Alain Lipietz, w imieniu grupy Verts/ALE. – (FR) Panie przewodniczący panie komisarzu! Już drugi raz musimy podwyższyć kwotę gwarancji ze strony Unii Europejskiej w celu przezwyciężenia problemów jej członków nienależących do strefy euro. To drugi raz: w grudniu już tę kwotę podwyższyliśmy.

Pan komisarz McCreevy pogratulował nam szybkości działania. Już w grudniu działaliśmy szybko i pragniemy powiedzieć panu komisarzowi McCreevy’emu, jak to przed chwilą zaznaczyła pani Pervenche Berès, że winda…

Tak, panie komisarzu McCreevy, słucham? Proszę? Panie komisarzu…

...Pragniemy przestrzegania zasady wzajemności, przez co rozumiem taką sytuację, że gdy Parlament Europejski zwraca się do państwa z prośbą o przygotowanie projektu rozporządzenia dotyczącego funduszy hedgingowych, natychmiast nam odpowiadacie i w tych samych ramach czasowych, jakie my honorujemy, gdy państwo kierujecie do nas prośbę o zwiększenie pomocy dla ochrony bilansów płatniczych.

Rzeczywiście mamy kryzys; może nie musimy obradować codziennie, natomiast przynajmniej nie pozwólcie, abyśmy musieli czekać sześć miesięcy od momentu zgłoszenia przez Parlament Europejski wniosku o przedłożenie projektu dyrektywy w sprawie funduszy hedgingowych a spełnieniem tego żądania przez Komisję!

A więc oczywiście, jeżeli chodzi o omawianą pomoc, w pełni jesteśmy zgodni co do potrzeby zwiększenia omawianej linii kredytowej i jestem lekko zdziwiony uwagami pana posła Becseya. W grudniu przeprowadziliśmy dokładnie taką samą dyskusję. Pan komisarz Almunia wyjaśnił panu posłowi Becseyowi, że to sam rząd węgierski zażądał pomocy od MFW, a nie od Unii Europejskiej i że to właśnie Unia Europejska powiedziała: „Ależ my też możemy wam pomóc”.

Jest zupełnie jasne, że Unia Europejska ma obowiązek okazywania solidarności wobec krajów spoza strefy euro, natomiast brak jest także powodów dla których należałoby odrzucać pomoc MFW wspieranego przez każde z naszych krajów, łącznie z Węgrami i Rumunią.

Stąd w sprawozdaniu pani Pervenche Berès – za poparciem którego będziemy w każdym razie głosowali – zawarte są dwie rzeczy budzące nasz niepokój. Po pierwsze, na czym polega sens wskazywania w punkcie 4, że musimy się zobowiązać tylko do solidarności między krajami, a następnie podkreślania w punkcie 11, że w żadnej sytuacji zobowiązania danego kraju nie są dla nas wiążące? To prawda, że zobowiązania określonego kraju nie są dla nas wiążące, lecz nie ma potrzeby wskazywania na to, jeżeli mówimy, że będziemy okazywać wzajemną solidarność.

Problem drugi dotyczy utrzymywania, że nie istnieje podstawa prawna umożliwiająca zwiększenie zakresu tej solidarności, podczas gdy obowiązek Komisji polega dokładnie na tym, by taką podstawę zagwarantować. Mamy kryzys i najwyższy czas, byśmy dysponowali jakąś podstawą prawną.