Terrón i Cusí (PSE). – (ES) Κύριε Πρόεδρε, μετά την 11η Σεπτεμβρίου αυτό το Κοινοβούλιο εργάστηκε γρήγορα και πολύ σοβαρά υποστηρίζοντας την Επιτροπή και ζητώντας από το Συμβούλιο μια σειρά μέτρων για την αντιμετώπιση της τρομοκρατίας.

Τα θεσμικά όργανα της Ένωσης εργάστηκαν αποτελεσματικά προκειμένου να επιτύχουν έναν κοινό ορισμό του εγκλήματος της τρομοκρατίας και προκειμένου να επιτύχουν και να εφαρμόσουν το ευρωπαϊκό ένταλμα σύλληψης.

Σε αυτό και σε άλλα κοινοτικά θεσμικά όργανα έγιναν μεγαλόστομες δηλώσεις υπέρ της καλύτερης αστυνομικής συνεργασίας, της ενίσχυσης των ειδικών ομάδων αρχηγών της αστυνομίας, μιας λειτουργικής Europol υπό αποτελεσματικό δικαστικό έλεγχο· επιπλέον, έγιναν προσπάθειες να επιτευχθεί η καθιέρωση ελάχιστων δικαστικών εγγυήσεων και, τέλος, να δημιουργηθεί ένα πλαίσιο που θα μας παρείχε μεγαλύτερη ασφάλεια και ταχύτητα σε καταστάσεις όπως αυτή που προέκυψε στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Επιπλέον, αυτό συνέβη κατά τη διάρκεια της συζήτησης για το νέο Σύνταγμα, η οποία δημιουργούσε ένα πλαίσιο παρέχοντας σημαντικές ευκαιρίες για τη βελτίωση του νομικού χώρου για συνεργασία σε αστυνομικά και δικαστικά θέματα και για την υποβολή του στον απαραίτητο κοινοβουλευτικό έλεγχο. Ο ενθουσιασμός της στιγμής, όμως, πέρασε και τα προτεινόμενα μέτρα προχώρησαν μόνο από αδράνεια, σε ένα ρυθμό, κύριε Πρόεδρε, που δεν μας έχει οδηγήσει ακόμη πουθενά.

Έπρεπε να ζήσουμε την πρόσφατη φρίκη για να επανέλθουμε σε αυτό το θέμα σε επίσημη συνεδρίαση, την Τετάρτη το πρωί. Κύριε Πρόεδρε, την 11η Μαρτίου είχαμε όλοι έναν θλιβερό ρόλο να διαδραματίσουμε. Αν υπάρχει κάτι που περίμεναν από εμάς οι πολίτες ήταν η συνεργασία προκειμένου να προσφέρουμε βεβαιότητα, και αυτό που επιδείξαμε εμείς, για διάφορους λόγους, και με διαφορετικούς βαθμούς υπευθυνότητας, ήταν απόλυτη σύγχυση.

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει δίκιο όταν λέει ότι δεν χρειαζόμαστε νέες ιδέες. Χρειαζόμαστε μόνο να εφαρμόσουμε εκείνες που βρίσκονται ήδη στο τραπέζι, που είναι ήδη βαρετές και χιλιοειπωμένες. Ακόμη και έτσι υποκύψαμε στον πειρασμό για μια νέα ιδέα και δημιουργήσαμε έναν “κύριο Τρομοκρατία”, και δεν γνωρίζω τι ακριβώς θα κάνει αν δεν βελτιώσουμε το παγκόσμιο πλαίσιο αμοιβαίας εμπιστοσύνης.

Η Ευρώπη μπορεί και πρέπει να δράσει διαφορετικά. Δεν χρειαζόμαστε έναν ευρωπαϊκό Patriot Act. Μπορούμε και πρέπει να προσφέρουμε μεγαλύτερη ασφάλεια στη βάση της αμοιβαίας εμπιστοσύνης και της στενής συνεργασίας, σεβόμενοι παράλληλα τις ελευθερίες και τα δικαιώματα που επιδιώκει να καταστρέψει η τρομοκρατία.

Ελπίζω ότι την επόμενη φορά που θα μιλήσουμε γι’ αυτό το θέμα δεν θα στεγνώνουμε ακόμη τα δάκρυά μας, αλλά ότι θα έχουμε την αποφασιστική βούληση να σταθούμε στο ύψος του σημερινού κόσμου. Ενός κόσμου στον οποίον η Ευρώπη, προσπαθώντας να προωθήσει την εσωτερική συνεργασία, μπορεί να προσφέρει επίσης έναν δρόμο και έναν οδηγό προκειμένου –στο πλαίσιο των Ηνωμένων Εθνών και της πολυμερούς δράσης– να πολεμήσουμε τους σημαντικούς κινδύνους που αντιμετωπίζουμε.