Bertinotti (GUE/NGL). – (IT) Mijnheer de Raadsvoorzitter, onze afkeer van uw politiek en uw regering is, zoals u weet, zeer diepgeworteld en het zou onzinnig zijn om nu een ommezwaai te maken omdat uw politiek nu op Europa wordt toegepast en niet alleen op Italië. Ik denk dat het zesmaandelijks voorzitterschap van een land door een bepaalde retoriek wordt omringd die de politieke realiteit echter niet kan verdoezelen; de realiteit is dat ieder voorzitterschap in werkelijkheid het voorzitterschap van een bepaalde regering betreft en niet van een land. Volgens hetzelfde principe geldt dat mensen die tegen de regering-Bush zijn, niet automatisch anti-Amerikaans hoeven te zijn. En als mensen in Italië en Europa tegen de Italiaanse regering zijn, betekent dit niet dat ze tegen Italië zijn.

Europa vormt natuurlijk een zeer belangrijke episode, een uitdaging die terecht als historisch wordt bestempeld. Wij zijn bang dat uw regering de keuzes die gemaakt moeten worden, zal bemoeilijken in plaats van vergemakkelijken. U begint al met een handicap: in uw eigen land is de publieke opinie verdeeld, een groot deel van de Europese publieke opinie is tegen u (en de oorzaak daarvan heeft in mijn ogen alles te maken met uw politiek), en de oorzaken van de economische crisis in Italië zijn onzuiver en verwrongen, aangezien deze crisis ernstig wordt verergerd door belangenconflicten en conflicten tussen de gevestigde machten. Persoonlijk vind ik dat de ergste schade is veroorzaakt door een minister in uw kabinet die spreekt over de noodzaak om het vuur te openen op boten met immigranten op zee.

Wij zullen echter geen kritiek leveren op het voorzitterschap van uw kabinet; we zullen ons beperken tot kritiek op uw beleid, dat feitelijk is gebaseerd op het oppergezag van de Verenigde Staten en het oppergezag van de markt. Dit zijn beide factoren die kunnen leiden tot een crisis in Europa: de Verenigde Staten worden tegenwoordig immers gedreven door een doctrine van pre-emptieve oorlogsvoering, en de markt heeft recentelijk duidelijk een crisis in de sociale samenhang teweeggebracht. U, mijnheer de Raadsvoorzitter, hebt nu een voorstel gedaan voor een transatlantisch, neoliberaal en post-democratisch Europa. Wij zijn van mening dat dit voorstel indruist tegen de roeping en de historische missie van het moderne Europa, van het Europa dat een nieuw perspectief nodig heeft. Iemand sprak van een keynesiaans beleid. Daar ben ik het niet mee eens. Grootschalige infrastructuurprojecten gelden niet als keynesiaans beleid. Bovendien zouden dergelijke projecten vanwege de deregulering wel eens een bedreiging voor het milieu kunnen opleveren, en door mogelijke problemen met de financiering bestaat ook het gevaar dat ze nooit voltooid worden.

Uw politiek heeft echter een andere zijde, die door en door neoliberaal is: dat wat wij arbeidsonzekerheid noemen en wat u flexibiliteit noemt; dat wat tot uiting komt – zoals dat ook in andere landen het geval is – in de aanval op het stelsel van sociale zekerheid. Dit, mijnheer de Raadsvoorzitter, is niet het echte Europa. Het echte Europa eist onafhankelijkheid van het Amerikaanse beleid vanwege zijn afwijkende politieke cultuur, en het echte Europa eist een ander sociaal model. Uw sterke punt van vandaag is feitelijk de zwakte van politiek Europa, omdat dit politiek Europa in werkelijkheid is gegrondvest op een gebrek aan democratie, en ook omdat ik de Conventie als zwak en tegenstrijdig beschouw, een slap aftreksel van de grote progressieve grondwetten.

Daarom, mijnheer de Raadsvoorzitter, zullen wij u niet tegenwerken in het belang van dit Europa, maar in het belang van een ander Europa: een sociaal en democratisch Europa. Dat is de reden waarom wij hopen dat tijdens het Italiaanse voorzitterschap – en u moet dit niet opvatten als vijandigheid – de massale protestacties zowel in belang als deelnemersaantallen zullen toenemen. Er is één ding waarbij we u wel zouden willen steunen: bij een uitdrukkelijke oproep tot een moratorium op de doodstraf. Dat zou in ieder geval een waarachtig teken van beschaving zijn.