- Έκθεση Coelho (A6-0211/2007)

  Pedro Guerreiro (GUE/NGL), γραπτώς. – (PT) Όπως υποστηρίζει η Ομάδα μας, αυτή η πρόταση, η οποία ενσωματώνει βιομετρικά στοιχεία στις άδειες διαμονής ενιαίου τύπου για τους υπηκόους τρίτων χωρών, «προκαλεί ανησυχία όσον αφορά την τεχνική εφαρμοσιμότητά της, το οικονομικό κόστος και τον κίνδυνο αθέμιτης χρήσης».

Όπως έχουμε επισημάνει, είναι εξαιρετικά αμφίβολο το κατά πόσον η καθιέρωση βιομετρικών χαρακτηριστικών αυξάνει όντως την ασφάλεια ή αποτελεί μάλλον απειλή για την ασφάλεια λόγω του κινδύνου αθέμιτης χρήσης, τεχνολογικών ατελειών και έλλειψης διαφάνειας και ουσιαστικής προστασίας των δεδομένων.

Πρόκειται για ένα δυσανάλογο μέτρο το οποίο εντάσσεται σε μια υπερεθνική δυναμική, ένα μέτρο το οποίο αποσκοπεί στη δημιουργία μηχανισμών ελέγχου και επιτήρησης σε επίπεδο ΕΕ. Δεν συνοδεύεται σε καμία περίπτωση από «ιδιαίτερα συνεπείς και σοβαρές διασφαλίσεις, ιδιαίτερα όσον αφορά τον τρόπο συλλογής και χρήσης» των δεδομένων, ενώ είναι εντελώς αδύνατο να εγγυηθούμε τη χρήση του σε «σχετικά ασφαλές περιβάλλον».

Η πρόταση αυτή είναι συγχρόνως συνέπεια και αναπόσπαστο τμήμα της τάσης για υπερβολική εστίαση στα θέματα ασφάλειας που χαρακτηρίζει τις ενέργειες των θεσμικών οργάνων της ΕΕ και, ως εκ τούτου, την απορρίπτουμε.

  Mary Lou McDonald (GUE/NGL), γραπτώς. – (EN) Η δεύτερη τροποποιημένη πρόταση για την καθιέρωση βιομετρικών στοιχείων στον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 1030/2002, με τον οποίο καθορίζεται ενιαίος τύπος άδειας διαμονής για υπηκόους τρίτων χωρών, προκαλεί ανησυχία όσον αφορά την τεχνική εφαρμοσιμότητά της, το οικονομικό κόστος και τον κίνδυνο αθέμιτης χρήσης. Παραμένει ασαφές το κατά πόσον η καθιέρωση βιομετρικών χαρακτηριστικών αυξάνει όντως την ασφάλεια ή αποτελεί μάλλον απειλή για την ασφάλεια λόγω του κινδύνου αθέμιτης χρήσης, τεχνολογικών ατελειών και έλλειψης διαφάνειας και ουσιαστικής προστασίας των δεδομένων. Η αρχική πρόταση της Επιτροπής αποδείχτηκε επίσης τεχνικά ανέφικτη, οι δε χρηματοοικονομικοί πόροι για την ανάπτυξή της πήγαν εν μέρει χαμένοι. Για τους ανωτέρω λόγους, δεν μπορούμε να υποστηρίξουμε την τροποποιημένη πρόταση της Επιτροπής, η οποία θα ανέβαζε και πάλι το οικονομικό κόστος και θα προκαλούσε τεχνικές δυσκολίες εντελώς ασύμβατες με την προστιθέμενη αξία σε ασφάλεια.

  Andreas Mölzer (ITS), γραπτώς. – (DE) Εξαιτίας των πολυπολιτισμικών οραμάτων που έχουν ορισμένοι, δημιουργήθηκε μία κατάσταση που γίνεται όλο και πιο ανυπόφορη για τον ντόπιο πληθυσμό. Οι μετανάστες και τα παιδιά τους όχι μόνο δεν υπολογίζουν πολλές φορές τους ντόπιους, αλλά αντίθετα διεκδικούν όλο και πιο πολλά δικαιώματα, θέλουν προφανώς να εξαλείψουν την δυτική, χριστιανική μας κληρονομιά, ενώ αντίθετα κωφεύουν απλά όταν πρόκειται για τα καθήκοντά τους ως πολιτών ή τις υποχρεώσεις τους όπως η προθυμία για ενσωμάτωση.

Η ευρεία προσφορά κοινωνικής κατοικίας για υπηκόους χωρών εκτός ΕΕ και για νέους πολίτες της Ένωσης που δεν έχουν ενσωματωθεί δεν δημιούργησε μόνο μια βαθιά ανασφάλεια στους ντόπιους κατοίκους, αλλά οδήγησε και σε σοβαρή επιδείνωση όσον αφορά τις συνθήκες στέγασης και την ποιότητα ζωής των ανθρώπων, όπου σχεδόν καθημερινά παρατηρούνται ξεσπάσματα βίας. Υπό το φως αυτών των γεγονότων απαιτείται να γίνει αυστηρότερη γενικά η νομοθεσία για τη μετανάστευση. Η έκθεση Coelho δεν αποτελεί την κατάλληλη βάση γι’ αυτό και ακριβώς γι’ αυτό την καταψήφισα.

- Έκθεση Παπαδημούλη (A6-0227/2007)

  Milan Gaľa (PPE-DE). – (SK) Το επάγγελμά μου είναι οδοντίατρος. Ο υδράργυρος χρησιμοποιείται στην ιατρική σε σφραγίσματα, και παρακολουθώ με ενδιαφέρον τη στρατηγική της ΕΕ σχετικά με τη χρήση του υδραργύρου και την εξάλειψή του από όλους τους τομείς στους οποίους προσφέρονται κατάλληλες εναλλακτικές λύσεις. Καταρχήν, συμφωνώ με πολλά από τα μέτρα που έχει προτείνει η Επιτροπή με τη μορφή σχεδίου νομοθεσίας στο πλαίσιο της στρατηγικής για τον υδράργυρο.

Ωστόσο, αναμένω με αγωνία να δω πώς θα αντιμετωπίσουμε την άποψη ότι ο υδράργυρος πρέπει να καταργηθεί και στην οδοντιατρική, όπου τα αμαλγάματα υδραργύρου χρησιμοποιούνται επί 150 χρόνια, και μάλιστα με μεγάλη επιτυχία. Δεν υπάρχουν αποχρώσες ενδείξεις οι οποίες να αποδεικνύουν τοξική δράση αυτών των αμαλγαμάτων όταν χρησιμοποιούνται σωστά. Συγχρόνως, οι γνώμες διίστανται όσον αφορά το εάν υπάρχουν ικανοποιητικά εναλλακτικά υλικά. Φρονώ ότι, αν τα κατάλοιπα των αμαλγαμάτων διαχωρίζονται με ορθό τρόπο στα εργαστήρια οδοντιατρικής και αν τα απορρίπτουμε καταλλήλως, με ασφάλεια και σε μόνιμη βάση, όπως προτείνεται στην έκθεση, δεν είναι προς το παρόν αναγκαία η απαγόρευση των αμαλγαμάτων που χρησιμοποιούνται στα σφραγίσματα.

  Richard Seeber (PPE-DE). – (DE) Κύριε Πρόεδρε, θα ήθελα να υποστηρίξω θερμά την έκθεση, την οποία υπερψήφισα. Είναι σημαντικό να έχουμε μία ευρωπαϊκή στρατηγική για τον υδράργυρο, αφού είναι ένα από τις πιο τοξικές περιβαλλοντικές ρυπογόνες ουσίες και η Ευρώπη πρέπει ασφαλώς να προηγηθεί εδώ. Δεν ενέκρινα ορισμένες προτάσεις για αυστηρότερους κανόνες διότι θεωρώ ότι είναι αναγκαίο να προβλέψουμε μεταβατικές διατάξεις για τις επιχειρήσεις και να καταστήσουμε δυνατή μία ομαλή μετάβαση προκειμένου να μην θέσουμε σε μεγάλο κίνδυνο τη γενική ανταγωνιστικότητα. Επίσης, με ανησυχεί η υπερβολική γραφειοκρατία και γι’ αυτό πρέπει να προχωρήσουμε εδώ με την απαραίτητη σταθερότητα για να αποφύγουμε τους κινδύνους. Γενικά πρόκειται για μία πολύ ενθαρρυντική έκθεση.

  Liam Aylward, Brian Crowley, Seán Ó Neachtain και Eoin Ryan (UEN), γραπτώς. – (EN) Καταψηφίσαμε τις τροπολογίες στις οποίες υποστηριζόταν ότι ο υγρός υδράργυρος πρέπει να αποθηκεύεται σε υπέργειες εγκαταστάσεις. Η Επιτροπή δεν έχει διενεργήσει αξιολόγηση αντικτύπου σχετικά με την ασφάλεια της αποθήκευσης υπό τέτοιες συνθήκες και δεν έχει αναπτυχθεί τεχνολογία στερεοποίησης του υγρού υδραργύρου. Η αποθήκευση υδραργύρου σε υπέργειες εγκαταστάσεις είναι, ως εκ τούτου, αμφισβητήσιμη όσον αφορά την ασφάλεια και τη χρονική της διάρκεια (στις εν λόγω τροπολογίες υποστηρίζεται ότι η αποθήκευση θα είναι προσωρινή). Χωρίς την ανάπτυξη νέας τεχνολογίας, η αποθήκευση δεν θα ήταν προσωρινή. Από την άλλη πλευρά, η Επιτροπή έχει διενεργήσει αξιολογήσεις αντικτύπου σχετικά με την αποθήκευση του υγρού υδραργύρου σε αλατωρυχεία και σε βαθείς υπόγειους σχηματισμούς σκληρών πετρωμάτων η ασφάλεια των οποίων έχει επιβεβαιωθεί.

Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι στο εγγύς μέλλον μπορεί να αναπτυχθεί νέα τεχνολογία. Θεωρούμε ιδιαιτέρως ευπρόσδεκτη τη συμφωνία του Συμβουλίου με το αίτημα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου να συμπεριληφθεί στον προτεινόμενο κανονισμό αναθεώρηση σχετικά με το πεδίο εφαρμογής του κανονισμού καθώς και σχετικά με άλλες διαθέσιμες επιλογές για την αποθήκευση υδραργύρου το 2010.

  Ilda Figueiredo (GUE/NGL), γραπτώς. – (PT) Το 1990, η επιτροπή Όσλο-Παρισιού (OSPAR) συνέστησε όλες οι εγκαταστάσεις στοιχείων υδραργύρου χλωρίου-αλκαλίων να έχουν μεταπηδήσει σε τεχνολογίες χωρίς τη χρήση υδραργύρου πριν από το 2010. Με ψήφισμά του σχετικά με την κοινοτική στρατηγική για τον υδράργυρο, το οποίο εγκρίθηκε τον Μάρτιο του 2006, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο καλούσε την Επιτροπή να αναλάβει δράση για την εφαρμογή της απόφασης της OSPAR.

Πέρα από τις συνεχιζόμενες εκπομπές από τις εγκαταστάσεις στοιχείων υδραργύρου χλωρίου-αλκαλίων, όταν οι εγκαταστάσεις αυτές υιοθετούν τεχνολογίες χωρίς υδράργυρο, οι τεράστιες ποσότητες υδραργύρου στα στοιχεία τους πρέπει να τυγχάνουν περιβαλλοντικά ορθού χειρισμού.

Για να αποφευχθεί το ενδεχόμενο αυτές οι πλεονάζουσες ποσότητες υδραργύρου να πλημμυρίσουν την παγκόσμια αγορά, τον Οκτώβριο του 2006 εγκρίθηκε πρόταση κανονισμού για την απαγόρευση των εξαγωγών μεταλλικού υδραργύρου από 1ης Ιουλίου 2011, ενώ έχουν καταβληθεί προσπάθειες συντόμευσης της προθεσμίας.

Η πρόταση περιλαμβάνει διατάξεις για την ασφαλή αποθήκευση του πλεονάζοντος υδραργύρου που θα προέρχεται, κυρίως, από τις εγκαταστάσεις στοιχείων υδραργύρου χλωρίου-αλκαλίων που κλείνουν, ώστε να αποτραπεί η πώλησή του. Σήμερα υπάρχουν στην Ευρώπη περίπου 12 000 τόνοι υδραργύρου, σε κυψέλες υδραργύρου. Ως εκ τούτου, η Επιτροπή ζήτησε από την Euro Chlor (την ομοσπονδία βιομηχανιών χλωρίου-αλκαλίων της ΕΕ) να συντάξει μια εθελοντική συμφωνία για την αποθήκευση του πλεονάζοντος υδραργύρου στη βιομηχανία αυτή, πράγμα που η ομοσπονδία δέχτηκε.

  Marie-Noëlle Lienemann (PSE), γραπτώς. – (FR) Η διαχείριση του υδραργύρου είναι ένα σημαντικό θέμα για την προστασία του περιβάλλοντος.

Αν η Ευρώπη είναι υποχρεωμένη να αποθηκεύσει περισσότερα απόβλητα υδραργύρου, αυτό συμβαίνει επειδή οι βιομηχανίες μας δεν προέβλεψαν τους κινδύνους που συνεπάγεται η χρήση αυτού του μετάλλου, ιδιαίτερα δε για την παραγωγή χλωρίνης.

Μάθημα Πρώτο: πρέπει να ξανασκεφτούμε τάχιστα τις μεθόδους παραγωγής μας με σκοπό να είμαστε προετοιμασμένοι για μια ζωτική οικολογική επανάσταση.

Έπειτα, είναι απαραίτητο να παρακολουθείται σε σταθερή βάση η αποθήκευση των αποβλήτων, θεσπίζοντας τακτικούς ελέγχους. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ψήφισα υπέρ της τροπολογίας 25 η οποία αποκλείει τη μόνιμη αποθήκευση σε υπέργειες και υπόγειες εγκαταστάσεις. Δυστυχώς όμως, αυτή δεν έλαβε την πλειοψηφία των ψήφων. Παρά ταύτα, οι λοιπές βελτιώσεις του κειμένου αιτιολογούν την ψήφο υπέρ της τελικής έκθεσης.

  Γεώργιος Τούσσας (GUE/NGL), γραπτώς. – Η έκθεση, αν και αναγνωρίζει ότι δεν υφίσταται σήμερα δυνατότητα απόλυτα ασφαλούς αποθήκευσης του μεταλλικού υδραργύρου, επιδιώκει να νομιμοποιήσει έναν ιδιότυπο χωροταξικό «ρατσισμό», επιβάλλοντας την επιλογή της Ισπανικής επαρχίας «Almaden» ως χώρο μόνιμης «χωματερής» του πλέον τοξικού στοιχείου του πλανήτη. Το χειρότερο είναι ότι η άνωθεν αυτή επιβολή της συγκεκριμένης περιοχής, επιχειρείται να δικαιολογηθεί με την ύπαρξη εκεί υποδομών και «εργατικών χεριών». Με άλλα λόγια χρησιμοποιείται η ανεργία σαν μέσο ωμού εκβιασμού των εργαζομένων, ώστε να δεχτούν να μετατραπεί η περιοχή τους σε «χωματερή» των τοξικών αποβλήτων υδραργύρου ολόκληρης της ΕΕ, με ανυπολόγιστους κινδύνους για την υγεία των κατοίκων και το περιβάλλον.

Στην ίδια επικίνδυνη πολιτική κινείται και η πρόταση της έκθεσης για την εμπλοκή και χρηματοδότηση κάθε λογής ΜΚΟ, στο κρίσιμο ζήτημα της εφαρμογής τεχνολογιών απαλλαγμένων από υδράργυρο στις αναπτυσσόμενες χώρες και στις ονομαζόμενες «μεταβατικές οικονομίες», παραμερίζοντας τους κανόνες που απορρέουν από δεσμευτικές διακρατικές συμφωνίες σ’ αυτό τον τομέα.

Για αυτούς τους λόγους το ΚΚΕ απέχει από την ψηφοφορία.

Το ΚΚΕ υποστηρίζει ότι το ζήτημα της χωροθέτησης για την αποθήκευση και τη διαχείριση του μεταλλικού υδραργύρου, αποτελεί αντικείμενο της επιστήμης και εφαρμογής των συμπερασμάτων της και όχι επιλογών που αντικατοπτρίζουν τα συμφέροντα, τα κέρδη των επιχειρήσεων.

- Έκθεση Oomen-Ruijten (A6-0080/2007)

  Milan Gaľa (PPE-DE). – (SK) Τα συστήματα συμπληρωματικής συνταξιοδότησης, για τα οποία χρησιμοποιείται η γενική ονομασία «δεύτερος πυλώνας του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης», είναι αναπόσπαστο τμήμα της σύγχρονης κοινωνίας. Παρακολουθήσαμε στο παρελθόν τη μεταρρύθμιση των αγορών εργασίας και των συστημάτων κοινωνικής ασφάλισης σε αρκετά κράτη μέλη, η οποία περιελάμβανε και μεταρρυθμίσεις των συνταξιοδοτικών συστημάτων. Επιτρέψτε μου να χρησιμοποιήσω τη Σλοβακία ως παράδειγμα χώρας η οποία θέσπισε συστήματα συμπληρωματικής συνταξιοδότησης στο πλαίσιο της μεταρρύθμισης του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης. Πολλοί σλοβάκοι πολίτες έχουν ήδη επιλέξει την ένταξή τους στον δεύτερο πυλώνα.

Οι πόροι που αποταμιεύονται στον δεύτερο πυλώνα ανήκουν στον ιδιωτικό τομέα. Είναι πολύ πιο ασφαλείς από τις υποσχέσεις του κράτους να καταβάλει συντάξεις από τα δημόσια ταμεία. Ένα πλεονέκτημα του δεύτερου πυλώνα είναι το γεγονός ότι οι συνταξιοδοτικές παροχές δεν εξαρτώνται πλέον από τη δημογραφική σύνθεση της χώρας, αλλά από τις αποταμιεύσεις που συσσωρεύονται στον λογαριασμό κάθε ασφαλισμένου. Για τους λόγους αυτούς, και στο πνεύμα της ενθάρρυνσης της κινητικότητας των εργαζομένων στα κράτη μέλη, χαιρέτισα το σχέδιο οδηγίας το οποίο αποσκοπεί στη βελτίωση της δυνατότητας μεταφοράς των δικαιωμάτων συμπληρωματικής συνταξιοδότησης, ενώ πιστεύω ότι αυτό το μέτρο θα οδηγήσει σε μείωση του αριθμού των προβλημάτων που σχετίζονται με τη θεμελίωση συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων, τη διατήρηση των εν αναμονή δικαιωμάτων και τη δυνατότητα μεταφοράς των αποκτηθέντων δικαιωμάτων.

  Agnes Schierhuber (PPE-DE). – (DE) Κύριε Πρόεδρε, η εσωτερική αγορά και η κινητικότητα χρειάζονται κοινωνική ασφάλεια και μετά από τον ενεργό επαγγελματικό βίο. Εδώ πρέπει να διατηρήσουμε την ισορροπία μεταξύ εργαζομένων και εργοδοτών, η οποία είναι απολύτως απαραίτητη για τη θεμελίωση συνταξιοδοτικού δικαιώματος.

Αυτή ήταν η πρώτη ανάγνωση και θα ακολουθήσουν πολλές ακόμα συζητήσεις. Η αντιπροσωπεία του Λαϊκού Κόμματος της Αυστρίας υποστήριξε ανεπιφύλακτα την έκθεση Oomen-Ruijten διότι θεωρούμε ότι είναι η σωστή προσέγγιση για την περαιτέρω ανάπτυξη της κινητικότητας και της εσωτερικής αγοράς.

  Laima Liucija Andrikienė (PPE-DE). – (LT) Κύριε Πρόεδρε, θέλω καταρχάς να ευχαριστήσω την εισηγήτρια, κ. Ria Oomen-Ruijten, και τους υπολοίπους συναδέλφους που συνέβαλαν στην κατάρτιση αυτής της έκθεσης σχετικά με τη βελτίωση της δυνατότητας μεταφοράς των δικαιωμάτων συμπληρωματικής συνταξιοδότησης. Ψήφισα υπέρ αυτού του εγγράφου, διότι θεωρώ ότι θα έχει θετικά αποτελέσματα για τα περισσότερα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ιδίως δε για τα νεότερα μέλη της ΕΕ. Στα κράτη της Βαλτικής, στην Τσεχική Δημοκρατία, στη Σλοβακία, στην Ουγγαρία και στη Μάλτα δεν έχει ακόμη θεσπιστεί νομοθεσία που να προβλέπει συμπληρωματικά συστήματα, ενώ, απεναντίας, στις σκανδιναβικές χώρες και στη Σλοβενία η πλειονότητα των εργαζομένων μετέχει σε τέτοια συνταξιοδοτικά συστήματα.

Η διακαής επιθυμία του Κοινοβουλίου μας να υποχρεώσει τις χώρες της ΕΕ να επιδιώξουν σταδιακά τη διευκόλυνση της δυνατότητας μεταφοράς των συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων πρέπει να προσφέρει νέα κίνητρα πρωτίστως στα νέα κράτη μέλη, αλλά και στην Ελλάδα, την Ιταλία και την Πορτογαλία, για την τροποποίηση της νομοθεσίας τους κατά τρόπο που να ενθαρρύνεται, και όχι να τιμωρείται, η κινητικότητα των προσώπων στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

  Carlo Fatuzzo (PPE-DE). – (IT) Κύριε Πρόεδρε, λαμβάνω τον λόγο για να πω στην Ευρώπη: «εάν είσαι εδώ, δώσε μας ένα σήμα». Η Ευρώπη πρέπει να επιδείξει μεγαλύτερη τόλμη και να αποδείξει ότι διαθέτει καρδιά λέοντος και όχι λαγού.

Η οδηγία για τη δυνατότητα μεταφοράς των συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων είναι εξαιρετικά σημαντική για όλους τους ευρωπαίους εργαζόμενους και πολίτες. Με την έγκριση της πρότασης αυτής συντελείται ένα βήμα υπέρ των εργαζομένων, αλλά στην πραγματικότητα δεν κατορθώνουμε να φτάσουμε σε ένα αποτέλεσμα για το οποίο οι ευρωπαίοι πολίτες θα μπορούσαν να χειροκροτήσουν την Ευρώπη. Δεν θα πρέπει λοιπόν να παραπονούμαστε, κύριε Πρόεδρε, για τα δημοψηφίσματα στη Γαλλία και τις Κάτω Χώρες που απέρριψαν το Σύνταγμα. Η Ευρώπη οφείλει να επιδείξει περισσότερη τόλμη.

  Lena Ek, Olle Schmidt (ALDE) γραπτώς. – (SV) Ως Φιλελεύθερος, δυσκολεύομαι να καταψηφίσω μια πρόταση η οποία αποσκοπεί στη βελτίωση της δυνατότητας των Ευρωπαίων να κυκλοφορούν πιο ελεύθερα από χώρα σε χώρα. Την κατάσταση δεν διευκολύνει το γεγονός ότι η πρόταση αποσκοπεί επίσης να ενθαρρύνει τους εργαζόμενους να αναλάβουν μεγαλύτερο μέρος της ευθύνης για την αποταμίευση υπέρ της συνταξιοδότησής τους, καθόσον αυτό είναι ένα από τα πιο αποφασιστικά ζητήματα για τις μελλοντικές εξελίξεις. Εντούτοις, δεν μπορούσα να υπερψηφίσω την αρχική πρόταση.

Το πρόβλημα είναι διττό. Καταρχάς, είναι αμφίβολο εάν αυτό το περίπλοκο θέμα είναι ορθό να θίγεται σε ευρωπαϊκό επίπεδο, ενόψει των πολύ διαφορετικών συστημάτων των κρατών μελών όσον αφορά τις αποταμιεύσεις υπέρ των συνταξιοδοτικών τους ταμείων. Δεύτερον, δεν μπορούσα παρά να σημειώσω ότι η Σουηδία, όπως και η Γερμανία, διαθέτουν συστήματα εξαιρετικά ακατάλληλα για τέτοιου τύπου προσαρμογές. Το σουηδικό πρότυπο, στο οποίο οι κοινωνικοί εταίροι λαμβάνουν τις αποφάσεις σε αυτόν τον τομέα, είναι ασύμβατο με την πρόταση της εισηγήτριας. Ενδέχεται εξάλλου να εμφανιστούν σοβαρά προβλήματα εφόσον αποδεσμευτούν ξαφνικά και σε σύντομο χρονικό διάστημα τεράστια ποσά με τη μορφή επενδύσεων, προκειμένου να διασφαλιστεί η δυνατότητα μεταφοράς των συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων.

Μακροπρόθεσμα, τάσσομαι υπέρ ενός συστήματος στο οποίο οι εργαζόμενοι θα μπορούν να αλλάζουν εργασία και να μετακινούνται από τη μια χώρα στην άλλη χωρίς να χρειάζεται να ανησυχούν για το εάν αυτό θα επηρεάσει τις συντάξεις τους. Συνεπώς, ψήφισα εν τέλει υπέρ του τροποποιημένου κειμένου της έκθεσης του Κοινοβουλίου στο οποίο επιτρέπονται εθνικές εξαιρέσεις.

  Ilda Figueiredo (GUE/NGL), γραπτώς. – (PT) Στο θέμα της δυνατότητας μεταφοράς των συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων, υπάρχουν τουλάχιστον δύο κρίσιμες πτυχές οι οποίες πρέπει να ληφθούν υπόψη: η διασφάλιση των δικαιωμάτων των εργαζομένων και η εγγύηση της βιωσιμότητας των δημοσίων συστημάτων κοινωνικής ασφάλισης.

Το θέμα που μας απασχολεί εν προκειμένω είναι, συγκεκριμένα, τα συστήματα συμπληρωματικής συνταξιοδότησης και όχι τα δημόσια συστήματα κοινωνικής ασφάλισης. Ενόψει των δύο αυτών πτυχών, αντιτασσόμαστε στις τροπολογίες οι οποίες κατατέθηκαν στην έκθεση και τροποποιούν την αρχική πρόταση της Επιτροπής. Στις εν λόγω τροπολογίες προτείνεται, για παράδειγμα, να αυξηθεί η κατώτατη ηλικία πρόσβασης σε συστήματα συμπληρωματικής συνταξιοδότησης από 21 σε 25 έτη και να τεθεί ως προϋπόθεση για την απόκτηση συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων η παρέλευση πενταετίας.

Τα συστήματα συμπληρωματικής συνταξιοδότησης δεν πρέπει, ωστόσο, να αντικαταστήσουν τα δημόσια συστήματα. Τα δημόσια συστήματα κοινωνικής ασφάλισης που στηρίζονται στην αλληλεγγύη και την καθολικότητα αποτελούν έναν από τους ακρογωνιαίους λίθους οποιουδήποτε κράτους και πρέπει να είναι εγγυημένα σε μια πιο δίκαιη και ισότιμη κοινωνία.

Τέλος, αισθανόμαστε βαθιά απογοήτευση για την απόρριψη των τροπολογιών που είχαμε καταθέσει, περιλαμβανομένης της πρότασης να συνδυαστεί η αρχική θέση της Επιτροπής για το ελάχιστο όριο ηλικίας των 21 ετών με μια διετή περίοδο απόκτησης δικαιωμάτων, η οποία θα ήταν πιο ευνοϊκή για τους εργαζόμενους. Ως εκ τούτου, καταψηφίσαμε το κείμενο.

  Hélène Goudin και Nils Lundgren (IND/DEM), γραπτώς. – (SV) Επιλέξαμε να απόσχουμε από την ψηφοφορία επί αυτής της έκθεσης. Η Λίστα του Ιουνίου υποστηρίζει ολόψυχα τη δημιουργία μιας αποτελεσματικής εσωτερικής αγοράς. Υποστηρίζουμε, συνεπώς, την αρχή σύμφωνα με την οποία ένας εργαζόμενος πρέπει να είναι σε θέση να μεταφέρει χωρίς δυσκολία τα αποκτηθέντα συνταξιοδοτικά του δικαιώματα από ένα κράτος μέλος σε άλλο. Δεν πιστεύουμε, όμως, ότι η ΕΕ πρέπει να εκφέρει άποψη για τη διάρθρωση των συνταξιοδοτικών συστημάτων των κρατών μελών, στον βαθμό που όλοι οι πολίτες της ΕΕ τυγχάνουν ισότιμης μεταχείρισης στο πλαίσιο του εκάστοτε ισχύοντος συστήματος. Αντιμετωπίζουμε, λοιπόν, με κριτικό πνεύμα πολλές από τις προτάσεις που περιλαμβάνονται στην έκθεση, όπως οι απόψεις σχετικά με τις προϋποθέσεις θεμελίωσης δικαιωμάτων από τους ασφαλισμένους στα συστήματα συμπληρωματικής συνταξιοδότησης, οι απόψεις σχετικά με τα ελάχιστα όρια ηλικίας για την κατοχύρωση συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων ή σχετικά με τους κοινοτικούς κανόνες για την περίοδο θεμελίωσης που απαιτείται πριν από τη συμμετοχή σε ένα σύστημα συνταξιοδότησης. Οι επιλογές των κρατών μελών όσον αφορά τον σχεδιασμό των συνταξιοδοτικών τους συστημάτων πρέπει να παραμείνουν εξολοκλήρου εθνική υπόθεση, με μόνη προϋπόθεση να τυγχάνουν όλοι οι πολίτες της ΕΕ ισότιμης μεταχείρισης στο πλαίσιο του ισχύοντος συστήματος.

  Bogusław Liberadzki (PSE), γραπτώς. – (PL) Ψηφίζω υπέρ της έκθεσης της κ. Oomen-Ruijten σχετικά με την πρόταση οδηγίας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου που αφορά τη βελτίωση της δυνατότητας μεταφοράς των δικαιωμάτων συμπληρωματικής συνταξιοδότησης (COM(2005)0507 – C6 0331/2005 – 2005/0214(COD))

Οι δημογραφικές μεταβολές και η γήρανση του πληθυσμού μάς βοήθησαν να αντιληφθούμε την ανάγκη για συστήματα συμπληρωματικής συνταξιοδότησης και κοινωνικής ασφάλισης, τα οποία διασφαλίζουν αξιοπρεπές βιοτικό επίπεδο. Η νέα οδηγία και η έκθεση της κ. Ria Oomen-Ruijten αποσκοπούν στη βελτίωση της κινητικότητας των εργαζομένων, στο εσωτερικό αλλά και μεταξύ των κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, θεσπίζοντας ελάχιστα πρότυπα σχετικά με την απόκτηση και διατήρηση δικαιωμάτων συμπληρωματικής συνταξιοδότησης.

Στην έκθεση επισημαίνεται πολύ εύστοχα ο ρόλος των κρατών μελών για την παροχή συνεπούς στήριξης στη μεταφορά των αποκτηθέντων συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων, ιδίως σε περίπτωση θέσπισης νέων συστημάτων συμπληρωματικής συνταξιοδότησης. Μετά από πέντε χρόνια εφαρμογής της οδηγίας, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θα κληθεί να εκπονήσει έκθεση στην οποία θα λαμβάνονται υπόψη οι όροι που διέπουν τις μεταφορές κεφαλαίων που αντιστοιχούν στις συμπληρωματικές συντάξεις των εργαζομένων ή στις παροχές κοινωνικής ασφάλισης.

  Thomas Mann (PPE-DE), γραπτώς. – (DE) Καταψήφισα την έκθεση για τη δυνατότητα μεταφοράς. Ο βασικός στόχος της ενίσχυσης της διασυνοριακής κινητικότητας των εργαζομένων μεταξύ των κρατών μελών είναι φανερό ότι δεν επιτεύχθηκε. Κατά μέσον όρο, μόνο το 10% των εργαζομένων στην ΕΕ παίρνει επαγγελματικές συντάξεις. Οι υψηλές ελάχιστες προδιαγραφές που μόλις θεσπίστηκαν έχουν ως αποτέλεσμα να μην υπάρχει σχεδόν κανένα ενδιαφέρον για την επέκταση των συστημάτων επαγγελματικών συντάξεων εξαιτίας της αναμενόμενης αύξησης των δαπανών κατά τουλάχιστον 20%. Φοβάμαι ότι τώρα τίθενται υπό αμφισβήτηση όσα κατάφεραν οι εργαζόμενοι και οι εργοδότες σε εθνικό επίπεδο προς το συμφέρον και των δύο πλευρών για πολλές δεκαετίες.

Το όριο ηλικίας για την απόκτηση επαγγελματικής σύνταξης διαγράφηκε εντελώς. Η πενταετής περίοδος θεμελίωσης καταργήθηκε. Επίσης, οι ελάχιστες προδιαγραφές θα έχουν και αναδρομική ισχύ, πράγμα που έρχεται σε σαφή αντίθεση προς την αρχή της διαφύλαξης των νομίμων απαιτήσεων. Εγώ ψήφισα επίσης υπέρ της διαγραφής της αναπροσαρμογής, που είναι πολύ πιθανό να ερμηνευτεί από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο ως «δίκαιη προσαρμογή» και υποχρέωση. Εάν οι εργαζόμενοι που άλλαξαν επιχείρηση αντιμετωπίζονται ακριβώς όπως εκείνοι που παρέμειναν στην επιχείρηση, σύμφωνα με υπολογισμούς του γερμανικού Bundesrat θα προκύψουν επιπλέον δαπάνες της τάξεως του 30%.

Ο Επίτροπος Špidla εξήγγειλε ότι θα παρουσιάσει νέα πρόταση. Μετά την αδυναμία επίτευξης συμφωνίας στο Συμβούλιο, η πρόταση θα βασίζεται κυρίως στο σημερινό ψήφισμα του Κοινοβουλίου και έτσι θα θέσει σε κίνδυνο τα συστήματα επαγγελματικής σύνταξης – και όχι μόνο στη Γερμανία.

  Bart Staes (Verts/ALE), γραπτώς. – (NL) Η οδηγία 98/49/ΕΟΚ εγγυάται τα δικαιώματα συμπληρωματικής σύνταξης των εργαζομένων και των αυτοαπασχολούμενων οι οποίοι μετακινούνται στο εσωτερικό της ΕΕ, αλλά δεν προσφέρει καμία εγγύηση ως προς τη δυνατότητα μεταφοράς των δικαιωμάτων συμπληρωματικής συνταξιοδότησης και την ευελιξία των προϋποθέσεων απόκτησης.

Αυτό το θέμα αντιμετωπίζεται στην πρόταση της Επιτροπής. Καθορίζονται όροι και προτείνονται τρεις ελάχιστοι κανόνες σχετικά με τη δυνατότητα μεταφοράς των δικαιωμάτων: είτε διατηρούνται στο σύστημα στο οποίο αποκτήθηκαν (αδρανοποιημένα δικαιώματα), είτε μεταφέρονται εντός συγκεκριμένης χρονικής περιόδου, είτε καταβάλλονται σε ρευστό (μέχρις ενός ορισμένου ορίου). Σύμφωνα με την Επιτροπή, η νέα οδηγία πρέπει να ισχύει για όλες τις συμπληρωματικές συντάξεις οι οποίες σχετίζονται με εργασία.

Με λυπεί ιδιαιτέρως το γεγονός ότι η έκθεση Oomen-Ruijten εξαιρεί την πρόταση για τη δυνατότητα μεταφοράς των συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων από το κείμενο της οδηγίας. Στην παρούσα του μορφή, το κείμενο αναφέρεται μόνο στα αδρανοποιημένα δικαιώματα.

Κατά τη γνώμη μου, η νέα οδηγία πρέπει να μετέρχεται κάθε δυνατό μέσο για την υποστήριξη των εργαζομένων οι οποίοι επενδύουν σε δικαιώματα συμπληρωματικής συνταξιοδότησης. Ως εκ τούτου, κανείς δεν πρέπει να αποκλείεται μέσω της επιβολής ελαχίστων προϋποθέσεων όσον αφορά την ηλικία ή τον χρόνο ασφάλισης. Θα υπερψηφίσω την έκθεση μόνον εάν διατηρηθεί στην οδηγία το ευρύ πεδίο εφαρμογής που πρότεινε η Επιτροπή. Διαφορετικά, θα ψηφίσω κατά.

  Γεώργιος Τούσσας (GUE/NGL), γραπτώς. – H πρόταση οδηγίας της Επιτροπής, όπως διαμορφώθηκε με τις αντεργατικές αλλαγές που από κοινού ψήφισαν Χριστιανοδημοκράτες, Σοσιαλιστές και Φιλελεύθεροι, μαζί με ευρωβουλευτές της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, δυναμιτίζει τα δημόσια συστήματα επικουρικής ασφάλισης σε ολόκληρη την ΕΕ. Σηματοδοτεί χειροτέρευση των όρων ασφάλισης και συνταξιοδότησης των εργαζομένων, μείωση των συντάξεων και αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης. Επιταχύνει τις διαδικασίες ώστε οι ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες να αυξήσουν το μερίδιο τους στον τομέα αυτόν. Βασική κατεύθυνση των αντιδραστικών αυτών αλλαγών αποτελεί το λεγόμενο «τριαξονικό» σύστημα: κύρια σύνταξη επιδοματικού χαρακτήρα, με επικουρική σύνταξη και επαγγελματική ασφάλιση σε ιδιωτικές εταιρείες. Το χτύπημα των δικαιωμάτων των εργαζομένων στον τομέα επικουρικής σύνταξης συνδέεται με τις επιδιώξεις των μονοπωλίων να χρησιμοποιούν τα αποθεματικά και αυτών των ασφαλιστικών ταμείων για χρηματοδότηση των επενδύσεών τους, νομιμοποιώντας ταυτόχρονα την αποδοχή του «επενδυτικού ρίσκου», δηλαδή της πιθανής απώλειας των χρημάτων των εργαζομένων.

ΝΔ και ΠΑΣΟΚ από τη μία υπερψηφίζουν στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο όλα τα αντιλαϊκά μέτρα, ενώ από την άλλη δημαγωγούν και εξαπατούν τους εργαζόμενους στη χώρα μας, επιχειρώντας να εμφανίσουν φιλολαϊκό δήθεν προσωπείο.

Το ΚΚΕ καλεί τους εργαζόμενους να δυναμώσουν την πάλη τους ενάντια στην αντεργατική, αντιλαϊκή πολιτική της ΕΕ. Να υπερασπίσουν το δημόσιο χαρακτήρα των συστημάτων κοινωνικής ασφάλισης. Να απαιτήσουν την ικανοποίηση σύγχρονων αναγκών τους, αύξηση των συντάξεων και μείωση του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης.

  Thomas Ulmer (PPE-DE), γραπτώς. – (DE) Καταψήφισα την έκθεση για τη δυνατότητα μεταφοράς διότι είναι φανερό ότι δεν επιτεύχθηκε ο βασικός στόχος της οδηγίας, η ενίσχυση της διασυνοριακής κινητικότητας των εργαζομένων μεταξύ των κρατών μελών. Η ρύθμιση για τη μεταφορά δικαιωμάτων επαγγελματικής συνταξιοδότησης δεν έχει πλέον παρά χαρακτήρα σύστασης για τα κράτη μέλη. Γι’ αυτό ανέκαθεν συνιστούσα να απορριφθεί κατηγορηματικά η οδηγία, διότι είναι πλέον περιττή.

- Έκθεση Langen (A6-0244/2007)

  Andreas Mölzer (ITS). – (DE) Κύριε Πρόεδρε, ακόμα κι αν η καθιέρωση του ευρώ έφερε αναμφισβήτητα πολλές διευκολύνσεις –για παράδειγμα στο διασυνοριακό εμπόριο– δεν πρέπει να παραβλέπουμε τις λιγότερο θετικές πτυχές όπως για παράδειγμα την εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων ή τις αυξήσεις των τιμών.

Όπως και στην περίπτωση διεύρυνσης της ΕΕ, η εισαγωγή του ευρώ σε νέα κράτη μέλη επηρεάζει τελικά την εύθραυστη σταθερότητα ολόκληρου του συστήματος. Γι’ αυτό θεωρώ πως πρέπει οπωσδήποτε να εξασφαλιστεί ότι δεν θα διαταραχθεί η γενική ισορροπία με την προσχώρηση αδύναμων εθνικών οικονομιών.

Μπορεί βέβαια η Κύπρος και η Μάλτα να είναι έτοιμες, στο παρελθόν όμως οι κυβερνήσεις έπαιξαν πολλές φορές με σημαδεμένη τράπουλα προκειμένου να γίνουν δεκτές οι χώρες τους στο κλαμπ του ευρώ. Θεωρώ ότι μία τόσο σημαντική απόφαση δεν μπορεί να ληφθεί αγνοώντας τους πολίτες και γι’ αυτό απείχα από την ψηφοφορία.

  Ilda Figueiredo (GUE/NGL), γραπτώς. – (PT) Απείχαμε από την ψηφοφορία, επειδή εξαρτάται αποκλειστικά από το εκάστοτε κράτος μέλος το κατά πόσον επιθυμεί να λάβει την κυρίαρχη απόφαση να μετάσχει ή όχι στη ζώνη του ευρώ. Η αντίθεσή μας στη δημιουργία της Οικονομικής και Νομισματικής Ένωσης και στην ευρωζώνη είναι γνωστή σε όλους. Το παράδειγμα της Πορτογαλίας κατέδειξε με μεγάλη σαφήνεια ότι το ευρώ αποτελεί μέσο προώθησης της συγκράτησης των μισθών και της ευελιξίας στην αγορά εργασίας. Καθώς διατηρεί την ονομαστική και όχι την πραγματική σύγκλιση, έχει αποβεί εις βάρος της ανάπτυξης, της απασχόλησης και του βιοτικού επιπέδου, ενώ ωφελεί τις μεγάλες ευρωπαϊκές πολυεθνικές εταιρείες και τους χρηματοπιστωτικούς ομίλους.

Θέλω να επισημάνω ότι το θέμα της επιτάχυνσης της διεύρυνσης της ευρωζώνης στηρίζεται επίσης στα πολιτικά κριτήρια της ενίσχυσης τόσο της πολιτικής ολοκλήρωσης όσο και της ίδιας της ευρωζώνης. Με δύο νέα κράτη μέλη –τη Μάλτα και την Κύπρο– η ευρωζώνη θα μπορεί να υπερηφανεύεται ότι περιλαμβάνει περισσότερα από τα μισά κράτη μέλη της ΕΕ. Πρόκειται για ένα σημαντικό ψυχολογικό όριο, σε μια περίοδο κατά την οποία βρίσκεται σε άνοδο η δυσαρέσκεια μεταξύ των εργαζομένων και των πολιτών συνολικά στην ευρωζώνη, ενώ συγχρόνως συζητείται η μελλοντική Συνταγματική Συνθήκη. Η πλειονότητα, συνεπώς, αποδέχεται την ιδέα της ένταξης, παρ’ όλο που η Μάλτα δεν πληροί όλα τα ονομαστικά κριτήρια σύγκλισης. Όπως και στο παρελθόν, η απόφαση δεν ήταν «οικονομική», αλλά πολιτική.

  Cem Özdemir (Verts/ALE), γραπτώς. – (DE) Βάσει των οικονομικών κριτηρίων, η απόφαση αυτή είναι ασφαλώς ορθή, αλλά από πολιτική άποψη είναι θλιβερή, γιατί έτσι χάνεται η ευκαιρία να ενταχθούν και τα δύο τμήματα της Κύπρου στη ζώνη του ευρώ. Αντί να προσεγγίσουν ο βορράς και ο νότος μέσω του ευρώ ως κοινό νόμισμα, θα γίνει βαθύτερο το χάσμα που χωρίζει τα δύο μέρη του νησιού.

- Έκθεση Langen (A6-0243/2007)

  John Attard-Montalto (PSE). – (MT) Σας ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε. Η κυβέρνηση έχει υιοθετήσει ως πολιτική της τον στόχο της εισαγωγής του ευρώ έως την 1η Ιανουαρίου 2008. Προκειμένου να επιτευχθεί αυτός ο στόχος, έπρεπε να πληρούνται ορισμένα κριτήρια, για παράδειγμα όσον αφορά το έλλειμμα και τον πληθωρισμό. Είναι προφανές ότι αυτά είχαν αρνητικές επιπτώσεις για τις δημοσιονομικές πολιτικές της κυβέρνησης, καθώς και για τα πιο ευάλωτα κοινωνικά στρώματα.

Μάλιστα, θεωρούσαμε ότι υπήρχε εναλλακτική λύση, η οποία οδηγούσε μεν στην υιοθέτηση του ευρώ, αλλά με βραδύτερους ρυθμούς. Προφανώς, η προσχώρησή μας στην ευρωζώνη θα συνοδεύεται από μια σειρά θετικών αποτελεσμάτων, όμως σε άλλους τομείς θα υπάρξουν αρνητικές επιπτώσεις. Εντούτοις, με γνώμονα το εθνικό συμφέρον, η αντιπροσωπεία του Εργατικού Κόμματος της Μάλτας ψήφισε υπέρ της έκθεσης.

  Sylwester Chruszcz (NI). – (PL) Κύριε Πρόεδρε, σήμερα συζητήσαμε και ψηφίσαμε επί της διεύρυνσης της ζώνης του ευρώ και της συμμετοχής σε αυτή της Μάλτας και της Κύπρου. Αφήνω την κυρίαρχη απόφαση για την κατάργηση των εθνικών νομισμάτων της Κύπρου και της Μάλτας στους πολίτες των χωρών αυτών. Ωστόσο, ως εκπρόσωπος της Ένωσης Πολωνικών Οικογενειών στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, τάσσομαι κατά της συμμετοχής της Πολωνίας στην ευρωζώνη και των αρνητικών οικονομικών και κοινωνικών συνεπειών που θα είχε μια τέτοια κίνηση για τους Πολωνούς.

Όλες οι τρέχουσες έρευνες της κοινής γνώμης επιβεβαιώνουν ότι η πλειονότητα των Πολωνών δεν θέλει το ευρώ. Φρονώ ότι δεν πρέπει να αποφύγουμε απλώς βεβιασμένες κινήσεις, αλλά να μην εισαγάγουμε καν το ευρώ στην Πολωνία. Διαφωνώ επίσης με τις απόψεις που εκφράστηκαν σήμερα, ότι δηλαδή τα κράτη μέλη έχουν καθήκον να προσχωρήσουν στην ευρωζώνη. Οι Πολωνοί πρέπει να αποφασίσουν επί του θέματος αυτού σε εθνικό δημοψήφισμα, και ευελπιστώ ότι το πολωνικό ζλότι θα διατηρηθεί ως ευρωπαϊκό νόμισμα, πλάι στη βρετανική λίρα και στα εθνικά νομίσματα της Δανίας και της Σουηδίας.

  Ilda Figueiredo (GUE/NGL), γραπτώς. – (PT) Είναι γνωστό ότι ταχθήκαμε κατά της δημιουργίας της Ευρωπαϊκής Οικονομικής και Νομισματικής Ένωσης και του ευρώ. Μάλιστα, καταψηφίσαμε το ψήφισμα του Κοινοβουλίου της 2ας Μαΐου 1998 για τη δημιουργία της ευρωζώνης, η οποία αποτελούνταν αρχικά από 12 χώρες, περιλαμβανομένης της Πορτογαλίας. Θεωρούμε ότι η νομισματική πολιτική, καθώς και το δικαίωμα έκδοσης νομίσματος, αποτελούν αποκλειστικά προνόμια των κρατών μελών και, ως εκ τούτου, απορρίπτουμε αυτή τη μεταβίβαση αρμοδιοτήτων, η οποία θα καταστήσει αδύνατη την αντιμετώπιση των οικονομικών και κοινωνικών προβλημάτων κάθε χώρας, περιλαμβανομένης της Πορτογαλίας.

Επί του παρόντος, η διεύρυνση της ευρωζώνης στηρίζεται σε πολιτικά κριτήρια –όπως, για παράδειγμα, η ενίσχυση της πολιτικής ολοκλήρωσης και της ίδιας της ευρωζώνης– όπως καταδεικνύει ξεκάθαρα αυτή η έκθεση, δεδομένου ότι η Μάλτα δεν πληροί όλα τα κριτήρια ονομαστικής σύγκλισης. Εντούτοις, με δύο νέα κράτη μέλη –τη Μάλτα και την Κύπρο– η ευρωζώνη θα μπορεί να υπερηφανεύεται ότι περιλαμβάνει περισσότερα από τα μισά κράτη μέλη της ΕΕ. Πρόκειται για ένα σημαντικό ψυχολογικό όριο, σε μια περίοδο κατά την οποία βρίσκεται σε άνοδο η δυσαρέσκεια μεταξύ των εργαζομένων και των πολιτών συνολικά στην ευρωζώνη, ενώ συγχρόνως συζητείται η μελλοντική Συνταγματική Συνθήκη.

Κατά τη γνώμη μας, είναι αποκλειστικό δικαίωμα κάθε κράτους μέλους να αποφασίζει με κυρίαρχο τρόπο κατά πόσον επιθυμεί ή όχι την ένταξη στην ευρωζώνη, και γι’ αυτό απείχαμε από την ψηφοφορία.

- Εκθέσεις Langen (A6-0244/2007 και A6-0243/2007)

  Jonathan Evans (PPE-DE), γραπτώς. – (EN) Ανέκαθεν οι βρετανοί Συντηρητικοί τάσσονταν κατά της προσχώρησης του Ηνωμένου Βασιλείου στη ζώνη του ευρώ. Εντούτοις, δεν ταχθήκαμε ποτέ κατά του δικαιώματος άλλων κυρίαρχων κρατών να δημιουργήσουν ένα κοινό νομισματικό σύστημα. Η αποχή μας αντικατοπτρίζει την πεποίθησή μας ότι είναι δικαίωμα των μελών της ζώνης του ευρώ να αποφασίσουν ποιος είναι ο πιο ενδεδειγμένος τρόπος διαχείρισης της νομισματικής πολιτικής προς όφελος της νομισματικής σταθερότητας.

  Bruno Gollnisch (ITS), γραπτώς. – (FR) Η ψήφος μας σχετικά με την υιοθέτηση του ευρώ από τη Μάλτα και την Κύπρο θα είναι ταυτόσημη με την ψήφο μας για τη Σλοβενία: θα απόσχουμε. Δεν θα αντιταχθούμε σε αυτό που ελπίζουμε ότι θα είναι η συνειδητή βούληση κυρίαρχων λαών.

Οφείλουμε, ωστόσο, να αναγνωρίσουμε ότι υπάρχει υπέρβαση ενός ορίου: αυτές οι χώρες δεν θα υιοθετήσουν το ευρώ σύμφωνα με ρητό αίτημά τους, αλλά επειδή εκπληρώνουν σχεδόν τα «βλακώδη» κριτήρια του Μάαστριχτ, όπως θα έλεγε ο κ. Πρόντι. Αυτό το είπαν στους πολίτες τους; Τουλάχιστον μία από αυτές τις χώρες δεν εκπληρώνει αυτά τα περίφημα κριτήρια και καμία από τις δύο, απ’ ό,τι φαίνεται, δεν έχει παράσχει τα απαραίτητα στατιστικά στοιχεία για μια ορθή αξιολόγηση της πορείας της προετοιμασίας τους. Προς τι λοιπόν η σπουδή; Τα πρακτικά και τεχνικά μέτρα για τη συγκεκριμένη μετάβαση στο ενιαίο νόμισμα είναι ο μεγάλος άγνωστος. Επίσης, η ικανότητα απορρόφησης της ζώνης του ευρώ, η οποία σε κάποια άλλη χρονική στιγμή ήταν θέμα ανησυχίας για τον κ. Langen, έχει εξαφανιστεί από την εικόνα και από την ανάλυση.

Εδώ είμαστε εκ νέου αντιμέτωποι με το σύνδρομο του δικύκλου, από το οποίο φαίνεται να υποφέρει το ευρωπαϊκό οικοδόμημα: αν δεν κινείται προς τα εμπρός, πέφτει. Η ζώνη του ευρώ πρέπει να διευρύνεται με κάθε κόστος. Τελεία! Η αλήθεια είναι ότι αυτοί που θα πληρώσουν το τίμημα θα είναι οι πολίτες της Ευρώπης!

  Hélène Goudin και Nils Lundgren (IND/DEM), γραπτώς. – (SV) Επιλέξαμε να απόσχουμε από την τελική ψηφοφορία επί των δύο αυτών εκθέσεων. Εναπόκειται στους λαούς της Κύπρου και της Μάλτας να αποφασίσουν, κατά προτίμηση μέσω δημοψηφίσματος, εάν επιθυμούν τη συμμετοχή των χωρών τους στην ΟΝΕ.

Δεν θεωρούμε ότι η Σουηδία πρέπει να μετάσχει στη νομισματική ένωση και δεν συνιστούμε σε άλλες χώρες τη συμμετοχή τους σε αυτή.

  Marie-Noëlle Lienemann (PSE), γραπτώς. – (FR) Ψήφισα υπέρ της εισαγωγής του ευρώ στη Μάλτα και στην Κύπρο, επειδή πρόκειται για υποστήριξη ενισχυμένης ολοκλήρωσης αυτών των χωρών με την έννοια που δίδεται από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Ωστόσο, αυτή η απόφαση θα έπρεπε να συνοδεύεται από μέτρα που θα καθιστούν πιο δημοκρατικό τον έλεγχο του ενιαίου νομίσματος (εγκαθίδρυση πραγματικής οικονομικής διακυβέρνησης της ζώνης του ευρώ ικανής να εξισορροπεί την εξουσία της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ), τροποποίηση των στόχων της Κεντρικής Τράπεζας έτσι ώστε να περιλαμβάνουν την έρευνα για την ανάπτυξη και την πλήρη απασχόληση, τροποποίηση των κριτηρίων του Συμφώνου Σταθερότητας έτσι ώστε στο μέλλον να μην τιμωρείται η πολιτική δημοσίων επενδύσεων).

Ας φροντίσουμε να μην ακολουθήσουμε μια αέναη διεύρυνση της ζώνης του ευρώ χωρίς οποιεσδήποτε νέες προοπτικές.

- Πρόταση ψηφίσματος: Galileo (B6-0238/2007)

  Richard James Ashworth (PPE-DE), γραπτώς. – (EN) Η αντιπροσωπεία των βρετανών Συντηρητικών στηρίζει το ψήφισμα της Επιτροπής Προϋπολογισμών στο οποίο καλείται η Επιτροπή να καταθέσει εκ νέου τις προτάσεις της σχετικά με τη χρηματοδότηση του προγράμματος Galileo. Εντούτοις, διατηρούμε σοβαρές επιφυλάξεις όσον αφορά τις προτάσεις χρηματοδότησης του προγράμματος μέσω του υφιστάμενου ευρωπαϊκού προϋπολογισμού.

  Pedro Guerreiro (GUE/NGL), γραπτώς. – (PT) Μας απογοήτευσε πάρα πολύ η συνειδητή απόρριψη, από την πλειοψηφία των μελών του Κοινοβουλίου, των τροπολογιών τις οποίες κατέθεσε η Ομάδα μας, οι οποίες είχαν ως στόχο να διασφαλιστεί ότι «το πρόγραμμα Galileo δεν πρέπει, σε καμία περίπτωση, να χρησιμοποιηθεί για στρατιωτικούς σκοπούς», καθώς και ότι «πρέπει να υπάρξουν διασφαλίσεις ότι το Galileo δεν θα ιδιωτικοποιηθεί στο μέλλον», εξασφαλίζοντας έτσι τη χρηματοδότησή του από δημόσιους, αποκλειστικά, πόρους.

Μήπως αυτή η απόρριψη σημαίνει ότι, μετά τις πολυδιαφημισμένες δημόσιες επενδύσεις, εξετάζεται ήδη το απαράδεκτο ενδεχόμενο εκχώρησης του προγράμματος, μέσω δημοσίου διαγωνισμού, στον ιδιωτικό τομέα;

Η θέση μας είναι σαφής.

Θεωρούμε ότι το πρόγραμμα Galileo (ευρωπαϊκό δορυφορικό σύστημα πλοήγησης) θα μπορέσει να συμβάλει στην ενίσχυση της συνεργασίας, στην προαγωγή της επιστήμης και της τεχνολογίας και στην προώθηση της ανταλλαγής και πρόσβασης σε πληροφορίες.

Είναι ένα εγχείρημα το οποίο πρέπει να στηρίζεται σε μια στρατηγική δημοσίων επενδύσεων και δημοσίου ελέγχου, προκειμένου να χρησιμοποιηθεί εν τέλει για την παροχή δημοσίων υπηρεσιών. Κατά τον τρόπο αυτόν, θα μπορεί να εξασφαλιστεί η ισότιμη πρόσβαση και η δωρεάν χρησιμοποίηση των διαθέσιμων πληροφοριών από όλους τους χρήστες.

Είναι ένα εγχείρημα στο πλαίσιο του οποίου πρέπει να διασφαλίζονται τα δικαιώματα των πολιτών και οι δημοκρατικές διασφαλίσεις και ελευθερίες. Πρέπει επίσης να εξασφαλιστεί ότι δεν θα χρησιμοποιηθεί για στρατιωτικούς σκοπούς και/ή ως τμήμα της τάσης για υπερβολική ενασχόληση με την ασφάλεια.

  Jens Holm, Kartika Tamara Liotard, Helmuth Markov, Erik Meijer, Søren Bo Søndergaard και Eva-Britt Svensson (GUE/NGL), γραπτώς. – (EN) Προκειμένου να ολοκληρωθεί το Galileo, το ευρωπαϊκό πρόγραμμα δορυφορικής πλοήγησης, τα κράτη μέλη της ΕΕ καλούνται καταβάλουν επιπλέον 2 400 000 000 ευρώ. Για πολλά χρόνια υποστηριζόταν ότι το εν λόγω πρόγραμμα θα δημιουργούσε τεχνολογική καινοτομία, θα κάλυπτε τις ανάγκες των καταναλωτών, θα δημιουργούσε απασχόληση και θα εξασφάλιζε την ανεξαρτησία μας από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Τα πλεονεκτήματα αυτά μπορούσαν να δικαιολογήσουν τη δαπάνη κοινοτικών πόρων, αντί να αφήσουμε επισήμως το θέμα στα χέρια κερδοσκοπικών πολυεθνικών εταιρειών ή της αμερικανικής πολεμικής βιομηχανίας. Στον βαθμό που το Galileo παραμένει ειρηνικό πρόγραμμα, δεν το απορρίπτουμε καταρχήν. Δυστυχώς, το Galileo θα αναπτυχθεί με καθυστέρηση 10 έως 20 ετών, ενώ εν τω μεταξύ το GPS, το αμερικανικό αντίστοιχο σύστημα, έχει κατακτήσει τη διεθνή αγορά. Αυτό σημαίνει ότι το Galileo δεν είναι παρά ένα δαπανηρό πρόγραμμα γοήτρου. Η δαπάνη μεγάλων ποσών από τον κοινοτικό προϋπολογισμό για το συγκεκριμένο πρόγραμμα μπορεί να μοιάζει ελκυστική για τις μεγάλες επιχειρήσεις, όμως με την πάροδο του χρόνου θα ενισχύεται όλο και περισσότερο η άποψη των ψηφοφόρων και των καταναλωτών ότι πρόκειται για σκανδαλώδη σπατάλη χρημάτων. Οι ευρωπαϊκές επιχειρήσεις αρνούνται να μετάσχουν σε συμπράξεις δημοσίου και ιδιωτικού τομέα επειδή δεν αναμένουν κέρδος λόγω της υστέρησης έναντι του GPS. Προσβλέπουν, όμως, σε σημαντικές κοινοτικές επενδύσεις το 2012 οι οποίες δεν θα τους κοστίσουν τίποτε. Συνεπώς, δεν επιθυμούμε να δαπανηθούν ακόμη περισσότερα χρήματα για το Galileo. Αν δεν υπάρχουν ουσιαστικές προοπτικές, πρέπει να έχουμε το θάρρος να σταματήσουμε.

  Nils Lundgren (IND/DEM), γραπτώς. – (SV) Τα κράτη μέλη της ΕΕ θα παραμείνουν τεχνολογικώς εξαρτημένα από τις σημερινές και μελλοντικές στρατιωτικές υπερδυνάμεις, όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Ρωσία και η Κίνα, αν δεν αναπτύξουμε δικά μας συστήματα δορυφορικής ραδιοπλοήγησης.

Το Galileo είναι αναμφίβολα αναγκαίο, όμως αυτό το δαπανηρό πρόγραμμα πρέπει να χρηματοδοτείται κατά κύριο λόγο από φορείς του ιδιωτικού τομέα με πολιτική υποστήριξη. Στην παράγραφο 6 του ψηφίσματος επισημαίνεται ότι, κατά τη γνώμη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, το πρόγραμμα Galileo πρέπει να χρηματοδοτείται ολοκληρωτικά από τον προϋπολογισμό της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Δεν είμαι διατεθειμένος να δεχτώ κάτι τόσο δραστικό, γι’ αυτό επέλεξα να καταψηφίσω το κείμενο του ψηφίσματος συνολικά.

  Lydia Schenardi (ITS), γραπτώς. – (FR) Υποστηρίζουμε το πρόγραμμα Galileo, ακόμη και αν είχαμε ορισμένες επιφυλάξεις όσον αφορά την υποστήριξή του.

Ωστόσο, δεν μπορούμε να υποστηρίξουμε αυτό το ψήφισμα. Είναι λυπηρό το γεγονός ότι, μετά την προβλέψιμη αποτυχία της σύμπραξης δημοσίου-ιδιωτικού τομέα, αυτό το Κοινοβούλιο θα πρέπει να πει ότι είναι διατεθειμένο να παραιτηθεί από ένα ανεξάρτητο σύστημα GPS αν αυτό παύσει να είναι ένα αμιγώς κοινοτικό πρόγραμμα για να συμπεριλάβει άμεση χρηματοδότηση από τα κράτη μέλη.

Το πρόγραμμα Galileo είναι χρήσιμο! Με οποιοδήποτε τρόπο, πρέπει να χρηματοδοτηθεί. Η Επιτροπή δεν μπορεί να βρει 2,4 δισ. ευρώ, από τις εκατοντάδες δισεκατομμύρια που προτίθεται να δαπανήσει, όχι πάντοτε επωφελώς, έως το 2013; Και λοιπόν; Γιατί θα πρέπει τα κράτη μέλη να παραμεριστούν; Το πρόγραμμα Galileo δεν είναι παιχνίδι, ούτε είναι το αποκλειστικό, συμβολικό πρόγραμμα της Ευρώπης των Βρυξελλών που θέλει να πιστέψουμε ότι δεν ενδιαφέρεται μόνον για τον εαυτό της, την ανταγωνιστικότητά της και τη βιωσιμότητά της.

Μόνο για μια φορά, αφήστε κατά μέρος το δόγμα. Βάλτε σε αυτό το βιομηχανικό εγχείρημα το ένα τέταρτο της πολιτικής βούλησης που μερικά κράτη μέλη έβαλαν, μερικά χρόνια πριν, για την οικοδόμηση μιας ευρωπαϊκής αεροναυπηγικής και διαστημικής βιομηχανίας, και αποδείξτε αυτό που αρνείστε να παραδεχθείτε: η διακυβερνητική συνεργασία λειτουργεί. Αντίθετα, στις Βρυξέλλες, αυτή βρίσκεται σε τέλμα.

  Geoffrey Van Orden (PPE-DE), γραπτώς. – (EN) Σαφής στόχος αυτού του ψηφίσματος είναι να χρηματοδοτηθεί το Galileo μέσω μιας λευκής επιταγής η οποία θα προέρχεται από δημόσιους πόρους, προκειμένου να προωθηθούν οι πολιτικές φιλοδοξίες της ΕΕ. Η πείρα μας διδάσκει ότι τα συνεργατικά τεχνολογικά προγράμματα έχουν αβέβαια αποτελέσματα. Δεν προϋποθέτουν τη συμμετοχή της ΕΕ και πρέπει να αναπτύσσονται μόνο εφόσον στηρίζονται σε ξεκάθαρα οικονομικά, στρατηγικά και βιομηχανικά κίνητρα – όχι για να προωθηθεί η φιλοδοξία της ΕΕ να καταστεί παγκόσμιος παράγοντας.

Οι βρετανοί Συντηρητικοί επιθυμούν τη δημιουργία ευκαιριών για τη βρετανική βιομηχανία και τη βρετανική Ε&Α, όμως αυτό το ψήφισμα δεν εγγυάται τίποτα τέτοιο. Υποστηρίζει την πρόταση της Επιτροπής να χρησιμοποιηθούν δημόσιοι πόροι –μέσω του προϋπολογισμού της ΕΕ– για το σύνολο του προγράμματος Galileo. Το μέτρο αυτό θα οδηγήσει σε νέα αφαίμαξη των φορολογουμένων του Ηνωμένου Βασιλείου και άλλων κρατών μελών της ΕΕ, για την οποία δεν είχαν καμία απολύτως δυνατότητα παρέμβασης.

Ενώ στο παρελθόν η ΕΕ δίσταζε να παραδεχτεί πιθανές στρατιωτικές εφαρμογές, αυτές οι αναστολές έχουν πλέον εγκαταλειφθεί. Στην ανακοίνωση της Επιτροπής για την ευρωπαϊκή διαστημική πολιτική (26 Απριλίου 2007) ο στόχος της «ικανοποίησης των αναγκών της Ευρώπης στους τομείς της ασφάλειας και άμυνας όσον αφορά το διάστημα» είναι μια από τις κεντρικές επιδιώξεις. Ως επί μακρόν πολέμιοι της ΕΠΑΑ, οι βρετανοί Συντηρητικοί τάσσονται κατά προτάσεων με τις οποίες επεκτείνονται οι εξουσίες της Επιτροπής σε θέματα άμυνας.

- Έκθεση McCarthy (A6-0226/2007)

  Ilda Figueiredo (GUE/NGL), γραπτώς. – (PT) Η πρώτη αιτιολογική σκέψη ήταν αρκετή για να μας κάνει να αποφασίσουμε την καταψήφιση αυτής της έκθεσης. Η κοινοτική νομοθεσία για τις δημόσιες συμβάσεις επιδιώκει να ανοίξει –να ελευθερώσει θα ήταν πιο ακριβής έκφραση– τις δημόσιες αγορές των κρατών μελών στον διασυνοριακό ανταγωνισμό, στηρίζοντας έτσι την ανάπτυξη της εσωτερικής αγοράς, σύμφωνα με τις φιλελεύθερες επιδιώξεις της στρατηγικής της Λισαβόνας.

Υποστηρίζουμε, ασφαλώς, την ύπαρξη εθνικών κανόνων για τη διαφάνεια των προκηρύξεων δημοσίων διαγωνισμών, με την προϋπόθεση ότι δεν ορθώνουν εμπόδια στις ευκαιρίες χρήσης των δημοσίων αγορών για την προώθηση του οικονομικού ιστού και των εθνικών ΜΜΕ, λαμβάνοντας υπόψη το μέγεθος και τη σημασία τους. Υπάρχει μια σημαντική διαφορά, ωστόσο, σε αυτή την περίπτωση, η οποία μας ώθησε να ψηφίσουμε αρνητικά, και συνίσταται στο γεγονός ότι την ευθύνη αυτού του θέματος πρέπει να συνεχίσουν να φέρουν τα ίδια τα κράτη μέλη.

Οι δημόσιες συμβάσεις είναι επίσης ένα σημαντικό μέσο προώθησης της κοινωνικής και περιβαλλοντικής πολιτικής, δεδομένου ότι μπορούν να περιλαμβάνουν κριτήρια που άπτονται κοινωνικών και περιβαλλοντικών θεμάτων ως προϋποθέσεις για την ανάθεση των συμβάσεων. Δεν πρέπει να περιορίζονται σε υπερεθνικό επίπεδο, χρησιμοποιώντας ως προσχήματα την απουσία διακρίσεων ή τη διασφάλιση άλλων οικονομικών συμφερόντων.

- Έκθεση Kinnock (A6-0220/2007)

  Gay Mitchell, Mairead McGuinness, Colm Burke και Jim Higgins (PPE-DE) , γραπτώς. – (EN) Ψηφίσαμε υπέρ του πρώτου σκέλους της παραγράφου 40 και κατά του δευτέρου σκέλους της ίδιας παραγράφου. Ομοίως, ψηφίσαμε υπέρ του πρώτου σκέλους της παραγράφου 41 και κατά του δευτέρου σκέλους. Απείχαμε δε από την ψηφοφορία επί του συνολικού κειμένου.

Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι δεν επιθυμούμε να θεωρηθεί ότι στηρίζουμε οποιαδήποτε ερμηνεία της λέξης «δικαιώματα» σύμφωνα με την οποία μπορεί να περιλαμβάνει την υποστήριξη της άμβλωσης. Εξυπακούεται, όμως, ότι στηρίζουμε τον γενικό προσανατολισμό των Στόχων της Χιλιετίας και, ως εκ τούτου, δεν καταψηφίσαμε το κείμενο συνολικά.

  Edite Estrela (PSE), γραπτώς. – (PT) Ψήφισα υπέρ της έκθεσης Kinnock (A6-0220/2007) «σχετικά με τους αναπτυξιακούς στόχους της Χιλιετίας – το ήμισυ της διαδρομής» διότι θεωρώ ότι, για να μπορέσουμε να επιτύχουμε τους αναπτυξιακούς στόχους της Χιλιετίας, έχουμε ανάγκη μια ευρεία εταιρική σχέση. Είναι, συνεπώς, επιθυμητή η συμμετοχή των εθνικών κοινοβουλίων και της κοινωνίας των πολιτών σε όλες τις ενδιαφερόμενες χώρες.

Ένας από τους βασικούς παράγοντες για την επίτευξη των εν λόγω στόχων είναι η μείωση της φτώχειας κατά 50% έως το 2015, εστιάζοντας ιδιαιτέρως σε θέματα όπως το HIV/AIDS, η φυματίωση και η ελονοσία. Η ανισότητα των φύλων και οι διακρίσεις εις βάρος των γυναικών είναι ζητήματα που επίσης πρέπει να λαμβάνονται υπόψη στα προγράμματα για την ανάπτυξη.

  Pedro Guerreiro (GUE/NGL), γραπτώς. – (PT) Χαιρετίζω το γεγονός ότι στην έκθεση αναγνωρίζεται η σοβαρότητα της διεθνούς κατάστασης.

Όπως αποκάλυψε η έκθεση των Ηνωμένων Εθνών για τους αναπτυξιακούς στόχους της Χιλιετίας, η πρόοδος στον τομέα της μείωσης της πείνας είναι υπερβολικά βραδεία. Μάλιστα, τα στοιχεία των τελευταίων ετών καταδεικνύουν επιδείνωση της κατάστασης: 854 εκατ. άτομα (17% του παγκοσμίου πληθυσμού) υποφέρουν καθημερινά από την πείνα ενώ σχεδόν 16 000 παιδιά πεθαίνουν καθημερινά από αιτίες που σχετίζονται με την πείνα.

Εντούτοις, στην έκθεση συγκαλύπτονται για μια ακόμη φορά τα πραγματικά αίτια αυτής της απαράδεκτης κατάστασης.

Είναι σημαντικό να υπογραμμιστεί το γεγονός ότι, την ίδια περίοδο που 16 000 παιδιά πεθαίνουν καθημερινά:

- η κυβέρνηση των ΗΠΑ διαθέτει 600 δισ. δολάρια για στρατιωτικές δαπάνες στον προϋπολογισμό της·

- οι 691 πλουσιότεροι άνθρωποι στον κόσμο διαθέτουν καθαρή περιουσία ίση με 2,2 δισ. δολάρια ΗΠΑ, η οποία αντιστοιχεί στον συνδυασμένο πλούτο των 145 φτωχότερων χωρών του κόσμου·

- το άθροισμα των εισοδημάτων των 500 πλουσιότερων ανθρώπων του κόσμου είναι μεγαλύτερο από το άθροισμα των εισοδημάτων των 416 εκατομμυρίων φτωχότερων ανθρώπων·

- τα 8 εκατομμύρια των πλουσιότερων ανθρώπων του κόσμου διαθέτουν καθαρή περιουσία ισοδύναμη με 80% του ΑΕγχΠ όλων των χωρών του κόσμου.

Αυτά είναι τα πραγματικά αίτια του προβλήματος.

  David Martin (PSE), γραπτώς. – (EN) Η προσέγγιση της εισηγήτριας σε αυτό το εξαιρετικά σημαντικό θέμα είναι αξιέπαινη. Επιβάλλεται να ενταθούν επειγόντως οι προσπάθειες για την επίτευξη των Στόχων της Χιλιετίας. Αυτό συνεπάγεται γενική κατάργηση του χρέους και αναβάθμιση, καλύτερο συντονισμό και στόχευση της παρεχόμενης βοήθειας.

  Luís Queiró (PPE-DE), γραπτώς. – (PT) Στο διάστημα που έχω στη διάθεσή μου γι’ αυτή την αιτιολόγηση ψήφου, υπάρχουν δύο παράμετροι τις οποίες πρέπει να επισημάνω.

Η πρώτη παράγραφος του ψηφίσματος υπογραμμίζει ότι: «ο πρωταρχικός στόχος της αναπτυξιακής συνεργασίας είναι και πρέπει να είναι η καταπολέμηση της φτώχειας· τονίζει, εντούτοις, ότι αυτή η καταπολέμηση δεν περιορίζεται στην υλική ανάπτυξη και, ως εκ τούτου, η εδραίωση της δημοκρατίας και η προώθηση των βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων, του κράτους δικαίου και των αρχών της δικαιοσύνης, της ισότητας, της διαφάνειας και της λογοδοσίας θα πρέπει να αποτελούν πάντα κεντρικά θέματα οποιασδήποτε τέτοιας συνεργασίας».

Δεν αντιτάχθηκα στο ψήφισμα διότι αντιλαμβάνομαι ότι αυτά τα ζητήματα μας επιβάλλουν να συμβάλουμε στον μέγιστο δυνατό βαθμό σε αυτή την προσπάθεια, όμως έχω την αίσθηση ότι πρέπει να υπογραμμιστεί η αντίληψη ότι η καταπολέμηση της φτώχειας δεν μπορεί να είναι αποτελεσματική αν δεν καταπολεμηθούν τα αίτια της φτώχειας. Ένα από τα διαρθρωτικά σχεδόν αίτια της φτώχειας είναι πάντα η κακή διακυβέρνηση. Για τον λόγο αυτόν, και όχι λόγω της επιθυμίας για επιβολή κάποιου συγκεκριμένου μοντέλου, είναι τόσο σημαντικό να αγωνιστούμε συγχρόνως στα δύο αυτά μέτωπα. Διαφορετικά, θα λύνουμε ένα πρόβλημα σήμερα μόνο και μόνο για να το δούμε να επανεμφανίζεται αύριο.

Τέλος, η έκθεση μας πληροφορεί ότι «η Πορτογαλία, η οποία αναμένεται να φιλοξενήσει τη διάσκεψη κορυφής ΕΕ-Αφρικής κατά τη διάρκεια της Προεδρίας της, διέθεσε μόνο ποσοστό 0,21% ΕΑΒ/ΑΕΕ το 2006», πράγμα εντελώς απαράδεκτο.

  Konrad Szymański (UEN), γραπτώς. – (PL) Ήμουν υποχρεωμένος να καταψηφίσω την έκθεση σχετικά με τους «αναπτυξιακούς στόχους της Χιλιετίας στο ήμισυ της διαδρομής».

Η συμπερίληψη προτάσεων για τη χρηματοδότηση αμβλώσεων από τον προϋπολογισμό της ΕΕ οδηγεί αναπόφευκτα σε διαφορές ως προς το περιεχόμενο της στρατηγικής για την παροχή βοήθειας στην Αφρική. Αυτό υπονομεύει την αποτελεσματικότητα των παρεμβάσεών μας. Τόσο από ηθική όσο και από ιατρική άποψη, οι αμβλώσεις δεν προσφέρουν τη λύση στο πρόβλημα της γυναικείας θνησιμότητας κατά τον τοκετό.

Η χρήση πόρων της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τη χρηματοδότηση αμβλώσεων στην Αφρική έρχεται σε αντίθεση με τις αρχές που διέπουν την παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας. Υποχρεώνει δε όλους τους πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης να εμπλακούν άμεσα σε αυτό το θέμα. Αντιπροσωπεύει επίσης ένα είδος ηθικού ιμπεριαλισμού απέναντι στην Αφρική. Το γεγονός ότι το παρόν Σώμα υποστηρίζει με συνέπεια τη χρηματοδότηση των αμβλώσεων σε αναπτυσσόμενες χώρες είναι το μεγαλύτερο σφάλμα που έχουμε διαπράξει ως προς τον σχεδιασμό της πολιτικής μας στον τομέα της παροχής ανθρωπιστικής βοήθειας.

- Έκθεση Cornillet (A6-0208/2007)

  Gerard Batten, Roger Knapman και Thomas Wise (IND/DEM), γραπτώς. – (EN) Το Κόμμα Ανεξαρτησίας του Ηνωμένου Βασιλείου δεν αναγνωρίζει τη νομιμότητα της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης Ίσης Εκπροσώπησης ΑΚΕ-ΕΕ και, ως εκ τούτου, δεν μπορεί να στηρίξει αυτή την τροπολογία. Εντούτοις, συμφωνούμε με το πνεύμα του κειμένου και ευχόμαστε ειλικρινά ότι η διεθνής κοινότητα συνολικά θα διασφαλίσει τον πλήρη σεβασμό της απαγόρευσης των διεθνών ταξιδίων κεντρικών μελών του καθεστώτος της Ζιμπάμπουε.

  Derek Roland Clark (IND/DEM), γραπτώς. – (EN) Το Κόμμα Ανεξαρτησίας του Ηνωμένου Βασιλείου δεν αναγνωρίζει τη νομιμότητα της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης Ίσης Εκπροσώπησης ΑΚΕ-ΕΕ και, ως εκ τούτου, δεν μπορεί να στηρίξει αυτή την τροπολογία. Εντούτοις, συμφωνούμε με το πνεύμα του κειμένου και ευχόμαστε ειλικρινά ότι η διεθνής κοινότητα συνολικά θα διασφαλίσει τον πλήρη σεβασμό της απαγόρευσης των διεθνών ταξιδίων κεντρικών μελών του καθεστώτος της Ζιμπάμπουε.

  David Martin (PSE), γραπτώς. – (EN) Το έργο της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης Ίσης Εκπροσώπησης ΑΚΕ-ΕΕ είναι ζωτικής σημασίας, αν ληφθούν υπόψη ο μεγάλος αριθμός λιγότερο ανεπτυγμένων χωρών που περιλαμβάνει η εν λόγω ομάδα και ο όγκος της αναπτυξιακής βοήθειας που παρέχει η ΕΕ στις χώρες ΑΚΕ. Στηρίζω πολλές από τις εκκλήσεις που περιλαμβάνονται στην έκθεση, όπως η έκκληση προς τα εθνικά κοινοβούλια και την κοινωνία των πολιτών να μετέχουν πιο δυναμικά στη διαδικασία προγραμματισμού της εθνικής βοήθειας στις χώρες ΑΚΕ.

  Luís Queiró (PPE-DE), γραπτώς. – (PT) Η έκθεση αποκαλύπτει με σαφήνεια πώς το έργο της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης Ίσης Εκπροσώπησης ΑΚΕ-ΕΕ –τόσο το 2006 όσο και στο παρελθόν– αποτελεί θαυμάσιο όργανο για την εξασφάλιση των αναγκαίων υποδομών, των σχέσεων και του διαλόγου που θα επιτρέψουν την ανάπτυξη υγιών θεμελίων για καλές σχέσεις μεταξύ των δύο πλευρών και για την υλοποίηση πραγματικά χρήσιμων εγχειρημάτων.

Τούτου λεχθέντος, αν και πρέπει να σημειωθεί ότι η πρόοδος υπήρξε μέχρι στιγμής αξιέπαινη, το ενδιαφέρον μας πρέπει να επικεντρώνεται στις μελλοντικές προοπτικές. Έχουμε υποχρέωση –η οποία, αφενός, αποτελεί ηθική και δεοντολογική επιταγή και, αφετέρου, εξυπηρετεί και τα δικά μας συμφέροντα– να υποστηρίξουμε την ανάπτυξη σε συνδεδεμένες χώρες, να τις βοηθήσουμε να αναπτύξουν μηχανισμούς ανοίγματος των οικονομιών τους και να μετατρέψουμε από κοινού την παγκοσμιοποίηση σε θετικό κίνημα· εναπόκειται σε εμάς τους ίδιους να παρακάμψουμε, να μειώσουμε και να εξαλείψουμε τα πιθανά προβλήματα που θα εμφανιστούν σε αυτή τη διαδικασία.

Σε αυτό το πλαίσιο, σε σχέση με ορισμένους από αυτούς τους εταίρους, έχει ζωτική σημασία να αποφέρει θετικά αποτελέσματα η επικείμενη διάσκεψη κορυφής ΕΕ-Αφρικής, η οποία πρόκειται να διεξαχθεί κατά τη διάρκεια της πορτογαλικής Προεδρίας. Ο ρεαλισμός που προσφέρει αποτελέσματα είναι προτιμότερος από ουτοπικά ιδεώδη τα οποία δεν έγιναν ποτέ πραγματικότητα.