Della Vedova (NI). – (IT) Κύριε Πρόεδρε, Επίτροπε Solbes Mira, Επίτροπε Reding, δυσκολεύομαι και εγώ να παρακολουθήσω κάθε φορά τη γνωστή επωδό των στόχων της Λισαβόνας. Την επαναλαμβάνουμε δε προσπαθώντας να πεισθούμε ότι θα κατορθώσουμε να επιτύχουμε στην Ευρώπη πράγματα για τα οποία δεν είμαστε ικανοί.

Συζητάμε για δημόσιους προϋπολογισμούς, για τον ρόλο που μπορεί να διαδραματίσει η ευρωπαϊκή δημόσια διοίκηση και η δημόσια διοίκηση των μεμονωμένων κρατών στην προώθηση της οικονομίας της έρευνας και της καινοτομίας. Συζητάμε γι’ αυτά τα θέματα όταν οι δημοσιονομικές προοπτικές της Ευρωπαϊκής Ένωσης προβλέπουν έναν προϋπολογισμό στον οποίο οι γεωργικές δαπάνες θα απορροφήσουν πάλι το 40 με 50% των πόρων. Πιστεύει η Επιτροπή ότι θα επιτύχουμε τους στόχους της Λισαβόνας δαπανώντας για τη γεωργία; Εάν δεν έχουμε την τόλμη να θέσουμε υπό συζήτηση το θέμα αυτό, σε επίπεδο προϋπολογισμού της Ευρωπαϊκής Ένωσης, θα είναι πολύ δύσκολο να θέσουμε σε κίνηση έναν μηχανισμό τόσο σημαντικό όσο οι ευρωπαϊκές δαπάνες προς όφελος της τεχνολογικής καινοτομίας και της επιστημονικής έρευνας.

Κατά τη συνάντηση για το Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης είδαμε σημαντικές κυβερνήσεις –χωρών που είναι σημαντικές για την Ευρωπαϊκή Ένωση και ακόμη περισσότερο για την ευρωζώνη– να συζητούν για να φθάσουν σε ένα έλλειμμα 4-5% του δημοσίου προϋπολογισμού. Διερωτώμαι εάν χώρες όπως η Γαλλία και η Γερμανία –οι δημόσιες δαπάνες των οποίων φθάνουν ή ξεπερνούν το 50% του ΑΕγχΠ– θα μπορούσαν να βρουν σε αυτά τα σημαντικά ποσά τους αναγκαίους πόρους για την υλοποίηση των επενδύσεων σε υποδομές και για την ανάπτυξη της επιστημονικής έρευνας και κατάρτισης, ιδίως της πανεπιστημιακής.

Παράδειγμα αποτελεί μια άλλη μεγάλη ευρωπαϊκή χώρα. Δεν πιστεύω, αντίθετα με τον κ. Abitbol, ότι οι καλύτερες οικονομικές επιδόσεις της Μεγάλης Βρετανίας πηγάζουν από το γεγονός ότι οι Βρετανοί διατήρησαν τη στερλίνα και δεν υιοθέτησαν το ευρώ. Ένα σημαντικό παράδειγμα έρχεται από τη Μεγάλη Βρετανία, όπου μια επιτροπή –όχι η ίδια η κυβέρνηση Μπλερ, αλλά μια κυβερνητική επιτροπή– υπέδειξε τη δυνατότητα κατάργησης 80 000 θέσεων εργασίας στον δημόσιο τομέα, οι οποίες κρίθηκαν ασήμαντες όσον αφορά τη συμβολή τους στην απόδοση της δημόσιας διοίκησης, προκειμένου να εξοικονομηθούν 20 δισ. ευρώ –ήτοι το 1,5% του ΑΕγχΠ της Μεγάλης Βρετανίας– τα οποία θα χρησιμοποιηθούν για την εκπαίδευση, την υγεία και την ασφάλεια. Οι πόροι θα πρέπει να βρεθούν από τους δημόσιους προϋπολογισμούς, και πρέπει να έχουμε το κουράγιο να κάνουμε επιλογές με πολιτικό κόστος.

Δύο επιπλέον ζητήματα είναι οι προοπτικές της Ευρωπαϊκής Ένωσης και η οικονομική ανάπτυξη. Προς το παρόν διαβάσαμε στις εφημερίδες το κείμενο που εκπόνησε μια επιτροπή ειδικών του Επιτρόπου Lamy –δεν είναι ακόμη θέσεις του Επιτρόπου Lamy– με το οποίο ζητούν την εξάρτηση του διεθνούς εμπορίου στην Ευρώπη από τους εθνικούς δείκτες. Αυτό σημαίνει ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση υιοθετεί τον δρόμο του προστατευτισμού. Με αυτόν τον τρόπο θα αναπτυχθούμε οικονομικά;

Τέλος, κύριε Πρόεδρε, Επίτροπε Solbes Mira, Επίτροπε Reding, θα ήθελα να σταθώ στο ζήτημα της μετανάστευσης. Μόλις πριν από ένα μήνα, ο Γενικός Γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών, Κόφι Ανάν, ήρθε εδώ για να παροτρύνει την Ευρώπη να εφαρμόσει μια πολιτική μεγαλύτερου ανοίγματος καταρχάς προς όφελος της ίδιας της Ευρώπης και της οικονομίας της. Πώς απαντά η Ευρώπη; Απαντά κλείνοντας τα σύνορα της Ευρώπης των Δεκαπέντε στους εργαζόμενους της διευρυμένης Ευρώπης. Οι εργαζόμενοι από τις δέκα χώρες που θα ενταχθούν στην Ευρωπαϊκή Ένωση, θα είναι εργαζόμενοι δεύτερης κατηγορίας· θα έχουμε παράνομους εργαζόμενους από χώρες της Κοινότητας. Αυτή είναι λοιπόν η απάντηση για τη μετανάστευση. Και από αυτήν την άποψη, αντί να αποδεχθεί την πρόκληση της διεύρυνσης, η Ευρώπη κλείνει τα σύνορά της. Η Ευρώπη που κλείνει τα σύνορα δεν βαδίζει προς την κατεύθυνση της Λισαβόνας, αλλά προς μια διαρκώς χαμηλότερη οικονομική ανάπτυξη σε σχέση με τις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά και την Ιαπωνία. Ωστόσο, η Ευρώπη επιλέγει μόνη της το μέλλον της.