8η κοινοβουλευτική περίοδος Edward CZESAK

Zdecydowanie sprzeciwiam się agresji i aktom nienawiści, a zwłaszcza przemocy fizycznej w życiu społecznym i politycznym. Mój kraj – Polska – od zawsze sprzeciwiał się obydwu totalitaryzmom, a Polacy za walkę z nimi zapłacili najwyższą cenę. Propagowanie faszyzmu lub innego ustroju totalitarnego lub nawoływanie do nienawiści w polskim prawie karnym podlega penalizacji.
Dostrzegam ten problem i jego powagę. Uważam jednak, iż tego typu rezolucja nie powinna stać się pretekstem do osiągania celów politycznych w starciu pomiędzy skrajną lewicą i prawicą. Nie akceptuję jednostronnych, wybiórczo dobranych przykładów z Polski, często o charakterze prowokacji, fałszujących obraz mego kraju. Powstrzymam się przed podawaniem znacznie poważniejszych przykładów z innych niż Polska państw członkowskich, bo to nie służy unijnej współpracy. Zawsze uważałem, że nadmierna polityczna ingerencja w sprawy suwerennych państw jest sprzeczna z wartościami głoszonymi przez Unię Europejską. W związku z powyższym głosowałem przeciw tej rezolucji.

Delegacja polska w grupie ECR poparła w głosowaniu sprawozdanie dotyczące WRF po roku 2020, ponieważ opowiada się ono za wypełnieniem luki po brexicie, a także za zapewnieniem dodatkowych środków na nowe priorytety UE.
Według tego sprawozdania w nowym budżecie środki na fundusz spójności i WPR mają zostać zapewnione przynajmniej na dotychczasowym poziomie i, co więcej, zawiera ono apel do Komisji o wyrównanie dopłat bezpośrednich między „starymi” i „nowymi” krajami członkowskimi (kompromis 42).
Nawet zawarte w kompromisie 58 wezwanie Komisji „do zaproponowania mechanizmu, dzięki któremu państwa członkowskie nieprzestrzegające wartości określonych w artykule 2 Traktatu mogą podlegać konsekwencjom finansowym”, jest zapisane w taki sposób, że nie stwarza zagrożenia dla polskich interesów (w sprawie kompromisu 58 delegacja polska w grupie ECR głosowała przeciw).

Rozporządzenie w sprawie Europejskiego Funduszu Inwestycji Strategicznych (EFSI) – część Planu Inwestycyjnego dla Europy, znanego również jako plan Junckera – zostało przyjęte w dniu 25 czerwca 2015 r. EFSI jest w istocie gwarancją w wysokości 21 miliardów euro dla Europejskiego Banku Inwestycyjnego (EBI), która zapewnia EBI dodatkową zdolność kredytową, dzięki czemu może zmobilizować do 315 mld euro na projekty inwestycyjne o wyższym profilu ryzyka, nie tracąc ratingu potrójnego A.
EFSI został utworzony na początkowy okres trzech lat, chociaż już w dniu 14 września 2016 r. Komisja zaproponowała przedłużenie do dnia 31 grudnia 2020 r. wraz z ulepszeniami funduszu i Europejskiego Centrum Doradztwa Inwestycyjnego (EIAH). EFSI funkcjonuje już przez około 1,5 roku.
Sprawozdanie ocenia dotychczasowe wdrożenie rozporządzenia w sprawie EFSI i zawiera zalecenia dotyczące ulepszeń, zwłaszcza w świetle wniosku Komisji dotyczącego rozszerzenia EFSI. EFSI z ilościowego punktu widzenia przyniósł spodziewane rezultaty w stosunku do benchmarku w wysokości 315 mld euro w danym przedziale czasowym, podczas gdy w oknie MŚP wyniki te nawet przekroczyły oczekiwania. Pozytywnie oceniam funkcjonowanie EFSI i mam nadzieję, iż to narzędzie będzie skutecznie wspierać inwestycje w Unii Europejskiej. Zagłosowałem za przyjęciem sprawozdania.