Το άρθρο 9 της οδηγίας πλαισίου για τα ύδατα[1] (ΟΠΥ) προβλέπει ότι τα κράτη μέλη, όταν καθορίζουν τα τιμολόγια για το νερό, μπορούν να λαμβάνουν υπόψη τις κοινωνικές, περιβαλλοντικές και οικονομικές επιπτώσεις του κόστους ανάκτησης, καθώς και τις γεωγραφικές και κλιματολογικές συνθήκες της οικείας περιοχής ή των οικείων περιοχών. Η διάταξη αυτή εφαρμόζεται ανεξάρτητα από το εάν ο πάροχος υπηρεσιών είναι δημόσια ή ιδιωτική επιχείρηση ή σύμπραξη δημόσιας και ιδιωτικής επιχείρησης. Σε ορισμένα κράτη μέλη, προκειμένου να προστατευθούν οι χρήστες ύδατος που βρίσκονται σε δυσχερή οικονομική κατάσταση, ισχύουν κλιμακωτά τιμολόγια, σύμφωνα με τα οποία οι χρήστες πληρώνουν ανάλογα με το πόσο καταναλώνουν. Τα τιμολόγια αυτά προβλέπουν μια ελάχιστη ποσότητα νερού για την ικανοποίηση των βασικών αναγκών, για την οποία η χρέωση είναι ελάχιστη ή μηδενική.

Το θέμα της διακοπής της υδροδότησης, όταν οι λογαριασμοί νερού δεν εξοφλούνται, δεν καλύπτεται από την οδηγία πλαίσιο για τα ύδατα και, ως εκ τούτου, αποτελεί ζήτημα πολιτικής των κρατών μελών.

• [1] Οδηγία 2000/60/ΕΚ, ΕΕ L 327 της 22.12.2000.

ΕΕ C 42 E, 13/02/2014