Πρόεδρος. – Η ημερήσια διάταξη προβλέπει τη δήλωση του Συμβουλίου για τη θέση σε εφαρμογή της απόφασης του Συμβουλίου σχετικά με το δικαιοστάσιο για τη θανατική ποινή.

  Manuel Lobo Antunes, Προεδρεύων του Συμβουλίου. – (PT) Κυρία Πρόεδρε, χαίρομαι ιδιαίτερα που μου δίνεται η ευκαιρία να μιλήσω σήμερα από αυτό το βήμα για ένα θέμα το οποίο έχει κεντρική θέση ανάμεσα στις κοινές μας ευρωπαϊκές αξίες. Η αντίθεση στη θανατική ποινή είναι αναπόσπαστο τμήμα της πολιτικής της ΕΕ για τα ανθρώπινα δικαιώματα και ήταν αντικείμενο των πρώτων κατευθυντηρίων γραμμών της ΕΕ για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Οι εν λόγω κατευθυντήριες γραμμές, όπως γνωρίζετε, κυρίες και κύριοι, καθορίζουν από το 1998 τις βασικές πτυχές της προσέγγισης του θέματος αυτού από την ΕΕ, αποκρυσταλλώνοντας έτσι την πασίγνωστη θέση μας κατά της θανατικής ποινής.

Είναι ίσως καλό να θυμηθούμε τους στόχους της Ένωσης για το θέμα της θανατικής ποινής, όπως καταγράφονται στις κατευθυντήριες γραμμές. Ο πρώτος στόχος είναι να εργαστούμε για την καθολική κατάργηση της θανατικής ποινής ως πολιτική θέση στην οποία συμφωνούν και την οποία στηρίζουν με σθένος τα κράτη μέλη της ΕΕ.

Ο δεύτερος στόχος είναι, στις χώρες στις οποίες υπάρχει ακόμα η θανατική ποινή, να ζητήσουμε τον προοδευτικό περιορισμό της και να επιμείνουμε στην εκτέλεσή της σύμφωνα με ελάχιστα διεθνή πρότυπα. Αισθάνομαι μεγάλη ικανοποίηση που βρίσκομαι σήμερα στο Κοινοβούλιο για να σας ενημερώσω σχετικά με τις πιο πρόσφατες εξελίξεις στον αγώνα μας για την κατάργηση της θανατικής ποινής. Όπως γνωρίζετε, εγκαινιάσαμε προσφάτως μια σημαντική πρωτοβουλία για την προώθηση αυτών των στόχων της ΕΕ. Αναφέρομαι, ασφαλώς, στην απόφαση του Συμβουλίου, της 18ης Ιουνίου του τρέχοντος έτους, στην οποία η Ευρωπαϊκή Ένωση δεσμεύτηκε να εισηγηθεί ψήφισμα κατά της θανατικής ποινής στην 62η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ στο πλαίσιο διαπεριφερειακής συμμαχίας.

Το Κοινοβούλιο ζήτησε να λάβει η Ευρωπαϊκή Ένωση τέτοια πρωτοβουλία σε δύο ψηφίσματα που ενέκρινε φέτος τον Φεβρουάριο και τον Απρίλιο. Δεδομένου ότι πλησιάζει η έναρξη της τρίτης συνόδου της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών, αντιλαμβάνομαι ότι θέλετε να μάθετε ποιες είναι οι προετοιμασίες του Συμβουλίου γι’ αυτό το γεγονός. Θα σας αναφέρω εντός ολίγου περισσότερες πληροφορίες σχετικά με αυτές τις προετοιμασίες.

Προηγουμένως, επιτρέψτε μου μια σύντομη επισκόπηση της περιόδου των 10 σχεδόν ετών από την έγκριση των κατευθυντηρίων γραμμών για τη θανατική ποινή. Θέλω να υπογραμμίσω ότι έχουμε επιτύχει πολλά μετά το 1998. Έχουμε αναπτύξει ευρύ φάσμα μέσων τα οποία χρησιμοποιούμε στην εκστρατεία μας κατά της θανατικής ποινής, από πολιτικές παρεμβάσεις μέσω διαβημάτων, δηλώσεων και διμερούς διπλωματίας έως οικονομική στήριξη στο σύνολο της περιοχής που καλύπτει η ευρωπαϊκή πρωτοβουλία για τη δημοκρατία και τα δικαιώματα του ανθρώπου, ένα μέσο το οποίο δημιουργήθηκε χάρη στις προσπάθειες του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.

Για παράδειγμα, μεταξύ 1ης Ιουλίου 2006 και 30ής Ιουνίου 2007, η Ευρωπαϊκή Ένωση προέβη σε γενικά διαβήματα σχετικά με τη θανατική ποινή σε 28 χώρες, από το Μπαχρέιν ώς τη Ζάμπια· προβήκαμε επίσης σε διαβήματα για συγκεκριμένες περιπτώσεις σε διάφορες χώρες από την Υεμένη ώς το Ιράν· επιπλέον, υπάρχουν συχνές δηλώσεις της ΕΕ για το θέμα αυτό. Για να σας δώσω ένα συγκεκριμένο παράδειγμα που έτυχε ευρείας κάλυψης από τα μέσα ενημέρωσης: φέτος τον Αύγουστο η Ευρωπαϊκή Ένωση εξέδωσε δήλωση σχετικά με την 400ή εκτέλεση στο Τέξας. Θέλω επίσης να επισημάνω ότι η θανατική ποινή βρίσκεται επίσης στην ημερήσια διάταξη του διαλόγου και των διαβουλεύσεων που πραγματοποιούμε με τρίτες χώρες για τα ανθρώπινα δικαιώματα, και δεν διστάζουμε να θίξουμε το θέμα σε οποιαδήποτε από τις χώρες αυτές. Η πίστη μας στην αποτελεσματική πολυμέρεια λαμβάνει επίσης τη μορφή ακούραστης δράσης κατά της θανατικής ποινής στους κόλπους των Ηνωμένων Εθνών και άλλων διεθνών οργάνων.

Κάθε χρόνο από το 1997 έως το 2005, η Ευρωπαϊκή Ένωση καταθέτει ψήφισμα για τη θανατική ποινή στην Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ και, επαναλαμβάνοντας τη δράση της τον Δεκέμβριο του 2006, η ΕΕ κατέθεσε δήλωση σχετικά με τη θανατική ποινή στη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών η οποία έφερε αρχικά 85 υπογραφές και στη συνέχεια υπογράφηκε από 10 ακόμη χώρες. Η Προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης επανέλαβε τη δήλωση του Δεκεμβρίου του 2006 κατά την έναρξη της τέταρτης συνόδου του Συμβουλίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων τον Μάρτιο του 2007.

Παρά τη συνεχιζόμενη ανησυχία για τη χρήση της θανατικής ποινής, σημειώνουμε με μεγάλη ικανοποίηση μια παγκόσμια τάση υπέρ της κατάργησης ή της εφαρμογής δικαιοστασίου για τη θανατική ποινή. Περισσότερες από τις μισές χώρες του κόσμου έχουν ήδη καταργήσει τη θανατική ποινή είτε διά νόμου είτε στην πράξη: 133 χώρες, σύμφωνα με τη Διεθνή Αμνηστία. Θέλω να πιστεύω ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση, περιλαμβανομένου ασφαλώς του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, έχει επηρεάσει, έστω και λίγο, τη διαμόρφωση αυτής της στάσης υπέρ της κατάργησης μέσω των συστηματικών και διαρκών προσπαθειών μας με την πάροδο των ετών. Αυτή η σύντομη καταγραφή των ενεργειών της Ευρωπαϊκής Ένωσης κατά της θανατικής ποινής αποδεικνύει την προσήλωσή μας στην ευόδωση αυτής της προσπάθειας, επιτρέψτε μου δε να υπογραμμίσω ότι αναγνωρίζουμε ότι το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο υπήρξε πιστός σύμμαχος σε αυτό μας το έργο, για να επανέλθω έτσι στο θέμα της ημερήσιας διάταξής μας, ήτοι στο ψήφισμα της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών για την εφαρμογή δικαιοστασίου και την κατάργηση της θανατικής ποινής.

Αυτή η πρωτοβουλία επιβεβαιώνει ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση βρίσκεται στην πρώτη γραμμή των προσπαθειών για την κατάργηση της θανατικής ποινής παγκοσμίως, και ότι θα συνεχίσει να αντιτίθεται στην εφαρμογή της σε όλες τις υποθέσεις και σε κάθε περίπτωση, καθόσον θεωρεί ότι αποτελεί σκληρή και απάνθρωπη μορφή τιμωρίας. Έχουμε πολλά να κερδίσουμε από αυτήν την πρωτοβουλία, αλλά και πολλά να χάσουμε, αν αποτύχουμε. Δεν πρέπει να λησμονούμε ότι αυτή είναι η τρίτη μας απόπειρα, επαναλαμβάνω: η τρίτη μας απόπειρα να επιτύχουμε την έγκριση ψηφίσματος σχετικά με τη θανατική ποινή από τη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών μετά τις δύο αποτυχίες μας το 1994 και το 1999.

Ούτε λίγο ούτε πολύ, διακυβεύεται η αξιοπιστία μας ως ηγετών της παγκόσμιας προσπάθειας για την κατάργηση της θανατικής ποινής. Γι’ αυτό το Συμβούλιο έκρινε ότι είναι αναγκαίο να είναι καλά προετοιμασμένο και να έχει αρκετό χρόνο στη διάθεσή του, προκειμένου να συγκροτήσει μια διαπεριφερειακή συμμαχία. Αυτό δεν θα ήταν δυνατό στην 61η Γενική Συνέλευση, όπως ορισμένοι εξ υμών θα προτιμούσατε. Την άποψη αυτή δεν την υποστήριξαν μόνο οι εμπειρογνώμονες του Συμβουλίου. Αρκετές ΜΚΟ οι οποίες βρίσκονται στην πρωτοπορία του αγώνα σε αυτόν τον τομέα, όπως η Συμμαχία κατά της θανατικής ποινής, μας ζήτησαν να μην βιαστούμε υπερβολικά να υποβάλουμε το ψήφισμα αλλά να περιμένουμε αρκετά, ώστε να διασφαλίσουμε την επιτυχία του. Αυτή ακριβώς τη μέθοδο ακολουθήσαμε. Η απόφαση του Συμβουλίου, της 18ης Ιουνίου, να προταθεί ψήφισμα στην 62η σύνοδο της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών ήταν η αρχή μιας νέας φάσης στο πολυμερές επίπεδο.

Το Συμβούλιο, η Προεδρία και τα κράτη μέλη έχουν συμβάλει στο μέτρο των δυνάμεών τους στην πρακτική εφαρμογή της απόφασης του Συμβουλίου. Πριν ακόμη από τις θερινές διακοπές, η ομάδα εργασίας της ΚΕΠΠΑ για τα ανθρώπινα δικαιώματα είχε αποφασίσει ποια στάση έπρεπε να τηρηθεί – συγκεκριμένα, να συμφωνήσουν τα κράτη μέλη της ΕΕ επί ενός σχεδίου κειμένου και, σε δεύτερη φάση, να βρουν επιπλέον συνεισηγητές από άλλες περιοχές του κόσμου· αυτό και έγινε, οπότε στα τέλη Αυγούστου πραγματοποιήθηκε μια πρώτη συνάντηση με όλους τους συνεισηγητές στη Νέα Υόρκη. Εντός δύο εβδομάδων είχε επιτευχθεί συμφωνία επί της διατύπωσης. Τώρα ξεκινούμε εκστρατεία άσκησης επιρροής, προκειμένου να βρούμε υποστηρικτές για την από κοινού κατάθεση του σχεδίου ψηφίσματός μας. Τη στιγμή αυτή που μιλάμε, οι πρεσβείες μας ανά τον κόσμο βολιδοσκοπούν πιθανούς υποστηρικτές της πρωτοβουλίας μας. Κάνουμε ό,τι μπορούμε για να εξασφαλίσουμε τη μέγιστη δυνατή στήριξη και την τελική επιτυχία αυτού του ψηφίσματος.

Σε αυτό το πνεύμα, κυρίες και κύριοι, ζητώ την εμπιστοσύνη και τη στήριξή σας, προκειμένου να ολοκληρώσουμε αυτήν τη διαδικασία. Αναμφίβολα γνωρίζετε πόσο δύσκολες μπορεί να είναι οι πολιτικές διαπραγματεύσεις. Κατανοείτε συνεπώς ότι η Προεδρία χρειάζεται ορισμένο βαθμό ευελιξίας και περιθωρίων ελιγμών, ώστε να μπορέσει να καταλήξει στο κατάλληλο χρονοδιάγραμμα για μια τόσο σύνθετη πρωτοβουλία, δεδομένου ότι πρόκειται για διαπεριφερειακή πρωτοβουλία, και οι συνεισηγητές πρέπει επίσης να μελετήσουν το κείμενο και τη στρατηγική αυτού του ψηφίσματος· επιπλέον, πρέπει να έρθουμε σε επαφή, εντός πολύ σύντομων χρονικών περιθωρίων, με μεγάλο αριθμό πιθανών υποστηρικτών του ψηφίσματος, ώστε να αποκτήσει ακόμη περισσότερο κύρος η πρωτοβουλία.

Έχουμε ξεκινήσει μια εκστρατεία η οποία συνιστά επίσης σπουδαία πρόκληση, είμαι όμως πεπεισμένος ότι, αν δράσουμε με συντονισμένο τρόπο, θα μπορέσουμε να φέρουμε σε αίσιο πέρας αυτήν την πρωτοβουλία.

  Laima Liucija Andrikienė, εξ ονόματος της Ομάδας PPE-DE. – (LT) Κυρία Πρόεδρε, κύριε Επίτροπε, κύριε υπουργέ των Εξωτερικών, κυρίες και κύριοι, σήμερα εδώ στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο επανερχόμαστε στο θέμα του δικαιοστασίου για τη θανατική ποινή. Το τρέχον έτος εξετάσαμε ήδη δύο φορές το θέμα, εγκρίνοντας δύο ψηφίσματα σχετικά με την εφαρμογή παγκόσμιου δικαιοστασίου για τη θανατική ποινή (την 1η Φεβρουαρίου και την 26η Απριλίου).

Δεν μπορούμε παρά να εκφράσουμε τη λύπη μας, διότι και στα δύο αυτά ψηφίσματα το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο απευθύνθηκε στο Συμβούλιο, ενθαρρύνοντάς το να καταθέσει το ψήφισμα στη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών, όμως το Συμβούλιο δεν το έχει πράξει ακόμη. Το Συμβούλιο μπορούσε να το έχει πράξει πριν από την έναρξη της συνόδου της 62ης Γενικής Συνέλευσης, οπότε η έγκριση των ψηφισμάτων θα ήταν δυνατό να έχει ολοκληρωθεί πριν από το τέλος του έτους.

Η θανατική ποινή είναι μια μορφή σκληρής και απάνθρωπης τιμωρίας η οποία παραβιάζει ένα από τα αναφαίρετα ανθρώπινα δικαιώματα –το δικαίωμα στη ζωή– και πραγματικά δεν μπορούμε να ανεχθούμε το γεγονός ότι χιλιάδες άνθρωποι βρίσκονται αντιμέτωποι κάθε χρόνο με τη θανατική ποινή στο Ιράν και την Κίνα, καθώς και σε άλλες χώρες. Ως εκ τούτου, η εφαρμογή διεθνούς δικαιοστασίου για τη θανατική ποινή με απώτερο στόχο την πλήρη κατάργησή της παραμένει ένας από τους σημαντικότερους πολιτικούς μας στόχους, και γι’ αυτό ζητούμε όχι μόνο τη συναίνεση των κοινοβουλευτικών μας ομάδων επί του θέματος, αλλά και τη συναίνεση όλων των κρατών μελών της ΕΕ.

Είμαι βέβαιη ότι εγκρίνοντας αυτό το ψήφισμα το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο μπορεί να επιδείξει εξαιρετική αλληλεγγύη και συναίνεση, παρά μια μικρή διαφωνία, λόγου χάρη όσον αφορά τον ορισμό της 10ης Φεβρουαρίου ως ευρωπαϊκής ημέρας κατά της θανατικής ποινής.

Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο έχει μια χρυσή ευκαιρία να επιδείξει τη συνοχή του και την αλληλεγγύη του προς το Συμβούλιο, ιδίως ως προς τη λήψη απόφασης για ένα πολιτικό θέμα με σαφή προστιθέμενη αξία. Η πολιτική χωρίς αξίες είναι απλός πολιτικαντισμός και λαϊκισμός, ενώ η ανθρώπινη ζωή είναι πολύτιμη για όλους μας, ανεξαρτήτως γεωγραφικών ή πολιτιστικών διαφορών.

Ενθαρρύνω πραγματικά τους συναδέλφους μου όλων των πολιτικών ομάδων να στηρίξουν αυτό το σημαντικό ψήφισμα.

(Χειροκροτήματα)

  Martin Schulz, εξ ονόματος της Ομάδας PSE. – (DE) Κυρία Πρόεδρε, ο υπουργός Lobo Antunes παρουσίασε εδώ με πειστικό τρόπο τις προσπάθειες του Συμβουλίου, και δεν έχω να προσθέσω τίποτα στα λόγια του. Η Ομάδα μας στηρίζει πλήρως τις προσπάθειές σας να διασαφηνίσετε ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν θέλει να στηρίξει απλώς ένα δικαιοστάσιο αλλά τον στόχο της παγκόσμιας καταδίκης της θανατικής ποινής.

Όπως ανέφερε η προηγούμενη ομιλήτρια, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο είπε ήδη δύο φορές φέτος ότι εμείς στο Κοινοβούλιο βρισκόμαστε στην πρώτη γραμμή της μάχης για την κατάργηση της θανατικής ποινής. Για εμάς τους Σοσιαλδημοκράτες η θανατική ποινή είναι το ναδίρ της ανθρώπινης ηθικής. Κατάγομαι από μία χώρα όπου η αξιοπρέπεια του ανθρώπου είναι το πρώτο άρθρο του συντάγματος. Ο σεβασμός και η προστασία της είναι υποχρέωση κάθε κρατικού κανονισμού. Αυτό είναι το μήνυμα του συντάγματος της χώρας μου. Σε συνάρτηση με το μήνυμα αυτό συντάξαμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση χάρτη θεμελιωδών δικαιωμάτων που έχει ακριβώς το ίδιο ως πρώτο μήνυμα: η ανθρώπινη αξιοπρέπεια είναι η ανώτατη αρχή που καθοδηγεί την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Με απλά λόγια, η θανατική ποινή είναι το αντίθετο της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Είναι ο έσχατος εξευτελισμός του ανθρώπου στο κατώτατο σημείο της ύπαρξής του. Κάθε ηθικός δημοκράτης έχει υποχρέωση να την καταδικάσει. Αγωνιζόμαστε για να στηριχτεί αυτό το δικαιοστάσιο από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Όμως, γιατί δεν υπάρχει τότε ομοφωνία στο Συμβούλιο;

Στο Συμβούλιο βρίσκεται ένα κράτος μέλος που μποϋκοτάρει μια κοινή απόφαση της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Δεν διστάζω να πω εδώ ανοιχτά το όνομά του: πρόκειται για την κυβέρνηση της Πολωνίας, που δεν θέλει να λάβουμε αυτήν τη θεμελιώδη απόφαση. Συνδέει το θέμα της θανατικής ποινής με άλλα και λέει: αν οι άλλοι συνδέσουν την άποψή τους για το θέμα αυτό με την άποψή τους για τις εκτρώσεις και την ευθανασία, τότε είμαστε πρόθυμοι να ταχθούμε και εμείς κατά της θανατικής ποινής. Αυτό είναι προσχηματικό επιχείρημα. Γιατί; Θα σας πω ευχαρίστως. Θα σας διαβάσω ένα απόσπασμα από ραδιοφωνική συνέντευξη της 28ης Ιουλίου του τρέχοντος έτους. Παραθέτω: «Προσωπικά, ήμουν, είμαι και θα είμαι οπαδός της θανατικής ποινής. Αυτήν τη στιγμή δεν είναι δυνατή η επαναφορά της, όμως περιμένω ότι μελλοντικά θα επικρατεί ευνοϊκότερο κλίμα στην ΕΕ» Lech Kaczyński, πρόεδρος της Δημοκρατίας της Πολωνίας.

Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο δεν έχει ληφθεί ως τώρα απόφαση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου για αυτό το δικαιοστάσιο. Ο πρόεδρος της Πολωνίας είναι υπέρμαχος της θανατικής ποινής, ελπίζει μάλιστα ότι θα υπάρξει στην Ευρωπαϊκή Ένωση καλύτερο κλίμα για την επαναφορά της. Γι’ αυτό λέω ότι το Κοινοβούλιο υπάρχει για να φροντίζει, ώστε το κλίμα στην Ευρώπη να παραμείνει αρνητικό για τη θανατική ποινή. Αυτό είναι το καθοριστικό.

(Χειροκροτήματα)

Αυτό θα κάνουμε όσο έχουμε επιρροή σε αυτό ως ευρωπαίοι Σοσιαλιστές. Θέτω ωστόσο ένα ερώτημα προς το Συμβούλιο – όχι σε εσάς προσωπικά, κύριε Lobo Antunes, αλλά στους αρχηγούς κρατών και κυβερνήσεων των 26 άλλων κρατών μελών: για πόσο προτίθενται οι 26 αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων να δέχονται να μπορεί ένας υπέρμαχος της θανατικής ποινής, που το παραδέχεται ανοιχτά αυτό, να κάνει ολόκληρο το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο να παραλύει ως προς το ζήτημα αυτό, και να σιωπούν γι’ αυτό; Και σε αυτό θέλουμε μια απάντηση.

(Χειροκροτήματα)

  Marco Pannella, εξ ονόματος της Ομάδας ALDE. – (IT) Κυρία Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, οι δηλώσεις της Προεδρίας ενώπιον του Κοινοβουλίου εδώ και ένα έτος –αν ήμασταν κοινοβούλιο όπως τα κοινοβούλια της Βρετανίας ή των Ηνωμένων Πολιτειών, λόγου χάρη– θα ηχούσαν ως προσβολή όχι μόνο εις βάρος της αλήθειας αλλά και εις βάρος του Κοινοβουλίου.

Όχι, κύριε Προεδρεύων του Συμβουλίου, νομίζω ότι σας έχουν παραπληροφορήσει το σύστημα και ο μηχανισμός που βρίσκεται πίσω σας αυτήν τη στιγμή, και οι οποίοι από το 1994 και μετά υιοθετούν μια ανάξια και ακατανόητη προσέγγιση, για την οποία ευθύνονται οι εξαμηνιαίες Προεδρίες που διαδέχονται η μία την άλλη, ή για την οποία καταφέρνουν να αναλάβουν την ευθύνη!

Το 1994 βρισκόμασταν στα πρόθυρα της νίκης. Χάσαμε με 8 ψήφους, επειδή 20 ευρωπαϊκές χώρες οι οποίες είναι τώρα μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης συνεννοήθηκαν μεταξύ τους και απείχαν. Το καθολικό δικαιοστάσιο θα μπορούσε να έχει διακηρυχθεί παγκοσμίως, αν δεν είχε συμβεί αυτό το αίσχος, το οποίο δεν πρέπει να παραβλέπουμε: 20 ευρωπαϊκές αποχές, το 1994, και ένα Συμβούλιο το οποίο ήταν πλήρως και υποκριτικά συνένοχο.

Εσείς, κύριε Προεδρεύων του Συμβουλίου, είχατε επίσης το θράσος να πείτε το 1999 –σύμφωνα με όλους τους ευρωπαίους πρέσβεις είχαμε κερδίσει, καθώς είχε συγκεντρωθεί πολύ μεγάλη απόλυτη πλειοψηφία– το πρωί της ψηφοφορίας, ότι έφτασε ένα τηλεγράφημα από τις Βρυξέλλες το οποίο μας καλούσε να αποσυρθούμε. Αυτό ήταν ανεξήγητο! Το 2003 ο υπουργός Εξωτερικών της Ιταλίας, που ασκούσε τότε την Προεδρία του Συμβουλίου, δήλωσε ότι, λόγω έλλειψης συμφωνίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, η Ιταλία δεν επρόκειτο να προωθήσει το ψήφισμα για την έγκριση του οποίου είχαμε και πάλι εξασφαλισμένη πλειοψηφία. Τώρα η κατάσταση είναι ακόμα πιο συγκλονιστική.

Το κατανοείτε, όμως, κύριε Antunes; Σε ποια χώρα θα μπορούσαμε να έχουμε πει μια τέτοια ιστορία; Αναφέρετε ότι 173 από τα 192 κράτη μέλη του ΟΗΕ έχουν καταργήσει τη θανατική ποινή στην πράξη και διά νόμου. Όλα αυτά είναι αποτέλεσμα της δικής σας τεράστιας προσπάθειας! Έπρεπε να είχατε καταθέσει πρόταση ψηφίσματος στην 61η Συνέλευση, την προηγούμενη, έπρεπε να είχατε καταθέσει αυτήν την πρόταση στις αρχές της τρέχουσας συνόδου, δηλαδή εχθές, ήδη όμως τα νέα που φτάνουν σήμερα από τη Νέα Υόρκη κάνουν λόγο για επιπλέον αναβολές.

Αναφέρατε μια ακόμη μικρή ή σοβαρή ανακρίβεια: είναι αλήθεια ότι 95 χώρες έχουν υπογράψει μια δήλωση, και ότι στις 28 Δεκεμβρίου είχαμε ήδη, ως ιταλική κυβέρνηση, συγκεντρώσει 85 υπογραφές, και αυτά που επιτύχατε στην πραγματικότητα τα επιτύχαμε μαζί, ήτοι μόλις 11 επιπλέον υπογραφές. Αν θέλετε λοιπόν να χάσετε, παρακαλώ συνεχίστε, όμως είναι κρίμα, θα...

(Η Πρόεδρος διακόπτει τον ομιλητή)

  Konrad Szymański, εξ ονόματος της Ομάδας UEN. – (PL) Κυρία Πρόεδρε, η επιδίωξη του ανθρωπισμού κατά την απονομή της δικαιοσύνης είναι μια από τις σημαντικές αποστολές της Ευρώπης. Πρέπει να εναντιωθούμε στις εκτελέσεις οι οποίες αποτελούν δημόσια θεάματα και στις οποίες η σορός των εκτελεσθέντων γίνονται πηγή νοσηρού ενθουσιασμού για το πλήθος. Πρέπει να κάνουμε ό,τι είναι δυνατόν για να αντιταχθούμε σε εκτελέσεις οι οποίες πραγματοποιούνται κατόπιν πολιτικών εντολών από τις αρχές της Κίνας ή του Ιράν.

Εκείνο με το οποίο δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε, ωστόσο, είναι μια στενή προσέγγιση του όλου προβλήματος. Ειδικότερα, δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε με τον τερματισμό της συζήτησης επί του θέματος. Δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε με το είδος της λογοκρισίας που πρότεινε ο κ. Schulz στην ομιλία του. Δεν είναι δικαίωμά του να αποφασίσει πόσο θα παραμείνει Πρόεδρος της Πολωνίας ο Lech Kaczyński, όσο και αν θα ήθελε ίσως να έχει αυτό το δικαίωμα. Αυτό είναι κάτι που εξαρτάται από τους Πολωνούς, οι οποίοι έχουν τις δικές τους αμφιβολίες. Και δεν έχουν μόνο οι Πολωνοί αμφιβολίες για το παγκόσμιο δικαιοστάσιο ή τις εκστρατείες προπαγάνδας ή κοινωνικής ευαισθητοποίησης που προτείνει η Επιτροπή.

Θέλω να θέσω ένα ερώτημα: είναι πραγματικά δυνατό, από μια άνετη κυβερνητική θέση στο Παρίσι ή τη Λισαβόνα, να απευθύνει κανείς έκκληση για την κατάργηση της θανατικής ποινής σε περιοχές στις οποίες κυριαρχούν η σκληρότητα και η βία; Δεν είναι υποκριτικό να αναμένουμε την κατάργηση της θανατικής ποινής σήμερα στο Ιράκ ή το Αφγανιστάν, χωρίς να κάνουμε τίποτε για την αποκατάσταση της ασφάλειας και της δικαιοσύνης στις χώρες αυτές;

Δεν συμμερίζομαι την πεποίθηση ότι η κατάργηση της θανατικής ποινής σε άλλες περιοχές του κόσμου θα προσφέρει λύση στο πρόβλημα της βίας και της αγριότητας. Εν πάση περιπτώσει, η Πολωνία κατήργησε τη θανατική ποινή το 1988, πριν από σχεδόν είκοσι χρόνια. Το πράξαμε παρά τις αντιρρήσεις της κοινής μας γνώμης. Το πράξαμε στο όνομα της ευρωπαϊκής ενότητας. Θέλουμε να συνεχίσουμε να στηρίζουμε αυτήν την απόφαση και σήμερα.

Ενδεχομένως η περιοχή στην οποία ζούμε να επιτρέπει την εφαρμογή εναλλακτικών λύσεων αντί της θανατικής ποινής. Επιθυμούμε να επιδείξουμε αλληλεγγύη τηρώντας στάση συνεργασίας στο θέμα αυτό, μεταξύ άλλων από το βήμα των Ηνωμένων Εθνών, όμως δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε με την ευρωπαϊκή λογοκρισία σχετικά με τη θανατική ποινή την οποία προτείνει ο κ. Schulz.

Στο σχέδιο ψηφίσματος γίνονται περιττές αναφορές στο θέμα της ευρωπαϊκής ημέρας κατά της θανατικής ποινής. Επιτρέψτε μου να σας υπενθυμίσω ότι η θανατική ποινή δεν είναι η μόνη περίπτωση στην οποία βρισκόμαστε αντιμέτωποι με θέματα ζωής και θανάτου στην πολιτική και το δίκαιο. Αν θέλουμε να πραγματοποιήσουμε διάλογο στην Ευρώπη σχετικά με τις σύγχρονες προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι αρχές του ανθρωπισμού, δεν μπορούμε να περιοριστούμε στη θανατική ποινή, ως προς την οποία, στο κάτω-κάτω της γραφής, οι απόψεις μας συγκλίνουν. Δεν μπορούμε να αποφύγουμε να συζητήσουμε την άμβλωση κατόπιν απλού αιτήματος, η οποία επίσης στηρίζεται με ιδιαίτερη θέρμη στην Ευρώπη και ανά τον κόσμο από το Κοινοβούλιο και την Ομάδα του κ. Schulz. Δεν μπορούμε να αποφύγουμε να συζητήσουμε την ευθανασία, τις εγγυήσεις της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, ή τη γοργή ανάπτυξη της βιοϊατρικής επιστήμης. Αν μία από τις ημέρες του ευρωπαϊκού ημερολογίου πρέπει να είναι ημέρα περισυλλογής για την ανθρωπιστική πτυχή του νομοθετικού έργου, περιλαμβανομένου του δικού μας, δεν μπορούμε έτσι απλά να κλείσουμε τα μάτια μας μπροστά σε όλα αυτά, ειδάλλως θα καταλήξουμε να θεωρηθούμε υποκριτές.

  Monica Frassoni, εξ ονόματος της Ομάδας Verts/ALE. – (IT) Κυρία Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, θέλω να συνεχίσω στο ίδιο πνεύμα με τον κ. Pannella και να καλέσω την Προεδρία, ει δυνατόν, να απαντήσει.

Θέλω να πληροφορηθώ γιατί η Προεδρία απέσυρε το αίτημα ή την πρόταση για τον καθορισμό ευρωπαϊκής ημέρας για τη θανατική ποινή. Δεν είναι πουθενά γραμμένο ότι μια τέτοια απόφαση πρέπει να λαμβάνεται ομοφώνως. Αν μπορείτε να μου αναφέρετε μία διάταξη που να προβλέπει κάτι τέτοιο, θα ήμουν ευγνώμων – αν και, δεδομένου ότι μιλάμε για πολιτική συνεργασία, είμαι απολύτως πεπεισμένη ότι, αν το θέλατε, θα μπορούσατε να επιβάλετε τη διενέργεια ψηφοφορίας και να εξασφαλίσετε τη συντριπτική πλειοψηφία, πλην μιας ψήφου. Φρονώ ότι αυτή θα ήταν μια σπουδαία ημέρα για την Ευρώπη. Έτσι, σπαταλήθηκε μια σημαντική ευκαιρία.

Δεύτερον, και εγώ έχω μπερδευτεί, κύριε Antunes, από τον τρόπο με τον οποίο παρουσιάσατε το θλιβερό ιστορικό των διαφόρων υποβολών και αποσύρσεων των ψηφισμάτων για ένα δικαιοστάσιο. Σας παρακαλώ να απαντήσετε σε μια απλή ερώτηση: μια και εσείς, ως πορτογαλική Προεδρία, έχετε αποφασίσει να ενεργήσετε πρακτικά μόνοι, αποκλείοντας άλλες χώρες, όπως τη δική μου, από τις διαπραγματεύσεις στα Ηνωμένα Έθνη –όμως αυτό δεν είναι θέμα γι’ αυτό το όργανο– θέλω να μας πείτε πότε θα καταθέσετε το ψήφισμα. Και αυτό το θέμα είναι ασαφές, ενώ εάν το καταθέσετε πολύ αργά θα είναι εντελώς άχρηστο.

Τρίτον, είπατε δύο πράγματα που με ανησύχησαν κάπως. Ήμουν πάνω στο δωμάτιό μου, επειδή είχα ένα πρόβλημα, όμως άκουσα την πρωτότυπη ομιλία, στη θαυμάσια γλώσσα σας. Είπατε ότι χρειάζεστε ευελιξία και περιθώριο ελιγμών, και αυτό με ανησύχησε πάρα πολύ. Τι ακριβώς εννοείτε; Μιλήσατε επίσης για το λεγόμενο μέτωπο που επιδιώκει την κατάργηση της θανατικής ποινής και δεν πιστεύει πολύ στην εφαρμογή δικαιοστασίου. Αυτό είναι ακόμη πιο ανησυχητικό, διότι λόγω αυτού ακριβώς του τεχνητού διαχωρισμού έχουμε χάσει μέχρι στιγμής. Συνεπώς, σας παρακαλώ να μας δώσετε συγκεκριμένες απαντήσεις, οι οποίες ελπίζω ότι θα είναι ευθείες.

  Luisa Morgantini, εξ ονόματος της Ομάδας GUE/NGL. – (IT) Κυρία Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, παρασύρθηκα ακούγοντας την κ. Frassoni, τις ερωτήσεις και το πάθος της οποίας συμμερίζομαι πλήρως, ενώ συμφωνώ επίσης με όσα επεσήμανε ο κ. Pannella.

Σήμερα είμαι πραγματικά λυπημένη· η ομιλία του κ. Szymański με στεναχώρησε ειλικρινά. Η σκέψη ότι η Ευρώπη –για την οποία έχουμε όλοι παλέψει, έχουμε αγωνιστεί και έχουμε πιστέψει– αντιμετωπίζει τέτοια εμπόδια –τέτοιες τοποθετήσεις– μας λυπεί βαθύτατα όλες και όλους. Σήμερα, όμως, αισθάνομαι επίσης θλίψη, διότι χάσαμε έναν σπουδαίο άνθρωπο, μια ιστορική προσωπικότητα από την Παλαιστίνη, ο οποίος πέθανε στη Γάζα από καρκίνο, και δεν ήταν δυνατό να του παρασχεθεί θεραπεία. Η Γάζα τελεί υπό πολιορκία, δεν αποκλείεται όμως να είχε πεθάνει ούτως ή άλλως, δεδομένου ότι ήταν πολύ ηλικιωμένος. Ήταν ένας άνθρωπος που πίστευε βαθιά στην ειρήνη, στη δημοκρατία, σε μια δημοκρατία και μια κοσμική Παλαιστίνη χωρίς βία. Το όνομά του ήταν Haider Abdel Shafi, και θέλω να του αποδώσω φόρο τιμής από αυτό το βήμα, διότι υπάρχουν πάρα πολλές θανατικές καταδίκες στον κόσμο ενάντια στις οποίες πρέπει να πολεμήσουμε.

Υποστηρίζω και εγώ όσα ανέφεραν οι υπόλοιποι συνάδελφοι. Η σύνοδος έχει ξεκινήσει, και ευελπιστώ ότι στις 28 Σεπτεμβρίου, όταν η πορτογαλική Προεδρία και η ιταλική κυβέρνηση συναντηθούν με όλους τους ομολόγους τους, θα αποφασίσουν όντως να καταθέσουν το ψήφισμα υπέρ της εφαρμογής καθολικού δικαιοστασίου για τη θανατική ποινή.

Είναι αλήθεια ότι τα τελευταία 14 χρόνια το ψήφισμα υπονομεύτηκε από λάθη και καθυστερήσεις, αν δεν επρόκειτο για ξεκάθαρες προσπάθειες δημιουργίας κωλυμάτων. Αυτήν τη φορά μπορούμε να επιτύχουμε και οφείλουμε να επιτύχουμε. Η Ιταλία, μαζί με την Ευρώπη, θα αναπτύξει ένα δίκτυο συμμαχιών που θα καλύπτει όλες τις ηπείρους. Η συντριπτική πλειονότητα της διεθνούς κοινότητας τάσσεται υπέρ αυτού του ψηφίσματος, ενώ οι χώρες που στηρίζουν τη θανατική ποινή είναι ολιγάριθμες. Οπωσδήποτε, ο διαχωρισμός μεταξύ δικαιοστασίου και κατάργησης της θανατικής ποινής δεν πρέπει να γίνει αντικείμενο εκμετάλλευσης.

Τασσόμαστε υπέρ της κατάργησης της θανατικής ποινής, σήμερα όμως αυτό που μπορεί να μας ενώσει και να εξασφαλίσει τη νίκη είναι το δικαιοστάσιο. Γνωρίζουμε ότι είναι δύσκολο, γνωρίζουμε ότι δεν μπορούμε να το θεωρούμε δεδομένο, και αυτό το βλέπουμε στις εσωτερικές τοποθετήσεις, όχι μόνο της Πολωνίας, αλλά και μεταξύ των πολιτών παγκοσμίως, καθώς και πολιτικών ηγετών στην Ευρώπη οι οποίοι ζητούν την εφαρμογή της θανατικής ποινής. Εάν, ωστόσο, ο τρόπος με τον οποίο προσεγγίζουμε τις διεθνείς σχέσεις θεμελιώνεται σε ένα ηθικό πλαίσιο αξιών στο οποίο υπερέχουν η ανθρώπινη ζωή, η δικαιοσύνη και τα δικαιώματα, τότε πρέπει να νικήσουμε. Έτσι, οι προσεχείς εβδομάδες θα είναι κρίσιμες, ενώ ένα δικαιοστάσιο αποτελεί πραγματικά θεμελιώδους σημασίας στάδιο για την αποκήρυξη από τη διεθνή κοινότητα μιας βάρβαρης πρακτικής η οποία τοποθετεί στη θέση της δικαιοσύνης την εκδίκηση. Πρέπει οπωσδήποτε να επιτύχουμε και να απομονώσουμε τις φωνές που λένε «όχι».

  Jean-Claude Martinez, εξ ονόματος της Ομάδας ITS. – (FR) Κυρία Πρόεδρε, κύριοι εκπρόσωποι του Συμβουλίου, το 1977, κατά τη διάρκεια της Προεδρίας Carter, δύο διαστημικά οχήματα, οι Voyager 1 και Voyager 2, που δεν φαίνεται να έχουν άμεση σχέση με το θέμα της σημερινής μας συζήτησης, εκτοξεύτηκαν στο διάστημα. Ο αείμνηστος φυσικός Carl Sagan είχε τοποθετήσει στα δύο αυτά οχήματα ένα μήνυμα του προέδρου Waldheim, τα σκαριφήματα ενός άνδρα και μιας γυναίκας, τους βασικούς μαθηματικούς τύπους που γνωρίζουμε στη Γη, έναν δίσκο στον οποίο ήταν εγγεγραμμένοι οι ήχοι του ανέμου, ενός ελκυστήρα, της φωνής ενός μωρού, καθώς και αποσπάσματα μουσικής του Μότσαρτ, του Μπετόβεν και του Chuck Berry. Το περασμένο έτος, τα δύο αυτά οχήματα εγκατέλειψαν το ηλιακό σύστημα, την ηλιόσφαιρα όπως είναι γνωστή, ακολουθώντας μια πορεία που πρόκειται να καλύψει 42 000 έτη φωτός, την απόσταση που μας χωρίζει με το κοντινότερο άστρο, ήτοι 200 000 χιλιόμετρα επί 3 600, επί 24, επί 365, επί 42 000.

Σε τριάντα χρόνια, τα δύο αυτά διαστημικά οχήματα δεν έχουν στείλει κανένα σήμα, κανένα σήμα δεν έχει ληφθεί. Προς το παρόν, δεν είναι γνωστή η ύπαρξη ζωής σε οποιονδήποτε άλλο πλανήτη εκτός της Γης. Σε αυτήν την προοπτική, είναι προφανές ότι ο ποινικός κώδικας του Τέξας ή της Κίνας, που προβλέπουν την εξάλειψη ενός αγαθού τόσο εξαιρετικά σπάνιου όσο η ζωή, είναι παραλογισμός αστρονομικών διαστάσεων. Στον αντίποδα, η πορτογαλική πρόταση για τη διοργάνωση διάσκεψης με θέμα τη ζωή και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια αντικατοπτρίζει την προοπτική αυτού του έθνους των εξερευνητών, διότι το να είναι κανείς κατά της θανατικής ποινής είναι μία μόνο πτυχή της πρόκλησης και της πολιτικής τελεολογίας.

Ο σκοπός κάθε πολιτικής δεν μπορεί παρά να είναι η πλούσια και ποικίλη ζωή. Το να τάσσεται κανείς κατά της θανατικής ποινής δεν είναι καθόλου άσχημο, είναι όμως μόνο μία πτυχή, όπως και η ευθανασία, ενός κεντρικού πολιτικού προβλήματος: ποιος είναι ο σκοπός της πολιτικής; Η διαμόρφωση των οικονομικών, κοινωνικών και φυσικών συνθηκών, προκειμένου να μπορεί να ευδοκιμήσει αυτό το μυστήριο πράγμα που καλείται «ζωή», ή μήπως η μαλθουσιανή πολιτική του μη μέλλοντος, των συμφώνων λιτότητας, της διανομής αγαθών με δελτίο, της απαγόρευσης, της αρπαγής, των πριμοδοτήσεων του Ηρώδη και των μαζικών σφαγών και ολοκαυτωμάτων απέναντι στο πρόβλημα του αφθώδους πυρετού στη Βρετανία; Αυτή είναι η ουσία του θέματος και η πραγματική κλίμακα της θανατικής ποινής: είναι αυτή η πολιτική επιλογή μεταξύ του μη μέλλοντος και της ζωής.

  Irena Belohorská (NI). – (SK) Στηρίζω ανεπιφύλακτα την πρωτοβουλία να οριστεί ευρωπαϊκή ημέρα κατά της θανατικής ποινής, ακόμη και αν δεν καταλήξουν σε ομόφωνη απόφαση τα 27 κράτη μέλη.

Χαιρετίζω αυτήν την απαγόρευση την οποία πρότειναν πρόσφατα, εν μέρει κατόπιν πίεσης από την Ευρωπαϊκή Ένωση, ορισμένες χώρες της Αφρικής. Η θανατική ποινή έχει καταργηθεί στη Ρουάντα και τη Γκαμπόν, για παράδειγμα. Και οι χώρες αυτές έχουν συνειδητοποιήσει ότι η θανατική ποινή δεν έχει θέση σε μια δημοκρατική κοινωνία. Φρονώ ότι είναι αναγκαίο να ασκήσουμε πίεση και σε άλλες χώρες, όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Κίνα, ώστε να κάνουν παρελθόν αυτήν την πράξη. Από την άλλη πλευρά, είναι επίσης αναγκαίο να δοθεί έμφαση σε ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες οι οποίες έχουν αρνηθεί συστηματικά να επικυρώσουν τα πρωτόκολλα που απαγορεύουν τη χρήση της θανατικής ποινής.

Το πρωτόκολλο αριθ. 6 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, το οποίο απαγορεύει κατηγορηματικά τη θανατική ποινή σε περίοδο ειρήνης, έχει επικυρωθεί από το σύνολο των 27 κρατών μελών. Το πρωτόκολλο αριθ. 13, ωστόσο, το οποίο απαγορεύει τη θανατική ποινή σε όλες τις περιπτώσεις, έχει μεν υπογραφεί από το σύνολο των 27 κρατών μελών, αλλά δεν έχει ακόμη επικυρωθεί από πέντε κράτη, συγκεκριμένα τη Γαλλία, την Ιταλία, την Πολωνία, την Ισπανία και τη Λετονία. Συνεπώς, αν και σήμερα η βασική κριτική ως προς τη θέσπιση ευρωπαϊκής ημέρας κατά της θανατικής ποινής στρέφεται κατά της Πολωνίας, συμφωνώ πλήρως και στηρίζω τις θέσεις του κ. Schulze, της κ. Frassoni και της κ. Morgantini, ότι πρέπει να επικρίνουμε και αυτές τις χώρες.

Θέλω να υπογραμμίσω ότι δεν υπάρχουν στοιχεία από τα οποία να προκύπτει ότι η θανατική ποινή λειτουργεί αποτρεπτικά για τη διάπραξη βίαιων εγκλημάτων. Η αμετάκλητη φύση της σημαίνει ότι τυχόν εσφαλμένες καταδίκες, οι οποίες είναι αναπόφευκτες σε κάθε νομικό σύστημα, δεν μπορούν να αντιστραφούν.

  Maria da Assunção Esteves (PPE-DE). – (PT) Επιτρέψτε μου να σας υπενθυμίσω τη ρήση του Βίκτωρος Ουγκό ότι το αίμα ξεπλένεται με δάκρυα και όχι με αίμα. Όταν η Ευρώπη καθόρισε τις αξίες της και κατέστησε την κατάργηση της θανατικής ποινής μια από τις προϋποθέσεις για την είσοδο και τη δραστηριοποίηση στο εσωτερικό της, θέσπισε έναν κώδικα αρχών οι οποίες την κάνουν να ξεχωρίζει ως η πατρίδα του διαφωτισμού και ένας χώρος στον οποίο δεν ισχύει κανένας νόμος που να μην στηρίζεται στην ηθική βάση της υπέρτατης ανθρώπινης αξιοπρέπειας.

Ο αγώνας κατά της θανατικής ποινής είναι ο αγώνας του πολιτισμού κατά της βαρβαρότητας. Είναι ο αγώνας κατά του επίσημου, οργανωμένου, προμελετημένου και ψυχρού θανάτου· θανάτου με κρατική διαταγή, όχι βάσει του κράτους δικαίου, διότι η θανατική ποινή κείται εκτός των ορίων κάθε συστήματος δικαίου που να είναι άξιο αυτού του ονόματος· θανάτου μέσω βάρβαρης και παράνομης κρατικής διαταγής. Ο αγώνας κατά της θανατικής ποινής είναι ζήτημα καθολικής δικαιοσύνης, διότι αγγίζει την ίδια την ουσία της ανθρωπιάς του ανθρωπίνου είδους και καθορίζει τις σχέσεις μας με τον κόσμο. Γι’ αυτό η Ευρώπη δεν μπορεί να παραβλέψει το τραγικό γεγονός ότι χώρες όπως η Κίνα, το Ιράν, το Πακιστάν, το Ιράκ, το Σουδάν και οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν κοινό τον βάρβαρο μηχανισμό της θανατικής ποινής.

Η Ευρώπη δεν έχει το δικαίωμα να σιωπήσει και να γίνει συνένοχη σε όλα αυτά. Δεν μπορεί επίσης να σιωπήσει όσον αφορά την εξέλιξη της εσωτερικής της δυναμικής. Η Ευρώπη πρέπει να υπενθυμίσει στην Πολωνία ότι ο αγώνας κατά της θανατικής ποινής περιλαμβάνεται μεταξύ των a priori αρχών της δικαιοσύνης οι οποίες αποτελούν όρο εκ των ων ουκ άνευ για να είναι κανείς Ευρωπαίος. Όσον αφορά την ευρωπαϊκή ημέρα κατά της θανατικής ποινής, είναι σκόπιμο να τεθεί το ερώτημα, και το απευθύνω στην πορτογαλική Προεδρία, υπό ποίες περιστάσεις έχει δικαίωμα μια χώρα να λαμβάνει αποφάσεις που έρχονται σε αντίθεση με τις συναινετικές αξίες του άρθρου 6 της Συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ένωση; Θέλω επίσης να ρωτήσω την πορτογαλική Προεδρία αν μπορεί να χρησιμοποιηθεί η αρχή της ομοφωνίας για τομείς συναίνεσης οι οποίοι άπτονται των κανόνων επί των οποίων έχει θεμελιωθεί η Ένωση. Χρησιμοποιείται η ομοφωνία μόνο για θέματα τα οποία μας διχάζουν, ή και για τις θεμελιώδεις συναινετικές αρχές στις οποίες εδράζεται η Ευρώπη;

Αυτές είναι οι ερωτήσεις μου προς την Προεδρία και οι σκέψεις μου σχετικά με την ευρωπαϊκή ημέρα κατά της θανατικής ποινής.

  Pasqualina Napoletano (PSE). – (IT) Κυρία Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, αυτή είναι η τρίτη φορά φέτος που το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο επανέρχεται στο θέμα του δικαιοστασίου. Θεωρούμε ότι είναι εφικτό να επιτευχθεί αυτός ο στόχος πριν από το τέλος του έτους, και γι’ αυτό καλούμε επιτακτικά την πορτογαλική Προεδρία να καταθέσει το κείμενο τις επόμενες ώρες στην αρμόδια επιτροπή των Ηνωμένων Εθνών. Την καλούμε να το πράξει σε στενή συνεργασία με την Ιταλία, τη χώρα που εγκαινίασε την εκστρατεία, και να επιδιώξει τη στήριξη του κειμένου όχι μόνο από τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης αλλά και από όσες χώρες έχουν επιδείξει προθυμία να καταθέσουν και να εισηγηθούν το κείμενο από κοινού.

Θέλω επίσης να καταστήσω για μια ακόμη φορά σαφές ότι ο στόχος του δικαιοστασίου δεν συγκρούεται με τον γενικότερο στόχο της κατάργησης, και εν πάση περιπτώσει αυτό που επιθυμούμε να επιτύχουμε σήμερα είναι το δικαιοστάσιο, εν μέρει ως πρώτο συγκεκριμένο βήμα για την κατάργηση. Τίποτε από αυτά δεν πρέπει να επιτραπεί να θολώσει τα νερά! Τέλος, εκφράζω και εγώ, όπως προηγούμενοι συνάδελφοί μου, την απορία μου για το ενδεχόμενο μια σημαντική χώρα όπως η Πολωνία να διαφώνησε με τον ορισμό της 10ης Οκτωβρίου ως ευρωπαϊκής ημέρας κατά της θανατικής ποινής, οδηγώντας έτσι στην αναβολή της σχετικής απόφασης.

Κυρία Πρόεδρε, κύριε Προεδρεύων του Συμβουλίου, σας καλούμε να μην εγκαταλείψετε αυτόν τον στόχο. Σας παρακαλούμε να μην αποδυναμώσετε αυτό το ελάχιστο πνεύμα που καταφέραμε να εισαγάγουμε σε μια Ευρώπη η οποία εξακολουθεί να ταλαντεύεται πάρα πολύ έντονα από ζητήματα οικονομικής πολιτικής, εμπορικής πολιτικής και μονεταρισμού.

  Hélène Flautre (Verts/ALE). – (FR) Κυρία Πρόεδρε, ο αριθμός των χωρών που έχουν καταργήσει τη θανατική ποινή ή εφαρμόζουν δικαιοστάσιο αυξάνεται κάθε έτος που περνά. Πολλοί άνθρωποι αμφιταλαντεύονται, ακόμη και σε χώρες που διατηρούν τη θανατική ποινή, όπως οι ΗΠΑ, ενώ δημιουργούνται συμμαχίες σε μουσουλμανικές χώρες.

Καθημερινά καταβάλλονται προσπάθειες για τη ματαίωση εκτελέσεων. Η ομοφυλοφιλία εξακολουθεί να τιμωρείται με θάνατο σε αρκετές χώρες, και, δυστυχώς, το τρέχον πολιτικό κλίμα στην Ευρώπη μας υπενθυμίζει ότι η μάχη αυτή παραμένει πολύ δύσκολη.

Ως προς το δικαιοστάσιο και τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, το Κοινοβούλιο σας ζητεί το εξής, κύριε Προεδρεύων του Συμβουλίου, για τρίτη φορά το έτος που διανύουμε, και με τον πιο επίσημο τρόπο: πρέπει να καταβάλουμε κάθε δυνατή προσπάθεια, ώστε να επιτύχουμε την έγκριση ψηφίσματος από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, το ταχύτερο δυνατόν και πριν από το τέλος του έτους, για την εφαρμογή δικαιοστασίου και μιας στρατηγικής με σκοπό την κατάργηση της θανατικής ποινής. Νομίζω ότι όλοι εδώ λέμε το ίδιο πράγμα: τώρα είναι η δική σας σειρά να αναλάβετε δράση.

Ως προς την ευρωπαϊκή ημέρα κατά της θανατικής ποινής, πώς εξηγούμε το γεγονός ότι δεν είπαμε ούτε λέξη για τη σημερινή κατάσταση στην Ευρώπη; Πώς είναι δυνατόν να μπορεί μια χώρα να εκμεταλλεύεται ένα τέτοιο ζήτημα για πολιτικές σκοπιμότητες, αποστασιοποιούμενη από την υπόλοιπη Ευρώπη, από το άρθρο 2 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων, καθώς και από ορισμένους από τους παλαιότερους ίσως κοινούς στόχους της εξωτερικής πολιτικής της ΕΕ; Τα θεσμικά όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και εσείς, ως Προεδρεύων του Συμβουλίου, δεν επιτρέπεται να ανέχεστε αυτήν την κατάσταση.

Η παγκόσμια ημέρα κατά της θανατικής ποινής έχει οριστεί για τη 10η Οκτωβρίου. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο θα συνεδριάσει σε κάποια από τις περιόδους συνόδου των Βρυξελλών. Είναι ζωτικό να εορτάσει το Κοινοβούλιο το γεγονός αυτό επισήμως και όσο το δυνατόν πιο αποφασιστικά.

  Piia-Noora Kauppi (PPE-DE). – (EN) Κυρία Πρόεδρε, πληροφορήθηκα με μεγάλη ικανοποίηση την πρωτοβουλία της Επιτροπής για τη θέσπιση ευρωπαϊκής ημέρας κατά της θανατικής ποινής στις 10 Οκτωβρίου· στηρίζω πλήρως αυτήν την πρωτοβουλία και καλώ όλες και όλους τους συναδέλφους να την στηρίξουν επίσης, όπως άλλωστε έχουν ήδη πράξει πολλοί κατά τη διάρκεια της σημερινής συζήτησης. Μου προξένησε αλγεινή εντύπωση η διαπίστωση ότι η εν λόγω πρωτοβουλία δεν βρίσκει σύμφωνες όλες τις χώρες της ΕΕ. Η θέση της Πολωνίας υπονομεύει την αξιοπιστία της ΕΕ ως πρωταγωνιστικής δύναμης υπέρ της κατάργησης της θανατικής ποινής, και εύχομαι ειλικρινά η κυβέρνηση της Πολωνίας να επανεξετάσει τη θέση της αυτή.

Η θανατική ποινή είναι μια μορφή σκληρής και απάνθρωπης τιμωρίας. Στρέφεται κατά της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, ενώ δεν υπάρχει κανένα απολύτως στοιχείο που να αποδεικνύει ότι η χρήση της λειτουργεί ως αποτρεπτικός παράγοντας για τη διάπραξη εγκλημάτων. Ευτυχώς, η παγκόσμια τάση ευνοεί σήμερα την κατάργηση της θανατικής ποινής. Ολόκληρη η Ευρώπη, εξαιρουμένης της Λευκορωσίας, έχει ήδη ταχθεί κατά της θανατικής ποινής, ενώ όλο και περισσότερες χώρες από όλες τις ηπείρους εντάσσονται στον κατάλογο των χωρών που στηρίζουν την κατάργησή της.

Φρονώ επίσης ότι πρέπει να συνεχίσουμε να καλούμε τους αμερικανούς συναδέλφους μας να καταργήσουν οριστικά τη θανατική ποινή. Ένα πρώτο βήμα προς την κατεύθυνση της κατάργησης είναι η εφαρμογή δικαιοστασίου στις εκτελέσεις. Η ΕΕ πρέπει να συνεχίσει να καλεί όλα τα κράτη που διατηρούν τη θανατική ποινή να εφαρμόσουν τέτοιο δικαιοστάσιο. Ευελπιστούμε δε ότι ένα ψήφισμα της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών κατά της θανατικής ποινής θα διαδραματίσει σημαντικό ρόλο προς την κατεύθυνση αυτή.

Εντούτοις, πρέπει να προσέξουμε, ώστε η κατάσταση να μην εξελιχθεί όπως το 1999, όταν η χώρα μου, η Φινλανδία, προσπάθησε να πείσει τη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών να υιοθετήσει το ψήφισμα για τη θανατική ποινή. Το κείμενο αποδυναμώθηκε τόσο πολύ, ώστε θα ήταν περισσότερο επιζήμιο παρά θετικό. Τώρα που η Ιταλία επανέφερε το θέμα στην ημερήσια διάταξη των Ηνωμένων Εθνών ευελπιστώ ότι η ΕΕ, ως σύνολο, θα στηρίξει αυτήν την πρόταση, και ότι θα επιτύχουμε την έγκριση ενός ψηφίσματος της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών επί του θέματος.

  Józef Pinior (PSE). – (PL) Κυρία Πρόεδρε, κύριε Επίτροπε, κύριε υπουργέ, είμαι υποχρεωμένος να ξεκινήσω αυτήν την ομιλία με μια προσωπική σκέψη. Όταν άκουγα, προ ολίγου, την ομιλία ενώπιον του Κοινοβουλίου του Konrad Szymański, ο οποίος εκπροσωπεί την πολωνική Δεξιά, θυμήθηκα μια σκηνή από τη χθεσινή ομιλία του Προέδρου Αχμαντινετζάντ στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια της Νέας Υόρκης. Κύριε Szymański, η κυβέρνηση του κόμματός σας του Νόμου και της Δικαιοσύνης, της πολωνικής Δεξιάς, έχει τοποθετήσει τη χώρα μου, την πατρίδα μου, στην ίδια ομάδα με χώρες όπως το Ιράν και η Λευκορωσία. Εχθές ο Πρόεδρος Αχμαντινετζάντ αναφέρθηκε με υπερηφάνεια στο παράδειγμα της Αμερικής ως χώρας στην οποία συνεχίζει να εφαρμόζεται η θανατική ποινή.

Η πολωνική κοινή γνώμη είναι εξοργισμένη από το γεγονός ότι η κυβέρνηση της Βαρσοβίας κατόρθωσε να εμποδίσει τη θέσπιση της ημέρας της Ευρωπαϊκής Ένωσης κατά της θανατικής ποινής. Εξάλλου, αυτό είναι ένα θέμα το οποίο ενώνει την Ευρωπαϊκή Ένωση, ενώνει την ευρωπαϊκή κοινή γνώμη, ενώνει τα ευρωπαϊκά πολιτικά κόμματα και δημιουργεί δημοκρατική-φιλελεύθερη συναίνεση, ανεξαρτήτως των ιδεολογικών διαφορών στην Ευρώπη. Φρονώ ότι οι επικείμενες εκλογές στην Πολωνία θα αποκαλύψουν μια πολωνική κοινωνία η οποία είναι αποφασισμένη να επιτρέψει στην Ευρωπαϊκή Ένωση να αναλάβει κοινή δράση για το θέμα αυτό από το βήμα των Ηνωμένων Εθνών, με μια πρωτοβουλία κατά της θανατικής ποινής.

  Ana Maria Gomes (PSE). – (PT) Η χώρα μου, η Πορτογαλία, ήταν πρωτοπόρος στην κατάργηση της θανατικής ποινής το 1867, και γι’ αυτό αισθάνομαι μεγάλη υπερηφάνεια για αυτήν την πρωτοβουλία της πορτογαλικής Προεδρίας να οριστεί ευρωπαϊκή ημέρα κατά της θανατικής ποινής σύμφωνα με όλες τις ενέργειες της Πορτογαλίας σε διεθνές επίπεδο, στο πλαίσιο της Ευρώπης και των Ηνωμένων Εθνών, για την κατάργηση της θανατικής ποινής και την καταδίκη των κυβερνήσεων οι οποίες εφαρμόζουν κατ’ εξοχήν αυτήν την απάνθρωπη πρακτική, κυρίως της Κίνας, των Ηνωμένων Πολιτειών και του Ιράν.

Μου προξενεί εξαιρετικά αλγεινή εντύπωση το γεγονός ότι η πολωνική κυβέρνηση προσπάθησε να εμποδίσει αυτήν την πρωτοβουλία χρησιμοποιώντας τόσο καιροσκοπικά και αντιφατικά επιχειρήματα. Ο πολωνικός λαός πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι η κυβέρνηση Kaczynski δεν υπονομεύει μόνο την Ευρωπαϊκή Ένωση και τις θεμελιώδεις αξίες της, αλλά προκαλεί επίσης τεράστια βλάβη στο καλό όνομα και το κύρος της Πολωνίας. Εν προκειμένω διακυβεύονται οι πλέον θεμελιώδεις αρχές οι οποίες διακρίνουν τον πολιτισμό από τη βαρβαρότητα. Η πορτογαλική Προεδρία δεν μπορεί να σταματήσει την προσπάθεια, δεν πρέπει να επιτρέψει να την φοβίσει η αντίδραση της πολωνικής κυβέρνησης. Πρέπει να εμμείνει στην πρόταση, να την θέσει αμελλητί σε ψηφοφορία στο Συμβούλιο Γενικών Υποθέσεων και Εξωτερικών Σχέσεων, να αφήσει την πολωνική κυβέρνηση στην απομόνωση που η ίδια επέλεξε και να προχωρήσει στον εορτασμό της ευρωπαϊκής ημέρας κατά της θανατικής ποινής στις 10 Οκτωβρίου.

  Genowefa Grabowska (PSE). – (PL) Κυρία Πρόεδρε, διαχωρίζω τη θέση μου από τα λεγόμενα του συναδέλφου μου, Konrad Szymański, και εκφράζω την πλήρη συμφωνία μου με τις θέσεις του κ. Pinior. Η Πολωνία υπέγραψε το έκτο πρωτόκολλο για την κατάργηση της θανατικής ποινής και ανέλαβε τη νομική δέσμευση να εξαλείψει αυτήν τη μορφή τιμωρίας από την επικράτειά μας. Στις 17-18 Ιουνίου του περασμένου έτους στο Λουξεμβούργο, οι ευρωπαίοι υπουργοί Εξωτερικών, όλοι οι ευρωπαίοι υπουργοί Εξωτερικών, περιλαμβανομένου του πολωνού υπουργού Εξωτερικών, συμφώνησαν ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να καταθέσει κοινό σχέδιο ψηφίσματος κατά της θανατικής ποινής.

Τι συνέβη μετά τη 17η Ιουνίου, ώστε να μεταβάλει τη θέση της τον Σεπτέμβριο η Πολωνία; Προφανώς πρέπει να είναι η εσωτερική κατάσταση, και προφανώς πρέπει να είναι οι εκλογές. Μπορούμε όμως να πούμε πραγματικά ότι η Πολωνία έχει μεταβάλει τη θέση της; Δεν πρόκειται για την Πολωνία, αλλά για την πολωνική κυβέρνηση. Οι Πολωνοί δεν είναι βάρβαροι, δεν αποδέχονται τη θανατική ποινή. Οι Πολωνοί έχουν ταχθεί επανειλημμένα κατά της θανατικής ποινής. Οφείλω δε να σας επισημάνω, κυρίως στον κ. Szymański, ότι σύμφωνα με μετρήσεις της κοινής γνώμης το 57% των Πολωνών διαφωνεί με τη θανατική ποινή. Σας παρακαλώ να το θυμάστε αυτό, όταν εκπροσωπείτε την Πολωνία, και μεταφέρετε τις απόψεις της πολωνικής κοινωνίας έχοντας υπόψη αυτήν την τάση.

  Manuel Lobo Antunes, Προεδρεύων του Συμβουλίου. – (PT) Σας ευχαριστώ πολύ, κυρία Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, για τις σκέψεις, τα σχόλια και τις ερωτήσεις σας.

Η συζήτηση αυτή ήταν, και ήξερα ότι θα είναι, εύκολη για το Συμβούλιο. Εύκολη, επειδή το Συμβούλιο και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο συμφωνούν επί της βασικής αρχής, και αυτή είναι να επιτύχουμε την έγκριση, στην επόμενη σύνοδο της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ, ενός ψηφίσματος για την εφαρμογή δικαιοστασίου και την κατάργηση της θανατικής ποινής· χαίρομαι ασφαλώς, διότι είμαστε ενωμένοι ως προς τον κεντρικό στόχο της συζήτησης που διεξήγαμε, και διότι θα συνεργαστούμε για να τον κάνουμε πράξη.

Όπως αναφέρθηκε από μια πορτογαλίδα βουλευτή του ΕΚ, είμαι και εγώ πολύ υπερήφανος που συμμετέχω σε αυτήν τη συζήτηση ως εκπρόσωπος της Πορτογαλίας, διότι είμαστε η πρώτη χώρα της Ευρώπης που κατήργησε τη θανατική ποινή. Είναι ένα θέμα, ένα ζήτημα, ένα πρόβλημα απέναντι στο οποίο οι Πορτογάλοι είναι ιδιαίτερα ευαίσθητοι, και είμαι υπερήφανος που είμαι σε θέση να το δηλώσω εδώ και που μου δίνεται η ευκαιρία να ηγηθώ των προσπαθειών του Συμβουλίου στα Ηνωμένα Έθνη αυτήν την περίοδο, με σκοπό την επίτευξη του στόχου που έχουμε θέσει.

Δεν βρίσκομαι εδώ για να συζητήσω για το παρελθόν. Αναμφίβολα, πρέπει να αντλήσουμε διδάγματα από το παρελθόν, και γι’ αυτό πρέπει φυσικά να αποφύγουμε τα όποια σφάλματα ενδεχομένως διαπράξαμε, τα οποία δεν μας επέτρεψαν στο παρελθόν να επιτύχουμε τους στόχους που είχαμε θέσει. Το παρελθόν ανήκει στο παρελθόν· ας εστιάσουμε τώρα την προσοχή μας στο μέλλον. Ας εστιάσουμε την προσοχή μας στο μέλλον με αποφασιστικότητα, με τόλμη, γνωρίζοντας ότι το έργο που έχουμε αναλάβει δεν είναι, από πολιτική άποψη, εύκολο, είναι όμως εφικτό. Όταν μιλάμε για ευελιξία εννοούμε την εμπιστοσύνη στο έργο της Προεδρίας. Αυτό που επιδιώκουμε και ζητούμε συγκεκριμένα –και είμαστε βέβαιοι ότι το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο θα συναινέσει σε αυτό, διότι κατανοεί ότι το θέμα είναι περίπλοκο, ενίοτε δε ακόμη και δύσκολο– είναι φυσικά η εμπιστοσύνη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στην Προεδρία και στις προσπάθειες της Προεδρίας, ώστε να καταφέρουμε να φέρουμε επιτέλους σε αίσιο πέρας αυτόν τον στόχο.

Θα καταθέσουμε το σχέδιο ψηφίσματος στις αρχές Οκτωβρίου – αρχές έως μέσα Οκτωβρίου. Αυτή είναι η πρόθεσή μας, και μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι τα πολυάριθμα διαβήματα και επαφές που έχουμε πραγματοποιήσει μάς κάνουν αισιόδοξους. Ελπίζουμε ότι η αισιοδοξία μας θα αυξηθεί με την πάροδο του χρόνου, διότι ο αγώνας μας είναι δίκαιος. Θέλω επίσης να επισημάνω, τέλος, ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει ήδη εξασφαλίσει συνεισηγητές οι οποίοι θα υπογράψουν μαζί μας αυτό το σχέδιο ψηφίσματος· πρέπει επίσης να σας πω ότι είμαι υπερήφανος που μεταξύ αυτών των συνεισηγητών περιλαμβάνονται και πορτογαλόφωνες χώρες οι οποίες εκπροσωπούν την Αφρική, την Ασία και τη Λατινική Αμερική – χώρες οι οποίες, όπως και εμείς, οι Πορτογάλοι, επιβεβαιώνουν τον σεβασμό τους για την απόλυτη αξία της ζωής.

Είμαστε βέβαιοι, επαναλαμβάνω, ότι, με τη στήριξή σας και την εμπιστοσύνη σας, η πορτογαλική Προεδρία θα υλοποιήσει αυτόν τον στόχο που έχουμε θέσει στην 62η σύνοδο της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ, και ότι μάλιστα θα επιτύχουμε την έγκριση ενός ψηφίσματος το οποίο θα έχει την επιθυμητή από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο μορφή.

  Martin Schulz (PSE). – (DE) Κυρία Πρόεδρε, θέλω να κάνω μία προσωπική παρατήρηση βάσει του άρθρου 145. Ο πολωνός συνάδελφος που μίλησε εξ ονόματος της Ομάδας UEN απέδωσε ένα σημείο από την αγόρευσή μου εντελώς εσφαλμένα, και θα ήθελα να προβώ σε διασαφήνιση.

Ρώτησα το Συμβούλιο για πόσο θα ανέχεται ακόμα αυτήν τη στάση του πολωνού προέδρου Kaczyński. Είχα παραθέσει τα λόγια του κ. Kaczyński που θέλει να βελτιωθεί η ατμόσφαιρα για να καταστεί δυνατή η επαναφορά της θανατικής ποινής στην Ευρώπη. Το ερώτημά μου ήταν λοιπόν για πόσο θα το ανέχεται αυτό το Συμβούλιο, και για πόσο θα συνεχίζουν να σιωπούν γι’ αυτό οι άλλες 26 κυβερνήσεις. Σε καμία περίπτωση δεν ισχυρίστηκα ότι μπορώ να αποφασίσω –πώς θα μπορούσα, άλλωστε;– για πόσο θα είναι ακόμα ο κ. Kaczyński πρόεδρος της Πολωνίας. Η εκλογή της κυβέρνησης και του προέδρου της Πολωνίας είναι απόλυτα κυρίαρχο δικαίωμα του λαού της. Ελπίζω ωστόσο πως ο πολωνικός λαός θα φανεί αρκετά έξυπνος, ώστε να καταργήσει το συντομότερο δυνατό την κυβέρνηση αυτή.

  Πρόεδρος. – Σας ευχαριστούμε για αυτήν τη διευκρίνιση.

  Monica Frassoni (Verts/ALE). – (PT) Έθεσα μια πολύ συγκεκριμένη ερώτηση. Θέλω να πληροφορηθώ ποιο άρθρο επικαλείται η Προεδρία, όταν υποστηρίζει ότι απαιτείται ομοφωνία για τέτοιου είδους θέματα, λόγου χάρη όσον αφορά τη λήψη απόφασης για τον καθορισμό της ημέρας κατά της θανατικής ποινής, και γιατί δεν επέμεινε στη διενέργεια ψηφοφορίας στους κόλπους του Συμβουλίου. Θέλω να μάθω γιατί ο Προεδρεύων δεν ανέφερε τίποτε επί του θέματος αυτού, δεδομένου ότι πρόκειται για ερώτηση που έθεσαν όλοι οι βουλευτές.

  Manuel Lobo Antunes, Προεδρεύων του Συμβουλίου. – (PT) Σύμφωνα με την ερμηνεία του Συμβουλίου, οι αποφάσεις αυτού του είδους απαιτούν όντως ομοφωνία.

  Πρόεδρος. – Έχω λάβει πέντε προτάσεις ψηφίσματος⁽¹⁾ οι οποίες κατατέθηκαν σύμφωνα με το άρθρο 103, παράγραφος 2, του Κανονισμού.

Η συζήτηση έληξε.

Η ψηφοφορία θα διεξαχθεί την Πέμπτη, 27 Σεπτεμβρίου 2007.