De Voorzitter. Aan de orde is het verslag (A6-0035/2007) van Horst Schnellhardt, namens de Commissie milieubeheer, volksgezondheid en voedselveiligheid, over het voorstel voor een verordening van het Europees Parlement en de Raad betreffende de definitie, de aanduiding, de presentatie en de etikettering van gedistilleerde dranken (COM(2005)0125 C6-0440/2005 2005/0028(COD)).

  Viviane Reding, lid van de Commissie. – (EN) Mijnheer de Voorzitter, geachte afgevaardigden, ik spreek namens mijn collega, commissaris Fischer Boel. Zij wil haar dank betuigen aan de rapporteur, de heer Schnellhardt, en aan de leden van de diverse commissies die betrokken zijn geweest bij de opstelling van dit uitstekende verslag. Zij wil tevens haar waardering uitspreken voor de goede samenwerking tussen alle betrokkenen in het Parlement en de Raad en daarnaast de Raad bedanken voor zijn werk. Door deze samenwerking is soepel en gestaag het resultaat geboekt dat bij ons allen bekend is.

Op 15 december 2005 heeft de Commissie een voorstel ingediend voor een nieuwe verordening betreffende de definitie, de aanduiding, de presentatie en de etikettering van gedistilleerde dranken. Sindsdien heeft een hele reeks besprekingen plaatsgevonden: op 20 juli 2006 is er een openbare hoorzitting gehouden in het Parlement; er zijn verslagen opgesteld door de verantwoordelijke commissie, de Commissie milieubeheer, volksgezondheid en voedselveiligheid; en er zijn adviezen verstrekt door de Commissie landbouw en plattelandsontwikkeling en de Commissie interne markt en consumentenbescherming. Dit is een zeer intensief en constructief proces geweest, dat onder de medebeslissingsprocedure viel. Er is een serie informele trialogen gevoerd op basis waarvan de Raad zijn plan van aanpak vaststelde. Daarin wordt ingespeeld op de meeste zorgen van de lidstaten, maar ook de medebeslissingsbevoegdheid van het Europees Parlement wordt zichtbaar doordat het overgrote deel van diens voorstellen in de aanpak van de Raad zijn opgenomen.

Wat we hebben overgenomen is ten eerste de suggestie om het oorspronkelijke voorstel voor de indeling in categorieën van gedistilleerde dranken te laten vervallen, ten tweede de invoering van een krachtig kwaliteitsbeleid voor gedistilleerde dranken, ten derde de intrekking van het voorstel om toevoeging van aroma’s aan eau de vie toe te staan en ten vierde de versterking van de bevoegdheden van het Europees Parlement door het Regelgevend Comité voor gedistilleerde dranken in het leven te roepen dat onderzoek mag verrichten in de meeste gevallen waarin de comitologieprocedure van toepassing is. Dit zijn slechts enkele van de wezenlijke amendementen die op initiatief van het Europees Parlement zijn aangebracht. Tijdens deze hele procedure heeft mijn collega, commissaris Fischer Boel, zich constructief en pragmatisch opgesteld om tot een resultaat te komen waarvan wij hopen dat het Europees Parlement daarmee kan instemmen.

In lijn met de internationale verplichtingen die voortvloeien uit de overeenkomst inzake technische handelsbelemmeringen en naar aanleiding van het verzoek van de Raad van 23 april 2007 heeft de Commissie het dossier naar de WTO gestuurd, met de vraag om binnen twee maanden te reageren. Deze kennisgeving is formeel gedaan op 1 juni 2007.

Wat betreft wodka heeft de Commissie in dit stadium nog steeds enkele reserves, die primair van juridische aard zijn. De Commissie heeft zich altijd op het standpunt gesteld dat een definitie van wodka moet stroken met de EU-wetgeving en binnen de WTO-context dient te passen. De afgelopen maand is uitvoerig gedebatteerd over de definitie van de grondstoffen voor dit populaire product, dat wereldwijd een groeimarkt vormt. In het plan van aanpak van de Raad vindt etikettering van wodka plaats volgens een indeling in twee groepen: de ene groep is gebaseerd op aardappelen en granen en de tweede groep is gemaakt van andere grondstoffen en krijgt de aanduiding “vervaardigd met” plus vermelding van de ingrediënten. De juridische dienst van de Commissie heeft zijn zorg uitgesproken over de verenigbaarheid van deze oplossing met de EU-wetgeving en WTO-verplichtingen.

Elke beperking van de huidige wetgeving moet naar behoren worden gemotiveerd en evenredig zijn; we moeten de minst ingrijpende manier vinden om dit doel te bereiken. Mijn collega wil graag afsluiten met de volgende woorden: “Voor nu wil ik het voorzitterschap van de Raad en het Parlement bedanken voor hun geslaagde samenwerking. Ik hoop dat het Parlement in eerste lezing overeenstemming zal bereiken zodat het voorstel definitief kan worden goedgekeurd wanneer over twee maanden de kennisgevingsprocedure bij de WTO is afgerond.”

VOORZITTER: MAREK SIWIEC
Ondervoorzitter

  Horst Schnellhardt (PPE-DE), rapporteur. – (DE) Mijnheer de Voorzitter, mevrouw de commissaris, geachte afgevaardigden, u hebt mevrouw de commissaris gehoord. Ik moet eerlijk zeggen dat haar woorden mij uit het hart gegrepen waren. Wij allen hier in de zaal hebben haar woorden gehoord en zullen daar morgen bij de stemming aan terugdenken.

Wat was het uitgangspunt? Toen we 26 juni vorig jaar de hoorzitting hielden, konden we al snel vaststellen dat er bij de omzetting van de verordening zeer grote verschillen zijn. De Raad was sterk verdeeld, maar dit Parlement ook, zodat we ons afvroegen hoe we dit ooit voor elkaar moesten krijgen. Dat er vandaag een compromis tussen Raad, Commissie en delen van het Parlement ligt – en dat na eerste lezing – is voor mij al een kleine sensatie, als je je de beginsituatie voor de geest haalt. Het is een succes voor alle betrokkenen en daarom ben ik dank verschuldigd aan de Commissie, de Raad en de collega’s die eraan meegewerkt hebben: mevrouw McAvan, de heer Schlyter, de heer Maaten van de liberalen, om slechts enkelen te noemen. De samenwerking was uitstekend en alleen dan kan het resultaat zo positief uitvallen.

Dat resultaat is niet achter het bureau ontstaan, maar was onder andere het gevolg van een duidelijke uitspraak in de betreffende commissie: 58 ja-stemmen bij slechts twee tegen- en twee blanco-stemmen – dat is een uitspraak waar je op kunt voortbouwen. De commissaris zei het al, veel van de wensen van het Parlement zijn gehonoreerd. We waren het er direct over eens dat de verordening meer kwaliteit moest krijgen, dat die de consument meer informatie zou moeten bieden en aangepast diende te worden aan de interne markt. Deze verordening was noodzakelijk, want in twee eerdere verordeningen en vele toetredingsaktes heeft men dit alles niet voor elkaar weten te krijgen.

Er komt geen categorisering – prima. Er komt geen indeling van gedistilleerd in kwaliteitsklassen, wat ook zeer slecht zou zijn. Als het om kwaliteit gaat, komt er wel een verbod op het aromatiseren van eaux-de-vie. Het is dus niet toegestaan om die te aromatiseren. Licht chargerend heb ik wel eens gezegd dat ik niet zou willen dat sterkedrank onder de chemicaliënverordening zouden moeten vallen, omdat er zoveel chemische stoffen in zitten. Ze horen in de verordening betreffende gedistilleerde dranken. Maar het gaat natuurlijk om de bescherming van makers die een ambachtelijk product leveren en daarom mogen we niet toestaan dat de distilleerderij – overdreven gesteld – tot een gifkeuken wordt.

De toevoeging van suiker is eveneens een onderwerp dat het Parlement op de agenda gekregen heeft. Ik zeg de Commissie maar gelijk dat we er in de uitgebreide comitologieprocedure nauwlettend op toe zullen zien dat er niet te veel suiker toegevoegd mag worden. Er werd al 20 g per liter genoemd, dat komt overeen met vijf theelepels. Nou, met vijf theelepels suiker erin mag u mijn thee wel aan iemand anders geven! We zullen op dit punt zeer alert zijn.

Het methanolgehalte is ten opzichte van de oude verordening van 50 g per hectoliter teruggebracht naar 10 g. Hier hebben we met een gezondheidsprobleem te maken. Het blauwzuurgehalte bij vruchtendraf-eau-de-vie van steenvruchten werd met 3 g verlaagd naar 7 g per hectoliter pure alcohol. Dat zijn resultaten die men eigenlijk niet hoog genoeg kan prijzen. Ook met de traditionele bereidingswijzen houdt het nieuwe voorstel rekening. We hebben er met andere woorden op gelet, dat traditionele bereidingswijzen ook in de toekomst mogelijk blijven. Dat is een zaak van erg groot belang.

Nu over de wodka. Een zeer omstreden punt. Ik kon leven met het voorstel van de Commissie, om bij de aanduiding altijd aan te laten geven met welke grondstoffen de drank vervaardigd is. Maar daar rezen bezwaren tegen in de traditionele wodka-landen, zoals Finland en Polen. Ik heb rekening gehouden met deze bezwaren, die uit de traditionele praktijk voortkomen. Ik heb er dus in toegestemd om aardappels en graan van de aanduidingsplicht uit te zonderen en alleen de andere grondstoffen van agrarische herkomst te laten aangeven die bij de productie van wodka gebruikt worden. Een juiste beslissing, want als ik kijk naar de amendementen die er nu liggen en de uitlatingen van de commissaris in het achterhoofd houd, weet ik nu al dat er voor geen van de amendementen een meerderheid te vinden is, niet in de Raad en evenmin in de Commissie en de WTO. Als we rekening willen houden met de traditie in Polen en Finland doen we er goed aan deze twee landbouwproducten buiten de aanduidingsplicht te laten. We mogen ons er niet toe laten verleiden om via amendementen in het wetsontwerp een verbod in te bouwen op de productie van bepaalde waren, zonder dat daar redenen voor zijn die samenhangen met de gezondheid, de regelingen voor de interne markt of de consumentenbescherming. Dat zou zijn doel voorbijschieten en op dat standpunt hebben we ons ook bij eerdere wetgeving altijd gesteld.

Daarom verzoek ik u: stemt u morgen voor het compromis! Een ander compromis is er niet. Als het huidige voorstel niet aangenomen wordt, valt ook de basis onder de andere onderdelen van het compromis weg. De Commissie zal dan opnieuw proberen haar ideeën, waartegen veel verzet gerezen is, door te zetten en in de Raad zal opnieuw onenigheid uitbreken. We zullen met andere woorden de komende jaren zonder regeling zitten. Daar wilde ik u op wijzen, zodat later niemand kan zeggen dat hij anders gestemd had als hij dat geweten had. Dat is mijn verzoek. En nu verheug ik mij op de discussie.

  Gary Titley (PSE), rapporteur voor advies van de Commissie interne markt en consumentenbescherming. – (EN) Mijnheer de Voorzitter, ik wil de heer Schnellhardt boven alles complimenteren met zijn geduld.

De sector gedistilleerde dranken is uitermate belangrijk voor ons, omdat hij zorgt voor werkgelegenheid, status, export en belastinginkomsten. Daarom is het een belangrijke stap geweest de verordeningen van 1989 en 1990 te actualiseren, grotere helderheid en grotere rechtszekerheid te verschaffen om de definitie van de voornaamste gedistilleerde dranken te verbeteren, en problemen met gedistilleerde dranken met de status van een quasi geografische aanduiding op te lossen.

Nu hebben we een goed registratiesysteem voor geografische aanduiding en dat is belangrijk. Verder ben ik blij dat de drie categorieën gedistilleerde dranken van de baan zijn. Er ligt nu een voorstel op tafel dat verenigbaar is met de WTO-regels en de TRIPs-overeenkomst, dat zorgt voor een soepel functioneren in de interne markt, fraude en namaak voorkomt, de consument beschermt en het belang van solide, traditionele bedrijfstakken niet afzwakt en deze niet ondermijnt, zoals de op een na grootste Europese wodkaproducent, het Verenigd Koninkrijk, waar deze sector in Schotland een erg belangrijke rol speelt. Daarom moeten we dit voorstel steunen.

Volgens mij was het Commissievoorstel beter dan het compromis dat we gesloten hebben, maar het is belangrijk dat we nu verder gaan met het compromis over wodka, met in ons achterhoofd dat Poolse wodka, Finse wodka, Zweedse wodka, Litouwse wodka, enzovoorts, altijd door geografische aanduidingen zullen worden beschermd.

  Marianne Thyssen, namens de PPE-DE-Fractie. – Voorzitter, collega's, mevrouw de commissaris, als we beslissingen moeten nemen over levensmiddelenwetgeving en daarbij in het vaarwater komen van wat mensen en lidstaten linken aan eigenheid en traditie, dan is het nog nooit eenvoudig geweest om tot een goed akkoord te komen. Dat collega Schnellhardt er voor deze verordening over gedistilleerde dranken toch in is geslaagd, verdient ons aller respect.

We hebben een nieuwe verordening nodig, omdat de bestaande achterhaald is op technologisch vlak en omdat deze verduidelijking behoeft op het vlak van de WTO-regels en ten gevolge van de recente uitbreiding.

Rapporteur Schnellhardt heeft een breed akkoord bereikt in dit Huis en met de Raad. Het brengt ons betere consumentenbescherming, het laat binnen het WTO-kader een duidelijke positionering van onze Europese producten op de wereldmarkt toe en het bevordert de werking van de interne markt. Bovendien – en niet onbelangrijk – erkent het, onder meer door middel van de etikettering en van het stelsel van geografische aanduidingen, de specificiteit van elk product. Over de wodka-bepalingen bestaan evenwel nog twijfels bij sommigen, ook in onze fractie. Maar ook hier heeft de rapporteur voortreffelijk gewerkt door te eisen dat, àls wodka geproduceerd wordt uit andere grondstoffen dan granen of aardappelen, op het etiket naast de verkoopbenaming ook de grondstof moet worden vermeld, maken we gebruik van eerder met groot succes toegepaste technieken. Over bier en chocolade, hebben we jaren geleden een analoge discussie gevoerd omtrent tradities, omtrent waarden, omtrent belangen van leveranciers van grondstoffen en van grote en kleine producenten; toen we die discussies achter de rug hadden, hebben we een compromis bereikt dat overeenkomt met het huidige compromis Schnellhardt met de Raad. Daarom durf ik alle twijfelaars op te roepen om nog eens goed naar het compromis te kijken en het zo mogelijk te steunen.

  Linda McAvan, namens de PSE-Fractie. – (EN) Mijnheer de Voorzitter, de socialistische fractie steunt het trialoogcompromis en alle onderdelen daarvan, zoals beschreven door de rapporteur, de heer Schnellhardt. Ik wil hem bedanken voor al zijn harde werk en, net als de heer Titley, voor zijn geduld, want dit is een zeer complex dossier geworden waarbij de emoties inmiddels hoog oplopen.

Wij steunen dit compromis omdat we willen dat de Europese drankenindustrie de consument hoogwaardige producten biedt en omdat we onze industrie op de wereldmarkten willen beschermen. Wat we met deze wetgeving niet willen, is de productiewijze van een bepaald land bevoordelen boven die van een ander land. Dat is niet het doel van de wetgeving. Er is ruimte voor alle Europese producenten, zolang zij aan hoge kwaliteitsnormen voldoen.

Dat brengt me bij het wodkacompromis. Volgens mij is het een goed compromis. Waarom? Omdat, zoals de heer Schnellhardt heeft gezegd, er voor het eerst wordt erkend dat traditionele fabrikanten die granen en aardappelen gebruiken, een bijzondere plaats innemen. Tegelijkertijd mogen echter andere gevestigde wodkaproducenten hun producten – met etiket – op de Europese markt blijven afzetten.

In sommige amendementen wordt het bepaalde Europese producenten verboden nog langer wodka op de markt te brengen. Dat is geen optie. Dat zou namelijk nooit een meerderheid in dit Parlement en in de Raad krijgen. We moeten allemaal bereid zijn compromissen te sluiten en iedereen kan iets van zijn gading vinden in wat er nu op tafel ligt.

Verder moeten we bij de feiten blijven. Het is gewoon niet waar dat je met dit compromis in de hand wodka kunt maken uit bijvoorbeeld dierlijk afval, zoals ook vandaag weer in dit Parlement wordt verkondigd. Dat is een onjuiste voorstelling van zaken. Wodka wordt vervaardigd uit zeer hoogwaardige landbouwproducten.

Over wodka wil ik ook nog iets zeggen tegen de Britse conservatieven. Uit hun persbericht van vorige week maak ik op dat zij het compromis niet steunen en dat zij Labour ervan beschuldigen de Britse wodka-industrie te verraden. Dit compromis is evenwel essentieel voor de Europese werkgelegenheid en voor de drankenindustrie waarin 60 000 mensen werkzaam zijn. Het heeft de steun van de Britse sector en van Europese wodkaproducenten en fabrikanten van andere dranken. Ik zie dat sommige afgevaardigden verrast zijn. Ik hoop dat we duidelijk kunnen maken hoe de vork in de steel zit; ik heb het persbericht bij me.

Tot slot: het gaat niet alleen om wodka, het gaat om dranken van hoge kwaliteit. Talrijke afgevaardigden uit verschillende landen zijn naar de heer Schnellhardt, naar mij en naar andere collega’s toegekomen en hebben om wijzigingen verzocht met het oog op de traditionele productie in hun land. Alle genoemde punten hebben we in het compromis verwerkt. De Raad en de Commissie zijn erg behulpzaam geweest en ik hoop van harte dat we morgen eindelijk na achttien jaar – de heer Titley heeft ons daar op gewezen – deze wetgeving kunnen aannemen en de Europese werkgelegenheid veilig kunnen stellen.

  Jules Maaten, namens de ALDE-Fractie. – Voorzitter, de discussie over het verslag Schnellhardt wordt eigenlijk gedomineerd door de discussie over wodka. Dat is jammer, want het is een verslag dat in vele opzichten zo veel andere dingen zegt die verschrikkelijk belangrijk zijn voor Europa en voor deze industrie in Europa. Ik wil daarom toch eerst ingaan op een aantal van die andere punten.

De richtlijn draait natuurlijk in de eerste plaats om de kwaliteit van de Europese drankindustrie. Die zegt ook iets over Europa, want waar je ook komt in de wereld, zien we Europese dranken, Europees gedistilleerd, in allerlei vormen te koop en met een erkenning van de kwaliteit die we in Europa produceren. Dat is belangrijk in een situatie waarin niet altijd alles wat over de Europese Unie wordt gezegd, positief is; dit is iets waarin Europa zich onderscheidt. Dat wat de rapporteur heeft gedaan, is het versterken nu juist van dit element. Eerlijk gezegd, in zijn oorspronkelijke verslag nog meer dan in het compromis wat uiteindelijk met de Raad is bereikt. Ik vind dat een formidabele prestatie en ik vind dat ook iets wat we moeten vasthouden.

Gedistilleerd is een ambacht, een echt ouderwets ambacht. Wie naar distilleerderijen gaat – ik heb onlangs wat jeneverdistilleerderijen in eigen land bezocht – ziet dat ook: het is een ambacht, het is een kunst om deze producten op een goede manier te maken en op een manier die de kwaliteit constant houdt. Zonder twijfel is dat het belangrijkst van dit verslag. Niet zomaar suiker of smaakstoffen toevoegen, heldere definities van deze dranken, zelfs zeer strenge definities, ook op verzoek van de industrie. Daardoor krijgen consumenten ook goede informatie over het product. Ze weten wat ze kopen en ze kunnen ervan op aan dat het goede kwaliteit is die gekocht wordt. Die richtlijn maakt het de Europese drankindustrie ook mogelijk om dankzij deze kwaliteit internationaal sterk te blijven in de concurrentie.

Het zegt ook iets over Europa, en wel over de regionale gebondenheid voor veel van dit soort dranken. Wat dat betreft is deze richtlijn bijna een microkosmos van de Europese Unie, het toont de verscheidenheid van de Europese Unie en hoe we samen, juist in die verscheidenheid toch allemaal Europees kunnen zijn. Ook dat vind ik zeer belangrijk.

Dan nu toch ook een paar woorden over de wodka. De rapporteur heeft op dat punt geprobeerd tot een compromis te komen dat ikzelf in de discussie van harte heb gesteund. Ik vind dat hij een manmoedige poging heeft gewaagd om te proberen tussen de oude wodka-industrie in de Europese Unie, die er was op het moment dat de definitie werd gemaakt – nog voordat Zweden, Finland, Polen en al de andere landen tot de Unie waren toegetreden – en die nieuwere lidstaten een behoorlijk compromis te bereiken en ik dacht dat hij dat redelijk had gedaan.

Mijn fractie kiest toch in meerderheid voor een veel scherpere definitie van wodka en ik moet eerlijk bekennen dat ze dat doet met goede argumenten. Ik vind het daarom goed dat dit op tafel ligt, zodat dit onderdeel uitmaakt van de discussie. In de eerste plaats, die consumenteninformatie: mijn fractie vindt dat iedere consument ervan op aan moet kunnen dat wodka gemaakt wordt van aardappelen of van granen, dát is de essentie, misschien van suikerbieten. De consumenten moeten daar naar de smaak van de meerderheid van mijn fractie, van op aan kunnen.

Maar het gaat verder dan dat. Het gaat niet alleen maar over het product. Er is ook een discussie over eigenheid en over de identiteit van de landen waar het wordt gemaakt. Want wat zouden we hebben gedaan als deze discussie met deze landen al eerder had gespeeld? Hadden we dan gezegd: ter wille van consumenteninformatie mag je ook cognac gemaakt van aardappelen of whisky gemaakt van druiven op de markt brengen. Nee, dat hadden we natuurlijk nooit gedaan en mijn fractie wil dat we nu ook consequent zijn op het punt van de wodka. Daar zit natuurlijk wel iets in.

Ik had graag overeenstemming in eerste lezing bereikt, ik vind het goed dat dit argument nu ook op tafel ligt en ik steun wat dat betreft dan ook het amendement van mijn fractie.

  Zdzisław Zbigniew Podkański, namens de UEN-Fractie. – (PL) Mijnheer de Voorzitter, er is om een aantal redenen bezwaar gemaakt tegen het voorstel voor een verordening betreffende gedistilleerde dranken.

De uitbreiding van de definitie van wodka tot gedistilleerde dranken op basis van andere dan de traditioneel gebruikte grondstoffen is in de eerste plaats in strijd met de geldende wetgeving. Daarnaast vormt dit een bedreiging voor de economische belangen van de huidige wodkaproducenten en van de consumenten.

Ten tweede zullen de nieuwe lidstaten wederom de dupe zijn van de voorgestelde wijzigingen. Dat geldt in het bijzonder voor Polen, een van de grootste wodkaproducenten in de Europese Unie en de wereld.

Ten derde betekent deze beslissing de zoveelste mokerslag voor de landbouwers die graan, aardappelen en bieten verbouwen. Zij hebben niet de minste kans om hun verliezen met de teelt van andere gewassen te compenseren.

Ten vierde is de term ‘wodka’ een handelsbenaming die onlosmakelijk verbonden is met een welomschreven product dat volgens een welomschreven recept wordt vervaardigd uit welomschreven ingrediënten, namelijk graan, aardappelen en suikerbietenmelasse. Elk product dat uit andere grondstoffen wordt verkregen, is bijgevolg een ander product. Dergelijke producten mogen dan ook geen etiket met de benaming ‘wodka’ dragen. Ze moeten een eigen, andere naam krijgen.

  Carl Schlyter, namens de Verts/ALE-Fractie. - (SV) Mijnheer de Voorzitter, ik wil vooral de heer Schnellhardt bedanken voor het onderhavige werk, dat zoveel geduld heeft vereist. Wat een geduld hebben wij allemaal moeten hebben met de lobbyisten van de alcoholindustrie! Het zal een grote opluchting zijn om van hen verlost te zijn.

In dit hele pakket gaat het er in feite om dat wij politici verkoopvoordelen reguleren door oorsprongsaanduidingen en soortgelijke maatregelen. Dit gezegd hebbende denk ik toch dat zelfs bij sterke dranken, die op zich geen nuttige producten zijn die politici moeten bevoordelen, oorsprongsaanduidingen en dergelijke maatregelen een grote rol kunnen spelen bij het beschermen van lokale producten tegen oneerlijke concurrentie.

Wat wij naar mijn mening tot nu toe in de debatten zijn vergeten te behandelen, is het werk dat wij hebben gedaan om het suikergehalte en synthetische smaak- en kleurstoffen in gedistilleerde dranken te reduceren. Dat is ook een belangrijk doel van het compromis: minder synthetische sterkedrank produceren.

Zo komen wij op wodka. Ik heb trouwens een amendement ingediend, nummer 149, om het verzoeten te verbieden van elke soort gedistilleerde drank die traditioneel niet wordt verzoet. Maar laat ons teruggaan naar wodka. In het onderhavige compromis staat dat graan en aardappelen de basis zijn voor wodka en dat wanneer wodka ergens anders van wordt gemaakt, dit op het etiket moet worden aangegeven. Als producenten met aanduidingen gaan knoeien en proberen de dans te ontspringen door niet-traditionele wodka als gewone wodka te verkopen, moeten wij op deze zaak terugkomen, want het is niet de bedoeling dat zij dit doen. Als wodka van iets anders wordt gemaakt dan van graan of aardappelen, dan moet dit op de fles worden vermeld.

In de amendementen waarmee wordt geprobeerd wodka nog beter te beschermen, zijn suikerbieten toegevoegd. Het is in mijn land geen traditie om wodka van suikerbieten te maken. Waarom zou ik amendementen steunen die suikerbieten toevoegen en deze op één lijn stellen met graan en aardappelen? Ik stem daarom tegen deze amendementen.

  Jiří Maštálka, namens de GUE/NGL-Fractie. – (CS) Dames en heren, allereerst zou ik de rapporteur, de heer Schnellhardt, willen bedanken voor de grote inspanningen die hij zich voor dit verslag getroost heeft. Ik denk dat hij er ondanks een aantal opstartproblemen in geslaagd is een uitgebalanceerd document op te stellen, een compromis zowel vanuit technologisch oogpunt, als tussen de uiteenlopende nationale belangen. Ik zou graag stil willen staan bij twee punten, om te beginnen bij de definitie van wodka.

Tijdens de behandeling van dit dossier in de Commissie milieubeheer, volksgezondheid en voedselveiligheid heb ik al gezegd dat we niet mogen zwichten voor de druk die werd en ongetwijfeld nog steeds wordt uitgeoefend door zogeheten traditionele producenten. Voor mij is het zo vaak gebezigde argument dat er voor wodka, net zoals bij whisky en rum het geval is, een precieze definitie nodig is van de grondstof waarvan deze mag worden gemaakt, niet geheel relevant. We dienen er namelijk rekening mee te houden dat het productieprocedé van wodka volledig anders is dan dat van de genoemde twee dranken. Voor mij houdt dat in dat de huidige definitie van wodka correct is en geheel en al voldoet. Ondanks de ontstane situatie en met alle respect voor de mening van de traditionele producenten, is voor mij de onder punt 145 door de rapporteur geformuleerde compromisdefinitie het uitgangspunt voor verder handelen. Als schaduwrapporteur wil ik graag op z’n minst een deel van de afgevaardigden van mijn fractie oproepen zich er achter te scharen.

Verder kan ik er niet onderuit te spreken over iets dat specifiek de Tsjechische Republiek betreft, namelijk de definitie van slivovitsj. Mijnheer Schnellhardt weet dat door een technisch foutje de Commissie milieubeheer, volksgezondheid en voedselveiligheid…

(Spreker wordt door de Voorzitter onderbroken)

  Johannes Blokland, namens de IND/DEM-Fractie. – Voorzitter, ik wil collega Schnellhardt complimenteren met het voorliggende compromis. Het heeft even geduurd, maar met dit resultaat is er een grote kans op een eerste-lezingakkoord.

Ik ben verheugd dat het punt dat ik genoemd heb tijdens het debat in de Milieucommissie, geaccepteerd is. Het betreft de onduidelijke passage van de indruk wekken dat melding gemaakt wordt van een bepaalde ouderdom op het etiket. Ik ben blij dat die passage nu geschrapt is, want op die manier blijft bestaanszekerheid van de Nederlandse jonge en oude jenever gewaarborgd. Deze aanduiding van jenever wijst namelijk op de bereidingswijze van de drank en niet op ouderdom.

Dan nog een korte opmerking over de wodka. Als Nederlander ben ik niet gewend om vaak wodka te drinken, maar ik voel wel mee met mijn Oost-Europese collega's. Daarom heb ik overwogen mijn steun te geven aan de wodka-definitie waarbij alleen aardappelen, granen en suikerbieten als grondstof mogen dienen. Na het beroep van de rapporteur zal ik daar nog eens goed over nadenken.

  Andreas Mölzer, namens de ITS-Fractie. – (DE) Mijnheer de Voorzitter, het heuglijke aan de discussie die we hier en nu hebben over de etikettering, herkomstaanduiding en de productie van sterkedrank, is dat er een werkbaar compromis voorgelegd wordt waarmee traditionele en karakteristieke nationale productiemethoden voor het maken van gedistilleerde dranken in heel Europa behouden kunnen worden.

Staat u mij echter toe enkele opmerkingen te maken over een hiermee samenhangend probleem: niet alleen bij het roken, maar ook bij het drinken is de leeftijd waarop mensen ermee beginnen lager geworden. In het eerste geval heeft de EU na veel vijven en zessen besloten tot een gezamenlijke aanpak en campagnes ter versterking van het zelfbewustzijn onder jongeren. In het tweede geval lijkt het mij tijd om hetzelfde te doen. Hoe de drank heet, is voor de jongere consument waarschijnlijk van ondergeschikt belang en zal aan het probleem ook weinig afdoen. De invoering van een bijzondere heffing op alcopops heeft alleen maar geleid tot een overstap naar bier en mixdrankjes waar wijn aan toegevoegd is. In ieder geval is het aantal jeugdige coma-drinkers er niet door afgenomen.

Jongeren drinken waarschijnlijk niet meer dan vroeger en ook de redenen voor alcoholconsumptie zijn dezelfde gebleven. Wat wel een rol speelt, is het uiteenvallen van sociale structuren, zoals het traditionele gezin, naast een toenemende vereenzaming voor de tv of achter de computer en het feit dat alternatieven vaak ontbreken.

Het is een belangrijke zaak dat overal in Europa hoogwaardige spiritualiën vervaardigd worden. Anderzijds is de bescherming van de jeugd in dit verband van even groot belang.

  Irena Belohorská (NI). – (SK) Om te beginnen wil ik de rapporteur, de heer Schnellhardt, bedanken voor zijn werk. Ook wil ik een aantal Poolse afgevaardigden prijzen voor hun werk in verband met het opstellen van amendementen die zijn gericht op de bescherming van de wodkatraditie, die van oudsher een specialiteit van de Oost-Europese landen is. Deze amendementen waren ook gericht op de bescherming van de gangbare, eeuwenoude productiemethoden, die dateren van de vijftiende eeuw en die moeten worden toegepast in overeenstemming met de tradities van de landen die deze dranken als eerste produceerden.

De grootste twistappel in dit verslag is de definitie van wodka, en in het bijzonder de vraag welke ingrediënten deze drank moet bevatten om als wodka te mogen worden aangeduid. Door de eeuwen heen is wodka in de Oost-Europese landen gedefinieerd als een sterkedrank die is gemaakt van graan, aardappelen of suikerbietenstroop. Om het punt te herhalen: aangezien wodka een specialiteit van de Oost-Europese landen is, en niet van West-Europa, wil ik mijn collega’s uit andere landen vragen om deze definitie te respecteren en niet uit te breiden naar dranken die zijn gemaakt van citrusvruchten en dergelijke. Dat soort dranken, en andere sterkedranken, die de specialiteiten zijn van andere landen, moeten een andere aanduiding krijgen, in de eerste plaats om te voorkomen dat de consument wordt misleid.

  Miroslav Mikolášik (PPE-DE). – (SK) De lidstaten zijn er terecht trots op dat eeuwenoude methoden voor de productie en verwerking van grondstoffen worden gerespecteerd, erkend en beschermd als het gaat om traditionele aanduidingen als cognac, champagne, Schotse whisky, rum, port, wijn, enzovoorts. Dit zijn conventionele termen, en het is heel begrijpelijk dat producenten duidelijke definities hebben van de technologische processen die ze tijdens de productie gebruiken en ook van de primaire grondstoffen die ze gebruiken.

Het is niet meer dan normaal dat producenten uit de traditionele landen van herkomst zeer nauwlettend waken over deze definities. Om die reden hebben bijvoorbeeld Slowaakse producenten het woord rum moeten vervangen door een andere aanduiding, omdat de Slowaakse drank niet volgens de originele methode uit suikerriet was gemaakt. Met andere woorden: de producenten uit de nieuwe lidstaten hebben de prijs voor de harmonisatie al lang geleden betaald. Nu bevinden we ons in een situatie waarin het voornamelijk de lidstaten van de EU-15 zijn die moeten laten zien dat ze zich eerlijk en correct kunnen gedragen en consequent kunnen voldoen aan dezelfde eisen die in het verleden aan ons werden gesteld. Het meest in het oog springende voorbeeld, dat hier al aan de orde is geweest, is wodka. Plotseling zien we dat er wordt geëist dat tweede- en derderangsdranken die van bananen en ander fruit zijn gemaakt als wodka mogen worden aangeduid.

Consumenten zullen worden wijsgemaakt dat ze wodka drinken en het echte product niet meer kopen. Dit zal schade toebrengen aan de bonafide producenten die de traditie volgen en uitsluitend wodka maken van de juiste grondstoffen. Dames en heren, in Finland, Polen, Slowakije, de Tsjechische Republiek en alle andere Scandinavische landen mag de aanduiding wodka traditioneel alleen en uitsluitend worden gebruikt voor een product dat is gemaakt van of graan of aardappelen. Daarom vraag ik u om dit in aanmerking te nemen en deze argumenten te onderschrijven tijdens de stemming.

  Libor Rouček (PSE). – (CS) Waarde collega’s, bij de bespreking van het verslag over de aanduiding van gedistilleerde dranken dienen we niet alleen van technische aspecten uit te gaan en van de behoefte aan een transparante Europese markt, maar tevens van het feit dat de productie en de consumptie van gedestilleerde dranken vaak nauw verbonden zijn aan lokale tradities en gebruiken. Het mag daarom dan ook niet gebeuren dat Europese voorschriften leiden tot een beperking of zelfs tot een verbod op deze tradities en gebruiken.

In mijn land, de Tsjechische Republiek, is slivovitsj zo’n traditionele drank. Het behoud van de traditionele bereidingswijze is vastgelegd in de toetredingsverdragen van de Tsjechische Republiek met de EU, en dient dan ook onder geen beding te worden betwist, ook niet door de Commissie milieubeheer, volksgezondheid en voedselveiligheid van het Europees Parlement. Ik wil u, collega’s afgevaardigden, verzoeken om morgen vóór amendement 144 te stemmen, om zo de fout die in het zojuist besproken verslag geslopen is te corrigeren. Zodoende steunt u niet alleen een Tsjechische en Moravische traditie, maar ook een exquise Europese drank.

  Henrik Lax (ALDE). – (SV) Voorzitter, collega’s, er zijn twee redenen waarom het belangrijk is de traditionele definitie van wodka te handhaven: het historisch-regionale aspect en het aspect van de consument.

In Noord-Europa en in veel nieuwe lidstaten van de EU kennen we een lange Slavisch geïnspireerde geschiedenis en traditie van wodkaproductie, waarbij de alcohol wordt geproduceerd uit aardappelen en granen.

Champagne en cognac zijn strikt gedefinieerd. Hetzelfde zou moeten kunnen gelden voor wodka – de brandy die geproduceerd wordt uit granen of aardappelen.

Als niemand weet wat wodka is, kunnen we geen keus op basis van informatie maken. Consumententen hebben het recht te verwachten dat wodka gebaseerd is op bepaalde ingrediënten, net zoals we verwachten dat wijn van druiven is gemaakt en gin van jeneverbessen. Als we ermee akkoord gaan dat welke soort alcohol dan ook – gemaakt van bijvoorbeeld bananen of druiven – wodka mag heten, dan weet de consument, dat …

(Spreker wordt door de Voorzitter onderbroken)

  Wiesław Stefan Kuc (UEN). – (PL) Mijnheer de Voorzitter, na vele maanden intensief werk en talrijke levendige discussies, waarbij zowel de vertegenwoordigers van de alcohol- en grondstoffenproducenten als de distributeurs en de consumenten werden gehoord, debatteren we vandaag over het verslag van de heer Schnellhardt. Jammer genoeg stuiten de in het verslag voorgestelde oplossingen op algemene kritiek en stellen ze niemand tevreden.

De producten zijn kunstmatig verdeeld in drie categorieën, waarbij wodka niet is ingedeeld bij de groep van de spiritualiën. Deze categorie bestaat daarentegen uit brandy, whisky, rum en eau-de-vie. Ook onze clandestien gestookte wodka zou probleemloos in deze groep passen. De indeling van alcoholische dranken volgens hun specifieke benamingen wekt de indruk dat dit eerder om subliminale reclame gaat dan om het vinden van een oplossing voor dit probleem. Er zit geen enkele logica in de manier waarop wij deze kwestie aanpakken. Om die reden moet ik mij, ondanks mijn oprechte bedoelingen en goede wil, aansluiten bij de negatieve stemmen in dit Parlement. Ik zal bijgevolg tegen dit verslag stemmen.

  Ian Hudghton (Verts/ALE). – (EN) Mijnheer de Voorzitter, als Schots Parlementslid heb ik uiteraard belangstelling voor elke verordening die betrekking heeft op whisky. We hebben echter ook andere nationale dranken. Zo zijn er zeer grote economische belangen gemoeid met het distilleren en bottelen van wodka en gin. De discussies binnen de Commissie interne markt en consumentenbescherming waaraan ik heb deelgenomen, waren interessant en soms ging het er heftig aan toe. Ik heb een krachtig pleidooi gehouden voor een flexibele definitie van ‘wodka’.

Sommigen zeggen dat gedistilleerde dranken op dezelfde wijze moeten worden behandeld, maar wodka en whisky zijn niet hetzelfde en dat dient in dit voorstel gewoon erkend te worden. Wodka wordt vanouds in verschillende gebieden met verschillende ingrediënten gemaakt; Schotse whisky daarentegen wordt al eeuwenlang op traditionele wijze vervaardigd. In Schotland wordt voor het eerst melding gemaakt van Schotse whisky in een Exchequer-document van 1494/1495. De eerste belastingen werden in 1644 geheven.

Aan sommige gedistilleerde dranken wordt vanouds suiker toegevoegd. Dat geldt niet voor Schotse whisky en deze verordening mag de deur daarvoor niet openzetten. Bescherming van de term “Schotse whisky” en van de productiemethoden met geografische aanduidingen, is uiterst belangrijk voor Schotland om redenen die voor iedereen duidelijk zijn. In de technische dossiers moeten enkele details nog worden benadrukt en ik zie daarnaar uit.

Dit compromis in eerste lezing is de uitkomst van langdurige en zeer verhitte discussies en in de geest van dit compromis ben ik nu bereid het te accepteren en ik hoop dat het Parlement dat morgen ook zal doen.

  Jens Holm (GUE/NGL). – (SV) We moeten nu een definitie van wodka aannemen. Mijn vraag is: waarom? Als lid van de Commissie milieubeheer, volksgezondheid en voedselveiligheid wil ik al mijn tijd en energie steken in het verbeteren van het milieu en de volksgezondheid – maar niet in de definities van soorten gedistilleerde drank.

De volksgezondheid wordt echt bedreigd. Europa is het werelddeel waar veruit de meeste alcohol ter wereld wordt geconsumeerd. In mijn eigen land, Zweden, is de consumptie met meer dan 30 procent toegenomen sinds onze toetreding tot de EU.

Een door de EU gesanctioneerde definitie zal slechts de indruk geven dat wodka iets verfijnds is. Dat is niet zo. Wodka is alcohol. Alcohol is gevaarlijk in te grote hoeveelheden. Als er een definitie van wodka moet komen, kan de bedrijfstak die toch zelf wel formuleren?

Alle respect voor rapporteur Schnellhardt, maar deze definitie zou moeten worden teruggestuurd naar de plaats waar de meeste wodka wordt geproduceerd. Daar mogen de producenten zoveel definities verzinnen als zij willen. Wij politici hebben andere dingen te doen.

  Roger Helmer (NI). – (EN) Mijnheer de Voorzitter, ik zal de door mij voorbereide tekst aan de kant leggen en reageren op wat enkele van mijn collega's eerder tijdens het debat hebben gezegd. Volgens mevrouw McAvan is deze maatregel bedoeld om de werkgelegenheid te beschermen. De maatregel lijkt echter precies het tegenovergestelde effect te zullen hebben, voor zover het gebruik van het woord ‘wodka’ voor bestaande merken en bestaande fabrikanten wordt verboden of beperkt.

De heer Maaten vraagt of we ooit in een ambachtelijke distilleerderij zijn geweest. Ik kan u zeggen dat dat inderdaad het geval is, mijnheer Maaten. Ik heb verscheidene jaren in deze bedrijfstak gewerkt en ik kan u vertellen dat een distilleerderij waar maltwhisky wordt gemaakt, inderdaad een ambachtelijk bedrijf is. Het distilleren van wodka of graanwhisky is echter een industrieel proces en bij de vervaardiging van wodka ontstaat pure alcohol, of je deze nu maakt van suiker, aardappelen of iets anders.

Al dit gepraat over consumentenbescherming is onzinnig. Het product is namelijk identiek. Wodka en whisky – of brandy, zoals mijn collega aan de andere zijde van dit Parlement terecht heeft gezegd – kunnen evenwel niet met elkaar worden vergeleken, omdat bij deze producten de ingrediënten het aroma sterk beïnvloeden. Whisky is alleen maar whisky als hij op de juiste manier wordt vervaardigd, maar wodka is gebaseerd op pure alcohol.

In het algemeen wil ik stellen dat we niet moeten proberen de gevestigde betekenis van woorden via wetgeving te veranderen. In dit geval lijkt het compromis van de rapporteur echter het best haalbare resultaat en dus denk ik dat we het met enige tegenzin moeten steunen. Zoals zo vaak in de Europese Unie moeten we van twee kwaden het minste kiezen.

  Struan Stevenson (PPE-DE). – (EN) Mijnheer de Voorzitter, zoals de heer Helmer al zei, en voor de duidelijkheid voor het Parlement, merk ik op dat de Britse conservatieven het amendement van de heer Schnellhardt over wodka wel degelijk steunen. Het lijkt erop dat onze Scandinavische en Poolse collega’s nu inzetten op het oude argument van gelijke regels voor wodka en whisky.

Ik heb vanavond sommige leden in deze vergadering horen zeggen dat er in de toekomst misschien whisky gemaakt zal worden van druiven. Ik moet u zeggen dat deze argumenten werkelijk nergens op slaan. Wij proberen een definitie van deze producten vast te stellen ten behoeve van de consumenten, teneinde ervoor te zorgen dat wat in de fles zit overeenkomt met hun verwachtingen over wat een whisky of een wodka moet zijn. Iedere distillateur kan u vertellen dat distillatie met een laag alcoholgehalte tot meer smaak leidt. Sommige sterke dranken, zoals whisky, worden met een laag alcoholgehalte gedistilleerd en ontlenen hun smaak aan de grondstoffen. Andere dranken, zoals wodka, worden gedistilleerd met een hoog alcoholgehalte en worden dan soms ook nog gefilterd over houtskool om de smaak van de grondstoffen juist laten verdwijnen.

Onze noordse collega’s en hun bondgenoten proberen van twee walletjes te eten. Zij vragen ons een product te definiëren, niet door vermelding van de kenmerken of door te verwijzen naar wat de consument verwacht, maar door de grondstoffen te vermelden die tegenwoordig bij de productie worden gebruikt. Het is interessant dat zij niet hebben geprobeerd om daarbij sulfietafvalloog op te nemen, dat in de jaren twintig van de vorige eeuw in Zweden veel als grondstof werd gebruikt, evenmin als appels, of kool en koolraap, allemaal grondstoffen die in het verleden in Polen werden gebruikt. Het Parlement moet geen productdefinities vaststellen die producenten uitsluiten en de concurrentie verstoren. Wij moeten de consument beschermen, en daarom steunen wij de aanpak van dr. Schnellhardt, waarbij kunstmatige beperkingen van de productie worden vermeden, terwijl tevens wordt gegarandeerd dat de consument de juiste informatie krijgt.

  Emanuel Jardim Fernandes (PSE). – (PT) Mijnheer de Voorzitter, mijnheer de commissaris, beste collega’s, ik zou de heer Schnellhardt willen gelukwensen met zijn uitstekende werk, evenals al degenen die eraan hebben bijgedragen de kwaliteit van het Commissievoorstel te verbeteren. Dat voorstel had de Commissie ingediend met het doel de wetgeving voor gedistilleerde dranken te actualiseren om de tekst duidelijker, eenvoudiger en makkelijker toepasbaar te maken voor bedrijven en consumenten. Zij hebben meer en betere informatie nodig om adequate besluiten te kunnen nemen.

Het is belangrijk de twee geldende verordeningen onder te brengen in één verordening teneinde de wetgeving te vereenvoudigen en een duidelijk beleid inzake gedistilleerde dranken te voeren. De regelgeving moet voldoen aan de nieuwe vereisten van de WTO en criteria omvatten voor de erkenning van nieuwe geografische benamingen.

Tot slot zou ik willen opmerken dat de nieuwe verordening – met de bijdragen van het Parlement, die hopelijk zullen worden goedgekeurd – continuïteit zal verlenen aan de internationale bekendheid van dranken die meehelpen de identiteit van vele Europese regio’s te versterken. En, met uw welnemen, de richtlijn zal in het bijzonder de kwaliteit en waarde van de Europese rum van de overzeese gebiedsdelen en Madeira bevorderen, waardoor de promotoren ...

(Spreker wordt door de Voorzitter onderbroken)

  Ryszard Czarnecki (UEN). – (PL) Mijnheer de Voorzitter, denkt u dat de Fransen ermee zouden instemmen wanneer champagne in de toekomst ook uit pruimen geproduceerd zou mogen worden? Zouden de Britten tevreden zijn wanneer het toegelaten zou zijn om gin uit abrikozen en whisky uit perziken te distilleren? Natuurlijk niet. Dat zou synoniem zijn met ketterij. Het verbaast me bijgevolg niet dat de Polen, Litouwers, Letten, Esten, Zweden, Finnen en Denen niet bereid zijn om afvalproducten die afkomstig zijn van de productie van wijn, whisky of gin te erkennen als wodka.

Laten we er geen doekjes om winden. Mag het Europees Parlement zich laten gijzelen door de machtige pressiegroepen die de alcoholproducenten uit Zuid-Europa en het Verenigd Koninkrijk vertegenwoordigen? Willen we dat de publieke opinie in onze landen de indruk krijgt dat ons Parlement als stroman optreedt voor economische belangengroepen uit verschillende landen en sectoren? Als we dat willen vermijden, mogen we in geen geval akkoord gaan met deze belachelijke, veel te ruime definitie van wodka.

  Richard Seeber (PPE-DE). – (DE) Mijnheer de Voorzitter, geachte commissaris, allereerst wil ik de heer Schnellhardt bedanken voor het uitstekende werk dat hij geleverd heeft. Ik denk dat hij een werkelijk solide compromis tot stand gebracht heeft, dat we morgen allemaal zouden moeten steunen.

Laten we voor ogen houden dat het hier niet gaat om oude tegenover nieuwe lidstaten. Het gaat ook niet om goede tegenover slechte alcohol en evenmin om kapitaal tegenover arbeid. Het gaat erom dat herziening van de verordening betreffende gedistilleerde dranken een kans is om die verordening aan de huidige omstandigheden aan te passen. Dat betekent dat we onze consumenten goede producten ter beschikking stellen, producten waarvan de aanduiding klopt.

Ik vraag mij wel af of vernauwing van de discussie tot de wodkakwestie op zijn plaats is en of daar niet iets achter zit.

Als je alcohol zo sterk distilleert dat er helemaal geen smaak meer overblijft, is het toch wel erg boud om te beweren dat de gebruikte grondstoffen de doorslag zouden moeten geven bij de productaanduiding. Daarom doen we er goed aan de praktijken die momenteel in Europa gebruikelijk zijn (waarmee we dus erkennen dat er overal wodka geproduceerd wordt, ook al zou de oorsprong daarvan in Polen liggen) gewoon aan te passen en het kind niet met het badwater weg te gooien.

Laten we beseffen dat we zeer veel bereikt hebben. Er komt een betere consumentenbescherming en we hebben verder bereikt dat de traditionele producten beter aangeduid kunnen worden. Ik ben er dan ook van overtuigd dat we hier werkelijk met een goed compromis van doen hebben. Nogmaals dank aan de heer Schnellhardt, die we morgen allemaal zouden moeten steunen.

  Karin Scheele (PSE). – (DE) Mijnheer de Voorzitter, ook van mijn kant felicitaties voor de rapporteur. Het compromis beoogt sterkedrank voortaan minder synthetisch te maken, wat betekent dat we bij de verschillende spiritualiën een hogere kwaliteit zullen vaststellen. Ook de nationale belangen wordt door het compromis recht gedaan en mij als Oostenrijkse is het hier natuurlijk vooral om onze ‘jagerthee’, de jagatee, te doen.

Niemand hier in het Parlement kan om de discussie over de definitie van wodka heen. Ik snap nog steeds niet waarom veel van de sprekers deden alsof we nog steeds geen omschrijving van wodka hebben en het begrip bijgevolg te breed zou zijn. Het tegendeel is het geval. In de Europese Unie bestaat al een definitie van wodka en het compromis van het Europees Parlement, waarvoor in de eerste plaats onze rapporteur verantwoordelijk is, komt de traditionele wodkaproducerende landen tegemoet – en als dat nu nog slechts een paar landen zouden zijn, maar dat is niet het geval, zoals we vandaag gehoord hebben. Denkt u daar nog maar eens aan, voor u morgen gaat stemmen.

  Danutė Budreikaitė (ALDE). – (LT) Mijnheer de Voorzitter, dames en heren, sinds 1989, toen de definitie en etikettering van alcoholhoudende dranken werden ingevoerd, is er veel veranderd. Enkele traditionele sterkedrankenproducerende landen zijn lid geworden van de Europese Unie. Eerst Zweden en Finland, en nu de landen van de op een na laatste uitbreidingsronde – de Baltische staten en Polen. De naam wodka en de traditionele bereidingswijzen voor deze drank zijn afkomstig uit het Noorden.

Traditioneel is wodka altijd gemaakt van graan. Op sommige plaatsen wordt wodka gemaakt van aardappelen en suikerbieten. Nu de traditionele wodkaproducerende landen lid van de EU zijn geworden, willen we dat alleen alcoholhoudende dranken die van graan, aardappelen en suikerbieten worden gemaakt wodka worden genoemd en als zodanig geëtiketteerd worden.

Een consument moet weten wat whisky is, en waar het van is gemaakt. Een consument heeft het recht om een product te kopen dat is gemaakt volgens de originele en traditionele recepten en van traditionele ingrediënten.

Als dit voor whisky geldt, waarom dan niet voor wodka? Ik dring er bij mijn collega’s op aan om voor een redelijk compromis te kiezen: wodka – alleen van graan, aardappelen en suikerbieten.

  Jan Březina (PPE-DE). – (CS) Mevrouw de commissaris, dames en heren, graag zou ik in het kader van het debat over het voorstel voor een verordening betreffende de definitie van gedistilleerde dranken willen wijzen op een kwestie die het qua omvang niet haalt bij de twist rond wodka, maar die voor de Tsjechische burgers op zowel economisch, politiek als cultureel vlak van buitengewoon belang is. Ik heb het hier over slivovitsj, een traditionele Moravische alcoholische drank gemaakt van fruit, doorgaans van blauwe pruimen. De slivovitsj kwam in de gevarenzone toen de Commissie milieubeheer, volksgezondheid en voedselveiligheid zich op een zeer ongelukkige wijze ging bemoeien met de definitie ervan, terwijl die nota bene is vastgelegd in het toetredingsverdrag van de Tsjechische Republiek. Ik geloof niet dat hier kwaad opzet in het spel was, maar dat het eerder om een vergissing gaat, een ongelukkig voorbeeld van parlementaire geldingsdrang.

En aangezien fouten er zijn om rechtgezet te worden, zou ik bij deze een beroep op u willen doen om het amendement over slivovitsj te steunen. Ik heb er samen met de rapporteur, de heer Schnellhardt, aan gewerkt, en praktisch alle fracties hebben toegezegd het te zullen steunen. Bij deze wil ik de heer Schnellhardt hartelijk danken voor zijn toeschietelijkheid en bereidwilligheid te zoeken naar oplossingen waardoor de definitie van slivovitsj weer in overstemming komt met de traditie. Net zoals men in Scandinavië nauwlettend de ontwikkelingen rond wodka volgt, zo is het voor het Tsjechische publiek van absoluut belang dat slivovitsj ook in de toekomst kan voortbestaan als een zuiver fruitdestillaat, zonder dat de karakteristieke slivovitsj-smaak wordt aangetast door allerlei toevoegingen.

Tot slot hebben we hier nog het onmogelijk te negeren politieke feit dat de definitie van slivovitsj deel uitmaakte van de toetredingsonderhandelingen en is vastgelegd in het toetredingsverdrag. Inbreuk op een toetredingsverdrag leidt ongetwijfeld tot beschadiging van het vertrouwen tussen de instellingen van de Europese Unie en de lidstaten in kwestie, nog afgezien van het feit dat er een gevaarlijk precedent geschapen zou worden waar andere lidstaten later wel eens het slachtoffer van zouden kunnen worden. Aangezien het lot van slivovitsj onze burgers allesbehalve koud laat, zou dit ook de Europese wetgevers niet koud mogen laten. Laten we dus alles in het werk stellen om de slivovitsj te redden, en stemt u dus allemaal voor het amendement in kwestie.

  Bogdan Golik (PSE). – (PL) Mijnheer de Voorzitter, hoewel in het verslag aangaande de etikettering van gedistilleerde dranken meer dan dertig alcoholsoorten behandeld worden, zou ik me willen concentreren op de meest controversiële kwestie in het document, namelijk het probleem van de definitie van wodka. De geldende definitie van wodka dateert van lang voor de toetreding van de belangrijkste wodkaproducenten tot de Europese Unie. Dankzij hun aandeel is de Europese Unie uitgegroeid tot de derde grootste wodkaproducent in de wereld. Het Parlement zou bijgevolg moeten opteren voor een definitie van wodka die de reputatie van deze gedistilleerde drank en zijn sterke marktpositie verzekert.

Als we de huidige definitie van wodka handhaven en toelaten dat de drank ook van afvalproducten gemaakt mag worden, zal dit de kwaliteit van de wodka verminderen en een negatieve invloed hebben op de goede naam van het product. De verkoopbenaming ‘wodka’ zou uitsluitend van toepassing mogen zijn op wodka die uit traditionele ingrediënten wordt verkregen, namelijk graan, aardappelen en suikerbietenmelasse. De Commissie landbouw en plattelandsontwikkeling van het Europees Parlement had een gelijkaardige definitie aangenomen. Wodka die wordt verkregen uit andere dan de traditioneel gebruikte ingrediënten zou een specifieke handelsnaam moeten krijgen, zoals ‘niet-traditionele wodka’, ‘op wodka lijkende gedistilleerde drank’ of ‘niet-standaard wodka’, met een duidelijke vermelding op het etiket van de grondstoffen die gebruikt zijn voor de productie ervan. Wanneer dat niet gebeurt, bedotten we zowel onszelf als de consumenten.

Ten slotte zou ik graag van de gelegenheid gebruik willen maken om u allemaal uit te nodigen op de voedings- en wijnproeverij die vandaag georganiseerd wordt om de Poolse natuurvoeding te promoten, met verschillende soorten koud vlees, sappen en wodka gemaakt van graan en aardappelen.

  Margie Sudre (PPE-DE). – (FR) Mijnheer de Voorzitter, we hebben het al veel over whisky en wodka gehad. Ik wil het nu hebben over rum. Binnen de Europese Unie wordt rum alleen geproduceerd in de Franse overzeese departementen en op Madeira. Het betreft een drank die in heel Europa veel geconsumeerd wordt en die dan ook eveneens wordt ingevoerd uit tal van derde landen, waaronder in de eerste plaats de ACS-landen, die een bijzondere behandeling genieten in het kader van de overeenkomst van Cotonou van 2000.

Voor de overzeese departementen is rum een van de belangrijkste exportproducten. De sector rietsuiker-suiker-rum alleen is goed voor 40 procent van de waarde van de export en 40 000 banen op Guadeloupe, Martinique en Réunion.

Bij het vaststellen van de communautaire definitie van rum staan dus aanzienlijke belangen op het spel. Voor wat betreft de rum uit de overzeese departementen gaat het erom een definitie te bereiken waarmee deze beter kan worden onderscheiden van concurrenten uit derde landen, met name door de vermelding "rhum agricole" (boerenrum) voor rum die uitsluitend geproduceerd is op basis van rietsuikersap, iets dat de consument als kwaliteitskenmerk herkent.

Voor de ACS-landen is het eveneens van belang dat deze definitie aansluit op het algehele beleid van de Unie ten aanzien van hun rumindustrie ter ondersteuning van hun groei en dat de vooruitgang die de producenten in het Caribisch gebied tot nu toe hebben geboekt, niet in gevaar wordt gebracht. Daarom zijn de vertegenwoordigende beroepsorganisaties van de producenten van de overzeese departementen en de Caribische landen in oktober 2006 op Barbados een gemeenschappelijk standpunt overeengekomen over de communautaire definitie van rum. Daarbij gingen zij uit van een generieke definitie, die verder werd verfijnd door onderscheid te maken tussen traditionele rum, "rhum agricole" en "rhum de sucrerie" (nevenproduct van de suikerproductie).

Ik wil Horst Schnellhardt ervoor bedanken dat hij is tegemoetgekomen aan mijn verzoek om een passende definitie van "rhum agricole" en voor zijn uiteindelijke besluit om deze definitie, die al in de compromistekst van de Raad stond, in zijn verslag op te nemen. Dankzij de aanzienlijke inspanning van de gehele sector kon de productie van "rhum agricole" worden gesteund, en nu vormt deze benaming een van de belangrijkste waarborgen voor de afzet van dit product uit de overzeese departementen. Dat is wat we mogen hopen als dit compromis, dat vandaag ter goedkeuring aan het Parlement wordt voorgelegd, in de eerste lezing wordt aangenomen.

  Åsa Westlund (PSE). – (SV) Wij Zweedse sociaaldemocraten steunen het compromis over de definitie van wodka, om dezelfde redenen als de centrumrechtse Zweedse regering dat in de Raad doet. Wij doen dat omdat dat de best haalbare oplossing voor Zweedse consumenten en producenten is, want daarin wordt een speciale plaats toegekend aan wodka die wordt geproduceerd op de wijze die wij Zweden normaal vinden – namelijk van aardappelen of granen.

Als het compromis het niet haalt, komt er geen speciale plaats voor wodka op basis van aardappelen of granen en zal het onduidelijk blijven voor de consumenten wat ze krijgen als ze wodka kopen.

Sommigen vragen zich misschien af waarom de EU een besluit moet nemen over de marketing van wodka. We hebben zoals bekend een gemeenschappelijke interne markt en daarom hebben we ook gemeenschappelijke regels voor de manier waarop goederen en producten op die markt moeten worden verkocht. De democratie moet grenzen stellen aan de markt, ook wat betreft de wijze van marketing van verschillende producten.

Ik betreur het echter diep dat zelfs geen meerderheid in de Milieucommissie haar steun kon geven aan mijn amendementen over het aanbrengen van waarschuwingsetiketten op alcoholische dranken. Ik ben van plan op dat punt terug te komen.

  Alexander Stubb (PPE-DE). – (EN) Mijnheer de Voorzitter, ik heb twee opmerkingen en één verrassing.

De wodkaregio heeft drie argumenten. Het eerste is cultuur en traditie: wij maken al meer dan 500 jaar wodka van aardappelen en graan.

Het tweede is gelijke behandeling: toen wij in 1995 tot de Unie toetraden, werd ons gezegd dat er een waterdichte definitie voor wodka zou komen, net als voor rum, whisky en grappa, of een definitie in de lijn van bepaalde meer traditionele geografische aanduidingen, zoals champagne en cognac. Daarom willen wij dat wodka net zo wordt behandeld als andere dranken. Wij willen niet dat wodka een soort alcoholisch afvalputje wordt.

Het derde argument is consumptie en productie: wij weten waar we het over hebben – zeven landen produceren 70 procent van de wodka en consumeren 70 procent van de wodka.

Ik zou de heer Stevenson, die zei dat wij alleen maar voor de industrie in ons eigen land opkomen, erop willen wijzen dat de heer Helmer hetzelfde standpunt verdedigt als de Labourpartij, dus, mijnheer Stevenson, probeert u ons nu niet wijs te maken dat u niet aanstuurt op een soort druivenwodka-industrie!

Morgen zal ik, als belangenbehartiger van wodka, mijn stem uitbrengen voor het totale compromis van de heer Schnellhardt, maar tegen zijn compromis voor wodka, en voor mijn eigen amendement voor een strakkere definitie, of zelfs voor de amendementen van de liberalen. Ik hoop dat iedereen die tradities een warm hart toedraagt hetzelfde zal doen.

En nu kom ik op mijn verrassing. Ik ben geen grote fan van de gebroeders Kaczynski in Polen, maar ik moet toegeven dat zij het in dit wodkadebat fantastisch hebben gedaan. Zij hebben de wodka heldhaftig verdedigd, en ik hoop dat dit bescheiden teken van waardering dat ik hun zal sturen – een fles wodka – hen zal vermurwen tot een milder standpunt over de Grondwet!

  De Voorzitter. Dank u zeer. U hebt nog weer een aspect toegevoegd aan dit veelzijdige, soms technische, en gepassioneerde debat. Ik denk niet dat ik de meest geschikte ontvanger ben van dit cadeau, maar toch bedank ik u hartelijk.

  Péter Olajos (PPE-DE). – (HU) De productie en consumptie van alcohol is waarschijnlijk zo oud als de mensheid zelf. De 4 000 à 5 000 jaar oude hiërogliefen in Egypte en de kleitabletten uit Mesopotamië zijn het bewijs van de inspanningen die de mensen in de Oudheid ook op dit vlak hebben geleverd. In het spoor van de Griekse god Dionysus en de Romeinse god Bacchus gaf het christelijk geloof een nieuwe impuls aan de traditie van alcoholproductie in het middeleeuwse Europa. Sindsdien zijn de technologieën op dit gebied geperfectioneerd en zijn de definities en benamingen preciezer geworden.

In mijn thuisland Hongarije was pálinka, een brandewijn die voor 100 procent uit vruchten bestaat, al tijdens de renaissance een onderdeel van de gastronomie. Al zo’n 200 à 300 jaar geleden waren door heel Europa de technologieën en producten ontstaan waarvan we ook nu nog in een onveranderde samenstelling kunnen genieten. De laatste vijftig jaar echter hebben de handel, de reclame en later ook de consumptiemaatschappij zelf het tot dan toe heldere beeld volledig vertroebeld. De moderne chemische industrie en de alcoholindustrie creëren aan de lopende band nieuwe smaken en aroma’s, waardoor een woud aan drankjes ontstaat. Tegenwoordig kun je van bijna alles wel iets brouwen. Hiermee zijn natuurlijk wel de tradities in het gedrang gekomen: vandaag de dag weten steeds minder mensen welk drankje waarom en wanneer genuttigd zou moeten worden.

Dames en heren! Zowel wat betreft mijn politieke opvattingen als mijn gastronomische gebruiken ben ik conservatief. Ik vind het belangrijk dat de dingen zijn wat ze zijn en niet wat de reclamemakers ons willen doen geloven. Daarom ben ik er voorstander van bij alle dranken een strikte definitie te handhaven, dus ook bij wodka. Pálinka wordt gemaakt van vruchten, wodka van graan, aardappelen of suikerbieten. Dat is tenminste duidelijk.

Als we de grenzen van de definities laten samenvallen, komen we niet alleen aan de kwaliteit, de ontwikkeling en onze tradities, maar maken we het toch al vertroebelde beeld nog vager. Dan kan het zomaar gebeuren dat we net als de held van George Orwell in ‘1984’ niet meer weten wat we nu eigenlijk drinken. Zoals iedereen noemt ook hij in het boek het slootwater met de verschrikkelijke smaak en geur gin.

VOORZITTER: LUISA MORGANTINI
Ondervoorzitter

  Christa Klaß (PPE-DE). – (DE) Mevrouw de Voorzitter, mevrouw de commissaris, geachte afgevaardigden, doel van het Commissievoorstel was vereenvoudiging, het bundelen van de twee bestaande verordeningen tot één enkele. Dat is gelukt. Het tweede doel, de aanpassing aan nieuwe technische vereisten en de vereisten in het kader van de WTO en de TRIPs-overeenkomst, wordt ook gehaald. Ook het derde doel, de handhaving van de bestaande geografische aanduidingen, die ook in de toekomst van aanvullende aanduidingen vergezeld mogen gaan, zal gehaald worden. Door de inschikkelijkheid van enkele lidstaten zal ook daar in de toekomst duidelijkheid over bestaan.

Ik dank rapporteur Schnellhardt voor zijn inzet bij de vele, lastige onderhandelingen. Duitsland heeft in het conflict over de ‘Jägertee’ of ‘Jagertee’ bij wijze van compromis het begrip ‘Hüttentee’ als Duitse aanduiding geaccepteerd. Alle partijen moeten bereid zijn de ander tegemoet te komen.

Er speelt zeer veel traditie mee en er is van alle betrokkenen tolerantie nodig. Slechts om een voorbeeld te geven: het begrip ‘champagne’ is een herkomstaanduiding en heeft dus betrekking op het gebied waar het product gemaakt is en niet zozeer op ingrediënten. Bij ons in Duitsland bestel je een ‘Klare’, waar een distillaat van agrarische producten, van fruit, graan of aardappels mee bedoeld is. Helderheid over dit product te laten bestaan en de economische basis van traditionele, vaak ook kleine stokerijen te waarborgen – dáár was het ons om te doen. Ik denk dat we ook daar in zullen slagen.

De toevoeging van zoetstoffen moet geregeld worden en op het etiket duidelijk worden aangegeven. Al eeuwenlang produceren onze stokerijen zonder toevoeging van kunstmatige aroma’s en suiker spiritualiën van topkwaliteit. Etikettering is een vorm van consumenteninformatie en zorgt voor eerlijke concurrentie. Dat geldt ook voor de grondstoffen.

De definitie van ‘wodka’ heeft ons heel wat moeite gekost. De keuze om alles aan te duiden wat niet van aardappels of graan gestookt is, is een werkbaar compromis en zorgt voor duidelijke productinformatie. Ik vraag de collega’s dan ook met dit compromis in te stemmen.

  Bogusław Sonik (PPE-DE). – (PL) Mevrouw de Voorzitter, ik kan misschien beginnen met wat informatie die de Parlementsleden nog niet ter ore is gekomen. Vorige week heeft de Fractie van de Europese Volkspartij (Christen-democraten) en Europese Democraten het door de rapporteur voorgestelde compromis verworpen. Waarom? Een – weliswaar beperkte – meerderheid van de PPE-DE-Fractie was het niet eens met de in het voorstel opgenomen definitie van wodka. Bovendien was een meerderheid van de fractieleden er voorstander van te erkennen dat wodka traditioneel geproduceerd wordt uit graan, aardappelen en suikerbietenmelasse. Dat is de inhoud van het amendement dat ik samen met de heer Stubb heb ingediend. Ik roep u met klem op om dit amendement te steunen.

Waarom wordt er voortdurend verwezen naar traditie? Ik zou u er attent op willen maken dat landen of vertegenwoordigers van landen die absoluut niets te maken hebben met de traditie van de wodkaproductie, niet het recht hebben om zich te gedragen als de conquistadores die naar Zuid-Amerika trokken en er het goud van de Maya’s stalen. Dit is onze traditie, dit is de traditie van de landen die van oudsher wodka produceren. Dat feit zou in de verordening erkend moeten worden.

Er dient op gewezen te worden dat de Raad in deze kwestie ongekende druk heeft uitgeoefend op het Europees Parlement. Een hooggeplaatste ambtenaar heeft naar de vertegenwoordigers van 24 lidstaten een brief verstuurd, waarin hij verwijst naar het standpunt van de invloedrijke pressiegroep European Vodka Alliance. Bovendien heeft hij deze brief niet verstuurd naar de vertegenwoordigers van de landen die het sterkst bij dit conflict betrokken zijn, namelijk Polen en Litouwen. Er is geen rekening gehouden met het advies van de Commissie landbouw en plattelandsontwikkeling van het Europees Parlement en met dat van het Economisch en Sociaal Comité. Zowel COPA en COGECA, de landbouworganisaties van de Europese Unie, als de Europese landbouwers zelf zijn voorstander van de traditionele definitie van wodka. Waarom? De belangrijkste reden hiervoor is dat de kwaliteit van dit product bepaald zou moeten worden door Europese aardappelen en Europees graan, evenals door een vijfhonderd jaar lange traditie. Daar mag geen verandering in komen enkel en alleen onder druk van belangengroepen.

Wij eisen een gelijke behandeling. Wodka, die op traditionele wijze geproduceerd wordt, mag niet vergeleken worden met soortgelijke gedistilleerde dranken. Dat zou lijnrecht in strijd zijn met de basisbeginselen van de Europese Unie.

  James Nicholson (PPE-DE). – (EN) Mevrouw de Voorzitter, allereerst wil ik de rapporteur gelukwensen met zijn uitstekende verslag. Dit verslag en dit debat hebben, om het zachtjes uit te drukken, geleid tot forse meningsverschillen tussen veel leden, tussen fracties en binnen fracties. Ik ben van mening dat wij het compromis dat is bereikt, moeten steunen. Er zijn ook andere voorstellen, maar daarin gaat het ene specifieke gezichtspunt steeds ten koste van het andere.

Het moet uiteindelijk gaan om de kwaliteit en de standaard van het product. De toevoeging van additieven moet worden gereguleerd, en dat gebeurt ook, maar je kunt producten die al heel lang worden gebruikt, niet zomaar verbieden. Wij moeten niet alleen rekening houden met de bescherming van de consument, maar ook met de behoeften van de drankindustrie.

Zoals al een paar keer is opgemerkt, is dit een ingewikkeld verslag gebleken, met een aantal zeer uitgesproken en verschillende standpunten, maar wij moeten zorgen dat er een aanvaardbare overeenkomst komt. Bij compromisovereenkomsten raakt de oorspronkelijke bedoeling van de richtlijn nog wel eens wat ondergesneeuwd, maar volgens mij is dit voorstel op dit moment het maximaal haalbare. Dit is een heel belangrijk en serieus onderwerp, en wij moeten dat goed regelen. Het debat over wat wodka is, heeft het belang van deze richtlijn wat naar de achtergrond gedrongen, en dat is jammer, maar zo gaat dat soms in de politiek.

Ik heb naar de verschillende bijdragen geluisterd, en ook naar mijn twee collega’s uit Schotland, die stelden dat zij de oudste whiskytraditie hebben. In de streek in Noord-Ierland waar ik vandaan kom hebben wij een bescheiden product met de naam Bushmills, en wij zouden een interessante discussie kunnen houden over de vraag wie de oudste whisky op het eiland Ierland heeft! En daarmee wil ik afronden.

  Niels Busk (ALDE), rapporteur voor advies van de Commissie landbouw en plattelandsontwikkeling. – (DA) Mevrouw de Voorzitter, mevrouw de commissaris, ik ben rapporteur voor de Commissie landbouw en plattelandsontwikkeling, die voor dit voorstel als commissie voor advies heeft gefungeerd. We hebben bijna unaniem een duidelijke definitie aangenomen die ervan uitgaat dat wodka wordt geproduceerd uit aardappelen en graan. Het was tegelijkertijd de bedoeling dat er inzake dit onderwerp een intensievere samenwerking zou zijn tussen de Commissie milieubeheer, volksgezondheid en voedselveiligheid en de Commissie landbouw en plattelandsontwikkeling. Ik moet helaas zeggen dat we daar in de Commissie landbouw en plattelandsontwikkeling niet zo heel veel van hebben gemerkt.

Wodka is een kwaliteitsproduct met een heel lange geschiedenis en dat moeten we beschermen. We moeten de wodkaproductie op precies dezelfde manier beschermen als we de productie van whisky, cognac en alle andere sterke dranken in Europa beschermen. Hier in deze kring – in dit Parlement – wordt niet erg veel respect getoond voor de mensen en de landen die een cultuur hebben waarvan de wodkaproductie een onderdeel is. Het kan ook niet anders of er ligt een kortetermijnbelang ten grondslag aan het feit dat men wodka produceert als een product zonder definitie en waarvoor men zonder problemen afvalproducten als ingrediënten kan gebruiken. Dat het de consumenten onverschillig zou laten waar wodka van wordt gemaakt is heden ten dage een enorme misvatting. Consumenten willen informatie, informatie en nog eens informatie!

  Viviane Reding, lid van de Commissie. (FR) Mevrouw de Voorzitter, staat u mij toe om tot slot nogmaals de rapporteur te bedanken voor het werk dat hij gedaan heeft. Het was een moeilijke klus maar het is hem desondanks gelukt dat er nu een compromis op tafel ligt dat, als ik goed begrepen heb wat er in de loop van dit debat allemaal gezegd is, op brede steun zal kunnen rekenen.

(EN) Ik wil graag terugkomen op een van de genoemde onderwerpen, hoewel ik het met u eens ben dat hierdoor de zeer belangrijke onderdelen van deze wetgeving wat op de achtergrond zijn geraakt.

Zoals verwacht, is verschillende keren gesproken over de compromistekst over wodka. Aan het begin van dit debat heb ik gezegd dat de Commissie haar bedenkingen had. Deze betreffen de rechtsgrondslag en niet de inhoud van de compromistekst. Technisch gezien staat de Commissie volledig achter het compromis, omdat daarin naar onze mening het juiste evenwicht is gevonden tussen de traditionele wodkaproducenten en degenen die wodka uit andere grondstoffen produceren. Veel producenten maken nu eenmaal al jarenlang en volkomen legaal wodka uit andere grondstoffen dan aardappelen en granen, en u begrijpt natuurlijk dat de Commissie niet om de legitieme rechten en verwachtingen van die producenten heen kan.

Anderzijds hebben wij ook heel goed geluisterd naar de argumenten die traditie en kwaliteit benadrukken. De Commissie is niet doof voor die argumenten. Ik denk dat met het gevonden compromis het juiste evenwicht is gevonden en de Commissie kan zich er dan ook, afgezien van enkele juridische aspecten, helemaal in vinden. Dat gezegd hebbende, zal de Commissie zich actief blijven inzetten voor de uiteindelijke aanneming van dit voorstel zodra aan de basisvoorwaarden is voldaan.

  De Voorzitter. Het debat is gesloten.

De stemming vindt dinsdag 19 juni plaats.

Schriftelijke verklaring (artikel 142)

  Eija-Riitta Korhola (PPE-DE), schriftelijk. – (FI) Het debat over de verordening betreffende gedistilleerde dranken is geculmineerd in een onderwerp dat de Commissie in haar voorstel heeft gebagatelliseerd, namelijk de gelijkwaardige behandeling van wodka ten opzichte van andere sterkedrank.

Het zou echter nauwkeuriger zijn te zeggen dat het gaat om de gelijkwaardige behandeling van de Europese culturen. Behalve dat het onderhavige debat ons herinnert aan het multiculturele karakter van Europa, toont het tegelijkertijd aan dat er nog veel moet worden gedaan in het kader van eenheid die verschillen respecteert.

De definitie van wodka, waar wij nu over twisten, is in werkelijkheid slechts een technische herziening van iets wat al bekend en goed bevonden is: al eeuwenlang wordt wodka vrijwel alleen van graan en aardappelen gemaakt. In de Europese Unie wordt 90 procent van alle wodka van deze grondstoffen gemaakt. Bij het bepalen van de ingrediënten is er dus niet alleen sprake van de belangen van de producenten of kunstmatige belemmeringen op de markt, maar ook van tradities. De wodkaproducerende landen, waar 70 procent van de wodka wordt geproduceerd en geconsumeerd, weten wel waarover zij spreken.

Het compromis van de rapporteur, de heer Schnellhardt, dat in de praktijk toestaat dat wodka van welk landbouwproduct dan ook wordt gemaakt, mits hierover op het etiket achter op de fles een kleine vermelding staat, is ontoereikend. Als wij uiteindelijk een compromis willen bereiken, moet dit de traditionele bereidingswijze meer steunen.

De gemeenschappelijke identiteit van de Europese Unie en de regelgeving die deze ondersteunt, moeten op wederzijds respect zijn gebaseerd, waarbij historische aspecten worden erkend. Onze huidige wetgeving inzake gedistilleerde dranken komt uit een tijd waarin de wodkaproducerende landen nog geen lid waren van de Europese Unie en daarom moet zij geactualiseerd worden. In de toetredingsonderhandelingen met Finland, Zweden en de landen die later lid werden van de Europese Unie, zoals Polen, werd de definitie van wodka overgeslagen en werd beloofd dat dit in de nabije toekomst zou worden rechtgezet. Daar is het nu tijd voor.