnie z treścią konwencji ONZ o prawach dziecka; wzywa kraje przyjmujące do dopilnowania, by dzieci będące uchodźcami miały pełny dostęp do edukacji, oraz do wspierania w miarę możliwości ich integracji i włączania do krajowych systemów oświaty; ponadto wzywa organizacje humanitarne i działające na rzecz rozwoju do zwrócenia większej uwagi na kształcenie i szkolenie nauczycieli należących zarówno do społeczności przesiedlonych, jak i przyjmujących; wzywa także międzynarodowych darczyńców do priorytetowego traktowania kształcenia przy reagowaniu na kryzys uchodźczy, za pośrednictwem programów mających na celu angażowanie i psychologiczne wspieranie dzieci będących migrantami oraz propagowanie nauki języka kraju przyjmującego w celu zapewnienia lepszej integracji dzieci będących uchodźcami; wyraża zadowolenie z pomocy finansowej przeznaczonej na zapewnienie powszechniejszej edukacji i szkolenia dzieciom syryjskim oraz z niedawnego zwiększenia z 4 % do 6 % puli środków przeznaczonych na edukację w budżecie na pomoc humanitarną UE, co czyni z UE lidera we wspieraniu projektów edukacyjnych w sytuacjach kryzysowych na świecie; apeluje o większą skuteczność we wdrażaniu tych nowych środków finansowych;

16.  uznaje bezpaństwowość za poważne wyzwanie w zakresie praw człowieka; zwraca się do Komisji i ESDZ o zwalczanie bezpaństwowości za pomocą wszelkich działań zewnętrznych UE, w szczególności poprzez przeciwdziałanie − w przepisach prawnych regulujących kwestię obywatelstwa − dyskryminacji ze względu na płeć, religię lub status mniejszości, poprzez promowanie prawa dzieci do posiadania obywatelstwa i wspieranie kampanii Agencji ONZ ds. Uchodźców (UNHCR) mającej na celu położenie kresu bezpaństwowości do 2024 r.; potępia przypadki ograniczania lub zakazywania opuszczania terytorium lub powrotu mające miejsce w niektórych państwach oraz skutki bezpaństwowości w zakresie dostępu do praw; apeluje do rządów i parlamentów narodowych o zniesienie karnych przepisów prawnych uznających migrację za przestępstwo;

17.  podkreśla, że zgodnie z zasadami UE ogólnym celem unijnej zewnętrznej polityki migracyjnej powinno być ustanowienie wielostronnego systemu zarządzania dotyczącego międzynarodowej migracji, a pierwszym krokiem w tym kierunku było niedawne posiedzenie ONZ na wysokim szczeblu;

Lepiej zarządzana migracja międzynarodowa: globalna odpowiedzialność

18.  wyraża poważne zaniepokojenie w związku z niedawną decyzją administracji USA o czasowym zakazie wjazdu do USA obywateli siedmiu państw, w których większość ludności stanowią muzułmanie, oraz o czasowym zawieszeniu amerykańskiego systemu pomocy uchodźcom; uważa, że tego typu dyskryminujące decyzje podsycają ksenofobiczny i skierowany przeciwko migracji dyskurs, mogą być sprzeczne z podstawowymi międzynarodowymi aktami prawnymi, takimi jak konwencja genewska, i mogą poważnie utrudnić obecne globalne starania podejmowane w celu zapewnienia sprawiedliwego międzynarodowego podziału odpowiedzialności za uchodźców; apeluje do UE i jej państw członkowskich o zajęcie zdecydowanego wspólnego stanowiska w obronie międzynarodowego systemu ochrony oraz prawnego bezpieczeństwa wszystkich społeczeństw, których dotyczy ten problem, w szczególności obywateli UE;

19.  z zadowoleniem przyjmuje posiedzenie plenarne Zgromadzenia Ogólnego Narodów Zjednoczonych na wysokim szczeblu, które odbyło się w dniu 19 września 2016 r. w celu rozwiązania problemu przemieszczania się na wielką skalę uchodźców i migrantów, oraz zorganizowany przez Stany Zjednoczone szczyt szefów państw i rządów, ponieważ przepływy migracyjne są przedmiotem odpowiedzialności o wymiarze ogólnoświatowym, który wymaga skutecznej globalnej reakcji i wzmocnionej współpracy między wszystkimi zainteresowanymi stronami w celu wypracowania trwałego rozwiązania w pełnym poszanowaniu praw człowieka; z zadowoleniem przyjmuje wyniki tych szczytów jako wyraz faktycznego politycznego zobowiązania o bezprecedensowej sile i wyraża nadzieję, że utoruje ono pilnie drogę do prawdziwie globalnej reakcji oraz międzynarodowego dzielenia się odpowiedzialnością za uchodźców i duże ruchy migracyjne na całym świecie; głęboko ubolewa jednak nad brakiem konkretnych deklaracji lub prawnie wiążących zobowiązań dotyczących pomocy lub reformy, które są potrzebne do zlikwidowania istniejącej luki między retoryką a rzeczywistością; apeluje do wszystkich zainteresowanych stron o zapewnienie ciągłego, pilnego i skutecznego zaangażowania politycznego oraz współpracy, wymiany wiedzy i doświadczeń z krajami partnerskimi, organizacjami społeczeństwa obywatelskiego i lokalnymi organami władzy, a także finansowania i konkretnych aktów solidarności we wspieraniu krajów przyjmujących; podkreśla potrzebę większej koordynacji między UE i jej partnerami międzynarodowymi na poziomie ONZ, aby stawić czoła wyzwaniom związanym z migracją; wzywa UE i jej państwa członkowskie do przyjęcia przewodniej roli w międzynarodowych działaniach, w szczególności w kwestii dopilnowania, aby umowy – w tym przyszłe porozumienia ONZ dotyczące uchodźców oraz bezpiecznej, uporządkowanej i legalnej migracji – były sprawnie wprowadzane w życie, przy ustanowieniu w razie potrzeby mechanizmów monitorowania;

20.  podkreśla, że globalna współpraca dotycząca migracji i mobilności powinna być budowana w oparciu o ramy przyjęte na szczeblu regionalnym i niższym niż regionalny; wzywa UE do wzmocnienia planów współpracy z organizacjami regionalnymi, takimi jak Unia Afrykańska, Liga Państw Arabskich, Rada Współpracy Państw Zatoki Perskiej, tak by sprzyjać również zarządzaniu mobilnością wewnątrz regionów, i wskazuje, że należy zachęcać te organizacje regionalne do pełnego zaangażowania się w tę współpracę; zwraca uwagę, że integracja gospodarcza na szczeblu podregionów, zwłaszcza w Afryce, oferuje dodatkowe środki służące wsparciu podejścia polegającego na wspólnym zarządzaniu i zachęcaniu do podejmowania inicjatyw Południe-Południe w dziedzinie zarządzania migracją i mobilności; wzywa Unię Europejską, aby domagała się dla Unii Afrykańskiej silniejszej i wiarygodniejszej roli w zapobieganiu kryzysom politycznym w Afryce;

21.  podkreśla, że UE może czerpać korzyści ze ściślejszej współpracy i synergii z wielostronnymi bankami rozwoju i wyspecjalizowanymi organami ONZ, w szczególności UNHCR oraz Międzynarodową Organizacją ds. Migracji (IOM) obecnie powiązaną z ONZ; odnotowuje najnowsze koncepcje przedstawione przez Bank Światowy w odniesieniu do sytuacji osób przymusowo wysiedlonych i z zadowoleniem przyjmuje uznanie konieczności opracowania polityki łagodzenia skutków i polityki azylowej wspierających proces integracji osób przymusowo wysiedlonych, a zarazem zobowiązanie społeczności krajów przyjmujących do osiągnięcia celów rozwojowych;

22.  podkreśla, że przesiedlanie osób przymusowo wysiedlonych jest pilnym obowiązkiem wspólnoty międzynarodowej, przy czym istotną rolę odgrywa UNHCR; wzywa państwa członkowskie UE do wywiązania się w pełni z podjętych zobowiązań; uznaje, że kluczowe jest pilne wdrożenie w odpowiedzi skoordynowanego i zrównoważonego działania, które zapewni osobom potrzebującym ochrony międzynarodowej uczciwe i dostępne procedury udzielania azylu w Unii Europejskiej i innych państwach przyjmujących, zamiast pozostawiać ten obowiązek państwom pierwszej linii lub krajom sąsiadującym ze strefami konfliktu; podkreśla fakt, że wsparcie finansowe nie dorównuje zakresowi i skali wysiedleń, co dodatkowo potęguje brak właściwych i skutecznych rozwiązań dotyczących zlikwidowania źródłowych przyczyn przymusowych wysiedleń;

23.  podkreśla nałożone przez prawo międzynarodowe obowiązki względem uchodźców i apeluje do wszystkich państw, które dotychczas tego nie uczyniły, o ratyfikowanie i wdrożenie Konwencji dotyczącej statusu uchodźców i protokołu do niej; apeluje do wszystkich państw o rozszerzenie ochrony na osoby wewnętrznie wysiedlone, jak ma to miejsce w przypadku mechanizmów takich jak konwencja Unii Afrykańskiej w sprawie ochrony osób wewnętrznie przesiedlonych w Afryce i udzielania im pomocy (konwencja z Kampali);

24.  podkreśla, że pojęcia bezpiecznych krajów i bezpiecznych krajów pochodzenia nie powinny uniemożliwiać indywidualnych ocen wniosków o udzielenie azylu; apeluje o gromadzenie specjalistycznych, szczegółowych i regularnie aktualizowanych informacji na temat praw człowieka, zwłaszcza w przypadku kobiet, dzieci, osób niepełnosprawnych i osób LGBTI, w krajach pochodzenia osób ubiegających się o azyl, w tym w krajach uznanych za bezpieczne;

25.  podkreśla, że należy dołożyć wszelkich starań, aby zapewnić uchodźcom w państwach członkowskich i w obozach dla uchodźców godne warunki życia, w szczególności pod względem opieki zdrowotnej, możliwości kształcenia czy podjęcia pracy;

26.  podkreśla potrzebę zwiększenia możliwości w zakresie kształcenia; apeluje o harmonizację polityki uznawania kwalifikacji i ochronę praw pracowników migrujących oraz objęcie ich ubezpieczeniem społecznym zgodnie z podstawowymi konwencjami Międzynarodowej Organizacji Pracy; apeluje o podpisanie i ratyfikację Międzynarodowej konwencji o ochronie praw wszystkich pracowników migrantów i członków ich rodzin;

27.  uważa, że tymczasowa lub uzupełniająca ochrona oparta na założeniu, że uchodźcy możliwie szybko powrócą do domu, przyczynia się do stworzenia braku perspektyw i szansy na integrację; przypomina o znaczeniu pozytywnej roli, jaką mogą odegrać uchodźcy w odbudowie swoich społeczeństw po powrocie do kraju lub działając z zagranicy;

28.  ubolewa nad ogromną liczbą ofiar śmiertelnych wśród migrantów w Morzu Śródziemnym i wyraża zaniepokojenie rosnącą liczbą przypadków naruszeń praw człowieka wobec migrantów i osób ubiegających się o azyl na szlaku ich podróży do Europy;

29.  jest poważnie zaniepokojony licznymi przypadkami zaginięcia nieletnich pozbawionych opieki; wzywa Komisję i państwa członkowskie do utworzenia bazy zawierającej szczegółowe dane dotyczące nieletnich bez opieki, którzy przybyli na terytorium państw członkowskich;

30.  podkreśla potrzebę znalezienia trwałych dyplomatycznych i politycznych rozwiązań brutalnych konfliktów oraz potrzebę inwestowania w skuteczne mechanizmy wczesnego ostrzegania i zapobiegania konfliktom w celu ich ograniczenia w przyszłości; apeluje do UE o zainicjowanie skoordynowanych działań dyplomatycznych z partnerami międzynarodowymi i głównymi mocarstwami i organizacjami regionalnymi w celu przyjęcia aktywniejszej i skuteczniejszej roli w dziedzinie zapobiegania konfliktom, mediacji, ich rozwiązywania i pojednania, a także w celu zagwarantowania ludziom prawa do pozostania w krajach i regionach, z których pochodzą; podkreśla, że działania te powinny stanowić sedno działalności ESDZ, której należy zapewnić niezbędne zasoby i uprawnienia to umożliwiające, w tym w zakresie budżetu i personelu; przypomina o zasadniczej roli, jaką w tym zakresie odgrywają delegatury UE i specjalni przedstawiciele; podkreśla, że reakcja na przymusowe wysiedlenia i migrację powinna opierać się na potrzebach i prawach oraz uwzględniać podatność ludności na zagrożenia i nie może być ograniczona do pomocy humanitarnej, lecz powinna również obejmować partnerów w dziedzinie rozwoju i społeczeństwa obywatelskiego;

31.  apeluje do UE i państw członkowskich o poważne potraktowanie swoich zobowiązań dotyczących wyzwania, jakie stanowi zmiana klimatu, oraz o szybkie wdrożenie porozumienia paryskiego, a także o przyjęcie przewodniej roli w uznaniu wpływu zmiany klimatu na masowe przemieszczanie się ludzi, gdyż skala i częstotliwość tych przepływów może się zwiększyć; apeluje w szczególności do UE o przekazanie wystarczających środków do dyspozycji krajom dotkniętym zmianą klimatu w celu udzielenia im pomocy w dostosowaniu się do jej skutków i ich złagodzeniu; podkreśla, że nie powinno się to odbywać kosztem tradycyjnej współpracy rozwojowej, której celem jest zmniejszenie ubóstwa; jest zdania, że należy stworzyć na szczeblu międzynarodowym specjalny status ochrony dla osób przesiedlonych w wyniku zmian klimatu, uwzględniający ich specyficzną sytuację tych osób;

32.  chwali pracę lokalnych i międzynarodowych organizacji pozarządowych i organizacji pozarządowych i organizacji społeczeństwa obywatelskiego, wykonywaną pomimo wszelkich trudności i zagrożeń, jakie napotykają, w celu niesienia pilnej i w wielu przypadkach ratującej życie pomocy najbardziej narażonym zarówno w krajach pochodzenia, jak i w krajach tranzytowych i krajach przeznaczenia uchodźców i migrantów; podkreśla, że praca ta w wielu przypadkach wypełnia lukę pozostawioną przez państwa i ogólnie przez społeczność międzynarodową;

33.  uważa za kluczowe przezwyciężenie obecnej narracji na temat uchodźców, którzy są przedstawiani jedynie jako obciążenie, i podkreśla pozytywny wkład, jaki mogą wnieść do wspólnot przyjmujących, jeżeli tylko dostaną na to szansę; zaleca angażowanie uchodźców w proces określania i opracowywania rozwiązań politycznych, które bezpośrednio ich dotyczą, oraz w tworzenie lub wzmacnianie niezbędnych programów; apeluje do instytucji i agencji europejskich o wprowadzenie w swoich organach administracyjnych staży przeznaczonych zwłaszcza dla młodych uchodźców-absolwentów przebywających legalnie w Unii Europejskiej, aby dać przykład i wykazać korzyści płynące z inwestowania w młode pokolenie;

Działania zewnętrzne UE i partnerstwa z państwami trzecimi

34.  podkreśla, że w działaniach zewnętrznych UE powinna dążyć do zaprowadzenia pokoju, odgrywać bardziej aktywną rolę i być ukierunkowana na przyszłość, zamiast reagować głównie na bieżące wydarzenia, zmieniając cele w odpowiedzi na nowe kryzysy; popiera ściślejszą współpracę pomiędzy UE a państwami trzecimi w dziedzinie bezpieczeństwa, edukacji i wymiany informacji, w celu lepszego zarządzania przepływami migracyjnymi i uniknięcia nowych kryzysów; przypomina, że zjawisko migracji wynika ze złożonego zbioru przyczyn, takich jak rosnąca populacja, ubóstwo, brak możliwości i niewystarczająca liczba nowych miejsc pracy, polityczna niestabilność, przypadki naruszenia praw człowieka, ucisk polityczny, prześladowania konflikty zbrojne i inne formy przemocy, a także zmiana klimatu; przypomina, że rozwiązanie tych problemów może przede wszystkim ograniczyć czynniki przymusowych wysiedleń i migracji; podkreśla zasadniczą potrzebę wzmocnienia spójności polityki na dwóch poziomach: pomiędzy wewnętrzną i zewnętrzną polityką UE oraz – w ramach samych działań zewnętrznych – pomiędzy polityką rozszerzenia, europejską polityką sąsiedztwa, stosunkami dwustronnymi z partnerami strategicznymi UE, a także polityką rozwoju i handlu; uważa, że polityka handlowa prowadzona z krajami rozwijającymi się powinna być korzystna dla obu stron, z należytym uwzględnieniem nierówności gospodarczych pomiędzy tymi krajami a UE; podkreśla znaczenie Grupy Komisarzy ds. Działań Zewnętrznych w koordynowaniu działań UE w zakresie migracji na najwyższym szczeblu politycznym i w silnym stymulowaniu ambitnej wspólnej polityki migracyjnej w UE;

35.  podkreśla potrzebę wprowadzenia kompleksowego podejścia do konfliktów i kryzysów zewnętrznych poprzez identyfikowanie bezpośrednich i pośrednich skutków gospodarczych, środowiskowych, społecznych, podatkowych i politycznych wysiedleń dla państw trzecich, w celu lepszego dostosowania polityki rozwoju do ich potrzeb;

36.  przypomina, że przegląd europejskiej polityki sąsiedztwa (EPS), przedstawiony w dniu 18 listopada 2015 r., zawiera plany stowarzyszenia państw trzecich sąsiadujących z państwami partnerskimi sąsiadującymi z UE w ramach rozszerzonej współpracy; zachęca zatem do ustanowienia ram tematycznych, aby zaproponować współpracę między UE, południowymi państwami sąsiadującymi i kluczowymi podmiotami regionalnymi, szczególnie w Afryce, w zakresie wyzwań regionalnych, takich jak bezpieczeństwo, energia lub zarządzanie uchodźcami i przepływami migracyjnymi;

37.  ponownie podkreśla znaczenie zasady „więcej za więcej” jako podstawy polityki zagranicznej UE, zgodnie z którą UE powinna rozwijać coraz ściślejsze (finansowe) partnerstwa z krajami czyniącymi postępy w dziedzinie reform demokratycznych; podkreśla, że skupienie się na poprawie jakości życia ludzi w państwach trzecich powinno stanowić jeden z priorytetów polityki zagranicznej UE;

38.  apeluje do wiceprzewodniczącej Komisji / wysokiej przedstawiciel Unii o podjęcie, we współpracy z państwami członkowskimi, prac nad budowaniem odporności państwowej, ekonomicznej i społecznej, w szczególności u państw sąsiadujących z UE i w otaczających je regionach, w tym za pośrednictwem europejskiej polityki sąsiedztwa i innych instrumentów UE;

39.  potępia wzrastającą kryminalizację migracji kosztem praw człowieka przysługujących osobom, których ona dotyczy, oraz złe traktowanie i arbitralne zatrzymywanie uchodźców w państwach trzecich; apeluje do wiceprzewodniczącej Komisji / wysokiej przedstawiciel i do ESDZ o podniesienie tej kwestii, w tym również w prowadzonych przez nie rozmowach dotyczących praw człowieka oraz w podkomisjach ds. sprawiedliwości, wolności i bezpieczeństwa, a także o rozwijanie potencjału ochrony w państwach trzecich tranzytu;

40.  apeluje o ustanowienie prawdziwej, opartej na prawach człowieka, wspólnej europejskiej polityki migracyjnej, której podstawę stanowi zasada solidarności między państwami członkowskimi, zgodnie z art. 80 TFUE – przy zapewnieniu bezpieczeństwa granic zewnętrznych UE i odpowiednich kanałów prawnych dla bezpiecznej i uporządkowanej migracji, w tym migracji cyrkulacyjnej, jako zrównoważonej długoterminowej polityki na rzecz promowania wzrostu i spójności w UE – aby stworzyć jasne ramy dla relacji UE z państwami trzecimi; apeluje do Komisji i Rady o wzmocnienie systemy europejskiej niebieskiej karty w celu lepszego zarządzania migracją ekonomiczną; ostrzega, że każda polityka, która może okazać się sprzeczna z podstawowymi wartościami UE zapisanymi w art. 8 TUE i Karcie praw podstawowych UE, może podważać wiarygodność UE i jej zdolność do wywierania wpływu na wydarzenia na szczeblu międzynarodowym; zwraca uwagę, że zewnętrzna polityka migracyjna UE wymaga umów z państwami trzecimi, zorientowanych na długoterminowe cele z myślą o ustanawianiu trwałych partnerstw; przypomina, że każde takie partnerstwo powinno opierać się na dialogu, wspólnych interesach i współodpowiedzialności; z zadowoleniem przyjmuje plan działania UE przeciwko przemytowi migrantów (na lata 2015–2020), który przewiduje ściślejszą współpracę z państwami trzecimi, ale podkreśla, że wdrożenie wspólnej polityki UE dotyczącej legalnej migracji miałoby kluczowe znaczenie dla demontażu modelu biznesowego stosowanego przez przemytników i przeciwdziałania handlowi ludźmi; apeluje do Komisji o pełne dostosowanie obowiązującego dorobku prawnego UE do protokołu Narodów Zjednoczonych przeciwko przemytowi migrantów i o zapewnienie odpowiedniej ochrony migrantom będącym ofiarami przemocy lub niegodziwego traktowania;

41.  domaga się, by wszystkie umowy zawarte z państwami trzecimi gwarantowały, by prawa migrantów, bez względu na ich status, były zgodne z prawem międzynarodowym, i wzywa do przyjęcia odpowiednich przepisów prawnych, w tym w dziedzinie azylu, przewidujących w szczególności, że samo nielegalne przekroczenie granicy nie może zostać uznane za powód do pozbawienia wolności;

42.  przypomina o znaczeniu współpracy z państwami trzecimi w walce z przemytnikami ludzi i handlem ludźmi w celu jak najwcześniejszego wykrywania siatek tej działalności; podkreśla w związku z tym konieczność zacieśnienia współpracy sądowej i policyjnej z tymi państwami w celu identyfikowania i likwidowania tych siatek; przypomina ponadto o konieczności zwiększenia potencjału tych państw, aby mogły one skutecznie ścigać i sankcjonować osoby odpowiedzialne; apeluje w związku z tym o wspieranie współpracy między Unią Europejską, państwami członkowskimi, Europolem, Eurojustem i zainteresowanymi państwami trzecimi; potwierdza, że środki wymierzone w handel ludźmi nie powinny zagrażać przestrzeganiu praw ofiar tego handlu, migrantów, uchodźców i osób wymagających ochrony międzynarodowej; domaga się, by niezwłocznie zaprzestano aresztowań ofiar handlu ludźmi i dzieci;

43.  przypomina, że siatki przemytników i handlarzy ludźmi w pełni wykorzystują internet do prowadzenia swojej działalności przestępczej oraz że w związku z tym zasadnicze znaczenie ma nasilenie przez Unię Europejską działań, zwłaszcza w obrębie Europolu i jednostki ds. zgłaszania podejrzanych treści w internecie (IRU), a także współpracy z państwami trzecimi w tej dziedzinie;

44.  przypomina, że siatki handlarzy mogą wykorzystywać legalne drogi migracji do sprowadzania swoich ofiar na terytorium europejskie; uważa, że kryteria, jakie państwa trzecie muszą spełnić przez zawarciem jakiejkolwiek umowy o liberalizacji wiz z Unią Europejską, powinny wyraźnie obejmować współpracę tych państw w zwalczaniu handlu ludźmi; apeluje do Komisji o zwrócenie szczególnej uwagi na te kwestie, a także na walkę z przemytnikami, we wszystkich dialogach prowadzonych w ramach negocjowania takich umów;

45.  z zadowoleniem przyjmuje podejście przewidujące, że UE powinna wyznaczyć sobie jasne priorytety i wymierne cele w odniesieniu do każdej wspólnej polityki, w szczególności w relacjach z państwami trzecimi; podkreśla, że Parlament powinien uczestniczyć w wyznaczaniu tych jasnych celów; uważa, że zewnętrzne działania UE oparte na wspólnym podejściu będą jedynym sposobem w dążeniu do zapewnienia bardziej stanowczej i skutecznej polityki; apeluje o prawdziwie jednolite i skoordynowane działania pomiędzy UE i państwami członkowskimi, gdyż jednostronne inicjatywy – w zakresie zarówno spraw wewnętrznych, jak i zewnętrznych – mogą podważyć wykonalność i powodzenie naszej wspólnej polityki i wspólnych interesów;

46.  wzywa do lepszej ochrony granic zewnętrznych UE, aby zapobiec nielegalnemu wjazdowi na terytorium UE, przeciwdziałać przemytowi ludzi i zapobiec ofiarom śmiertelnym na morzu; z zadowoleniem przyjmuje w tym kontekście utworzenie zbudowanej na bazie Fronteksu Europejskiej Straży Granicznej i Przybrzeżnej, gdyż będzie ona pomocna w bardziej skutecznym zarządzaniu migracją; podkreśla jednak potrzebę udzielenia większej pomocy finansowej i technicznej na cele związane z ochroną granic wszystkim południowo-wschodnim państwom członkowskim UE, państwom kandydującym do UE i innym krajom partnerskim w tym regionie; ubolewa w szczególności nad brakiem kontroli parlamentarnej nad działalnością zewnętrzną Europejskiej Agencji Straży Granicznej i Przybrzeżnej i domaga się w związku z powyższym, by przedstawiała ona systematycznie Parlamentowi sprawozdania w sprawie stosowania umów roboczych i wspólnych operacji z państwami trzecimi, w konsultacji ze społeczeństwem obywatelskim;

47.  podkreśla, że otwarcie bezpiecznych i legalnych kanałów dla osób ubiegających się o azyl i potencjalnych migrantów umożliwiłoby tym osobom korzystanie z formalnych dróg wjazdu i wyjazdu, co uniemożliwiłoby działalność biznesową handlarzom ludźmi i powiązanym sieciom przestępczości zorganizowanej; podkreśla, że brak legalnych szlaków migracji często prowadzi do zwiększenia liczby nielegalnych dróg mobilności, które przekładają się na większe narażenie i ryzyko niegodziwego traktowania tych osób na wszystkich etapach przepływów migracyjnych i uchodźczych; apeluje w związku z powyższym o pilne, szczegółowe i konkretne ustanowienie zorganizowanych, bezpiecznych i legalnych dróg dostępu do całej UE między innymi poprzez skuteczniejsze postanowienia dotyczące łączenia rodzin oraz programy przesiedleń; przypomina także swój apel do państw członkowskich o wykorzystanie istniejących możliwości w zakresie przyznawania wiz humanitarnych – zwłaszcza osobom narażonym, a w szczególności nieletnim pozostającym bez opieki – w ambasadach UE i urzędach konsularnych w krajach pochodzenia lub krajach tranzytowych; apeluje, aby w ramach wspólnego europejskiego systemu azylowego zezwolono także na składanie wniosków o udzielenie azylu i na ich rozpatrywanie poza UE lub na jej granicach zewnętrznych; apeluje do UE o wsparcie ustanowienia korytarzy humanitarnych w przypadku poważnych kryzysów uchodźczych i związanych z wysiedleniem, w celu niesienia pomocy humanitarnej i zapewnienia zaspokojenia najbardziej podstawowych potrzeb uchodźców oraz poszanowania przysługujących im praw człowieka; przyjmuje do wiadomości wniosek Komisji dotyczący utworzenia unijnych ram przesiedleń, lecz apeluje o kontynuowanie prac na szczeblu UE w celu stworzenia i umocnienia dróg legalnych, które byłyby uzupełnieniem dla przesiedleń;

48.  przyjmuje do wiadomości nowe ramy partnerstwa z państwami trzecimi, postrzegając je jako sygnał do podjęcia rzeczywistych działań politycznych, zważywszy zwłaszcza na to, że służą one, w ramach dwutorowego podejścia, uwzględnieniu krótkoterminowych celów, takich jak ratowanie życia na Morzu Śródziemnym i zwiększenie poziomu powrotów do krajów pochodzenia i krajów tranzytu, a także długoterminowych celów, takich jak eliminowanie źródłowych przyczyn nielegalnej migracji i przymusowych wysiedleń poprzez wzmacnianie wsparcia udzielanego przez UE państwom trzecim w celu budowania zdolności oraz poprzez poprawę ich sytuacji politycznej, społecznej i gospodarczej; podkreśla, że powodzenie podejścia przedstawionego w komunikacie z czerwca 2016 r. jest uzależnione od zdolności UE do zaoferowania rzeczywistych, wspólnie ustalonych zachęt dla państw trzecich tranzytu i pochodzenia, i wyraża zaniepokojenie w związku z ograniczoną ofertą koncentrującą się głównie na zarządzaniu granicami lub programach wspomaganego dobrowolnego powrotu, które – choć kluczowe i potrzebne – stanowią jedynie połowiczną i krótkoterminową odpowiedź na niezwykle złożoną sytuację; zwraca uwagę, że nowe ramy partnerstwa nie powinny stanowić jedynego filaru działań UE w dziedzinie migracji, i podkreśla, że istnieje potrzeba zrównoważenia i uzupełnienia tej reakcji poprzez skoncentrowanie się na rozwoju lokalnych gospodarek, kwalifikacjach i mobilności regionalnej, wyższym poziomie ochrony w krajach tranzytu i pochodzenia;

49.  przypomina o znaczeniu zrównoważonego podejścia w nowych ramach partnerstwa; ostrzega przed stosowaniem jakiegokolwiek podejścia ilościowego w nowych ramach partnerstwa i powiązanych porozumieniach w sprawie migracji, które uznawałyby „wymierny wzrost liczby i wskaźnika powrotów” za jeden z głównych celów UE; podkreśla, że liczba powrotów wyraźnie zależy od charakteru przepływów migracyjnych oraz sytuacji w krajach pochodzenia; podkreśla, że cele krótkoterminowe porozumień powinny koncentrować się na najlepszym sposobie podejmowania wyzwań stojących przed państwami trzecimi, w tym przez rozwój kanałów legalnej migracji, w wyniku czego zmniejszy się skala nielegalnej migracji i liczba ofiar śmiertelnych na Morzu Śródziemnym; apeluje o zwiększenie dostępności stypendiów dla młodych ludzi pochodzących z państw trzecich; z zadowoleniem przyjmuje fakt, że programy UE na rzecz powrotów i reintegracji wspierają budowanie zdolności i poprawę zarządzania migracją w krajach tranzytu i pochodzenia; domaga się dokonania oceny realizacji polityki UE dotyczącej powrotów; przypomina o obowiązku przestrzegania przez państwa trzecie zobowiązań wynikających z umów o readmisji;

50.  podkreśla potrzebę budowania ścisłego partnerstwa z państwami kandydującymi do UE i potencjalnymi państwami kandydującym z regionu Bałkanów Zachodnich w zakresie kwestii związanych z migracją oraz zapewnienia niezbędnego wsparcia i współpracy w zarządzaniu przepływami migracyjnymi w tym regionie;

51.  apeluje o ustanowienie partnerstw na rzecz mobilności i porozumień o migracji cyrkulacyjnej, aby ułatwić przepływ obywateli państw trzecich pomiędzy ich krajami pochodzenia a UE oraz podtrzymać rozwój społeczno-gospodarczy obu stron;

52.  podkreśla, że w ramach swych działań szkoleniowych oraz wymiany najlepszych praktyk z państwami trzecimi UE powinna skupić się na odnośnym prawie unijnym i międzynarodowym oraz praktykach w tym zakresie, w szczególności na prawach podstawowych, dostępie do ochrony międzynarodowej, poszukiwaniu i ratownictwie, a także lepszej identyfikacji osób znajdujących się w szczególnie trudnej sytuacji i udzielaniu im pomocy; uważa, że odnosi się to w szczególności do szkoleń związanych z zarządzaniem granicami, których, zgodnie z przepisami prawa międzynarodowego, nie można pod żadnym pozorem wykorzystywać, aby uniemożliwić osobom opuszczenie swego kraju;

53.  apeluje o jak największą czujność w związku ze sposobem traktowania migrantów odesłanych do kraju pochodzenia lub państwa trzeciego; uważa, że w każdym dialogu dotyczącym powrotu i readmisji – zwłaszcza w ramach umów o readmisji – należy systematycznie poruszać kwestię bezpiecznego powrotu migrantów i ich ponownej integracji; podkreśla, że migranci powinni korzystać w pełni z bezpieczeństwa i ochrony przed poniżającym i nieludzkim traktowaniem, w tym w ośrodkach przetrzymywania, oraz że UE musi wspierać programy reintegracji; przypomina, że nikt nie może zostać odesłany lub zmuszony do powrotu do kraju, w którym jego życiu lub wolności zagraża niebezpieczeństwo z powodu jego pochodzenia, religii, narodowości, przynależności do danej grupy społecznej lub poglądów politycznych, do kraju w którym grożą mu tortury, poniżające traktowanie, a ogólniej naruszenie praw człowieka; podkreśla, że zbiorowe wydalenia i odsyłanie są zabronione na mocy prawa międzynarodowego;

54.  apeluje, by podmioty odpowiedzialne za politykę zagraniczną i politykę rozwoju czuwały nad zagwarantowaniem osobom odsyłanym do kraju pochodzenia należytego traktowania i poszanowania nietykalności; wzywa Komisję i państwa członkowskie, aby opracowywały programy towarzyszące w celu zapewnienia realizacji w krajach pochodzenia konkretnych programów pomocowych, obejmujących zarówno programy dotyczące szkolenia zawodowego, jak i programy na rzecz zakładania struktur gospodarczych, w tym przedsiębiorstw typu start-up i małych przedsiębiorstw, a także programy wymiany zawodowej i akademickiej z państwami członkowskimi UE;

55.  podkreśla, że umowy o partnerstwie, takie jak umowy o partnerstwie na rzecz mobilności, powinny zapewnić migrantom możliwość bezpiecznego przyjęcia w krajach tranzytu i pochodzenia, w sposób w pełni zgodny z ich prawami podstawowymi; podkreśla, że Parlament zajmuje jasne stanowisko w porozumieniach UE w sprawie readmisji i mobilności, co zostało wyrażone w Traktacie z Lizbony (art. 79 ust. 3 TFUE), i w szczególności stwierdza, że Parlament musi wyrazić zgodę przed zawarciem umowy stowarzyszeniowej i podobnych umów (art. 218 ust. 6 ppkt (v) TFUE) i musi być natychmiast i w pełni informowany na wszystkich etapach procedury (art. 218 ust. 10 TFUE);

56.  przypomina stanowisko Parlamentu wyrażone w rezolucji z dnia 12 kwietnia 2016 r., zgodnie z którym Parlament stawia zawarte przez Unię umowy o readmisji przed umowami dwustronnymi zawartymi przez państwa członkowskie z państwami trzecimi; przypomina o niedawnym utworzeniu nowego europejskiego dokumentu powrotowego i podkreśla, że do jego uznawania należy systematycznie zachęcać w każdej nowej umowie o readmisji;

57.  z zadowoleniem przyjmuje dialogi na wysokim szczeblu prowadzone przez wiceprzewodniczącą Komisji / wysoką przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa oraz Komisję, a także w niektórych przypadkach przez państwa członkowskie w imieniu całej UE jako dobre i skuteczne działanie wspierające koordynację; podkreśla, że koordynację powinny zapewnić Komisja i ESDZ; apeluje do Komisji i ESDZ o regularne informowanie Parlamentu o tych dialogach i zdawanie sprawy z dokładnego wdrożenia operacyjnego procesu rabackiego i procesu chartumskiego oraz priorytetowych inicjatyw uzgodnionych na szczycie w Valletcie; ponownie podkreśla, że dzielona odpowiedzialność w partnerstwach zawartych między UE a państwami trzecimi jest podstawowym warunkiem powodzenia polityki migracyjnej UE; ubolewa, że pakiety opracowane przez Komisję, ESDZ i państwa członkowskie dla krajów priorytetowych jako element nowych ram partnerstwa nie zostały przedstawione, omówione ani zatwierdzone przez parlamentarzystów wybranych przez europejskich obywateli; potępia ten brak przejrzystości i domaga się udziału Parlamentu w opracowywaniu porozumień migracyjnych, które muszą zapewnić pełne poszanowanie praw człowieka, międzynarodowego prawa humanitarnego i zobowiązań traktatowych UE w zakresie rozwoju, oraz nadzorowania ich wykonania;

58.  zwraca uwagę, że osiągnięcie celów programu działań na rzecz zrównoważonego rozwoju do roku 2030 wymaga, aby UE i kraje partnerskie włączyły dynamikę dobrze zarządzanej migracji do swoich strategii zrównoważonego rozwoju; zwraca się w tym względzie do Komisji i ESDZ, by wsparły kraje tranzytowe w opracowaniu strategii integracji migrantów oraz w tworzeniu systemów azylowych o wysokich standardach ochrony;

59.  podkreśla, że pomoc i współpraca UE musi być dostosowana tak, aby zapewnić osiągnięcie rozwoju i wzrostu w państwach trzecich – przy jednoczesnym pobudzeniu wzrostu w UE – oraz by ograniczyć, a ostatecznie wyeliminować ubóstwo, zgodnie z art. 208 TFUE, i nie zachęcać państw trzecich do współpracy w zakresie readmisji nielegalnych migrantów lub do przymusowego powstrzymywania ludzi przed przemieszczaniem się czy też do położenia kresu ruchom migracyjnym do Europy; przypomina, że zarówno darczyńcy, jak i rządy krajów otrzymujących pomoc muszą działać na rzecz zwiększenia skuteczności tej pomocy; odnotowuje, że przepływy migracyjne stanowią międzynarodową rzeczywistość i nie powinny stać się wskaźnikiem skuteczności polityki zewnętrznej UE, oraz zwraca uwagę, że porozumienia z państwami trzecimi powinny być zorientowane na długoterminowe cele, ustanawianie trwałych partnerstw i poszanowanie praw człowieka;

60.  podkreśla, jak ważne jest konsultowanie się ze społeczeństwem obywatelskim na temat wszelkich aspektów polityki zewnętrznej Unii, ze szczególnym uwzględnieniem pełnego udziału obywateli, przejrzystości i właściwego rozpowszechniania informacji we wszystkich aspektach polityki i wszystkich procesach związanych z migracją;

61.  apeluje do Komisji o ścisłą współpracę z organizacjami pozarządowymi i ekspertami pracującymi w krajach pochodzenia osób ubiegających się o azyl w celu określenia najlepszych możliwych sposobów udzielania pomocy jednostkom i grupom społecznym znajdującym się w sytuacji największego narażenia; apeluje do Komisji o zaangażowanie organizacji pozarządowych i ekspertów w krajach pochodzenia osób ubiegających się o azyl w poszukiwanie najlepiej działających mechanizmu i narzędzi zapobiegania konfliktom;

62.  podkreśla, że należy uniknąć powielania wysiłków, maksymalnie zwiększyć wpływ i skuteczność globalnej pomocy oraz zapewnić skupienie uwagi przede wszystkim na rozwoju, w związku z czym Komisja powinna utrzymywać intensywny dialog z lokalnymi i międzynarodowymi organizacjami pozarządowymi, społeczeństwem obywatelski i lokalnymi rządami w krajach partnerskich, a także z ONZ, w zakresie opracowania, wdrożenia i oceny polityki dotyczącej migracji, przesiedleń i uchodźców;

63.  zwraca uwagę na zamiar wprowadzenia zmiany w dokumentach programowych dotyczących współpracy na rzecz rozwoju w celu sporządzenia nowych porozumień migracyjnych; podkreśla, że zmianę tę należy przeprowadzić zgodnie z zasadami skuteczności rozwoju oraz po nawiązaniu dialogu z państwami partnerskimi, europejskimi i lokalnymi organizacjami społeczeństwa obywatelskiego oraz sektorem prywatnym; wzywa Parlament do pełnego zaangażowania na każdym etapie zmiany, w tym na etapie obejmującym dokumenty programowe Europejskiego Funduszu Rozwoju (EFR); wzywa państwa członkowskie do przeglądu udzielanej przez nie pomocy na rzecz rozwoju zgodnie z zobowiązaniem dotyczącym przeznaczania na taką pomoc 0,7 % DNB, z myślą o osiągnięciu celów zrównoważonego rozwoju;

64.  wzywa do przeprowadzenia wyważonej dyskusji między UE i jej partnerami zewnętrznymi; zaleca, aby UE i jej państwa członkowskie zobowiązały się do zwiększenia możliwości legalnej migracji do UE, niezależnie od tego, czy jej celem jest poszukiwanie ochrony, zatrudnienie i edukacja, czy łączenie rodzin;

65.  wzywa państwa członkowskie i Komisję do podjęcia wszelkich niezbędnych środków mających na celu promowanie szybszego, tańszego i bezpieczniejszego sposobu przekazywania wpłat migrantów zarówno w krajach źródłowych, jak i przyjmujących, w tym poprzez obniżenie kosztów transakcji zgodnie z deklaracją nowojorską w sprawie uchodźców i migrantów z dnia 19 września 2016 r.;

66.  wyraża ogromne zaniepokojenie w związku z trwającym konfliktem w Syrii, gdzie przemoc wobec ludności cywilnej, ataki na obiekty infrastruktury cywilnej i szpitale oraz naruszanie międzynarodowego prawa humanitarnego w ciągu ostatnich pięciu lat doprowadziły do przymusowych wysiedleń połowy mieszkańców tego kraju; apeluje do UE i państw członkowskich o doskonalenie środków w zakresie zapobiegania konfliktom i zarządzania kryzysowego oraz o odegranie większej roli w rozwiązywaniu konfliktów w sąsiedztwie UE, w szczególności konfliktu syryjskiego; wyraża pełne wsparcie dla krajów sąsiadujących z Syrią, które nadal wykazują wyjątkową solidarność, przyjmując miliony uchodźców pomimo ograniczonych zasobów; przypomina, że duża liczba tych uchodźców nadal żyje w biedzie, bez możliwości lub z ograniczoną możliwością uregulowania statusu prawnego, bez dostępu lub z ograniczonym dostępem do systemu opieki zdrowotnej i edukacji lub rynków pracy; wyraża głębokie zaniepokojenie losem i sytuacją humanitarną 75 000 osób, które utknęły na granicy z Jordanią w nieformalnym obozie w Rukban; wzywa UE i jej państwa członkowskie do kontynuowania i rozszerzenia współpracy i dialogu z Libanem i Jordanią – oraz do zwiększenia wsparcia finansowego zarówno za pośrednictwem organizacji międzynarodowych, jak i kanałów europejskich – a także z innymi przyjmującymi państwami trzecimi, aby, po pierwsze, zapewnić uchodźcom przyzwoite warunki życia i dostęp do podstawowych usług, a także przyznanie im prawa do swobodnego przemieszczania się i możliwości podjęcia pracy, a po drugie, zadbać o to, by fundusze pozwoliły osiągnąć ich ostateczne cele; podkreśla, że działania te powinny być połączone z pomocą dla społeczności przyjmujących, aby zwiększyć ich odporność ekonomiczną;

67.  zwraca uwagę, że w następstwie wdrożenia porozumienia politycznego osiągniętego przez państwa członkowskie i Turcję w dniu 18 marca 2016 r. zmniejszyła się liczba osób docierających do państw członkowskich pierwszej linii; podkreśla obawy związane z tym porozumieniem politycznym, wyrażone publicznie przez międzynarodowe organizacje humanitarne, w szczególności w odniesieniu do poszanowania prawa międzynarodowego i praw człowieka; wyraża zaniepokojenie sytuacją w Turcji oraz jej możliwym wpływem na opinię tego kraju jako kraju bezpiecznego; podkreśla, że liberalizacja wizowa dla Turcji nie może być postrzegana jako nagroda za współpracę z UE w obszarze migracji, ale jako wynik ścisłego spełnienia wszystkich kryteriów wprowadzonych przez UE; ostrzega przed powielaniem tego modelu w innych krajach, gdyż należy wziąć pod uwagę wyjątkową sytuację każdego kraju i regionu;

68.  wyraża ogromne zaniepokojenie w związku z sytuacją w zakresie praw człowieka w Turcji, gdzie stale mają miejsce przypadki naruszenia podstawowych praw takich jak wolność wypowiedzi lub zgromadzeń, gdzie ludność południowo-wschodniej części kraju jest obiektem ataku ze strony własnego rządu, gdzie ponad 30 000 urzędników służby cywilnej zostało zwolnionych z pracy z przyczyn politycznych i gdzie władze zamknęły ponad 130 ośrodków medialnych;

69.  wyraża ubolewanie z powodu braku konsultacji i przejrzystości w formułowaniu podpisanej ostatnio „Wspólnej drogi naprzód w kwestiach migracji w stosunkach między Afganistanem i UE”, koncentrującej się przede wszystkim na readmisji, w której rozważa się brak ograniczeń w powrotach obywateli afgańskich, niezależnie od tego, czy odbywają się na zasadzie dobrowolności, czy też nie; jest zaniepokojony możliwymi konsekwencjami dla Afgańczyków ubiegających się o azyl, którzy w 2016 r. stanowili w UE drugą co do liczebności grupę narodową wśród osób ubiegających się o azyl; przypomina, że powroty mogą odbywać się tylko po należytym rozważeniu każdego pojedynczego przypadku z pełnym poszanowaniem praw tych osób, i apeluje do UE i państw członkowskich o przydzielenie niezbędnych zasobów w celu przyspieszenia obecnych procedur administracyjnych i sądowych;

70.  wyraża głębokie ubolewanie, że w ramach polityki migracyjnej UE i reakcji na przepływ uchodźców UE i państwa członkowskie opowiedziały się za zawieraniem umów z państwami trzecimi, które nie są objęte kontrolą parlamentarną wymaganą w przypadku metody wspólnotowej; apeluje do Komisji o uwzględnienie mechanizmu przewidującego co najmniej dwukrotnie w ciągu roku ocenę każdej deklaracji politycznej podpisanej z państwami trzecimi w celu oceny i podjęcia decyzji w sprawie kontynuowania lub zakończenia tych umów; podkreśla potrzebę ujęcia kwestii ochrony praw człowieka w każdej umowie zawartej w ramach polityki dotyczącej migracji i uchodźców;

71.  podkreśla, że w nadchodzących latach i dziesięcioleciach polityka UE wobec Afryki będzie jednym z głównych elementów stabilności i rozwoju; uważa, że kraje leżące w pasie przecinającym region Sahelu i Róg Afryki, a także niestabilne obszary położone na północ i na południe od nich powinny pozostać w centrum zainteresowania UE; podkreśla związek między rozwojem, bezpieczeństwem i migracją i apeluje o ściślejszą współpracę w zakresie zapobiegania konfliktom i zarządzania nimi, a także w eliminowaniu źródłowych przyczyn destabilizacji, przymusowych wysiedleń i nielegalnej migracji, promowaniu odporności, możliwości ekonomicznych i równych szans oraz zapobieganiu naruszeniom praw człowieka; uważa, że UE musi odgrywać główną rolę w ustabilizowaniu sytuacji w Libii, także jako środek powstrzymania obecnych przypadków naruszania praw człowieka, które dotykają Libijczyków, uchodźców i migrantów;

Odpowiednie środki działania

72.  przyjmuje do wiadomości wniosek Komisji dotyczący nowego i ambitnego Planu inwestycji zewnętrznych, mającego na celu uruchomienie inwestycji w państwach sąsiadujących z UE i w rozwijających się państwach trzecich, pod warunkiem że plan ten będzie realizowany z zachowaniem pełnej przejrzystości, a inwestycje przyczynią się do polepszenia warunków w państwach otrzymujących pomoc oraz do zwalczania korupcji i złych rządów; zwraca uwagę, że proponowany Europejski Fundusz na rzecz Zrównoważonego Rozwoju będzie częściowo finansowany za pośrednictwem alokacji z Europejskiego Funduszu Rozwoju (EFR), Instrumentu Finansowania Współpracy na rzecz Rozwoju i Europejskiego Instrumentu Sąsiedztwa (ENI), co oznacza wykorzystanie środków z funduszy przeznaczonych na rozwój na poprawę inwestycji w sektorze prywatnym; uważa, że wspieranie prywatnych sektorów w państwach trzecich przy jednoczesnym wspieraniu otoczenia dobrych rządów i praktyk biznesowych nie powinno być przedstawiane jako nowe działanie i powinno być nadal doskonalone; apeluje do Komisji o zapewnienie spójności między zewnętrznymi instrumentami finansowania – na przykład Instrumentem Finansowania Współpracy na rzecz Rozwoju i EFR – a projektami, aby skoncentrować pomoc UE na priorytetach i unikać rozpraszania funduszy i wysiłków; podkreśla konieczność systematycznego stosowania zasady dodatkowości, zarówno przy wyborze wspieranych strategii politycznych, jak i przy ich realizacji finansowej;

73.  podkreśla, że kwota 3,35 mld EUR przeznaczone na nowy Europejski Fundusz na rzecz Zrównoważonego Rozwoju jako element Planu inwestycji zewnętrznych odpowiada ponad 5 % wszystkich dostępnych funduszy z Europejskiego Funduszu Rozwoju, Instrumentu Finansowania Współpracy na rzecz Rozwoju i Europejskiego Instrumentu Sąsiedztwa w wieloletnich ramach finansowych; apeluje do Komisji o przedstawienie bardziej szczegółowych informacji dotyczących tego oszacowania i oczekiwanych skutków, a także o wskazanie założenia, na podstawie którego oczekuje od państw członkowskich, innych darczyńców i partnerów prywatnych wniesienia do niego wkładu w wysokości do 44 mld EUR, w sytuacji gdy niektóre państwa członkowskie muszą jeszcze wnieść wkład do bieżących funduszy powierniczych;

74.  zaleca, aby przeznaczono – za pośrednictwem wyspecjalizowanych podmiotów – odpowiednie środki na okres, który uchodźcy lub uchodźcy wewnętrzni spędzają w tymczasowych warunkach ochronnych i który powinien być okresem oferującym pełne możliwości rozwoju i kształcenia dla wszystkich pokoleń: kształcenia dla najmłodszych, szkolenia zawodowego dla młodych dorosłych i pracy dla dorosłych; uważa, iż pozwoli to zagwarantować, że gdy ich powrót do domu stanie się możliwy, osoby te będą „w pełni sił” i gotowe do poświęcenia ten energii na rzecz ich krajów, zamiast być wyczerpane latami oczekiwania bez żadnych perspektyw na przyszłość;

75.  z zadowoleniem przyjmuje wniosek Komisji w sprawie przeglądu wieloletnich ram finansowych, w szczególności w odniesieniu do zasilania budżetu UE większymi środkami na instrumenty kryzysowe; oczekuje, że proponowana zmiana przepisów finansowych poprawi rozliczalność i należyte zarządzanie finansami; podkreśla, że wyeliminowanie źródłowych przyczyn przepływów migracyjnych obejmuje również wspieranie państw trzecich w budowaniu potencjału;

76.  podkreśla, że UE powinna zapewnić sobie środki niezbędne do osiągnięcia założonych celów i realizacji swych strategii politycznych (art. 311 TFUE), gdyż bez wystarczającego finansowania Unia nie może wypełniać funkcji, jakich się od niej oczekuje, ani spełniać oczekiwań europejskich obywateli; podkreśla ludzkie, polityczne i ekonomiczne koszty braku działania; zwraca uwagę, że ze śródokresową rewizją wieloletnich ram finansowych (WRF) – lub w ostateczności z negocjacjami w sprawie kolejnych WRF – wiąże się możliwość dokonania niezbędnej rewizji zewnętrznych instrumentów związanych z migracją oraz zwiększenia budżetu UE w taki sposób, aby możliwe było położenie kresu korzystaniu z doraźnych instrumentów i przywrócenie jedności budżetu; stanowczo podkreśla, że również w tej dziedzinie Parlamentowi powinna zostać powierzona główna rola kontrolna; wyraża głębokie ubolewanie, że Komisja nie zaproponowała zwiększenia środków budżetowych przeznaczonych na działania zewnętrzne – która to pozycja budżetowa jest już i tak stosunkowo niska – lecz w zamian ukierunkowuje instrumenty rozwoju z przeznaczeniem na migrację, w ten sposób odchodząc od innych priorytetów;

77.  odnotowuje, że ukierunkowanie unijnych instrumentów finansowania działań zewnętrznych na rzecz bezpieczeństwa, budowania pokoju, rozwiązywania konfliktów, zarządzania migracją i granicami stwarza nowe wyzwania w stosunku do pierwotnych celów i zasad tych instrumentów;

78.  podkreśla, że zajęcie się nowymi i długotrwałymi katastrofami i zagrożeniami wymaga długoterminowych przewidywalnych inwestycji i zgodności z nową agendą zrównoważonego rozwoju, głównie poprzez promowanie wspólnej oceny ryzyka, planowania i finansowania przez podmioty zaangażowane w pomoc humanitarną, rozwój, budowanie pokoju i walkę ze zmianą klimatu;

79.  uważa, że istotne jest, aby praworządność i walka z korupcją były głównymi elementami działań UE w krajach pochodzenia; podkreśla znaczenie właściwej kontroli nad korzystaniem z funduszy przeznaczonych dla państw trzecich, która pozwoli zapewnić, że są one faktycznie wykorzystywane do przewidzianych celów;

80.  zwraca uwagę, że tworzenie funduszy powierniczych i doraźnych instrumentów finansowych przy jednoczesnym wspieraniu łączenia zasobów oraz przyspieszaniu działań UE i nadawaniu im elastyczności może również nieść ryzyko dla poszanowania zasad skuteczności rozwoju oraz osłabia jedność budżetu i władzę budżetową Parlamentu; apeluje w związku z powyższym o zwiększenie kontrolnej roli Parlamentu nad wykorzystywaniem tych instrumentów, w tym – lecz nie wyłącznie – przez jego udział w komitetach sterujących; przypomina, że skuteczność funduszy powierniczych zależy w dużej mierze od gotowości państw członkowskich do wnoszenia wkładu i ich pełnego zaangażowania; nalega, by instrumenty tego typu znajdowały się pod kontrolą Parlamentu, i apeluje, by opracowane zostały wytyczne dotyczące ich włączenia do budżetu europejskiego i do zakresu kompetencji Unii;

81.  przypomina, że budżet nadzwyczajnego funduszu powierniczego na rzecz stabilizacji i przeciwdziałania źródłowym przyczynom nielegalnej migracji i przepływów wewnętrznych w Afryce, ustanowiony na szczycie w Valletcie, powinien wynosić 3,6 mld EUR; wzywa państwa członkowskie do odblokowania środków w tej samej wysokości 1,8 mld EUR, która została odblokowana przez Komisję Europejską;

82.  apeluje, aby fundusze powiernicze przestrzegały takich samych zasad i przepisów, jakie mają zastosowanie do tradycyjnych unijnych instrumentów finansowania, pod względem przejrzystości, równego traktowania partnerów i zdolności do zapewnienia partnerom przewidywalnego i terminowego finansowania;

83.  wyraża zaniepokojenie faktem, że budżet UE na 2017 r. przewiduje wzrost inicjatyw w zakresie zarządzania przepływami migracyjnymi lub bezpieczeństwa wewnętrznego kosztem unijnych funduszy spójności i działań na świecie;

84.  apeluje do UE o dokładną i systematyczną ocenę wpływu finansowanych działań na migrację, wysiedlenia i uchodźców na podstawie jakości realizacji pomocy humanitarnej i pomocy rozwojowej;

85.  podkreśla, że ukierunkowane wsparcie oparte na lokalnej sytuacji jest kluczowym elementem skutecznej polityki zorientowanej na wyniki oraz że takie wsparcie powinno być przedmiotem negocjacji z państwami trzecimi; apeluje do Komisji i państw członkowskich o opracowanie jasnych i wymiernych celów, które mają być realizowane za pośrednictwem instrumentów finansowych, w tym funduszy powierniczych, w spójny i skoordynowany sposób;

86.  z zadowoleniem przyjmuje wykorzystywanie misji wspólnej polityki bezpieczeństwa i obrony (WPBiO), takich jak misja Unii Europejskiej w dziedzinie WPBiO w Nigrze (EUCAP Sahel Niger) i operacja EUNAVFOR MED SOPHIA, które należy nadal wzmacniać jako środki ochrony zewnętrznych granic UE oraz przeciwdziałania handlowi ludźmi i przemytowi migrantów; wspiera współpracę z NATO oraz inicjatywy UE, takie jak wspólny zespół operacyjny „Mare” Europolu odpowiedzialny za gromadzenie i wymianę informacji wywiadowczych i walkę z przemytnikami, przy czym podkreśla, że globalna mobilność nie powinna być postrzegana jako zagrożenie, lecz jako szansa; przypomina w tym kontekście, że we wszystkich tych operacjach ogromne znaczenie należy nadać ratowaniu życia i zagwarantowaniu praw migrantów; zaleca stosowanie narzędzi WPBiO do wczesnego ostrzegania (przewidywania), mediacji i rozwiązywania konfliktów, jednocześnie podkreślając znaczenie rozpoczęcia planowania trwałych rozwiązań tak wcześnie, jak to możliwe w sytuacjach konfliktu;

87.  przypomina strategiczne partnerstwo ONZ-UE w zakresie utrzymywania pokoju i zarządzania kryzysowego oraz jego priorytety na lata 2015–2018 przyjęte w marcu 2015 r.; zachęca UE do podjęcia dalszych prac nad uwzględnieniem kluczowej roli innych organizacji i krajów oraz ułatwieniem państwom członkowskim wnoszenia swojego wkładu; ubolewa nad tym, że jedynie 11 z 28 państw członkowskich UE podjęło zobowiązania podczas szczytu przywódców w sprawie utrzymania pokoju, który odbył się dnia 28 września 2015 r.; apeluje do państw członkowskich UE o znaczne zwiększenie ich wkładu wojskowego i policyjnego w misje pokojowe ONZ;

88.  z zadowoleniem przyjmuje i popiera inicjatywy Europejskiego Banku Inwestycyjnego na rzecz wspierania odporności gospodarczej w krajach południowego sąsiedztwa UE i Bałkanów Zachodnich za pośrednictwem projektów prowadzących do tworzenia miejsc pracy, odporności gospodarczej i ograniczenia ubóstwa zgodnie z polityką zewnętrzną Unii Europejskiej;

89.  apeluje do Komisji i ESDZ o przedstawienie Parlamentowi i opinii publicznej, przy najbliższej okazji, szczegółowego przeglądu różnych instrumentów i programów finansowania – oraz tego, w jaki sposób wpasowują się one w programy państw członkowskich – w 16 krajach priorytetowych(6), z którymi UE prowadzi dialogi na wysokim szczeblu w sprawie migracji, oraz w ramach globalnego podejścia do kwestii migracji i mobilności; wyraża głębokie zaniepokojenie w związku z wyborem wśród krajów priorytetowych represyjnych reżimów, które są głównym powodem skłaniającym uchodźców do ucieczki z własnego kraju; przypomina, że globalne podejście do kwestii migracji i mobilności pozostaje nadrzędnymi ramami unijnej zewnętrznej polityki migracyjnej i azylowej, ale zwraca uwagę, że ostatnie inicjatywy polityczne odnoszą się do niego w ograniczonym stopniu, i apeluje o wyjaśnienie właściwości globalnego podejścia do kwestii migracji i mobilności w obecnym kontekście, a także o przegląd tego podejścia zgodnie z zaleceniami IOM;

90.  z zadowoleniem przyjmuje rozmieszczenie europejskich oficerów łącznikowych ds. migracji w krajach priorytetowych jako pierwszy krok do wzmocnienia współpracy UE z państwami trzecimi w zakresie migracji; zaleca wzrost liczby personelu zajmującego się problematyką wymiaru sprawiedliwości i spraw wewnętrznych w delegaturach UE, który posiadałby wyraźne uprawnienia do opracowania mechanizmów koordynacji w państwach członkowskich;

91.  podkreśla potrzebę wprowadzenia zdecentralizowanego podejścia zamiast dalszego utrzymywania scentralizowanego podejścia Brukseli, przez lepsze wykorzystanie delegatur UE – które w bardzo krótkim czasie przekształciły się w bardzo cenne narzędzie – oraz stosowania bardziej elastycznego podejścia i krótszego okresu programowania, szczególnie w odniesieniu do krajów zagrożonych; apeluje o powołanie regionalnych koordynatorów zdolnych do odegrania roli lidera w dziedzinie rozwoju i współpracy oraz stosunków zewnętrznych, aby zapewnić spójne podejście oparte na lokalnej sytuacji w terenie;

92.  zaleca promowanie, przy wsparciu ze strony UE, kampanii informacyjnych w państwach trzecich w celu informowania obywateli o przysługujących im prawach i obowiązkach związanych z mobilnością oraz ostrzegania ich o zagrożeniach, jakie mogą napotkać podczas podróży – zwłaszcza ze strony przemytników i handlarzy ludźmi – aby ułatwić im podjęcie najbardziej świadomej decyzji;

93.  domaga się, aby lepiej wykorzystywać programy twinningowe i działanie instrumentu TAIEX, nie tylko do wymiany najlepszych praktyk i szkoleń, ale również w celach związanych z rozwojem i współpracą, przy czym należy skoncentrować się w szczególności na krajach znajdujących się pod presją;

o
o   o

94.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, wiceprzewodniczącej Komisji / wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa, rządom 16 krajów priorytetowych wskazanych w nowych ramach partnerstwa z państwami trzecimi zgodnie z Europejskim programem w zakresie migracji oraz organizacjom społeczeństwa obywatelskiego, które reprezentują migrantów i uchodźców i pracują z nimi.

(1) Teksty przyjęte, P8_TA(2015)0272.
(2) Teksty przyjęte, P8_TA(2016)0073.
(3) Teksty przyjęte, P8_TA(2016)0102.
(4) Teksty przyjęte, P8_TA(2016)0337.
(5) Teksty przyjęte, P8_TA(2016)0404.
(6)Etiopia, Erytrea, Mali, Niger, Nigeria, Senegal, Somalia, Sudan, Ghana, Wybrzeże Kości Słoniowej, Algieria, Maroko, Tunezja, Afganistan, Bangladesz i Pakistan.

Informacja prawna - Polityka ochrony prywatności