Όταν η Ελλάδα απώλεσε τη δυνατότητα πρόσβασης στην αγορά το 2010 και δεν ήταν σε θέση να χρηματοδοτήσει τις σημαντικές δημοσιονομικές της ανάγκες, οι Ευρωπαίοι εταίροι της παρείχαν πρωτοφανή οικονομική βοήθεια για τη στήριξη του προγράμματος οικονομικής προσαρμογής που καταρτίστηκε από την Ελλάδα σε συνεργασία με την Επιτροπή, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Ο ρόλος της Επιτροπής είναι να εκπροσωπεί τους δανειστές όσον αφορά τον σχεδιασμό του προγράμματος, την παρακολούθηση της εφαρμογής του και την αξιολόγηση της συμμόρφωσης με τους όρους του, όπως καθορίζονται στο μνημόνιο συνεννόησης.

Οι βραχυπρόθεσμοι στόχοι του προγράμματος ήταν η αποκατάσταση της εμπιστοσύνης και η διατήρηση της χρηματοπιστωτικής σταθερότητας. Η εφαρμογή των προγραμμάτων εμπόδισε την κατάρρευση του χρηματοπιστωτικού συστήματος, η οποία θα είχε ως αποτέλεσμα πολύ πιο δραματικές συνέπειες.

Ο μεσοπρόθεσμος στόχος ήταν η βελτίωση της ανταγωνιστικότητας και η αλλαγή της διάρθρωσης της οικονομίας προς ένα μοντέλο ανάπτυξης που στηρίζεται περισσότερο στις επενδύσεις και τις εξαγωγές. Ωστόσο, η επιτυχημένη επιστροφή στην ανάπτυξη εξαρτάται από την επιτυχημένη υλοποίηση του προγράμματος. Δεδομένου ότι τόσο το πρώτο όσο και το δεύτερο πρόγραμμα διακόπηκαν, ο εν λόγω τελικός στόχος δεν επιτεύχθηκε πλήρως. Το τρέχον πρόγραμμα του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας βρίσκεται σε καλό δρόμο για επιτυχή ολοκλήρωση τον Αύγουστο του 2018.

Το πραγματικό Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν της Ελλάδας αυξήθηκε κατά 1,4% το 2017, και είναι η πρώτη φορά από το 2007 που η Ελλάδα είχε ανάπτυξη άνω του 1%, και η πρώτη φορά από το 2006 που η οικονομία σημείωσε μεγέθυνση σε κάθε τρίμηνο του έτους. Η Επιτροπή αναγνωρίζει τις σημαντικές προσπάθειες της Ελλάδας για τη διόρθωση των ανισορροπιών της και την υλοποίηση βαθιών διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων. Ωστόσο, θα χρειαστεί να συνεχιστούν οι προσπάθειες για την εξάλειψη των προβλημάτων σώρευσης χρεών και εκείνων που αφορούν τους ισολογισμούς (π.χ. υψηλά ποσοστά μη εξυπηρετούμενων δανείων και ανεργίας) και η εφαρμογή διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων πρέπει να διατηρηθεί και μετά τη λήξη του προγράμματος, ώστε να υποστηριχθούν οι αναπτυξιακές δυνατότητες της οικονομίας.