Anna
FOTYGA

A szavazáshoz fűzött írásbeli indokolások - 8. parlamenti ciklus Anna FOTYGA

A képviselők írásbeli indokolást nyújthatnak be a plenáris ülésen leadott szavazatukhoz. 194. cikk

EU–Oroszország-megállapodás a tudományos és technológiai együttműködésről (A8-0188/2019 - Christian Ehler) PL

17-04-2019

Sprzeciwiam się przyjętej procedurze odnowienia Umowy w sprawie współpracy naukowej i technologicznej między Wspólnotą Europejską a Rządem Federacji Rosyjskiej. Istniejąca umowa wygasła już 20 lutego br. Wniosek Rady Unii Europejskiej wpłynął do przewodniczącego A. Tajaniego 1 kwietnia. Następnego dnia, wbrew przewodniczącemu komisji ITRE, zdecydowano o zastosowaniu procedury uproszczonej, powołano sprawozdawcę – Christiana Ehlera, a także opracowano, rozpatrzono i przyjęto zalecenie. Swoją opinię w tej sprawie powinna wydać komisja AFET.
Dodatkowo kompromitujące dla osób, które wspierały procedurę i całą umowę, jest fakt, iż procedowano nad nią w czasie, gdy rosyjska Duma przyjęła prawo o „zapewnieniu bezpiecznego i zrównoważonego funkcjonowania internetu”, które faktycznie umożliwi Kremlowi izolację od globalnej sieci i całkowitą kontrolę cyfrowej aktywności swoich obywateli.

Gondozási szolgáltatások az Unióban a nemek közötti egyenlőség jobb megvalósulása érdekében (A8-0352/2018 - Sirpa Pietikäinen) PL

15-11-2018

Rezygnacja z pracy w celu zajęcia się osobą bliską - małoletnim dzieckiem czy inną osobą wymagającą stałej opieki - jest zajęciem szlachetnym o wielkiej użyteczności społecznej. Powinno być ono wspierane w sposób systemowy przez właściwe instytucje państwowe, bowiem działania te leżą w kompetencji państw członkowskich. Nie zgadzam się na to, by kompetencje w zakresie pomocy dla osób świadczących opiekę przechodziły na poziom UE. Jednakże dostrzegając wagę tego problemu wstrzymałam się od głosu.

A neofasiszta erőszak fokozódása Európában (RC-B8-0481/2018, B8-0481/2018, B8-0482/2018, B8-0483/2018, B8-0486/2018, B8-0488/2018) PL

25-10-2018

Zdecydowanie sprzeciwiam się agresji i aktom nienawiści, a zwłaszcza przemocy fizycznej, w życiu społecznym i politycznym. Mój kraj – Polska, od zawsze sprzeciwiał się obydwu totalitaryzmom, a Polacy za walkę z nimi zapłacili najwyższą cenę. Propagowanie faszyzmu czy innego ustroju totalitarnego lub nawoływanie do nienawiści w polskim prawie karnym podlega penalizacji. Dostrzegam ten problem i jego powagę. Uważam jednak, iż tego typu rezolucja nie powinna stać się pretekstem do osiągania celów politycznych w starciu pomiędzy skrajną lewicą i prawicą. Nie akceptuję jednostronnych, wybiórczo dobranych przykładów z Polski, często o charakterze prowokacji, fałszujących obraz mego kraju. Powstrzymam się przed podawaniem znacznie poważniejszych przykładów z innych niż Polska państw członkowskich, bo to nie służy unijnej współpracy. Zawsze uważałam, że nadmierna polityczna ingerencja w sprawy suwerennych państw jest sprzeczna z wartościami głoszonymi przez Unię Europejską. W związku z powyższym głosowałam przeciw tej rezolucji.