Presidente. L'ordine del giorno reca la relazione presentata dall'on. Katerina Batzeli, a nome della commissione per l'agricoltura e lo sviluppo rurale, sulla riforma dell'organizzazione comune del mercato del settore vitivinicolo (2006/2109(INI)) (A6-0016/2007)

  Κατερίνα Μπατζελή (PSE), Εισηγήτρια. – Κυρία Πρόεδρε, όπως είπατε, η συζήτηση σήμερα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο για την αναθεώρηση της ΚΟΑ αμπελοοινικών προϊόντων ανοίγει έναν κύκλο προβληματισμού για το μέλλον ενός από τους πιο σημαντικούς παραγωγικούς, οικονομικούς και εμπορικούς τομείς στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Εκείνο το οποίο πρέπει σήμερα να μας ενδιαφέρει στη μεταρρύθμιση είναι: η στόχευση ο ευρωπαϊκός τομέας να παραμείνει πρώτος σε παγκόσμιο επίπεδο, η απλοποίηση της κοινοτικής νομοθεσίας, η συμβατότητα με άλλες αναπτυξιακές ευρωπαϊκές πολιτικές, η αναγνωρισιμότητα του προϊόντος, η αναλογικότητα πολιτικών και η συνοχή όλων των αμπελουργικών περιοχών.

Αυτό ήταν άλλωστε και το μήνυμα των συζητήσεων στην Επιτροπή Γεωργίας, των γνωμοδοτήσεων των Επιτροπών Εξωτερικού Εμπορίου και Περιφερειακής Ανάπτυξης, αυτό απορρέει και από τις διαβουλεύσεις μας με τους φορείς του κλάδου σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο.

Η αναθεώρηση του τομέα οφείλει να λάβει υπόψη του τις ιδιαιτερότητες της παραγωγής του προϊόντος σε περιφερειακό και εθνικό επίπεδο, της δομής και οργάνωσης του κλάδου, της εξαγωγικής του δυναμικής αλλά και το γεγονός ότι είναι πιθανώς το μοναδικό προϊόν όπου η κοινοτική νομοθεσία εφαρμόζεται σε μεγάλο βαθμό επικουρικότητας.

Η διάταξη των σημερινών πολιτικών και χρηματοδοτήσεων της ισχύουσας ΚΟΑ, που πολλές φορές στρέβλωσε την αγορά και την ανταγωνιστικότητα του προϊόντος, θα πρέπει να μετατραπεί έτσι ώστε ο κοινοτικός προϋπολογισμός των 1,3 δισ. ευρώ από τον πυλώνα 1 να διατεθεί σε πολιτικές που θα στοχεύουν μακροπρόθεσμα:

- στη διατήρηση και ενίσχυση του ευρωπαϊκού αμπελώνα,

- στην εμπορική ενίσχυση και ανταγωνιστικότητα του κλάδου σε ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο,

- στην εδαφική προσέγγιση όπου θα συνυπολογίζεται πλέον η προστασία του περιβάλλοντος και των φυσικών πόρων με χρηματοδοτούμενες γεωργικές καλλιεργητικές πρακτικές,

- στην εξισορρόπηση της προσφοράς και της ζήτησης με τον έλεγχο της παραγωγής με το μηχανισμό αποστάξεων υποπροϊόντων και πόσιμης αλκοόλης και τον εκσυγχρονισμό του αμπελουργικού μητρώου,

- στη συμβατότητα ή προσαρμογή των πολιτικών της ΚΟΑ με εκείνες της ΚΑΠ,

- στη διασφάλιση σε διεθνές και διαπεριφερειακό επίπεδο της αναγνωρισιμότητας των ποιοτικών ευρωπαϊκών οίνων, των οίνων γεωγραφικών ενδείξεων και ονομασίας προέλευσης η ταξινόμηση των οποίων θα πρέπει να αποφασίζεται κατ' αρχήν από το Συμβούλιο, με επιστημονικές γνωμοδοτήσεις από τον Διεθνή Οργανισμό Αμπέλου και Οίνου,

- στην ενίσχυση της συνεργασίας όλων των αμπελουργικών φορέων από το επίπεδο της παραγωγής μέχρι εκείνο της διακίνησης, διαμέσου επιχειρησιακών προγραμμάτων,

- στην ενίσχυση της αμπελουργίας στην ύπαιθρο και στην περιφέρεια με συμπληρωματικές διαρθρωτικές παρεμβάσεις.

Η Επιτροπή Γεωργίας, για την επίτευξη των στρατηγικών αυτών στόχων, προτείνει ορισμένα μέτρα μεταξύ των οποίων είναι:

- Πρώτον, η μεταβατικότητα της μεταρρύθμισης ώστε να υπάρξει δυνατότητα προσαρμογής των παραγωγών, να εγκαταλείψουν τα μέτρα στήριξης της αγοράς και να περάσουν σε διαρθρωτικά μέτρα, σε καλλιεργητικές πρακτικές και σε εμπορικές δράσεις.

- Δεύτερον, οι ενιαίες κοινοτικές πολιτικές να ενταχθούν στα εθνικά προγράμματα ανάπτυξης και στήριξης του τομέα, ανάλογα με τις προτεραιότητες και τους προσανατολισμούς που θα τεθούν από το κάθε κράτος μέλος κατόπιν διαβουλεύσεων με τους φορείς σε εθνικό και περιφερειακό επίπεδο.

Η χρηματοδότηση των προγραμμάτων αυτών, δηλαδή των εθνικών φακέλων, θα πρέπει να αποφασισθεί σε κοινοτικό επίπεδο με ενιαία αντικειμενικά κριτήρια ώστε να μην υπάρχουν στρεβλώσεις και ανισότητες μεταξύ των κρατών μελών και των περιφερειών.

Κυρία Επίτροπε, η αγορά οίνου βρίσκεται στην πιο ευάλωτη και ευαίσθητη φάση. Βρίσκεται σε επικίνδυνη στροφή. Με τις προτάσεις σας όμως 'σπινάρατε' και βγάλατε το αυτοκίνητο εκτός δρόμου. Βγάζετε το ευρωπαϊκό κρασί και τους αμπελουργούς εκτός αγοράς.

Το Wine Spectator δημοσίευσε μελέτη που δείχνει ότι το 2010 οι ΗΠΑ θα είναι ο μεγαλύτερος καταναλωτής ποιοτικών και ακριβών οίνων. Εσείς όμως, με τις επιθετικές σας λογιστικές παρεμβάσεις στις εκριζώσεις, στις αποστάξεις, στον εμπλουτισμό, όλα αυτά μέτρα βάσει των οποίων εξοικονομείτε 760 εκατ. ευρώ, ναι μεν θα μετρούσατε λογιστικά πολύ λιγότερες ποσότητες οίνου αλλά θα οδηγούσαμε τον ευρωπαϊκό οίνο εκτός αγοράς χωρίς αυτό να δικαιολογείται από την εξέλιξή της. Θα γινόταν στην ουσία μια ριζική αναδιανομή των κοινοτικών πόρων υπέρ των πλούσιων και αποδοτικών αμπελουργικών περιοχών εις βάρος των περιφερειακών και ορεινών αντίστοιχων περιοχών, εις βάρος της ποικιλομορφίας των ευρωπαϊκών οίνων, και μία αναδιανομή της αγοράς υπέρ των εισαγόμενων οίνων.

Θα ήθελα όμως, κυρία Πρόεδρε, να αναφέρω τις θέσεις μου για τις τροπολογίες που κατατέθηκαν στην ολομέλεια. Οι απόψεις των συναδέλφων είναι κατανοητές, και είμαι σίγουρη ότι επιθυμούν να εκφράσουν τοπικά και εθνικά συμφέροντα και αιτήματα.

Η έκθεση αυτή, όπως ψηφίστηκε από την Επιτροπή Γεωργίας, είναι ισορροπημένη και ολοκληρωμένη, ενώ μπορεί να σταθεί στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων για την προετοιμασία του νομοθετικού κειμένου. Η αποδυνάμωση των θέσεων που εκφράζονται στην έκθεση αυτή θα σημάνει αποδυνάμωση της θέσης και της αξιοπιστίας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Δεν μπορεί να ζητάμε με τρανταχτή φωνή μία ριζική μεταρρύθμιση και, στην ουσία, να προτείνουμε ένα ριζικό status quo. Δεν μπορεί να κατακρίνουμε την επιτροπή για φιλελευθεροποίηση απόψεων και εμείς να απαντάμε με εθνικοποίηση.

Τέλος, κυρία Επίτροπε και αγαπητοί συνάδελφοι, οι προτάσεις μας θα πρέπει να στοχεύουν στην οργάνωση του μέλλοντος και όχι στην αποδιοργάνωση όλων όσων έχουν κατακτηθεί στο παρελθόν.

(Χειροκροτήματα)

  Mariann Fischer Boel, Member of the Commission. Madam President, I am very grateful to the European Parliament and in particular to the rapporteur, Mrs Batzeli, and the Committee on Agriculture and Rural Development, the Committee on International Trade and the Committee on Regional Development for their work in preparing an own-initiative report on the Commission’s communication ‘Towards a sustainable European wine sector’.

I knew before I started the reform process that it would be difficult and complex. These last few months have certainly confirmed this impression. My debates in the Committee on Agriculture and with a number of Members in the Intergroup on Wine here and in their constituencies have shown me that we are dealing with difficult and sensitive issues.

I therefore welcome the report. It is an ambitious report that covers the whole range of aspects addressed in the communication. I believe that I am not saying too much by noting that Mrs Batzeli has grasped the many conflicting concerns that we need to reconcile in the course of the reform. It has been a valiant effort and we will now study the report carefully.

I shall make a few initial observations tonight based on our first reading of the report. Firstly, I should like to express a little regret. The report initially states that the Commission, by advocating the need for the reform within the European Union, is not paying sufficient homage to the image of European wines. Let me, therefore, be completely clear. The European Union’s wine sector is second to none: it delivers the best quality wine in the world, it is extremely diverse and it is an important part of our cultural heritage.

However, some parts of the sector are struggling. Millions of hectolitres go into crisis distillation every year. That is hardly a sign of a sector that is in good shape, which is what I want it to be. I want the sector to be able to compete so that Europe will continue to be the world’s leading producer of wine. That is why the current regime simply has to be changed. It is no longer sustainable.

I think we can agree that it has resulted in a structural imbalance. Stocks are high and, as a result, prices for many wines are low and income for wine-growers has been reduced. These developments, combined with falling consumption, changing lifestyles and increasing imports from third countries, have forced changes upon us. I think this is widely accepted.

The direction we all want to take is described in recital K of your report. It suggests that the principal aims of the reform should be to strengthen the dynamism and competitiveness of the sector without losing its market share in international markets, but, equally, to take account of the interests of producers and consumers, while respecting the objectives of maintaining tradition, quality and authenticity.

It goes without saying that you are critical of certain elements of the communication, including matters such as the consumption forecast and the alerts, and the contradiction between the policies of grubbing-up and competitiveness.

The Commission agrees that one of the main challenges is to revive demand, but profitability is even more vital and the pattern of structural surplus leading to lower prices and negative incomes needs to be stopped first. Profitability is not a question of concentrating production in a few hands and then standardising the wine. There are small producers who make wine of a wonderful quality and who are also very profitable and I see no reason why this should not still be the case in future. However, grubbing-up allows those wine producers who are never going to be able to be competitive and who are not able to respond to consumer demand to leave with dignity and compensation. Surely no one here wants to force those producers who have no profitable, predictable future in the sector just to remain because they cannot afford to leave. I fully understand that grubbing-up is a sensitive question. I therefore particularly appreciate the constructiveness that the European Parliament has already shown on this issue. I welcome your recognition that the decision to grub up must lie with the grower and, having said this, I have also studied your different suggestions very attentively.

You also state very clearly that the decision to grub up cannot, and should not, be taken in a vacuum. I completely agree. You have put forward suggestions on how to ensure that grubbing-up complies with a certain number of social and environmental aspects and I can assure you that these will serve as a useful inspiration when we consider how better to frame grubbing-up within our legislative proposal.

I have also noted that you propose to operate a reform in two stages. We will have plenty of time to discuss the timing and how to calibrate the various instruments at the different stages, but I agree on the concept that we need initially to address the structural imbalances that weigh heavily on our sector today.

One issue that you come back to in the report, and which was also a key factor in our earlier debates, is your strong preference for maintaining the wine budget within the first pillar. First of all, I believe that this is at odds with the Community position that rural development measures can make a substantial contribution to the required improvements in the wine-growing regions. Let us not forget that we can ring-fence funds for wine regions in the rural development budget. But I also believe that your position on this issue rests on a false perception that I want to shift considerable funds away from the first pillar, and this is not the case. I have said on several occasions, and will repeat tonight that in the future the majority of funding to the sector will continue to come through the first pillar, but this should not prevent us from drawing on the obvious benefits of also having recourse to the second pillar.

I know that in this Parliament there is a strong push for more Community efforts on promotion. It is indeed important that we improve information about the advantages of moderate and responsible wine consumption and that we promote opportunities in third countries more aggressively. I think that you will agree with me that we need a more progressive and a more modern approach. This is something to which I will certainly give due attention in the legal proposal.

Finally, I would like to say that I have worked with this Parliament for two and a half years. You have clearly demonstrated your ability to be progressive and creative, even on sensitive matters such as the sugar reform, in the pursuit of balanced reform solutions that properly prepare the European Union’s agriculture to face up to its present and future challenges. But when I look at many of your positions, notably on enrichment, distillation, and private storage, I must admit that I find you to be a little more timid than usual in your zeal for reform. I do not expect us to agree on these issues now, but these are areas where I believe we will need to be innovative and creative.

Much difficult work therefore lies ahead of us, but I look forward to your continued and very valuable input. I welcome this opportunity for a debate here tonight. My apologies to the Chair for being more lengthy than usual, but this is a very important issue which is the focus of huge attention in all the regions of Europe and that is why I took the liberty of speaking for a little longer than usual.

  Béla Glattfelder (PPE-DE), A Nemzetközi Kereskedelmi Bizottság véleményének előadója. – A Nemzetközi Kereskedelmi Bizottság az állásfoglalásában azt emelte ki, hogy a borreform során a legfontosabb az, hogy az európai bor versenyképességét a nemzetközi piacokon és a belső piacainkon is növeljük. Ez egyáltalán nem könnyű feladat, hiszen a borpiac szabályozása rendkívüli módon összetett, és az európai borászat számos nehézséggel küzd.

A Nemzetközi Kereskedelmi Bizottság ajánlásának egyik nagyon fontos megállapítása az, hogy a reform központi eleme nem lehet a kivágás támogatása. Ennél sokkal összetettebb szabályozásra van szükség. Megítélésem szerint, amennyiben a kivágás támogatására sor kerül, akkor ennek azokra a régiókra kell koncentrálnia, ahol jelenleg is a felesleget termelik.

Ugyanis megfigyelhető, hogy azokban a régiókban, ahol deficites a termelés – tehát többet fogyasztanak, mint amennyit termelnek –, vagy ahol ez egyensúlyban van, ott az import növekedése elsősorban nem az Európai Unió más tagállamaiból származó borokból származik, hanem a harmadik országok boraiból. Tehát, ha olyan területeken kerül sor a kivágásra, ahol egyébként eddig képesek voltak a saját fogyasztásukat megtermelni, de ezután már nem lesznek erre képesek, akkor egyáltalán nem biztos, hogy ez az európai uniós feleslegek csökkenéséhez fog vezetni. Sokkal valószínűbb, hogy a harmadik országokból származó importot fogják növelni.

Mindezek mellett a Kereskedelmi Bizottságnak az a véleménye, hogy erőteljesen fel kell lépnünk a nemzetközi fórumokon, a WTO keretén belül, illetve a kétoldalú kereskedelmi egyezményekben az eredetvédelem biztosítása érdekében.

  Iratxe García Pérez (PSE), Ponente de opinión de la Comisión de Desarrollo Regional. – Desde la Comisión de Desarrollo Regional hemos querido subrayar en nuestra opinión algunas cuestiones que consideramos importantes desde el punto de vista de la cohesión territorial, a la hora de poner en práctica una reforma que tendrá consecuencias importantes para determinadas regiones europeas.

Los viñedos y la producción de vino desempeñan un papel vertebrador en determinadas zonas como motor de desarrollo rural, por lo que, a la hora de adaptar la reglamentación que regula el sector vitivinícola, han de tenerse en cuenta aspectos como la despoblación creciente que supone una amenaza en numerosas regiones europeas.

Por ello, queremos llamar la atención con respecto al régimen de arranque planteado por la Comisión, que dañaría gravemente la situación económica y social de determinadas regiones en las que el sector vitivinícola es la principal fuente de empleo y prosperidad. Consideramos necesario que la Comisión proponga medidas para modernizar las técnicas de producción de vino y los métodos de comercialización.

Por último, debe de ser una reforma que se aplique de forma progresiva e incluya períodos de transición y una evaluación permanente de los efectos de la reforma en la situación económica y social de las regiones de la Unión Europea.

  Elisabeth Jeggle, im Namen der PPE-DE-Fraktion. – Frau Präsidentin, Frau Kommissarin, sehr geehrte Kolleginnen und Kollegen! Zunächst möchte ich noch einmal betonen, dass wir hier über einen Initiativbericht als Reaktion des Europäischen Parlaments auf die Mitteilung der Kommission über die Reform der Gemeinsamen Marktorganisation für Wein reden. Als Berichterstatterin für die EVP-ED kann ich sagen, dass die Kommission richtig liegt, wenn sie die Stärkung von Innovation und Wettbewerbsfähigkeit des Weinsektors in Europa und in der Welt als oberstes Ziel dieser Reform ansieht. Absatzförderungs- und Informationskampagnen für einen verantwortungsbewussten Konsum von Wein gehören dazu.

Um diese Ziele konzentriert verfolgen zu können, erscheint es uns unabdingbar, dass die gesamte Finanzierung des Weinsektors in der ersten Säule bleibt. In diesem Zusammenhang begrüßen wir ausdrücklich die Anwendung der neuen Regelungen nach dem Subsidiaritätsprinzip durch Umsetzung in nationale, bei der Kommission ratifizierte Programme. Rodung und endgültige Aufgabe von Rebflächen kann Teil, darf aber nicht Kernstück dieser Reform sein. Ebenso soll vor Erteilung von Neuanpflanzungsrechten in den einzelnen Weinbauregionen die Situation hinsichtlich illegaler Anpflanzungen überprüft werden.

Um zu einer ehrgeizigen und zukunftsorientierten Weinmarktpolitik zu kommen, müssen wir differenziert über die heutige Finanzierung nachdenken. Die aktuelle Destillation mit einem Anteil von 600 Millionen Euro von insgesamt 1,4 Milliarden Euro ist sicherlich keine Zukunftsoption. Wir sind jedoch der Meinung, dass die Unterstützung der Destillation von Nebenprodukten der Weinbereitung sowie der Destillation von Trinkalkohol noch beibehalten werden soll.

Hinsichtlich Weinbautradition in den einzelnen Mitgliedstaaten besteht der Kompromiss darin, die unterschiedlichen Traditionen – und zu traditionellen Weinbereitungsverfahren gehört auch die Anreicherung mit Saccharose – zu respektieren. Weinbau gehört über den wirtschaftlichen Wert hinaus zum Kulturerbe der verschiedenen Regionen der EU. Die neuen Herausforderungen machen Regeln erforderlich, die die Nachhaltigkeit und eine in die Zukunft reichende Wettbewerbsfähigkeit ermöglichen. Dies zu erreichen, muss unser Ziel sein.

  Rosa Miguélez Ramos, en nombre del Grupo PSE. – Señora Presidenta, en primer lugar quisiera felicitar a la ponente, señora Batzeli, por el ingente trabajo realizado.

En segundo lugar, quisiera dirigirme a la Comisaria para decirle que, según su propio diagnóstico, el consumo de vino desciende en la Unión Europea, nuestro balance comercial con terceros países se deteriora y tenemos un exceso de producción que la Comisión cifra en un 15 % del total para el año 2011.

Pero, aunque coincido con la Comisaria en que esta reforma es necesaria, espero que haya entendido el mensaje de este Parlamento, en el sentido de que el arranque no puede ser el eje central sobre el que pivote la reforma, sino un instrumento más de ajuste estructural, sometido al control de los Estados miembros.

Necesitamos una reforma que conserve lo mejor de nosotros mismos. No se trata de producir menos para dejar sitio a terceros, sino de abordar los cambios necesarios para mejorar nuestras propias estructuras de producción, de transformación y, sobre todo, tal y como reclama el sector, de comercialización.

En cuanto a la ficha financiera, es inequívoco el apoyo que este Parlamento ha prestado al mantenimiento del actual presupuesto, dentro del primer pilar de la PAC. Su reparto a priori entre Estados productores, en función de los datos históricos, a través de los llamados «paquetes nacionales», va a favorecer una aplicación más adaptada de la reforma.

Por lo que se refiere a la liberalización de los derechos de plantación, yo entiendo, señora Comisaria, que debe realizarse de forma prudente y siempre bajo la supervisión y el control de los Estados miembros.

Quiero también manifestar abiertamente mi apoyo a la enmienda de la señora Fraga, que recomienda que, para el enriquecimiento, se utilicen los mostos producidos en la propia Unión Europea.

  Anne Laperrouze, au nom du groupe ALDE. – Madame la Commissaire, chère Madame Batzeli, chers collègues, le secteur vitivinicole représente dans l'Union européenne une activité économique de première importance, notamment en termes d'exportation. L'Union européenne constitue le premier vignoble du monde. La consommation mondiale augmente et pourtant, le secteur européen est en crise: cette réalité est paradoxale.

C'est avec passion que nous avons travaillé au sein de ce Parlement sur les lignes d'une réforme de l'OCM "Vin". Les vignerons, grâce à leur savoir-faire, perpétuent la tradition dans une viticulture moderne. Ces femmes et ces hommes sont des passionnés de leur métier. Les défendre avec passion, les aider à faire face aux réalités économiques, leur montrer notre soutien, tout cela relève de notre responsabilité. Mais à la passion, la Commission répond froidement par "arrachage massif, libéralisation des droits de plantation et suppression des mécanismes de distillation".

Il ressort, selon moi, de ce rapport qui sera mis au vote jeudi que le Parlement répond par une proposition de réforme, certes, mais une réforme progressive. J'estime qu'il faut laisser des marges de manœuvre significatives aux États membres et surtout aux régions. Personne ne peut non plus nier que, dans certaines régions, rien d'autre ne pousse que la vigne. Personne ne peut non plus contester la contribution des vignerons à la structure du paysage.

À travers leurs compétences dans le domaine de l'aménagement du territoire, les États et les régions ont donc les capacités voulues pour évaluer des politiques de plantation ou d'arrachage, en travaillant étroitement avec les producteurs et les représentants de la filière.

Il est vrai que certains des outils de l'actuelle OCM sont désormais inadaptés ou mal utilisés, néanmoins, j'attends de la Commission qu'elle prenne le temps d'analyser avec les États membres les conséquences de la disparition ou du remplacement des outils de l'actuelle OCM, notamment des mécanismes de distillation. J'attends de la Commission qu'elle propose des outils de régulation du marché et de gestion des crises potentielles.

La recette est simple: vin de qualité et promotion. La consommation mondiale augmente, l'essor économique et culturel de certains pays s'accompagne d'une volonté de consommation. Il importe que la compétitivité de la filière communautaire soit accrue par des actions menées à tous les stades de la production et de la commercialisation. En matière de pratiques œnologiques, les pays nouveaux producteurs disposent d'une réglementation plus souple. Je souhaite la prudence, pour éviter que nos vins de caractère deviennent des vins globalisés. On doit certes alléger les contraintes imposées aux producteurs européens et permettre une adaptation à la demande et une meilleure compétitivité. Je suis en faveur d'une interdiction de la vinification de moûts importés ainsi que de leur mélange avec des moûts communautaires.

En guise de conclusion, je voudrais vous rappeler, Madame la Commissaire, que les vins ont l'accent du terroir, le goût de leur terre, la couleur des saisons, l'esprit des vignerons. Ils ont la saveur des pays, ceux de l'Union européenne. Cela me rappelle une citation anonyme: "Pour faire un grand vin, il faut un fou passionné pour cultiver la vigne, un sage pour la réglementer, un artiste lucide pour faire le vin, un amoureux pour le boire et un poète pour en chanter la gloire".

  Sergio Berlato, a nome del gruppo UEN. – Signora Presidente, onorevoli colleghi, signora Commissario, il vino, oltre che produzione agricola ed economica, rappresenta per noi storia, cultura e tradizione. Non possiamo quindi accettare una riforma essenzialmente volta a ridimensionare un settore che oggi utilizza soltanto il 3% dei fondi di bilancio, a fronte di una produzione di valore aggiunto del 7%.

La Commissione propone di ridurre le produzioni e di estirpare circa 400.000 ettari di vigneti in cinque anni, adducendo la motivazione della necessità di ridurre i costi di gestione delle eccedenze di produzione e di migliorare la competitività europea attraverso il principio del "solo i più forti resteranno sul mercato". È curioso constatare che, mentre in Europa si favorisce l'estirpazione dei vigneti, in altri paesi come in Sudamerica e il Sudafrica, si favorisce la loro piantumazione.

Considerando che la domanda globale non è in ribasso ma in aumento, sembra che la Commissione intenda ristabilire un equilibrio nel mercato interno dell'Unione europea senza prendere in considerazione la domanda globale e l'equilibrio del mercato mondiale e senza considerare che nella frettolosa opera di riduzione della produzione vinicola europea vi è il rischio di eliminare alcuni vigneti che, pur non producendo prodotti estremamente forti sul mercato, costituiscono produzioni regionali di qualità, con tradizioni storiche fortemente radicate che costituiscono a tutt'oggi il tessuto sociale di intere aree regionali.

La verità è che i vini del nuovo mondo stanno guadagnando mercato grazie ad un crescente miglioramento della qualità delle produzioni, unita alla competitività dei loro prezzi. Le nuove modalità di intervento dovrebbero consentire a tutta la filiera di fare fronte alle nuove sfide imposte da un mercato sempre più globalizzato. La ricetta vincente rimane quella di chi investe sulla qualità e sulla caratterizzazione dei vini europei, sulle riduzioni dei costi, sulla promozione del vino per allargarne il mercato e temiamo pure che la liberalizzazione di nuove pratiche enologiche possa produrre il deterioramento dell'immagine del vino e quindi compromettere il rapporto di fiducia tra consumatore e prodotto, con conseguenza gravissime sul consumo.

Signora Commissario, al settore vinicolo serve una riforma che favorisca condizioni di maggiore competitività sul vino europeo, proseguendo con la ristrutturazione dei vigneti per renderli più competitivi e favorendo la permanenza della viticoltura a presidio del territorio e dell'ambiente. Le indicazioni geografiche e le denominazioni d'origine devono essere intese come strumenti indispensabili per meglio garantire e proteggere i produttori europei.

In definitiva, Signora Commissario, rilancio e sviluppo del settore sul mercato mondiale è quello che chiediamo per una nuova politica vitivinicola dell'Unione.

  Friedrich-Wilhelm Graefe zu Baringdorf, im Namen der Verts/ALE-Fraktion. – Frau Präsidentin, Frau Kommissarin! Wir haben in der Berichterstatterin eine wirklich entschiedene Kämpferin für den europäischen Wein. Ich stimme in vielen Dingen nicht mit ihr überein, aber dass sie sich einsetzt, das muss man ihr wirklich zugute halten. Auch wenn ich den Vorschlägen der Kommission eher zuneige, muss ich zu bedenken geben, dass die Liberalisierung, die dort vorsichtig vorgenommen wird, in vielen Regionen als eine etwas kaltschnäuzige Politik aus Brüssel wahrgenommen wird. Das sollten Sie ernst nehmen, darauf weist die Berichterstatterin auch hin. Als sie uns heute Abend zu griechischem Wein eingeladen hat, war ich vollständig mit ihr einverstanden – ich hoffe Sie auch –, dass niemand auf die Idee käme, aus dem Wein, der uns dort kredenzt wurde, Sprit zu machen. Und das ist genau das Problem. Wir müssen den Wein als ein Qualitätsprodukt auf den Markt bringen, und wir müssen den Winzerinnen und Winzern auch die Möglichkeit geben, dies zu tun.

Bei der Frage der Rodung – die ja keine Zwangsrodung sein soll, das müssen Sie auch immer wieder deutlich machen, sondern ein Angebot an die Winzer aufzuhören, wenn sie keine Zukunft auf dem Weinmarkt sehen – sollten von der Kommission Maßnahmen ergriffen werden, um die Zukunft des Marktes besser zu gestalten. Also vorher Angebote machen und dann sagen, wenn alles nichts nützt, könnt ihr mit Hilfe öffentlicher Gelder aus dem Weinanbau ausscheiden.

Dann stellt sich auch die Frage im Zusammenhang mit den Regionen. Es geht ums Geld, Frau Kommissarin! Die Regionen haben Geld bezogen, und wenn man nun eine bestimmte Maßnahme einstellt, wird den Regionen das Geld entzogen. Es wird also um rein materielle Dinge gekämpft. Auch hier sollte den Regionen versichert werden, dass ihnen diese Mittel weiterhin zur Verfügung gestellt werden – nach bestimmten Kriterien im sozial-ökologischen Angebot und in Hinwendung zum Markt –, um diese Regionen weiterhin als Weinregionen zu gestalten. Wenn das so läuft, ist viel an Spannung herausgenommen, und dann kann man sich auch mit der Berichterstatterin einigen.

  Διαμάντω Μανωλάκου, εξ ονόματος της ομάδας GUE/NGL. – Κυρία Πρόεδρε, η τελευταία αναθεώρηση της ΚΑΠ έχει βάλει σαν στόχο τη γρηγορότερη μείωση του γεωργικού τομέα και της στήριξής του προκειμένου να εξοικονομηθούν πόροι για άλλες αντιλαϊκές πολιτικές.

Ταυτόχρονα, προωθείται το ξεκλήρισμα της μικρομεσαίας αγροτιάς ώστε να συγκεντρωθεί γη, παραγωγή και εμπορία σε λίγα χέρια. Απ' αυτόν το στόχο δεν εξαιρείται ούτε το κρασί.

Τι κι' αν η Ευρώπη είναι πρώτη σε παραγωγή, κατανάλωση και εξαγωγές στον κόσμο χάρη στα καλά ποιοτικά κρασιά που παράγει; Για την Επιτροπή, το κύριο είναι ο ανταγωνισμός και η απελευθέρωση των εισαγωγών κρασιού και μούστου σε βάρος της ευρωπαϊκής παραγωγής, υποβαθμίζοντας μάλιστα και την ποιότητα.

Γι' αυτό επιβάλλονται μαζικές εκριζώσεις με ισχυρά κίνητρα και πώληση των δικαιωμάτων των μικρομεσαίων αμπελουργών στους επιχειρηματίες του κλάδου, ευνοώντας έτσι τη δημιουργία καρτέλ. Ως άλλοθι, χρησιμοποιούνται τα διαρθρωτικά πλεονάσματα και η ανάγκη εξισορρόπησης της προσφοράς με τη ζήτηση στην κοινοτική αγορά που θα εξασφαλίζουν και καλύτερες τιμές.

Είναι κοροϊδία το άλλοθι αυτό. Γιατί η απελευθέρωση των εισαγωγών από τρίτες χώρες μούστου και κρασιού και η νομιμοποίηση της ανάμειξής τους με κοινοτικά, μαζί με την αναγνώριση οινολογικών πρακτικών που χρησιμοποιούν ξένες ύλες στην οινοποίηση μετατρέποντας με τον τρόπο αυτόν το κρασί από γεωργικό σε βιομηχανικό προϊόν, σημαίνει διευκόλυνση στις εισαγωγές φθηνών κρασιών και υποβάθμιση της ποιότητας.

Το σίγουρο είναι ότι ο ευρωπαϊκός αμπελώνας θα συρρικνωθεί, οι μικρομεσαίοι αμπελουργοί θα ξεκληριστούν και οι εισαγωγές θα θριαμβεύσουν. Εξάλλου, το μέτρο εκρίζωσης είχε εφαρμοστεί και στο παρελθόν, πριν από μια δεκαετία.

Στην Ελλάδα ξεριζώθηκαν πάνω από 200.000 στρέμματα. Προσωρινά μειώθηκαν τα πλεονάσματα, με τις αθρόες όμως εισαγωγές επανεμφανίστηκε το πρόβλημα και, μάλιστα, οδηγήθηκαν στην απόσταξη και κρασιά ανώτερης ποιότητας.

Όμως, ξεκληρίστηκαν χιλιάδες μικρομεσαίοι αμπελουργοί. Γι' αυτό η πρόταση της Επιτροπής δεν μπορεί να αποτελέσει βάση για συζήτηση, γιατί δεν αντιμετωπίζει το πρόβλημα της αμπελουργίας.

όπως επίσης, δεν θα συμφωνήσω και με τη σημερινή έκθεση, γιατί ουσιαστικά προτείνει μεγαλύτερη μεταβατική περίοδο εφαρμογής του νέου κανονισμού με ορισμένες τροποποιήσεις στα προτεινόμενα μέτρα για να αμβλυνθούν κάπως οι συνέπειες.

  Hélène Goudin, för IND/DEM-gruppen. – Fru talman! Producenter i andra delar av världen har lyckats producera viner som faller europeiska konsumenter i smaken, samtidigt som de är billigare än europeiskt vin. Detta måste, enligt föredraganden, motverkas genom att mer pengar pumpas in i jordbrukspolitiken, samtidigt som olika typer av kampanjer skall genomföras.

Det råder inga tvivel om att förträffliga viner produceras i Europa. Den principiellt intressanta frågan är om man skall tillåta att fattigare länder trängs ut för att gynna europeisk vinproduktion.

Nya världen utgörs förvisso av ekonomiska jättar som USA och Australien, men även av nyligen industrialiserade länder som Sydafrika, Chile och Argentina. I dessa länder produceras vinerna ofta i fattiga, eftersätta områden. De sociala skyddsnät som finns i EU-staterna existerar inte på samma sätt i ovan nämnda länder. Om vinproduktion i dessa områden hämmas, får det stora efterverkningar för befolkningen.

Det är viktigt att ha ett helhetsperspektiv, och då också ett folkhälsoperspektiv, när denna fråga diskuteras. De protektionistiska drag som detta betänkande har är ogynnsamma i längden, för såväl EU:s som den nya världens vinproducenter. Vin är trots allt en alkoholhaltig dryck. EU skall därför inte sponsra kampanjer som uppmanar till ett ökat vindrickande.

  Jean-Claude Martinez, au nom du groupe ITS. – Madame le Président, Madame le Commissaire, depuis le 22 juillet 1993, date du premier projet de réforme du secteur viticole, on nous explique qu'il faut arracher nos vignes, chiffres à l'appui.

Par exemple, en 1993, on nous a dit: la consommation de l'an 2000 chutera à 115 millions d'hectolitres; elle a été de 127 millions, la Commission s'est trompée de 12 millions. On nous a dit aussi qu'il y avait surproduction, mais où? Sur le marché planétaire avec les alcools de bouche. Il en a manqué neuf millions d'hectolitres en 2002, et onze millions en 2003. Et nous savons que le matin des vignerons arrive en Chine, notamment, où le président Mao disait: "Il faut laisser le peuple boire du vin".

Alors que se cache-t-il derrière cette réforme sur les plantations libres, la chaptalisation, la distillation, les infusions de copeaux, les importations de moût et, bien sûr, l'arrachage? En réalité, avec cet arrachage de 400 000 hectares, le plus violent de toute l'histoire viticole du monde, puisqu'il faut remonter à l'empereur Domitien en 92 pour trouver la même chose, la Commission poursuit deux objectifs. D'abord abandonner, vers 2015, notre viticulture exportatrice à l'hémisphère sud en échange de son marché des services. Ensuite, que les retraités de l'Europe du Nord s'installent peu à peu dans l'Europe du Sud. L'Europe a donc besoin d'une réserve foncière, et cette réserve se trouve dans les 400 000 hectares à arracher pour planter des maisons, 4 millions de maisons, sur 4 milliards de mètres carrés, avec mille milliards d'euros de chiffre d'affaires.

C'est là, dans ce hold-up foncier, qu'est la tragédie. Parce que le vin n'est pas qu'une OCM. Le vin, c'est plus que de l'agriculture et même plus que de la culture, en dépit des peintres, des 275 poètes du vin, des urbanismes des cinq mille villages viticoles de l'Europe: le vin c'est l'interface avec le divin. D'ailleurs, aux Noces de Cana, le premier miracle de Jésus fut de changer l'eau non pas en whisky-coca, ou en portables finlandais Nokia, mais en vin. Arracher cela, ce n'est donc pas comme abandonner les moutons à la Nouvelle-Zélande ou les poulets au Brésil, c'est arracher l'identité de l'Europe.

Voilà pourquoi, Madame le Commissaire, vous devez tenir sur le vin dont l'Argentin Jorge Luis Borges disait qu'il est le fleuve patriarcal profond qui coule au long de l'histoire du monde.

  Giuseppe Castiglione (PPE-DE). – Signora Presidente, onorevoli colleghi, signora Commissario, desidero ringraziare la collega Batzeli per il lavoro svolto e anche il Commissario Fischer Boel, per la capacità di ascolto dimostrata dal momento della comunicazione. Ci auguriamo che la proposta legislativa che ci sarà sottoposta sia coerente con le tante indicazioni fornite sia dal Parlamento sia dai produttori europei. Si tratta di una scommessa molto importante, che mette la viticoltura europea in condizioni di ridare slancio al mercato, di riacquisire competitività e soprattutto di permettere ai nostri vini di concorrere con i paesi terzi, riguadagnando vecchi mercati ma anche conquistandone di nuovi.

Alcune soluzioni non ci convincono del tutto, signora Commissario e, soprattutto, il caposaldo della riforma non può essere quello dell'estirpazione definitiva. Tale misura si tradurrà in un abbandono massiccio e incontrollato della viticoltura difficile che, oltre ad avere una funzione produttiva, ha anche un ruolo di tutela ambientale e paesaggistica. Estirpare dunque nel momento in cui i nuovi Stati produttori impiantano, significa lasciare loro nuove e ampie fette di mercato. Si tratta di fare una scelta e di campo e la nostra scelta non può che essere quella di un vino di qualità, non al pari di una qualsiasi bevanda. Nel promuovere i nostri vini dobbiamo promuovere le nostre tradizioni, i nostri territori, la nostra cultura, il nostro valore aggiunto, espressione di un grande patrimonio storico e culturale.

Per tale ragione non mi convince neppure la proposta di consentire l'utilizzo dei mosti importati per arricchire i nostri vini o tagliarli con i vini di paesi terzi, né tanto meno l'idea di indicare nell'etichetta l'annata del vitigno nei vini senza indicazione geografica, consentendo di utilizzare varietà legate al territorio ma soprattutto con il grande rischio di confondere il consumatore.

In tema di liberalizzazione dobbiamo invece tutelare gli sforzi e gli investimenti fatti dai viticoltori, promuovere le nostre indicazioni geografiche sul piano internazionale ed evitarne lo svilimento economico. Due sono le parole che dovremmo ricordare: flessibilità e orientamento al mercato. Ma "flessibilità" non significa improvvisa e totale e indiscriminata abolizione di tutte le attuali misure di gestione. Inoltre, signora Commissario, ritengo che le risorse vadano ripartite in base al criterio storico, ossia seguendo lo stesso criterio utilizzato per tutte le altre riforme finora adottate.

  Vincenzo Lavarra (PSE). – Signora Presidente, signora Commissario, onorevoli colleghi, considero la relazione Batzeli sull'OCM vino un momento preparatorio di un dialogo che ci porterà alla relazione legislativa e dunque a decisioni definitive nell'arco di quest'anno. Tuttavia, penso che sia utile che il Parlamento si pronunci su alcuni dei capisaldi della proposta e fra questi, certamente, quello dell'estirpazione.

Come altri colleghi, non condivido questa proposta come unica ed esclusiva possibilità di riequilibrare il mercato. Dobbiamo confrontarci nello scenario mondiale e la forza del vino europeo sta nella valorizzazione della qualità e delle pratiche tradizionali, come pure nel collegamento con i territori e con le pratiche centenarie che accompagnano questa produzione.

A questo fine, anch'io sono contrario all'importazione dei mosti: abbiamo presentato come gruppo socialista un emendamento rafforzativo in questo senso. Io penso che, anche attraverso il passaggio di oggi, il dialogo porterà a risultati positivi anche per periodi di transizione verso misure che, come la distillazione, abolite immediatamente, tolgono reti di protezione per molti viticoltori. Io penso che il reciproco ascolto comunque consentirà di sostenere la produzione europea su scala mondiale.

  Marie-Hélène Aubert (Verts/ALE). – Madame la Commissaire, chers collègues, il y a quelques mois déjà, nous nous étions alarmés de l'accord sur le vin conclu avec les États-Unis, sur lequel nous avions dû demander un débat d'urgence et qui contenait déjà quelques mauvais ingrédients de la réforme que vous proposez aujourd'hui: affaiblissement des critères européens de qualité du vin, confusion sur les indications géographiques et les appellations d'origine, acceptation de pratiques œnologiques très contestables, ouverture du marché accrue, au profit de produits standardisés censés répondre au goût du consommateur mondial, lui aussi standardisé.

Il est incontestable que les négociants et les exportateurs y trouveront leur compte, mais certainement pas le développement de productions intimement et culturellement liées à leur terroir, certainement pas la diversité et les saveurs si riches des vins européens, certainement pas le consommateur qui devra bientôt ingurgiter des breuvages qui mériteront à peine le nom de vin, et certainement pas les viticulteurs qui travaillent dur, parfois dans des régions difficiles et sur des surfaces petites, pour maintenir un haut niveau de qualité du vin et de plaisir de le boire.

Alors oui, mettons un terme aux dispositifs les plus aberrants qui encouragent la surproduction et ont trop d'effets pervers, mais de grâce, Madame la Commissaire, battez-vous avec nous et mettez-y les moyens pour promouvoir les vins de qualité, valoriser la variété des goûts et des territoires, préserver les sols et la biodiversité, et enfin faire connaître à toute la planète cette alchimie merveilleuse qu'est le vin en Europe depuis plus de deux millénaires.

  Vincenzo Aita (GUE/NGL). – Signora Presidente, onorevoli colleghi, credo che le cifre parlino chiaro: in questi ultimi anni l'Europa ha visto diminuire la propria produzione, mentre altri paesi extraeuropei vedono costantemente aumentare le proprie quote produttive. Oggi, nell'avviare la riforma dell'OCM del vino l'Europa deve tener conto che sono interessati circa 3.400.000 ettari e 3.000.000 di addetti. Pensare allo sradicamento come strumento di equilibrio del mercato significa percorrere la strada delle precedenti modifiche delle OCM del tabacco e dello zucchero. Non possiamo continuare su questa strada, che determina cadute di livello occupazionale e abbandono di interi territori agricoli, spesso collocati in aree fragili dal punto di vista della tenuta idrogeologica.

Qualsiasi riforma quindi deve tener conto soprattutto delle imprese, dei lavoratori e delle condizioni ambientali, ed è solo difendendo e mantenendo un sistema produttivo agricolo europeo che possiamo garantire la qualità e la sicurezza per i consumatori. Certamente, lo sforzo della relatrice, on. Batzeli, ha determinato un miglioramento rispetto alle posizioni del Commissario. Ma nonostante ciò ritengo che ci siano ancora elementi di preoccupazione.

Innanzitutto dobbiamo abbandonare l'ipotesi dello sradicamento e usare la leva della riconversione produttiva per quelle produzioni che hanno difficoltà di mercato, in direzione di una produzione di qualità. Così come dimostrano gli ultimi dati dell'esportazione europea, ad essere premiata è la qualità e, di conseguenza, una produzione che deve identificarsi con i territori e con le nostre tradizioni. È questa la strada che bisogna seguire e non quella della trasformazione del vino in un semplice prodotto industriale. Da qui il rifiuto dello zuccheraggio come strumento di arricchimento e la necessità di definire regole precise sulla vinificazione.

In questo senso l'uso dei mosti di origine europea per l'arricchimento non può essere penalizzato, in quanto pratica della tradizione di viticoltura europea che non intacca la qualità del vino stesso. È per questo che è importante mantenere il sostegno al finanziamento ai mosti. In ultima analisi, qualsiasi riforma non può non tener conto delle modificazioni climatiche attualmente in atto, che avranno pesanti ripercussioni in alcune aree del sud dell'Europa, sconvolgendone i sistemi produttivi. È ora giunto il momento per l'Europa di difendere il suo territorio, la sua civiltà e le sue tradizioni.

  Esther Herranz García (PPE-DE). – El vino no se fabrica, el vino se elabora y se cría. Es una sutil diferencia, pero importante, porque dice mucho de quién les habla y dice mucho del punto de vista de la persona y de su sensibilidad con respecto al sector. El sector vitivinícola europeo, desde luego, tiene problemas y el fundamental problema al que se enfrenta en este momento es la dificultad creada por el aumento de la demanda interna, porque el consumo internacionalmente sigue aumentando.

Sin embargo, hay que solucionar ese problema, y hay que solucionarlo teniendo en cuenta sus muchas implicaciones, porque el sector en Europa cada vez tiene más importaciones. Por tanto no es un problema de lo que producimos, sino del precio al que lo vendemos. Y ¿por qué vendemos a diferente precio? Pues, fundamentalmente, porque los productores europeos no tienen los mismos requerimientos que los de países terceros, sino muchos más, por tanto no tienen igualdad en la competencia.

Hay que preparar la competitividad del sector pero no arrancando 400 000 hectáreas de viñedo, sino controlando; no liberalizando indiscriminadamente, sino controlando, promoviendo, fomentando y garantizando la cultura, la tradición y la calidad de los vinos europeos, porque el vino no se fabrica, sino que se cría y se elabora. Por eso hay que apoyar la cultura y hay que fomentar que el consumidor sepa qué vino está consumiendo y cuándo un caldo es un vino de crianza o de reserva, gran reserva, vino de mesa, vino de la tierra, vino de añada o como queramos llamarle. Hay que mejorar y completar todas las calidades del vino, controlando las prácticas enológicas, promoviendo el consumo responsable y, sobre todo, investigando, desarrollando e innovando. No fabricando, pero sí elaborando dentro de una cultura, una tradición y una calidad que representa a los vinos europeos, respetando nuestras tradiciones y, sobre todo, aumentando el nivel de exigencia para igualar la calidad por arriba, nunca por abajo.

Por eso esperamos de la propuesta de la Comisión que, por lo menos, recoja con liderazgo y con imaginación una propuesta que de verdad garantice la competitividad del sector.

  Luis Manuel Capoulas Santos (PSE). – Quero começar por felicitar a colega Batzeli pelo bom e difícil trabalho que realizou e agradecer, uma vez mais, a presença da Srª. Comissária neste hemiciclo.

Os debates políticos, as audições, os encontros com os representantes do sector, as visitas que efectuámos a regiões vitivinícolas de vários Estados-Membros, bem como as várias centenas de propostas de alteração, demonstram bem o interesse que os deputados colocaram na análise deste assunto tão importante para a agricultura europeia.

Existe consenso sobre a necessidade de uma reforma e é justo referir que não foram apresentadas alternativas ao modelo que a Comissão apresentou. Existem, no entanto, diferenças acentuadas entre o Parlamento e a Comissão quanto ao calendário, à intensidade e à forma de aplicação das principais medidas. É certamente necessário arrancar vinhas de má qualidade, mas não pode deixar de se começar pelas vinhas ilegais, nem se pode conceber que a decisão final do arranque não seja atribuída aos Estados-Membros. É certamente necessário pôr fim à destilação subsidiada, mas não se pode deixar de salvaguardar o apoio à destilação de álcool de boca de que carecem os vinhos generosos que são tão importantes para as exportações europeias.

Não é conciliável defender a genuinidade e a tipicidade dos vinhos europeus e, ao mesmo tempo, a livre entrada de mostos concentrados de países terceiros. Este relatório é revelador da boa fé e do empenho deste Parlamento. Espero que a Comissão acolha as nossas propostas para que possamos levar a cabo uma reforma satisfatória para o sector.

  Ilda Figueiredo (GUE/NGL). – Como a intervenção da Srª. Comissária confirmou, a principal linha de intervenção da reforma que pretende realizar relativamente à OCM do vinho é utilizar o arranque da vinha como meio para equilibrar o mercado do sector vitivinícola. Isto significa que as regiões menos desenvolvidas serão particularmente atingidas, com destaque para as explorações familiares e os agricultores com baixos rendimentos, o que terá efeitos desastrosos na área social e ambiental e aumentará a desertificação de zonas do interior levando ao seu abandono.

Sabendo que estamos a falar de vastas zonas de países do Sul, como Portugal, as consequências poderão ser desastrosas, a par do aumento da tragédia dos incêndios florestais no Verão. Por isso insistimos na defesa da cultura da vinha e do vinho, que faz parte integrante da civilização europeia e, em particular, do Mediterrâneo. Queremos que os nossos agricultores continuem a produzir vinho cada vez melhor e a manter a destilação de álcool de boca. Rejeitamos que se desprezem as características enológicas da produção do vinho a partir da uva para o substituir por um vinho industrial resultante da importação de mostos de países terceiros. Srª. Comissária, os nossos de vinhos de boa qualidade têm de ser defendidos!

  Christa Klaß (PPE-DE). – Frau Präsidentin, Frau Kommissarin Fischer-Boel, liebe Kolleginnen und Kollegen! „Was Europa auszeichnet, was seine Seele ausmacht, ist der Umgang mit unserer Vielfalt“ und „Europas Seele ist die Toleranz“. So unsere Ratspräsidentin, Angela Merkel, in ihrer Rede am 17. Januar hier im Europäischen Parlament.

Wir haben in den letzten Wochen und Monaten viele Diskussionen über die Vorschläge zur Weinmarktreform geführt. Nord und Süd, die einzelnen Weinbauregionen – eine Vielfalt von Meinungen und Interessen trafen aufeinander. Der Bericht Batzeli würde für jeden von uns – hätte er ihn alleine schreiben können – anders, prägnanter, konkreter und kürzer aussehen. Aber wir haben es geschafft, alle Interessenlagen auf ein moderates Maß zu bringen, so dass sie auch von allen mitgetragen werden können.

Ein Kompromiss also, der die Vielfalt des Weinsektors in Europa nicht nur toleriert, sondern respektiert, und – wenn auch in kleinen Schritten – weiterentwickelt.

Sie, Frau Kommissarin, haben sich die Mühe gemacht und in den letzten Monaten viele Weinregionen besucht. Danke dafür. Sie haben festgestellt, wie unterschiedlich die Regionen sind. Wir brauchen gerade im Weinbereich mehr nationale, mehr regionale Gestaltungsmöglichkeiten, nationale Budgets aus der ersten Säule, aus denen heraus die passenden Maßnahmen aus einem von der Europäischen Union zusammengestellten Maßnahmenkatalog für den Wein in den Regionen ausgewählt und umgesetzt werden können.

Wir sind uns einig, wir wollen nicht aufgeben, nicht roden, keine 400 000 Hektar stilllegen. Wir wollen kämpfen um Marktanteile, um unsere Arbeitsplätze, unsere Kulturlandschaft und um unsere europäische Lebenskultur. Der Wein gehört zu Europa und wir müssen die Traditionen und damit auch die althergebrachten önologischen Verfahren erhalten. Die Mitbewerber, Frau Kommissarin, stehen weltweit bereit, um das, was wir abbauen, zu beliefern.

Eines hat die Diskussion klargemacht: Die Dinge lassen sich nicht kurzfristig ändern, wir brauchen einen langen Atem. Politik muss verlässlich sein. Aber langfristig angelegt müssen sich die Aktionen auf den Markt ausrichten.

  Béatrice Patrie (PSE). – Madame la Commissaire, chers collègues, nous n'avons pas travaillé en vain. Je voudrais d'abord remercier Mme Batzeli pour son rapport, qui amende profondément et très positivement les propositions par trop libérales présentées par la Commission l'été dernier.

En effet, il nous appartient de lancer un message fort à l'ensemble du secteur vitivinicole, touché par une crise grave. Nous savons que la baisse de la consommation en Europe, couplée à des importations croissantes en provenance des pays tiers, a conduit à une chute des prix et des revenus des viticulteurs et que seule une politique de régulation volontariste, et non une libéralisation à tout va, nous sortira de la crise.

Nous voulons promouvoir une viticulture de qualité, respectueuse du caractère et des traditions de nos terroirs ainsi que de la diversité des exploitations, en particulier des exploitations familiales. L'arrachage massif et indifférencié de 400 000 hectares conçu comme une solution structurelle doit être clairement exclu. Les droits de plantation doivent être maintenus, parallèlement à un renforcement des contrôles propres à prévenir les plantations illicites. L'attribution de nouveaux droits enregistrés dans le cadastre viticole réajusté doit bénéficier en priorité à de jeunes exploitants producteurs de vin de qualité.

Les organisations professionnelles jouent un rôle majeur pour la compétitivité du secteur et il convient de les renforcer à travers les programmes opérationnels nationaux. Enfin, la promotion d'une consommation raisonnable de vin, associée à une politique commerciale dynamique à l'exportation, incluant une simplification de l'étiquetage, nécessite l'affectation réelle de ressources budgétaires substantielles.

  Ιωάννης Γκλαβάκης (PPE-DE). – Κυρία Πρόεδρε, κυρία Επίτροπε, βρισκόμαστε στο σημείο να εγκρίνουμε την έκθεση για την ανακοίνωση της Επιτροπής σχετικά με την κοινή οργάνωση της αγοράς των αμπελοοινικών προϊόντων μαζί με μια σειρά από τροπολογίες.

Ποιο είναι το βασικό νόημα που θέλουμε να δώσουμε στην Επιτροπή:

- Πρώτον, όχι στις ανεξέλεγκτες εκριζώσεις που μπορούν να οδηγήσουν στην εξαφάνιση παραγωγικών αξιόλογων περιοχών που παράγουν αξιόλογης ποιότητας οίνους.

- Δεύτερον, διατήρηση ορισμένων παρεμβατικών μέτρων - και εδώ αναφέρομαι στην απόσταξη - που θα αποσκοπούν στην εξισορρόπηση της αγοράς και εμμέσως στη στήριξη του εισοδήματος των παραγωγών.

- Τρίτον, δημιουργία εθνικών φακέλων που θα περιλαμβάνουν διάφορες δράσεις από τις οποίες θα μπορούν να επιλέξουν τα κράτη μέλη. Όμως, για να είναι αποτελεσματικοί αυτοί οι φάκελοι θα πρέπει να έχουν επαρκή χρηματοδότηση.

- Τέταρτον, θα πρέπει φυσικά να αποφύγουμε τη μεταφορά πόρων από τον πρώτο στο δεύτερο πυλώνα που στην ουσία θα αποδυναμώσει την ΚΟΑ.

Η προσοχή μας πρέπει να στραφεί σε δραστικές λύσεις και αναφέρω δύο από αυτές:

- Πρώτον, πρώτα και πάνω απ' όλα πρέπει να επιδιώξουμε τη διατήρηση υψηλής ποιότητας της κοινοτικής οινοπαραγωγής. Εδώ θα μπορέσουμε να βασιστούμε.

- Δεύτερον και σοβαρότερο, πρέπει να επιδιωχθεί μια πιο εντατική προβολή των κοινοτικών κρασιών. Το μερίδιο στην αγορά δεν αυξάνει με ευχολόγια. Μόνο μια επιθετική πολιτική μπορεί να επιτύχει την αύξηση της κατανάλωσης εντός και εκτός της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Σαφώς και υπάρχουν διαφορετικές απόψεις σε διάφορα θέματα της ανακοίνωσης. Όπως , για παράδειγμα, ο εμπλουτισμός των κρασιών. Για μας - για μένα - δεν θεωρείται κρασί αυτό που έχει παραχθεί προσθέτοντας ζάχαρη και νερό. Το κρασί είναι προϊόν σταφυλής και όχι προϊόν ζαχαρότευτλου.

Ξέρω ότι θα αποφασισθεί η προσθήκη ζάχαρης. Εάν αποφασισθεί η προσθήκη ζάχαρης τότε αυτό πρέπει να αναγράφεται στην ετικέτα. Πρέπει να είμαστε έντιμοι και να προστατεύσουμε και τον καταναλωτή αλλά και τον παραγωγό.

  Bogdan Golik (PSE). – Pani Przewodnicząca! Na początku chciałem pogratulować wyboru i przewodniczenia dzisiejszej debacie, jak również podziękować w imieniu nas wszystkich za dużą, tak potrzebną w dzisiejszej dyskusji tolerancję wobec przekraczania limitu czasu.

Pani Przewodnicząca, Pani Komisarz! Na początku pragnę pogratulować sprawozdawczyni, pani Katerinie Batzeli, za kilkumiesięczną pracę nad przygotowaniem sprawozdania w sprawie reformy wina i wspaniałą koordynację prac nad przedmiotowym dokumentem w Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi.

Podzielam konieczność przeprowadzania gruntownej reformy wspólnej organizacji rynku wina i takiego dostosowania struktury produkcji, aby mógł powstać konkurencyjny i zrównoważony europejski sektor wina. Należy jak najszybciej podjąć działania stymulujące zbilansowanie sytuacji rynkowej, gdyż brak równowagi na rynku oznaczać będzie angażowanie coraz większych środków pochodzących z budżetu Unii.

Pragnę zwrócić uwagę na potrzebę wsparcia rozwoju obszarów wiejskich w regionach, w których produkcja wina, mimo swojego niewielkiego w skali wspólnotowej wymiaru, ma istotne znaczenie dla lokalnej turystyki i dywersyfikacji działalności rolniczej na obszarach wiejskich. Regiony te w równym stopniu będą bowiem proporcjonalnie dotknięte skutkami reformy. Należy więc przyjąć takie rozwiązania w reformie rynku wina, które nie będą w sposób nieuzasadniony ekonomicznie ograniczać rozwoju kultur uprawy winorośli prowadzonych na skalę lokalną. Lokalna innowacyjna uprawa winorośli w obszarach wiejskich w nowych państwach członkowskich nie ma bowiem bezpośrednich powiązań z ogólnoeuropejskim rynkiem wina i nie wymaga jakichkolwiek regulacji w stricte rynkowym charakterze. Regiony te nigdy nie generowały niezbywalnych kosztownych nadwyżek wina. Działania mające na celu ograniczenie nadprodukcji wina w przyszłości nie powinny więc obejmować regionów i krajów o niskim poziomie produkcji wina.

  Carmen Fraga Estévez (PPE-DE). – Señora Presidenta, señora Comisaria, la falta de compromiso consensuado antes de la adopción de este informe ha tenido como consecuencia una serie de errores y contradicciones que espero se solventen en la votación en este Pleno.

Entre éstos, tengo que señalar el que contiene el apartado 18, relativo a la destilación de subproductos, donde se solicita que el alcohol obtenido en este tipo de destilación se destine, al menos en parte, al mercado de uso de boca.

Esta afirmación demuestra el desconocimiento de los distintos tipos de destilaciones y de los alcoholes de ellas obtenidos, ya que el de uso de boca, destinado exclusivamente a la elaboración de brandis, oportos y vinos de licor, es un producto de una gran calidad, algo absolutamente inalcanzable por el alcohol proveniente de la destilación de subproductos.

Por todo ello, considero necesario votar en contra de este apartado, con el fin de evitar mayor confusión en el ámbito de las destilaciones y de los alcoholes provenientes de ellas.

En segundo lugar, me gustaría hacer hincapié en algo fundamental en cualquier reforma de OCM, como son los aspectos presupuestarios. Hasta ahora, en todas las reformas de OCM se ha tenido en cuenta un reparto de fondos basado en un criterio histórico y, sorprendentemente, en la reforma del vino se pretende cambiar hacia otras formulaciones, que por el momento son poco claras, pero que crean una gran inseguridad en el sector.

Por ello, también propongo que se voten, para dar mayor claridad al informe de la señora Batzeli, las enmiendas relativas a la imposición del criterio histórico en el reparto de fondos.

  Csaba Sándor Tabajdi (PSE). – Kedves Fischer Boel asszony, higgye el, hogy mi is reformot akarunk: mélyreható, radikális reformot, és ebben legyen szövetséges a Bizottság és az Európai Parlament. Abban vita van köztünk a biztos asszonnyal, hogy mi nem akarjuk a kivágást akkora súllyal szerepeltetni, mert minden pártban egyetértés van, hogy a kivágás mellett legalább annyira fontos a szerkezetváltás, a modernizáció.

Szeretném felhívni a biztos asszony figyelmét, hogy nagy a veszély az új tagállamok számára, hogy a szegény gazdák túl sokat vágnak ki, és ez tovább növeli az újak problémáját. Ezért kell minden pénzt betenni a nemzeti borítékba, amihez szeretnék gratulálni a biztos asszonynak, mert a nemzeti boríték lehet nemcsak a bor, hanem az egész közös agrárpolitika jövője: hogy a kereteket szabjuk meg és a szubszidiaritás-elve alapján betesszük nemzeti borítékba.

Ez egy kiváló megoldás, de hogy milyen alapon állapítjuk meg a nemzeti borítékokat, itt van egy nagy probléma, biztos asszony, ha igaz az, hogy 20% terület alapon és 80% történelmi referenciák alapján. Ez súlyos diszkrimináció lesz az új tagállamok számára. Tehát az új tagállamok számára csak a nemzeti boríték terület alapú szétosztása lenne elfogadható, ha igaz ez az információ – remélem, hogy nem igaz.

Az ötödik elem, a lepárlás tekintetében Önnek van igaza: teljes mértékben meg kellene szüntetni a lepárlást. Végezetül a vidékfejlesztés kapcsán pedig lehetővé kellene tenni, hogy a borágazatra szánt összegeken túl pluszpénzeket használhassunk fel a vidékfejlesztésből a borrégiók fejlesztésére.

  Astrid Lulling (PPE-DE). – Frau Präsidentin, Frau Kommissarin! Ich darf zunächst einmal mit Genugtuung feststellen, dass die Frauen in dieser Debatte den Ton angeben. Leider stand dieser Bericht von Anfang an unter einem schlechten Stern. Der Bericht ist zwar etwas besser geworden, ist aber für mich noch viel zu konfus, um die richtigen und klaren Signale an die Kommission zu senden, damit diese auch begreift, Frau Fischer Boel, dass die Suppe nicht so heiß gegessen wird, wie Sie sie in ihrer Mitteilung gekocht haben. Ich werde die Teile des Berichts mittragen, die weiterhin eine spezifische Marktordnung für Wein als unabdingbar ansehen. Es ist für mich aber geradezu eine Provokation, dass die Kommission sich jetzt vordergründig mit Vorschlägen für eine einzige Marktordnung für alle landwirtschaftlichen Produkte beschäftigt, wir uns aber hier gleichzeitig monatelang die Köpfe über die Reform der gemeinsamen Ordnung für Wein, Obst und Gemüse einschlagen.

Wie ernst nimmt uns die Kommission eigentlich? Was hat sie im Hinterkopf? Was die Ausrichtung der Weinmarktordnung angeht, so brauchen wir das Geld im ersten Pfeiler. Wir brauchen eine bessere Verwendung der Mittel mit dem Ziel, unser Produktionspotenzial zu erhalten und zu verbessern, alte Märkte zurückzugewinnen, neue zu erobern, den gemäßigten, gesunden Weinkonsum zu fördern. Wir brauchen mehr Subsidiarität, mehr Verantwortung des Berufs, um das Geld regional gezielter auszugeben. Allerdings dürfen die Regionen, die sich am wenigsten bemüht haben, qualitativ guten Wein herzustellen und zu vermarkten, nicht aufgrund so genannter „historischer Kriterien“ noch einmal bei der Verteilung der nationalen Mittel dafür belohnt werden, dass sie Hunderte Millionen für die Destillierung von unverkäuflichem Wein eingesteckt haben. Das geht nicht! Es kommt auch nicht in Frage, dass den nördlichen Regionen, die ihren Qualitätswein ohne europäisches Geld vermarktet haben, verboten wird, ihre Weine nach traditionellen Methoden herzustellen. Das löst die Strukturprobleme in den Regionen nicht, in denen die Strukturreformen auf dem Ruhekissen der Destillationsmillionen verschlafen wurden.

Eigentlich haben wir in Europa keinen strukturellen Überschuss an Wein, sondern wir haben quantitativ genau den Wein zuviel, der illegal angepflanzt wurde. Wenn ein Winzer vorzeitig aufgeben will, soll das möglich sein und sozial abgefedert werden, aber ohne im Rahmen des Perimeters für Qualitätsweine nicht wieder gutzumachende Umweltschäden durch Rodung zu verursachen. Um Absatzmärkte muss weltweit unter fairen Wettbewerbsbedingungen gekämpft werden können. Europäische Weine dürfen nicht mit Wasser aus Europa und importiertem Most aus Drittländern fabriziert werden. Auch Verschnitte von europäischen und importierten Weinen kommen nicht in Frage. Was hat sich die Kommission eigentlich dabei gedacht?

(Die Präsidentin entzieht der Rednerin das Wort.)

  Margrietus van den Berg (PSE). – Voorzitter, een ander geluid. Het zou kortzichtig zijn om te denken dat Europees beleid in deze tijd van globalisering slechts gevolgen heeft voor onze eigen burgers. Als Europa beleid ten aanzien van de wijnsector wijzigt, heeft dat invloed op heel veel andere mensen buiten Europa. Mensen die door oneerlijke concurrentie van de Europese wijnsector inkomsten mislopen. Daarom is het noodzakelijk om het beleid vanuit verschillende terreinen coherent te maken. De voorstellen van de Commissie voor de hervorming van de wijnsector zijn een stap in de goede richting. Als ondervoorzitter van de Ontwikkelingscommissie en als sociaal-democraat is mijn teleurstelling dan ook groot dat het verslag van de Landbouwcommissie voorbijgaat aan het Europees ontwikkelingsbeleid, aan eerlijke handel. Volgens het verslag is het noodzakelijk de wijnsector buiten schot te houden in onderhandelingen in de wereldhandelsronde.

Volgens het verslag ontstaan de moeilijkheden in de wijnsector immers door steeds grotere import uit derde landen. Ondertussen moet de Commissie wel allerlei maatregelen nemen om onze wijnsector te beschermen. Waarom zouden we landen in ontwikkeling met de ene hand afpakken wat we met de andere hand geven met het Europees ontwikkelingsbeleid? Waarom zouden we onze markten willen sluiten voor eerlijke concurrentie? Laat de klant beslissen welke wijn hij wil drinken, of dat nu een Franse Bordeaux, een Zuid-Afrikaanse Chardonnay of een Chileense Merlot is. Eerlijke handel met andere landen sluit een concurrerende Europese wijnsector niet uit. Protectionistisch wijnbeleid sluit echter wel tienduizenden mensen uit die voor hun dagelijks brood afhankelijk zijn van een eerlijke wijnhandel met Europa. Daarom drink ik graag met u een Zuid-Afrikaans glaasje "Groot geluk" en zeg ik, "Op een coherent Europees beleid; ik steun de Commissie. Proost!".

  Oldřich Vlasák (PPE-DE). – Vážená paní předsedkyně, paní komisařko, dámy a pánové. Trh s vínem se v posledních letech potýká s přebytky, které současná politika v oblasti společného trhu s vínem není schopna uspokojivě řešit. Např. podporu destilace vína vidím jako neefektivní mrhání omezených prostředků. Reformovaný trh s vínem pak dnes nemotivuje producenty nekvalitního stolního vína, o které není zájem, ke změně produkce směrem ke kvalitě. Proto je reforma trhu s vínem nezbytná.

Je potřeba zásadně posílit konkurenceschopnost evropského vinařství. Zpráva Kateriny Batzeli nám v tomto ohledu poskytuje mnoho návodů a osobně ji považuji za velmi vyváženou.

Klíčovou oblastí, na kterou musíme soustředit svou pozornost, je reforma rozpočtu. Podpora musí být úměrná stávající ploše pěstování vinné révy a případně také hodnotě produkovaného vína. Není také možné poskytovat náhrady za klučení vinic, které byly vysázeny v rozporu s acquis. Vývozní náhrady na stolní víno jsou zcela nesystémové a dobrému jménu evropských vín rozhodně nepřispívají.

Dáma a pánové, v neposlední řadě je si třeba uvědomit, že jde-li nám o podporu konkurenceschopnosti evropských výrobků, není možné evropské producenty perzekuovat. V severněji položených státech se geografické podmínky diametrálně liší od jižních. Doslazování řepným cukrem je v těchto zemích zavedenou tradicí, obdobou přidávání kyseliny vinné acidifikace v zemích jižních. Jeho zákaz by znamenal konec mnoha dobrých rodů vinařů v naších zemích, přerušení tradice a následně řešení problémů s tvorbou krajiny. Děkuji vám za pozornost.

  Françoise Castex (PSE). – Madame la Présidente, Madame la Commissaire, la viticulture européenne a besoin d'une réforme ambitieuse. Vous l'aurez compris, nous la voulons respectueuse de la tradition viticole européenne et respectueuse des hommes et des femmes qui travaillent dans ce secteur.

Mais je voudrais attirer votre attention sur l'avis de la commission du commerce international qui a été intégré dans le rapport de Mme Batzeli. En effet, la réforme de l'OCM "Vin" doit intégrer les enjeux commerciaux. L'Europe demeure le plus gros exportateur de vin au monde, et s'il est nécessaire de renforcer sa compétitivité face à la concurrence croissante des vins du Nouveau Monde, la vitalité de ce secteur à l'exportation repose surtout sur une qualité et une authenticité mondialement reconnues.

Nous avons donc besoin d'une politique commerciale offensive pour promouvoir la qualité des vins européens. Il serait donc aberrant par exemple, et contreperformant, d'autoriser la vinification des moûts importés et le mélange des vins entre les vins européens et les vins extérieurs.

Le rapport du Parlement européen s'y oppose donc fermement. Dans le même sens, il est nécessaire d'obtenir une meilleure protection des IGP et des AOC dans les négociations de l'OMC et les accords bilatéraux. Nous voulons défendre une production viticole liée au terroir, face à des vins très peu réglementés.

Madame la Commissaire, j'espère que la Commission européenne respectera les avis qui figurent dans le rapport de Mme Batzeli que je salue et félicite, ce soir.

  Armando Veneto (PPE-DE). – Signora Presidente, signora Commissario, onorevoli colleghi, sappiamo che la riforma che si tenta di attuare deve dare una risposta adeguata alla sfida della competitività del mercato vitivinicolo europeo nel contesto mondiale. Siamo d'accordo nell'affermare che l'Europa può vincere la sfida solo a condizione di conservare e migliorare la qualità del vino, esaltandone la specificità. Ma non tutte le risposte che abbiamo trovato sono pienamente coerenti con l'obiettivo finale. Sicché possiamo dire che il testo approvato in commissione agricoltura è il migliore possibile e tuttavia richiede ulteriori aggiornamenti.

E' giusto pertanto procedere ad una riforma prudente, per tappe, accuratamente gestita, basata sul principio di sussidiarietà al fine di rispettare le specificità esistenti a livello nazionale e regionale. Per questo tutti i finanziamenti agricoli vanno mantenuti sotto il primo pilastro: bisogna attuare campagne di formazione per un consumo responsabile; conservare, almeno per ora, le misure di distillazione quale rete di sicurezza per i produttori; autorizzare gli Stati membri a limitare l'estirpazione dei vitigni su base di rigidi criteri ambientali e sociali, facendo rotta preferenziale verso la tutela delle piccole produzioni di qualità.

Quanto al mantenimento delle norme in vigore sulle pratiche ammesse per la vinificazione, zuccheraggi e mosti, osservo che la strenua difesa di tali pratiche da parte di alcune delegazioni pone il problema degli interessi nazionali rispetto a quelli dell'Unione e richiama l'esigenza di potenziare l'idea dell'Europa unita, evitando distorsioni di mercato che l'eccesso di nazionalismo comporta. Se la scommessa è quella di migliorare la competitività dei vini europei, la proposta di sostenere la pratica dell'aggiunta di saccarosio e quella di utilizzare i mosti va in controtendenza, perché l'uso di tali correttivi abbassa il livello di qualità e riduce le differenze, che sono invece l'espressione migliore della coltura del vino.

Forse avremmo potuto compiere uno sforzo maggiore per questo aspetto, ponendo il problema degli interessi comunitari e per chiedere, come io faccio, che tutti i paesi dell'Unione – nessuno escluso – valutino quanto sia inopportuno e politicamente scorretto anteporre gli interessi nazionali a quelli dell'Europa e come sia indispensabile trovare un giusto equilibrio tra tali esigenze.

  Christine De Veyrac (PPE-DE). – Madame la Présidente, je voudrais tout d'abord féliciter le rapporteur, Mme Batzeli, qui exprime, on l'a entendu, un point de vue largement partagé sur les différents bancs de cet hémicycle.

Disons-le encore une fois, les propositions de la Commission ne sont pas acceptables en l'état. Loin de nous l'idée de nier qu'il n'y a pas de problème; la consommation européenne baisse, nos exportations stagnent, alors que, dans le même temps, nos importations viticoles augmentent. Face à cette situation, la Commission répond en proposant un plan d'arrachage massif des vignes qui est un véritable plan de casse social pour nos vignerons.

On nous dit qu'il y a surproduction, certes, mais en se refusant à agir sur les importations: on utilise la production européenne comme la variable d'ajustement du marché. Ceci n'est pas acceptable. L'arrachage de vignes ne peut être consenti que s'il est fondé sur une démarche volontaire, ce qui implique des compensations financières substantielles, et que si nous introduisons l'idée d'un arrachage temporaire.

Ma deuxième conviction, c'est que la baisse du budget de l'OCM "Vin" n'est pas non plus acceptable. La Commission évoque la possibilité de transférer une partie du budget vers le développement rural. Or, sauf à vouloir remettre en cause le principe même d'une OCM viticole spécifique, je vois mal comment on peut réduire des crédits déjà faibles, d'autant que nous venons d'accueillir deux nouveaux États, eux-mêmes producteurs. Nous sommes donc opposés, comme plusieurs d'entre nous l'ont dit, à un transfert, à tout transfert de crédits du premier au deuxième pilier de la PAC.

Ma troisième conviction, qui sera ma conclusion, est qu'en réalité, nous croyons pour notre part que la viticulture européenne a un avenir. Nous croyons que le temps des vignerons n'est pas derrière nous. Que l'avenir n'est pas dans la concentration des exploitations, comme le suggère le plan d'arrachage massif des vignes. Cet avenir, nous devons le construire en renforçant la compétitivité de nos vins, à l'étranger notamment. C'est pour cela que nous pensons que la première priorité d'une réforme de l'OCM viticole devrait porter sur un renforcement de l'attractivité de nos vins à travers un grand plan de promotion et de commercialisation de nos vins dans le monde.

J'étais heureuse, Madame la Commissaire, de vous entendre l'évoquer tout à l'heure; nous attendons maintenant du concret.

  Γιώργος Δημητρακόπουλος (PPE-DE). – Κυρία Πρόεδρε, θα ήθελα να συγχαρώ θερμά τη συνάδελφο κυρία Μπατζελή για την εξαίρετη εργασία της και να εκφράσω την ικανοποίησή μου διότι την έκθεση αυτή ανέλαβε η Ελληνίδα συνάδελφος αφού η καλλιέργεια των αμπελιών έχει στη χώρα μας ιστορία αιώνων.

Το κρασί, ως αγροτικό προϊόν, έχει διαχρονικά κεντρική θέση στη ζωή μας, στα έθιμά μας, στις συνήθειές μας, στην ιστορία μας, στις χαρές και στις λύπες μας. Αποτελεί δηλαδή αναπόσπαστο τμήμα του πολιτισμού μας.

Είναι λοιπόν πολύ θετικό το γεγονός ότι στην έκθεση αυτή αντικατοπτρίζονται σε μεγάλο βαθμό και οι απόψεις του ελληνικού αμπελοοινικού τομέα. Ταυτόχρονα, η έκθεση της κυρίας Μπατζελή συνιστά μια ξεκάθαρη άποψη του Κοινοβουλίου ενόψει της σχεδιαζόμενης από την Επιτροπή νέας κοινής οργάνωσης αγοράς στον αμπελοοινικό τομέα αντιπαραθέτοντας τη σύνεση και τη λογική στις βιαστικές και απλουστευμένες, κατά την άποψή μου, πρώτες σκέψεις της Επιτροπής.

Ζητώ να υπερψηφίσουμε την έκθεση ως έχει.

  Agnes Schierhuber (PPE-DE). – Frau Präsidentin, Frau Kommissarin, meine sehr geehrten Damen und Herren! Auch ich möchte mich bei der Berichterstatterin und allen Schattenberichterstattern für ihre Arbeit bedanken. Es ist die dritte Reform des Weinsektors innerhalb von 12 Jahren, und ich bin froh, dass es mit einer Mitteilung der Kommission einmal möglich ist, eine Annäherung der sehr unterschiedlichen Positionen und Ziele zu erreichen. Zu Beginn lagen unsere Standpunkte sehr weit auseinander, weil der Wein ein sehr emotionales Thema ist – ich sage immer, der Wein gehört zu den elegantesten Produkten der Landwirtschaft. Das hat sich auch durch die fast 600 Änderungsanträge bewiesen. Den vorliegenden Bericht kann man meines Erachtens über weite Strecken sehr positiv sehen. Es finden sich viele Kompromisse darin. Besonders möchte ich hervorheben, dass die traditionellen önologischen Verfahren auch wirklich berücksichtigt wurden. Es muss aber ganz klar sein, dass es keine in irgendwelcher Form gegebene Möglichkeit einer doppelten Ausgleichszahlung oder Stützung für Regionen gibt, denn das können wir vor den Steuerzahlern in Europa nicht verantworten.

Es gibt noch ein Problem, dass für uns in Österreich von Bedeutung ist. Bis jetzt wurde die Frage der Etikettierung von Tafelweinen nicht wirklich berücksichtigt. Wir wollen auf jeden Fall, dass Tafelweine nicht so etikettiert werden wie Qualitätsweine. Hier muss es eine für die Konsumenten klar erkennbare Unterscheidung geben.

Zum Schluss möchte ich die Kommission bitten, diesen Initiativbericht genau zu lesen. Ich bin überzeugt, Frau Kommissarin, dass Sie und alle Ihre Beamte das tun werden. Es sind gute Vorschläge darin, die wir hoffentlich dann im Vorschlag der Kommission für die neue Gemeinsame Marktordnung für Wein, der uns im Sommer vorgelegt werden soll, wiederfinden werden.

  Mariann Fischer Boel, Member of the Commission. Mr President, I would just like to touch on some of the major issues that have been raised by many of you in this very important debate.

Grubbing-up was mentioned by almost all of you. I am not quite sure that you listened carefully to what I said in my introduction, namely that we need to ensure that grubbing-up does not disrupt important and legitimate social and environmental concerns. Listen carefully, and I will take this into consideration when we make the legal proposals.

Mr Graefe zu Baringdorf said very clearly that grubbing-up should not be forced upon our winegrowers. Exactly. It should not be, because the decision on grubbing-up is one for winegrowers and winegrowers alone to take. It is not a decision for the Member States or for the Commission, but exclusively for the winegrowers. But we should not force those growers that are today struggling to be successful in winegrowing to remain in a business where they cannot make money year after year. So let us give them a possibility to leave the sector in a decent way.

On distillation, I have yet to meet anyone willing to tell me, off the record, that crisis distillation could ever make good sense. On the contrary, I think it gives our citizens an excuse to portray the common agricultural policy in the most negative way, referring to the old-fashioned methods and tools that we used in previous times. We cannot defend spending half a billion euros every year on getting rid of wine that nobody wants to drink. This does not work and I hope you will support me on this.

Therefore, we need promotion. It is something that the European Parliament has stressed over and again and I am prepared to make a push on this. But promotion at European level must not be a cushion for the wine sector. The wine sector itself also needs to be much more aggressive.

In Ireland we have seen the consumption of wine increasing. And today 70% of the wine consumed in Ireland is imported from outside the European Union. Therefore, I simply did not understand why at the recent World Ploughing Championships in Ireland, which attracted 250 000 visitors, only two wine producers were present, neither of them from Europe. I can only ask why.

On imported must for vinification, I have said clearly from the beginning that we have to put everything on the table and I have taken note of the reactions from the European Parliament, from different Member States and from stakeholders.

Christa Klaß mentioned that there are huge differences within the different regions. I have been able to see this for myself and therefore I think we have to stress the importance of the idea of national envelopes in the Commission communication. I think it is an excellent possibility for Member States and for regions to allocate the different tools and the money as part of a national envelope completely tailor-made for the different regions. I think this is crucial.

Quite a lot of you stressed that we need to base our future in the wine sector on quality, quality and quality, and I can totally endorse that.

I am looking forward to holding discussions with you in the future on the wine reform that I will present to the Council, hopefully just before the summer break, and then I will be happy to come here to the European Parliament to present it at the same time, as the basis for our future discussions.

  Presidente. La discussione è chiusa.

La votazione si svolgerà giovedì, alle 12.00.

Dichiarazioni scritte (articolo 142)

  Zita Pleštinská (PPE-DE), pisomne. – Sektor vína EÚ vyrába najlepšie víno na svete a má obrovský potenciál, ktorý sa musí ďalej rozvíjať trvalo udržateľným spôsobom. Neustály rozvoj trhu v Číne, ktorý sa začína aktívne zaoberať výrobou vína, a zvýšenie produkcie v ostatných krajinách, ako sú napríklad Austrália, Nový Zéland, USA, Kanada a Južná Afrika spôsobilo, že vína „Nového sveta“ získali značný trhový podiel na úkor európskych vín.

Súhlasím s iniciatívou Komisie, že zhoršenie rovnováhy medzi ponukou a dopytom v sektore vína, rastúce úlohy v rámci európskeho a medzinárodného trhu s vínom si vyžadujú reformu aj tohto sektora. Dôrazne však odmietam niektoré riešenia v oznámení Komisie z 22. júna 2006. Plán hromadného nerozlišujúceho klčovania viniča predstavujúci predovšetkým hrozbu pre životné prostredie pokladám za neopodstatnený útok na európske vinárske dedičstvo. Práve vinárstvo, ktoré využíva hlavne prírodné zdroje, má pozitívny účinok na ochranu pôdy pred eróziou a súčasne ako hybná sila rozvoja vidieka znamená pre mnohé európske regióny získanie ich vysnívanej prosperity.

Vďaka vinárskym tradíciám vsadili na rozvoj enoturistiky aj regióny na Slovensku prostredníctvom Malokarpatskej, Kamenínskej, Hontianskej a Tokajskej vínnej cesty a právom očakávajú, že reforma SOT v sektore vína stanovením adekvátnych finančných prostriedkov, predovšetkým pomocou inovácií, zabezpečí dynamiku a konkurencieschopnosť európskeho vinárskeho sektora.

  Alessandro Battilocchio (NI), per iscritto. – Concordo con la Commissione sull'importanza di semplificare ed armonizzare le misure legislative e di rafforzare la competitività del settore vitivinicolo europeo garantendo allo stesso tempo la sostenibilità ambientale. Tuttavia, se da una parte si rende necessario ridurre gradualmente il sostegno agli agricoltori europei ed il pesante bilancio agricolo a favore di altre politiche, dall'altra parte occorre che l'UE tuteli i settori portanti della sua economia. Il settore vitivinicolo è senz'altro tra questi, con una produzione che nel 2005 ha fruttato quasi 2 milioni di euro, e che nella sola Italia interessa piu di 2.500.000 di aziende, e non puo' essere interamente abbandonato alle regole del libero mercato: la libera concorrenza potrebbe avere un impatto deleterio sulla qualità e sulla diversità della nostra produzione, la quale si basa per la grande maggioranza sull'attività di piccole azione incapaci di competere a livello internazionale. Trovo inoltre increscioso il tentativo, purtroppo portato a termine, dei paesi del Nord Europa di alterare le condizioni di concorrenza all'interno della UE proponendo aiuti all'utilizzo del saccarosio per aumentare la gradazione alcolica, senza mantenere quelli alla produzioni del mosto, pratica corrente nel nostro ed in altri paesi mediterranei, e che garantisce la qualità maggiore della nostra produzione.