Przewodniczący. – Kolejnym punktem jest debata w sprawie:

- pytania ustnego skierowanego przez Monicę Frassoni w imieniu grupy politycznej Verts/ALE do Komisji dotyczące stworzenia bazy danych zawierającej odciski palców Romów we Włoszech (O-0076/2008 – B6-0170/2008);

- pytania ustnego skierowanego przez Giusta Catanię w imieniu grupy GUE/NGL, do Komisji: dotyczące stworzenia bazy danych zawierającej odciski palców Romów we Włoszech (O-0076/2008 - B6-0451/2008);

- pytania ustnego skierowanego przez Jana Marinusa Wiersmę, Claudia Favę, Kristiana Vigenina, Gianniego Pittellę, Adriana Severina i Katalin Lévai w imieniu grupy PSE, do Komisji dotyczącej stworzenie bazy danych zawierającej odciski palców Romów we Włoszech (O-0078/2008 - B6-0452/2008);

- pytania ustnego skierowanego przez Viktórię Mohácsi, Marca Cappato, Alexandra Alvaro, Sophię in 't Veld, Sarę Ludford, Jeanine Hennis-Plasschaert, Ignasiego Guardansa Cambó, Adinę-Ioanę Vălean, Renate Weber i Gérarda Depreza w imieniu grupy ALDE, do Komisji dotyczącego stworzenie bazy danych zawierającej odciski palców Romów we Włoszech (O-0080/2008 - B6-0453/2008).

  Monica Frassoni, autorka. – (IT) Panie przewodniczący, panie i panowie! Minister Maroni opisał tę debatę jako groteskową, jednak w rzeczywistości przestał on dziś paradować niczym kowboj i próbuje przekonać europejskich kolegów, że to wszystko jest winą prasy i lewicy, a jego jedynym celem jest zrobienie czegoś dobrego dla biednych Cyganów, zamkniętych w okropnych obozach; twierdzi też, że profilowanie etniczne umożliwi wszystkim romskim dzieciom uczęszczanie do szkoły, a także, że nie jest konieczne – ani nie jest jego celem – traktowanie jak przestępców wszystkich podróżnych. Tak więc debata ta jest groteskowa.

Ja jednak się z tym nie zgadzam. Uważam, że ta debata, jak i uwaga, jaką udało nam się przyciągnąć, między innymi uwagę tylu organizacji pozarządowych i tylu posłów różnych narodowości – ponieważ nie jest to jedynie kwestia włoska – a także wielu osób zaniepokojonych sytuacją praw człowieka, jest bardzo istotna, właśnie dlatego, że ma to miejsce tutaj, w Europie, jak i dlatego, że mówimy o kwestii praw obywateli. Jest to niewielki wkład w to, co jest postrzegane jako kryzys znaczenia w Europie.

Europa ma cel: ma ona na celu hamowanie postaw i polityk kowbojskich, które są okrutne i przede wszystkim nieefektywne; ma ona na celu zwalczanie rasizmu i dyskryminacji za pomocą prawa i istniejących porozumień zrodzonych z krwawej historii. Ta debata ma na celu potwierdzenie, że w Europie nie ma miejsca na profilowanie etniczne: rząd wydaje się robić w tej kwestii zwrot, który jest mile widziany, jeśli to właśnie następuje. Debata ma także na celu publiczne i zgodne z prawem zakwestionowanie konieczności zadeklarowania na 12 miesięcy stanu wyjątkowego porównywalnego z tsunami czy trzęsieniem ziemi z powodu obecności 160 000 „podróżnych”, z których połowa jest obywatelami Włoch, w wysoko rozwiniętym kraju o 58 milionach mieszkańców, w którym mafia kontroluje 120 miliardów euro i znaczne obszary terytorium i w którym odpadki niszczą jedną z najbogatszych prowincji w historii Europy.

Uważamy, że debata ta jest istotna, ponieważ w obliczu zagrożenia profilowaniem etnicznym i nieustannym uznawaniem Romów i Sintich za przestępców nie będziemy już bezpieczni. Wysiłki osób pracujących ze społecznościami Romów i Sinti, które próbują wydobyć ich z marginesu, z ubóstwa i przemocy wobec kobiet i dzieci – która istnieje i nikt z nas nie może temu zaprzeczyć – znajduje się w impasie i jeśli sytuacja się nie zmieni, nie będzie z niego wyjścia.

Panie przewodniczący! Dziś omawiamy te kwestie po raz trzeci w ciągu kilku ostatnich miesięcy. Mam nadzieję, że pozytywna, przyjacielska i konstruktywna presja obecna w tej debacie przekona moich rodaków i innych obywateli Europy, że próba wyrzucania wszystkich i zastosowania agresywnego, uproszczonego i rasistowskiego podejścia do problemu wykluczenia, jak i do problemu gospodarczego i kulturalnego naszego kraju i kontynentu nie jest odpowiednią drogą.

Komisarzu! Z tego powodu wzywam do nadania szerokiego rozgłosu pracy Komisji, pracy, którą wykonujemy w Parlamencie, a także funduszom przeznaczanym na pozytywne działania tego typu, które dziś są mało znane, ponieważ są ukryte i usuwane ze względu na uprzedzenia, które są głęboko zakorzenione nie tylko we Włoszech, ale w całej Europie.

  Jan Marinus Wiersma, autor. – (NL) My także jesteśmy przerażeni podjęciem środków ogłoszonych przez rząd włoski, które mają na celu rozwiązanie „problemu romskiego” we Włoszech. Uważam, że sam fakt, że musimy dziś przeprowadzać tę debatę, przynosi nam ujmę. Przez lata byłem sprawozdawcą w kwestii przystąpienia Słowacji i miałem do czynienia ze sprawą Romów. Zawsze powtarzałem: dyskryminacja jest niedopuszczalna, jest po prostu zabroniona: tak mówią zasady i porozumienia Unii Europejskiej. Rejestracja Romów trąci dyskryminacją, co nie miało miejsca w przypadku Słowacji. Wstyd mi, że muszę przeprowadzać tę debatę w odniesieniu do działań jednego z istniejących państw członkowskich.

Ostatni pakiet działań wydanych przez włoskiego ministra spraw wewnętrznych Roberto Maroni mający na celu zajęcie się „romskim stanem wyjątkowym”, jak obecnie nazywa tę kwestię rząd, pozostawia nieprzyjemny posmak. Stworzenie bazy danych odcisków palców dzieci romskich jest sprzeczne z podstawową zasadą UE dotyczącą niedyskryminacji, równości w obliczu prawa i ochrony mniejszości.

Działania te zostały ogłoszone pomimo tego, że Komisja Europejska nie zakończyła oceniania wcześniejszego pakietu działań. W maju tego roku prefekci dużych miast uzyskali wyjątkowe uprawnienia w zakresie działań przeciwko nielegalnym imigrantom i Romom, uprawnienia, które nawet wtedy budziły nasze zdziwienie. Dlatego też chciałbym zaapelować do rządu Włoch, aby zachował on umiar w celu uniknięcia przekroczenia granic tego, co dopuszczalne w Europie. Wzywam do zrezygnowania z tych działań: nie ma dla nich miejsca w Unii Europejskiej.

Komisja Europejska znalazła się w sytuacji, która wcześniej nie miała miejsca, tak więc chcielibyśmy szczegółowo przeanalizować te środki. Komisja musi zająć obiektywne stanowisko, przyjrzeć się literze prawa i nie pozwolić sobie na zmianę zdania pod wpływem okoliczności politycznych. Podejście Włoch leży na granicy zgodności z traktatem UE, a Komisja musi jasno określić granice.

Należy jasno powiedzieć, że nie chodzi tu tylko o Włochy. Ostatnie wydarzenia są doskonałą ilustracją konieczności stworzenia bardziej aktywnej polityki mającej na celu przełamanie społecznej i gospodarczej izolacji Romów i zwalczanie dyskryminacji, z jaką się spotykają.

W zeszłą środę Komisja omówiła w ogólnym zarysie to, co jest możliwe przy użyciu instrumentów europejskich, za co chciałbym wyrazić podziękowania. Jak mówi Komisja, państwa członkowskie mają możliwość lepiej wykorzystać istniejące instrumenty do promowania integracji Romów. Oczekuję, że Komisja przedstawi konkretne plany, których brak było w zeszłym tygodniu. Parlament także apeluje o to w różnych rezolucjach, z których ostatnie datuje się na styczeń tego roku.

Jasne stało się, że nie możemy dłużej opóźniać poważnego potraktowania Romów i ich pozycji w Europie. Romowie są specyficzną mniejszością, której nie można zaliczać do typowych mniejszości. Kwestia ta dotyczy całej Europy, szczególnie po jej rozszerzeniu, w wyniku którego wielu Romów stało się obywatelami Unii Europejskiej. Wyraźnie więc widać, że polityka represji nie rozwiąże problemu Romów ani problemów i napięć, które niekiedy powodują w społeczeństwie. Ważne jest podejście zintegrowane, a według mnie, podejście rządu Włoch jest niedopuszczalne.

  Viktória Mohácsi, autorka. − (HU) Panie przewodniczący, komisarzu Špidla, panie i panowie! Pod koniec czerwca wraz z naszym przewodniczącym, Grahamem Watsonem, wysłałam wspólny listy do Komisji, prosząc o zbadanie poważnej sytuacji we Włoszech i o podjęcie stosowanych działań mających na celu potępienie jej, jeśli narusza zasady lub zobowiązania Unii Europejskiej.

W związku z wydarzeniami we Włoszech kilku moich kolegów posłów przypomni nam o mających ostatnio miejsce krzywdach, także o zbieraniu odcisków palców. Wolałbym naciskać na alternatywy, które są rozwiązaniami, jak stwierdził mój kolega poseł Wiersma.

Jestem bardzo zadowolona z wydanego ostatnio przez Komisję komunikatu, a jeszcze większym powodem do zadowolenia jest fakt, że uznaje on problem Romów i integracji europejskiej mniejszości romskiej za poważny i pilny.

Nie mogę nawet wyrazić swojego zadowolenia ze stworzenia nowej dyrektywy horyzontalnej. Według mnie, dyrektywa horyzontalna musi łączyć elementy, które mogą poprawić obecne prawodawstwo.

Nie jestem w stanie wyrazić, jak ważne jest ogłoszenie, że segregacja w szkołach jest prawną dyskryminacją, jak stwierdzono w dyrektywie Rady 2000/43/WE w sprawie równego traktowania bez względu na rasę. Dyrektywa ta stwierdza jedynie, że dyskryminacja w szkołach grup dzieci należących do innej grupy etnicznej lub rasowej jest zabroniona.

Dyrektywa ta nie twierdzi, że segregacja i segregacja edukacyjna są dyskryminacją. Mamy w tej kwestii dużo dowodów: zostało to potwierdzone nie tylko przez organizacje obywatelskie, nie tylko przez Komisję Europejską, ale nawet przez władzę ustawodawczą Węgier. Bardzo ważne jest ocenienie ten istotnego aspektu i zaleceń tak zwanej „dekady na rzecz Romów” w związku z pięcioma państwami członkowskimi tworzącymi nową dyrektywę horyzontalną jako rozwoju europejskiej strategii na rzecz Romów, co byłoby efektywne z punktu widzenia integracji Romów europejskich. Dziękuję.

  Vladimír Špidla, komisarz. – (CS) Panie przewodniczący, panie i panowie! Dziękuję pani poseł Mohácsi, pani poseł Frassoni, panu posłowi Wiersma, panu posłowi Catania i wszystkim posłom za ich pytania. Po raz czwarty w tej Izbie mamy możliwość rozmowy na temat sytuacji Romów we Włoszech. Myślę, że wszyscy w tej Izbie, niezależnie od opcji politycznej, zgodzą się, że sytuacja Romów wymaga rozwiązania poprzez natychmiastowe i odpowiednie działania mające na celu przezwyciężenie kryzysu społecznego, gospodarczego i humanitarnego. Komisja została zaalarmowana, kiedy przeczytała w prasie, że władze Włoch pobierają odciski palców osób żyjących w „obozach nomadów”, na podstawie których miała zostać stworzona baza danych.

Jednocześnie władze Włoch udzieliły Komisji informacji dotyczącej ogólnego kontekstu prawnego. Wydaje się, że zgodnie z warunkami stanu nadzwyczajnego ogłoszonego w dniu 23 maja, postanowienie z dnia 30 maja pozwoliło burmistrzom Rzymu, Neapolu i Mediolanu na podjęcie pewnych działań. Działania te obejmują „identyfikację i liczenie osób, również mniejszości, przebywających w obozach koczowniczych.” Stwierdza także, że działania wprowadzone przez burmistrzów muszą być „zgodne z ogólnymi zasadami prawa i dyrektyw Wspólnoty.” Władze Włoch twierdzą, że działania te zostały zatwierdzone w interesie osób przebywających w obozach, szczególnie po to, aby mogli oni żyć w godnych warunkach.

Komisja docenia gotowość władz włoskich do współpracy. Informacje te są pomocne, jednak nadal brak jasności co do natury i prawdziwego wpływu wprowadzonych przez burmistrzów działań. Odciski palców mogą być zbierane i przechowywane w bazie danych legalnego programu ściśle przestrzegającego podstawowych praw i rozporządzeń Wspólnoty. W tym kontekście Komisja poprosiła o wyjaśnienie celu tych działań, zauważając, że ich wdrażanie musi być zgodne z zasadą legalności i proporcjonalności. Aby móc ocenić, czy zasady te są przestrzegane, kluczowym czynnikiem będzie to, jak władze Włoch wdrażają te działania.

Aby Komisja mogła uzyskać bardziej dokładny obraz programu prawnego, w ramach którego podejmowane są działania, zdecydowała się napisać do władz włoskich z prośbą o dodatkowe informacje na ten temat. W dniu 7 lipca władze Włoch przesłały Komisji dalsze informacje, które zostaną szczegółowo przeanalizowane.

Komisja jest świadoma istnienia we Włoszech napięć społecznych. W maju omawialiśmy w tej Izbie sytuację Romów we Włoszech i w innych krajach. Komisja podkreśliła wtedy, że nie można zignorować prawdziwych problemów, jakimi są ubóstwo i wykluczenie społeczne Romów we Włoszech i w innych krajach. Podkreśliła także, że wynikiem tej sytuacji jest ludzkie cierpienie i napięcia społeczne.

Aby zareagować na tę sytuację, musimy zwalczać przestępczość i znaleźć prawdziwe rozwiązania problemów stojących przed Romami, szczególnie dziećmi romskimi, które są ofiarami ubóstwa i wykluczenia społecznego. Romom należy pomagać, a nie ich piętnować. Dlatego też Komisja w swoim sprawozdaniu w zeszłym tygodniu położyła nacisk na fakt, że Unia Europejska, państwa członkowskie i społeczeństwo obywatelskie muszą wspólnymi siłami zapewnić efektywną koordynację swoich wysiłków.

Na koniec chciałbym powiedzieć, że Komisja, a w szczególności przewodniczący Barrot, pozostaje w stałym kontakcie z władzami włoskimi, które zobowiązały się dostarczyć pełne sprawozdanie na ten temat do końca lipca. Komisja będzie kontynuować ocenę transponowania przez państwa członkowskie dyrektywy 2004/38/WE z dnia 24 kwietnia 2004 r. i sposobu stosowania jej w praktyce.

Wierzę, że rząd włoski stara się wdrażać politykę związaną z integracją społeczną jednocześnie w pełni stosując się do praw podstawowych i prawa Wspólnoty.

  Edit Bauer, w imieniu grupy PPE-DE. – (HU) Panie przewodniczący! Bardzo dziękuję. Komisarzu, panie i panowie! W imieniu Grupy Europejskiej Partii Ludowej (Chrześcijańscy Demokraci) i Europejskich Demokratów, a także mojej współpracowniczki, pani poseł Járóka, która niestety nie mogła przybyć, chciałabym powiedzieć co następuje. Przez dekady organizacje obywatelskie i socjolodzy próbowali zwrócić uwagę na niezwykle trudne warunki życia Romów mieszkających w Unii Europejskiej, których liczba i udział procentowy w liczbie ludności wzrosły od rozszerzenia w 2007 roku.

Aby rozwiązać tę sytuację, nie potrzebujemy polityki imigracyjnej, ale raczej programów promujących integrację społeczną. Ważne jest, abyśmy uwzględnili w programie dyskryminację i wykluczenie społeczne Romów; w istocie fakt, że ucisk, którego doświadczali Romowie w wyniku kilku wieków wykluczenia, marginalizacji i odrzucenia przez elity polityczne miałby znów stać się narzędziem w bitwie partii politycznych, jest nie do przyjęcia.

Jest to sprzeczne z interesami Romów, jest to sprzeczne z interesami osób innych niż o pochodzeniu romskim i z interesami obywateli Europy, a także osłabia autorytet Parlamentu Europejskiego, jeśli zostanie to przyjęte na podstawie niezweryfikowanych pogłosek i założeń.

Sytuacja we Włoszech jest zła od wielu miesięcy, a zamiast wspierać prawdziwe działania, partie wytwarzają histerię i wykorzystują Romów do swoich własnych, krótkofalowych celów; łatwo im to robić, ponieważ romskie organizacje obywatelskie są zbyt słabe, aby zaprotestować czy sprzeciwić się temu. Kiedy minister spraw wewnętrznych w rządzie Prodiego, Giuliano Amato, otwarcie mówił o „awaryjnej sytuacji Romów”, moi szanowni liberalni i socjalistyczni koledzy niestety nie zaprotestowali.

Chciałbym stwierdzić, że to, co obecnie dzieje się we Włoszech, nie jest kwestią etniczną, a my musimy przeciwstawić się niesprawiedliwości, niezależnie od tego, skąd pochodzi. Dziękuję za uwagę.

  Przewodniczący. - Zanim oddam głos panu posłowi Pitelli, muszę poprosić posłów, którzy wystawiają na pokaz koszulki – a muszę podkreślić, nie mają ich na sobie, ale wystawiają je niczym flagi lub sztandary – o ich usunięcie, ponieważ Regulamin jest jasny: w załączniku XVI do art. 146 wyraźnie stwierdzono, że nie będzie to tolerowane. Proszę o ich usunięcie; w przeciwnym razie będę zobowiązany do wezwania strażników, aby ich usunęli, lub co gorsze, zawieszę posiedzenie. Dlatego też proszę posłów o natychmiastowe usunięcie koszulek, które są wystawiane na pokaz, jakby były plakatami. Dotyczy to także pana posła Ferrari.

  Gianni Pittella, w imieniu grupy PSE. – (IT) Panie przewodniczący, komisarzu, panie i panowie! Minister spraw wewnętrznych europejskiego kraju nie może opisać debaty w Parlamencie Europejskim jako groteskowej. Jest to stwierdzenie, które nie licuje z godnością Parlamentu Europejskiego. Nie jesteśmy zadowoleni z tego, że działania podjęte przez rząd włoski muszą być oceniane w tej Izbie. Dla nas Europa nie jest kozłem ofiarnym dla wszystkich problemów krajowych, ani tez nie jest żandarmem, który pilnuje premiera Włoch.

Uważamy, nawet jeśli jesteśmy w naszym kraju w opozycji, że w kręgach międzynarodowych należy podtrzymywać i bronić rozsądnych wyborów dokonywanych przez Włochy. Rząd Włoch i minister spraw wewnętrznych powinni jednak poszukać innych środków, w pełni zgodnych ze standardami europejskimi, jak i poinformować Komisję Europejską raczej wcześniej niż później.

Próbowaliśmy zająć się kwestią romską przez lata: wykorzystywanie nieletnich, żebranie, machlojki, rozboje i inne patologiczne zjawiska. Jednak profilowanie etniczne nie jest rozwiązaniem, ale raczej konkretna polityka, która scala trzy filary obywatelstwa, obyczajowości i bezpieczeństwa. Identyfikacja dzieci romskich i nie tylko ich jest gwarancją osób zainteresowanych i jest konieczna dla walki z machlojkami i handlem dziećmi, jednak nie może się odbywać na podstawie pochodzenia etnicznego przy użyciu inwazyjnych metod takich jak zdejmowanie odcisków palców.

Jesteśmy wdzięczni Komisarzowi Špidli za jego zaangażowanie w udzielenie europejskiej odpowiedzi na większość europejskich kwestii i prosimy go o jasne wypowiedzi dotyczące działań podjętych przez rząd włoski i zdanie sprawozdania Parlamentowi Europejskiemu. Zaskakujące jest, że trzecie tysiąclecie, które powinno zwiastować świt nowej ery praw obywateli, w rzeczywistości pogrążyło się w kulturowej regresji. Niech instytucje europejskie przeciwstawią się szerzącemu się konformizmowi w obronie obyczajów, które Europa reprezentuje przed światem.

  Marco Cappato, w imieniu grupy ALDE. – (IT) Panie przewodniczący, panie i panowie, panie komisarzu! Jak zostało powiedziane, rząd włoski prześle wszystkie szczegóły do końca miesiąca. Należy wcześniej jednak zastanowić się nad jedną kwestią, a konkretnie kwestią stanu wyjątkowego: instytucje europejskie muszą przyjrzeć się temu zagadnieniu. Po pierwsze, kiedy w takich przypadkach ogłaszany jest stan wyjątkowy, należy najpierw poinformować Radę Europy. Nie wydaje mi się, aby to zrobiono. Chcielibyśmy się zapytać, czy zostali państwo poinformowani.

Stan wyjątkowy jest uzasadniony w przypadku klęsk żywiołowych, katastrof czy innych wydarzeń tego rodzaju. Można jednak zdefiniować – wcześniej pani poseł Bauer powiedziała „działania uprzednio zaproponowane przez ministra Amato” – z pewnością jest to prawdą, jednak wyjaśnijmy jedno: niewłaściwe rozwiązywanie kwestii romskiej nie jest właściwe jedynie dla rządu Berlusconiego; jest to dziedzictwo wielu lat, dekad niewłaściwego zarządzania w tej kwestii. Właśnie z tego powodu ogłoszenie stanu wyjątkowego jest niedopuszczalne i nie do pomyślenia, ponieważ wcale go nie ma. Stan wyjątkowy, z którym mamy dziś do czynienia, jest związany z brakiem ustawodawstwa i demokracji we Włoszech, który jest często potępiany przez Europejski Trybunał Praw Człowieka. Nie można ogłosić „romskiego stanu wyjątkowego”, kiedy taki stan nie istnieje.

Istnieje konieczność zajęcia się tym problemem. Należy go rozwiązać za pomocą akceptacji, integracji, inwestowania środków, a nie ich marnowania, co ma miejsce w przypadku funduszy europejskich; nie należy go rozwiązywać licząc na to, że technologia biometryczna ukryje nieumiejętność rządu do poradzenia sobie z tego typu problemem.

  Elly de Groen-Kouwenhoven, w imieniu grupy Verts/ALE. – Panie przewodniczący! Odciski palców są nowoczesną wersją nazistowskich metod odróżniania Cyganów od innych obywateli. Baza danych odcisków palców jest najbardziej brutalnym odrodzeniem rasizmu od lat 1940–1945 , ponieważ pobieranie odcisków palców jest usankcjonowanym przez państwo pierwszym krokiem do umożliwienia masowych wydaleń grupy etnicznej. Większość Romów legalnie przekraczających granice w coraz bardziej pozbawionej granic Europie jest biedna i niewykształcona. Potrzebują przede wszystkim miejsca, w którym mogliby się zatrzymać. Należy natychmiast radzić sobie z ubóstwem, nie za pomocą eksmisji; pamiętajmy, że Romowie są największą mniejszością w Europie – 19 państw członkowskich ma mniejszą populację niż europejska społeczność romska.

Podczas komunizmu Romowie mieli pracę i swobodny dostęp do opieki społecznej i edukacji; po epoce komunistycznej ich standard życia uległ obniżeniu. Jednak ubóstwo było dobrą podstawą do zbiórek pieniędzy. Pojawił się przemysł Cyganów; organizacje pozarządowe, takie jak Oxfam i CARE dorobiły się znacznych pieniędzy jako wykonawcy projektów. Jednak Romowie nie odnosili żadnych korzyści i kiedy tylko im pozwolono, zaczęli przemieszczać się na zachód. Komisja, na którą w kwestii oceny polityki poprawiającej integrację Romów naciskała Rada Ministrów, w dokumencie z 2 lipca przyznaje, że jest to sprawa pilna. Przywołuje ona rezolucję Parlamentu Europejskiego w kwestii europejskiej strategii ramowej i – wreszcie – uznaje rolę koordynatora. W dokumencie, pod nagłówkiem „Wnioski na przyszłość” przeczytałam: „Dla efektywnej integracji Romów czynnikiem koniecznym do osiągnięcia sukcesu jest pełne zaangażowanie społeczeństwa obywatelskiego, a szczególnie romskich organizacji pozarządowych.” Romowie stali się partnerami! Mam nadzieję, że wkrótce zobaczymy, że stanie się to wykonalne w strukturze Komisji.

Zdecydowanie zalecam, aby Komisja przeanalizowała plan działania OBWE. Po co wyważać otwarte drzwi? Na koniec wzywam Komisję, aby jasno przekazała rządowi włoskiemu, że faszystowskie rządy są sprzeczne z prawem UE i że należy zrekompensować utratę własności ofiarom pochodzenia romskiego. Kiedyś Włochy eksportowały faszyzm, teraz eksportują rasizm.

  Roberta Angelilli, w imieniu grupy UEN. – (IT) Panie przewodniczący, panie i panowie! Debata ta daje mi możliwość przedstawienia lewicy kilku pytań; lewica ma sprytny zamiar wykorzystania Parlamentu Europejskiego po raz setny do wydania opinii w zupełnie nieodpowiedni, fałszywy i pochopny sposób w sprawie stosowania włoskiego aktu ustawodawczego, który jest nadal w fazie przygotowawczej.

Pierwsze pytanie: gdzie była lewica, która rządziła we Włoszech przez całe dekady, kiedy zakładano te nielegalne obozy, które mnożyły się, pomimo braku podstawowych standardów zdrowotnych i bezpieczeństwa? Chciałabym także zapytać, czy wasze milczenie przez te wszystkie lata nie przykuwa was jak łańcuch wykuty z obojętności i hipokryzji, z odwracania wzroku, ponieważ nie chcieliście zobaczyć – i nie mieliście w tym interesu politycznego – dziesiątek dzieci umierających co roku z zimna lub oparzeń spowodowanych brakiem bezpieczeństwa w tych slumsach?

Być może nie chcecie wiedzieć, że w Rzymie, gdzie mieszka prawie 7 00 nieletnich, przeznaczono miliony euro na naukę szkolną: są to zmarnowane pieniądze, ponieważ w zeszłym roku jedynie 25% tych dzieci uczęszczało regularnie do szkoły. Kto wie, czy wiecie, czy też udajecie, że nie wiecie, że ta nauka szkolna została powierzona kilku stowarzyszeniom, które kierowały się dostępnością publicznych pieniędzy, a nie dobrem nieletnich.

Podtrzymuję prawa Romów do spisu ludności, jak to się dzieje regularnie z innymi obywatelami Włoch, ponieważ spis ludności gwarantuje prawo do opieki zdrowotnej, integracji społecznej i integracji w systemie szkolnym. Podtrzymuję także prawo społeczności romskiej do sprawdzania tożsamości. Oczywiście nie ma planów dotyczących jakichkolwiek działań na szerszą skalę: każdy, kogo papiery są w porządku, nie będzie sprawdzany. Jednakże dziecko, które nie zostanie zarejestrowane przy narodzeniu lub które nie ma rozpoznawalnej tożsamości, staje się dzieckiem niewidzialnym, łatwą ofiarą wszelkiego wyzysku: handlu organami, nielegalnej adopcji, wykorzystywania seksualnego i pracy. Odnosi się to do wszystkich nieletnich mieszkających we Włoszech: Włochów, Europejczyków i obywateli spoza Unii Europejskiej.

Na koniec kilka słów odnośnie do tytułu pytania ustnego. Akt ustawodawczy nie tylko nie wspomina o grupach etnicznych, ale nie ma żadnych planów odnośnie do bazy danych, zwłaszcza bazy danych odcisków palców Romów. Oczywiście chętnie przyjmiemy lepsze propozycje: jesteśmy otwarci na propozycje konstruktywne. Nie będziemy jednak pouczani przez kogokolwiek, kto rok po roku nie robił nic, aby rozwiązać poważny społeczny stan wyjątkowy.

  Vittorio Agnoletto, w imieniu grupy GUE/NGL. – (IT) Panie przewodniczący, panie i panowie! Dokładnie siedemdziesiąt lat temu, w dniu 14 lipca 1938 r., reżim faszystowski ustanowił dekret n w sprawie rasy, zbieżny z niemieckimi prawami dotyczącymi rasy. Znamy naszą historię: ponad 500 000 Romów zostało zabitych w obozach śmierci. Wtedy też wszystko zaczęło się od spisu ludności.

Jesteśmy we Włoszech świadkami w pełni rozwiniętego profilowania wszystkich Romów, również dzieci, od których pobierane są odciski palców, jak i również obywateli Wspólnoty, a nawet obywateli Włoch, pomimo tego, że ich dane są już zarejestrowane. Kwestionariusz użyty w Neapolu, pani poseł Angelilli, zawiera pytania dotyczące religii i pochodzenia etnicznego, i jest bardzo podobny do kwestionariusza użytego we Francji Vichy pod okupacją hitlerowską. W Mediolanie stworzono akta starszego Roma, obywatela Włoch, który przeżył deportację do nazistowskich obozów śmierci. Jak zostaną wykorzystane te dane?

W Parlamencie Włoskim, na czele Komitetu ds. Dzieci – przy zupełniej obojętności i milczeniu – zasiada Alessandra Mussolini, wnuczka Duce; jest to symbol, który umacnia związek pomiędzy teraźniejszością a przeszłością, choć myśleliśmy, że zmarł on i został już pochowany we Włoszech i w Europie; powraca on jednak jak zły sen.

Choć historia się nie powtarza, nie ma wątpliwości co do tego, że rząd włoski uruchomił rasistowskie procedury, w oczywisty sposób sprzeczne z dyrektywami 2000/43/WE i 2004/38/WE. Wzywam Parlament do zatwierdzenia tej rezolucji potępiającej rząd Włoch, a także Komisję do pilnego rozpoczęcia postępowania w sprawie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego przeciwko Włochom.

  Stefano Zappalà (PPE-DE). – (IT) Panie przewodniczący, panie i panowie! Nie ma wątpliwości: jasne jest, że skrajna lewica włoska praktycznie zarządza tym Parlamentem. Biorąc przykład ze złych praktyk, które są obecnie ustanawiane, posłowie skrajnej lewicy i Zieloni wykorzystują Izbę w Strasburgu do ataków na rząd włoski.

Odsunięte w kwietniowych wyborach od krajowej sceny politycznej, partia socjalistyczna i liberalna znalazły scenę dla wzmocnienia swoich krajowych kłamstw. Razem atakują prawowity rząd wielkiego i silnie proeuropejskiego państwa członkowskiego, wybranego i popieranego przez 60% Włochów. A potem dziwimy się wynikom z Irlandii!

Panie przewodniczący, komisarzu Špidla! Wszystko to dotyczy spraw mieszczących się w zakresie kompetencji krajowych, a nie Unii Europejskiej. Jednak rząd włoski udzielał Komisji wszelkich wyjaśnień. Wzywam komisarza do poświęcenia mniej uwago gazetom, a więcej uwagi dokumentom, który rząd włoski oficjalnie przesyła.

Te akty ustawodawcze nie są związane z Romami ani z pobieraniem odcisków palców; są one związane z obywatelami spoza UE i podróżnymi, z których niektórzy pojawiali się we włoskich raportach dotyczących przestępczości. Musimy mieć pewność co do tożsamości osób, aby zezwolić im na dostęp do szkolnictwa, opieki społecznej, opieki zdrowotnej i zakwaterowania. Akty ustawodawcze nie wspominają o pochodzeniu etnicznym; nie są one aktami o nieokreślonym czasie obowiązywania ani nie dotyczą całego terytorium, a jedynie trzech konkretnych przypadków.

Poważny problem braku dokumentów tożsamości został poruszony nawet przez Komisarza Praw Człowieka Rady Europy w dniu 19-20 czerwca. Celem jest przeprowadzenie ankiet mających na celu identyfikację zatwierdzoną i wymaganą przez wiele państw, a także w całej Europie do dokumentów podróżnych i zezwoleń na pobyt; obejmuje to systemy opisowe, fotograficzne, pobieranie odcisków palców i antropometryczne. Ma to poparcie włoskiego systemu sądowniczego, zwłaszcza w części dotyczącej nieletnich; jest to wdrażane we współpracy z Włoskim Czerwonym Krzyżem, etc.

Mógłbym tak mówić dalej, jednak chciałbym powiedzieć mojej koleżance, pani poseł, że nigdy nawet nie śniło mi się o rozmowach na temat rasizmu w doniesieniu do jej kraju. Chciałbym jej przypomnieć, że Włochy eksportowały swoją kulturę przez ostatnie 3 000 lat i nadal to robią; wtedy to już we Włoszech pojawiła się rozwinięta cywilizacja, taka jak dziś, podczas gdy w wielu innych krajach ludzie nadal żyją w prymitywnych warunkach.

  Adrian Severin (PSE). – Panie przewodniczący! Po raz czwarty w ciągu kilku ostatnich miesięcy rozmawiamy o tej samej kwestii. Wyniki są nader skromne, tak skromne jak dzisiejsza frekwencja w tej Izbie. Jest to szokujące i stanowi powód do niepokoju.

Romowie są paneuropejską, etniczno-kulturową społecznością bez państwa. Romowie byli obecni w Europie w czasie, gdy powstawały kraje europejskie. Kraje te utrzymywały ich w nędzy, niekiedy w stanie niewolnictwa lub też wysyłały ich do obozów koncentracyjnych.

Powiększenie Unii Europejskiej było ostatnim aktem wyzwolenia Romów. Romowie są dziś obywatelami europejskimi. Być może są oni najprawdziwszymi obywatelami europejskimi, ponieważ są oni tylko Europejczykami. Ich integracja kulturowa, społeczna i gospodarcza jest europejskim wyzwaniem.

Dlatego też musimy uwspólnotowić politykę romską. Strategia, która jedynie czyni pewne zalecenia państwom, pozostawiając im ostateczny wybór i odpowiedzialność, po prostu się nie sprawdza.

Z drugiej strony to, co widzimy dziś we Włoszech jest najbrzydszym obliczem niebezpiecznego zjawiska, jakim jest renacjonalizacja Europy. Jest to narodowe, populistyczne wyrażenie tego zjawiska. Włosi mają prawo do tego, aby się nie bać, ale dla każdego obywatela Włoch obecna rasistowska polityka rządu jest przerażająca.

Dziś odciski palców, jutro praca przymusowa; pojutrze obozy koncentracyjne – nie tylko dla Romów, ale dla wszystkich im pokrewnych.

Poprosiliśmy Komisję o sprawdzenie zgodności włoskiego ustawodawstwa ze standardami Unii Europejskiej. Nic nie zostało w tym kierunku uczynione. Sprawdzanie zostało odroczone, aby najpierw zaczekać na przyjęcie ustaw. Teraz sytuacje jest jeszcze gorsza. Musimy podjąć działania i zastosować przewidziane w traktatach dokumenty, aby powstrzymać niebezpieczne zapędy rasistowskie we Włoszech, odstraszając od podejmowania podobnych inicjatyw gdzie indziej.

Nie wolno nam czekać na kolejny holokaust zanim zorganizujemy nowe referenda popierające integracje europejską.

  Adina-Ioana Vălean (ALDE). – Panie przewodniczący! Mamy dziś w Parlamencie kolejną debatę w sprawie sposobu, w jaki Włochy radzą sobie z populacją romską. Tym razem popularnością cieszy się zaproponowany przez rząd włoski pomysł, aby ogłosić stan wyjątkowy, przeprowadzić spis ludności romskiej i pobrać ich odcisku palców przed wyrzuceniem ich z kraju.

Dziś znów apeluję do Komisji i Rady o reakcję. Wystarczy obietnic: chcemy teraz ujrzeć, jak Rada i Komisja podejmują konkretne działania mające na celu zmuszenie Włoch do stosowania się do praw i wartości Unii Europejskiej. Potrzebujemy oceny wdrażania dyrektywy o niedyskryminacji, tak jak robimy to w przypadku dyrektywy dotyczącej swobodnego przepływu osób. Musimy wymusić zintegrowane podejście i przyspieszyć wdrażanie europejskiej strategii na rzecz Romów.

Mamy wszystkie potrzebne instrumenty, jednak wydaje się, że w kwestii: obrona swobód obywatelskich contra bezpieczeństwo stosujemy je z pewną nieśmiałością.

Minął już rok, odkąd Włochy zaczęły wynajdywać nieproporcjonalne i szokujące środki bezpieczeństwa splamione brązowym populizmem, który obecnie staje się czarny.

Czy na ulicach Włoch naprawdę odbędą się polowania na Romów? Czy Europa będzie się temu przyglądać niczym cichy wspólnik?

  Mario Borghezio (UEN). – (IT) Panie przewodniczący, panie i panowie! Jest to poważna kwestia, która z powodów związanych z włoską polityką nie może być poddana spokojnej ocenie wymaganych środków. Powiedziano, że nie ogłoszono stanu wyjątkowego. Wydaje mi się, że w rzeczywistości rząd Prodiego, z pomocą środków przygotowanych przez ministra Amato, ogłosił stan wyjątkowy i konieczność podjęcia działań związanych z Romami. Obecny rząd włoski tego nie zrobił, ponieważ po prostu przeprowadza on spis ludności. To właśnie stwierdzono w listach przekazanych Komisji Europejskiej i przebadanych przez nią; Komisja nie mogła zrobić nic poza przyjęciem tego do wiadomości, ponieważ spekulacje polityczne to jedna sprawa, a prawda – zupełnie inna. Jest to znacznie ważniejsze.

Działania te dotycząc wszystkich. Być może niektórzy udają, że nie wiedzą, że w obozach dla Romów istnieją nieletni, którzy są fantomami: nie mają tożsamości – a czy posiadanie tożsamości nie jest prawem człowieka? Nie są oni szczepieni, nie mogą chodzić do szkoły, nawet jeśli chcą, ponieważ nie pozwala im się na to, a zamiast tego są ofiarami handlu ludźmi, o czym wszyscy zbyt dobrze wiemy.

Nie stworzono żadnej bazy danych. Istnieją bardzo przejrzyste i konkretne zasady stwierdzające, że nie można wykorzystywać żadnej bazy danych bez stosowania się do polityki prywatności. Nie są to dane, do których ktokolwiek miałby dostęp: dane są zbierane tylko na wypadek, gdyby były potrzebne. Kiedy sędziowie spisują dane nieletnich w sądzie, jest to uważane za standardowe postępowanie.

W końcu rząd mądrze zdecydował, że ustawę będzie wdrażał Włoski Czerwony Krzyż. Do obozów nie będzie wchodziło SS, ale Włoski Czerwony Krzyż, znany na całym świecie ze swojej kompetencji i wrażliwości w pomaganiu zepchniętym na margines i prześladowanym osobom na całym świecie

  Umberto Guidoni (GUE/NGL). – (IT) Panie przewodniczący, panie komisarzu, panie i panowie! Profilowanie etniczne populacji: to właśnie jest sednem propozycji pobierania odcisków palców od Romów, również nieletnich.

Inicjatywa rządu włoskiego przywodzi na myśl mroczne czasy i tragiczną politykę, która istniała w Europie w przeszłości i którą wolelibyśmy wrzucić na zawsze do książek historycznych. Jest to pełna nienawiści ustawa, która narusza prawa człowieka i podstawowe wolności zawarte w Europejskiej Konwencji Praw Człowieka. Twierdząc, że ustawa wymagająca pobrania odcisków palców od wszystkich osób niebędących obywatelami UE jest zgodna z rozporządzeniem Rady (WE) nr 380/2008, minister spraw wewnętrznych udowadnia swój brak znajomości dyrektyw europejskich. Jednak prawie wszyscy Romowie mieszkający we Włoszech, zwłaszcza nieletni, są obywatelami włoskimi lub przynajmniej obywatelami Unii Europejskiej.

Zatem jeśli chcemy rozwiązać problem niehumanitarnych warunków w obozach, dzieci zmuszonych do mieszkania ze szczurami, jak mówi minister, powinien on nam wyjaśnić, jak pobieranie odcisków palców może temu zaradzić, skoro nawet prefekt Rzymu orzekł, że jest to niepotrzebne. Jeśli rząd Włoch jest naprawdę zainteresowany warunkami życia nieletnich, powinien podjąć działania mające na celu zapewnienie w nich odpowiednich warunków zdrowotnych, propagować integrację społeczną, promować edukację i uczestnictwo w rynku pracy. Profilowanie rasowe mniejszości może narażać na szwank przyszłość nieletnich i zaprzepaścić jakiekolwiek szanse integracji, a także paradoksalnie, zrobić z ofiar przestępców.

Skrajna lewica nie mówi tego, co ja. Zakończę cytatem z Famiglia Cristiana: „Dziś, za pomocą odcisków palców, policja pokazuje dzieciom romskim swoje najgorsze oblicze, choć są one przecież obywatelami Włoch. Dlaczego” zastanawia się gazeta, „brak tej samej determinacji z zwalczaniu prawdziwych przestępstw w innych częściach kraju? Być może dlatego, że można na nich zbić mniejszy majątek polityczny?”

  Marian-Jean Marinescu (PPE-DE). – (RO) Sytuacja mniejszości w Rumunii była jednym z wnikliwie omawianych tematów podczas negocjacji akcesyjnych.

W sprawie Romów władze Rumunii przygotowały strategię integracji zatwierdzoną i monitorowaną przez Komisję Europejską. Strategia składa się z szeregu działań, zwłaszcza w dziedzinie edukacji i dostępu do rynku pracy, całkowicie zgodnych ze standardami europejskimi.

Po 2004 r., pewna część populacji romskiej przeniosła się do innych krajów Unii Europejskiej, zgodnie z zasadą swobodnego przemieszczania się. Nie kwestionuję tego, że niektórzy z nich złamali prawa krajów, do których podróżowali. Muszą odpowiedzieć prawnie za swoje czyny.

Niemniej jednak uważam, że o to, o co została poproszona Rumunia, powinno zostać poproszone każde inne państwo członkowskie: spójne programy integracyjne oparte na zasadach europejskich. Programy te powinny całkowicie unikać działań dyskryminujących, takich jak ostatnia decyzja dotycząca odcisków palców przyjęta przez rząd włoski czy też akcje siłowe, które mogą dotknąć uczciwych obywateli.

Tego typu podejście może stworzyć – obawiam się, że już się to stało – negatywny, niezasłużony wizerunek innych obywateli Wspólnoty Europejskiej, którzy mieszkają i pracują we Włoszech i którzy są doceniani przez społeczności, w których żyją.

Żądam, aby prezydencja francuska wzięła pod uwagę wszystkie te aspekty i uwzględniła je w półrocznym porządku obrad prawdziwą europejską politykę na rzecz integracji Romów. Żądam, aby Komisja systematycznie przedstawiała informacje dotyczące sytuacji Romów, będące odbiciem konkretnych kroków podjętych w celu integracji społecznej i sposobów, za pomocą których fundusze europejskie zostały użyte i jakie osiągnięto rezultaty.

Przy tej okazji zwracam się także do organizacji pozarządowych reprezentujących populację romską i żądam, aby informowały one i zachęcały obywateli, których interesów bronią, do jak najefektywniejszego wykorzystania przewidzianych instrumentów aż do przedstawienia przez Unię Europejską i państw członkowskich.

  Kristian Vigenin (PSE). – (BG) Panie przewodniczący, panie komisarzu! Zjednoczone działania różnych grup politycznych w obronie praw człowieka i jego godności są przykładem dojrzałości naszego Parlamentu. Ubolewam, że grupa PPE nie przyłączyła się do wspólnego projektu rezolucji, jednak ma szansę poprzeć ją poprzez głosowanie. Nie możemy po prostu patrzeć, jak przekraczane są granice, które po drugiej wojnie światowej uznaliśmy za nieprzekraczalne.

Plan rządu włoskiego mający na celu ustanowienie bazy danych z biometrycznymi danymi Romów jest kolejnym prowokacyjnym działaniem po powrocie Berlusconiego do władzy. Chciałbym jedynie przypomnieć jego oświadczenie, że imigranci są armią zła, a także decyzję, aby uznać nielegalną imigrację za przestępstwo. Ukazuje to zupełne niezrozumienie problemu i skierowanie wysiłków w zupełnie błędnym kierunku. Według tego planu Romowie traktowani są w sposób, który zamiast wspierać integrację, niszczy wszelkie jej szanse i szuka rozwiązań w izolowaniu i segregowaniu, tworząc antyromskie nastawienie i potęgując obawy społeczeństwa. Wszyscy widzieliśmy, do czego to prowadzi. Pamiętamy ostatnie wydarzenia w Rzymie i Neapolu. Gaszenie ognia benzyną oznacza, że albo umyślnie chcemy większego ognia, albo nie wiemy, co robimy.

Romowie są największą i najbardziej dyskryminowaną mniejszością w Europie. W większości przypadków Romowie nie mają dostępu do odpowiedniej opieki zdrowotnej, usług publicznych, szkół, pracy. Poradzenie sobie z tymi problemami jest europejskim wyzwaniem, a do dziś żadne z państw nie poradziło sobie z nim samodzielnie. Włochom także się to nie uda. Dlatego też rozwiązania należy szukać we współpracy z władzami krajowymi i lokalnymi, przy koordynacji i wsparciu na szczeblu europejskim. Dlatego też konieczne jest, aby Komisja Europejska opracowała bardziej przejrzystą i wspieraną finansowo politykę na rzecz Romów. Ten plan niszczy podstawowe zasady Unii Europejskiej i jest sprzeczny z art. 12 i art. 13 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską. Jako strażnik Traktatu, Komisja Europejska powinna działać bezkompromisowo w przypadku jakiegokolwiek naruszenia przez jakiekolwiek państwo członkowskie.

Na zakończenie chciałbym przypomnieć, że polityka integracji Romów była jedną z kluczowych kwestii w ocenie gotowości mojego kraju do wejścia do Unii Europejskiej. Chciałbym zapytać komisarza, jakby pan zareagował, jeśli Bułgaria wprowadziłaby włoski plan w odniesieniu do swoich Romów? Jeśli dziś uznacie włoską politykę za dopuszczalną, jaki będzie to miało efekt w kwestii polityki imigracyjnej w Bułgarii?

  Gianluca Susta (ALDE). – (IT) Panie przewodniczący, panie i panowie! Szczerze nie chciałbym uczestniczyć w debacie tego popołudnia. Spóźniony zwrot ministra Maroni, który dolewa oliwy do ognia w kwestii rasizmu we Włoszech, jednocześnie próbując ugasić go w Europie, niczym strażak-amator stojący przed zirytowanym komisarzem Barrotem, jest jedyną groteskową sytuacją, którą obecnie widzimy w Europie.

Pani poseł Angelilli! We Włoszech romska sytuacja awaryjna jest skierowana głównie przeciwko Romom w Rzymie, Neapolu i Mediolanie. Oczywiście istnieje powszechna potrzeba bezpieczeństwa, ponieważ rząd stoi w obliczu wysokiej przestępczości, tak jak w innych krajach europejskich; nie reaguje on przy pomocy odpowiednich środków, siły roboczej i polityki mającej na celu powstrzymanie i zapobieganie bolączkom społecznym, z których czerpie siłę tylu mafiosów i drobnych przestępców.

Nie możemy tolerować tego, że powyborcza konieczność uspokojenia niezadowolonych odłamów większości ma zaprzepaścić 60 lat wolności konstytucyjnej. Europie nie wolno tego tolerować.

(Okrzyki protestu)

  Przewodniczący. – Panie pośle Susta! Przepraszam bardzo, co się tu dzieje? W tej Izbie nie pozwalamy na jakiekolwiek zastraszanie innych posłów. Proszę opuścić tę Izbę.

  Gianluca Susta (ALDE). – (IT) Europie nie wolno tolerować dyskryminacji na podstawie pochodzenia etnicznego. Dlatego też w Europie, w tym Parlamencie, który został nazwany groteskowym, musimy być czujni i zagwarantować równość między obywatelami, być może wobec wszystkich w zaplanowanym na przyszły rok spisie ludności, zagwarantować prawa do edukacji, zdrowia i godności nieletnim i ubogim, bez względu na ich pochodzenie etniczne; mają oni do tego prawo jak istoty ludzkie i jako obywatele.

  Reinhard Rack (PPE-DE). – (DE) Panie przewodniczący! Prawa człowieka są niepodzielne, a przynależność do grupy etnicznej nie może być podstawą dyskryminacji, podobnie jak kolor skóry, płeć, wyzwanie, preferencje seksualne czy też cokolwiek innego. Jest to fundamentalne osiągnięcie naszego wspólnego systemu prawa europejskiego. Jednak częścią własnego wizerunku i tożsamości wspólnego systemu prawnego jest to, że poważnie podchodzimy do równości wobec prawa, co oznacza, że mamy ogólne prawodawstwo w kwestii wsparcia społecznego, edukacji, rynku pracy i walki z przestępczością, a także, że je stosujemy – bez dyskryminacji. Określenie tożsamości osoby jest warunkiem wstępnym wielu z tych polityk. Komisarz Špidla słusznie odwołał się do prawnego aspektu tego, co czasem nazywamy „problemem romskim”. Powiedział także, że nie chce on robić tego, co każe mu prasa, ale zażąda od rządu włoskiego wyjaśnienia. Jest to słuszny sposób postępowania.

Oprócz strony prawnej istnieje jeszcze aspekt cierpienia ludzkiego. Wielu Romów – tak więc wiele dzieci – żyje w skrajnej nędzy, nie są zintegrowani i nie mają żadnych szans, aby awansować w społeczeństwie. Wskazana jest pomoc. W moim mieście rodzinnym, w Graz, od lat ciągną się dyskusje na temat żebractwa Romów, a także o sposobach wyjścia z tej trudnej sytuacji lub poradzenia sobie z nią najlepiej jak się da. Jednym ze sposobów jest znalezienie pracy na Słowacji, w krajach, z których wielu Romów pochodzi: w ten sposób wiele dzieci nie musiałoby żebrać na ulicach. Musimy zrobić więcej – i zrobimy!

Istnieje jeden końcowy problem dotyczący Romów, który jest z nami powiązany. Jest to problem polityki. Ten temat, ci ludzie i ich cierpienie jest potencjalnym materiałem dla polityki, dla populistycznej polityki, populistycznej polityki także na szczeblu – jak udowadnia nasza debata – niestety także populizmu europejskiego.

  Ignasi Guardans Cambó (ALDE). – (ES) Panie przewodniczący! Cyganie, którzy są najstarszą grupą w Europie, zasługują na uwagę Unii Europejskiej, której jednak do tej pory nie otrzymali. To, co stosuje się obecnie we Włoszech, jest oczywiście nie do przyjęcia i zdecydowanie to odrzucamy, ponieważ jest to ustawodawstwo oparte na kryterium rasowym, co robi z określonej grupy etnicznej przestępców.

Musimy jednak jasno powiedzieć, że nie wystarczy powstrzymać tych działań, ponieważ wstrzymanie krytykowanych obecnie działań nie rozwiąże problemu. Nie! Faktem jest, i jest to coś, co musimy potępić, że stoją za tym poważne problemy społeczne, które były zbyt długo zaniedbywane przez rządy pewnych krajów i ignorowane przez samą Komisję Europejską, która miała możliwość na nie zareagować.

Potrzebujemy europejskiej polityki, wraz ze zobowiązaniami, środkami, inicjatywami i działaniami dostosowanymi do tego, z czym mamy do czynienia. Komisja musi być proaktywna w kwestii społecznej integracji Romów, Cyganów. W całej Europie istnieją pozytywne przykłady (na przykład w Hiszpanii w obszarze edukacji). One istnieją, jednak nadal mamy problemy, które musimy rozwiązać.

Spędziliśmy wiele godzin dyskutując na temat obywatelstwa europejskiego i nadszedł czas, by uświadomić sobie, że obywatelstwo odnosi się do wszystkich, bez względu na rasę.

  Vito Bonsignore (PPE-DE). – (IT) Panie przewodniczący, panie i panowie! Parlament Europejski jest wykorzystywany tak, jakby był trzecią Izbą krajowego parlamentu włoskiego, do dyskusji opartej na nieścisłych sprawozdaniach z gazet. Komisja nadal ocenia te sprawę i przestawi sprawozdanie dotyczące inicjatyw rządu do końca tego miesiąca.

Do tej pory rząd Włoch nie naruszył niczyich praw, szczególnie mniejszości czy dzieci, a minister Maroni kilka razy oświadczał już i gwarantował, że nie zostanie stworzona żadna baza danych, ale raczej wszystkie dane zostaną przetworzone w pełnej zgodności z zasadami ochrony danych. Ponadto działania te będą przejściowe i stosowane tylko w krótkim okresie czasu. Minister Maroni potwierdził także, że spis podróżnych i nieletnich w obozach odbywa się w pełnej zgodności z Konwencją Praw Dziecka ONZ i ma na celu przeprowadzenie programów związanych ze szkolnictwem dla dzieci i młodzieży, które są zagwarantowane w ustawach ochrony cywilnej.

Ubolewam bardzo nad tym, że różne siły lewicy znów wnoszą do Parlamentu Europejskiego kontrowersję leżącą całkowicie w kompetencji Włoch. Jestem przekonany, że wcześniej należało zrobić wiele rzeczy. Wyzwanie jest nadal aktualne. Sytuacja ta jest prawdziwa i została za taką uznana przez wielu przemawiających posłów, jednak nie uznały jej ani rządy poprzedzające administrację Berlusconiego, ani władze dużych miast. Tak więc pod koniec miesiąca usłyszymy sprawozdanie Komisji i zobaczymy, jak oportunistyczne jest stanowisko lewicy. Przyjaciele z lewicy! Zaczęliście zbyt wcześnie i nie spisaliście się dobrze mając do dyspozycji tak mało informacji.

  Sarah Ludford (ALDE) - Panie przewodniczący! Nie jestem Włoszką i nie jestem politykiem lewicowym, więc poproszona przez pana posła Zappalę i panią poseł Angelilli o uznanie, że intencje włoskiego dekretu o stanie wyjątkowym są dobre, i że chcą oni dopilnować, aby społeczność romska otrzymywała odpowiednie usługi publiczne, uważam, że mogę w to wątpić, szczególnie biorąc pod uwagę populistyczną i nieprzyjemna retorykę otaczającą w ostatnich tygodniach tę sprawę. Pobieranie odcisków palców od Romów jest nie tylko dyskryminujące, ale i z pewnością bezprawne – czyżbyśmy zapomnieli historię nazistów i faszystowskich prześladowań na tle rasowych?

Uważam, że komisarz Špidla wykazał rozsądny stopień zaangażowania w ściganiu dyskryminującego traktowania, i mam nadzieję, że doprowadzi to przedsięwzięcie do końca: uratowałby reputację Komisji od losu Franco Frattiniego, który kilka tygodni temu mówił o sprawiedliwości i równości, a obecnie przeprasza za uprzedzenia na różnym tle. Potrzebna jest europejska strategia romska zamiast spychania ich i piętnowania. Jeśli możemy mieć wspólną politykę rolną, z pewnością możemy mieć także wspólna politykę na rzecz Romów.

  Carlo Casini (PPE-DE). – (IT) Panie przewodniczący, panie komisarzu, panie i panowie! Współczesna kultura praw człowieka kładzie większy nacisk na bycie człowiekiem niż obywatelem. Jest to zasada, która wymaga, aby traktować obcokrajowców, osoby bez obywatelstwa i podróżnych jako ludzi takich samych jak obywatele w kwestii ich godności ludzkiej, co wymaga szczególnej solidarności z najsłabszymi, a zwłaszcza dziećmi.

Ta wrażliwość nie jest uzasadnieniem zamiany Parlamentu Europejskiego w scenę, na której rzucane są najbardziej absurdalne oskarżenia o rasizm na rząd krajowy, który twierdzi – przynajmniej w kontekście omawianych dokumentów – że stoi na straży porządku publicznego, ale także broni dzieci z niektórych społeczności nomadycznych w sytuacji wyjątkowego zagrożenia.

Możemy uzyskać odpowiedzi na złożone pytania czytając przyjęte przez rząd włoski ustawy, które zostały ograniczone do trzech z dwudziestu regionów. Być może będzie to zaskoczeniem, ale słowa „odciski palców” i „Romowie” nie pojawiają się w tych dokumentach. Zatem nie jest prawdą, że istnieje klauzula mająca na celu zarejestrowanie wszystkich osób konkretnej rasy; nie jest także prawdą, że ma zostać wprowadzony reżim spisu wojskowego. Dyskrecjonalna władza nadana komisarzom policji musi brać pod uwagę aspekty humanitarne i dobro osób, a także mieć na celu - przynajmniej w deklaracjach – promowanie ludzi, integrację, zwłaszcza nieletnich, ze szczególnym uwzględnieniem szkolnictwa.

Oczywiście istnieje obawa, że omawiane działania mogą zostać wdrożona za pomocą środków wojskowych czy represyjnych. Mamy prawo wyrażać w duchu ścisłej współpracy nadzieję, że priorytetem będą działania pozytywne mające na celu poparcie, przyjęcie, integrację, zwłaszcza nieletnich, pomimo obowiązku każdej instytucji publicznej do pilnowania przestrzegania prawa. Oczekiwanie czegokolwiek więcej jest nierozsądne.

  Fabio Ciani (ALDE). – (IT) Panie przewodniczący, panie i panowie! Przepraszam za to, co stało się wcześniej, ale nie miałem zamiaru zastraszać mojej koleżanki; chciałbym ją za to przeprosić. Ponieważ twierdziła ona, że nie wiemy, o czym mówimy, chciałem podać przykład karty rejestracyjnej, którą odczytam.

Jest to karta rejestracyjna, a nie jakaś pogłoska: „Komisarz policji w związku ze stanem wyjątkowym i istnieniem osad społeczności nomadycznych w rejonie Kampania: spis ludności, imię, nazwisko, data urodzenia, wyznanie, pochodzenie etniczne”. „Wyznanie i pochodzenie etniczne” oznacza rasizm. Jest to sprzeczne z wszystkimi postanowieniami zawartymi w rozporządzeniu (WE) nr 2043 , a jeśli pobieranie odcisków palców jest uzasadnione w związku z rozporządzeniem Rady (WE) nr 380/2008, chciałbym zaznaczyć, że rozporządzenie to dotyczy tylko obywateli krajów trzecich. Jednak we włoskich obozach Romów trzy czwarte Romów są Rumunami, a pozostali są Włochami pochodzenia romskiego i Sinti.

Musimy strzec życia i przyszłości Romów i ich nieletnich, szczególnie tych narażonych na bycie ofiarami dewiacji i porzucenia, ale nie możemy dyskredytować czy rzucać podejrzeń na całą społeczność, a także musimy unikać prowokowania nastrojów antyromskich. We Włoszech istnieje duże ryzyko, że tak się stanie.

  Miroslav Mikolášik (PPE-DE). – (SK) Chciałbym złożyć krótkie oświadczenie dotyczące omawianej sytuacji Romów.

Pochodzę ze Słowacji, z kraju, w którym niedawno język romski stał się językiem kodyfikowanym, zwykłym językiem mniejszości, i gdzie istnieje pełny dostęp do opieki zdrowotnej i pełny dostęp do edukacji. To, czy dzieci romskie uczęszczają do szkoły i wykorzystują wszystkie możliwości, jest odrębną kwestią.

Dzięki pomocy społecznej mniejszość rozwija się dynamicznie i jest jedną z najdynamiczniej rozwijających się mniejszości pod względem liczności populacji na Słowacji. Istnieją wielomilionowe programy wspierające integrację, a także rozporządzenia regulujące kwestie mieszkalne. Uważam, że rząd Włoch jest w podobnej sytuacji i solidaryzuje się z ubogimi, z dziećmi i młodzieżą i oczywiście chce utrzymać porządek publiczny konieczny do ochrony dzieci i młodzieży. Oczywiście kwestia pobierania odcisków palców jest nie do przyjęcia.

  Martin Schulz (PSE). – (DE) Panie przewodniczący, panie i panowie! Moim zdaniem wiele z tego, co zostało powiedziane jest prawdą, jednak wiele jest także fałszem. Istnieją trzy rzeczy, których musimy się trzymać. Po pierwsze, losowe wybieranie grup ludności, wśród których zebrane zostaną dane osobiste, jest niezgodne z prawem. Po drugie, oznacza to, że działania ochronne podejmowane dla dzieci, na przykład dla dzieci romskich, muszą być podejmowane w ramach ustawodawstwa obowiązującego we Włoszech i prawodawstwa Unii Europejskiej. Po trzecie, włoski minister spraw zagranicznych Franco Frattini zadzwonił do mnie godzinę temu i powiedział, że chce zwrócić uwagę – przynajmniej mojej grupy – na fakt, że minister spraw wewnętrznych Roberto Maroni spotkał się z komisarzem Barrotem w Cannes. Wiem, że odbyło się tam też spotkanie z panem Deprezem, przewodniczącym właściwej Komisji.

Za pomocą telefonu pana ministra Frattiniego i oświadczenia pana ministra Maroni rząd Włoch pokazał, że nie chce podejmować żadnych działań ustawodawczych naruszających w jakikolwiek sposób europejskie standardy prawne. Panie komisarzu Špidla! Zakładam więc, że skontaktuje się pan z komisarzem Barrotem kiedy tylko powróci on z Cannes; bardzo proszę o jak najszybsze złożenie w Parlamencie sprawozdania, ponieważ rząd włoski najwyraźniej zrozumiał, że podjęte przez niego do tej pory inicjatywy nie są zgodne z prawem europejskim. Jeśli teraz wyciąga z tego odpowiednie wnioski, uważam to za bardzo mile widziane wydarzenie.

(Oklaski)

  Gérard Deprez (ALDE). – (FR) Panie przewodniczący, panie i panowie! Jako przewodniczący Komisja Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych, dziś rano byłem w Cannes, gdzie odbywało się nieoficjalne spotkanie Rady Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych. Kiedy tam byłem, miałem możliwości przedyskutowania pewnych spraw z panem ministrem Maronim. Oczywiste jest to, że się nie zgadzaliśmy, jednak nie dlatego o tym mówię. Przemawiam w odpowiedzi na oświadczenia złożone przez niektórych włoskich posłów do PE, którzy twierdzą, że jest to sprawa Włoch i niczyja więcej, a także, że rzucały nieuzasadnione oskarżenia na rząd Włoch. Nie jest to prawdą.

Z mojej rozmowy z panem ministrem Maroni jasno wynikało, że grupy docelowe nowych instrumentów to także obywatele Wspólnoty, którzy powinni mieć swobodę przemieszczania się – to moja pierwsza uwaga.

Druga uwaga dotyczy nowego instrumentu, który może zawiesić stosowanie pewnych włoskich ustaw, nie jest zwolniony ze stosowania się do prawa europejskiego i dyrektyw europejskich. Jest to wyraźnie uwzględnione w prawie włoskim i właśnie dlatego zapytałem pana ministra Maroni: „Panie ministrze, czy byłby pan zadowolony, gdyby delegacja z Parlamentu Europejskiego pojechała do Włoch w celu przeprowadzenia cichej oceny sytuacji, spotkała się ze wszystkimi stronami i złożyła sprawozdanie w Parlamencie?” Nie miał zastrzeżeń i zgodził się na to.

Oznacza to, że danie wiary temu, że jest to tylko sprawa Włoch… Przepraszam, ale to nieco zbyt dużo. Jeśli wszystko idzie dobrze, czego się boicie?

(Oklaski)

  Monica Frassoni (Verts/ALE). – (IT) Panie przewodniczący, panie i panowie! Nie będę przemawiać długo, chodzi tylko o odpowiedź komisarza Špidli na nasze pytanie. Chciałabym, jeśli to możliwe, ponieważ jest ona zbyt ogólna, wykrętna i do pewnego stopnia sprzeczna – przypuszczam, że musiał on otrzymać wiadomości, które zostały częściowo potwierdzone przez posłów przemawiających przede mną chciałabym zapytać pana, panie komisarzu, czy o to chodzi i poprosić, abyśmy wszyscy mogli usłyszeć te informacje.

  Roberto Fiore (NI). – (IT) Panie przewodniczący, panie i panowie! Chciałbym przypomnieć, że opinia publiczna we Włoszech jest świadoma tego, co dzieje się w obozach romskich. Obozy Romów i ich społeczności są nielegalne i niemoralne. Podczas gdy wśród cywilizowanych europejskich narodów chrześcijańskich dzieci i kobiety są uważane za osoby, które należy chronić i których należy bronić, w społecznościach romskich są one wykorzystywane i nakłaniane do popełniania przestępstw i do prostytucji.

Dlatego też rząd Włoch ma obowiązek, nawet czekając na wydalenie tych osób, podjęcia działań mających na celu zagwarantowanie sprawiedliwości i ochrony kobiet i dzieci za pomocą spisu ludności, mających na celu zapobieganie szerzeniu się przestępczości, a szczególnie prześladowaniu dzieci i temu, że stają się one ofiarami pedofilii czy nakłaniane są do przestępstw.

  Renate Weber (ALDE). – Panie przewodniczący! Uważam, że niedopuszczalne jest tolerowanie w tej Izbie nazistowskich przemówień!

  Vladimír Špidla, komisarz. − (CS) Panie i panowie! W kwestii odcisków palców, koncentrowanie się na jednej grupie etnicznej, bezpośrednio lub pośrednio, jest niedopuszczalne w świetle prawa europejskiego. Dyrektywa w sprawie ochrony danych wyznacza pewne restrykcyjne zasady; uważam, że z tej szeroko zakrojonej i skomplikowanej debaty wynika, że sytuacja rozwija się bardzo szybko. Dlatego też przyjmuję zaproszenie niektórych posłów i po omówieniu kwestii z moim kolegą komisarzem Barrotem zalecę dalsze informowanie Parlamentu o rozwoju sytuacji.

  Przewodniczący. – Debata została zamknięta.

Głosowanie odbędzie się w czwartek, 10 lipca 2008 roku.

Oświadczenia pisemne (art. 142 Regulaminu)

  Petru Filip (PPE-DE), na piśmie. – (RO) Omawiając kontrolę etnicznej grupy mniejszościowej należącej do obszaru UE przyjmujemy wielką acz konieczną odpowiedzialność na szczeblu Unii Europejskiej.

Kwestia pobierania odcisków palców od grupy etnicznej leży w kompetencji Parlamentu Europejskiego i powinniśmy stanowczo zdecydować, że państwa członkowskie UE powinny podporządkować się w tym zakresie prawodawstwu Unii Europejskiej.

Dlaczego pobieranie odcisków palców od Romów nie miałoby doprowadzić do podjęcia decyzji dotyczącej pobierania odcisków palców od wszystkich obywateli europejskich? W ten sposób widzimy konieczność technicznego i praktycznego rozwoju obywatelstwa europejskiego, urzeczywistniającego się w formie unikalnej elektronicznej tożsamości europejskiej.

  Monica Maria Iacob-Ridzi (PPE-DE), na piśmie. – (RO) Pobieranie odcisków palców od obywateli romskiego pochodzenia nie jest zgodne ani z prawodawstwem europejskim, ani z żadną inna ustawą gwarantującą prawa człowieka w Europie.

Dla poparcia tych działań przywołano dyrektywę 380 z dnia 28 kwietnia 2008 r., która umożliwia pobieranie odcisków palców od obywateli krajów trzecich. Niemniej jednak podkreślam fakt, że prawo to odnosi się jedynie do krajów, które nie są częścią obszaru Unii Europejskiej; dlatego też działania te nie mogą być w ten sposób uzasadnione.

Zasadniczo dyrektywa 2004/380 gwarantuje swobodny przepływ wszystkich obywateli państw członkowskich UE, bez względu na ich pochodzenie etniczne. Wskutek tego wobec Włoch można rozpocząć postępowanie w sprawie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego, a Komisja Europejska powinna poinformować o nielegalnym charakterze działań podjętych zgodnie z włoskim rozporządzeniem o ochronie cywilnej.

Dostępne już są stanowiska pewnych instytucji międzynarodowych w sprawie tych działań. Rada Europy potępiła inicjatywę w sprawie pobierania odcisków palców. Uważam, że nadszedł czas, aby parlament Europejski zajął stanowisko i zdecydowanie odpowiedział na tę sytuację.

  Mihaela Popa (PPE-DE), na piśmie. – (RO) W kontekście kolejnej plenarnej debaty w Parlamencie Europejskim w sprawie sytuacji Romów we Włoszech, chciałabym zwrócić uwagę na pewien aspekt, który uważam za konieczny w działaniach mających na celu integrację społeczności romskich.

Mam na myśli edukację, obszar, który przekracza granice; aspekt konieczny, biorąc pod uwagę nomadyczną naturę Romów.

Moje doświadczenie w dziedzinie edukacji udowadnia, że edukacja we wczesnym wieku może zmienić ludzką mentalność, zachowanie i postawy.

We Włoszech, tak jak w innych krajach europejskich, w których żyją Romowie, konieczne są trwające przez całe życie programy edukacyjne i szkoleniowe, które miałyby promować konkretne nawyki, tradycje i rzemiosło tej grupy etnicznej, w sposób, który pozwoliłby im być dumnym z przynależności do niej.

Moim zdaniem edukacja Romów powinna stanowić w Unii Europejskiej priorytet, stanowiąc demokratyczny sposób na integrację tej grupy etnicznej i przede wszystkim młodych ludzi.

  Theodor Dumitru Stolojan (PPE-DE), na piśmie. – (RO) Populacja romskiego pochodzenia, bez względu na to, w którym państwie członkowskim się znajduje, musi być traktowana z takim szacunkiem, na jaki zasługują obywatele europejscy.

Koszty braku działań na szczeblu europejskim i krajowym w kwestii ekonomicznej, społecznej i kulturowej integracji Romów stały się jeszcze bardziej oczywiste. Najwyższy czas, aby państwa członkowskie, Komisja Europejska i Rada przyjęły i wdrożyły programy mające na celu ich wprowadzenie do społeczeństwa.

Stanowczo odrzucam działania podjęte przez rząd Włoch, mianowicie pobieranie odcisków palców od osób romskiego pochodzenia. Żądam, aby Parlament Europejski, Rada i Komisja Europejska podjęły działania mające na celu odrzucenie środków o charakterze rasistowskim i zażądały od rządu Włoch ich anulowania.