Katalin Lévai, εξ ονόματος της Ομάδας PSE. – (HU) Κύριε Πρόεδρε, Επίτροπε, κυρίες και κύριοι, πάνω από 45 εκατομμύρια άνθρωποι που ανήκουν σε 57 διαφορετικές μειονότητες ζουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Σήμερα, όταν το φάντασμα του ρατσισμού στοιχειώνει την Ευρώπη, όταν ο σωβινισμός της πλειονότητας σε εθνικά κράτη αυξάνεται εμφανώς λαμβάνοντας τρομακτικές διαστάσεις παντού στην κεντρική και ανατολική Ευρώπη, δεν μπορούμε πλέον να κρύβουμε κάτω από το χαλί τις πολιτικές για τις μειονότητες. Όπως ακούσαμε – και από τον Επίτροπο – η ΕΕ δεν διαθέτει ακόμα κάποια δέσμη κανονισμών για την προστασία της ταυτότητας των μειονοτήτων που να ισχύει για όλα τα κράτη μέλη. Το ζήτημα των μειονοτήτων εμπίπτει στην αρμοδιότητα των κρατών μελών και επομένως αυτές οι κοινωνίες πρέπει, κατά κύριο λόγο, να αρκούνται σε ότι μπορούν να διαπραγματευτούν με τις κυβερνήσεις τους. Ο συνολικός αριθμός πολιτών στα κράτη μέλη της κεντρικής και ανατολικής Ευρώπης οι οποίοι ανήκουν σε διάφορες εθνικές, μειονοτικές κοινότητες είναι σημαντικά μεγαλύτερος σε σχέση με τη δυτική Ευρώπη και τα προβλήματά τους είναι επίσης πιο σύνθετα. Προκειμένου όχι μόνο οι εθνικές μειονότητες αλλά και ο καθένας ο οποίος ανήκει σε κάποιο από τα εντέλει μειονοτικά έθνη της ΕΕ να αισθάνεται πραγματικά την Ευρώπη σαν το σπίτι του, η ευρωπαϊκή νομοθεσία πρέπει να δημιουργήσει ένα νομικό πλαίσιο με ολοκληρωμένους νομικούς κανόνες για την προστασία των μειονοτήτων.

Χρειαζόμαστε να δημιουργήσουμε εκείνο το είδος πολιτικών δομών που δεν παλεύουν για την αποκλειστικότητα αλλά μοιράζονται αρμοδιότητες. Καθώς αυτό το πρότυπο θα υλοποιείται παντού στην Ευρωπαϊκή Ένωση, έτσι οι εθνικές μειονότητες θα βελτιώνουν τη θέση τους και θα αποκτούν νέες ευκαιρίες να προστατεύσουν τη γλώσσα τους και τον πολιτισμό τους. Για το σκοπό αυτό, η κύρωση της Σύμβασης της Λισαβόνας έχει κρίσιμη σημασία, καθώς δύο από τα άρθρα της, χάρη στο έργο της ουγγρικής κυβέρνησης, περιλαμβάνουν τα δικαιώματα ανθρώπων που ανήκουν σε μειονότητες. Η αποδοχή της Σύμβασης θα αποτελούσε ένα μεγάλο βήμα προόδου στην ιστορία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η τρέχουσα οικονομική κρίση δεν ωφελεί τις μειονότητες, καθώς δηλητηριάζει συγκρούσεις και δημιουργεί πρόσφορο έδαφος για την ακροδεξιά δημαγωγία. Η Ευρώπη δεν έχει περιθώρια, ιδιαίτερα αυτήν τη χρονική περίοδο, να αποτύχει να ακούσει τις φωνές των μειονοτήτων. Δεν μπορεί να εγκαταλείψει τις μειονότητες σε αυτήν την περίοδο της κρίσης.