Maciej Marian Giertych (NI). – (PL) Κύριε Πρόεδρε, το γεγονός ότι σήμερα, σε ολόκληρη την Κεντρική και Δυτική Ευρώπη, έχουμε δημοκρατία, πολιτικές ελευθερίες, ιδιοκτησιακά δικαιώματα και ανοχή οφείλεται στο γεγονός ότι ο κομμουνισμός δεν κατίσχυσε στην ευρωπαϊκή ήπειρο, μολονότι θα μπορούσε. Στην Ανατολική Ευρώπη, δημιουργήθηκε ένα φράγμα εναντίον του κομμουνισμού με τη νικηφόρα μάχη των Πολωνών εναντίον των Μπολσεβίκων το 1920 και με την αποφασιστική αντίσταση της Καθολικής Πολωνίας κατά της επιβαλλόμενης σοβιετικής κυριαρχίας.

Το γεγονός ότι ο κομμουνισμός δεν ρίζωσε στη Δύση οφείλεται σε πολύ μεγάλο βαθμό στον νικηφόρο εμφύλιο πόλεμο, που διεξήγαγε η παραδοσιακή Ισπανία κατά των κομμουνιστικών κυβερνήσεων. Μολονότι ανήλθε δημοκρατικά στην εξουσία, η Ισπανική Αριστερά συμπεριφέρθηκε κατά τρόπο παρόμοιο με την αριστερά στη μπολσεβίκικη Ρωσία, όπου ο κύριος στόχος των επιθέσεων ήταν η Εκκλησία. Δολοφονήθηκαν σχεδόν 7 000 ιερείς. Βεβηλώθηκαν εκκλησίες, πυροβολήθηκαν σταυροί ανηρτημένοι σε δρόμους και ιερά αγάλματα. Οι παραδοσιακές δυνάμεις απάντησαν αμέσως σε αυτή την επίθεση εναντίον της Καθολικής Ισπανίας.

Οι Διεθνείς Ταξιαρχίες, που οργανώθηκαν από τη μπολσεβίκικη Ρωσία, έσπευσαν σε βοήθεια της κομμουνιστικής Ισπανίας. Σύμφωνα με την κομμουνιστική πρακτική, αυτές οι ταξιαρχίες ελέγχονταν απόλυτα από πυρήνες του κομμουνιστικού κόμματος και τις μυστικές τους υπηρεσίες, όπως συνέβαινε και με ολόκληρο το δημοκρατικό καθεστώς. Χάρη στην ισπανική Δεξιά, στον ισπανικό στρατό, στους επικεφαλής του και ιδίως χάρη στον στρατηγό Φρανθίσκο Φράνκο, αποκρούστηκε η κομμουνιστική επίθεση κατά της καθολικής Ισπανίας. Με την ίδια λογική, εμποδίστηκαν επίσης και προσπάθειες για τη διάδοση της κομμουνιστικής μάστιγας σε άλλες χώρες.

Η παρουσία μορφών όπως ο Φράνκο, ο Σαλαζάρ ή ο ντε Βαλέρα στην ευρωπαϊκή πολιτική σκηνή εξασφάλισε ότι η Ευρώπη διαφύλαξε τις παραδοσιακές της αξίες. Σήμερα δεν υπάρχουν τέτοιοι πολιτικοί άνδρες. Παρατηρούμε σήμερα με κάποια θλίψη το φαινόμενο του ιστορικού αναθεωρητισμού, που περιγράφει με δυσμενείς όρους όλα όσα αντιπροσωπεύει η παραδοσιακή και καθολική Ισπανία και με θετικούς όρους όλα όσα αντιπροσωπεύει ο κοσμικός και σοσιαλιστικός χαρακτήρας. Ας θυμηθούμε επίσης ότι ο Ναζισμός στη Γερμανία και ο Φασισμός στην Ιταλία είχαν σοσιαλιστικές και αθεϊστικές ρίζες.

Η εξουσία που ασκείται από το σοσιαλιστικό και αντικαθολικό μέτωπο εδώ στο Σώμα προκαλεί μεγάλη ανησυχία. Είδαμε χαρακτηριστικά παραδείγματα αυτής της εξουσίας κατά την ψηφοφορία, τον περασμένο μήνα, επί των κειμένων για την ανοχή και το Έβδομο Πρόγραμμα Πλαίσιο. Η χριστιανική Ευρώπη χάνει τη μάχη κατά της σοσιαλιστικής και αθεϊστικής Ευρώπης. Αυτό πρέπει να αλλάξει!

(Διαμαρτυρίες)