Jacek Saryusz-Wolski, w imieniu grupy PPE-DE. Panie przewodniczący! Takie poważne zaburzenie dostaw jest dramatyczne dla europejskich obywateli, europejskiego przemysłu i europejskich miejsc pracy nakładając się na obecny kryzys gospodarczy. My, parlamentarzyści tej Izby, w naszych nadchodzących wyborach europejskich będziemy musieli wszyscy odpowiadać na pytania o to, co zrobiliśmy, aby ochronić nasze przemysł, nasze miejsca pracy i naszych obywateli.

W przeciwieństwie do niektórych początkowych opinii, problem dotyczy podmiotów politycznych i wielostronnych i nie jest natury dwustronnej ani handlowej. Trzy lata temu, gdy byliśmy świadkami pierwszego kryzysu gazowego, który nastąpił po odcięciu przez Rosje dostaw energii, Europa uświadomiła sobie swoją wrażliwość i swoje ograniczenia. Już wtedy stało się oczywiste, że potrzebujemy wspólnej polityki zagranicznej UE w dziedzinie energii.

Nasza grupa PPE-DE, popierała tę ideę od samego początku. To właśnie nasza grupa objęła przewodnictwo poprzez domaganie się sprawozdanie z własnej inicjatywy ukierunkowanego na wspólną europejską politykę zagraniczną w dziedzinie energii, które miałem zaszczyt przedstawić tej Izbie we wrześniu 2007 roku, zostało ono jednomyślnie poparte przez wszystkie grupy polityczne i przyjęte niemal jednogłośnie.

Zawierało wezwanie do kompleksowej strategii z określeniem precyzyjnej mapy drogowej w stronę wspólnej zewnętrznej polityki UE w dziedzinie energii i zalecało podjęcie szeregu działań: w krótkim okresie mechanizmów solidarnościowych, jedności w obronie naszych interesów, bardziej skutecznej dyplomacji w zakresie energetyki, a w średnim okresie dywersyfikacji obejmującej Nabucco, magazynowanie, inwestycje i łączniki.

Do niektórych naszych zaleceń odniesiono się – aczkolwiek poniewczasie – w drugim strategicznym przeglądzie sytuacji energetycznej, opracowanym przez Komisję. Przyjmujemy to z zadowoleniem, jak również wysiłki czeskiej prezydencji zmierzające do rozwiązania obecnego kryzysu oraz mediacji pomiędzy obydwiema stronami.

Nie wystarcza to jednak, jeżeli mamy uniknąć podobnych sytuacji w przyszłości, co będzie możliwe tylko wówczas, gdy wyposażymy się w prawdziwie wspólną politykę bezpieczeństwa energetycznego UE i solidarność unijną, która zaoferuje trwałe, zrównoważone i systemowe rozwiązania. Oznaczają one połączoną siłę państw członkowskich, reprezentowanych przez Komisję Europejską w negocjacjach, a także jednobrzmiący głos UE wobec naszych partnerów, czy to będących producentami, czy też krajami tranzytowymi. Tymczasem, radzilibyśmy zakup gazu bezpośrednio od Rosji na granicy rosyjsko-ukraińskiej.

Mam dwa pytania do urzędującego przewodniczącego oraz Komisji. Panie Komisarzu Pielbalgs oraz Panie Wicepremierze Vondra, czy moglibyście panowie wypowiedzieć się na temat scenariusza dla interweniującej UE i przejmującej, wraz z Ukrainą odpowiedzialność za tranzyt? Po drugie, jakie instrumenty nacisku posiada UE? Jakie działania moglibyśmy podjąć w odpowiedzi? Nasza grupa oczekiwałaby od prezydencji i Komisji przedsięwzięcia szybkich i radykalnych działań i środków wobec naszych partnerów energetycznych – Rosji i Ukrainy, służących wznowieniu dostaw. Nasza grupa będzie prosić Parlament o ścisłe i trwałe zaangażowanie, nawet w trakcie kampanii i do momentu wyborów. Chciałbym poinformować, że ustanowiliśmy grupę do kontaktów pomiędzy Parlamentem Europejskim, Parlamentem Rosyjskim i Parlamentem Ukraińskim.