Marie-Arlette Carlotti, namens de PSE-Fractie. – (FR) Mevrouw de Voorzitter, om te beginnen wil ik u zeggen dat het mij zeer verheugt u in de voorzittersstoel te zien zitten. Daar zien we zelden een vrouw.

De herziening van de Overeenkomst van Cotonou was geen sinecure. Wij wilden er een echte politieke inhoud aan geven door de millenniumdoelstellingen en de uitroeiing van de armoede tot speerpunten te maken. We moeten echter erkennen dat deze herziening die ambitieuze doelstellingen niet helemaal waarmaakt. Onze fractie heeft gelegenheid gehad herhaalde malen te laten weten dat zij een andere mening is toegedaan, met name ten aanzien van twee punten. Het eerste punt betreft de integratie van twee verplichtingen in de fundamentele waarden van de Overeenkomst: de ene ten aanzien van het terrorisme, de andere ten aanzien van de massavernietigingswapens. Op zich zijn wij hier niet tegen, maar in onze ogen dient het beginsel van democratie en van naleving van de mensenrechten het belangrijkste meetpunt te blijven van deze Overeenkomst. Het tweede punt heeft betrekking op de financiële component. Het tiende EOF, waarover wij stevig hebben onderhandeld, kon niet in de herziene Overeenkomst geïntegreerd worden.

Desondanks stellen wij nu niet voor onze instemming te onthouden. In de eerste plaats hebben we vooruitgang geboekt op verschillende gebieden, zoals de versterking van de politieke dialoog, de verwijzing naar de nationale parlementen als begunstigde van de hulp en de steun van de ondertekenaars van de Overeenkomst voor het Internationaal Strafhof. In de tweede plaats hebben onze ACS-partners zelf de herziene Overeenkomst geaccepteerd en staan zij te trappelen van ongeduld om het financiële deel ervan ten uitvoer te leggen, waarvoor wij naar mijn mening een min of meer acceptabel bedrag hebben weten te bedingen.

Het heeft derhalve geen nut achterom te kijken. We moeten nu een nieuwe strijd aangaan. Wij moeten er zeker van zijn dat elke euro werkelijk ten goede komt aan de verwezenlijking van de ontwikkelingsdoelstellingen en derhalve zorgen voor een betere programmering van het tiende EOF. Wij moeten bijvoorbeeld politieke doelstellingen vaststellen om 20 procent van de middelen uit te trekken voor het basisonderwijs of de gezondheidszorg in de ACS-landen, of wij moeten in ons ontwikkelingsbeleid meer aandacht besteden aan gendervraagstukken dan nu het geval is. Dit werk, dames en heren, staat ons de komende weken te wachten.