Bremmer (PPE-DE), ter vervanging van de rapporteur. – Voorzitter, het is een opvallende samenloop van omstandigheden dat wij vanmiddag spreken over de veiligheid in de lucht en de veiligheid op zee. Uitgerekend Peter Pex nam vanmiddag in een vliegtuigje plaats waarvan de remmen weigerden en waarmee hij vervolgens met collega Bert Doorn en collega Plooij-van Gorsel, drie leden van de Nederlandse delegatie, tegen een hangar botste en daardoor hier niet op tijd aanwezig kan zijn. Mij is derhalve gevraagd zijn bijdrage hier in te brengen. Als ik dus over “ik” spreek, spreek ik namens de heer Peter Pex, met wie het overigens goed gaat.

Voorzitter, het is van groot belang dat olielozingen op zee worden voorkomen. Grote lozingen ontstaan door rampen en krijgen terecht veel aandacht. Maar illegale lozingen vanaf niet-tankschepen vormen ook een groot probleem. Vooral omdat ze vaak voorkomen en nauwelijks worden opgespoord. In de schaarse gevallen van opsporing van lozingen komt het niet vaak tot vervolging, en bijna nooit tot bestraffing. Dat is een verbijsterende situatie.

De ontwerprichtlijn die we thans bespreken, moet deze situatie met spoed verbeteren. Internationaal zijn er al genoeg regels om de situatie aan te pakken. Het probleem is echter dat de lidstaten die regels, waaraan zij zich via verdragen hebben gecommitteerd, niet handhaven.

De oplossing is: geldende internationale lozingsvoorschriften opnemen in het Gemeenschapsrecht en voorzieningen treffen voor regels ter handhaving. Overtredingen dienen het karakter van delicten te krijgen, die ook strafrechtelijk moeten kunnen worden vervolgd.

Naar aanleiding van de ramp met de Prestige, hebben de regeringsleiders tot twee keer toe gevraagd, namelijk op 21 maart en 13 december van 2002, om invoering van strikte maatregelen en wel vóór het einde van 2003.

De Europese Commissie kwam op tijd met een prima voorstel, dat ik, Peter Pex dus, met steun van de collega’s van de Commissie regionaal beleid, vervoer en toerisme en de medeadviserende commissies via een aantal amendementen heb kunnen verbeteren. Ik dank de Commissie en de collega’s voor de goede samenwerking.

Enkele opmerkingen over het voorstel. De Europese regels moeten gelden voor alle illegale lozingen op binnenwateren en op zee, zowel binnen als buiten de territoriale wateren. Het is belangrijk niet alleen kritisch te zijn ten opzichte van de scheepsbemanning, maar vooral ook ten opzichte van de eigenaren van de schepen en de autoriteiten aan de wal. Om het beter opsporen van lozingen en het sneller en adequater optreden van de overheid mogelijk te maken, is een gezamenlijke Europese kustwacht wenselijk. Zowel voor die kustwacht als voor het reeds opgerichte Europese Maritieme Agentschap (EMSA), is het van belang voldoende bevoegdheden te hebben om de maritieme veiligheid te vergroten.

Op de door de Commissie regionaal beleid, vervoer en toerisme goedgekeurde tekst van mijn verslag zijn tien amendementen ingediend. Daarvan wil ik de twee technische amendementen van de heer Sterckx graag overnemen, omdat het om een verduidelijking van de tekst gaat. Zoals gezegd, is het invoeren van strafrechtelijke sancties een goed instrument. Helaas is diezelfde Raad die erom vroeg, thans niet bereid dit voorstel te accepteren, omdat men vindt dat strafrecht een zaak is van de derde pijler.

Hoewel ik als rapporteur heb geprobeerd met de Raad samen te werken, omdat snel invoeren van de maatregelen een goede zaak is voor de maritieme veiligheid, heeft de Raad het laten afweten. Principiële discussies zijn daar kennelijk belangrijker dan veiligheid op zee. Met andere woorden: het optreden van de Raad vind ik ongelukkig. De regeringsleiders die twee keer om maatregelen gevraagd hebben, zouden actie moeten ondernemen om alsnog een snelle invoering mogelijk te maken. Dat kan beter nu gebeuren dan dat het gebeurt als er onverhoopt een nieuwe ramp plaatsvindt.

Voorzitter, namens Peter Pex, kan ik zeggen: “Ik heb gezegd”.