Zoznam 
 Predchádzajúci 
 Nasledujúci 
 Úplné znenie 
Postup : 2004/0818(CNS)
Postup v rámci schôdze
Postup dokumentu : A6-0068/2006

Predkladané texty :

A6-0068/2006

Rozpravy :

PV 31/05/2006 - 22
CRE 31/05/2006 - 22

Hlasovanie :

PV 01/06/2006 - 7.8
Vysvetlenie hlasovaní

Prijaté texty :

P6_TA(2006)0236

Doslovný zápis z rozpráv
Streda, 31. mája 2006 - Brusel Revidované vydanie

22. Zákazy vyplývajúce z odsúdení za sexuálne delikty spáchané na deťoch (rozprava)
PV
MPphoto
 
 

  Presidente. Segue-se o relatório do Deputado Boguslaw Sonik, em nome da Comissão das Liberdades Cívicas, da Justiça e dos Assuntos Internos, sobre as proibições resultantes de condenações por crimes sexuais contra crianças [14207/2004 - C6-0244/2004 - 2004/0818(CNS)] (A6-0068/2006).

 
  
MPphoto
 
 

  Bogusław Sonik (PPE-DE), sprawozdawca. – Panie Przewodniczący! Inicjatywa Belgii z roku 2004 jest odpowiedzią na serię przestępstw na tle seksualnym popełnionych przez Michela Fournireta. Przypadek Fournireta wykazał, że osoba skazana w jednym państwie członkowskim za takie przestępstwo może następnie przemieścić się do innego państwa i tam bez żadnych przeszkód wykonywać pracę umożliwiającą jej stały kontakt z dziećmi.

Obecna decyzja ramowa w sprawie uznawania i realizacji w Unii Europejskiej zakazów wynikających z wyroków za przestępstwa na tle seksualnym popełnione na dzieciach, określone w decyzji ramowej z roku 2003, wychodzi na przeciw powyższym lukom prawnym. Celem propozycji jest zapewnienie, aby sądowy zakaz pracy z dziećmi wydany w związku z wyrokiem za przestępstwa na tle seksualnym lub za pornografię dziecięcą obowiązywał nie tylko w kraju, w którym został nałożony, ale w każdym innym kraju Unii Europejskiej, do którego przeniesie się osoba objęta zakazem.

Proponowana decyzja ramowa wprowadza następujące rozwiązania:

- zobowiązuje państwa członkowskie, w których zamieszkuje osoba skazana, do uznawania zakazu wydanego w innym państwie oraz do realizowania tego zakazu na swoim terytorium;

- wprowadza obowiązek wpisywania wszelkich zakazów orzeczonych w stosunku do osób skazanych za przestępstwa na tle seksualnym popełnione na dzieciach do rejestru skazanych, również tych wydanych przez inne państwa;

- przewiduje obowiązek powiadamiania innego państwa o zakazie przy okazji przekazywania innych informacji z rejestru skazanych zgodnie ze stosowanymi przepisami międzynarodowymi oraz unijnymi w sprawie udzielania pomocy prawnej w sprawach karnych;

- nakłada obowiązek na państwo członkowskie, którego rejestr skazanych jest konsultowany odnośnie przeszłości karnej danej osoby, do składania zawsze w takiej sytuacji wniosku o informacje z rejestru skazanych do państwa, którego obywatelem jest dana osoba.

Proponowane modyfikacje projektu decyzji ramowej wnoszą w szczególności: po pierwsze, rozszerzenie definicji zakazu, również na zakazy dotyczące wykonywania czynności w jakimkolwiek charakterze w instytucjach publicznych lub prywatnych zajmujących się nadzorem nad dziećmi lub pracą z dziećmi. Chodzi o to, żeby nie tylko wychowawcy czy pedagodzy, którzy mają pracować z dziećmi byli obowiązani tym zakazem, ale również i osoby personelu technicznego, które mogą być zatrudnione w instytucjach tego typu. Po drugie, rozszerzenie ochrony obywateli Unii Europejskiej poprzez zobowiązanie państw członkowskich do wpisywania do rejestru skazanych również zakazów orzeczonych w państwach nie będących członkami Unii oraz uregulowanie sytuacji podwójnego obywatelstwa.

Na koniec należy podkreślić, że proponowana decyzja ramowa jest przejawem wprowadzania w życie konkluzji Rady Europejskiej z Tampere z 1999 roku, gdzie ustalono, że wzajemne uznawanie orzeczeń w sprawach karnych stanowić będzie kamień węgielny współpracy sądowej w ramach Unii Europejskiej. Zdajemy sobie sprawę, że nie ma rozwiązań idealnych, ale jestem przekonany, że skuteczne wprowadzenie tej decyzji znacząco podniesie bezpieczeństwo naszych dzieci.

Pracy nad problemem zwalczania pedofilii nie można jednak zakończyć na tym dokumencie. Państwa członkowskie muszą pójść dalej we wdrażaniu oraz egzekwowaniu prawa w zakresie zakazów wykonywania zawodu. W konsekwencji każda instytucja zatrudniająca powinna wprowadzić wymóg sprawdzania każdej osoby pod kątem przestępstw na tle seksualnym wobec dzieci.

 
  
MPphoto
 
 

  Franco Frattini, Vicepresidente della Commissione . Signor Presidente, ringrazio particolarmente il relatore per il suo lavoro. Posso anticipare che in via generale la Commissione concorda con tutte le iniziative che mirano a rafforzare a livello europeo la lotta forte, senza tolleranza nei confronti degli atti di pedofilia, che sono crimini orribili che purtroppo stanno aumentando in Europa di settimana in settimana. Gli onorevoli parlamentari sanno probabilmente che ogni settimana Europol conduce indagini importanti per smantellare reti di pedofili che operano all'interno del territorio dell'Unione europea.

Possiamo dire che il sistema Internet dà un contributo straordinario all'azione di coloro che commettono questi reati nei confronti dei bambini. Ci sono, come forse gli onorevoli parlamentari sanno, circa 200.000, dico 200.000 siti pedofili disponibili sulla rete. La dimensione del fenomeno impone la circolazione delle informazioni.

Come voi sapete la Commissione ha presentato, lo scorso mese di dicembre, un'iniziativa generale per favorire la circolazione delle informazioni sulle condanne penali. E' un provvedimento generale che non riguarda specificamente le misure di divieto concernenti appunto coloro che sono stati condannati per atti sessuali contro i bambini, quindi la misura proposta dal Belgio, e sulla quale il relatore ha riferito, è una misura complementare a quella generale che riguarda l'informazione sulle condanne penali, è una misura condivisibile, che riguarda un settore molto specifico.

Io credo che la forza dell'azione dell'Unione europea per ridurre ed eliminare definitivamente i crimini sessuali contro i bambini si deve basare su un'azione di prevenzione forte e di cooperazione operativa. Il fatto di poter conoscere ed applicare in tutti gli Stati membri le misure di divieto di interdizione che sono una conseguenza della condanna penale è una garanzia che casi come quello di Fourniret, ad esempio, non si verifichino più, ed è una garanzia che non solo coloro che pensano ancora che questi delitti si possano commettere vengano puniti severamente, ma venga loro impedito di spostarsi e di compiere più facilmente i reati in un altro paese dell'Unione europea.

Al relatore vadano le congratulazioni e il sostegno da parte della Commissione a questa iniziativa.

 
  
MPphoto
 
 

  Aloyzas Sakalas (PSE), Teisės reikalų komiteto nuomonės pranešėjas. – Pradžioje norėčiau padėkoti Boguslav Sonik už gerai parengtą pranešimą. Teisės komitetas išnagrinėjo šio pranešimo teisinę pusę ir, pateikęs keletą pataisų, pranešimui pritarė. Iš tiesų buvo nenormalu tai, kad kurioje nors ES valstybėje teismo nubaustas pilietis už panaudotą smurtą, kartu ir seksualinį smurtą prieš vaikus, kitoje ES valstybėje vėl gauna darbą vaikų auklėjimo įstaigose, nors teismas jam tai buvo uždraudęs savo nuosprendžiu. Pranešime numatyta, kad informacija apie tokius asmenis bus privaloma tvarka perduodama visoms ES valstybėms, kurios ją įtrauks į atitinkamą registrą. Todėl toks vaikų prievartautojas nebegalės dirbti vaikų auklėjimo įstaigose ir vėl žaloti vaikus. Kviesčiau kolegas pritarti pranešimui ir noriu tikėti, kad visos ES valstybės pasirūpins sparčiai įdiegti šią naujovę. Juk svarbiausia yra vaikų sveikata.

 
  
MPphoto
 
 

  Johannes Blokland, namens de IND/DEM-Fractie. – Voorzitter, goede morgen aan alle volhouders hier. Ik ben het natuurlijk volledig eens met alle voorgaande sprekers. Een beroepsverbod voor veroordeelden wegens zedenmisdrijven is helaas bittere noodzaak. Het is dan ook te prijzen dat België met dit voorstel voor een kaderbesluit is gekomen. De aanleiding is triest. De veroordeelde kon in België opnieuw aan de slag en maakte misbruik van de situatie. We moeten er daarom alles aan doen om herhaling te voorkomen.

Er zijn echter grote verschillen tussen de nationale wetgevingen op het terrein van ontzetting uit een beroep. Dit kan strafrechtelijk, civielrechtelijk of administratief worden vorm gegeven. Het voorstel voorziet niet in nieuwe middelen voor informatie-uitwisseling. Zijn de bestaande middelen om te komen tot uitwisseling van gegevens uit het strafregister toereikend om beroepsverboden die via een andere juridische vorm tot stand zijn gekomen uit te wisselen?

Uitwisseling van beroepsverboden betekent ook dat de lidstaten een beroepsverbod zullen handhaven wanneer dat is uitgevaardigd in een andere lidstaat. Is dit een eerste stap om te komen tot wederzijdse erkenning van beroepsverboden? Ik hoor graag of dit voorstel zonder extra middelen uitvoerbaar is.

 
  
MPphoto
 
 

  Andreas Mölzer (NI). – Herr Präsident, Herr Kommissar! Aufgrund der fortgeschrittenen Tageszeit nur noch einige kurze Anmerkungen zum Thema. Sexualstraftäter mit einschlägigen europaweiten Berufsverboten zu belegen, um sie präventiv zu hindern, etwa in der Kinder- und Jugendbetreuung erneut straffällig zu werden, ist zweifellos wichtig. Bis dato hat man aber vielleicht therapeutische Maßnahmen nahezu ausschließlich auf verurteilte Sexualstraftäter ausgerichtet und dabei vorbeugende Therapiemöglichkeiten vernachlässigt.

Verbesserungswürdig sind sicherlich auch polizeiliche Präventivmethoden gegenüber einschlägig bekannten Sexualstraftätern und eine restriktivere Handhabung vorzeitiger Haftentlassung. Die polizeiliche Zusammenarbeit und der Datenaustausch in diesem Bereich müssten meines Erachtens auch verbessert werden, und eventuell wäre sogar die allgemeine Abrufbarkeit der Daten über diese Straftäter nach amerikanischem Vorbild zu überlegen.

 
  
MPphoto
 
 

  Presidente. O debate está encerrado.

A votação terá lugar na quinta-feira, às 11 horas.

 
Právne upozornenie - Politika ochrany súkromia