Επιστροφή στη διαδικτυακή πύλη Europarl

Choisissez la langue de votre document :

 Ευρετήριο 
 Προηγούμενο 
 Επόμενο 
 Πλήρες κείμενο 
Πληρη πρακτικα των συζητησεων
Τρίτη 5 Σεπτεμβρίου 2000 - Στρασβούργο Έκδοση ΕΕ

16. Παράρτημα - Πανηγυρική συνεδρίαση
  

ΠΡΟΕΔΡΙΑ ΤΗΣ κ. FONTAINE
Προέδρου

(Η πανηγυρική συνεδρίαση αρχίζει στις 11.30)

 
  
MPphoto
 
 

  Πρόεδρος. – Κύριε Πρόεδρε της Knesset, κύριε Πρόεδρε του Παλαιστινιακού Νομοθετικού Συμβουλίου, εξ ονόματος όλων των συναδέλφων μου, σας καλωσορίζω στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, με πολύ μεγάλη χαρά και συγκίνηση και κυρίως με μεγάλες ελπίδες για την ειρήνη.

(Χειροκροτήματα)

Σας ευχαριστώ για το θάρρος και την ευρύτητα πνεύματος με την οποία αποδεχτήκατε αμφότεροι την πρόσκληση που σας απηύθυνα κατά την επίσημη επίσκεψή μου στην Εγγύς Ανατολή, τον περασμένο Φεβρουάριο. Η κοινή σας παρουσία είναι άνευ προηγουμένου στην ιστορία του θεσμικού μας οργάνου. Κατέστη δυνατή επειδή είστε δυο άνθρωποι της ειρήνης, και ως ανθρώπους της ειρήνης σας υποδέχεται το Κοινοβούλιό μας σήμερα. Δεν ξεχνώ ότι η επίσκεψή σας οφείλεται εξίσου και στο ρόλο της συναδέλφου Luisa Morgantini, προέδρου της αντιπροσωπείας στο Παλαιστινιακό Νομοθετικό Συμβούλιο, η οποία υπήρξε πολύ πειστική στο ρόλο της ως απεσταλμένη του Κοινοβουλίου και την ευχαριστώ θερμότατα για αυτό

.

(Χειροκροτήματα)

Το γεγονός ότι εσείς, οι πρόεδροι των δύο Συνελεύσεων που θα κληθούν να κυρώσουν τις συμφωνίες που ετοιμάζονται και των διαπραγματεύσεων στις οποίες συμμετέχετε, επιλέξατε να έρθετε μαζί εδώ και να μιλήσετε ενώπιον του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, είναι μεγίστης σημασίας.

Εκτιμάμε την κίνησή σας αυτή στις πραγματικές της διαστάσεις: ως κίνηση, δηλαδή, ενδεικτική της αποφασιστικότητας και των δυο να επιτύχετε την ειρήνευση, ως κίνηση πρόσκλησης στην Ευρώπη να συμμετάσχει σε μεγαλύτερο βαθμό στην τρέχουσα διαδικασία, και με την ευκαιρία αυτή χαιρετίζω την παρουσία του Πρέσβη κ. Moratinos, ως κίνηση ενίσχυσης της κοινοβουλευτικής διάστασης της συνεργασίας σας με την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Όλοι μας γνωρίζουμε πόσο πολύπλοκη είναι η κατάσταση στη Μέση Ανατολή, στο έδαφος της οποίας βρίσκονται οι ιερότεροι ιστορικοί τόποι για ένα μεγάλο κομμάτι της ανθρωπότητας και οι οποίοι ακριβώς για αυτό το λόγο, είναι ιδιαιτέρως διαφιλονικούμενοι.

Οι Ευρωπαίοι έχουν ιδίαν πείρα πόσο δύσκολο είναι να κάνει κάποιος ειρήνη και όχι πόλεμο.

Ειδικά στον 20ό αιώνα, χρειάστηκε να γίνουν φοβεροί πόλεμοι που είχαν ως αποτέλεσμα μια θλιβερή πομπή εκατομμυρίων νεκρών, για να καταλάβουν τελικά οι λαοί μας ότι ο πόλεμος είναι μια τρέλα ολέθρια για όλους.

Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο δεν σας υποδέχεται λοιπόν για να σας δώσει μαθήματα. Σας υποδέχεται ως φίλος και των δύο λαών τους οποίους εκπροσωπείτε και οι οποίοι έχουν, και οι δύο, επιτέλους δικαίωμα στην ειρήνη, την ασφάλεια και την ανάπτυξη.

Όταν θα εγκαινιαστεί στη Μέση Ανατολή η ίδια διαδικασία που οδήγησε την Ευρώπη από την ένοπλη σύγκρουση στην ειρήνη και, ακόμα πιο πέρα, από την ειρήνη στη συνεργασία των γειτόνων χωρών, μπορούμε να φανταστούμε ότι θα υπάρξει μια κοινή και για τους δυο λαούς της περιοχής σας Εθνοσυνέλευση, ομόλογή μας! Τι υπέροχο όνειρο, το οποίο είμαι βέβαιη ότι, χάρη στην κοινή μας βούληση, θα γίνει μια μέρα πραγματικότητα.

Κύριε Πρόεδρε της Knesset, κύριε Πρόεδρε του Παλαιστινιακού Νομοθετικού Συμβουλίου, η συζήτηση που παρακολουθήσατε μαρτυρεί το ενδιαφέρον της Ευρωπαϊκής Ένωσης και κυρίως του Κοινοβουλίου της, για την εξέλιξη των διαπραγματεύσεων που διεξάγονται αυτή τη στιγμή.

Να είστε βέβαιοι ότι θα σας ακούσουμε με πολύ μεγάλη προσοχή.

Χωρίς να καλύπτω τις μείζονες δυσκολίες που έχουν ιδιαίτερη βαρύτητα, όπως γνωρίζουμε, στην κρίσιμη αυτή περίοδο των διαπραγματεύσεων, εύχομαι να διαβεβαιώσετε τη Συνέλευσή μας πως οι πύλες της ειρήνης παραμένουν ανοιχτές και πως οι δυο λαοί σας θα τις διαβούν από κοινού.

Χωρίς άλλη καθυστέρηση, κύριε Abu Ala σας δίνω το λόγο και στη συνέχεια το λόγο θα έχει ο κ. Burg.

 
  
MPphoto
 
 

  Ahmed Qurie, Πρόεδρος του Παλαιστινιακού Νομοθετικού Συμβουλίου(1).

(FR) Κυρία Nicole Fontaine, Πρόεδρε του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, κυρίες και κύριοι βουλευτές του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, επιτρέψτε μου, εν πρώτοις, να εκφράσω τη μεγάλη μου ικανοποίηση για το διάλογο που είχαμε σήμερα το πρωί σχετικά με την ειρηνευτική διαδικασία και για το έντονο ευρωπαϊκό ενδιαφέρον για την επιτυχία της διαδικασίας αυτής και τη δημιουργία ενός κλίματος ευνοϊκού για την επικράτηση της ειρήνης. Επιτρέψτε μου, επίσης, να εκφράσω τη μεγάλη μου ικανοποίηση που, μέσα στην αίθουσα αυτή, βλέπω πολλές διακεκριμένες προσωπικότητες μεταξύ των ευρωπαίων ηγετών, οι οποίοι έχουν εργαστεί και συνεχίζουν να εργάζονται με σοβαρότητα για να βρεθεί μια λύση στο πρόβλημα της Εγγύς Ανατολής.

Είναι μεγάλη μου τιμή που, ως Πρόεδρος του Παλαιστινιακού Νομοθετικού Συμβουλίου, ανταποκρίνομαι στην πρόσκλησή σας για τη σημαντική αυτή συνάντηση με τους αιρετούς εκπροσώπους των λαών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Με μεγάλη μου χαρά, σας απευθύνω σήμερα το λόγο έχοντας στο πλευρό μου τον κ. Avraham Burg, Πρόεδρο της Knesset, του Ισραηλινού Κοινοβουλίου δηλαδή θα σας εκφράσουμε ειλικρινά, με σαφήνεια και ευθύτητα. θα σας παρουσιάσουμε, λέω, τις ελπίδες, τα όνειρα και τα βάσανά μας, τον πόνο μας και, επίσης, τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε στην κρίσιμη αυτή περίοδο που διέρχεται η ειρηνευτική διαδικασία στην Εγγύς Ανατολή. Ελπίζαμε και συνεχίζουμε να ελπίζουμε ότι θα διαβούμε το κατώφλι του 21ου αιώνα έχοντας προετοιμάσει για την περιοχή μας μια νέα εποχή, μια εποχή χωρίς αντιπαραθέσεις, χωρίς φονικούς πολέμους, χωρίς βία και χωρίς τρομοκρατία, και ότι με τη βοήθειά σας, την οποία θέλουμε να διατηρήσουμε και να αναπτύξουμε, θα δημιουργήσουμε ένα τόπο ευνοϊκό για την ειρήνη και τη συνύπαρξη των λαών της περιοχής, η οποία έχει επί μακρόν υποφέρει από τη φρίκη των τρομερών ένοπλων συγκρούσεων και της φονικής γλώσσας των όπλων. Η μεγάλη σας εμπειρία στον τομέα αυτό θα μας είναι πολύ χρήσιμη.

Κυρία Πρόεδρε, επιτρέψτε μου να υπενθυμίσω με μεγάλη εκτίμηση τη σημαντική σας επίσκεψη στην Παλαιστίνη και στο Νομοθετικό μας Συμβούλιο. Επιτρέψτε να υπενθυμίσω τις αξιέπαινες προσπάθειές σας, να μας υποστηρίξετε και να υποστηρίξετε τη δημοκρατική οικοδόμηση στην οποία επιδίδεται το Νομοθετικό Συμβούλιο της χώρας μας, αφενός, και την υποστήριξή σας στην ειρηνευτική διαδικασία, αφετέρου, καθώς και την πρόσκληση που απευθύνατε στον κ. Burg και σε εμένα τον ίδιο, να εγκαινιάσουμε έναν διάλογο μαζί σας. Με χαρά μπορώ να σας πληροφορήσω ότι εργαστήκαμε από κοινού με τον κ. Burg και καταβάλαμε κάποιες ταπεινές αλλά επίμονες προσπάθειες για να εδραιώσουμε τα θεμέλια της κοινοβουλευτικής συνεργασίας των δύο οργάνων και να καταβάλλουμε κάθε δυνατή προσπάθεια για την εδραίωση και την επιτυχία της ειρηνευτικής διαδικασίας. Είμαι βαθύτατα πεπεισμένος ότι οι δυσκολίες, όσο σημαντικές και αν είναι, δεν πρόκειται να υπερισχύσουν των ονείρων και των φιλοδοξιών των λαών μας ούτε να καταστρέψουν την ελπίδα τους να ζήσουν με ασφάλεια και ειρήνη. Σας υποσχόμαστε να συνεχίσουμε τις προσπάθειές μας, χάρη στη λαϊκή βάση που ο καθένας μας εκπροσωπεί και χάρη στην υποστήριξή σας.

Κυρία Πρόεδρε, η γη της Παλαιστίνης έχει γνωρίσει μέσα στο χρόνο διαδοχικές ιστορικές περιόδους όπου η συνύπαρξη των λαών και η θρησκευτική ανοχή μεταξύ των διαφόρων κοινοτήτων και θρησκειών υπήρξε εξαίρετη. Έχει επίσης γνωρίσει τη συνάντηση, την αδελφική συνύπαρξη των τριών μονοθεϊστικών θρησκειών, έκφραση των οποίων είναι οι θρησκευτικές ελευθερίες, ο σεβασμός της πίστης και της άσκησης των θρησκευτικών καθηκόντων. Η Παλαιστίνη είναι, συνεπώς, η γη των προφητών που ευαγγελίστηκαν την ειρήνη. Στον ορίζοντά της διαγράφονται τα μηνύματα που ο θεός απηύθυνε στην ανθρωπότητα ολόκληρη: Ισλάμ, χριστιανισμός και ιουδαϊσμός. Οι Άγιοι Τόποι και η γύρω περιοχή, ευλογημένοι από το Θεό, φτάνουν και περισσεύουν για να χωρέσουν όλες τις μονοθεϊστικές θρησκείες και να είναι ένας τόπος αγάπης και ειρήνης.

Παρ’ όλη τη θεϊκή αυτή ευλογία, ωστόσο, η γη αυτή γνώρισε πολλές συγκρούσεις στη διάρκεια της ιστορίας της. Ο 20ός αιώνας καταγράφει τη συμφορά που έπληξε τους Εβραίους στην Ευρώπη, αλλά είναι, εξίσου, μάρτυρας και της συμφοράς που έπληξε τον παλαιστινιακό λαό μέσα στη χώρα του, όταν όλος ο κόσμος άρχισε να αναζητεί λύση για το πρόβλημα των Εβραίων της Ευρώπης στα παλαιστινιακά εδάφη. Το 1947, ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών πρότεινε ένα σχέδιο διανομής της Παλαιστίνης σε δύο κράτη: το εβραϊκό κράτος, στο μεγαλύτερο μέρος της Παλαιστίνης και το αραβικό κράτος, σε ένα πιο περιορισμένο κομμάτι της. Το εβραϊκό κράτος ιδρύθηκε στις 15 Μαίου 1948 και αμέσως αναγνωρίστηκε από τις δυτικές χώρες και κατά κύριο λόγο από τις ευρωπαϊκές χώρες και τις Ηνωμένες Πολιτείες, που παρείχαν στο κράτος αυτό την απαραίτητη υποστήριξη, ενώ ο παλαιστινιακός λαός εξακολουθούσε να υποφέρει τα πάνδεινα, την ξενιτιά, τις εκτοπίσεις, χωρίς χώρα, χωρίς ταυτότητα, χωρίς κράτος. Η κατάσταση αυτή άνοιξε, σε μεγάλο βαθμό, το δρόμο για τη βία και τους πολέμους.

Κυρία Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, οι συγκρούσεις και οι πόλεμοι στην περιοχή μας έσπειραν την καταστροφή, την ερήμωση και προκάλεσαν μεγάλες ανθρώπινες και υλικές απώλειες. Σε όλο το δεύτερο μισό του 20ού αιώνα, η περιοχή γνώρισε πολλούς πολέμους και ποικίλες αντιπαραθέσεις που σκόρπισαν παντού το θάνατο και την ερήμωση, κατάντησαν τις οικονομίες της περιοχής οικονομίες πολέμου έτσι, παρεμποδίστηκε η αναπτυξιακή δραστηριότητα σε πολλές χώρες, ενώ σε άλλες σημειώθηκε επιστημονική και πολιτιστική καθυστέρηση. Ο παλαιστινιακός λαός επλήγη περισσότερο από όλους στην περιοχή. Πλήρωσε το βαρύτερο πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό τίμημα. Η απομόνωση του Ισραήλ από τις γειτονικές χώρες η οποία προκαλούσε σοβαρές δυσχέρειες, η μόνιμη επιφυλακή λόγω της εμπόλεμης κατάστασης στην περιοχή, και τα μεγάλα βάσανα του παλαιστινιακού λαού που είχε παραμείνει στη γη του, είχε καταφύγει πρόσφυγας στο εξωτερικό, ή βρισκόταν στα στρατόπεδα, καθιστούσε αναγκαία την ανάληψη μιας πρωτοβουλίας και την αναζήτηση μιας διαφορετικής επιλογής, πλην του πολέμου και των φονικών συγκρούσεων. Έτσι, η ειρήνη έγινε η μόνη δυνατή επιλογή που μπορούσε να ανταποκριθεί στις προσδοκίες των λαών της περιοχής για σταθερότητα και ανάπτυξη, ώστε να ζήσουν με ασφάλεια και ειρήνη. Για να είναι όμως η ειρήνη διαρκής και καθολική, πρέπει να είναι δίκαιη.

Η ειρηνευτική διαδικασία εγκαινιάστηκε στην Μαδρίτη το 1991. Συμμετείχαμε στη διαδικασία αυτή επιθυμώντας ειλικρινά να καταλήξουμε σε μια δίκαιη και καθολική ειρήνη στην περιοχή γενικότερα και μεταξύ Παλαιστινίων και Ισραηλινών ειδικότερα. Η διαδικασία αυτή θεμελιώνεται στα ψηφίσματα 242 και 338 του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, που χαρακτηρίζουν απαράδεκτη την κατάληψη ξένων εδαφών δια της βίας. Θεμελιώνεται, επίσης, στην αναζήτηση μιας δίκαιης λύσης στο ζήτημα των προσφύγων και στην αρχή των εδαφικών παραχωρήσεων με αντάλλαγμα την ειρήνη. Αποδεχόμενοι τα ψηφίσματα αυτά, δεχτήκαμε να έχουμε το 23% μόνο των εδαφών της ιστορικής Παλαιστίνης, μια παραχώρηση πολύ μεγάλη, μια πολύ μεγάλη παραχώρηση, το επαναλαμβάνω, την οποία η πολιτική ηγεσία του Ισραήλ αρνείται να αποδεχτεί στις διαπραγματεύσεις για το οριστικό καθεστώς, προβάλλοντας την υποτιθέμενη αδιαλλαξία και έλλειψη ευελιξίας της παλαιστινιακής πλευράς.

Σύμφωνα με τις αρχές αυτές, συμμετείχαμε στην ειρηνευτική διαδικασία ενεργώντας με την πεποίθηση ότι είναι αναγκαίο να τεθεί ένα τέλος στο μακρύ αυτό αιματηρό κεφάλαιο, έτσι ώστε να οδηγηθούμε σε μια δίκαιη ειρήνη, την οποία ευχόμαστε ολόψυχα, μετά από τη μακρά αυτή περίοδο της εχθρότητας και των οδυνηρών και καταστροφικών συγκρούσεων. Προτεραιότητά μας εκείνη τη στιγμή ήταν να αναζωπυρώσουμε τις ελπίδες, για καιρό χαμένες ή βαθιά θαμμένες, προετοιμάζοντας την ατμόσφαιρα και το πολιτικό και οικονομικό κλίμα στην περιοχή για τη δημιουργία σχέσεων περιφερειακής ανάπτυξης και οικονομικής συνεργασίας που θα επέτρεπαν την εισροή επενδυτικών κεφαλαίων και σχεδίων στην περιοχή μας, η οποία είναι εξαντλημένη από τις συγκρούσεις και έχει υποστεί την αφαίμαξη των εξωφρενικών πολεμικών δαπανών. Οι διαπραγματεύσεις της Ουάσιγκτον και, παράλληλα, του Όσλο, οδήγησαν σε μια συμφωνία διακήρυξης αρχών, στις συμφωνίες του Όσλο. Η Οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης αντάλλαξε με την ισραηλινή κυβέρνηση έγγραφα αμοιβαίας αναγνώρισης, το σημαντικότερο, κατά τη γνώμη μου, στάδιο στην ιστορία της αραβο-ισραηλινής διαμάχης, γενικότερα, και της παλαιστινιακής-ισραηλινής διαμάχης, ειδικότερα.

Κυρία Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, η συμφωνία διακήρυξης αρχών για τη μεταβατική περίοδο και τις διαπραγματεύσεις σχετικά με το οριστικό καθεστώς εκπονήθηκε βάσει μιας ορισμένης φιλοσοφίας και σαφών πολιτικών αρχών, βάσει ιδίως των ψηφισμάτων 242 και 338 του Συμβουλίου Ασφαλείας και της εφαρμογής τους, της εδαφικής παραχώρησης με αντάλλαγμα την ειρήνη και του χρονοδιαγράμματος για τις διαπραγματεύσεις σχετικά με το οριστικό καθεστώς. Εκτός αυτού, συμφωνήσαμε, επίσης, να ολοκληρώσουμε τα στάδια μιας σταδιακής λύσης, αρχής γενομένης με την αποχώρηση των ισραηλινών στρατευμάτων από την Δυτική Όχθη του Ιορδάνη και τη λωρίδα της Γάζας και, παράλληλα, με τη σταδιακή μεταβίβαση εξουσιών, πολιτικών αρμοδιοτήτων και αρμοδιοτήτων τήρησης της τάξης στην Παλαιστινιακή Αρχή.

Στη φάση αυτή, στη Δυτική Όχθη του Ιορδάνη, στη λωρίδα της Γάζας και στο αραβικό κομμάτι της Ιερουσαλήμ (Al-Qods), θα διεξάγονταν προεδρικές και βουλευτικές εκλογές. Υποτίθεται ότι εκείνη η περίοδος θα τερματιζόταν με τη μεταβίβαση όλων των εδαφών της Δυτικής Όχθης και της λωρίδας της Γάζας στην Παλαιστινιακή Αρχή και θα παρέμεναν ανοιχτά τα ζητήματα που θα συζητιόνταν στις διαπραγματεύσεις για το οριστικό καθεστώς: Ιερουσαλήμ (Al-Qods), εποικισμός, σύνορα, πρόσφυγες, σχέσεις με τους λοιπούς παράγοντες και νερό, το οποίο προστέθηκε στη συνέχεια. Αυτά όλα θα συνοδεύονταν από τη σταδιακή δημιουργία μιας παλαιστινιακής κρατικής οντότητας, η οποία θα διέθετε όργανα, εκτελεστικό, νομοθετικό και δικαστικό. Όλα αυτά έπρεπε να γίνουν σε λιγότερο από πέντε χρόνια, μέχρι τις 4 Μαίου 1999, και η επισφράγισή τους θα ήταν η δημιουργία ενός ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους.

Αποδεχτήκαμε τις συμφωνίες αυτές και σεβαστήκαμε την εφαρμογή τους, αντιμετωπίσαμε, δυστυχώς όμως, σοβαρές δυσκολίες, συνεχείς προσπάθειες ακύρωσης των συμφωνιών και αθέτησης των συμφωνημένων, παραβίασης του προβλεπόμενου χρονοδιαγράμματος, της τρίτης πτυχής που αφορούσε κυρίως την αποχώρηση από τα κατεχόμενα εδάφη και την απελευθέρωση όλων των κρατουμένων και των αιχμαλώτων, που έπρεπε να έχει ολοκληρωθεί πριν από το τέλος της μεταβατικής περιόδου, στις 4 Μαίου 1999. Έτσι, πολλά σημεία σχετικά με τη μεταβίβαση δεν τέθηκαν ποτέ σε εφαρμογή, παρ’ όλο που έχει περάσει τόσος καιρός και έτσι τα βάσανα του παλαιστινιακού λαού μεγαλώνουν και κινδυνεύει η ειρηνευτική διαδικασία στο σύνολό της.

Κυρία Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, ανήκω στη γενιά που γνώρισε πέντε φοβερούς πολέμους, οι οποίοι προκάλεσαν το θάνατο δεκάδων χιλιάδων αθώων θυμάτων και τον εκτοπισμό χιλιάδων ανθρώπων μακριά από τα σπίτια τους και τις περιουσίες τους. Την ίδια στιγμή, ανήκω στη γενιά της παλαιστινιακής πολιτικής ηγεσίας, που έχει συνείδηση των αξιών του εθνικού αγώνα χωρίς αυτό να την εμποδίζει, ωστόσο, να διαθέτει πολύ θάρρος, πολλή φρόνηση, και αντικειμενικότητα και να μπορεί, έτσι, να αναζητήσει μια διαρκή και καθολική λύση, η οποία θα βάλει τέλος στους φονικούς πολέμους και την αιματηρή πάλη. Είχα την ευκαιρία να κατέχω ηγετική θέση στις διαπραγματεύσεις με την ισραηλινή κυβέρνηση τα τελευταία οχτώ χρόνια, από τις πρώτες διαπραγματεύσεις στο Όσλο έως τις διαπραγματεύσεις της Στοκχόλμης, που προπαρασκεύασαν τη Σύνοδο Κορυφής του Camp David και, ενδιάμεσα, στις δεύτερες διαπραγματεύσεις του Όσλο, τις οικονομικές διαπραγματεύσεις του Παρισιού όπως, επίσης, και στις διαπραγματεύσεις που προπαρασκεύασαν τη συμφωνία του Wye River.

Έχω συχνά εκφράσει την υπερηφάνεια μου για όλα όσα πέτυχα μαζί με τους συναδέλφους μου, τους θεμελιωτές της παλαιστινιακής ειρήνης, υπό την ηγεσία του προέδρου Αραφάτ, του σοφού και θαρραλέου αυτού ηγέτη που πιστεύει στην υπόθεση της ειρήνης και στην αναπόφευκτη επικράτησή της, παρ’ όλες τις δυσκολίες και όσο αχνό και αν είναι το φως της ελπίδας. Εδώ και πολλούς μήνες, έχουμε ξεκινήσει τις διαπραγματεύσεις για τον καθορισμό του οριστικού καθεστώτος, πριν ακόμα το Ισραήλ ολοκληρώσει την εφαρμογή των δεσμεύσεών του της μεταβατικής περιόδου. Εκφράζω, ωστόσο, ενώπιον όλων σας τα αισθήματα θλίψης και πικρίας μου, επειδή η ισραηλινή κυβέρνηση δεν έχει σεβαστεί τις δεσμεύσεις που είχε αναλάβει για τη μεταβατική περίοδο, και επειδή μέχρι αυτή τη στιγμή δεν έχουμε καταφέρει να καταλήξουμε σε μια οριστική συμφωνία. Επίσης αισθάνομαι μεγάλη θλίψη και πόνο, που η Σύνοδος Κορυφής του Camp David δεν κατέληξε σε θετικό αποτέλεσμα, πολλώ μάλλον αφού υπήρξε καρπός οχτώ μηνών εξαντλητικών διαπραγματεύσεων στην περιοχή, αλλά και στη Στοκχόλμη, στη Σουηδία, και στην Ουάσιγκτον και των σημαντικών προσπαθειών που κατέβαλε ο πρόεδρος Κλίντον και οι συνεργάτες του.

Θεωρώ ότι έχω την υποχρέωση να σας παρουσιάσω τη φύση των διαπραγματεύσεων στη Σύνοδο Κορυφής του Camp David και τις επιλογές και θέσεις που την προσδιόρισαν. Είχαμε συμφωνήσει με την ισραηλινή πλευρά σε μια σειρά γενικών αρχών των ακολούθων: πρώτον, οι διαπραγματεύσεις αυτές θεμελιώνονται στα ψηφίσματα 242 και 388 του Συμβουλίου Ασφαλείας και τους όρους τους δεύτερον, η προϋπόθεση για την επίλυση του προβλήματος βρίσκεται στη συμφωνία επί πολλών θεμελιωδών ζητημάτων: Ιερουσαλήμ (Al-Qods), πρόσφυγες, εδάφη, σύνορα και ασφάλεια. Τρίτον, συμφωνήσαμε να μη μετατεθεί στο μέλλον η λύση ενός θεμελιώδους ζητήματος: αν η συμφωνία δεν καλύπτει όλα τα ζητήματα στο σύνολό τους, δε θα υπάρξει λύση. Τέταρτον, η συμφωνία για το κάθε σημαντικό ζήτημα χωριστά, είτε στη συμφωνία πλαίσιο είτε στη μόνιμη συμφωνία, θα πρέπει να περιλαμβάνει τις τρεις αυτές βασικές αρχές: πρώτον αναγνώριση της αρχής, δεύτερο, αναγνώριση των μηχανισμών, τρίτον, συμφωνία όσον αφορά την περίοδο εκτέλεσης. Συμφωνήσαμε, επίσης, όσον αφορά την αναγκαιότητα να υπάρξουν διεθνείς εγγυήσεις για την εκτέλεση της συμφωνίας και ένας διεθνής οργανισμός διαιτησίας σε περίπτωση διένεξης.

Οι θέσεις τώρα, ποιες ήταν οι θέσεις μας; Παρ’ όλο που και οι δύο πλευρές, και η παλαιστινιακή και η ισραηλινή, κατέβαλαν σημαντικές προσπάθειες για την προσέγγιση των θέσεών τους, τόσο κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων όσο και στη Σύνοδο Κορυφής του Camp David, μετά λύπης μου σας λέω ότι το χάσμα παραμένει και για να γεφυρωθεί θα χρειαστούν μεγάλες προσπάθειες.

Όσον αφορά το ζήτημα της Ιερουσαλήμ, θα σας πω εν συντομία ότι η παλαιστινιακή θέση στηρίζεται στο γεγονός ότι η Ιερουσαλήμ περιλαμβάνεται στα κατεχόμενα από το 1967 παλαιστινιακά εδάφη θα πρέπει να ισχύσει και για την Ιερουσαλήμ ό,τι ισχύει και για τα υπόλοιπα παλαιστινιακά εδάφη. Το Ισραήλ θα πρέπει να αναγνωρίσει την παλαιστινιακή κυριαρχία στην Ιερουσαλήμ και είμαστε διατεθειμένοι, σε αντάλλαγμα, να συζητήσουμε όλες τις ισραηλινές ανησυχίες σχετικά με την πόλη, σχετικά με την Ιερουσαλήμ ως ανοιχτή πόλη, την ελευθερία άσκησης των θρησκευτικών καθηκόντων και την ελεύθερη κυκλοφορία στην Ιερουσαλήμ, ή κάθε άλλο ζήτημα που απασχολεί τους ισραηλινούς. Η ισραηλινή θέση, όμως, εξακολουθεί να επικεντρώνεται στο εξής σημείο: η ενιαία Ιερουσαλήμ είναι η πρωτεύουσα του ισραηλινού κράτους, παρ’ όλες τις προτάσεις που έχουν διατυπωθεί. Δράττομαι της ευκαιρίας για να σας πω τώρα, από το βήμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, ότι εμείς οι Παλαιστίνιοι, εάν δεν καταλήξουμε σε μια συμφωνία για την Ιερουσαλήμ, είμαστε σύμφωνοι το δηλώνω, να γίνει η Ιερουσαλήμ, και τα δύο μέρη της, το δυτικό και το ανατολικό, η ενιαία δηλαδή Ιερουσαλήμ, διεθνής και να μην είναι μόνο η πρωτεύουσα του Ισραήλ και της Παλαιστίνης, αλλά πρωτεύουσα όλου του κόσμου. Ξέρετε ότι ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών, το Συμβούλιο Ασφαλείας έχει ανακηρύξει με το ψήφισμα 181 την αγία αυτή πόλη ως την πόλη των τριών μονοθεϊστικών θρησκειών, την πόλη όσων πιστεύουν σε έναν και μόνο θεό, και έχει αποφασίσει η Ιερουσαλήμ να είναι διεθνής πόλη, για να είναι η πόλη όλων των λαών του κόσμου. Επιπλέον, σας λέω ότι το χάσμα μεταξύ των δύο πλευρών είναι τόσο βαθύ ακριβώς λόγω της Ιερουσαλήμ.

Όσον αφορά το ζήτημα των προσφύγων, εκτιμάμε, και συμφωνείτε και εσείς νομίζω, ότι κάθε άνθρωπος έχει το δικαίωμα να επιστρέψει στην εστία του, στην περιουσία του. Σ’ αυτή τη βάση, πιστεύουμε ότι κάθε λύση προϋποθέτει την αναγνώριση εκ μέρους του Ισραήλ της νομικής, ηθικής και πολιτικής ευθύνης που έχει όσον αφορά τη δημιουργία του προσφυγικού ζητήματος. Διαφορετικά, όλες οι λύσεις θα είναι μισές ή ελλιπείς. Η παλαιστινιακή θέση ως προς το θέμα αυτό θεμελιώνεται στις διεθνείς αποφάσεις σχετικά με το δικαίωμα των παλαιστινίων προσφύγων να επιστρέψουν στα σπίτια και τις περιουσίες τους και να αποζημιωθούν, βάσει του ψηφίσματος 194 της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών, και σχετικά με τον καθορισμό, κατόπιν συμφωνίας, εκείνων των μηχανισμών που θα τους επιτρέψουν να ασκήσουν το δικαίωμά τους να επιστρέψουν. Η ισραηλινή θέση δεν αναφέρεται στην ουσία του ζητήματος, αρνείται να μιλήσει για την αρχή της επιστροφής ή, αντί να μιλάει περί επιστροφής, κάνει ορισμένες προτάσεις επίλυσης οι οποίες περιλαμβάνουν ανθρωπιστικές επιχειρήσεις που περιορίζονται απλώς στην επανένωση ορισμένων οικογενειών ή μιλάνε για τη δημιουργία ενός διεθνούς ταμείου αποζημίωσης στο οποίο θα συμμετέχει και το Ισραήλ, από κοινού με τα άλλα κράτη. Δεδομένων των διαφορών αυτών, το χάσμα στο ζήτημα αυτό παραμένει και δεν γεφυρώθηκε στη Σύνοδο Κορυφής του Camp David, ή μετά τη λήξη της.

Ως προς τα ζητήματα των εδαφών, των συνόρων και της ασφάλειας, η δική μας πρόταση σχετικά επικυρώνεται από τα ψηφίσματα για τη διεθνή νομιμότητα, που βασίζονται στο απαράδεκτο της κατοχής ξένων εδαφών δια της βίας. Τα ψηφίσματα αυτά καλούν, επίσης, τις ισραηλινές δυνάμεις κατοχής να αποχωρήσουν από τα παλαιστινιακά εδάφη, τα οποία κατέλαβαν κατά τον πόλεμο του Ιουνίου του 1967, να αποσυρθούν στα ισχύοντα σύνορα της 4ης Ιουνίου, πριν από την έναρξη των εχθροπραξιών. Όπως έγινε με την Αίγυπτο, την Ιορδανία και το Λίβανο. Το ίδιο ζήτημα τίθεται σήμερα για τη Συρία. Επίσης, έχουμε δηλώσει ότι είμαστε διατεθειμένοι να αποδεχτούμε μικρότερες αλλαγές σχετικά με τα σύνορα, υπαγορευόμενες από το κοινό συμφέρον, υπό τον όρο να είναι αμοιβαίες, σε επίπεδο σημασίας και σε εδαφικό επίπεδο, ενώ εμμένουμε στα διεθνή ψηφίσματα βάσει των οποίων οι ισραηλιτικές εποικιστικές δραστηριότητες στα παλαιστινιακά εδάφη είναι παράνομες.

Έχουμε δηλώσει, επίσης, την επιθυμία μας να συνεργαστούμε και να εργαστούμε από κοινού με τους Ισραηλινούς, ώστε να αποδεχτούμε διεθνείς δυνάμεις στα σύνορα για τη διασφάλιση της ειρήνης και της ασφάλειας, ενώ αντιθέτως η ισραηλινή θέση εμμένει στην αρχή της προσάρτησης. Το Ισραήλ θέλει να προσαρτήσει τρεις μεγάλους οικισμούς στα βόρεια της Δυτικής όχθης του Ιορδάνη, όπως, επίσης, και τους οικισμούς της Ιερουσαλήμ και των περιχώρων της, νότια και στην κοιλάδα του Ιορδάνη, εκτός από τα υπόλοιπα εδάφη που θα είναι υπό ισραηλινό έλεγχο, και μάλιστα για ένα ορισμένο χρονικό διάστημα έτσι όμως η Δυτική Όχθη του Ιορδάνη κατατεμαχίζεται και καταλήγει, τελικά, υπό ισραηλινό έλεγχο.

Όσον αφορά την ασφάλεια επίσης, το Ισραήλ επιθυμεί να διατηρήσει τις δυνάμεις του στην κοιλάδα του Ιορδάνη, στα σύνορα και στα σημεία των διαβάσεων. Ως εκ τούτου και στο ζήτημα αυτό υπάρχει ασυμφωνία και έχει δημιουργηθεί χάσμα ανάμεσα στις δύο πλευρές. Απευθύνομαι στο φίλο και συνάδελφό μου, τον Avraham Burg, για να του πω ότι το Ισραήλ δημιουργήθηκε βάσει ενός ψηφίσματος του Συμβουλίου Ασφαλείας και όχι βάσει μιας διδαχής της Τορά. Συνεπώς, εάν δεν υπάρξει σεβασμός των αρχών της διεθνούς νομιμότητας, η διεθνής κοινότητα θα υποστεί τη συνέχιση της διαμάχης στην Εγγύς Ανατολή.

Κυρίες, κύριοι, η συντριπτική πλειοψηφία των κρατών, συμπεριλαμβανομένης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έχουν αναγνωρίσει τα διεθνή ψηφίσματα στα οποία θεμελιώνονται οι παλαιστινιακές θέσεις. Βέβαια, διαπιστώνετε ότι τα παλαιστινιακά αιτήματα, προκειμένου να επιτευχθεί μια δίκαιη και διαρκής λύση, δεν χαρακτηρίζονται ούτε από εξτρεμισμό ούτε από αδιαλλαξία, όπως αρέσκονται κάποιοι να υποστηρίζουν. Πρόκειται για μάλλον ευέλικτες θέσεις. Αυτά που ζητάμε και υπερασπιζόμαστε είναι το ελάχιστο σε σχέση με τα εθνικά, παλαιστινιακά δικαιώματα που έχουν αναγνωριστεί, καταγραφεί και επιβεβαιωθεί από τα διεθνή ψηφίσματα. Δε ζητάμε και άλλα παραπάνω, ελπίζουμε, όμως, ότι οι έντιμοι άνθρωποι του κόσμου αυτού θα μας διασφαλίσουν τα ισχύοντα.

Αυτή η κατάσταση διαμορφώθηκε στη διάρκεια του Camp David και μετά τη λήξη του. Το χάσμα παραμένει, η ασυμφωνία παραμένει, αλλά υποσχόμαστε να συνεχίσουμε την ειρηνευτική διαδικασία, παρά τις όποιες δυσκολίες. Όπως και να έχει, στρατηγική μας παραμένει η ειρήνη και η πραγμάτωσή της είναι ο στόχος για τον οποίο εργαζόμαστε. Ευχόμαστε, ωστόσο, μια ειρήνη δίκαιη που θα μπορούμε να την υπερασπιστούμε και να την διατηρήσουμε, μια βιώσιμη ειρήνη για τα παιδιά, τα εγγόνια μας και για τις επόμενες γενεές.

Αυτή τη στιγμή, και από το βήμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου από όπου προσπαθούμε να σας κάνουμε κοινωνούς των προβλημάτων και των προοπτικών μας για το μέλλον, δεν μπορούμε παρά να εκφράσουμε τη μεγάλη μας ικανοποίηση για την ευρωμεσογειακή συνεργασία που αρχίζει να αναπτύσσεται, χάρη στην εδραίωση των σχέσεων στον οικονομικό, κοινωνικό, πολιτικό, πολιτιστικό και κοινοβουλευτικό τομέα, προκειμένου να ικανοποιήσει τα συμφέροντα των λαών της περιοχής αυτής. Θεωρούμε τη συνεργασία αυτή, την οποία υποστηρίζετε, ως έναν από τους ακρογωνιαίους λίθους της ειρήνευσης, της σταθερότητας και της ευημερίας.

Με μεγάλη μας χαρά, επίσης, θα θέλαμε να σας πούμε ότι εκτιμάμε ιδιαιτέρως την πολιτική και οικονομική υποστήριξη της Ευρώπης στο σχέδιο ειρήνευσης στην περιοχή, γενικότερα, και στον παλαιστινιακό λαό μας, ειδικότερα, όπως και ότι εκτιμούμε τον διευρυνόμενο ρόλο της Ευρώπης στην εδραίωση της παγκόσμιας ειρήνης και την προώθηση της ειρηνευτικής διαδικασίας στην περιοχή μας και στον κόσμο. Ευχόμαστε ολόψυχα η Ευρώπη να διαδραματίζει όλο και πιο ενεργό ρόλο, ανεξάρτητο και αποτελεσματικό, ουδέτερο και αντικειμενικό. Θυμίζουμε με μεγάλη ικανοποίηση τη θέση των κρατών της Ευρωπαϊκής Ένωσης στη διακήρυξη του Βερολίνου το Μάρτιο του 1999. Η Ευρώπη έπαιζε ανέκαθεν σημαντικό ρόλο στον κόσμο. Μακάρι να παίξει τον ίδιο ρόλο και στην ειρηνευτική διαδικασία στην Εγγύς Ανατολή. Η ενιαία Ευρώπη, η οποία έχει αφήσει πίσω την αποικιακή της κληρονομιά, οφείλει να παίξει ένα ρόλο ανάλογο της πολιτιστικής της παράδοσης, να προβάλλει τις αρχές της ελευθερίας, της χειραφέτησης και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε μια χώρα ελεύθερη και ανεξάρτητη.

Κυρία Πρόεδρε, ολοκληρώνοντας, θα ήθελα να απευθυνθώ από το βήμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στον κ. Avraham Burg και δι’αυτού στα μέλη της Knesset, όπως, επίσης, και στην κυβέρνηση και το λαό του Ισραήλ, και να τους πω ότι έχουμε στα χέρια μας μια σπάνια ευκαιρία για την ειρήνευση και, συνεπώς, δεν πρέπει να τη χάσουμε και ότι το τίμημα της ειρήνης δεν είναι υψηλό. Ας το καταβάλλουμε λοιπόν! Μιλάμε για το δίκαιο, για τη δικαιοσύνη, για τη νομιμότητα και για το διεθνές δίκαιο.

Από το βήμα αυτό, απευθύνομαι εξίσου και στην κυρία Nicole Fontaine, την Πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, και σε σας όλους, επίσης, και δι’ υμών στους λαούς και της κυβερνήσεις της Ευρώπης, και σας ζητώ να μας βοηθήσετε να εγκαθιδρύσουμε την ειρήνη και το σεβασμό των θεμελίων του δικαίου, της δικαιοσύνης, της νομιμότητας και του διεθνούς δικαίου. Μόνο τότε θα μπορείτε να λειτουργείτε ως κριτές της κατάστασης.

Από το βήμα αυτό, απευθύνομαι επίσης στο λαό μου, το παλαιστινιακό μας λαό, και του λέω ότι η ειρήνη είναι η μεγάλη μάχη που μας περιμένει. Ας έχουμε λοιπόν υπομονή και θα τα καταφέρουμε. Έχω εμπιστοσύνη ότι με τη βοήθειά σας θα τα καταφέρουμε. Σας ευχαριστώ όλους και σας μεταφέρω τους χαιρετισμούς του Προέδρου Γιασέρ Αραφάτ, της παλαιστινιακής ηγεσίας και των συναδέλφων μου, των μελών του Παλαιστινιακού Νομοθετικού Συμβουλίου, και ελπίζουμε ότι θα συνεχίσουμε να χαίρουμε της συμπαράστασης και της υποστήριξής σας.

(Ζωηρά και παρατεταμένα χειροκροτήματα)

 
  
MPphoto
 
 

  Πρόεδρος. – Ευχαριστώ τον Πρόεδρο του Παλαιστινιακού Νομοθετικού Συμβουλίου.

(Χειροκροτήματα)

για την πολύ συγκινητική παρέμβασή του και δίνω τώρα το λόγο στον Πρόεδρο της Knesset. Κύριε Avraham Burg, έχετε το λόγο.

 
  
MPphoto
 
 

  Avram Burg, Πρόεδρος της Knesset.(ΕΝ) Κυρία Πρόεδρε, αξιότιμοι βουλευτές, Abu Ala, είμαι αισιόδοξος. Δεν είμαι, όμως, από τους αισιόδοξους που όταν κανείς τους ρωτά “είσαι αισιόδοξος ή απαισιόδοξος” λέει “φυσικά είμαι αισιόδοξος. Το σήμερα είναι καλύτερο από το αύριο.” Όχι, δεν είναι αυτό το είδος της αισιοδοξίας που θέλω να μοιραστώ μαζί σας σήμερα το πρωί. Θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας ένα άλλο είδος αισιοδοξίας, μια αισιοδοξία που λέει ότι το αύριο θα είναι ακόμα καλύτερο από το σήμερα, και σήμερα είχαμε ένα τέλειο πρωινό.

Εξ ονόματος πάρα πολλών στη Μέση Ανατολή, ειδικά δε πολλών από εμάς στο Ισραήλ, θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για τις προσπάθειές σας και για τις προσπάθειες ολόκληρης της εξέχουσας Συνέλευσης εδώ σήμερα να προωθήσετε τον διάλογο, την κατανόηση και μια διαδικασία μέσα από την οποία θα μάθουμε να ακούμε οι μεν τους δε στη Μέση Ανατολή. Σήμερα βρισκόμαστε εδώ μαζί μοιραζόμενοι το βήμα σας και επί τη ευκαιρία ανταποκρινόμενοι στην πρότασή σας να έχουμε ένα κοινό κοινοβούλιο στη Μέση Ανατολή. Δεν έχω πρόβλημα με αυτό, αλλά θα ζητούσα μόνο ένα πράγμα, δηλαδή να προεδρεύσετε εσείς του κοινοβουλίου. Θα είναι λίγο πιο περίπλοκο να διευθύνουμε εμείς την όλη ιστορία. Πάντως η μέρα θα έρθει και για αυτό.

Μια συνέλευση όπως αυτή που κάνουμε σήμερα εδώ, την ίδια ημέρα που οι ηγέτες των λαών μας συναντιούνται ξανά στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής σε μια προσπάθεια να κάνουν άλλο ένα βήμα, άλλο ένα εκατοστό προς ένα καλύτερο μέλλον για τα παιδιά μας, είναι κομβική στιγμή. Δεν έχουν μόνο οι ηγέτες των εθνών μας την ευθύνη να πετύχουν την ειρήνη, αλλά και εμείς, ως εκλεγμένοι αντιπρόσωποι των λαών μας, φέρουμε το βάρος της ευθύνης να προσπαθήσουμε να τονώσουμε τη σχέση μεταξύ των λαών κατά τρόπο που όταν με το καλό υπογραφεί η ειρήνη μεταξύ των δύο πλευρών, οι λαοί θα είναι έτοιμοι να δεχτούν το μήνυμα. Συνεπώς αισθάνομαι μεγάλη χαρά που βρίσκομαι εδώ μαζί σας σήμερα.

Εξάλλου, για πολλούς από εμάς στο Ισραήλ, η Ευρώπη δεν είναι απλά μια ήπειρος. Για πολλούς από εμάς στο Ισραήλ, η Ευρώπη είναι ένα σύστημα αξιών. Για πολλούς από εμάς στο Ισραήλ, η Ευρώπη είναι κάτι ευρύτερο από την εγκόσμια παρουσία της. Η Ευρώπη για εμάς είναι δημοκρατία. Η Ευρώπη για εμάς είναι διαφωτισμός. Η Ευρώπη για εμάς είναι κοινοβουλευτισμός. Η Ευρώπη για εμάς είναι πολιτισμός. Η Ευρώπη για εμάς είναι κοινωνική διαχείριση, κοινωνική υπευθυνότητα, και κοινωνική ευαισθησία. Η Ευρώπη για εμάς είναι υπευθυνότητα απέναντι στο περιβάλλον. Η Ευρώπη για εμάς είναι οικονομία. Οπότε όταν διαπραγματευόμαστε την ειρήνη στη Μέση Ανατολή, αισθανόμαστε κάθε μέρα ότι δεν κάνουμε μόνο ό,τι είναι καλό για τον λαό μας αλλά προσπαθούμε σκληρότερα να διπλασιάσουμε τις προσπάθειές μας γιατί έχουμε μια αίσθηση ευθύνης επειδή η σταθερότητα στην περιοχή μας είναι προϋπόθεση για τη σταθερότητα στον υπόλοιπο κόσμο. Στην αντίπερα όχθη αυτού του διαλόγου είναι ο χειρότερος εχθρός που έχουμε αντιμετωπίσει ποτέ. Στην αντίπερα όχθη αυτού του διαλόγου βρίσκεται ο εχθρός της ειρήνης, ο θρησκευτικός φονταμενταλισμός, με όλη την απογοήτευση, τα εμπόδια, τις δυνατότητες, τη διαφθορά, τις παραγράφους, τους στίχους, κλπ.

(Χειροκροτήματα)

Η Μέση Ανατολή αποτελεί προϋπόθεση για τη σταθερότητα όλου του κόσμου. Θα προέλθει άραγε η σταθερότητα του κόσμου από το κυρίαρχο τμήμα της πρώην Σοβιετικής Ένωσης; Θα προέρθει από την Ευρώπη μέσω της σχέσης της Βόρειας Αφρικής με τη Νότια Ευρώπη, εν τέλει με όλη την Ευρώπη; Ό,τι και να συμβεί στη δική μας γωνίτσα του κόσμου – που καλύπτει μόλις 23 000 τετραγωνικά χιλιόμετρα, μικρότερη από το γαλλικό διαμέρισμα του Massif Central – θα αποτελέσει εγγύηση για το μέλλον του κόσμου. Θα γίνει η Μέση Ανατολή ένας μαύρος συνασπισμός μουλάδων τύπου Χομεϊνί στο Ιράν, Σιιτών στο Ιράκ, μουσουλμάνων αδερφών στην Ιορδανία, της Χεζμπολά στο Λίβανο, της Χαμάς στα Κατεχόμενα και των ισλαμικών φονταμενταλιστικών οργανώσεων στη Βόρεια Αφρική ή θα γίνει ένας συνασπισμός ειρήνης, προσανατολισμένος προς την Ευρώπη και τον δυτικό πολιτισμό, που θα αποτελείται από την Αίγυπτο ως στυλοβάτη της ειρήνης, την Ιορδανία, την Παλαιστίνη ως κράτος – θα επανέλθω σε αυτό αμέσως – το κράτος του Ισραήλ, τη Συρία, το Λίβανο, την Τουρκία και τον υπόλοιπο κόσμο; Αυτές είναι οι δύο επιλογές για τη Μέση Ανατολή, μια Μέση Ανατολή προσηλωμένη στο σκοτάδι ή μια Μέση Ανατολή προσηλωμένη στην ειρήνη. Και οι δυο μας, παρ’ όλες τις διαφορές μας, είμαστε πλήρως αφοσιωμένοι σε μια ειρηνική Μέση Ανατολή για το δικό της συμφέρον αλλά και για το συμφέρον των παιδιών μας και ολόκληρου του κόσμου.

(Χειροκροτήματα)

Είναι πολύ προσωπικό προνόμιο που μοιράζομαι αυτό το σημαντικότατο ευρωπαϊκό βήμα σήμερα με τον Abu Ala. Κοιτάξτε τον άνθρωπο αυτό. Ήταν ο αρχιτέκτονας της Συμφωνίας του Όσλο. Είναι ο άνθρωπος στον οποίο τα παιδιά μου και τα παιδιά του λαού του χρωστούν τόσα πολλά χάρη στο θάρρος του, τη δημιουργικότητά του, την αφοσίωσή του και τη δέσμευσή του να αλλάξει τη στρατηγική της Μέσης Ανατολής από μια στρατηγική συγκρούσεων σε μια στρατηγική διαλόγου, κατανόησης και αλληλοαποδοχής. Θα ήθελα, Abu Ala, να σου πω αυτό που σου είπα όταν με επισκέφτηκες σαν καλεσμένος στην Knesset, όταν σε δέχτηκα σπίτι μου – ελπίζω ότι δεν θα σου προκαλέσω πολιτική ζημιά αναφέροντας αυτά τα πράγματα – και σε όλα τα άλλα μέρη που έχουμε συναντηθεί, ότι δηλαδή η Μέση Ανατολή της γενιάς μας είναι τυχερή που έχει έναν σπουδαίο άντρα σαν κι εσένα να ηγείσαι του λαού σου.

(Χειροκροτήματα)

Αισθάνομαι μεγάλη ικανοποίηση που βρίσκομαι εδώ μαζί σου σήμερα. Μετά από τόσα χρόνια όταν εμείς οι Ισραηλινοί αισθανόμασταν ότι η Ευρώπη δεν μας κατανοούσε πλήρως – και αντιστρόφως – έχω την αίσθηση ότι τώρα διεξάγουμε το διάλογο σε ένα διαφορετικό περιβάλλον. Το ότι έρχομαι σε ένα Σώμα που πέρασε το ψήφισμα εις μνήμη του Ολοκαυτώματος, που ανακινήθηκε για πρώτη φορά στη Στοκχόλμη και τελικά κέρδισε την υποστήριξη της πλειοψηφίας του Κοινοβουλίου· η βοήθεια που παρέχετε ανοιχτά και μυστικά στους Εβραίους που έχουν ανάγκη σε προβληματικές περιοχές ανά την υφήλιο· και φυσικά η αδιαμφισβήτητη αφοσίωσή σας στην ειρήνη που εμπεριέχει διάφορες ερμηνείες και προσεγγίσεις: όλα αυτά τα πράγματα με χαροποιούν που βρίσκομαι εδώ σήμερα. Όταν με ρωτούν αν είμαι αισιόδοξος ή απαισιόδοξος – φυσικά και είμαι αισιόδοξος γιατί προτιμώ τα προβλήματα των διαπραγματεύσεων από τις κηδείες των πολέμων.

(Χειροκροτήματα)

Ναι, έχουμε προβλήματα αλλά έχουμε διανύσει μεγάλη απόσταση από την αφετηρία. Κοιτάξτε την ιστορία, κοιτάξτε τα γεγονότα. Το 1948 υπήρχαν επτά αραβικές χώρες που στρέφονταν κατά του αρτιγεννηθέντος κράτους του Ισραήλ. Το 1967 μόνο τρία από τα επτά κράτη – η Αίγυπτος, η Ιορδανία και η Συρία – μας πολεμούσαν. το 1973 μόνο τα δύο από τα τρία – η Συρία και η Αίγυπτος – ήταν εναντίον μας. Τώρα, κάπου 25 χρόνια αργότερα, έχουμε ειρήνη με την Αίγυπτο και είμαστε πολύ κοντά στην ειρήνη με τη Συρία. Λένε πως σήμερα ανατέλλει ο ήλιος στη Συρία. Οι Παλαιστίνιοι δεν μας πολέμησαν ως έθνος το 1948 ούτε ενεπλάκησαν ως αντίπαλοι εναντίον μας το 1963 αλλά εντελώς ξαφνικά – και απίστευτα – βρισκόμαστε τώρα σε διαπραγματεύσεις μαζί τους. Δόξα σοι ο Θεός που φτάσαμε εδώ. Εάν σας έλεγα πριν από δέκα χρόνια, πριν από τον Πόλεμο του Κόλπου, ότι το έτος 2000 ο Πρόεδρος του Παλαιστινιακού Νομοθετικού Συμβουλίου θα συζητούσε με τον Πρόεδρο της ισραηλινής Κνεσσετ ενώπιον του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου θα λέγατε ότι ποτέ δε θα συνέβαινε. Κι αν πριν από πέντε χρόνια σας έλεγα ότι ο Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών θα ερχόταν να γιορτάσει τα Χριστούγεννα του 2000 στη Βηθλεέμ συνοδευόμενος από τον Πρόεδρο της Παλαιστινιακής Αρχής, τον κ. Γιασέρ Αραφάτ, ο οποίος θα κατέφτανε με παλαιστινιακό ελικόπτερο και οι δύο θα προστατεύονταν από χιλιάδες οπλισμένων Παλαιστινίων; Κι αν σας έλεγα ότι αυτό θα συνέβαινε μόλις 300 μέτρα από το νότιο τμήμα της Ιερουσαλήμ; Θα μου λέγατε ότι είχα φαντασιώσεις και ότι ποτέ δε θα συνέβαινε. Όμως θα συμβεί. Κι όταν συναντηθούμε εδώ σε πέντε ή δέκα χρόνια από τώρα, τα εμπόδια που σήμερα μοιάζουν με άβυσσο την οποία αδυνατούμε να διαβούμε θα τα έχουμε ξεπεράσει. Και αυτό θα συμβεί χάρη σε αυτή τη σχέση συνεργασίας και χάρη στο γεγονός ότι ο λαός μας κι ο λαός τους στη Μέση Ανατολή αντιλαμβάνονται πού βαδίζει ο σύγχρονος κόσμος. Βαδίζει προς την αποδοχή, τη συμφιλίωση και τη συγχώρεση του παρελθόντος, όποιο και αν ήταν αυτό το παρελθόν. Οι σημερινές διαπραγματεύσεις, όσο δύσκολες και αν είναι, είναι πολύ καλές διαπραγματεύσεις. Η κατάσταση δεν είναι εύκολη και κάθε άλλο παρά λυμένη αλλά, αν μη τι άλλο, ο κόσμος έχει αλλάξει.

Όλοι μας προερχόμαστε από τον πολιτικό στίβο και γνωρίζετε εξίσου καλά με εμένα ότι στην πολιτική δεν ισχύει αυτό που λένε χρονική ταύτιση. Όταν εγείρεις ένα θέμα και τίποτα δε συμβαίνει, ο κόσμος λέει γιατί το εγείρεις τώρα που κανείς δε νοιάζεται. Στον αναβρασμό μιας κρίσης λένε γιατί να εγείρεις το θέμα στον αναβρασμό της κρίσης, περίμενε μέχρι να περάσει η κρίση. Μετά, αφού περάσει, όλοι λένε, “Πάει, πέρασε, ποιος νοιάζεται τώρα;” Ποτέ δεν είναι η σωστή ώρα για κάτι. Η Μέση Ανατολή δεν αποτελεί εξαίρεση. Πάντοτε υπήρχαν δικαιολογίες να μην εγερθούν τα θέματα. Για πολύ καιρό οι περιστάσεις και το πολιτικό κλίμα ήταν σχεδόν απαγορευτικά. Τώρα, αίφνης, ο κόσμος δεν είναι πλέον διπολικός και η Μέση Ανατολή δε σκίζεται στη μέση σε μια διελκυστίνδα μεταξύ της Σοβιετικής Ένωσης και του δυτικού συνασπισμού. Είμαστε πάνω κάτω μόνοι μας και μιλάμε μεταξύ μας. Ξαφνικά οι υψηλοί τόνοι χαμηλώνουν και γίνονται πραγματιστικές λύσεις. Ένας κόσμος πραγματιστικών λύσεων δεν είναι εύκολος.

Διότι, Abu Ala, ναι, το διεθνές δίκαιο είναι σημαντικό. Οι λαοί που ζουν στην οικογένεια των εθνών ζουν σύμφωνα με τον νόμο. Ειδάλλως θα ήταν ζούγκλα, έρημος, χάος. Πολλοί από εμάς – και δε σας ξέρω όλους αλλά ξέρω ορισμένους– έχετε βαθιά ριζωμένα συστήματα αξιών που είναι τουλάχιστον εξίσου βαθιά ριζωμένα όσο η δική μας αφοσίωση στον νόμο και την κατανόηση και την ανθρωπότητα. Το δικό μου σύστημα είναι η θρησκευτική πίστη μου. Ναι, το γνωρίζω πως είναι οξύμωρο σχήμα. Είμαι λογικός άνθρωπος που πιστεύει στον Θεό. Μη με ρωτάτε πώς. Αλλά αυτό έχω προσπαθήσει να κάνω με τη δέσμευσή μου προς αυτή την περιοχή του πλανήτη, προς τη μονοθεϊστική ιδέα, προς τον διάλογο μεταξύ των θρησκειών, μόνο και μόνο επειδή κάποια στιγμή στην ιστορία, ο ιδρυτής του έθνους μου, ο Αβραάμ, του όνομα του οποίου φέρω, βρήκε την ιδέα ότι υπάρχει ένας Θεός. Δόξα σοι ο Θεός, αυτός ο Θεός που εκπροσωπείται από πέντε κόμματα στην Knesset μας σήμερα, αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία.

(Γέλια)

Συνεπώς, όταν αναζητούμε πρακτικές λύσεις, πρέπει να κατανοήσουμε ότι πρόκειται για λύσεις για ιστορικά προβλήματα και για την πίστη και τα πιστεύω των λαών. Δεν είναι αρκετό να πούμε από πολιτικής άποψης ότι θα πετύχει αν δεν έχουμε προετοιμάσει το πνευματικό υπόβαθρο ώστε να υπάρξει αποδοχή των συμβιβασμών.

Τι εννοώ; Από πρακτικής άποψης, ποτέ δεν ήμαστε τόσο κοντά οι δυο πλευρές, αλλά τι γνωρίζουμε για τις εικόνες, τα σύμβολα, τα πράγματα που υπάρχουν εδώ για τόσα χρόνια; Ο Abu Ala πρέπει να γυρίσει σπίτι, ο Γιασέρ Αραφάτ πρέπει να γυρίσει σπίτι και να πει, “Έλυσα το πρόβλημα των προσφύγων” και ο Εχούντ Μπαράκ πρέπει να γυρίσει σπίτι και να πει, “Ναι, το πρόβλημα των προσφύγων λύθηκε αλλά όχι εντός των αναγνωρισμένων διεθνών συνόρων του κράτους του Ισραήλ”. Ο Γιασέρ Αραφάτ πρέπει να γυρίσει σπίτι και να πει “Έλυσα το πρόβλημα της Ιερουσαλήμ και θα έχουμε πλήρη παρουσία και πλήρη κυριότητα της Ιερουσαλήμ.” Αλλά από την άλλη, κανείς δεν μπορεί να εξουσιοδοτήσει τον Εχούντ Μπαράκ να συμβιβαστεί επί της πρωτεύουσας του Βασιλιά Δαυίδ. Πώς να γυρίσουμε σπίτι;

Συνεπώς τα προβλήματα δεν είναι μόνο πολιτικά αλλά και ψυχολογικά. Θα ήθελα να πω κάτι εν συντομία για τον τρόπο που βλέπουμε την Ιερουσαλήμ. Γεννήθηκα εκεί, σπούδασα εκεί, τα παιδιά μου είναι εκεί, σχεδόν ζω εκεί. Γνωρίζω και σέβομαι όλες τις διαφορετικές πίστεις και τα πιστεύω της Ιερουσαλήμ. Θα ήμουν ο τελευταίος άνθρωπος στον κόσμο να μειώσω ή να περιφρονήσω την ιερότητα που έχει η Ιερουσαλήμ για τους ανθρώπους άλλης πίστης. Ανήκει και σε εκείνους με την ίδια ένταση που ανήκει και σε εμάς. Θα υπερασπιστώ μέχρι τελευταίας ρανίδας αίματος το δικαίωμα λατρείας τους.

Θα υπερασπιστώ όλα τα δικαιώματα όλων αυτών των ανθρώπων να εκκλησιάζονται σε ισότιμη βάση στην Ιερουσαλήμ, αλλά συγχρόνως απαιτώ από τους άλλους τον ίδιο σεβασμό για την ιερότητα που έχει η Ιερουσαλήμ για τα εκατομμύρια Εβραίων που πέθαναν και προσευχήθηκαν και περίμεναν για 3 000 χρόνια εβραϊκής ιστορίας. Η ειρηνευτική λύση πρέπει να θεμελιώνεται στον σεβασμό των ιερών και των οσίων. Αποδέχομαι τα πιστεύω σου, παρακαλώ αποδέξου τα δικά μου. Αυτό υπερβαίνει την πολιτική ή τον νόμο, είναι κάτι βαθύτερο, κάτι πνευματικό. Μόνο ο αμοιβαίος σεβασμός θα επιτρέψει σε όλους μας να ζήσούμε ως κοινοί, επίτιμοι πολίτες στην πόλη του Θεού επί της Γης.

Σε καλώ, φίλε μου Abu Ala, όταν γυρίσεις στο λαό σου να τους πεις ότι η Ιερουσαλήμ είναι ιερή για τους μωαμεθανούς, ότι η Ιερουσαλήμ είναι ιερή για τους χριστιανούς αλλά ότι είναι εξίσου ιερή και για τους Εβραίους. Πρέπει να βρούμε έναν πολιτικό συμβιβασμό αλλά και έναν θρησκευτικό συμβιβασμό.

(Χειροκροτήματα)

Έχω μια αίσθηση ότι η πρόκληση της Ιερουσαλήμ είναι η μεγαλύτερη πολιτική πρόκληση που έχει υπάρξει στον κόσμο. Σήμερα άκουσα, ίσως για πρώτη φορά, έναν υψηλά ιστάμενο παλαιστίνιο εκπρόσωπο να δηλώνει επίσημα ότι υπάρχει πιθανότητα η Ιερουσαλήμ να μην γίνει πρωτεύουσα του παλαιστινιακού κράτους. Ήταν μια πάρα πολύ ενδιαφέρουσα παρατήρηση, φαντάζομαι μια θέση υποχώρησης, και είναι κάτι που πρέπει να μελετηθεί. Ο εκλιπών βασιλιάς Χουσεΐν, του οποίου την αφοσίωση στην ειρήνη της περιοχής κανείς δεν αμφισβητεί, είχε μια καταπληκτική ιδέα. Είπε ότι το πρόβλημα της κυριότητας της Ιερουσαλήμ είναι σχεδόν ανεπίλυτο. Γιατί δεν επιστρέφουμε την κυριότητα της πόλης του Θεού πίσω στον Θεό; Μεταξύ μας θα βρούμε αρκετές πρακτικές λύσεις.

Η ιδέα του βασιλιά Χουσεΐν παρουσιάστηκε σε όλους τους ηγέτες μας και έχω την ικανοποίηση να πω ότι οι πλευρές δεν έχουν απορρίψει την ιδέα. Ας την διερευνήσουμε. Έχουμε έναν στόχο. Οδεύουμε κάπου. Δεν θέλω η ειρήνη στη Μέση Ανατολή να έχει χαμένους και κερδισμένους. Θέλω να έχει μόνο κερδισμένους, από όλες τις πλευρές. Θα ήθελα να δω το παλαιστινιακό κράτος να ανακηρύσσεται βάσει της αλληλοκατανόησης, της αμοιβαίας αποδοχής και της συναίνεσης μεταξύ των δύο πλευρών, και πρώτο πρώτο από τη διεθνή κοινότητα να το αναγνωρίσει να είναι το Ισραήλ.

Αυτό ήθελα για πολλά χρόνια, προτού γίνει επίσημη πολιτική, όχι πολιτική, αλλά η επίσημη διάθεση στη χώρα μου. Δεν έχω πρόβλημα με το παλαιστινιακό κράτος ή με τον Abu Ala. Αντιθέτως, μόλις ιδρυθεί το παλαιστινιακό κράτος, ο διάλογος μεταξύ μας θα είναι διάλογος μεταξύ ίσων. Με όσα θέματα δε λυθούν τώρα, μπορούμε να ασχοληθούμε αργότερα και να συνεχίσουμε τον διάλογο μεταξύ μας. Ξέρω ότι πολλά από τα ζητήματα λύθηκαν στο Camp David αλλά υπάρχουν άλλα ζητήματα που ελπίζω να μπορέσουμε να επιλύσουμε. Εγείρετε το θέμα των προσφύγων. Δεν είναι μονομερές θέμα. Η μητέρα μου ήταν πρόσφυγας από τη Χεβρώνα. Γεννήθηκε πριν από 80 περίπου χρόνια στη Χεβρώνα και εγώ είμαι χεβρωνίτης (αυτό δεν είναι φιλοφρόνηση στη Μέση Ανατολή, υποδηλώνει κάποιον που είναι ξεροκέφαλος και απλοϊκός). Εκατομμύρια Eβραίων ήρθαν από τις μουσουλμανικές χώρες το 1948, το 1949, το 1950 ώς και τη δεκαετία του 1960 και υπάρχουν προβλήματα. Αλλά θα συμβιβάσω το όνειρό μου γιατί η χώρα μου μού κληροδοτήθηκε από τη βιβλική επαγγελία και η δική σας χώρα σάς κληροδοτήθηκε με μια θρησκευτική αφοσίωση και μια εθνική παρουσία στον Ιερό Τόπο του Ισραήλ. Ο πρώτος εδαφικός συμβιβασμός είναι με τα όνειρά σας, και ο δικός μου πρώτος εδαφικός συμβιβασμός είναι με τα δικά μου όνειρα, με την προϋπόθεση ότι όποιος ισχυρίζεται πως το ευρύτερο Ισραήλ είναι δικό του, δεν μπορεί να είναι συνεργάτης του Abu Ala και όποιος ισχυρίζεται ότι η ευρύτερη Παλαιστίνη είναι δική του δεν μπορεί να είναι συνεργάτης του Avram Burg. Μόνο εάν εσύ κι εγώ συμβιβάσουμε τα όνειρά μας μπορούμε να βρούμε έναν συμβιβασμό μεταξύ των δύο εθνών μας και εάν κάνουμε αυτόν τον συναισθηματικό συμβιβασμό όλοι οι υπόλοιποι θα ακολουθήσουν συν τω χρόνω.

Θα ήθελα να κλείσω με μια αναφορά στο μέλλον. Χθες ήμασταν εχθροί σήμερα είμαστε (σχεδόν) φίλοι και αύριο θα είμαστε συνεργάτες. Προσωπικά, βέβαια, τον θαυμάζω, αν και ο ίδιος δεν με θαυμάζει, και πολύ καλά κάνει, αλλά οι δυο μας μπορούμε να διαδραματίσουμε ένα ρόλο στην περιοχή. Ωστόσο, χρειαζόμαστε βοήθεια και μεσολάβηση από τον υπόλοιπο κόσμο. Σήμερα η Ευρώπη και ο υπόλοιπος κόσμος ασχολούνται με τις τοπικές επιπτώσεις της παγκόσμιας οικονομίας, με τη γεφύρωση του χάσματος μεταξύ των εχόντων και των άκληρων, τη δημιουργία ευκαιριών για τους άκληρους. Το Ισραήλ έχει μια σχετικά καλή οικονομία. Οι Παλαιστίνιοι δεν είχαν έως τώρα την ευκαιρία να αναπτύξουν τη δική τους ανεξάρτητη οικονομία. Θα θέλαμε να δούμε την Ευρώπη και τον υπόλοιπο κόσμο να μας βοηθήσει και τους δύο να βελτιώσουμε το οικονομικό επίπεδο της περιοχής ούτως ώστε να υπάρξει ισορροπία των δύο οικονομιών. Αυτό θα αποτρέψει τα προβλήματα στις σχέσεις των δύο κρατών και οι πολίτες των δύο κοινωνιών δε θα απελπιστούν και δε θα βρουν καταφύγιο στο θρησκευτικό φονταμενταλισμό. Πιστεύω ότι είναι μια ζωτική στρατηγική ανάγκη για την περιοχή σήμερα.

Μια τελευταία λέξη που εξηγεί γιατί είμαι αισιόδοξος. Όταν επιστρέψω από εδώ, από το Στρασβούργο, θα πρέπει να πω στον λαό μου πώς ήταν, θα σας πω πώς ήταν. Πριν από έντεκα χρόνια, καθηλωθήκαμε μαζί με τον μεγαλύτερο γιο μου, που τότε ήταν πολύ νέος, σε μία κυκλοφοριακή συμφόρηση στην Ιερουσαλήμ επειδή κάπου είχαν βάλει βόμβα. Μιλούσαν σχετικά στις ειδήσεις και ο γιος μου που τότε ήταν πολύ μικρός και άρα δεν είχε πολύ σεβασμό για τον πατέρα του, γύρισε προς εμένα και είπε, “Μπαμπά, αυτοί είναι οι άνθρωποι με τους οποίους θέλεις να κάνεις ειρήνη;” γιατί εκείνον τον καιρό ήμουν ένας από τους ηγέτες του κινήματος “Ειρήνη Τώρα” στο Ισραήλ. Δεν ήξερα τι να του πω, επειδή πώς εξηγείς τις πολυπλοκότητες αυτών των πραγμάτων σε ένα επτάχρονο ή οκτάχρονο αγοράκι; Ο πατέρας μου, που τότε ήταν ογδόντα χρονών, καθόταν στο πίσω κάθισμα. Στα σαράντα χρόνια που πέρασε ως μέλος της Knesset, υπηρέτησε σε κάθε κυβέρνηση του Ισραήλ και ήταν επικεφαλής της ισραηλο-αιγυπτιακής ομάδας που διαπραγματεύτηκε την αυτονομία των Παλαιστινίων. Ο πατέρας μου γεννήθηκε στη Δρέσδη και έχασε ολόκληρη την οικογένειά του στο Ολοκαύτωμα. Είπε στον γιο μου, “Άκου εγγονέ μου, όταν δραπέτευσα από τη Γερμανία πριν από σαράντα χρόνια τους μισούσα. Δεν πίστευα ότι θα γυρνούσα ποτέ πίσω. Δεν πίστευα ότι θα τους συγχωρούσα ποτέ, αλλά τώρα τους έχω συγχωρέσει. Τώρα η Γερμανία είναι διαφορετική, ο λαός είναι διαφορετικός, η Γερμανία στέλνει ένα ισχυρότατο μήνυμα αυτογνωσίας, επανόρθωσης του παρελθόντος και βελτίωσης του μέλλοντος”. Μετά του είπε, “Εάν αυτό μπορεί να συμβεί ανάμεσα σε εμάς και τον χειρότερο εχθρό μας, τότε δεν υπάρχει κανείς λόγος να μη συμβεί και ανάμεσα σε εσένα και τους Παλαιστινίους της γενιάς σου, γιατί η αντιπαλότητα δεν είναι τόσο βαθιά.” Ο πατέρας μου πέθανε πέρυσι, αλλά η σοφία του είναι σχεδόν προφητική, τη σκέφτομαι κάθε μέρα που περνά και πιστεύω ότι θα υπάρξει ειρήνη, όχι στη γενιά του γιου μου αλλά στη δική μου και του Abu Ala τη γενιά: μια μόνιμη, σταθερή, καλή ειρήνη για να γίνει ο κόσμος καλύτερος.

(Ζωηρά και παρατεταμένα χειροκροτήματα)

 
  
MPphoto
 
 

  Πρόεδρος. – Αγαπητοί συνάδελφοι, πιστεύω με κάθε ειλικρίνεια ότι ζήσαμε προ ολίγου μια στιγμή πολύ συγκινητική, μια στιγμή που ίσως γραφτεί μια μέρα στην ιστορία. Δεν έχω πολλά να προσθέσω. Θα ήθελα απλώς να ευχαριστήσω τους φίλους μας που μας μίλησαν και οι δυο από καρδιάς και αναλόγως με το χαρακτήρα του ο καθένας. Εσείς, κύριε Πρόεδρε, με τον αποφασιστικό σας ρεαλισμό και εσείς, κύριε Avraham Burg, με τον μεταδοτικό σας ενθουσιασμό. Μας εκθέσατε με σαφήνεια, με ειλικρίνεια τις ελπίδες σας. Μας εκθέσατε ακόμα και τις εκτιμήσεις σας για τις δυσκολίες που υπάρχουν ακόμα. Κύριε Abu Ala, μιλήσατε για ένα χάσμα που παραμένει, αλλά και εσείς κ. Avraham Burg μας είπατε ότι προτιμάτε τις απογοητεύσεις των διαπραγματεύσεων από τις φρικαλεότητες του πολέμου. Τα ακούσαμε όλα αυτά με μεγάλη προσοχή.

Η άποψή μας ότι είστε και οι δύο άνθρωποι του διαλόγου και ότι είστε, επίσης, φίλοι αγαπημένοι επιβεβαιώθηκε, αν και δεν χρειαζόταν. Και αυτό είναι νομίζω πολύ σημαντικό. Ότι δηλαδή υπεύθυνοι για τη σύναψη της ειρήνης, που μόνο με τη βοήθειά σας, μόνο από εσάς να από, και την οποία προσδοκούν οι λαοί σας κι εμείς μαζί, είστε εσείς άνθρωποι αποφασισμένοι για την ειρήνη και ένθερμοι υποστηρικτές της.

Αναφερθήκατε, επίσης, και σας ευχαριστώ, σε μελλοντικές διεξόδους σχετικά με το τόσο ευαίσθητο πρόβλημα της Ιερουσαλήμ. Κύριε Abu Ala, επανήλθατε στην πρόταση του διεθνούς καθεστώτος της Ιερουσαλήμ. Κι εσείς, κ. Avraham Burg προτείνατε να αποδώσουμε την κυριαρχία της Ιερουσαλήμ στο Θεό. Όλες αυτές τις διεξόδους τις βλέπουμε φυσικά με μεγάλο ενδιαφέρον. Το σημαντικό σήμερα, νομίζω, είναι να δούμε ότι υπάρχουν διέξοδοι. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο από την πλευρά του ανέκαθεν θεωρούσε και εκτιμούσε ότι το οριστικό καθεστώς της Ιερουσαλήμ πρέπει να είναι διεθνώς αναγνωρισμένο.

Επιτρέψτε μου να ολοκληρώσω αναφερόμενη σε ένα βιβλίο που διάβασα. Ένα απόσπασμα από το βιβλίο του Uri Savir, του επικεφαλής της ισραηλινής αντιπροσωπείας στο Όσλο. Όταν σας συνάντησε, οι νορβηγοί διαπραγματευτές σας σύστησαν: “Ιδού ο υπ’ αριθμόν 1 εχθρός σας”. Και μετά τη λήξη των συνομιλιών, που υπήρξαν ωστόσο ιδιαιτέρως κοπιώδεις, τον επισκεφτήκατε με τη σειρά σας στο Τελ-Αβίβ και αφηγείται ότι περπατήσατε παρέα στην ακροθαλασσιά, μακριά από την καταπίεση των μέσων ενημέρωσης, προεικονίζοντας την αλλαγή νοοτροπίας στο μέλλον, και συζητήσατε τον τρόπο με τον οποίο, μετά την ιστορική τομή του Όσλο, μπορεί να επιτευχθεί μια βιώσιμη ειρήνη, μια δίκαιη ειρήνη, όπως είπατε.

Η ώρα αυτή ήρθε. Καλά το καταλάβατε, το νόημα της παρουσίας εδώ είναι ότι θα έχετε στο πλευρό σας το Κοινοβούλιο το οποίο, πιστέψτε με, δεν θα φεισθεί προσπαθειών, ως Συνέλευση στο σύνολό της ή διαμέσου κυρίως των τριών αντιπροσωπειών μας – της αντιπροσωπείας στο Ισραήλ της οποίας προΐσταται ο κ. Gerardo Galeote Quecedo, της αντιπροσωπείας στο Παλαιστινιακό Συμβούλιο, της οποίας προΐσταται η κα Morgantini, της αντιπροσωπείας του Machrek, της οποίας προΐσταται του κ. Michel Dary – δεν θα φεισθούμε λοιπόν προσπαθειών για να σας συμπαρασταθούμε με τρόπο πολύ αποτελεσματικό, ιδίως όσον αφορά την ανάπτυξη του ευρωμεσογειακού διαλόγου που είναι για μας το απαραίτητο συμπλήρωμα για τη διεύρυνση της Ευρωπαϊκής Ένωσης προς Ανατολάς και προς την Κεντρική Ευρώπη. Επιτρέψτε μου λοιπόν, αγαπητοί φίλοι, τελειώνοντας να σας πω απλά: Shalom, Salam!

(Ζωηρά χειροκροτήματα)

(Η πανηγυρική συνεδρίαση έληξε στις 12.55)

 
  

(1) Καταγραφή της διερμηνείας του λόγου του, ο οποίος εκφωνήθηκε στην αραβική.

Ανακοίνωση νομικού περιεχομένου - Πολιτική απορρήτου