VOORZITTER: ALEJO VIDAL-QUADRAS
Ondervoorzitter

(De vergadering wordt om 9.00 uur geopend)

  De Voorzitter. – Aan de orde is het verslag (A6-0155/2007) van Paul Rübig, namens de Commissie industrie, onderzoek en energie, over het voorstel voor een verordening van het Europees Parlement en de Raad betreffende roaming op publieke mobiele netwerken binnen de Gemeenschap en tot wijziging van Richtlijn 2002/21/EG inzake een gemeenschappelijk regelgevingskader voor elektronische-communicatienetwerken en -diensten (COM(2006)0382 - C6-0244/2006 - 2006/0133(COD)).

  Viviane Reding, lid van de Commissie. – (EN) Mijnheer de Voorzitter, ik wil in de eerste plaats mijn oprechte dank uitspreken aan het Parlement, omdat het onder de eersten was die de aandacht hebben gevestigd op de internationale roamingtarieven, die een van de laatste nog resterende belemmeringen voor de interne markt vormen. Door deze politieke druk zijn we erop geattendeerd dat er sprake was van marktfalen en dit heeft bijgedragen aan het vinden van een oplossing.

Het is nu aan u, de leden van dit Parlement, om het karwei af te maken door dit voorstel vandaag te steunen. Het voorstel waarover u gaat stemmen is een product van intensieve discussies en soms zelfs verhitte debatten tussen de instellingen en met de belanghebbende partijen. Het resultaat is een doortimmerd, evenwichtig voorstel dat tastbare resultaten zal opleveren voor de Europese burgers en waarmee met ingang van deze zomer een einde wordt gemaakt aan een veel te lange periode van te hoge roamingtarieven. De burgers wachten hierop, op dit Europa van resultaten, en het is nu aan u om hen niet teleur te stellen.

De Commissie heeft haar deel van het werk gedaan. In december 2004 heb ik er bij de aanbieders op aangedrongen om de problemen zelf op te lossen. In oktober 2005 heeft de Commissie een website geopend om de internationale roamingtarieven transparanter te maken. Tegelijkertijd heb ik nogmaals gewaarschuwd dat als die prijzen niet aanmerkelijk naar beneden zouden worden bijgesteld, de Commissie zich genoodzaakt zou zien om regels op te stellen. Tot mijn spijt reageerde de markt niet en daarom is de Commissie op 12 juli 2006 met het voorstel voor de verordening betreffende roaming gekomen.

U hebt samen met de Raad van ministers aan dit voorstel gewerkt, onder leiding van het Finse en het Duitse voorzitterschap. Ik wil onderstrepen dat uw rapporteurs, de heer Rübig, de heer Muscat, de heer Mavrommatis en de heer Losco, uitmuntend werk hebben geleverd. Het resultaat van dit werk ligt vandaag op tafel.

De Commissie kan zeer goed leven met de compromistekst, omdat de kernelementen die de Commissie altijd noodzakelijk heeft geacht, behouden zijn gebleven. Deze zijn: regulering van de retailtarieven, regulering van de wholesaletarieven, duidelijke voordelen voor alle consumenten en transparantie.

Op retailniveau zal elke aanbieder een eurotarief moeten aanbieden dat maximaal 94 cent is voor uitgaande gesprekken, te verlagen tot 46 cent na twaalf maanden en 43 cent na 24 maanden, en maximaal 24 cent voor binnenkomende gesprekken, te verlagen tot 22 cent na twaalf maanden en 19 cent na 24 maanden. Deze plafonds betekenen een substantiële verlaging ten opzichte van de huidige standaardtarieven, die oploopt tot 70 procent.

De vraag is nu: wanneer zal de klant van deze verlagingen gaan profiteren? Het antwoord is zo snel mogelijk, deze zomer nog. Om een doelmatige tenuitvoerlegging te waarborgen, heb ik zowel het Parlement als de Raad een brief gestuurd waarin gedetailleerd wordt beschreven hoe de retailregeling in de praktijk moet worden toegepast, onder toezicht van de nationale regelgevende autoriteiten.

In de eerste plaats moet de Raad de verordening in het Publicatieblad publiceren. Dit moet heel snel na de bijeenkomst van de Raad van ministers van Telecommunicatie op 7 juni 2007 gebeuren. Dan moeten de thuisleveranciers van de roamende klant deze binnen een maand een eurotarief aanbieden dat conform de regels is. Een maand nadat hij op het bod is ingegaan zal de klant recht hebben op dit tarief. Dat betekent dat een proactieve klant op zijn laatst twee maanden na de inwerkingtreding van de verordening van het eurotarief zal kunnen profiteren, of zelfs nog eerder, als de aanbieder voor een positieve aanpak kiest. Om duidelijk te zijn, dat betekent in augustus. Iedere klant die niet op het aanbod reageert, zal vanaf drie maanden na de inwerkingtreding van de verordening automatisch het eurotarief gaan betalen. Dat betekent in september.

De Commissie zal onmiddellijk aan het werk gaan met de nationale regelgevende autoriteiten om ervoor te zorgen dat de klanten behoorlijk worden behandeld. De verordening zal de overgrote meerderheid van de gewone klanten beschermen, die tot nu toe veel te hoge tarieven hebben betaald wanneer ze op reis waren.

De verordening zal ook de kleine aanbieders beschermen, omdat er wholesaleplafonds worden vastgesteld. Deze plafonds zijn hoog genoeg om alle aanbieders, klein of groot, een redelijke marge te laten realiseren. Tegelijkertijd zijn ze laag genoeg om concurrerende omstandigheden te creëren voor kleinere aanbieders, nieuwkomers en aanbieders uit de kleinere lidstaten. Ik hoop en verwacht dat ze deze marge zullen gebruiken om direct met innovatieve aanbiedingen te komen.

Het laatste basisprincipe van de verordening is het uitermate belangrijke punt van de transparantie, die er tot nu toe helaas nooit is geweest. De belangrijkste vereisten zijn een push-systeem, met elementaire prijsinformatie, en daarnaast een pull-systeem, waardoor klanten meer gedetailleerde informatie kunnen krijgen, met inbegrip van de tarieven voor sms-diensten en gegevensoverdracht.

Ik wil kort nog iets zeggen over de roamingtarieven voor mobiele gegevensoverdracht. We zullen deze markt nauwlettend in de gaten moeten houden, in samenwerking met de nationale regelgevende autoriteiten. De aanbieders moeten dit weten, zeer goed acht slaan op deze waarschuwingssignalen en zelf de prijzen tot een normaal niveau verlagen om verdere regulering te voorkomen.

Tot slot wil ik erop wijzen dat deze verordening na drie jaar automatisch komt te vervallen, tenzij het Parlement en de Raad anders besluiten. Ik hoop zeer dat dit niet nodig zal zijn. Wat echter wel nodig zal zijn, is de hervorming van de telecommunicatiemarkt, waarbij we van 27 afzonderlijke markten naar één echte Europese markt moeten gaan en ons voordeel moeten doen met de macht van bijna vijfhonderd miljoen klanten. Dat is de volgende taak die op ons wacht.

Laten we vandaag echter kijken naar wat er in het roamingdossier is bereikt. Het is zeldzaam, om niet te zeggen ongebruikelijk, dat er binnen slechts tien maanden overeenstemming wordt bereikt over wetgevende actie. Ik ben trots op de Europese instellingen, die hebben laten zien dat ze naar de consumenten kunnen luisteren en snel tot actie kunnen overgaan om heel specifieke problemen op te lossen. Ik reken op een grote meerderheid in dit Huis, dat de Europese burgers vertegenwoordigt, om het werk nu te voltooien en met die meerderheid te bewijzen dat het Europa van de resultaten werkelijkheid is.

(Applaus)

  Paul Rübig (PPE-DE), rapporteur. - (DE) Mijnheer de Voorzitter, mijnheer de fungerend voorzitter van de Raad, geachte commissaris Reding, geachte rapporteurs en schaduwrapporteurs, dames en heren, vandaag hebben we alle reden trots te zijn dat het Europees Parlement en de Raad de oproep van de Commissie serieus genomen hebben om nog voor de zomer respectievelijk in de zomer af te komen met de roamingverordening. Bij het begin van de gesprekken zijn we ervan uitgegaan dat we de normale procedure met een tweede en derde lezing zouden ingaan, omdat in deze materie de conflictstof zo rijkelijk aanwezig is en de belangentegenstellingen op de Europese markt zo groot waren.

Hoewel we op de nationale markten een gezonde concurrentie ontwikkeld hebben, is er tussen de verschillende landen onderling geen echte concurrentie ontstaan. Maar nu kijken miljoenen consumenten op hun zaktelefoon – op hun “handy”, zoals wij zeggen – of het eerste aanbod in die richting zich ook al aangediend heeft. Wanneer dat er komt, hangt af van wanneer deze verordening bekend gemaakt wordt in het Publicatieblad. Hopelijk kunnen we dan op vakantie of op zakenreis telefoneren en er ook zeker van zijn dat er aan het eind van de maand geen rekening komt die hoger is dan de prijs van onze hotelkamer of het vliegticket, maar een die binnen redelijke grenzen blijft. Dat is hetzelfde als wanneer je naar een restaurant gaat en een menukaart krijgt met de prijzen erop. Zo moet het ook gaan als je in de roamingmodus bent. Als je in een Europees land onderweg bent, krijg je voortaan bij het passeren van de grens een mededeling, die het geïndividualiseerde tarief op scherm toont, die aangeeft waar je een gratis mobiel nummer van de plaatselijke aanbieder kunt aanvragen, een aanbieder die je kunt bellen en vragen hoeveel een sms, een mms of het versturen van gegevens kost. Alleen een transparantie als deze zal al een groot verschil maken en ik ben er dan ook trots op dat deze transparantie mogelijk wordt, niet alleen bij de spraaktelefonie, maar ook bij alle andere diensten.

Natuurlijk hebben we het ook over de flatrate gehad, een all-inclusive flatrate, die binnen een bepaalde periode aangeboden kan worden, zodat je aan het eind van de maand al precies weet wat je daarvoor moet betalen. Dat is de uitdaging, zeker in vergelijking tot de bellers met een vast toestel, tot breedband, voice-over-IP en tal van andere nieuwe technologieën. Met deze regeling bieden we umts en gsm ook voor de markten van de toekomst grote kansen. Vandaar dat ik het zo leuk vond om met collega Paasilinna diepgaand van gedachten te wisselen over al deze kanten die er aan een klantvriendelijke benadering op het gebied van roaming zitten. Ik herinner mij nog goed het eerste gesprek dat we met collega Muscat hadden, waar we ons de vraag stelden of er nu een opt-in- dan wel een opt-out-regeling moest komen. Dát er een regeling moest komen, daar waren we het eigenlijk over eens. Dat was waar het om ging, dat we inzagen dat er echts iets moest gebeuren – snel, efficiënt – en dat we het vervolgens ook zo af kunnen handelen.

Met collega Mavrommatis hebben we ons lang gebogen over de zeer afgelegen regio’s. Zelf kom ik uit het Alpenland Oostenrijk, waar de kosten voor zendmasten anders zijn dan in het laagland. Op dit punt zal de Commissie de komende maanden alle mogelijkheden nauwkeurig onderzoeken. Ook voor de regulatoren is het een interessante verordening, omdat die ook de regulatoren in de lidstaten bij de roaming compleet nieuwe mogelijkheden biedt om het voortouw te nemen en er voor de consumenten het beste uit te halen wat er in zit.

Nieuw is ook de invalshoek van beter wetgeven. We hebben eindelijk voor elkaar gekregen dat een regeling na drie jaar automatisch afloopt en we verzoeken de Commissie ervoor te zorgen dat er na deze drie jaar ook daadwerkelijk concurrentie ontstaat. Ik verzoek ook de Raad en zijn vertegenwoordigers om erop aan te dringen dat bekendmaking in het Publicatieblad zo snel mogelijk plaatsvindt, omdat miljoenen consumenten in Europa uitzien naar een regeling waar zij ook van profiteren. Ik wil hier met name het Parlement nog bedanken. Onze diensten hebben uitstekend werk geleverd. Vier dagen nadat we met Coreper overeenstemming bereikt hadden, konden we al over alle vertalingen beschikken. Dat is een uitstekende prestatie en ik ben trots op onze medewerkers, die het ons mogelijk gemaakt hebben zo efficiënt te werken.

(Applaus)

  Joachim Wuermeling, fungerend voorzitter van de Raad. – (DE) Mijnheer de Voorzitter, mevrouw de commissaris, mijnheer Rübig, dames en heren, het doet mij in tweeërlei opzicht genoegen hier te spreken, enerzijds omdat het ernaar uitziet dat we een van de hoofddossiers van het Duitse voorzitterschap met goed gevolg kunnen afsluiten en anderzijds omdat het voor mij persoonlijk ook een genoegen is om in deze vertrouwde kring terug te keren. Ik voel me in dit Huis nog altijd erg op mijn gemak.

Het was voor Parlement en Raad bijzonder lastig om tot overeenstemming te komen. Er is stevig onderhandeld, maar het was wel een faire strijd. We bedanken de rapporteur hartelijk voor zijn constructieve opstelling in de onderhandelingen en de commissievoorzitters voor de bemiddelende rol die ze hebben gespeeld zonder het Parlement af te vallen. Verder bedanken wij de collega’s in de Raad, die het bepaald niet makkelijk hadden om in te stemmen met dit compromis. Het gevonden compromis is vanuit het perspectief van de consument noodzakelijk, is economisch te verantwoorden en een heuglijk feit voor de Europese politiek. De consument is ermee gediend omdat eigenlijk niemand voorbij kon aan de constatering van een gebrekkige marktwerking. Er was op dit terrein helemaal geen markt. De consument had ten aanzien van zijn tarief niets te kiezen en eigenlijk werd er overal in de Europese Unie misbruik gemaakt van grensoverschrijdend reizen om een hoge prijs te kunnen berekenen. Daar konden wij ons niet bij neerleggen. Nu krijgt de consument met een geweldige prijsverlaging te maken. Namens de Raad kan ik zeggen daar erg ingenomen mee te zijn.

Het compromis is ook economisch te verantwoorden. In de Europese Unie kiezen we allemaal voor de interne markt. Nu is de markt voor mobiele telefonie een zeer dynamische en op nationaal niveau functioneert die goed, zoals iedereen kan zien. Daarom vonden wij het belangrijk dat er geen eenheidstarief voor alle roamingcontracten in de Europese Unie ingevoerd zou worden, maar alleen een bovengrens, om misbruik te voorkomen. De Raad was er veel aan gelegen dat die bovengrenzen niet boven een bepaald niveau uitkwamen, om ervoor te zorgen dat zich daaronder een des te dynamischer markt kan ontwikkelen. We hopen dat de bedrijfstak, maar ook de consumenten onder dit eurotarief een behoorlijk marktmechanisme op gang brengen, dat er meer variatie in het aanbod ontstaat en dat het consumentengedrag zich daarnaar richt.

De Europese Unie heeft laten zien dat zij tot handelen in staat is. Ook het Raadssecretariaat zal alles doen wat nodig is om mogelijk te maken dat de verordening zo snel mogelijk in het Publicatieblad verschijnt. Daar staat echter wel een bepaalde tijd voor. Er moet een besluit genomen worden in het Comité van permanente vertegenwoordigers, gevolgd door een formeel besluit in de Raad. We hopen dat het ons lukt de verordening in het Publicatieblad van 29 juni te krijgen, zodat zij in het zomerseizoen nog het gewenste effect kan hebben.

Ik zou het fijn vinden als we er op de plenaire vergadering van vandaag in zouden slagen brede steun voor ons compromis te vinden. Als Raadsvoorzitter beloof ik dat ik alles op alles zal zetten om dat ook in de Raad voor elkaar te krijgen, zodat we nog voor de belangrijke Europese Top een Europa van de resultaten kunnen presenteren.

  De Voorzitter. – Hartelijk dank, mijnheer Wuermeling. Het doet dit Parlement genoegen dat u hier weer bent. U heeft weliswaar een andere functie, maar nog altijd dient u de belangen van Europa.

  Andrea Losco (ALDE), rapporteur voor advies van de Commissie economische en monetaire zaken. – (IT) Mijnheer de Voorzitter, dames en heren, vandaag is een belangrijke dag voor de inwoners van de Europese Unie: dankzij het bereikte compromis over de ontwerpverordening betreffende roaming, zullen de beslissingen die we nemen direct van invloed zijn op ongeveer 500 miljoen Europese burgers. In de eerste plaats op toeristen, maar ook op kleine en middelgrote ondernemingen, die eindelijk kunnen profiteren van de verlaging van de nieuwe eurotarieven.

Minder dan een jaar geleden was een dergelijk compromis moeilijk voor te stellen, en ik sta er met veel genoegen achter als rapporteur van de Commissie economische en monetaire zaken, die als eerste direct in de gaten had dat het proces bespoedigd moest worden.

Vanaf het begin zijn we met verplichte beginselen gestart, een Europees tarief ter bescherming van de consument en een grotere transparantie binnen de detailhandelprijzen. Als liberaal-democraat had ik liever gezien dat de verlaging van de prijzen van producten of diensten werd bewerkstelligd door een gezonde concurrentie tussen de aanbieders op de markt, dan door een dirigistische ingreep, waarbij de prijzen rechtstreeks worden vastgelegd. Het feit blijft echter dat de normale marktwerking tot dusver nog niet heeft gefunctioneerd binnen deze specifieke sector.

Ik wil mijn volledige steun betuigen voor deze unieke maatregel, voor beperkte duur in het leven geroepen als antwoord op een unieke situatie. Ik wil ook mijn complimenten overbrengen aan mevrouw Reding voor het uitstekende werk dat zij heeft verricht en aan al degenen die dit belangrijke en tastbare resultaat in de afgelopen maanden mogelijk hebben gemaakt. Dit betekent een volgende stap op weg naar de voltooiing van de interne markt, waardoor de abnormaal hoge tarieven voor internationale roaming definitief verleden tijd zullen zijn en waardoor ook een van de laatste obstakels tussen de burgers van de Europese Unie uit de weg zal worden geruimd. De beslissing die het Parlement vandaag neemt, zal direct van invloed zijn op ongeveer 500 miljoen Europese burgers.

  Joseph Muscat (PSE), rapporteur voor advies van de Commissie interne markt en consumentenbescherming. – (MT) Hartelijk dank, mijnheer de Voorzitter. Wij dragen hier vandaag een sterke en duidelijke boodschap uit door te onderstrepen dat de Europese Unie, en met name dit Parlement, bereid is om op te treden tegen om het even welke verstoring van de marktwetten en oneerlijke behandeling van de consument. Wij weten allemaal dat de roamingtarieven verlaagd zijn, vaak met meer dan de helft. Mijn fractie en ik zijn echter van oordeel dat de tarieven nog verder gereduceerd hadden kunnen worden. Desalniettemin zijn wij bereid er het beste van te maken en een compromis aan te gaan, want als wij nog meer tijd verspillen, zullen de consumenten daar de dupe van zijn. Dit is een veelbetekenende overwinning voor de consumenten. Wij hebben hen uitgerust met de beste wapens: informatie en transparantie. Wanneer zij in een ander Europees land aankomen, zullen zij voortaan automatisch een bericht ontvangen waarin hun de kosten van het gebruik van hun mobiele telefoons worden meegedeeld. Bovendien zijn de operatoren nu verplicht om een gratis hulplijn in te richten waar hun klanten terechtkunnen voor bijstand en informatie. Daarenboven zal specifieke hulp worden verleend aan slechtzienden. Wij wensen dat deze verordening de concurrentie eerder bevordert dan afremt. Wij zijn ons ervan bewust dat sommige kleine en onafhankelijke operatoren vrezen dat zij benadeeld zullen worden. Daarom hebben wij de Commissie verzocht om de situatie van deze operatoren te onderzoeken en de nodige verslagen op te stellen. Nu zal ik het nog even hebben over hetgeen als het meest cruciale punt wordt beschouwd. Ik hoef u niet te vertellen dat ik een van degenen ben die het sterkst heeft gepleit voor toepassing van deze Europese tarieven op alle consumenten. De Raad heeft echter – mijns inziens even sterk – gepleit voor een formule waarbij de consument een aanvraag moet indienen aan zijn operator om voor het tarief in aanmerking te komen. Ik zal hier niet nader ingaan op een ander argument met betrekking waartoe dit voorstel voordeliger is voor de consument, aangezien ik van oordeel ben dat de feiten voor zich spreken. Desondanks hebben wij dit compromis aanvaard, ten eerste omdat er anders geen verordening uit de bus zou zijn gekomen en ten tweede omdat de Commissie tijdens de onderhandelingen heeft verklaard dat het een goede zaak is dat ongeveer 80 procent van de Europese consumenten automatisch gebruik kan maken van dit Europees tarief. Bovendien betaalt de overige 20 procent reeds een prijs die vergelijkbaar is met het Europees tarief. Het gaat daarbij met name om bedrijven en personen met specifieke contracten. Dit betekent dat de meest kwetsbare consumenten beschermd zullen zijn. Tot slot is het vermeldenswaardig dat commissaris Reding in haar brief uiteenzet dat de nationale regelgevende instanties samen met de Commissie toezicht zullen uitoefenen op het proces waarin zal worden bepaald welke consumenten automatisch voor het Europees tarief in aanmerking zullen komen. Dit proces is buitengewoon belangrijk aangezien wij hiermee bewijzen dat het Parlement inderdaad bij machte is om te reageren.

(Applaus)

  Manolis Mavrommatis (PPE-DE), rapporteur voor advies van de Commissie cultuur en onderwijs. - (EL) Mevrouw de commissaris, na ongeveer zes maanden werk wordt nu de ontwerpverordening betreffende roaming op publieke mobiele netwerken in de plenaire vergadering van het Europees Parlement in stemming gebracht.

Ik wil de heer Paul Rübig van harte bedanken voor zijn uitstekende werk, maar ook voor zijn goede samenwerking met de Commissie en de Raad, waardoor wij vandaag positieve resultaten kunnen bereiken, die vooral de 150 miljoen gebruikers ten goede zullen komen.

Ik moet echter eveneens commissaris Reding gelukwensen, zowel met haar besluit om dit voorstel voor een verordening betreffende roaming in te dienen, als met het stevige standpunt dat zij heeft ingenomen toen ze werd geconfronteerd met verzet van buitenaf. Zij heeft één lijn getrokken met de rapporteurs en de leden van de betrokken commissies van het Parlement. Ik wil echter ook de collega’s feliciteren die betrokken waren bij het overleg met de Raad en de Commissie.

Staat u mij toe om met name in te gaan op het vraagstuk met betrekking tot de mobieletelefoonmaatschappijen en het Europees Parlement. Er is geen sprake van een loopgravenoorlog tussen beide partijen. De burgers hebben echter het recht om hun parlementaire vertegenwoordigers om bescherming te vragen als zij worden uitgebuit en als hun belangen in het gedrang komen door de monopolistische neigingen van grote ondernemingen.

Als rapporteur voor advies van de Commissie cultuur en onderwijs heb ik harmonisch samengewerkt met de collega’s van alle fracties en geprobeerd een gemeenschappelijke lijn vast te stellen waar allen zich in konden vinden. Met haar amendementen heeft onze commissie de rapporteur de mogelijkheid geboden om het roamingsvraagstuk ook vanuit een andere invalshoek te benaderen. Daarbij gaat het namelijk niet alleen om commerciële en economische aspecten. Ook cultuur en media zijn een belangrijke factor in het dagelijks leven in onze samenleving.

Elke dag zijn er mensen onder weg: ondernemers, journalisten, mensen van de kunst en de wetenschap. Heel het jaar door zijn er gezinnen met kinderen die op reis gaan om vakantie te vieren. Zij geven geld uit. Een mobiele telefoon is voor hen nuttig en zelfs onontbeerlijk, maar mag geen onderwerp worden van uitbuiting door ondernemingen. Je kunt wel behoefte aan iets hebben, maar dat betekent nog niet dat je zwak staat.

Vandaag moeten wij in het Europees Parlement onze goedkeuring hechten aan de verordening betreffende roaming, zoals deze er nu uit ziet. De aanneming van het verslag zal een overwinning zijn van het Parlement op het gebied van de consumentenbescherming. Daarmee zetten wij een grote stap, en zullen wij de interne markt nieuwe vleugels geven.

(Applaus)

  Angelika Niebler, namens de PPE-DE-Fractie. – (DE) Mijnheer de Voorzitter, mevrouw de commissaris, mijnheer de fungerend voorzitter van de Raad, dames en heren, vandaag hebben we goed nieuws voor de burgers van Europa: met je mobieltje telefoneren in Europa wordt voortaan goedkoper.

Jarenlang hebben we er als Europees Parlement op aangedrongen om helderheid te scheppen in een oerwoud van tarieven. Het was volstrekt ondoorzichtig hoe de prijzen tot stand kwamen en ze waren te hoog. Elke burger kan erover meepraten: na de vakantie controleer je de rekening en stel je vast dat die paar telefoontjes die je vanuit het buitenland gepleegd hebt, of die je in het buitenland ontvangen hebt tot een torenhoog bedrag geleid hebben. Dat is nu voorgoed verleden tijd.

Voortaan komt iedereen in aanmerking voor een lager tarief. Dat is waar ik vooral mee ingenomen ben en het is echt een groot succes voor ons Parlement. De Raadsvoorzitter heeft er al op gewezen dat we wekenlang harde onderhandelingen met de Raad gevoerd hebben en we mogen trots zijn op het resultaat dat we bij het sluiten van de markt bereikt hebben: eerst 49 cent, volgend jaar 46 cent en het jaar daarop 43 cent per minuut voor een roaminggesprek binnen Europa.

Tegen de ondernemingen en het bedrijfsleven zou ik willen zeggen dat ik geloof dat we ons er allen bewust van zijn dat marktregulering en dan met name de regulering van de consumentenprijzen een scherp zwaard is. Maar omdat de markt zich niet ontwikkelde zoals wij ons jarenlang gewenst hadden, waren we het er allemaal over eens dat een ingreep vanuit de politiek noodzakelijk was. Natuurlijk is dat wel een uitzonderlijk, uniek geval. Ik wil daarom benadrukken dat we nu niet ook in andere sectoren naar prijsregulering streven, maar dat dit een incident was, dat zich hopelijk niet weer voor hoeft te doen. Alleen al de ontwikkeling van de laatste maanden, toen er aan de verordening gewerkt werd, heeft laten zien hoeveel beweging er in deze markt kan komen. Deze ontwikkeling stelt ons in het gelijk en demonstreert dat de politiek de juiste impuls gegeven heeft.

Ik zou willen besluiten met een welgemeend woord van dank aan onze rapporteur, de heer Rübig, die vele maanden achtereen de onderhandelingen geleid heeft. Dank ook aan de collega’s in de onderhandelingsdelegatie, want het was geen sinecure om ons standpunt bij de Raad door te drijven. Dank verder aan mevrouw de commissaris, die het aandurfde om deze verordening voor te leggen en tot slot ook van mijn kant een welgemeend bedankje voor het commissiesecretariaat en de vertalers, die er in luttele dagen in slaagden de verordening in 23 talen over te zetten. Dat is fenomenaal en laat zien dat Europa goed functioneert en voortvarend aan zijn doelen werkt.

(Applaus)

  Reino Paasilinna, namens de PSE-Fractie. - (FI) Mijnheer de Voorzitter, ik wil de commissaris en iedereen bedanken voor hun uitstekende samenwerking. Mijn fractie steunt het compromis dat nu is bereikt en zal er straks vóór stemmen.

Deze wet heeft directe invloed op de levens van tientallen of zelfs honderden miljoenen mensen en zal hun leven vergemakkelijken. Wij hebben hier jarenlang over netwerkkosten gesproken. Het telecommunicatiepakket werd vijf jaar geleden behandeld met mevrouw Niebler, die toen immers rapporteur voor de kaderwet was. Daaraan werd toen al een paragraaf over dit onderwerp gevoegd. Nu dalen de prijzen echter enorm, wat goed nieuws is voor de consument. Wij krijgen reclame voor mobiele telefoons, maar geen informatie over de werkelijke kosten en hier moet beslist iets aan gedaan worden. Het is ongelooflijk dat sommige aanbieders het concurrentie noemen wanneer de koper geen enkele informatie krijgt over de prijzen van producten en de prijzen op kartelachtige niveaus worden gehouden. Als gevolg daarvan gebruiken slechts weinig reizigers hun mobiele telefoon in het buitenland. Dat schaadt weer het beginsel van het vrij verkeer van personen en maakt het moeilijk het doel van Lissabon te bereiken om een leidende kenniseconomie te worden.

Mobiele communicatie is een manier om het dagelijkse leven internationaler te maken. Bovendien wordt de mobiele telefoon dan meer gebruikt en ontstaan er meer zakelijke activiteiten. Dit is dus ook in het voordeel van ondernemingen. Het is noodzakelijk dat de interne markt goed werkt en dat moet ook voor mobiele communicatie gelden. De belangen van de consument zijn nu veilig gesteld en rechtvaardigheid heeft gewonnen. Ik wil de Commissie vragen hoe en wanneer zij van plan is een voorstel te doen over datacommunicatie. Natuurlijk moet dit eerst zorgvuldig overwogen worden.

(Applaus)

  Šarūnas Birutis, namens de ALDE-Fractie. – (LT) Mijnheer de Voorzitter, collega’s, er wordt hier vandaag van ons verwacht dat wij stemmen over een wetgevingsdocument dat snel tastbare resultaten zal opleveren voor alle Europese consumenten en bedrijven en, laten wij eerlijk zijn, ook voor onszelf.

Het jaarlijkse volume van de markt voor internationale netwerkcommunicatie van de Europese Unie ligt rond de 8,5 miljard euro. Dit bedrag vertegenwoordigt bijna 6 procent van de totaalopbrengst van de mobiele communicatie-industrie, die ongeveer 150 miljard euro per jaar bedraagt.

De roamingtarieven zijn van toepassing op ten minste 147 miljoen Europese burgers, onder wie 110 miljoen gebruikers uit de bedrijfswereld.

Op dit moment schakelt circa 70 procent van de Europeanen die naar het buitenland gaan zijn mobiele telefoon uit omdat bellen in het buitenland peperduur is. Het probleem wordt nog bemoeilijkt door het feit dat de kleinhandelsprijzen allesbehalve transparant zijn omdat er in de sector geen concurrentie bestaat.

Als wij goedkoper kunnen bellen, zullen wij logischerwijs ook vaker en langer bellen. Dit betekent dat de inkomsten van de aanbieders van telefoniediensten niet echt zullen verminderen. Bovendien zullen de consumenten bij deze ontwikkeling gebaat zijn en zal zij de concurrentie in Europa bevorderen.

Er heeft een Eurobarometer-enquête plaatsgevonden waaruit blijkt dat de overgrote meerderheid van de 25 000 ondervraagden zich kan vinden in een verplichte vermindering van de roamingtarieven in Europa.

Desalniettemin wil ik hier opnieuw een standpunt uiteenzetten dat ik deel met tal van collega's, namelijk dat marktinterventie uit den boze is en dat deze verordening slechts een tijdelijke dwangmaatregel is om de mark te reguleren.

Ik ben van oordeel dat een maximumtermijn van drie jaar volstaat om enerzijds de prijzen te verlagen en anderzijds – hetgeen nog belangrijker is - de gesloten nationale markten samen te smelten tot een verenigde Europese markt. Dat is de uiteindelijke doelstelling van deze verordening.

Ik feliciteer de rapporteur van het Europees Parlement, Paul Rübig, de schaduwrapporteurs, de voorzitter van de Commissie industrie, onderzoek en energie, Angelika Niebler, alsmede commissaris Viviane Reding, de vertegenwoordigers van de Commissie en de Raad en alle consumenten en dienstverleners met deze uitstekend gecoördineerde formule.

Het debat over de roamingverordening was geen gemakkelijk debat. Ieder punt is grondig onderzocht en er is gediscussieerd over elk tarief en de bijbehorende toepassingsvoorwaarden. Het Parlement heeft in dit proces blijk gegeven van een ongekende rationaliteit en samenhang.

Ik reken erop dat het Parlement zich hier vandaag en bloc achter de verordening schaart, dat ook de Raad op 7 juni met een positief antwoord komt en dat de tekst spoedig in het Publicatieblad verschijnt (niet, zoals ons gezegd is, op 29 juni), zodat de verordening tijdens de aanstaande zomermaanden in werking kan treden.

  Romano Maria La Russa, namens de UEN-Fractie. – (IT) Mijnheer de Voorzitter, dames en heren, de ontwerpverordening betreffende roamingtarieven is een onderwerp waar burgers groot belang bij hebben en daarom is het onze plicht om de grootst mogelijke bescherming te bieden zonder de behoeften van de industrie uit het oog te verliezen. We kunnen echter met voldoening vaststellen dat we hebben gezien dat alle fracties hun verantwoordelijkheid in dit opzicht hebben genomen, wat hoogstwaarschijnlijk tegen de verwachtingen van de Europese gebruikers ingaat. Deze verordening brengt Europa nog dichter bij zijn burgers.

Na lange onderhandelingen - met name met de Raad en de Commissie - om een akkoord in eerste lezing mogelijk te maken, zal de compromisoplossing die formeel gezien pas maandagavond is aangenomen, iedereen tevreden stemmen, ook al had er meer gedaan kunnen worden. Er had ongetwijfeld een akkoord over cijfers bereikt kunnen worden dat beter aan de verwachtingen van de consument had voldaan, zoals ook door de Commissie industrie is bevestigd, als de lidstaten in eerste instantie niet voor hogere tarieven gekozen hadden die gunstiger zijn voor de exploitanten. Het compromis is echter wel geldig en stelt maximumtarieven voor de retailmarkt van 49 cent voor uitgaande en 24 cent voor inkomende gesprekken; met andere woorden een verlaging van ongeveer 50 procent ten opzichte van de standaardtarieven.

Ik denk dat we een goede oplossing hebben gevonden, voor zowel de beschermingstarieven of “eurotarieven”, die automatisch drie maanden nadat de verordening van kracht is geworden, gelden voor alle gebruikers, waardoor ze vrij zijn om te kiezen voor tarieven die wellicht voordeliger voor ze zijn. Zo voorkomen we dat in de toekomst de gebruikers die in het buitenland op zakenreis of vakantie zijn, de dupe worden van oneerlijke tarieven, zoals momenteel helaas het geval is.

Het compromis laat nog wel een winstmarge over voor de exploitanten, die desalniettemin voordeel kunnen halen uit de groei van het mobieletelefoonverkeer in de toekomst. Ten behoeve van meer transparantie, beschouw ik de eisen die gelden voor exploitanten om gebruikers te informeren aan de hand van persoonlijke informatie over hun tarievenstelsels, een succes. Ik ben iets minder overtuigd van de geleidelijke verlaging in drie jaar tijd van de tarieven, ondanks dat dit bij wijze van compromis wel begrijpelijk is. Wellicht dat een meer attente markt de prijzen nog verder had verlaagd dan wat deze verordening kan bereiken in drie jaar. Het klopt echter ook dat daar waar de markt heeft gefaald, door een gebrek aan transparantie over buitensporige prijzen en een verondersteld machtsmisbruik, regulatie van zowel wholesale als retail niet alleen wenselijk, maar absoluut noodzakelijk is.

  David Hammerstein, namens de Verts/ALE-Fractie. – (ES) Commissaris, ik dank u voor uw moedige werk. Mijnheer Rübig, bedankt, we hebben een goed resultaat bereikt, we hebben een compromis, en we hebben een historisch precedent geschapen.

We hebben hier, in het Europees Parlement, met ongebruikelijke eensgezindheid gehandeld om een taboe te doorbreken. Het taboe om de markt op Europese schaal te regelen, op zo’n cruciaal gebied als de telecommunicatie. We hebben de Europese burgers hiermee beslist een praktisch voorbeeld gegeven van waar de Europese Unie voor dient.

Ook al doet het compromis de consument op sommige punten tekort, toch heeft het onze steun. Want het Europees Parlement heeft zich nu duidelijk uitgesproken over de schandalige beroving van de gebruikers, die schandalige tarieven betalen en zelfs niet eens geïnformeerd worden over wat ze betalen. We hebben een vuist gemaakt voor de consument. We hebben een redelijk compromis bereikt ofschoon het rechtvaardiger had kunnen zijn ten opzichte van de consument.

De meeste mensen zullen lagere prijzen gaan betalen, maar die prijzen hadden nog aanzienlijk lager kunnen zijn. De transparantie en de informatie zullen een stuk beter worden. Het had nog beter kunnen uitpakken voor de huidige klanten, maar tijdens de onderhandelingen en de trialoog hebben we een aantal van de meest positieve en ook sommige van de meest negatieve aspecten van de Europese instellingen gezien.

In dit debat stonden twee standpunten tegenover elkaar. Het Parlement van zijn kant heeft over het algemeen de belangen van zijn kiezers verdedigd, van de consumenten, terwijl de Raad vanuit zijn standpunt – dat van de lidstaten – te vuur en te zwaard de handelsbelangen van de grote operators heeft behartigd, van de nationale kampioenen, de telecommunicatie- en telefoniebedrijven.

Hoe komt het dat de afgevaardigden, die dezelfde meerderheden vertegenwoordigen als hun regeringen in de Raad, in de lidstaten, zulke andere standpunten hebben ingenomen?

Ongetwijfeld is er in de Raad behoefte aan dezelfde transparantie – dezelfde volledige openheid – die wij hier in dit Huis hebben, want daar – in de Raad – heeft de verstikkende druk van de industriële lobby’s deze kwestie zwaar belast en de kans beperkt om een nog betere overeenkomst te bereiken.

Goed, we ondersteunen deze overeenkomst als een zijnde een stap vooruit. Het is een stap vooruit die een precedent schept voor de mogelijkheid om een markt te reguleren die dit op eigen kracht niet goed heeft kunnen doen. Hier geeft het Parlement de koers aan. Het is ook zaak dat we lering trekken uit deze ervaring om onze Europese instellingen telkens wat transparanter, opener en toegankelijker te maken voor de belangen van de meerderheid van onze burgers.

  Umberto Guidoni, namens de GUE/NGL-Fractie. – (IT) Mijnheer de Voorzitter, dames en heren, het resultaat van vandaag – namelijk het compromis dat we hebben bereikt – komt neer op de erkenning dat de markt die altijd zo prat ging op zijn vermogen om de concurrentie te bevorderen door de prijzen te verlagen, hierin heeft gefaald. Het is moeilijk vol te houden dat de huidige prijzen binnen een uiteraard grensoverschrijdende sector zoals die van de mobiele telefonie, in staat moesten zijn om de tarievenstelsels te onderhouden die geen rekening hebben gehouden met de gemeenschappelijke Europese markt.

Consumentenbescherming is daarom aan de politiek toevertrouwd en de commissaris heeft er goed aan gedaan om dit vraagstuk ter sprake te brengen. Ik wil benadrukken dat het Parlement met veel enthousiasme en eensgezindheid heeft gereageerd. De aandacht van onze fractie ging tijdens dit debat echter uit naar de garantie van een eerlijke prijs voor iedereen, dat wil zeggen de keuze die normaliter met opt-out wordt aangeduid, in tegenstelling tot het standpunt van de Raad, die de door de grote telecombedrijven aangedragen argumenten, dat de tarieven alleen gelden voor klanten die erom vragen, grotendeels heeft geaccepteerd.

Het besluit dat het eurotarief voor iedereen geldt is het belangrijkste punt van het voorstel van de Commissie en betekent een stap in de richting van transparantie en bescherming van consumentenbelangen. De marges die overblijven voor de telecombedrijven zijn nog altijd te hoog, maar ik denk dat het beginsel van maximumtarieven een belangrijke precedent schept en kan bijdragen aan de verlaging van tarieven, zoals zelfs al is gebeurd. We zijn akkoord gegaan met het compromis, omdat er dringend ingegrepen moest worden in de oligopoliesituatie tussen de bedrijven ten koste van de consument.

De Commissie en het Parlement hebben een duidelijk signaal afgegeven; het is nu belangrijk dat we op transparantie tijdens de invoering door de nationale regelgevende instanties en op een evaluatie na drie jaar blijven hameren. Dit is een ideale manier om aan de burgers te laten zien dat de Europese instellingen zinnige antwoorden kunnen formuleren op vraagstukken die geen enkel lidstaat alleen op kan lossen.

  Nigel Farage, namens de IND/DEM-Fractie. – (EN) Mijnheer de Voorzitter, het gebeurt niet vaak, maar op deze ochtend moet ik erkennen dat de Europese Unie goed werk levert. Ik ben hier zelfs gekomen om u te bedanken, en wel namens het internationale bedrijfsleven. U kent ze wel, de bedrijven die duizenden mensen in dienst hebben die de hele tijd door Europa reizen, de bedrijven die miljarden euro’s winst maken. Zij zullen hier het meest van profiteren. En ik wil u ook bedanken namens de superrijken in Europa - niet de mensen die twee weken op vakantie naar Benidorm gaan, maar degenen die regelmatig reizen. Ook zij zullen hiervan profiteren.

Maar vooral wil ik u persoonlijk bedanken. Ik gebruik dit ding ongelooflijk veel. Door uw voorstellen ga ik 3 000 euro per jaar besparen. Ik wil daarom een belang aanmelden. Ik zal niet stemmen over het verslag-Rübig omdat ik er persoonlijk voordeel bij heb, en ik raad andere leden van het Parlement aan om zich eveneens van stemming te onthouden. We zouden niet over voorstellen moeten stemmen waarmee we onze eigen beurs spekken.

De waarheid is dat dit gewoon een enorme publiciteitsstunt is, toch? U wilt dat de mensen van u houden. U wilt dat de mensen van de EU houden, dus u vertelt de mensen dat ze hiermee beter af zullen zijn. Eerlijk gezegd doet het aan de communistische centrale planning denken wanneer bureaucraten en politici menen te weten wat de juiste marktprijs is. Ze zitten altijd verkeerd. Dit zal leiden tot hogere kosten voor binnenlandse consumenten. Het zal leiden tot minder concurrentie en innovatie op de markt. Dit is weer een gigantische miskleun van de EU.

  Giles Chichester (PPE-DE). – (EN) Mijnheer de Voorzitter, na de zure druiven die u zojuist heeft geproefd, wil ik opmerken dat de invoering van deze maatregel voor de EU een win-winsituatie is, omdat we nu echt iets praktisch doen voor onze consumenten. Het heeft even geduurd, maar nu we dit punt hebben bereikt, hoop ik zeer dat we deze maatregelen snel kunnen invoeren en dat de aanbieders de hint zullen begrijpen en hun tarieven snel zullen bijstellen. Ik hoop dat ze zullen inzien dat ze door het verlagen van de tarieven meer omzet zullen genereren - zelfs van mijn collega daar.

We doen iets aan een geval van marktfalen. Een specifiek geval van marktfalen, dat hopelijk van korte duur zal zijn, en het is veelzeggend dat we de uitdovende clausule hebben om te laten zien dat we verwachten dat deze situatie zal worden rechtgezet en dat er in dit deel van de markt ook concurrentie komt. We zijn het aan onschuldige toeristen en consumenten verplicht om ze die vervelende schok te besparen die ze krijgen wanneer ze van vakantie thuiskomen - of als ze voor hun werk op reis zijn geweest - en erachter komen dat ze moeten betalen voor het ontvangen van een telefoontje en enorme rekeningen krijgen. We zijn het aan hen verplicht om dit te regelen. We kunnen hopen op ongeveer 60 procent verlaging van het gemiddelde roamingtarief, en dat is belangrijke winst voor onze consumenten.

Het doet me veel genoegen dat mijn amendement, waarin de eis wordt gesteld dat aanbieders informatie moeten verstrekken - het “icoonamendement” - in de tekst is opgenomen. Daar ben ik dankbaar voor. En ik wil mijn waardering uitspreken voor de brede consensus die tussen de fracties is bereikt, samen met de Commissie, de Raad, consumentenorganisaties en de regelgevende autoriteiten, om deze maatregelen te steunen.

Tot slot wil ik mijn collega’s mijn favoriete ringtone aanbevelen. Luister alstublieft goed. Dit heet de stiltestand.

  Robert Goebbels (PSE). – (FR) Mijnheer de Voorzitter, mevrouw de commissaris, dames en heren, de 200 miljoen Europeanen die gebruik maken van hun recht op vrij verkeer binnen de Unie krijgen veel te hoge tarieven aangerekend en daar moeten we paal en perk aan stellen. De reële kosten voor de operatoren bedragen tussen de 6 en 15 eurocent per minuut, en dat betekent dat het in de verordening vastgelegde tarief voor één minuut actieve roaming opgeteld bij dat voor één minuut passieve roaming de operatoren meer dan voldoende marge biedt.

Degenen die verkondigen dat de vrije markt alleenzaligmakend is, moeten hun theorieën nu toch eens herzien in het licht van de harde realiteit van de telefoniemarkt. De liberalisering van deze sector heeft een steuntje in de rug gekregen van een technologische revolutie die een diversificatie van het aanbod mogelijk heeft gemaakt. De burgers maken uiterst geestdriftig gebruik van mobiele telefoons, sms-berichten, enzovoorts, maar dat heeft niet geleid tot werkelijk aantrekkelijke prijzen. Schaaleconomieën, verhoogde productiviteit, en een tot een enorme omvang aangegroeide communicatiemarkt hebben geen verlaging van de tarieven tot gevolg gehad. Vodafone, Télécom en andere operators in de Telefónica-groep zijn bereid de interne markt trouw te zweren, maar alleen als ze – om redenen die met tarieven te maken hebben – de binnengrenzen kunnen handhaven.

De politiek moet op de – doorgaans heilige – markt ingrijpen. Het zal de eerste keer zijn dat dit in de Unie gebeurt, en dat is een welkom precedent. De Commissie heeft steeds verzet aangetekend tegen de prijzen, maar het roamingdossier toont toch duidelijk aan dat de markt af en toe behoefte heeft aan de zichtbare hand van de overheid, zeker als het gaat om een markt waar het zo grondig mis is gegaan als dat met de telecommunicatie het geval is geweest.

  Toine Manders (ALDE). – Voorzitter, het is bijzonder dat hier beneden twee voormalige collega's zitten, de heer Wuermeling en mevrouw Reding, welkom ook, en bedankt voor de totstandkoming van dit voorstel, dat wellicht een goede zaak voor de Europese consument zal zijn.

Het is wel bijzonder: als liberaal ben ik erg tegen het ingrijpen in consumententarieven, zeker in de vrije markt, waar de Commissie en het Parlement ook zeggen: concurrentie, onder voorwaarden, leidt tot een betere prijs en meer innovatie. Het is heel bijzonder dat ik nu vóór ga stemmen om in de consumentenprijs in te grijpen.

Waarom, Voorzitter? Omdat de commissaris - en ik hoop dat zulks in de Commissie industrie tot uiting is gekomen - nadrukkelijk heeft gezegd dat er na drie jaar een Europese markt zal zijn en niet 27 bij elkaar geharkte markten binnen nationale grenzen. Want daar zit met name de fout, wat mij betreft. Daar zit ook het misbruik bij de telefoonaanbieders.

Het is boeiend om te weten dat de meeste consumenten die hoge roamingtarieven betalen en die deze niet bij hun baas of via andere regelingen vergoed krijgen, vakantiegangers zijn. Die bellen van skilift naar skilift of van strandstoel naar strandstoel en dan zitten ze wel in Spanje op een strandstoel vijf meter van hun vriend of vriendin, maar het gesprek gaat eerst naar het thuisland en weer terug.

Daar moeten we van af. Ik denk dat het goed is dat wij een prikkel geven aan de industrie en dat wij over drie jaar een echt functionerende interne markt voor mobiel bellen hebben en van roaming verlost zijn. En dat ik als consument kan kiezen waar ik mijn contract sluit.

Dan is er nog iets dat ik graag even wil melden: ik was verrast dat het tarief exclusief btw is. Iedereen praat over maximum 49 eurocent. Dat is exclusief btw, dus de consument krijgt toch nog een beetje een worst voorgehangen. Dat betekent namelijk dat er toch een 20 procent bovenop komt.

Daarnaast hoop ik dat er bij de basiscontracten, dus niet het bellen per minuut, maar de basiscontracten, waarvoor we niet expliciet iets hebben geregeld, geen misbruik komt, want dan moeten we opnieuw ingrijpen. Ik hoop dat het systeem werkt, commissaris en meneer Wuermeling, en dat we ervoor zorgen dat de consument tevreden is over Europa, maar vooral dat de interne markt gaat functioneren.

  Adam Bielan (UEN). – (PL) Mijnheer de Voorzitter, ook ik sluit me aan bij de felicitaties en dankwoorden aan het adres van de heer Rübig voor zijn verslag. Ongetwijfeld is deze dag van uitzonderlijk belang voor het Europees Parlement en voor honderden miljoenen Europese burgers. We hebben namelijk de kans onze kiezers te bewijzen dat het Parlement zich bezighoudt met voor hen belangrijke zaken en daarom een instelling van vitaal belang is.

De exorbitant hoge roamingprijzen die internationale exploitanten van mobiele netwerken de consument hebben opgedrongen, vormen ongetwijfeld al jaren een bron van ergernis voor Europeanen. De telecombedrijven hebben niet om de prijs geconcurreerd zoals het geval zou moeten zijn op een gezonde markt. Volgens veel experts hebben zij met elkaar onder één hoedje gespeeld om de beltarieven hoog te houden. Jarenlang zijn toeristen en kleine en middelgrote ondernemingen daarvan het slachtoffer geworden. Vandaag kunnen we korte metten maken met deze onrechtvaardige uitbuiting. Hoewel dit klinkt als een socialistische slogan, is het een waarheid als een koe, wat bewezen wordt door de redevoeringen van mijn collega’s uit de Alliantie van Liberalen en Democraten voor Europa fractie in dit Huis.

Deze verordening, net als vele andere die wij in het leven roepen, zou overbodig zijn als er sprake was geweest van gezonde en transparante concurrentie. Het is onze taak om op te komen voor de rechten van de burgers van de Europese Unie die momenteel worden geschonden door een complot dat funest is voor de marktwerking. Dankzij de vastberadenheid van het Parlement, ook van mijn fractie, is het gelukt onze partners in de Raad en de Commissie te bewijzen dat wij er geen genoegen mee nemen wanneer de regelgeving wordt afgezwakt en de belangen van de consument voortdurend worden genegeerd.

Deze zomervakantie al kunnen Europese burgers die in het buitenland verblijven, aanzienlijk goedkoper bellen met hun familie of werkgever. De tarieven worden drastisch verlaagd tot maximaal 49 eurocent per minuut voor uitgaande gesprekken en tot 24 eurocent voor binnenkomende gesprekken. De komende jaren zullen de gesprekskosten nog lager worden. Ik sluit me aan bij de meningen die hier al een paar keer eerder zijn verkondigd en hoop dat deze prijzen sneller omlaag zullen gaan dan in het compromisvoorstel wordt aangegeven.

  Gisela Kallenbach (Verts/ALE). – (DE) Mijnheer de Voorzitter, ik geef toe dat dit goed nieuws is voor vakantiegangers, zakenreizigers, voor leden van het Europees Parlement en alle andere mensen die veel in Europa onderweg zijn. Er komt een eind aan de prijsopdrijving in de mobiele telefonie en de veelgeroemde concurrentie zal echt in het belang van de consument gaan werken. Het is een goed signaal dat Europa bereid is om gemeenschappelijke regelingen door te zetten die indruisen tegen de belangen van monopolisten.

Helaas zit er wel een druppel alsem in deze vreugdebeker, want de voorstellen van het Parlement zijn omwille van het eigenbelang van bepaalde aanbieders en hun monopolieposities in een aantal lidstaten afgezwakt. Het uiteindelijke compromis ligt bij de eindprijs voor de consument ook duidelijk boven het voorstel van de Commissie, die je doorgaans toch niet van vijandigheid jegens het bedrijfsleven kunt betichten. Dat is geen goed signaal voor het Europese Gemeenschapsrecht, wel een belangrijke en juiste eerste stap in de richting van de consument. Daarom bedank ook ik iedereen die daaraan bijgedragen en ervoor gezorgd heeft dat er in de mobiele telefonie voortaan meer transparantie en meer keus voor de consumenten komt.

  Miloslav Ransdorf (GUE/NGL). – (CS) Ik zal aan de hand van vijf opmerkingen uitleggen waarom ik dit zwaar bevochten compromis steun. Ten eerste is het zo dat die critici die aanvoeren dat dit geen marktconforme oplossing is, vergeten dat het kernprobleem nu juist ontstaat doordat de markt zelf niet marktconform is. In een dergelijk geval dient de markt gecorrigeerd te worden, zoals hier is gebeurd. Zoals de commissaris heel duidelijk zei, zijn er al eerder pogingen ondernomen de zaak recht te zetten. Ten tweede wil ik hier opmerken dat dit gebied nu eindelijk in overeenstemming is met de principes waarop onze Europese Unie is gegrondvest.

Ten derde is het heel belangrijk dat er, in ieder geval in zekere mate, gelijke toegang tot informatie bestaat op de markt. Zoals Joseph Stiglitz, Nobelprijswinnaar voor economie, aantoonde, is in eniger mate gelijke toegang tot informatie een van de voorwaarden voor een soepel functionerende markt. Ten vierde wordt weliswaar de gelijke toegang tot informatie beduidend verbeterd maar dit gaat niet ten koste van de keuzevrijheid. Wij vinden dit zo belangrijk omdat op deze manier de concurrentie wordt gevrijwaard.

Ten vijfde en ten laatste is dit geen spel met neutrale uitkomst, zoals sommige menen, maar juist een win-win situatie, zoals collega Chichester net aangaf. En verder stel ik met genoegen vast dat wij in collega Farage een specialist hebben wat het functioneren van de vroegere communistische plancomités betreft. Het is goed te weten dat ook het Parlement zich buigt over geschiedkundige kwesties.

  Gunnar Hökmark (PPE-DE). – (SV) De laatste vijftien jaar hebben we in Europa een radicale daling van prijzen voor mobiele telefonie meegemaakt. Er zijn weinig gebieden waar de prijzen zo sterk gedaald zijn als juist op dit gebied. Het ging vooral om binnenlandse gesprekken, maar ook om internationale gesprekken, en het is goed om dat op een dag als deze te bedenken. Het probleem was echter dat wij, zoals de commissaris al aangaf, 27 verschillende markten hebben in plaats van één markt. Daarom feliciteer ik de commissaris en de rapporteur, de heer Rübig, met het feit dat we vandaag een besluit nemen dat neerkomt op meer transparantie, en met het feit dat er regels komen voor de concurrentie tussen mobiele operatoren en verkopers. Dat maakt een einde aan het cruciale probleem dat tot veel te hoge roamingtarieven heeft geleid. Hierdoor worden betere concurrentievoorwaarden geschapen.

Ik vind dat we hier hadden moeten stoppen en daarom betreur ik het dat er nu ook een voorstel ligt inzake regulering van prijzen op het niveau van de consument. Alle ervaringen wijzen uit dat men het gewenste effect niet bereikt door prijsregulering. Het gevaar dreigt dat we de prijsontwikkeling op slot zetten rondom het gereguleerde niveau. Het gevaar dreigt dat we minder druk zetten achter concurrentie tussen verschillende operatoren om de prijzen voor binnenlandse gesprekken en roaminggesprekken te verminderen. Het gevaar dreigt dat we niet langer met zulke snelle prijsdalingen te maken hebben als voorheen. Zonder te overdrijven wil ik erop wijzen dat het beter was geweest als we hadden volstaan met regels op het punt waar we een probleem hebben, namelijk verschillen in prijs bij verkopers en bij operatoren. Ik zeg dit omdat het niet de taak van de Europese Unie is – en ook niet moet zijn – om prijzen op consumentenniveau te reguleren. De EU moet datgene doen waar de commissaris eerder vandaag op heeft gewezen, namelijk ervoor zorgen dat we van 27 verschillende markten één markt maken. Daar zit de dynamiek in en dat is hetgene waarop we ons moeten richten. We moeten geen consumentenprijzen reguleren, maar we moeten zorgen voor regels waarmee we een veelzijdige en goede concurrentie tussen operatoren bereiken.

VOORZITTER: LUIGI COCILOVO
Ondervoorzitter

  Hannes Swoboda (PSE). – (DE) Mijnheer de Voorzitter, allereerst wil ik mevrouw de commissaris bedanken voor haar initiatief en de heer Rübig en de andere rapporteurs voor hun fantastische werk. Ja, er is een tekort aan marktwerking, dat gebeurt soms, al willen sommigen dat loochenen, maar in dit geval was het van het grootste belang dat we ingrepen en maximumprijzen vaststelden.

In onze overwegingen staat de consument centraal, al betekent dat helemaal niet dat we het bedrijfsleven schade toe zouden willen brengen. In tegendeel – we roepen de ondernemingen in de sector op om zoveel mogelijk te doen om nieuwe klanten te winnen en door nieuwe, goede en voordelige pakketten terug te verdienen wat hier en daar aan inkomsten gederfd zou kunnen worden. Voorop staat dat deze regeling met een kleine vertraging ook daadwerkelijk aan de consument ten goede komt en niet een soort onnozelenbelasting is, die ten koste gaat van hen die niet zo goed geïnformeerd zijn.

Mevrouw de commissaris, ik zou u dringend willen verzoeken om alles in het werk te stellen om deze regeling bekendheid bij de consument te geven en zo duidelijk te maken wat de Commissie en het Parlement voor de Europeanen doen. Veel meer dan menige abstracte discussie over de Europese Grondwet is dat namelijk wat er toe kan bijdragen om de Europeanen te overtuigen van de noodzaak van de EU.

  Lena Ek (ALDE). – (SV) Het is een grondbeginsel dat het niet de taak van de EU is om overal op de markt de prijzen te reguleren. Daarentegen geeft het basisverdrag ons de mogelijkheid en de verantwoordelijkheid om de consumenten te beschermen, ervoor te zorgen dat de markt functioneert en dat we een eerlijke en open concurrentie hebben. In dit geval hebben we jarenlang zeer duidelijke signalen gekregen – van wanhopige ouders van in het buitenland studerende kinderen, van oudere mensen die de kleine lettertjes in hun telefooncontracten niet hebben gelezen en ook van delen van de branche zelf – dat de onderhavige markt niet functioneert en noch transparant noch eerlijk is.

Daarom hebben we aan de roamingkwestie gewerkt sinds we drie jaar geleden tot lid van het Europees Parlement werden verkozen. Reeds bij onze eerste discussie met commissaris Reding is het probleem aan de orde gesteld. Drie jaar lang hebben wij – de commissaris, de Raad en het Parlement – samen geprobeerd om er via prijsvergelijkingen en open richtprijzen voor te zorgen dat de markt vrijwillig de bestaande fouten zou herstellen. Dat is niet gebeurd. Nog steeds is er sprake van grote concurrentievervalsing. Dit wetgevingsvoorstel komt dan ook niet als een verrassing. Ik juich het toe, omdat het onze taak is om ervoor te zorgen dat er een goed functionerende concurrentie op de interne markt is. Het is onze taak om strategische en systematische besluiten te nemen die de weg bereiden voor een open marktfunctie, en ik hoop dat de branche er in deze drie jaren voor zorgt om zijn zakelijke methoden te veranderen en om de prijssituatie voor zijn klanten zodanig uiteen te zetten en te verklaren, dat deze wetgeving voor een periode van drie jaar een eenmalig verschijnsel is en dat we dit soort ingrijpen daarna aan de markt kunnen overlaten.

Ik wil mijn dank uitspreken voor de genoten samenwerking tussen de fracties en met de Commissie en voor het werk dat geleid heeft tot wetgeving die ik over het algemeen zinnig vind.

  Roberts Zīle (UEN). – (LV) Allereerst wil ik mijn dank uitspreken aan de commissaris, de rapporteur en de Raad voor het compromis dat zij hebben bereikt over een kwestie die voor de Europeanen van wezenlijk belang is. Vanuit het standpunt van de economische theorie kan interventie in om het even welk marktsegment door invoering van een maximumretailprijs ongetwijfeld worden aangemerkt als een ongepaste regulering van de economie van de markt. Gezien de vergeefse pogingen van de Europese Commissie om de roamingmarkt op andere manieren te beïnvloeden moet deze aanpak beschouwd worden als het laatste redmiddel dat de wetgever tot zijn beschikking heeft. Bovendien zal de regelgeving slechts gedurende een beperkte periode van kracht zijn. In essentie heeft deze verordening echter ook een politieke betekenis. Zij bewijst immers dat de Europese interne markt werkelijk een markt op Europees niveau is en niet slechts de som van de markten van de individuele lidstaten. Het feit dat men de indruk heeft dat op de nationale markt perfecte concurrentie heerst, betekent nog niet dat dit ook op Europees niveau zo is. De markten van de lidstaten worden op tal van terreinen beschermd tegen het ontstaan van één echte Europese interne markt. Laat ik een paar van die terreinen noemen: vervoer, dienstverlening, verkeer van arbeidskrachten, enzovoorts. Dat wil uiteraard niet zeggen dat de wetgever in de Europese Unie voortdurend dergelijke administratieve maatregelen moet nemen om de markt te beïnvloeden en de prijzen te reguleren. Zodra blijkt dat de maximumprijzen niet langer nodig zijn - zelfs als de termijn van drie jaar nog niet ten einde is - kunnen wij, althans in de sector van de mobiele communicatie, een echte interne markt op Europees niveau tot stand brengen. Hartelijk dank.

  Claude Turmes (Verts/ALE). – (DE) Mijnheer de Voorzitter, we hebben een algemeen probleem op de interne markt, omdat openstelling van een markt vaak gepaard gaat met de vorming van een oligopolie. We hebben nu iets in elkaar getimmerd dat op korte termijn resultaat oplevert, maar dat neemt niet weg dat het concurrentieprincipe een betere juridische grondslag moet krijgen.

Ik ga ervan uit dat de geldklopperij door de grote telefoonmaatschappijen nog wel door zal gaan. Hun slachtoffers zullen niet langer de toeristen en de voortdurend reizende zakenlieden zijn, maar eerder de zwakste marktpartijen. Heel vaak zijn dat jongeren en kinderen. Als je ziet hoe agressief er reclame voor beltonen gemaakt wordt en wat voor grote problemen zich voordoen met de content die op gsm’s aangeboden wordt, zoals gewelddadige en pornografische filmpjes, dan lijkt mij de volgende opgave voor de Commissie te zijn dat zij moed toont en vaart zet achter preventieve wetgevende maatregelen op basis van het overleg dat op dit terrein plaatsvindt en dat op 7 juni afloopt, zodat we ook op dit probleem, het gsm-gebruik onder kinderen en jongeren, meer vat krijgen.

  Vittorio Agnoletto (GUE/NGL). – (IT) Mijnheer de Voorzitter, dames en heren, de roamingkosten zakken, maar Europa mengt zich pas laat in dit vraagstuk en het zijn de consumenten die hier de consequenties van dragen. Jarenlang heeft de Europese Commissie geen maatregelen genomen om haar burgers te beschermen en heeft zij de telefoonbedrijven zelf vrijgelaten om onderling tot overeenstemming te komen, waardoor er kartelvorming is ontstaan die voor de consumenten op pure geldverspilling neerkomt.

Onafhankelijke onderzoeken, zoals het onderzoek door de Association of European Consumers, wijzen uit dat mobieletelefoonoperatoren hun klanten jaarlijks 3,52 miljard euro teveel in rekening brengen. De werkelijke kosten van een minuut bellen op een buitenlands netwerk liggen grofweg tussen de 10 en 14 cent; operatoren verkopen het door voor gemiddeld 1,06 euro, wat betekent dat het verschil tussen de prijzen en de kosten meer dan 600 procent is.

Met het oog op deze hoge marges, hadden we een serieuzer voorstel naar de consumenten toe verwacht in plaats van wat er nu door dit Parlement is aangedragen: een verlaging tot 49 cent, wat inhoudt dat we zwichten voor de eisen van de Raad en de telefoonoperatoren. Ja, dit voorstel is noodzakelijk en betekent een kleine stap vooruit, maar een verlaging van de prijzen biedt niet voldoende bescherming voor de consument of compensatie voor de geleden uitbuiting, maar straft hen daarentegen nog meer.

  Pilar del Castillo Vera (PPE-DE). – (ES) Mijnheer de Voorzitter, om te beginnen wil ik de commissaris bedanken voor de moed die zij betoond heeft om een probleem waardoor de consument getroffen wordt, aan te pakken. Ik heb vastgesteld dat de commissaris zich bijzonder veel gelegen laat liggen aan de consument en dat zij bovendien een weg is ingeslagen die altijd onder vuur heeft gelegen, namelijk die van het rechtstreeks ingrijpen in de prijzen die voor de markt worden vastgesteld. Zij heeft besloten die uitdaging aan te gaan, en we zullen zien hoe dit uitpakt.

Voordat ik mijn standpunt geef, wil ik in het kort de rapporteur bedanken, die uitstekend werk heeft geleverd, en ook de Raad, die erin geslaagd is om het onderhavige document op doeltreffende wijze, in betrekkelijk korte tijd, gereed te hebben zodat het in het Parlement in stemming kan worden gebracht.

Het probleem dat zich hier voordoet, is in grote lijnen het volgende: uit de geschiedenis blijkt dat ingrijpen in de marktprijzen bijna nooit de gewenste resultaten oplevert en dat het weer andere, bijkomende problemen genereert: of wel dat de prijzen niet dalen, dan wel dat de kosten die men tracht te beperken of de kosten van wat in die sector niet meer verdiend wordt, naar andere sectoren op dat gebied worden overgeheveld.

Zo bestaat er nu al enige ongerustheid over de vraag tot welk punt de kosten zullen worden overgeheveld naar de kosten van nationale gesprekken, dat wil zeggen in welke mate de bedrijven de prijzen van nationale gesprekken zullen gaan verhogen voor de consument.

Commissaris – en ik wil ook de Raad hierop wijzen - ik denk dat de follow-up van dit proces van het grootste belang is, niet alleen wat betreft het verlagen van de kosten van internationale gesprekken, maar ook wat betreft de ontwikkelingen van de kosten op de nationale markten. Dat zal ons werkelijk inzicht verschaffen in de dimensie en de uiteindelijke gevolgen van deze verordening en van de besluiten die we nu nemen.

  Andres Tarand (PSE). - (ET) De verordening van vandaag is een goed voorbeeld van de positieve dingen die de Europese Unie haar burgers biedt. Het verlagen van de rekeningen van mobiele telefoons is een merkbare en positieve verandering. Het is vreemd dat de Europese Unie, die als interne markt begon, zeven jaar moet strijden voor een interne markt in één sector. Van belang is echter het succesvolle resultaat waar de heer Rübig ons naartoe heeft geleid.

Hoewel het prijsniveau dat in onderhandelingen met de lidstaten is bereikt niet helemaal is waar ik op had gehoopt, is een compromis beter dan een voortzetting van de status-quo. 49 eurocent per uitgaand telefoongesprek is zes keer beter dan drie euro. Het is belangrijk dat een maximaal aantal consumenten eerder van de nieuwe prijzen kan profiteren dan bijvoorbeeld pas over drie maanden, in september, wanneer de zomervakanties al voorbij zijn.

Aangezien het in het belang van maatschappijen voor mobiele telefoons is om de consumenten gedurende de hele overgangsperiode van drie maanden de oude roamingprijzen te laten betalen, moeten wij waarborgen dat de nieuwe mogelijkheden die de regelgeving creëert snel de consumenten van deze dienst bereikt. Zowel wij als de consumentenorganisaties hebben nog veel werk te doen om het publiek te informeren.

  Alexander Alvaro (ALDE). – (DE) Mijnheer de Voorzitter, goed bedoeld is nog lang niet goed gedaan, zo zeggen we in het Duits. En deze verordening wekt inderdaad de verdenking eerder een uitwas van populistisch effectbejag te zijn dan een teken van politiek verstand. Natuurlijk zijn de roamingtarieven te hoog, natuurlijk is er sprake van gebrekkige marktwerking. De vraag is alleen hoe we dat gebrek verhelpen. Lukt dat met prijsvormings- en prijsreguleringsmechanismen, waar hier voor gekozen is, of is het misschien zinvoller om bij de toekomstige beraadslagingen over het telecompakket de nodige wijzigingen aan te brengen in de markttoegangsrichtlijn, zodat aanbieders overal in Europa de mogelijkheid krijgen in alle andere landen hun diensten aan te bieden, waarna er concurrentie ontstaat die druk uitoefent op de prijzen, die dan ook gaan dalen?

De liberalisering van de telecommunicatiemarkt op nationaal niveau heeft laten zien dat dit werkt. Dat moet toch ook op Europees niveau lukken? Als je hoofdpijn hebt, snijdt de dokter ook niet meteen je hoofd eraf, maar geeft je misschien een aspirientje. We zouden eerst dit soort maatregelen moeten overdenken, voordat we het kind met het badwater weggooien. Ik betreur dit terugvallen op prijsreguleringsmechanismen, waar de EU al twintig jaar geleden vanaf is gestapt.

  Alyn Smith (Verts/ALE). – (EN) Mijnheer de Voorzitter, ik zal de uitdrukking “een Europa van resultaten”, die de commissaris heeft gebezigd, gebruiken om mijn toespraak mee te beginnen. Ik denk dat we allemaal, en met name onze rapporteur, trots kunnen zijn op dit voorbeeld van een EU die werkt. Roaming kan duidelijk het best op het niveau van de EU worden geregeld, omdat wij een plicht hebben om actie te ondernemen. Het gaat hier om een duidelijk geval van marktfalen. En dat kost onze burgers duidelijk geld. We moesten wel iets doen.

Het pakket dat vandaag voor ons ligt, is een proportioneel antwoord en mijn fractie steunt het. Transparantie, het recht op informatie en een beschermend tarief, waarbij we verlagingen van tot wel 70 procent zullen zien, zullen wettelijk worden vastgelegd en hiermee zullen heel veel burgers - honderden miljoenen - worden beschermd. Een cruciaal punt is dat de duur van de verordening beperkt is tot drie jaar om specifiek het marktfalen aan te pakken, waarna we het onderwerp opnieuw tegen het licht zullen houden.

In een tijd dat we te veel institutioneel geneuzel over kleinigheden horen, zal ik er geen enkele moeite mee hebben om dit Europa van resultaten aan mijn kiezers in Schotland voor te leggen.

  Ivo Belet (PPE-DE). – Voorzitter, mevrouw Reding, collega Rübig, mijn hartelijke gelukwensen voor uw doorzettingsvermogen en uw hardnekkigheid in dit dossier.

Met deze verordening, beste collega's, bewijzen we eindelijk nog eens dat de Europese Unie goed is voor de mensen. Want zowat iedereen heeft tegenwoordig zo'n toestelletje en zal dus de positieve impact van deze maatregel kunnen genieten.

Mevrouw de commissaris, een heel kleine anekdote. Mijn poetsvrouw heeft me de voorbije jaren één keer over Europa aangesproken en dat was over de gsm-tarieven, met name over de onverantwoord hoge factuur die ze kreeg nadat ze op vakantie in Spanje naar huis in België had gebeld.

Ik denk dat we met deze verordening de juiste beslissing nemen. In Europa in het buitenland bellen met een gsm is vandaag nauwelijks een optie. Het kost handenvol geld en dat is uiteraard een ernstige belemmering voor de interne markt. Het is een prima zaak dat daaraan een einde komt. Prima voor de zakenlui en prima voor de toeristen, voor de studenten en voor ons allemaal.

Het is ook zeer goed dat de gsm-gebruikers de lagere tarieven automatisch kunnen genieten. Ook dat is een overwinning voor de consument en voor Europa. Ik ben ervan overtuigd, mevrouw de commissaris, dat de gsm-operatoren een groot deel van de gederfde inkomsten zullen kunnen terugwinnen, gewoonweg omdat er veel meer gebeld zal worden.

Mevrouw de commissaris, beste collega's, de nieuwe gsm-tarieven zijn scherpe tarieven. Ze liggen zeer dicht bij de tarieven die het Parlement naar voren had geschoven. De prijs van een gsm-gesprek in het buitenland zal met gemiddeld 60 procent dalen en dat is zeer ingrijpend. De Commissie en het Parlement hebben stand gehouden en tegen alle druk en lobbying in de kant van de consument gekozen. Als het goed is, mag het ook gezegd worden, denk ik.

  Evelyne Gebhardt (PSE). – (DE) Mijnheer de Voorzitter, mevrouw de commissaris, dames en heren, de consument komt vandaag overduidelijk als winnaar uit de strijd en dat is goed nieuws voor de burgers. Daar ben ik heel trots op, ook al hadden wij als sociaaldemocraten eigenlijk nog meer gewild. Hier is iets positiefs tot stand gekomen.

We hebben ons bij deze wettelijke regeling heel bewust tot de telefoongesprekken beperkt. We zijn niet gekomen met wetgeving over sms, mms en andere vormen van data-overdracht, maar we roepen het bedrijfsleven wel op om een voorbeeld te nemen aan hetgeen hier tot stand gekomen is. We zullen nauwkeurig volgen wat er de komende jaren op deze andere terreinen gebeurt. Als men geen lering trekt uit de wettelijke regeling die we nu opgesteld hebben, zien wij ons gedwongen ook op deze terreinen wetgevend actief te worden en ook daarin zullen we de Europese Commissie weer van ganser harte steunen. Dat is een waarschuwing die het bedrijfsleven ter harte zou moeten nemen. We willen niet koste wat het kost als wetgever optreden, maar als het nodig is, zullen we het doen en wel met de volle strengheid van de wet.

  Anneli Jäätteenmäki (ALDE). - (FI) Mijnheer de Voorzitter, dit is een tijdelijke, maar noodzakelijke maatregel. Hier is geen sprake van een echte markteconomie. De markteconomie functioneerde niet en de aanbieders van telecommunicatie hanteerden kartelachtige prijzen. Er ontbreekt echter duidelijk iets in het voorstel, dat verder aanvaardbaar is. Het heeft namelijk geen betrekking op sms’jes of multimediadiensten. Die kunnen dus nog steeds in rekening worden gebracht zoals de aanbieders zelf willen. Hopelijk zullen zij hun verminderde winst niet gaan compenseren door de kosten van sms’jes te verhogen. Wij kunnen niet spreken van een goed functionerende interne markt in telecommunicatie zolang grensoverschrijdende telefoontjes duidelijk te duur zijn.

Dit debat over de kosten is belangrijk, maar het is nog belangrijker te waarborgen dat alle consumenten zonder problemen van redelijke prijzen kunnen profiteren: het moet niet aan de individuele consument worden overgelaten of de wet wordt gerespecteerd.

  Herbert Reul (PPE-DE). - (DE) Mijnheer de Voorzitter, dames en heren, ik bedank iedereen hartelijk die aan dit project gewerkt heeft. Het resultaat is beter dan wat er aan het begin van de het overleg lag.

Er zijn dan ook een aantal pluspunten: ten eerste dat de lasten voor de consument worden verlicht, ten tweede dat de EU bewezen heeft te kunnen handelen, ten derde dat er in dit Huis een verordening ter tafel komt die een beperkte geldigheidsduur heeft en na drie jaar afloopt – en ik hoop dat er dan inderdaad een eind aan komt – en ten vierde dat we een bijdrage leveren aan een steeds grotere transparantie. Dat is een belangrijke voorwaarde voor het ontstaan van concurrentie, zodat de consument kan beslissen welk tarief hij kiest en bij welke aanbieder.

Er is echter ook een groot probleem en dat moeten we, zo vind ik, ook bij de naam noemen. We grijpen in als politieke instantie en bepalen desondanks prijzen. We bepalen consumentenprijzen. Dat is helemaal niet de taak van de politiek. Het is niet onze taak om prijzen vast te leggen. In andere politieke en economische stelsels streeft men daar misschien wel naar, maar in mijn opvatting is dat niet de taak van de Europese beleidsmakers.

Het kan ook zijn dat we de gevolgen van zo’n ingreep in de prijsvorming niet goed doordacht hebben, want hoogstwaarschijnlijk moeten we hiervoor ergens anders weer iets inleveren. En als wij maar blijven zeuren over de situatie en steeds opnieuw ingrijpen, ontstaat er niet wat ons voor ogen staat, maar zal deze affaire achteraf een Pyrrusoverwinning geweest blijken te zijn.

Willekeurige prijzen! Zijn de prijzen die we nu vastgesteld hebben dan echt de juiste prijzen? Eigenlijk zijn ze langs de weg van onderhandelingen tot stand gekomen. Wie eerlijk is, moet toegeven dat aan het einde van die weg een resultaat staat dat in zekere zin toevallig is. Het goede daaraan is dat de Raad ervoor gezorgd heeft dat het in alle gevallen om maximumprijzen gaat. Dat is een goede benadering! Als we dan al in de richting van prijsregulering gaan, zouden we met maximumprijzen moeten beginnen, wat de mogelijkheid van een regulering in elk geval theoretisch nog open laat. Dat er onder deze grens een stuk concurrentie ontstaat, valt niet uit te sluiten.

Hebben we hier nu met iets eenmaligs of met een precedent te maken? Dat is de kernvraag. Ik vrees dat het een precedent is. Een collega heeft het zojuist in alle openheid gezegd: eindelijk is een taboe doorbroken – we hebben ingegrepen in de markt. Dat is nu precies wat niet zou mogen gebeuren, precies wat ik betreur en afkeur!

  Arlene McCarthy (PSE). – (EN) Mijnheer de Voorzitter, als voorzitter van de Commissie interne markt en consumentenbescherming heb ik één minuut spreektijd, en als ik hier één minuut een mobiel telefoongesprek zou voeren, als een gewone consument, zou ik nog steeds buitensporig hoge kosten maken voor dat gesprek.

Natuurlijk zal deze wet dat allemaal veranderen. Consumenten zullen hun kosten zien halveren. Ze zullen automatisch informatie krijgen over de kosten van uitgaande en binnenkomende gesprekken en ze zullen profiteren van een automatisch eurotarief. De Commissie interne markt en consumentenbescherming heeft deze kwestie voor het eerst aangekaart in 2005, toen we tijdens een hoorzitting reageerden op klachten van consumenten over te hoge tarieven, en nu in 2007 heeft dit Parlement laten zien dat het resultaten voor de consumenten kan bereiken.

Daarom is dit goed nieuws, en we willen dit zo snel mogelijk in werking laten treden. We willen dat de consumenten hier blijvend van zullen kunnen profiteren, ook na de drie jaar die de wet van kracht zal zijn, maar consumenten moeten zich ervan bewust zijn dat de kosten van het gebruik van mobiele telefoons voor het krijgen van toegang tot internet of het versturen van sms-berichten nog steeds buitensporig hoog zijn. Commissaris, we willen u vragen om actie te ondernemen op dit terrein. De bedrijfstak zelf moet overgaan tot het verlagen van deze prijzen. We hebben laten zien dat we hier actie ondernemen namens de consumenten als die worden afgezet. Ik hoop dat de bedrijfstak deze boodschap serieus zal nemen.

  Karin Riis-Jørgensen (ALDE). – (DA) Slechts negen maanden nadat we voorstellen op het gebied van roaming voor het eerst in het Parlement hebben behandeld, ligt er nu een resultaat waarop we heel trots kunnen zijn. Commissaris Reding, u verdient een groot compliment voor uw uitstekende inspanningen voor lagere telefoonrekening. Wij in het Parlement hebben echter ook het onze bijgedragen. Er is één winnaar in deze strijd: de Europese consument. Al op 1 augustus 2007 zullen de Europese klanten de lagere prijzen in hun portemonnee merken. Het zal hooguit 4,5 Deense kroon kosten om vanuit het buitenland naar huis te bellen. Ik zal niet veel tranen laten om de verliezers, de Europese telefoonmaatschappijen. Die hebben ach en wee geroepen, maar in werkelijkheid hebben ze de consumenten enorme sommen afhandig gemaakt. Bijna 95 procent van de roaminginkomsten was pure winst. Daar hebben we nu gelukkig een eind aan gemaakt. Het heeft er echter om gespannen. In de Commissie interne markt en consumentenbescherming bestond grote onenigheid. Mijn collega’s, de heer Coveney van de Fractie van de Europese Volkspartij (Christen-democraten) en Europese Democraten en de heer Muscat van de Sociaal-democratische Fractie in het Europees Parlement, wilden twee uiteenlopende richtingen inslaan, en er werd een intense dans om de Alliantie van Liberalen en Democraten voor Europa fractie opgevoerd. Nu staan we hier echter met gesloten gelederen. Dus ik vraag u graag nogmaals ten dans, mijnheer Muscat. Nogmaals bedankt voor de goede samenwerking, en ik hoop dat mevrouw Reding nu verder zal gaan op het gebied van sms en tekstberichten überhaupt, want dat gebied ontbreekt in dit voorstel.

  Marianne Thyssen (PPE-DE). – Voorzitter, commissaris, minister, collega's, als wij vandaag met het pakket amendementen van het verslag-Rübig over de verordening inzake roaming instemmen, dan hebben we als Europese wetgever alle reden om trots te zijn. Zowel het gedurfde voorstel van commissaris Reding als het werk van de verschillende Parlementscommissies ter voorbereiding van het verslag-Rübig en ook de vorderingen die onder het Duitse Raadsvoorzitterschap geboekt zijn, getuigen alle van visie en politieke vastberadenheid om effectief datgene te doen wat we altijd beweren te doen: ervoor zorgen dat Europese beslissingen een goede zaak zijn voor de mensen.

De verordening inzake roaming getuigt van visie en van lef. Natuurlijk geloven wij in de werking van de markt. Maar waar de markt faalt, hebben we geen schrik om in te grijpen. Prijsregulering is een verregaande ingreep, maar ze is tijdelijk en ze is in deze op zijn plaats.

Ik ben ook opgetogen over de snelheid waarmee we hebben kunnen werken. Op tien maanden tijd een wet als deze tot stand brengen, dat is niet eerder gezien. Bovendien laten de resultaten zich al voelen nog voor hij gepubliceerd en in werking getreden is. Het worden dus wellicht ook deze zomer al mooie dagen voor de roamende vakantiegangers.

Tot slot treed ik volmondig de inhoudelijke keuzes bij. De opzet om de overdreven consumentenprijzen een halt toe te roepen is gehaald: de maximumprijs ligt zo'n 60 procent onder de gemiddelde prijs van vóór de lancering van het initiatief en dat kan tellen, en de bepalingen over meer informatie en transparantie zijn een bijkomende troef. Ik kijk uit naar de reacties van de markt die gelukkig nog een beetje speelruimte heeft en die nu zal kunnen en hopelijk ook willen bewijzen dat ze werkt.

Tot slot wil ik alle collega's danken voor de fijne samenwerking in dit dossier. Ik wil in het bijzonder ook Simon Coveney noemen. Hij was de schaduwrapporteur in de Commissie interne markt en heeft ook een heel belangrijke rol gespeeld om dit resultaat te kunnen neerplaatsen, maar hij kon er vandaag helaas niet bij zijn.

Ik feliciteer overigens ook de commissaris met haar voorstel en ik wens de Raad verder alle succes toe. Collega's, ik denk dat de consumentendimensie van het Europees beleid er vandaag een ster bij gekregen heeft.

  Eluned Morgan (PSE). – (EN) Mijnheer de Voorzitter, naar huis bellen wanneer je op vakantie bent is veel te lang veel te duur geweest. Veel aanbieders van mobiele telefonie hebben hun klanten exorbitant hoge, en in de ogen van het Parlement ook onnodig hoge tarieven berekend. We hebben ze gewaarschuwd dat ze de boel op orde moesten krijgen. We hebben ze de kans gegeven om het goede te doen, maar dat hebben ze niet gedaan en daarom moesten wij wetgeving aannemen waarmee iedereen die in het buitenland een mobiele telefoon gebruikt, beschermd wordt.

Dit is geen ideale oplossing, maar het is de enige optie die we nog hebben om degenen die de markt misbruiken in het gareel te krijgen. Laat dit een les zijn voor andere bedrijfstakken. Een van de dingen die we hebben ontdekt tijdens onze discussies met de mobieletelefoonaanbieders, was dat veel roamingverkeer binnen het bedrijf wordt gehouden omdat de consumenten naar partnernetwerken worden geleid. Daarom zijn wholesaleprijzen voor veel roamingbedrijven gewoon een manier om verschillende delen van dezelfde bedrijfswinst binnen te halen. Als we dat begrijpen, wordt de marktprijs voor consumenten zelfs nog exorbitanter. Dit is een overwinning van de consumenten, een overwinning voor het Europees Parlement en een overwinning voor de Europese Unie.

  Nikolaos Vakalis (PPE-DE). - (EL) Mijnheer de Voorzitter, ook ik wil mijn gelukwensen uitspreken aan het adres van zowel Paul Rübig voor het door hem bereikte compromis, als commissaris Viviane Reding voor haar initiatief tot een regelgevingsvoorstel.

Mijns inziens was er echt behoefte aan regulerend optreden. Al jarenlang was er nauwelijks concurrentie op de roamingmarkt in de Europese Unie, met als gevolg dat de tarieven voor roaming op zowel het retail- als het wholesaleniveau hoog bleven.

Er zaten weliswaar enkele tekortkomingen in het oorspronkelijk voorstel - waar ik ook van meet af aan op heb gewezen - maar ik ben van mening dat met de vandaag in stemming te brengen compromistekst de meeste van deze functionele tekortkomingen van het systeem worden opgevangen. Ik herinner eraan dat wij vooral moesten zorgen voor een compromis tussen enerzijds de behoeften van de consumenten en anderzijds het concurrentievermogen van de Europese mobieletelefoonmaatschappijen, en ik geloof dat wij uiteindelijk een wijs compromis hebben bereikt.

Ik ben bijzonder voldaan over de voorgestelde retail- en wholesaletarieven, die trouwens heel dicht in de buurt liggen van hetgeen ik in mijn amendementen had voorgesteld. Ik ben echter vooral voldaan over het feit dat uiteindelijk de “opt-out” de overhand heeft gekregen. Met de formulering die uiteindelijk hiervoor gevonden is, zullen mijn inziens alle categorieën van consumenten worden beschermd, zowel degenen die uitgezonderd willen worden van de eurotarieven en het bestaand contract met hun maatschappij willen handhaven, als degenen die in het geheel niet, of nauwelijks, geïnformeerd zijn maar wel de nieuwe, lagere tarieven moeten kunnen krijgen.

Tot slot wordt met de vandaag in stemming te brengen verordening prijstransparantie gegarandeerd aan de Europese consument, die helaas toch al zo’n hoge prijs moet betalen voor talrijke producten en diensten, hoe ongerechtvaardigd die prijs ook moge zijn op een interne, geliberaliseerde en concurrentiële Europese markt.

  Katerina Batzeli (PSE). - (EL) Mijnheer de Voorzitter, ook ik wil de commissaris van harte gelukwensen met haar efficiënt voorstel inzake roaming. Daaruit blijkt dat de politieke boodschap die het Europees Parlement jaren geleden afgaf, is aangekomen.

Wij weten dat het doel was om ten eerste maximumtarieven vast te stellen. De mobieletelefoonmaatschappijen moeten immers gedwongen worden om transparante en correct berekende prijzen toe te passen. Mijns inziens is daarmee ons werk - het werk van de Commissie en het werk van het Europees Parlement - echter nog niet af. Bij een eventueel heronderzoek van de marktsituatie met betrekking tot roaming, na de inwerkingtreding van de huidige verordening, zullen correcties moeten worden aangebracht met betrekking tot de kwestie van gegevenscommunicatiediensten en tekstberichten.

Ook moet erop worden gewezen dat er een belangrijke taak ligt voor de regelgevende autoriteiten, die erop moeten toezien dat het huidig akkoord wordt nageleefd.

Nu overal de burgers sceptisch staan tegenover het optreden van de Europese Unie en de weerslag daarvan op hun dagelijkse leven, is dit initiatief een gelegenheid voor de instellingen om aan te tonen dat de Europese Unie zich inzet voor de oplossing van hun problemen en de voltooiing van de interne markt.

  Zita Pleštinská (PPE-DE). – (SK) Ik wil mijn dank uitspreken aan de rapporteur, de heer Rübig, aan mevrouw Niebler en de overige rapporteurs, de heren Muscat, Coveney, Mauro en Matsis, en aan de Raad, die hier vertegenwoordigd wordt door onze collega, de heer Joachim Wuermeling, voor hun inzet bij de opstelling van dit complexe verslag. Mijn dank ook aan commissaris Reding en haar team, voor de nauwe samenwerking met het Europees Parlement en de zorgvuldige opstelling van deze verordening, die berust op een grondige analyse van de situatie.

Europese consumenten, met name toeristen, studenten en zakenmensen, zijn vaak onaangenaam verrast door de rekeningen die hun mobieletelefoonoperatoren hun voorleggen na een verblijf in het buitenland. De constructieve debatten in het Europees Parlement hebben ons in de gelegenheid gesteld om maximumprijzen vast te stellen, waardoor enerzijds de roamingkosten van de klanten aanzienlijk zullen afnemen en anderzijds voldoende ruimte wordt gecreëerd om de concurrentie tussen mobiele operatoren te bevorderen.

Ik ben blij met dit compromis, dat drie belangrijke gevolgen zal hebben voor de doorsnee Europese consument. Hij krijgt drie maanden de tijd om te beslissen of hij wil overschakelen van het huidige tarief op het “eurotarief” of liever het huidige tariefmodel blijft hanteren. Het verheugt mij dat het Europees Parlement erin is geslaagd om te waarborgen dat klanten met een beter contract niet automatisch onder het tarief voor bescherming van de consument vallen, maar de mogelijkheid krijgen om hun bestaande contracten te behouden.

In de slotversie wordt ook de gedachte verwoord dat de verordening slechts drie jaar van toepassing mag blijven. Ik ben ervan overtuigd dat een werkelijk competitieve roamingmarkt zal ontstaan die in de toekomst geen verdere regelgeving behoeft.

Dames en heren, het is belangrijk dat Europa concrete resultaten ziet. Het is een succes dat deze Europese wetgeving in recordtijd is aangenomen. De burgers van Europa zullen er wel bij varen. Het is duidelijk gebleken dat Europa in staat is om snel tot overeenstemming te komen wanneer het zich engageert om een zinvol en concreet project ten uitvoer te leggen.

  Béatrice Patrie (PSE). – (FR) Mijnheer de Voorzitter, mevrouw de commissaris, mijnheer de fungerend voorzitter van de Raad, binnen afzienbare tijd zullen 37 miljoen toeristen en 110 miljoen Europeanen die voor hun werk moeten reizen merken dat hun telefoonfactuur met 70 procent is geslonken.

De tekst die we nu gaan aannemen zal een einde maken aan een systeem van oplichterij waarvan de Europeanen nu al jarenlang het slachtoffer zijn. We zijn er helaas niet zeker van dat de prijsinformatie die we bij dit debat – het lijkt wel een discussie tussen marktkooplieden – hebben verkregen, correspondeert met de werkelijke kosten. We hebben dus geen betrouwbare gegevens over de omzet en de daaruit voortvloeiende inkomsten, en kunnen daarom niet goed bepalen waar het evenwicht moet liggen tussen de marges die nodig zijn om de mededinging tussen de Europese leveranciers van mobiele telefoniediensten te handhaven enerzijds, en een billijke prijs voor de consumenten anderzijds. Deze verordening is een stap voorwaarts, zeker als het gaat om de retailprijzen, maar we zullen deze wetgeving nog moeten perfectioneren. Binnenkort zullen we een kader moeten scheppen voor de prijzen voor het overbrengen van sms-berichten en de overdracht via het internet.

We betreuren het wel dat de miljoenen Europeanen die tot eind augustus zullen gaan reizen nog geen baat zullen ondervinden bij de nieuwe tarieven. De operatoren hebben dus nog één vakantieseizoen cadeau gekregen.

  Françoise Grossetête (PPE-DE). – (FR) Mijnheer de Voorzitter, mevrouw de commissaris, mijnheer de minister, ik geloof dat we vandaag heel tevreden kunnen zijn over de verlaging van de roamingtarieven.

We moeten ons intussen hoeden voor gemakkelijke oplossingen. We mogen de industrie en de consumenten niet automatisch en systematisch tegenover elkaar stellen. Een voortdurende verlaging van de plafonds heeft niet alleen maar voordelen. Integendeel. Als de prijzen voor roaming te laag worden gesteld, bestaat het gevaar dat de operatoren deze derving van inkomsten gaan compenseren door minder te investeren, en dat zou voor de consumenten als groep nadelig zijn. Een andere mogelijkheid is dat de operatoren de prijzen voor de nationale gesprekken flink verhogen.

De plafonds zoals die in dit compromis worden voorgesteld – 49 eurocent per minuut voor gesprekken vanuit het buitenland en 24 cent per minuut voor inkomende gesprekken – zijn heel interessant, vooral omdat ze in de loop van de drie jaar volgend op de inwerkingtreding van de verordening nog lager kunnen worden gesteld. Daar kunnen we dus tevreden over zijn.

Het is een heel verstandige oplossing en één die ons in staat stelt de tarieven op de lange termijn nóg eens naar beneden bij te stellen. We zullen dan een concurrerende markt hebben met een zo ruim mogelijke verscheidenheid aan tarieven. De consumenten kunnen dan op basis van duidelijke inlichtingen een keuze maken.

Dit compromis geeft klanten na de inwerkingtreding van de verordening drie maanden de tijd om te besluiten of ze van het eurotarief gebruik willen maken of niet. Als ze geen voorkeur aangeven, zullen ze automatisch het tarief aangerekend krijgen dat voor hen het gunstigst is. De abonnee hoeft dus geen gebruik te maken van het eurotarief als hij reeds gunstige voorwaarden van zijn dienstverlener geniet. Dat is een goede zaak. Het is ook een pragmatische oplossing: miljoenen klanten die voor hun roaming reeds een minder hoog tarief betalen, zullen dus niet automatisch onder het eurotarief komen te vallen.

Ik hoop dat deze nieuwe verordening – een tijdelijke verordening in de zin dat ze drie jaar na inwerkingtreding weer buiten werking zal worden gesteld – volstaat om de telefoniemarkt te reguleren, en wel op een zodanige wijze dat de consument gerespecteerd en beter beschermd wordt, zonder daarmee de mededinging en de innovatie in de sector te schaden.

  Silvia-Adriana Ţicău (PSE). – Deşi Comisia pentru industrie, cercetare şi energie a aprobat iniţial un plafon tarifar mai scăzut pentru apelurile de roaming, soluţia agreată, care prevede reducerea în trei ani a tarifelor pentru apelurile efectuate de la 49 de euro cenţi la 43 şi pentru apelurile primite de la 24 de euro cenţi la 19, va reduce cu peste 60% facturile celor aproape 150 de milioane de utilizatori de roaming şi reprezintă un progres important. Reducerea tarifelor pentru roaming va determina şi creşterea gradului de utilizare serviciilor, mai ales în rândul celor 63% dintre europeni care, din cauza preţului excesiv, îşi limitau telefoanele când călătoreau în străinătate. Pentru aceasta, însă, în special în primele luni de aplicare a regulamentului, va fi esenţială informarea utilizatorilor. Solicităm Comisiei Europene ca, împreună cu autorităţile naţionale de reglementare, să informeze utilizatorii şi, mai ales, să supravegheze piaţa, astfel încât prevederile noului regulament să fie respectate iar cetăţenii europeni să se bucure de noile tarife, indiferent dacă sunt turişti sau oameni de afaceri. Felicit raportorii şi mai ales pe doamna Comisar pentru elaborarea acestui regulament.

  Jerzy Buzek (PPE-DE). – (PL) Mijnheer de Voorzitter, mijn gelukwensen aan commissaris Reding en aan de rapporteur, de heer Rübig. Ik wil de Raad bedanken voor zijn steun aan het voorstel om de roamingprijzen te verlagen.

Er heeft zich iets uitzonderlijks voorgedaan. Voor het eerst voeren we in de Europese Unie een verordening in die op zo’n grote schaal concurrentie bevordert, de vrije markt steunt en bijdraagt aan het verwezenlijken van de Lissabonstrategie. Grote en kleine ondernemingen, wetenschappers, studenten, toeristen en miljoenen Europeanen die buiten de grenzen van hun land werken, plukken hier allemaal de vruchten van. Ik wil beklemtonen dat niet alleen consumenten gebaat zijn bij deze verordening, maar de markt evenzeer.

Er zijn tijdens de debatten ook argumenten tegen de verordening aangevoerd. Naar verluidt zou de vrije markt geen regulering behoeven. Ja, dat is inderdaad zo, met één uitzondering: wanneer monopolievorming een bedreiging vormt voor mededinging en consument. En dat is precies wat nu aan de orde is. De Europese Commissie gaat hetzelfde te werk als alle organisaties voor consumentenbescherming en mededingingsautoriteiten in de Europese landen.

Maar het is ook belangrijk dat we nagaan hoe deze verordening functioneert. Ik hoop zelf dat deze niet op zichzelf blijft staan, maar een precedent gaat vormen. En dat we vele andere kwesties die de markt, de concurrentie en de consumenten ten goede komen, op een soortgelijke wijze kunnen regelen.

Het creëren van een energiemarkt is zo’n grote uitdaging die ons te wachten staat. We zullen zeker een probleem krijgen met een paar nationale giganten, waarop we erg trots zijn, maar die we ook in de markt zullen moeten incorporeren.

Tijdens de eerste fase hebben we het realiseren van de Lissabondoelstellingen in eerste instantie aan de nationale regeringen overgelaten en is er weinig resultaat geboekt. Het ging beter toen de Commissie de zaken in de hand nam. Dat is nu al te zien. Daarom wil ik mevrouw de commissaris en voorzitter Barroso allebei feliciteren.

  Dorette Corbey (PSE). – Voorzitter, allereerst dank aan ons onderhandelingsteam. We hebben met zijn allen een evenwichtig resultaat bereikt.

Collega's, ingrijpen in de prijzen op de markt is een ongebruikelijke stap, een stap die helaas nodig was. Er is voor vakantiegangers die in het buitenland hun mobieltje gebruiken, te veel onduidelijk. De torenhoge kosten voor bellen en de hoge kosten voor gebeld worden zorgen voor onaangename verrassingen als een maand later de rekening komt.

We stellen nu maximumprijzen in, ook al zijn die, wat mij betreft, nog aan de hoge kant. Nog belangrijker is dat we van de telefoonaanbieders meer transparantie eisen. Bij gesprekken uit het buitenland moet duidelijk zijn wat het precies kost. Als de prijzen transparant zijn, kan er ook normale concurrentie ontstaan en dan zijn de maximumprijzen niet meer nodig. Als het goed is, bieden telefoonmaatschappijen binnenkort al tarieven aan die onder het maximum liggen.

Teleurstelling is er nog over de ingangsdatum en het zou de telefoonmaatschappijen sieren als ze zelf het initiatief nemen om nog vóór de zomervakantie, dus vóór 1 juli, gunstiger tarieven aan te bieden. De vakantieganger is al te lang een melkkoe geweest.

  Zuzana Roithová (PPE-DE). – (CS) Dames en heren, hier eindigt de zevenjarige oorlog tussen het Europees Parlement en de Europese exploitanten van telecomnetwerken. Als afgevaardigden konden wij niet langer werkeloos toezien hoe de prijzen stegen tot vijf keer de kostprijs, resulterend in een rem op de communicatie binnen de interne markt. Niet langer konden wij achterover leunen en passief registreren hoe groot de prijsverschillen voor internationale gesprekken waren tussen het noorden en het zuiden van Europa en slechts vrijblijvende kritiek uiten op het gebrek aan transparantie. De exploitanten slaagden er niet in de torenhoge rekeningen te verklaren en de nationale regelgevende autoriteiten bevestigden dat zij geen greep hadden op grensoverschrijdende gesprekken.

Vandaar dat wij nu op Europees niveau in actie moeten komen. Als de markt het laat afweten, is regulering een noodzakelijke remedie. De regeling geldt slechts voor drie jaar, waarna de markt zal zijn veranderd. Het tarief van 49,24 euro is het gemiddelde van de prijzen die worden doorberekend door de drie grootste exploitanten en wij geven mensen de kans voor andere marktaanbieders te kiezen. Ook geven wij de burger het recht in alle vrijheid over te stappen van de ene naar de andere exploitant en weer terug. Alles draait nu natuurlijk om de verplichting de consument op tijd de prijzen mee te delen. En precies gisteren zijn de exploitanten begonnen met het updaten van hun webpagina’s en het publiceren van hun prijzen. De tegenstanders van de verordening beweren dat ingrijpen dus niet meer hoeft omdat de lagere roamingtarieven nu al op de markt verkrijgbaar zijn. Zij vergeten echter dat deze aanbiedingen pas verschenen nadat de Commissie met de verordening op de proppen kwam; er kwam, met andere woorden, pas schot in de zaak toen regulering dreigde en deze lagere tarieven zijn dus zeker niet het gevolg van de marktwerking.

Je kunt je afvragen of de retailtarieven voor gespreksdiensten nu zo nodig gereguleerd moesten worden. Ik denk van wel omdat de consument afgaat op de eindprijs en alleen de keus van de consument beïnvloedt de markt. Wij zullen opletten hoe de gegevensdiensten die niet onder de regeling vallen, zich ontwikkelen. Ik doe een beroep op de socialisten om deze Raadsverordening niet te blokkeren, zodat deze nog deze zomer van kracht kan worden. Ik hoop dat de liberale minister van Buitenlandse Zaken de druk van de lobbyisten weet te weerstaan. Namens het Tsjechische volk dank ik het onderhandelingsteam, de heer Rübig, mevrouw Niebler en anderen van de Fractie van de Europese Volkpartij (Christen-democraten) en Europese Democraten, evenals de Commissie; zij hebben, in het belang van de burgers van de Europese Unie, deze taak tot een goed einde gebracht.

  Dariusz Rosati (PSE). – (PL) Mijnheer de Voorzitter, de verordening over de regulering van roamingtarieven binnen de Europese Unie is een belangrijke stap voorwaarts in het beëindigen van monopolistische praktijken en het bevorderen van het gebruik van mobiele telefoons onder de Europese burgers.

Het huidige compromis voorziet in een verlaging van de roamingtarieven met meer dan twee derde binnen drie jaar. Helaas is het niet gelukt voldoende steun te winnen voor een nog verdere verlaging van de tarieven. Ook is het jammer dat de tarieven voor het verzenden van sms en mms niet zijn verlaagd. Maar desondanks is deze overeenkomst een groot succes voor de Commissie en voor het Europees Parlement.

Ik wil mevrouw de commissaris en onze rapporteur dan ook bedanken voor hun werk.

Dames en heren, brede toegang tot goedkope mobieletelefoondiensten is vooral goed nieuws voor burgers die door Europa reizen. Het is echter ook goed nieuws voor de regeringen van de lidstaten. Een groot aantal onderzoeken wijst namelijk uit dat wijdverbreid gebruik van mobiele telefoons de arbeidsproductiviteit verhoogt, de economische groei versnelt en de levensstandaard bevordert. Met besluiten als die van vandaag dragen we bij aan een mensvriendelijke Europese Unie.

Ik hoop dat ons Parlement in de toekomst meer van dit soort beslissingen zal nemen!

  Lambert van Nistelrooij (PPE-DE). – Voorzitter, mag ik mijn instemming vandaag vergezeld laten gaan van vier opmerkingen?

Ten eerste: bedrijven en burgers zullen door deze verordening 4 à 5 miljard goedkoper uit zijn en de concurrentie blijft overeind.

Ten tweede: kleine operatoren, zoals KPN in Nederland, worden niet van de markt gedrukt, doordat ook de inkoopprijzen goed worden gereguleerd.

Ten derde is er een supergoed resultaat bereikt voor de grensregio's. Nu is het zo dat je van het ene op het andere moment van een netwerk wordt gehaald. Het is een wildwestsituatie in de regio's. Voortaan is er over de situatie per land per jaar rapportage aan de Commissie. En het Parlement zal dat op de voet blijven volgen, om deze ongewenste situatie die oplosbaar is, aan te pakken.

En ten slotte mijn laatste opmerking. We spreken hier in het Parlement veel over betere wetgeving. Dit is een model van betere wetgeving. De regeling houdt op te bestaan op het moment dat de maatschappelijke partners, de operatoren, hun verantwoordelijkheid opnemen.

Zo is er een goed evenwicht tussen herkenbaar beleid van het Parlement en eigen verantwoordelijkheid. Ik zwaai lof toe aan mevrouw Reding en rapporteur Paul Rübig. Hier wordt zichtbaar beleid gevoerd met concrete resultaten.

  Mia De Vits (PSE). – Voorzitter, voor mij ook twee essentiële punten in dit dossier: te hoge tarieven en gebrek aan transparantie. Ik vind het akkoord goed, evenwichtig, misschien niet 100 procent het verhoopte resultaat, maar een belangrijke stap voorwaarts.

Ik betreur wel dat mijn amendement inzake nog meer transparantie, aanvaard in de Commissie interne markt en de Commissie industrie, verworpen werd in de trialoog. Het hield in, commissaris, dat de overheid een tariefsimulator zou uitwerken waarmee de consumenten de tarieven van de verschillende operatoren kunnen vergelijken. Dat is op dit ogenblik namelijk een hele klus, met veel onduidelijkheid voor de consumenten. Het zou misschien een tweede ster inzake consumentenbescherming zijn geweest.

Maar goed, ik ondersteun het nu bereikte akkoord. Ik hoop dat de tarieven in de toekomst door de concurrentie tussen de operatoren werkelijk nog verder zullen dalen en ik denk dat we in dit dossier bewezen hebben dat we als Europees Parlement voor de gewone mensen het verschil kunnen maken.

  Werner Langen (PPE-DE). – (DE) Mijnheer de Voorzitter, collega Roithová heeft gezegd dat er een einde is gekomen aan een zevenjarige oorlog. Van die zeven jaar heeft de Commissie vijf jaar lang haar snor gedrukt. Wij Parlementsleden hebben erop aangedrongen dat er eindelijk iets zou gebeuren. Ik ben er bijzonder dankbaar voor dat de Raad de bureaucratische aspiraties in het ontwerp van de Commissie gekortwiekt heeft, want een regulering over de hele linie – 130 procent van het grootverbruikerstarief - zou een bureaucratie van ongekende proporties met zich meebrengen en onverenigbaar zijn met het streven naar beter wetgeven.

Over de doelen zijn we het eens. Ik moet toegeven dat er ook in het Parlement de neiging bestaat de consumentenprijzen te reguleren. Ik ben er tevreden over dat het eurotarief hoog genoeg is om daaronder concurrentie te laten ontstaan. Ik ben er vrij zeker van dat die concurrentie betrekkelijk snel van de grond zal komen, omdat de verordening tot een periode van drie jaar beperkt blijft. We zullen meemaken dat de roamingtarieven onder deze bovengrens blijven, omdat we tegelijk het doel van meer transparantie en een versterking van de positie van de mondige consument verwezenlijkt hebben. Ik ben ervan overtuigd dat het niet onze taak mag zijn om consumentenprijzen vast te stellen. Een dergelijke volledige eindprijsregulering werd hier te elfder ure nog voorkomen.

Jaren geleden hebben we voor een andere methode gekozen. Collega Goebbels was er zelf bij, het ging toen om het grensoverschrijdend betalingsverkeer. Dat hebben we toen zo geregeld, dat we prijzen voor de interne markt vastgelegd hebben. Het is een gezond economisch uitgangspunt om voor grensoverschrijdende transacties en die binnen een lidstaat dezelfde prijzen te eisen. Ons huidige uitgangspunt ligt nog net binnen de grenzen van het toelaatbare. Maar ik zal er toch mee instemmen en bedank de parlementaire onderhandelaars, de voorzitter van de betreffende commissie, de Raad en ten slotte ook de Commissie uitdrukkelijk voor het feit dat men aan het eind van de onderhandelingen toch nog de bereidheid had om dit compromis te aanvaarden.

  Edit Herczog (PSE). – (HU) Jacques Delors heeft ooit gezegd dat het moeilijk is van de interne markt te houden. Nu is het de commissaris, rapporteur Rübig en dit Parlement gelukt te bewijzen dat dit toch mogelijk is. De Europese Unie gaat niet alleen over het afschaffen van douanerechten maar ook over vrij verkeer van goederen binnen de interne markt. De wetgeving die vandaag is aangenomen, betekent een versteviging van de Europese gedachte.

Van de roamingtarieven blijft alleen in Hongarije al, volgens voorlopige berekeningen, ongeveer 800 miljoen forint in de portemonnee van de consumenten. Ik ben ervan overtuigd dat met een uitgebreider gebruik van telefoondiensten deze gemiste opbrengsten kunnen worden gecompenseerd zonder dat werknemers hier nadeel van ondervinden.

In het bijzonder wil ik de rapporteur en de commissaris feliciteren met het feit dat ze ook aan de blinden en slechtzienden hebben gedacht aan wie in plaats van een sms een geluidsbericht zal worden gestuurd met de informatie over de tarieven. Bij dezen wens ik alle Europeanen een goede vakantie toe en veel plezier bij het mobiel bellen in het buitenland! Laten we allemaal genieten van het vandaag behaalde succes.

  De Voorzitter. – Ik neem deze gelegenheid graag te baat om mijn voormalige collega, de heer Wuermeling, hartelijk welkom te heten en hem in zijn ministeriële hoedanigheid van vertegenwoordiger van de Raad het woord te geven.

  Joachim Wuermeling, fungerend voorzitter van de Raad. - (DE) Mijnheer de Voorzitter, geachte afgevaardigden - die ik bedank voor het mij geboden warme welkom -, ik weet uit vroeger dagen dat een parlement een strak tijdschema volgt, maar toch zou ik graag kort op een paar punten in willen gaan die in de hier gevoerde discussie een rol gespeeld hebben – ook dat is een teken van de dialoogcultuur die het Duitse voorzitterschap wil koesteren.

Vele collega’s hier, bijvoorbeeld de heren Alvaro, Reul en Farage, hebben kritiek geuit op de ingreep in de markt, maar ik zou er nog een keer aan willen herinneren dat we het er allemaal over eens zijn dat een markt regels nodig heeft. Ook dient concurrentie eerlijk te zijn. Bij de roaming was daar gewoon geen sprake van, omdat het aanbod de consument geen keus liet. Daarom was de concurrentie niet eerlijk en daarom was het nodig om op te treden. De interne markt is voor de burger alleen dan geloofwaardig, als de Europese Unie er ook voor zorgt dat ze op deze interne markt niet opgelicht worden.

Hier en daar werd verder de indruk gewekt alsof zij die voor lagere maximumprijzen zijn aan de kant van de consument staan, terwijl zij die voor hogere maximumprijzen zijn, de belangen van de ondernemers zouden vertegenwoordigen. Ook in de Raad gingen de nodige stemmen op om de maximumprijzen wat hoger te maken. Maar zo eenvoudig ligt het dan toch niet, want de consument is er het meest mee gediend dat er een dynamische, scherpe concurrentie ontstaat.

Ik wil ieder van ons er nog eens aan herinneren dat het succesverhaal van de interne markt en van alle liberalisering op deze concurrentie berust. Het is cruciaal dat de variatie in de tarieven behouden blijft, dat zich ook op het terrein van de roaming innovaties blijven aandienen. Dat was voor veel lidstaten in de Raad van ministers van groot belang. We zouden er niets mee opschieten als de prijzen op de roamingmarkt regelrecht vastgebakken zouden zijn. Dan was er namelijk geen speelruimte meer voor flatrates, voor uurcontracten of bonusregelingen, terwijl we nu juist de ontplooiingmogelijkheden voor de consument, maar ook voor de bedrijfstak open willen houden. De consument moet ook in de toekomst kunnen kiezen en daar zorgt dit compromis voor.

Er is veel gezegd over het moment waarop de verordening van kracht zou moeten worden. Ik kan u verzekeren dat het Duitse voorzitterschap er het grootste belang bij heeft dat de verordening zo snel mogelijk van kracht wordt. Maar het is een waarheid als een koe dat er tussen de stemming van vandaag en de bekendmaking in het Publicatieblad een reeks formele stappen ondernomen moet worden. Eerst moet uw besluit overgebracht worden aan de Raad, waar men er dan politieke overeenstemming over moet bereiken – dat gebeurt op 7 juni. Vervolgens moeten de verschillende taalversies gemaakt worden – dat gebeurt in de tweede week van juni – en dan door juridisch linguïsten in alle instellingen doorgelezen worden – dat gebeurt in de derde week van juni. Daarna moeten het Comité van permanente vertegenwoordigers en de Raad van ministers een formeel besluit nemen, zodat ook bij de grootste inspanning publicatie pas op 29 juni mogelijk is.

Ik kan u toezeggen dat dit dossier prioriteit krijgt in alle colleges die zich er nog over moeten buigen. Alle termijnen worden ingekort, van zittingen wordt bijna geheel afgezien en veel gebeurt via schriftelijke procedures. Een correcte procedure valt alleen binnen dit tijdsbestek te garanderen. Daar dienen allen zich van bewust te zijn die ook juridische risico’s bij de publicatie van deze verordening willen vermijden.

Zonder alle details gecontroleerd te hebben, durf ik wel te stellen dat we met deze snelle besluitvorming het Europees record gebroken hebben. Ik heb nog nooit een Europees kampioen gehoord die zich erover ergerde dat hij twee tiende te langzaam gelopen was. Laten wij dat ook niet doen. Laten we blij zijn met ons gezamenlijke succes!

VOORZITTER: LUISA MORGANTINI
Ondervoorzitter

  Viviane Reding, lid van de Commissie. – (EN) Mevrouw de Voorzitter, dit is een goede dag voor het Parlement, met een goede consensus om een geval van marktfalen uit de weg te ruimen en de bescherming van de consumenten te garanderen. Ik wil kort ingaan op de vragen die zijn gesteld.

Het eerste punt is dat we geen prijzen vaststellen; we stellen plafonds vast waaronder de markt voldoende ruimte heeft om aantrekkelijke tariefpakketten samen te stellen. Ik wil ook onderstrepen dat de consensus die vandaag is bereikt heel dicht bij het oorspronkelijke voorstel van de Commissie ligt, maar met de flexibiliteit, die de Commissie verwelkomt, dat consumenten als ze dat willen voor andere pakketten kunnen kiezen.

Er is enige kritiek geuit op de regulering van de prijzen op retailniveau. Het is waar dat het hier gaat om zeer uitzonderlijke omstandigheden, waar in gevallen van marktfalen rekening mee moet worden gehouden. Dit is een geval van marktfalen op Europees niveau. We zien vaak marktfalen op nationaal niveau, en dan reguleren de nationale regelgevende instanties de retailprijzen. Dus wat we op Europees niveau doen, gebeurt ook regelmatig op nationaal niveau.

De vraag is gesteld waarom de Commissie niets doen tegen kartelvorming. De Commissie treedt wel degelijk op; mijn collega, mevrouw Kroes, heeft dit op basis van de mededingingsregels onderzocht. In het geval van roaming is het veel efficiënter om met een ex ante-regeling te werken, en dat dit effectief is laat het feit zien dat het mogelijk is gebleken om binnen slechts tien maanden met wetgeving te komen.

Veel collega’s hebben ook de kwestie van het reguleren van de roaming bij gegevenscommunicatie genoemd. Ik kan het Parlement verzekeren dat de nationale regelgevende instanties in de komende achttien maanden de prijzen van het gegevenscommunicatieverkeer nauwlettend zullen volgen en daarover verslag zullen uitbrengen aan de Commissie. Ik hoop dat ook de aanbieders van deze diensten vandaag zijn wakker geschud en ik hoop dat ze die prijzen zullen verlagen, zodat we op dat terrein niet zullen hoeven in te grijpen.

(DE) Mevrouw de Voorzitter, een paar opmerkingen in het Duits. Ik ben blij dat de heer Langen zijn verzet gestaakt heeft en eindelijk opschuift naar een compromis. Dat viel hem zwaar, maar ik geloof dat hij het toch voor elkaar gekregen heeft.

Tegen mijn vriend, de heer Wuermeling, zou ik willen zeggen, dat ik de Raad verzoek om nu toch echt haast te maken en de regeling zo snel mogelijk – en dat betekent niet pas eind juni, maar veel eerder – in het Publicatieblad bekend te maken.

Dames en heren, het is vandaag een belangrijke dag voor het Parlement – een Parlement dat de gebruikelijke politieke verdeeldheid nu eens overstijgt om eensgezind voor de burgers op te komen. Dat is heel goed en als oudgediende doet het me deugd dat ik dit mag meemaken.

Het is ook een belangrijke dag voor de Europese instellingen. Ze hebben laten zien dat ze samen doeltreffend en snel kunnen opkomen voor het algemeen belang. Het is verder een belangrijke dag voor de Europeanen. Die kunnen nu zelf zien hoe het Europa van de burgers, het Europa van de concrete projecten functioneert. En het is een belangrijke dag voor de consumenten, of dat nu toeristen zijn of mensen die voor hun werk moeten reizen. Ze hebben kunnen vaststellen hoe de Europese instellingen de mislukte roamingmarkt hebben gecorrigeerd door Europese tariefplafonds in te stellen en transparante prijzen af te dwingen. Ze zullen de gevolgen daarvan zelf kunnen constateren – hun telefoonrekening zal in de toekomst veel lager uitvallen. Met het besluit van vandaag zal één van de laatste grenzen in Europa verdwijnen – de grens die gevormd werd door de te hoge prijzen voor al die burgers die van hun recht op vrij verkeer uitoefenen.

Sta me toe dat ik afsluit met een oproep aan de telefonieoperatoren. Ik wil ze vragen niet te lang te wachten met het inzetten van een oprechte mededinging bedoeld om de consument het best mogelijke roamingtarief te bieden, een tarief onder het plafond dat het Parlement vandaag zal vaststellen.

(Applaus)

  Robert Goebbels (PSE). (DE) Mevrouw de Voorzitter, staat u mij een korte opmerking aan het adres van de Raad toe. Ik zou het Duitse voorzitterschap willen bedanken voor de toezegging alles op alles te zetten om deze verordening zo snel mogelijk in het Publicatieblad te krijgen. Maar toch zult u, mijnheer Wuermeling, daarmee het Europees record waarschijnlijk niet breken! Dat is in handen van de ministers van Landbouw, die er al meermaals in geslaagd zijn een Europese verordening binnen een week in het Publicatieblad te krijgen.

  De Voorzitter. – Het debat is gesloten.

De stemming vindt vandaag om 12.00 uur plaats.

Schriftelijke verklaringen (artikel 142)

  Alessandro Battilocchio (NI), schriftelijk. – (IT) Ik ben blij te constateren dat, met betrekking tot het verslag over roaming, de grote meerderheid van de Parlementsleden in de schoenen van de burgers en consumenten is gaan staan en niet, zoals tijdens vele gelegenheden al is gebeurd, in de schoenen van belangenbehartigers van een of andere industriële sector. Dit Parlement heeft zich zelfs, behalve voor het lagere tarievenstelsel en transparantie, eensgezind opgesteld om het verzoek in te dienen dat de verordening aan het begin van de zomer van kracht wordt, zodat gebruikers er tijdens de vakantieperiode voordeel van hebben. Ik wil commissaris Reding, die groot voorstander was van deze verordening, bedanken voor haar inzet en ook de rapporteurs die erin geslaagd zijn om betere tarieven te verkrijgen dan door de Raad werden voorgesteld. Er moet nog een laatste inspanning worden verricht: de Raad dient zo snel mogelijk het document aan te nemen en te laten zien dat de EU achter haar burgers staat en de instellingen dienen de grootst mogelijke transparantie en informatievoorziening veilig te stellen, zodat alle burgers zich bewust zijn van hun rechten en zoveel mogelijk voordeel kunnen halen uit dit succes. We hebben laten zien dat het met de juiste bereidwilligheid en samenwerking mogelijk is om zelfs de grote economische monopolies, in ieders voordeel, aan te pakken. Ik hoop dat, na deze kwestie, andere gevechten evenzo succesvol zullen zijn.

  András Gyürk (PPE-DE), schriftelijk. – (HU) De motivering voor de huidige verordening voor de internationale roamingtarieven is dat deze kosten onredelijk hoog bleken te zijn, ondanks de liberalisering van de markt gedurende de laatste jaren en de hevigere concurrentiestrijd. Ingrijpen was nodig omdat de markt de verwachtingen niet kon waarmaken en er scheve verhoudingen optraden in de marktwerking.

Juist vanuit dit oogpunt vind ik het nodig de aandacht te vestigen op het punt in de verordening, dat eventuele nieuwe, scheeflopende concurrentieverhoudingen die zich manifesteren op de markt van datacommunicatie, beoogt te vermijden. In dit punt schrijft de verordening namelijk voor dat de Europese Commissie niet alleen de markt voor geluidsoverdracht maar ook die van gegevensoverdracht (sms, mms, internet) op de voet moet volgen en evalueren, en indien nodig het toepassingsgebied van de verordening daarnaar moet uitbreiden.

De rol van de internationale markt voor datadiensten wordt als gevolg van de stormachtige ontwikkeling die de techniek doormaakt, steeds belangrijker. Geluidsoverdracht via internet (VoIP) heeft een ware revolutie ontketend in de telefonie en maakt de weg vrij voor goedkoper bellen. De verspreiding en de verschijning van 3G-netwerken en aanverwante technologieën heeft grote invloed op de markt van mobiele dienstverlening.

In het belang van de consumenten en de concurrentie is het dus gerechtvaardigd de marktprocessen beter te controleren en bij een tegenvallende marktwerking de mogelijkheid van proportioneel ingrijpen in het vooruitzicht te stellen. De omstandigheid dat burgers en ondernemingen bovenop de technisch noodzakelijke, verklaarbare tarieven extra kosten betalen, heeft een zeer negatief effect op de concurrentiepositie en het efficiënt functioneren van de interne markt.

  Gábor Harangozó (PSE), schriftelijk. – (EN) Het debat over de regulering van roamingactiviteiten binnen openbare netwerken in Europa moet worden gezien in de bredere context van een gebrek aan kennis en exacte gegevens over de volumes en winsten waar we het hier over hebben. Daarom moeten we de situatie goed tegen het licht houden en monitoren als we een evenwichtige regulering van de roamingactiviteiten willen bereiken, een evenwichtige aanpak waarin rekening wordt gehouden met de belangen van zowel de consumenten als de telecommunicatiesector.

Ondanks het evidente gebrek aan transparantie in dit deel van de markt, is het duidelijk dat de verstoring van de concurrentie en de buitensporig hoge prijzen de ontwikkeling van een gezonde en concurrerende interne markt in deze sector hebben belemmerd. Wij steunen daarom nadrukkelijk de belangrijkste aspecten van het Commissievoorstel en de verbeteringen die in het verslag van de heer Rübig worden voorgesteld. We kunnen niet toestaan dat de Europese burgers ongerechtvaardigd hoge prijzen blijven betalen. Daarom hebben wij de verantwoordelijkheid om te zorgen voor de ontwikkeling van een eerlijke, dynamische en wereldwijd concurrerende interne markt voor roamingdiensten door een accurate consumentenvoorlichting te waarborgen, waardoor de consumenten echte keuzes kunnen maken bij het vergelijken van aanbieders. Naast betere consumentenvoorlichting en een strenger toezicht op de sector moeten we zorgen voor een substantiële verlaging van de roamingtarieven.

  Monica Maria Iacob-Ridzi (PPE-DE), în scris. – Regulamentul european privind tarifele de roaming este unul oportun pentru cetăţenii români pe care-i reprezint în acest for.

Motivul principal este cel al corectării unui nivel nejustificat al preţurilor. Conform statisticii Comisiei Europene, preţurile la telefonia mobilă din România pentru o convorbire medie de 4 minute pe teritoriul Uniunii Europene variază între 3,12 euro şi 9,52 euro.

Pe de altă parte, piaţa românească este una matură, înregistrând una dintre cele mai ridicate rate de creştere din ultimii ani. Sectorul comunicaţiilor a contribuit cu un procent de 9% din PIB încă din 2005. Doi dintre cei mai mari operatori din lume au intrat pe piaţa românească de ani buni, ceea ce arată stabilitatea şi maturitatea pieţei. De aceea ne bucurăm că demersurile de excludere a României şi Bulgariei de la aplicarea acestei reglementări au fost respinse prin votul dumneavoastră din comisii. Nu putem pe de o parte să deschidem pieţele, iar pe de alta să limităm accesul consumatorilor români la piaţa comună.

Uniunea Europeană confirmă încrederea românilor. În primul an de la aderare, aceştia sunt în poziţia de a beneficia de un avantaj concret al apartenenţei la Uniune. Libertatea de circulaţie am câştigat-o cu greu, libertatea de a comunica fără bariere suplimentare trebuie să fie şi ea asigurată.

  Eija-Riitta Korhola (PPE-DE), schriftelijk. - (FI) Een van de cruciale vragen in het wetgevingswerk van de Europese Unie moet zijn welke zaken in het algemeen gereguleerd moeten worden en welke wetgevingsmethode het best het gestelde doel bevordert. Enerzijds moeten wij de tekortkomingen in het systeem aanpakken en waarborgen dat de wetgeving gedetailleerd genoeg is, zodat het doel kan worden bereikt. Anderzijds moet de wetgeving flexibel genoeg zijn, zodat zij concurrentie en innovatie stimuleert en niet de ontwikkeling belemmert met onnodige details.

Het compromis dat is bereikt over de ontwerpverordening om de roamingkosten te verlagen, is naar mijn mening uitstekende EU-wetgeving.

Allereerst corrigeert het stuk een tekortkoming. Aanbieders van telecommunicatie hebben de kosten van telefoongesprekken naar en uit het buitenland jarenlang onredelijk hoog gehouden en hebben zich bij hun tarifering niet beziggehouden met gezonde concurrentie. Ondanks aansporingen van de Commissie zijn de prijzen nauwelijks gedaald. Zoals in dit geval was de markt niet in staat haar eigen fouten te corrigeren. Dat moest door middel van EU-wetgeving gebeuren.

Dit is een concreet voorbeeld van een voordeel dat de Europese Unie de consumenten biedt. Dit voorbeeld moet worden onthouden wanneer mensen de volgende keer over de Europese Unie klagen. Wanneer de markt niet werkt en aanbieders te veel berekenen, moeten wij optreden door gebruik te maken van middelen die de telefoonrekeningen van mensen direct en aanzienlijk verlagen wanneer zij in het buitenland zijn.

Ten tweede zorgt de verordening ervoor dat de markt gezonder wordt: zij verlamt de markt niet en blijft concurrentie stimuleren. De maximumprijzen voor telefoongesprekken zijn in de verordening niet zodanig verlaagd dat daaronder geen ruimte voor concurrentie zou zijn. Lage maximumprijzen bevorderen ook de concurrentie in andere deelgebieden van deze branche. De verordening zal bovendien verstrekkende invloed hebben: wanneer de prijzen worden verlaagd, zou het stom zijn ze weer te verhogen wanneer de verordening niet meer van kracht is.

Met deze maximumprijzen zullen aanbieders toch voldoende winstmarges hebben, waardoor productontwikkeling en innovatie kunnen worden voortgezet.

  De Voorzitter. – Aan de orde is het verslag (A6-0068/2007) van Marie Panayotopoulous-Cassiotou, namens de Commissie werkgelegenheid en sociale zaken, over bevordering van waardig werk voor iedereen (2006/2240(INI)).

  Marie Panayotopoulos-Cassiotou (PPE-DE), rapporteur. - (EL) Mevrouw de Voorzitter, staat u mij toe om twee minuten te wachten totdat de commissaris gaat zitten. Ik verzoek u om deze tijd niet mee te rekenen in mijn spreektijd.

Het concept “waardig werk”: - als zijnde een geheel van regels en omstandigheden waarmee respect voor de werknemer als mens wordt verzekerd - werd in 2000 geïntroduceerd door de Internationale Arbeidsorganisatie, en ontwikkelde zich met de aanbevelingen van de Conferentie van staatshoofden en regeringsleiders van de Organisatie van de Verenigde Naties van september 2005 in het kader van de verwezenlijking van de millenniumdoelstellingen, tot een op internationaal vlak na te streven doel.

In juli 2006 onderstreepte het Segment op hoog niveau van de Economische en Sociale Raad van de Verenigde Naties in zijn verklaring dat prioriteit moet worden gegeven aan het streven naar volledige werkgelegenheid en waardig werk voor iedereen.

Het concept wordt weergegeven met het Engels woord decent, dat van Latijnse afkomst is en “afstaan”, “toegeven” betekent, opdat er fatsoen is. Het Griekse woord αξιοπρέπεια betekent “waardetoekenning”. Het Duitse bijvoeglijk naamwoord menschenwürdig geeft mijns inziens het doel van dit mondiaal streven volledig weer, omdat hierin het woord waardig wordt gecombineerd met het woord mens.

Met de mededeling van mei 2006 over de “Bevordering van waardig werk voor iedereen” heeft de Commissie de grondslag gecreëerd voor een georganiseerde bijdrage van de Europese Unie aan de verwezenlijking van alle doelstellingen die met een geïntegreerde visie op het menselijke werk met vrijheid, gelijkheid, veiligheid en menselijke waardigheid worden nagestreefd.

De vier fundamentele pijlers van het concept “waardig werk” zijn zoals bekend: het creëren van banen voor productief en vrij gekozen werk, waarborging van rechten op het werk, uitbreiding van sociale bescherming, bevordering van de sociale dialoog en vreedzame conflictoplossing. Gendergelijkheid is hierbij een horizontale dimensie.

De Internationale Arbeidsorganisatie heeft vijf verdragen voor de verankering van de fundamentele arbeidsrechten: vrijheid van vereniging, bevordering van collectieve arbeidsovereenkomsten, afschaffing van kinderarbeid en gelijke beloning van mannen en vrouwen. Ik hoop dat ook de andere nog te ratificeren verdragen van de Internationale Arbeidsorganisatie zullen worden ondertekend en toegepast.

Na het besluit van de Raad van december 2006 heeft de Commissie werkgelegenheid en sociale zaken van het Europees Parlement met haar verslag steun betuigd aan de door de Commissie bepaalde doelstellingen. Deze zijn:

- de verwezenlijking van economische en sociale vooruitgang en een eerlijke verdeling van de voordelen daarvan, zodat iedereen er baat bij heeft;

- de versterking van ondernemerschap, met aanpassing van de uitgaven in de opeenvolgende fasen van de bedrijfscyclus;

- het opstellen van een actief arbeidsmarktbeleid, als onderdeel van het macro-economisch beleid;

- de versterking van het institutionele vermogen tot participatie van de sociale partners en de ontwikkeling van de sociale dialoog;

- de versterking van de inzetbaarheid van alle werknemerscategorieën, met name vrouwen, jongeren, en ouderen, door middel van zich steeds vernieuwende onderwijssystemen;

- de consolidering van levenslang leren, opdat iedereen kan profiteren van de vooruitgang van de wetenschap, de technologie, de communicatie en zich kan aanpassen aan de steeds hoger wordende vereisten inzake capaciteiten en vaardigheden.

Natuurlijk is er niet een enkel model van sociale beleidsvormen en arbeidsmarktregelingen. De Europese Unie is trots, niet alleen omdat de lidstaten enorme inspanningen doen om de internationale IAO-verdragen te ratificeren maar ook omdat zij een economische macht is die, als het om sociale gevoeligheid gaat, over de hele lengte en breedte dezelfde kenmerken vertoont. Het Europees sociaal model is gericht op productiviteit en economische prestaties ten bate van het geheel, op sociale voorzieningen van hoog niveau en goede gezondheids- en veiligheidsomstandigheden, op opleiding, scholing en herscholing van werknemers ongeacht leeftijd of categorie en op een sociale dialoog met verzekering van gelijke kansen voor iedereen.

De Europese strategie voor de werkgelegenheid, de strategieën voor sociale bescherming en maatschappelijke integratie, de nationale hervormingsprogramma’s, de herziene strategie van Lissabon voor groei en werkgelegenheid met handhaving en verbetering van het communautair acquis, en de Europese strategie voor duurzame ontwikkeling vormen de routekaart van de Europese Unie voor de verwezenlijking van de doelstellingen betreffende waardig werk.

Waardig werk is echter ook een zaak van goed bestuur. De toepassing van efficiënte, op waardig werk afgestemde beleidsvormen vereist instellingen die verantwoording afleggen, een politiek engagement voor gezond staatsbestuur en een actief en georganiseerd maatschappelijk middenveld.

Ik hoop dat de Europese Unie de weg zal vinden naar een soepele arbeidsmarkt gecombineerd met gegarandeerde zekerheid voor de werknemers. Economische mondialisering, mondialisering van de markt, technologie, informatie en arbeid zijn een verschijnsel dat zich, naar men verwacht, met de toenemende economische multipolariteit zal versnellen.

China heeft hierin, samen met India en andere mogendheden, het voortouw. Daarnaast stelt men echter vast dat de kloof tussen arm en rijk zelfs in de ontwikkelde en geïndustrialiseerde landen steeds groter wordt. Het is dan ook tijd dat de Europese Unie de wereld haar waarden toont.

Met dit verslag geeft het Europees Parlement steun aan de intentie van de Commissie om “waardig werk” op te nemen in haar extern beleid en tot dat doel samen te werken met de organen van de Verenigde Naties, de nationale en regionale organisaties, de sociale partners en andere onderdelen van het maatschappelijk middenveld.

De Commissie en de lidstaten moeten zorgen voor een betere coördinatie van “waardig werk” in de programma’s voor externe samenwerking en van het handelsbeleid, en bijdragen aan de verwezenlijking van de nationale programma’s van de IAO voor waardig werk.

Ik dank de drie medeadviserende commissies en al degenen die hebben bijgedragen aan de presentatie van dit verslag.

  Vladimír Špidla, lid van de Commissie. – (CS) Mevrouw de Voorzitter, geachte leden, ik wil mevrouw Panayatopoulos-Cassiotou bedanken voor haar verslag. Verschillende parlementaire fracties hebben meegewerkt aan dit verslag en het resultaat is absoluut uitstekend. Ik wil er ook op wijzen dat waardig werk een oorspronkelijk door de Internationale Arbeidorganisatie gelanceerd, wereldwijd initiatief is dat dankzij de fervente steun van de EU in steeds meer landen ingang vindt.

De Raad heeft zijn steun uitgesproken voor het concept van waardig werk en kort geleden werd het ook besproken door de ministers van Sociale Zaken van de G8. De Commissie is het roerend eens met het standpunt van het Parlement dat de basiselementen van waardig werk – sociale steun, sociale cohesie, fatsoenlijk werk en ruimte voor vrije vakbonden – moeten worden betrokken bij alle internationale contacten, dus zowel bilateraal als multilateraal, en ook bij het opzetten van individuele projecten in derde landen. Dit strookt in hoge mate met de sociale agenda van de Commissie en met de belangrijkste richtsnoeren van de eerder genoemde mededeling.

Hoewel de steun voor het project groeit, staat als een paal boven water dat er nog veel moet gebeuren. Prioritair is, naar mijn mening, de ratificatie van alle IAO-conventies in de EU. Op dit vlak roeit de Commissie met de riemen die zij heeft. Zo zijn wij momenteel intensief betrokken bij de voorbereidingen voor ratificatie van de nieuwe conventies voor zeeschepen en de daarbij horende sociale dialoog.

Geachte leden, het initiatief voor waardig werk heeft duidelijk ethische grondslagen. Bovendien stelt dit initiatief ons in staat principes te formuleren met betrekking tot de mondialisering en dat betekent dat wij de voordelen kunnen benutten en de tekortkomingen minimaliseren. Het is dus een buitengewoon vitaal proces en de Commissie zal elke kans die dit oplevert, optimaal benutten.

  Feleknas Uca (GUE/NGL), rapporteur voor advies van de Commissie ontwikkelingssamenwerking. – (DE) Mevrouw de Voorzitter, wereldwijd heeft de helft van de werknemers een inkomen van minder dan twee dollar per dag en de helft van de wereldbevolking ontbreekt het aan enige vorm van sociale zekerheid. Elk jaar sterven er twee miljoen mensen bij bedrijfsongevallen en door beroepsziekten en meer dan 160 miljoen werknemers worden ziek door gevaren waar ze op het werk aan blootgesteld zijn.

De officieel geregistreerde werkloosheid is nog maar het topje van de ijsberg. Armen kunnen het zich helemaal niet permitteren niets te doen. Velen van hen werken vele uren achter elkaar onder vaak erbarmelijke omstandigheden, om toch maar iets te verdienen. De Europese Unie en haar lidstaten zouden alles op alles moeten zetten om ervoor te zorgen dat bij de verwezenlijking van de millenniumdoelstellingen voor ontwikkeling brede aandacht gegeven wordt aan de eis van menswaardige arbeidsomstandigheden. We hebben een rechtvaardig en innovatief belastingbeleid nodig. Ik denk hierbij bijvoorbeeld aan het belasten van financiële en valutatransacties. Ondernemingen die in ontwikkelingslanden herhaaldelijk de mensenrechten en het arbeidsrecht schenden, dienen door sancties gedwongen te worden om zich te houden aan de criteria voor menswaardige arbeidsomstandigheden. Uitsluiting van de aanbesteding van openbare werken en van exportkredietgaranties van internationale financiële instellingen zouden daar geschikte middelen voor zijn. We hebben een Europees ontwikkelings- en handelsbeleid nodig dat de mensen in staat stelt hun leven economisch …

(Spreekster wordt door de Voorzitter onderbroken)

  Harlem Désir (PSE), rapporteur voor advies van de Commissie internationale handel. – (FR) Mevrouw de Voorzitter, mijnheer de commissaris, dames en heren, ik wil om te beginnen onze rapporteur, mevrouw Panayatopoulos, bedanken: voor de bereidheid tot samenwerking waarvan ze blijk heeft gegeven en voor de kwaliteit van haar werk.

Sinds de Top van de Verenigde Naties van 2005 wordt de bevordering van waardig werk door de internationale gemeenschap als doelstelling erkend. Met deze mededeling toont de Commissie aan dat ze begint te begrijpen wat er bij deze kwestie allemaal komt kijken, zeker als het gaat om de internationale vertakkingen. Ik wil daarom graag iets zeggen over het extern beleid van de Unie, inzonderheid waar het de internationale handel betreft. Dat is immers de reden waarom de Commissie internationale handel hier intervenieert.

Ik zal me daarom op dat aspect concentreren. Ik ben heel tevreden dat het Parlement via dit verslag een aantal van de concrete voorstellen van mijn fractie heeft overgenomen. Deze voorstellen waren in het advies van de Commissie internationale handel reeds opgenomen. Ze zullen de Unie in staat stellen een nieuw beleid te formuleren om er zo voor te zorgen dat bij het doorvoeren van sociale normen overal ter wereld vooruitgang wordt geboekt.

Om te beginnen is het is nu al zo dat de Unie de ondertekening van preferentiële handelsovereenkomsten met zich ontwikkelende landen koppelt aan de eis dat deze landen de verdragen van de Internationale Arbeidsorganisatie ondertekenen. Wij willen dat hier toezicht op wordt uitgeoefend en dat de preferentiële overeenkomsten met landen die de fundamentele arbeidsrechten - en dan vooral de vrijheid van vereniging - niet eerbiedigen, worden geschorst.

Ten tweede zullen alle nog af te sluiten bilaterale handelsakkoorden – en dan vooral vrijhandelsakkoorden  – die in het kader van het mondiale Europese beleid tot stand worden gebracht, clausules over fatsoenlijk werk moeten bevatten.

In de derde plaats mogen we de multilaterale dimensie niet verwaarlozen. Het grootste deel van de handel wordt vandaag de dag immers in een multilateraal kader geregeld – dat van de WTO. De mededeling van de Commissie zwijgt daar echter over.

Het is dus zaak dat we de discussie binnen de WTO hervatten. Europa kan in dit verband een aantal initiatieven ontwikkelen. We kunnen om te beginnen voorstellen binnen de WTO een comité "handel en waardig werk" op te zetten, naar het voorbeeld van het comité "handel en milieu". Dat laatste comité heeft reeds het één en ander tot stand gebracht. We kunnen verder voorstellen om de IAO binnen de WTO de status van waarnemer te verlenen. Tot slot kunnen we erop aandringen dat de beslissingen van de IAO bindend zijn als deze organisatie besluit landen die de vakbondsrechten schenden – Myanmar, bijvoorbeeld – sancties op te leggen.

We hebben een aantal concrete voorstellen. Ik geloof dat het in ons belang is een gereguleerde mondialisering te bevorderen …

(Spreker wordt door de Voorzitter onderbroken)

  Philip Bushell-Matthews, namens de PPE-DE-Fractie. – (EN) Mevrouw de Voorzitter, de commissaris is zo behulpzaam geweest om ons te herinneren aan het wereldwijde initiatief met betrekking tot waardig werk en het feit dat dit onlangs is bekrachtigd door de G8. Sterker nog, op een VN-Top in september 2005 zijn niet minder dan 150 wereldleiders overeengekomen dat het concept van waardig werk van de Internationale Arbeidsorganisatie een centrale doelstelling van hun eigen nationaal beleid moest worden. In wezen gaat het natuurlijk om een agenda voor landen waar zo’n concept nog niet echt bestaat. Binnen Europa zijn de kaders die de voorwaarden scheppen voor waardig werk al vastgesteld, hoewel de uitvoering altijd beter kan.

De rapporteur heeft niet alleen persoonlijk initiatief getoond door dit verslag aan het Parlement voor te leggen, maar heeft ook laten zien dat een lid van de centrumrechtse politieke familie niet alleen de leiding kan nemen in dit belangrijke dossier, maar ook substantiële steun kan verwerven bij andere partijen.

Dat gezegd hebbende, moet ik ook opmerken dat er bij een paar stemmingen in de commissie slechts een krappe meerderheid was voor punten die de algehele balans van het verslag hebben veranderd door het opnemen van nieuwe paragrafen. Dit hopen we later vandaag bij de eindstemming in dit Huis weer te veranderen, hetzij door het schrappen ervan, hetzij door wijziging door middel van compromissen met andere fracties. Bij het bevorderen van het concept van waardig werk moeten we allemaal aan dezelfde kant staan.

Natuurlijk heeft het Parlement niet de bevoegdheid om de lidstaten te vertellen wat ze moeten doen op dit gebied, en terecht: het is aan de regeringen van de lidstaten om hierover te beslissen. Al die regeringen zijn het echter ongetwijfeld eens over het belang van het aanbieden van levenslang leren, de noodzaak om proactief te werk te gaan bij het bevorderen van een grotere participatie van vrouwen op de arbeidsmarkt, de noodzaak om zoveel meer te doen om de uitdaging van het combineren van werk en gezinsleven het hoofd te bieden en vooral de noodzaak om hulp te bieden aan de ontwikkelingslanden.

Dit is een verstandig verslag, dat het verdient om in brede kring gelezen te worden.

  Stephen Hughes, namens de PSE-Fractie. – (EN) Mevrouw de Voorzitter, ik wil de rapporteur bedanken voor een uitstekend verslag. Dit verslag bevat een zeer lange resolutie van wel 94 paragrafen, maar voor mij is de essentie ervan terug te vinden in twee paragrafen.

In overweging V wordt gesteld dat het “voor de versterking van het concurrentievermogen van de Europese Unie op een sociaal aanvaardbare wijze belangrijk is de productiviteit te verbeteren door middel van bevordering van waardig werk en de kwaliteit van het arbeidsleven, waaronder gezondheid en veiligheid op het werk, een beter evenwicht tussen flexibiliteit en veiligheid in een betrekking, levenslang leren, wederzijds vertrouwen en participatie en het beter combineren van privé-leven, gezinsleven en werk; […] de bestrijding van genderdiscriminatie en alle andere vormen van discriminatie”.

In paragraaf 6 wordt opgeroepen tot een “een betere mobilisatie van het interne en externe beleid van de Europese Unie ter bevordering van de waardig-werkagenda […], in het bijzonder bij zaken als ontwikkeling, externe bijstand, uitbreiding, nabuurschapsbeleid, handel, migratie en externe bilaterale en multilaterale betrekkingen”.

Als deze twee paragrafen volledig ten uitvoer zouden worden gelegd, zou de EU grote vooruitgang boeken bij het bevorderen van de waardig-werkagenda, zowel in eigen huis als wereldwijd.

Andere paragrafen die wat mij betreft belangrijk zijn, zijn de paragrafen 46, 48 en 51, die globaal betrekking hebben op de eis dat Europese multinationale ondernemingen zich op een maatschappelijk verantwoorde wijze gedragen bij hun wereldwijde activiteiten. Deze paragrafen borduren voort op eerder werk over dit onderwerp.

In een aantal paragrafen wordt erop gewezen dat de EU haar macht op handels- en economisch gebied moet gebruiken als instrument om de waardig-werkagenda wereldwijd te bevorderen. Zo wordt in paragraaf 8 gevraagd om de volledige en correcte tenuitvoerlegging van SAP+, conform het debat dat we vorig jaar met commissaris Mandelson hebben gevoerd.

Tot slot wil ik speciaal wijzen op paragraaf 47. Hierin wordt gevraagd om de ontwikkeling van een label “voor producten die geproduceerd zijn onder omstandigheden die recht doen aan de beginselen van waardig werk en de fundamentele arbeidsnormen en waarbij specifiek geen gebruik is gemaakt van enige vorm van kinderarbeid”. Laten we de Europese consumenten in staat stellen om de waardig-werkagenda verder te bevorderen in hun dagelijkse keuzen.

  Ona Juknevičienė, namens de ALDE-Fractie. – (LT) Mevrouw de Voorzitter, mijnheer de commissaris, dames en heren, in de eerste plaats wens ik de rapporteur, Marie Panayotopoulos-Cassiotou, te feliciteren met de opstelling van dit bijzonder belangrijke verslag en haar te danken voor haar samenwerking bij het bespreken van mogelijke alternatieven en het zoeken naar compromissen.

Het debat van vandaag gaat over het streven naar waardig werk voor iedereen, zowel binnen de Gemeenschap als daarbuiten.

Het initiatief van de Commissie geniet mijn volle steun. Het bevorderen van de werkgelegenheid en het verbeteren van de arbeidsomstandigheden zijn immers uitermate belangrijke taken die niet op de lange baan mogen worden geschoven. Aangezien wij het hier hebben over waardig werk voor iedereen, loont het de moeite om de arbeidsomstandigheden hier bij ons in de Gemeenschap eens onder de loep te nemen.

Onlangs hebben onze collega barones Sarah Ludford en ik in Londen gesproken met een aantal Litouwers die daar wonen en werken en met vakbondsvertegenwoordigers en medewerkers van de Litouwse ambassade.

Het blijkt dat de meeste Litouwers die in Londen werken slechts kunnen dromen van waardig werk. Uitzendbureaus overtreden de wet door op illegale wijze geld te vragen voor het zoeken naar een job en het in orde brengen van de nodige papieren. Zij verzoeken de werkzoekenden hun paspoort in te leveren en geven het niet terug. Dit soort uitbuiting bereikt haar hoogtepunt in de horeca, waar de werkgevers weigeren om het bij wet vastgestelde minimumloon uit te betalen. Na ons bezoek noemde Sarah Ludford de Litouwers in Londen de slaven van de 21e eeuw.

Mijnheer de commissaris, wij beschikken in Dublin over een agentschap dat zich wijdt aan de studie van de arbeids- en levensomstandigheden. Ik heb de directeur van dat Agentschap meermaals verzocht om een onderzoek uit te voeren. Nu vraag ik u, mijnheer de commissaris, om samen met het Agentschap een onderzoek in te stellen naar de economische, sociale en psychologische uitbuiting van migranten in de Gemeenschap en maatregelen aan te bevelen om deze wantoestand uit te bannen.

Ik ben het met de rapporteur eens dat de Commissie het Europees Parlement en de Raad alle politieke maatregelen moet aanreiken die nodig zijn voor de bevordering van waardig werk voor mensen in de Gemeenschap en rekenschap moet afleggen van de doeltreffendheid van de maatregelen.

  Zdzisław Zbigniew Podkański, namens de UEN-Fractie. - (PL) Mevrouw de Voorzitter, de globalisering die zich voltrekt in de Europese Unie en over de hele wereld, heeft enorme veranderingen teweeg gebracht: zowel in de eigendomsverhoudingen als op cultureel-maatschappelijk terrein.

Als gevolg van de uiteenlopende economische ontwikkeling en materiële omstandigheden waarin mensen zich bevinden, vindt er inmiddels op massale schaal arbeidsmigratie plaats. Volgens de Internationale Arbeidsorganisatie hebben wereldwijd rond de 192 miljoen mensen te kampen met werkloosheid, terwijl rond de 86 miljoen mensen migreren, waarvan 34 miljoen uit achtergebleven gebieden.

Hongerige mensen die huis en haard verlaten op zoek naar werk, zijn bereid om elk soort werk aan te pakken, waardoor ze vaak in criminele handen vallen. De statistieken zijn gewoonweg verbijsterend: volgens gegevens van de IAO zijn alleen al in 2004 wel 2,54 miljoen mensen verkocht voor gedwongen arbeid, waarvan 43 procent voor seksuele uitbuiting.

Daarbij komt de fundamentele vraag op waarom de situatie eigenlijk zo is. Waarom zijn zoveel landen, waaronder de Europese lidstaten, niet in staat dit probleem op te lossen?

Het antwoord is simpel: Het kapitaal gaat voor de mens, de rijken wensen geen rekening met de armen te houden. Tegelijk wordt uitbuiting bevorderd door globalisering en liberalisering …

(Spreker wordt door de Voorzitter onderbroken)

  Sepp Kusstatscher, namens de Verts/ALE-Fractie. – (DE) Mevrouw de Voorzitter, het onderhavige verslag bevat heel wat goede ideeën en suggesties voor menswaardig werk. Dank daarvoor, mevrouw Panayotopoulos-Cassiotou! Toch dienen we bij de eisen die we stellen ook te bedenken dat er in de EU meer dan twintig miljoen werklozen zijn, die vaak buitengesloten en gestigmatiseerd worden. Verder mogen we ook niet vergeten dat steeds meer werknemers met de baan die ze hebben niet in hun levensonderhoud kunnen voorzien en dat zogenaamde precaire arbeidsverhoudingen aangegrepen worden om het arbeids- en belastingrecht te ontduiken en met name jongeren regelrecht uit te buiten. Intussen groeit de economie en stijgt het bruto binnenlands product. Om een rechtvaardige maatschappij zonder armoede en uitsluiting op te bouwen is een radicale paradigmabreuk nodig. De beste aanzet daartoe ligt in het idee van een onvoorwaardelijk basisinkomen voor iedereen. De Commissie zou er goed aan doen dit concept samen met de Raad terdege te overwegen.

  Kyriacos Triantaphyllides, namens de GUE/NGL-Fractie. - (EL) Mevrouw de Voorzitter, het verslag van onze collega is in grote lijnen tevredenstellend. Het feit dat daarmee het concept “waardig werk” wordt bevorderd overeenkomstig het institutionele standpunt van de Internationale Arbeidsorganisatie is mijns inziens een goede zaak.

Er moet echter nog heel wat werk worden verricht voor een duidelijk concept van “waardig werk”, en voor de toepassing daarvan in alle externe beleidsvormen van de Europese Unie.

Het vinden van een evenwicht tussen enerzijds economische groei en anderzijds maatschappelijke ontwikkeling en ontwikkeling van de werknemers is een unieke uitdaging voor de Unie. Daarom moeten de tendensen van de arbeidsmarkt heel nauwkeurig worden bestudeerd. Er moet niet alleen aandacht worden geschonken aan werkgelegenheid als dusdanig, maar ook aan de aard en de kwaliteit ervan, met andere woorden aan “waardig werk”.

Tot slot moeten wij als Europese Unie vooruit kijken en ervoor zorgen dat in het kader van het beleid inzake waardig werk het streven naar gendergelijkheid wordt voortgezet via alomvattende, geïntegreerde en beter gecoördineerde activiteiten voor bestrijding van discriminatie en bevordering van gelijkheid.

  Derek Roland Clark, namens de IND/DEM-Fractie. – (EN) Mevrouw de Voorzitter, we willen allemaal waardig werk, nietwaar? Het schoonmaken van een beerput, bij elk weertype buiten werken, tot je knieën in de modder staan om gebroken gasleidingen te repareren of asbest verwijderen uit het Berlaymont-gebouw is nauwelijks waardig werk te noemen, maar iemand moet het doen - of maakt een goed salaris van rot werk waardig werk?

Ik ben geïntrigeerd door paragraaf 27, waarin wordt gesproken over het vaststellen van een standaarddefinitie van gedwongen arbeid. Gedwongen arbeid, hier in de EU? Of is dat een verwijzing naar de uitbuiting van mensen die het slachtoffer zijn van mensenhandel? Daar hebben we nu een probleem waar we werk van moeten maken, en de beste manier om dat te doen is om de nationale grenzen weer in ere te herstellen en iedereen die de grens over wil goed te controleren. Op dit moment houden we open huis, van de Russische grens tot aan de Atlantische kust. Geen wonder dat er nu op grote schaal mensenhandel plaatsvindt en als gevolg daarvan gedwongen arbeid.

  Cristian Stănescu, în numele grupului ITS. – Consecinţele sărăciei, ale excluziunii sociale, nu numai la nivel european, dar şi la nivel global, sunt devastatoare. Un trai decent în Europa se va baza pe atenţia pe care Uniunea o va da oamenilor care nu au un loc de muncă, acţiune susţinută prin propagarea principiilor sociale şi de politică externă. Desigur, este necesară armonizarea dialogului între instituţii, iar Comisia Europeană are un rol vital în aplicarea legislaţiei şi a responsabilităţilor care-i sunt conferite. Contribuţia organizaţiilor internaţionale, documentele prezentate în preambul de către raportor sunt de mare valoare pentru aprecierea obiectivă a acestui aspect, dar nu şi suficientă, fiindcă trebuie avute în vedere şi firmele private care pot asigura locuri de muncă şi pot oferi premisele creşterii economice şi implicit o viaţă mai bună. Prioritatea raportului dezbătut astăzi la Strasbourg sper să devină şi prioritatea guvernelor naţionale, care trebuie să pună cap la cap piesele acestui puzzle şi să elaboreze strategii socio-economice puternice pentru a se crea locuri de muncă, cu respectarea strictă a drepturilor fundamentale ale cetăţenilor şi cu combaterea încălcării dreptului la muncă. În acest context amintesc hărţuirea, exploatarea şi violenţa la locul de muncă, realităţi menţionate şi în raport şi la care nu trebuie să asistăm fără să dăm o replică pe măsură. Siguranţa şi ocrotirea sănătăţii la locul de muncă sunt alte subiecte propuse atenţiei, deoarece sunt condiţii esenţiale pentru asigurarea unei munci de calitate într-o Europă modernă. Globalizarea, politicile orientate pe principii greşite, delocalizarea masivă a întreprinderilor şi transferarea lor în afara graniţelor Uniunii Europene afectează cel mai mult piaţa de muncă şi relaţiile sociale în contextul strategiei de dezvoltare durabilă. Precaritatea sistemului trebuie stopată prin încurajarea legislaţiilor naţionale în domeniu, reformarea sistemului de învăţământ în zonele rurale şi acordarea unor facilităţi...

  Alessandro Battilocchio (NI). – (IT) Mevrouw de Voorzitter, dames en heren, ik ben de Commissie en de rapporteur dankbaar voor het feit dat ze hebben besloten om een belangrijk onderwerp als dit aan te pakken. Ik zal niet blijven hameren op de noodzaak dat alle landen binnen de Unie en met name de nieuwe lidstaten de belangrijkste akkoorden over deze kwestie zo snel mogelijk goedkeuren, of op de plicht van de EU om alle vormen van discriminatie op grond van geslacht, geloof, etniciteit of seksuele geaardheid uit te sluiten alsmede alle vormen van ongeoorloofd gedrag, zoals het fenomeen pesten dat nog altijd voorkomt, en dat van invloed kan zijn op het werk- of privéleven van werknemers.

Ik wil vooral benadrukken dat we zaken niet langer door het vizier van een economie op industrieel niveau moeten bekijken die gebaseerd is op een achttiende-eeuws model. Wat betreft onze groei kunnen we niet rekenen op onze natuurlijke bronnen of op werkgelegenheid zoals dat in China het geval is, dus moet er een revolutie in onze denkwijze ontstaan; we moeten ons derhalve realiseren dat we moeten investeren in mensen en ze moeten opleiden, ze zekerheid en groeimogelijkheden moeten bieden. Dit is de beste, zo niet de enige oplossing om het concurrentievermogen van de EU te bevorderen en de Lissabondoelstellingen te behalen. Als binnen nieuwe economieën, zoals die van Brazilië of van de Aziatische tijgers, de uitdaging van internationale handel ligt bij de kwantiteit, heeft Europa de plicht en bovenal de mogelijkheid om zichzelf te differentiëren door zich op kwaliteit, creativiteit en zijn culturele, intellectuele en wetenschappelijke erfgoed te richten, met andere woorden op de belangrijkste elementen die voorhanden zijn.

De tertiaire sector, met de mens als voornaamste grondstof, niet op grond van hun lichaam maar van hun hersenen, is momenteel de toonaangevende sector. Wanneer we onze burgers derhalve de mogelijkheid bieden om zo goed als mogelijk hun bekwaamheden en bevoegdheden neer te zetten die ze tijdens jarenlange studie hebben opgedaan, zijn we klaar om onze taak als hoofdrolspeler op het internationale podium uit te voeren, een rol die we momenteel dreigen te verliezen. Economische ontwikkeling moet ten dienste van mensen staan, en niet andersom.

  José Albino Silva Peneda (PPE-DE). – (PT) Mevrouw de Voorzitter, ik groet mevrouw Panayotopoulos-Cassiotou en feliciteer haar met haar verslag, dat ik ten volle onderschrijf. De kwaliteit van de werkgelegenheid heeft niet alleen te maken met de rechten van werknemers; dat zou al te eenvoudig zijn. Het is van vitaal belang dat dit begrip in veel ruimere zin wordt opgevat, om te beginnen omdat een betere kwaliteit van de arbeidsomgeving op beslissende wijze bijdraagt aan de verhoging van de productiviteit en dus ook van het concurrentievermogen.

De kwaliteit van de werkgelegenheid is afhankelijk van het bestaan van correcte overheidsmaatregelen en een passende bedrijfscultuur voor wat betreft toegang tot infrastructuur en communicatietechnologieën, vorming, beroepsopleiding, levenslang leren, gezondheid en veiligheid op het werk en toegang tot de arbeidsmarkt. Vanuit het standpunt van de bedrijfswereld is kwaliteit afhankelijk van leiderschap, promotiemogelijkheden en arbeidsorganisatie. Ik wil hier graag nog een andere reden noemen waarom deze kwestie onze aandacht verdient. De hervormingen die Europa op diverse niveaus moet uitvoeren om beter te kunnen concurreren met de rest van de wereld vereisen een gedrags- en mentaliteitsverandering van zowel de bedrijven als de werknemers.

Hoe groter het vertrouwen tussen de betrokken partijen, hoe gemakkelijker het zal zijn om de hervormingen tot een goed einde te brengen. Hoe intenser de dialoog, hoe sterker het vertrouwen en hoe intenser de sociale dialoog, hoe meer transparantie er zal bestaan over de kwesties die betrekking hebben op de herstructurerings- en hervormingsprocessen. Mijns inziens moeten de Europese politieke, economische en sociale actoren in de huidige omstandigheden alle kansen benutten om de sociale dialoog aan te zwengelen, niet alleen tussen de lidstaten maar ook op Europees niveau. De kwaliteit van het werk biedt in dit verband een unieke gelegenheid.

  Anne Van Lancker (PSE). – Commissaris, het is een bijzonder goede zaak dat de Commissie de strategie van de IAO voor waardig werk actief gaat ondersteunen.

Waardig werk is meer dan alleen eerbiediging van de fundamentele arbeidsnormen van de IAO, hoe belangrijk die ook zijn. Het houdt ook in dat mensen recht hebben op een leefbaar loon, recht op sociale bescherming en het recht om zich te organiseren.

Nu, anderhalf miljard mensen in de wereld verdienen onvoldoende om in hun levensbehoeften te voorzien. Nochtans heeft 90 procent van alle landen in de wereld een wettelijk minimumloon, maar vaak vallen thuiswerkers, landarbeiders of mensen met een precair contract daar niet onder of wordt de wet niet toegepast. Sociaal overleg en vakbondsrechten zijn dan ook cruciaal om iedereen het recht op waardig werk te waarborgen.

Daarom ben ik bijzonder verheugd over de gezamenlijke verklaring van het Europees Vakverbond en de Amerikaanse vakbonden, die samen van waardig werk een strijdpunt willen maken.

Europa moet waardig werk centraal stellen in zijn buitenlands beleid, om de voordelen van de mondialisering gelijker te verdelen en om sociale dumping ten opzichte van de loon- en arbeidsvoorwaarden in meer ontwikkelde economieën te vermijden. Handelsakkoorden van de Europese Unie met landen zoals India of Korea, waarover nu onderhandeld wordt, moeten waardig werk ondersteunen en handelspreferenties moeten ingetrokken worden, indien landen de sociale grondrechten systematisch schenden.

Europa moet zijn partners uit de ontwikkelingslanden ook steunen om waardig werk een belangrijke rol in hun landen- of regiostrategieplannen en in de Europese partnerschapsovereenkomsten te geven.

Niet alleen regeringen, maar ook multinationals hebben een verpletterende verantwoordelijkheid met betrekking tot het garanderen van billijke lonen en arbeidsvoorwaarden. Multinationals die hun zetel hebben in de Europese Unie, maar ook de dochterbedrijven en onderaannemers hiervan elders in de wereld, die fundamentele rechten blijven schenden, horen thuis op een zwarte lijst en moeten uitgesloten worden van alle mogelijke openbare aanbestedingen in Europa.

Zo zal Europa de leiding nemen van de internationale inspanningen om aan mondialisering een sociale dimensie te geven.

  Marian Harkin (ALDE). – (EN) Mevrouw de Voorzitter, ik feliciteer de rapporteur met dit veelomvattende en evenwichtige verslag. Dit verslag bevat een aantal opmerkingen die aanleiding zijn geweest voor enig debat, maar ik wil de vraag stellen: is er ook maar iets in dit verslag dat niet van toepassing zou moeten zijn op een lid van mijn familie? En of die familieleden van mij nu in Ierland of in Polen wonen of zelfs staatsburgers van derde landen zijn, ik zou willen dat de bepalingen van dit verslag op hen van toepassing zijn. Dus als we waardig werk echt willen bevorderen, voor iedereen, dus niet alleen voor wie dankzij zijn of haar geboorte, positie in de samenleving of opleiding toegang heeft tot waardig werk, dan is dit verslag een belangrijke stap in die richting.

Zoals ik al gezegd heb, is dit een evenwichtig verslag. Net zoals een lid van mijn familie misschien werk zoekt, kan hij of zij ook een kleine ondernemer zijn, een KMO die vecht om te overleven en daarbij waardig werk creëert. Met dit verslag worden bedrijven gesteund die niet proberen hun werknemers uit te buiten, die niet aan sociale dumping doen en die geen fundamentele arbeidsnormen schenden. Ik vermoed dat de meesten van ons graag bij zulke bedrijven zouden willen werken of zulke bedrijven zouden willen leiden.

Er bestaat een voortdurende spanning tussen de eisen van de markt en het streven naar een rechtvaardige en billijke samenleving. Een groep werknemers, de werknemers in de zorg - feitelijk de grootste groep werknemers in Europa - zit daar vaak tussen geklemd. De markt erkent en beloont ze niet omdat ze niet substantieel bijdragen aan de groei van het bbp. Maar zij zijn de lijm die de samenleving bij elkaar houdt. Zonder deze groep werknemers zouden de maatschappelijke structuren zoals we die kennen in elkaar storten, en wie zal de markt dan bedienen?

  Ilda Figueiredo (GUE/NGL). – (PT) Waardig werk voor iedereen, een doelstelling die terecht bepleit wordt door de Internationale Arbeidsorganisatie, moet gepaard gaan met een bevordering van de rechten van werknemers op tal van terreinen, met name werkgelegenheid, salarissen, contracten, gezondheid, hygiëne, veiligheid op het werk, beroepsopleiding, promotie, sociale bescherming en zekerheid, collectieve overeenkomsten, sociale dialoog en uitbanning van discriminatie en ongelijkheid. Een blik op de realiteit – groei van het aantal precaire banen, onderbetaald werk, miljoenen arbeidsongevallen, armoede onder werknemers, werkloosheid en nieuwe schendingen van de rechten van werknemers waarvan de zogeheten flexicuriteit een schoolvoorbeeld is – volstaat om te beseffen in wat voor contradicties wij verzeild zijn geraakt, contradicties die werknemers ertoe aanzetten om te protesteren en te strijden. In Portugal heeft de CGTP alvast een algemene staking gepland voor 30 mei.

De Commissie zelf is een voorbeeld van deze contradicties: enerzijds legt zij deze mededeling voor en anderzijds publiceert zij een ontwerp voor een Groenboek betreffende arbeidswetgeving…

(Spreekster wordt door de Voorzitter onderbroken)

  Kathy Sinnott (IND/DEM). – (EN) Mevrouw de Voorzitter, het lijdt geen twijfel dat in sommige landen uitbuiting van werknemers de norm is. We hebben daar terecht kritiek op, maar we kopen, dragen, eten en drinken de producten van gedwongen arbeid dagelijks.

Maar waardig werk is tweerichtingsverkeer. De werkomstandigheden moeten eerlijk zijn voor de werknemers, maar ook de werknemers moeten hun werk op een eerlijke en verantwoordelijke manier uitvoeren. Alleen wanneer er in Europa sprake is van wederzijdse waardigheid en respect op het werk zal de EU concurrerend en sociaal duurzaam zijn. Ik wil mevrouw Panayotopoulos feliciteren met haar werk. Ze heeft alle kwetsbare groepen - jonge moeders, moeders, zelfs moeders die borstvoeding geven, deeltijdwerkers en oudere werknemers - in haar verslag behandeld. Ze noemt zelfs de thuiswerkers, en ik zou graag denken dat hier ook de onbetaalde vrouwen en mannen die voor kinderen zorgen, mensen met een handicap en oudere familieleden onder begrepen worden.

  Jean-Claude Martinez (ITS). – (FR) Mevrouw de Voorzitter, werk voor iedereen en dan ook nog eens fatsoenlijk werk! Maar waar gaat het dan om? Werk van jongeren, vrouwen, kinderen, in Groot-Brittannië of in Portugal, werk van migranten en werk van slaven in de diplomatieke missies – vooral in het Nabije Oosten – , werk van loontrekkers in Frankrijk, waar mensen zelfmoord plegen, zoals – bijvoorbeeld – bij Renault. Het gaat hier om onfatsoenlijke lonen – 1000 euro per maand voor caissières, metselaars, werklieden – , die net hoog genoeg zijn om de werknemersbataljons weer aan te vullen. Na een leven van uitbuiting kunnen ze dan een schandalig pensioentje trekken: 130 euro voor de echtgenoot van de boerin. Het kost 10 euro om een hond van de straat te halen – er is dus niet eens genoeg geld om de gepensioneerde boerin van de straat te houden.

Hoe komt dat? Het is het gevolg van het nieuwe, gemondialiseerde kapitalisme. Dat is niet langer het industriële kapitalisme – we zuchten nu onder het financieringskapitalisme. Dat type kapitalisme is steeds op zoek naar een rentabiliteit van 15 procent. Om een dergelijke opbrengst te verwezenlijken oefent het pensioenfondskapitalisme, het speculatiefondskapitalisme, het hedge-fund-kapitalisme op drie manieren druk uit: op de lonen, op de loontrekkers – die hun werk binnen minimale tijdsmarges gereed moeten krijgen, en dus onder stress lijden (vandaar de zelfmoorden) – en het aantal loontrekkers. Andere oorzaak: de immigratie van werkers uit Latijns-Amerika en Afrika om te werken in de fabrieken in El Ejido in Andalusië of de restaurants van Barcelona. Het is de mondialisering, waar een Chinees die 25 eurocent per uur verdient het model wordt voor de wereldwerknemer.

Wat kunnen we doen? Vier dingen. Sociale strijd leveren en juridisch verzet aantekenen, binnen de IAO en de WTO. We moeten daarbij onze fantasie laten werken en vooral de aftrekbare douanerechten als instrument gebruiken. We zullen ook politieke strijd moeten leveren. Van belang is vooral dat we duidelijk zijn en de dingen bij hun naam noemen. De gedereguleerde markt, het kapitalisme en de mondialisering – dat is ook het wereldwijde financieringskapitalisme.

  Jan Andersson (PSE). – (SV) Ik wil zowel de rapporteur als de Commissie bedanken voor het zeer evenwichtige verslag en ook voor het standpunt van de Commissie. De strijd voor fatsoenlijk werk begint in de EU. Het gaat om de strijd tegen zwart werk, maar ook om fatsoenlijke arbeidsomstandigheden in de EU, om een salaris waarvan te leven valt, om de kans om zich in het werk te ontwikkelen en de kans om invloed op de werkplek uit te oefenen. Willen wij op mondiaal niveau vorderingen maken op deze terreinen, dan moeten we eerst zelf voldoen aan het beginsel van fatsoenlijke arbeidsomstandigheden bij onszelf, en dat doen we niet in alle opzichten. We moeten ook voortdurend werken aan de situatie in alle lidstaten van de EU. Voor de internationale inspanningen hebben we de verdragen van de IAO, die in dezen een goede basis vormen. Open grenzen en open handel zijn belangrijk en daar ben ik een aanhanger van, maar het is ook belangrijk dat we tegelijkertijd werken met goede milieu- en arbeidsomstandigheden voor mensen in landen die armer zijn dan de EU-landen. Ook daar gaat het om het recht om zich te organiseren en het recht op fatsoenlijke lonen en arbeidsomstandigheden. Welke verantwoordelijkheid hebben de verschillende actoren in dat verband? Het is duidelijk dat de EU een verantwoordelijkheid heeft als internationale actor op handelsgebied en andere gebieden. De lidstaten hebben een verantwoordelijkheid, maar ook de ondernemingen hebben een verantwoordelijkheid, onder andere op sociaal gebied. Soms ontstaan er conflicten tussen groeimogelijkheden en fatsoenlijke arbeidsomstandigheden. Volgens mij zijn die twee zaken aan elkaar gekoppeld: zonder fatsoenlijke arbeidsomstandigheden krijgen we geen duurzame groei.

  Georgios Karatzaferis (IND/DEM). - (EL) Mevrouw de Voorzitter, er is geen onwaardig werk en er zijn geen onwaardige beroepen. Zelfs het oudste beroep van de wereld is niet onwaardig. Er zijn echter wel onwaardige omstandigheden, en die worden gekweekt door ons beleid.

Als iemand arm is en geen kant meer uit kan, neemt hij zijn toevlucht tot onwaardig werk. Jean Valjean in Les Miserables was niet onwaardig toen hij een brood stal. Wij hebben echter 100 miljoen Europeanen in nood gebracht en Jean Valjean’s van hen gemaakt. Dat wordt door de multinationals uitgebuit.

Vroeg of laat moet men toch inzien dat als wij geen ander beleid voeren, dat als wij doen alsof de bankiers het evangelie zijn, de mensen gedwongen zullen worden tot onwaardig werk. De heer Trichet heeft binnen twee jaar de rentevoet verdubbeld.

U zult begrijpen dat daardoor iemand die 800 euro verdient en een hypotheek heeft opgenomen, deze alleen kan afbetalen als hij onwaardig werk aanvaardt. Daarom moeten wij een sprong vooruit maken. Na zoveel jaar keren wij terug naar het feudalisme, met het verschil dat vroeger de leenheer een naam had, maar nu heeft hij een bank!

  Magda Kósáné Kovács (PSE). – (HU) Het uitstekende verslag van mevrouw Panayotopoulos spreekt namens ons allen. Zij verbindt de dwang van “moeten praten” met een serieus, actueel en strategisch pleidooi.

Serieus omdat het verslag op verantwoordelijke en deskundige wijze de maatschappelijke verschillen blootlegt die het proces van achteruitgang versnellen. Verscheidene keren worden vrouwen in de tekst genoemd, alsmede ouderen, mensen met een beperking, immigranten, etnische minderheden en laag opgeleiden, vanwege beperkende omstandigheden op de nieuwe arbeidsmarkt en in de demografische situatie.

Het verslag is actueel omdat in de EU-instellingen onlangs een discussie is losgebarsten over de hervorming van het arbeidsrecht, de maatschappelijke dialoog en maatregelen die de sociale zekerheid versterken. Deze discussies kunnen elkaar tenietdoen maar onze resolutie kan er nu toe bijdragen dat ze toch allemaal dezelfde richting op wijzen.

Het pleidooi is ook strategisch want met het concept van decent work wordt uiteengezet wat de begrippen arbeidszekerheid, sociale zekerheid, partnerschap, rechten op de werkplek en gelijkheid tussen mannen en vrouwen betekenen of zouden moeten betekenen. Dit alles is onlosmakelijk verbonden met de strategie ter bestrijding van de armoede en het opheffen van de dreigende aanwezigheid van de armoedeval.

Armoede is een schandvlek op het gezicht van Europa, daarom is de invoering van het systeem voor een minimumloon in elke lidstaat onvermijdelijk, al kunnen ook op dit gebied aanzienlijke verschillen worden verwacht tussen de oude en de nieuwe lidstaten. Toch betekent deze regeling op de lange termijn dat er een eind komt aan levenstandaarden onder het niveau van menselijke waardigheid.

  Ole Christensen (PSE). – (DA) Mevrouw de Voorzitter, elk jaar vinden er 270 miljoen arbeidsongevallen plaats. In totaal komen per jaar 2,2 miljoen werknemers om het leven ten gevolge van slechte arbeidsomstandigheden en over de wereld verspreid werken naar schatting 60 miljoen kinderen onder harde en gevaarlijke omstandigheden. In de WTO, in onze handelsovereenkomsten en in onze ontwikkelingshulp moeten we meer aandacht schenken aan fatsoenlijk werk. De Europese consumenten moeten echter ook worden geactiveerd. De consumenten zijn bereid om voor de rechten van de werknemers te strijden. Dat zien we in de stijgende belangstelling voor fair trade-producten. De consumenten zijn bereid om extra voor deze producten te betalen, als het zeker is dat die onder fatsoenlijke arbeidsomstandigheden zijn geproduceerd.

Consumenten, klanten, werknemers en investeerders moeten de gelegenheid hebben om producten en leveranciers te kiezen of te verwerpen, afhankelijk van de vraag of de producten zonder gevaar voor lijf en leden zijn geproduceerd. Een vrijwillig productmerk voor waren die onder fatsoenlijke arbeidsomstandigheden zijn geproduceerd zal de consumenten de informatie geven die nodig is om fatsoenlijke arbeidsomstandigheden onder de aandacht van de consumenten en ondernemingen te houden. Een EU-productmerk op basis van de fundamentele werknemersrechten van de IAO kan in dezen verschil uitmaken.

  Vladimír Špidla, lid van de Commissie. – (CS) Geachte afgevaardigden, het is heel moeilijk om binnen de mij ter beschikking staande tijd een adequate bijdrage te leveren aan dit debat. Ik zal daarom proberen in te zoomen op de belangrijkste punten. Uit het debat blijkt dat het Parlement er fervent voorstander van is om het concept “waardig werk voor iedereen” zodanig te bevorderen dat het deel gaat uitmaken van een door de Commissie geformuleerde strategie. Ten tweede is dit een globaal project dat altijd, in alle omstandigheden en in alle landen, onafhankelijk van hun ontwikkelingsniveau, van toepassing is en dit omvat uiteraard ook de lidstaten van de EU.

Verder werd benadrukt dat zelfs binnen de Europese Unie met sommige normen de hand wordt gelicht, vooral wanneer het illegale arbeid betreft. De Commissie heeft daarom een voorstel goedgekeurd om illegaal werkende migranten harder aan te pakken en zij werkt momenteel aan een meer coherente strategie voor de bestrijding van zwart werk.

Ik kan u voorts meedelen dat de Commissie in de eerste helft van 2008 een monitoringverslag zal publiceren met daarin de initiatieven die de Unie ontplooit op het vlak van waardig werk. Het bevorderen van dit algemene concept is iets dat vele gebieden samenbrengt, zoals ook het ontwerpverslag duidelijk maakt. Ik wil de rapporteur nogmaals gelukwensen en complimenteren met de kwaliteit van haar verslag.

  De Voorzitter. – Het debat is gesloten.

De stemming vindt vandaag om 12.00 uur plaats.

Schriftelijke verklaringen (artikel 142)

  Tokia Saïfi (PPE-DE), schriftelijk. – (FR) Nu de mondialisering aanleiding blijkt te geven tot onrust en sociale onrechtvaardigheid moeten we de Europese strategieën die aandacht besteden aan de sociale gevolgen van die mondialisering activeren. Het opstellen van een agenda voor waardig werk is een onderdeel van die strategieën. Waardig werk kan inderdaad bijdragen tot de bestrijding van armoede en sociale uitsluiting, omdat het ons in staat stelt van de voordelen van de mondialisering het volste profijt te trekken terwijl we de nadelen ervan zoveel mogelijk verzachten.

De liberalisering van de handel moet bijdragen tot de doelstellingen op het gebied van groei, volledige werkgelegenheid en het terugdringen van armoede. Ze moet echter hoe dan ook gebaseerd zijn op het bevorderen van waardig werk voor iedereen. Indien we vinden dat de bevordering van waardig werk een constante moet zijn in het externe beleid van de EU, dan moet dit streven ook gezien worden als een onderdeel van de handelsbetrekkingen die de EU met derde landen onderhoudt. Het is daarom van belang dat er een mechanisme in werking wordt gesteld om het bevorderen van waardig werk te verzekeren. Ik doel dan op het schema van algemene tariefpreferenties. Het SAP+ vertegenwoordigt een onmisbare hefboom, die tegelijkertijd kan dienen om aan te zetten tot duurzame ontwikkeling, goede governance en het bevorderen van fundamentele sociale rechten.

VOORZITTER: EDWARD McMILLAN-SCOTT
Ondervoorzitter

  De Voorzitter. – Aan de orde is de stemming.

(Uitslagen en nadere bijzonderheden betreffende de stemmingen: zie notulen)

– Verslag-Mauro (A6-0169/2007)

– Verslag-Rübig (A6-0155/2007)

– Vóór de stemming:

  Martin Callanan (PPE-DE). – (EN) Mijnheer de Voorzitter, ik doe een beroep op het Reglement. Ik wil, in overeenstemming met het Reglement, een financieel belang bij het verslag-Rübig aanmelden. Ik zal niet deelnemen aan de stemming over de desbetreffende punten.

  De Voorzitter. – Dat is zeer fatsoenlijk. De meesten van ons hebben een mobiele telefoon!

  Roger Helmer (NI). – (EN) Mijnheer de Voorzitter, ook ik wil op grond van artikel 166 een financieel belang aanmelden. Als lid van het Europees Parlement en frequent gebruiker van mobiele telefoons heb ik veel te winnen bij deze wetgeving. Ik sluit mijzelf daarom uit van de stemming. Ik vertrouw erop dat veel van mijn collega’s mijn voorbeeld zullen volgen!

(Gelach)

  De Voorzitter. – Dat staat genoteerd!

  Richard Corbett (PSE). – (EN) Mijnheer de Voorzitter, wilt u op basis van de logica van de vorige twee sprekers informeren of er misschien een lid van het Europees Parlement is die geen mobiele telefoon bezit? Dan kan dat lid besluiten of we deze wetgeving aannemen of niet!

(Gelach en applaus)

  De Voorzitter. – Ik denk dat wij nu weer verder kunnen gaan.

– Na de aanneming van de wetgevingsresolutie

De Voorzitter. – Mijn gelukwensen aan de heer Rübig en de Europese gebruikers van mobiele telefoons!

(Applaus)

  Paul Rübig (PPE-DE), rapporteur. – (DE) Mijnheer de Voorzitter, ik bedank het Huis voor zijn steun en vooral de Raad voor de toezegging dat 27 juni de uiterste datum is waarop de verordening van kracht wordt. En tegen de collega’s die zich van stemming onthouden hebben, zou ik willen zeggen dat we de kosten voor de belastingbetaler reduceren.

– Verslag-Markov (A6-0138/2007)

– Verslag-Lulling (A6-0148/2007)

– Na de verwerping van het Commissievoorstel:

  Ieke van den Burg (PSE). – (EN) Ik dien een verzoek in om het document terug te verwijzen naar de commissie, omdat we nu tegenstrijdige stemmingsuitslagen hebben.

  De Voorzitter. – Aangezien de Commissie geen voorstellen heeft gedaan, wordt de kwestie automatisch terugverwezen naar de bevoegde commissie. Dat zal hoe dan ook gebeuren.

  Astrid Lulling (PPE-DE), rapporteur. – (FR) Mijnheer de Voorzitter, ik heb mijn fractie en een aantal collega's die er gelijkluidende gedachten op nahouden voorgesteld om dit verslag te verwerpen. De benadering die ik had voorgesteld is namelijk niet gevolgd en ik heb de indruk dat bepaalde leden van dit Parlement – we mogen niet vergeten dat de stemmen bijna staakten – niet goed wisten waarover ze stemden.

(Protest)

Neem me niet kwalijk: niet goed beseften welke de implicaties hun stem precies zou hebben.

Daar komt bij, mijnheer de Voorzitter, dat de Commissie er het zwijgen toedoet. Terwijl commissaris Kovács gisteren tweemaal het woord heeft gevoerd, heb ik hem als rapporteur geen antwoord mogen geven. Dat geeft wel aan hoe machteloos de Commissie is.

We hebben een voorstel gedaan om uit de impasse te geraken. We hebben daarvoor helaas geen steun ontvangen, mijnheer de Voorzitter. Er is dus geen verslag van het Parlement over dit voorstel. De Commissie en de Raad kunnen zo de status-quo voortzetten en in hun lethargie volharden.

(Applaus)

  De Voorzitter. – Er zal uiteraard een debat worden gehouden wanneer de zaak weer in het Parlement ter tafel wordt gelegd.

– Verslag-Vergnaud (A6-0173/2007)

– Vóór de stemming:

  Bernadette Vergnaud (PSE), rapporteur. – (FR) Mijnheer de Voorzitter, ik zou het Parlement graag willen wijzen op een erratum.

Aangezien dezelfde zin in drie verschillende paragrafen voorkomt, hebben de diensten van het Parlement – geheel terecht – de paragrafen 47 en 53 van het verslag geschrapt, want deze zin staat in zijn geheel in paragraaf 51.

Daar wilde ik mijn collega’s even op wijzen.

– Verslag-Pleguezuelos Aguilar (A6-0150/2007)

– Verslag-David Martin (A6-0088/2007)

– Verslag-Sturdy (A6-0084/2007)

– Vóór de stemming over amendement 23:

  Margrietus van den Berg (PSE). – Voorzitter, in de laatste zin van amendement 23 staat nu “calls on the EU to set up the compensation mechanisms required to avert consequences of this sort”. Hier zijn bezwaren tegen gerezen, omdat het zo lijkt alsof wij, de EU, alle financiële gevolgen moeten dragen. Om dat te vermijden stel ik als mondeling amendement voor “calls on the EU to help to set up the compensation mechanisms required to avert consequences of this sort”.

(Het mondeling amendement wordt in aanmerking genomen)

– Verslag-Brok (A6-0130/2007)

– Na de stemming:

  Vittorio Agnoletto (GUE/NGL). – (IT) Mijnheer de Voorzitter, dames en heren, bij de stemming over paragraaf 10 gaf de Italiaanse vertaling aan dat het om paragraaf 11 ging, waardoor ik anders gestemd heb dan ik had willen doen.

– Verslag-Panayotopoulos-Cassiotou (A6-0068/2007)

  De Voorzitter. – Hiermee is de stemming beëindigd.

– Verslag-Mauro (A6-0169/2007)

  Hubert Pirker (PPE-DE). – (DE) Mijnheer de Voorzitter, ik sta achter het verslag van de heer Mauro. Wat ik echter in het Commissiedocument en het verslag mis, is dat de financiële bijstand van de Gemeenschap gekoppeld wordt aan beschermingmaatregelen tegen lawaai van trein- en wegverkeer. Bij alle – noodzakelijke - uitbreidingsmaatregelen dient ook rekening gehouden te worden met de omwonenden en wel uit het oogpunt van de volksgezondheid en uit het oogpunt van draagvlakverbreding.

Vandaar mijn eis dat er in de regelingen voor bescherming tegen lawaai van railvoertuigen zo snel mogelijk lagere grenswaarden opgenomen worden en dat beschermingsmaatregelen tegen lawaai evenzeer gestimuleerd worden als de uitbreiding van de trans-Europese netwerken.

  Andreas Mölzer (ITS). – (DE) Mijnheer de Voorzitter, ik heb tegen het verslag-Mauro gestemd omdat de verkeersdichtheid in Europa enorm toeneemt en overvolle wegen en permanente files de voorbode van een dreigend verkeersinfarct zijn. Hoewel we al vele jaren terug projecten in het kader van de trans-Europese netwerken vastgelegd hebben, zijn we bij de uitvoering daarvan ontzettend achterop geraakt. Zo is bijvoorbeeld de grote spoorwegcorridor voor Europa nog steeds een allegaartje.

We moeten er dus voor zorgen dat het treinverkeer aantrekkelijker wordt en dat geldt volgens mij niet alleen in transnationale context, maar in versterkte mate ook voor het verkeer over korte afstanden.

  Pedro Guerreiro (GUE/NGL), schriftelijk. (PT) Ofschoon dit voorstel voor een verordening tot vaststelling van de algemene regels voor het verlenen van financiële bijstand van de Gemeenschap op het gebied van de trans-Europese netwerken voor vervoer en energie voorziet in een verhoging van het huidige niveau van cofinanciering door de Gemeenschap, ligt het bedrag onder dat van het oorspronkelijke voorstel, voor zowel vervoer als energie, ten gevolge van de nadelige overeenkomst over de financiële vooruitzichten voor de periode 2007-2013.

Er is hier nog een andere fundamentele kwestie in het spel. De tenuitvoerlegging van de “trans-Europese netwerken” wordt gefinancierd door de Gemeenschap en de lidstaten – dat wil zeggen met geld van de overheid – teneinde garanties te bieden voor de verwezenlijking van de interne markt, zoals blijkt uit punt 1 van het gemeenschappelijk standpunt van de Raad, waarin wordt beklemtoond “dat krachtige en geïntegreerde energie- en vervoersnetwerken de ruggengraat van de Europese interne markt vormen en dat beter gebruik van de bestaande netwerken en voltooiing van de ontbrekende schakels de doeltreffendheid verbeteren en de mededinging vergroten”. Anders gezegd, het hoofddoel van deze projecten is de voltooiing van de interne markt, en de daarmee gepaard gaande openstelling van de markten en het overgaan in privéhanden van de sleutelfactoren van de nationale economie, nadat de overheid uiteraard eerst de nodige investeringen heeft gedaan.

Gelet op het belang van deze sectoren voor de ontwikkeling van om het even welk land zijn wij van oordeel dat zij deel moeten blijven uitmaken van de overheidssector en kanten wij ons tegen privatisering.

  Alyn Smith (Verts/ALE), schriftelijk. – (EN) Mijnheer de Voorzitter, mijn fractie had graag gezien dat onze amendementen in dit verslag waren opgenomen, wat de zeggenschap van het Parlement over toekomstige begrotingen voor trans-Europese energie- en transportnetwerken zou hebben vergroot, maar dat is niet gelukt. Het blijft echter belangrijk dat het Parlement nauwlettend toezicht blijft houden op dit investeringsgebied, omdat het hier om een duidelijk geval van “Europese toegevoegde waarde” gaat. De EU breekt al heel lang in heel Europa allerlei barrières af, maar op energiegebied bestaan er nog veel infrastructurele barrières en daar moeten we iets aan doen. Schotland heeft bijvoorbeeld veel bij te dragen aan de energievoorziening van Europa, maar daar hebben we de nodige verbindingen voor nodig en ik zal alle mogelijke manieren onderzoeken om EU-middelen vrij te maken voor het aanleggen van deze verbindingen om het groene-energiepotentieel van Schotland maximaal te kunnen ontwikkelen.

– Verslag-Rübig (A6-0155/2007)

  Gyula Hegyi (PSE). – (HU) Mijns inziens was dit een van de belangrijkste stemmingen, in ieder geval vanuit het oogpunt van onze burgers. Eenvoudige burgers hebben namelijk weinig kennis van de rechtsregels binnen de Europese Unie en des te nieuwsgieriger zijn ze om te weten te komen wat het EU-lidmaatschap in hun dagelijks leven eigenlijk betekent.

Als de grenzen wegvallen, als we zonder paspoort van het ene land naar het andere kunnen reizen, dringt de vraag zich op waarom we extra moeten betalen voor grensoverschrijdend telefonisch contact. Volgens mij zou het beter zijn als het Parlement een besluit uitvaardigt waarmee de roamingtarieven volledig worden afgeschaft en de kosten voor mobiele telefonie binnen de grenzen van de Europese Unie gelijk zijn.

Ik zie echter wel in dat het lastig zou zijn geweest dit in één keer voor elkaar te krijgen en daarom ben ik blij dat de roamingtarieven tenminste stapsgewijs worden verlaagd. Er wonen 10 miljoen mensen in Hongarije, van wie er 9,5 miljoen een mobiele telefoon hebben. Daarom vind ik het zeer belangrijk dat we hier vandaag vóór hebben gestemd.

  Ivo Strejček (PPE-DE). – (CS) Ik heb om de volgende redenen tegen de roamingvoorstellen gestemd. Ten eerste zijn dit geen economische maar politieke maatregelen. Zij zijn een uiting van protectionisme en modern Europees mercantilisme. Ten tweede druisen deze maatregelen lijnrecht in tegen het principe van vraag en aanbod. Hoewel ik, ten derde, niet verwacht dat de mobiele operators hun verliezen zullen compenseren door hogere prijzen op de thuismarkten is het wel waarschijnlijk dat zij minder zullen investeren in ontwikkeling en dat zal zeer zeker een einde maken aan de neerwaartse prijstendens op de thuismarken.

Het kwalijkst voor de Europese Unie is dat de belegger zijn vertrouwen zal verliezen als hij ziet dat de bestuurders tijdens het spel de goalpalen verzetten.

  Jim Allister (NI), schriftelijk. – (EN) Het is prettig om een stuk EU-wetgeving voor de verandering eens te kunnen verwelkomen. De verplichte verlaging van de roamingtarieven voor mobiel bellen is goed voor consumenten in heel Europa. Hoewel 35 pence per minuut voor het plegen van een gesprek en 17 pence voor het ontvangen van een gesprek nog steeds veel is, zullen deze tarieven in de komende drie jaar verder dalen. Nu moeten we verlagingen van de tarieven voor het verzenden van sms-berichten en e-mails tot stand brengen.

  Derek Roland Clark (IND/DEM), schriftelijk. – (EN) De leden van de UK Independence Party hebben, zoals alle leden van het Parlement, een gevestigd belang bij het verlagen van de roamingtarieven. Daarom zullen de leden van de UK Independence Party niet stemmen over het verslag-Rübig. De UK Independence Party is van mening dat het moreel verkeerd is voor leden van het Parlement om te stemmen over iets dat tot persoonlijke verrijking kan leiden. Bovendien gaan we nooit akkoord met EU-wetgeving.

  Richard Corbett (PSE), schriftelijk. – (EN) Ik ben ingenomen met het nieuwe akkoord over de roamingtarieven voor mobiel telefoneren. De leden van de Labour Party in het Europees Parlement hebben twee jaar campagne gevoerd voor deze maatregelen, die een echte overwinning voor de Europese consumenten betekenen en die we zonder de EU nooit hadden kunnen bereiken. De aanbieders van mobiele telefonie hebben veel te lang buitensporig hoge bedragen berekend aan mensen die hun mobiele telefoons in andere landen van de EU gebruiken.

Het is een schande dat de conservatieve Parlementsleden de kant van de mobieletelefoonmaatschappijen hebben gekozen in hun verzet tegen de bescherming van de consumenten en zelfs hebben gepleit voor hogere tarieven.

  Brigitte Douay (PSE), schriftelijk. – (FR) Ik heb voor het verslag-Rübig betreffende roaming op publieke mobiele netwerken binnen de Gemeenschap gestemd, omdat de standpunten die in dit verslag worden ingenomen het mogelijk zullen maken de positie van de Europese consumenten aanzienlijk te verbeteren. Veel Europese burgers, waaronder ook de bewoners van de grensregio Nord-Pas-de-Calais reizen regelmatig naar het buitenland, hetzij vanwege hun werk, hetzij om persoonlijke redenen. De thans geldende tarieven voor in- en uitgaande gesprekken zijn veel te hoog en niet te rechtvaardigen.

Het verslag-Rübig brengt correcties aan in deze situatie, die de mobiliteit in de weg staat. Ik ben vóór de in dit verslag vastgelegde tarieven. De tarieven die we nu zijn overeengekomen liggen veel lager dan die welke thans worden toegepast en dat is heel bevredigend. We zouden evenwel de voorkeur hebben gegeven aan nog lagere tarieven: dat zou de mobiliteit in Europa bevorderd hebben.

De tarieven zijn dus aanzienlijk verlaagd. Er is echter ook aangedrongen op transparantie, en dat is een heel belangrijk beginsel. De Sociaal-democratische Fractie in het Europees Parlement had ook al aangedrongen op meer transparantie met betrekking tot de kosten. We hebben nu bereikt dat de Europese burgers voortaan precies weten hoeveel in- en uitgaande gesprekken in of vanuit het buitenland kosten.

  Edite Estrela (PSE), schriftelijk. (PT) Ik heb voor het verslag-Rübig (A6-0155/2007) over roaming op publieke mobiele netwerken binnen de Gemeenschap gestemd. Ik ben van oordeel dat het voorakkoord dat het Parlement en het voorzitterschap van de Raad over de tekst van de verordening hebben bereikt en waarbij de leden van de Sociaal-democratische Fractie in het Europees Parlement een fundamentele rol hebben gespeeld, voor de consument een belangrijke overwinning betekent.

Ik ben van oordeel dat deze maatregelen beslissend zullen zijn voor de toekomst van de informatiemaatschappij. Zij zullen ons in de gelegenheid stellen om miljarden euro’s uit te sparen en de belangen van de consument beter te behartigen. De daling van de roamingtarieven zal het mogelijk maken om de laatste belemmeringen voor de voltooiing van de interne markt weg te werken en het Europese concurrentievermogen te versterken.

  Ilda Figueiredo (GUE/NGL), schriftelijk. (PT) Verklaard wordt dat “het creëren van een goed werkende Europese interne telecommunicatiemarkt” het uiteindelijke doel is van deze verordening. De reden hiervan is dat, zoals in het verslag wordt gezegd, “zelfregulering niet werkt”.

Het is interessant om vast te stellen dat men erkent dat de markt in dit geval niet werkt en dat het derhalve nodig is om de prijzen te reguleren. Voorgesteld wordt om de regeling op zowel wholesale- als retailniveau in te voeren, met inbegrip van de toepassing van een gereguleerde retailprijs – eurotarief genaamd – die alle operatoren verplicht zullen moeten aanbieden teneinde een aanzienlijke verlaging van de roamingtarieven te waarborgen. Ofschoon de grote bedrijven uit de sector nog steeds grote winstmarges kunnen blijven hanteren, zijn de consumenten in tal van opzichten gebaat bij dit initiatief: zij zullen goedkopere internationale gesprekken kunnen voeren, zonder dat de kosten naar de nationale markten worden overgeheveld, en zij zijn vrij om de voordeligste operator en het voordeligste tarief te kiezen.

Hieruit blijkt nog maar eens dat de “markt” de gebruikers en de consumenten helemaal niet beschermt en dat regulering broodnodig is. Het is hoog tijd dat de Commissie en de lidstaten erkennen dat deze situatie zich ook op andere terreinen voordoet en beslissen om in het voordeel van de consumenten handelen.

  Bruno Gollnisch (ITS), schriftelijk. – (FR) Het komt voor – in dit Parlement echter maar hoogst zelden – dat de afgevaardigden gevraagd wordt te stemmen over een tekst die voor de Europeanen werkelijk zinvol is en die Europa nu eindelijk eens een keer een toegevoegde waarde verschaft.

Dat was een aantal jaren gelden het geval met de grensoverschrijdende overschrijvingen binnen de eurozone. De Europese wetgeving bepaalde toen dat de kosten voor grensoverschrijdende overschrijvingen gelijk moesten zijn aan die voor nationale overschrijvingen. Dat was vanzelfsprekend en niet meer dan logisch: de eenheidsmunt was immers net geïntroduceerd.

Ook vandaag, met deze verordening over roamingtarieven, hebben we weer met zo’n geval te maken. Net als elk ander compromis is ook deze tekst niet volmaakt, maar hij zal het toch mogelijk maken paal en perk te stellen aan de veel te hoge prijzen die de Europese operatoren voor internationale gesprekken aanrekenen. De tekst bevat bovendien een clausule die bepaalt dat er na 18 maanden een herziening moet komen. Ik hoop dat die gelegenheid zal worden aangegrepen om de belangen van de Europese burgers nog beter te behartigen.

  Hélène Goudin (IND/DEM), schriftelijk. – (SV) Het verslag bevat vele concrete voorstellen om de situatie voor de consumenten te verbeteren. De Zweedse partij Junilistan verwelkomt deze voorstellen, die gunstig zijn voor de burgers wat consumentenvoorlichting en gemakkelijk toegankelijke prijsinformatie betreft.

De roamingtarieven lijken op dit moment inderdaad absurd hoog, maar voordat er tot politieke maatregelen wordt besloten, moet duidelijk worden welk falen van de markt de misstanden verklaart. Is er sprake van gebrek aan concurrentie door zogenaamde implicit collusion? In dat geval is het geheel verkeerd om prijsregulatie in te voeren, omdat dat het probleem volstrekt niet oplost. Een behandeling voorstellen zonder voorafgaande diagnose is absurd. De onderzoekers op dit gebied moeten duidelijk maken met welk falen van de markt we te maken hebben, voordat er populistische maatregelen worden genomen.

Op de lange duur is vrije concurrentie – en niet prijsregulering – het meest gunstig voor de consumenten. De prijzen laten bepalen door politici in plaats van door de markt is bijna nooit een duurzame, goede oplossing.

Bovendien zal het voorstel volgens mij dat deel van de bevolking treffen dat om financiële of andere redenen zelden naar het buitenland gaat.

  Bogusław Liberadzki (PSE), schriftelijk. Ik stem voor het verslag over het voorstel met betrekking tot de verordening van de Raad en het Europees Parlement betreffende roaming op publieke mobiele telefonienetwerken binnen de Gemeenschap en tot wijziging van Richtlijn 2002/21/EG inzake een gemeenschappelijk regelgevingskader voor elektronische communicatienetwerken en –diensten (COM(2006)0382 – C6-0244/2006 – 2006/0133(COD)).

De heer Rübig heeft nauwkeurig uiteengezet dat er spijkers met koppen geslagen moeten worden opdat Europese burgers gebruik kunnen maken van hun mobiele telefoon wanneer zij naar het buitenland reizen. De markt voor mobieletelefoniediensten is momenteel niet uniform, wat mobiel bellen in het buitenland belemmert.

Ik sluit mij aan bij de formule om maximale wholesale- en retailtarieven vast te stellen. Om de onredelijk hoge tarieven voor roaming definitief te kunnen verlagen, is het van groot belang de gebruikers uit te leggen hoe zij de nieuwe tarieven kunnen activeren en hen te informeren over het in werking treden van bovengenoemde wetgeving.

Het is een loffelijk voorstel om consumenten die drie maanden na het in werking treden van de verordening nog geen tarief hebben gekozen, gebruik te laten maken van het gereguleerde Europese tarief. Dit geldt ook voor het initiatief om mobiele telefonie-exploitanten te verplichten iedere consument op de hoogte te brengen van de prijzen van uitgaande en binnenkomende gesprekken die horen bij het gekozen tarief.

  Astrid Lulling (PPE-DE), schriftelijk. – (FR) Ik heb vóór dit verslag over roaming op publieke mobiele netwerken gestemd, maar wel met een bezwaard gemoed. Het druist namelijk in tegen mijn belangrijkste politieke overtuigingen. Ik zie elke tariefvaststelling door de wetgever als een ongeoorloofde interventie in de markteconomie – een overblijfsel uit vroeger tijden die we niet moeten laten herleven.

De toepassing van een eurotarief zal de operatoren in de kleine lidstaten voor enorme problemen stellen. Deze operatoren zullen namelijk niet gemakkelijk geld vinden voor de investeringen die ze moeten doen om aan de nieuwe roamingvoorwaarden te voldoen. Op de lange termijn kan deze verordening er zelfs toe leiden dat de nationale tarieven worden verhoogd, en dat zou contraproductief zijn en misschien zelfs fnuikend voor het goed functioneren van de nationale economieën.

Ik ben voorstander van transparante prijzen en een verlaging van de roamingtarieven binnen een sfeer van vrije mededinging. Een tariefverlaging mag echter niet bereikt worden door het vastleggen van retailprijzen, en dan ook nog eens ten koste van de nationale communicatietarieven.

Ik ben heel blij dat het “opt-in”-beginsel in het compromis is aangehouden, al had ik de voorkeur gegeven aan een “opt-in” zonder voorwaarden en zonder tijdslimiet.

Deze verordening zal maar drie jaar van kracht zijn – een hele troost!

  Nils Lundgren (IND/DEM), schriftelijk. – (SV) Het verslag bevat vele concrete voorstellen om de situatie voor de consumenten te verbeteren. De Zweedse partij Junilistan verwelkomt deze voorstellen, die gunstig zijn voor de burgers wat consumentenvoorlichting en gemakkelijk toegankelijke prijsinformatie betreft.

De roamingtarieven lijken op dit moment inderdaad absurd hoog, maar voordat er tot politieke maatregelen wordt besloten, moet duidelijk worden welk falen van de markt de misstanden verklaart. Is er sprake van gebrek aan concurrentie door zogenaamde implicit collusion? In dat geval is het geheel verkeerd om prijsregulatie in te voeren, omdat dat het probleem volstrekt niet oplost. Een behandeling voorstellen zonder voorafgaande diagnose is absurd. De onderzoekers op dit gebied moeten duidelijk maken met welk falen van de markt we te maken hebben, voordat er populistische maatregelen worden genomen.

Op de lange duur is vrije concurrentie – en niet prijsregulering – het meest gunstig voor de consumenten. De prijzen laten bepalen door politici in plaats van door de markt is bijna nooit een duurzame, goede oplossing.

  David Martin (PSE), schriftelijk. – (EN) Ik heb mijn steun gegeven aan dit compromis in eerste lezing. Dit is een belangrijke overwinning die goed is voor de consumenten, die tegen deze zomer zullen kunnen profiteren van lagere roamingtarieven.

  Claude Moraes (PSE), schriftelijk. – (EN) Ik heb voor het verslag over het voorstel voor een verordening betreffende roaming op publieke mobiele netwerken gestemd, omdat dit zal leiden tot een prijsverlaging voor miljoenen roamende klanten. Dit initiatief zal goed uitpakken voor zeer veel consumenten die te maken hebben met ongerechtvaardigd hoge roamingtarieven.

De verordening zal ervoor zorgen dat de prijzen die consumenten voor internationale roaming betalen als ze binnen de Europese Unie op reis zijn, niet ongerechtvaardigd hoger zullen zijn dan de tarieven voor binnenlandse gesprekken. De consumenten zullen profiteren van lagere prijzen voor gesprekken in andere landen, naar huis of naar een andere EU-lidstaat. De consumenten zullen ook veel geld besparen bij het ontvangen van gesprekken.

  Dimitrios Papadimoulis (GUE/NGL), schriftelijk. - (EL) De Confederale Fractie Europees Unitair Links/Noords Groen Links heeft voor het verslag-Rübig over roaming gestemd omdat, na druk door het Europees Parlement, een tevredenstellend compromis is bereikt dat gunstig uitpakt voor de Europese consumenten.

Er moeten natuurlijk nog heel wat stappen worden gezet in de richting van transparante tarieven, uitbreiding van de werkingssfeer en verdere vermindering van de ongebreidelde tarieven die de mobieletelefoonmaatschappijen soms in rekening brengen.

Er moet ook meer vaart worden gezet achter de procedure voor aanneming door de Telecommunicatieraad, opdat de verordening zo spoedig mogelijk kan worden toegepast en de consumenten reeds vanaf deze zomer de vruchten kunnen plukken van de daarmee ingevoerde regelingen.

Het voorbeeld van deze verordening moet navolging verdienen. Ook in andere sectoren waarin de werking van de vrije markt onvoldoende is gebleken en kartels de scepter zwaaien, moet een regelgevend kader worden ingesteld.

  José Ribeiro e Castro (PPE-DE), schriftelijk. (PT) De huidige roamingprijzen straffen gebruikers die van de ene naar de andere lidstaat reizen en vormen een obstakel voor de verwezenlijking van een echte interne markt.

Gelet op het grensoverschrijdende karakter van de contractuele betrekkingen die aan deze diensten ten grondslag liggen, zijn de lidstaten er niet echt in geslaagd om dit probleem aan te pakken. Het zou weliswaar wenselijk zijn dat een oplossing werd gevonden op basis van zelfregulering, maar dat is onmogelijk gebleken.

De Europese consumenten verdienen een eerlijke en transparante behandeling. Daarom moet worden voorzien in een wijziging van de regelgeving op Europees niveau die misbruik voorkomt, transparantie tot stand brengt, de markt in evenwicht houdt, het verkeer en de communicatie bevordert en de economie nieuw leven inblaast.

Ofschoon de maximumprijzen die zijn vastgesteld voor telefoongesprekken, sterk afwijken van het oorspronkelijke voorstel van het Parlement, ben ik van oordeel dat met dit initiatief een eerste stap in de goede richting wordt gezet. Het zorgt voor duidelijkheid en voorspelbaarheid, twee eigenschappen die de markt mist.

Ik hoop dat de operatoren het inkomstenverlies niet zullen compenseren met een ongerechtvaardigde verhoging van de tarieven van de nationale gesprekken, maar deze gelegenheid zullen aangrijpen om hun klantenportefeuille te vergroten en hun diensten op zowel nationaal als internationaal niveau te verbeteren.

  Frédérique Ries (ALDE), schriftelijk. – (FR) Door deze verordening over de tarieven voor roaming op publieke mobiele netwerken goed te keuren heeft het Parlement deze middag wetgeving aangenomen waar miljoenen consumenten, zowel werknemers als toeristen, al heel lang op zaten te wachten. Al deze mensen hadden genoeg van de overdreven hoge kosten van grensoverschrijdende in- en uitgaande gesprekken via de mobiele telefoon. De Commissie is voor deze mensen opgekomen – zij heeft dit wetgevingsvoorstel immers opgesteld.

Als liberaal heb ik enige moeite met interventie in de marktprijzen, maar ik ben nog veel sterker gekant tegen laksheid en de vorming van kartels in bepaalde sectoren.

Deze Europese wetgeving is een belangrijke stap voorwaarts bij de bescherming van de consumenten. Zij zullen hun telefoonrekeningen met 70 procent zien slinken. Een ander positief punt is dat de operatoren hun klanten een optie mogen bieden tussen een gereguleerd tarief en een vast tarief voor zowel sms- als mms-berichten. Eén ding vind ik evenwel beslist jammer, en dat is dat de verlaging van de roamingtarieven deze zomer nog niet van toepassing zal zijn.

Europeanen zullen troost putten uit het feit dat de drie Europese instellingen zich zulke moeite hebben getroost om de burgers voor zich te winnen en zo hun belangrijkste opdracht te vervullen – wetgeving uitvaardigen die het leven van alledag zal verbeteren.

  Olle Schmidt (ALDE), schriftelijk. – (SV) Ik heb mij vandaag onthouden van stemming over het roamingvraagstuk. Iedereen die wel eens in het buitenland is geweest, weet dat het heel duur is om te bellen en gebeld te worden, maar er zijn risico’s verbonden aan het vaststellen van prijzen door de EU. Ik had akkoord kunnen gaan met regelgeving op het niveau van de groothandel, dus de relatie tussen bijvoorbeeld Telia en een onderneming in Spanje, maar ik ga niet akkoord met een plafond voor de consumentenprijs. Dat wordt geen plafond maar een bodem. Als het plafond op 49 cent wordt gezet, dan zullen de ondernemingen met die prijs komen. De winsten van de ondernemingen zullen dalen, terwijl ze vroeger geld binnenbrachten dat kon worden gebruikt om in de nationale arena te kunnen concurreren. Als de winsten verdwijnen, kan dat ertoe leiden dat de ondernemingen hun nationale prijzen moeten verhogen. Dan heeft de EU de kwetsbare consument, die zij steeds zegt te willen beschermen, juist verzwakt. De markt voor mobiele telefonie is een relatief nieuwe markt en in Zweden heeft de markt zich langzamerhand aangepast en zijn de prijzen markant gedaald. Als men alleen de transparantie van het systeem had vergroot, naar betere technische oplossingen had gezocht en de in het verslag genoemde informatiesystemen had ingevoerd, zou dat waarschijnlijk voldoende zijn geweest om de prijzen te drukken. De roamingprijzen zijn reëel gedaald, weliswaar ongelijk verdeeld over Europa, maar dat is nóg een teken dat de markt zichzelf reguleert.

  Peter Skinner (PSE), schriftelijk. – (EN) Ik heb voor deze maatregel gestemd omdat veel Europese burgers roamingtarieven betalen die hoger zijn dan nodig is. De verlaging van de kosten voor al die burgers en bedrijven is een zeer nuttige bijdrage aan de portemonnees van de mensen en leidt tot een verlaging van de bedrijfskosten. De functie van de mobieletelefoniemarkt is om maximale efficiëntie in deze bedrijfstak te bereiken, met inachtneming van de belangen van de consumenten.

  Andrzej Jan Szejna (PSE), schriftelijk. (PL) Ik stem voor het aannemen van de verordening van de Raad en het Europees Parlement betreffende roaming op publieke mobiele telefonienetwerken binnen de Gemeenschap en voor het wijzigen van Richtlijn 2002/21/EG inzake een gemeenschappelijk regelgevingskader voor elektronische communicatienetwerken en –diensten.

We hebben ons met de Lissabonagenda tot taak gesteld om van de Europese Unie de meest concurrerende kenniseconomie ter wereld te maken. Daarom moeten we ook instaan voor een dynamische Europese mobieletelefoniemarkt, die goed werkt zonder interne belemmeringen.

Momenteel bezit ongeveer 80 procent van de Europese burgers een mobiele telefoon. Het prijsniveau van roaming tussen mobiele netwerken ligt dusdanig hoog, dat de vraag naar deze diensten beperkt is. Onder mobieletelefoondiensten verstaan we niet alleen spraaktelefonie, maar ook andere, nieuwere mobiele communicatiediensten, zoals gps, Wi-Fi en mobiel internet. Dit zijn zeer veelbelovende ontwikkelingen die cruciaal zijn om de kenniseconomie tot stand te brengen.

We kunnen daarom niet toelaten dat te hoge prijzen het benutten en ontwikkelen van deze diensten dwarsbomen.

  Jeffrey Titford (IND/DEM), schriftelijk. (EN) De afgevaardigden van de UK Independence Party (UKIP) hebben, net als alle andere afgevaardigden in dit Parlement, persoonlijk belang bij lagere roamingtarieven. Daarom zullen de afgevaardigden van de UKIP zich van stemming over het verslag-Rübig onthouden. De UKIP acht het moreel onjuist als afgevaardigden stemmen over een onderwerp dat tot zelfverrijking kan leiden. Bovendien stemmen wij nimmer in met EU-regelgeving.

– Verslag-Lulling (A6-0148/2007)

  Danutė Budreikaitė (ALDE). – (LT) Mijnheer de Voorzitter, dames en heren, de invoering van accijnstarieven op alcohol en alcoholhoudende dranken in 1992 was het begin van een reeks pogingen om de belastingen te harmoniseren met het oog op de totstandkoming van een gemeenschappelijke markt. Dat is en blijft een moeilijk proces.

Tot dusver is er enige vooruitgang geboekt bij de harmonisatie van de indirecte belastingen. Er is een minimumniveau vastgesteld voor alcohol, alcoholhoudende dranken, tabak en brandstof. In werkelijkheid valt het belastingbeleid echter nog steeds onder de bevoegdheid van de lidstaten.

Het is niet logisch dat de accijnstarieven worden opgetrokken op grond van de inflatiecijfers van de Europese Unie over de periode 1993-2006. Waarom wordt dit inflatieniveau toegepast op landen die pas na 2004 tot de Unie zijn toegetreden?

Ook de volledige afschaffing van de accijnstarieven op alcohol en alcoholhoudende dranken op grond van het argument dat deze accijnzen de lidstaten relatief weinig inkomsten opleveren is niet gerechtvaardigd. Rekening houdende met de doelstelling van de invoering van accijnstarieven zouden in dat geval ook de accijnstarieven op tabak en brandstof moeten worden afgeschaft.

Ik ben voor handhaving van de status-quo. Ik ben van oordeel dat de accijnzen niet gewijzigd hoeven te worden en dat de lidstaten, overeenkomstig het beginsel van subsidiariteit, de gelegenheid moeten krijgen om zelf hun belastingniveaus te blijven vaststellen, temeer daar er geen onderlinge overeenstemming bestaat over de afschaffing van de accijnstarieven.

  Andreas Mölzer (ITS). – (DE) Mijnheer de Voorzitter, zoals de rapporteur, mevrouw Lulling, zelf wilde, heb ik tegen het verslag-Lulling gestemd omdat de belastingen weer eens verhoogd zouden moeten worden. Dit keer wordt het oude argument van stal gehaald dat er anders concurrentievervalsing op zou treden. Terwijl inmiddels bewezen is dat de in 1992 ingevoerde minimumtarieven, geheel volgens de voorspellingen van deskundigen, de kloof tussen de tarieven in de lidstaten alleen maar vergroot hebben. Sommige landen hebben de tarieven keer op keer verhoogd en willen nu dat de anderen gedwongen worden hun voorbeeld te volgen.

Uitvoering van dit voorstel zou in mijn ogen door de burger als de zoveelste Brusselse dwaasheid opgevat worden.

  Jan Andersson, Göran Färm, Anna Hedh, Inger Segelström en Åsa Westlund (PSE), schriftelijk. – (SV) Wij Zweedse sociaaldemocraten hadden het liefst gezien dat het Parlement zich had kunnen scharen achter het oorspronkelijke Commissievoorstel over een verhoging van minimumtarieven met inachtneming van de inflatie sinds 1993.

Omdat werd voorspeld dat de stemmen zeer gelijkmatig zouden zijn, hebben wij besloten onze steun te geven aan de amendementen over een verhoging van de minimumtarieven met inachtneming van de inflatie sinds de uitbreiding in 2004.

We vinden het positief dat het verslag nu is terugverwezen naar de parlementaire commissie en wij hopen dat die deze keer tot de conclusie komt dat belastingen op alcohol nodig zijn om de schadelijke effecten van alcohol in de EU te reduceren.

  Ilda Figueiredo (GUE/NGL), schriftelijk. (PT) Het is een goede zaak dat de meerderheid van het Parlement dit verslag verworpen heeft. Wij hebben tegen de invoering van accijnstarieven op supranationaal niveau gestemd omdat een dergelijke ontwikkeling de belastingsoevereiniteit en de soevereine politieke besluitvorming op grond van belasting- en begrotingsgelden aan banden zou leggen.

Het hoofddoel van accijnstarieven, die thans een aanzienlijk deel van de inkomsten van vele lidstaten vertegenwoordigen, is het matigen van het gebruik, in dit geval van alcohol en alcoholhoudende dranken, en de bescherming van de volksgezondheid.

Los van de directe gevolgen van accijnzen voor de activiteiten van de landbouwsector en een aanzienlijk deel van de industriesector moet deze beslissing eerst en vooral op nationaal niveau worden genomen, met inachtneming van de voorkeur van de consument voor traditionele producten, de diverse sociale opties voor wat betreft het gebruik van alcoholhoudende dranken en de uiteenlopende toepassingen van de belastinginstrumenten in de verschillende lidstaten, zoals het geval is met de wijn in Portugal, waar het huidige minimumtarief van nul euro gehandhaafd moet blijven, zoals overigens in de plenaire vergadering is aangenomen.

Wij zijn evenwel gekant tegen zowel het voorstel van de Commissie om de minimumtarieven op te trekken als de suggestie van de rapporteur om een maximumtarief in te voeren.

  Bruno Gollnisch (ITS), schriftelijk. – (FR) Zoals in het verslag zelf wordt opgemerkt heeft de accijnzenrichtlijn van 1992 niet geleid tot enige toenadering tussen de door de lidstaten gehanteerde tarieven. Ze heeft ook geen oplossing weten te verschaffen voor de problemen die – naar beweerd – uit de verstoring van de mededinging zouden voortvloeien. Als de Commissie consistent was en haar programma voor beter wetgeven concrete invulling zou willen geven, zou ze moeten eisen dat deze tekst werd geschrapt.

Het is namelijk zo dat het aan de lidstaten zelf is, en aan niemand anders, om de directe en indirecte belastingen op het eigen grondgebied vast te stellen, overeenkomstig hun budgettaire, economische en sociale behoeften. De door de Commissie nagestreefde belastingharmonisatie dient uitsluitend ideologische doeleinden.

Ik besluit met de opmerking dat het toch wel ietwat paradoxaal is dat degenen die pleiten voor de afschaffing van grenscontroles, voor het vrije verkeer van personen, goederen en diensten en voor vrije mededinging de eersten zijn om te klagen als de afschaffing van die controles en de realisering van dit vrije verkeer de Europeanen aanmoedigen om die mededinging voor hun eigen doeleinden aan te wenden.

  Hélène Goudin en Nils Lundgren (IND/DEM), schriftelijk. – (SV) Wij hebben tegen dit verslag gestemd omdat het niet ingaat op de doelconflicten die de kern van dit probleem vormen. Waar het feitelijk om gaat is natuurlijk dat het recht van de lidstaten om in zo’n centrale kwestie als het alcoholbeleid een besluit te nemen, strijdig is met de eis van een vrije interne markt en het recht van de lidstaten om zelfstandig te besluiten over hun belastingstelsel. Alcohol is niet zomaar een product, de interne markt is het hart van de EU en het belastingrecht is een van de belangrijkste hulpbronnen van de soevereine staat.

De rapporteur heeft geen enkele poging gedaan om deze tegenstrijdige doeleinden te analyseren en op te lossen. De kwestie moet daarom serieus worden bestudeerd door experts en politieke vertegenwoordigers met inzicht in dit thema, voordat er nieuwe voorstellen aan het Parlement worden voorgelegd.

– Verslag-Vergnaud (A6-0173/2007)

  Miroslav Mikolášik (PPE-DE). – (SK) Ik heb voor de realistische benadering gestemd die in het Vergnaud-verslag wordt bepleit, aangezien de arresten van het Hof van Justitie van de Europese Gemeenschappen ter bescherming van het recht van patiënten op behandeling in een ander land wanneer hun gezondheid of hun leven in eigen land gevaar loopt, duidelijk interfereren met de bevoegdheden van de nationale regeringen.

Zoals wij weten, zijn gezondheidsdiensten in de richtlijn betreffende diensten op de interne mark uitgesloten van de bevoegdheden van de Europese Unie en onder de exclusieve verantwoordelijkheid van de nationale staten geplaatst. Het spreekt vanzelf dat de mobiliteit van patiënten in Europa zal toenemen. Logischerwijs zullen patiënten toegang willen hebben tot de gezondheidszorg, met inbegrip van de meest geavanceerde behandelingswijzen. Deze ontwikkeling zal niet beperkt blijven tot werknemers die in een ander land actief zijn. Patiënten zullen in het buitenland behandelingen van hoge kwaliteit zoeken die om objectieve redenen thuis niet beschikbaar zijn en zij zullen naar het buitenland reizen om dergelijke behandelingen te ondergaan.

  Jim Allister (NI), schriftelijk. – (EN) In de overtuiging dat het aanbieden van kwalitatief goede en universele gezondheidsdiensten de exclusieve bevoegdheid van de lidstaten is, heb ik tegen het verslag-Vergnaud en de poging om de gezondheidszorg weer in de dienstenrichtlijn op te nemen, gestemd.

  Jan Andersson, Göran Färm, Anna Hedh, Inger Segelström en Åsa Westlund (PSE), schriftelijk. – (SV) Wij hebben besloten tegen dit verslag te stemmen, onder andere omdat we vinden dat de lidstaten zelf moeten kunnen beslissen voor welke zorgdiensten voorafgaande toestemming nodig is. Wij vinden dat een systeem met geplande zorg waarin men na onderzoek door een arts snel voorafgaande toestemming kan krijgen, in het voordeel van de patiënt is. Dat zou een systeem zijn dat gelijke toegang geeft tot grensoverschrijdende zorgdiensten voor iedereen en niet alleen voor degenen die het zelf kunnen betalen en dan op vergoeding wachten. We hebben gestemd voor amendementen waarin de voorkeur wordt gegeven aan politieke besluiten boven jurisprudentie, ook al vinden we het twijfelachtig dat alle politieke initiatieven moeten worden onderworpen aan medebeslissing door het Parlement. Ook hebben we gestemd voor een passage met verwijzingen naar de vrijheid van vestiging, maar we benadrukken dat we niet vinden dat dat per se toegang tot publieke middelen hoeft in te houden.

  Françoise Castex (PSE), schriftelijk. – (FR) Ik heb voor het verslag-Vergnaud gestemd.

Uit het stemresultaat in het plenum blijkt opnieuw dat we vinden dat de gezondheidsdiensten een specifieke categorie vormen en dus buiten het toepassingsbereik van de dienstenrichtlijn moeten blijven. De stemming over dit verslag heeft bovendien duidelijk gemaakt dat er niet getornd mag worden aan het principe van gelijke toegang tot de zorg en de financiële degelijkheid van de systemen voor sociale zekerheid.

Ik geloof daarom dat de discussie over de gezondheidsdiensten zoals die nu op communautair niveau in gang is gezet, zich moet gaan concentreren op de rechtsonzekerheid die voortvloeit uit de jurisprudentie van het Hof van Justitie. Verder zullen we moeten vaststellen op welke gebieden de Europese Unie een toegevoegde waarde kan creëren.

Een richtlijn inzake de gezondheidsdiensten die aansluit bij de doelstellingen van een kaderrichtlijn over diensten van algemeen economisch belang, is volgens mij nog steeds het enige instrument dat de Europese Unie in staat zal stellen die meerwaarde te bieden. Alleen op die manier kunnen we het vertrouwen van de burgers van Europa herwinnen als het gaat om zaken die voor hen van levensbelang zijn.

  Ilda Figueiredo (GUE/NGL), schriftelijk. (PT) Net zoals in andere mededelingen van de Commissie die betrekking hebben op de gezondheidszorg, wordt in dit initiatiefverslag in zekere zin opnieuw getracht om de gezondheidsdiensten op één lijn te stellen met de diensten op de interne markt door een nieuw voorstel voor een afzonderlijke richtlijn over gezondheidsdiensten te formuleren. Daarom hebben wij tegen dit verslag gestemd. Wij vinden het evenwel een goede zaak dat het voorstel om de gezondheidsdiensten op te nemen in de richtlijn betreffende de liberalisering van diensten, verworpen is.

Universele toegang tot universele gezondheidsdiensten van hoge kwaliteit is een fundamenteel recht van alle burgers dat binnen de Europese Unie gewaarborgd moet worden door de bestaande nationale socialebeschermingsstelsels. Gezondheidsdiensten zijn een openbaar goed en het is aan de overheidsinstanties van elke lidstaat om gelijke toegang tot alle gezondheidsdiensten van hoge kwaliteit te waarborgen en te voorzien in adequate overheidsfinanciering. Daarom zijn wij gekant tegen de totstandkoming van een geliberaliseerde interne markt voor gezondheidsdiensten en verzetten wij ons tegen de huidige trend om de toegang tot gezondheidsdiensten te beperken of te privatiseren en gezondheidsdiensten steeds afhankelijker te maken van de wetgeving betreffende de interne markt of de mededingingsregels.

  Bruno Gollnisch (ITS), schriftelijk. – (FR) De gezondheidsdiensten zijn diensten sui generis. Ze mogen onder geen beding onder de Europese regels voor mededinging, staatssteun, openbare aanbesteding of de interne markt komen te vallen. Belangrijker nog is dat de lidstaten zelf exclusief zorg kunnen dragen voor de organisatie en financiering van deze diensten.

Het was te verwachten dat de paragraaf waarin erop aangedrongen wordt de Bolkestein-richtllijn op de gezondheidsdiensten toe te passen, is verworpen. Toch geloven wij dat de tekst nog steeds een gevaar inhoudt. Voorgesteld wordt immers de mobiliteit van gezondheidswerkers aan te moedigen, en dat kan in bepaalde landen tot tekorten leiden en zo een bedreiging vormen voor het recht van iedere burger om een behandeling te ontvangen. Verder wordt aangedrongen op de mobiliteit van patiënten, zonder dat daar enig toezicht op wordt uitgeoefend. Dat kan de kwaliteit van de behandeling negatief beïnvloeden en een te zware belasting van de infrastructuur tot gevolg hebben. Bovendien kan zo het evenwicht tussen de verschillende systemen voor sociale bescherming worden verstoord.

Gelijke toegang tot gezondheidszorg van hoge kwaliteit binnen de Gemeenschap voor alle Europese burgers is een doelstelling die nooit kan worden verwezenlijkt via een Europese richtlijn gebaseerd op uitspraken van het Hof van Justitie inzake een gering aantal grensoverschrijdende geschillen. Voornoemde doelstelling kan alleen worden behaald als we er zeker van kunnen zijn dat Brussel nooit wetgeving zal mogen uitvaardigen op dit gebied.

  Jean Lambert (Verts/ALE), schriftelijk. – (EN) Ik heb tegen het geamendeerde verslag gestemd omdat ik denk dat nog steeds het gevaar blijft bestaan dat liberalisering en rechtsonzekerheid sluipenderwijs bezit zullen nemen van onze nationale gezondheidsdiensten. Ik verwelkom het feit dat het Parlement zijn standpunt handhaaft om gezondheidsdiensten uit te sluiten van het toepassingsgebied van de dienstenrichtlijn. Maar nu weigeren we kennelijk grenzen te stellen aan de rol van de markt als het gaat om het recht van de lidstaten om te besluiten over de methode, de financiering en de reikwijdte van de gezondheidsdiensten die ze aanbieden. Tenzij we een duidelijk wettelijk kader scheppen, het liefst ondersteund door een Verdragswijziging, zijn we actief aan het aanmoedigen dat het Hof van Justitie gaat besluiten wat een medische behandeling is en wat niet, of die medische behandeling moet worden vergoed en of er voorafgaande toestemming nodig is. Als rapporteur voor Verordening (EG) nr. 883/2004 betreffende de coördinatie van de socialezekerheidsstelsels wil ik het sommige mensen in dit Huis duidelijk maken dat het systeem van vergoedingen niet nieuw is: dat bestaat al dertig jaar en is voor duizenden burgers van onschatbare waarde gebleken, maar over het toepassingsgebied en de werking moet door parlementen en regeringen worden besloten en niet door het Hof, dus ik betreur het dat amendement 24 van de liberalen is aangenomen.

  Carl Lang (ITS), schriftelijk. – (FR) Met dit verslag probeert men de bepalingen van de dienstenrichtlijn te omzeilen. Die richtlijn is namelijk niet van toepassing op de gezondheidsdiensten, en terecht. Gezondheidsdiensten zijn immers geen commerciële diensten, maar diensten die voor onze verouderende bevolking van vitaal belang zijn. Deze sector dient dus gevrijwaard te worden van de ultraliberale gieren en de Europese federalistische ideologen die alles willen harmoniseren tot je op de laagste gemene deler uitkomt. Dat de gezondheidsdiensten van de richtlijn zijn uitgesloten hangt samen met de bevoegdheden van de lidstaten. Die moeten in dezen bevoegd blijven.

Het is verontrustend te moeten vaststellen dat er bij wijze van rechtvaardiging nog steeds verwezen blijkt te moeten worden naar de tamelijk vage strategie van Lissabon, terwijl toch al lang duidelijk is dat deze strategie symbool staat voor de ondoeltreffendheid van de europeanisering. Als je rekening houdt met de verschillen tussen onze landen begrijp je bovendien dat het zogenaamde Europese sociale model niet meer dan een utopie is. Als je op het gebied van de gezondheidszorg een wettelijk kader opzet komt het er eigenlijk op neer dat je praktisch een interne markt voor gezondheidsdiensten schept of daarvoor in ieder geval de basis legt.

Het is onze plicht te verhinderen dat de kwaliteit van de gezondheidsdiensten wordt aangetast. We moeten ervoor zorgen dat de medische ethiek gehandhaafd blijft en dat er strikt toezicht wordt gehouden op de terugbetaling van de kosten van de zorg, zowel op nationaal niveau als op het niveau van de ministeries.

  Diamanto Manolakou (GUE/NGL), schriftelijk. - (EL) Met het verslag over de gevolgen die voortvloeien uit de uitsluiting van gezondheidsdiensten uit de Bolkestein-richtlijn - in naam van de bescherming van patiënten en beroepsbeoefenaars - wordt de commercialisering en de verdere privatisering van een favoriete sector van het kapitaal bevorderd, opdat het kapitaal daarmee zijn winst kan verhogen.

De Europese afgevaardigden van de Communistische Partij van Griekenland hebben reeds duidelijk gemaakt vierkant tegen de Bolkestein-richtlijn te zijn, en hebben samen met de werknemers gestreden voor intrekking daarvan.

Het verslag gaat ervan uit dat de nationale gezondheidsstelsels ontoereikend zijn en dat gezondheidsdiensten niet gratis zullen zijn. Daarom wil men de door ziekenfondsen gedekte gezondheidzorg onder een gemeenschappelijke noemer brengen, maar dan wel op een laag niveau. Het instrument daarvoor is de gezondheidskaart. Men wil de werknemers van de ene baan naar de andere laten zwerven. Men onderschat de behoefte aan veelzijdige wetenschappelijke kennis, en zet daar scholing en de verwerving van vaardigheden voor in de plaats. Ook worden beroepsbeoefenaars gedwongen om zich te verzekeren tegen letsel, waarbij de verplichting van de staat om te voorzien in ziekenhuiszorg wordt omgezet in een persoonlijke verantwoordelijkheid. Ook de keuze van een patiënt voor een bepaalde behandeling wordt een persoonlijke verantwoordelijkheid. Deze keuze moet worden gedaan via informatienetwerken, waarbij de staat van zijn plicht wordt ontslagen.

Daarom hebben de Europese afgevaardigden van de Communistische Partij van Griekenland tegen gestemd. Gezondheid is een sociaal goed, en de werknemers moeten hun strijd tegen de commercialisering van de gezondheid opvoeren. Zij moeten moderne, uitsluitend openbare en gratis gezondheidsstelsels eisen, stelsels die beantwoorden aan de hedendaagse behoeften van de werknemers.

  David Martin (PSE), schriftelijk. – (EN) Ik heb voor dit verslag over de consequenties van het uitsluiten van gezondheidsdiensten van de dienstenrichtlijn gestemd. Het doet me met name genoegen dat de Commissie in het verslag wordt gevraagd om te komen met een voorstel voor “een passend instrument” voor de codificatie van de jurisprudentie van het Europees Hof van Justitie.

  Luís Queiró (PPE-DE), schriftelijk. (PT) Ondanks de controverse die er rond dit verslag is ontstaan en die tijdig is opgelost, ben ik van oordeel dat de tekst in zijn huidige vorm de bestaande rechten consolideert en de mobiliteit van patiënten bevordert. En dat was uiteindelijk toch de bedoeling.

Het gaat hier om een bijzonder belangrijke kwestie en het debat moet dan ook het brede scala van de verschillende systemen in de diverse lidstaten van de EU beslaan. Hoe het ook zij, waar het op aankomt, is dat de mogelijkheden die geopend worden door de mobiliteit van patiënten, duidelijk en haalbaar zijn.

Gezondheid is een kwestie die bij de burgers bijzonder gevoelig ligt. Het zou dan ook fout zijn om via de communautaire wetgeving oplossingen aan de lidstaten op te leggen die indruisen tegen de regels waaraan de burgers en de politici hun fiat hebben gegeven. Dat betekent echter niet dat er geen regels mogen worden ingevoerd om het gebruik van de mobiliteit te bevorderen, met name in een vrije ruimte als de Europese Unie, waar mobiliteit op tal van terreinen traditie is.

Daarom ben ik van oordeel dat een positief resultaat is bereikt waarmee de belangen en de rechten van de burgers gediend zijn.

  Bart Staes (Verts/ALE), schriftelijk. Het Europese beleid op het gebied van gezondheidszorg mag zich niet beperken tot het regelen van de patiëntenmobiliteit of het creëren van een eengemaakte markt. Geen beleid met twee snelheden: wie het zich kan veroorloven, verplaatst zich om de beste zorgen te krijgen.

Dit is ongepast, want het ondermijnt de sociale en territoriale samenhang en ondergraaft de solidariteit. Gezondheidszorg is - net als andere sociale diensten van algemeen belang - vaak onderdeel van het nationale stelsel van sociale bescherming dat de burgers waarborgt dat hun grondrechten zijn gevrijwaard.

Om die redenen werden de gezondheidsdiensten vorig jaar door dit Parlement uit de dienstenrichtlijn geweerd. Dit mogen we vandaag niet ongedaan maken!

De zopas goedgekeurde tekst die de impact en de gevolgen van die uitsluiting nagaat, roept de Commissie op een geschikt instrument te ontwikkelen om de jurisprudentie inzake de rechten en plichten van mobiele patiënten én zorgverstrekkers te codificeren. Dit gaat volgens mij niet ver genoeg.

Rechtspraak alleen als basis nemen voor een beleid doet afbreuk aan het belang van dit domein in een sociaal Europa. Gezondheid is een basisrecht. Eenieder heeft het recht zich voor de beste zorgen te verplaatsen naar een ander land. Elke zorgverstrekker én de betrokken lidstaten hebben de plicht alle patiënten gelijk te behandelen.

  Marc Tarabella (PSE), schriftelijk. – (ES) Toen er in de Commissie interne markt en consumentenbescherming moest worden gestemd over het ontwerpverslag-Vergnaud hebben de afgevaardigden van rechts een amendement gesteund dat was bedoeld om de gezondheidsdiensten weer onder te brengen in de dienstenrichtlijn. De PPE-DE-Fractie heeft daarmee afstand gedaan van een eerder tot stand gekomen compromis met de PSE-Fractie. Dat compromis hield in dat we de gezondheidsdiensten zouden beschermen door ze buiten de dienstenrichtlijn te houden.

Gelukkig hebben de afgevaardigden van de PPE-DE-Fractie bij de stemming in het plenum besloten het compromis te eerbiedigen en de gezondheidsdiensten te respecteren door te weigeren van gezondheid handelswaar te maken. Het streven van de socialisten om te garanderen dat alle EU-burgers toegang houden tot betaalbare gezondheidsdiensten van goede kwaliteit heeft bij deze stemming dus getriomfeerd.

– Verslag-Pleguezuelos Aguilar (A6-0150/2007)

  Richard Corbett (PSE), schriftelijk. – (EN) Ik ben ingenomen met het feit dat de landbouwuitgaven vanaf volgend jaar niet meer de grootste post van de begroting van de EU zullen vormen, maar de verschillende structuurfondsen wel. Dat is een welkome herschikking van middelen - op voorwaarde natuurlijk dat het herschikte geld goed wordt besteed! En ook verwelkom ik de geleidelijke verschuiving binnen de structuurfondsen zelf in de richting van het ontwikkelen van innovatie en ondernemerschap in onze minder welvarende regio’s.

De financiering in het kader van de structuurfondsen moet meer zijn dan een simpele overdracht van middelen van de meer welvarende lidstaten naar de minder welvarende - als dat alles was, zou het gewoon door middel van aanpassing van de begrotingsbijdragen en kortingen kunnen gebeuren. De financiering uit de structuurfondsen moet toegevoegde waarde opleveren en van zichzelf een echt Europees beleidsterrein vormen, dat niet zozeer lidstaten als wel minder welvarende regio’s helpt, door transnationale verbindingen te ontwikkelen en ervoor te zorgen dat iedereen kan profiteren van de Europese interne markt.

  Pedro Guerreiro (GUE/NGL), schriftelijk. (PT) De bedoeling is dat met dit verslag een bijdrage wordt geleverd aan het debat over de toekomst van het cohesiebeleid van de Europese Unie. Gelet daarop moeten wij onderstrepen dat wij onmogelijk akkoord kunnen gaan met de volgende belangrijke punten:

- het idee om het toekennen van middelen in het kader van het cohesiebeleid afhankelijk te stellen van de naleving van economische prestatiecriteria die worden vastgesteld op communautair niveau als een middel om extra druk uit te oefenen op de manier waarop de lidstaten hun sociaal en economisch beleid uitstippelen;

- de vaststelling van verplichte plafonds voor het gebruik van de structurele fondsen op zowel communautair als nationaal niveau, bijvoorbeeld de verplichting “om minstens 20 procent van de structuurfondsen te besteden aan verder onderzoek, ontwikkeling en innovatie (RDI)”;

- het bevorderen van het gebruik van structuurfondsen voor de financiering van particuliere investeringen in de vorm van zogeheten publiekprivate partnerschappen;

- het gebruik van nieuwe cohesie-indicatoren zoals werkgelegenheid, het verschil in bbp tussen naburige regio’s, de index van de perifere ligging en van toegankelijkheid, de aanwezigheid van infrastructuur en vervoersmogelijkheden, het niveau van onderzoek en innovatie, onderwijs en opleiding, en de verscheidenheid van de productie in de zone, zonder dat ervoor wordt gezorgd dat het bbp per inwoner de basisindicator blijft om te bepalen wie al dan niet in aanmerking komt voor het cohesiebeleid van de Europese Unie.

  Bogusław Liberadzki (PSE), schriftelijk. (PL) Uit het verslag komt duidelijk naar voren dat het cohesiebeleid een cruciale rol speelt bij het ondersteunen van de binnenlandse markt. Dit is te danken aan het handelsverkeer en de arbeidsplaatsen die ontstaan bij het ontwikkelen en realiseren van door de Europese Unie gecofinancierde projecten. De rol van het cohesiebeleid in het vergroten van de zichtbaarheid van de Europese Unie is het waard genoemd te worden, zo ook de groei van steun voor de Europese Unie in gebieden die er dankzij het cohesiebeleid aanzienlijk op zijn vooruitgegaan.

De uitnodiging aan de Commissie en de Raad om te bestuderen of het haalbaar is tenminste 20 procent van de structuurfondsen toe te wijzen aan onderzoek, ontwikkeling en innovatie, verdient onze steun. Ook het voorstel om op lokaal en regionaal niveau technologische coördinatoren aan te stellen, verdient aandacht, want toegang tot de Europese programma’s en steunregelingen zal het voor de bedrijven gemakkelijker maken te innoveren.

Met haar oproep meer zichtbaarheid en ruchtbaarheid te geven aan projecten die door de structuurfondsen worden gesteund, wil Francisca Pleguezuelos Aguilar duidelijk de Europese burgers meer vertrouwd maken met de positieve effecten van het cohesiebeleid.

  Luís Queiró (PPE-DE), schriftelijk. (PT) Het cohesiebeginsel, dat zijn oorsprong heeft in het Verdrag van Rome, vormt een van de hoekstenen van de Europese Unie. Om kort te gaan, de ontwikkeling van enkelen werkt door in de ontwikkeling van allen.

De geschiedenis heeft ons geleerd dat cohesie - een probaat en veelvuldig beproefd concept - gekenmerkt wordt door generositeit en realisme ten opzichte van zowel de lidstaten die pas zijn toegetreden als die welke reeds langer van de Unie deel uitmaken. Daarom ben ik het met de rapporteur en de meeste Europese politici eens dat cohesie, als waarde, bevorderd en verdedigd moet worden. Tezelfdertijd ben ik echter van oordeel dat het concept moet worden bijgesteld. Doelstellingen die tien of vijftien jaar geleden van cohesie werden uitgesloten omdat er andere belangrijkere tekortkomingen en ongelijkheden bestonden, mogen thans niet ontbreken in de context van een groeiende en meer concurrerende economie. Daarom is het van wezenlijk belang dat de cohesie enerzijds bijdraagt aan de versterking van de onderzoeks- en ontwikkelingscapaciteit en anderzijds ondersteuning biedt aan de meest concurrerende segmenten van elke sector.

Cohesie is geen uniforme formule; het komt er bovenal op aan om te investeren in het maximaal benutten van onze verschillen en garanties te bieden voor de duurzaamheid en bestendigheid van deze investering met het oog op een harmonieuze ontwikkeling.

  Alyn Smith (Verts/ALE), schriftelijk. – (EN) Mijnheer de Voorzitter, ik heb dit initiatiefverslag over het belang van de structuurfondsen voor de samenhang binnen de EU met genoegen gesteund, omdat we in Schotland veel ervaring hebben met het gebruik van de fondsen om onze perifere gebieden te ontwikkelen en onze stadscentra te renoveren. Nu de nieuwe fondsen beschikbaar komen, gebruiken we onze expertise in Europa om onze nieuwe collega’s te helpen bij het opzetten van hun programma’s, en wij blijven natuurlijk een cruciaal belang houden bij dit onderwerp, dus ik zie met genoegen dat het verslag vandaag de meerderheid achter zich heeft gekregen.

– Verslag-Martin David (A6-0088/2007)

  Glyn Ford (PSE), schriftelijk. – (EN) Ik complimenteer mijn collega David Martin met zijn zeer doeltreffende verslag, dat ik zal steunen. De EU heeft een verantwoordelijkheid om ervoor te zorgen dat de ontwikkelingslanden kunnen meedoen aan en meeprofiteren van de mondiale economie. Het gaat niet alleen om een eerlijker, meer open handelssysteem. Ondanks de enorme voordelen op het gebied van markttoegang die de minst ontwikkelde landen krijgen, met inbegrip van het “Alles behalve wapens”-initiatief van de Commissie, is het aandeel van de minst ontwikkelde landen in de wereldhandel in de afgelopen veertig jaar bijna gehalveerd, van 1,9 procent naar 1 procent.

Handelsgerelateerde steun is nodig om de voorwaarden en infrastructuur te creëren die weer nodig zijn om groei teweeg te brengen, maar de ontvangers van die steun moeten zelf kunnen bepalen hoe ze de steun in hun eigen nationale ontwikkelingsplannen willen inpassen.

Het doet me genoegen dat het Verenigd Koninkrijk de leiding heeft genomen bij het voldoen van zijn bijdrage aan de twee miljard euro per jaar aan handelsgerelateerde steun die de EU-lidstaten in Gleneagles hebben toegezegd tegen 2010. We kunnen de armoede in de derde wereld alleen uitroeien door bedrijven in staat te stellen, vooral de bedrijven die aan “fair trade” doen, om het waardige werk te scheppen dat zo hard nodig is.

  Pedro Guerreiro (GUE/NGL), schriftelijk. (PT) Wij zijn van oordeel dat de “hulpverlening” van de Europese Unie niet kan en niet mag beschouwd worden als een onderdeel van de “vrijmaking van het handelsverkeer”, zoals de rapporteur suggereert. Zij mag ook niet gebruikt worden als “één van de doeltreffendste prikkels voor de economische groei” van de armste landen. En wel om tweeërlei redenen. Ten eerste omdat de hulp afhankelijk wordt gesteld van de “degelijkheid” van de “binnenlandse beleidsvoering” van de betrokken landen en de “daadwerkelijke uitbreiding van de mogelijkheden om goed bestuur te bieden”, hetgeen in het belang is van de machtige Europese en Amerikaanse multinationals. Anders gezegd, er worden voorwaarden gesteld aan de op “hulp” gebaseerde ontwikkeling van de armste landen, hetgeen erop neerkomt dat hun inherente structurele fragiliteit, die het gevolg is van de kolonisatie, wordt uitgebuit ten behoeve van het Europees kapitaal. Zij worden gedwongen om exportgoederen te fabriceren, met name producten met een geringe toegevoegde waarde en een lage financiële opbrengst waarvan de prijs de productiekosten niet dekt. Dit geldt voor tal van landbouwproducten. Tezelfdertijd worden zij verplicht om hun douanetarieven voor invoer van producten uit andere landen op te heffen.

Ten tweede wordt met deze richtsnoeren een hiërarchie tussen de verschillende landen gecreëerd, zodat de kloof tussen de zogenaamde rijke en arme landen nog dieper wordt, met alle gevolgen van dien voor de interne situatie van de lidstaten en de zogeheten derde landen...

(Verklaring ingekort overeenkomstig artikel 163, lid 1, van het Reglement)

  David Martin (PSE), schriftelijk. – (EN) Als rapporteur steun ik graag mijn eigen verslag. Er is maar een handvol amendementen ingediend voor de plenaire stemming, waarvan enkele in het verslag zijn opgenomen of de bewoording in positieve zin hebben gewijzigd. Sommige amendementen veranderden echter te veel het accent van het verslag, waardoor ik enkele amendementen niet heb kunnen steunen.

  Jean-Claude Martinez (ITS), schriftelijk. – (FR) Dat het Zuiden nu eindelijk eens van armoede moet worden verlost, daarover zijn we het allemaal eens, ook al worden daarvoor in Zwart Afrika niet altijd de juiste maatregelen genomen. En daarmee bedoel ik: het voor iedereen beschikbaar stellen van water, voedsel, de meest elementaire medicijnen en onderwijs.

Internationale handel is bij de bestrijding van armoede een noodzakelijk instrument, maar het volstaat niet. Misschien wel op de lange termijn, maar zoals Keynes al zei: "Op de lange termijn zijn we allemaal dood".

We moeten de zaken daarom in een versnelling brengen en innovatief zijn. In de eerste plaats door het introduceren van nieuwe douanetechnologieën in de vorm van aftrekbare douanerechten in de vorm van een douanekrediet dat door de importeurs aan de exporteurs wordt verstrekt. Dat krediet kan dan in mindering worden gebracht wanneer er in de economie van het importerende land een aankoop wordt gedaan. De omvang van het krediet is gelijk aan de waarde van de eerder genoemde douanerechten. Voor de landen in het Zuiden zou dit douanekrediet dan gesubsidieerd worden, op dezelfde wijze als dat in het internationale belastingrecht reeds gebeurt met matching credits en sparing credits.

Op die wijze kunnen de arme landen de uiterst belangrijke inkomsten uit douanerechten behouden.

  Luís Queiró (PPE-DE), schriftelijk. (PT) In het verslag wordt terecht benadrukt, “dat vrijmaking van het handelsverkeer wel één van de doeltreffendste prikkels voor de economische groei is, die onmisbaar is om de armoede te verminderen en economische groei en werkgelegenheid in het voordeel van de armen te begunstigen, en een belangrijk hulpmiddel voor duurzame ontwikkeling over heel de wereld vertegenwoordigt”. Uiteraard betekent dit niet – en onderschrijf ik niet – dat liberalisering van de handel volstaat om overal stabiele democratieën te doen bloeien in vrije en pluralistische samenlevingen. Dat is hoegenaamd niet het geval, zoals thans onder meer blijkt uit het voorbeeld van China. Anderzijds is bewezen dat er geen vrije, pluralistische en democratische samenleving mogelijk is zonder vrije handel.

Het is deze gedachte – en geen verwaterde of volledig illiberale versie ervan – die ten grondslag moet liggen aan de richtsnoeren van de EU voor steun ten behoeve van de internationale handel.

Wij moeten ons op het wereldtoneel inzetten om de wereld meer en meer open te stellen voor handel, zonder dat dit streven leidt tot het ontstaan van kwetsbare economieën en onbeschermde markten.

– Verslag-Sturdy (A6-0084/2007)

  Pedro Guerreiro (GUE/NGL), schriftelijk. (PT) Ondanks het “politiek correcte” taalgebruik slaagt het verslag er niet in om de ware intenties van de Europese Unie te verhullen die schuilgaan achter de huidige economische partnerschapsovereenkomsten (EPO’s) met de landen in Afrika, het Caribisch gebied en de Stille Oceaan (ACS).

Wat de Europese Unie beoogt met de EPO’s is zoveel mogelijk voordeel te halen uit de onderhandelingen die thans in het kader van de Wereldhandelsorganisatie plaatsvinden, iets wat haar voordien niet is gelukt. Anders gezegd, zij probeert nu door de achterdeur binnen te glippen in plaats van door de voordeur.

Daarom wordt gepleit voor “geleidelijkheid en flexibiliteit in het tempo, het tijdschema en de omvang van de liberalisering”. Er wordt nadrukkelijk gewezen “op de ontwikkelingsvoordelen die de Singapore-thema's kunnen bewerkstelligen”. Tevens wordt gesteld “dat overeenkomsten over investeringen, concurrentie en overheidsopdrachten ... zouden kunnen bijdragen aan gezamenlijke doelstellingen van deugdelijk bestuur en transparantie, waardoor een omgeving wordt gecreëerd waarin grotere publiekprivate samenwerking mogelijk is”. Verder wordt “in herinnering gebracht” “dat solide regelgevingskaders een onmisbaar onderdeel zijn van elk liberaliseringsproces” voor wat betreft diensten en overheidsdiensten. Wij hebben hier met andere woorden een verbloemde versie van de neoliberale agenda voor ons liggen.

Er is een totaal andere agenda nodig, een die leidt tot effectieve samenwerking, solidariteit, onafhankelijke ontwikkeling en sociale rechtvaardigheid.

  David Martin (PSE), schriftelijk. – (EN) Economische partnerschapsovereenkomsten hebben in hoge mate tot verdeeldheid geleid en zijn zeer controversieel. Soms lijkt het wel alsof ontwikkelingsoverwegingen niet op de eerste plaats komen in het denken van de Commissie over economische partnerschapsovereenkomsten. Dit Parlementsverslag komt op een goed moment en levert een evenwichtige bijdrage aan het debat, en de rapporteur, Robert Sturdy, moet worden gefeliciteerd met zijn aanpak van het verslag.

  Luís Queiró (PPE-DE), schriftelijk. (PT) Binnen het beperkte kader dat door de WTO-regels wordt gecreëerd, kunnen – en moeten – de economische partnerschapsovereenkomsten een doeltreffend instrument zijn voor het bevorderen van de handel en, belangrijker nog, voor het ondersteunen van de uitbouw van infrastructuren die het handelsverkeer versterken. Het gaat hier dan ook om een nuttig verslag, met duidelijke principes en juiste waarden.

Net zoals ik heb gedaan met betrekking tot andere, soortgelijke kwesties die in deze plenaire vergadering besproken zijn, wil ik ook in dit geval nogmaals mijn overtuiging uitspreken dat de bevordering van vrije, open en eerlijke handel de democratisering van de samenleving ten goede komt en de pluraliteit van de maatschappelijke krachten in de hand werkt. Ook daarom zijn deze partnerschapsovereenkomsten bijzonder belangrijk.

  Tokia Saïfi (PPE-DE), schriftelijk. – (FR) De onderhandelingen over de economische partnerschapsovereenkomsten zullen op 1 januari 2008 (de datum waarop de bestaande overeenkomsten aflopen) een cruciale fase ingaan.

Deze overeenkomsten zijn van fundamenteel belang, reden waarom ik voor dit verslag heb gestemd. Ik geloof namelijk dat we met deze partnerschapsovereenkomsten een economisch en handelskader kunnen scheppen voor een duurzame ontwikkeling van de economieën van de ACS-landen. Ik leg de nadruk op het ontwikkelingsaspect: deze overeenkomsten mogen niet ontaarden tot WTO-vrijhandelsovereenkomsten. Ze moeten worden gebruikt als instrument voor ontwikkeling, zowel in economische als humanitaire zin. De EPO’s dienen daarom zo asymmetrisch en progressief mogelijk te worden vormgegeven.

Ik heb voor de amendementen 20 en 28 gestemd. Daarin wordt erop aangedrongen dat bij de onderhandelingen rekening wordt gehouden met de bijzondere omstandigheden van de overzeese gebiedsdelen en regio’s zoals bedoeld in artikel 299, lid 2, van het EG-Verdrag. We moeten proberen vast te stellen wat de bijzondere belangen van deze landen zijn en op welke wijze ze van elkaar verschillen als het gaat om de toegang tot de markten. Dan kunnen we de voor deze regio’s gebruikte steunmodaliteiten beter laten aansluiten op die welke we voor de ACS-landen gebruiken. Tot slot wil ik iets opmerken over paragraaf 15 van dit verslag en wijzen op de conclusies die door de Raad zijn aangenomen en waarin overgangsperioden worden voorzien met betrekking tot de toegang tot de EU-markt als het gaat om bepaalde producten die vanuit een EU-perspectief gevoelig liggen.

  Bart Staes (Verts/ALE), schriftelijk. Tot nu toe garandeerde het Stelsel van Algemene Preferenties (SAP) de ACS-landen een bevoorrechte toegang tot de EU-markt, met lagere importtarieven aan de EU-grenzen en een betere markttoegang. De ontwikkelingslanden konden hun producten dus makkelijker naar de rijkere Europese landen exporteren.

Deze afspraak binnen de WTO is een formele uitzondering op de non-discriminatieregel van het Most Favoured Nation-principe. De Overeenkomst van Cotonou van 2000 wil deze uitzondering uiterlijk eind 2007 opheffen. In de plaats komen individueel onderhandelde Economische Partnerschapsovereenkomsten (EPO). Zoniet, kan elk WTO-lid discriminatie melden.

Het voorliggende verslag is terecht kritisch. Essentieel is dat de Europese Commissie over de EPO onderhandelt rekening houdend met de ontwikkeling van de ACS-landen. Niet het principe van de totale liberalisering van de markt mag spelen, want dit is voor hen een reële dreiging, sociaal én economisch.

Het verslag houdt echter te weinig rekening met de omstandigheden op het terrein. Of de EPO een positieve of een negatieve impact zullen hebben, blijft een vraag. Niet verwonderlijk dat de landen in kwestie deze overeenkomsten niet snel voor het einde van 2007 willen tekenen.

Als het Parlement de tijdsdruk niet wegneemt en niet bereid is het SAP+- systeem langer te laten bestaan, kan ik het verslag niet steunen.

  Margie Sudre (PPE-DE), schriftelijk. – (FR) Conform de Overeenkomst van Cotonou zijn de EPO's meer dan alleen maar WTO-vrijhandelsovereenkomsten. Het zijn partnerschappen die het mogelijk moeten maken nieuwe economische en handelskaders op te zetten ten behoeve van de ACS-landen.

De overzeese gemeenschappen spelen vanwege hun geografische ligging (vlak bij ACS-landen) een centrale rol in deze preferentiële wederzijdse overeenkomsten met de ACS-landen.

Het is heel belangrijk dat bij de onderhandelingen over deze overeenkomsten overeenkomstig artikel 299 van het Verdrag rekening wordt gehouden met de bijzondere omstandigheden van de overzeese gebiedsdelen.

Speciale aandacht moet worden besteed aan de landen en gebieden overzee die in de buurt van ACS-landen zijn gelegen, een en ander met inachtneming van de associatieovereenkomsten die deze landen ex artikel 299, lid 3, van het Verdrag reeds met de Unie verbinden.

We moeten onderzoeken wat de specifieke belangen van de ultraperifere regio's en de LGO's zijn en proberen deze landen, regio's en gebieden bij de elkaar opvolgende fasen van de onderhandelingen steeds mee te nemen. Dan kunnen we rekening houden met de uiteenlopende mogelijkheden voor marktoegang en de steunmaatregelen voor de onderscheidene regio's coördineren. Dat moet het mogelijk maken deze gebieden beter in hun omgeving te integreren.

Ik ben heel tevreden dat mijn amendement is aanvaard. Dat amendement was erop gericht een intelligent evenwicht te vinden tussen de regionale integratie van de overzeese gebiedsdelen en de banden die deze gebieden met Europa verbonden houden.

– Verslag-Brok (A6-0130/2007)

  Hubert Pirker (PPE-DE). – (DE) Mijnheer de Voorzitter, ik heb voor dit verslag gestemd omdat de stappen die het vermeldt absoluut gezet moeten worden om van onze Europese Unie een politieke unie te maken die extern met één mond spreekt en zich zo ook tot wereldspeler kan ontwikkelen. Zonder deze stappen zal ze vleugellam blijven.

Wat de Europese Unie in dit verband het dringendst nodig heeft, is een verdere ontwikkeling van het Europees veiligheids- en defensiebeleid in de vorm van gemeenschappelijk onderzoek, een gemeenschappelijk aanschafbeleid, gemeenschappelijke strijdkrachten, die in staat zijn autonoom te handelen, die deelnemen aan gemeenschappelijke operaties, gefinancierd uit de EU-begroting. Voorwaarde daarvoor is echter wel dat er een nieuw regelgevend kader komt, een nieuw Verdrag. Ik hoop dat het Raadsvoorzitterschap van mevrouw Merkel en het pragmatisme van de heer Sarkozy in dit opzicht zullen leiden tot een beslissende stap voorwaarts.

  Jan Andersson, Göran Färm, Inger Segelström en Åsa Westlund (PSE), schriftelijk. – (SV) Wij Zweedse sociaaldemocraten vinden het verslag-Brock niet het juiste forum voor discussie over het Verdrag en over de vraag wat daar wel en niet in moet staan. Wij vinden dat de samenwerking op het gebied van het buitenlands beleid moet worden versterkt, maar we vinden het niet gepast om ons in deze situatie te verbinden tot een gemeenschappelijke Europese minister van Buitenlandse Zaken. Daarom hebben we besloten om ons op deze punten van stemming te onthouden.

  Pedro Guerreiro (GUE/NGL), schriftelijk. (PT) In het verslag wordt onder meer een vurig pleidooi gehouden voor het verworpen (!!!) ‘Verdrag tot vaststelling van een Grondwet voor Europa’. Er wordt sterk aangedrongen op “volledige ratificatie” (?) en “inwerkingtreding” (?) van het Verdrag “teneinde te waarborgen dat de Unie gereed is om het hoofd te bieden aan de mondiale verantwoordelijkheden, dreigingen en uitdagingen van de wereld van vandaag”. Dat is de missie van het gemeenschappelijk buitenlands en veiligheidsbeleid en het Europees veiligheids- en defensiebeleid zeggen ze…

Dit standpunt, dat verdedigd wordt door zowel de Fractie van de Europese Volkspartij (Christen-democraten) en Europese Democraten als de Sociaal-democratische Fractie in het Europees Parlement (waarvan respectievelijk de Portugese sociaaldemocraten, conservatieven en de socialisten deel uitmaken), is des te significanter omdat het juist deze politieke krachten zijn die thans onderhandelen over de opstelling van een “vereenvoudigd” Verdrag dat, naar hun zeggen, inhoudelijk verschilt van de “Europese Grondwet”. Laten wij duidelijk zijn! Hoe kan iets nu verschillend zijn als tegelijkertijd de inhoud wordt onderschreven van datgene waarvan het zogezegd verschilt? Hier schuilt een addertje onder het gras…

In werkelijkheid zijn de politieke krachten en de economische en financiële belangen die de aanzet hebben gegeven tot de Europese kapitalistische integratie er alleen maar op uit om de militarisering van de Europese Unie te bespoedigen in een grondwettelijk kader, uiteraard binnen de NAVO. Dát is de uiteindelijke bedoeling van de zogenaamde “Europese Grondwet”. Daarom berust het “gemeenschappelijk” buitenlands beleid hoofdzakelijk op inmenging, en alle agressie die daarmee gepaard gaat, en wordt het bepaald door de ambities en de belangen van de invloedrijke economische en financiële groepen van de grote mogendheden, met Duitsland op kop.

  Anna Hedh (PSE), schriftelijk. – (SV) Ik heb tegen verslag A6-0130/2007 van de heer Brock gestemd, niet alleen om dat de rapporteur heeft besloten de kwestie van de Grondwet erin op te nemen, maar ook omdat hij de kwestie van een eventuele Europese minister van Buitenlandse Zaken aan de orde stelt. Binnen de EU kennen we op dit moment geen ministerfuncties en die moeten we ook niet hebben. Alle lidstaten hebben al een eigen minister van Buitenlandse Zaken. Wat is de volgende stap? Een gemeenschappelijke minister van Milieu en misschien uiteindelijk een gemeenschappelijke minister-president?

  Richard Howitt (PSE), schriftelijk. – (EN) De Labour Party in het Europees Parlement (EPLP) steunt een groot deel van deze resolutie, met name de hoge prioriteit die wordt gegeven aan de consolidatie van de democratie, de bevordering van de mensenrechten en non-proliferatie, en de grote rol voor de EU bij conflictpreventie en de opbouw van effectief multilateralisme.

De resolutie is echter te veel gericht op de wijziging van interne procedures in plaats van op de prioriteiten van het buitenlands beleid. De EPLP heeft tegen de paragrafen 1, 5 en 11 gestemd en zich onthouden van stemming over de paragrafen 2, 3, 4 en 5, omdat verwijzingen naar het Grondwettelijk Verdrag en de gedetailleerde bepalingen daarvan niet gepast zijn zolang de toekomst van dat Verdrag nog onderwerp van debat is. De aanneming van het Grondwettelijk Verdrag moet vooral niet worden gezien als een noodzakelijke voorwaarde voor toekomstige uitbreiding. De EPLP heeft zich eveneens van stemming onthouden over paragraaf 8, sub g, omdat de toegevoegde waarde van een diplomatieke academie van de EU nog moet worden aangetoond, en over paragraaf 8, sub h: hoewel wij zeker erkennen dat de externe delegaties moeten worden versterkt, zullen dit geen “ambassades” van de EU worden. De EPLP steunt de hervorming van de VN-Veiligheidsraad ten volle en steunt ook de verbetering van de wijze waarop de EU bij de VN het woord voert - het is echter niet gepast om over één enkele EU-zetel te spreken, zoals in paragraaf 10 gebeurt.

  Jaromír Kohliček (GUE/NGL), schriftelijk. – (CS) Het verslag van de heer Brok legt het skelet bloot van het Europese Gemeenschappelijk buitenlands en veiligheidsbeleid. Enerzijds roept Brok in zijn verslag op tot meer betrokkenheid van de EU bij de conflicten in de Kaukasus en in Transnistrië en verzet hij zich tegen het ontstaan en de internationale erkenning van nieuwe staten in die regio. Anderzijds pleit hij voor schending van de nooit nageleefde resolutie 1244 en voor het uitroepen van de “beperkte onafhankelijkheid van Kosovo”. Samen met mevrouw Beer van de Fractie De Groenen/Vrije Europese Alliantie opent de rapporteur op deze manier opnieuw de doos van Pandora wat territoriale veranderingen in Europa betreft.

Ik ben benieuwd wat er gebeurt als uit Catalonië, Baskenland en wie weet, Galicië de roep om afscheiding opklinkt, als de autonomisten in Slovenië, Roemenië en Servië van zich laten horen. Hoe gaan wij om met de eis tot deling van Macedonië (of moet dat nog altijd FYROM zijn)? Wordt dit een voorbeeld voor de relatief compacte islamitische leefgemeenschappen in sommige delen van Zuid-Frankrijk? Of zullen de in de grote steden van West-Europa geconcentreerde immigranten als eerste van zich laten horen?

Even contraproductief is de in artikel 25 geuite bezorgdheid over de eerste test van een antisatellietwapen in China. Over de Verenigde Staten maken wij ons helemaal geen zorgen. Dit verslag bevat helaas zoveel soortgelijke, totaal onaanvaardbare passages dat noch ik noch mijn parlementaire fractie bij de eindstemming voor kan stemmen.

  Bogusław Liberadzki (PSE), schriftelijk. (PL) Mijnheer de Voorzitter, ik stem voor het aannemen van het verslag van Elmar Brok over het jaarlijkse verslag van de Raad aan het Europees Parlement over de voornaamste aspecten en fundamentele keuzes van het GBVB, met inbegrip van de financiële gevolgen ervan voor de algemene begroting van de Europese Unie voor 2005 (paragraaf 40, sub H, van het Interinstitutioneel Akkoord van 6 mei 1999).

De heer Brok geeft in zijn verslag duidelijk aan dat een Europese Unie zonder constitutioneel verdrag niet in staat is de belangrijkste uitdagingen van het hedendaagse Gemeenschappelijk buitenlands en veiligheidsbeleid het hoofd te bieden. Een minister van Buitenlandse Zaken die tegelijkertijd lid van de Commissie is en voorzitter van de Raad van ministers van Buitenlandse Zaken, komt de efficiëntie ten goede en bevordert een goede positie voor de Europese Unie in de internationale arena. Het bedrag van 1 740 miljoen euro dat voor de periode 2007-2013 is uitgetrokken voor het GBVB, is niet toereikend om de ambities van de Europese Unie als internationale speler te kunnen realiseren.

De rapporteur merkt terecht op dat het Europees Parlement een grotere rol in het GBVB toekomt. De Raad mag zich niet beperken tot informeren, maar moet het Parlement bovenal volledig betrekken bij de belangrijkste keuzes en acties in het kader van het Gemeenschappelijk buitenlands en veiligheidsbeleid.

  David Martin (PSE), schriftelijk. – (EN) Ik heb voor dit verslag gestemd, en het doet me vooral genoegen dat in het verslag de nadruk wordt gelegd op de noodzaak om intern de externe prioriteiten vast te stellen, zoals de strijd tegen de armoede, teneinde met een gemeenschappelijke stem te spreken in internatonale aangelegenheden.

  Marek Siwiec (PSE), schriftelijk. (PL) Mijnheer de Voorzitter, Elmar Brok weet in zijn verslag over de voornaamste aspecten en fundamentele keuzes van het GBVB zeer goed de kern van de zaak te raken. Wanneer het constitutioneel verdrag niet wordt aangenomen, kunnen we een Gemeenschappelijk buitenlands en veiligheidsbeleid dat is toegesneden op de moeilijke taken die de Europese Unie te wachten staan, wel vergeten.

De rapporteur geeft bovendien correct weer op welke belangensferen de Europese Unie zich moet concentreren. Dat zijn onder andere: de strijd tegen terrorisme, immigratie, een veilige energievoorziening en het voorkomen van verspreiding van massavernietigingswapens. Ik sta vierkant achter het verslag, aangezien het zeer weloverwogen is en de juiste accenten worden gelegd.

  Georgios Toussas (GUE/NGL), schriftelijk. - (EL) In het jaarverslag wordt voorgesteld de militaire en politieke sector van het GBVB te versterken en te voorzien van een bedrag van 1,8 miljard euro, dat wil zeggen drie keer zoveel als in de periode 2007-2013. Het doel is het agressief beleid van de EU te escaleren en de EU-monopolies in staat te stellen een groter aandeel op te eisen van de buit die de huidige, tegen de volkeren gerichte imperialistische interventies opleveren.

Opnieuw wordt onderstreept dat de aanneming van de Europese Grondwet - die na de referenda in Frankrijk en Nederland “dood” is - een onontbeerlijk instrument is voor de bevordering van het GBVB. Om de imperialistische honger te stillen en eventuele hinderpalen uit de weg te ruimen wordt voorgesteld om korte metten te maken met unanimiteit en een gekwalificeerde meerderheid toe te passen, opdat de overheersende imperialistische krachten hun plannen kunnen bevorderen.

Om nieuwe interventies te kunnen voorbereiden en verwezenlijken - met als voorwendsel de strijd tegen het terrorisme, het “herstel van de democratie”, enzovoort - wordt gepleit voor een verdere militarisering. Ook wordt gesproken over de voltooiing van de oprichting van vechtgroepen (battle groups) en over de voorbereidingen voor het sturen van een militaire bezettingsmacht naar Kosovo, ter vervanging van de NAVO-strijdmachten.

Nergens wordt echter gesproken over het raketafweersysteem, hetgeen betekent dat dit indirect, maar duidelijk wordt aanvaard, via de NAVO of ook via de EU zelf.

Er wordt voorgesteld om de financiële middelen op te trekken, waarbij in feite de Europese werknemers worden gevraagd om het geld op tafel te leggen dat nodig is voor het agressieve beleid van de EU.

Wij stemmen tegen het verslag over het GBVB.

– Verslag-Panayotopoulos-Cassiotou (A6-0068/2007)

  Hubert Pirker (PPE-DE). – (DE) Mijnheer de Voorzitter, ik ben het eens met wat er in dit verslag geëist wordt, vooral de invoering van een minimumloon in alle lidstaten. Dat is een vangnet en met name een goede bescherming van werkenden tegen uitbuiting en armoede. Het is tegelijk een maatregel die ons concurrentievermogen veiligstelt en het schrappen van arbeidsplaatsen in landen met een hogere sociale standaard, zoals Oostenrijk, voorkomt.

Tevens ben ook ik voor de invoering van een keurmerk voor producten uit derde landen die onder menswaardige omstandigheden en zonder kinderarbeid tot stand gekomen zijn. Het is aan de consument om er door de aankoop van zulke producten voor te zorgen dat er in die landen humane en fatsoenlijke arbeidsomstandigheden komen en dat onze eigen arbeidsplaatsen niet door de invoer van goedkope waar vernietigd worden.

  John Attard-Montalto (PSE). – (MT) Hartelijk dank, mijnheer de Voorzitter, dames en heren. Ik wil u attenderen op het feit dat werk, en met name waardig werk, een kwestie is die in onze Grondwet een fundamentele plaats inneemt. Tevens wil ik duidelijk onderstrepen dat de Labour-regeringen zich in de loop der jaren voortdurend hebben ingespannen om de arbeidsomstandigheden van de werknemers in ons land te verbeteren. Er zij op gewezen dat alle verbeteringen die zijn aangebracht met betrekking tot de kwaliteit van de arbeidsomstandigheden te danken zijn aan het initiatief van de Labour-regeringen. Ten slotte feliciteer ik de Maltese vakbonden, en in het bijzonder de General Workers’ Union, met hun werk en inzet ten behoeve van de Maltese werknemers. Hartelijk dank.

  Jan Andersson, Göran Färm, Anna Hedh, Inger Segelström en Åsa Westlund (PSE), schriftelijk. – (SV) Wij Zweedse sociaaldemocraten hebben onze steun aan dit verslag gegeven. Het is een goed verslag en wij geven onze onvoorwaardelijke steun aan het engagement van de EU op het punt van fatsoenlijke arbeidsomstandigheden. Het is belangrijk dat we de mensen een garantie kunnen bieden op productief werk, uitgevoerd onder vrije, rechtvaardige en veilige omstandigheden, zowel binnen de EU als daarbuiten.

We willen echter een paar zaken verduidelijken. Het is belangrijk om erop te wijzen dat een belasting op financiële transacties en valutatransacties internationaal moet zijn, omdat een Europese belasting ongunstig zou zijn voor landen buiten de eurozone.

Wij zijn tegen gemeenschappelijke standaarddefinities van de begrippen dwangarbeid en misbruik van andermans kwetsbare positie. De definitie van de IAO moet het uitgangspunt zijn en verdere definities moeten aan de lidstaten worden overgelaten.

In het verslag worden de lidstaten opgeroepen om rekening te houden met minimumlonen. Dat hebben we al gedaan in Zweden en we hebben actief gekozen voor een oplossing waarbij dat aan de sociale partners wordt overgelaten.

  Marie-Arlette Carlotti (PSE), – schriftelijk. – (FR) Dit verslag van het Europees Parlement is een stap in de goede richting.

Waardig werk wordt door dit verslag een instrument in het kader van het Europese ontwikkelingsbeleid. We doen dat om te beginnen door samen met de IAO een ontwikkelingsprogramma voor waardig werk te financieren, en verder door een Europees etiket te introduceren en ondernemingen die fundamentele arbeidsnormen schenden, op een zwarte lijst te zetten. Tot slot is het de bedoeling dat er handelssancties worden opgelegd aan landen die de fundamentele sociale rechten op een ernstige wijze schenden.

Het zal ook bijdragen tot het bevorderen van waardig werk in Europa. Ook bij ons moet namelijk nog veel gedaan worden. En dat geschiedt door de lidstaten op te roepen tot ratificatie van IAO-verdragen over de gezondheid en veiligheid van werknemers, moederschapsverlof en migrantenwerknemers; door aan te dringen op een minimumloon en zo een vangnet te creëren om te verhinderen dat werknemers worden uitgebuit; door de toegang tot levenslang leren te verbeteren en op te roepen tot een betere harmonisatie van de pensioenregelingen.

Dat zijn de grondslagen voor het sociale Europa dat de Sociaal-democratische Fractie in dit Parlement graag zou willen opbouwen. Ik zal daarom voor dit verslag stemmen.

  Françoise Castex (PSE), – schriftelijk. – (FR) Ik heb voor dit verslag over het bevorderen van waardig werk voor iedereen gestemd.

Het begrip "waardig werk" lijkt nu vast onderdeel uit te maken van multilaterale overeenkomsten en verklaringen; in het beleid zelf is dit begrip echter veel minder prominent aanwezig.

Verklaringen en presentaties zijn één ding; politieke besluiten en acties zoals internationale instellingen die elke dag weer (onder)nemen behoren tot een andere categorie. De wereld gaat gebukt onder een tekort aan waardig werk: rechten worden maar al te vaak geschonden en ongelijkheid tussen de geslachten is regel, zeker als het gaat om weinig productieve banen en betrekkingen van geringe kwaliteit waarbij mensen voor een laag inkomen gevaarlijk werk moeten verrichten.

De WTO en de IAO hebben daarom internationale arbeidsnormen aangenomen. Het IMF en de Wereldbank zijn echter niet bereid enig initiatief te steunen dat erop gericht is om te verzekeren dat de fundamentele rechten van werknemers worden gerespecteerd.

Als we willen dat waardig werk overal ter wereld een realiteit wordt zullen internationale instellingen aan dit onderwerp prioriteit moeten verlenen. Deze instellingen zullen voorts moeten samenwerken om dit doel te verwezenlijken.

Waardig werk moet voor alle internationale instellingen een universele doelstelling worden. Het is van cruciaal belang dat deze elementaire zaken – kwalitatief goed werk, rechten en bescherming van werknemers en een sociale dialoog – een doorslaggevende rol spelen bij het bepalen van elk sociaal en economisch beleid op internationaal niveau.

(Stemverklaring ingekort overeenkomstig artikel 163, lid 1, van het Reglement)

  Edite Estrela (PSE), schriftelijk. (PT) Ik heb voor het verslag-Panayotopoulos-Cassiotou (A6-0068/2007) over bevordering van waardig werk voor iedereen gestemd omdat productieve arbeid in een sfeer van vrijheid, gelijkheid, veiligheid en waardigheid een van de prioriteiten van de handelsbetrekkingen van de Europese Unie moet zijn.

Ik ben van oordeel dat wij van onze partners moeten eisen dat zij de verdragen van de Internationale Arbeidsorganisatie met betrekking tot de rechten van werknemers nakomen, met name voor wat betreft eerlijke salarissen en adequate sociale bescherming. Bovendien is het belangrijk dat de multinationals hun sociale verantwoordelijkheid opnemen, zowel in Europa als elders in de wereld.

  Ilda Figueiredo (GUE/NGL), schriftelijk. (PT) De stemming over dit verslag in de plenaire vergadering heeft een betreurenswaardig resultaat opgeleverd. De meerderheid van het Parlement heeft verhinderd dat enkele van de beste paragrafen die de Commissie werkgelegenheid en sociale zaken heeft goedgekeurd met betrekking tot het thema “Bevordering van waardig werk voor iedereen – Bijdrage van de EU aan de uitvoering van de agenda voor waardig werk over de hele wereld” zijn aangenomen. Ik kan niet nalaten om dat hier te onderstrepen aangezien dat standpunt duidelijk in verband staat met de groeiende belangstelling voor de zogeheten flexicuriteit.

Zoals wij weten, is het aantal werklozen in de Europese Unie tussen 2000 en 2005 met één miljoen gestegen, om nog maar te zwijgen van de massale toename van de precaire werkgelegenheid: meer dan 4,7 miljoen werknemers had een contract van beperkte duur en minsten 1,1 miljoen werkte slechts deeltijds. Het is tevens onaanvaardbaar dat een groot aantal werknemers, mét een inkomen, onder de armoedegrens leeft.

Bevordering van waardig werk voor iedereen houdt in dat aan de volgende voorwaarden moet worden voldaan: naleving van een progressieve arbeidswetgeving, eerbiediging van de waardigheid van werknemers, totstandbrenging van waardige levens- en arbeidsomstandigheden voor iedereen, zonder discriminatie en ongelijkheid. Goede intenties alleen volstaan niet. Daarom moeten wij de daad bij het woord voegen.

  Glyn Ford (PSE), schriftelijk. – (EN) Ik zal voor dit verslag stemmen, ondanks het feit dat de conservatieven en liberalen het van zijn meest essentiële elementen hebben ontdaan, bijvoorbeeld door het schrappen van de zinsnede “bindende initiatieven met betrekking tot de sociale verantwoordelijkheid van bedrijven”, van de noodzaak om “een eerlijk en vernieuwend belastingbeleid” in te voeren en van de aanbeveling om bedrijven die fundamentele arbeidsnormen schenden te onderzoeken en op een lijst te zetten. Ik ben onthutst door hun anti-arbeidersbewegingshouding.

  Timothy Kirkhope (PPE-DE), schriftelijk. – (EN) De Britse conservatieven steunen het IAO-beginsel van waardig werk volledig.

We zijn het eens met de stelling dat het aanbieden van de mogelijkheid van levenslang leren belangrijk is, met de noodzaak om de participatie van vrouwen op de arbeidsmarkt proactief aan te pakken en met de noodzaak om veel meer te doen om werk en gezinsleven beter met elkaar te kunnen combineren.

We zijn het echter niet eens met het idee dat het Europees Parlement zijn tijd moet besteden aan het uitgeven van verklaringen over dit onderwerp, hoe eerzaam en goedbedoeld die ook zijn. Het Parlement heeft niet de bevoegdheid om lidstaten te vertellen wat ze moeten doen op dit gebied. Het is aan de lidstaten om hierover te beslissen, en terecht.

Dus hoewel we hebben deelgenomen aan het debat, en ook aan de stemming om de interventionistische uitwassen van links te beteugelen, hebben de Britse conservatieven zich van stemming onthouden bij de eindstemming.

  David Martin (PSE), schriftelijk. – (EN) Ik heb voor dit verslag gestemd, maar tegen de amendementen van de liberalen en de Europese Volkspartij waarmee beoogd werd om de opmerkingen over bindende initiatieven met betrekking tot de maatschappelijke verantwoordelijkheid van bedrijven te schrappen. Maatschappelijk verantwoord ondernemen moet aan de basis liggen van de Europese bedrijfsactiviteiten, zowel binnen de EU als daarbuiten, en het heeft me zeer teleurgesteld dat deze twee fracties de stappen die in het verslag worden beschreven niet hebben gesteund.

  Esko Seppänen (GUE/NGL), schriftelijk. – (EN) Ik wil niet dat EU-beleid verplicht wordt opgenomen in nationaal arbeidsmarktbeleid.

  Georgios Toussas (GUE/NGL), schriftelijk. - (EL) Het voorstel van de EU en het verslag met de misleidende titel “waardig werk” (COM-2006-0249) dat in de plenaire vergadering van het Europees Parlement is besproken, vormen een nieuw reactionair, volksvijandig kader waarmee de EU de doelstellingen van de “Strategie van Lissabon” wil verwezenlijken, de prijs van arbeid tot een minimum wil terugbrengen, een aanval wil plegen op de grondrechten van de werknemers en de monopolistische EU-concerns in staat wil stellen om winst te boeken.

De grondslag van de kapitalistische hervormingen, zoals die in de EU en de internationale imperialistische organisaties door de plutocratie en haar politieke vertegenwoordigers zijn uitgewerkt en vormgegeven voor zogenaamd “waardig werk”, wordt nu overgenomen in het volksvijandige beleid van de EU. Daartoe behoren onder andere:

- levenslang leren, de uitbreiding van soepele arbeidsvormen, aantasting van de collectieve arbeidsovereenkomsten, slechtere voorwaarden voor sociale verzekering en pensioen, verdere privatisering van onderwijs, gezondheidszorg en, meer in het algemeen, diensten van openbaar nut, en

- vaststelling van een minimumloon voor de werknemers, een soort “beschermingsnet” tegen armoede, teneinde verzet hiertegen van de kant van de werknemers en de volksklasse te voorkomen. Daarbij wordt de plutocratie de mogelijkheid geboden om met de uitbuiting van de arbeidersklasse enorme winsten te maken.

Daarom hebben de Europese afgevaardigden van de Communistische Partij van Griekenland tegen het voorstel van de EU gestemd.

(De vergadering wordt om 13.10 uur onderbroken en om 15.00 uur hervat)

VOORZITTER: HANS-GERT POETTERING
Voorzitter

  De Voorzitter. – Aan de orde is het debat over de toekomst van Europa, waaraan de minister-president van Nederland en lid van de Europese Raad, de heer Jan Peter Balkenende, zal deelnemen. Ik heet hem van harte welkom in dit Parlement.

(Applaus)

Zeer geachte minister-president, het is mij een grote vreugde om u vandaag als minister-president van Nederland in het Europees Parlement welkom te kunnen heten om over de toekomst van de Europese Unie te discussiëren.

Mijnheer de minister-president Balkenende, het Koninkrijk der Nederlanden is niet alleen een van de oprichters van de Europese Unie, het stond de afgelopen vijftig jaar ook telkens weer in de voorhoede als het erom ging het eenmalige succesverhaal in de geschiedenis van ons werelddeel, de Europese eenwording, te bespoedigen en te verdedigen. Belangrijke verdragen en overeenkomsten van de Europese Unie dragen de namen van Nederlandse steden: het Verdrag van Maastricht, waarmee de grondsteen voor de Europese Unie gelegd werd, en het Verdrag van Amsterdam, dat het Europees Parlement uitgebreide medebeslissingsrechten toekende.

Des te pijnlijker was het voor ons dat de Nederlandse burgers een Ontwerpgrondwet die zulke belangrijke antwoorden voor de toekomst van Europa bevatte, in een referendum verworpen hebben. Samen met mijn collega’s in het Europees Parlement en met u, mijnheer de minister-president, ben ik er echter van overtuigd dat de burgers van Nederland met deze beslissing geen “nee” tegen de Europese Unie zelf, haar nut en waarden tot uitdrukking gebracht hebben.

Het Europees Parlement weet uw bereidheid om vandaag met ons in discussie te gaan zeer te waarderen, vooral omdat nu de medewerking van alle 27 lidstaten nodig is om te komen tot een vernieuwd en bestendig fundament voor de Europese Unie. Het Duitse Raadsvoorzitterschap en met name bondskanselier Merkel werken momenteel met inzet van al hun krachten aan een oplossing die alle partijen tevreden stelt: de landen die het Verdrag niet geratificeerd hebben, maar ook de achttien lidstaten en daarmee de meerderheid van de bevolking van de Europese Unie, die het Verdrag al wel geratificeerd hebben.

Het Europees Parlement onderschrijft de inhoud van het Grondwettelijk Verdrag. We willen dat de kern daarvan werkelijkheid wordt. Daartoe behoren de noodzakelijke hervormingen en onze gemeenschappelijke waarden. Het Europees Parlement zal in geen geval genoegen nemen met een resultaat dat niet in het belang van de Europese Unie en haar burgers is.

Mijnheer de minister-president, wij zijn ons bewust van het feit dat juist ook de burgers van Nederland er alle belang bij hebben dat de Europese Unie toegerust is voor de uitdagingen van de toekomst en dat wij Europeanen in staat zijn gemeenschappelijke oplossingen voor wereldwijde problemen te vinden. Ik ben ervan overtuigd dat we met goede wil bij de onderhandelingen de komende weken en maanden niet alleen nader tot elkaar kunnen komen, maar ook een resultaat kunnen boeken dat een daadkrachtige, democratische en transparantie Europese Unie mogelijk maakt. Mijnheer de minister-president, ik vraag u nu het woord tot ons te richten.

  Jan Peter Balkenende, minister-president van Nederland. Voorzitter, geachte leden van het Europees Parlement, commissaris Wallström, commissaris Frattini, dames en heren, hartelijk dank voor uw uitnodiging om met u in debat te gaan over de toekomst van Europa. Ook wil ik hier mijn dank uitspreken voor het zeer nuttige bezoek van Voorzitter Pöttering aan Nederland op 12 april jongstleden.

(DE) Mijnheer de Voorzitter, hartelijk dank voor uw komst naar Den Haag. Wij hebben uw aanwezigheid en uw bijdrage aan de discussie hogelijk gewaardeerd. Het was een belangrijk bezoek. Nogmaals hartelijk dank daarvoor!

Voorzitter, het is goed om terug te zijn in uw Parlement en ik bewaar goede herinneringen aan de ontmoetingen met u tijdens het Nederlandse voorzitterschap in 2004. We hebben prikkelende debatten gevoerd, waar ik toen veel inspiratie uit heb geput.

Maar vandaag sta ik hier in een andere hoedanigheid, namelijk als vertegenwoordiger van de lidstaat Nederland. Een pro-Europees land. Een land waar de algemene steun voor de Europese samenwerking altijd bovengemiddeld was, en nog steeds is. Eind 2006 stond 75 procent van de bevolking achter het lidmaatschap van de Europese Unie.

Een land met een open economie dat veel welvaart en werkgelegenheid dankt aan de kansen die de interne markt biedt. Een land dat een actieve rol wil spelen in de wereld, getuige ook de Nederlandse betrokkenheid bij opbouwmissies in Afghanistan en elders in de wereld. Daarbij is Nederland op samenwerking aangewezen. Maar Nederland is ook een van de twee lidstaten waar een duidelijke meerderheid van de bevolking in 2005 "nee" zei tegen het Grondwettelijk Verdrag, en u, Voorzitter, u refereerde daaraan.

Ik weet dat een grote meerderheid in uw Parlement wél voor het Grondwettelijk Verdrag was. En ik respecteer dat. Maar hoe het oordeel over de Grondwet ook is geweest, het is nu noodzakelijk om gezamenlijk een oplossing te vinden. Een oplossing die voor ons allen acceptabel is. Een oplossing die recht doet aan de zorgen van burgers die in Nederland en in Frankrijk heel zichtbaar aan de oppervlakte kwamen. Zorgen die ook elders leven: in landen die al hebben geratificeerd en landen waar nog geen besluiten zijn genomen.

Ik ben er zeker van, meneer de Voorzitter, dat bruggen kunnen worden geslagen. Omdat de overeenkomsten in de toekomstvisies groter zijn dan de verschillen. Omdat we een stevig fundament van gedeelde waarden, en gedeelde belangen hebben.

Mijn visie op de toekomst van Europa begint bij de vaststelling dat de Unie een zeldzaam succesvol project is. Er is alle reden om trots te zijn op wat we in Europa samen tot stand hebben gebracht.

Het Europa dat verscheurd was door grote oorlogen en scherpe sociale tegenstellingen, kent nu een model van samenwerking en integratie dat in de wereld geen gelijke heeft. Een model dat gekenmerkt wordt door evenwicht. Evenwicht tussen economische dynamiek en sociale harmonie. Evenwicht tussen eenheid en verscheidenheid. Het Europese besluitvormingsmodel doet recht aan de gelijkheid van de lidstaten, maar ook aan die van de burgers.

Europa is een gerespecteerde wereldspeler. Een voorbeeld in de wereld. Door onze unieke vorm van samenwerking. Door onze gerichtheid op solidariteit. Door ons vermogen te binden. Verenigd door waarden en dialoog en niet door strijd.

Europa heeft zich vernieuwd. Het resultaat is de Europese Unie. In de wereldgeschiedenis is vijftig jaar een korte periode. Europa is een jonge, maar volwassen constructie, met een grote toekomst voor de boeg. Stap voor stap voortbouwend op onze verworvenheden nieuwe uitdagingen aangaan. Met daarbij steeds een scherp oog voor de verwachtingen en zorgen van de burger.

Eén van de hoofddoelstellingen van het nieuwe Nederlandse kabinet is om het draagvlak voor de Europese samenwerking verder te verstevigen. Om dat te doen, is het essentieel om goed te doorgronden waarom bijna 62 procent van onze bevolking "nee" zei tegen het Grondwettelijk Verdrag. En om daar op de juiste manier op te reageren.

Ik zal in het vervolg van mijn verhaal eerst de achtergronden van het Nederlandse "nee" schetsen. Daarna zal ik ingaan op wat Nederland voor ogen staat bij de onderhandelingen voor een nieuw Verdrag.

In de vijftig jaar die er liggen tussen het Verdrag van Rome en de Verklaring van Berlijn, is er veel veranderd. De Unie van nu is niet alleen vele malen groter dan de Gemeenschap van de zes van toen, ze heeft ook een veel breder werkterrein.

De uitbreiding is een historisch succes. Het was de juiste keuze. Maar we moeten ook beseffen dat na deze grote uitbreidingsronde de burger tijd nodig heeft om te wennen. Het is allemaal snel gegaan. Voor sommigen te snel. Het gevoel van onderlinge verwantschap moet groeien.

Naast een aanzienlijke uitbreiding, heeft de Unie de afgelopen vijftien jaar ook een enorme verdieping meegemaakt. De voltooiing van de interne markt, de open grenzen, de euro, het vele nieuwe beleid op belangrijke terreinen als milieu, veiligheid en recht. Stuk voor stuk positieve ontwikkelingen. Maar ook een aantal nieuwe realiteiten die voor burgers niet zonder slag of stoot gemeengoed zijn geworden. De aanwezigheid van Europese regelgeving op tal van terreinen wordt bijvoorbeeld niet altijd begrepen. En op het moment dat burgers de uitbreiding en de verdieping nog niet hadden verwerkt, hebben wij de burger een oordeel gevraagd over de Grondwet.

De vraag "stemt u in met de Grondwet voor Europa", werd door velen beleefd als "wilt u dat Europa het karakter van een staat krijgt?" of zelfs "wilt u dat Europa uiteindelijk in de plaats treedt van het Nederlandse landsbestuur?", en dat was duidelijk een brug te ver.

In iedere lidstaat heeft de term "grondwet" een andere lading. Voor sommigen is het een symbool voor democratie, voor een beteugeling van het gezag. Dat is natuurlijk ook zo. Maar elders - in ieder geval in Nederland - heeft het woord "grondwet" nog een heel andere connotatie, een andere betekenis. Een grondwet hoort bij een nationale staat. Een grondwet zegt iets over nationale identiteit. Daarom de Nederlandse inzet dat een nieuw verdrag geen grondwet is. De symboliek van een grondwet, was een belangrijke factor bij het Nederlandse "nee".

Er was een gevoel van verlies van controle, een vrees om eigen identiteit kwijt te raken. Maar mensen willen juist een herkenbaar en nabij bestuur. Mensen zien een grens aan wat Europa moet doen. Mensen willen controle hebben over de zaken die we in Europa gezamenlijk hebben te doen.

Uiteraard speelden er meer overwegingen voor mensen mee om "nee" te stemmen. Sommigen vonden dat Europa te veel regels maakt, of te veel dingen doet die we beter nationaal kunnen regelen. Anderen vinden het bestuur in Brussel te ondoorzichtig en ook zorgen over de Nederlandse financiële bijdrage speelden een rol. En mensen hadden te weinig zicht op de concrete toegevoegde waarde van de Europese samenwerking. Als je dat op je laat inwerken, dan is het zo dat deze vraagstukken voor een deel zijn op te lossen in een nieuw Verdrag.

Voor een ander deel, moeten we ons van deze zorgen – die bij heel veel burgers in de Unie leven - bewust zijn bij onze dagelijkse beleidsbeslissingen. Daar hebben we de afgelopen twee jaar al een goed begin mee gemaakt. Subsidiariteit en minder regelgeving staan bovenaan de agenda, ook in Brussel. Er is meer transparantie. Er is een begroting die ons tot 2013 in staat stelt te doen wat we moeten doen. En we stellen de juiste beleidsprioriteiten, zoals klimaatverandering en energiebeleid.

Dat, meneer de Voorzitter, leden van het Parlement, is de verdienste van uw Parlement, van de voorzitter van de Commissie, José Manuel Barroso, en van de voorzitters van de Europese Raad, achtereenvolgens Tony Blair, Wolfgang Schüssel, Matti Vanhanen en nu Angela Merkel. Het toont dat Europa bereid is prioriteit te geven aan de zaken die de burger bezighouden.

Voordat ik inga op de zaken die Nederland nastreeft in een nieuw verdrag, wil ik iets benadrukken. In vier lidstaten werd een referendum gehouden. Twee maal werd het "nee", tweemaal werd het "ja". In totaal zeiden achttien lidstaten via hun eigen democratische procedures "ja" tegen het Grondwettelijk Verdrag. In uw Parlement was brede steun voor het Grondwettelijk Verdrag. Wij kunnen en willen daar niet omheen. Maar ik hoop dat we ons zullen concentreren op de gezamenlijkheid. Op de overeenkomsten, en niet op de verschillen.

Het Nederlandse kabinet wil constructief een gezamenlijke oplossing nastreven. Dat is met het oog op de toekomst van Europa ook hard nodig. De punten waar Nederland zich op richt, houden rechtstreeks verband met de zorgen van de burgers die de afgelopen twee jaar naar boven kwamen. Niet meer, maar ook niet minder. Dat is ook nodig voor het draagvlak voor ratificatie van het nieuwe Verdrag.

In dat licht denk ik dat er, afgezien van specifieke wensen van instellingen en lidstaten, twee grote gezamenlijke ambities zijn bij het nieuwe Verdrag. In de eerste plaats willen we het democratisch functioneren van Europa verbeteren. In de tweede plaats willen we de slagvaardigheid van Europa vergroten.

Europa's uitdaging is steeds geweest om de instellingen zo in te richten dat aan beide, soms tegenstrijdige doelstellingen, zo goed mogelijk recht wordt gedaan. Het institutionele evenwicht dat de Conventie en de vorige IGC uitwerkten, biedt verbeteringen. Zowel van het democratisch gehalte, als van de slagkracht. Nederland wil die verbeteringen behouden, mits overeenstemming daarover hand in hand kan gaan met een geloofwaardige aanpak van de zorgpunten van de burger.

Ik zal u in een viertal punten schetsen wat Nederland voor ogen staat om gezamenlijk tot een oplossing te komen.

Ten eerste: voortzetting van de succesvolle methode van Verdragswijziging: stap voor stap Europa beter maken, met oog voor evenwicht. Ik schetste u daarnet dat de symboliek van een grondwet een belangrijke rol speelde bij het "nee" en daarom pleit Nederland voor een wijzigingsverdrag, net als Amsterdam en Nice. Dat is een succesvolle voortzetting van de methode-Monnet: kleine stappen vooruit, met een concrete betekenis. Het zet de schijnwerper op de verbeteringen, op de democratische waarborgen, op de verhoging van de slagvaardigheid. Zo kunnen we een positief debat hebben, en onder de schaduw van de verworpen Grondwet uitkomen. Kortom: zowel de naam, de vorm, als de inhoudelijke elementen die het beeld van een grondwet geven, verdienen heroverweging.

Ik kom bij mijn tweede punt. Nederland hecht zeer aan verbetering van het democratisch functioneren van de Unie. Een centrale les uit het referendum is dat Nederlanders zeker willen zijn dat ze mee beslissen. Ze willen dat hun stem in Europa wordt gehoord. De institutionele voorstellen van het Grondwettelijk Verdrag zijn een stap vooruit. Ik noem alleen al de regel dat het Europees Parlement steeds mee beslist als er in de Raad bij meerderheid wordt besloten.

Maar verbeteringen zijn mogelijk. Bij de subsidiariteitstoets van Europese wetgevingsvoorstellen zouden nationale parlementen een belangrijker rol moeten krijgen. Als een meerderheid van de nationale parlementen een negatief oordeel velt, moet dat consequenties hebben. Meer betrokkenheid van de nationale parlementen gaat niet ten koste van het Europees Parlement. Deze toetsing vindt plaats in de allereerste fase van de besluitvorming. Een oordeel over subsidiariteit is bij uitstek iets voor nationale parlementen. Het Europees Parlement houdt zijn volledige rol in de medebeslissingsprocedure. Er wordt geen inbreuk gemaakt op het initiatiefrecht van de Commissie. Zoals u me laatst ook zei, meneer de Voorzitter, het Europees Parlement en de nationale parlementen vullen elkaar aan. Als democratische partners.

Ik kom bij mijn derde punt: naast democratischer, moet en kan Europa ook slagvaardiger. En dan praten we over de belangrijke thema's van deze tijd die mensen bezighouden: klimaatverandering, energiebeleid, terrorismebestrijding en migratie vragen een voortvarende gezamenlijke aanpak.

Het Grondwettelijk Verdrag bevat belangrijke verbeteringen, met meer meerderheidsbesluitvorming. Maar we kunnen er niet omheen dat mensen bang zijn voor het opgeven van veto's. Bang zijn voor een sluipende uitbreiding van bevoegdheden. Daarom moeten we hier duidelijk zijn. Geen daadkracht zonder draagvlak. Waar nodig, moeten we dus de stap naar meerderheidsbesluitvorming durven zetten. En ik ben bereid die keuzes te verdedigen. Maar alleen als de soevereiniteitsoverdracht een bewuste keuze is, omgeven door de juiste waarborgen. De bevoegdheden van de Unie moeten helder zijn begrensd. Alleen dan kunnen we de aarzelingen over het overdragen van soevereiniteit verminderen. Nederland zal op dit terrein met voorstellen komen.

Een bijzonder punt dat hiermee samenhangt, heeft ook uw Parlement intensief bezig gehouden. Ik heb het over de relatie tussen de interne markt enerzijds en de bewegingsvrijheid van de lidstaten bij de vormgeving van hun publieke diensten anderzijds. Ook daar kan meer helderheid worden geschapen, zonder afbreuk te doen aan de interne markt. Ik ben voor een sterke interne markt. Daar hebben burgers van alle lidstaten profijt van.

Maar bij zaken als het pensioensysteem, de sociale zekerheid en het onderwijs willen de lidstaten de vormgeving af kunnen stemmen op de nationale situatie. Europa moet daarvoor ruimte bieden. Bijvoorbeeld door het vastleggen van een aantal criteria voor diensten van algemeen belang.

En dan tenslotte mijn vierde punt. Ik denk dat het goed is om de uitbreidingscriteria op te nemen in het nieuwe Verdrag. We hebben collectief de wijsheid gehad om de Unie uit breiden en ik sta volledig achter die beslissing. Het zegt iets over de toekomst van Europa en de verandering na het gedeelde Europa van na de Tweede Wereldoorlog.

Maar niemand kan er omheen dat bij de burgers ook twijfels leven over de uitbreiding. In Nederland leeft de perceptie dat de Unie haar eigen regels niet of niet voldoende serieus neemt. We hebben de criteria, maar die worden in de ogen van de Nederlanders niet strikt nageleefd. Dit tast de publieke steun voor Europa aan. Opneming van de criteria in het nieuwe Verdrag is dus geboden.

Mijnheer de Voorzitter, dames en heren, Europa is in vijftig jaar ver gekomen. De verwachtingen zijn hoog. Gezamenlijk kunnen we het voorbeeld geven bij de aanpak van de klimaatverandering, bij de strijd tegen armoede en onveiligheid in de wereld. Samen kunnen we Europa's economisch potentieel benutten in een steeds meer geïntegreerde wereldeconomie. Samen moeten we ons inspannen voor een betrouwbare aanvoer van energie en grondstoffen. Samen moeten we de mensonterende uitwassen van illegale migratie bestrijden en daarbij hebben we een sterke en slagvaardige Europese Unie nodig. Een Unie die het vertrouwen van zijn inwoners geniet.

Een verdrag dat de vier elementen in zich draagt die ik u zojuist schetste, zal ik in Nederland voluit verdedigen. Omdat ik geloof dat de tijd daarvoor rijp is. Omdat ik groot vertrouwen heb in het voorzitterschap van Angela Merkel, en daarna José Socrates. En omdat ik geloof dat we samen de volgende stap kunnen zetten. Maar bovenal omdat dat Verdrag nodig is om samen de uitdagingen van deze tijd aan te gaan.

Ik kwam laatst de woorden van Robert Schuman, een van onze visionaire founding fathers, weer tegen. En ik werd weer getroffen door de wijsheid en juistheid ervan. In zijn verklaring van 9 mei 1950 zei hij - en ik citeer - "De vereniging van Europa kan niet ineens worden verwezenlijkt, noch door een allesomvattende schepping tot stand worden gebracht. Het verenigd Europa zal moeten worden opgebouwd door middel van concrete verwezenlijkingen, waarbij een feitelijke solidariteit als uitgangspunt zal moeten worden genomen".

Ik denk dat Schumans woorden nog niets aan actualiteit hebben ingeboet en ook vandaag nog leidend kunnen zijn bij onze gezamenlijke opdracht verder te bouwen aan Europa. Dank u zeer.

(Applaus)

  De Voorzitter. – Mijnheer Balkenende, ik wil u hartelijk danken voor uw speech en vooral voor uw – naar wij hopen – sterke vastberadenheid om samen tot een goede oplossing te komen.

  Joseph Daul, namens de PPE-DE-fractie. – (FR) Mijnheer de Voorzitter, mijnheer de fungerend voorzitter van de Raad, mevrouw en mijnheer de commissaris, ik wil u graag bedanken premier Balkenende, voor de visie op Europa zoals u die vandaag hebt ontvouwd. Die visie komt sterk overeen met die van de PPE-DE-Fractie in dit Parlement.

(Protest)

Ik zie dat degenen die me onderbreken een heel goede visie hebben en gisteren goed naar de heer Prodi hebben geluisterd. Die was bereid de vlag op te geven en u heeft voor ons vandaag uw vlaggen meegenomen … Een fraai beeld en een fraai voorbeeld!

Europa betekent natuurlijk ook het volgende: een munt, een grote markt, open grenzen en de uitwisseling van studenten. Maar Europa staat toch eerst en vooral voor idealen, principes en waarden waar de hele wereld jaloers op is. Europa staat verder voor tradities en een beschaving. Maar het is ook een aanpassing aan nieuwe realiteiten. Het staat voor een bepaalde interpretatie van de mondialisering en hervormingen die een rechtvaardiger maatschappij moeten verwezenlijken. Europa staat niet voor het handhaven van de status-quo; het staat voor beweging en vooruitgang.

Mijnheer Balkenende, u bent de eerste minister van een land dat wellicht het meest open staat voor het Europese gedachtegoed en een land waar – en ik zeg dit zonder aarzeling – tolerantie en solidariteit de drijfkrachten achter de sociale cohesie zijn. Tweeënzeventig procent van uw medeburgers hebben zich uitgesproken voor Europese integratie, terwijl het gemiddelde voor heel Europa op drieënvijftig procent ligt. Toch heeft het Nederlandse volk het Verdrag in 2005 verworpen, net als het Franse volk. Dat betekent dat de grote meerderheid van deze mensen meent dat Europa niet voldoende legitiem is, onvoldoende geloofwaardig en onvoldoende efficiënt. Het betekent ook dat ze vinden dat de acties die de Europese Unie onderneemt te ver van hun dagelijkse leven afstaan. We moeten uit hun oordeel lering trekken, ook als we hun mening – die soms al te kritisch is – niet delen.

Ik zal niet opnieuw verwijzen naar de verdiensten van de Europese integratie, want die staan voor ons vast. Waar het om gaat is dat we de Europeanen ervan overtuigen dat ons gemeenschappelijk project niet alleen voordelen met zich meebrengt, maar gewoonweg van cruciaal belang is. Het Ontwerpverdrag formuleerde een antwoord op het merendeel van de vragen en bezwaren van onze medeburgers. We moeten daarom verder met de beste onderdelen van dit Verdrag – deel 1 en deel 2. Wat Europeanen van ons verwachten is dat hun leven erop vooruitgaat. Ze willen dat Europa zijn waarden in deze wereld verbreidt. In Moskou hebben we dat net gedaan; in het Midden-Oosten en Darfoer moeten we daarvoor nog meer doen.

Door democratische en doeltreffende besluiten te nemen geven we de Europeanen waar ze om vragen. Op die wijze doen we immers iets om de werkelijk fundamentele problemen aan te pakken. Laten we Europa uit deze impasse halen. We moeten onszelf de middelen verschaffen om onze politieke ambities invulling te geven, en hoe eerder dat gebeurt, des te beter. De Europese verkiezingen van 2009 zijn daarvoor het geschiktste moment. Laten we daar dus onvermoeibaar aan werken.

Mijnheer de eerste minister, u heeft de moed gehad om in uw land ambitieuze langetermijnhervormingen door te voeren. U heeft niet gekozen voor de gemakkelijkste opties of voor demagogie en iedereen kan de resultaten zien. U heeft deze hervormingen doorgevoerd met inachtneming van waarden, solidariteit, openheid en verantwoordelijkheid. Dat is de aanpak die mijn fractie Europa in zijn geheel aanbeveelt. U heeft gesproken over de rol van de nationale parlementen en de noodzaak om de verantwoordelijkheden duidelijker te verdelen tussen de lidstaten en de Europese Unie. Ook met betrekking tot dit punt moeten wij u wel volgen.

Als de nationaal gekozen afgevaardigden in onze landen aan Europese aangelegenheden onvoldoende aandacht besteden – en die vallen nu niet langer onder buitenlandse zaken, maar onder binnenlandse zaken – , als onze nationale afgevaardigden verzuimen de Europese dimensie van de belangrijkste beleidsonderwerpen in overweging te nemen, zal onze taak des te moeilijker zijn en meer tijd in beslag nemen. Wie doet wat? Wie is verantwoordelijk voor welk beleid? De burgers willen dat graag weten. Duidelijkheid in dezen zal verhinderen dat ministers Brussel steeds weer als de schuldige aanmerken; en wij van onze kant zullen niet langer de schuld op de nationale overheden kunnen schuiven.

U heeft ook iets gezegd over Europese uitbreiding, mijnheer Balkenende. Ook op dit punt moeten we heel duidelijk zijn. Europa kan geen nieuwe leden meer toelaten, zolang de interne problemen niet zijn opgelost.

Dames en heren, de 27 dienen zo snel mogelijk overeenstemming over de instellingen te bereiken. Dat moet onze eerste prioriteit en die van onze regeringen zijn. Mevrouw Merkel heeft reeds de benodigde dynamiek gecreëerd. Er wordt wel geprotesteerd, maar we zien toch dat de standpunten van de verschillende partijen steeds meer samenvallen. Laten we van deze gelegenheid gebruik maken en ervoor zorgen dat de 27 lidstaten een akkoord bereiken over de belangrijkste onderwerpen. En daarmee bedoel ik natuurlijk de rechten van Europeanen en het besluitvormingsproces.

(Applaus)

  Martin Schulz, namens de PSE-Fractie. – (DE) Mijnheer de Voorzitter, ik begin met een opmerking over iets wat zojuist is gezegd. Geachte minister-president, u zei dat uw regering voorstander is van een rechtskader voor diensten. Hartelijk dank daarvoor. Misschien kunt u dat tegen de Fractie van de Europese Volkspartij (Christen-democraten) en Europese Democraten zeggen, waarmee u nauwe banden onderhoudt en die deze gedachte vanochtend van de hand heeft gewezen.

Geachte minister-president, u maakte twee opmerkingen waarop ik graag wil ingaan omdat zij volgens mij de belangrijkste in uw redevoering waren. „We moeten onder ogen zien wat ons bindt, niet wat ons scheidt.“ Dat is een bemoedigende zinsnede. Tot nog toe hadden wij de indruk dat Nederland zich meer concentreerde op wat ons scheidt dan op wat ons bindt.

Als u hiermee wilt aankondigen dat u en uw regering bereid zijn tot het sluiten van compromissen in plaats van vol te houden dat het „nee“ van Nederland tot een fundamentele verandering in Europa moet leiden, en als dat inhoudt dat het „nee“ van Nederland betekent dat de Grondwet weliswaar niet in zijn huidige vorm van kracht wordt, maar wel in een andere vorm, waarin een alomvattende hervorming besloten ligt die Europa doeltreffender zal maken, en dat u bereid bent om daartoe compromissen te sluiten en deze vervolgens in uw land te verdedigen, dan was dit een goede redevoering, mijnheer Balkenende.

(Applaus)

Daarom zullen wij u hiermee de maat nemen. Want ik was er zelf bij in Rome, waar wij elkaar ook hebben ontmoet en waar ik u de Grondwet heb zien ondertekenen met een gouden vulpen. Zoals u weet volg ik de Nederlandse binnenlandse politiek op de voet. In vergelijking met andere slagen die u Nederland hebt geleverd, hebt u uw slag om de Europese Grondwet op een nogal terughoudende manier geleverd, als ik het zo mag uitdrukken. Als u in de toekomst wat harder toeslaat, zal niemand u dat kwalijk nemen.

Europa moet slagvaardiger worden, maar niet op basis van Nice of „Nice min“. Dan wordt Europa namelijk niet slagvaardiger, maar juist minder slagvaardig. Europa moet actie ondernemen, waarbij u bijvoorbeeld moet denken aan de situatie in het Midden-Oosten. Vergeet niet dat op de grens tussen Libanon en Israël 13 000 Europese soldaten zijn gestationeerd die het UNIFIL-mandaat uitvoeren. Denk bijvoorbeeld ook aan de Gaza-strook in Palestina, waar chaos troef is en waar Somalische toestanden lijken te ontstaan. Waarom wordt Europa niet vertegenwoordigd door een minister van Buitenlandse Zaken die iets voor elkaar kan krijgen? Dat is te wijten aan het unanimiteitsbeginsel in de Raad, dat zorgt dat Europa niet slagvaardig kan optreden.

(Applaus)

Ik heb niets tegen calvinistische zelfverloochening. Ik begrijp dat u geen vlaggen, geen hymne en geen minister van Buitenlandse Zaken wilt. Prima: De symfonieën van Beethoven hebben revoluties en oorlogen overleefd. Zij zullen ook de Europese Grondwet overleven.

(Applaus)

De Voorzitter van ons Parlement heeft de inleidende woorden van dit debat in het Nederlands gesproken. Dat wil ik nu ook doen, minister-president. Als de minister van Buitenlandse Zaken in de toekomst hoge vertegenwoordiger van Hare Majesteit de koningin van Nederland heet, prima. Als hij maar doet wat moet.

(DE) Het gaat niet om de titel, maar om de taak die hij heeft.

(Applaus)

Ik ben een groot bewonderaar van het Nederlandse volk. Nederland is een prachtig land met een grootse traditie, een land met een zeevaarttraditie, en zeevaarders zijn altijd moedige lieden geweest. Het waren Nederlanders die voor het eerst Kaap Hoorn omrondden en die de kaap zijn naam gaven. U bent vandaag – dat gevoel heb ik in ieder geval – aan boord van een schip gegaan en hebt de zeilen gehesen. Collega Goebbels zette de vlag al halfstok, maar ik ben minder sceptisch. Ik heb de indruk dat u vandaag de vlag weer half omhoog heeft gehesen. Ik vraag u hem helemaal omhoog te hijsen en dan beloof ik u dat dit Parlement de wind in uw zeilen zal blazen, zodat u, mijnheer Balkenende, in de richting van een compromis zeilt.

De heer Prodi heeft gisteren verklaard bereid te zijn tot een compromis. Hij wil de Grondwet in zijn geheel. Als u de Grondwet voor de helft wilt en u het halverwege eens wordt, dan komt de Grondwet er voor driekwart. Vijfenzeventig procent van het Grondwettelijk Verdrag is de Grondwet zonder hymne, zonder vlag en een minister van Buitenlandse Zaken met een andere titel. Dat zou een goed resultaat zijn.

(Applaus)

  Graham Watson, namens de ALDE-Fractie. – (EN) Mijnheer de Voorzitter, gisteren heeft een van de grote voorvechters van Europa in dit Huis zijn visie geschetst van een Unie die geschikt is voor de 21e eeuw - een Unie die democratisch, transparant en vooral effectief is. Voor het oversteken van die Rubicon is echter krachtig leiderschap nodig, mijnheer Balkenende.

Het Duitse voorzitterschap heeft zijn kracht laten zien door de lidstaten te verenigen achter de banier van de Verklaring van Berlijn. Die moet de lidstaten weer samenbrengen in de weken voorafgaand aan de Europese Raad en de daaropvolgende Intergouvernementele Conferentie als we de strijd om de publieke opinie willen winnen en eenheid rondom een herzien Verdrag willen scheppen.

Er staat veel op het spel. Uw minister van Buitenlandse Zaken, de heer Verhagen, heeft gezegd: “In de gemondialiseerde wereld van vandaag zijn mensen bang om hun baan, hun sociale zekerheid, de kwaliteit van hun leven kwijt te raken”. Maar dat is geen argument voor minder Europa; integendeel, het kan heel goed een argument voor meer Europa zijn.

(Applaus)

Europa kan zijn energievoorziening niet veiligstellen, de klimaatverandering niet bestrijden en het terrorisme niet aanpakken door terug te vallen op unilateralisme. Juist u zou dat moeten weten, mijnheer Balkenende. Want de geschiedenis leert ons dat de gouden eeuw van Nederland - dat in de zeventiende eeuw ’s werelds rijkste natie was - het gevolg was van de vereniging van de zeven provinciën, niet van hun scheiding. U moet uw burgers ervan overtuigen dat eenheid en welvaart onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn; dat als we geen vooruitgang kunnen boeken bij de politieke integratie, Europa zijn toonaangevende rol in de internationale arena zal verliezen en afhankelijk zal worden van mogendheden als Rusland met zijn oorlogszuchtige energiebeleid.

Om fundamentele besluiten over banen, zekerheid en de kwaliteit van het leven te kunnen nemen, moet de Unie een eind maken aan het ongegeneerde gebruik van het nationale vetorecht. Om het democratisch tekort aan te pakken, moet er meer democratische verantwoording wordt afgelegd. Om haar internationale prestige en interne doelmatigheid in stand te houden, moeten de instellingen met de tijd meegaan.

Niets van dit alles is mogelijk zonder de inhoudelijke afspraken van de Europese Conventie, en die inhoud moet worden gehandhaafd, ongeacht de cosmetische ingrepen die u probeert door te voeren.

We hebben het hier niet alleen over ideologie: we hebben het over de banen van mensen, over de kwaliteit van hun leven en over hun vooruitzichten op de lange termijn. Het wordt tijd dat u, en anderen als u, het initiatief weer naar zich toetrekken en Europa weer terugleiden naar uw burgers.

Niemand hier wil een Europese superstaat - de verscheidenheid aan gewoonten, geschiedenissen en talen zal daarvoor zorgen. Maar we willen wel een Europees “supervolk”, een verenigd volk.

Te vaak hebben de regeringsleiders het advies opgevolgd van de Engelse conservatieve premier Arthur Bonar Law, die uitriep: “Ik moet ze volgen; ik ben hun leider”. Maar populisme kan Europa niet vooruit helpen, en kan ook de kwaliteit van ons leven, onze internationale invloed of onze economie niet versterken - dat kan alleen solidariteit.

Wanneer zorgen over de zogenaamde symbolen van een superstaat - zoals vlaggen en hymnen - het debat over echte problemen gaan verdringen, wordt het tijd voor een andere strategie.

(Applaus)

Uw publiek vraagt om energiezekerheid; het vraagt om een Europees milieubeleid; het vraagt om gemeenschappelijke actie op het gebied van migratie. Met het nieuwe Verdrag zullen ze dat krijgen, want de instrumenten staan al in de tekst. Vertel dat aan uw volk, in plaats van deze kwesties uit de weg te gaan. Laat de hond niet langer achter zijn staart aanlopen en leidt Nederland terug naar het hart van het Europese besluitvormingsproces, zoals past bij de status van oprichter die uw land in onze Unie heeft.

Tot slot, minister-president, wil ik u adviseren om te doen wat uw landgenoot Justus Lipsius aanraadde: wees stoïcijns bij tegenslag, omarm de noodzaak en behoud uw geloof in Europa. Want de vrede, welvaart en veiligheid van uw volk zijn daarvan afhankelijk.

(Applaus)

  Brian Crowley, namens de UEN-Fractie. – (EN) Mijnheer de Voorzitter, ik wil de minister-president bedanken voor zijn toespraak van vandaag. Ik was getroffen door de idealen van compromisbereidheid en consensus die zijn toespraak bevatte. Wanneer we naar de toekomst van Europa kijken, moet Europa gebaseerd zijn op consensus, want, zoals de heer Daul eerder heeft gezegd, als Europa iets betekent, is het gelijkheid. Europa betekent gelijkheid tussen naties, tussen volken, tussen culturen. Europa betekent gelijkheid tussen iedereen in de Europese Unie.

Dat betekent dat je niet zomaar overal doorheen kunt fietsen en iedereen dwingen om hetzelfde te doen. Het maakt het moeilijker om overeenstemming te bereiken, ja, maar het is nog steeds de beste manier om overeenstemming te bereiken. Wat we gisteren van de heer Prodi hebben gehoord was niet de nieuwe weg vooruit, dat was een dreigement: een dreigement dat we een Europa van twee snelheden zullen creëren, een Europa van de degenen die voor ons zijn en een Europa van degenen die tegen ons zijn, woorden die eerder doen denken aan George W. Bush dan aan een Europese staatsman.

Ik ben ervan overtuigd dat de toekomstige ontwikkeling van het Europese beleid en de Europese idealen niet het resultaat zal zijn van het wijzen op de grote kansen die de mensen hebben gemist, van het kijken naar wat er is weggegooid. Het zal het resultaat zijn van het de mensen ervan overtuigen dat dit de beste manier is om vooruit te komen, dat dit de beste weg is om te volgen.

Velen hier hebben zaken als de klimaatverandering, pensioenzekerheid, energiezekerheid en andere genoemd. Ja, Europa kan een rol spelen en Europa kan een positieve bijdrage leveren. Net zoals we op het gebied van immigratie en onze interne veiligheid goede dingen kunnen doen door samen te werken en naar consensus te streven. Dat doen we al, maar er zijn nog steeds zaken die het best aan de lidstaten kunnen worden overgelaten, zaken waarvoor unanieme overeenstemming in de Raad nodig is. We moeten niet op alle terreinen besluiten met een gekwalificeerde meerderheid nemen.

Ik denk dat dat verkeerd zou zijn en ik maak van deze gelegenheid gebruik om daar nogmaals op te wijzen. Commissaris Kovács en anderen komen met voorstellen voor belastingharmonisatie die ze op grond van de huidige Verdragen niet kunnen uitvoeren en waarvoor het nieuwe Verdrag ze ook de bevoegdheid niet zal geven, en toch blijven ze dat doen. Waarom? Omdat het gebaseerd is op ideologie. Het is een politieke zet, die de mensen steeds verder van ons vervreemdt. Als de bureaucratie de regels kan negeren, waarom zouden wij dat dan ook niet doen?

George Bernard Shaw heeft ooit gezegd dat sommigen de dingen zien zoals ze zijn en zich afvragen: “Waarom”? Wij moeten de dingen dromen zoals ze zouden moeten zijn en zeggen: “Waarom niet”? Consensus, het sluiten van compromissen, samenwerking ja, dat is de weg vooruit, maar boven alles moeten we de mensen ervan overtuigen dat het de juiste weg vooruit is.

(Applaus)

  Kathalijne Maria Buitenweg, namens de Verts/ALE-Fractie. – Voorzitter, ook mijn fractie wil premier Balkenende hartelijk welkom heten en bedanken dat hij de uitnodiging heeft aangenomen. In Nederland heeft het nieuwe kabinet net honderd dagen met de samenleving gepraat, maar over Europa was het vijfhonderd dagen stil. Het is goed dat daar een einde aan is gekomen. Maar de vraag is natuurlijk of er ook geluisterd is naar mensen.

U lijkt selectief te hebben gewinkeld. Bij uw interpretatie van het "nee" kiest u alleen maar die bezwaren tegen de Grondwet die leiden tot een minder ambitieus verdrag, tot minder veranderingen. En dat is toch een heel bizar gevolg. Denkt u nu werkelijk dat mensen tegen het Europees Verdrag hebben gestemd omdat ze zo tevreden zijn met de huidige Europese Unie? Denkt u ook dat de vlag en het volkslied werkelijk hun grootste probleem is?

80 procent, ook van de "nee"-stemmers in Nederland, vond dat de onderhandelingen moeten worden aangegrepen voor een grondigere hervorming en om Europa meer te democratiseren. 68 procent van de mensen wil ook een echt Europees buitenlands en veiligheidsbeleid.

Maar van die verdergaande democratische ambitie vind ik in uw voorstellen helemaal niets terug. U wilt ook de minister van Buitenlandse Zaken weghalen. U wilt alleen maar minder, en u presenteert dat als een onvermijdelijke ontwikkeling.

Het is een beetje alsof een ontevreden klant teruggaat naar de fietsenhandelaar en dan zegt deze "ja, u mag de fiets best wel ruilen, maar dan alleen maar voor een step". Maar Voorzitter, ik wil geen step, ik wil gewoon een betere fiets. Ook eentje waar remmen op zitten, dat mag best. Want niet alles hoeft in Brussel besloten te worden en het is goed om nationale en Europese bevoegdheden beter af te bakenen. Maar remmen hebben alleen maar zin als er ook trappers zijn.

U zegt dat mensen graag meer controle hebben. Maar dat rijmt toch weinig met uw inzet ten aanzien van het Handvest van de grondrechten. U heeft het hier niet genoemd, maar ik heb nog wel een tekst van de discussies in het nationale parlement in Nederland. Daar zegt u: "In de benadering van een wijzigingsverdrag zonder grondwettelijke pretenties, zou de tekst van het EU-Handvest van de grondrechten niet integraal opgenomen hoeven te worden". Dat is toch een bizarre uitleg van het "nee"! Er zullen maar weinig mensen tegen de grondwet hebben gestemd omdat ze dan meer rechten kregen.

(Applaus)

Het Europees Handvest van de grondrechten bevat, anders dan het EVRM, ook sociale grondrechten, en die kunnen een dam opwerpen tegen asociale ingrepen van Brussel in de verzorgingsstaat. Nou, dat is nu eens een fietsrem die ik wel verstandig zou vinden.

Laatste punt, Voorzitter, uw werkelijke reden om de vlag, de grondwet, het Handvest van de grondrechten en de liedjes weg te laten, is volstrekt binnenlands. Als het Verdrag geen kenmerken meer vertoont van een grondwet, dan kunt u een referendum in Nederland vermijden. Misschien kunnen we daarop dan tot een vergelijk komen. Ook mijn partij wil best wel afzien van een nationaal referendum, als u bang bent dat u in de toekomst weer geïsoleerd komt te staan. Maar misschien kunnen we dan in plaats daarvan een Europees referendum krijgen. Dan staat u niet meer geïsoleerd, maar doet u wel recht aan de democratie van de 21e eeuw. Graag daarop uw commentaar.

(Applaus)

  Erik Meijer, namens de GUE/NGL-Fractie. – Voorzitter, gisteren heeft de Italiaanse premier Prodi hier verteld dat de leden van dit Parlement in hun landen het oude ontwerp voor een Europese Grondwet moeten verdedigen, en dat dit ontwerp al zoveel compromissen bevat, dat verdere compromissen vrijwel onmogelijk zijn.

Zo'n verhaal doet het hier goed, want dit is een plek waar de democratie vooral wordt gezien vanuit een grootschalig niveau en van bovenaf. Die kant blijkt keihard te kunnen botsen met een kleinschalige democratie van onderop, waarbij veel meer mensen zich betrokken voelen.

In 2005 was ook in de parlementen van de lidstaten een grote meerderheid voor die Grondwet. In Nederland was dat zelfs 85 procent. Anders dan in Frankrijk, waar alleen de president beslist waarover een referendum wordt gehouden, beslist in Nederland het parlement. Het referendum kwam er op voorstel van drie partijen die vóór de grondwet waren en die oprecht de verwachting hadden dat de kiezers hun mening deelden. Desondanks zei bij een hoge opkomst 62 procent "nee". Zeer waarschijnlijk had ook in België, Duitsland, Groot-Brittannië, Zweden en Denemarken een meerderheid van de kiezers "nee" gezegd, als zij daartoe de kans had gekregen.

De Nederlandse premier Balkenende heeft het hier vandaag moeilijker dan gisteren zijn Italiaanse collega. Begin dit jaar is overeenkomstig de wens van de kiezers in het regeerakkoord voor zijn coalitie het volgende overeengekomen - ik citeer "gestreefd wordt naar een wijziging en eventuele bundeling van de bestaande verdragen van de Europese Unie, waarin subsidiariteit en democratische controle zeker gesteld worden en die zich in inhoud, omvang en benaming overtuigend onderscheidt van het eerder verworpen Grondwettelijk Verdrag".

Terecht maakt de Nederlandse regering duidelijk dat in de Europese Unie de nationale parlementen een zwaardere stem moeten krijgen en dat nationale beslissingen over publieke diensten niet verstoord mogen worden. Dat wijkt af van de grondwetstekst die oproept tot een steeds verdergaande liberalisering van diensten en een vrije onvervalste concurrentie. Dit Parlement, dat op 10 mei mijn voorstel steunde om de lidstaten, hun regio's en hun gemeenten meer vrijheid te geven in de wijze waarop zij hun openbaar vervoer organiseren, zou daarvoor begrip moeten opbrengen.

Tegen minister-president Balkenende en zijn regering zeg ik: als u in dit Parlement vandaag onvoldoende bijval krijgt, betekent dit niet dat u in Europa geïsoleerd staat. U heeft de moeilijke taak om uw regeerakkoord waar te maken. Er is geen enkele reden om u de wet te laten voorschrijven door diegenen die nog vasthouden aan het oude grondwetsproject.

(Applaus)

  Bastiaan Belder, namens de IND/DEM-Fractie. – Voorzitter, minister-president, als Nederlands Parlementslid ben ik bijzonder ingenomen met uw komst naar het Europees Parlement. In dit Huis is sinds het "nee" tegen de Europese Grondwet in ons land te vaak over Nederland gesproken in plaats van met Nederland. Het zal duidelijk zijn dat ik in grote lijnen instem met de inzet van de Nederlandse regering. Toch wil ik u enkele aanbevelingen doen ter voorbereiding van de Europese Raad van 21 en 22 juni.

In de eerste plaats deel ik uw moeite met de constitutionele aspiraties van de Grondwet. Ik denk dan aan de introductie van een vaste voorzitter. Deze figuur zal spoedig uitgroeien tot een Europese president. Ik stel daarom een roulerend triovoorzitterschap van anderhalf jaar voor, gevormd door een grote, een middelgrote en een kleine lidstaat. Hierdoor wordt onnodige machtsconcentratie rond de vaste voorzitter voorkomen en behouden alle lidstaten op gelijkwaardige basis uitzicht op een plaats in het voorzitterschap.

Minister-president, ik steun uw wens om de criteria van Kopenhagen in het nieuwe Verdrag op te nemen. Het is echter evenzeer nodig om in dit nieuwe Verdrag uitsluitsel te geven over de grenzen van de Europese Unie. Hier hebben de burgers en de buren van de Europese Unie recht op. Ik denk daarbij concreet aan het bieden van uitzicht op EU-lidmaatschap op lange termijn voor landen als Oekraïne, Moldavië en Wit-Rusland. Dit in combinatie met een krachtig nabuurschapsbeleid om deze landen te helpen structurele problemen op te lossen.

Ik ervaar enige aarzeling bij uw voorstel om nationale parlementen de bevoegdheid te geven wetgevingsvoorstellen van de Commissie te blokkeren. Ik denk dat het beter is om het Europees Parlement de bevoegdheid te geven een voorstel van de Commissie te weigeren waarbij de nationale parlementen hun zorgen aan het Europees Parlement kenbaar kunnen maken. Deze weg lijkt mij institutioneel gezien zuiverder en tegelijkertijd wordt de interparlementaire samenwerking tussen het EP en de nationale parlementen ermee versterkt. Minister-president, ik verneem graag hoe u over deze ingebrachte punten denkt.

(Applaus)

  Philip Claeys, namens de ITS-Fractie. – Voorzitter, minister-president, de Nederlandse kiezers hebben zich massaal uitgesproken tegen de Europese grondwet. Ik kan alleen maar hopen dat uw regering zal blijven streven naar een nieuw Verdrag en niet naar een Grondwet. Ik hoop ook dat de kiezers de kans zullen krijgen om zich daarover uit te spreken, niet alleen in Nederland trouwens, maar in alle lidstaten.

Maar dit debat gaat niet alleen over de institutionele kwestie. Het gaat over de toekomst van Europa, dus ook over de fundamentele vraag van de grenzen van de EU, over de vraag of een niet-Europees land als Turkije kan toetreden. Toen u in 2004 het EU-voorzitterschap had overgenomen en voor het eerst naar het Europees Parlement kwam, zei u dat men er streng op toe zou zien dat Turkije voldoet aan alle criteria van Kopenhagen. Kunt u, mijnheer de minister-president, drie jaar later, met de hand op het hart verklaren dat dit arrangement is nagekomen?

De Turks-Armeense publicist Hrant Dink werd vermoord nadat hij door het Turkse gerecht werd veroordeeld als een crimineel. Orhan Pamuk, Nobelprijswinnaar literatuur, is naar het buitenland gevlucht, omdat ook hij wordt bedreigd. Voor de Turkse strafwet is het een misdaad om de Turkse identiteit zogenaamd te beledigen. Van vrije meningsuiting is dus geen sprake. Dan heb ik het nog niet over de moord op drie christelijke uitgevers en op een katholieke priester.

Ik zou het ook kunnen hebben over het feit dat Turkije nog altijd weigert een lidstaat van de Europese Unie te erkennen en zijn verplichtingen na te komen in verband met het openstellen van zijn havens en luchthavens. Ook de krachtmeting die nu aan de gang is tussen de islamisten enerzijds en de voorstanders van de lekenstaat anderzijds, zou in Europa tot bezorgdheid moeten leiden, maar de Europese Unie blijft verder onderhandelen alsof er geen vuiltje aan de lucht is. Van de grote meerderheid van de bevolking die tegen de toetreding is, trekt men zich niets aan. En of men het nu graag hoort of niet, die arrogantie en die wereldvreemdheid zijn de bedreiging nummer een voor het voortbestaan van de Europese Unie.

(Applaus)