Mihael Brejc (PPE-DE). – (SL) Popieram sprawozdanie przygotowane przez pana posła Coelho, który jak zwykle świetnie wykonał swoją pracę. Zgadzam się z zaproponowanymi wnioskami, w tym z wnioskiem dotyczącym zasady „jedna osoba – jeden paszport”.

Chciałbym jednak usłyszeć odpowiedź Komisji, a być może nawet mojego kolegi posła Coelho, na pytanie: co powinniśmy zrobić w kwestii dzieci podróżujących samodzielnie, bez nadzoru rodziców, skoro nie ma jednolitego sposobu postępowania odnośnie do rodzaju dokumentów, które dzieci powinny mieć przy sobie. Sprawozdawca przedstawił wniosek, by w paszporcie dziecka wpisywać nazwisko osoby ponoszącej odpowiedzialność rodzicielską. Czasami jednak dzieci podróżują w towarzystwie innych członków rodziny i mogą tak naprawdę nawet z nimi mieszkać. Mówiąc krótko, musimy w tej kwestii zachować rozsądną elastyczność postępowania.

Z drugiej strony martwi mnie, że nikt nie zastanowił się nad realnością samodzielnego podróżowania sześciolatków. Jest to możliwe w przypadku podróży samolotem (nie omawiajmy w tych okolicznościach ewentualnych stresów, na które może być narażone sześcioletnie dziecko w samolocie), gdyż można dziecko odprowadzić do samolotu, z którego po wylądowaniu zostanie odebrane przez – lub przekazane pod opiekę – na przykład drugiego rodzica lub innej osoby. Jakie jednak ustalenia należy poczynić w przypadku, gdy dziecko podróżuje pociągiem, autokarem lub innymi środkami transportu publicznego? W jaki sposób można kontrolować taką podróż? Jeśli istnieją rodzice na tyle nieodpowiedzialni, by wysłać swoje dzieci w taką podróż, to moim zdaniem powinniśmy zająć bardziej jednoznaczne stanowisko i jasno powiedzieć, że dzieci w tak młodym wieku nie mają prawa samodzielnie podróżować. Być może takie stwierdzenie zabrzmi szorstko, ale powinniśmy zająć stanowcze stanowisko, skoro tak wiele mówiono tu o tym, jak bardzo cenimy nasze dzieci i o kwestii uprowadzeń.

Chciałbym także zapytać Komisję, jak wyglądają sprawy związane ze wspólnym oświadczeniem Rady i Parlamentu Europejskiego, dotyczącym zabezpieczeń oryginalnych dokumentów niezbędnych do wydania wizy. Pytam, ponieważ jestem poniekąd zatroskany informacją, o ile jest ona prawdziwa, że system działający w określonym państwie członkowskim może pozwalać na występowanie nadużyć na etapie wydawania wiz. I jeszcze ostatnie pytanie, skierowane do Komisji lub być może do pana posła Coelho: co powinniśmy zrobić w przypadku osób, które docierają do kontroli granicznej i okazuje się, że dane paszportowe nie są zgodne z danymi przechowywanymi w oficjalnych bazach danych? Moim zdaniem powinniśmy dołączyć instrukcję postępowania działającą na korzyść dziecka lub raczej pasażera.