Wewnętrzny rynek energii

Aby zharmonizować i zliberalizować wewnętrzny rynek energii UE, Unia Europejska przyjęła środki mające na celu zbudowanie konkurencyjnego, zorientowanego na klienta, elastycznego i niedyskryminującego rynku UE z rynkowymi cenami dostaw. Środki te dotyczą kwestii dostępu do rynku, przejrzystości i regulacji, ochrony konsumentów, wzajemnych połączeń i bezpieczeństwa dostaw. Wzmacniają one prawa indywidualnych odbiorców, społeczności energetycznych i odbiorców wrażliwych, wyjaśniają zadania i obowiązki uczestników rynku i organów regulacyjnych oraz promują rozwój transeuropejskich sieci energetycznych. Od czasu rosyjskiej inwazji na Ukrainę i wynikającego z niej kryzysu energetycznego unijny rynek energii przechodzi głębokie zmiany strukturalne.

Podstawa prawna

Art. 114 i 194 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej.

Cele

Utworzenie unijnego rynku wewnętrznego w sektorze energii wymaga usunięcia szeregu przeszkód i barier w handlu, zbliżenia polityki podatkowej i cenowej oraz środków w odniesieniu do norm i standardów, a także wprowadzenia przepisów w zakresie bezpieczeństwa i środowiska naturalnego. Celem jest zapewnienie sprawnego rynku, charakteryzującego się sprawiedliwym dostępem, wysokim poziomem ochrony konsumentów, a także odpowiednim zakresem połączeń międzysystemowych i zdolności wytwórczych.

Osiągnięcia

A. Liberalizacja rynków gazu i energii elektrycznej

W latach 90. Unia Europejska i państwa członkowskie postanowiły stopniowo otwierać na konkurencję swoje wówczas monopolistyczne krajowe rynki energii elektrycznej i gazu.

Pierwszy pakiet energetyczny, przyjęty w latach 1996–1998, składał się z dwóch dyrektyw i wprowadził pierwszą liberalizację krajowych rynków energii elektrycznej i gazu. Drugi pakiet energetyczny, przyjęty w 2003 r., umożliwił konsumentom przemysłowym i krajowym swobodny wybór własnych dostawców gazu i energii elektrycznej spośród szerszego grona konkurentów.

W 2009 r. przyjęto trzeci pakiet energetyczny, który jeszcze bardziej zliberalizował wewnętrzne rynki energii elektrycznej i gazu. Wprowadzono w nim szereg reform, np. oddzielono dostarczanie i wytwarzanie energii od sieci przesyłowych (tzw. unbundling), wprowadzono nowe wymogi dotyczące niezależnych organów regulacyjnych, powołano Agencję Unii Europejskiej ds. Współpracy Organów Regulacji Energetyki (ACER), utworzono europejskie sieci operatorów systemów przesyłowych energii elektrycznej i gazu (ENTSO-E i ENTSO-G) oraz wzmocniono prawa konsumentów na rynkach detalicznych. Pakiet ten stanowi podstawę wewnętrznego rynku energii.

W czerwcu 2019 r. przyjęto czwarty pakiet energetyczny, zwany także pakietem „Czysta energia dla wszystkich Europejczyków”. Składa się on z jednej dyrektywy (dyrektywa (UE) 2019/944 w sprawie energii elektrycznej) i trzech rozporządzeń (rozporządzenie (UE) 2019/943 w sprawie energii elektrycznej, rozporządzenie (UE) 2019/941 w sprawie gotowości na wypadek zagrożeń i rozporządzenie (UE) 2019/942 ustanawiające Agencję Unii Europejskiej ds. Współpracy Organów Regulacji Energetyki 2019/942/UE). Pakiet ten wprowadził nowe przepisy dla rynku energii elektrycznej w odniesieniu do odnawialnych źródeł energii i inwestycji, zachęt dla konsumentów oraz ograniczeń dotacji dla elektrowni w ramach mechanizmów zdolności wytwórczych. Wymagał on również opracowania planów awaryjnych i zwiększył kompetencje ACER w zakresie współpracy transgranicznej.

W 2021 r. opublikowano piąty pakiet energetyczny „Gotowi na 55”, którego celem jest dostosowanie celów energetycznych UE do nowych europejskich celów klimatycznych na lata 2030 i 2050. Po inwazji Rosji na Ukrainę w lutym 2022 r. i po całkowitym odcięciu przez Rosję dostaw gazu do Europy Unia przyjęła plan REPowerEU, aby szybko wycofać się z importu wszystkich rosyjskich paliw kopalnych, wprowadzić środki oszczędzania energii, zdywersyfikować import energii, przyjąć nadzwyczajne środki strukturalne na rynkach energii elektrycznej i gazu oraz przyspieszyć wprowadzanie odnawialnych źródeł energii.

Obecnie unia energetyczna opiera się na wdrażaniu środków dotyczących efektywności energetycznej, energii ze źródeł odnawialnych, struktury rynku energii elektrycznej, bezpieczeństwa dostaw, wewnętrznego rynku energii, połączeń międzysystemowych, gotowości na wypadek zagrożeń i zarządzania. Najważniejsze akty w tym pakiecie to:

Rozporządzenie w sprawie wewnętrznego rynku energii elektrycznej (rozporządzenie (UE) 2019/943), w którym określono główne rynkowe zasady i przepisy dotyczące funkcjonowania rynków energii elektrycznej. Dotyczy ono takich kwestii jak: kształtowanie się cen rynkowych, rola odbiorców jako aktywnych uczestników rynku, rynkowe zachęty do niskoemisyjnego wytwarzania energii elektrycznej, stopniowe usuwanie barier dla transgranicznych przepływów energii elektrycznej, bezpośrednia lub pośrednia odpowiedzialność producentów energii elektrycznej oraz warunki tworzenia mechanizmów zdolności wytwórczych.

Dyrektywa w sprawie wspólnych zasad rynku wewnętrznego energii elektrycznej (dyrektywa (UE) 2019/944) zawiera szereg przepisów dotyczących ochrony konsumentów, w tym swobodnego ustalania cen dostaw energii elektrycznej, rynkowej konkurencji cenowej między dostawcami, ochrony odbiorców (gospodarstw domowych) dotkniętych ubóstwem energetycznym i znajdujących się w trudnej sytuacji, a także prawa odbiorców końcowych do energii elektrycznej. Konsumenci mogą zażądać zainstalowania inteligentnych liczników energii elektrycznej bez dodatkowych kosztów. Gospodarstwa domowe i mikroprzedsiębiorstwa mają bezpłatny dostęp do co najmniej jednego narzędzia służącego do porównywania ofert dostawców, w tym umów z cenami dynamicznymi. Mogą oni bezpłatnie zmienić dostawcę w ciągu maksymalnie trzech tygodni i mogą uczestniczyć w systemach zbiorowej zmiany dostawcy. Odbiorcy końcowi korzystający z inteligentnych systemów pomiarowych mogą wystąpić z wnioskiem o umowę opartą na cenach dynamicznych z co najmniej jednym dużym dostawcą. Mają oni prawo działać jako odbiorcy aktywni bez nieproporcjonalnych lub dyskryminujących wymogów technicznych (tj. sprzedawać energię elektryczną wytworzoną we własnym zakresie) oraz mają prawo do otrzymania jasnych, streszczonych warunków umownych.

Rozporządzenie w sprawie gotowości na wypadek zagrożeń w sektorze energii elektrycznej (rozporządzenie (UE) 2019/941) wprowadza wspólne przepisy dotyczące zarządzania kryzysowego, zapobiegania kryzysom elektroenergetycznym i przygotowania się na nie w celu zapewnienia współpracy transgranicznej. Przewiduje ono również wspólne przepisy regulujące kwestię oceny i monitorowania bezpieczeństwa dostaw energii elektrycznej. Zgodnie z tym rozporządzeniem Europejska Sieć Operatorów Systemów Przesyłowych Energii Elektrycznej (ENTSO-E), we współpracy z ACER i grupą koordynacyjną ds. energii elektrycznej, ma obowiązek opracować i zaproponować wspólną metodę identyfikacji zagrożeń, która ma zostać zatwierdzona przez ACER.

Dyrektywa dotycząca wspólnych zasad rynku wewnętrznego gazu ziemnego (dyrektywa 2009/73/WE) wprowadza rynkowe i niedyskryminacyjne zasady przesyłu, dystrybucji, dostaw i magazynowania gazu. Państwa UE są zobowiązane do oddzielenia systemów przesyłowych i operatorów systemów od pionowo zintegrowanych przedsiębiorstw energetycznych. Oznacza to, że przedsiębiorstwa produkujące lub dostarczające gaz lub energię elektryczną nie mogą wykonywać żadnych praw wobec operatora systemu przesyłowego i odwrotnie. Państwa UE (lub właściwe organy regulacyjne w tych państwach) są odpowiedzialne za zorganizowanie systemu niedyskryminacyjnego dostępu osób trzecich do systemów przesyłowych i dystrybucyjnych. W tym celu publikują taryfy.

Rozporządzenie w sprawie warunków dostępu do sieci przesyłowych gazu ziemnego (rozporządzenie (WE) nr 715/2009/WE) wprowadza zasady dostępu do sieci przesyłowych gazu ziemnego, magazynowania gazu i instalacji LNG (skroplonego gazu ziemnego). Rozporządzenie określa sposób ustalania taryf za dostęp do sieci; usługi, które mają być oferowane; alokację zdolności przesyłowych operatorom systemów przesyłowych gazu (OSP); wymogi dotyczące przejrzystości i zasady bilansowania; oraz opłaty za niezbilansowanie na rynku. Państwa UE lub właściwe organy regulacyjne są odpowiedzialne za zorganizowanie systemu niedyskryminacyjnego dostępu osób trzecich do systemów przesyłowych i dystrybucyjnych w oparciu o opublikowane taryfy.

B. Kolejne etapy

Debata na temat aspektów energetycznych piątego pakietu energetycznego początkowo odbywała się w kontekście wysokich cen energii spowodowanych ożywieniem gospodarczym po pandemii. W 2021 r. przyjęto pakiet „Gotowi na 55”. Ponadto przeprowadzoną przegląd dyrektywy gazowej 2009/73/WE i rozporządzenia gazowego (WE) nr 715/2009, którego celem było ustanowienie nowych ram regulacyjnych dla konkurencyjnych rynków gazu zdekarbonizowanego, w tym nowego unijnego rynku wodoru i redukcji emisji metanu.

Debata na temat piątego pakietu energetycznego uległa radykalnej zmianie po rosyjskiej inwazji na Ukrainę. UE musiała zareagować na eskalację światowego kryzysu energetycznego, przedstawiła zatem kilka propozycji głębokich zmian strukturalnych na swoich rynkach energii. W marcu 2022 r. w komunikacie w sprawie REPowerEU jednoznacznie stwierdzono, że UE zamierza stopniowo uniezależnić się od rosyjskich paliw kopalnych. W maju 2022 r. poparto ten komunikat planem REPowerEU, który przewidywał działania mające na celu oszczędność energii, dywersyfikację dostaw, zwiększenie bezpieczeństwa dostaw energii, zastąpienie paliw kopalnych oraz przyspieszenie wprowadzania energii ze źródeł odnawialnych. W lipcu 2022 r. w komunikacie pt. „Oszczędzanie gazu na bezpieczną zimę” Komisja zaproponowała nowe przepisy dotyczące skoordynowanych środków zmniejszających zapotrzebowanie na gaz.

Pilny charakter sytuacji spowodował, że Komisja przedstawiła projekt rozporządzenia Rady (UE) 2022/1369 w sprawie skoordynowanych środków zmniejszających zapotrzebowanie na gaz, które weszło w życie 9 sierpnia i w którym określono dobrowolny (a w sytuacji nadzwyczajnej obowiązkowy) cel zmniejszenia zużycia gazu w państwach członkowskich o 15 % w okresie od 1 sierpnia 2022 r. do 31 marca 2023 r. We wrześniu 2022 r. Komisja zaproponowała nowe rozporządzenie Rady w sprawie interwencji w sytuacji nadzwyczajnej w celu rozwiązania problemu wysokich cen energii i obniżenia rachunków za energię dla europejskich obywateli i przedsiębiorstw. W okresie od września do grudnia 2022 r. Rada przyjęła trzy nadzwyczajne tymczasowe środki rynkowe: dobrowolny ogólny cel w zakresie redukcji o 10 % zużycia energii elektrycznej brutto w okresie od 1 grudnia 2022 r. do 31 marca 2023 r. oraz obowiązkowy cel redukcji o 5 % zużycia energii elektrycznej w godzinach szczytu; pułap dochodów rynkowych wynoszący 180 EUR/MWh dla wytwórców energii elektrycznej wykorzystujących odnawialne źródła energii, energię jądrową i węgiel brunatny; oraz obowiązkową tymczasową opłatę solidarnościową dla sektora paliw kopalnych.

14 marca 2023 r. Komisja zaproponowała reformę struktury rynku energii elektrycznej, w szczególności rozporządzenia w sprawie energii elektrycznej, dyrektywy w sprawie energii elektrycznej oraz rozporządzenia REMIT (UE) nr 1227/2011. Propozycja ta przewiduje zachęty do zawierania długoterminowych umów oraz wprowadza przepisy dotyczące dostępu do odnawialnych źródeł energii, współdzielenia energii ze źródeł odnawialnych, długoterminowych umów dla konsumentów, nowych systemów wsparcia odpowiedzi odbioru i magazynowania, ochrony wrażliwych konsumentów, rozszerzenia regulowanych cen detalicznych na gospodarstwa domowe i MŚP w przypadku kryzysu oraz obowiązków państw członkowskich w zakresie wyznaczania dostawców z urzędu. W październiku 2023 r. Parlament i Rada przyjęły swoje stanowiska negocjacyjne i rozpoczęły rozmowy trójstronne w celu przyjęcia tych przepisów.

C. Regulacja rynku energii: Agencja Unii Europejskiej ds. Współpracy Organów Regulacji Energetyki (ACER)

ACER została utworzona w 2009 r. i działa od marca 2011 r. Jest odpowiedzialna za promowanie współpracy między krajowymi organami regulacyjnymi na szczeblu lokalnym i europejskim, a także za monitorowanie rozwoju sieci oraz wewnętrznego rynku energii elektrycznej i gazu. ACER jest także uprawniona do badania przypadków nadużyć na rynku oraz koordynowania z państwami członkowskimi stosowania odpowiednich kar.

W czerwcu 2019 r. rozporządzenie (UE) 2019/942 (rozporządzenie w sprawie ACER) wzmocniło rolę ACER w koordynacji działań krajowych organów regulacyjnych, w szczególności środków na obszarach transgranicznych zagrożonych fragmentarycznym procesem decyzyjnym na szczeblu krajowym lub regionalnym. Przekształcone rozporządzenie w sprawie energii elektrycznej (rozporządzenie (UE) 2019/943) rozszerzyło zakres odpowiedzialności ACER na opracowanie i przedłożenie Komisji ostatecznego wniosku dotyczącego kodeksów sieci oraz na wpływanie na proces przeglądu regionalnego rynku energii elektrycznej (obszaru rynkowego). W rozporządzeniu wprowadzono zatem opłaty jako dodatkowe źródło finansowania w celu pokrycia kosztów działań związanych z REMIT („opłaty REMIT”).

Unia Europejska utworzyła również struktury współpracy dla europejskich operatorów systemów przesyłowych (ENTSO) energii elektrycznej i gazu w rozporządzeniu (UE) 2019/943 i rozporządzeniu nr 715/2009/WE. Sieci ENTSO, wspólnie z agencją ACER, opracowują szczegółowe przepisy regulujące dostęp do sieci oraz kodeksy techniczne, a także zapewniają koordynację funkcjonowania sieci dzięki wymianie informacji operacyjnych oraz tworzeniu wspólnych norm i procedur dotyczących bezpieczeństwa i sytuacji nadzwyczajnych. Są one również odpowiedzialne za opracowywanie co dwa lata dziesięcioletniego planu inwestycyjnego sieci, który jest z kolei poddawany przeglądowi przez ACER.

Rozporządzenie (UE) 2016/1952 zwiększa przejrzystość cen gazu i energii elektrycznej dla końcowych odbiorców przemysłowych poprzez zobowiązanie państw członkowskich do informowania Eurostatu o cenach i systemach cenowych raz lub dwa razy w roku. Rozporządzenie (UE) nr 1227/2011 w sprawie integralności i przejrzystości hurtowego rynku energii (REMIT) gwarantuje uczciwe praktyki handlowe na unijnych rynkach energii.

D. Bezpieczeństwo dostaw energii

rozporządzeniu (UE) 2019/941 w sprawie gotowości na wypadek zagrożeń w sektorze energii elektrycznej ustanowiono środki służące zagwarantowaniu bezpieczeństwa dostaw energii elektrycznej, tak aby zapewnić właściwe funkcjonowanie rynku wewnętrznego energii elektrycznej, odpowiedni zakres połączeń międzysystemowych między państwami członkowskimi, zdolności wytwórcze oraz równowagę między podażą i popytem. W rozporządzeniu (UE) 2018/1999 w sprawie zarządzania unią energetyczną określono cel dotyczący elektroenergetycznych połączeń międzysystemowych na poziomie co najmniej 15 % do 2030 r. Rozporządzenie (UE) 2017/1938 w sprawie bezpieczeństwa dostaw gazu ziemnego przewiduje środki zapewniające bezpieczeństwo dostaw gazu ziemnego. Dopuszcza ono wprowadzenie środków nadzwyczajnych w przypadku sytuacji nadzwyczajnej. Rozporządzenie to zostało zmienione w 2022 r. po rosyjskiej inwazji na Ukrainę. UE wprowadziła obowiązkowe cele w zakresie napełnienia magazynów gazu, zobowiązując państwa UE do napełnienia swoich magazynów gazu do 80 % pojemności do 1 listopada 2022 r. i do 90 % w kolejnych latach.

Rozporządzenie (UE) 2022/2576 wzmacnia solidarność energetyczną poprzez lepszą koordynację zakupów gazu, transgraniczną wymianę gazu i wiarygodne wskaźniki cenowe. Stanowi ono ramy prawne dla unijnej platformy energetycznej, która ma wspierać państwa UE w przygotowaniach do zimy 2023–2024, a w szczególności w napełnianiu ich magazynów gazu. Dyrektywa 2009/119/WE, która ma na celu zapewnienie bezpieczeństwa dostaw ropy naftowej, zobowiązuje państwa członkowskie do utrzymywania minimalnych zasobów ropy naftowej na poziomie odpowiadającym wyższej z dwóch wartości: 90 dni średniego dziennego przywozu netto lub 61 dni średniego dziennego zużycia krajowego. Zakres stosowania dyrektywy gazowej 2009/73/WE obejmuje przyszłe gazociągi do i z państw niebędących członkami UE, z odstępstwami dla istniejących gazociągów. W dyrektywie 2013/30/UE w sprawie bezpieczeństwa działalności związanej ze złożami ropy naftowej i gazu ziemnego na obszarach morskich przewidziano specjalne przepisy.

E. Transeuropejskie sieci energetyczne (TEN-E)

TEN-E to inicjatywa polityczna, która koncentruje się na powiązaniu infrastruktury energetycznej państw członkowskich. W ramach tej inicjatywy określono 11 priorytetowych korytarzy: trzy dla energii elektrycznej, pięć dla sieci przesyłowych energii morskiej i trzy dla wodoru. Istnieją również trzy priorytetowe obszary tematyczne: rozwój inteligentnych sieci elektroenergetycznych, inteligentnych sieci gazowych i transgranicznej sieci dwutlenku węgla.

W rozporządzeniu w sprawie TEN-E (rozporządzenie (UE) 2022/869) zawarto wytyczne dotyczące transeuropejskich sieci energetycznych, określając projekty będące przedmiotem wspólnego zainteresowania (projekty będące przedmiotem wspólnego zainteresowania) państw UE, projekty będące przedmiotem wspólnego zainteresowania UE i państw trzecich oraz projekty priorytetowe dotyczące transeuropejskich sieci energetycznych. Zakończono w nim wsparcie dla nowych projektów dotyczących gazu ziemnego i ropy oraz wprowadzono obowiązkowe kryteria zrównoważoności dla wszystkich projektów. Nowe projekty będące przedmiotem wspólnego zainteresowania dotyczące energii oraz transgraniczne projekty w zakresie energii ze źródeł odnawialnych są finansowane z instrumentu „Łącząc Europę” – Energia (CEF-E), na lata 2021–2027, który to instrument dysponuje siedmioletnim budżetem w wysokości 5,84 mld EUR rozdzielanym w formie dotacji zarządzanych przez Europejską Agencję Wykonawczą ds. Klimatu, Infrastruktury i Środowiska. Komisja sporządza listę projektów będących przedmiotem wspólnego zainteresowania w formie aktu delegowanego, który wchodzi w życie tylko wtedy, gdy Parlament i Rada nie wyrażą sprzeciwu w terminie dwóch miesięcy od jego przedstawienia.

Rola Parlamentu Europejskiego

Przy przyjmowaniu pakietu ustawodawczego dotyczącego rynków wewnętrznych energii Parlament zdecydowanie opowiedział się za rozdziałem własnościowym sieci przesyłowych w sektorze energii elektrycznej, który to rozdział jest najskuteczniejszym narzędziem wspierania w niedyskryminacyjny sposób inwestycji w infrastrukturę, sprawiedliwego dostępu do sieci dla nowych podmiotów oraz przejrzystości na rynku.

Parlament podkreślił również znaczenie wspólnego europejskiego stanowiska wobec średnioterminowych inwestycji (orientacyjny europejski dziesięcioletni plan w zakresie połączeń międzysystemowych), lepszej współpracy między organami regulacyjnymi, państwami członkowskimi i operatorami systemów przesyłowych oraz zdecydowanego procesu harmonizacji warunków dostępu do sieci. Z inicjatywy Parlamentu szczególną uwagę poświęcono prawom konsumentów, co było częścią porozumienia osiągniętego z Radą. W rezolucjach położono nacisk na wzmocnienie praw konsumentów (zmiana dostawców, bezpośrednie informowanie za pomocą inteligentnych liczników oraz skuteczne rozpatrywanie skarg wnoszonych do rzecznika praw odbiorców energii).

Parlament doprowadził również do tego, że uznano koncepcję „ubóstwa energetycznego”, i zdecydowanie poparł utworzenie agencji ACER, podkreślając, że należy jej przyznać uprawnienia niezbędne do rozwiązania problemów, których nie są w stanie rozwiązać krajowe organy regulacyjne, a które utrudniają integrację i prawidłowe funkcjonowanie rynku wewnętrznego. Od czasu rosyjskiej inwazji na Ukrainę Parlament przyjął kilka rezolucji w sprawie stopniowej rezygnacji z rosyjskich paliw kopalnych oraz następujące kluczowe stanowiska:

  • 14 września 2023 r. Parlament potwierdził rozpoczęcie negocjacji w sprawie rynku energii elektrycznej. Parlament chce wzmocnić ochronę konsumentów przed niestabilnymi cenami, zagwarantować prawo wyboru między umowami opartymi na cenach stałych i umowami opartymi na cenach dynamicznych oraz zakazać przyjmowania jednostronnych zmian warunków umów. Wezwał również do wprowadzenia zakazu odcinania prądu przez dostawców, w tym w trakcie sporów, oraz zakazu nakładania na odbiorców wrażliwych obowiązku korzystania z systemów przedpłat.
  • 5 października 2022 r. Parlament przyjął rezolucję w sprawie cen energii, w której ponownie wezwał do natychmiastowego wprowadzenia pełnego embarga na ropę naftową, węgiel, paliwo jądrowe i gaz z Rosji, a także podkreślił swój sprzeciw wobec odłączania dostaw energii konsumentom wrażliwym. Wezwał do wprowadzenia odpowiedniego pułapu cenowego dla gazu importowanego gazociągami oraz nowych środków mających na celu rozwiązanie problemu spekulacji, a także do ograniczenia dochodów inframarginalnych producentów energii elektrycznej z korzyścią dla konsumentów i przedsiębiorstw. Ponadto wezwał Komisję, aby przeanalizowała możliwość oddzielenia cen energii elektrycznej od ceny gazu. Wyraził również ubolewanie, że Komisja wybrała rozporządzenia Rady jako narzędzie legislacyjne służące przezwyciężeniu kryzysu energetycznego.
  • 19 maja 2022 r. Parlament przyjął rezolucję w sprawie skutków społecznych i gospodarczych dla UE związanych z rosyjską wojną w Ukrainie, w której wezwał państwa członkowskie do pilnego przyjęcia szóstego pakietu sankcji. Ponowił także swój apel o natychmiastowe wprowadzenie pełnego embarga na import ropy naftowej, węgla, paliwa jądrowego i gazu z Rosji.
  • 7 kwietnia 2022 r. Parlament przyjął rezolucję, w której zaapelował o natychmiastowe i pełne embargo na import ropy naftowej, węgla, paliwa jądrowego i gazu z Rosji, o rezygnację z gazociągów Nordstream 1 i Nordstream 2 oraz o plan dalszego zapewniania bezpieczeństwa dostaw energii do UE w perspektywie krótkoterminowej.
  • 1 marca 2022 r. Parlament potępił nielegalną, niesprowokowaną i nieuzasadnioną agresję wojskową Rosji na Ukrainę, a także zaangażowanie Białorusi w tę agresję. Wezwał do rozszerzenia zakresu sankcji i do ich ukierunkowanie na strategiczne osłabienie rosyjskiej gospodarki i bazy przemysłowej, zwłaszcza kompleksu wojskowo-przemysłowego. W szczególności zaapelował o ograniczenie importu kluczowych rosyjskich towarów eksportowych, w tym ropy naftowej i gazu.

Więcej informacji na ten temat można znaleźć na stronie internetowej Komisji Przemysłu, Badań Naukowych i Energii (ITRE).

 

Matteo Ciucci