Index 
 Vorige 
 Volgende 
 Volledige tekst 
Procedure : 2006/0058(NLE)
Stadium plenaire behandeling
Documentencyclus : A6-0320/2007

Ingediende teksten :

A6-0320/2007

Debatten :

PV 11/10/2007 - 3
CRE 11/10/2007 - 3

Stemmingen :

PV 11/10/2007 - 6.5
Stemverklaringen

Aangenomen teksten :

P6_TA(2007)0428

Volledig verslag van de vergaderingen
Donderdag 11 oktober 2007 - Brussel Uitgave PB

3. Overeenkomst EG/Verenigde Staten inzake luchtvervoer (debat)
PV
MPphoto
 
 

  De Voorzitter. – Aan de orde is het verslag (A6-0320/2007) van de heer El Khadraoui namens de Commissie vervoer en toerisme over het voorstel voor een besluit van de Raad en de vertegenwoordigers van de regeringen van de lidstaten van de Europese Unie, in het kader van de Raad bijeen, inzake de sluiting van de Overeenkomst inzake luchtvervoer tussen de Europese Gemeenschap en haar lidstaten enerzijds en de Verenigde Staten van Amerika anderzijds [8044/3/07 – COM(2006)0169 – C6-0210/2007 – 2006/0058(CNS)].

 
  
MPphoto
 
 

  Jacques Barrot, vicevoorzitter van de Commissie. (FR) Mevrouw de Voorzitter, dames en heren, mijnheer El Khadraoui, het Parlement speelde een grote politieke rol door ons erbij te helpen op 30 april in Washington de eerste EU-VS-overeenkomst inzake het luchtvervoer te ondertekenen.

Doordat het de overeenkomst op 14 maart, nog voordat de Commissie vervoer en toerisme met haar mededeling kwam, heeft ondersteund, heeft het Parlement een buitengewoon beslissende rol gespeeld bij de modernisering van de regelingen voor het trans-Atlantisch luchtverkeer, waardoor de Europese burgers nieuwe mogelijkheden worden geboden. De overeenkomst zal volgend jaar maart in werking treden, en de Europese en Amerikaanse maatschappijen staan in de startblokken om nieuwe trans-Atlantische te openen. Het gemengd comité dat de overeenkomst zal omzetten, is al in juni bijeengekomen. Het zal in november weer bijeenkomen om voor een soepele toepassing te zorgen en om belangrijke kwesties als mededinging of veiligheid te behandelen.

In uw formele debat over de overeenkomst heeft u vandaag een aantal centrale punten genoemd, die ik onderschrijf. U benadrukt het belang van een tweedefaseovereenkomst om de toegang tot de Amerikaanse markt te bevorderen, vooral als middel om Europese investeringen naar de Verenigde Staten te brengen. U beklemtoont het belang om onze verordeningen in overeenstemming te brengen, met name op het gebied van de veiligheid, om een “one-stop security” te bereiken. U benadrukt het belang van het milieu en met name van de CO2-emissiehandel. Ten slotte benadrukt u ook het belang van het inlichten en raadplegen van het Parlement.

Ik onderschrijf ook uw politieke prioriteiten. Ik juich het toe dat wij tussen onze twee instellingen overeenkomst hebben bereikt over deze kwesties, die zowel in Europa als ook in de Verenigde Staten politiek gevoelig liggen.

Ik ben er ook zeer verheugd over dat het Parlement de stem van Europa laat horen in het aanhoudende overleg met het Congres en de regering van de Verenigde Staten. We moeten gestaag blijven samenwerken als het om kwesties gaat die een probleem voor Washington vormen. De in september gehouden vergadering van de Internationale Burgerluchtvaartorganisatie in Montreal was een teleurstelling. Zoals u weet zagen de EU en haar Europese buurlanden, 42 landen in totaal, zich genoodzaakt uiting te geven aan hun bedenkingen over de resolutie inzake de CO2-emissiehandel, aangezien wij een volledig andere positie dan de VS en de rest van de wereld innemen.

Het Afgevaardigdenhuis heeft ook een wetswijziging aangenomen om de mogelijkheid dat Amerikaanse maatschappijen in buitenlandse hand komen te beperken. Hoewel de Senaat deze wetswijziging nog niet heeft goedgekeurd, werpt zij een schaduw over de onderhandelingen over een tweedefaseovereenkomst, die in het voorjaar dienen te beginnen. Het Europees Parlement heeft net zoals ik zelf het Congres en de regering van de Verenigde Staten over deze aangesproken, en we moeten ernaar blijven streven ontwikkelingen te vermijden die een normalisering van de luchtvaartsector in de weg staan.

Maar ook al wijzen deze gebeurtenissen op moeilijkheden die moeten worden overwonnen, mogen we niet vergeten dat we nu een solide uitgangspunt voor verdere onderhandelingen hebben waarbij Europa en de Verenigde Staten elkaar als gelijken behandelen. Dit was zes maanden geleden niet het geval. We moeten daarom voortborduren op de resultaten van de afgelopen vier jaar.

Mevrouw de Voorzitter, dames en heren, mijnheer El Khadraoui, natuurlijk wil ik u ervan verzekeren dat ik bereid ben om aan de politieke doelstellingen van zowel het Parlement als ook de Raad tegemoet te komen en dat ik buitengewoon verheugd was over de Europese saamhorigheid wat deze kwestie betreft, over de unie van de Europeanen.

 
  
MPphoto
 
 

  Saïd El Khadraoui, rapporteur. (NL) Voorzitter, vicevoorzitter van de Commissie, collega’s, wanneer we vanmiddag definitief het licht op groen zullen zetten voor de luchtvaartovereenkomst tussen de EU en de Verenigde Staten, dan is dat niet alleen het einde van een procedure die vele jaren heeft geduurd en die zeer moeizaam verliep, maar ook het begin van een nieuw hoofdstuk in de luchtvaartgeschiedenis en de gevolgen - hoewel niet geheel voorspelbaar - kunnen bijzonder groot zijn.

Tegelijkertijd weten we dat dit slechts een tussenfase is en dat er nog heel veel werk voor de boeg is om te komen tot de min of meer geïntegreerde trans-Atlantische luchtvaartmarkt die we voor ogen hebben. Sommige collega’s zijn van mening dat we in deze eerste fase al te veel toegevingen aan de Amerikanen hebben gedaan. De goesting om te onderhandelen zou verdwenen zijn, met name omdat luchtvaartmaatschappijen uit de VS vandaag al de facto beschikken over het cabotagerecht om van de ene lidstaat naar de andere te vliegen, hetgeen wij niet kunnen op het Amerikaanse grondgebied.

Beide partijen krijgen, wat we noemen, vijfde vrijheidsrechten, hetgeen de mogelijkheid biedt voor Amerikaanse maatschappijen om via Europa door te vliegen naar Afrika of Azië. Omgekeerd kan ook, maar is minder interessant omwille van de geografische ligging van de VS. Bovendien worden vanaf maart volgend jaar de beperkingen opgeheven die vandaag nog bestaan inzake de toegang tot bepaalde luchthavens - denken we maar aan Heathrow - waar vandaag slechts twee Amerikaanse maatschappijen gebruik van mogen maken.

Er is dus in zekere zin geen echt evenwicht, maar daar staat toch tegenover, commissaris, dat de overeenkomst heel duidelijk een stap vooruit is en een verbetering inhoudt ten opzichte van de huidige situatie. Ten eerste maakt de overeenkomst een einde aan de juridische onzekerheid die is ontstaan na de arresten van het Hof van Justitie in 2002, die stelden dat de bestaande bilaterale open skies-overeenkomsten onwettige elementen bevatten die moesten worden aangepast. Ten tweede zullen de consumenten het verschil voelen. Daar waar tot op heden vanuit de lidstaten enkel nationale of Amerikaanse maatschappijen naar de Verenigde Staten konden vliegen, zal in de toekomst elke Europese maatschappij vanuit elk punt in Europa naar elk punt in de Verenigde Staten kunnen vliegen en eventueel dus ook kunnen doorvliegen naar Mexico of Zuid-Amerika bijvoorbeeld. Nu, dit betekent ongetwijfeld meer keuzemogelijkheden voor de consument en wellicht ook lagere prijzen.

Ten derde wordt met de oprichting van het gezamenlijk comité - waarnaar u ook verwezen heeft, commissaris - met vertegenwoordigers van beide zijden een instelling in het leven geroepen die kwesties in verband met de overeenkomst zal bespreken, maar ook zaken die te maken hebben met regelgeving op sociaal vlak, op het vlak van milieu, op het vlak van veiligheid, enz. Een instrument dus dat het wederzijds vertrouwen en begrip kan doen toenemen. Dat is zeer belangrijk omdat het natuurlijk parallel met die opening van de trans-Atlantische markt essentieel is dat de regelgeving geleidelijk aan gelijkwaardig wordt en op elkaar wordt afgestemd en dit op een hoog niveau wel te verstaan.

Naarmate de autoriteiten beter met elkaar opschieten en de voordelen van nauwe samenwerking duidelijker worden, kan ook aan de Amerikaanse zijde de bereidheid toenemen om nieuwe toegevingen te doen inzake de toegang tot de markt in de Verenigde Staten zelf. Er zijn immers nog heel wat hangende kwesties - u heeft er al naar verwezen. Ik spreek dan over cabotage, over het vestigingsrecht voor Europese maatschappijen, regels rond controle en eigendom, allerlei andere beperkingen die nog bestaan.

En dus, goed wetende dat de onderhandelingen voor een tweede fase zeer snel zullen starten, namelijk volgende zomer, is het nodig dat de Commissie reeds nu nadenkt over een goede onderhandelingsstrategie. Wat willen we eigenlijk bereiken? Wat zijn onze prioriteiten? Hoe kunnen we de Amerikanen ervan overtuigen nieuwe stappen te zetten? Waar zijn nog toegevingen te doen zonder dat we daar nadeel van ondervinden? Ik hoef u niet te vertellen, commissaris, dat de context zeer moeilijk is. Volgend jaar zijn er presidentsverkiezingen. Er heerst een algemene argwaan in de Verenigde Staten, tot in het Congres toe, om strategische industrieën zoals de luchtvaart in handen te geven van derden. Er is ook vrees bij de Amerikaanse vakbonden om de greep op de sector te verliezen door buitenlandse inmenging, vooral omdat die wel eens succesvol zou kunnen zijn en omdat wordt aangenomen dat de Europese maatschappijen beter georganiseerd zijn en gemakkelijk stukken van die markt kunnen inpalmen. We hebben natuurlijk ook nog de Europese verkiezingen.

Dan zijn er nog de moeilijkheden die vandaag al bestaan. U verwijst naar de poging van onze collega, Congreslid Oberstar, om een aantal elementen uit de overeenkomst anders te interpreteren. Maar, dit gezegd zijnde, als rapporteur en als Parlement gaan wij deze middag het licht op groen zetten. Wij gaan met volle overtuiging “ja” stemmen. Wij zullen natuurlijk de voorbereidingen van zeer dichtbij volgen. Wij hopen ook daar, zoals in het verleden, van zeer dichtbij betrokken te worden. Daar rekenen wij op.

 
  
MPphoto
 
 

  Reinhard Rack, namens de PPE-DE Fractie. (DE) Mevrouw de Voorzitter, dit Parlement en met name mijn fractie, de PPE-DE, zal vandaag met grote meerderheid voor deze overeenkomst stemmen, omdat we uiteindelijk een goed tussenresultaat hebben bereikt.

Het is echter slechts een tussenresultaat, zoals zowel vicevoorzitter Barrot als onze rapporteur, de heer El Khadraoui, heeft gezegd. We moeten nog belangrijke vraagstukken oplossen in verband met de open skies-overeenkomsten: onderwerpen zoals de cabotage, het vestigingsrecht, eigendom, staatssteun en nog verscheidene andere zaken.

Behalve dat we in staat zijn geweest om een redelijk goed tussenresultaat te bereiken, onthult de overeenkomst ook een aantal zwakke punten in ons systeem. Hierop werd ook al gewezen. In de toekomst moeten wij ons inspannen om ervoor te zorgen dat ons Parlement – net zoals onze tegenspelers in het Congres van de VS die, zo kan men betogen, in de afgelopen eeuwen allerlei rechten hebben opgeëist – meer mogelijkheden heeft om invloed uit te oefenen op de inhoud van deze overeenkomst. Deze keer hebben we, in zekere mate, vooruitgang weten te boeken door het systeem te omzeilen – door in te grijpen nog voordat de Raad zijn standpunt had ingenomen –, maar op lange termijn hebben we betere regels nodig om onze inhoudelijke inbreng te waarborgen.

Onder de huidige omstandigheden wil ik de aandacht – nogmaals – vestigen op een belangrijk aspect van het luchtvervoer, vooral van dat tussen Europa en de Verenigde Staten. Veiligheidsvoorschriften en veiligheidscontroles zijn belangrijk om de passagiers gerust te stellen wanneer zij dit belangrijke vervoermiddel gebruiken. Veiligheidsmaatregelen mogen echter niet pro forma worden ingevoerd en niet alleen ongemak voor de passagiers veroorzaken zonder hun veiligheid te verbeteren. Daarom zeg ik voor de zoveelste keer: de regels voor het meenemen van vloeistoffen moeten worden gewijzigd!

 
  
MPphoto
 
 

  Brian Simpson, namens de PSE-Fractie. (EN) Mevrouw de Voorzitter, allereerste wil ik u, geachte vicevoorzitter van de Commissie en waarde afgevaardigden, allen mijn excuses aanbieden voor het feit dat ik straks na mijn bijdrage weg moet voor een interview. Het is absoluut niet mijn gewoonte om zo voortijdig weg te gaan, en daarom wil ik me alvast verontschuldigen.

Ik zou graag mijn collega, de heer El Khadraoui, willen bedanken voor zijn verslag en hem willen waarschuwen dat als hij met dit specifieke dossier door blijft gaan, hij nog wel eens mijn record verbreken kon van langstdienende rapporteur in de geschiedenis van het Parlement! Laten we eerlijk zijn, het huwelijk dat de Europese Unie en de Verenigde Staten in de vorm van de eerste Overeenkomst inzake luchtvervoer voor de burgerluchtvaart aangegaan zijn, is niet meer dan een verstandshuwelijk. De EU speelt er de rol van de gretige bruidegom en de Verenigde Staten de rol van de bruid die het allemaal nog niet helemaal weet. Op het moment echter dat we dit huwelijk consummeren, zullen we zien dat de bruid er achter komt dat haar Europese bruidegom eigenlijk helemaal niet zo sexy is. Dan realiseert de Amerikaanse bruid zich dat hij tijdens de huwelijksdag haar het allerbeste van zichzelf ontfutseld heeft, en zal zij er maar weinig trek in hebben het huwelijk te consummeren, met Afgevaardigde Oberstar daar over het stel heen gebogen, met het geweer in de aanslag.

Op het gebied van het luchtvaartbeleid bestaan er tussen de Verenigde Staten en de EU enorm grote verschillen. Het zou me dan ook niet verbazen als in de komende weken en maanden de onderhandelingen over de overeenkomst over de tweede fase gestrand blijken te zijn op de weigering van de VS om op een aantal cruciale punten concessies te doen. Ik vrees dat de EU-bruidegom zo wanhopig is om dit verstandshuwelijk te consummeren, dat we voor de zoveelste keer de weifelende bruid in haar wensen tegemoet komen. Hoe zit het met het emissiehandelssysteem en de veiligheid, twee zaken waar de EU en de VS diametraal van elkaar verschillen? En wat te denken van het buitenlandse eigendom van Amerikaanse luchtvaartmaatschappijen, of de wederkerigheid op het gebied van de vijfde vrijheid? En de passagierslijsten en de bescherming uit hoofde van hoofdstuk 11 dan? Allemaal kwesties die ons verdelen. En ook al zie ik natuurlijk wel dat er bereid bestaat om met elkaar aan tafel te zitten en te onderhandelen, hebben we toch altijd het idee dat dit altijd weer onder door de Amerikaanse gedicteerde voorwaarden gebeurt.

Ik wens iedereen zeer veel succes toe bij het werk dat voor de boeg ligt, en kan u zeggen dat de PSE-Fractie voor stemmen zal. Ik hoop echt van harte dat de onderhandelingen een succes worden en dat ze leiden zullen tot een meer uitgewogen en voor beide zijden eerlijke overeenkomst. Maar ik vraag me heel erg af of het gezien de opstelling van de VS wel zover komen kan, en ik vraag me dan ook af of de weg die we met dit verstandshuwelijk ingeslagen zijn uiteindelijk niet tot een Las Vegas-echtscheiding leiden zal.

 
  
MPphoto
 
 

  Sarah Ludford, namens de ALDE-Fractie. (EN) Mevrouw de Voorzitter, ik vervang in deze mijn collega mevrouw in ’t Veld.

Ik heb diep respect voor de kennis van een aantal onder u over de technische aspecten van deze overeenkomst. Als parlementslid dat Londen vertegenwoordigt, de stad waar de grote luchthaven Heathrow is gevestigd, doet het mij uiteraard buitengewoon deugd dat de passagier dankzij deze overeenkomst meer concurrentiële voordelen zal kunnen genieten, en is het wat dat betreft dus goed dat deze overeenkomst nu een feit is.

Ik wil iets zeggen over de veiligheidsaspecten ervan. Ik heb namelijk uit het verslag begrepen dat dit voor het overgrote deel ter reglementering overgelaten wordt aan het Gemengd Comité. Ook ik ben net zoals het verslag ingenomen met de samenwerking tussen de Europese en Amerikaanse autoriteiten belast met de beveiliging van de luchtvaart. Echter, zoals tevens in het verslag gesteld wordt, dienen beveiligingsmaatregelen op een gedegen risicoanalyse te worden gestoeld, en mogen deze noch buitensporig noch ongecoördineerd zijn. Tevens dient bij de uitwisseling van persoonsgegevens van passagiers tussen de EU en de VS de privacy van de Europese en Amerikaanse burgers te worden gerespecteerd.

U zult u allen wel op de hoogte zijn van de grote controverse die er bestaat met betrekking tot de PNR-overeenkomst (transfer of Passenger Name Records). Het Europees Parlement heeft zeer krachtig stelling genomen tegen het feit dat het bij die overeenkomst niet de belangrijke rol heeft kunnen spelen die het zichzelf had toegedacht. Volgens het advies van de Europese toezichthouders voor gegevensbescherming zijn bij het nieuwe verdrag in vergelijking met eerdere verdragen de waarborgen zeer sterk afgezwakt, blijven er grote vraagtekens bestaan bij het nieuwe verdrag, en is er sprake van verregaande tekortkomingen.

Commissaris Barrot heeft dan wel aangegeven ingenomen te zijn met de belangrijke rol die het Parlement gespeeld heeft bij de modernisering van het richtinggevend kader voor andere onderdelen van de luchtvaart, maar ik vrees dat ik mijn teleurstelling moet uitspreken over het feit dat wij er niet in zijn geslaagd om de door ons gewenste bijdrage te leveren wat betreft privacy en het toezicht op de beveiliging van persoonsgegevens. Uit hoofde van de PNR-overeenkomst zullen deze gegevens worden bewaard voor een periode van 15 jaar. Dat is absoluut buitensporig, en ook het verslag zegt dat wij dit helemaal niet willen. De Verenigde Staten krijgen toegang tot gevoelige informatie, en kunnen deze zelfs gebruiken voor de bestrijding van kleine criminaliteit, en dus echt niet alleen voor de strijd tegen het terrorisme.

Alles bij elkaar genomen ben ik niet ontevreden met deze overeenkomst. Maar datgene waarvoor in dit verslag met betrekking tot een goede beoordeling van het risicoverminderende effect van beveiligingsmaatregelen gepleit wordt – dus dat deze niet buitensporig mogen zijn en dat de privacy van mensen moeten worden gewaarborgd – is op het gebied van de uitwisseling van passagiersgegevens allesbehalve bewaarheid.

 
  
MPphoto
 
 

  Eva Lichtenberger, namens de Verts/ALE-Fractie. (DE) Mevrouw de Voorzitter, commissaris, dit was niet de eerste keer dat u met een onderhandelingspartner van doen had die, voorzichtig uitgedrukt, zeer moeilijk is omdat hij er op grond van zijn ervaringen van begin af aan van uitgaat dat Europa in ieder geval altijd toegeeflijk zal zijn. Zoals zo-even al gezegd, wanneer men dit document doorleest, is het duidelijk dat het in het voordeel van de VS is. Of de Europese Unie er iets aan heeft, valt nog te bezien, omdat een gezamenlijk comité niet meer dan een mogelijkheid is; het is nog geen succes, vooral gezien het feit dat in de VS de uitkomsten nu al in twijfel worden getrokken. Ik zie hier geen evenwichtige verhouding, en zeer weinig begrip voor onze eisen. De door een van de vorige sprekers getrokken vergelijking over een nogal bizar verstandshuwelijk is helemaal raak.

De vraagstukken op het gebied van luchtvaartveiligheid, milieubescherming en eigendomsrechten zijn nog steeds niet opgelost. Wat het veiligheidsvraagstuk betreft hebben we nog steeds niet bereikt wat we wilden bereiken. Met name op het gebied van gegevensbescherming – de bescherming van Europese burgers tegen overdreven maatregelen – hebben we nog steeds niet het resultaat bereikt dat we moeten bereiken. Bovendien is de bijdrage van de luchtvaart aan de niet-verwezenlijking van de Kyoto-doelstellingen nog steeds enorm.

Gezien de huidige groeipercentages zal Europa met grote moeilijkheden te maken krijgen wanneer er geen gemeenschappelijke overeenkomst met de VS komt, en ik zie hier momenteel niets, maar dan ook niets, wat op een overeenkomst duidt. Hooguit zie ik eerste stappen, maar Europa moet veel meer zelfvertrouwen krijgen en met één stem spreken bij dit onderhandelingsproces, omdat de ontwikkelingen tot dusver laten zien dat er meer mogelijk is.

De beer is nog niet geschoten, maar ik kan u verzekeren dat het Europees Parlement en de Commissie vervoer en toerisme de door deze onderhandelingscommissie op tafel gebrachte uitkomsten nauwlettend zullen controleren.

 
  
MPphoto
 
 

  Georgios Toussas, namens de GUE/NGL-Fractie. – (EL) Mevrouw de Voorzitter, dames en heren, de oprichting van een open luchtruimte tussen de Europese Unie en de Verenigde Staten van Amerika staat centraal in het buitenlands beleid van de EU inzake luchtvervoer. Dit beleid speelt het grootkapitaal volledig in de kaart. Het wordt gebruikt om door middel van druk en dreigementen twee of drie monopolistische luchtvaartconcerns binnen de EU te creëren. Ze zullen in het internationale luchtvervoer de lakens uitdelen, en de resterende, nog overgebleven luchtvaartmaatschappijen zullen van regionale aard zijn, terwijl hun activiteiten zich tot de lidstaten zullen beperken. De sterke druk en de dreigementen waarmee het personeel van Alitalia, Olympic Airlines en andere luchtvaartmaatschappijen in de lidstaten te maken krijgen, zijn typisch voor de ontwikkelingen die ons te wachten staan. In de onderhandelingen met de Verenigde Staten zijn conflicten aan het licht gekomen. Dat de uiteindelijke overeenkomst spanningen zal opleveren valt op te maken uit de staatssubsidies aan Airbus en Boeing, niet-toelating tot cabotage binnen de VS en de weigering van de regering van de VS om participatie in of zelfs overname van Amerikaanse luchtvaartbedrijven door Europese luchtvaartmaatschappijen toe te laten.

De overeenkomst toont de mate van overeenstemming tussen de EU en de Verenigde Staten, en die voldoet bij lange na niet aan de behoeften van de mensen. De huidige stand van zaken zal bijdragen tot een versterking van de concentratie door overnames en fusies van luchtvaartbedrijven. Op al deze gebieden zullen er ernstige problemen overblijven, zowel met betrekking tot de bescherming van de persoonsgegevens alsook het milieu.

Om deze redenen zullen wij tegen het voorstel voor een luchtvaartovereenkomst tussen de Verenigde Staten en de Europese Unie stemmen.

 
  
MPphoto
 
 

  Luca Romagnoli, namens de ITS-Fractie. (IT) Mevrouw de Voorzitter, dames en heren, wederkerigheid is een belangrijke waarde in de tussenmenselijke relaties en des te meer in de relaties tussen staten, zelfs tussen in commercieel belang handelende staten. Ik heb hier geprobeerd om een aantal amendementen op het verslag El Khadraoui, in te dienen, in een vergeefse poging om de aandacht van onze collega’s van de Commissie hierop en op andere punten te vestigen.

In een tijd waarin verkeersverbindingen essentieel zijn en waarin luchtverbindingen reismogelijkheden bieden die men zich vroeger niet kon voorstellen, zijn internationale luchtvaartovereenkomsten duidelijk noodzakelijk en wenselijk. Wat echter niet duidelijk is, is waarom we niet in staat zijn om wederkerigheid te verlangen, wat ook gelijke mededingingsvoorwaarden inhoudt. We moeten als burgers denken, vooral wij leden, aangezien onze instelling de enige in de EU is aan wie de kiezers een rechtstreeks mandaat hebben verleend.

Indien het Parlement zou willen aantonen dat het in staat is op onafhankelijke wijze de weg te wijzen voor het beleid van de andere instellingen, zou het in zijn handelingen en in zijn (zij het beperkte) medebeslissingsmogelijkheden moeten aantonen dat het zich niet snel laat beïnvloeden door buiten-Europese belangen. Dit is vandaag het geval bij het verslag van de heer El Khadraoui, dat ook in vele andere opzichten uitstekend is, en ik zou van de gelegenheid gebruik willen maken om hem voor zijn werk te danken. Maar net als in zo vele andere gevallen wordt in het verslag niet duidelijk genoeg gezegd dat er alleen sprake is van eerlijke mededinging wanneer er absoluut gelijke voorwaarden voor het recht van cabotage en voor de naleving van sociale en milieunormen zijn. Noch is er sprake van wederkerigheid op het gebied van veiligheid of passagiersrechten.

Bovendien erkent het verslag dat de luchtvaartsector vele negatieve effecten heeft die tot de klimaatverandering bijdragen. Ik begrijp daarom niet waarom mijn medeleden het amendement niet hebben ondersteund dat ik heb ingediend over de nadelige uitwerkingen van de in de condensatiestrepen aanwezige chemische deeltjes en de waarschijnlijkheid dat deze effecten met de toename van de luchtvaart zullen toenemen, en waarin ik ertoe oproep de luchtvaart in het Europese emissiehandelssysteem op te nemen.

Ten slotte, wat de toepassing van internationale sociale wetgeving aangaat, heb ik de indruk dat de Europese en Amerikaanse luchtvaartmaatschappijen niet op gelijke voet staan, en zodoende zijn er hier ook geen bilaterale rechten. Dit zijn mijns inziens redenen genoeg om tegen dit verslag te stemmen.

 
  
MPphoto
 
 

  Georg Jarzembowski (PPE-DE). – (DE) Mevrouw de Voorzitter, vicevoorzitter van de Commissie, dames en heren, ik wijs de punten die door mevrouw Lichtenberger en de heer Romagnoli in hun redevoering werden aangevoerd van de hand. Natuurlijk is er geen wederkerigheid van rechten, maar in vergelijking met de vroegere situatie is dit een evenwichtige overeenkomst, zodat we voor dit verslag zullen stemmen. Wanneer men het standpunt inneemt dat dit geen evenwichtige overeenkomst is, dan stem er in elk geval tegen, maar wij zijn het met de rapporteur eens dat dit een evenwichtige eerste stap is, en we zijn het er ook over eens dat hierop een tweede stap moet volgen. Net als mijn collega Rack steun ik natuurlijk de rapporteur in zijn eis dat we snel met deze tweede fase moeten doorgaan.

We moeten gewoon van de nu gemaakte afspraken gebruik maken. Ik dring er daarom bij de Europese vliegtuigmaatschappijen op aan om van de nieuwe mogelijkheden die deze overeenkomst biedt gebruik te maken, niet alleen waar het gaat om de uitoefening van eigendoms- en controlerechten, maar ook om vergunninghoudende bedrijven op te zetten en merken op te bouwen en ten dele ook deel te nemen aan het programma van de VS-regering. Ze moeten niet op de tweede fase wachten; ze moeten nu gebruik maken van de eerste fase, zodat we bij het begin van de tweede fase van de onderhandelingen van eerste ervaringen kunnen profiteren en kunnen vaststellen op welke gebieden van de Amerikaanse markt nog steeds tekortkomingen bestaan met betrekking tot de rechten van Europese bedrijven.

We moeten ook de administratie en onze eigen Commissie oproepen om uit de mogelijkheden die ons deze overeenkomst geeft, munt te slaan, en bijvoorbeeld een one-stop security van duurzamere aard overeenkomen. Dit kan worden bereikt door het gezamenlijk comité en in samenwerking met de administratie, en we kunnen de burgers laten zien dat de overeenkomst voor hen voordelen oplevert, vooral wanneer ze niet door een tweede veiligheidscontrole op de luchthavens moeten gaan.

Mijn collega’s en ik zouden de Commissie voor haar goede samenwerking in deze instantie willen danken, maar we moeten op een vergelijkbaar goede samenwerking bij de tweede fase van het proces aandringen. Ik waarschuw de Amerikanen om de motie van de heer Oberstar aan te nemen, want wanneer ze deze overeenkomst met al hun unilaterale amendementen willen ondergraven, dan zullen we scherp reageren. Laat ons daarom tegen de Amerikanen zeggen dat we graag zullen verdergaan met de gesprekken tussen het Congres en het Europees Parlement, maar dat ze de overeenkomst niet met hun vooringenomen interpretatie moeten ondergraven.

 
  
MPphoto
 
 

  Ulrich Stockmann (PSE). – (DE) Mevrouw de Voorzitter, commissaris, allereerst zou ik de rapporteur willen danken voor zijn heldere beschrijving van de situatie en het duidelijke standpunt dat hij inneemt.

Ten eerste de positieve resultaten die ook al door de vorige spreker werden aangevoerd. Met de open skies-overeenkomst tussen de VS en Europa hebben we nu eindelijk de mogelijkheid om luchtvaartroutes van de Europese Unie via de Verenigde Staten naar derde landen zoals Mexico of Zuid-Amerika op te zetten. Tevens biedt zij iedere in de Europese Unie gevestigde luchtvaartmaatschappij de gelegenheid om zonder capaciteits- of prijsbeperkingen van overal in de EU naar overal in de VS te vliegen, en ik ben het met de vorige spreker eens: er moet gebruik worden gemaakt van deze mogelijkheden.

Op het gebied van investeringen in vliegtuigmaatschappijen van de VS is er door deze overeenkomst ook vooruitgang geboekt. De Open Skies-Overeenkomst neemt zo een eerste belangrijke stap naar een open luchtruimte zonder beperkingen van beide kanten. Open Skies kan dus nuttige luchtvaartroutes en een groot aantal nieuwe banen opleveren.

Zoals al werd gezegd moet het aan de andere kant duidelijk zijn dat dit slechts de eerste stap is en dat dit niet als een slotakkoord kan worden beschouwd. We verwachten dat de Commissie in een tweede fase over de onopgeloste vraagstukken met de VS onderhandelt, zoals cabotage, het vestigingsrecht, eigendom en de staatssteun. De conflictmogelijkheden zijn al zeer duidelijk door de commissaris naar voren gebracht, maar ik hoop dat vooruitgang wordt geboekt met het werk in het trans-Atlantisch comité, zodat we uiteindelijk wederkerige rechten hebben die ten uitvoer kunnen worden gelegd, en dat we een overeenkomst krijgen die de terecht de naam “Open Skies” draagt.

Daarnaast moet het comité er ook aan werken dat vluchten uit de VS in de emissiehandel worden opgenomen, omdat we immers, zoals u reeds heeft opgemerkt, in dit opzicht tijdens de ICAO-vergadering niet veel hebben bereikt. Natuurlijk moet het comité ook duidelijk maken dat we een one-stop security willen hebben.

 
  
MPphoto
 
 

  De Voorzitter. – Dames en heren, ik zou nu het woord willen geven aan de heer Georgiou en hem als nieuw lid van het Europees Parlement hartelijk willen verwelkomen.

 
  
MPphoto
 
 

  Georgios Georgiou (IND/DEM). – (EL) Mevrouw de Voorzitter, tijdens de afgelopen jaren heb ik van Europese zijde een vertwijfelde poging ondernomen om een luchtvaartovereenkomst met de Verenigde Staten af te sluiten. Ondanks grote bereidwilligheid van onze kant, heb ik ook een zekere onwil bij de Amerikanen waargenomen. Willen we als Europeanen een belangrijke overeenkomst bereiken, dan moeten we ervoor waarschuwen om een blanco cheque te overhandigen. Bij deze overeenkomsten, mevrouw de Voorzitter, gaat het niet slechts om machines, belangen en bedrijven. Bij deze overeenkomsten gaat het om mensen – mensen die van Europa naar de Verenigde Staten reizen. Sommige van hen zijn Grieken die anders worden behandeld dan andere Europeanen. Ze kunnen hele verhalen vertellen over de moeilijkheden waarmee ze van doen hebben wanneer ze een visum voor de VS willen hebben, over wat ze allemaal moeten slikken bij aankomst, en over de controles en visitaties waaraan ze worden onderworpen, alsof ze potentiële terroristen zijn. U begrijpt natuurlijk dat dit veel stress oplevert, tenminste voor de Grieken, die toch zeker tot Europa behoren.

Mevrouw de Voorzitter, wanneer deze tussen regeringen en parlementen ondertekende overeenkomsten niet aankomen bij de bevolking en de burgers van Europa, dan zullen ze slechts van zeer korte duur en volledig nutteloos zijn. Ik zou dit graag in onze instructies willen laten opnemen wanneer we weer pogingen tot onderhandelingen ondernemen. De overeenkomsten moeten op gelijkheid, oprechtheid en wederkerigheid zijn gebaseerd.

 
  
MPphoto
 
 

  Jim Higgins (PPE-DE). – (EN) Mevrouw de Voorzitter, allereerst wil ik u zeggen dat ik ingenomen ben met het achterliggende principe van de overeenkomst. Wanneer deze overeenkomst tussen de Verenigde Staten in de EU volledig uitonderhandeld is, zal dit een enorme historische stap vooruit betekenen. Voor de Europese luchtvaartmaatschappijen betekent het meer trans-Atlantische vluchten naar de Verenigde Staten. Ook voor de luchtvaartpassagiers is het een goede ontwikkeling, want dit betekent meer luchtvaartmaatschappijen, meer concurrentie en lagere tarieven. Binnen Europa zelf hebben we al kunnen zien welke positieve invloed er van goedkopere luchtvaartmaatschappijen op de luchtvaartsector uitgaat, namelijk een enorme toename van het aantal passagiers.

Mijn grote complimenten aan de EU-onderhandelaren die zich zo kranig geweerd hebben in deze zeer moeilijke onderhandelingen. Het is weliswaar nog niet allemaal rond, en is er nog veel geduld en diplomatie nodig, maar als het eenmaal zover is, dan zal het resultaat het wachten hopelijk meer dan waard zijn geweest. Ik hoop echt van harte dat de nog liggende knelpunten kunnen worden opgelost.

Ik ben het met alle vorige sprekers eens wat betreft de door hen genoemde problemen. We moeten alles op alles zetten om ervoor te zorgen dat dit een fifty-fifty-overeenkomst wordt. We moeten het Europese belang hoog houden en hen telkens blijven voorhouden dat beide zijden uiteindelijk hetzelfde doel nastreven. De beperkingen die de autoriteiten van de Verenigde Staten uit veiligheidsoverwegingen willen opleggen op het opvragen van persoonlijke gegevens, zijn naar mijn mening buitengewoon onredelijk. We moeten ervoor zorgen dat passagiers uit de EU niet worden afgeschrikt om naar de Verenigde Staten te reizen, want dat zal absolute wél gebeuren als dit specifieke probleem niet uit de wereld wordt geholpen.

Ik ga nu even heel erg dorps en provinciaal doen. Ik heb nog een andere kwestie, namelijk die van de eerste internationale trans-Atlantische luchthaven in Ierland, Shannon airport. Dit vliegveld is vele jaren de poort geweest tot Europa, maar nu komt de verplichte tussenstop in Shannon met deze overeenkomst te vervallen. Dat is een sterke aanslag op de levensvatbaarheid van Shannon airport en het zal ook grote gevolgen hebben voor de Mid-West-regio, een sterk minder ontwikkelde regio. Maar hoe dan ook, dit is niet een Europese kwestie, maar voer voor de Ierse regering. Want nogmaals, de EU heeft een dergelijke overeenkomst hard nodig en de passagiers ook, maar ook weer niet coûte que coûte.

 
  
MPphoto
 
 

  Jacques Barrot, vicevoorzitter van de Commissie. (FR) Mevrouw de Voorzitter, ik zou graag alle leden die het woord hebben gevoerd willen danken. Allereerst zou ik uw rapporteur, de heer El Khadraoui, willen antwoorden dat toch kan worden gezegd dat deze eerste fase een evenwichtige overeenkomst heeft opgeleverd. We hebben ook de toezegging van de Verenigde Staten dat er over de tweede fase wordt onderhandeld. De VS hebben zich er zelfs toe verbonden om binnen zestig dagen na toepassing van de bepalingen met de onderhandelingen te beginnen. De Europese kant heeft zich sancties voorbehouden. Het is mogelijk om terug te komen van bepaalde toezeggingen, wanneer de tweede fase niet aan de Europese belangen tegemoet komt. Dit is ongetwijfeld een zeer belangrijk punt.

De Commissie is al met het overleg met de lidstaten getreden om, in het kader van het speciale onderhandelingscomité, een onderhandelingsstrategie voor de tweede fase te bepalen. U drong er net evenals de heer Jarzembowski op aan om een goede onderhandelingsstrategie vast te leggen. Natuurlijk ben ik van plan om u en het Parlement hierbij te betrekken om ervoor te zorgen dat wij zo doeltreffend mogelijk kunnen onderhandelen.

De heer Jarzembowski heeft gelijk dat er nu mogelijkheden voor Europese bedrijven zijn die ze moeten oppikken. Door deze overeenkomst komt er een grote hoeveelheid diensten bij, dalen de prijzen op, worden banen gecreëerd en krijgen wij de mogelijkheid maatregelen te coördineren die de passagiers zouden kunnen betreffen: problemen in verband met de veiligheid en zekerheid, en op lange termijn “one-stop security” – en natuurlijk milieuvraagstukken.

Ik wil mevrouw Ludford antwoorden dat PNR geen onderdeel van de luchtvaartovereenkomst is. Alle besluiten of maatregelen in verband met PNR moeten verenigbaar zijn met de voorwaarden van de overeenkomst. Het PNR-vraagstuk, moet in zijn eigen context opnieuw worden bekeken, en de heer Frattini is op de hoogte van uw zorgen hierover. Het is waar dat u veel nadruk heeft gelegd op het veiligheidsprobleem en het is waar dat deze dialoog in het kader van het gezamenlijke comité moet worden gevoerd zodat er positieve oplossingen kunnen worden gevonden. Beide kanten doen hun best om een hoog veiligheidsniveau te bereiken waar de luchtvaartdiensten en de passagiers geen hinder van ondervinden. De “Transportation Security and Coordination” moet op grond van deze overeenkomst in staat zijn om specifieke antwoorden op uw zorgen, waarvan ik nauwlettend notitie heb genomen, te geven.

Ik zou ook willen zeggen dat het lijkt alsof we het hier met twee problemen van doen hebben, waar verbetering in kan worden gebracht en waarvoor oplossingen kunnen worden gevonden: een veiligheidsprobleem en een milieuprobleem. In verband met het milieuprobleem is het duidelijk dat we er verheugd over zouden zijn wanneer we een mondiale aanpak voor de uitdaging van de klimaatverandering konden bereiken. Bovendien – ik heb het eerder al gezegd en zeg het nog eens – hebben we ons op de vergadering van de ICAO in Montreal allemaal voor het emissiehandelssysteem uitgesproken, een methode die marktinstrumenten gebruikt en naar het schijnt de doeltreffendste oplossing is. Op het ogenblik hebben we te maken met een weigering van de Verenigde Staten en een aantal Aziatische staten. Desalniettemin hebben we het gevoel dat dit de samenwerking niet in de weg staat. U weet dat de samenwerking met de Verenigde Staten in het CleanSky-project vorderingen maakt. Het “Atlantic Interoperability Initiative to Reduce Emissions” is ook een zeer interessant idee. Bij dit initiatief gaat het om nieuwe procedures voor landingen die ons erbij kunnen helpen om de gevolgen van de CO2-uitstoot te verbeteren.

Ik wil zeggen, mevrouw de Voorzitter, dames en heren, dat we tijdens deze tweede fase succes moeten hebben. Europa moet substantiële druk uitoefenen en standvastig zijn om zijn doelstellingen te kunnen bereiken in deze tweede fase; die des te belangrijker omdat dit met zekerheid de fase is waarin de Open Skies-overeenkomst tot stand zal komen.

U kunt ervan verzekerd zijn dat het Parlement nauw bij de onderhandelingen betrokken zal worden, die zeker moeilijk zullen zijn, maar zoals ik voorheen al heb gezegd op tijd zullen beginnen, aangezien we het eerste deel van de overeenkomst alleen hebben ondertekend omdat deze tweede fase erin was opgenomen. In ieder geval wil ik mijn dank betuigen aan het Parlement voor zijn ogenschijnlijk brede en duidelijke ondersteuning: we zullen deze ondersteuning weer nodig hebben om de overeenkomst te voltooien en tijdens de tweede fase onze doelstellingen te bereiken.

 
  
MPphoto
 
 

  De Voorzitter. – Het debat is gesloten.

De stemming vindt vandaag om 11.00 uur plaats.

 
Juridische mededeling - Privacybeleid