Wydarzenia

  1.  COP28 robi postępy w zakresie paliw kopalnych

    ( 30 listopada - 12 grudnia 2023 r. )

    Konferencja klimatyczna COP28, która odbyła się w Dubaju, zatwierdza plan działania dot. odejścia od paliw kopalnych. Negocjatorzy COP28 zgodzili się również co do zobowiązań dotyczących potrojenia mocy OZE i podwojenia tempa poprawy efektywności energetycznej do 2030 r. Osiągnięto również postęp w zakresie środków i finansów związanych z przystosowaniem się do zmiany klimatu.

  2.  COP27 w Sharm el-Sheikh

    ( 6-20 listopada 2022 )

    Państwa zgodziły się utworzyć fundusz strat i szkód, aby pomóc krajom w trudniejszej sytuacji, dotkniętym klęskami klimatycznymi. Pomimo powolnych postępów w wycofywaniu paliw kopalnych i zbliżania się do limitu 1,5 stopnia Celsjusza określonego w porozumieniu paryskim, nie uzgodniono żadnych nowych środków.

  3.  COP26 w Glasgow

    ( 1-13 listopada 2021 )

    Na konferencji klimatycznej ONZ COP26, kraje uzgodniły: cel neutralności klimatycznej; zwiększenie finansowania dla krajów rozwijających się w trudnej sytuacji; mniej pieniędzy na nowe projekty związane z paliwami kopalnymi. Nie osiągnięto porozumienia w sprawie wspólnej odpowiedzi na wycofywanie użycia węgla.

  4.  Europejskie prawo o klimacie wchodzi w życie

    ( 29 lipca 2021 )

    Pierwsze unijne prawo klimatyczne przewiduje osiągnięcie neutralności klimatycznej do 2050 roku. Ma również na celu osiągnięcie ujemnych emisji po 2050 r. i wyznacza pośredni cel klimatyczny polegający na redukcji emisji gazów cieplarnianych netto o co najmniej 55% do 2030 roku.

  5.  Powrot USA do porozumienia paryskiego

    ( 19 lutego 2021 r. )

    Wkrótce po zaprzysiężeniu Joe Bidena na Prezydenta USA, Stany Zjednoczone ponownie zostają stroną porozumienia paryskiego.

  6.  Europejskie prawo o klimacie: Parlament przyjmuje swoją pozycję

    ( 7 października 2020 )

    Parlament Europejski zatwierdza swoje stanowisko negocjacyjne w sprawie prawa klimatycznego, według którego UE i wszystkie kraje członkowskie mają stać się neutralne dla klimatu do 2050 r. Wyznacza bardziej ambitny cel redukcji emisji CO2 o 60% do 2030 r.

  7.  UE chce stać się neutralna klimatycznie do 2050 r.

    ( 12 grudnia 2019 )

    Podczas posiedzenia Rady Europejskiej w Brukseli przywódcy UE godzą się na cel osiąnięcia neutralności klimatycznej do 2050 r.

  8.  Zielony Ład

    ( 11 grudnia 2019 )

    Komisja Europejska przedstawia Zielony Ład. Za pomocą europejskiego prawa o klimacie chce uczynić Europę neutralną dla klimatu do 2050 r.

  9.  COP25 w Madrycie

    ( 2-13 grudnia 2019 )

    COP kończy się porozumieniem w sprawie zwiększenia redukcji emisji dwutlenku węgla, ale rozczarowuje, ponieważ decyzje w sprawie globalnego systemu handlu uprawnieniami do emisji, jasności co do konkretnych ograniczeń emisji i systemu kierowania nowych środków finansowych do najbardziej potrzebujących krajów zostają przełożone na następną konferencję COP w Glasgow.

  10.  Parlament Europejski ogłasza kryzys klimatyczny

    ( 28 listopada 2019 )

    Parlament Europejski ogłasza kryzys klimatyczny w Europie i na świecie. Chce, aby Komisja Europejska dopilnowała, aby wszystkie odpowiednie wnioski legislacyjne i budżetowe były w pełni zgodne z celem ograniczenia globalnego ocieplenia do maks. 1,5 ° C.

  11.  COP24 w Katowicach

    ( 3-14 października 2018 )

    COP24 w Polsce kończy się przynosząc mieszane wyniki. Kraje godzą się na układ wprowadzający w życie porozumienie paryskie, ale nie rozwiązują podstawowych kwestii dotyczących globalnego systemu handlu uprawnieniami do emisji dwutlenku węgla oraz sposobu reagowania na ostrzeżenia o wzroście temperatury powyżej 1,5 ° C.

  12.  IPPC ONZ publikuje raport specjalny skutków globalnego ocieplenia o 1,5 °C

    ( Październik 2018 )

    Międzyrządowy Zespół Narodów Zjednoczonych ds. Zmian Klimatu (IPCC) publikuje raport badający wpływ wzrostu temperatury o 1,5 ° C (w stosunku do okresu sprzed epoki przemysłowej). Raport ujawnia, że emisje będą musiały zostać zmniejszone bardziej niż pierwotnie szacowano.

  13.  COP23 w Bonn

    ( 6 - 17 listopada 2017 )

    Na COP23 osiągnięto znaczący postęp w wypracowaniu jasnych i kompleksowych wytycznych dla wdrożenia porozumienia paryskiego, dzięki czemu zacznie ono funkcjonować.

  14.  Prezydent Donald Trump ogłasza wolę wycofania Stanów Zjednoczonych z porozumienia klimatycznego z Paryża

    ( Czerwiec 2017 )
  15.  COP22 w Marrakeszu

    ( 7 - 18 listopada 2016 )

    Strony porozumienia deklarują podjęcie kroków na rzecz pełnego wdrożenia porozumienia paryskiego i z zadowoleniem przyjmują "nadzwyczajną w skali świata dynamikę na rzecz walki ze zmianą klimatu".

  16.  Porozumienie klimatyczne z Paryża wchodzi w życie

    ( 4 listopada 2016 )
  17.  W historycznym głosowaniu Parlament Europejski wyraża zgodę na ratyfikację przez UE porozumienia klimatycznego z Paryża

    ( 4 października 2016 )

    Dzięki zgodzie Parlamentu Europejskiego porozumienie z Paryża może wejść w życie w listopadzie 2016 roku, ponieważ konieczne warunki osiągnięto wcześniej niż przewidywano.

  18.  Porozumienie paryskie przyjęte

    ( Grudzień 2015 )

    Porozumienie klimatyczne z Paryża jest pierwszą w historii powszechną i prawnie wiążącą, międzynarodową umową klimatyczną. Celem porozumienia jest utrzymanie wzrostu średnich globalnych temperatur zdecydowanie poniżej 2°C w porównaniu z epoką preindustrialną i kontynuacja wysiłków, aby ograniczyć wzrost temperatury do 1,5°C powyżej poziomów sprzed epoki przemysłowej. Strony chcą jak najszybciej osiągnąć moment, w którym emisje gazów cieplarnianych przestaną wzrastać, i zrównoważyć emisje i pochłanianie gazów w drugiej połowie stulecia. Porozumienie porusza kwestie przystosowania do zmiany klimatu, wsparcia, w tym finansowego, dla państw rozwijających się, transferu technologii i budowy zdolności, jak również niwelowania strat i szkód.

  19.  Piąty raport Międzyrządowego Zespołu ds. Zmian Klimatu

    ( 2014 )

    Raport zawiera przegląd stanu wiedzy dot. nauki o zmianach klimatu, podkreślając nowe efekty od czasu publikacji poprzedniego raportu AR4. Raport odnosi się do „wyraźnego i rosnącego” wpływu człowieka na klimat, ostrzegając, że pozostawiona bez kontroli zmiana klimatu zwiększy prawdopodobieństwo poważnego, wszechobecnego i nieodwracalnego wpływu na ludzi i ekosystemy.

  20.  COP20 w Limie

    ( Grudzień 2014 )

    COP20 zobowiązuje wszystkie państwa do jasnego, przejrzystego i zrozumiałego wskazania ich wkładu do porozumienia klimatycznego planowanego na 2015 rok.

  21.  COP19 w Warszawie

    ( Listopad 2013 )

    Strony uzgadniają plan przedstawienia przez państwa ich wkładu w nowe porozumienie klimatyczne i w sposoby wzmocnienia wysiłków do roku 2020. Ponadto uzgodniono mechanizm odpowiedzi na straty i szkody wynikające ze zmiany klimatu w państwach rozwijających się. Strony zgodziły się na przyspieszenie wdrożenia środków, które już uzgodniono (np. odnośnie finansowania na rzecz klimatu) i poprawę przejrzystości sprawozdawczości w dziedzinie emisji.

  22. Rządy uzgodniły przyspieszenie prac na rzecz nowego powszechnego porozumienia klimatycznego do 2015 roku i sposoby zwiększenia wysiłków do 2020 roku poza już istniejęca zobowiązania do ograniczenia emisji. Strony przyjęły również poprawkę dauhańską do Protokołu z Kioto, dodając nowe cele redukcyjne dla państw na lata 2012-2020.

  23.  COP17 w Durbanie

    ( 2011 )

    Rządy jasno zobowiązały się do wypracowania do 2015 r. nowego powszechnego porozumienia klimatycznego na okres po 2020 roku. Udział wszystkich stron będzie dostosowany do ich zdolności, a wszyscy będą mogli wspólnie czerpać korzyści.

  24.  Przyjęto porozumienia z Cancun

    ( 2010 )

    Porozumienia z Cancun to kompleksowy pakiet przyjęty przez rządy, który miał wspomóc państwa rozwijające się w radzeniu sobie ze zmianą klimatu. Poza tym ustanowiono także Zielony Fundusz Klimatyczny.

  25.  Czwarty raport Międzyrządowego Zespołu ds. Zmian Klimatu

    ( 2007 )

    Raport stanowi największe i najbardziej szczegółowe sprawozdanie na temat zmiany klimatu. Został przygotowany na postawie wkładów naukowców i przedstawicieli rządów. Główne ustalenia raportu to: „Ocieplenie systemu klimatycznego jest jednoznaczne" i „większość obserwowanego wzrostu światowej średniej temperatury od połowy XX wieku wynika z dużą dozą prawdopodobieństwa z obserwowanego wzrostu stężęnia antropogenicznych emisji gazów cieplarnianych".

  26.  Protokół z Kioto wchodzi w życie

    ( Luty 2005 )
  27.  Uruchomienie unijnego systemu handlu uprawnieniami do emisji (EU ETS)

    ( Styczeń 2005 )

    Unijny system handlu uprawnieniami do emisji jest pierwszym i największym na świecie systemem tego typu. To filar unijnej polityki klimatycznej.

  28.  Porozumienia z Marrakeszu

    ( Listopad 2001 )

    Porozumienia z Marrakeszu przyjęte na COP7 doprecyzowują zasady wdrożenia Protokołu z Kioto, ustanawiają nowe instrumenty finansowania i planowania na rzecz dostosowania się do zmiany klimatu i tworzą ramy transferu technologii, by wesprzeć państwa rozwijające się w radzeniu sobie ze zmianą klimatu.

  29.  Prezydent George W. Bush ogłasza wycofanie się Stanów Zjednoczonych z Protokołu z Kioto

    ( 11 czerwca 2001 )

    Zdaniem prezydenta Busha Protokół nakładał większe obciążenia redukcyjne na państwa rozwinięte niż na rozwijające się.

  30.  Przyjęto Protokół z Kioto

    ( 1997 )

    Protokół jest pierwszym globalnym traktatem mającym na celu redukcję gazów cieplarnianych. Protokół prawnie zobowiązuje kraje rozwinięte do redukcji emisji - średnio o 5% w latach 2008-2012, z dużymi różnicami w zakresie celów dla poszczególnych krajów.

  31. Strony zgodziły się, że zobowiązania w konwencji w sprawie klimatu są nieadekwatne w stosunku do celów określonych w konwencji. W rezultacie ustanowiono proces negocjacji bardziej ambitnych zobowiązań dla państw rozwiniętych, tym samym kładąc podwaliny pod Protokół z Kioto.

  32.  Konwencja w sprawie zmian klimatu wchodzi w życie

    ( 1994 )
  33.  Szczyt Ziemi w Rio

    ( 1992 )

    Rządy zaproszono do podpisywania konwencji w sprawie zmian klimatu

  34.  Konwencja w sprawie zmian klimatu przyjęta

    ( Maj 1992 )

    Tekst Ramowej Konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu został przyjęty w siedzibie ONZ w Nowym Jorku. Konwencja jest kluczowym międzynarodowym traktatem mającym na celu ograniczenie globalnego ocieplenia i walkę ze skutkami zmiany klimatu. Po raz pierwszy w historii określono wiążące cele redukcji emisji gazów cieplarnianych dla państw uprzemysłowionych.

  35.  Pierwsze posiedzenie Międzyrządowego Zespołu ds. Zmian Klimatu

    ( 1991 )
  36.  Międzyrządowy Zespół ds. Zmian Klimatu publikuje pierwszy raport

    ( 1990 )

    W pierwszym sprawozdaniu Międzyrządowy Zespół ds. Zmian Klimatu stwierdza, że emisje pochodzące z działalności ludzkiej dodają się do gazów cieplarnianych naturalnie znajdujących się w atmosferze. Raport podkreśla znaczenie zmiany klimatu jako wyzwania, które wymaga współpracy międzynarodowej, by zwalczyć jego skutki. Sprawozdanie odegrało kluczową rolę na drodze do przyjęcia konwencji w sprawie zmiany klimatu.

  37.  Utworzono Międzyrządowy Zespół ds. Zmian Klimatu

    ( 1988 )

    Międzyrządowy Zespół ds. Zmian Klimatu jest naukową i międzyrządową organizacją utworzoną pod auspicjami Organizacji Narodów Zjednoczonych. Jego zadaniem jest dostarczanie społeczności międzynarodowej informacji na temat stanu wiedzy naukowej w dziedzinie zmiany klimatu i jej potencjalnych skutków dla środowiska, gospodarki i społeczeństwa.

  38.  Przyjęto Protokół Montrealski

    ( 1987 )

    Protokół nakłada ograniczenia na stosowanie substancji, które mogą zubożać warstwę ozonową.

  39.  Światowa Konferencja Klimatyczna w Genewie

    ( 1979 )

    Jedno z pierwszych międzynarodowych spotkań dotyczących zmiany klimatu. Z założenia konferencja naukowa, w której uczestniczyli naukowcy reprezentujący różne dziedziny. Konferencja doprowadziła do ustanowienia Światowego Programu Klimatycznego.

  40.  Odbywa się Konferencja Narodów Zjednoczonych w sprawie środowiska człowieka

    ( 1972 )

    To pierwsza ważne konferencja ONZ na temat kwestii środowiskowych - stanowi punkt zwrotny w rozwoju międzynarodowej polityki na rzecz ochrony środowiska.