Presidente. − L'ordine del giorno reca le dichiarazioni del Consiglio e della Commissione nell'ambito del Millennio per lo sviluppo, sull'Obiettivo 5, migliorare la salute materna.

  Jean-Pierre Jouyet, président en exercice du Conseil. − Monsieur le Président, Mesdames et Messieurs les députés, Madame la Commissaire, tout comme le Parlement européen, le Conseil attache une importance majeure à la réalisation de l'ensemble des objectifs du Millénaire pour le développement dans le monde entier d'ici 2015 et notamment de celui qui vise à réduire des trois quarts le taux de mortalité maternelle entre 1990 et 2015.

L'Union européenne rappelle à cet égard que des progrès durables en la matière passent par le respect et la promotion des droits des femmes et des filles en leur garantissant l'accès aux services de santé, notamment en matière de santé sexuelle et en les protégeant contre le virus du sida. Les trois institutions de l'Union ont clairement marqué leur volonté collective d'améliorer la santé maternelle dans les pays en développement, notamment par la signature, le 20 décembre 2005, du consensus européen sur le développement, qui place la santé maternelle parmi les objectifs prioritaires de la politique du développement de l'Union. Nous nous sommes dotés des instruments financiers nécessaires pour mettre en œuvre cet objectif, notamment dans le cadre du partenariat entre l'Union européenne et l'Afrique sur les objectifs du Millénaire.

Comme vous le savez, en matière de santé, des défis considérables restent à relever. Ils ont été mentionnés dans le rapport annuel des Nations unies. 500 000 femmes meurent encore chaque année des suites de complications de grossesse ou d'accouchement qui ne peuvent être soignées. Ces morts ne peuvent être évitées à ce stade si nous ne faisons pas de progrès. La probabilité pour une femme de mourir de ces causes maternelles est de 1/16 en Afrique sub-saharienne alors qu'elle est de 1/3 800 dans les pays développés. Donc, devant l'amplitude de ces défis, devant cette situation tout à fait inacceptable, le Conseil a pris la décision d'accélérer et de renforcer son action. Il adopte, en juin, un agenda d'actions. Cet agenda prévoit que l'Union européenne appuiera de manière urgente les efforts visant à atteindre l'objectif fixé en 2005, qui concerne notamment l'accès universel à la santé procréative, ainsi que les objectifs intermédiaires pour 2010, qui consistent – comme vous le savez – à sauver 4 millions de vies d'enfants supplémentaires chaque année, dont 2 millions en Afrique, et à ce que, chaque année, 35 millions de naissances supplémentaires soient assistées par du personnel de santé qualifié, dont 13 millions en Afrique. Si nous voulons réduire de trois quarts les taux de mortalité maternelle d'ici à 2015, cela signifie que 21 millions de naissances supplémentaires devront être assistés par du personnel de santé qualifié chaque année, d'ici à 2010.

L'Union apportera son soutien en vue d'atteindre son objectif de 50 millions de femmes de plus, ayant accès, en Afrique, à des méthodes modernes de contraception – et cela d'ici à 2010 – et, plus généralement, accès au planning familial. L'agenda qui a été mis en œuvre par le Conseil prévoit également de faire en sorte que l'Union contribue à réduire, d'ici à 2010, le déficit de financement pour atteindre ces objectifs. Je vous signale que le déficit de financement est aujourd'hui estimé à plus de 13 milliards d'euros par l'Organisation Mondiale de la Santé.

Si – et Mme la commissaire nous le dira – la Commission européenne estime que, pour satisfaire et combler ces déficits de financements, il faut que nous ayons une augmentation de l'aide de l'Union européenne de 8 milliards d'euros d'ici 2010, dont 6 milliards devraient être destinés à l'Afrique, il est indispensable que tant les pays partenaires que les pays donateurs soient parties prenantes pour faire face aux défis qui nous attendent.

Donc, dans ce contexte, la présidence est convaincue que le renforcement des systèmes de santé des pays en développement reste une priorité tout à fait essentielle des objectifs du Millénaire. Plusieurs actions concrètes sont prévues à cet égard, je les rappelle: la présidence et la Commission préparent un document conjoint sur la couverture du risque maladie; les ministres du développement vont se rencontrer lors de la réunion informelle, qui aura lieu à Bordeaux les 29 et 30 septembre prochains, en vue de conclusions au Conseil du mois de novembre et des prochaines présidences, pour un accès universel aux soins; enfin, le Conseil examinera le rapport de la Commission sur le plan d'action de l'Union européenne contre la pénurie des personnels de santé dans les pays en développement – j'ai par ailleurs montré combien cette tâche était cruciale.

Ainsi, Monsieur le Président, Madame la Commissaire, Mesdames et Messieurs les députés, vous pouvez être sûrs que le Conseil restera pleinement mobilisé et fera tout son possible de manière à ce que l'Union européenne continue à jouer un rôle moteur pour l'amélioration de la santé maternelle dans les pays en développement et notamment en Afrique.

  Benita Ferrero-Waldner, Member of the Commission. − Mr President, the right to health is probably the basic right with the most inequalities in the world today. Those in greatest need, at greatest risk of ill health and premature death, have the worst access to health care – often zero access. This poses enormous challenges to the European Union and to the world community as a whole.

The European Union is very committed to the implementation of the Millennium Development Goals (MDGs), including MDG 5 on maternal health, which is the subject we are discussing today.

We are aware of the fact that scaling up sexual and reproductive health and health funding in general requires a far more coherent and multi-sectoral approach, also involving other MDGs. Health results cannot be achieved without adequate investment in the systems that deliver better health. Health policy needs to be embedded in broader social and economic development planning. Countries need long-term predictable aid from external donors. Donors need to see a clear link between financing and results, and mechanisms to hold all partners accountable for their performance against international agreements are badly needed.

Poor people – women, men and children – living in developing countries encounter a wide range of interrelated sexual and reproductive health problems. These include HIV/AIDS, sexually transmitted diseases, unplanned or unwanted pregnancy, complications encountered in pregnancy and childbirth, genital mutilation or cutting, infertility, sexual abuse, unsafe abortion and cancer of the cervix, among others. Together, these conditions are responsible for much suffering and many premature deaths. Exacerbated by poverty and the secondary position of women in society they are basically due to the lack of access to appropriate health services, lack of information and inadequate availability of skilled professionals and supplies of reproductive health commodities.

Therefore, improving maternal health and reducing maternal mortality have been key concerns of the European Commission’s work in health and development. However, despite our efforts and the MDG targets, MDG 5 is possibly the goal which is most off-track globally – especially, as has already been said, in Africa. This is very serious, all the more so because most maternal deaths occur at home, far removed from the health services, and often go unrecorded. So the actual maternal mortality figure might even be much higher than the half million a year that we are aware of according to the statistics.

From a political point of view, there is another issue which causes concern. This is the increasing tendency not to prioritise sexual and reproductive health and rights policies in programmes because of sensitivities to abortion. By doing so, we are forgetting about the unequal position of women in many of our partner countries who have no say about the number of children they want or are forced to have sexual relations, sometimes even with a partner who is likely to be HIV-infected. Let us not forget about the many victims of rape, the young girls and women who, on top of their injuries and trauma, often get rejected by their relatives and communities.

Under the 10th European Development Fund and the Commission budget, we are therefore programming direct support to health in 31 developing countries. Many of these countries have very high maternal mortality rates and very weak health systems.

In this regard, budget support linked to health outcomes becomes another important instrument to address maternal mortality. To make this aid more predictable, the Commission is introducing in a number of partner countries a new financing modality called ‘MDG contracting’, under which budget support will be made over a longer term, linked with agreed outcomes which contribute towards the achievement of the MDGs. This will allow governments to support recurrent costs of health systems, such as the salaries of health workers. This is critical to increase access to basic healthcare, including safe deliveries and progress towards MDG 5.

However, we know that what is being done in support of maternal health at the moment is not sufficient and that more efforts are needed to change the present situation. This is why on 24 June 2008 the Council of the European Union adopted the EU Agenda for Action on MDGs, whereby the Commission and the Member States commit themselves to increase their support to health by the additional EUR 8 billion which has been mentioned, and EUR 6 billion in Africa, by 2010.

Regarding MDG 5, the Agenda for Action on MDGs mentioned two important targets by 2010: firstly, 21 million more births attended by skilled health workers and, secondly, 50 million more women to have access to modern contraceptives in Africa.

We the Commission – but also the Member States – will now have to make it happen together. We have made the commitment and we are determined to improve the situation of women in poor countries giving birth, which I think is the most natural thing in the world. I am glad that, as the Commissioner for External Relations today, in place of Louis Michel, I can say that, because, as a woman, I feel very much in solidarity.

(Applause)

  Filip Kaczmarek, w imieniu grupy PPE-DE. – Panie Przewodniczący! Pani Komisarz! Piąty Milenijny Cel Rozwoju jest celem bardzo ważnym, dotyczy bowiem nie tylko jakości życia, ale samego życia jako takiego, jego zaistnienia i przetrwania. Znaczenie Piątego Celu Milenijnego jest tym większe, że osiąganie sukcesów w jego realizowaniu nie jest jakoś szczególnie kosztowne. Są już na świecie realizowane programy i projekty, dzięki którym znacznie ograniczono śmiertelność okołoporodową, a ich koszt nie był bardzo duży. A mimo to, w niektórych regionach, dynamika osiągania celu piątego jest słaba albo bardzo słaba. Co więcej, w niektórych regionach, szczególnie Afryki subsaharyjskiej, nie ma żadnej poprawy od roku 2000. To bardzo niepokojące zjawisko, bo powoduje, że zrealizowanie Piątego Celu Milenijnego w wymiarze globalnym jest poważnie zagrożone.

Niestety, w niektórych krajach rozwiniętych ciągle jest widoczna tendencja do ideologizowania zagadnienia i koncentrowania się na jednej i na dodatek dość kontrowersyjnej kwestii, tzw. praw reprodukcyjnych. Już była o tym dzisiaj mowa. A przecież jedną z najważniejszych przyczyn śmierci matek są niebezpiecznie przeprowadzone aborcje. Jakby na to nie spojrzeć, logicznym jest, że ograniczenie liczby aborcji przyczyniłoby się do obniżenia poziomu śmiertelności matek. Chyba więc łatwiej byłoby ograniczyć liczbę aborcji, niż zwiększyć liczbę tzw. bezpiecznych aborcji.

Trudno zatem się zgodzić ze stwierdzeniem, że priorytetem polityki rozwojowej powinno być zdrowie reprodukcyjne. Ono jest istotne, ale przecież priorytetem nadal powinna być walka z ubóstwem (zgadzam się z Panią Komisarz), poprawianie pozycji kobiet i wypełnianie obietnic, które złożyły kraje rozwinięte. Ten dobór priorytetów jest bardzo ważny, dlatego że zły dobór priorytetów może prowadzić do działań, które mogą być niekorzystne. Na przykład standardowo wpisujemy do rezolucji przykład wymiany doświadczeń i najlepszych praktyk, ale jeżeli cel jest niewłaściwy, to wymiana doświadczeń i najlepszych praktyk może być nieskuteczna lub wręcz niepożądana.

Warto też przypomnieć, że narzucanie innym krajom i społecznościom naszych norm i standardów jest moralnie dwuznaczne. W sprawach etycznych te kraje, które korzystają z naszej pomocy, powinny same decydować o tym, co jest dobre i akceptowalne. Na przykład my nie powinniśmy mówić, że dobrym rozwiązaniem jest aborcja. To brak konsekwencji i nieuprawniona ingerencja. Brak konsekwencji, bo sami chcemy zwiększać dzietność w Europie, a promujemy jej ograniczanie w innych krajach. Nieuprawniona ingerencja, bo nikt nas nie upoważnił do tego, aby determinować decyzje w sprawach etycznych innych państw.

A zatem powinniśmy, moim zdaniem, koncentrować się na tym, co nie jest kontrowersyjne, tym bardziej, że takich rzeczy, które nie są kontrowersyjne i w których mamy pełną zgodność, jest bardzo dużo: edukacja, wzmacnianie pozycji kobiet, ochrona macierzyństwa, prawidłowe żywienie, dostęp do wykwalifikowanej pomocy medycznej, opieka położnicza. To są obszary, na których możemy się skoncentrować wspólnie i wtedy ułatwić osiągnięcie Piątego Celu Milenijnego.

  Alain Hutchinson, au nom du groupe PSE. – Monsieur le Président, Monsieur le Président en exercice du Conseil, Madame la Commissaire – à qui je voudrais souhaiter un bon anniversaire, d'ailleurs, aujourd'hui – je ne vais pas faire état du texte que je comptais vous lire ici au nom de mon groupe parce que je crois que nous sommes dans un débat particulièrement important.

Le fait de constater l'échec de cet objectif du Millénaire, de ce cinquième objectif, qui est pourtant fondamental puisqu'il s'agit des femmes et de leurs souffrances dans les grossesses, mérite qu'on abandonne cette attitude et cette analyse extrêmement hypocrites que nous avons ici, au niveau européen, quand on connaît, quand on voit et quand on peut témoigner de la situation en Afrique, sur le terrain, dans les villages, dans les campagnes et dans la brousse. Et ce que vient de nous dire notre collègue Kaczmarek m'a un peu énervé, c'est pour cela que j'ai abandonné mon papier. Car il n'est pas question, ici, de prétendre que l'avortement est un remède miraculeux pour régler tous les problèmes des femmes qui doivent accoucher. Absolument pas. Il est question ici de consacrer les moyens nécessaires pour faire en sorte que ces femmes puissent bénéficier de tout ce dont elles ont besoin: d'une éducation, d'un vrai planning familial, de la contraception et, lorsqu'il le faut, d'une interruption volontaire de grossesse dans de bonnes conditions – mais nous ne courons pas derrière cela. Mais dans cette enceinte il est extrêmement difficile de dire les choses clairement parce que certains d'entre nous continuent, au nom d'une certaine moralité, au nom même parfois d'un certain obscurantisme, à refuser que nous prenions des vraies mesures, des mesures efficaces, au bénéfice de ces femmes, dans les pays qui sont concernés.

  Beniamino Donnici, a nome del gruppo ALDE. – Signor Presidente, onorevoli colleghi, abbiamo lavorato alla proposta congiunta di risoluzione sulla mortalità materna, tenendo conto che l'obiettivo n. 5 "La riduzione della mortalità materna del 75% entro il 2015" è ben lontano dall'essere raggiunto e richiede una forte iniziativa, una forte e concreta iniziativa della Comunità internazione, di cui l'Europa dei diritti e dei valori non può che farsi interprete e garante.

Abbiamo qui preso atto delle rassicuranti dichiarazioni del signor Jouyet e della signora Ferrero, ma occorre passare rapidamente dalle dichiarazioni ai fatti. Del resto la mortalità materna, insieme a quella infantile, è l'indicatore più importante del livello di sviluppo umano ed è inaccettabile, come stato detto, che ancora oggi più di mezzo milione di donne muore ogni anno per il parto a causa della gravidanza.

Come ricordato da tutti, la maggior parte di queste donne vive in Africa subsahariana, dove si registra un decesso ogni minuto e, come è stato detto, il raffronto con le donne che vivono in occidente per lo stesso rischio è di 1 su 3.700. Queste cifre sono rese ancora più drammatiche dagli incoraggianti progressi raggiunti negli stessi anni da alcuni paesi a reddito medio in Asia orientale, Sud-Est asiatico, Nordamerica, America Latina e Nordafrica, a dimostrazione che questa ripugnante situazione può essere superata.

La risoluzione risulta perciò, a nostro avviso, tempestiva, articolata e completa e individua strategie idonee ad affrontare questa vera e propria emergenza sanitaria globale, riconoscendo che l'accesso ad un livello adeguato di assistenza sanitaria è un diritto umano fondamentale.

Concludendo auspico che l'apprezzabile compromesso raggiunto tra i gruppi su un tema così lacerante possa trovare la più larga convergenza dell'Assemblea e che l'approvazione della risoluzione congiunta solleciti tutte le nostre istituzioni e ogni paese ad azioni concrete ed investimenti adeguati per infrastrutture e trasporti, presidi sanitari, formazione degli operatori, educazione, prevenzione e politiche di emancipazione della donna, per raggiungere nel 2015 questo obiettivo importante di civiltà.

  Ewa Tomaszewska, w imieniu grupy UEN. – Panie Przewodniczący! Śmiertelność w okresie okołoporodowym jest ciągle bardzo niepokojącym zjawiskiem, nieuzasadnionym stanem wiedzy medycznej. W dobie zapaści demograficznej poprawa stanu zdrowia kobiet ciężarnych staje się jeszcze poważniejszym problemem.

Warto pamiętać jak poważnym okaleczeniem kobiety jest aborcja. Nie może być dylematu: jak zgodzisz się na zabicie swojego dziecka, to będziesz miała szansę na przeżycie. Zmniejszenie o 75% wskaźnika umieralności okołoporodowej do 2015 r., liczone względem 1990 r., wymaga generalnie podniesienia stanu zdrowotności kobiet, podwyższenia środków na ochronę zdrowia i edukację na rzecz profilaktyki.

W Afryce południowej i subsaharyjskiej, a także w Azji sytuacja przedstawia się najgorzej. Rocznie pół miliona kobiet płaci tam życiem za chęć posiadania potomstwa. W przypadku kobiet zakażonych HIV i malarią, poza zagrożeniem dla życia matki, pojawia się także zagrożenie zarażeniem dzieci. Należy podkreślić, że istotnym negatywnym czynnikiem jest tu ubóstwo i to w tym kierunku należy przeznaczać środki finansowe. Sytuacja ta w szczególny sposób wskazuje na wartość solidarności międzyludzkiej. Uznanie zdrowia kobiet – przyszłych matek – za priorytet i zmobilizowanie sił międzynarodowych, by poprawić opiekę zdrowotną nad kobietami w ciąży, to poważne wyzwanie.

  Kathalijne Maria Buitenweg, namens de Verts/ALE-Fractie. – Voorzitter, ik ben nu negen jaar parlementariër en in die tussentijd heb ik twee kinderen gekregen. Twee en bijna acht zijn ze nu. Natuurlijk zijn zwangerschappen altijd spannend, je vraagt je altijd af of het kindje wel helemaal gezond ter wereld komt, maar eerlijk gezegd heb ik me bij allebei die zwangerschappen nooit afgevraagd of ìk het wel zou overleven. Wat een enorme luxe is dat!

De cijfers zijn al genoemd: in Europa sterven minder dan 1 op de 3800 vrouwen aan de gevolgen van een zwangerschap. In andere landen in Afrika heel veel meer: 1 op de 16. In Niger is een cijfer genoemd van 1 op de 7. Dat komt door onveilige abortussen. Ja, ik zou ook willen dat ze er niet waren, maar dan moet er wel iets anders zijn, zoals anticonceptie of de mannen moeten zich inhouden. Het komt door geen of late medische hulp, het komt door te veel zwangerschappen achter elkaar en ook op een te jonge leeftijd.

De heel grote verschillen tussen de situatie in Europa en in heel veel van die andere landen, laten zien dat investeringen lonen. Het is duidelijk, investeringen in gezondheidszorg dringen de moedersterfte terug. Toch gebeurt er op dit gebied heel weinig. In 1987 stierven ook al zo'n half miljoen vrouwen per jaar aan de zwangerschappen en in 2008 is dat aantal hetzelfde en dat is toch heel erg teleurstellend. Ik zal mijn cynisme niet verhullen. Ik denk dat er veel meer aandacht is voor het bestrijden van aids omdat aan aids ook mannen doodgaan, dat is hoe ik erover denk. Ik ben wel gesterkt door de verhalen van commissaris Ferrero-Waldner, die ik echt hartelijk wil danken voor haar bijdrage, en ook van voorzitter Jouyet.

Er is een duidelijke link tussen moedersterfte en zelfbeschikking. Volgens recent onderzoek willen zo'n 200 miljoen vrouwen in ontwikkelingslanden heel graag minder kinderen baren, maar heeft de helft geen toegang tot voorbehoedsmiddelen en seksuele voorlichting. Dat leidt tot 52 miljoen ongewenste zwangerschappen per jaar en dat moeten wij ons aantrekken. Volgens Kofi Annan is de strijd tegen honger en armoede bij voorbaat kansloos als het de internationale gemeenschap niet lukt om de rechten van vrouwen te versterken. Wij, de Europese Unie, verkeren in de unieke positie om de roep om gelijke rechten voor vrouwen wereldwijd kracht bij te zetten. Wij willen het wel, maar we ontlopen eigenlijk ook onze echte verantwoordelijkheid.

Daarom wil ik pleiten voor een Europese gezant voor vrouwenrechten. Een meerderheid van dit Parlement heeft dat al eens omarmd en ook van de commissaris vraag ik steun. Dit zal een topdiplomaat zijn die namens de EU haar stem kan verheffen of kan bemiddelen wanneer vrouwen geweld wordt aangedaan, die voorstellen zal indienen bij de Raad van Ministers en de Europese Commissie en die verantwoording zal afleggen aan het Europees Parlement. Het is een motor die we nodig hebben, een dynamiek, iemand die ervoor zorgt dat we bij al onze voorstellen rekening houden met deze vrouwenrechten omdat het zo cruciaal is.

Voorzitter, ik heb dit voorstel al eens een keer voorgelegd aan iemand van het Frans voorzitterschap. Die heeft gezegd dat hij het interessant vond. Ik zou u graag willen vragen wat u er verder mee gaat doen. Ik heb het voorstel hier bij me, ook in het Frans en het Duits. Ik zal het aan u overhandigen en ik hoop echt dat deze vrouwengezant er komt, want die motor hebben we echt nodig om echte verandering te bewerkstelligen.

  Feleknas Uca, im Namen der GUE/NGL-Fraktion. – Herr Präsident, Frau Kommissarin, Herr Ratspräsident! Die aktuellen Statistiken zeigen, dass das MDG 5 insgesamt in weite Ferne gerückt ist bzw. die Müttersterblichkeit in Afrika und Südasien sogar zugenommen hat.

Jährlich sterben 536.000 Frauen an den Folgen von Schwangerschaft und Geburt. 99 % der Todesfälle ereignen sich in Entwicklungsländern. Jede 16. Frau in Afrika stirbt in der Schwangerschaft oder bei der Geburt. In Industrieländern ist die Wahrscheinlichkeit um ein Vielfaches geringer. Die häufigsten Todesursachen sind schwere Blutungen, Infektionen und unsachgemäß durchgeführte Schwangerschaftsabbrüche. Schätzungsweise 68.000 Frauen sterben jedes Jahr an den Folgen unsicherer Abtreibungen, und Millionen Frauen tragen lebenslange Behinderungen oder andere gesundheitliche Schäden davon. Dabei werden 97 % aller unsicheren Abtreibungen in Entwicklungsländern vorgenommen.

Jede Minute stirbt eine Frau auf der Welt an den Folgen von Schwangerschaft und Geburt. Wir haben die moralische Verpflichtung und die Möglichkeit, dies zu verhindern. In den Entwicklungsländern, und hier insbesondere in den ländlichen Gebieten, brauchen Frauen dringend einen universellen Zugang zur allgemeinen Gesundheitsversorgung, zu medizinischer Hilfe und zur Beratung zu Schwangerschaft und Geburt.

Zudem fordere ich eine Familienplanung, die den Zugang zu wirksamen Verhütungsmitteln und sicher durchgeführten Schwangerschaftsabbrüchen mit einschließt. Die Verbesserung der reproduktiven Gesundheit und die Abschaffung jeglicher Form von Frauendiskriminierung sind unabdingbar und überaus wichtige Voraussetzungen für das Erreichen der Millenniums-Entwicklungsziele bis 2015.

  Nils Lundgren, för IND/DEM-gruppen. – Herr talman! FN:s uttalande om millenieutvecklingsmålen förtjänar verkligen allt stöd från oss rika européer. Det är både en tragedi och en skandal att så många i denna värld lever i extrem fattigdom, att så många kvinnor dör under graviditet och förlossning, att så många nyfödda dör vid förlossning, att så många saknar tillgång till säkra preventivmedel och att så många drabbas av hiv/aids och inte får tillgång till bromsmediciner.

Skälen till dessa förfärande förhållanden är inte brist på resurser, teknologi eller medicinsk kunskap. Vi vet hur dessa frågor ska lösas. Det framgår tydligt av det faktum att många länder har löst dem för länge sen. Vad det gäller är att få fattiga länder att ändra sina samhällsinstitutioner så att utveckling på dessa områden verkligen möjliggörs. Framsteg har också gjorts på några håll i fattiga länder, till exempel i Egypten och Bangladesh.

FN:s medlemsländer har förbundit sig att verka för de här målen efter noggranna analyser och fördjupade politiska debatter. Men det är globala frågor och hör hemma på FN-nivå.

Varför dyker de då upp här i EU? Globala frågor ska behandlas på global nivå, i FN där alla EU-länder är medlemmar. EU ska hantera de frågor som är gemensamma för dess medlemsländer, d.v.s. gränsöverskridande inom Europa. Den insats EU kan och bör göra för att minska fattigdomen och därmed mödradödligheten är att avskaffa sin jordbrukspolitik snarast.

  Irena Belohorská (NI). – Tri roky som ako lekár – pôrodník pôsobila v Afrike, takže sa ma tento problém dosť dotýka. Aj počas môjho pôsobenia v Rade Európy som bola spravodajkyňou práve pre správu týkajúcu sa materstva, kde sa konštatovalo, že v rozvojových krajinách, ale aj v Európe sa veľakrát nedostáva ženám základnej ochrany počas tehotenstva.

Existuje veľa konvencií a deklarácií, či už OSN alebo ILO v súvislosti s právnou ochranou žien a ich zdravia, ktoré nie sú dodržiavané, veľakrát neratifikované. Čo sa týka základnej starostlivosti v tretích krajinách, celý zdravotnícky systém je veľmi slabý. Len 10 % afrického obyvateľstva má prístup k zdravotným službám. Aj preto je úmrtnosť matiek veľmi vysoká. V Afrike chýbajú erudovaní profesionáli, lekári, AIDS je stále príčinou úmrtia matiek. Napriek protestom svetovej verejnosti sa ešte stále praktizuje obriezka žien.

V Ázii problém materstva zas naráža na náboženské a kastové prekážky. Je teda potrebná podpora zmiešaných investícií, ktorá by podporovala zdravotníctvo, ale ktorá by špeciálne podporovala starostlivosť o matku a dieťa, lebo vieme, že aj úmrtnosť detí je veľmi vysoká. Namiesto veľkých cieľov navrhujem obozretnosť, ale aj kontrolu týchto prostriedkov, ktoré poskytujeme.

Ak majú európske financie slúžiť ako pomoc, ciele musia byť jasné, zrozumiteľné, sústredené na malý počet cieľov, a len tak, ak ich budeme aj kontrolovať, sa dá robiť dobrá muzika.

  Colm Burke (PPE-DE). – Mr President, there has been no advancement on Millennium Development Goal (MDG) 5 on improving maternal health since 2000, particularly in Sub-Saharan Africa and South Asia, and before 2000 progress was practically non-existent.

In September 2000, world leaders adopted the United Nations Millennium Declaration, committing their countries to reducing extreme poverty by 2015 through the objectives of the MDGs. The figures for maternal health, which is one of the eight MDGs, are the same now as they were 20 years ago. More than half a million women die in pregnancy or childbirth every year, which is one death every minute. Of those deaths, 99% are in developing countries. In parts of Africa, the maternal mortality rate is as high as one in sixteen. In the least developed countries, only 28 in 100 women giving birth are attended by trained personnel. The objective of MDG 5 is to reduce the ratio of women dying in childbirth by three quarters between 1990 and 2015.

I call on the Council and Commission, ahead of the United Nations High-Level meeting on the MDGs in New York this September, to prioritise action to meet the MDG targets and to fulfil MDG 5 in particular. I will be travelling to the UN in New York at the end of this month as part of the delegation from the European Parliament’s Committee on Foreign Affairs, and intend to underline the importance of EU Member States renewing their commitments to achieving the MDGs by 2015.

Now that we are at the half-way mark regarding MDGs, it is critical that EU Member States continue to progress to 0.7% GNI by 2015. Given the fact that there has been a drop in EU aid figures from 0.41% of GNI in 2006 to 0.38% in 2007 – a decrease of EUR 1.5 million – I urge EU Member States to refrain from reneging on funding commitments. Those not currently on track must increase their efforts. I call on the presidency of the Council to take the lead and set an example by ensuring that adequate predictable funding is available, and also to scale up their efforts, so that lives can be saved.

  Glenys Kinnock (PSE). – Mr President, may I at the outset thank the Commissioner very much indeed for her strong and audacious statement, which was very much appreciated.

May I also say to Mr Kaczmarek that he should be aware that 19% of maternal deaths are caused by unsafe abortions. Surely this is something that has to be seriously addressed, and there should be no pretence that it can be dealt with in any other way.

As we focus on sexual reproductive health rights, we hear from the other side that they have problems with the vocabulary used in this resolution. Apparently they do not even like the word ‘rights’ to be used; they do not like the word ‘services’ to be used. These semantics would not go down very well, I fear, with the thousands upon thousands of grieving motherless children in the developing world, or with those children whose mothers have died in agony because there was no anaesthetic, or with a mother bleeding to death because there is no thread for stitches, or a mother dying because there is not the three cents to buy the magnesium sulphate that would save her from death through haemorrhaging. Tell them that the vocabulary used in this resolution matters. Try telling them that it all costs too much. Those lives are precious and no woman should die giving life.

We also have to take into account that some people say the reality is that women have low status and low value, and therefore that we cannot change things. That is absolute nonsense. We have to change things. We have to deal with the kind of misogyny that leads to this suffering and grief.

We also demand change from the presidency. We demand action from the presidency on the commitments it has made on the MDGs. We liked the fine words from the presidency of the European Union, but we need to see more action.

Meeting MDG 5 means building health systems and ensuring that we address financially the fact that 40% of women globally give birth without any skilled assistance. We look to the presidency to take the lead. For instance, in France between 2006 and 2007, aid to Africa actually declined. France is off track in its commitments, and we need to know that the presidency is going to reflect on the call to action and make the kind of commitments that are needed before 2010.

Will the presidency state whether those budgetary commitments will be made? Will it deliver on that promise? We know that there is a need to fight maternal mortality. We know how much it costs. We know too, sadly, what it costs not to do it.

  Toomas Savi (ALDE). – Mr President, the condemnation of the use of contraceptives and the prevention of legal abortion has been one of the most malicious crimes committed against humanity, as some contraceptives also provide protection against sexually-transmitted diseases such as HIV. They also improve maternal health when combined with sufficient sex education. Legal abortion prevents unwanted children from being condemned to poverty, hunger and disease. By denying women the freedom of choice, we are receding from the fulfilment of the Millennium Development Goals. In order to improve maternal health in developing countries, the European Union must condemn the US global gag rule, as well as the ban on the use of contraceptives advocated by some churches.

  Carlo Casini (PPE-DE). – Signor Presidente, signor Commissario, signor rappresentante del Consiglio, onorevoli colleghi, è assolutamente doveroso operare perché la popolazione femminile possa realizzare la sua funzione materna nelle migliori condizioni di salute, è ovvio; perciò merita adesione l'auspicio formulato in questo senso dalla proposta di risoluzione sulla quale stiamo discutendo.

Però non posso nascondere il disagio che deriva dall'uso improprio, a livello internazionale, dell'espressione "servizi di salute riproduttiva": vogliamo i servizi di salute riproduttiva, ma non possiamo accettare che vi sia incluso l'aborto volontario, così da trasformarlo da drammatica soppressione di esseri umani all'alba della loro esistenza in un servizio sociale.

Quale che sia la diversa l'opinione di ciascuno di noi sulla legalizzazione dell'aborto, credo che in un documento sulla salute materna non dovrebbe essere dimenticato che la maternità riguarda due soggetti, non uno solo. Trovo perciò apprezzabile che nella risoluzione di compromesso in effetti si richiamino sia la dichiarazione che la Convenzione sui diritti del fanciullo, che riconoscono il nome di fanciullo anche al nascituro prima della nascita e chiedono speciali servizi sia alla madre che a lui.

Riterrei perciò opportuno che nei documenti volti a garantire la sicurezza della maternità venissero sempre richiamati, oltre agli atri strumenti che sono stati già detti, anche gli strumenti diretti a preferire la nascita all'aborto. Si tratti dell'aiuto solidaristico, economico, sociale, psicologico e dell'educazione al rispetto della vita. Viceversa, laddove ci si limita e si insiste soltanto sull'uso della contraccezione, magari includendovi anche l'aborto non si ottengono i risultati sperati.

Ci sono paesi in Europa, come la Francia e l'Inghilterra, dove è sicuro che la contraccezione è molto più diffusa che in altri paesi, e dove, viceversa, l'abortività è in continua crescita, come è stato denunciato anche ufficialmente. Ho voluto soltanto chiedere ai colleghi di fare un minimo di meditazione su queste mie osservazioni.

  Anne Van Lancker (PSE). – Voorzitter, mevrouw de commissaris, mijnheer de minister, dank u zeer hartelijk, mevrouw de commissaris, voor uw zeer sterk statement. Het is inderdaad zo dat moedersterfte de meest schrijnende ongelijkheid illustreert van vrouwen in het noorden en in het zuiden. Het is duidelijk dat een aantal collega's in dit halfrond er nog altijd niets van begrepen hebben. Mijnheer Casini, jaarlijks worden 50 miljoen vrouwen ongewild zwanger omdat ze geen toegang hebben tot contraceptiva. 42 miljoen van die vrouwen ondergaan een onveilige abortus en 80.000 ervan sterven. Dat zijn de harde feiten. De overgrote meerderheid van die vrouwen leven in Sub-Sahara Afrika, het westen heeft dus absoluut geen reden om die vrouwen de les te spellen.

Dat is een schande, want moedersterfte is perfect vermijdbaar, als vrouwen maar toegang hebben tot gezondheidszorg en tot seksuele en reproductieve gezondheid. Volgens de Wereldgezondheidsorganisatie is 34 euro per persoon per jaar nodig om in basisgezondheidszorg te voorzien. Dat is haalbaar. Als de Europese Unie bovenop het engagement van de ontwikkelingslanden zelf, ook 15% van de ontwikkelingshulp zou spenderen aan gezondheidszorg, inclusief seksuele en reproductieve gezondheid. Maar daar knelt nu net het schoentje. De investeringen van de lidstaten in de gezondheidszorg zijn de laatste jaren in blijvende mate blijven dalen. De budgetten voor familieplanning zijn quasi gehalveerd sinds 1994. Ook in het Europees Ontwikkelingsfonds wordt amper 4% aan gezondheidszorg gespendeerd tegenover 30% aan infrastructuur en budgetsteun. Het is dus duidelijk tijd dat we niet alleen woorden krijgen van de Raad en niet alleen beloftes krijgen van de Commissie, maar ook duidelijke projecten om bijvoorbeeld budgetsteun te koppelen aan duidelijke resultaten op het vlak van de millenniumdoelstelling nr. 5 en het redden van vrouwenlevens in Afrika.

  Sophia in 't Veld (ALDE). – Voorzitter, ik zal niet verbloemen dat ik het eigenlijk moeilijk vind om hier een samenhangende speech te houden nu ik heb gehoord wat er van die kant van het Huis door de heren is gezegd. Dat is iets wat me buitengewoon aangrijpt, ook als vrouw, want dat gaat ook over mij en over de andere vrouwen in deze zaal. Want waar we het over hebben, is geen medisch probleem, het is ook geen financieel probleem (ik ben weliswaar dankbaar voor toezeggingen inzake meer geld), maar het is een maatschappelijk probleem. Het is een probleem van de houding van de maatschappij tegenover vrouwen. Een maatschappij die vrouwen over de hele wereld nog steeds als tweederangsburgers beschouwt.

Ik vind het eerlijk gezegd onbegrijpelijk als ik hoor wat deze twee heren te berde hebben gebracht wetende dat dit jaarlijks aan een half miljoen vrouwen het leven kost. Ik vind dat ongelooflijk. Geen enkele vrouw wil een abortus, geen enkele! Maar als er geen andere keuze is, dan moet het in ieder geval veilig kunnen en legaal. Dat is een recht van vrouwen. Overigens ben ik heel blij dat de Raad van Europa zich daar achter heeft gesteld. Als we dat niet erkennen, dan huilen we hier met z'n allen krokodillentranen. Ik roep dus iedereen in dit Huis op om te stemmen voor de amendementen die de zogeheten gag rule van de Verenigde Staten veroordelen en ook het verbod op condooms van het Vaticaan, laat ik het maar gewoon hardop zeggen, want die zijn rechtstreeks verantwoordelijk voor miljoenen doden en ik vind dat het Parlement dat moet veroordelen.

  Mairead McGuinness (PPE-DE). – Mr President, our policies on maternal health in the developing world are failing. We know that from today’s debate because no progress has been made in reducing the horror of women who die during and at birth. In Ireland, if a woman dies in childbirth there is an outcry and a full medical investigation, because the situation is rare. I am grateful that is the case but it is still shocking. That one in sixteen die in childbirth in the developing world is a frightening statistic and, while we debate here in our comfort zones, there are pregnant women in Africa in villages who know that their lives are at risk and that they may not live to see their child born or indeed to nurture their other children.

Maternal health is part of overall health, and that includes access to food, and the issue of food security is an important one. But can I address another issue which has not been raised here yet? I thank the Commissioner for her comments on the need to train health-care workers. A huge number need to be trained but – let us be honest – the developed world is stealing trained workers from Africa to look after us here, both in the US and in the EU, and we need to be honest about this. We can afford to pay them and they want to come and work, but we are robbing those countries of their own people who have training. I would like you to perhaps address that in your closing remarks.

There is pain, suffering and death involved in this issue we are debating here. I have mentioned the children who are left behind. In India, just before Christmas, as part of the India delegation, we witnessed a very useful project being funded by the EU, where women of the villages – because there are no trained doctors and nurses – are given some training to help with infant mortality. There has been great success in that very small-scale programme because it is working from the ground up. Perhaps we need to mirror that type of programme to address maternal deaths, while we know that we do need all of these very trained and skilled workers.

  Neena Gill (PSE). – Mr President, I am pleased that this Parliament is holding a debate on MDG 5 because, as I speak, at this very moment a woman is losing a life to give a life somewhere in the world. Shocking as this is, the progress on this MDG has been negligible, as we have heard, and it is the only MDG with no improvement – and in some regions it has worsened.

Some would argue that this issue has had such little attention because it affects women, and because 99% of the deaths occur in the developing countries. This is one of the biggest social inequality issues in the world and I believe that the EU – whilst I recognise the Commissioner’s personal commitment – has been very slow in addressing it.

So I would like to ask the Commission and the Council what they are going to do to ensure there is increased funding to ensure that this budget line is not diminished. When you are looking at heading 4, where short-term crises and natural disasters tend to take precedence, we need to ensure that it is prioritised not only internally within the Union but also internationally. I would ask the Commission and the Member States to look at delivery of these programmes with renewed scrutiny to ensure that the eight programmes are not beset by poor quality of service, corruption and lack of accountability, which is why the programme has not progressed in some countries. Well-thought-out programmes are what is needed.

As Ms McGuinness pointed out, we saw in India a project, with very little funding, for providing mobile phones and as little as two days’ training for a link person who could recognise the danger signs in pregnancy and post-pregnancy, and this, combined with education, very basic-level personal hygiene and just the need to boil water, meant the difference between living or dying. So, in this year the UN has called the Year of Action for MDGs, we cannot be complacent for much longer and we must make sure that we take away the tragic divide between the rich and the poor world.

  Edite Estrela (PSE). – Senhor Presidente, Senhora Comissária, gostei de a ouvir. Fez um diagnóstico correcto e apresentou medidas concretas. É preciso planos de acção, ajudas financeiras e avaliação dos resultados. Mais acção e menos declarações, portanto. E é preciso recuperar o tempo perdido, porque todos os anos, nos países em desenvolvimento, milhares e milhares de mulheres morrem por falta de informação e por falta de acesso à saúde sexual e reprodutiva. As estatísticas não são apenas números, são tragédias familiares, são crianças que ficam órfãs, são pessoas que morrem e que podiam ser salvas. Será que pensar nisto, saber que isto acontece no mundo, não nos tira o sono?

A saúde sexual e reprodutiva deve ser uma prioridade. É lamentável que alguns pretendam reduzir a saúde sexual e reprodutiva ao aborto. Mas é importante que o aborto seja legal e seguro, assim como também deve ser raro, pois será a única forma de combater o aborto clandestino. O acesso à saúde sexual e reprodutiva é um direito de todas as mulheres de todos os continentes. Sem direito à saúde sexual e reprodutiva não há igualdade de género. É preciso que a Comissão e o Conselho tomem as medidas adequadas.

  Françoise Castex (PSE). – Monsieur le Président, Madame la Commissaire, Monsieur le Ministre, chers collègues, l'échec de l'objectif numéro cinq des OMD nous touche parce qu'il concentre l'échec à faire progresser l'émancipation des femmes dans le monde. Nous sommes d'accord pour en faire un objectif politique majeur parce que cela heurte aussi nos consciences. Mais nous devons aussi avoir le courage de dire que des centaines de milliers de femmes sont aussi victimes de l'ignorance, de la négligence et de l'obscurantisme. La négligence, car la majorité des 500 000 cas de mortalité maternelle pourrait souvent être évitée par la prévention et par des soins de santé simples. La diffusion, par exemple, de moustiquaires imprégnées pourrait éviter des cas de paludisme mortels pour des milliers de femmes. L'ignorance: les filles et les femmes sont encore trop souvent écartées de l'éducation de base, celle qui permet tout simplement de lire et de comprendre des recommandations simples d'hygiène et de soins. L'obscurantisme enfin: une certaine idée obscurantiste de la religion et de la tradition, celle qui maintient les femmes dans une dépendance insupportable de nos jours, des mariages très précoces, des maternités très rapprochées, les tabous de la contraception féminine. Alors nous agissons, des réseaux de parlementaires pour la population en développement, d'Europe et d'Afrique, travaillent ensemble sous l'égide de l'UNFPA. Nous plaidons en faveur de la santé, de la procréation, de la maîtrise de leur maternité par les femmes et, au-delà de l'appui financier forcément nécessaire, nous devons faire changer les mentalités et la place des femmes. Ceci est un objectif politique essentiel pour le développement de tous ces pays.

  Маруся Иванова Любчева (PSE). – Поздравявам Ви за Вашето становище, г-жо Комисар. Има много проблеми, към които се отнася и проблемът за майчиното здраве. От една страна, това е системата на здравеопазването, от друга страна са социалните системи, свързани с грижата за майчинството въобще. От начина, по който тези две системи са синхронизирани зависи здравословното, психическо и физическо състояние не само на майките, но и на децата. На трето място, майчинството е неразривно свързано с демографските проблеми на всяка страна, а всеизвестно е, че това е сериозен проблем.

Една част от проблемите на майчиното здраве са свързани с финансирането. Трябва да се призоват страните да отделят достатъчно средства, а тези които не могат - да получат помощ, за да може да се намали смъртността сред родилките и децата, да се осъществява необходимата профилактика, защото всеки живот е дар, да се осигурят максимален брой здравни услуги и социални услуги за жените.

Защитата на майчинството зависи също от заплащането на медицинския персонал в родилните отделения. Това е проблем, който съществува в много страни, включително и в страни от Европейския съюз, и той трябва да бъде решен.

  Danutė Budreikaitė (ALDE). – Europos Parlamentas pradėjo svarstyti Europos Komisijos pateiktą pasiūlymą dėl aukštos kvalifikacijos specialistų pritraukimo iš trečių šalių į Europos Sąjungos darbo rinką, taip vadinamą mėlynąją kortą. Šalys kviečiamos įsipareigoti nekviesti specialistų iš besivystančių šalių jautrių sektorių – švietimo ir sveikatos, tačiau kai kurios iš mūsų šalių, tarp jų Jungtinė Karalystė ir kitos, to įsipareigojimo nesiruošia laikytis. Išeina, kad mes viena ranka duodame, kita pasiimame. Mes pritrauksime specialistus iš sveikatos apsaugos sektoriaus, sektoriaus, kur ir dabar trūksta personalo, reiškia –moterų sveikata, visos visuomenės sveikata bus dar didesnėje grėsmėje ir blogesnėse sąlygose. Siūlyčiau pagalvoti diskutuojant apie mūsų priimamus teisės aktus, ar jie neprieštarauja vienas kitam, ar mūsų politikos neprieštarauja viena kitai.

  Proinsias De Rossa (PSE). – Mr President, I intervene in this debate first of all to thank the Council for its June action plan, but more particularly to welcome the very forthright statement by Commissioner Ferrero-Waldner.

It is shocking and scandalous that this Millennium Development Goal is failing and that we have made no progress since 2000 and no progress over the last 20 years. Millions of women have died and tens of millions of children have been orphaned needlessly.

We know what is causing the deaths and we know how to prevent the deaths. We have the resources, and indeed the knowledge to prevent them, and yet it is not happening. Why? Why are we failing? It seems to me that we are allowing the conscientious objectors to block progress on these issues. We have to push past the conscientious objectors – those who reduce this issue constantly to the issue of abortion and the provision of condoms. Why anyone should see a condom as some kind of evil instrument boggles the mind and boggles reason!

I would urge those who are in a position to make decisions, and to pursue decisions, to ignore the conscientious objectors and get on with it.

  Zbigniew Zaleski (PPE-DE). – Mr President, just a little reflection on this issue that has political, psychological, physical and moral aspects and so is very complicated. When Mrs Kinnock says that this side does not like even the term ‘service’, I would object. There are so many ‘services’ but among them there is one which is very controversial: abortion. I think the side to my right wants to cover it with some very beautiful semantics, using terms like ‘reproductive health’. I think you know the position of most of that side of the House, but there are so many other ‘services’ that you want to approve, use and support as much as is financially possible, and this will, I hope, diminish the ratio of deaths at those different moments that we discussed today. So this accusation is not very proper, although we know there are some moral problems related to just one ‘service’.

  Catherine Stihler (PSE). – Mr President, I think the fact that a woman a minute dies giving birth – one of the most natural things in the world, as the Commissioner described – is shocking and scandalous. Equally, the fact that we are failing to meet this Millennium Development Goal, and failing the most vulnerable women and children in our world, is also shaming.

I would like to ask both the French presidency and the Commission to report back to the House what is decided upon in New York at the end of this month, and that they will personally make it a priority over the next weeks to secure change, not just at Member State level, but at international level, to put this higher on the political agenda.

  Jean-Pierre Jouyet, président en exercice du Conseil. − Monsieur le Président, Mesdames et Messieurs les députés, je ne vais pas reprendre ce que, avec beaucoup d'émotion Mme la commissaire a dit, tout en partageant pleinement ses convictions devant le scandale dans lequel nous nous trouvons. Pour cela, le Conseil a développé un programme d'action. C'est vrai qu'il intervient tard mais ce programme est ambitieux, je n'y reviens pas.

La présidence, en ce qui la concerne, accordera la priorité, pour être très clair, à la promotion et à la défense des droits des femmes. Notre programme comprend notamment l'élaboration d'orientations pour lutter contre les violences à l'encontre des femmes, qui serviront d'actions à l'Union européenne dans les enceintes internationales et, à la fin de ce mois, dans les réunions de haut niveau aux Nations unies sur les besoins de l'Afrique en matière de développement dans le cadre des objectifs du Millénaire. Nous avons également l'initiative sur les femmes et les conflits armés, visant à mieux prendre en compte la situation particulière des femmes là où l'Union européenne met justement en œuvre des politiques extérieures de sécurité et de défense, prenant une initiative, en tant que présidence, d'une nouvelle résolution à l'Assemblée générale des Nations unies avec les Pays-Bas sur les violences contre les femmes. Et puisqu'on a parlé de situation nationale, alors que je suis ici pour représenter le Conseil, je dis que tous les États membres sont bienvenus à s'associer à cette résolution dans le cadre des Nations unies. Enfin, en décembre 2008, il y aura un forum des organisations non gouvernementales sur ces situations des femmes.

En ce qui concerne la santé maternelle et tout ce que vous avez dit, je ne puis que partager l'engagement et l'indignation de celles qui se sont exprimées, notamment en ce qui concerne les liens avec le virus HIV, en précisant que l'Union va financer le Fonds mondial contre le SIDA à hauteur de 91 millions d'euros en 2007, et ce au titre de premier donateur à ce fonds pour cette année.

En ce qui concerne les observations de Mme Kinnock qui, comme Européenne convaincue, ne peut pas confondre la présidence du Conseil avec un État national, ou à ce moment-là je ne la reconnais plus, je veux dire qu'en ce qui concerne les montants budgétaires de l'Union européenne, ces montants vont s'accroître en 2008 en ce qui concerne l'État que je connais le mieux. Pour être précis, la part allouée à la santé a progressé entre 2006 et 2008 puisqu'elle passe de 820 millions à 930 millions d'euros. Mais je ne crois pas que ce soit là le lieu de jouer à chaque fois les mêmes matches entre nous.

Plus personnellement, et sur le fond après avoir écouté votre débat, je dois dire que la présidence prendra en compte, avec beaucoup d'attention, la proposition qui a été faite par Mme Buitenweg et qu'elle m'a remise. Que, pour la présidence, la lutte contre la pauvreté va de pair avec l'amélioration de la condition de la femme et avec le respect de ses droits et cela partout. Que l'ingérence commence quand systématiquement la santé des femmes est en cause et qu'il faut se donner les moyens nécessaires, tous les moyens nécessaires, dans des conditions légales et sûres, pour mettre fin à ce scandale et que, de ce point de vue là, nous ne devons renoncer à aucun de ces moyens, quelles que soient nos convictions.

Nous devons aller dans le sens du progrès pour mettre fin à ce qui est un véritable scandale en ce qui concerne la situation des femmes, notamment dans les pays les plus pauvres. De ce point de vue là, il devrait y avoir un accord entre nous, je le répète, quelles que soient nos convictions. Pour sa part, la présidence est décidée à agir en ce sens, notamment en Afrique, et à utiliser tous les moyens à sa disposition.

  Benita Ferrero-Waldner, Member of the Commission. − Mr President, we have heard some very important statements. This is an emotional question on which there are different points of views. I believe we should go back to the Programme of Action of the International Conference on Population and Development, held in Cairo, which clearly indicates respect for national legal frameworks. We in any case reject coercive abortion, forced sterilisation, infanticide and other human rights abuses, which are clearly not in line with that policy.

At the same time, it is also very important to understand that childbirth is not without its complications. As Mrs Buitenweg said, it is a luxury in our countries, but the luxury is not there in other countries. The principle of voluntary choice should therefore guide this programme of action, which seeks to provide universal access to a full range of safe and reliable family-planning methods – which, of course, is the priority – and to reproductive health services which are not against the law.

The aim should be to assist individuals and couples in making their own choices and achieving their reproductive goals, giving them the full opportunity to exercise the right to have children by their own choice. That is what we have to achieve.

In no case will abortion be promoted as a method of family planning. Governments are committed to dealing with the health impact of unsafe abortions as a public health concern – because they happen and we have heard how many are women are dying from them – and to reducing the recourse to abortion through improved family planning services. When abortion is not against the law, it should be safe and part of a comprehensive reproductive health service. That is most important.

On the other hand, it is true that health-care systems should be better, as they are weak, and we are now looking at strengthening those systems by training more health-care personnel and through a system of health insurance, which is an initiative of the French presidency.

It is true that much money has gone, for instance, into combating HIV/AIDS in recent years, but unfortunately ever more women are becoming HIV/AIDS-infected in Africa: one out of four girls aged between 16 and 24 are now HIV positive. That is awful. The Commission is aware of this, and is encouraging initiatives through the Global Fund to be more geared to women and to be more gender sensitive.

Finally, on the question of migration, this could go in the wrong direction. This so-called ‘brain drain’ is one of the issues that will have to be tackled when addressing migration as a whole. It has both positive and negative sides and we have to find the right balance.

PRESIDÊNCIA: MANUEL ANTÓNIO DOS SANTOS
Vice-Presidente

  Presidente. − Comunico que recebi seis propostas de resolução⁽¹⁾ apresentadas em conformidade com o n.º 2 do artigo 103.º do Regimento.

O debate está encerrado.

A votação terá lugar na amanhã, 4 de Setembro de 2008.

Declarações escritas (artigo 142º)

  Cristian Silviu Buşoi (ALDE), în scris. – UE s-a angajat să îndeplinească Obiectivele de Dezvoltare ale Mileniului, printre care şi reducerea ratei mortalităţii în rândul mamelor cu 75% până în 2015.

Deşi global statele UE se află pe calea cea bună, în domeniul sănătăţii maternale se înregistrează progresele cele mai lente. Iniţiativele Comisiei Europene de a aloca fonduri pentru reforma sistemelor sanitare în vederea ameliorării calităţii serviciilor pre şi postnatale, precum şi a accesului la aceste servicii, sprijinirea cercetării în domeniul medicinei reproductive şi a formării cadrelor medicale au fost binevenite în vederea atingerii obiectivului 5.

Carta pentru întărirea sistemelor sanitare adoptată la Tallin în iunie 2008 este, de asemenea, un progres important. Cu toate acestea, există state dezvoltate ca Franţa, Marea Britanie sau Olanda, cu o rată a mortalităţii foarte scăzută, pentru care reducerea cu 75% până în 2015 pare dificilă, întrucât evoluţia este mai lentă decât în statele cu o rată a mortalităţii în rândul mamelor mai ridicată. De asemenea, încă există disparităţi în ceea ce priveşte progresele făcute în statele UE şi chiar în regiunile diferitelor state.

Pentru a reuşi să respectăm ţinta stabilită pentru 2015 este aşadar nevoie de o modernizare rapidă a sistemelor sanitare europene cu un accent special pe cercetare pentru îmbunătăţirea serviciilor prenatale şi postnatale, precum şi de o educaţie sanitară şi un planificare familială mai eficientă.

  Monica Maria Iacob-Ridzi (PPE-DE), în scris. – Uniunea Europeană este un ferm susţinător al Obiectivelor de Dezvoltare ale Mileniului, adoptate de Naţiunile Unite şi prin care s-au stabilit ţintele ce trebuie atinse până in 2015 în materie de pace, securitate, dezvoltare, guvernanţă şi drepturile omului.

Dintre cele 8 obiective, o atenţie sporită trebuie acordată îmbunătăţirii sănătăţii maternale, deoarece peste jumătate de milion de femei, majoritatea din Africa si Asia, îşi pierd viaţa în timpul sarcinii sau la naştere.

Cauza principală care duce la creşterea ratei mortalităţii la nivel mondial este lipsa personalului calificat care să acorde asistenţă maternală atât pe timpul sarcinii, cât şi la naştere. Această situaţie trebuie remediată prin investirea de fonduri importante în ţările sub-dezvoltate, atât în pregătirea personalului specializat, cât şi în echipamente medicale.

Ţintele pentru România în materie de îmbunătăţire a sănătăţii maternale sunt reducerea ratei mortalităţii la 10 decese/100.000 nou-născuţi până în 2015 şi asigurarea accesului universal la servicii de sănătate.

În momentul de faţă România are un spor natural negativ, cu o rată a mortalităţii de 12‰. Trebuie ca, prin programe de asistenţă socială şi de informare, servicii pentru mamă şi copil, precum şi sprijin financiar suplimentar din partea UE, rata natalităţii să reia trendul ascendent, iar România să se menţină în strategia demografică a Uniunii Europene.