Πρόεδρος. – Η ημερήσια διάταξη προβλέπει την έκθεση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και τη δήλωση της Επιτροπής σχετικά με τη συνεδρίαση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου (15-16 Οκτωβρίου 2008).

Κύριε Προεδρεύοντα του Συμβουλίου, κύριε Sarkozy, κύριε Πρόεδρε της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, κύριε Barroso, τις τελευταίες εβδομάδες υπομείναμε ορισμένες εξαιρετικά δύσκολες στιγμές κατά τις οποίες η Ευρωπαϊκή Ένωση, υπό την Προεδρία σας, επέδειξε την ικανότητά της να αναλάβει δράση. Εάν οι χώρες της Ευρώπης δεν είχαν βρει μια κοινή λύση, εάν δεν υπήρχε συμφωνία μεταξύ των Ευρωπαίων εταίρων και εάν δεν υπήρχε το ευρώ, είναι πολύ πιθανό ότι θα βρισκόμαστε σε μια ολέθρια κατάσταση σήμερα.

Οι προτάσεις της Ευρωομάδας πριν από δέκα ημέρες, οι αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου την προηγούμενη Τετάρτη και οι δεσμεύσεις που έγιναν αυτό το σαββατοκύριακο στη Σύνοδο Κορυφής του Camp David αποτελεούν μια σειρά από επιτυχείς ενέργειες που αντανακλούν τον αληθινό συντονισμό των δράσεων και των προσπαθειών με σκοπό τη διεξαγωγή των μεταρρυθμίσεων που χρειάζονται προκειμένου να ανταποκριθούμε αποτελεσματικά στα προβλήματα της παγκόσμιας οικονομίας. Ωστόσο, οι κυβερνήσεις δεν είναι οι μόνες που αντιδρούν στην κρίση. Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, υπό την ηγεσία σας, συνεργαζόμενο με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και με το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο διασφάλισε ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση έπαιξε σημαντικό ρόλο σε ότι αφορά την ευημερία όλων των πολιτών μας, για τους οποίους είμαστε όλοι υπεύθυνοι.

Πολλές φορές, σε περιόδους κρίσης η Ευρωπαϊκή Ένωση έδειξε την πραγματική δυναμή της, χάρη σε εσάς, κύριε Sarkozy και χάρη στον Πρόεδρο της Επιτροπής, τον κ. Barroso. Η Ευρωπαϊκή δράση ήταν κοινή δράση. Γι’ αυτόν το λόγο, πριν την έναρξη της σημερινής συζήτησης, θέλω να σας συγχαρώ, κύριε Προεδρεύοντα του Συμβουλίου και κύριε Πρόεδρε της Επιτροπής.

  Nicolas Sarkozy, Προεδρεύων του Συμβουλίου. − (FR) Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, είναι τιμή μου να έρχομαι εδώ για μια ακόμη φορά, ενώπιον του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, προκειμένου να αναφερθώ στο έργο της Προεδρίας του Συμβουλίου σε μια τόσο σημαντική στιγμή για την Ευρώπη. Εάν μου επιτρέπετε, θα προσπαθήσω να μιλήσω πολύ ελεύθερα, καθώς αυτό είναι το μόνο ορθό και αρμόζον σε αυτό το Σώμα, το οποίο είναι το κέντρο της δημοκρατικής Ευρώπης την επίτευξη της οποίας όλοι επιδιώκουμε.

Τι προσπαθήσαμε να επιτύχουμε; Κατ’ αρχήν, επιθυμία της Προεδρίας ήταν τα Ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα να είναι ενωμένα απέναντι σε όλες τις κρίσεις που έπρεπε να διαχειριστούμε. Επιθυμία μου ήταν το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο να συμμετέχει οπωσδήποτε στα σημαντικά γεγονότα που βιώσαμε και θέλω να ευχαριστήσω τους προέδρους των ομάδων σας, όλων των πολιτικών πιστεύω, οι οποίοι συμμετείχαν σε αυτόν το διάλογο και συνεργάσθηκαν με την Προεδρία του Συμβουλίου.

Επίσης ευχή μου ήταν να εργασθούμε από κοινού με την Επιτροπή και ειδικά με τον προεδρό της, διότι, ανεξάρτητα από τις αποκλίσεις ή τις διαφορές μεταξύ όλων όσων παρίστανται σε αυτό το Κοινοβούλιο, όλοι γνωρίζουμε καλά ότι ο διχασμός μεταξύ των θεσμικών οργάνων της Ευρώπης αποδυναμώνει την Ευρώπη και ότι το καθήκον εκείνων που αναλαμβάνουν ευθύνες είναι να εργάζονται μαζί. Θα θέσουμε την Ευρώπη σε τροχιά προόδου, εάν το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, η Επιτροπή και το Συμβούλιο βρούν τον τρόπο για την επίτευξη συναίνεσης σχετικά με τα σημαντικά ζητήματα, έτσι ώστε να διασφαλίζεται ότι ακούγεται η φωνή της Ευρώπης.

(Χειροκροτήματα)

Πρωτίστως, θέλαμε η Ευρώπη να παραμείνει ενωμένη – κάτι που δεν ήταν εύκολο να επιτευχθεί. Θέλαμε να σκέφτεται την ίδια, διότι ο κόσμος χρειάζεται την άποψη της Ευρώπης και αυτή να έχει προνητικότητα. Εάν η Ευρώπη έχει να πει κάτι, δεν θέλουμε μόνο να το πει, αλλά να το κάνει.

Πρώτα είχαμε τον πόλεμο, με την εντελώς δυσανάλογη αντίδραση των Ρώσων κατά τη διάρκεια της διαμάχης με τη Γεωργία. Οι λέξεις έχουν νόημα. Χρησιμοποιώ τον όρο «δυσανάλογη» για να παρέμβω όπως παρενέβησαν οι Ρώσοι στη Γεωργία.

(Χειροκροτήματα)

Ωστόσο, χρησιμοποιώ τον όρο «αντίδραση», διότι, εάν αυτή η αντίδραση ήταν δυσανάλογη, αυτό συνέβαινε επειδή είχε συμβεί μια εντελώς ανάρμοστη πράξη εκ των προτέρων. Η Ευρώπη πρέπει να είναι δίκαιη και δεν πρέπει να διστάζει να ξεφεύγει από τα ιδεολογικά πλαίσια προκειμένου να μεταφέρει ένα μήνυμα ειρήνης.

Η κρίση άρχισε στις 8 Αυγούστου. Στις 12 Αυγούστου, βρισκόμαστε στη Μόσχα με τον κ. Bernard Kouchner με σκοπό την επίτευξη εκεχειρίας. Δεν λέω ότι αυτό ήταν η ιδανική λύση. Απλά αναφέρω ότι, σε διάστημα τεσσάρων ημερών, η Ευρώπη κατόρθωσε να επιφέρει την εκεχειρία. Στις αρχές Σεπτεμβρίου, η Ευρώπη διασφάλισε τη δέσμευση για την επιστροφή στην ίδια κατάσταση που επικρατούσε πριν την έναρξη της κρίσης στις 8 Αυγούστου. Σε δύο μήνες, η Ευρώπη εξασφάλισε το τέλος του πολέμου και την απόσυρση των δυνάμεων κατοχής.

Υπήρχαν πολλές απόψεις σχετικά με το θέμα. Ορισμένοι ανέφεραν – και είχαν λόγους που το έλεγαν – ότι ο διάλογος ήταν ανούσιος και ότι η απάντηση στη στρατιωτική επίθεση έπρεπε να είναι στρατιωτική. Τι χάος. Η Ευρώπη γνώρισε την πτώση του Τείχους του Βερολίνου και το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, η Ευρώπη δεν πρέπει να συμμετέχει σε ένα νέο ψυχρό πόλεμο τον οποίο υφίσταται μόνο επειδή έχει έλλειψη αυτοκυριαρχίας.

(Χειροκροτήματα)

Αυτό ήταν ένα πρόβλημα το οποίο ξεπεράσαμε με τους Αμερικάνους συμμάχους μας, οι οποίοι πίστευαν ότι η επίσκεψη στη Μόσχα ήταν άκαιρη. Παρόλα αυτά, εργασθήκαμε σκληρά μαζί με τους Αμερκανούς συμμάχους μας. Η θέση τους διέφερε από τη δική μας. Προσπάθήσαμε να συνεργασθούμε μαζί τους και όχι εναντίον τους και, ειλικρινά, με δεδομένο την κατάσταση του κόσμου σήμερα, ασφαλώς δεν πιστεύω ότι χρειάζεται μια κρίση μεταξύ της Ευρώπης και της Ρωσίας. Αυτό θα ήταν ανεύθυνο. Κατά συνέπεια, μπορούμε να υπερασπίσουμε τις απόψεις μας σχετικά με το σεβασμό της εθνικής κυριαρχίας, το σεβασμό της ολότητας της Γεωργίας, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των διαφορών που έχουμε με τους ηγέτες της Ρωσίας, αλλά θα ήταν ανεύθυνο να δημιουργήσουμε τις συνθήκες για μια διαμάχη που ασφαλώς δεν χρειαζόμαστε.

Ξεκίνησαν συνομιλίες στη Γενεύη σχετικά με το μελλοντικό καθεστώς αυτών των εδαφών της Γεωργίας που είναι η Οσετία και η Αμπχαζία. Μου ανέφεραν ότι οι συνομιλίες ξεκίνησαν κάτω από δύσκολες συνθήκες, αλλά ποιος μπορούσε να φανταστεί ότι θα γινόταν διαφορετικά; Ωστόσο, αυτό που έχει σημασία είναι ότι ξεκίνησαν τις συνομιλίες. Πρέπει επίσης να αναφέρω ότι ο Πρόεδρος Medvedev τήρησε τις υποσχέσεις που έδωσε στην Προεδρία της Επιτροπής και στην Προεδρία του Συμβουλίου όταν ταξιδέψαμε στη Μόσχα στις αρχές Σεπτεμβρίου.

Η Ευρώπη πέτυχε την ειρήνη. Η Ευρώπη εξασφάλισε την απόσυρση του στρατού κατοχής και η Ευρώπη επιδίωξε τις διαπραγματεύσεις σε διεθνές επίπεδο. Νομίζω ότι έχει περάσει αρκετός καιρός από τότε που η Ευρώπη έπαιξε τέτοιο ρόλο σε μια διαμάχη τέτοιου είδους.

Φυσικά βλέπω όλες τις διφορούμενες πλευρές, όλες τις ατέλειες, όλους τους συμβιβασμούς που έπρεπε να γίνουν, αλλά ασφαλώς πιστεύω ότι επιτύχαμε όλα όσα μπορούσαμε να επιτύχουμε και, κυρίως, κύριε Πρόεδρε, ότι, εάν η Ευρώπη δεν είχε διασφαλίσει ότι εισακουγόταν η φωνή του διαλόγου και η φωνή της λογικής, κανείς δεν θα το έπραττε. Επιπλέον, όταν μεταβήκαμε στη Μόσχα και στην Τιφλίδα στις 12 Αυγούστου, με τον κ. Bernard Kouchner, όλα τα διεθνή μέσα ενημέρωσης γνώριζαν καλά ότι οι Ρώσοι βρίσκονταν σε απόσταση 40 χιλομέτρων από την Τιφλίδα και σκοπός τους ήταν να ανατρέψουν το καθεστώς του κ. Saakachvili. Έτσι είχε η κατάσταση. Κοντέψαμε να βιώσουμε την καταστροφή, αλλά, χάρη στην Ευρώπη – μια αποφασισμένη Ευρώπη – μια τέτοια καταστροφή αποτράπηκε, παρόλο που, κ. Pöttering, ασφαλώς πρέπει να γίνουν πολλά ώστε να κατευνάσουμε τις εντάσεις σε αυτό το μέρος του κόσμου.

Η δεύτερη επισήμανσή μου αφορά στην κρίση, στη συστημική, απίστευτη, απίθανη χρηματοπιστωτική κρίση που ξεκίνησε – ας παρουσιάσουμε την πραγματική εικόνα – στις 15 Σεπτεμβρίου, όχι στις 7 Αυγούστου 2007. Στις 7 Αυγούστου 2007,ξεκίνησε μια κρίση που ήταν σοβαρή και ανησυχητική αλλά, τολμώ να πω, κανονική. Στις 15 Αυγούστου 2008, ξεκίνησε μια άλλη κρίση, γι´αυτό που συνέβη στις 15 Αυγούστου 2008; Η τράπεζα Lehman Brothers κήρυξε πτώχευση – και ο κόσμος, κατάπληκτος, ανακάλυψε στις 15 Αυγούστου 2008 ότι μια τράπεζα μπορεί να χρεωκοπήσει.

Δεν εξαρτάται από εμάς και δεν εξαρτάται από εμένα να κρίνω αυτό που έκανε ή δεν έκανε η κυβέρνηση των ΗΠΑ. Αυτό που έχω να πω και το υποστηρίζω, είναι ότι, στις 15 Σεπτεμβρίου 2008, η σοβαρή κρίση μετατράπηκε σε συστημική κρίση, με την κατάρρευση του χρηματοπιστωτικού συστήματος των ΗΠΑ, το οποίο ακολούθησε η κατάρρευση του Ευρωπαϊκού χρηματοπιστωτικού συστήματος και στη συνέχεια η κατάρρευση των άλλων χρηματιστηρίων και χρηματοπιστωτικών συστημάτων.

Τι προσπάθειες έγιναν τότε; Υπήρχε το πρώτο σχέδιο Paulson, το οποίο ήταν ατελέσφορο. Δεν γίνομαι επικριτικός, αναφέροντας αυτό το γεγονός. Περιγράφω την πραγματική κατάσταση. Τότε, εμείς, μαζί με τον Πρόεδρο της Επιτροπής, προσπαθήσαμε να δημιουργήσουμε μια κοινή Ευρωπαϊκή απάντηση, πρώτα εντός της ζώνης του ευρώ. Κύριε Πρόεδρε, αναφερθήκατε σε αυτό το θέμα. Κατά πόσο οι άνθρωποι τάσσονται υπέρ ή κατά, το γεγονός παραμένει ότι, στη ζώνη του ευρώ, έχουμε την ίδια τράπεζα και το ίδιο νόμισμα και κατά συνέπεια έχουμε το ίδιο καθήκον να είμαστε ενωμένοι.

Η επίτευξη κοινής θέσης δεν ήταν εύκολη υπόθεση. Ξεκινήσαμε προτείνοντας μια σύνοδο των τεσσάρων Ευρωπαϊκών χωρών που είναι μέλη των G8. Δεν θεωρείται προσβολή για οποιονδήποτε να αναφέρει ότι η επιρροή, για παράδειγμα του Ηνωμένου Βασιλείου, σχετικά με το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα είναι μεγαλύτερη από την επιρροή άλλων χωρών μεταξύ των 27. Ανέφερα ότι, εάν με κάποιο φανταστικό επίτευγμα μπορούσαμε να κατορθώσουμε να διασφαλίσουμε τη συμφωνία μεταξύ του Ηνωμένου Βασιλείου, της Γερμανίας, της Ιταλίας και της Γαλλίας, δεν θα ήταν εις βάρος των άλλων χωρών της Ευρώπης, αλλά θα ήταν προς όφελός τους.

Βέβαια, οι απόψεις διίσταντο και ποιος μπορούσε να μας κατηγορήσει; Τις πρώτες λίγες ημέρες της κρίσης, αρχικά δεν γνωρίζαμε τον καλύτερο τρόπο αντίδρασης της κρίσης, παρόμοιες με την οποία δεν διαπιστώθηκαν ποτέ πριν στην οικονομική ιστορία ή στον 20 αιώνα τουλάχιστον. Κατά συνέπεια, είπα στον εαυτό μου: αφού συγκεντρώθηκαν οι τέσσερεις χώρες, πρέπει επίσης να να συγκεντρώσουμε τις χώρες της Ευρωομάδας, καθώς και τη Σλοβακία, η οποία πρέπει να συμμετέχει μαζί μας. Η επιπλέον εβδομάδα μας έδωσε τη δυνατότητα να βρούμε μια λύση από κοινού που θα επέτρεπε στις τράπεζες να συνεχίσουν ξανά το έργο τους: τη δανειοδότηση. Ωστόσο, βρεθήκαμε σε μία κατάσταση κατά την οποία οι τράπεζες δεν δάνειζαν πλέον η μία στην άλλη, καθώς δεν είχαν είχαν πλέον χρήματα για δανεισμό και όλο το σύστημα κατέρρεε. Τράπεζες του Ηνωμένου Βασιλείου κρατικοποιήθηκαν, τράπεζες στο Βέλγιο κήρυξαν πτώχευση, το σύστημα της Ισλανδίας – εκτός της Ευρώπης, αλλά τόσο κοντά στην Ευρώπη - κατέρρεεε, τα νέα που είχαμε από την Ελβετία ήταν άσχημα και, σιγά σιγά, η κατάσταση μεταδόθηκε: η Γερμανία, η Γαλλία, όλες προσβλήθηκαν από την κρίση. Εμείς, στην Ευρωομάδα, κατορθώσαμε να καταλήξουμε σε συμφωνία σχετικά με ένα υπέρογκο σχέδιο – 1.800 δισεκατομμύρια ευρώ – ώστε να επιτρέψουμε στα χρηματοπιστωτικά μας ιδρύματα να συνεχίσουν το έργο τους και να καθησυχάσουν τους αποταμιευτές και τους επιχειρηματίες στην Ευρώπη.

Στη συνέχια, πήγαμε στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, το οποίο ακολούθησε την ίδια στρατηγική και, έκτοτε, κατορθώσαμε να δημιουργήσουμε ήρεμο κλίμα στις αγορές της Ευρώπης. Είχαμε μια ευχάριστη έκπληξη: τότε έφτασε στα χέρια μας το σχέδιο Paulson II και όλοι μπορούσαν να διαπιστώσουν ότι είχε εμπνευστεί σε μεγάλο βαθμό από το Ευρωπαϊκό σχέδιο. Δεν έχουμε λάβει κάποια επιβράβευση από αυτό. Απλά αντανακλά το γεγονός ότι η κρίση είναι παγκόσμια και κατά συνέπεια η αντίδραση μπορεί να είναι μόνο παγκόσμια. Οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ευρώπη πρέπει να ακολουθούν την ίδια γραμμή.

Ωστόσο, όλα αυτά αφορούν στη διαχείριση της κρίσης, κύριε Πρόεδρε, τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο. Εάν δεν το κάναμε αυτό, τι θα είχε συμβεί;

Πρέπει ακόμη να παράσχουμε τις σωστές απαντήσεις. Πώς μπορούσε να είναι δυνατό όλο αυτό; Πώς μπορούμε να αποτρέψουμε την επανάληψη όλης αυτής της κατάστασης; Επιπλέον, η Ευρώπη έχει σκεφτεί τρόπους συγκράτησης της κατάστασης ή έχει να προτείνει κάποια πολιτική; Σε αυτό το πλαίσιο, εξ ονόματος της Ευρώπης, πρότεινα στη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών, στις αρχές Σεπτεμβρίου, να διοργανωθεί μια διεθνής σύνοδος κορυφής ώστε να ορισθούν οι βάσεις ενός νέου συστήματος Bretton Woods, με αναφορά σε ότι συνέβη μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, προκειμένου να καθιερωθεί ένα νέο παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα. Αυτή η άποψη σημειώνει πρόοδο. Ποιος πρέπει να είναι ο στόχος της Ευρώπης στο πλαίσιο αυτής της συνόδου κορυφής; Η Ευρώπη πρέπει να προτείνει την ιδέα της ριζικής μεταρρύθμισης του παγκόσμιου καπιταλισμού.

Αυτό που συνέβη ήταν μια προδοσία στις αξίες του καπιταλισμού, όχι η αμφισβήτηση της οικονομίας της αγοράς. Δεν είχαν θεσπισθεί κανόνες και διαπιστώσαμε την επιβράβευση των κερδοσκόπων εις βάρος των επιχειρηματιών. Πρέπει να προτείνουμε την ιδέα επιβολής νέων κανονισμών. Η Ευρώπη πρέπει και θα προτείνει ιδέες. Πρώτον, κύριε Πρόεδρε, καμία τράπεζα που λειτουργεί με κρατικά χρήματα δεν πρέπει να μπορεί να συνεργάζεται με φορολογικούς παραδείσους.

(Χειροκροτήματα)

Κανένα χρηματοπιστωτικό ίδρυμα δεν πρέπει να έχει τη δυνατότητα να λειτουργεί χωρίς να υποβάλλεται σε οικονομικές ρυθμίσεις. Οι επενδυτές πρέπει να υπολογίζουν και να οργανώνουν τα συστήματα αμοιβών τους έτσι ώστε να μην ενθαρρύνονται να αναλαμβάνουν περιττούς κινδύνους, όπως οι κίνδυνοι που γνωρίσαμε. Οι λογιστικοί κανόνες στο εσωτερικό των τραπεζών μας δεν πρέπει να εντείνουν τη σοβαρότητα της κρίσης αλλά, μάλλον να μας παρέχουν τη δυνατότητα να την εξομαλύνουμε. Επίσης, το νομισματικό σύστημα πρέπει να επανεξετασθεί μεταξύ σταθερών τιμών συναλλάγματος και χωρίς τιμές συναλλάγματος μεταξύ των νομισμάτων. Προσπαθήσαμε τα πάντα σε παγκόσμιο επίπεδο. Μπορούμε εμείς, ο υπόλοιπος κόσμος, να συνεχίσουμε να υφιστάμεθα τα ελλείμματα της μεγαλύτερης δύναμης παγκοσμίως χωρίς να λέμε τίποτα; Η απάντηση είναι σαφώς «όχι».

(Χειροκροτήματα)

Επιπλέον, είναι περιττό να επιρρίπτουμε ευθύνες σε οποιονδήποτε. Πρέπει μόνο να βρούμε τους τρόπους και τα μέσα ώστε να διασφαλίσουμε ότι αυτό δεν θα ξανασυμβεί. Συνεχίζοντας και θα μπορούσα να αναφέρω πολλά περισσότερα, αλλά κυρίως θα ήθελα η Ευρώπη να λάβει υπόψη της την παγκόσμια διακυβέρνηση στον 21ο αιώνα. Δεν πρέπει να μας εκπλήσσει το γεγονός ότι αυτό δεν έχει αποτέλεσμα. Βρισκόμαστε στον 21ο αιώνα, αλλά έχουμε θεσμούς του 20ού αιώνα. Συνεπώς, ο Πρόεδρος των ΗΠΑ και η Ευρώπη πρότειναν τη διοργάνωση πολλών συνόδων κορυφής, ξεκινώντας από τα μέσα Νοεμβρίου που θα επικεντρώνονται σε μια νέα μορφή κανονισμού, μια νέα μορφή παγκόσμιας διακυβέρνησης. Ελπίζω ότι η Ευρώπη θα είναι σε θέση να συζητήσει γι’ αυτό το θέμα.

Θα έχω την ευκαιρία να προτείνω μια σύνοδο στους εταίρους μου, στους αρχηγούς κρατών ή στις κυβερνήσεις να προετοιμάζονται γι’ αυτές τις συνόδους κορυφής. Αυτό το θέμα της ριζικής μεταρρύθμισης του καπιταλιστικού μας συστήματος και του διεθνού μας συστήματος είναι ένα θέμα ανάλογης σημασίας για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, το οποίο πρέπει να το συζητήσει και πρέπει να προτείνει τις απόψεις του. Ωστόσο, η Ευρώπη πρέπει να έχει ταύτιση απόψεων, εάν θέλει να εισακούγεται.

Ποιος θα λάβει μέρος σε αυτή τη σύνοδο κορυφής; Υπάρχουν πολλές σχολές. Νομίζω ότι το πιο απλό πράγμα είναι οι G8 που είναι απαραίτητοι – με τους Ρώσους, φυσικά – στους οποίους πρέπει να προσθέσουμε τους G5 που είναι επίσης απαραίτητοι και οι οποίοι θα επιτρέψουν στην Κίνα και στην Ινδία ιδιαίτερα να συμμετάσχουν σε αυτή τη σημαντική συζήτηση. Αυτός θα είναι ο στόχος του ταξιδιού μας στην Κίνα, με τον Πρόεδρο Barroso, ώστε να πείσουμε τις δυνάμεις της Ασίας να λάβουν μέρος σε αυτή τη ριζική μεταρρύθμιση.

Κύριε Πρόεδρε, υπήρχε ένα τρίτο θέμα κατά τη διάρκεια αυτής της Προεδρίας, το οποίο αποδείχθηκε ότι είναι εξαιρετικά δύσκολο: το θέμα του μέλλοντος της δέσμης μέτρων για την ενέργεια και το κλίμα. Γνωρίζω πάρα πολύ καλά ότι το Κοινοβούλιό σας και ορισμένες από τις ομάδες σας έχουν διάσταση απόψεων σχετικά με το θέμα του τρόπου αντιμετώπισης. Επιτρέψτε μου να εκφράσω την ακλόνητη πεποίθησή μου και την πολιτική που σκοπεύω να προτείνω. Η δέσμη μέτρων για την ενέργεια και το κλίμα, όσο φιλόδοξη κι αν είναι, βασίζεται στην άποψη ότι ο κόσμος κατευθύνεται προς την καταστροφή, εάν συνεχίσει την παραγωγή κάτω από τις ίδιες συνθήκες. Αυτό είναι το πιο σημαντικό.

(Χειροκροτήματα)

Δεν μπορώ να βρω ούτε ένα επιχείρημα για να υποδηλώσω ότι ο κόσμος είναι σε καλύτερη κατάσταση, από περιβαλλοντική άποψη, διότι έλαβε χώρα η χρηματοπιστωτική κρίση. Όταν αποφασίσαμε να ασχοληθούμε με τη δέσμη μέτρων για την ενέργεια και το κλίμα, το κάναμε γνωρίζοντας τις ευθύνες μας προς τα παιδιά μας και προς το μέλλον του πλανήτη μας. Αυτή είναι μια διαρθρωτική πολιτικήμ αυτή είναι μια ιστορική πολιτική και θα ήταν τραγικό να αφήσουμε στην τύχη της αυτή την πολιτική με την πρόφαση ότι εμφανίστηκε η χρηματοπιστωτική κρίση.

(Χειροκροτήματα)

Θα ήταν τραγικό και ανεύθυνο. Γιατί θα ήταν ανεύθυνο; Θα ήταν ανεύθυνο, διότι η Ευρώπη θα έστελνε το μήνυμα ότι δεν έχει λάβει την απόφαση να καταβάλλει τις προσπάθειες που υποσχέθηκε σε αυτό το πεδίο και, εάν η Ευρώπη δεν καταβάλλει αυτές τις προσπάθειες, οι πιθανότητες να πείσουμε τον υπόλοιπο κόσμο για την ανάγκη διαφύλαξης της παγκόσμιας ισορροπίας δεν υφίστανται. Συνεπώς, δεν είναι απλά ένα θέμα μη ανάληψης ευθύνης της Ευρώπης για την ίδια, είναι ένα θέμα μη ανάληψης ευθύνης για όλο τον κόσμο σε ότι αφορά το περιβάλλον. Διότι, εάν η Ευρώπη δεν δίνει το παράδειγμα, δεν θα εισακούγεται, δεν θα είναι σεβαστή ή δεν θα λαμβάνεται υπόψη – και, εάν η Ευρώπη δεν πράξει αυτό το έργο, κανείς δεν θα το κάνει γι’ αυτή. Κατά συνέπεια, θα έχουμε χάσει το ραντεβού μας με την ιστορία.

(Χειροκροτήματα)

Τι σημαίνει η φράση «χάνοντας το ραντεβού μας»; Κατά την άποψή μου, σημαίνει δύο πράγματα: πρώτον, ότι πρέπει να ξανασκεφτούμε τους στόχους «τρεις φορές επί είκοσι» και δεύτερον, ότι πρέπει να ξανασκεφτούμε το χρονοδιάγραμμα, δηλαδή, το τέλος του έτους. Ωστόσο, δεν έχω καμία πρόθεση να υπονομεύσω τη διαδικασία συναπόφασης με οποιονδήποτε τρόπο και, μπορώ να προσθέσω, δεν έχω ούτε την ισχύ ούτε την επιθυμία να το πράξω. Επιπλέον, πρέπει να είναι κανείς κακόβουλος για να μου καταλογίσει μια τέτοια σκέψη, παρόλο που η απόδοση ευθύνης για τέτοιες σκέψεις σε μένα αποτελεί εξ ολοκλήρου φιλοφρόνηση, Dany. Ωστόσο, σε αυτό το θέμα, αγωνισθήκαμε μαζί με τον Πρόεδρο Barroso στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο ώστε να τηρήσουμε τους στόχους και να τηρήσουμε το χρονοδιάγραμμα. Δεν ήταν εύκολο. Ως εκ τούτου, έχουμε στη διάθεσή μας λίγες εβδομάδες για να πείσουμε πολλούς εταίρους μας, τις ανησυχίες των οποίων κατανοώ, διότι δεν μπορούν να δημιουργηθούν συνθήκες συμβιβασμού χωρίς να προσπαθούμε να κατανοήσουμε τι δηλώνουν εκείνοι που διαφωνούν μαζί σας.

Υπάρχουν ορισμένες οικονομίες που εξαρτώνται από τον άνθρακα σε ποσοστό 95%. Δεν μπορούμε να ζητήσουμε από αυτές πράγματα που θα τις καταστρέψουν, όταν ήδη έχουν τεράστια προβλήματα. Κατά συνέπεια, θα πρέπει να βρούμε τρόπους και μέσα ώστε να είμαστε ευέλικτοι, ενώ τηρούμε τις δύο προϋποθέσεις κόκκινης γραμμής που πρότεινα στο Συμβούλιο: τήρηση των στόχων και τήρηση του χρονοδιαγράμματος.

Πιθανόν να έχω την ευκαιρία, κύριε Πρόεδρε, να σας εξηγήσω εκτενέστερα τι εννοώ σε άλλα φόρουμ, αλλά δεν θέλω να δοκιμάσω την υπομονή σας. Ωστόσο, θέλω να σας πω: αυτό επιδιώξαμε να πράξουμε και ελπίζω ότι όλοι θα είναι σε θέση να το υποστηρίξουν.

Θέλω να αναφέρω κάποια πράγματα σχετικά το τέταρτο θέμα, το σύμφωνο για τη μετανάστευση. Το σύμφωνο αποτελεί ένα άριστο παράδειγμα της Ευρωπαϊκής δημοκρατίας και, παρά τις αρχικές διαφορές, όλοι είχαν τη δυνατότητα να συμφωνήσουν σχετικά με μια επιλεκτική πολιτική μετανάστευσης που συμφωνήθηκε με τις χώρες αποδημίας, έτσι ώστε αποκομίσαμε οφέλη από τη Συνθήκη Schengen που ισχύουν για τα τρία τέταρτα των χωρών της Ευρώπης. Επιπλέον, ενώ ήραμε την υποχρέωση θεώρησης μεταξύ μας, ωστόσο είναι δίκαιο οι χώρες, οι πολίτες των οποίων δεν χρειάζονται θεώρηση για να μεταβούν από τη μια χώρα στην άλλη, να έχουν την ίδια άποψη σε ότι αφορά την ενίσχυση Ευρωπαϊκής πολιτκής μετανάστευσης.

Έχω να κάνω δύο επισημάνσεις πριν ολοκληρώσω. Η πρώτη είναι ότι η χρηματοπιστωτική κρίση επέφερε μία οικονομική κρίση. Αυτή η οικονομική κρίση είναι εδώ. Δεν έχει νόημα να την προβλέψουμε, αφού τη βιώνουμε τώρα. Προσωπικά, θέλω να δηλώσω, γνωρίζοντας πολύ καλά τις διαφωνίες μεταξύ ορισμένων χωρών, ότι δεν μπορώ να φανταστώ κάποιον να μου εξηγεί ότι, μπροστά στη χρηματοπιστωτική κρίση, χρειαζόμασταν μια κοινή Ευρωπαϊκή αντίδραση, αλλά ότι, μπροστά στην οικονομική κρίση, δεν χρειαζόμαστε την ίδια κοινή Ευρωπαϊκή αντίδραση.

Θέλω να αναφέρω κάτι σχετικά με τη σημασία του όρου «κοινή». «Κοινή» δεν σημαίνει να δίνουμε την ίδια απάντηση. Για τη χρηματοπιστωτική κρίση προτείναμε μια σειρά μέσων, ένα σχέδιο δράσης, εναρμόνιση και συντονισμό. Πιστεύω ότι το ίδιο πράγμα απαιτείται για την οικονομική πολιτική. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα πράξουμε όλοι τα ίδια, αλλά τουλάχιστον σημαίνει ότι έχουμε την υποχρεώση να συζητάμε για τα θέματα, την υποχρέωση να ενημερώνουμε ο ένας τον άλλο και, σε μερικά θέματα, την υποχρεώση να συμβουλευόμαστε ο ένας τον άλλο. Υπάρχουν αρκετές πρωτοβουλίες. Επιτρέψτε μου να αναφέρω μια ιδέα: τα χρηματιστήρια βρίσκονται στο χαμηλότερο επίπεδο που γνώρισαν ποτέ. Δεν θα ήθελα οι Ευρωπαίοι να ξυπνήσουν σε λίγους μήνες και να ανακαλύψουν ότι οι Ευρωπαϊκές επιχειρήσεις τώρα ανήκουν σε μη Ευρωπαίους ιδιοκτήτες, οι οποίοι θα τους έχουν αγοράσει στη χαμηλότερη χρηματιστηριακή τιμή – σχεδόν τίποτα – και θα τις έχουν στην κατοχή τους.Τότε οι Ευρωπαίοι θα στραφούν και θα ρωτήσουν: «Τι κάνατε;»

Ζητώ ο καθένας από εμάς να σκεφτεί την ευκαιρία που μπορεί να είχαμε εάν και εμείς δημιουργούσαμε κρατικά επενδυτικά κεφάλαια σε καθεμία από τις χώρες μας και ίσως εάν αυτά τα εθνικά επενδυτικά κεφάλαια μπορεί να συντονίζονται ενίοτε, ώστε να παράσχουν μια βιομηχανική απάντηση στην κρίση. Θέλω να προσθέσω ότι παρακολούθησα με ιδιαίτερο ενδιαφέρον το Αμερικάνικο σχέδιο για την αυτοκινητοβιομηχανία: 25 δισεκατομμύρια δολάρια για επιτόκια σε ανταγωνιστικές τιμές, ώστε να σώσουν τις τρεις Αμερικάνικες αυτοκινητοβιομηχανίες από τη χρεωκοπία.

Θέλω να παραμείνουμε για ένα λεπτό σε αυτό το θέμα στην Ευρώπη. Ζητάμε από τους κατασεκυαστές μας – και δικαιολογημένα – να κατασκευάζουν αντιρυπαντικά αυτοκίνητα τώρα, ώστε να αλλάξουν τελείως τα συστήματα παραγωγής τους. Σε αυτή τη βάση, χάρη στο περιβαλλοντικό επίδομα, 50% των αυτοκινήτων στη χώρα μου θα είναι εφεξής αυτοκίνητα αντιρυπαντικής τεχνολογίας. Μπορεί η Ευρωπαϊκή αυτοκινητοβομηχανία να παραμείνει σε μία θέση σημαντικά στρεβλωμένου ανταγωνισμού με τους ανταγωνιστές των ΗΠΑ χωρίς να τίθεται το ερώτημα τι Ευρωπαϊκές τομεακές πολιτικές υπάρχουν για την προστασία της Ευρωπαϊκής βιομηχανίας;

Αυτό δεν σημαίνει αμφισβήτηση της ενιαίας αγοράς. Αυτό δεν σημαίνει αμφισβήτηση της αρχής του ανταγωνισμού. Αυτό δεν σημαίνει αμφισβήτηση της αρχής της κρατικής ενίσχυσης. Αυτό που σημαίνει είναι ότι η Ευρώπη πρέπει να παράσχει μια κοινή απάντηση και μια απάντηση που δεν είναι απλοϊκή όταν έρχεται αντιμέτωπη με τον ανταγωνισμό από τις άλλες μεγάλες περιοχές του κόσμου. Καθήκον μας είναι να διασφαλίσουμε ότι, στην Ευρώπη, μπορούμε να συνεχίσουμε να κατασκευάζουμε αεροσκάφη, πλοία, τρένα και αυτοκίνητα, διότι η Ευρώπη χρειάζεται μια ισχυρή βιομηχανία. Σχετικά με αυτή την πολιτική, η Προεδρία θα ορθώσει το ανάστημά της και θα αγωνιστεί.

Για να ολοκληρώσω, η τελική μου επισήμανση αφορά στα θεσμικά όργανα. Δεν γνωρίζω εάν αυτό αποτελεί στεναγμό ανακούφισης επειδή ολοκληρώνω το λόγο μου ή εάν είναι επειδή τα άλλα θέματα ήταν λιγότερο σημαντικά. Τα θεσμικά όργανα δεν είναι το μόνο θέμα στην Ευρώπη και θα ήταν μεγάλο λάθος να ασχοληθούμε υπερβολικά με αυτό το θέμα, αποκλείοντας οτιδήποτε άλλο. Ωστόσο, τα θεσμικά όργανα είναι ένα θέμα. Θέλω να εκφράσω την ακλόνητη πεποίθησή μου ότι η κρίση απαιτεί μια μεταρρύθμιση των Ευρωπαϊκών θεσμικών οργάνων. Η κρίση υποδηλώνει ότι η Ευρώπη μπορεί να παράσχει μια τόσο ισχυρή και τόσο άμεση απάντηση, όσο κάθε άλλη παγκόσμια δύναμη, όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες που μπόρεσαν να παράσχουν, αντιμέτωπες με την τραγωδία που αντιπροσώπευε η χρηματοπιστωτική κρίση.

Είμαι ένας από εκείνους που πιστεύουν ότι θα ήταν ένα πολύ σοβαρό λάθος να μην αναδιαρθρώσουμε τα θεσμικά μας όργανα. Πολύ σοβαρό. Βασικά επειδή, προκειμένου να παρακολουθήσουμε πολύπλοκα θέματα όπως το θέμα της Γεωργίας και της Ρωσίας, η χρηματοπιστωτική κρίση και η οικονομική κρίση, δεν φαίνεται πολύ συνετό να έχουμε κυλιόμενη Προεδρία κάθε έξι μήνες. Ανεξάρτητα από τους ψήφους που δόθηκαν στις τελευταίες εκλογές, πρέπει να σας δηλώσω ότι, ειλικρινά, εάν θέλουμε η Ευρώπη και εάν επιθυμούμε η Ευρώπη να έχει κοινή άποψη, δεν μου φαίνεται ιδιαίτερα συνετό να θεωρώ ότι η Προεδρία του Συμβουλίου πρέπει να αλλάζει κάθε έξι μήνες. Ως εκ τούτου, από κοινού με τον Πρόεδρο Barroso, θα πρέπει να δημιουργήσουμε ένα σχέδιο δράσης για τον Δεκέμβριο, ώστε να δούμε πώς θα αντιμετωπίσουμε το θέμα της Ιρλανδίας. Έχω κάθε πρόθεση, πριν αφήσω την προεδρία του Συμβουλίου, να προτείνω αυτό το σχέδιο δράσης και να επισημάνω, σε συναινετική βάση, τους τρόπους και τα μέσα για να ξεπεράσουμε την κατάσταση που έχει προκύψει.

Θέλω επίσης να δηλώσω κάτι τελευταίο, το οποίο είναι ότι η ζώνη του ευρώ δεν μπορεί να συνεχιστεί χωρίς μια σαφώς καθορισμένη οικονομική κυβέρνηση. Δεν μπορούμε πλέον να συνεχίσουμε έτσι. Θέλω επίσης να τιμήσω το έργο της ΕΚΤ. Θέλω να εκφράσω την ακλόνητη πεποίθησή μου ότι η ΕΚΤ πρέπει να είναι ανεξάρτητη, αλλά, εάν το έργο της ΕΚΤ είναι να συνειδητοποιήσει την πλήρη δυναμική της, η ΕΚΤ πρέπει να είναι σε θέση να διαπραγματεύεται με μια οικονομική κυβέρνηση. Αυτό ήταν το πνεύμα της συνθήκης. Το πνεύμα της συνθήκης είναι ο διάλογος, η δημοκρατία και η ανεξαρτησία και από τις δύο πλευρές και, κατά την άποψή μου, επιπλέον, η πραγματική οικονομική κυβέρνηση της Ευρωομάδας είναι μια Ευρωομάδα που συναντιέται σε επίπεδο αρχηγών κρατών ή σε κυβερνητικό επίπεδο. Μου προκάλεσε έκπληξη που ανακάλυψα, όταν ζήτησα αυτή τη συνεδρίαση, ότι αυτή ήταν η πρώτη φορά που διεξαγόταν μια τέτοια συνεδρίαση, αφότου δημιουργήθηκε το ευρώ.

Για να είμαι ειλικρινής, δημιουργούμε ένα νόμισμα, παρέχουμε στους εαυτούς μας μια κεντρική τράπεζα και έχουμε μια ενιαία νομισματική πολιτική, αλλά δεν έχουμε μια οικονομική κυβέρνηση που να είναι αντάξια του ονόματός της. Η προσπάθεια που συνίστατο, Επίτροπε Almunia, στην εκλογή ενός προέδρου των υπουργών οικονομικών ήταν ευεγερτική κι εγώ συμμετείχα στην απόφαση, καθώς κι εγώ ήμουν υπουργός οικονομικών εκείνη την εποχή. Επιπλέον, θέλω ακόμη να τιμήσω το έργο του Jean-Claude Juncker και το δικό σας έργο. Ωστόσο, θέλω να αναφέρω ένα πράγμα: όταν η κρίση λάβει διαστάσεις όπως αυτές που είδαμε, μια σύνοδος των υπουργών οικονομικών από μόνη της δεν συνάδει με τη σοβαρότητα της κρίσης. Επιπλέον, όταν έπρεπε να συγκεντρώσουμε τα ποσά που συγκεντρώσαμε, δεν έπρεπε να κινητοποιήσουμε τους υπουργούς οικονομικών, αλλά τους αρχηγούς κρατών ή κυβερνήσεων, οι οποίοι από μόνοι τους διέθεταν τη δημοκρατική νομιμότητα να λαμβάνουν τέτοιες σημαντικές αποφάσεις.

Κυρίες και κύριοι, μπορώ να αναφέρω παρά πολλά ακόμη. Απλά θέλω να δηλώσω, ολοκληρώνοντας, ότι ο κόσμος χρειάζεται μια Ευρώπη με δυνατή φωνή. Αυτή την ευθύνη την έχετε αναλάβει εσείς. Την έχει αναλάβει η Επιτροπή και το Συμβούλιο. Θέλω να σας δηλώσω ότι ήταν πολύ χρήσιμο η Προεδρία να διαισθάνεται, εκτός από τις διαφορές, την αλληλεγγύη ενός Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου που από την αρχή είχε αναλύσει τη σοβαρότητα της κρίσης και ότι ήταν πρόθυμο – και μακάρι να σας επιδοκιμάσουν γι’ αυτό – να προσπεράσετε τις διαφορετικές μας τάσεις, προκειμένου να δημιουργήσετε τις συνθήκες της ενωμένης Ευρώπης. Ήθελα να σας το αναφέρω αυτό, διότι είναι η ακλόνητη πεποίθησή μου.

(Χειροκροτήματα)

  José Manuel Barroso, Πρόεδρος της Επιτροπής. − (FR) Κύριε Πρόεδρε, κύριε Προεδρεύοντα του Συμβουλίου, κυρίες και κύριοι, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο της προηγούμενης εβδομάδας ήταν το αποκορύφωμα του έργου πρωτοφανούς έντασης για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης στην Ευρώπη. Απέκλεισε τον κίνδυνο λήψης μέτρων σε ειδική, μη συντονισμένη βάση, προκειμένου να επιτύχει μια κοινή θέση με σκοπό την αποκατάσταση της σταθερότητας του χρηματοπιστωτικού συστήματος της Ευρώπης. Θέλω να αποτίσω φόρο τιμής στον Πρόεδρο Sarkozy, ο δυναμισμός και η ανεκτίμητη αποφασιστικότητα του οποίου κατέστησαν δυνατό να δώσει την απαραίτητη ώθηση στη δράση των 27 σχετικά με κοινούς στόχους και αρχές.

Είμαι επίσης υπερήφανος για τη συμβολή της Επιτροπής, η οποία – όπως δήλωσε ο Πρόεδρος Sarkozy – πάντα συνεργαζόταν από κοινού με τη Γαλλική Προεδρία και, επιπλέον, πάντοτε τόνιζε ότι μόνο μια Ευρωπαϊκή απάντηση μπορεί να ασκήσει επίδραση στο απαιτούμενο επίπεδο.

Αυτή η ώθηση που παρατηρήσαμε στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο και η οποία επιπλέον μας έδωσε τη δυνατότητα να εγκρίνουμε ένα πολύ σημαντικό σύμφωνο σχετικά με τη μετανάστευση, πρέπει επίσης να μας οδηγήσει σε θέματα που άπτονται της διαχείρισης της Ευρωπαϊκής ατζέντας ενόψει του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου τον Δεκέμβριο.

Ειδικότερα, χρειάζεται να αναπτύξουμε ένα σχέδιο δράσης για τη Συνθήκη της Λισαβόνας, προκειμένου να ετοιμαστούμε κατάλληλα για τις εκλογές του 2009.

Σε ότι αφορά τη δέσμη μέτρων για την «ενέργεια και τις κλιματικές αλλαγές», θα απαιτηθεί μια πολύ μεγάλη προσπάθεια για την υπογραφή μιας συμφωνίας μέχρι το τέλος του έτους. Η Επιτροπή θα συνεργαστεί στενά με την Προεδρία, ώστε να βρει λύσεις που αντιμετωπίζουν τους προβληματισμούς όλων των κρατών μελών. Βασιζόμαστε στη συνεχή υποστήριξη του Κοινοβουλίου για την επίτευξη συμφωνίας.

Ωστόσο, σήμερα θέλω να εστιάσω το λόγο μου σε αυτό που πρέπει να είναι το άμεσο, πρωταρχικό μας μέλημα: η Ευρωπαϊκή οικονομία. Πρέπει να εργαστούμε για τρία πράγματα: πρώτον, να λάβουμε άμεσα μέτρα σε Ευρωπαϊκό επίπεδο προκειμένου να ξεπεράσουμε τη χρηματοπιστωτική κρίση. Δεύτερον, να αναδιαρθρώσουμε το διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα. Τέλος, τρίτο, να ενισχύσουμε αυτό που αναφέρεται ως «η πραγματική οικονομία», προκειμένου να ελαχιστοποιήσουμε τις συνέπειες της χρηματοπιστωτικής κρίσης και να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις για την αναβίωση της ανάπτυξης και της απασχόλησης.

Πραγματικά πιστεύω ότι η Ευρώπη είναι σε θέση, μέσω των επιλογών που κάνει, να κάνει αισθητή την παρουσία της στη διεθνή αντίδραση για την κρίση. Η Σύνοδος Κορυφής του Camp David το προηγούμενο σαββατοκύριακο επεσήμανε ιδιαίτερα τι μπορεί να επιτύχει η Ευρώπη όταν είναι ενωμένη. Ας είμαστε σαφείς, αυτή δεν ήταν η προφανής έκβαση. Πριν από ένα ή δύο μήνες, ήταν αδύνατο να έχουμε τη στήριξη του Προέδρου των ΗΠΑ. Τώρα, ωστόσο, πετύχαμε να έχουμε στο πλευρό μας τους Αμερικανούς εταίρους μας και πιστεύω ότι έχουμε δημιουργήσει τις συνθήκες για μια ουσιαστική μεταρρύθμιση του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος.

Πράγματι ζούμε σε μια ανεπανάληπτη εποχή, μια εποχή που προϋποθέτει ένα εφάμιλλα ανεπανάληπτο επίπεδο συντονισμού. Γι’ αυτή τη διεθνή αντίδραση χρειαζόμαστε μια αληθινά Ευρωπαϊκή αντίδραση. Η Ευρώπη πρέπει να διαμορφώσει τη διεθνή αντίδραση στα διεθνή προβλήματα. Ο κανόνας της παγκοσμιοποίησης είναι ακριβώς ο σεβασμός για την αρχή της ευθύτητας και της αλληλεξάρτησης. Αντί να υποφέρει από την παγκοσμιοποίηση, η Ευρώπη πρέπει να τη διαμορφώσει με τις αξίες της καθώς και να προστατεύσει τα συμφέροντά της. Είμαι ευχαριστημένος και υπερήφανος που παρατήρησα ότι, κατά τη διάρκεια αυτής της κρίσης, η Ευρώπη απέδειξε ότι στάθηκε στο ύψος αυτών των προκλήσεων.

Κύριε Πρόεδρε, ας σας δώσω κάποιες περισσότερες λεπτομέρειες σχετικά με την αντίδρασή μας σε αυτή την κρίση.

Η πρώτη μας προτεραιότητα ήταν να παίξουμε το ρόλο μας, ως Επιτροπή, στη διάσωση των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων που αντιμετωπίζουν δυσκολίες. Κατά την υλοποίηση αυτού του έργου, ήμαστε σε θέση να βασιστούμε στην άριστη συνεργασία που είχαμε με τα κράτη μέλη και με την ΕΚΤ.

Το επόμενο βήμα μας ήταν να προσφέρουμε ένα πακέτο με ακριβή, συγκεκριμένα μέτρα για να αντιμετωπίσουμε συγκεκριμένες ατέλειες σχετικά με τις κεφαλαιουχικές απαιτήσεις, τις εγγυήσεις των καταθέσεων ή τους κανόνες λογιστικής. Η ταχύτητα ήταν σημαντική και ανταποκριθήκαμε με την επιτάχυνση του έργου μας. Ομοίως, ήμουν ευγνώμων για την ταχύτητα με την οποία αυτό το Κοινοβούλιο ήταν σε θέση να ολοκληρώσει την εξέτασή του για τις αλλαγές στους κανόνες λογιστικής. Γνωρίζω ότι εκτιμάτε πλήρως ότι οι άλλες προτάσεις που υποβλήθηκαν πρέπει να έχουν τον ίδιο επείγοντα χαρακτήρα.

Πρέπει επίσης να εξετάσουμε ποιες άλλες προτάσεις θα χρειαστούν για να ενημερώσουμε και να αναπληρώσουμε τα κενά του σημερινού νομοθετικού καθεστώτος.

Τον επόμενο μήνα θα έχουμε την πρόταση των οργανισμών αξιολόγησης της πιστοληπτικής ικανότητας. Θα έχουμε σαν συνεπακόλουθο μια πρωτοβουλία σχετικά με την αμοιβή των στελεχών που βασίζεται σε μια αναθεώρηση της σύστασης που πραγματοποιήσαμε το 2004. Θα εξετάσουμε το θέμα του ελέγχου των παραγώγων. Θα εργαστούμε εποικοδομητικά με το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο σχετικά με την παρακολούθηση των πρόσφατων ψηφισμάτων σας και θα εξετάσουμε τις συνέπειες για το πρόγραμμα εργασίας της Επιτροπής για το 2009. Κανένας τομέας των χρηματοπιστωτικών αγορών δεν θα λείπει από αυτή την αναθεώρηση.

Μία σημαντική συμβολή για μελλοντική δράση θα είναι τα αποτελέσματα της ομάδας υψηλού επιπέδου που συγκρότησα υπό τον Jacques de Larosière, προκειμένου να εξετάσει το διασυνοριακό χρηματοπιστωτικό έλεγχο στην Ευρώπη. Με ευχαρίστηση σας ανακοινώνω σήμερα τη σύνθεση αυτής της ομάδας. Θα αποτελείται από τους Leszek Balcerowicz, Otmar Issing, Rainer Masera, Callum McCarthy, Lars Nyberg, José Pérez Fernández και Ono Ruding. Ζητώ από αυτή την ομάδα να παρουσιάσει έγκαιρα τα πρώτα αποτελέσματα για το εαρινό Ευρωπαϊκό Συμβούλιο και σήμερα το απόγευμα θα συζητήσω με τη Διάσκεψη των Προέδρων σας πώς να διασφαλίσουμε το Κοινοβούλιο να έχει σχέση με αυτό το έργο.

Ωστόσο, όπως δήλωσα προηγουμένως, θα πρέπει επίσης να προάγουμε τη μεταρρύθμιση του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος. Οι τελευταίοι μήνες έδειξαν ότι οι θεσμοί του συστήματος Bretton Woods δεν συμβάδισαν με το ρυθμό της ολοκλήρωσης των παγκόσμιων χρηματοπιστωτικών αγορών.

Η συνεργασία Ευρωπαϊκής Ένωσης-Ηνωμένων Πολιτειών θα είναι σημαντική: όπως γνωρίζετε, η Ευρωπαϊκή Ένωση και οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι υπεύθυνες για το ποσοστό ύψους 80% περίπου των χονδρικών χρηματοπιστωτικών αγορών. Αυτή η συνεργασία δεν είναι μόνο σημαντική για να βγούμε από αυτή την κρίση, αλλά, ακόμη περισσότερο, για να αποφύγουμε ακόμη μία κρίση. Από αυτή την άποψη, οι συζητήσεις που είχαμε ο Πρόεδρος Sarkozy κι εγώ με τον Πρόεδρο Μπους το προηγούμενο σαββατοκύριακο ήταν ένα σημαντικό βήμα προς την πρόοδο.

Ωστόσο, αυτό δεν είναι αρκετό. Πρέπει να συμπεριλάβουμε κι άλλους φορείς. Αργότερα αυτή την εβδομάδα θα μεταβώ στην Κίνα, όπου, από κοινού με τον Πρόεδρο Sarkozy, θα θίξω αυτό το θέμα στον Κινέζο Πρόεδρο και στον Πρωθυπουργό, καθώς και σε άλλους εταίρους της Ασίας στη Σύνοδο Κορυφής του Συνδέσμου των Κρατών της Νοτιοανατολικής Ασίας. Πρέπει να συμμετάσχει σημαντικός αριθμός φορέων.

Ο στόχος πρέπει να είναι να σχεδιάσουμε ένα σύστημα παγκόσμιας χρηματοοικονομικής διακυβέρνησης που να προσαρμόζεται στις προκλήσεις του 21ου αιώνα σε ότι αφορά την αποδοτικότητα, τη διαφάνεια και την εκπροσώπηση.

Η Ευρώπη είναι επικεφαλής. Αυτό είναι κάτι για το οποίο μπορούμε να είμαστε όλοι υπερήφανοι και θέλω να συνεργασθώ με αυτό το Κοινοβούλιο, προκειμένου να συμβάλλω αποτελεσματικά σε Ευρωπαϊκό επίπεδο σε αυτή τη διεθνή συζήτηση.

Ωστόσο, υπάρχει επίσης αυτό που συνήθως ονομάζουμε πραγματική οικονομία και όλοι γνωρίζουμε ότι, μέρα με τη μέρα, συγκεντρώνονται τα στοιχεία ότι αντιμετωπίζουμε μια σοβαρή οικονομική επιβράδυνση. Οι συνέπειες γίνονται αισθητές στις θέσεις εργασίας, στα εισοδήματα των νοικοκυριών και στα βιβλία παραγγελιών των επιχειρήσεων, μικρών και μεγάλων.

Ένα πράγμα πρέπει να είναι ξεκάθαρο: δεν υπάρχει διέξοδος από την κρίση σε εθνικό επίπεδο – οι οικονομίες μας είναι υπερβολικά αλληλένδετες. Θα κολυμπήσουμε ή θα καταποντιστούμε μαζί. Δεν πρέπει να ενδώσουμε στις ελκυστικές εκκλήσεις για προστασία; δεν πρέπει να αποδοκιμάσουμε την παγκοσμιοποίηση ή να θέσουμε σε κίνδυνο την ενιαία αγορά μας. Αυτή θα παραμείνει η κινητήριος δύναμη ανάπτυξης στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Ούτε μπορούμε να συνεχίσουμε να διεξάγουμε επιχειρηματικές δραστηριότητες όπως συνήθως.Η οικονομία της Ευρώπης χρειάζεται ώθηση για να ανακάμψει, για να συνεχίσει να αναπτύσσεται, για να δημιουργήσει θέσεις απασχόλησης. Πρώτα, στο εσωτερικό της Ευρώπης. Θα πρέπει να διπλασιάσουμε τις προσπάθειές μας προκειμένου να αντιμετωπίσουμε τα μακροπρόθεσμα ζητήματα και να είμαστε σε καλύτερη κατάσταση για να αντιμετωπίσουμε τις μελλοντικές προκλήσεις, καθιστώντας την Ευρώπη μια οικονομία της γνώσης, επενδύοντας περισσότερα στην έρευνα και στην ανάπτυξη καθώς και στην καινοτομία. Το αναθεωρημένο Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης αφήνει περιθώριο επαρκούς ευελιξίας ώστε οι δημοσιονομικές πολιτικές των κρατών μελών να αντιδράσουν στις τρέχουσες εξαιρετικές συνθήκες και να προάγουν την ανάπτυξη και τις θέσεις απασχόλησης.

Ωστόσο, πρέπει επίσης να δούμε πέρα από τα σύνορά μας. Το εμπόριο ήταν σημαντικός παράγοντας για την Ευρωπαϊκή ανάπτυξη τα τελευταία έτη. Τώρα πρέπει να είμαστε προνοητικοί σχετικά με την πρόσβαση της αγοράς, να αιτιολογήσουμε ότι οι περιορισμοί στο εμπόριο δεν θα βοηθήσουν κανένα. Ελπίζω ότι όλοι έχουμε μάθει το μάθημα ότι ο προστατευτισμός το μόνο που κάνει είναι να δυσκολεύει την ανάκαμψη.

Η Ευρωπαϊκή βιομηχανία χρειάζεται ενίσχυση. Οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις πρέπει να είναι ελεύθερες για να προσηλώνονται στις αγορές τους. Γι’ αυτόν το λόγο, για παράδειγμα, πρόσφατα προτείναμε ότι οι μικρότερες επιχειρήσεις μας πρέπει να απαλλάσσονται από τα υπερβολικά βάρη, σε ότι αφορά τους λογιστικούς κανόνες και την υποβολή στατιστικών εκθέσεων.

Ο μεγάλος τομέας της βιομηχανίας χρειάζεται επίσης βοήθεια. Θέλω να βεβαιωθώ ότι χρησιμοποιούμε τα Ευρωπαϊκά προγράμματα όπως την ανταγωνιστικότητά μας και το πρόγραμμα καινοτομίας και το πλαίσιο έρευνας για τον καλύτερο σκοπό. Πρέπει να ενισχύσουμε τις συμπράξεις μεταξύ της Στρατηγικής της Λισαβόνας για την ανάπτυξη και για θέσεις απασχόλησης και την ατζέντα που έχουμε για το κλίμα και την ενέργεια.

Η προώθηση επενδύσεων σε τεχνολογίες με χαμηλές εκπομπές άνθρακα και των μέτρων ενεργειακής απόδοσης ταυτόχρονα θα ενισχύσει την ανταγωνιστικότητά μας, την ατζέντα για την ενεργειακή μας ασφάλεια και για τις κλιματικές αλλαγές. Η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενεδύσεων θα είναι ένας πολύτιμος εταίρος σε αυτή την προσπάθεια.

Οι πολίτες της Ευρώπης χρειάζονται επίσης υποστήριξη, ειδικά οι πιο αδύναμοι. Είναι υψίστης σημασίας, σε μια εποχή αυξανόμενης ανεργίας, να διατηρούμε τις επενδύσεις στην εκπαίδευση, να αναπτύσσουμε νέες δεξιότητες και να προετοιμάζουμε τους ανθρώπους να επωφεληθούν όταν επανέλθουν οι ευκαιρίες. Η πρόοδος της Κοινωνκής μας Ατζέντας για Δυνατότητες Πρόσβασης και Αλληλεγγύη είναι πιο σημαντική από ποτέ. Θα αναθεωρήσουμε το ρόλο που μπορεί να διαδραματίσει το Ταμείο Προσαρμογής στην Παγκοσμιοποίηση.

Σε όλους αυτούς τους τομείς πρέπει να ενεργούμε με έξυπνο τρόπο. Πρέπει να αξιοποιούμε στο έπακρο κάθε μέτρο που λαμβάνουμε. Η έξυπνη δράση σημαίνει ότι έχουμε διπλό όφελος. Για παράδειγμα, βοηθάμε την κατασκευαστική βιομηχανία, ασφαλώς, αλλά το κάνουμε προωθώντας απόθεμα για κατοικίες που έχει ενεργειακή απόδοση. Χρησιμοποιούμε την κρατική βοήθεια όπου κρίνεται απαραίτητο, ασφαλώς, αλλά με τις οδηγίες που κατευθύνουν την κρατική βοήθεια προς την περιβαλλοντική ενίσχυση και την έρευνα και ανάπτυξη. Βοηθάμε τις σημαντικές βιομηχανίες όπως οι αυτοκινητοβιομηχανίες – γιατί όχι; – αλλά τις προετοιμάζουμε για τις μελλοντικές αγορές με αντιρυπαντικά αυτοκίνητα. Έξυπνη ενίσχυση: αυτό χρειάζεται η βιομηχανία μας και όχι προστατευτισμό. Αυτό θέλω να το τονίσω ξεκάθαρα.

Η Στρατηγική της Λισαβόνας που προβλέπεται να ασχοληθούμε τον Δεκέμβριο θα είναι η ευκαιρία για να συνδυάσουμε αυτά τα στοιχεία. Δεν υπάρχει μαγική σφαίρα για να μεταστρέψουμε την οικονομία της Ευρωπαϊκής Ένωσης.Αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να αξιοποιήσουμε κάθε επιλογή, να διερευνήσουμε κάθε δυνατό τρόπο με τον οποίο η πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης μπορεί να βοηθήσει τα κράτη μέλη να αδράξουν κάθε ευκαιρία, ώστε η Ευρώπη να μπει στο δρόμο για την ανάπτυξη. Αυτό είναι το καθήκον μας τις επερχόμενες εβδομάδες. Αυτό προετοιμάζουμε κι αυτό είναι ένα έργο με το οποίο θέλω να ασχοληθούμε από κοινού με το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.

Πράγματι ζούμε μια ιστορική στιγμή, το είδος της ευκαιρίας όπου η κρίση αμφισβητεί όλες τις βεβαιότητες και οι άνθρωποι είναι ποιο ανοιχτοί σε αλλαγές. Αυτές είναι ιδιαίτερα εξαιρετικές στιγμές και δεν συμβαίνουν καθημερινά. Πρέπει να καταλάβουμε ότι αυτή είναι πράγματι μία από εκείνες τις στιγμές όπου υπάρχει μεγαλύτερη αρμονία και τότε, όταν προβαίνουμε σε μια αληθινή αλλαγή, αυτές είναι στιγμές όπου γνωρίζουμε ότι οι σημερινές αποφάσεις θα έχουν αποφασιστική επίδραση στην αυριανή πραγματικότητα. Η αλλαγή είναι αυτό που χρειαζόμασε τώρα. Η αλλαγή όχι να επιστρέψουμε στις λύσεις του παρελθόντος, αλλά να βρούμε τις λύσεις του μέλλοντος, τις λύσεις του 21ου αιώνα του κόσμου της παγκοσμιοποίησης.

Σήμερα, η Ευρώπη μπορεί να προτείνει τις αρχές και τους κανόνες που θα διαμορφώσουν μια νέα παγκόσμια τάξη. Έχουμε την ευκαιρία να παρουσιάσουμε προτάσεις που βασίζονται σε Ευρωπαϊκές αξίες που βασίζονται σε ανοικτές κοινωνίες και σε ανοικτές οικονομίες. Όπως δήλωσα αυτό το σαββατοκύριακο στο Camp David, οι ανοικτές κοινωνίες χρειάζονται το κράτος δικαίου και τη δημοκρατία. Οι ανοικτές οικονομίες χρειάζονται επίσης κανόνες – τους κανόνες της διαφάνειας, του συνετού ελέγχου και της συνετής εποπτείας.

Η Ευρώπη δείχνει το πραγματικό της πρόσωπο σε καιρό κρίσης. Στη Γεωργία, η Ευρώπη κατόρθωσε να σταματήσει έναν πόλεμο. Κατά τη χρηματοπιστωτική κρίση, η Ευρώπη έχει ηγετικό ρόλο σε μια παγκόσμια λύση. Στις επόμενες εβδομάδες, πρέπει να αποδείξουμε ότι μπορούμε να συνεχίσουμε να να έχουμε ηγετικό ρόλο στην καταποέμηση των κλιματικών αλλαγών και να δημιουργούμε μια ενεργειακή πολιτική για το μέλλον, διότι το οφείλουμε στους πολίτες μας, στις οικονομίες μας και στους εταίρους μας σε όλο τον κόσμο, καθώς και στις μελλοντικές γενιές Ευρωπαίων.

(Χειροκροτήματα)

  Joseph Daul, εξ ονόματος της Ομάδας PPE-DE. – (FR) Κύριε Πρόεδρε, κύριε Προεδρεύοντα του Συμβουλίου, κύριε Πρόεδρε της Επιτροπής, κυρίες και κύριοι, δύο φορές αυτό το καλοκαίρι η Ευρώπη και ο κόσμος αντιμετώπισαν σημαντικές κρίσεις. Δύο φορές, η Ευρώπη απέδειξε ότι, με την πολιτική βούληση και με την ενότητα που τη διακρίνει, δεν μπορεί μόνο να ενστερνίζεται μια σταθερή και άμεση άποψη, αλλά να επηρεάζει και να καθοδηγεί τους εταίρους της σε παγκόσμιο επίπεδο, για παράδειγμα στη Γεωργία.

Εξ ονόματος της ομάδας μου, θέλω να τιμήσω αυτό το Σώμα, για το υποδειγματικό έργο της Γαλλικής Προεδρίας και του Προέδρου της, του κ. Sarkozy, κατά τη διάρκεια αυτών των δύο σημαντικών κρίσεων. Δεν έκανε διακοπές, εργάσθηκε από την αρχή της Προεδρίας του. Η σημερινή Προεδρία της Ένωσης οφελεί εξαιρετικά την Ευρώπη και τους Ευρωπαίους. Αποδεικνύει ότι η Ευρώπη μπορεί να έχει παρουσία στη διεθνή σκηνή…

(Ψίθυροι)

Κύριε Πρόεδρε, παρόλα αυτά, θα ήθελα να προσέχουν οι ακροατές αυτά που λέω.

Αποδεικνύει ότι η Ευρώπη αξίζει να διευρυνθεί και να έχει εμπειρίες. Επιπλέον, κατά τη διάρκεια του τελευταίου Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, οι οδηγίες των χωρών της ζώνης του ευρώ επαληθεύθηκαν ομόφωνα – είτε σε ότι αφορά τα μέτρα για την εισαγωγή μηχανισμών ελέγχου, μηχανισμών παρακολούθησης ή κανόνων δεοντολογίας που σταματούν τις χρυσές αποζημιώσεις. Όλα αυτά γίνονται με σωστό τρόπο.

Βέβαια, δεν έχουμε ξεπεράσει την χρηματοπιστωτική κρίση, αλλά σε καταστάσεις κρίσης μπορούμε να εγκρίνουμε κανόνες για το μέλλον. Άκουσα να λέγεται εδώ κι εκεί ότι γινόμαστε μάρτυρες της πτώσης του καπιταλισμού, ότι υπεύθυνη είναι η ελεύθερη αγορά. Η αλήθεια είναι ότι, παρόλο που η ελεύθερη αγορά έχει αποδείξει την αξία της, πρέπει να συνοδεύεται από κανόνες – και σαφώς, υπήρξαν λίγοι από αυτούς τους κανόνες ή δεν εφαρμόστηκαν με αρκετή σταθερότητα. Πρέπει να εργαστούμε γι’ αυτή και δεν γνωρίζω για ποια άλλη ιδεολογική πρόκληση, με τη βοήθεια των κεντρικών τραπεζών και με το ´συνολο της διεθνούς κοινότητας.

Ακόμη αναφορικά με αυτό το θέμα, χαιρετίζω την πρωτοβουλία της Προεδρίας να συγκεντρώσει τους εταίρους μας με σκοπό τον καθορισμό μιας νέας παγκόσμιας οικονομικής και χρηματοπιστωτικής τάξης. Αυτό που πρέπει να εγγυηθούμε είναι ότι οι μικροί αποταμιευτές δεν θα δουν να καταστρέφονται οι κόποι τους σε μια νύχτα. Αυτό που πρέπει να διασφαλίσουμε είναι ότι οι επιχειρηματίες και ειδικότερα οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις μπορούν να συνεχίσουν να χρηματοδοτούν τις δραστηριότητές τους – μια πηγή απασχόλησης και ανάπτυξης – σε λογικά ποσοστά.

Η ομάδα μας θα στηρίξει κάθε μέτρο με σκοπό την προστασία της Ευρωπαϊκής αλληλεγγύης και του κοινωνικού μοντέλου της οικονομίας της αγοράς, τη μεγάλη αξία του οποίου εκτιμάμε ιδιαίτερα σε περιόδους κρίσης. Αναφορικά με τη Συνθήκη της Λισαβόνας, καλώ για άλλη μια φορά εκείνα τα κράτη μέλη που δεν την έχουν ακόμη επικυρώσει να το πράξουν το συντομότερο δυνατό, έτσι ώστε να έχουμε μια γενική ιδέα για την τελική κατάσταση της επικύρωσης.

Εάν το ζητάμε αυτό, είναι διότι διακρίνουμε τη δυσκολία που έχει η Ευρώπη να λειτουργεί αποτελεσματικά με τον κανόνα ομοφωνίας και χωρίς σταθερή προεδρία. Ελπίζουμε ότι το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο του Δεκεμβρίου θα αποφασίσει σχετικά με κάποιο σχέδιο δράσης και με κάποιο ρεαλιστικό, αλλά και απαιτητικό χρονοδιάγραμμα για τον τερματισμό της κρίσης. Θέλω να προσθέσω επίσης ότι, εάν η Συνθήκη της Νίκαιας εξακολουθήσει να ισχύει τους επόμενους μήνες, θα πρέπει να ισχύει το ίδιο για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο όπως ισχύει για την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Κατά συνέπεια, καλώ όλους και όλες σε αυτό το Κοινοβούλιο να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Η Επιτροπή, η οποία θα αναλάβει καθήκοντα το φθινόπωρο του 2009 και στον Πρόεδρο της οποίας θα θα επενδύσει το Κοινοβούλιο στις 15 Ιουλίου, θα συμπεριλαμβάνει λιγότερους επιτρόπους από ότι είναι τα κράτη μέλη. Υπάρχει αυτό κι επίσης υπάρχει η Συνθήκη της Νίκαιας και ένα Κοινοβούλιο με λιγότερες έδρες και λιγότερες εξουσίες και μία Επιτροπή με λιγότερους επιτρόπους.

Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο ενέκρινε το Ευρωπαϊκό Σύμφωνο για τη Μετανάστευση. Αυτή είναι μια μεγάλη επιτυχία, αλλά πολλές νέες και διαφορετικές προκλήσεις μας περιμένουν: το κλίμα, η ενέργεια, η άμυνα, για να αναφέρω μερικές. Αυτό λειτουργεί μόνο με βάση το κοινωνικό μας μοντέλο και με την εδραίωση της κοινωνικής οικονομίας της αγοράς για την οποία θα μπορούμε να παρέχουμε αξιόπιστες και διαρκείς απαντήσεις για τις γενιές μας. Κύριε Sarkozy, ζητώ να υπάρξει πρόοδος στο έργο μας. Θα κάνουμε ό,τι είναι δυνατό στο πλαίσιο του Κοινοβουλίου ώστε να διασφαλίσουμε ότι, μέχρι το τέλος του έτους, θα έχουμε και εδώ ένα αξιόπιστο όραμα για τον κόσμο και για το μέλλον των παιδιών μας και των εγγονιών μας.

  Martin Schulz, εξ ονόματος της Ομάδας PSE. – (DE) Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, το σαββατοκύριακο είδαμε αυτό που ήταν πράγματι μια ιστορική εικόνα. Είδαμε τον χειρότερο Πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών που μπορεί να έχουμε δει ποτέ να παρακάμπτεται από τον δυναμικό Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και από τον Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής ο οποίος είναι έτοιμος να πεισθεί σχετικά με το θέμα της πολιτικής της Ευρωπαϊκής εσωτερικής αγοράς.

Αυτή ήταν πράγματι μια ιστορική στιγμή και πραγματικά μια σπουδαία ευκαιρία η Ευρώπη να λάβει τη θέση που της ανήκει στη διεθνή πολιτική. Οι πολιτικές της κυβέρνησης Μπους, της πλήρους κατάργησης ελέγχων στις παγκόσμιες αγορές, του πλήρους laissez faire, όπου ο κάθένας μπορεί να λαμβάνει οποιοδήποτε μέτρο σε οποιονδήποτε τομέα, τώρα έχουν αποτύχει και η Ευρώπη έχει την ευκαιρία να γεμίσει το κενό που προκύπτει με μια νέα πιο κοινωνική, οικονομική τάξη στην Ευρώπη και σε παγκόσμιο επίπεδο. Αυτό είναι το καθήκον που έχουμε να επιτελέσουμε και είναι πράγματι ιστορικό καθήκον.

(Χειροκροτήματα)

Κύριε Sarkozy, τα πρώτα μέτρα ήταν σωστά. Λάβατε τα απαραίτητα μέτρα για την κρίση και κατά συνέπεια η ομάδα μας σας στηρίζει από αυτή την άποψη. Δεν θα κρύψω το γεγονός ότι έχουμε εντυπωσιαστεί, καθώς και με την αποφασιστικότητα που επιδείξατε εσείς και – θα το ξεκαθαρίσω – ο ίδιος ο κ. Barroso, αν και όχι η Επιτροπή του.

Ενώ αναλύω το θέμα της αξιοποίησης ευκαιριών, οι ενέργειες που είναι τώρα απαραίτητες πρέπει προηγουμένως να συνοδεύονται από τις λέξεις «ποτέ ξανά». Αυτό που συνέβη σε αυτές τις αγορές δεν πρέπει να επαναληφθεί ποτέ. Πρέπει να υπάρξει μια διαχωριστική γραμμή στο σημείο της καταστροφής των διεθνών χρηματοπιστωτικών αγορών και στην κρίση της πραγματικής οικονομίας που προκάλεσε. Αυτό δεν πρέπει να συμβεί ξανά.

Για να διασφαλισουμε ότι αυτό ισχύει, χρειαζόμαστε νέους κανόνες. Αυτοί οι νέοι κανόνες πρέπει επίσης να προέρχονται από εσάς κ. Barroso. Σε ένα λεπτό, ο συνάδελφός μου κ. Rasmussen θα περιγράψει με συγκεριμένους όρους αυτό που περιμένουμε από εσάς. Περιμένουμε τις προτάσεις που μόλις ανακοινώσατε μέχρι το τέλος του έτους, καθώς πρέπει να δράσουμε γρήγορα. Δεν έχουμε πολύ χρόνο.

Εάν δράσουμε γρήγορα, οι κανόνες θα είναι το επίκεντρο: όχι απλά κανόνες για τις τράπεζες, αλλά επίσης οι απαραίτητοι κανόνες για τα αμοιβαία κεφάλαια αντιστάθμισης κινδύνου και για τα επιχειρηματικά κεφάλαια. Αυτό το αποφασίσαμε εδώ πριν από μερικές εβδομάδες με μεγάλη ομοφωνία.

Σήμερα, άκουσα τους σοσιαλδημοκράτες να μιλούν: ο Nicolas Sarkozy, ο μακροχρόνιος ηγέτης του UMP, ο συντηρητικός Γάλλος Πρόεδρος, μιλά σαν πραγματικός Ευρωπαίος σοσιαλιστής.

(Χειροκροτήματα)

Ο κύριος Barroso, σε μια καθυστερημένη ηχώ του Τροτσκιστικού, του Μαοϊστικού του παρελθόντος, μιλά σαν πραγματικός αριστερός. Από τον κ. Daul, επίσης, αυτό που ακούω είναι ξεκάθαρη κοινωνική δημοκρατία. Μπορείτε να βρείτε τα έντυπα αιτήσεων για προσχώρηση στη Σοσιαλιστική Ομάδα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στην είσοδο.

(Γενική ευθυμία)

Τώρα θα πρέπει να παραθέσω κάποιο χωρίο. Ακούστε προσεκτικά κύριοι.

(Φωνή «κυρίες»)

«Τις προηγούμενες δεκαετίες, ορισμένα από τα κράτη μας και η Ευρωπαϊκή Ένωση στο σύνολό της κατέστη υπερβολικά ελεγχόμενη και προστατευτική […] Αυτός ο υπερβολικός κανονιστικός έλεγχος […] υπονομεύει την ανταγωνιστικότητα …» Αυτά τα λόγια προέρχονται από το Μανιφέστο της Ομάδας του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος του 2006 που υπέγραψε ο Nicolas Sarkozy, ο κ. Barroso και ο κ. Daul. Κύριοι, αργήσατε, αλλά το σημαντικό είναι ότι ήλθατε.

(Χειροκροτήματα)

(Φωνή του κ. Pöttering επίσης)

Ρωτώ τον εαυτό μου, όταν συζητώ αυτό το θέμα μαζί σας: πού είναι οι απλοί πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης στους λόγους σας; Ποιος αναφέρει τους φορολογούμενους που τώρα επιφορτίζονται με τους κινδύνους αυτής της καταστροφής; Ποιος αναφέρεται στην αγοραστική δύναμη που απαιτείται για την ανάκαμψη της εσωτερικής αγοράς;

Μπαίνουμε σε μια περίοδο επαπειλούμενης ύφεσης, εάν δεν είμαστε ήδη σε ύφεση. Χρειαζόμαστε περισσότερη αγοραστική δύναμη. Δεν χρειαζόμαστε μόνο κοινωνική προστασία για τις τράπεζες, αλλά επίσης, κυρίως χρειαζόμαστε προστασία από τον κίνδυνο για τους απλούς πολίτες. Διότι, εάν τα σχέδιά μας – και δεν υπάρχει εναλλακτική λύση – ναυαγήσουν, αυτοί που πρέπει να πληρώσουν κυρίως είναι οι απλοί πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οι εργαζόμενοι. Γι’ αυτόν το λόγο θέλουμε να καθιερώσουμε την ίδια προστασία γι’ αυτούς τους πολίτες, όπως κάναμε για τις μεγάλες τράπεζες, με τη θέσπιση περισσότερων κανόνων, με περισσότερη εποπτεία και πράγματι με κρατική προστασία. Αυτή είναι η κύρια απαίτηση, κυρίως στα κράτη μέλη.

(Χειροκροτήματα)

Θέλω επίσης να παραφράσω τα λόγια της Angela Merkel στη διάσκεψη του κόμματος της Χριστιανοδημοκρατικής Ένωσης: το κράτος πρέπει να ασχοληθεί λιγότερο με τους τομείς της οικονομικής και της κοινωνικής πολιτικής. Διαφωνώ: το κράτος δεν πρέπει να παραμένει αδρανές, πρέπει να παρεμβαίνει περισσότερο, πρέπει να διεξάγει περισσότερους ελέγχους στα οικονομικά θέματα. Είμαι υπόχρεος στον κ. Barroso και στον κ. Sarkozy διότι διαβεβαίωσαν ότι χρειαζόμαστε περισσότερους κανόνες, όχι λιγότερους. Χρειαζόμαστε περισσότερη εποπτεία, όχι λιγότερη. Βρίσκεστε στο σωστό δρόμο. Κατά συνέπεια, σας δηλώνω ότι θα είστε επίσης στο σωστό δρόμο εάν – και θα έχετε την υποστήριξή μας σε αυτό το εγχείρημα – δεν επιτρέψετε στη δέσμη μέτρων για το κλίμα, η οποία πράγματι έχει τη δυνατότητα να δημιουργεί θέσεις εργασίας και παρέχει τη δυνατότητα για βιώσιμη οικονομική διαχείριση, να τίθεται έναντι της χρηματοπιστωτικής κρίσης στην παρούσα κατάσταση.

Όπως σωστά δήλωσε ο Jean-Claude Juncker, η χρηματοπιστωτική κρίση θα περάσει, αλλά η κλιματική κρίση, δυστυχώς, θα παραμείνει. Γι’ αυτόν το λόγο είναι λάθος να φέρνουμε αντιμέτωπο το ένα θέμα με το άλλο. Ωστόσο, έχετε δίκιο κ. Sarkozy, ότι κι αυτό πρέπει να επιλυθεί με βάση την αμοιβαία αλληλεγγύη του ισχυρότερου με τον πιο αδύναμο καθώς και με τη συνεργασία όλων μας, τόσο εδώ στο Κοινοβούλιο, όσο και στο Συμβούλιο.

Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, θέλω να εκφράσω τις ειλικρινείς ευχαριστίες μου – συμπεριλαμβάνοντας ειδικά τον Πρόεδρο, επειδή μου έδωσε ένα λεπτό ακόμη. Η σαφής θέση της Ομάδας PSE παραμένει ότι, στην παρούσα κρίση, οι αξίες οι οποίες πάντοτε μας εμπόδιζαν να έχουμε πλειοψηφία σε αυτό το Σώμα τώρα είναι στην ημερήσια διάταξη. Εάν τώρα εσείς μας δώσετε την υποστήριξή σας, θα έχετε τελικά μάθει το μάθημά σας, αλλά πρέπει να παραδεχτείτε ότι αυτό έγινε χάρη στα λάθη που κάνατε, κυρίως, ότι ακόμη δεν έχουμε θεσπίσει τους κανόνες που χρειαζόμαστε.

(Χειροκροτήματα από την αριστερή πτέρυγα, διαμαρτυρίες από τη δεξιά πτέρυγα)

  Graham Watson, εξ ονόματος της Ομάδας ALDE. – Κύριε Πρόεδρε, απευθύνω τις παρατηρήσεις μου στον Προεδρεύοντα του Συμβουλίου. Κύριε Προεδρεύοντα, μας αναφέρατε θερμά και ενθαρρυντικά λόγια από το Συμβούλιο της προηγούμενης εβδομάδας. Αναφέρατε ότι το Συμβούλιο και το Κοινοβούλιο πρέπει να εργαστούν σκληρά από κοινού – «να εργασθούμε χέρι-χέρι» – αλλά το έργο μας είναι να διαβάσουμε τα ψιλά γράμματα.

Γιατί τα συμπεράσματα του Συμβουλίου αναφέρονται μόνο στη συνεργασία μεταξύ του Συμβουλίου και της Επιτροπής;

(Χειροκροτήματα)

Γιατί σε όλες τις παραγράφους για τις κλιματικές αλλαγές δεν γίνεται καμία αναφορά για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο; Στην παράγραφο 16 του παρόντος εγγράφου, έπρεπε να έχετε καλέσει το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο – όχι μόνο την Επιτροπή – να συνεργασθεί μαζί σας και να αναγνωρίσετε ότι το Συμβούλιο και το Κοινοβούλιο θα αποφασίσουν, όχι μόνο το Συμβούλιο. Επιπλέον, κύριε Προεδρεύοντα, θα θεωρήσετε ότι χρειάζεστε το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο διότι ορισμένα κράτη μέλη προσπαθούν να διαλύσουν συμφωνίες που έχουν επιτευχθεί με σωστό τρόπο. Η Ευρώπη πρέπει να επιμείνει στους στόχους που έχει διαπραγματευτεί. Είναι ανέντιμο ορισμένες κυβερνήσεις να δηλώνουν ότι το νέο οικονομικό κλίμα καθιστά αυτές τις συμφωνίες ανεφάρμοστες. Δεν θα τεθούν σε ισχύ νέοι στόχοι εκπομπών αερίων για τις αυτοκινητοβιομηχανίες μέχρι το 2012: οι προτάσεις για κοινή εκπομπή αερίων ισχύουν μόνο μετά το 2013, αρκετό διάστημα μετά την πρόβλεψη ότι η παγκόσμια οικονομία θα ανακάμψει. Η αναβολή της δράσης τώρα θα προκαλέσει την καταστροφή του κλίματος και ένα ακόμη μεγαλύτερο νομοσχέδιο. Χρειαζόμαστε περισσότερα από αυτά που συμφώνησε το Συμβούλιο την προηγούμενη εβδομάδα.

Κύριε Προεδρεύοντα, σωστά αναγνωρίζετε την ισχύ των αγορών. Από την πτώση του Τείχους του Βερολίνου, 50 εκατομμύρια Ευρωπαίοι βγήκαν από τη φτώχεια διότι η ελεύθερη κυκλοφορία αγαθών, υπηρεσιών και ατόμων είναι το κλειδί για την ευημερία της Ευρώπης. Ακόμη περισσότερο, είναι ζωτικής σημασίας για την ελευθερία μας. Σήμερα, διαπιστώνουμε τι συμβαίνει όταν οι αγορές δεν έχουν υπευθυνότητα. Τις τελευταίες εβδομάδες το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα κοιτάζει το χάος και χρειαζόμαστε μια συνολική δράση για να το επαναφέρουμε. Κατά συνέπεια, η ομάδα μου χαιρετίζει την εδραίωση του Συμβουλίου για τα μέτρα που συμφωνήθηκαν από τη ζώνη του ευρώ. Μείωσαν την πίεση στις διατραπεζικές αγορές. Τώρα πρέπει να κατευθύνουμε τα επιτόκια καθοδικά, ώστε να μειώσουμε την ύφεση.

Χαιρετίζουμε επίσης την Οδηγία για την Επάρκεια των Ιδίων Κεφαλαίων της Επιτροπής, τα νέα λογιστικά πρότυπα και τα σχέδια για τον έλεγχο των οργανισμών αξιολόγησης της πιστοληπτικής ικανότητας. Η Ευρώπη πρέπει επίσης να παίξει ηγετικό ρόλο στη διαπραγμάτευση ενός παγκόσμιου συστήματος οικονομικής διακυβέρνησης. Ενώ οι κανόνες είναι απαραίτητοι, επίσης απαραίτητα είναι τα μέσα για την εφαρμογή τους. Η Σύνοδος Κορυφής δεν συμφώνησε για ένα αποτελεσματικό καθεστώς για την εποπτεία του χρηματοπιστωτικού συστήματος στην Ευρώπη. Εξήγησα το λόγο σύστασης μιας Ευρωπαϊκής αρχής χρηματοπιστωτικων υπηρεσιών και φημολογείται ότι ο Προεδρεύων του Συμβουλίου επίσης εγκρίνει την αυστηρή εποπτεία σε Ευρωπαϊκό επίπεδο. Οπωσδήποτε, προσπαθήστε με τους Αμερικάνους να συνάψετε μια συμφωνία σε παγκόσμιο επίπεδο, αλλά συνεχίστε χωρίς αυτούς εάν δεν συμμετέχουν ενεργά. Η εποπτεία του τομέα των χρηματοπιστωτικών υπηρεσιών παραμένει το κομμάτι που λείπει από το παζλ.

Κύριε Προεδρεύοντα, είστε ένας άνθρωπος της δράσης. Οι ενέργειές σας οδηγούν στη δημιουργία ενός μόνιμου Προέδρου του Συμβουλίου. Εφιστάτε την προσοχή στις επιτυχίες μας. Τον Αύγουστο, η Ευρώπη κράτησε τα άρματα μάχης έξω από την Τιφλίδα. Αυτόν το μήνα η Ευρώπη βοήθησε τις τράπεζες να συνεχίσουν την επιχειρηματική δραστηριότητα. Εάν, τον Δεκέμβριο, η Ευρώπη λάβει μέτρα για να σώσει τον πλανήτη, τότε πρέπει να πείσουμε ακόμη και τους πιο σκεπτικιστές ότι χρειαζόμαστε τη Συνθήκη της Λισαβόνας.

(Χειροκροτήματα)

  Daniel Cohn-Bendit, εξ ονόματος της Ομάδας Verts/ALE. – (FR) Κύριε Πρόεδρε, κύριε Προεδρεύοντα του Συμβουλίου, κύριε Πρόεδρε της Επιτροπής, θα ήμουν το τελευταίο άτομο που δεν θα αναγνώριζα ότι η ενέργεια και η βούληση είναι απαραίτητα στοιχεία στην πολιτική και είναι αλήθεια ότι η Γαλλική Προεδρία επέδειξε κάποιο επίπεδο ενέργειας και βούλησης που ωφέλησε την Ευρώπη.

Μόνο, μερικές φορές, νομίζω ότι ονειρεύομαι. Νομίζω ότι ονειρεύομαι όταν ξεσπούν οι κρίσεις, διότι όλες οι κρίσεις – η χρηματοπιστωτική κρίση, η περιβαλλοντική κρίση, η παγκόσμια πείνα – είναι αλληλένδετες και δεν μπορούμε να επιλύσουμε τη μία κρίση χωρίς να επιλύσουμε τις υπόλοιπες. Σε αυτή τη βάση, είναι λάθος να αναφέρουμε ότι η κρίση ξεκίνησε τον Ιούλιο, τον Σεπτέμβριο ή τον Αύγουστο! Ξεκίνησε πριν από χρόνια – και λίγη αυτοκριτική από έναν πρώην υπουργό οικονομικών της Γαλλίας, λίγη αυτοκριτική από αυτή την Επιτροπή η οποία, ακόμη και πριν από ένα έτος, απέρριψε κάθε Ευρωπαϊκό κανονισμό για τις χρηματοοικονομικές ροές, παρόλα αυτά θα τους καθιστούσε πιο αξιόπιστους στο μέλλον…

(Χειροκροτήματα)

Είναι σαν να βρίσκεσαι σε όνειρο! Είναι σαν η παρούσα κρίση να ήταν μια φυσική καταστροφή που ήταν αδύνατο να την προβλέψουμε. Όχι, αυτό δεν είναι αλήθεια – και, σε αυτή τη βάση, είναι δυνατό να διεξαχθεί μια σύζήτηση.

Η λογική των κρίσεων είναι η εξής, απλή λογική: όλο και περισσότερο, όσο το δυνατό πιο γρήγορα. Αυτό δημιούρησε τη χρηματοπιστωτική κρίση, αυτό δημιουργεί την περιβαλλοντική κρίση κι αυτό προκαλεί την αύξηση της παγκόσμιας πείνας. Σε αυτή τη βάση, ας πάψουμε να αναφερόμαστε στην ανεξέλεγκτη ανάπτυξη… δηλαδή, αυτό που είναι σημαντικό είναι το περιεχόμενο της αλλαγής. Αυτό που βρήκα ενδιαφέρον είναι ότι όλοι αναφέρθηκαν στη ριζική μεταρρύθμιση του καπιταλισμού και της οικονομίας της αγοράς, αλλά δεν άκουσα σήμερα ποια είναι η αιτία γι’ αυτή τη ριζική μεταρρύθμιση. Αυτό που χρειαζόμαστε είναι μια περιβαλλοντική οικονομία της αγοράς και μια κοινωνική οικονομία της αγοράς, δηλαδή, πρέπει να αμφισβητήσουμε τις βάσεις της μεθόδου παραγωγής μας, του τρόπου ζωής μας. Εάν δεν θέσουμε αυτά τα δύσκολα – ιδιαίτερα δύσκολα – ερωτήματα, για άλλη μια φορά θα οδηγηθούμε προς την καταστροφή.

Γι’ αυτόν το λόγο, όταν αναφέρετε, για παράδειγμα, κ. Sarkozy, ότι χρειάζεται βοήθεια για την ανάκαμψη της αυτοκινητοβιομηχανίας, αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι ότι, ταυτόχρονα, οι Γερμανοί επιθυμούν να επιβάλλουν εκπτώσεις για την αυτοκινητοβιομηχανία σε ότι αφορά το CO2, δηλαδή πράγματι, να επιβάλλεται μια νομοθεσία μείωσης των τιμών και επιπλέον, να τους δίνουμε χρήματα. Στην αυτοκινητοβιομηχανία. Ειδικά στη Γερμανική αυτοκινητοβιομηχανία, η οποία είχε τα περισσότερα κέρδη τα τελευταία 10 χρόνια. Αυτή η αυτοκινητοβιομηχανία θα επενδύσει κεφάλαια σε φορολογικούς παραδείσους. Συνεπώς, θα δώσουμε χρήματα στη Mercedes, στη BMW και στην Audi για να επενδύσουν τα χρήματά τους σε φορολογικούς παραδείσους. Δεν συμφωνώ με αυτό.

(Χειροκροτήματα)

Ναι, πράγματι, διότι κ. Schulz, όταν μιλήσατε μόλις τώρα στους συναδέλφους σας από τη δεξιά, εγώ μίλησα ομοίως στους συναδέλφους μου από τη δεξιά και την αριστερά – τους σοσιαλδημοκράτες και τους Χριστιανοδημοκράτες – οι οποίοι συμφώνησαν με τις ομάδες άσκησης πίεσης της Γερμανικής αυτοκινητοβιομηχανίας να μειώσουν τα κριτήρια για το κλίμα. Ναι, πράγματι, κύριε Schulz,αυτή είναι η αλήθεια.

(Χειροκροτήματα)

Σε αυτή τη βάση… ναι, πράγματι, έχω δίκιο. Μπορείτε να κρυφτείτε γι’ αυτό το θέμα, κ. Σοσιαλδημοκράτη, μπορείτε να κρυφτείτε, αλλά ήταν ανάξιο της πολιτικής σας.

Θέλω να συνεχίσω με αυτό το σημείο, θέλω να συνεχίσω με ένα πολύ σημαντικό θέμα, το θέμα της ανάπτυξης (ομιλίες εκτός μικροφώνου). Ησυχάστε, εγώ είμαι ο ομιλητής. Εννοώ ότι, όταν αναφέρεστε στην «ανάπτυξη», είναι σημαντικό τώρα να αναφέρεστε στον τύπο της ανάπτυξης και στον τρόπο επίτευξής της. Καθώς το κράτος απέκτησε τώρα μετοχές στις τράπεζες – μέρος της κρατικοποίησης και ούτω καθεξής – η συζήτηση που θα κάνουμε τώρα αφορά στον τρόπο με τον οποίο θα επενδύσουμε. Πώς και γιατί θα επενδύσουμε;

Είναι μια συζήτηση επί του περιεχομένου. Εάν επενδύσουμε στην περιβαλλοντική φθορά, τότε θα κάνουμε ότι κάναμε πριν. Γι’ αυτόν το λόγο, όπως ορθά αναφέρετε, πρέπει να συζητήσουμε για ένα Ευρωπαϊκό σχέδιο αποκατάστασης, αλλά για ένα Ευρωπαϊκό περιβαλλοντικό σχέδιο αποκατάστασης το οποίο η Ομάδα των Πρασίνων/Ευρωπαϊκής Ελεύθερης Συμμαχίας ονομάζει Πράσινη Συμφωνία και όχι απλά οποιοδήποτε παλαιό πράγμα.

Ολοκληρώνοντας, θέλω να αναφέρω δύο πράγματα. Αναφορικά με τους φορολογικούς παραδείσους – διατελέσατε υπουργός οικονομικών – η υποχρέωση να κάνετε δηλώσεις πρέπει να αντιστραφεί. Με αυτό εννοώ ότι, όταν κάθε άτομο, εταιρεία ή τράπεζα πρόκειται να επενδύσει χρήματα σε ένα φορολογικό παράδεισο, αυτός ο φορολογικός παράδεισος πρέπει να δηλώνει στη χώρα προέλευσης τα χρήματα που επενδύθηκαν. Η αναίρεση αυτού δεν έχει…Η διαφάνεια είναι μια αρχή αναφορικά με την αντιμετώπιση εταιρειών που χρησιμοποιούν φορολογικούς παραδείσους. Αυτή είναι μια σημαντική απόφαση που θα συμβάλλει στην πρόοδό μας.

Τέλος, θέλω να μιλήσω για τη δέσμη μέτρων σχετικά με το κλίμα. Κύριε Sarkozy, διοργανώσατε – ο κ. Watson έχει δίκιο – ένα θεσμικό πραξικόπημα. Το πράξατε, δηλώνοντας ότι μια τέτοια απόφαση θα λάμβανε το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, το οποίο πρέπει να τη λάβει ομόφωνα. Ανοίξατε το κουτί της Πανδώρας με τα βέτο των Γερμανών, των Ιταλών και των Πολωνών, αντί να αφήσετε τα πράγματα όπως έχουν, δηλαδή, με την ψήφο των κοινοβουλευτικών επιτροπών, με την αποδοχή θέσης εκ μέρους της Επιτροπής και με το Συμβούλιο των υπουργών περιβάλλοντος. Είχαμε τη δυνατότητα να αποφασίσουμε για τη δέσμη μέτρων σχετικά με το κλίμα μέσω της διαδικασίας συναπόφασης, με την ψηφοφορία με ειδική πλειοψηφία. Απορρίπτοντας αυτό το θέμα τον Δεκέμβριο, εξοβελίσατε τη συναπόφαση και την ψηφοφορία με ειδική πλειοψηφία. Θα πληρώσετε μεγάλο τίμημα γι’ αυτό, διότι τώρα εξαρτάστε από το βέτο των χωρών που μόλις ανέφερα.

Κατά συνέπεια, υποστηρίζω τη βούλησή σας σχετικά με την Ευρώπη, την ενέργειά σας σχετικά με την Ευρώπη, σχετικά με το γεγονός ότι πρέπει να προχωρήσουμε και ότι η Ευρώπη πρέπει να είναι ανεξάρτητη, αλλά, ταυτόχρονα, οι απόψεις μας ακόμη διαφέρουν σημαντικά, σε μεγάλο βαθμό, σε ότι αφορά το θέμα του «τρόπου», σε ότι αφορά τη δημοκρατία σε Ευρωπαϊκό επίπεδο και το περιβαλλοντικό περιεχόμενο της ανάγκης για αποκατάσταση.

(Χειροκροτήματα)

  Cristiana Muscardini, εξ ονόματος της Ομάδας UEN. – (IT) Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, θέλουμε να εκφράσουμε την πλήρη υποστήριξή μας σε αυτό που δήλωσε ο Πρόεδρος. Εκτιμάμε το έργο που επιτέλεσε η Προεδρία αυτούς τους δύσκολους μήνες και χαιρετίζουμε τις προτάσεις που υποβλήθηκαν. Παρόλα αυτά, θέλουμε να υπενθυμίσουμε στον Πρόεδρο της Επιτροπής ότι, κατά την έκφραση ορισμένων ισχυρισμών, τους οποίους ενδεχομένως στηρίζουμε ανεπιφύλακτα, αναλαμβάνει την ευθύνη για την πορεία ορισμένων επιτρόπων, συμπεριλαμβάνοντας την Επίτροπο αρμόδια για τον ανταγωνισμό, οι παρατηρήσεις της οποίας για το θέμα της παραφίνης σαφέστατα δεν συνέβαλαν στη βελτίωση της ασφάλειας ή στην ηρεμία των αγορών.

Θα θέλαμε επίσης η Επιτροπή να έχει απαντήσει πιο γρήγορα σχετικά με τα παράγωγα, τα προϊόντα που εξάντλησαν οικονομικά πολλούς πολίτες, καθώς και πολλές κυβερνήσεις και κράτη μέλη της ΕΕ. Τα σχόλια του κ. Sarkozy αγγίζουν μια ευαίσθητη χορδή σε εκείνους από εμάς που θέλουμε να δούμε μια Ευρώπη η οποία να μην αλλάζει Πρόεδρο κάθε έξι μήνες, αλλά να έχει έναν πρόεδρο που μπορεί να δρα ως εκπρόσωπος μιας πραγματικά ενωμένης – όχι ομοιογενούς, αλλά ενωμένης – Ευρώπης που έχει τη δυνατότητα να εργάζεται ενιαία για να καθορίζει τα προβλήματα και να διατυπώνει τις στρατηγικές για την αντιμετώπιση και κυρίως για την επίλυσή τους. Η παρούσα κρίση είναι αναμφίβολα συστημική, αλλά για να καταπολέμήσουμε μια συστημική κρίση πρέπει να επινοήσουμε ένα νέο σύστημα και – με όλο το σεβασμό προς εσάς, Πρόεδρε Sarkozy – να επαναθεμελιώσουμε τον καπιταλισμό σε παγκόσμιο επίπεδο.

Ίσως υπάρχει κάτι παραπάνω που πρέπει να αναφέρουμε. Πρέπει να αναφέρουμε ότι η ελεύθερη αγορά δεν σημαίνει ακραίο φιλελευθερισμό και ότι στο σημερινό κόσμο ένα σύστημα που επιδιώκει να βασίζεται στο κεφάλαιο πρέπει να μπορεί να συνδυάζει κοινωνικούς και φιλελευθερους παράγοντες. Έχουμε απογοητεύσει τις τράπεζες τις απογοητεύουμε. Πόσα περισσότερα μπορούσε να κάνει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, εάν είχαμε εφαρμόσει την πρόταση που υποβάλλαττε εσείς, κύριε Πρόεδρε, ακόμη και πριν την αρχή της θητείας σας, για να δημιουργήσετε μια πιο στενή σχέση μεταξύ των δυνάμεων πολιτικής και οικονομικής κατεύθυνσης. Είναι αδύνατο να διαχειριστείτε την οικονομία χωρίς πολιτικό όραμα για να δηλώσετε τους στόχους που πρέπει να επιτευχθούν.

Ελπίζουμε ότι στο μέλλον η ΕΚΤ μπορεί να έχει μεγαλύτερο έλεγχο στην ποιότητα του χρηματοοικονομικού συστήματος, αλλά δεν θέλουμε να τη δούμε να βρίσκεται σε πλήρη απομόνωση. Θέλω να ολοκληρώσω, κύριε Πρόεδρε, αναφέροντας πόσο ευχαριστημένη είμαι που εγκρίθηκε το σύμφωνο για τη μετανάστευση και το άσυλο. Επιτέλους, έχουμε κοινούς κανόνες σε έναν τομέα που μας επηρεάζει όλους και για τον οποίο πρέπει να είμαστε όλοι ενωμένοι. Ελπίζουμε ότι οι ποινικές και οι αστικές κυρώσεις μπορούν να εναρμονίζονται σε ορισμένα κρίσιμα θέματα, για την καταπολέμηση των κερδοσκόπων και εκείνων που θέτουν σε κίνδυνο την ασφάλεια των καταναλωτών και κατά συνέπεια τη σταθερότητα της οικονομίας. Σας ευχαριστώ κύριε Πρόεδρε, σας ευχόμαστε κάθε επιτυχία στο έργο σας.

  Francis Wurtz, εξ ονόματος της Ομάδας GUE/NGL. – (FR) Κύριε Πρόεδρε, κύριε Προεδρεύοντα του Συμβουλίου, κύριε Πρόεδρε της Επιτροπής, ποτέ στην ιστορία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου δεν χρειάστηκε να αντιδράσουμε σε μια πολυδιάστατη κρίση με τόση ένταση και με τόση σοβαρότητα και το μόνο που κάνουμε είναι να φοβόμαστε ότι δεν έχουμε δει ακόμη τα χειρότερα.

Πρώτον, πολλές χώρες του Νότου, καταρχήν οι εταίροι της Ευρωπαϊκής Ένωσης, βρίσκονται στο χείλος του γκρεμού: εκτός από την κρίση στον τομέα των τροφίμων, την περιβαλλοντική και την ενεργειακή κρίση, υπάρχει η χρηματοπιστωτική κρίση. Αυτές οι χώρες δεν έχουν καμία σχέση με αυτή, αλλά τις πλήττει σφοδρά. Η μείωση του εισοδήματος, η μείωση των επενδύσεων, η μείωση της ανάπτυξης: αυτές δεν λαμβάνονται υπόψη κυρίως από τη διεθνή προσπάθεια, στο βαθμό που ο Γενικός Διευθυντής του Οργανισμού Επισιτισμού και Γεωργίας ο κ. Diouf, υποχρεώθηκε να επισημάνει ότι μόνο το 10% των κονδυλίων έκτακτης ανάγκης που δεσμεύθηκαν από τις μεγάλες δυνάμεις τον Ιούνιο έχουν κατανεμηθεί μέχρι τώρα. Εκείνοι που επιδιώκουν να κερδίσουν πολλά από τον καπιταλισμό έχουν προκαθορίσει με κατάλληλο και πραγματικό τρόπο το έργο τους.

Από την πλευρά τους, οι χώρες που προκύπτουν πλήττονται από την κρίση, αλλά δεν είναι ακόμη δυνατό να αξιολογηθούν οι κοινωνικές συνέπειες αυτής της κατάστασης. Πολύ κοντά μας, ένα κράτος που πριν από λίγο καιρό παρουσίασε ένα μοντέλο επιτυχίας, η Ισλανδία, βρίσκεται υπό την απειλή της χρεωκοπίας. Στο εσωτερικό της Ένωσης, νέα κράτη μέλη όπως η Ουγγαρία – τα οποία δεν μπορούν ούτε να επενδύσουν πλέον τα ομόλογα του Δημοσίου – είναι αντιμέτωπα με εξαιρετικά σοβαρά προβλήματα που θα έχουν ως συνέπεια πρωτοφανείς θυσίες για τους πληθυσμούς τους. Η αλλαγή πορείας ήταν επίσης θεαματική σε χώρες όπως το Ηνωμένο Βασίλειο, η Ιρλανδία και η Ισπανία, οι οποίες μόλις τώρα αναφέρθηκαν ως παράδειγμα. Η κατάπληξη έγινε αισθητή παντού. Αυτό είναι πιθανό να ισχύει και στη Γαλλία, εάν η ύφεση οξύνει περαιτέρω ένα ιδιαίτερα τεταμένο κοινωνικό κλίμα, με τεράστιες μειώσεις των θέσεων εργασίας, με μείωση των δημοσίων δαπανών, με τοπικές αρχές και έργα ιδιωτικοποίησης του δημόσιου τομέα χωρίς πόρους.

Μπορείτε να πείτε ότι αυτό είναι ένα άλλο θέμα. Δεν είναι, διότι, εάν καθεμία από τις χώρες μας απειλείται με κοινωνική κρίση απίθανων διαστάσεων, αυτό συμβαίνει λόγω του μοντέλου ανάπτυξης για το οποίο σήμερα οι λαοί μας πληρώνουν υψηλό τίμημα. Το μοντέλο δημιουργήθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες και στο Ηνωμένο Βασίλειο, αλλά η Ευρωπαϊκή ¨Ενωση το αποδέχθηκε πλήρως ως δικό της με ανατροπή των διεθνών ισορροπιών ισχύος πριν από είκοσι χρόνια τουλάχιστον. Από τότε, η Επιτροπή μας δίνει αυτό το μοντέλο, μήνα με μήνα και αυτό το μοντέλο βρίσκεται παντού στις συνθήκες μας, στη νομολογία του Δικαστηρίου και σε πολλές πολιτικές μας.

Για το λόγο αυτό, κύριε Sarkozy, δεν μπορώ να συμμεριστώ τη διάγνωσή σας για την τρομερή συμφορά που τώρα καταστρέφει τις κοινωνίες μας. Η πηγή του προβλήματος που ξεκίνησε αυτή την κατάσταση μπορεί βέβαια να εντοπίζεται στη Νέα Υόρκη, αλλά το έναυσμα που δόθηκε βρίσκεται τόσο στην Ευρώπη όσο και στις Ηνωμένες Πολιτείες και όλοι αυτοί οι πολιτικοί αρχηγοί που εργάσθηκαν για τη στρατηγική αλλαγής κατεύθυνσης της Ευρώπης τα τελευταία 20 χρόνια οφείλουν μια εξήγηση στους συμπολίτες μας. Δεν πρέπει να πιστεύουν ότι τη γλύτωσαν σήμερα με τη λήψη μέτρων – απαραίτητων μέτρων, παρόλα αυτά – αναφορικά με τα πρότυπα αναφοράς, τη χρηματοοικονομική εποπτεία των οργανισμών αξιολόγησης της πιστοληπτικής ικανότητας ή τις χρυσές αποζημιώσεις.

Ωστόσο, εκτός από αυτό, αυτό που πρέπει να αλλάξει είναι η βάση του συστήματος: χρήματα για κέρδος και κέρδος για χρήματα, αυτή η τρομερή επαναλαμβανόμενη διαδικασία που προκαλεί τον υποβιβασμό της εργασίας, τη μείωση του μισθού, την παροχή οικονομικών δαπανών με μέτρο και τη σπατάλη των πόρων του πλανήτη, καθώς και την περιθωριοποίηση ενός μεγάλου ποσοστού του παγκόσμιου πληθυσμού. Οι δείκτες δείχνουν τα πραγματικά στοιχεία: μόνο το 2% των χρηματικών συναλλαγών σήμερα αφορά στην παραγωγή αγαθών και υπηρεσιών. Το 98% έχει σχέση με τα οικονομικά. Εφεξής, η αντιμετώπιση της ρίζας του κακού σημαίνει προσβολή των αυξανόμενων δραστικών κριτηρίων χρηματοοικονομικής απόδοσης, τα οποία δεν εναρμονίζονται καθόλου με τη μη διακριτική προώθηση των ανθρώπινων ικανοτήτων και με την αληθινά βιώσιμη ανάπτυξη.

Εξίσου, ένα σύστημα Bretton Woods II που να είναι αντάξιο του ονόματός του πρέπει να έχει ως στόχο την εισαγωγή συλλογικού ελέγχου απόκτησης χρημάτων παγκοσμίως, δηλαδή, την αντικατάσταση του λανθασμένου διεθνούς κοινού νομίσματος που είναι το δολάριο με ένα πραγματικό διεθνές κοινό νόμισμα που σχεδιάζεται για να λειτουργεί ως μοχλός για την επανόρθωση των αφόρητων ανισοτήτων που αποσταθεροποιούν τον κόσμο και για τη συμβολή της ισορροπημένης ανάπτυξης της ανθρωπότητας και του πλανήτη. . Βρισκόμαστε τόσο μακριά από αυτό που είναι καλύτερα, σε αυτό το το στάδιο, να αποφύγουμε τις υπερβολικές εκφράσεις σχετικά με τις ριζικές μεταρρυθμίσεις στην εργασία, εκτός εάν η ξαφνική τάση των Ευρωπαίων ηγετών να θέλουν να αλλάξουν τον κόσμο εμπνέεται από το σύνθημα του Πρίγκηπα Salina στο έργο Η Λεοπάρδαλη: «όλα αλλάζουν έτσι που τίποτα δεν αλλάζει». Ωστόσο, κινδυνεύουν να ξυπνήσουν απότομα σύντομα.

(Χειροκροτήματα)

  Nigel Farage, εξ ονόματος της Ομάδας IND/DEM. – Κύριε Πρόεδρε, απευθύνω τις παρατηρήσεις μου στον Προεδρεύοντα του Συμβουλίου. Πρόεδρε Sarkozy, χάρη στη δική σας ενέργεια, δυναμισμό και πρωτοβουλία μεταβήκατε στη Γεωργία και στη Ρωσία για να προσπαθήσετε και να μεσολαβήσετε για μια συμφωνία. Το κατορθώσατε χάρη στις προσπάθειές σας. Δεν ενεργήσατε εξ ονόματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Είναι αυταπάτη εάν οποιοσδήποτε σε αυτή τη θέση νομίζει ότι ενεργήσατε με αυτόν τον τρόπο. Δεν υπήρχε σύνοδος του Συμβουλίου, δεν υπήρχε ψήφισμα και δεν υπήρχε εντολή. Τα καταφέρατε ως ο Γάλλος Πρόεδρος και μπράβο σας.

Ωστόσο, εάν προτείνετε ότι αυτό είναι το μοντέλο για το οποίο πρέπει να αποφασίσουμε για τις εξωτερικές σχέσεις μας στο μέλλον – η άποψη ότι ένας μόνιμος πρόεδρος ή ένα μόνιμος υπουργός εξωτερικών αποφασίζει χωρίς σχεδιασμό ποια πρέπει να είναι η εξωτερική πολιτική όλων μας και συνεχίζει και το κάνει αυτό χωρίς αναφορά σε εθνικές κυβερνήσεις και εθνικά κοινοβούλια – η απάντηση πρέπει να είναι: Όχι, πραγματικά σας ευχαριστώ πολύ.

Σε ότι αφορά τη χρηματοπιστωτική κρίση, είμαι ιδιαίτερα ευχαριστημένος που το αρχικό σας σχέδιο ότι όλοι πρέπει να συγκεντρώσουν τα χρήματά τους δεν ευοδώθηκε. Ήταν χρήσιμο που οι Ιρλανδοί, οι Έλληνες και οι Γερμανοί αποχώρησαν και ενέργησαν σύμφωνα με τα εθνικά τους συμφέροντα. Αυτό που συνέβη στη σύνοδο κορυφής αφορούσε περισσότερο στη συμφωνία μεταξύ των εθνικών κρατών –το οποίο είναι θαυμάσιο και το οποίο με ευχαριστεί.

Δεν άκουσα κανένα σήμερα να αναγνωρίζει ότι η παρούσα χρηματοπιστωτική κρίση αντιστοιχεί όσο τίποτα άλλο με αποτυχία των κανονισμών. Δεν είχαμε έλλειψη κανονισμών: από το σχέδιο δράσης των χρηματοοικονομικών υπηρεσιών για τα τελευταία 10 έτη είχαμε μεγάλη αύξηση κανονισμών. Αυτό έβλαψε την ανταγωνιστικότητα περιοχών όπως το Λονδίνο και δεν προστάτευσε ούτε έναν επενδυτή. Γι’ αυτό σας παρακαλώ, η πληθώρα κανονισμών δεν είναι η απάντηση. Πρέπει να σκεφτούμε ξανά τι κάνουμε.

Νομίζω ότι πρέπει να ξεκινήσουμε να ενεργούμε με βάση το δικό μας εθνικό συμφέρον. Το γεγονός ότι οι τράπεζές μας δεν μπορούν να καταβάλλουν μερίσματα για τα επόμενα πέντε έτη, ενώ οι Ελβετικές τράπεζες μπορούν, είναι κάτι που αποδεικνύει ότι, εάν έχετε την ευελιξία και την προσαρμοστικότητα να βρίσκεστε εκτός της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μπορείτε να αντιμετωπίσετε πολύ καλύτερα τις χρηματοπιστωτικές κρίσεις από το να βρίσκεστε κολλημένοι στη μέση.

  Bruno Gollnisch (NI). – (FR) Κύριε Προεδρεύοντα του Συμβουλίου και της Γαλλικής Δημοκρατίας, συζητάμε τη θεραπευτική αγωγή που πρέπει να δώσουμε στον ασθενή, αλλά είμαστε πολύ διακριτικοί σχετικά με αίτια της ασθένειας. Πώς γίνεται τα θεσμκά όργανα της ΕΕ να μη διέβλεψαν την εμφάνιση της παρούσας κρίσης; Ούτε το Συμβούλιο, ούτε η Επιτροπή, ούτε η Κεντρική Τράπεζα, ούτε ακόμα, κυρίες και κύριοι, το Κοινοβούλιο, ούτε οποιαδήποτε από τις κυβερνήσεις των κρατών μελών. Η κρίση προβλέφθηκε, είναι αλήθεια, από μερικούς απλούς οικονομολόγους, όπως ο νικητής του βραβείου Νόμπελ, ο Maurice Allais και πολιτικούς αξιωματούχους, κυρίως από τη δική μας πλευρά πολιτικών πεποιθήσεων, συμπεριλαμβάνοντας, για μια ακόμη φορά, τον Jean-Marie Le Pen. Δυστυχώς, είναι η περίπτωση της «φωνής βοόντος εν τη ερήμω».

Ωστόσο, η κρίση είναι σαφώς η κρίση του Ευρω-διεθνιστικού συστήματος, του ανεξέλεγκτου ελεύθερου εμπορίου και του τρομερού διαχωρισμού μεταξύ της χρηματοοικονομικής φαντασίας και των πραγματικοτήτων των εξασθενημένων οικονομιών και βιομηχανιών μας, που στο μέλλον μπορεί να είναι ο στόχος των κρατικών επενδυτικών ταμείων τρίτων χωρών που επωφελούνται από την παρούσα κατάσταση. Ακόμη και το έργο σας, κύριε Sarkozy, αποδεικνύει την εσφαλμένη ρύθμιση της Ένωσης: μία σύνοδος των 4, όχι των 27, το Σάββατο 4 Οκτωβρίου. Μια διμερής συνάντηση με τη Γερμανία στις 11 Οκτωβρίου, Μια σύνοδος μόνο των 15 των μελών της Ευρωομάδας. Μια συνάντηση με τον Πρόεδρο των ΗΠΑ για να τον πείσετε να διοργανώσει ακόμη μία συνάντηση που θεωρητικά σχεδιάστηκε για να αλλάξει ριζικά όλο το σύστημα, στο οποίο είχαν κληθεί, εάν καταλάβαμε καλά, μόνο τα 6 από τα 27 κράτη μέλη της ΕΕ, οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Ιαπωνία, η Ρωσία, η Ινδία και η Κίνα.

Δεν προδικάζω τη χρησιμότητα αυτών των συναντήσεων. Αναφέρω ότι αυτή είναι μια επιστροφή στη διμερή ή στην πολυμερή διπλωματία και σαφώς αποδεικνύει ότι, με δεδομένη την έλλειψη αντίδρασής της, την εμπλοκή της σε γραφειοκρατικούς κανόνες και την αναγκαστική επιθυμία της για εξουσία που δεν είναι ικανή να ασκήσει, η Ένωση ως δομημένο σύνολο γνώρισε δόξες στο παρελθόν. Η έκθεση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου το επιβεβαιώνει, εάν κάποιος καταλάβει το νόημα. Επιβεβαιώνει τις πρωτοβουλίες σας, εκλιπαρεί την Κεντρική Τράπεζα με έμμεσο τρόπο να χαλαρώσει κάπως την ασφυκτική ισχύ των κριτηρίων του Maastricht, αλλά δεν αποφασίζει τίποτα.

Αναφέρατε την κατάσταση στη Γεωργία και τις προσπάθειές σας, αλλά πώς μπορείτε να μη βλέπετε ότι η μονομερής αναγνώριση της ανεξαρτησίας του Κοσόβου άνοιξε το δρόμο για την ανεξαρτησία της Αμπχαζίας και της Νότιας Οσετίας; Πώς μπορείτε να δικαιολογήσετε την αόριστη επέκταση του NATO όταν το Σύμφωνο της Βαρσοβίας δεν ισχύει πλέον;

Κύριε Sarkozy, η πορεία που πρέπει να ακολουθήσουμε βρίσκεται αλλού. Αφορά στη ριζική διάσπαση με το διεθνιστικό σύστημα και στην πλήρη αμφισβήτηση των επονομαζόμενων πλεονεκτημάτων του συγκερασμού ατόμων, αγαθών και κεφαλαίου σε παγκόσμιο επίπεδο. Αναμφίβολα, η προάσπιση της ανεξαρτησίας μας και των ταυτοτήτων μας δεν σημαίνει ότι είμαστε απομονωμένοι. Αντίθετα, είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την επανάκτηση της επιρροής μας στον κόσμο.

  Nicolas Sarkozy, Προεδρεύων του Συμβουλίου. – (FR) Κύριε Daul, σας ευχαριστώ για την υποστήριξή σας. Η Ομάδα του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (Χριστιανοδημοκράτες) και των Ευρωπαίων Δημοκρατών πάντοτε πίστευε σε μια προστατευτική Ευρώπη και εσείς ο ίδιος συμμετείχατε στο διάλογο με τους Ρώσους γείτονές μας. Ήταν μια εξωπραγματική θέση: Η Ρωσία διαθέτει την ενέργεια, η Ευρώπη διαθέτει την τεχνολογία. Η Ρωσία αντιμετωπίζει σοβαρό δημογραφικό πρόβλημα – χάνει 700.000 άτομα περίπου κάθε χρόνο, σε μια χώρα που έχει το διπλάσιο μέγεθος από το μέγεθος των Ηνωμένων Πολιτειών. Δεν θεωρώ τη Ρωσία ως τον άσπονδο εχθρό της Ευρώπης. Ακριβώς το αντίθετο, θεωρώ ότι θα είναι απαραίτητο, στο μέλλον, να τίθενται οι βάσεις για έναν κοινό οικονομικό χώρο μεταξύ της Ρωσίας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ο οποίος θα είναι επίσης ο καλύτερος τρόπος για να τους κάνουμε να μετακινηθούν προς τις αξίες του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της δημοκρατίας τα οποία θεωρούμε πολύτιμα στην Ευρώπη.

Θα προσθέσω, κύριε Daul, ότι ο λόγος για τον οποίο θέλαμε να στηρίξουμε τις τράπεζες ήταν για να προστατεύσουμε τους καταθέτες. Υπήρχαν πολλές στρατηγικές. Ορισμένες χώρες – θα επανέλθω σε αυτό αργότερα – ήθελαν να προστατεύσουν και να εξασφαλίσουν τα προϊόντα των τραπεζών. Αγωνίστηκα υπέρ της προστασίας και της εξασφάλισης των ίδιων των τραπεζών, έτσι ώστε στη συνέχεια να μπορούμε να τις αφήσουμε να εκτελέσουν το έργο τους και η στήριξη της ομάδας σας ήταν σημαντική για εμάς.

Θέλω να τελειώσω αναφέροντας ότι η απόφασή σας να επικυρώσουμε τη Συνθήκη της Λισαβόνας ήταν σωστή και, επιπλέον, δεν είναι καθόλου επιθετικό να ζητάμε από τους ανθρώπους να είναι συνεπείς: δεν μπορείτε να πείτε ότι δεν ψηφίσατε επειδή φοβόσαστε μήπως χάσετε έναν επίτροπο εάν, με την άρνησή σας για ψήφο, εξαναγκάζετε να διατηρηθεί μια συνθήκη που προνοεί για τη μείωση του μεγέθους της Επιτροπής. Σέβομαι τις απόψεις όλων, αλλά δεν μπορώ να συμφωνήσω με ανακολουθίες. Δεν μπορείτε να συγκαταλέγεστε μεταξύ των ισχυρότερων υπέρμαχων της Ευρωπαϊκής διεύρυνσης και ταυτόχρονα να εμποδίζετε την Ευρώπη να ιδρύει θεσμούς για τη διεύρυνση. Διαπιστώσαμε πόσο κόστισε η διεύρυνση στην Ευρώπη χωρίς να ληφθεί υπόψη η εμβάθυνση. Δεν πρέπει να κάνουμε το ίδιο λάθος ξανά.

Κύριε Schulz, αναφέρετε ότι μιλώ σαν Ευρωπαίος σοσιαλιστής. Μπορεί να είναι έτσι, αλλά πρέπει να παραδεχτείτε ότι δεν μιλάτε πραγματικά ως Γάλλος σοσιαλιστής.

(Χειροκροτήματα)

Ειλικρινά, εάν πραγματοποιόταν επιμερισμός σε σοσιαλιστικό επίπεδο, θα επέλεγα τον κ. Schulz, χωρίς να το μετανιώσω και χωρίς να έχω τύψεις. Ωστόσο, θέλω να δηλώσω κάτι ακόμη – το όλο θέμα είναι ότι η Ευρώπη μας αναγκάζει να κάνουμε συμβιβασμούς. Αυτό κάνουμε τώρα εγώ και ο κ. Schultz. Η Ευρώπη, οι θεσμοί της και οι πολιτικές της θα εγκρίνονται και θα εφαρμόζονται κάποτε από κυβερνήσεις της αριστεράς και της δεξιάς – αυτός είναι ο νόμος της εναλλαγής. Το Ευρωπαϊκό ιδεώδες δεν μπορεί – κι αυτό είναι που το κάνει σπουδαίο – να περιορίζεται απλά σε θέμα της αριστεράς και της δεξιάς.

Ευτυχώς, κύριε Schulz που άνθρωποι σαν εσάς μπορούν να αναγνωρίσουν ότι οι άλλοι που δεν ανήκουν στη δική σας πολιτκή παράταξη δεν κάνουν απαραίτητα λάθος, απλά επειδή δεν είναι με το μέρος σας. Επίσης, θέλω να αναφέρω κύριε Schulz και σε εσάς και στην ομάδα σας, ότι, ως Προεδρεύων του Συμβουλίου, παρόλο που το κόμμα μου είναι πιστό στην ομάδα ΕΛΚ, εκτίμησα ιδιαίτερα την αίσθηση ευθύνης της Σοσιαλιστικής Ομάδας όταν ανέλαβε δράση για να ακολουθήσει ορισμένες διαδρομές. Ο περιορισμός της Ευρώπης απλά σε μία συζήτηση μεταξύ της αριστεράς και της δεξιάς, ακόμη κι αν υπάρχει αυτή η συζήτηση, αποτελεί παράβαση κατά του Ευρωπαϊκού συμβιβασμού, κατά του Ευρωπαϊκού ιδεώδους. Κατά συνέπεια, δεν νομίζω ότι αποποιείσθε τις αρχές σας όταν υποστηρίζετε την Προεδρία, όπως κι εγώ δεν απαρνιέμαι τις δικές μου όταν εκτιμώ τη στήριξη της Σοσιαλιστικής Ομάδας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.

Θα προχωρήσω περαιτέρω. Ο κ. Schulz αναφέρει ότι αυτό είναι ένα ιστορικό καθήκον και έχει απόλυτο δίκιο. Αναφέρει, όπως και ο κ. Daul, ότι η κρίση μπορεί να παρουσιάζει μία ευκαιρία. Έχετε απόλυτο δίκιο. Και όταν λέτε «ποτέ ξανά», για άλλη μια φορά, έχετε απόλυτο δίκιο. Αυτό δεν αφορά στους Χριστιανοδημοκράτες ή στους Σοσιαλδημοκράτες. Αφορά στην κοινή λογική. Ποιος μας έφερε σε αυτό το σημείο; Αφετέρου, το σημείο στο οποίο θα διαφωνούσα είναι η άποψη ότι, για τα τελευταία 30 έτη, μόνο κυβερνήσεις της δεξιάς έκαναν λάθη και οι κυβερνήσεις της αριστεράς είχαν πάντα δίκιο: αυτό θα ήταν επαναδιατύπωση μιας οδυνηρής ιστορίας και από τις δύο πλευρές.

Θα προσθέσω, σε σχέση με τα σχόλιά σας για την κ. Merkel, ότι καταλαβαίνω ότι διεξάγονται εκλογές στη Γερμανία και κατά συνέπεια θα θεωρούσα τα λόγια της ως εκλογική πλατφόρμα. Από την πλευρά μου, είχα τη χαρά να έχω την αλληλεγγύη και τη φιλία της κ. Merkel και θέλω να τιμήσω, για άλλη μια φορά, τις πράξεις της όταν είχε αναλάβει την Προεδρία. Οι Προεδρίες εξάμηνης διάρκειας αποτελούν μέρος μιας συνεχούς σειράς και ωφελήθηκα σε μεγάλο βαθμό από τις προσπάθειες των προκατόχων μου, ιδιαίτερα από την κ. Merkel.

Κύριε Watson, τρέφω βαθύτατο σεβασμό για εσάς και για τις ιδέες σας, αλλά, ακόμη κι αν μπορείτε να διαβάσετε τα ψιλά γράμματα, προφανώς χωρίς γυαλιά, φαίνεται ότι δεν το πράξατε σήμερα, διότι τι αναφέρει το κείμενο; Αναφέρεται ρητά στα συμπεράσματα των Ευρωπαϊκών Συμβουλίων του Μαρτίου 2007 και του Μαρτίου 2008. Και τι αναφέρουν αυτές οι δύο αποφάσεις του Συμβουλίου; Αναφέρουν ότι η δέσμη μέτρων για τις κλιματικές αλλαγές θα εγκριθεί με τη διαδικασία της συναπόφασης με το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Υπάρχει ένα συνεχές στα κείμενα, κύριε Watson.

Τότε, τι προσπαθούσα να κάνω; Ίσως ήταν λάθος. Ήθελα να θέσω τέλος στη δημοσίευση ανακοινωθέντων 50 σελίδων των Ευρωπαϊκών Συμβουλίων που δεν διαβάζει κανείς και κατά συνέπεια πρότεινα ένα ανακοινωθέν οκτώ σελίδων. Εάν θέλετε να επιμείνετε σε ένα μικρότερο ανακοινωθέν, είναι καλύτερο να μην ακολουθείτε τη συνήθη πρακτική της σύνοψης των συμπερασμάτων προηγούμενων Συμβουλίων, προκειμένου να συγκαλύψετε την έλλειψη νέων αποφάσεων από το παρόν Συμβούλιο. Ως εκ τούτου, νομίζω ότι η συναπόφαση καλύφθηκε από τις παραπομπές σε εκείνα τα δύο προηγούμενα Συμβούλια. Θέλετε να το επιβεβαιώσω και είμαι ιδιαίτερα ευτυχής που το κάνω, αλλά μπορώ να προχωρήσω ακόμη περαιτέρω, κύριε Watson.

Ως προς τη δέσμη μέτρων για την ενέργεια και τις κλιματικές αλλαγές, γνωρίζω, επαναλαμβάνω και θεωρώ ότι θα χρειαστούμε μεγάλη δέσμευση από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο για να την προωθήσουμε. Υπήρχε μόνο ένα πράγμα που ήθελα να κάνω τον Οκτώβριο κι αυτό ήταν να προσπαθήσω να διατηρήσω τη συναίνεση εντός του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, διότι, όπως θα παραδεχθείτε, εάν ερχόμουν στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο με μια απόφαση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου που βασικά ανέφερε ότι, σε κάθε περίπτωση, δεν πρέπει να καταλήξουμε σε συμφωνία πριν τον Δεκέμβριο, πολύ σωστά θα μου είχατε πει «δεν τηρήσατε αυτό που αποφάσισαν τα Συμβούλια το 2007 και το 2008». Χωρίς να έχω αμφισβητήσει καθόλου τη δέσμη μέτρων για την ενέργεια και τις κλιματικές αλλαγές, αγωνίστηκα γι’ αυτή και χωρίς να έχω αμφισβητήσει καθόλου τη διαδικασία συναπόφασης, επιμένω σε αυτή. Επιπλέον, τόσο εγώ όσο και ο Πρόεδρος Barroso αναφέραμε τα ίδια στους συναδέλφους μας στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο.

Κύριε Cohn-Bendit, πραγματικά είστε σε άριστη κατάσταση. Μου δηλώσατε «ναι» πέντε φορές και «όχι» μόνο δύο – έχω συνηθίσει σε λιγότερο ευνοικά αποτελέσματα. Για να είμαι ειλικρινής, η στήριξή σας αναφορικά με την αποφασιστικότητα της Προεδρίας και με ορισμένες από τις ενέργειές της είναι ευεργετική. Θα σας δηλώσω επίσης, κύριε Cohn-Bendit, ότι νομίζω ότι η Προεδρία της Επιτροπής και η Προεδρία του Συμβουλίου που έχουν δεσμευτεί τόσο για την προάσπιση της δέσμης μέτρων για την ενέργεια και τις κλιματικές αλλαγές αξίζουν τη στήριξη των Πρασίνων. Δεν συμφωνούμε σε όλα, αλλά ασφαλώς εσείς, οι Πράσινοι, δεν πρόκειται να πολεμήσετε την Προεδρία της Επιτροπής και την Προεδρία του Συμβουλίου που έχουν δεσμευτεί απολύτως για την έγκριση της δέσμης μέτρων για την ενέργεια και τις κλιματικές αλλαγές. Ασφαλώς μπορούμε τουλάχιστον να συμβαδίσουμε σε μερικά σημεία. Είστε ένας αιρετός εκπρόσωπος, είμαι ένας αιρετός εκπρόσωπος και δεν ντρέπομαι να παραδεχθώ ότι, εάν σας χρειάζομαι κι εσείς με χρειάζεστε. Αυτό πιθανόν να είναι πιο οδυνηρό για εσάς από ότι είναι για εμένα, αλλά έτσι έχουν τα πράγματα. Επίσης, μου ζητήσατε να ασκήσω κάποια αυτοκριτική. Έχετε απόλυτο δίκιο, ασφαλώς πρέπει να το κάνω και δεν είμαι ο μόνος.

(Γέλια και χειροκροτήματα)

Τέλος, αναφορικά με το θεσμικό πραξικόπημα, θα απαντούσα το ίδιο όπως στον κύριο Watson. Ο κύριος Cohn-Bendit δεν θα με κατηγορήσει γι’ αυτό. Αφετέρου, μπορεί η παρούσα κρίση και η προάσπιση του περιβάλλοντος να είναι μια ευκαιρία για ανάπτυξη; Νομίζω ότι έχετε απόλυτο δίκιο – την αποκαλείτε «πράσινη ανάπτυξη» κι εγώ την αποκαλώ «βιώσιμη ανάπτυξη», αλλά είναι αναμφισβήτητο. Θα σας αναφέρω επίσης ότι το περιβαλλοντικό επίδομα για τα αυτοκίνητα το απέδειξε αυτό. Η Γαλλία είναι ένα από τα μοναδικά μέρη, όπου ο τομέας της αυτοκινητοβιομηχανίας δεν συρρικνώνεται. Γιατί; Επειδή το περιβαλλοντικό επίδομα τη βοήθησε να πουλήσει περισσότερα αυτοκίνητα αντιρυπαντικής τεχνολογίας από ότι αυτοκίνητα που ρυπαίνουν. Ίσως οι Πράσινοι να θεωρήσουν ότι η φράση «καθαρό αυτοκίνητο» σοκάρει, αλλά για εμάς είναι εξαιρετικά σημαντικό. Το Περιβάλλον Grenelle, το οποίο ελπίζω ότι θα ψηφισθεί ομόφωνα στη Γαλλία, συμπεριλαμβάνοντας τους Σοσιαλιστές, δείχνει ότι η Γαλλία έχει προβεί σε σταθερές δεσμεύσεις προς αυτή την κατεύθυνση. Πραγματικά νομίζω ότι θα ήταν λάθος με ιστορικές διαστάσεις, εάν η Ευρώπη έχανε την ευκαιρία σχετικά με τη δέσμη μέτρων για την ενέργεια και τις κλιματικές αλλαγές.

Κυρία Muscardini, σας ευχαριστώ για την υποστήριξή σας. Αναφέρατε το σύμφωνο για τη μετανάστευση και χαίρομαι που το κάνατε, διότι κανείς δεν αναφέρεται σε ευκαιρίες που αξιοποιούνται, αλλά αποτελεί πραγματικά μια καταπληκτική καινοτομία για την Ευρώπη ότι και οι 27 από εμάς κατορθώσαμε να καταλήξουμε σε συμφωνία για ένα σύμφωνο. Ασφαλώς, υπάρχουν ακόμη κάποιες αμφιβολίες και ασφαλώς θα θέλαμε να προχωρήσουμε περαιτέρω, παρόλα αυτά. Ποιος μπορούσε να προβλέψει ότι όλοι εσείς εδώ θα είχατε τη σοφία, με τα κράτη μέλη, να συμφωνήσετε για ένα Ευρωπαϊκό σύμφωνο μετανάστευσης λίγους μήνες πριν τις Ευρωεκλογές; Πιστέψτε με, είναι ο μόνος τρόπος για να εμποδίσουμε τους εξτρεμιστές σε καθεμία από τις χώρες μας να επικρατήσουν σε ένα θέμα για το οποίο πρέπει να υπάρχει ευφυία, ανθρωπιά και σταθερότητα. Κατά συνέπεια, σας είμαι ευγνώμων κυρία Muscardini, διότι θίξατε το θέμα.

Κύριε Wurtz, αναφέρατε ότι δεν αποδεχόμαστε την ίδια διάγνωση και ότι αυτό είναι ασφαλώς αληθές. Ωστόσο, ο λόγος σας, όπως πάντα, είχε προσεκτική διατύπωση, αλλά στην ουσία του ήταν υπερβολικός. Τα πράγματα δεν καθίστανται λιγότερο συγκλονιστικά, κύριε Wurtz, εάν τους πείτε με ήπιο τρόπο:δεν έχουν τόση σημασία οι λέξεις, όσο αυτό που βρίσκεται πίσω από αυτές. Όσο είμαι σίγουρος ότι ο καπιταλισμός πρέπει να αλλάξει, θα σας δηλώσω κύριε Wurtz, ότι ο καπιταλισμός δεν προκάλεσε ποτέ τόση καταστροφή σε κοινωνικό, δημοκρατικό και περιβαλλοντικό επίπεδο όση το συλλογικό σύστημα που υποστηρίξατε τόσα χρόνια. Οι σημαντικές οικολογικές καταστροφές, κύριε Wurtz – πρέπει να ακούτε τον κ. Cohn-Bendit όταν αναφέρεται στην αυτοκριτική – οι σημαντικές οικολογικές καταστροφές δεν ήταν χαρακτηριστικό της οικονομίας της αγοράς, αλλά του συλλογικού συστήματος. Οι κοινωνικές καταστροφές, κύριε Wurtz, ήταν χαρακτηριστικά ενός συλλογικού συστήματος και το συλλογικό σύστημα διατήρησε το Τείχος του Βερολίνου, εκατομμύρια άνθρωποι υπέφεραν σωματικά από την απώλεια της ελευθερίας. Ως εκ τούτου, εξακολουθώ να αναλαμβάνω δεσμεύσεις για την οικονομία της αγοράς, για το ελεύθερο εμπόριο και για τις αξίες του καπιταλισμού, αλλά όχι για την προδοσία του καπιταλισμού.

(Χειροκροτήματα)

Μπορούμε και οι δύο να κοιτάξουμε πίσω στον 20ό αιώνα και μπορείτε να είστε βέβαιοι ότι η απόφαση δεν θα ευνοεί τις ιδέες που ακολουθήσατε πιστά για δεκαετίες. Μου λέτε να ξυπνήσω, αλλά, σε κάθε φιλία κ. Wurtz, θα φοβόμουν να σας συμβουλεύσω να μην σκέφτεστε τόσο πολύ σχετικά με το τι συνέβη κατά τη διάρκεια του 20ου αιώνα, διότι οι ειλικρινείς άνδρες όπως εσείς θα διαπίστωναν σε αυτή την περίπτωση ότι υποστηρίζουν συστήματα που έχουν απομακρυνθεί ιδιαίτερα από τα ιδανικά της νεότητάς τους.

Κύριε Farage, δεν έχω λάβει εντολή – αυτό είναι αδιαμφισβήτητο – αλλά, ειλικρινά, δεν έλαβαν εντολή ούτε και τα Ρωσικά στρατεύματα όταν εισέβαλαν στη Γεωργία.

(Χειροκροτήματα)

Είστε ένας από εκείνους τους ανθρώπους που, για χρόνια, καταγγείλατε την Ευρώπη για έλλειψη πολιτικής βούλησης. Εγώ είχα μία επιλογή: Μπορούσα να ζητήσω την άποψη όλων και να μη λάβω μέτρα ή να δράσω και στη συνέχεια να ελέγξω εάν οι άλλοι συμφωνούσαν. Προτιμώ τη δράση. Επιτέλους, κύριε Farage, μια Ευρώπη που μοιάζει με αυτό που θέλετε να μοιάζει. Πράγματι, είμαι εγώ, γεγονός το οποίο δεν είναι τόσο σπουδαίο, αλλά στην ουσία εξακολουθεί να είναι η Ευρώπη που για την οποία ελπίζετε και προσέχευσθε. Θα προσθέσω ότι, από δημοκρατική άποψη, εγώ, από κοινού με τον Bernard Kouchner, διαβεβαίωσα ότι το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο επικύρωσε τις αποφάσεις που είχαμε λάβει.

Μία τελευταία επισήμανση: όταν οι Ιρλανδοί – και δεν ασκώ κριτική, με δεδομένο πόσο σοβαρή ήταν η κρίση – έλαβαν την απόφαση να εγγυώνται όλα τα προϊόντα των τραπεζών τους, με εξαίρεση τις Ευρωπαϊκές τράπεζες και τα υποκαταστήματα, είναι χρήσιμο που η Επιτροπή ήταν εκεί για να διευθετήσει την κατάσταση. Τι συνέβη; Σε διάστημα 24 ωρών, όλο το City βρέθηκε χωρίς ρευστά διαθέσιμα, διότι, φυσικά, όλα τα ρευστά διαθέσιμα έφυγαν από το City για να βρεθούν στις τράπεζες για τις οποίες εγγυήθηκε το Ιρλανδικό κράτος, το οποίο είχε αποφασίσει, αυτοβούλως, να εγγυηθεί το 200% του ΑΕγχΠ του. Μπορείτε να διαπιστώσετε σαφώς ότι χρειαζόμαστε ο ένας τον άλλο: εάν δεν είχαμε συντονίσει την απάντησή μας, κάθε χώρα θα ασχολιόταν διαρκώς με το θέμα «ποιος μπορεί να παράσχει τις μεγαλύτερες εγγυήσεις» και οι οικονομίες των ατόμων θα πήγαιναν στη χώρα που παρείχε τις μεγαλύτερες εγγυήσεις, εις βάρος των άλλων. Είστε τόσο πιστός υπερασπιστής του Ηνωμένου Βασιλείου – λοιπόν, η Ευρώπη συνέβαλε στην αποκατάσταση της ισορροπίας του City, όχι το Ηνωμένο Βασίλειο από μόνο του.

(Χειροκροτήματα)

Τέλος, κύριε Gollnisch, είστε ο μοναδικός στον κόσμο που πιστεύει ότι η Ευρώπη δεν έχει χρησιμότητα. Υπάρχουν δύο δυνατότητες: είτε ο κόσμος έχει άδικο κι εσείς δίκιο, είτε ισχύει το αντίθετο. Φοβάμαι ότι, για μία ακόμη φορά, ισχύει το αντίθετο.

(Θερμά χειροκροτήματα)

  José Manuel Barroso, Πρόεδρος της Επιτροπής. – (FR) Κύριε Πρόεδρε, παραστήκαμε ήδη σε ορισμένες ιδεολογικές συζητήσεις και ήταν ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες. Από την πλευρά μου, νομίζω ότι τώρα πρέπει να συμμετάσχω σε αυτή τη συζήτηση, αλλά θεωρώ ότι θα υπάρχει χρόνος γι’ αυτό αργότερα. Προς το παρόν, επικεντρώνομαι περισσότερο σε άμεσες, επείγουσες απαντήσεις για την κρίση.

Σε κάθε περίπτωση, θέλω να δηλώσω το εξής: η ανάλυσή μας για τα αίτια της παρούσας κρίσης σαφώς δείχνει ότι υπήρχαν κανονιστικές ατέλειες, ιδίως στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ορισμένοι τομείς στο εσωτερικό αυτής της αγοράς δεν ελέγχονταν και αυτό προκάλεσε την κρίση. Ωστόσο, η ανάλυσή μας δείχνει επίσης ότι η βασική αιτία της κρίσης συνδέεται αναμφίβολα με ορισμένες θεμελιώδεις ανισοροοπίες που μπορούν να εντοπισθούν στην οικονομία των ΗΠΑ και στην παγκόσμια οικονομία.

Η αλήθεια – όπως τόνισαν πολλοί οικονομολόγοι και εξακολουθούν να τονίζουν – είναι ότι θα είναι δύσκολο να διατηρηθεί το είδος των επιπέδων του δημόσιου χρέους που διαπιστώνουμε στις Ηνωμένες Πολιτείες και ότι οι χώρες με το μεγαλύτερο χρέος είναι οι μεγαλύτεροι καταναλωτές, ενώ οι χώρες με μεγαλύτερα διαθέσιμα έχουν ελάχιστη κατανάλωση.

Υπάρχουν βασικά προβλήματα σε αυτή την περίπτωση, αναφορικά με το έλλειμμα του δημόσιου χρέους, του δημόσιου ελλείμματος. Για να το πω πιο απλά, εάν οι Ηνωμένες Πολιτείες είχαν σύμφωνο σταθερότητας και ανάπτυξης, αυτή η χρηματοπιστωτική κρίση μπορεί να μην συνέβαινε: όταν οι βάσεις της μακροοικονομίας είναι σταθερές, έχουμε πολύ μεγαλύτερες πιθανότητες να αντιμετωπίσουμε αυτά τα προβλήματα των κενών, των ατελειών ελέγχου.

Είναι γεγονός ότι υπήρχαν επίσης κανονιστικά προβλήματα. Όχι επειδή η χρηματοοικονομική αγορά δεν υφίσταται έλεγχο – ακριβώς το αντίθετο, πιθανότατα είναι ο πλέον ελεγχόμενος τομέας της οικονομίας, ακόμη και στις Ηνωμέρνες Πολιτείες. Όχι επειδή δεν ασκούμε έλεγχο στην Ευρώπη – το αντίθετο, έχουμε πολλές ρυθμίσεις σε αυτόν τον τομέα. Ωστόσο, είναι αλήθεια ότι υπήρχαν ατέλειες στους μηχανισμούς εποπτείας, οι οποίοι, πρέπει να το θυμόμαστε, είναι ουσιαστικά εθνικά συστήματα.

Αυτός είναι ένας τομέας για τον οποίο η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα πραγματικά δεν απαλλάσσονται – οι μηχανισμοί εποπτείας είναι στην ουσία εθνικού χαρακτήρα. Είναι επίσης αληθές ότι πρέπει να εξετάσουμε τι μπορούμε να κάνουμε από νομοθετική άποψη και σχετικά με αυτό χαιρετίζω τις προσπάθειες του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Είναι γεγονός ότι, για πολλά έτη, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο υποβάλλει άρτιες εκθέσεις για ορισμένα από αυτά τα θέματα και είμαστε έτοιμοι να συνεργαστούμε μαζί σας.

Ωστόσο, αξίζει να θυμηθούμε ότι, ακριβώς όπως «κανείς λάνθρωπος δεν είναι αυτάρκης», κανένα θεσμικό όργανο δεν είναι αυτάρκες και η Επιτροπή συνεργάζεται με το Κοινοβούλιο και με το Συμβούλιο γι’ αυτά τα θέματα. Ας είμαστε εντελώς ξεκάθαροι: πριν από μερικές εβδομάδες – όχι χρόνια, όχι μήνες, πρν από μερικές εβδομάδες – δεν θα ήταν δυνατό να αλλάξουμε ορισμένους από αυτούς τους κανόνες, διότι, όπως γνωρίζετε πολύ καλά, ορισμένα από τα κράτη μέλη θα ήταν βασικά αντίθετα. Έτσι έχουν τα πράγματα.

Για το λόγο αυτό, πρέπει να καταλάβουμε ότι τώρα έχουν δημιουργηθεί οι συνθήκες για να κάνουμε κάποιες αλλαγές, ελπίζω – όχι μόνο για μεταρρυθμίσεις στην Ευρώπη, αλλά επίσης έτσι ώστε η Ευρώπη να μπορεί να προτείνει παγκόσμιες μεταρυθμίσεις στο χρηματοπιστωτικό σύστημα.

Το δεύτερο θέμα έχει σχέση με τη «δέσμη μέτρων για τις κλιματικές αλλαγές» και θέλω να σας ευχαριστήσω, κυρίες και κύριοι, για τα σχόλιά σας και για την υποστήριξή σας. Αναφορικά με το θεσμικό θέμα, καταρχήν – νομίζω ότι ο Πρόεδρος Sarkozy το εξήγησε ήδη σαφέστατα, αλλά επιτρέψτε μου να δηλώσω το εξής εξ ονόματος της Επιτροπής – δεν συγχέουμε το σεβασμό για καθιερωμένες διαδικασίες λήψης αποφάσεων, ιδίως για τη διαδικασία συναπόφασης και τον κεντρικό ρόλο που παίζει το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο με την ανάγκη για ισχυρή συναίνεση μεταξύ των κρατών μελών σχετικά με κάτι όσο σημαντικό όσο η δέσμη μέτρων για το κλίμα και την ενέργεια. Αυτές οι δύο πλευρές δεν είναι ασύμβατες ή αντιφατικές, αλλά συμπληρωματικές. Μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι, παράλληλα με την Προεδρία, εργαζόμαστε ενεργά και άκοπα προκειμένου να επιτύχουμε ένα φιλόδοξο, αλλά ισορροπημένο συμβιβασμό με το Κοινοβούλιο.

Πρέπει να είμαι τελείως ειλικρινής μαζί σας εδώ και μπορώ να σας δηλώσω ότι, εάν δεν είχαμε την ηγεσία του Προέδρου Sarkozy και – νομίζω ότι μπορώ να το πω αυτό – καθώς και τη συμβολή της Επιτροπής, δεν θα επιτυγχάναμε συναίνεση σε αυτό το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, προκειμένου να διατηρήσουμε τους στόχους που εγκρίναμε πριν από ένα έτος.

Η αλήθεια είναι ότι, αντιμέτωπες με την χρηματοπιστωτική κατάσταση όπως αυτή που βρισκόμαστε τώρα, οι κυβερνήσεις – εντελώς φυσικά, θα έλεγα – καθίστανται πιο αμυντικές, πιο συνετές. Ίσως θέλουν να επανέλθουν σε ορισμένες λιγότερο φιλόδοξες θέσεις. Κι αυτό αποτελεί πρόκληση την οποία πρέπει να δεχτούμε από κοινού, καθώς πράγματι νομίζω ότι θα ήταν τραγικό εάν η Ευρώπη εγκατέλειπε τις φιλοδοξίες της για την καταπολέμηση της κλιμματικών αλλαγών.

Θα ήταν τραγικό, επειδή ο κύριος στόχος που έχουν ορισμένα άτομα για τη δέσμη μέτρων είναι ότι θα κάναμε μία θυσία χωρίς οι άλλοι να κάνουν το ίδιο. Ωστόσο, πράγματι, εάν θέλουμε να έχουμε τους άλλους στο πλευρό μας, σε αυτό το στάδιο δεν πρέπει να δείξουμε ότι έχουμε λιγότερες φιλοδοξίες. Ακριβώς σε μία εποχή σαν αυτή πρέπει να επιμείνουμε στους στόχους «τρεις φορές επί είκοσι» που θέσαμε το προηγούμενο έτος και γι’ αυτόν το λόγο το μήνυμα πρέπει να είναι ιδιαίτερα ηχηρό. Θέλω να επιδοκιμάσω το ρόλο του Προέδρου Sarkozy, καθώς επίσης το ρόλο όλων των μελών του Ευρωπαικού Συμβουλίου. Θέλω επίσης να εκφράσω την εκτίμησή μου στην Καγκελάριο Angela Merkel. Εγκρίναμε αυτούς τους στόχους υπό την Προεδρία της πριν από ένα έτος και ελπίζω ότι τώρα δεν θα αποδυναμώσουμε τις φιλοδοξίες μας.

Μπορώ να το δηλώσω επίσης, γνωρίζετε – είναι ενδιαφέρον, κ. Schulz. Δεν μπορώ να υποστηρίξω αυτό που δηλώθηκε. Πραγματικά νομίζω ότι μπορεί να έχουμε πολιτικές διαφορές και διαφορετικές ιδεολογίες, αλλά ότι – ιδίως σε μία κατάσταση όπως αυτή στην οποία βρισκόμαστε τώρα – πρέπει να είμαστε ενωμένοι, όχι να είμαστε χωριστά.

Δεν νομίζω ότι κάθε πολιτική δύναμη σε αυτή την Αίθουσα μπορεί να απαιτεί το μονοπώλιο για τις Ευρωπαϊκές ιδέες. Σε όλη την ιστορία της Ευρώπης, οι συνεισφορές των Χριστιανοδημοκρατών, των σοσιαλιστών, των φιλελευθέρων και άλλων ομάδων της δεξιάς, της αριστεράς και του κέντρου δημιούργησαν την πολιτική Ευρώπη.

Καταλαβαίνω πλήρως την πολιτική συζήτηση και βέβαια δεν θέλω να μειώσω τη σημασία της ιδεολογικής συζήτησης, αλλά παρόλα αυτά νομίζω ότι, σε μία κατάσταση όπως αυτή, θα άξιζε τον κόπο όλοι όσοι πιστεύουν στα ιδανικά της Ευρώπης και θεωρούν ότι η Ευρώπη πρέπει να παίξει ένα σημαντικότερο ρόλο παγκοσμίως να καθιερώσουν μία πλατφόρμα συναίνεσης. Εξάλλου, ο κόσμος – όχι μόνο οι Ευρωπαίοι, αλλά όλος ο κόσμος – αποβλέπει στην Ευρώπη για να προτείνει ορισμένες λύσεις.

Από την πλευρά μου, μπορείτε να είστε βέβαιοι ότι σε αυτό το πνεύμα συναίνεσης – με σεβασμό για τις διαφορετικές πολιτικές δυνάμεις, βέβαια, αλλά, εάν μπορώ να το αναφέρω, πέρα από τις διαφορετικές κομματικές απόψεις – εμείς, τα τρία θεσμικά όργανα, η Επιτροπή, το Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο θα έχουμε τη δυνατότητα να συνεργαστούμε για να καταστήσουμε την Ευρώπη μας πιο δυνατή.

  Hartmut Nassauer (PPE-DE). – (DE) Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, σήμερα το πρωί αναφέρθηκε ορθά ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση επέδειξε την ικανότητά της να δράσει σε δύο σημαντικές κρίσεις. Αυτό ενέπνευσε την εμπιστοσύνη στον υπόλοιπο κόσμο και το ρόλο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της επέτρεψε να επανακτήσει την εμπιστοσύνη των πολιτών της. Αυτό οφείλεται κυρίως στον Προεδρεύοντα του Συμβουλίου. Πρόεδρε Sarkozy, αυτό είναι ένα επίτευγμα για το οποίο μπορείτε δικαιολογημένα να είστε υπερήφανοι.

Βέβαια, δεν είναι δύσκολο να φανταστούμε ότι ο Πρόεδρος Sarkozy θα τηρούσε μια ενεργητική και φανταστική προσέγγιση, ακόμη κι αν δεν ήταν Πρόεδρος του Συμβουλίου. Ωστόσο, το γεγονός είναι ότι είναι Πρόεδρος του Συμβουλίου και κατά συνέπεια οι πράξεις του ωφέλησαν την Ευρωπαϊκή Ένωση. Έτσι πρέπει να συμβαίνει.

Ομολογουμένως, πρέπει να μην ξεχνάμε ότι είναι ξεκάθαρη τύχη ότι τώρα είναι Προεδρεύων του Συμβουλίου. Ωστόσο, η ικανότητα της Ευρωπαϊκής Ένωσης να χειρίζεται κρίσεις δεν πρέπει να είναι θέμα τύχης. Αυτό σημαίνει ότι χρειαζόμαστε τη Συνθήκη της Λισαβόνας. Αυτό είναι ένα ακόμη επιχείρημα υπέρ της θέσης σε ισχύ της συνθήκης και είμαι πεπεισμένος ότι υπάρχει μεγάλη πλειοψηφία υπέρ της συνθήκης σε αυτό το Κοινοβούλιο.

Για λόγους περιορισμού ακόμη δεν έχουμε δηλώσει αυτό δυνατά και ξεκάθαρα, αλλά θεωρώ ότι πρέπει να εξηγήσουμε το γεγονός ότι αυτό το Κοινοβούλιο βρίσκεται πίσω από τη Συνθήκη της Λισαβόνας και ότι θα είναι χρήσιμο εάν το Κοινοβούλιο μπορεί να επιτύχει να θέσει τη συνθήκη σε ισχύ πριν τις ευρωεκλογές. Αυτό δεν εξαρτάται από εμάς, αλλά νομίζω ότι είναι η άποψή μας.

Ο κ. Schulz ανέλυσε τη χρηματοπιστωτική κρίση, ανακάλυψε τα αίτια του συστήματος και, χωρίς περαιτέρω δυσκολία, επέρριψε αυστηρά ευθύνες στους Συντηρητικούς, στους Φιλελεύθερους και στους Χριστιανοδημοκράτες. Κύριε Schulz, παρουσιάζετε μια τόσο απλή εικόνα του κόσμου, αναμφίβολα λόγω των εκλογών. Γνωρίζετε πολύ καλά ότι ο βαθμός ευημερίας εδώ στην Ευρώπη, ο οποίος είναι πρωτοφανής για όλα τα μεγάλα μέρη του κόσμου, τα υψηλά επίπεδα κοινωνικής ασφάλειας, τα απαράμιλλα επίπεδα περιβαλλοντικής προστασίας, τη σχετική τεχνολογική εξέλιξη και, εξίσου σημαντικό, το επίπεδο προσωπικής ελευθερίας που συνδέεται με όλα εκείνα τα επιτεύγματα βασίζονται όλα στην κοινωνική οικονομία της αγοράς και όχι στις σοσιαλιστικές ιδέες. Πρέπει να το θυμόμαστε αυτό. Το ίδιο το σύστημα δεν έχει αποτύχει, αλλά ορισμένοι παράγοντες του συστήματος απέτυχαν και πρέπει να θεωρούνται υπεύθυνοι. Προκειμένου να το κάνουμε αυτό, χρειαζόμαστε νέους κανονισμούς.

Θέλω να κάνω ένα σχόλιο σχετικά με τη δέσμη μέτρων για τις κλιματικές αλλαγές και την ενέργεια. Θέλω να δηλώσω επίσης εξ ονόματος της Ομάδας ότι οι στόχοι αυτού του εγχειρήματος είναι αδιαφιλονίκητοι, αλλά ότι πρέπει να συζητήσουμε για τις μεθόδους. Σε μια εποχή όπου πραγματοποιείται η εμπορία δικαιωμάτων εκπομπής αερίων, σύμφωνα με τους υπολογισμούς της Επιτροπής, θα κοστίσει 70 έως 90 δισεκατομμύρια ευρώ ανά έτος που πρέπει να συγκεντρώνονται από τους όσους θίγονται, δεν μπορούμε να πιστέψουμε σοβαρά ότι όλη αυτή η υποδομή δεν θα επηρεαστεί από τη χρηματοπιστωτική κρίση και την κρίση στην πραγματική οικονομία. Για το λόγο αυτό, θέλουμε να δηλώσουμε ότι θα συνεχίσουμε να έχουμε σταθερή δέσμευση στους στόχους. Ωστόσο, νομίζω ότι είναι σωστό να λάβουμε υπόψη και να εξετάσουμε προσεκτικά και διεξοδικά το θέμα, προκειμένου να διασφαλίσουμε ότι δεν κάνουμε κανένα νομοθετικό λάθος και, κυρίως, ότι συμμετέχουν όσοι θίγονται. Για να το επιτύχουμε αυτό, χρειαζόμαστε χρόνο και πρέπει να βεβαιωθούμε ότι έχουμε τον απαιτούμενο χρόνο.

  Robert Goebbels (PSE). – (FR) Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, ζούμε στην εποχή των υδραυλικών: ο Πολωνός υδραυλικός που επηρέασε τους Γάλλους να δηλώσουν «όχι» στη Συνθήκη για το Σύνταγμα και ο Τζο ο υδραυλικός ο οποίος αποφασίζει μεταξύ του κ. Obama και του κ. McCain. Ακόμη και οι αρχηγοί κρατών ή των κυβερνήσεών μας έπρεπε να αρχίσουν να ασχολούνται με την υδραυλική τέχνη, για να κλείσουν τους σωλήνες που χαλάνε διαρκώς σε ένα διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα που βρίσκεται σε κατάσταση πλήρους κατάρρευσης. Οι κυβερνήσεις μας εφοδιάσθηκαν με έναν εξοπλισμό τύπου IKEA, ένα κιβώτιο εργαλείων που πρέπει να επιτρέπει σε κάθε κράτος να βρίσκει μία συγκεκριμένη λύση για κάθε συγκεκριμένη περίπτωση. Ωστόσο, όπως γνωρίζει κάθε θιασώτης του συνθήματος «Φτιάξτο μόνος σου», τα σχέδια του IKEA είναι δυστυχώς πρόχειρα: η μέθοδος του IKEA που εφαρμόζεται στη διεθνή οικονομία διατρέχει τον κίνδυνο να είναι ακατάλληλη. Η Προεδρία έκανε αυτό που μπορούσε, δηλαδή τη διαχείριση της κρίσης, όπως τόνισε εδώ ο Πρόεδρος Sarkozy. Οι κυβερνήσεις μας κατόρθωσαν να κλείσουν τις πολλαπλές διαρροές σε ένα διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα που είναι τόσο αλληλένδετο που οι δυσλειτουργίες ανάχθηκαν σε παγκόσμιο επίπεδο.

Ωστόσο, η υδραυλική τέχνη έχει τα όριά της: πρέπει να να ασχοληθούμε με την αρχιτεκτονική των διεθνών οικονομικών. Εάν θέλουμε να επανασχεδιάσουμε τον οικονομικό κόσμο για να εξυπηρετήσουμε την πραγματική οικονομία, δεν χρειάζεται να συγκροτήσουμε ακόμη μία ομάδα υψηλού επιπέδου. Μία ομάδα μικρού επιπέδου που θα είναι υπεύθυνη για την καταγραφή των προτάσεων του Φόρουμ για τη χρηματοπιστωτική σταθερότητα θα είναι απολύτως κατάλληλη. Για παράδειγμα, το Φόρουμ που προτάθηκε το 2001 ότι πρέπει να παρέχεται καλύτερη κάλυψη για τους κινδύνους που αναλάμβάνουν οι τράπεζες. Πολλές φορές, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο επέρριψε ευθύνες στις προφανείς ανοησίες των διεθνών οικονομικών, αλλά η άποψή του δεν εισακούσθηκε. Η Ευρωπαϊκή σύνοδος κορυφής που υποστηρίζει ότι είναι αποφασισμένη να πάρει μαθήματα από την κρίση και να κάνει όλους τους συμμετέχοντες στο χρηματοπιστωτικό σύστημα να δρουν πιο υπεύθυνα, συμπεριλαμβάνοντας ότι αφορά στους μισθούς και σε άλλες παροτρύνσεις. Θα διοργανωθεί μια διεθνής διάσκεψη για τη συζήτηση όλων αυτών των θεμάτων. Κατά συνέπεια, θα καταλήξουμε με ένα νέο σύστημα Bretton Woods; Μάλλον είναι αμφίβολο. Ήδη εκφράζονται απόψεις και μέσα από την Προεδρία που προειδοποιούν κατά του υπερβολικού ελέγχου. Ο Επίτροπος McCreevy είναι πιο προκλητικός από ποτέ: δεν θέλει να νομοθετεί για τα ανώτατα όρια μόχλευσης αναφορικά με τα επενδυτικά κεφάλαια. Ενώ το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο θέλει να ελέγχει τα φανταστικά μπόνους των «χρυσών αγοριών», ο κ. McCreevy θέτει τα χρήματά του στον αυτο-έλεγχο που διαπιστώσαμε στον τομέα της εργασίας τα τελευταία έτη. Ενώ ο κ. Paulson απαιτεί καλύτερο έλεγχο των αγορών, ο Επίτροπος McCreevy θεωρεί ότι, παραθέτω, «υπάρχει πραγματικός κίνδυνος οι καλόβουλες επιθυμίες για την αντιμετώπιση των αποτυχιών της αγοράς να ισοδυναμούν με βεβιασμένο, αδέξιο και αντιπαραγωγικό έλεγχο». Οι Charlie McCreevys αυτού του κόσμου μας προετοιμάζουν ήδη για την επόμενη κερδοσκοπική φούσκα, η οποία προβλέπω ότι θα σχηματιστεί γύρω από τη δευτερεύουσα αγορά του αναλογικού συστήματος εμπορίας δικαιωμάτων εκπομπών. Στο μεταξύ, κύριε Sarkozy, η πραγματική οικονομία μπαίνει σε ύφεση. Τώρα δεν πρέπει να ελαττώσουμε τις φιλοδοξίες μας αναφορικά με το περιβάλλον, αλλά δεν πρέπει επίσης να αλλάξουμε, μονομερώς, τον μόνο Ευρωπαϊκό βιομηχανικό τομέα που είναι ανοικτός στον διεθνή ανταγωνισμό.

  Marielle De Sarnez (ALDE). – (FR) Κύριε Πρόεδρε, αυτή την ώρα της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης, η Ευρώπη κάνει τα πρώτα της βήματα ως πολιτικός παράγοντας και υπό την Προεδρία σας, υπό τη Γαλλική Προεδρία, οι αρχηγοί κρατών ή κυβερνήσεων έχουν λάβει τις σωστές αποφάσεις. Πιστεύω επίσης ότι το Ευρωπαϊκό σχέδιο έχει καλύτερη διάρθρωση από το σχέδιο Paulson και ελπίζω ότι θα μπορεί να περιορίσει τη ζημιά.

Σαφέστατα, τώρα πρέπει να προχωρήσουμε παρακάτω. Η μεταρρύθμιση του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος για την οποία όλοι ελπίζουμε και προσευχόμαστε θα είναι εφικτή μόνο – είμαι σίγουρη – εάν η Ευρώπη είναι σε θέση να κάνει αισθητή την παρουσία της και, για να γίνει αυτό, θα πρέπει να βρούμε νέους πόρους. Θα πρέπει να συστήσουμε μία Ευρωπαϊκή αρχή για τις χρηματοπιστωτικές αγορές και μία Ευρωπαϊκή τραπεζική επιτροπή. Χρειαζόμαστε έναν Ευρωπαϊκό ρυθμιστικό φορέα, ο οποίος σε αυτό το σημείο θα μπορεί να συνομιλεί με τους ρυθμιστικούς φορείς των ΗΠΑ και πρέπει να είμαστε σε θέση να δώσουμε ένα τέλος στους φορολογικούς παραδείσους στη δική μας ήπειρο, εάν θέλουμε οι προσπάθειές μας για την προάσπιση αυτής της ιδέας σε παγκόσμιο επίπεδο να είναι αξιόπιστες.

Επίσης, εάν πρόκειται να αντιμετωπίσουμε την οικονομική και την κοινωνική κρίση, θα χρειαστούμε μια Ευρωπαϊκή απάντηση. Θα χρειαστούμε ένα κοινό σχέδιο δράσης για να βοηθήσουμε τους συμπολίτες μας, έτσι ώστε, αύριο, να μπορούμε να επενδύουμε σε μη μετατοπίσιμες δραστηριότητες – για παράδειγμα, μια ισχυρή υποδομή ή ένα σχέδιο, ώστε τα κτίρια να πληρούν τα περιβαλλοντικά πρότυπα. Θα χρειαστούμε οικονομική διακυβέρνηση της ζώνης του ευρώ – ασφαλώς πρέπει να γίνει. Επιπλέον, στο μέλλον ωστόσο, θα πρέπει να σκεφτούμε, να καθορίσουμε, να ενισχύσουμε και να εμπνευστούμε ένα μοντέλο Ευρωπαϊκής ανάπτυξης που είναι ηθικό, ανθρώπινο, κοινωνικά υπεύθυνο και βιώσιμο από κάθε έννοια.

  Konrad Szymański (UEN). - (PL) Κύριε Πρόεδρε, χαίρομαι που δώσαμε περισσότερο χρόνο για να λάβουμε μια πιο ισορροπημένη απόφαση σχετικά με τη μείωση των εκπομπών του διοξειδίου του άνθρακα. Το σύστημα που προτείνει η Επιτροπή καταμέρισε το κόστος της εισαγωγής περιορισμών με ιδιαίτερα άνισο τρόπο. Αυτό σήμαινε ότι χώρες η παραγωγή ενέργειας των οποίων βασίζεται στον άνθρακα θα πρέπει να υποστούν δαπάνες ύψους δισεκατομμυρίων ευρώ ανά έτος. Αυτές οι χώρες τείνουν να είναι οι πιο φτωχές χώρες της Ένωσης. Αυτό είναι κάτι το οποίο, για παράδειγμα, οι Πολωνοί που θα πρέπει να το πληρώσουν ακριβά απλά δεν μπορούν να καταλάβουν. Είναι σημαντικό να θυμάστε ότι δεν δίνουμε το καλό παράδειγμα, επειδή είμαστε οι μόνοι στον κόσμο που προτείνουμε ένα τέτοιο σύστημα, αποδυναμώνοντας με αυτόν τον τρόπο τα θεμέλια της δικής μας οικονομίας.

Επίσης, η χρηματοπιστωτική κρίση δεν πρέπει να χρησιμεύει ως πρόφαση για να παραγκωνίσει την κατάσταση στη Γεωργία. Πρέπει να θυμόμαστε ότι η Ρωσία διατηρεί πάνω από το τριπλάσιο περισσότερα στρατεύματα στις αμφισβητούμενες περιοχές από ότι ήταν παρόντα στην περιοχή στις 7 Αυγούστου. Η Ρωσία ακολουθεί μια πολιτική τετελεσμένου γεγονότος σε σχέση με τη διεθνή κατάσταση της Οσετίας και δεν εφαρμόζει την ειρηνευτική συμφωνία. Ως εκ τούτου, έχει καταργήσει το δικαίωμα να είναι εταίρος της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Καταλήγοντας με μια πιο ανάλαφρη παρατήρηση, όσο πιο συχνά παρευρίσκεστε στις συνεδριάσεις του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, κύριε Sarkozy, τόσο λιγότερο βέβαιος είμαι εάν θα προτιμούσα να ακούω εσάς ή τη σύζυγό σας. Ωστόσο, πρέπει να δηλώσω ότι, παρότι μερικές φορές διαφωνώ με αυτό που έχετε να πείτε, βέβαια ζωντανεύετε την Αίθουσα όταν τα λέτε. Συγχαρητήρια γι’ αυτό το επίτευγμα.

  Philippe de Villiers (IND/DEM). – (FR) Κύριε Πρόεδρε, έχω μόνο ένα λεπτό, αλλά ήθελα να αναφέρω ότι, κατά τη διάρκεια της παρούσας χρηματοπιστωτικής κρίσης, εσείς ο ίδιος κατορθώσατε να ανατρέψετε τα θεσμικά δόγματα: τις Βρυξέλες, τη Φραγκφούρτη, τα κριτήρια του Μάαστριχτ, το παγκόσμιο σύστημα ελεύθερου εμπορίου, την απαγόρευση για την κρατική βοήθεια για τις επιχειρήσεις και ιδιαίτερα, για τις τράπεζες και ούτω καθεξής.

Πριν από ένα λεπτό, αναφερθήκατε στο θέμα των κρατικών ταμείων που είναι εξαιρετικά σημαντικό για το μέλλον, προκειμένου να διασώσετε τις επιχειρήσεις μας εάν βρεθούν, ή μάλλον εάν βρίσκονται, επειδή βρίσκονται, σε δεινή θέση. Ωστόσο, κύριε Sarkozy, όπως έχουν τα πράγματα, η Συνθήκη της Λισαβόνας – την οποία οι ηγέτες της Ευρώπης και εσείς ιδιαίτερα προσπαθείτε να διατηρήσετε – θα σας εμπόδιζαν να κάνετε αυτό που μόλις κάνατε. Απαγορεύει όλους τους περιορισμούς για τις κινήσεις κεφαλαίων, απαγορεύει όλες τις παρεμβάσεις και την πολιτική επιρροή στην Κεντρική Τράπεζα και, κυρίως, απαγορεύει κάθε κρατική βοήθεια για όλες τις επιχειρήσεις.

Το θέμα είναι απλό: τι θα επιλέξετε, κύριε Sarkozy; Θα έχετε δεμένα τα χέρια ή θα δράσετε; Προκειμένου να δράσετε, δεν χρειάζεστε τη Συνθήκη της Λισαβόνας, αλλά μια συνθήκη που λαμβάνει υπόψη της τα μαθήματα που μαθαίνουμε τώρα από κοινού.

  Sergej Kozlík (NI). – (SK) Συμφωνώ με τα συμπεράσματα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου για τα οποία πρέπει να αγωνιστεί η Ευρωπαϊκή Ένωση, μαζί με τους διεθνείς εταίρους της, προκειμένου να επιφέρει την πλήρη μεταρρύθμιση του χρηματοπιστωτικού συστήματος. Αυτή η κατάσταση θα παραταθεί για τουλάχιστον 10 έτη και αυτοί που θα πληρώσουν για όλα τα σφάλματα είναι οι απλοί άνθρωποι. Οι αποφάσεις πρέπει να λαμβάνονται γρήγορα σχετικά με τη διαφάνεια, τα παγκόσμια ρυθμιστικά πρότυπα που έχουν σχέση με τη διασυνοριακή εποπτεία και τη διαχείριση της κρίσης.

Η κρατική βοήθεια εντός του πλαισίου των μεμονωμένων χωρών δεν πρέπει να επιτρέπεται να στρεβλώνει τον οικονομικό ανταγωνισμό, για παράδειγμα μέσω της διάκρισης υπέρ των υποκαταστημάτων εκείνων των τραπεζών που κατέχει μια κεντρική τράπεζα σε ένα άλλο κράτος της Ένωσης. Ωστόσο, δεν πρέπει να υπάρχουν επίσης δυσανάλογες ροές ρευστότητας από τα υποκαταστήματα στις μητρικές τράπεζες. Τάσσομαι υπέρ μιας ταχείας ενίσχυσης των κανόνων που διέπουν τις δραστηριότητες των οργανισμών αξιολόγησης και της εποπτείας τους. Χρειαζόμαστε επίσης μια γρήγορη απόφαση σχετικά με τους κανόνες που διέπουν την ασφάλεια των καταθέσεων, με σκοπό να παρέχεται μεγαλύτερη προστασία για τους καταναλωτές.

  José Manuel García-Margallo y Marfil (PPE-DE). – (ES) Κύριε Πρόεδρε, πρόκειται να επισημάνω τα σημεία για τα οποία συμφωνώ και διαφωνώ με την Προεδρία και να δηλώσω τι έλειπε, κατά την άποψή μου, από το λόγο της Προεδρίας.

Συμφωνώ ότι η αρχή της κρίσης δεν περιορίζεται στην κρίση του υψηλότοκου ενυπόθηκου δανεισμού στις Ηνωμένες Πολιτείες. Συμφωνώ με την αρχή που ο Alan Greenspan τώρα ονομάζει το στάδιο της «παράλογης πληθωρικότητας». Συμφωνώ ότι οι αγορές απέτυχαν, διότι απέτυχε ο έλεγχος και ότι οι κυβερνήσεις έπρεπε να λάβουν μέτρα διάσωσης. Συμφωνώ ότι αυτή είναι μια παγκόσμια κρίση και ως εκ τούτου συμφωνώ με την ανάγκη για νέο σύστημα Bretton Woods που ορισμένοι το αποκαλούν ως Mark II και άλλοι το αποκαλούν ως Mark III. Βέβαια, η αναφορά του Προέδρου Sarkozy στο παρόν σύστημα μου θυμίζει ιδιαίτερα τι έκανε ο Στρατηγός de Gaulle προτού αποτύχει το πρώτο σύστημα Bretton Woods, πριν την «παράδοση» του Fort Knox όταν ο Πρόεδρος Nixon αποφάσισε να αποδεσμεύσει το δολάριο από τον χρυσό.

Για το λόγο αυτό, πρέπει να καθιερώσουμε μία Ευρωπαϊκή διπλωματία, μία διπλωματία του ευρώ, όπου η Ευρώπη έχει κοινή άποψη και πρέπει να «διευθετήσει τις δικές της υποθέσεις». Ωστόσο, «η διευθέτηση των δικών της υποθέσεων» σημαίνει να συνεχίσουν να αναπτύσσονται οι χρηματοοικονομικές αγορές – σε αυτή την περίπτωση οι αγορές λιανικής πώλησης, έτσι ώστε να φτάσουν το κατάλληλο μέγεθος – και να αντανακλούν το ρυθμιστικό πλαίσιο.

Σε ότι αφορά την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, συμφωνώ ότι έπραξε σωστά. Έδρασε γρήγορα, αλλά και παράξενα. Άλλαξε τρεις φορές τους κανόνες για τις προθεσμίες λήξης χρεωστικών τίτλων και τις εγγυήσεις, ενώ οι τράπεζες χρειάζονται σταθερότητα στη χρηματοδότησή τους.

Δεύτερον, η νομισματική πολιτική – ο τελικός δανειστής – βρίσκεται ακόμη σε κεντρικό επίπεδο. Ωστόσο, η τραπεζική εποπτεία εξακολουθεί να είναι αποκεντρωμένη.

Κύριε Πρόεδρε, δεν πρέπει να αποφασίσουμε εάν θέλουμε να αναπτύξουμε το Άρθρο 105 της Συνθήκης, το οποίο παρέχει μεγαλύτερες εξουσίες εποπτείας στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα;

Συμφωνώ απολύτως για το θέμα της οικονομικής διακυβέρνησης. Ενώ διεξάγουμε αυτόν τον ιδεολογικό χορό, πρέπει να θυμόμαστε ότι ο Μαρξ δήλωσε ότι, όταν αλλάζουν οι οικονομικές δομές, οι πολιτικές υπερδομές πρέπει να αλλάζουν επίσης.

Υλοποιήσαμε το Μάαστριχτ, αλλά δεν αποσαφηνίσαμε τη θεσμική αρχιτεκτονική.

Πριν τη Λισαβόνα, πρέπει να ορίσουμε ποιοι τύποι θα μας επιτρέψουν να προχωρήσουμε σχετικά με αυτό το θέμα.

Τρίτο και ιδιαίτερα σημαντικό, έχω ένα πολύ συγκεκριμένο αίτημα. Η χρηματοπιστωτική οικονομία πρέπει να αντιπαρατεθεί στην πραγματική οικονομία. Δεν αποχαιρετάμε την προεδρία, κύριε Πρόεδρε, χωρίς να επιφορτίσουμε πρώτα την Επιτροπή με το συγκεκριμένο έργο της δημιουργίας μιας ατζέντας με τίτλο Λισαβόνα+ η οποία πρέπει να τεθεί σε ισχύ την 1η Ιανουαρίου 2011 και η οποία πρέπει να περιλαμβάνει την αναθεώρηση των δημοσιονομικών πλαισίων.

Έχω να παραθέσω κάτι τελευταίο. Σχετικά με αυτό το ιδεολογικό θέμα, ένας Ισπανός φιλόσοφος – ο Unamuno – δήλωσε κάποτε ότι ήταν κατά των ιερέων στην υπεράσπιση της Εκκλησίας. Τάσσομαι κατά της πλήρους απελευθέρωσης της αγοράς. Θεωρώ ότι, από αυτή την άποψη, η Προεδρία κι εγώ συμφωνούμε.

  Poul Nyrup Rasmussen (PSE). - Κύριε Πρόεδρε, η παρούσα κρίση θα μπορούσε να έχει αποφευχθεί: δεν είναι ένας αναπόφευκτος νόμος της φύσης. Είναι μια μεγάλη ιστορία και δεν έχω το χρόνο να υπεισέλθω σε λεπτομέρειες, αλλά προς το παρόν ένα πράγμα είναι σίγουρο: ας μάθουμε από την εμπειρία μας κι ας δράσουμε από κοινού. Ας διατηρήσουμε την ταχύτητά μας.

Πρόεδρε Sarkozy, είστε τόσο γεμάτος ενέργεια, αλλά κρατήστε αυτή την ενέργεια τώρα διότι, όσο επείγον κι αν ήταν να αποφύγουμε την πτώση των τραπεζών μας, τώρα είναι εξίσου επείγον να πραγματοποιήσουμε καλύτερους ελέγχους και να αποτρέψουμε την επέλευση της ύφεσης. Κάνω έκκληση σε εσάς σήμερα, καθώς και στον Πρόεδρο της Επιτροπής να λάβει τις ακόλουθες δεσμεύσεις.

Πρώτον: δώστε μας ένα δώρο πριν τα Χριστούγεννα, Πρόεδρε Barroso – συγεκριμένες προτάσεις για νέους και καλύτερους κανονισμούς. Είμαι βέβαιος ότι ο Προεδρεύων του Συμβουλίου, ο Πρόεδρος Sarkozy, συμφώνησε μαζί μου όταν σας ζήτησε να δεσμευθείτε σήμερα ότι θα απαντήσετε στην παρούσα έκθεση από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο με την ακόλουθη συγκεκριμένη πρόταση: δεν έχει μόνο σχέση με τον έλεγχο των τραπεζών, αλλά επίσης με τον έλεγχο των αμοιβαίων κεφαλαίων αντιστάθμισης κινδύνου και των ιδίων κεφαλαίων. Αυτή είναι η πρώτη δέσμευση.

Ήμουν τόσο ευτυχής, Πρόεδρε Sarkozy, όταν στο Camp David αναφέρατε αυτό το απλό γεγονός στην αρχή, διότι οι εταιρείες αμοιβαίων κεφαλαίων αντιστάθμισης κινδύνου και ιδίων κεφαλαίων τώρα προσπαθούν να δηλώσουν ότι δεν έχουν καμία σχέση με τη χρηματοπιστωτική κρίση. Αυτό απλά δεν είναι αλήθεια. Λειτουργούσαν με υπερβολικές οφειλές και με απληστία για πολλά έτη, κατά συνέπεια, υποσχεθείτε μου σήμερα ότι όλοι οι φορείς θα πρέπει να τεθούν υπό έλεγχο, διαφορετικά δεν μαθαίνουμε από την εμπειρία μας.

Δεύτερον: Μπορώ να αναφέρω πολλές λεπτομέρειες, αλλά απλά θέλω να έχω μια απάντηση από τον Πρόεδρο Barroso της Επιτροπής – σας παρακαλώ να δεσμευθείτε ότι θα δράσετε σύμφωνα με τις προτάσεις αυτού του Κοινοβουλίου για τον έλεγχο της αγοράς.

Η τελευταία επισήμανση απευθύνεται στον Πρόεδρο Sarkozy. Εσείς κι εγώ – και όλοι εμείς – νομίζουμε ότι είναι η ώρα του πεπρωμένου της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Μην δίνετε στους απλούς ανθρώπους την εντύπωση ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν μπορεί να αποφύγει την ύφεση που θα πλήξει εκατομμύρια επί εκατομμυρίων αθώους εργαζόμενους. Γι’ αυτόν το λόγο θέλω να επαναλάβω αυτό που εσείς ο ίδιος δηλώσατε: ας δράσουμε από κοινού. Έχω κάνει υπολογισμούς και νομίζω ότι πρέπει να ζητήσουμε από την Επιτροπή να το επαληθεύσει, Πρόεδρε Sarkozy, ότι, εάν δράσουμε από κοινού και επενδύσουμε μόνο το παραπάνω ποσοστό ύψους 1% στην υποδομή, στην παιδεία, στην πολιτική της αγοράς εργασίας και στην επένδυση της ιδιωτικής βιομηχανίας κάθε χρόνο για τα επόμενα τέσσερα έτη, θα έχουμε 10 εκατομμύρια περισσότερες θέσεις εργασίας. Νομίζω ότι αυτός είναι ένας στόχος για τον οποίο αξίζει να προσπαθήσουμε και ελπίζω ειλικρινά ότι θα δεσμευθείτε, Πρόεδρε Sarkozy, να υλοποιήσετε αυτόν το στόχο τον Δεκέμβριο ή νωρίτερα. Ή τώρα ή ποτέ.

  Annemie Neyts-Uyttebroeck (ALDE). – (FR) Κύριε Πρόεδρε, κύριε Barroso, κύριε Sarkozy, είχα ήδη δύο φορές την ευκαιρία, στην Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων, να δηλώσω πόσο πολύ θαυμάζω τη δράση που αναλάβατε κατά τη διάρκεια της κρίσης μεταξύ της Ρωσίας και της Γεωργίας και θα το δηλώσω ξανά σήμερα. Θαυμάζω εξίσου τη δράση σας για τη χρηματοπιστωτική κρίση και τις οικονομικές συνέπειες που επιφέρει σε εμάς.

Ωστόσο, αναφορικά με τη Ρωσία, θα δηλώσω ότι δεν είμαι καθόλου εφησυχασμένη που διάβασα, στα συμπεράσματα του Συμβουλίου, ότι αποφασίσθηκε προφανώς ότι οι διαπραγματεύσεις για ένα νέο σύμφωνο ή για μια στρατηγική συμμαχία με τη Ρωσία θα συνεχιστούν, ανεξάρτητα από αυτό που αποπνέει, ακόμη κι αν λαμβάνονται υπόψη τα συμπεράσματα του Συμβουλίου και της Επιτροπής. Αυτό δεν το βρίσκω καθόλου καθησυχαστικό, διότι, παρόλο που αφενός, είμαι πεπεισμένη, όπως εσείς, κύριε Πρόεδρε, για την ανάγκη να συνεχίσουμε να ασχολούμαστε με τη Ρωσία, δεν πιστεύω επίσης ότι πρέπει να τους δώσουμε την εντύπωση – είμαι σίγουρη ότι δεν θα το κάνετε – ότι τίποτα δεν συνέβη και ότι όλα θα ανάγονται σε δοσοληψίες όπως συνήθως.

Είμαι σίγουρη ότι θα εκφράσετε απερίφραστα στη Ρωσία κι αυτό το ζητώ τώρα εξ ονόματος της ομάδας μου, όταν πάτε στη Μόσχα για τη Σύνοδο Κορυφής, ότι βέβαια δεν θα έχουμε τις συνήθεις δοσοληψίες και ότι θα είμαστε εξαιρετικά προσεκτικοί από αυτή την άποψη.

  Bernard Wojciechowski (IND/DEM). – (PL) Κύριε Πρόεδρε, ο Robert Gwiazdowski, ένας ειδικός στο Ινστιτούτο Adam Smith, έχει καταγραφεί ότι έχει γράψει ότι το Ιπτάμενο Τσίρκο του Monty Kaczyński είχε επιστρέψει από τις Βρυξέλες, αλλά ότι δεν ήταν καθόλου σαφές γιατί πέταξε μέχρι εκεί εξαρχής. Το κόστος για τους Πολωνούς φορολογούμενους να στείλουν τον Πρόεδρό τους στις Βρυξέλες κυμάνθηκε περίπου στις 45.000 ευρώ. Θα ήθελα να υποβάλλω το επόμενο ερώτημα σε εσάς, Πρόεδρε. Γιατί επιτρέψατε σε έναν πολιτικό που δεν ήταν μέλος της αντιπροσωπείας της Πολωνικής κυβέρνησης να λάβει μέρος στις συζητήσεις; Κανείς δεν γνωρίζει πραγματικά τι έκανε εκεί αυτό το άτομο. Επίσης, ο κ. Kaczyński έλαβε σημαντική στήριξη από εξτρεμιστικές ομάδες στην Πολωνία. Οι ενδιαφερόμενες ομάδες μπορούσαν ακόμη να περιγραφούν ως φανατικές. Επιπλέον, από όσο γνωρίζω, ο κ. Kaczyński γνωρίζει μόνο Πολωνικά. Δεν μπορεί να εκφράζει τις απόψεις του σε οποιαδήποτε ξένη γλώσσα. Κατά συνέπεια, θα με ενδιέφερε ιδιαίτερα να μάθω πώς κατορθώσατε να συνομιλήσετε μαζί του, κύριε Πρόεδρε. Μπορείτε να εξηγήσετε στο Κοινοβούλιο τι ακριβώς έκανε ο κ. Lech Kaczyński στη Σύνοδο Κορυφής του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και τι συζητήσατε προσωπικά μαζί του;

  Hans-Peter Martin (NI). – (DE) Κύριε Πρόεδρε, συζητάμε την παγίδα της παγκοσμιοποίησης, le piège de la mondialisation, για διάστημα μεγαλύτερο των 12 ετών και τώρα ολοκληρώθηκε απότομα. Κύριε Προεδρεύοντα του Συμβουλίου, θέλω να σας κάνω μία πρακτική πρόταση. Προτείνω να ιδρύσετε μια πανεπιστημιακή έδρα στον τομέα της ιστορίας των χρηματοπιστωτικών αγορών. Αυτό θα δώσει τη δυνατότητα για ενδελεχή έρευνα πώς έγινε να βρισκόμαστε στη θέση στην οποία βρισκόμαστε σήμερα. Σύμφωνα με αυτά που δήλωσε ο Martin Schulz: «Ποτέ πια», με το οποίο πιθανότατα εννοούσε «ποτέ ξανά», δηλαδή, κάτι όπως αυτό δεν πρέπει να συμβεί ξανά. Η φράση «Ποτέ πια» θα σήμαινε: Ας προχωρήσουμε μέχρι εκεί ξανά. Αυτό δεν πρέπει να συμβεί.

Αυτή η έδρα θα μας επιτρέψει να καθορίσουμε μέχρι ποιού σημείου πρέπει να κατηγορούμε τους Συντηρητικούς που καθοδηγούνται από τον υπερβολικό νεοφιλελευθερισμό των ΗΠΑ και μέχρι ποιού σημείου πρέπε» να κατηγορούμε τους Σοσιαλδημοκράτες, οι οποίοι δεν άσκησαν αρκετές πιέσεις για κοινωνική ισορροπία. Φροντίστε να μάθετε από την ιστορία, έτσι ώστε να μπορούμε να εγκαθιδρύσουμε μια τολμηρή Ευρωπαϊκή κοινωνική δημοκρατία και να μη συμβιβαστούμε με τα συνηθισμένα οφέλη που υποτίθεται ότι μας παρείχε η Συνθήκη της Λισαβόνας, παρά το γεγονός ότι αυτό δεν είναι ούτε καν σωστό.

  Margie Sudre (PPE-DE). – (FR) Κύριε Πρόεδρε, η διαμάχη μεταξύ της Γεωργιας και της Ρωσίας και η χρηματοπιστωτική κρίση αποτέλεσαν και οι δύο ευκαιρίες ώστε η Ευρωπαϊκή Ένωση να κάνει αισθητή την παρουσία της στην παγκόσμια σκηνή ως ολοκληρωμένος πολιτικός παράγοντας πρώτης κατηγορίας.

Χάρη στην αποφασιστικότητά σας, κύριε Sarkozy, η Ευρώπη κατόρθωσε να συσπειρωθεί προκειμένου να βρει συντονισμένες, αποτελεσματικές και γρήγορες απαντήσεις. Ενόψει της κρίσης, η Ευρώπη απέδειξε ότι πραγματικά υπάρχει και επέδειξε την προστιθέμενη αξία της.

Σε ότι αφορά τη μετανάστευση, για παράδειγμα, η αρχή «καθένας για τον εαυτό του» δεν επικρατούσε πλέον. Η έγκριση του συμφώνου για τη μετανάστευση και το άσυλο που ξεκίνησε με πρωτοβουλία της Γαλλικής Προεδρίας αποτελεί ένα σημαντικό βήμα προόδου.

Σε ότι αφορά την καταπολέμηση των κλιματικών αλλαγών, η Ευρώπη πρέπει να θέσει η ίδια συγκεκριμένους στόχους και να δείξει τον τρόπο στους παγκόσμιους εταίρους της. Έχετε ήδη αναφερθεί σε αυτό το θέμα, κύριε Sarkozy, αλλά ελπίζουμε ότι αυτή η συμφωνία θα είναι όσο το δυνατόν πιο ισορροπημένη, διότι πρέπει να λαμβάνει υπόψη της τις οικονομικές συνθήκες των χωρών μας που προς το παρόν χαρακτηρίζονται από ιδιαίτερη αστάθεια. Ωστόσο, και εμείς πρέπει να εξετάσουμε το θέμα του είδους της ανάπτυξης που θα επιλέξουμε για το μέλλον.

Προκειμένου να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις, η Ευρωπαϊκή Ένωση τώρα χρειάζεται περισσότερο από ποτέ τη Συνθήκη της Λισαβόνας. Κατανοούμε τις ανησυχίες των Ιρλανδών, αλλά η διατήρηση της παρούσας κατάστασης δεν είναι λύση. Η Ιρλανδία πρέπει να προτείνει μια λύση κατά τη διάρκεια του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου του Δεκεμβρίου: το ζητούν πολλοί από εμάς.

Τις τελευταίες εβδομάδες, είδαμε με υπερηφάνεια μια ισχυρή πολιτική Ευρώπη, ενωμένη στις αντιξοότητες, η οποία παρουσιάζει μια αποφασιστική στάση στους εταίρους της και η οποία εισακούσθηκε στη διεθνή σκηνή. Ελπίζουμε ότι αυτή η νέα Ευρωπαϊκή νοοτροπία θα αποτελέσει τον κανόνα και θα έχει διάρκεια. Η Συνθήκη της Λισαβόνας είναι η καλύτερη λύση που διαθέτουμε για να το επιτύχουμε.

  Martin Schulz (PSE). – (FR) Κύριε Πρόεδρε, δεν γνωρίζω ποιος από τους εσωτερικούς κανονισμούς μου παρέχει το δικαίωμα να λάβω το λόγο, αλλά σας ευχαριστώ που μου δώσατε την ευκαιρία.

Πρόεδρε Sarkozy, είχα την εντύπωση ότι μιλήσατε εδώ με την ιδιότητα του Προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και απάντησα με την ιδιότητα που έχω ως πρόεδρος μιας ομάδας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Δεν είχα την εντύπωση ότι μιλούσα στον Πρόεδρο της Γαλλικής Δημοκρατίας, διαφορετικά μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι ο λόγος μου θα ήταν τελείως διαφορετικός, καθώς δεν υπάρχουν διαφορές μεταξύ εμού και των Γάλλων Σοσιαλιστών συναδέλφων μου.

  Nicolas Sarkozy, Προεδρεύων του Συμβουλίου. – (FR) Κύριε Πρόεδρε, καταρχήν ήταν απολύτως φυσικό να απαντήσει ο κ. Schulz. Από όσο καταλαβαίνω, το έκανε με την προσωπική του ιδιότητα. Αγαπητέ Martin, λυπάμαι πολύ εάν σε πλήγωσα συγκρίνοντάς σε με Γάλλο σοσιαλιστή.

(Χειροκροτήματα)

Κατά την άποψή μου, δεν ήταν μια προσβολή, αλλά παραδέχομαι ανοιχτά ότι το σημαντικό είναι τι σκέφτεται ο αποδέκτης. Κατά συνέπεια, κύριε Pöttering, αποσύρω την παρατήρησή μου. Ο κ. Schulz μπορεί επίσης να ομιλεί όπως ένας Γάλλος σοσιαλιστής.

Κύριε Nassauer, σας ευχαριστώ για την υποστήριξή σας. Ναι, χρειαζόμαστε τη Συνθήκη της Λισαβόνας και, για να δηλώσω την άποψή μου, θα αγωνιστώ μέχρι το τελευταίο λεπτό της γαλλικής Προεδρίας προκειμένου να πείσω τους ανθρώπους για την ανάγκη η Ευρώπη να δημιουργήσει θεσμούς για τον 21ο αιώνα. Ένας πολιτικός είναι κάποιος που αναλαμβάνει τις ευθύνες του. Υποστήριξα τη διαδικασία της Λισαβόνας και θα αγωνιστώ προκειμένου να διασφαλίσω ότι η διαδικασία της Λισαβόνας θα ολοκληρωθεί και θα επαναλάβω ένα πράγμα: εάν δεν έχουμε τη Λισαβόνα, δεν θα έχουμε τη Νίκαια και εάν έχουμε τη Νίκαια, αυτό είναι το τέλος για τις νέες διευρύνσεις, γεγονός το οποίο θα είναι αρκετά λυπηρό. Ας ελπίσουμε τότε ότι όλοι θα αναλάβουν τις ευθύνες τους.

Κύριε Nassauer, καταλαβαίνω την άποψή σας ότι πρέπει να εργαστούμε σκληρά σχετικά με τη δέσμη μέτρων για τις κλιματικές αλλαγές. Το γνωρίζω πολύ καλά, αλλά δεν πρέπει να εγκαταλείπουμε τις φιλοδοξίες μας, διότι πιστεύω ότι είναι πιο εύκολο να επιτευχθεί μια συμβιβαστική λύση για μια σημαντική φιλοδοξία από ότι για μια ασήμαντη. Θα είναι πιο εύκολο να επιτευχθεί μια συμβιβαστική λύση για μια πραγματικά φιλόδοξη πρόταση από ότι για μια πιο περιορισμένη πρόταση και θα ήταν λάθος εάν, προσπαθώντας να ευχαριστήσουμε τους πάντες, καταλήγαμε με μια εντελώς ακατανόητη Ευρωπαϊκή πολιτική. Πρέπει να προσέξουμε αυτόν τον κίνδυνο.

Κύριε Goebbels, αναφερθήκατε στην υδραυλική τέχνη και στην αρχιτεκτονική και, πράγματι, βασίζομαι στη στήριξη του Λουξεμβούργου, έτσι ώστε να μπορεί να επανασχεδιαστεί η χρηματοπιστωτική αρχιτεκτονική στα βασικά της σημεία τόσο εντός όσο και εκτός της Ευρώπης.

Ωστόσο, κύριε Goebbels, αυτό δεν αποτελεί κριτική, πόσο μάλλον επίθεση: είναι απλά ένα σχόλιο.

Η κυρία De Sarnez το έθεσε πολύ σωστά: δεν μπορούμε να καταπολεμάμε ορισμένες πρακτικές εκτός Ευρώπης και παρόλα αυτά να τις ανεχόμαστε στο εσωτερικό της. Έτσι έχουν τα πράγματα. Εκείνοι που θεωρούν ότι αποτελούν στόχο, πραγματικά κάνουν πολλές υποθέσεις. Εγώ από την πλευρά μου δεν έχω στόχο κανένα συγκεκριμένα και δεν θα φανταζόμουν να το κάνω.

Κύρία De Sarnez, σας ευχαριστώ που αναφέρατε ότι λάβαμε τις σωστές αποφάσεις. Επιτρέψτε μου να δηλώσω, προσωπικά, ότι υποστηρίζω την πρότασή σας για έναν Ευρωπαϊκό ρυθμιστικό φορέα: είναι λογικό. Γιατί δεν μπορούμε να το διευθετήσουμε άμεσα; Επειδή ορισμένες μικρότερες χώρες θεωρούν ότι, υπερασπίζοντας το δικό τους σύστημα ρύθμισης, υπερασπίζονται τι δική τους εθνική ταυτότητα. Δεν κατηγορώ κανένα. Ως εκ τούτου, κυρία De Sarnez, η άποψή μου είναι ότι, τελικά, θα χρειαστούμε ένα Ευρωπαϊκό ρυθμιστικό φορέα και ότι, στο μεταξύ, πρέπει τουλάχιστον να καθιερώσουμε το συντονισμό μεταξύ των Ευρωπαϊκών ρυθμιστικών φορέων. Αυτός είναι ο δρόμος που προτείνουμε με την Επιτροπή και νομίζω ότι είναι ο μόνος που μπορεί να πραγηματοποιηθεί, διότι διαφορετικά θα φτάσουμε σε αδιέξοδο.

Αναφέρατε επίσης την ανάγκη για Ευρωπαϊκή οικονομική διακυβέρνηση και για ένα Ευρωπαϊκό οικονομικό σχέδιο. Έχετε δίκιο που το αναφέρετε, αλλά θέλω, σε σχέση με την ομιλία σας, να αντικρούσω την απαίτηση που δεν είχατε εσείς, για την εξομοίωση κάθε Ευρωπαϊκής οικονομικής πρωτοβουλίας με μια αύξηση του ελλείμματος. Το δηλώνω κατηγορηματικά, φτάνει πια. Έχουμε το δικαίωμα να εκφραζόμαστε ελεύθερα. Είναι δυνατό να τασσόμαστε υπέρ μιας Ευρωπαϊκής οικονομικής πολιτικής χωρίς να ευνοούμε μια αύξηση του ελλείμματος και δεν θα μπορούμε να συντονίσουμε τις Ευρωπαϊκές πολιτικές απλά με μια αναβίωση κατά παραγγελία.

Εμείς – δεν λέω «εσείς» – δεν πρέπει να λέμε μεταξύ μας πράγματα που δεν έχουμε πει όπως κάναμε στο παρελθόν με εκείνους που τόλμησαν να έχουν κάποια άποψη για τη νομισματική πολιτική: είναι δυνατό να υπερασπιστούμε μια διαφορετική νομισματική πολιτική χωρίς να αμφισβητούμε την ανεξαρτησία της ΕΚΤ. Θα το αναφέρω: είναι δυνατό να τασσόμαστε υπέρ μιας Ευρωπαϊκής διαρθρωτικής οικονομικής πολιτικής χωρίς να εγκρίνουμε την αύξηση του ελλείμματος. Ας πάψουμε να λέμε ότι ορισμένοι έχουν δίκιο και ορισμένοι έχουν άδικο. Εκτός από αυτό, η συζήτηση σε Ευρωπαϊκό επίπεδο πρέπει να είναι μια πραγματική συζήτηση και κανείς δεν έχει το μονοπώλιο για την αλήθεια.

Ενίοτε, πρέπει να αποστασιοποιούμαστε – κι αυτό μπορεί να είναι το μόνο σημείο στο το οποίο συμφωνώ με τον κ. De Villiers – μερικές φορές πρέπει να αποστασιοποιούμαστε από τα δόγματα που έκαναν τόσο κακό στην ιδέα της Ευρώπης, δόγματα που έχουν ακόμη λιγότερη ισχύ, δεδομένου ότι πολλές φορές δεν είναι το αποτέλεσμα αποφάσεων που λαμβάνουν οι δημοκρατικοί και ως εκ τούτου οι νόμιμοι φορείς. Το δικό μου Ευρωπαϊκό ιδεώδες είναι αρκετά ισχυρό ώστε η Ευρωπαϊκή δημοκρατία να είναι μια πραγματική δημοκρατία. Η κοινή άποψη, τα δόγματα, οι συνήθειες και ο συντηρητισμός ήταν αρκετά επιζήμια και θα εκμεταλλευτώ την ευκαιρία να αναφέρω περισσότερα γι’ αυτό σε σχέση με ένα άλλο θέμα.

Κύριε Szymański, θέλω να δηλώσω ότι κατανοώ πλήρως τα προβλήματα της Πολωνίας, ιδιαίτερα την εξάρτηση, σε ποσοστό μέχρι 95%, της οικονομίας από τον άνθρακα, αλλά νομίζω ότι η Πολωνία χρειάζεται την Ευρώπη, προκειμένου να εκσυγχρονίσει τη βιομηχανία εξόρυξης άνθρακα και ότι μπορούμε πάρα πολύ καλά να συνάψουμε συμφωνίες με την Πολωνία για τον καθαρό άνθρακα. Επιπλέον, προκειμένου να εκσυγχρονίσει τη βιομηχανία εξόρυξης άνθρακα, η Πολωνία χρειάζεται όλη την Ευρώπη. Εμείς χρειαζόμαστε την Πολωνία και η Πολωνία χρειάζεται την Ευρώπη. Σε αυτή τη βάση, από κοινού με τον κ. Barroso, θα επιδιώξουμε ένα συμβιβασμό με τους Πολωνούς και τους Ούγγρους φίλους μας και με ορισμένους από εκείνους που εκφράζουν τις ανησυχίες τους για την ανάπτυξή τους.

Κύριε de Villiers, έχω, όπως αναφέρατε, ανατρέψει τα δόγματα, διότι πιστεύω ότι πρέπει να είμαι πρακτικός, αλλά, ειλικρινά, δεν προσάπτω στη συνθήκη της Λισαβόνας ατέλειες που δεν έχει . Είμαι σε θέση να γνωρίζω ότι η Συνθήκη της Λισαβόνας δεν είναι ένα θαύμα. Δεν είναι τέλεια, αλλά, εκτός από το Vendée, κύριε de Villiers, τίποτα δεν είναι τέλειο, ιδιαίτερα όταν συγκεντρώνουμε 27 χώρες με διαφορετικές κυβερνήσεις και διαφορετικές ιστορίες. Πρέπει να εγκαταλείψετε την ιδέα της ιδανικής συνθήκης – γνωρίζετε πολύ καλά ότι δεν θα υπάρξει ποτέ. Οι Ευρωπαίοι είναι πρακτικοί, ευαίσθητοι άνθρωποι που θα προτιμούσαν μια ατελή συνθήκη που βελτιώνει τα πράγματα, από μια άρτια συνθήκη που δεν θα υπάρξει ποτέ, διότι δεν θα υπάρξει ποτέ συμφωνία γι’ αυτή την ανέφικτη ιδέα.

Αυτό είναι η Ευρώπη: να σημειώνει πρόοδο σε καθημερινή βάση, διότι θέλαμε να θέσουμε ένα τέλος στον πόλεμο και διότι θέλαμε να δημιουργήσουμε μια περιοχή όπου κυριαρχεί η δημοκρατία . Νομίζω, κύριε de Villiers, ότι πρέπει να στρέψετε το ενδιφέρον σας σε μια διαφορετική μάχη, διότι αυτή η μάχη φαίνεται ότι βρίσκεται στη δημιουργία ενός φανταστικού εχθρού από εσάς, ενώ είναι απολύτως σαφές, στην παρούσα κρίση, ότι οι Ευρωπαίοι κατανοούν ότι η συνεργασία είναι ισχύς, όχι αδυναμία. Ακόμη και κάποιος τόσο δυνατός και τόσο ταλαντούχος όπως εσείς δεν θα έχει τη δύναμη να αντιμετωπίσει μόνος την παρούσα χρηματοπιστωτική κρίση. Θα ήταν καλύτερο να επιτύχετε έναν κατάλληλο συμβιβασμό με όλη την Ευρώπη από το να κάθεστε μόνος σε μια γωνία, γνωρίζοντας ότι έχετε δίκιο.

Σχετικά με το θέμα «να δράσουμε αυθαίρετα», κύριε de Villiers, η απάντησή μου ισχύει για εσάς, είναι η απάντηση ενός ελεύθερου ανθρώπου, συμπεριλαμβάνοντας την πολιτική συζήτηση σε Γαλλικό επίπεδο. Και νομίζω ότι το πιο σημαντικό πράγμα για εμάς είναι να πάψουμε να φλυαρούμε και νομίζω ότι οι ειλικρινείς άνθρωποι που μένουν πιστοί στις ιδέες τους μπορούν να επιτύχουν κατάλληλους συμβιβασμούς και ότι το πρόβλημα με την πολιτική συζήτηση σε Ευρωπαϊκό επίπεδο είναι η έλλειψη απόψεων που μας επηρέασε όλους, όλες τις πολιτικές ομάδες, σαν να είχαμε παραλύσει με την ιδέα ότι θα βρούμε κάτι καινούργιο. Όταν η Ευρώπη σημείωσε πρόοδο, αυτό συνέβη διότι, σε μια δεδομένη στιγμή, οι άνδρες και οι γυναίκες προχώρησαν και η αυτοκριτική την οποία απαιτείτε είναι κάτι που πρέπει να αποδεχτούμε όλοι. Για μεγάλο διάστημα, εμείς στην Ευρώπη δράσαμε σαν να ήμαστε ακίνητοι. Ακολουθήσαμε τους ιδρυτές, αλλά δεν ακολουθήσαμε το παράδειγμά τους: δεν χαράξαμε νέους δρόμους ή δεν βρήκαμε νέες ιδέες. Πιστεύω ακράδαντα ότι, σε αυτό το σημείο, πρέπει να έχουμε κάποια φαντασία, διότι, στο τέλος, ο μεγαλύτερος κίνδυνος σήμερα προέρχεται από την αδράνεια και από τη διστακτικότητα, όταν ερχόμαστε αντιμέτωποι με μια εντελώς νέα κατάσταση.

Κύριε Kozlík, η διαφάνεια είναι απολύτως ζωτικής σημασίας. Αναφορικά με το θέμα των οργανισμών αξιολόγησης της πιστοληπτικής ικανότητας, νομίζω ότι το πιο σκανδαλώδες μέρος της κρίσης είναι η συμπεριφορά των οργανισμών αξιολόγησης της πιστοληπτικής ικανότητας. Αυτοί οι οργανισμοί αξιολόγησαν τα προϊόντα με «τριπλό Α» την Παρασκευή και στη συνέχεια τα υποβάθμισαν σε «τριπλό Β» τη Δευτέρα. Δεν μπορούμε να συνεχίσουμε με αυτό το μονοπώλιο των τριών οργανισμών αξιολογησης της πιστοληπτικής ικανότητας, οι περισσότεροι από τους οποίους είναι Αμερικάνικοι. Το θέμα των οργανισμών αξιολόγησης της πιστοληπτικής ικανότητας, της ανεξαρτησίας τους σε σχέση με ορισμένες ομάδες και της ύπαρξης ενός Ευρωπαϊκού οργανισμού αξιολόγησης της πιστοληπτικής ικανότητας ασφαλώς θα είναι ένα από τα κρίσιμα ζητήματα στην πρώτη σύνοδο κορυφής για τη μελλοντική θέσπιση κανονισμών. Αναφορικά με το θέμα του ανταγωνισμού, θέλω να σας δηλώσω – σε όλους εσάς που αναφερθήκατε στον ανταγωνισμό – ότι πιστεύω στον ανταγωνισμό, αλλά έχω κουραστεί από τους ανθρώπους που θέλουν να έχουν το δικό τους όφελος, όταν στην πραγματικότητα είναι απλά ένα μέσο για την επίτευξη του στόχου. Ο ανταγωνισμός είναι ένα μέσο για την ανάπτυξη, δεν είναι αυτοσκοπός και θα καταβάλλω κάθε προσπάθεια ώστε να επαναφέρω αυτή την ιδέα στη νέα Ευρωπαϊκή πολιτική.

Πιστεύω στην ελευθερία, πιστεύω στο ελεύθερο εμπόριο και πιστεύω ότι πρέπει να απορρίψουμε τον προστατευτισμό, αλλά ο ανταγωνισμός πρέπει να είναι ένα μέσο για την ανάπτυξη. Ο ανταγωνισμός ως στόχος, ως αυτοσκοπός είναι λάθος: Το πίστευα πριν την κρίση και ακόμη το πιστεύω μετά την κρίση.

Κύριε García-Margallo, έχετε δίκιο ότι χρειαζόμαστε ένα νέο σύστημα Bretton Woods, διότι, όπως μόλις τώρα ανέφεραν ο κ. Daul και ο κ. Schulz, δεν έχει νόημα να διοργανώσουμε μια διεθνή σύνοδο κορυφής, εάν το μόνο που θα κάνουμε είναι να κολλάμε αυτοκόλλητες ετικέτες. Εάν σκοπεύουμε να αλλάξουμε το μισό σύστημα, δεν αξίζει τον κόπο.

Αναφέρατε τα λογιστικά πρότυπα, αλλά δείτε τις τράπεζές μας. Καταρχήν, η δικτατορία των λογιστικών προτύπων των ΗΠΑ κατέστη ανυπόφορη. Δεύτερον, το ποσό που μπορούν να δανείσουν οι τράπεζες εξαρτάται από τα δικά τους κεφάλαια και περιουσιακά στοιχεία. Εάν εξετάσουμε τα περιουσιακά στοιχεία που χρησιμοποιούν την αποτίμηση στην τρέχουσα τιμή, με βάση μια αγορά που δεν υπάρχει πλέον, όντας εντελώς αποσταθεροποιημένη, θα αποδυναμώσουμε τις τράπεζες, οι οποίες κατά συνέπεια θα έχουν λιγότερες δυνατότητες στην άσκηση του έργου τους. Το θέμα της αλλαγής των λογιστικών προτύπων, όπως αναφέρθηκε από τον Πρόεδρο της Επιτροπής, είχε την πλήρη υποστήριξή μας – ήταν ένα επείγον θέμα. Θέλω επίσης, κύριε Πρόεδρε, να τιμήσω την ανταπόκριση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου ότι μπορεί να ψηφίζει υπέρ αυτής της αλλαγής, διότι πετύχαμε την ομοφωνία στη διαδικασία συναπόφασης με εκπληκτική ταχύτητα, την οποία αποδέχθηκε το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο.

Κύριε Rasmussen, μπορούσαμε να αποφύγουμε την κρίση; Πριν μπορέσουμε να το αποφασίσουμε αυτό, πρέπει να συμφωνήσουμε γι’ αυτό που το προκάλεσε. Τι συνέβη; Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, οι σύμμαχοί μας και φίλοι μας, τις τελευταίες τρεις δεκαετίες ζούσαν υπερβαίνοντας τις οικονομικές τους δυνατότητες. Η Ομοσπονδιακή Τράπεζα Αποθεμάτων ακολούθησε μια νομισματική πολιτική που αφορούσε στη διατήρηση των επιτοκίων σε εξαιρετικά χαμηλά επίπεδα, γεγονός το οποίο κατέστησε τα κεφάλαια διαθέσιμα σε όλους όσους ήθελαν να δανειστούν. Τα τελευταία 20 ή 30 έτη, μεταφέραμε τις υπέρογκες οφειλές της μεγαλύτερης δύναμης παγκοσμίως και τώρα επαφίεται σε όλο τον κόσμο για να ρυθμίσει αυτές τις οφειλές.

Υπό αυτές τις συνθήκες, οι Αμερικάνοι πρέπει να αναλάβουν τις ευθύνες τους και να αποδεχτούν τις συνέπειες με εμάς, αλλά δεν καταλαβαίνω με ποιον τρόπο εμείς, από μόνοι μας, μπορούσαμε να τους πούμε να σταματήσουν αυτή τη στρατηγική. Θέλω να προσθέσω ότι ορισμένες από τις τράπεζές μας δεν ασκούν πλέον τα καθήκοντά τους: το καθήκον μιας τράπεζας είναι να δανείζει σε ιδιώτες και σε επιχειρήσεις, να στηρίζει τους ιδιώτες με την ανάπτυξη των οικογενειών τους και να στηρίζει τις επιχειρήσεις με την ανάπτυξη των έργων τους και να κερδίζει χρήματα μετά από συγκεκριμένο διάστημα. Οι τράπεζές μας δημιούργησαν τις επονομαζόμενες αίθουσες συναλλαγών, οι οποίες είναι χώροι κερδοσκοπίας και για χρόνια θεωρούσαν ότι ήταν ευκολότερο να κερδίζουν χρήματα με την κερδοσκοπία από ότι με τις επενδύσεις.

Θέλω να προσθπέσω ότι η αμοιβαιότητα των κινδύνων σημαίνει ότι όλες οι τράπεζές μας τήρησαν σωστή στάση. Υπάρχουν 8.000 τράπεζες στην Ευρώπη, 44 από τις οποίες λειτουργούν σε διεθνές επίπεδο. Εάν είχαμε αναλάβει την ευθύνη να επιτρέψουμε σε κάποια τράπεζα να αποτύχει, όπως συνέβη στις ΗΠΑ με τη Lehman Brothers, όλο το σύστημα θα είχε καταρρεύσει. Δεν γνωρίζω πώς θα μπορούσαμε να αποφύγουμε την κρίση, κύριε Rasmussen, αλλά νομίζω ότι, εάν δεν είχαμε αντιδράσει όπως αντιδράσαμε, η κρίση θα μας καταπλάκωνε: αυτό είναι κάτι που πιστεύω ακράδαντα.

Αναφέρετε ότι χρειαζόμαστε προτάσεις πριν τα Χριστούγεννα, αλλά στην πραγματικότητα τις χρειαζόμαστε πριν τα μέσα του Νοεμβρίου. Πράγματι σκοπεύω, με τον Πρόεδρο Barroso, να λάβω πρωτοβουλίες προκειμένου να διασφαλίσω ότι εμείς, ως Ευρωπαίοι, θα πάμε στη σύνοδο κορυφής έχοντας κοινή άποψη, προσπάθώντας να κάνουμε κάτι ακόμη, κύριε Rasmussen: δεν πρέπει να συμφωνήσουμε για τον χαμηλότερο κοινό παρονομαστή, αλλά για τον υψηλότερο, διότι κάθε συναίνεση συνεπάγεται τον κίνδυνο ότι, προσπαθώντας να ασκήσουμε πιέσεις για μια τεχνητή συμφωνία, ενδέχεται να μειώσουμε τις φιλοδοξίες μας. Είναι ριψοκίνδυνο. Ελπίζω ότι θα παραμείνουμε φιλόδοξοι και δεν θα μειώσουμε υπερβολικά τις φιλοδοξίες μας, αλλά θα εξακολουθήσουμε να έχουμε ομοφωνία.

Δεν θα επανέλθω στο θέμα των αμοιβαίων κεφαλαίων αντιστάθμισης κινδύνου. Δήλωσα ήδη ότι πρέπει να ελέγχονται. Κανένα χρηματοπιστωτικό ίδρυμα, είτε είναι ιδιωτικό είτε δημόσιο, δεν πρέπει να ξεφύγει από τον έλεγχο.

Κυρία Neyts-Uyttebroeck, ρωτήσατε εάν θα συνεχιστούν οι συζητήσεις με τη Ρωσία, ανεξάρτητα από τα γεγονότα. Φυσικά και όχι, αλλά ελάτε στη θέση μας. Η Ρωσία σταμάτησε τα τανκς της 40 χιλιόμετρα έξω από την Τιφλίδα, όπως εμείς στην Ευρώπη της είχαμε ζητήσει να κάνει. Η Ρωσία απέσυρε τα στρατεύματά της πίσω στα σύνορα πριν την κρίση της 8ης Αυγούστου. Η Ρωσία επέτρεψε να αναπτυχθούν παρατηρητές, κυρίως Ευρωπαίοι παρατηρητές και η Ρωσία, παρότι δεν έχει δημιουργήσει ευνοϊκό κλίμα, λαμβάνει μέρος στις συζητήσεις της Γενεύης. Εάν, με δεδομένα όλα αυτά, ακυρώσουμε τη σύνοδο κορυφής ΕΕ-Ρωσίας, ποιος θα μπορεί να καταλάβει την πολιτική της Ευρώπης; Κανείς.

Θα προσθέσω ότι, από κοινού με τον Πρόεδρο Barroso, μεριμνήσαμε να μην ακυρώσουμε, αλλά να αναβάλλουμε τη σύνοδο κορυφής. Ποια είναι η διαφορά; Εάν είχαμε αποφασίσει να ακυρώσουμε τη σύνοδο κορυφής, θα είχαμε χρειαστεί μια ομόφωνη απόφαση από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο για να συνεχίσουμε και, κατά την άποψή μου, αυτό θα μας έφερνε σε αμηχανία από πολιτική άποψη. Η απόφαση να αναβάλλουμε τη σύνοδο μας παρέχει τη δυνατότητα να συνεχίσουμε, χωρίς να δίνουμε τα εύσημα τα οποία δεν αξίζουν. Ως εκ τούτου, θεωρώ ότι η στρατηγική αυτή επιδεικνύει αυτοκυριαρχία και χαρακτηρίζεται από ηπιότητα και σαφήνεια. Δεν νομίζω ότι θα μπορούσαμε να κάνουμε οτιδήποτε άλλο και εξακολουθώ να πιστεύω ότι η Ρωσία θα είναι ένας εταίρος με τον οποίο μπορούμε να διεξάγουμε διάλογο, με τον οποίο μπορούμε να είμαστε ειλικρινείς, αλλά μπορούμε μόνο να τους ενθαρρύνουμε να αναπτυχθούν, εάν συζητήσουμε μαζί τους. Εάν, από την άλλη μεριά, δεν διεξάγουμε συζητήσεις, η Ρωσία θα αισθανθεί ότι είναι περικυκλωμένη και οι ιδέες μας θα ασκήσουν λιγότερη επιρροή. Το πιστεύω αυτό αλλά, βέβαια, μπορεί τα μελλοντικά γεγονότα να αποδείξουν ότι κάνω λάθος. Ως εκ τούτου, είναι θέμα αποδοχής των ευθυνών μας.

Κύριε Wojciechowski, δεν επαφίεται στον Προεδρεύοντα του Συμβουλίου να αποφασίσει ποιος πρέπει να εκπροσωπεί την Πολωνία. Η Πολωνία είχε δύο θέσεις στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο και η Πολωνία έπρεπε να αποφασίσει ποιος πρέπει να βρίσκεται σε αυτές τις θέσεις. Φανταστείτε μια Ευρώπη στην οποία ο Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου δήλωσε, «όχι, εσείς δεν μπορείτε να λάβετε μέρος κι εσείς μπορείτε». Τι Ευρώπη θα ήταν αυτή; Η Πολωνία έχει έναν πρόεδρο – τον οποίο σαφέστατα δεν υποστηρίζετε – και έχει έναν πρωθυπουργό. Εξαρτάται από αυτούς εάν θα δράσουν ως πολιτικοί και ως Ευρωπαίοι, προκειμένου να αποφασίσουν ποιος πρέπει να εκπροσωπεί την Πολωνία. Τελικά, τα καταφέραμε και στην αρχή του Δεκεμβρίου θα έχω την ευκαιρία να μεταβώ στην Πολωνία, όπου θα αναφέρω στον Πολωνό Πρόεδρο: «Πρέπει να τηρήσετε την υπόσχεσή σας. Υποσχεθήκατε να υπογράψετε τη Συνθήκη της Λισαβόνας, την οποία επικύρωσε το κοινοβούλιό σας και πρέπει να τηρήσετε αυτή την υπόσχεση». Αυτή είναι η αξιοπιστία ενός πολιτευτή και ενός πολιτικού.

(Χειροκροτήματα)

Πιστεύω ακράδαντα στη σημασία της Πολωνίας για την Ευρώπη για να κάνω αυτή τη δήλωση χωρίς να προσβάλλω κανένα.

Κύριε Martin, χρειαζόμαστε μια τολμηρή δημοκρατία σε Ευρωπαϊκό επίπεδο. Γνωρίζω την εκστρατεία σας, την εκστρατεία που διεξάγετε κατά της διαφθοράς και για μια δημοκρατία που να είναι πλήρως λειτουργική. Έχετε απόλυτο δίκιο, αλλά μπορώ να σας δηλώσω ότι, με τον Πρόεδρο Barroso, αποδείξαμε ότι μπορούμε να είμαστε τολμηροί. Επιπλέον, υπάρχουν ακόμη άνθρωποι σε αυτή την Αίθουσα που πίστευαν ότι ενεργούσα χωρίς να έχω εντολή. Εάν έπρεπε να περιμένω μέχρι να λάβω την εντολή να προβώ σε ενέργειες, ασφαλώς θα προχωρούσα σε ενέργειες λιγότερο συχνά.

Κυρία Sudre, σας ευχαριστώ επίσης, για την υποστήριξή σας. Πράγματι, η Ευρώπη υπάρχει τώρα και έχετε απόλυτο δίκιο ότι η παρούσα κατάσταση δεν αποτελεί λύση. Νομίζω ότι αυτό είναι κάτι για το οποίο όλοι μπορούμε να συμφωνήσουμε. Η χειρότερη δυνατή έκβαση θα ήταν εάν, μόλις περνούσε η καταιγίδα, συνεχίζαμε σαν να μην είχε συμβεί τίποτα. Αυτό θα σήμαινε το τέλος του Ευρωπαϊκού ιδεώδους και δεν έχουμε το δικαίωμα να αφήσουμε αυτή την ευκαιρία να πάει χαμένη.

Κατά συνέπεια, ορισμένοι έχουν εκπλαγεί: για ποιο λόγο πραγματοποιούμε μια σύνοδο κορυφής τόσο γρήγορα; Γι’ αυτόν το λόγο. Επειδή είπαμε στους εαυτούς μας ότι, εάν περιμέναμε αρκετά, συγκεκριμένα εάν περιμέναμε μέχρι την εκλογή του νέου Προέδρου των ΗΠΑ, η κατάσταση θα εξακολουθούσε να επιδεινώνεται και δεν θα είχαμε καμία απάντηση. Διαφορετικά η κατάσταση θα βελτιωνόταν και τότε, μέχρι την επόμενη άνοιξη, όλοι θα είχαν ξεχάσει το θέμα και τίποτα δεν θα άλλαζε. Συνεπώς, έπρεπε να διοργανώσουμε τη σύνοδο κορυφής ή τουλάχιστον την πρώτη σύνοδο, τον Νοέμβριο, ανεξάρτητα από το χρονοδιάγραμμα στις ΗΠΑ.

Κυρίες και κύριοι, νομίζω ότι απάντησα σε όλους τους ομιλητές. Επίσης, δεσμεύομαι από το χρονοδιάγραμμα εργασιών της Προεδρίας και από τη συνέντευξη τύπου που πρέπει να δώσω με τον Πρόεδρο της Επιτροπής και με τον Πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Θέλω να ζητήσω συγγνώμη από τους άλλους ομιλητές, εάν δεν απάντησα σε όλους. Ασφαλώς, αυτό δεν συμβαίνει επειδή δεν θέλω, αλλά επειδή μου ζήτησαν να μην παρεκκλίνω από τις ρυθμίσεις που ισχύουν για σήμερα. Έκανα ότι καλύτερο μπορούσα και βέβαια θα έχω την ευκαιρία να επιστρέψω στο Κοινοβούλιο τον Δεκέμβριο, εάν θέλετε, για να απαντήσω εκτενέστερα στις ερωτήσεις όλων των ομιλητών.

  Πρόεδρος. − Κύριε Προεδρεύοντα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, είναι σαφές από τις ομιλίες και τώρα από τα χειροκροτήματα ότι έχετε την υποστήριξη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.

  José Manuel Barroso, Πρόεδρος της Επιτροπής. − Θέλω πολύ σύντομα να απαντήσω στην ερώτηση που μου έθεσε ο κ. Rasmussen. Πρέπει επίσης να σας ζητήσω να μου επιτρέψετε να φύγω, καθώς πρέπει να βρίσκομαι στη συνέντευξη τύπου. Η Επιτροπή θα εκπροσωπείται από τον Επίτροπο Almunia.

Όπως δήλωσα στις προηγούμενες παρατηρήσεις μου, κανένας τομέας των χρηματοπιστωτικών αγορών δεν θα λείπει από την αναθεώρησή μας. Θέλω πραγματικά να σας ευχαριστήσω για τη συνεισφορά που εσείς προσωπικά – και πολλά μέλη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου – είχατε στην έκθεσή σας. Θα εξετάσουμε όλες αυτές τις επιλογές. Όπως μόλις δήλωσε ο Πρόεδρος Sarkozy, θέλουμε να έχουμε ηγετικό ρόλο σε αυτή την παγκόσμια προσπάθεια. Πιστεύουμε ότι μπορούμε να υλοποιήσουμε μερικές από αυτές τις προτάσεις πριν τα Χριστούγεννα, όπως ζητήσατε, αλλά ορισμένες χρειάζονται πολλή προσοχή από τεχνική άποψη. Θα λάβουμε μια απόφαση και θα την παράσχουμε στη διεξαγωγή της διεθνούς συζήτησης για όλα αυτά τα θέματα, αλλά θεωρώ ότι είναι επίσης σημαντικό να έχουμε σωστές προτάσεις από τεχνική άποψη. Είμαι βέβαιος ότι παρατηρήσατε ότι έχουμε κάνει ότι έχει συμφωνηθεί με το Ecofin – το χρηματοπιστωτικό σχέδιο δράσης– το οποίο διαθέτετε. Δεν είναι ακριβές να δηλώσω ότι δεν έχουμε θεσπίσει νόμους για τις χρηματοοικονομικές υπηρεσίες υπό την παρούσα Επιτροπή. Τριάντα δύο νομοθετικά μέτρα που έχουν εγκριθεί σύμφωνα με τη διαδικασία της συναπόφασης ή την επιτροπολογία έχουν εγκριθεί στον τομέα των χρηματοοικονομικών υπηρεσιών από την αρχή της θητείας αυτής της Επιτροπής, από τα οποία τα 19 εγκρίθηκαν με τη διαδικασία της συναπόφασης. Θα υπάρξουν αρκετά ακόμη τις επόμενες εβδομάδες και μήνες, ξεκινώντας με την πρόταση για τους οργανισμούς αξιολόγησης της πιστοληπτικής ικανότητας στις αρχές του επόμενου μήνα.

Ας σας δώσω ένα παράδειγμα για τους οργανισμούς αξιολόγησης της πιστοληπτικής ικανότητας. Ας είμαστε ιδιαίτερα ειλικρινείς σχετικά με αυτό το θέμα. Προσωπικά συζήτησα με αρκετούς εκπροσώπους κυβερνήσεων αρκετές φορές σχετικά με την ανάγκη για τη θέσπιση κανόνων σχετικά με τους οργανισμούς αξιολόγησης της πιστοληπτικής ικανότητας. Η απάντηση ήταν ένα ξεκάθαρο «όχι». Αυτό ισχύει. Γι’ αυτόν το λόγο σας ζητώ – σε ορισμένους από εκείνους που ασκούν κριτική στην Επιτροπή: ενδεχομένως να μπορείτε να χρησιμοποιήσετε κάποια από την επιρροή σας στις δικές σας κυβερνήσεις ή στα κόμματα που βρίσκονται στις κυβερνήσεις σας. Αυτό θα ήταν ιδιαίτερα χρήσιμο διότι, στην πραγματικότητα, πριν από μερικούς μήνες όταν συζητούσαμε αυτό το θέμα – και σε αυτόν τον τομέα ο Επίτροπος McCreevy τάχθηκε υπέρ της θέσπισης κανόνων για τους οργανισμούς καταγραφής – η πιο φιλόδοξη πρόταση που μελετούσαν ορισμένες κυβερνήσεις ήταν ένας κώδικας δεοντολογίας.

Ενδεχομένως να πείτε ότι όλα βαίνουν πολύ καλά και η Επιτροπή έχει το δικαίωμα να το κάνει αυτό. Αυτό είναι αλήθεια, αλλά σε θέματα που άπτονται των χρηματοοικονομικών υπηρεσιών, τα πράγματα δεν είναι – όπως γνωρίζετε – όπως είναι σε πολλά άλλα θέματα. Όταν ήμαστε σε κατάσταση κρίσης – και το αποκορύφωμα της κρίσης ήταν τον Σεπτέμβριο αυτού του έτους (αλλά από τον Αύγουστο του προηγούμενου έτους έχουμε αυτό το σχέδιο δράσης) – πράγματι, πολλοί αξιωματούχοι των κυβερνήσεών μας μας συμβούλευσαν να μην υποβάλλουμε προτάσεις που θα μπορούσαν να θίξουν το επίπεδο της επαγρύπνησης ή να δημιουργήοσυμε ένα είδος αντανακλαστικής επαγρύπνησης. Αυτό είναι ένα θέμα για το οποίο θεωρώ ότι η Επιτροπή πρέπει να είναι προσεκτική. Στα ιδιαίτερα ευαίσθητα θέματα που αφορούν στις χρηματοπιστωτικές αγορές δεν μπορούμε να ανακοινώνουμε ανώφελα αποτελέσματα. Δεν μπορούμε απλά να κάνουμε δηλώσεις. Σε αυτό το θέμα είναι πολύ σημαντικό να διατηρήσουμε το συντονισμό μεταξύ του Κοινοβουλίου, της Επιτροπής και του Συμβουλίου. Θέλω να δηλώσω ότι στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή εξ ορισμού τασσόμαστε υπέρ μιας Ευρωπαϊκής διάστασης για τη θέσπιση κανόνων και για την εποπτεία. Το αναφέρω αυτό εντελώς ειλικρινά. Εάν η Επιτροπή δεν κάνει συχνά προτάσεις τις οποίες εσείς ορθά υποβάλατε, δεν συνέβαινε πάντοτε επειδή αδρανούσαμε ή επειδή υπήρχε μια ιδεολογική προκατάληψη. Συνέβαινε επειδή η ανάλυση της κατάστασης έδειξε ότι η δυνατότητα να τις επιτύχουμε ήταν μηδενική ή σχεδόν μηδενική. Εντελώς ειλικρινά, αυτό είναι κάτι που θέλω να σας αναφέρω. Θα έχουμε χρόνο για να εξετάσουμε όλες τις αιτίες και όλα τα στάδια αυτής της διαδικασίας, αλλά νομίζω ότι είναι σημαντικό να το γνωρίζετε στη συζήτηση.

Εντελώς ειλικρινά, πριν από δύο εβδομάδες ορισμένες από τις κυβερνήσεις ανέφεραν ακόμη ότι δεν χρειαζόμασταν μια Ευρωπαϊκή απάντηση. Ενδεχομένως να παρατηρήσατε ότι δημοσίευσα ένα άρθρο στον Ευρωπαϊκό τύπο ζητώντας – εκλιπαρώντας – για μια Ευρωπαϊκή απάντηση και ορισμένες από τις κυβερνήσεις μας ανέφεραν, «Όχι, μπορούμε να το κάνουμε σε εθνικό επίπεδο. Δεν χρειαζόμαστε μια Ευρωπαϊκή διάσταση». Κατά συνέπεια, ας προσπαθήσουμε να δράσουμε συλλογικά. Ας κρίνουμε τους εαυτούς μας, όπως πρέπει να το πράξουμε όλοι, αλλά ας προσπαθήσουμε να αποφύγουμε μια υπεραπλουστευτική απάντηση σε ένα ιδιαίτερα σύνθετο θέμα. Είμαστε έτοιμοι να συνεργαστούμε εποικοδομητικά με το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και με το Συμβούλιο, προκειμένου να βρούμε κατάλληλες λύσεις για την Ευρώπη και, πιθανότατα, για τον υπόλοιπο κόσμο.

(Χειροκροτήματα)

ΠΡΟΕΔΡΙΑ ΤΗΣ κ. ROURE
Αντιπροέδρου

  Gilles Savary (PSE). – (FR) Κυρία Πρόεδρε, λυπάμαι πολύ που ο κ. Pöttering δε μου έδωσε το λόγο όταν τον ζήτησα, διότι απλώς ζητούσα το δικαίωμα απάντησης, και θα προτιμούσα να είχε γίνει αυτό ενώ ήταν εδώ ο Πρόεδρος του Συμβουλίου.

Μου προκάλεσε έκπληξη η παρουσίαση των γάλλων σοσιαλιστών ως αποδιοπομπαίου τράγου, που ακούσαμε εδώ. Ποτέ κανένας εν ενεργεία Πρόεδρος του Συμβουλίου δεν αμφισβήτησε κάποιο πολιτικό κόμμα. Ποτέ κανένας Πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας δε γελοιοποίησε τους συμπατριώτες του με τέτοιο τρόπο σε διεθνές επίπεδο και το θεωρώ, κατά συνέπεια, προσβλητικό και θα ήθελα η Γαλλική Κυβέρνηση να ζητήσει επίσημα συγγνώμη.

(Η Πρόεδρος διακόπτει τον ομιλητή)

  Robert Atkins (PPE-DE). - Κυρία Πρόεδρε, επί της διαδικασίας. Έχουμε ένα ακόμα παράδειγμα παράλογης κακοδιαχείρισης των υποθέσεων σε αυτήν την αίθουσα συνεδριάσεων. Είναι καιρός να αντιληφθεί η προεδρία ότι όταν πρόκειται να διεξαχθεί ψηφοφορία, αυτή πρέπει να διεξάγεται την ώρα που έχει ανακοινωθεί, και κανείς δεν είναι πιο σημαντικός από την άσκηση των δημοκρατικών μας δικαιωμάτων κατά την ψηφοφορία. Σας παρακαλώ να εξετάσετε στην προεδρία τον τρόπο με τον οποίο διαχειριζόμαστε τις υποθέσεις μας, έτσι ώστε να υπάρξει βελτίωση και να ψηφίζουμε τη σωστή ώρα και οι παρεμβάσεις να έχουν τη σωστή διάρκεια.

(Χειροκροτήματα)

  Πρόεδρος. – Κύριε Atkins, εάν δεν έχετε αντίρρηση, θα συνεχίσουμε τώρα τη συζήτηση.

Κυρίες και κύριοι, σας ζητώ να τηρήσετε με ακρίβεια το χρόνο αγόρευσής σας. Μην εκπλαγείτε, εάν σας διακόψω.

  Linda McAvan (PSE). - Κυρία Πρόεδρε, είναι κρίμα που ο εν ενεργεία Πρόεδρος του Συμβουλίου αποχώρησε, διότι είχα ένα μήνυμα για εκείνον, ελπίζω όμως ότι ο κ. Jouyet θα το μεταφέρει.

Αυτά που είπε σήμερα το πρωί σχετικά με την κλιματική αλλαγή είναι ιδιαίτερα σημαντικά, και είχε δίκιο να θυμίσει στον κ. Nassauer ότι τώρα δεν είναι η στιγμή να εγκαταλείψουμε τις φιλοδοξίες μας σχετικά με την κλιματική αλλαγή και να τροποποιήσουμε ουσιωδώς τις προτάσεις που έχουμε μπροστά μας.

(Χειροκροτήματα)

Υπήρξαν μεγάλες ομάδες πίεσης σε αυτό το Κοινοβούλιο και στο Συμβούλιο. Ξεκίνησαν πολύ πριν την οικονομική κρίση, που ξέσπασε φέτος το καλοκαίρι: ξεκίνησαν πέρυσι. Το μελάνι δεν είχε ακόμα στεγνώσει στο Βερολίνο, όταν ορισμένα άτομα άρχισαν την προσπάθεια τροποποίησης.

Ο Πρόεδρος Sarkozy ζήτησε τη δέσμευση του Κοινοβουλίου. Θα υπάρξει κάτι περισσότερο από δέσμευση: θα υπάρξει συναπόφαση. Δεν καταλαβαίνω γιατί συζητάμε καν τη σημασία της συναπόφασης: δεν πρόκειται να υπάρξει πακέτο για την κλιματική αλλαγή χωρίς τη συναπόφαση αυτού του Κοινοβουλίου.

Θέλουμε μια συμφωνία μέχρι τα Χριστούγεννα. Η Σοσιαλιστική Ομάδα μπορεί να δεσμευτεί για αυτό. Δεν είμαι σίγουρη για την άλλη πλευρά – ίσως ο κ. Sarkozy ρωτήσει τους ανθρώπους του. Η Σοσιαλιστική Ομάδα θέλει δέσμευση μέχρι τα Χριστούγεννα, όμως όχι οποιαδήποτε συμφωνία. Θέλουμε μια αξιόπιστη συμφωνία∙ θέλουμε μια συμφωνία που να εξισορροπεί το περιβάλλον, τις θέσεις εργασίας και την ανταγωνιστικότητα.

Δε θέλουμε, ωστόσο, μια συμφωνία που να αποτελεί το χαμηλότερο κοινό παρονομαστή. Ο Πρόεδρος Sarkozy μόλις μας θύμισε τι συμβαίνει όταν επιδιώκει κανείς το χαμηλότερο κοινό παρονομαστή. Γνωρίζουμε ότι μεμονωμένες χώρες έχουν προβλήματα – και μπορούμε να συζητήσουμε για αυτά – ωστόσο χρειαζόμαστε ένα πακέτο το οποίο να είναι αξιόπιστο για τις διεθνείς συνομιλίες, όχι ένα πακέτο το οποίο να βασίζεται σε αντισταθμίσεις σε άλλες χώρες διότι αυτό δεν αποτελεί αξιόπιστο πακέτο, ούτε ένα πακέτο το οποίο να αχρηστεύει το σύστημα εμπορίας δικαιωμάτων εκπομπής αερίων θερμοκηπίου και να καταστρέφει την τιμή του άνθρακα. Κύριε Προεδρεύοντα, ελπίζω να μεταφέρετε τα μηνύματα αυτά στον κ. Sarkozy.

Ο κ. Nassauer μίλησε για το κόστος του πακέτου σχετικά με την κλιματική αλλαγή. Σήμερα ρίχνουμε δισεκατομμύρια και δισεκατομμύρια στη χρηματοοικονομική κρίση που αντιμετωπίζουν οι τράπεζές μας. Φυσικά, η Επιτροπή προσδιόρισε κάποιο κόστος για το πακέτο, αλλά δεν επιθυμώ να γυρίσω στους πολίτες μας μετά από μερικά χρόνια και να τους πω ότι, επειδή δεν καταφέραμε να ενεργήσουμε εδώ και τώρα για την κλιματική αλλαγή, πρέπει να βρεθούν επιπλέον δισεκατομμύρια. Και ακόμα χειρότερο από τα χρήματα που απαιτούνται, είναι το γεγονός ότι θα καταστραφούν ζωές σε ολόκληρο τον πλανήτη. Ας επιδείξουμε όλες οι πλευρές αυτού του σώματος πολιτικό θάρρος ας προχωρήσουμε μπροστά και ας συνάψουμε τη συμφωνία με το Συμβούλιο και ας το κάνουμε πριν από τα Χριστούγεννα, εγκαίρως για τις διεθνείς συνομιλίες.

(Χειροκροτήματα)

  Margarita Starkevičiūtė (ALDE). - (LT) Θα ήθελα να πω ένα μόνο πράγμα. Ο Πρόεδρος της Επιτροπής είπε ότι η αντίδραση της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην κρίση ήταν ανεπαρκής. Στην πραγματικότητα, η αντίδραση ήταν έντονη, τα κράτη μέλη αντέδρασαν, αλλά τα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα καθυστέρησαν να αντιδράσουν. Αυτό αποδείχθηκε απολύτως σήμερα σε αυτήν την αίθουσα – όταν έφυγε ο κ. Sarkozy, έφυγαν όλοι οι δημοσιογράφοι. Κανείς δεν ενδιαφέρεται για εμάς. Ο λόγος για αυτό είναι, κυρίως, η ανικανότητά μας να αλλάξουμε τον τρόπο που λειτουργούμε. Υπάρχουν πολλά εξαιρετικά άτομα και στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή και στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, όμως το γραφειοκρατικό σύστημα απαγορεύει την ανάληψη πρωτοβουλιών. Μπορέσαμε να αντιδράσουμε όσον αφορά το τσουνάμι στην Ασία, αύριο όμως θα συζητήσουμε για τον προϋπολογισμό, ο οποίος προετοιμάστηκε χωρίς να ληφθεί υπόψη το γεγονός ότι βιώνουμε ένα οικονομικό τσουνάμι στην Ευρώπη. Θα μπορούσαμε να κάνουμε κάτι, να δώσουμε άλλες προτεραιότητες στον προϋπολογισμό μας. Θα μπορούσαμε, επίσης, να ορίσουμε προτεραιότητες στις κοινοβουλευτικές επιτροπές μας, που θα μας βοηθούσαν να επιβιώσουμε της κρίσης και να ανταποκριθούμε στις προσδοκίες του κοινού. Πρέπει να γίνει μεταρρύθμιση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Θα ήθελα να τονίσω ότι οι στρατηγικές λειτουργίες της Επιτροπής πρέπει να διαχωριστούν από τις τεχνικές λειτουργίες της και τότε θα λειτουργεί πιο αποτελεσματικά.

  John Bowis (PPE-DE). - Κυρία Πρόεδρε, στον εν ενεργεία Πρόεδρο, που τώρα όμως απουσιάζει, θα ήθελα να πω: μιλήσατε με ρητορική δεινότητα σήμερα το πρωί σχετικά με την πρόκληση για το οικονομικό μας μέλλον, που πολύ σωστά βρίσκεται στην κορυφή της ατζέντας μας, ωστόσο με όχι λιγότερη ακρίβεια και ρητορική δεινότητα καταστήσατε σαφές στη σύνοδο κορυφής και σήμερα πάλι ότι πρόθεσή σας είναι να τηρήσετε το χρονοδιάγραμμα και τους στόχους για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής. Τα λόγια σας έχουν θεμελιώδη σημασία και είναι σωστά. Είπατε ότι το πακέτο σχετικά με την αλλαγή του κλίματος είναι τόσο σημαντικό που δεν μπορούμε απλώς να το αφήσουμε να χαθεί με το πρόσχημα της χρηματοοικονομικής κρίσης.

Είναι ιδιαίτερα σημαντικό ότι η Καγκελάριος Merkel, παρόλες τις πραγματικές ανησυχίες που έχει η χώρα της αλλά και άλλες χώρες, κατέστησε σαφές ότι η Γερμανία είναι υπέρ της υλοποίησης των στόχων σχετικά με την κλιματική αλλαγή και υπέρ της ανεύρεσης λύσεων πριν από τη σύνοδο κορυφής του Δεκεμβρίου. Εάν αυτό αποτελεί πρόκληση προς εμάς, πιστεύω ότι το Κοινοβούλιο θα ανταποκριθεί αποτελεσματικά και εγκαίρως.

Ωστόσο τώρα, οφείλω να πω, πρέπει να εστιάσουμε στο Συμβούλιο. Για να το πετύχουμε αυτό, θα χρειαστούμε διαβεβαιώσεις για τις χώρες που έχουν πραγματικά προβλήματα, όπως η Πολωνία με τον άνθρακα. Θα χρειαστεί να είμαστε σαφείς σχετικά με τα κριτήρια περισσότερης ευελιξίας, τα οποία γνωρίζουμε ότι θα παρασχεθούν σε μια μικρή λίστα από βιομηχανίες και τομείς που αντιμετωπίζουν πραγματικές προκλήσεις εξαιτίας διαρροών. Πρέπει, επίσης, να καταστήσουμε απολύτως σαφές ότι η υποστήριξή μας όσον αφορά τα βιοκαύσιμα στις μεταφορές εξαρτάται από την ανάπτυξη καυσίμων από αειφόρες πηγές. Χωρίς αυτό, θα κάναμε ανεπανόρθωτη ζημιά στο περιβάλλον μας και στους οικότοπους ατόμων, άγριας πανίδας και χλωρίδας.

Θέσαμε στους εαυτούς μας μια πολύ μεγάλη πρόκληση, ωστόσο δεν υπάρχουν περιθώρια αποτυχίας. Μια περιβαλλοντική καταστροφή μπορεί να κάνει τα σημερινά οικονομικά μας προβλήματα να φαντάζουν ασήμαντα.

Όπως είπε ο Πρόεδρος Sarkozy, οι δύο πολιτικές πρέπει να προχωρήσουν μαζί. Ωστόσο πρέπει να διασφαλίσουμε – και ο Πρόεδρος πρέπει να διασφαλίσει – ότι το Κοινοβούλιο δε θα μείνει αβοήθητο εξαιτίας της ανικανότητας του Συμβουλίου να ακολουθήσει την καθοδήγησή του.

  Bernard Poignant (PSE). – (FR) Κυρία Πρόεδρε, είμαι ο πρώτος γάλλος σοσιαλιστής που συμμετέχει σε αυτήν τη συζήτηση. Λυπάμαι που ο εν ενεργεία Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου έφυγε, θεωρώντας σωστό να αστειευτεί για ένα μεγάλο κόμμα στη σπουδαία χώρα του. Έχει κάθε δικαίωμα να το κάνει, αλλά έχει και την υποχρέωση να μείνει για να ακούσει την απάντηση: αυτό καταγγέλλω. Εξίσου, δεν το θεωρώ σωστό ο εν ενεργεία Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου να προσπαθεί να δημιουργήσει παρατάξεις σε μία από τις μεγαλύτερες ομάδες του Κοινοβουλίου. Ο κ. Schulz του απάντησε. Όταν χλευάζει το γαλλικό σοσιαλισμό, απλώς σκεφτείτε το στόχο του χλευασμού του. Ξεχνάει ότι ο γαλλικός σοσιαλισμός έδωσε στην Ευρώπη τον François Mitterrand, ξεχνάει ότι μας έδωσε τον Jacques Delors...

(Χειροκροτήματα)

... και ξεχνάει ότι, προκειμένου να αποκτήσει ο ίδιος αξιοπιστία στην Ευρώπη, δανείστηκε δύο σοσιαλιστές, τον Bernard Kouchner και τον Jean-Pierre Jouyet.

  Lena Ek (ALDE). - (SV) Κυρία Πρόεδρε, δύο πράγματα είναι σημαντικά. Το πρώτο είναι η χρηματοοικονομική κρίση. Είναι σημαντικό η Ευρώπη να μιλά με μία φωνή. Η τελευταία φορά που μοιραστήκαμε τη διαχείριση μιας κρίσης με τις Ηνωμένες Πολιτείες ήταν όταν επρόκειτο να συζητήσουμε για την τρομοκρατία. Εισαγάγαμε πολλούς κανόνες που φαντάζουν τώρα ιδιαίτερα ξένοι με τον ευρωπαϊκό τρόπο σκέψης όσον αφορά την ιδιωτική ζωή. Πρέπει να υπάρχει μια ευρωπαϊκή προσέγγιση όσον αφορά αυτήν την κρίση και πρέπει, κατά συνέπεια, να υπάρχουν κοινοί κανόνες και πρότυπα για ζητήματα όπως η διαφάνεια, η αλληλεγγύη και για το ποια χρηματοοικονομικά μέσα πρόκειται να χρησιμοποιηθούν στην ευρωπαϊκή αγορά. Το σύμφωνο σταθερότητας θα μπορούσε να αποτελέσει ένα άριστο εργαλείο για αυτό.

Το δεύτερο είναι το πακέτο σχετικά με την κλιματική αλλαγή. Ψηφίσαμε για το πακέτο σχετικά με την κλιματική αλλαγή στις δύο κύριες επιτροπές και, με μεγάλη πλειοψηφία, αποφασίσαμε την υιοθέτηση μιας γραμμής που στηρίζει την πρόταση της Επιτροπής. Δεν πρόκειται να κάνουμε πίσω ούτε όσον αφορά τους στόχους ούτε όσον αφορά το χρονοδιάγραμμα. Εάν η Προεδρία εννοεί αυτό που λέει σχετικά με την έμφαση στους στόχους και στο χρονοδιάγραμμα, περιμένουμε ειδοποίηση σχετικά με το πότε μπορούμε να καθίσουμε και να συζητήσουμε το θέμα με συγκεκριμένους όρους. Όσον αφορά το Κοινοβούλιο, θα χρησιμοποιήσουμε την εξουσία της συναπόφασης και τη διαδικασία της συναπόφασης στο πλαίσιο της διοργανικής ισορροπίας.

(Χειροκροτήματα)

  Alexander Radwan (PPE-DE). – (DE) Κυρία Πρόεδρε, και εγώ θα προτιμούσα να μιλήσω απευθείας στον κ. Sarkozy και στον κ. Barroso, κυρίως επειδή ήθελα να προσεγγίσω τον Πρόεδρο της Επιτροπής, καθώς δεν είχαμε μεγάλη επιτυχία με ορισμένους από τους Επίτροπους τα τελευταία χρόνια.

Οι πολίτες αναμένουν από την Ευρώπη να ασχοληθεί με σημαντικά θέματα και όχι με δευτερεύοντα ζητήματα. Ο κ. Schulz, που μόλις έφυγε από την αίθουσα συνεδριάσεων, ομαδοποίησε όλους τους συντηρητικούς. Ο κόσμος δεν περιμένει να τον προστατεύουμε από ασήμαντα ζητήματα. Αντίθετα, θέλει περισσότερη ελευθερία από τη ρύθμιση για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις και τους πολίτες και περισσότερη δράση στα μείζονα θέματα. Θα ήθελα να δώσω έμφαση στο γεγονός ότι το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο έχει ήδη καλέσει από το 2003 την Επιτροπή να παρουσιάσει πρόταση για τους οργανισμούς αξιολόγησης της πιστοληπτικής ικανότητας. Παραδόξως, η Επιτροπή έμαθε στο μεταξύ τι σημαίνει ο όρος αμοιβαίο κεφάλαιο κινδύνου, παρόλο που αναμφίβολα αυτό δεν ισχύει για όλους τους Επίτροπους. Ο Πρόεδρος της Επιτροπής διερευνά τώρα αυτόν τον τομέα.

Ο κ. Schulz κατέστησε πολύ εύκολα τα πράγματα για τον εαυτό του δηλώνοντας ότι το φταίξιμο ήταν μόνο των συντηρητικών. Στην πραγματικότητα, το Συμβούλιο ήταν εκείνο που, κατά τη διάρκεια πολλών ετών, δεν επέτρεψε να γίνει καμία πρόοδος στον τομέα της εποπτείας. Ήταν οι Γερμανοί υπουργοί οικονομικών κκ. Eichel και Steinbrück. Θα ήθελα να θυμίσω στο Κοινοβούλιο ότι το άτομο που ήταν σε μόνιμη βάση υπεύθυνο για την καθυστέρηση σε ευρωπαϊκό επίπεδο – και ζητώ από τους σοσιαλιστές να το πουν αυτό στον Πρόεδρό τους – ήταν ο κ. Koch-Weser, που κατέχει τώρα μια καλή θέση στην Deutsche Bank.

Στο μέλλον, αναμένουμε η Ευρώπη να εισαγάγει τις ηθικές αξίες και προτεραιότητές της στη ρύθμιση των χρηματοπιστωτικών αγορών. Αυτό σημαίνει βιωσιμότητα, όχι μόνο μεγιστοποίηση των κινδύνων προκειμένου να μεγιστοποιηθούν τα κέρδη. Αυτό σημαίνει, επίσης, εστίαση στα θεμελιώδη στοιχεία, όπως θα έκανε μια μεσαία επιχείρηση. Αυτό είναι κάτι, το οποίο πρέπει να εισαγάγουμε σε διεθνές πλαίσιο. Δεν αρκεί απλώς να πραγματοποιούμε διεθνείς διασκέψεις. Η Ευρώπη πρέπει να είναι ενωμένη προκειμένου να διασφαλιστεί σε διεθνές επίπεδο ότι κάτι τέτοιο δε θα ξανασυμβεί.

  Pervenche Berès (PSE). – (FR) Κυρία Πρόεδρε, κοιτάζοντας τα συμπεράσματα του Συμβουλίου, κάτι μου προκάλεσε έκπληξη. Γίνεται αναφορά στο ζήτημα των αποδοχών και πολύ σωστά, καθώς πρόκειται για μείζον ζήτημα το οποίο πρέπει να αντιμετωπίσουμε μαζί και για το οποίο πρέπει να αναλάβουμε την ευθύνη. Ωστόσο, υπάρχει επίσης το ζήτημα των φορολογικών παραδείσων και, σε αυτό το θέμα, έχω την εντύπωση - αν και ίσως το παρανόησα - ότι ακόμα και ανάμεσα στις γραμμές το κείμενο παραμένει σιωπηλό.

Ο εν ενεργεία Πρόεδρος του Συμβουλίου είπε ότι πρέπει να είμαστε φιλόδοξοι και να μην ακολουθούμε μόνο το χαμηλότερο κοινό παρονομαστή∙ θα τον καλούσα να ακολουθήσει την ίδια γραμμή στο θέμα των φορολογικών παραδείσων. Θα καλούσα επίσης τον Πρόεδρο Barroso να διευρύνει ίσως την ομάδα ειδικών καθηκόντων για την αντιμετώπιση της κρίσης συμπεριλαμβάνοντας τον Επίτροπο Kovács, εάν πραγματικά επιθυμεί να αντιμετωπίσει αυτά τα ζητήματα.

Τέλος, θα καλούσα την Επιτροπή να ζητήσει από τα κράτη μέλη να αναθεωρήσουν τα εθνικά σχέδια δράσης τους. Για ποιο λόγο να συντονίσουμε τις οικονομικές πολιτικές με βάση εθνικά προγράμματα, τα οποία δε λαμβάνουν καν υπόψη τις προβλέψεις για ύφεση που θα χρειαστεί να αντιμετωπίσουμε; Εάν παίρνει στα σοβαρά την οικονομική διαχείριση, η Επιτροπή πρέπει να ζητήσει από τα κράτη μέλη να αναθεωρήσουν τα σχέδιά τους υπό το φως της πραγματικής οικονομικής κατάστασης, την οποία πρέπει να αντιμετωπίσουν.

Επιτέλους, όλοι είπαν την άποψή τους και τελικά επετεύχθη κάποιος βαθμός ευρωπαϊκής συνεργασίας, όμως αυτό δεν είναι αρκετό. Έχουμε μια ιστορική ευκαιρία να δώσουμε στα κράτη τα εργαλεία που θα επηρεάσουν την πραγματικότητα των οικονομικών πολιτικών και τις οικονομικές και βιομηχανικές στρατηγικές των κρατών μελών, γι'αυτό ας την αξιοποιήσουμε. Εκ μέρους της Επιτροπής, πρέπει να αναλάβετε την πρωτοβουλία παροχής ενός πλαισίου για τον τρόπο με τον οποίο τα κράτη μέλη χρησιμοποιούν την εθνικοποίηση των τραπεζών προκειμένου να τις μετατρέψουν σε μέσα για τη μακροπρόθεσμη χρηματοδότηση της επένδυσης που χρειαζόμαστε...

(Η Πρόεδρος διακόπτει τον ομιλητή)

  Jacek Saryusz-Wolski (PPE-DE). - (FR) Κυρία Πρόεδρε, κ. Jouyet, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο αφιέρωσε μέρος των συμπερασμάτων του στην ενεργειακή ασφάλεια, ωστόσο στο ζήτημα δεν έχει δοθεί προσοχή και έχει παραβλεφθεί στις συζητήσεις. Τώρα είναι πιο σημαντικό από ποτέ. Στηρίζω τα συμπεράσματα του Συμβουλίου, αλλά το σημαντικό είναι οι λεπτομέρειες και ακριβώς αυτές οι λεπτομέρειες και οι ιδιαιτερότητες απουσιάζουν. Θα ήθελα να θίξω δύο από αυτές.

Πρώτον, υπάρχει το καίριο ζήτημα των σχέσεων της ΕΕ με τις χώρες παραγωγής και διαμετακόμισης. Η ιδέα να εντείνουμε τη σχετική με την ενέργεια διπλωματία είναι πλήρως δικαιολογημένη, αλλά αυτό που απουσιάζει πάντα είναι η θέληση, από την πλευρά των κρατών μελών, να συμφωνήσουν όσον αφορά το μήνυμα που στέλνουμε στις τρίτες χώρες και τη συνοχή των πολιτικών μας σε εθνικό επίπεδο σε σχέση με το κοινό συμφέρον της Ένωσης. Με δυο λόγια, δεν έχουμε κοινή εξωτερική πολιτική και πολιτική ενεργειακής ασφάλειας. Βρισκόμαστε πολύ μακριά από την επίτευξη και την εφαρμογή του χαμηλότερου κοινού παρονομαστή, δηλαδή του συντονισμού των θέσεών μας προς τους προμηθευτές μας και τις χώρες διαμετακόμισης. Έτσι, αντί να μιλάμε με μία φωνή, η πολιτική που ισχύει είναι «ο καθένας για τον εαυτό του», όπως φαίνεται από μια σειρά διμερών συμφωνιών, οι οποίες αποδυναμώνουν τη διαπραγματευτική μας θέση και αμαυρώνουν την εικόνα της ενότητάς μας προς το εξωτερικό.

Το δεύτερο πρόβλημα είναι η απουσία ευρωπαϊκών έργων. Δεν υπάρχει αναφορά σε έργα αγωγού πετρελαίου και αγωγού φυσικού αερίου, τα οποία είναι ζωτικής σημασίας εάν θέλουμε να εγγυηθούμε την ενεργειακή μας ασφάλεια, ενώ η τύχη του Nabucco μοιάζει τώρα αβέβαιη, παρόλο που γίνεται αναφορά σε αυτό ως έργο προτεραιότητας.

Πρέπει επίσης να πάρουμε ένα μάθημα από την κρίση στη Γεωργία όσον αφορά την ενεργειακή ασφάλεια, καθιερώνοντας ένα αποτελεσματικό σύστημα προστασίας της υπάρχουσας υποδομής στις χώρες διαμετακόμισης σε περιόδους πολέμου ή πολιτικής αστάθειας.

Συμπερασματικά, υπενθυμίζω τις λέξεις κλειδιά του Συμβουλίου: δίκαιη κατανομή ευθυνών και αλληλεγγύη. Εμείς πρέπει τώρα να αναλάβουμε μεγαλύτερη δράση, διαφορετικά υπάρχει κίνδυνος η ευρωπαϊκή εξωτερική πολιτική για την ενεργειακή ασφάλεια να μην ξεκινήσει ποτέ.

  Dariusz Rosati (PSE). – (PL) Κυρία Πρόεδρε, παίρνοντας το λόγο κατά τη συζήτηση σχετικά με τα συμπεράσματα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, θα ήθελα να αναφερθώ σε δύο ζητήματα.

Το πρώτο από αυτά σχετίζεται με τη χρηματοοικονομική κρίση. Η τελευταία απέδειξε πέρα από κάθε αμφιβολία ότι το σύστημα ρυθμιστικής εποπτείας των τραπεζών χρειάζεται ριζική βελτίωση. Οι αλλαγές πρέπει να εστιάσουν στη βελτίωση της εκτίμησης κινδύνου στοιχείων ενεργητικού και στην εφαρμογή προληπτικών μέτρων σε νέα χρηματοοικονομικά μέσα. Ωστόσο, χρειάζονται επίσης αλλαγές που θα οδηγήσουν στην εξάλειψη της φιλοκυκλικότητας όσον αφορά αποφάσεις για υποθήκες. Οι υποθήκες αυξάνονται, καθώς αυξάνεται η τιμή της ιδιοκτησίας, και μειώνονται, όταν η τιμή μειώνεται. Ακριβώς αυτός ο μηχανισμός συμβάλλει στο να εμφανιστούν κερδοσκοπικές «φούσκες».

Το δεύτερο ζήτημα στο οποίο επιθυμώ να αναφερθώ αφορά τη δέσμη μέτρων για το κλίμα. Καλωσορίζω την απόφαση του Συμβουλίου να αναζητήσει κάποιο συμβιβασμό όσον αφορά το σύστημα για την πώληση αδειών για εκπομπές CO2. Υπάρχουν κράτη μέλη των οποίων το 90% της ενέργειας προέρχεται από τον άνθρακα. Εάν έπρεπε οι χώρες αυτές να αγοράσουν το 100% των αδειών τους ήδη από το 2013, οι συνέπειες στις οικονομίες τους θα ήταν καταστροφικές. Η κοινή λογική και η αρχή της ίσης μεταχείρισης απαιτούν την καθιέρωση μεταβατικών περιόδων.

  Avril Doyle (PPE-DE). - Κυρία Πρόεδρε, το Μάρτιο 2007 επί Γερμανικής Προεδρίας και ξανά το Μάρτιο 2008 επί Σλοβενικής Προεδρίας, οι ηγέτες της Ευρώπης δεσμεύτηκαν όσον αφορά την επίτευξη ενός στόχου για τη μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου κατά 20% τουλάχιστον μέχρι το 2020, μια ήδη περιορισμένη φιλοδοξία. Ας μην τρέφουμε ψευδαισθήσεις: προκειμένου διασφαλίσουμε μια διεθνή συμφωνία μετά το 2012 για την κλιματική αλλαγή στην Κοπεγχάγη, θα πρέπει να πραγματοποιήσουμε σαφή και ξεκάθαρη δήλωση μέσω της νομοθεσίας μας.

Η τρέχουσα διεθνής οικονομική κρίση ρευστότητας και το οικονομικό περιβάλλον επέτρεψαν σε πολλούς να γίνουν επιφυλακτικοί όσον αφορά την οριοθέτηση μακροπρόθεσμων στόχων για το διοξείδιο του άνθρακα ή τη δέσμευση της βιομηχανίας για την επίτευξη της απαραίτητης μείωσης αερίων θερμοκηπίου και, κατά συνέπεια, την προώθηση της οικονομίας της Ευρώπης προς τη βιώσιμη οικονομία χαμηλής κατανάλωσης, την οποία τόσο πολύ χρειαζόμαστε και η οποία, συμφωνώ, θα δώσει το έναυσμα για μια τρίτη βιομηχανική επανάσταση με το εκπληκτικό πλεονέκτημα της πρώτης κίνησης για την Ευρώπη συνολικά στον τομέα των νέων τεχνολογιών.

Ωστόσο, οι στόχοι της ΕΕ για μετά το 2012 δεν πρέπει να εξετάζονται υπό το φως της τρέχουσας οικονομικής κρίσης. Πιστεύω ότι οι κυβερνήσεις μας θα μπορέσουν να την αντιμετωπίσουν το συντομότερο δυνατό και εμείς πρέπει να παρέχουμε λύσεις τώρα, έτσι ώστε οι μελλοντικές γενιές να μη χρειαστεί να υποστούν τις συνέπειες – συμπεριλαμβανομένων των οικονομικών συνεπειών – από οιαδήποτε καθυστέρηση όσον αφορά τη δέσμη μέτρων σχετικά με το κλίμα και την ενέργεια. Δεν μπορούμε να πληρώσουμε μεγαλύτερο τίμημα στο μέλλον εξαιτίας της ανικανότητάς μας να δράσουμε τώρα, ειδάλλως η ιστορία δε θα είναι ευγενική μαζί μας - ή όπως είπε ο Πρόεδρος Sarkozy, θα χάσουμε το ραντεβού μας με την ιστορία.

Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο μου παρείχε, ως εισηγήτρια για τη δέσμη μέτρων σχετικά με το κλίμα, ισχυρή εντολή να ηγηθώ των διαπραγματεύσεων με το Συμβούλιο όσον αφορά τον τριμερή διάλογο και έχω αναλάβει με σοβαρότητα αυτήν την ευθύνη. Πρέπει να διατηρήσουμε τους στόχους και το χρονοδιάγραμμα και, όπως είπε ο κ. Sarkozy, στην ημερήσια διάταξη θα βρίσκεται η μέγιστη φιλοδοξία με κάποιο συμβιβασμό. Αναμένω μια πολύ στενή συνεργασία με την Επιτροπή και το Συμβούλιο επί Γαλλικής Προεδρίας. Πιστεύω ότι μαζί μπορούμε να πετύχουμε και θα πετύχουμε μια αποτελεσματική και εφικτή συμφωνία για τη δέσμη μέτρων σχετικά με το κλίμα και την ενέργεια μέχρι το Δεκέμβριο...

(Η Πρόεδρος διακόπτει τον ομιλητή.)

  Ieke van den Burg (PSE). - Κυρία Πρόεδρε, έχει ενδιαφέρον να δούμε ότι η εποπτεία των χρηματοπιστωτικών αγορών έχει καταστεί ένα είδος Chefsache στο Συμβούλιο. Εκτιμώ τη σύσταση μιας ομάδας υψηλού επιπέδου με τον κ. Jacques de Larosière, την οποία εμείς στο ΕΚ ζητούσαμε εδώ και αρκετά χρόνια.

Θέλω να στείλω αυτό το ξεκάθαρο μήνυμα: ο συντονισμός μόνο δεν αρκεί. Χρειαζόμαστε πραγματικά θεσμικές λύσεις. Η εθελοντική συνεργασία εθνικών επιτηρητών με βάση συστήματα «συμμόρφωσης ή επεξήγησης», όπως στην οδηγία Solvency II και στις προτάσεις CRD είναι ανεπαρκής, ενώ το Φόρουμ για τη Χρηματοοικονομική Σταθερότητα, το οποίο είναι ανεξέλεγκτο και περιλαμβάνει μόνο εκπροσώπους των μεγαλύτερων χωρών με τα εθνικά τους συμφέροντα, δεν επαρκεί. Δεν αποτελεί σαφή φωνή από την Ευρώπη. Χρειαζόμαστε μια ενωτική αρχιτεκτονική παρόμοια με το Ευρωπαϊκό Σύστημα Κεντρικών Τραπεζών, που είναι τέλεια διαμορφωμένο ώστε να αποτελεί ρυθμιστή σε εσωτερικό επίπεδο και ισχυρή φωνή σε διεθνές επίπεδο.

  Paul Rübig (PPE-DE). – (DE) Κυρία Πρόεδρε, πρώτα απ’ όλα θα ήθελα να συγχαρώ το Συμβούλιο για τη συμφωνία του αναφορικά με τον τρίτο τρόπο για τη δέσμη σχετικά με την ενέργεια και την αλλαγή του κλίματος. Πρόκειται για λογική λύση, η οποία θα μας επιτρέψει να αποφύγουμε την υποχρεωτική αγορά των εταιριών παραγωγής ενέργειας, αλλά που διασφαλίζει, ωστόσο, σταθερό ανταγωνισμό.

Το δεύτερο πράγμα, στο οποίο θα ήθελα να αναφερθώ, είναι ότι φυσικά το ζήτημα του διοξειδίου του άνθρακα είναι ιδιαίτερα σοβαρό στο πλαίσιο της οικονομικής κρίσης, επειδή με τη δημοπρασία υπάρχει κίνδυνος να προσπεραστεί και πάλι η πραγματική οικονομία και να δημιουργηθεί ένα νέο κερδοσκοπικό χρηματοοικονομικό μέσο, το οποίο θα οδηγήσει την ενεργοβόρο βιομηχανία εκτός Ευρώπης. Θα ήθελα, κατά συνέπεια, να σας ζητήσω για μια ακόμα φορά να εξετάσετε πολύ προσεκτικά εάν η δωρεάν χορήγηση πιστοποιητικών CO2 με καθαρή επιχορήγηση 20% δε θα ήταν πιο λογική από την άντληση χρημάτων από τις επιχειρήσεις, οι οποίες τα χρειάζονται για να επενδύσουν στην καινοτομία και την έρευνα, προκειμένου να επιτευχθεί η μείωση του 20%.

Πρέπει να δώσουμε ώθηση στις επενδύσεις, ιδίως για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Συνεπώς, ζητώ να αναπτυχθούν σημαντικά τα Διευρωπαϊκά Δίκτυα, κυρίως στον τομέα της ενέργειας, και να αναπτυχθούν στρατηγικές για πιο αποδοτικά μέτρα ενεργειακής αποτελεσματικότητας, διότι αυτό είναι ιδιαιτέρως σημαντικό για τις μικρές επιχειρήσεις μας, για την απασχόληση στην Ευρώπη και για τους καθαρούς μισθούς στην Ευρώπη.

Τέλος, θα ήθελα να ζητήσω από τον Επίτροπο Kovács να εξετάσει με ποιον τρόπο θα μπορούσαμε να δώσουμε ξανά ώθηση στην οικονομία χρησιμοποιώντας τη φορολογική πολιτική και, κυρίως, χρησιμοποιώντας νέες και μικρότερες ευκαιρίες για αποσβέσεις και κατάλληλες επιχορηγήσεις. Μέσω της υλοποίησης νέων φορολογικών πολιτικών και κινήτρων, ίσως καταστεί δυνατή η τόνωση της ευρωπαϊκής οικονομίας.

  Giles Chichester (PPE-DE). - Κυρία Πρόεδρε, δε θα ήταν υπερβολικό να παρομοιάσουμε την κρίση στις χρηματοπιστωτικές αγορές με κυκλώνα: μόλις κοπάσει ο άνεμος υπάρχει μια ψευδαίσθηση ηρεμίας, αλλά οι καταστροφές που έχουν γίνει χρειάζονται χρόνια για να διορθωθούν και έτσι θα συμβεί με τις οικονομικές και κοινωνικές συνέπειες της αναταραχής που είδαμε.

Πρέπει να βρούμε την ισορροπία ανάμεσα στη συνέχεια και την προσαρμογή υπό το φως των αλλαγμένων συνθηκών. Όσον αφορά την ενεργειακή πολιτική, αυτό σημαίνει τήρηση των στρατηγικών στόχων για την ασφάλεια του εφοδιασμού, της βιωσιμότητας και της ανταγωνιστικότητας με ταυτόχρονη εξέταση του εάν χρειάζεται να αλλάξουμε τακτική, μέσα. Η ενέργεια είναι ζωτικής σημασίας για τον τρόπο ζωής μας και για το βιοτικό μας επίπεδο. Πρόκειται για μια μακροπρόθεσμη βιομηχανία, όπου η δημιουργία νέας ικανότητας απαιτεί 5, 10 ή 15 χρόνια και δεν μπορεί προφανώς να είναι βραχυπρόθεσμη απάντηση στις βραχυπρόθεσμες προκλήσεις που αντιμετωπίζουμε. Με την ίδια λογική, η αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής αποτελεί μακροπρόθεσμο ζήτημα και δεν υπάρχει μαγική ή απλή λύση.

Όσον αφορά την τακτική, υπάρχουν εκείνοι που έχουν επιφυλάξεις σχετικά με το επίπεδο και τη χρονική στιγμή των στόχων στο πλαίσιο της δέσμης μέτρων για το κλίμα και την ενέργεια. Υπάρχουν εκείνοι που ανησυχούσαν για τη διαρροή άνθρακα ή για τη μετεγκατάσταση των ευρωπαϊκών θέσεων εργασίας πολύ πριν από την οικονομική κρίση. Ίσως πρέπει να προσέξουμε πάλι τις λεπτομέρειες, αν όχι την εμπλεκόμενη αρχή.

Ωστόσο, κύρια ανησυχία μου αυτήν τη στιγμή είναι εκείνο που πρέπει να αποφύγουμε να κάνουμε και αυτό είναι να πέσουμε στην παγίδα της υπερβολικής ρύθμισης, επειδή η υπερβολική ρύθμιση μπορεί να επισπεύσει κάτι πολύ χειρότερο: μια επανάληψη της ύφεσης της δεκαετίας του 1930. Γνωρίζω καλά τη σημασία της καλής ρύθμισης προκειμένου να λειτουργήσουν σωστά οι αγορές και να υπάρξει διαφάνεια, αλλά ας μη σκοτώσουμε τη χήνα που γεννά τα χρυσά αβγά.

  Ryszard Czarnecki (UEN). – (PL) Χάρη στις προσπάθειες του Προέδρου και του Πρωθυπουργού της χώρας μου, της Πολωνίας, η κοινή λογική επικράτησε στη σύνοδο κορυφής των Βρυξελλών και δόθηκε ένα κατάλληλο μήνυμα σχετικά με τη δέσμη μέτρων για το κλίμα. Μετά από συμφωνίες στη σύνοδο κορυφής, για τις οποίες οφείλουμε να ευχαριστήσουμε τους ηγέτες της Ευρώπης, ο κίνδυνος για υπερβολικά επαχθείς περιβαλλοντικούς περιορισμούς, που θα μπορούσαν να επηρεάσουν κυρίως τα νέα κράτη μέλη, υποχώρησε. Ωστόσο, δεν έχει εξαλειφθεί τελείως.

Η σύνοδος κορυφής ασχολήθηκε, επίσης, με την οικονομική κρίση. Κατά περίεργο τρόπο, μια πιο μικρή σύνοδος κορυφής, στην οποία συμμετείχαν οι μεγαλύτερες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, είχε πραγματοποιηθεί λίγες ημέρες νωρίτερα. Αυτή η μικρότερη σύνοδος κορυφής θύμισε το Politburo του Κομμουνιστικού Κόμματος στη Σοβιετική Ένωση. Δεν είναι σωστό να επιβάλλουν τις λύσεις τους τα πιο ισχυρά κράτη μέλη της Ένωσης στις άλλες χώρες. Επιπλέον, το να εφαρμόζονται δύο μέτρα και δύο σταθμά είναι εκνευριστικό. Αναφέρομαι στο γεγονός ότι είναι αποδεκτή η χρηματοδότηση τραπεζών στα κράτη μέλη, αλλά δεν είναι αποδεκτή η συνδρομή προς τα πολωνικά ναυπηγεία. Από αυτήν την άποψη, η Ευρωπαϊκή Ένωση μοιάζει με τη Φάρμα των Ζώων του George Orwell, όπου όλα τα ζώα είναι ίσα μεταξύ τους αλλά ορισμένα είναι πιο ίσα από άλλα.

  Zuzana Roithová (PPE-DE). – (CS) Θεωρώ ότι η συζήτηση για την έκταση και το ρυθμό των βελτιώσεων αναφορικά με τα περιβαλλοντικά, κοινωνικά και άλλα πρότυπα, μαζί με την αναθεώρηση των ευρωπαϊκών κανονισμών, αποτελεί καίριο ζήτημα για την επίλυση της οικονομικής ύφεσης, την οποία αντιμετωπίζει τώρα η ευρωπαϊκή οικονομία. Ο κ. Schulz ανέφερε εδώ κοροϊδευτικά τις δεσμεύσεις της Επιτροπής και του Συμβουλίου, αλλά και το Κοινοβούλιο μπορεί να μειώσει την υπερβολική ρύθμιση της Ένωσης. Ακριβώς η αρνητική προστιθέμενη αξία είναι εκείνη που υπονομεύει την ανταγωνιστικότητα της ΕΕ σε παγκόσμιο επίπεδο. Η αυτοκινητοβιομηχανία, η βιομηχανία ηλεκτρονικών ειδών, η βιομηχανία υάλου, η κλωστοϋφαντουργική βιομηχανία και άλλες βιομηχανίες δε χρειάζονται εισφορά κεφαλαίων: χρειάζονται λογικά επίπεδα ρύθμισης. Η οικονομική κρίση δεν είναι αποτέλεσμα έλλειψης ρύθμισης, αλλά αποτυχία των μηχανισμών ελέγχου. Αυτό δεν κατάφερε να προστατεύσει τις επενδύσεις και απειλεί την απασχόληση. Το ίδιο ισχύει και για τις ρυθμίσεις σε παγκόσμιο επίπεδο. Η κρίση και η παγκόσμια οικονομική ύφεση προσφέρουν μια ευκαιρία ανάπτυξης ενός πιο ολοκληρωμένου συνόλου ρυθμίσεων για τις παγκόσμιες αγορές, και όχι μόνο για τις ευρωπαϊκές, με στόχο την επίτευξη μακροπρόθεσμης, αειφόρου, περιβαλλοντικής και κοινωνικά αποδεκτής ανάπτυξης. Αυτό είναι το περιβάλλον που πρέπει επίσης να δημιουργήσουμε για τους Ευρωπαίους σε παγκόσμιο επίπεδο. Κατά τα λοιπά, χαιρετίζω τη συμφωνία του Συμβουλίου για τη δέσμη μέτρων σχετικά με την ενέργεια.

  Σταύρος Λαμπρινίδης (PSE). - (EL) Κυρία Πρόεδρε, εδώ χρειάζεται σήμερα μία νέα οικονομική και κοινωνική συμφωνία, ένα νέο 'new deal'. Αν η ΕΕ δεν το πετύχει, τότε η απληστία των αγορών θα συνεχίσει να ωθεί προς αντιπαραγωγικές επενδύσεις που υποθηκεύουν το μέλλον της και το μέλλον των εργαζομένων της και των πολιτών της.

Τι θα πει ένα new deal; Χρειάζεται ένα νέο σύστημα οικονομικής διακυβέρνησης, ένας νέος ρόλος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, μία νέα αντίληψη για το κοινωνικό κράτος, όχι σαν ουρά της ελεύθερης αγοράς αλλά σαν πυρήνας ανάπτυξης. Χρειάζονται νέα ευρωπαϊκά χρηματοδοτικά μέσα, ένα ταμείο πράσινης ανάπτυξης, ένα σοβαρό ταμείο παγκοσμιοποίησης και, φυσικά, μεγαλύτερος προϋπολογισμός της Ευρώπης και χρειάζεται και ένα νέο κοινωνικό 'Μάαστριχτ' της απασχόλησης και της ανάπτυξης.

  Marios Matsakis (ALDE). - Κυρία Πρόεδρε, πολλοί ευρωπαίοι πολίτες – συμπεριλαμβανομένων ορισμένων τους οποίους εκπροσωπώ – ήθελαν να ρωτήσουν τον κ. Barroso και τον κ. Sarkozy εάν πιστεύουν ότι είναι δίκαιο να υποστεί το κόστος αυτής της οικονομικής κρίσης ο απλός ευρωπαίος πολίτης, αντί για εκείνα τα στελέχη τραπεζών στις Ηνωμένες Πολιτείες ή στην Ευρώπη που κέρδισαν εκατομμύρια ενεργώντας κατά τρόπο αμελή – ή ακόμα και κατά τρόπο εγκληματικό σε ορισμένες περιπτώσεις – και που τώρα απολαμβάνουν τα εκατομμύριά τους διατηρώντας τα σε φορολογικούς παραδείσους ή σε ασφαλείς λογαριασμούς καταθέσεων ταμιευτηρίου. Ήθελαν, επίσης, να ρωτήσουν τον κ. Barroso και τον κ. Sarkozy εάν είναι δίκαιο, όταν η αμερικανική οικονομία αρρωσταίνει ή παρουσιάζει καρκίνο, να υποβάλλονται οι Ευρωπαίοι σε χημειοθεραπεία. «Ναι» στη συνεργασία με τους Αμερικανούς, αλλά «όχι» στην εξάρτηση.

  Marie Anne Isler Béguin (Verts/ALE). - (FR) Κυρία Πρόεδρε, κ. Jouyet, ήμουν στην Τιφλίδα όταν ο πρόεδρος διαπραγματεύθηκε το ειρηνευτικό σχέδιο και θα ήθελα, φυσικά, να αναφερθώ σε αυτόν για την ταχεία δράση του, ώστε να σταματήσει αυτός ο πόλεμος. Ωστόσο, ο πόλεμος απετέλεσε εν μέρει δική μας αποτυχία: για 14 χρόνια ήμασταν υπερβολικά επιφυλακτικοί∙ υπήρξαμε σιωπηλοί παρατηρητές καθώς κλιμακώνονταν οι προκλήσεις στις αποσχισθείσες περιφέρειες. Είναι αλήθεια ότι ο πόλεμος αυτός «ξύπνησε» την Ευρώπη, φέρνοντας την αντιμέτωπη με τις ευθύνες της, όμως η φωτιά ακόμα σιγοκαίει στον Καύκασο και πρέπει να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να τερματίσουμε οριστικά τις παγωμένες συγκρούσεις, προς όφελος της ασφάλειας σε ολόκληρη την Ευρώπη.

Γνωρίζω επίσης, κ. Jouyet, ότι οι χώρες της Ευρώπης είναι διχασμένες σε ό,τι αφορά την είσοδο της Γεωργίας στο ΝΑΤΟ∙ προσωπικά, είμαι εναντίον. Θα σας κάνω μια πρόταση: ζητώ από την Ευρωπαϊκή Ένωση να προτείνει ουδετερότητα για αυτές τις χώρες στον Καύκασο. Μόνο η ουδετερότητα θα κατευνάσει τις εντάσεις με τη Ρωσία και θα προστατέψει καθοριστικά αυτήν την υποπεριοχή από νέες συγκρούσεις. Η ουδετερότητα θα εγγυηθεί την ασφάλεια αυτών των νέων δημοκρατιών και θα βοηθήσει να διασφαλισθεί η δική μας ασφάλεια.

  Mirosław Mariusz Piotrowski (UEN). – (PL) Ένα από τα κύρια ζητήματα που εθίγησαν κατά τη σύνοδο κορυφής ήταν η παγκόσμια οικονομική κρίση σε συνδυασμό με τη δέσμη μέτρων για την κλιματική αλλαγή. Το Συμβούλιο έπραξε σωστά εστιάζοντας σε αυτό το πρόβλημα. Ωστόσο, αυτό που προκαλεί ανησυχία είναι ότι αποφάσεις κλειδιά είχαν ληφθεί νωρίτερα, σε μια συνάντηση των εκπροσώπων τεσσάρων μόνο χωρών. Η θέση μεταγενέστερα παγιώθηκε στη λεγόμενη Ευρωομάδα και μόνο τότε ετέθη στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο. Η διαδικασία αυτή προκαλεί μεγάλη ανησυχία σχετικά με το εάν αντιμετωπίζεται όντως με σοβαρότητα το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο ή θεωρείται απλώς ένα φόρουμ που εγκρίνει χωρίς να εξετάζει τις αποφάσεις μιας μικρής ομάδας ηγετών. Πρέπει να θεωρήσουμε ότι, ουσιαστικά, έχει αναδυθεί τώρα μια Ευρώπη τριών ταχυτήτων;

Υπό το φως της παγκόσμιας κρίσης, αξίζει επίσης να επανεξετάσουμε παλαιότερες αποφάσεις σχετικά με τον περιορισμό των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα. Η άμεση υλοποίηση των πρώτων θα μπορούσε να εντείνει περαιτέρω την ύφεση, ειδικά στις χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης, όπως η Πολωνία, με αρνητικές συνέπειες για ολόκληρη την ευρωπαϊκή οικονομία. Μια ξεχωριστή δέσμη μέτρων πρέπει, συνεπώς, να υιοθετηθεί για εκείνες τις χώρες των οποίων κύρια πηγή ενέργειας αποτελεί ο άνθρακας.

  Jean-Pierre Jouyet, Εν ενεργεία Πρόεδρος του Συμβουλίου. – (FR) Κυρία Πρόεδρε, θα είμαι σύντομος δεδομένων των αντιδράσεων που έχουν ήδη εκδηλωθεί.

Θα ήθελα να πω στην κ. McAvan ότι συμφωνούμε απολύτως μαζί της ότι η δέσμη μέτρων πρέπει να είναι φιλόδοξη, ότι ελπίζουμε πως, εάν είναι δυνατό, με τη βοήθεια του Κοινοβουλίου, θα μπορέσουμε να επιτύχουμε συμφωνία μέχρι τα Χριστούγεννα και ότι συμφωνούμε ότι δε θα πρέπει να είναι μια οποιαδήποτε συμφωνία. Κατά συνέπεια, μοιραζόμαστε πλήρως τη φιλοσοφία σας και ελπίζουμε πως θα επιτύχουμε καλή ισορροπία ανάμεσα στην ανταγωνιστικότητα και την αειφόρο ανάπτυξη.

Στην κ. Starkevičiūtė, εκείνο που ήθελα να της πω είναι πως είναι σαφές ότι η οικονομική κρίση έχει ήδη σημαντικές επιπτώσεις. Πρέπει, και θα το έλεγα αυτό και σε άλλους ομιλητές επίσης, να παραμείνουμε στην πορεία μας και για αυτόν το λόγο επιμένουμε στη δέσμη μέτρων σχετικά με την ενέργεια και την κλιματική αλλαγή. Όσον αφορά το θέμα του προϋπολογισμού της ΕΕ, θα το συζητήσουμε μαζί αύριο στο πλαίσιο την πρώτης ανάγνωσής σας. Πιστεύω ότι η πρόταση της Επιτροπής εστιάζει στη μεγέθυνση και στην αειφόρο ανάπτυξη και ότι δεν πρέπει να απομακρυνθούμε από αυτό, αλλά θα επανέλθουμε σε αυτό κατά την αυριανή συζήτηση.

Σε σχέση με τα σχόλια του κ. Bowis, είναι σαφές ότι δεν μπορούμε να θέσουμε σε αναμονή τις φιλοδοξίες μας όσον αφορά τη δέσμη μέτρων σχετικά με την ενέργεια και την κλιματική αλλαγή λόγω της οικονομικής κρίσης – αυτό το έχουμε ήδη τονίσει. Πρέπει, ωστόσο, να λάβουμε υπόψη τις διακυμάνσεις στις εθνικές πηγές ενέργειας και τα τομεακά ισοζύγια.

Στους κ.κ. Poignant και Savary θα έλεγα, πρώτα απ’ όλα, ότι αναγνωρίζω τη μεγάλη συμβολή των γάλλων σοσιαλιστών στις συζητήσεις στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και τη μεγάλη συμβολή τους στη Σοσιαλιστική Ομάδα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και, δεύτερον, ότι θεωρώ πως συγκαταλέγομαι ανάμεσα σε εκείνους που αντιλαμβάνονται σε μέγιστο βαθμό πόσα χρωστά η Ευρώπη στον Jacques Delors και τον François Mitterrand. Πιστεύω, επίσης, ότι το Γαλλικό Σοσιαλιστικό Κόμμα πρέπει μερικές φορές να το διακηρύσσει πιο δυνατά, ώστε να διευκρινιστούν ορισμένες ασάφειες: ‘«Η Ευρώπη δεν αποτελεί εγχείρημα της δεξιάς ή της αριστεράς∙ αποτελεί ευρωπαϊκό εγχείρημα». Αυτό το μάθημα πήρα από τον Jacques Delors και γνωρίζω ότι οι κ.κ. Savary και Poignant συμμερίζονται αυτήν την άποψη.

Αναφορικά με ό,τι είπε η κ. Ek, φυσικά είμαστε ειλικρινείς όσον αφορά τους στόχους και το χρονοδιάγραμμα. Πρέπει να δράσουμε ώστε να διασφαλίσουμε ότι η δέσμη μέτρων είναι έτοιμη για τις διεθνείς προκλήσεις, που θα χρειαστεί να αντιμετωπίσει η Ευρώπη.

Όσον αφορά τα σχόλια του κ. Radwan και άλλων για την οικονομική κρίση, σαφώς αναλαμβάνουμε δράση για να προστατέψουμε τους πολίτες, για να προστατέψουμε τους αποταμιευτές και για να διασφαλίσουμε ότι εκείνοι που είναι υπεύθυνοι για την κρίση στα διάφορα ιδρύματα πρέπει να πληρώσουν για αυτό. Έχουμε ήδη πει ότι εδώ πρέπει να εφαρμοστεί η αρχή του καθήκοντος αρωγής. Τα χρήματα που έχουν διατεθεί πρέπει να χρησιμοποιηθούν για την προστασία των πολιτών και των αποταμιευτών∙ δεν προορίζονται για δώρο προς τα κόμματα, τα οποία είναι κυρίως υπεύθυνα για την οικονομική κρίση είτε στις Ηνωμένες Πολιτείες είτε στην Ευρώπη, επειδή ποντάρουν έντονα στην κερδοσκοπία.

Η κ. Berès έχει απόλυτο δίκιο όταν δίνει έμφαση, όπως ειπώθηκε, στην καταπολέμηση των φορολογικών παραδείσων εντός και εκτός ΕΕ. Το ζήτημα δεν αντιμετωπίστηκε σωστά στα συμπεράσματα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου αλλά, όπως είπε ο εν ενεργεία Πρόεδρος του Συμβουλίου, θα υπάρξουν και άλλες ευρωπαϊκές συναντήσεις – και η λέξη «Ευρωπαϊκές» είναι ο σωστός όρος. Δεν πρόκειται για μια Ευρώπη δύο, τριών ή τεσσάρων ταχυτήτων: πρόκειται για ευρωπαϊκές συναντήσεις στις οποίες μπορούμε να συντάξουμε μαζί ένα διεθνή δημοσιονομικό κανονισμό – ένα νέο διεθνή δημοσιονομικό κανονισμό - που θα ανοίξει το δρόμο για καλύτερη μακροπρόθεσμη χρηματοδότηση της οικονομίας. Υιοθετώ αυτό που ειπώθηκε σχετικά με την ανάγκη πολυμορφίας στην ομάδα προβληματισμού, η οποία δημιουργήθηκε από την Επιτροπή.

Ο κ. Saryusz-Wolski έχει απόλυτο δίκιο και επισημαίνει κάτι πολύ σημαντικό: δεν έχουμε υπογραμμίσει επαρκώς τα συμπεράσματα του Συμβουλίου, ιδίως σε ό,τι αφορά την ενεργειακή ασφάλεια. Αυτό που έγινε κατά το τελευταίο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο σχετικά με την ενεργειακή ασφάλεια είναι εξαιρετικά σημαντικό. Ταυτόχρονα, πρέπει να μετατρέψουμε σε πράξη αυτό που ειπώθηκε όσον αφορά τις σχέσεις με τις χώρες παραγωγής και διαμετακόμισης. Είμαστε απολύτως σαφείς όσον αφορά τα μηνύματα που πρέπει να στείλουμε στις τρίτες χώρες και πρέπει, προφανώς, να το έχουμε αυτό υπόψη μας στο πλαίσιο του διαλόγου με τη Ρωσία. Πρέπει, επίσης, να συγκεκριμενοποιήσουμε αυτά τα συμπεράσματα στηρίζοντας έργα για τη διαφοροποίηση των πηγών εφοδιασμού, όπως εκείνα που έχουν αναφερθεί και συγκεκριμένα το Nabucco. Φυσικά, με αυτόν τον τρόπο δημιουργήθηκε ένα είδος Ευρώπης της ενέργειας κατά το τελευταίο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο.

Αναφορικά με τα σχόλια του κ. Rosati, όπως είπαμε, πρέπει να λάβουμε υπόψη τα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά της ενεργειακής κατάστασης στην Πολωνία, ιδίως σε ό,τι αφορά τον άνθρακα, όμως είναι σαφές ότι η Πολωνία θα πρέπει επίσης να ικανοποιήσει την υποχρέωσή της στο πλαίσιο της προετοιμασίας για τη σύνοδο κορυφής στο Poznán αργότερα εφέτος.

Τέλος, συμφωνώ απολύτως με αυτό που είπε η κ. Doyle. Πρέπει να έχουμε αίσθημα ευθύνης. Η οικονομική κρίση δεν πρέπει να μας κάνει να ξεχνάμε το πώς πρέπει να αντιδράσουμε στην περιβαλλοντική κρίση και δεν πρέπει να κρυβόμαστε πίσω από την οικονομική κρίση.

Αναφορικά με αυτό που ζήτησε η κ. van den Burg, όντως χρειαζόμαστε καλύτερο θεσμικό συντονισμό σε επίπεδο επιτηρητών. Πρέπει να κάνουμε διάκριση ανάμεσα στην εποπτεία και τη ρύθμιση και, όσον αφορά τους επιτηρητές, χρειαζόμαστε καλύτερο συντονισμό σε θεσμικό επίπεδο.

Όπως ο κ. Rübig, είμαι πολύ χαρούμενος για τη συμφωνία που επετεύχθη αναφορικά με την πρόταση για την ενέργεια «τρίτης οδού». Πρόκειται, κατά τη γνώμη μου, για έναν τέλεια ικανοποιητικό συμβιβασμό. Πιστεύω ότι αυτό μπορώ να σας πω. Εξίσου, είναι σημαντικό να υπάρχουν φορολογικά κίνητρα για εξοικονόμηση ενέργειας: σε αυτό το σημείο συμμερίζομαι την άποψή του.

Σχετικά με αυτό που είπε ο κ. Chichester, είναι αλήθεια ότι χρειαζόμαστε δομικές λύσεις και για την οικονομική κρίση – αυτό θα αποτελέσει την πρόκληση για τις επερχόμενες διεθνείς συνόδους κορυφής – και για την κλιματική αλλαγή και πρέπει, πρωτίστως, να υπάρχει καλή ρύθμιση, όχι υπερβολική ρύθμιση.

Τέλος, αναφορικά με τα σχόλια του κ. Czarnecki, είναι σαφές ότι, παρά ορισμένα βιομηχανικά προβλήματα, πρέπει να εξετάσουμε τις επιλογές προσαρμογής σε ορισμένες χώρες. Αυτή είναι η περίπτωση της Πολωνίας και των ναυπηγείων της∙ γνωρίζουμε καλά το ζήτημα.

Αναφορικά με αυτό που είπε η κ. Isler Béguin, τέλος, γνωρίζουμε ότι η αντιμετώπιση των προβλημάτων στον Καύκασο θα είναι μακροχρόνια διαδικασία και ότι η Ευρώπη πρέπει, επίσης, να αναλάβει προληπτική δράση. Συμφωνώ μαζί της ότι πρέπει επίσης να σκεπτόμαστε με γνώμονα το μέλλον όσον αφορά την κατάσταση αυτών των περιφερειών και των γειτόνων της Ρωσίας.

  Joaquín Almunia, Μέλος της Επιτροπής. – (FR) Κυρία Πρόεδρε, θέλω να αναφερθώ σε τέσσερα ζητήματα μέσα σε πέντε λεπτά. Πρώτον, η Ευρώπη αντέδρασε ενωμένη επιτέλους. Δεν ξεκινήσαμε «ενωμένοι», αλλά αντιδράσαμε ενωμένοι στις συναντήσεις της Ευρωομάδας και του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και πρέπει να συνεχίσουμε να το κάνουμε. Αυτό είναι το μήνυμα με το οποίο, πιστεύω, συμφωνούν όλοι. Μια ένωση που κινείται από το συντονισμό πακέτων ενισχύσεων στο συντονισμό τραπεζικών συστημάτων. Είναι απολύτως απαραίτητο να συντονιστούν τα συστήματα αυτά σε ευρωπαϊκό επίπεδο, έτσι ώστε να μη δημιουργηθούν προβλήματα σε ορισμένες χώρες. Μια ένωση στην Ευρώπη σχεδιασμένη για την παγκόσμια διακυβέρνηση του νομισματικού και χρηματοπιστωτικού συστήματος. Αυτό είναι κάτι που έχει επαναληφθεί εδώ αρκετές φορές, μάλλον πολλές φορές, σε επίπεδο Συμβουλίου. Επιπλέον, όπου αφορά κάποια κράτη μέλη, πρόκειται για ένα νέο μήνυμα που δεν πρέπει να ξεχάσουμε την ερχόμενη εβδομάδα.

Δεύτερον, συμφωνώ απολύτως – και αυτό είναι κάτι που είπε ο Πρόεδρος της Επιτροπής και ο εν ενεργεία Πρόεδρος του Συμβουλίου – ότι, προκειμένου να προκύψει μια νέα φάση καλύτερης ρύθμισης του χρηματοπιστωτικού συστήματος σε ευρωπαϊκό επίπεδο, η Ευρώπη πρέπει, τα αμέσως επόμενα χρόνια, να παίξει ηγετικό ρόλο σε παγκόσμιο επίπεδο, όπου απαιτείται τέτοια ρύθμιση. Συμφωνώ απολύτως με όσους από εσάς στηρίξατε αποφασιστικά την εποπτεία που υφίσταται θεσμοθέτηση και όχι απλώς συντονισμό σε ευρωπαϊκό επίπεδο.

Τρίτον, συμφωνώ απολύτως με εκείνους από εσάς που μιλήσατε για την αναγκαιότητα προσαρμογής των εθνικών προγραμμάτων μεταρρύθμισης και των στρατηγικών της Λισαβόνας στις προκλήσεις της σημερινής και της αυριανής πραγματικής οικονομίας. Επιπλέον, πρόκειται για έργο που βρίσκεται σε εξέλιξη και που η Επιτροπή θα παρουσιάσει και σε εσάς και στο Συμβούλιο το Δεκέμβριο. Επιπροσθέτως, είναι απαραίτητο, σε ό,τι αφορά αυτήν τη νέα διάσταση και την προσαρμογή της στρατηγικής της Λισαβόνας, να λάβουμε υπόψη το βιομηχανικό ιστό και, κυρίως, τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, οι οποίες είναι τα κύρια θύματα της έλλειψης πιστώσεων που επέφερε η κρίση του τραπεζικού συστήματος.

Τέλος, ο προϋπολογισμός. Είναι απαραίτητο, φυσικά, να χρησιμοποιήσουμε τον προϋπολογισμό και τους εθνικούς προϋπολογισμούς χωρίς να δημιουργήσουμε προβλήματα βιωσιμότητας στο μέλλον. Αντίθετα, πρέπει να χρησιμοποιηθούν τα περιθώρια για ελιγμούς στη φορολογική και δημοσιονομική πολιτική και αυτό στο πλαίσιο του συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης που αναθεωρήθηκε το 2005. Υπάρχουν μεγάλα περιθώρια ευελιξίας, αλλά υπάρχει επίσης η ανάγκη – και εσείς μαζί με το Συμβούλιο είστε η αρμόδια για τον προϋπολογισμό αρχή — να αρχίσει η διαμόρφωση του ευρωπαϊκού προϋπολογισμού. Αυτό αποτελεί, επιπλέον, αντικείμενο για πραγματική συζήτηση.

(Χειροκροτήματα)

  Πρόεδρος. - Η συζήτηση έληξε.

Σύμφωνα με το άρθρο 103, παράγραφος 2 του Κανονισμού, έλαβα έξι προτάσεις για ψήφισμα⁽¹⁾.

Η ψηφοφορία θα διεξαχθεί αύριο, Τετάρτη 22 Οκτωβρίου 2008.

Γραπτές Δηλώσεις (άρθρο 142 του Κανονισμού)

  Roberta Alma Anastase (PPE-DE), γραπτώς. – (RO) Οι αποφάσεις που ελήφθησαν ως μέρος της συνάντησης του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου στις 15 και 16 Οκτωβρίου 2008 είναι στρατηγικής σημασίας για το μέλλον της Ευρώπης. Πρώτα απ’ όλα χαιρετίζω τις συζητήσεις για την επικύρωση της Συνθήκης της Λισαβόνας. Η Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) πρέπει να υλοποιήσει τις θεσμικές μεταρρυθμίσεις που ορίζονται στη Συνθήκη, προκειμένου να εγγυηθεί ότι ο οργανισμός λειτουργεί με αποτελεσματικό, συνεπή τρόπο ο οποίος εξασφαλίζει μεγαλύτερη διαφάνεια για τους πολίτες της Ευρώπης. Αποτελεί, συνεπώς, βασική προτεραιότητα να συνεχιστεί η διαδικασία επικύρωσης της Συνθήκης της Λισαβόνας και να ολοκληρωθεί το συντομότερο δυνατό και στα 27 κράτη μέλη.

Δεύτερον, ως εισηγήτρια για την περιφερειακή συνεργασία στην περιοχή της Μαύρης Θάλασσας και ως μέλος της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων, θα ήθελα να τονίσω τη σημασία των πτυχών της εξωτερικής πολιτικής. Θα ήθελα να επαναλάβω πόσο επείγει η ανάπτυξη μιας κοινής ευρωπαϊκής πολιτικής για την ενέργεια, με στόχο την προώθηση της ενεργειακής ασφάλειας και της ευρωπαϊκής ενότητας, καθώς και η διαφοροποίηση του ενεργειακού εφοδιασμού μέσω ισχυρής στήριξης σε στρατηγικά έργα, όπως ο αγωγός Nabucco.

Τέλος, χαιρετίζω την απόφαση ενίσχυσης των σχέσεων της ΕΕ με τους ανατολικούς γείτονές της, εν προκειμένω με τη Δημοκρατία της Μολδαβίας, μέσω της υπογραφής μιας νέας φιλόδοξης συμφωνίας συνεργασίας. Επιπροσθέτως, η ΕΕ πρέπει να συνεχίσει να έχει ενεργό ρόλο στη Γεωργία καθώς και στην επίλυση όλων των συγκρούσεων στην περιοχή της Μαύρης Θάλασσας.

  Jean-Pierre Audy (PPE-DE), γραπτώς. – (FR) Θα ήθελα πρώτα να μεταφέρω στη Γαλλική Προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης που ασκείται από τον κ. Sarkozy, Πρόεδρο της Γαλλικής Δημοκρατίας, τα συγχαρητήριά μου για την ενέργεια, το πάθος και το όραμα με τα οποία ασκεί τη θητεία του. Είτε πρόκειται για το θέμα του πολέμου στον Καύκασο, ο οποίος απεφεύχθη, είτε για τη δράση που ανελήφθη για την επίλυση της χρηματοοικονομικής κρίσης, η Προεδρία κατέδειξε πόσο πολύ χρειαζόμαστε μια δυνατή και ενωμένη Ευρωπαϊκή Ένωση και μια σταθερή προεδρία για να προωθηθούν οι αξίες μας σε έναν κόσμο που κινείται με ταχύ ρυθμό και που έχει γίνει πολύ πιο σύνθετος. Όσον αφορά τη χρηματοοικονομική κρίση και την ανάγκη να συνεχίσει να λειτουργεί σωστά η οικονομία, είμαι υπέρ των κρατών μελών που χρησιμοποιούν την οικονομική ευρωστία τους για να παρέμβουν, προκειμένου να αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη. Τα κράτη μέλη χρησιμοποιούν αυτά που, στον ιδιωτικό τομέα, αποτελούν πόρους οι οποίοι δεν εμφανίζονται στον ισολογισμό∙ με άλλα λόγια, τις εγγυήσεις. Σε αυτό το πλαίσιο θα πρότεινα να διερευνήσουμε το ενδεχόμενο δημιουργίας ενός παγκόσμιου δημόσιου μέσου για την αξιολόγηση των κρατών. Αυτό θα έδρευε στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) και η διακυβέρνησή του θα ήταν αδιαμφισβήτητη και ανεξάρτητη. Ένας τέτοιος παγκόσμιος δημόσιος οργανισμός για την αξιολόγηση των κρατών θα ήταν πολύ χρήσιμος όσον αφορά τη διασφάλιση του γεγονότος ότι η παγκόσμια χρηματοδότηση και η παγκόσμια οικονομία λειτουργούν σωστά και ότι, συνεπώς, πραγματοποιείται η κατάλληλη κοινωνική πρόοδος.

  Κατερίνα Μπατζελή (PSE), γραπτώς. – (EL) Η συμφωνία που εκφράστηκε από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο στις 15-16 Οκτωβρίου είναι το "καταρχήν", αλλά όχι το "επαρκές".

Απαιτείται μία εκ νέου εξισορρόπηση της Ευρωπαϊκής Νομισματικής Ένωσης σε συνδυασμό με αναπτυξιακές και κοινωνικές πολιτικές. Απαιτείται ενιαία κοινοτική πολιτική, νέα θεσμική και οικονομική διακυβέρνηση για την ουσιαστική αποκατάσταση της ισορροπίας στην οικονομία της ευρωζώνης.

Η δημιουργία ενός κοινού ευρωπαϊκού ταμείου πρέπει να επανεξετασθεί ουσιαστικά ως συνέχεια των άμεσων μέτρων αντιμετώπισης της διατραπεζικής κρίσης, ενώ θα πρέπει να αποσαφηνισθεί ότι δεν μπορεί μακροπρόθεσμα να επιβαρυνθούν οι φορολογούμενοι. Η μέχρι σήμερα λογική της αυτορρύθμισης της κρίσης σε εθνικό επίπεδο εγκυμονεί κινδύνους για μία εθνικοποίηση των οικονομικών και κοινωνικών πολιτικών και την απόκτηση πολλαπλών ταχυτήτων στην ευρωπαϊκή οικονομία. Αυτή η πολυδιάσπαση του θεσμικού προφίλ της ΕΕ θα πρέπει να αποφευχθεί.

Η Ευρώπη έχει μοναδική και ιστορική ευκαιρία να πρέπει να προτάξει το νέο οικονομικό και κοινωνικό μοντέλο ανάπτυξής της όπως αυτό είχε αρχίσει να διεκδικείται δια μέσου των πολιτικών για τις κλιματικές αλλαγές, την ενεργειακή ασφάλεια, την κοινωνική σταθερότητα και την αειφόρο οικονομία. Όταν η οικονομική κρίση θα κλείσει τον κύκλο της, θα πρέπει να βρει την ΕΕ περισσότερο ισχυρή σε πολιτικό και θεσμικό επίπεδο, περισσότερο κοινωνική και ηγέτιδα στην πολιτική των κλιματικών αλλαγών.

  Titus Corlăţean (PSE), γραπτώς. – (RO) Θα ήθελα να χαιρετίσω τα συμπεράσματα της συνάντησης του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου στις 15 και 16 Οκτωβρίου 2008 σχετικά με την ανάγκη επαναπροσδιορισμού της πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης απέναντι στους ανατολικούς γείτονές της, κυρίως σε ό,τι αφορά τη Δημοκρατία της Μολδαβίας. Η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει πραγματικά να συμπεριλάβει την περιοχή της Μαύρης Θάλασσας και, προφανώς, τη Δημοκρατία της Μολδαβίας στη λίστα πολιτικών προτεραιοτήτων της.

Πρέπει να καθορίσουμε μια σαφή εντολή για τη διαπραγμάτευση μιας νέας συμφωνίας για την αυξημένη συνεργασία με αυτήν τη χώρα, με τον απολύτως σαφή όρο, ωστόσο, ότι θα υπάρξει ανάγκη καταγραφής της σημαντικής προόδου και ότι η Κομμουνιστική Κυβέρνηση του Chişinău θα τηρήσει με ακρίβεια τα δημοκρατικά πρότυπα και τους προβλεπόμενους όρους του Ευρωπαϊκού Δικαίου, καθώς και την ανάγκη σεβασμού της ανεξαρτησίας του δικαστικού συστήματος και του δικαιώματος του τύπου στην ελεύθερη έκφραση. Η καταστολή των αντιδημοκρατικών καταχρήσεων και υπερβολών των κομμουνιστικών αρχών, η τροποποίηση της νομοθεσίας προκειμένου να ακυρωθούν διατάξεις που απαγορεύουν στους πολίτες με διπλή ή πολλαπλή υπηκοότητα να έχουν πρόσβαση σε δημόσια αξιώματα και στη μονιμότητα και η τροποποίηση του εκλογικού κώδικα σύμφωνα με τα πρότυπα των κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τις συστάσεις του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου αποτελούν προϋποθέσεις για την υπογραφή αυτής της συμφωνίας.

Η Ρουμανία υπήρξε και θα συνεχίσει να είναι κύριος υποστηρικτής της μελλοντικής ένταξης της Δημοκρατίας της Μολδαβίας στην Ευρώπη και αναμένω οι αρχές της Μολδαβίας να αναλάβουν συγκεκριμένη δράση προς αυτήν την κατεύθυνση.

  Daniel Dăianu (ALDE), γραπτώς. – Πρέπει να προετοιμαστεί καλά ένα νέο Bretton Woods.

Όλο και περισσότερες εξέχουσες πολιτικές προσωπικότητες είναι υπέρ της διοργάνωσης μιας παγκόσμιας διάσκεψης για την αντιμετώπιση των διαρθρωτικών αδυναμιών των τρεχόντων δημόσιων οικονομικών και τον εκσυγχρονισμό της διεθνούς αρχιτεκτονικής σε αυτόν τον τομέα. Εξυπακούεται ότι η συνάντηση παλιών και νέων οικονομικών δυνάμεων είναι απολύτως απαραίτητη για ένα τέτοιο ιστορικό έργο. Όμως μια παγκόσμια διάσκεψη (ένα νέο Bretton Woods!) πρέπει να έχει προετοιμαστεί καλά. Πρώτον, πρέπει να καθοριστεί αναλυτικά η στήριξη της ανασυγκρότησης των δημόσιων οικονομικών. Οι Keynes και Dexter White καθοδήγησαν τους ειδικούς για σημαντικό χρονικό διάστημα, παρά το γεγονός ότι ήταν περίοδος πολέμου, προκειμένου να παράγουν κατεργάσιμο υλικό. Πρέπει να διασφαλίσουμε ότι τέτοιο υλικό θα είναι διαθέσιμο, όταν ληφθούν αποφάσεις. Η ομάδα της οποίας ηγείτο ο Jacques de Larosiere θα μπορούσε να βοηθήσει πολύ προς αυτήν την κατεύθυνση. Δεύτερον, είναι αναγκαίο οι μεγάλες οικονομικές δυνάμεις να αντιμετωπίσουν καταπρόσωπο βασικά ζητήματα. Και εδώ τα πράγματα είναι πιο σύνθετα. Ελπίζω με όλη μου την καρδιά να αναλάβει η ΕΕ ηγετικό ρόλο στις συνασπισμένες προσπάθειες εκσυγχρονισμού του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος και αναδιατύπωσης των ρυθμιστικών και εποπτικών πλαισίων, έτσι ώστε η χρηματοδότηση να εξυπηρετήσει πραγματικά την οικονομία.

  Proinsias De Rossa (PSE), γραπτώς. – Η Ευρώπη, συμπεριλαμβανομένης της Ιρλανδίας, χρειάζεται τη Συνθήκη της Λισαβόνας εάν σκοπεύουμε να αναπτύξουμε συνεπείς και αποτελεσματικές πολιτικές για την αντιμετώπιση των παγκόσμιων κρίσεων της κατάρρευσης του χρηματοπιστωτικού συστήματος, της κλιματικής αλλαγής και της υπανάπτυξης μεγάλου μέρους του κόσμου.

Ο οικονομικός εθνικισμός δεν μπορεί να επιλύσει αυτές τις παγκόσμιες προκλήσεις. Ούτε και το να επιτραπεί στα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα ή στις πολυεθνικές εταιρείες να δρουν αυτοβούλως, αναμένοντας από το φορολογούμενο να τις «ξελασπώσει» όταν ξεσπάσει κρίση.

Χρειαζόμαστε ένα σύστημα παγκόσμιας διακυβέρνησης, το οποίο θα περιλαμβάνει την υπερεθνική ρύθμιση των χρηματοπιστωτικών αγορών. Το οποίο θα περιλαμβάνει, πράγματι, τη δυνατότητα να φορολογηθούν αυτά τα ιδρύματα με τέτοιο τρόπο που δε θα τους επιτρέπει να στρέψουν τη μία χώρα εναντίον της άλλης.

Ένα σύστημα φορολόγησης του συναλλάγματος είναι απαραίτητο για τη σταθεροποίηση αυτών των αγορών και θα μπορούσε, επίσης, να αποτελέσει πολύτιμο πόρο για την κάλυψη του κενού χρηματοδότησης στην υλοποίηση των αναπτυξιακών στόχων της χιλιετίας (ΑΣΧ).

Ένα τέτοιο σύστημα εισφοράς είναι συνήθως γνωστό ως «φόρος Tobin». Ο James Tobin το πρότεινε πρώτος μετά την καταστροφή του συστήματος του Bretton Woods στις ΗΠΑ. Θα πρότεινα το τρίπτυχο: 1, συμβολή στη σταθεροποίηση των αγορών συναλλάγματος∙ 2, παροχή σημαντικών κεφαλαίων για βοήθεια στην υλοποίηση των ΑΣΧ∙ 3, επανάκτηση μέρους του δημοκρατικού χώρου που παραχωρήθηκε μέχρι τώρα στις χρηματοπιστωτικές αγορές.

  Elisa Ferreira (PSE), γραπτώς. – (PT) Το ενιαίο ευρωπαϊκό νόμισμα δημιούργησε ένα τείχος, το οποίο προστάτεψε την Ευρωπαϊκή Ένωση από χειρότερα προβλήματα κατά τη διάρκεια αυτής της κρίσης. Σε αυτό το πλαίσιο, το ευρώ υπήρξε αναμφισβήτητα ευρωπαϊκή επιτυχία.

Εξαιτίας της απελευθέρωσης και της κρίσης στις αγορές, εφαρμόστηκε μια ολόκληρη σειρά από αμοιβαία αντιφατικές εθνικές δράσεις. Προέκυψε μια συμφωνία την οποία τελικά χαιρετίζουμε, αλλά δεν μπορούμε να ξεχάσουμε την υπερβολική αδράνεια της Επιτροπής, όταν χρειαζόταν ένα ψήγμα συνεπούς οράματος.

Τα τελευταία χρόνια – όχι μήνες – αυτό το Κοινοβούλιο έχει συζητήσει και υιοθετήσει εύστοχες προτάσεις για μεταρρύθμιση, ιδίως στον τομέα της ρύθμισης και της εποπτείας των αγορών. Βάσει αυτής της αξιοπιστίας ζητάμε να συμπεριλάβει η Προεδρία του Συμβουλίου και η Επιτροπή με ενεργό τρόπο αυτό το σώμα στις μεταρρυθμιστικές λύσεις, οι οποίες πρέπει να ικανοποιούν τρεις στόχους.

Πρώτον, σε μια ολοκληρωμένη Ευρώπη, οι συστημικοί κίνδυνοι δεν μπορούν να συνεχίσουν να ρυθμίζονται σε εθνικό επίπεδο. Πρέπει να γίνουν διαρθρωτικές ενέργειες με σαφείς και σταθερούς κανόνες που θα εγγυώνται ότι το σύστημα θα είναι ανθεκτικό.

Δεύτερον, σε έναν παγκοσμιοποιημένο κόσμο, η Ευρώπη πρέπει να είναι ενεργός εταίρος στη δημιουργία ενός νέου διεθνούς πλαισίου που περιλαμβάνει τους κύριους εταίρους.

Τρίτον, σε μια στιγμή που η οικονομική ύφεση αποτελεί ήδη βεβαιότητα, πρέπει με συντονισμένο τρόπο να υλοποιήσουμε μια δέσμη μέτρων οικονομικής ανάκαμψης, η οποία θα εγγυάται τη μεγέθυνση και την απασχόληση και η οποία θα επιτρέπει στις οικογένειες και στις επιχειρήσεις να ανακτήσουν την εμπιστοσύνη τους.

  Ilda Figueiredo (GUE/NGL), γραπτώς. – (PT) Το ουσιαστικό στοιχείο αυτής της συζήτησης για μια ακόμα φορά παραλείπεται: με άλλα λόγια πρέπει να υπάρξει μια διακοπή των υπαρχόντων πολιτικών, οι οποίες αποτελούν την κύρια αιτία των σημερινών κρίσεων. Ωστόσο, είχε ενδιαφέρον χθες καθώς άκουγα τους μεγάλους υποστηρικτές του νεοφιλελευθερισμού να παραδέχονται τώρα ότι κάτι πρέπει να αλλάξει, αλλά μόνο στο πλαίσιο της «αναδιατύπωσης του καπιταλισμού», όπως ανέφερε ο Πρόεδρος Sarkozy. Για αυτόν το λόγο μία από τις προτεραιότητές τους είναι η ανάπτυξη της μεταναστευτικής πολιτικής, κυρίως μέσω της οδηγίας για την επιστροφή, η οποία δε σέβεται θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα και η οποία αντιμετωπίζει τους παράνομους μετανάστες σαν εγκληματίες και όχι σαν άτομα που δραπέτευσαν από την πείνα στις χώρες τους αναζητώντας ένα καλύτερο μέλλον για τους εαυτούς τους και για τις οικογένειές τους.

Η αυξανόμενη περιφρόνηση των κοινωνικών ζητημάτων συνεχίζει να είναι μία από τις κύριες πτυχές των πολιτικών τους. Για να αντιμετωπίσουν τη χρηματοοικονομική κρίση, κινητοποίησαν αμέτρητους πόρους και πολιτική θέληση. Ωστόσο, σε ό,τι αφορά την κοινωνική κατάσταση και την κρίση που οφείλεται στην πτώση της αγοραστικής δύναμης, στην αυξημένη φτώχεια, στην ανεργία και στην επισφαλή και κακοπληρωμένη εργασία, οι πόροι και η πολιτική θέληση που απαιτούνται εξακολουθούν να απουσιάζουν. Στην πραγματικότητα, αυτό που προτείνουν τείνει να χειροτερέψει την κοινωνική κατάσταση και τις ανισότητες στην κατανομή του πλούτου.

  Pedro Guerreiro (GUE/NGL), γραπτώς. – (PT) Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο επιβεβαίωσε τα μέτρα που υιοθετήθηκαν προηγουμένως, τα οποία στοχεύουν στη διάσωση του χρηματοοικονομικού κεφαλαίου, κεντρικού άξονα του καπιταλιστικού συστήματος, και διασφαλίζουν τη «συνέχιση της διαρθρωτικής μεταρρύθμισης».

Η «αναδιατύπωση του καπιταλισμού» σημαίνει απλώς περισσότερο καπιταλισμό – με όλες τις βλαβερές ανακολουθίες του - περισσότερη εκμετάλλευση των εργαζομένων, περισσότερη ελευθέρωση και ιδιωτικοποίηση των δημόσιων υπηρεσιών και μεγαλύτερη μετατροπή εισοδήματος από την εργασία σε κεφάλαιο, μια πολιτική που η σοσιαλιστική κυβέρνηση της Πορτογαλίας υλοποιεί πιστά.

Ωστόσο, δεν έχει ακουστεί ούτε μία λέξη σχετικά με:

- τις αυξανόμενες δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι και ο γενικός πληθυσμός, την αύξηση των μισθών και των παροχών κοινωνικής ασφάλισης, τη μείωση των τιμών των βασικών αγαθών και υπηρεσιών ή την αποτελεσματική κάμψη του αυξανόμενου κόστους υποθήκης∙

- την προώθηση της παραγωγικής επένδυσης, των δικαιωμάτων απασχόλησης, των δημόσιων υπηρεσιών και ενός ισχυρού δημόσιου επιχειρηματικού τομέα - όπως ο τραπεζικός τομέας - μέσω της δίκαιης κατανομής του πλούτου που έχει δημιουργηθεί∙

- το τέλος της τρέχουσας νομισματικής πολιτικής της ΕΕ και του Συμφώνου Σταθερότητας, το τέλος των «φορολογικών παραδείσων» και την ενίσχυση και χρήση των διαρθρωτικών ταμείων προκειμένου να διασφαλισθεί αποτελεσματική οικονομική ανάπτυξη και να βελτιωθούν οι συνθήκες διαβίωσης των εργαζομένων.

Με άλλα λόγια, δεν έχει ειπωθεί τίποτε σχετικά με τη διακοπή των καπιταλιστικών πολιτικών …

  Gábor Harangozó (PSE), γραπτώς. – Δεδομένης της τρέχουσας έκτακτης κατάστασης της αγοράς, υπάρχει ανάγκη για συγκεκριμένα μέτρα προκειμένου να διασφαλισθεί επαρκής ευελιξία στην υλοποίηση του Συμφώνου Σταθερότητας. Τα άνευ προηγουμένου γεγονότα εξέθεσαν τα όρια του ευρωπαϊκού συστήματος οικονομικής ολοκλήρωσης, όταν εκλήθη να αντιμετωπίσει μια κρίση τέτοιου μεγέθους. Κατά τη μεταρρύθμιση του Συμφώνου Σταθερότητας, κανένας δεν περίμενε τέτοια οικονομική αναταραχή και η ευελιξία, που δόθηκε στο Σύμφωνο Σταθερότητας σε περίπτωση επιβράδυνσης της οικονομίας, φαίνεται ανεπαρκής υπό το φως των πρόσφατων γεγονότων. Οφείλουμε να διατηρήσουμε τη δημοσιονομική πειθαρχία, αλλά πρέπει να καθιερωθεί μεγαλύτερη ευελιξία ώστε να επιτραπεί στα νέα μέλη να συμμετάσχουν στην ευρωζώνη το συντομότερο δυνατό. Στο πλαίσιο των τρεχόντων κανόνων, η χρηματοοικονομική κρίση θα μπορούσε πράγματι να μην επιτρέψει στα νέα μέλη να συμμετάσχουν στην ευρωζώνη σύμφωνα με το χρονοδιάγραμμα. Ο οικονομικός ορθολογισμός στον οποίο βασίζεται η δημιουργία του ευρωπαϊκού μηχανισμού συναλλαγματικής ισοτιμίας πρέπει να επαναπροσαρμοστεί στις τρέχουσες οικονομικές συνθήκες, έτσι ώστε να δημιουργηθούν οι συνθήκες για βιώσιμες χρηματοπιστωτικές αγορές σε χώρες που προσχωρούν στη ζώνη του ευρώ. Η επιτάχυνση της διαδικασίας με το να επιτραπούν διαφορετικές οδοί για την υιοθέτηση του ευρώ σε κάθε υπό ένταξη χώρα ανάλογα με την οικονομική της κατάσταση μπορεί να αποτελέσει λύση, καθώς η χρηματοοικονομική κρίση έδωσε έμφαση στην ανάγκη να προσχωρήσουν στη ζώνη του ευρώ οι υπό ένταξη χώρες.

  Mieczysław Edmund Janowski (UEN), γραπτώς. – (PL) Η τρέχουσα κρίση φαίνεται να συνιστά χρηματοοικονομική κατάρρευση, αλλά εμπλέκονται επίσης η ενέργεια και τα τρόφιμα. Πρόκειται για την κορυφή του παγόβουνου που βασίζεται εν μέρει στην κατάρρευση των θεμελιωδών ηθικών αρχών και εν μέρει στην ανθρώπινη αφέλεια. Αυτό αποδεικνύεται από την κερδοσκοπία και τις ασταθείς επενδύσεις.

Δεν υπάρχει διαρκής κίνηση ούτε στη φυσική ούτε στην οικονομία. Τι καθοδηγούσε τα άτομα, των οποίων οι σοφιστείες οδήγησαν στην κατάρρευση της παγκόσμιας οικονομίας; Επιτρέψαμε στους εαυτούς μας να εξαπατηθούν από ανθρώπους που χτίζουν περιουσίες με δόλο. Τώρα αναμένεται οι φορολογούμενοι να «ξελασπώσουν» το τραπεζικό σύστημα. Το πιθανότερο είναι αυτό να κοστίσει περισσότερο από ολόκληρο τον προϋπολογισμό της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το οικονομικό σοκ έγινε αρχικά αισθητό στις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά οι συνέπειές του έχουν επηρεάσει ολόκληρο τον κόσμο. Ορισμένες χώρες, όπως ο Ισλανδία, κινδύνεψαν με σχεδόν ολική καταστροφή. Αναμένεται εξάπλωση που θα προκαλέσει περαιτέρω απώλειες. Μπορεί να προκύψει κάτι θετικό από όλο αυτό; Ίσως μπορεί. Ίσως καταλάβουμε ότι δεν είναι σωστό να χτίζουμε στην άμμο της ψευδαίσθησης, βάσει ψεύτικων υποθέσεων και ότι χρειάζεται μια σταθερή βάση αξιοπιστίας και αλληλεγγύης. Δεν πρόκειται για τη διασφάλιση του ότι η έκφραση «ασφαλής σαν τράπεζα» ανακτά το προηγούμενο νόημά της. Αυτό που διακυβεύεται είναι το μέλλον μας και το μέλλον των παιδιών μας. Η οικονομία της αγοράς ή, για να το θέσουμε αλλιώς, ο καπιταλισμός πρέπει να λειτουργεί στη βάση σταθερών αρχών που έχουν διάρκεια και η ειλικρίνεια είναι μία σημαντική τέτοια αρχή.

  Eija-Riitta Korhola (PPE-DE), γραπτώς. – (FI) Κυρία Πρόεδρε, πρώτα θα ήθελα να ευχαριστήσω τον εν ενεργεία Πρόεδρο του Συμβουλίου για αυτό που αντιλαμβάνομαι ως σωστό συλλογισμό: προς όφελος του περιβάλλοντος πρέπει να δίνεται προτεραιότητα σε καλούς και σε χαλεπούς καιρούς. Οι απαντήσεις σας προς τους κ.κ. Wurtz,  Cohn-Bendit και Schultz ήταν σχετικές παρομοίως.

Θα ήθελα να εκφράσω την ανησυχία μου ειδικά για τη μοίρα του συστήματος εμπορίας δικαιωμάτων εκπομπής αερίων. Όταν αναλογιστεί κανείς τι συνέβη σε αυτό το σώμα το φθινόπωρο, η θέση του Κοινοβουλίου δεν μπορεί να θεωρηθεί ως αποτέλεσμα μιας δημοκρατικής διαδικασίας. Υπήρξε υπερβολική βιασύνη και οι επιτροπές δε γνώριζαν για ποιο πράγμα ψήφιζαν. Οι τροποποιήσεις που κατατέθηκαν συνιστούν ένα είδος μπλόφας, ενώ μας επηρέασαν και μας παραπλάνησαν. Ο εισηγητής και ο συντονιστής της ομάδας μας μας πρόδωσαν, καθώς δεν ασπάστηκαν την απόφαση που ψήφισε η ομάδα. Δεν έχει ξανασυμβεί στο παρελθόν κάτι τέτοιο στο Κοινοβούλιο.

Η Επιτροπή ενέχεται. Έδωσε μια υπέρογκη νομοθετική δέσμη μέτρων πολύ καθυστερημένα και κατόπιν απέτρεψε τυχόν αλλαγή της στο όνομα της διεθνούς αρμονίας όσον αφορά το περιβαλλοντικό ζήτημα. Το αποτέλεσμα είναι ένα κακό μοντέλο συστήματος εμπορίας δικαιωμάτων εκπομπής αερίων, το οποίο, εφόσον ισχύσει, θα αυξήσει το κόστος και θα απειλήσει τις θέσεις εργασίας στην Ευρώπη. Οποιοσδήποτε πλειστηριασμός εφαρμοστεί μονομερώς αποτελεί απλώς επιπλέον φορολογική επιβάρυνση. Δεν μπορώ να δω κάποιο όφελος για το περιβάλλον, εάν τα ευρωπαϊκά προϊόντα, που κατασκευάζονται με τον πιο καθαρό τρόπο παγκοσμίως, πρέπει να επιβαρυνθούν στο όνομα της καταπολέμησης της κλιματικής αλλαγής.

Ένας πλειστηριασμός απλώς απομακρύνει τη μόλυνση από την Ευρώπη, την εναποθέτει κάπου αλλού και μας φέρνει ανεργία.

Δεν πρόκειται για ορθή ούτε για υπεύθυνη περιβαλλοντική πολιτική.

Χρειαζόμαστε πιο αποτελεσματική κλιματική πολιτική.

Οι εκπομπές πρέπει να περιοριστούν σύμφωνα με τις δεσμεύσεις μας. Η εναλλακτική μας αξίζει, επίσης, να εξεταστεί δεόντως στο Κοινοβούλιο. Πολλά από τα κράτη μέλη είναι υπέρ, όπως και η Συνομοσπονδία ευρωπαϊκών βιομηχανιών και το ευρωπαϊκό συνδικαλιστικό κίνημα στο σύνολό του. Μία ακόμα ανάγνωση θα απομάκρυνε το δημοκρατικό έλλειμμα, που έχει εδραιωθεί στο σώμα.

  Marian-Jean Marinescu (PPE-DE), γραπτώς. – (RO) Η κρίση που προέκυψε ανάμεσα στη Ρωσία και τη Γεωργία, μαζί με τη χρηματοοικονομική κρίση, παρείχε όχι μόνο θεωρητικές, αλλά και πρακτικές αποδείξεις για την ανάγκη μεταρρύθμισης των ευρωπαϊκών θεσμικών οργάνων. Η ευρωπαϊκή ενότητα, που εκφράζεται μέσα από μία μόνο φωνή, αποτελεί τη μόνη απάντηση σε καταστάσεις αυτού του τύπου. Η υλοποίησης της Συνθήκης της Λισαβόνας αποτελεί πραγματική αναγκαιότητα. Από το Δεκέμβριο, το Συμβούλιο πρέπει να βρει μια λύση προς αυτήν την κατεύθυνση, ανεξάρτητα από τις πιθανές συνέπειες. Η οικονομική, ενεργειακή και πολιτική ασφάλεια, καθώς και η εδραίωση των βασικών αξιών του ευρωπαϊκού έργου, μπορούν να εξασφαλιστούν μόνο μέσω στενής εταιρικής σχέσης με τους γείτονές μας.

Η πρωτοβουλία «Ανατολική Εταιρική Σχέση» δίνει μια νέα πολιτική διάσταση στις σχέσεις με τους γείτονές μας, συμπληρώνοντας και παρέχοντας ώθηση στα έργα που ήδη έχουν ξεκινήσει στην περιοχή της Μαύρης Θάλασσας μέσω της προώθησης θεσμοθετημένου πλαισίου, το οποίο συμβάλλει στην ενημέρωση των συμφωνιών για πιο συχνούς ελέγχους θεωρήσεων, στη δημιουργία ενός χώρου ελεύθερων συναλλαγών και στην καθιέρωση στρατηγικών εταιρικών σχέσεων με του ανατολικούς γείτονές μας.

Υπάρχει μια προφανής αίσθηση «εξάντλησης» όσον αφορά την επέκταση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά δεν μπορούμε να επιτρέψουμε στους εαυτούς μας να αφήσουν χώρες όπως η Μολδαβία και η Ουκρανία εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης για μεγάλο χρονικό διάστημα. Η «Ανατολική Εταιρική Σχέση» πρέπει να περιλαμβάνει ένα σαφές στίγμα, ένα χάρτη για αυτές τις χώρες, που θα παρέχει τη δυνατότητα συμμετοχής στην ΕΕ υπό την προϋπόθεση, φυσικά, ότι θα φτάσουν στο απαιτούμενο επίπεδο σε κάθε τομέα.

  Esko Seppänen (GUE/NGL), γραπτώς. – (FI) Στη σύνοδο κορυφής της ΕΕ συζητήθηκε με ποιον τρόπο το «Σύνδρομο της Κίνας» της αμερικανικής οικονομίας, δηλαδή η κατάρρευση του πυρήνα της δημοσιονομικής οικονομίας στη Wall Street, δηλητηρίασε επίσης τις ευρωπαϊκές αγορές με τη ραδιενέργειά του. Ως αποτέλεσμα, ο κόσμος κινείται προς μια μετά-ΗΠΑ εποχή. Η εξουσία της κατέρρευσε όταν το πλοίο της με το όνομα «Καπιταλισμός» προσάραξε στην ιδεολογία των υπερ-φιλελεύθερων.

Ας ελπίσουμε ότι η νέα φτώχεια της χώρας και η δυσκολία της να λάβει δάνεια θα επιταχύνουν την εξάλειψη της στρατιωτικής δράσης της Αμερικής στις χώρες που έχει καταλάβει. Λαμβάνοντας υπόψη το είδος δύναμης κατοχής που είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες, οι υπερβολικές στρατιωτικές επιχειρήσεις της Ρωσίας στη Νότια Οσετία έτυχαν ασφαλώς μεγάλης προσοχής. Πρέπει να είμαστε ικανοποιημένοι από το αποτέλεσμα της συνόδου κορυφής, καθώς οι χώρες της ΕΕ με ακραίες θέσεις και οι αμερικανοί ζηλωτές δεν έλαβαν υποστήριξη στο αίτημά τους για απομόνωση της Ρωσίας.

  Csaba Sándor Tabajdi (PSE), γραπτώς. – (HU) Δεν πρέπει να επιτρέψουμε να πληρώσει η Ευρώπη το τίμημα της χρηματοοικονομικής κρίσης και κερδοσκοπίας, που προήλθε από τις Ηνωμένες Πολιτείες.. Οι απλοί άνθρωποι δεν πρέπει να υποστούν τις συνέπειες της κοντόφθαλμης πρακτικής των τραπεζών και της απληστίας των κερδοσκόπων.

Η δέσμη μέτρων που υιοθετήθηκε από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο ας ελπίσουμε ότι θα συγκρατήσει την ορμή αυτού του οικονομικού τσουνάμι. Πρωταρχικό καθήκον της Ευρωπαϊκής Ένωσης μαζί με τις κυβερνήσεις των κρατών μελών πρέπει να είναι να κάνουν το παν ώστε να περιορίσουν τις κοινωνικές και οικονομικές συνέπειες της κρίσης, να αποτρέψουν μια μακρά ύφεση και να προστατέψουν τις επενδύσεις.

Πρέπει να δημιουργήσουμε αποθεματικά προκειμένου να προστατέψουμε τους πολίτες μας. Για αυτόν το σκοπό, οι χώρες της Ευρώπης εξαναγκάζονται να εισαγάγουν μέτρα έκτακτης ανάγκης, να μειώσουν τις δαπάνες του προϋπολογισμού, να αναστείλουν προσωρινά σχεδιασμένες μειώσεις φόρων και ακόμα και να αυξήσουν τους φόρους. Αυτό συμβαίνει από τη Γαλλία ως τη Μεγάλη Βρετανία, από την Ιταλία ως τη Λετονία. Ωστόσο, ο μόνος τρόπος για να επιτευχθεί αυτό αποτελεσματικά είναι μέσω της εθνικής συναίνεσης∙ όποιος δρα αντίθετα θέτει την οικονομική σταθερότητα του έθνους σε κίνδυνο.

Τα θεμελιώδη στοιχεία της οικονομίας της αγοράς πρέπει να επανεξεταστούν. Ο κοινωνικός έλεγχος των διεργασιών της αγοράς είναι απαραίτητος, όχι προκειμένου να εμποδιστεί ο ανταγωνισμός, αλλά για να τεθεί υπό την απαραίτητη ρυθμιστική εποπτεία. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο υποστηρίζει την ιδέα μιας εποπτικής αρχής της χρηματοπιστωτικής αγοράς και της κεφαλαιαγοράς σε ευρωπαϊκό επίπεδο, η οποία προτάθηκε προηγουμένως από τον Πρωθυπουργό της Ουγγαρίας Ferenc Gyurcsány.

Είναι απαράδεκτο να αφεθούν ελεύθεροι οι ένοχοι χωρίς να λογοδοτήσουν. Το πάγωμα των πολλών εκατομμυρίων δολαρίων μισθών τους δεν είναι τιμωρία. Δεν πρέπει να αποφευχθούν οι κυρώσεις, συμπεριλαμβανομένης της κατάσχεσης της ιδιοκτησίας και του παγώματος των περιουσιακών στοιχείων εκείνων που ευθύνονται για την πρόκληση μιας διεθνούς χρηματοπιστωτικής κρίσης.