8ª legislatura Bogdan Andrzej ZDROJEWSKI

Wydatki na ochronę zdrowia w UE stanowią 10 % PKB i wynoszą łącznie 1,3 bln EUR rocznie, z czego 220 mld stanowią wydatki na produkty farmaceutyczne, a 110 mld EUR – wydatki na inwestycje w nowe wyroby medyczne. Jednak, w tym samym czasie, zdarzają się sytuacje, w których wydatki na nowoczesne i kosztowne innowacje w tej dziedzinie nie idą w parze z faktycznym wzrostem skuteczności leków. Na przykład, w ostatnim dziesięcioleciu ceny leków przeciwnowotworowych zwiększyły się nawet dziesięciokrotnie niezależnie od wartości terapeutycznej tych leków. W różnych przeprowadzonych niedawno badaniach dotyczących leków onkologicznych wskazano, że jedynie 14–15 % z tych leków przyniosło wzrost przeżywalności. Nie oznacza to oczywiście potrzeby zmniejszania środków na badania, ale ich bardziej efektywnego wykorzystywania i stworzenia systemu zachęt do inwestowania w te sfery działalności medycznej, które nie przynoszą dużego zysku, jak szczepionki czy zwalczanie drobnoustrojów. Bardzo cieszy mnie jakość analizy zawartej w tej propozycji Komisji. Z zadowoleniem przyjmuję także wynik prac Parlamentu. Mam nadzieję, że nasze zalecenia szybko wejdą w życie.

Dyrektywa w sprawie interoperacyjności systemów elektronicznego poboru opłat drogowych i ułatwiania transgranicznej wymiany informacji na temat przypadków nieuiszczenia opłat drogowych w Unii nie została do tej pory wdrożona w sposób, który zapewniłby osiągnięcie jej celu. Powodów tego stanu rzeczy jest wiele. Państwa członkowskie mają bardzo dużą swobodę uchylania się od obowiązków, których wykonanie służyłoby zarówno im samym, jak i celowi stworzenia jednej, europejskiej i spójnej sieci transportowej. Co więcej, zapełnienie istniejących luk zapobiegłoby, nie tak rzadkim, przypadkom nakładania nadmiernych kar, szczególnie na dostawców nieposiadających odpowiednich urządzeń na pokładzie, które umożliwiłyby dokładny monitoring przebytej trasy na potrzeby elektronicznego i automatycznego systemu poboru opłat. Zatem na proponowanych zmianach skorzystają nie tylko państwa, ale także kierowcy i przewoźnicy. Dlatego poparłem to sprawozdanie.

Przyjęte przez Parlament Europejski sprawozdanie z wdrażania rozporządzenia 1/2005 dotyczącego ochrony i dobrostanu zwierząt transportowanych w UE i poza nią stawia jasną konkluzję. Nie jest dobrze, a poprawa w niektórych obszarach jest wręcz niewidoczna. Zwiększenie ilości czasu, w trakcie którego zwierzęta przeznaczone do hodowli lub uboju spędzają w transporcie, ogromna ilość przypadków, gdy są przewożone w nieodpowiednich warunkach, bez właściwego dostępu do wody i pożywienia, jak również nadmiernie stresujące warunki załadunku i rozładunku – to tylko kilka z rażących uchybień, które nadal mają miejsce. Oczywiście są kraje bardziej restrykcyjnie podchodzące do prawa europejskiego, przypomnę, że w tym przypadku bezpośrednio stosowanego w każdym państwie UE. Jednak brak spójności wdrażania, a przede wszystkim brak adekwatnego systemu kar sprawiają, że walka z nadużyciami w tej materii jest bardzo często niewystarczająca i nie prowadzi do realnej poprawy losu zwierząt. W końcu zarówno Komisja, jak i Parlament Europejski jasno opowiedziały się za radykalną zmianą obecnej sytuacji. Miejmy nadzieję, że tym razem skutecznie.