De Voorzitter. – Aan de orde is het verslag (A6-0118/2009) van Diana Wallis, namens de Commissie interne markt en consumentenbescherming, over het voorstel voor een verordening van het Europees Parlement en de Raad betreffende de handel in zeehondenproducten [COM(2008)0469 - C6-0295/2008 - 2008/0160(COD)].

  Diana Wallis, rapporteur. − (EN) Mevrouw de Voorzitter, we hebben een compromis. Morgen ligt mogelijk de eerste lezing van een overeenkomst voor ons. Voor mij, als rapporteur van het Parlement, is dit een heel moeilijk dossier geweest, een heel lastig proces.

We zijn nu echter op een punt, dat hoop ik tenminste, waarop aan de wens van een aantal Parlementsleden die de schriftelijke verklaring over dit onderwerp hebben ondertekend, zal worden voldaan, en aan de wensen van vele burgers uit een groot aantal lidstaten overal in de EU, die ons hebben verteld dat ze niet blij zijn met wat ze weten van de commerciële zeehondenjacht en dat ze niets te maken willen hebben met de handel die voortkomt uit die jacht. Hier hebben we naar geluisterd; we hebben alleen aangepakt wat in de Europese interne markt binnen onze mogelijkheden ligt: het op de markt brengen van goederen die afkomstig zijn van de commerciële jacht. Met deze wetgeving (als die er morgen doorkomt) kunnen onze burgers er zeker van zijn dat op de Europese markt niets verkocht zal worden dat afkomstig is van de commerciële jacht.

Maar er zijn natuurlijk uitzonderingen. Zeehonden zijn prachtige zeezoogdieren – tijdens dit proces ben ik erachter gekomen dat er niets mankeert aan hun PR – maar voor sommigen zijn het de ratten van de zee. Zo worden ze gezien door veel vissers: een volwassen zeehond eet dagelijks enorme hoeveelheden vis. Het blijft daarom nodig op zeehonden te jagen om in sommige gebieden de visserij te beschermen.

Maar wat wij niet hebben gedaan, is de jacht reguleren. Als mensen in een van onze lidstaten willen jagen, dan kunnen ze nog steeds jagen. Wat ze niet kunnen, is uit deze jachtpartij commercieel gewin behalen. Maar het resultaat van de jacht zou moeten kunnen worden gebruikt, en ik hoop vooral dat die delen van de zeehond kunnen worden gebruikt die van nut zijn voor de medische wereld.

Het lastigste aspect van dit alles is de plaats van de traditionele gemeenschappen in het Noordpoolgebied hierin geweest, van de inheemse bevolking. We zeggen wel dat we voor hen een uitzondering maken, maar welk effect zal het hebben op hun manier van leven en hun economie als ze worden geassocieerd met een verboden product? Het Noordpoolgebied is niet een soort pretpark of museum. Het is een levende gemeenschap met haar eigen moderne economie die draait om producten uit zee. Ik hoop dat deze gemeenschappen kunnen blijven bestaan zoals ze altijd zijn geweest. Maar ik heb mijn twijfels, en ik weet dat diezelfde twijfels achter de beslissing van de Arctische Raad zaten om de EU niet de status van permanent waarnemer te verlenen.

Dit is voor mij een ingewikkeld dossier geweest. Ik worstelde met de tegenstrijdige belangen, ik heb de stemming in de commissie gerespecteerd en ik heb geprobeerd de meningen van de mensen thuis die ik vertegenwoordig, recht te doen. Ik wil vandaag alleen dit met jullie delen: er kwam een afvaardiging van de Nunavut-gemeenschap bij me op bezoek. Toen we onze standpunten hadden uitgewisseld, waren we allemaal in tranen. Ik hoop dat de derogatie werkt. Morgen zal ik dit pakket steunen, maar ik hoop dat zal blijken dat het allemaal goed uitpakt.

  Stavros Dimas, lid van de Commissie. – (EL) Mevrouw de Voorzitter, allereerst wil ik de rapporteur, mevrouw Wallis, en de rapporteurs voor advies, de heer Martin, mevrouw Brepoels en mevrouw Mathieu, van harte bedanken voor hun uitstekende werk. Ik dank ook in het bijzonder de voorzitter van de Commissie interne markt en consumentenbescherming, mevrouw McCarthy, voor haar positieve bijdrage aan het onderhavig voorstel.

Het feit dat in eerste lezing een akkoord is bereikt, bewijst dat de instellingen van de Gemeenschap de wil hebben om de twee belangrijkste problemen in verband met de handel in zeehondenproducten, dat wil zeggen de versplintering van de interne markt en het waarborgen van dierenwelzijn, tijdig aan te pakken. Het akkoord omvat drie elementen van doorslaggevend belang. Het eerste element houdt verband met de harmonisatie van de interne markt en omvat een verbod op de handel in zeehondenproducten op de markt van de Europese Unie. Dit verbod geldt zowel voor inheemse als ingevoerde producten. U weet ongetwijfeld dat zowel binnen als buiten de Gemeenschap op zeehonden gejaagd wordt. Deze jacht vindt plaats met het oog op het verkrijgen van producten als vlees, olie, spek en andere waren, afkomstig van organen, bont en huid van zeehonden. Deze producten worden op diverse markten afgezet, waaronder ook de communautaire markt. Voor consumenten is het echter moeilijk, zo niet onmogelijk om bij sommige van deze producten, zoals omega 3-capsules, verwerkte huiden of bont van zeehonden, een onderscheid te maken tussen zeehondenproducten en aanverwante producten. De jacht op zeehonden en de manier waarop deze jacht plaats vindt, hebben echter sterke reacties en ongerustheid teweeg gebracht onder de publieke opinie en bij talrijke regeringen die een bijzondere gevoeligheid hebben als het gaat om dierenwelzijn. Deze ongerustheid houdt verband met de manier waarop de zeehondenjacht plaatsvindt, met de methoden die worden toegepast bij het doden en villen van de dieren en met de pijn die daarbij wordt veroorzaakt. Hoe verontwaardigd de mensen zijn, blijkt niet alleen uit de enorme deelname aan de openbare dialoog daarover, maar ook uit het groot aantal mensen dat mij in de afgelopen twee jaar brieven heeft geschreven en een beroep op mij heeft gedaan. De burgers kunnen er nu zeker van zijn dat er geen van zeehonden afgeleide producten op de markt afgezet zullen worden.

Het tweede belangrijke element van het voorstel is dat voor de Eskimogemeenschappen en andere inheemse bevolkingsgroepen een uitzondering zal gelden, hetgeen wel begrijpelijk is. Het doel hiervan is te voorkomen dat de fundamentele economische en sociale verworvenheden van deze gemeenschappen, die van oudsher afhankelijk zijn van de zeehondenjacht, worden aangetast. Ik wijs erop dat deze jacht deel uitmaakt van de geschiedenis, de cultuur en de culturele identiteit van deze gemeenschappen en een bron van inkomsten is die bijdraagt aan hun overleving.

Ten derde is jacht op kleine schaal uitgezonderd. Vissers bijvoorbeeld die bij tijd en wijlen op zeehonden jagen – met als enige doel het duurzaam beheer van de mariene hulpbronnen – mogen zeehondenproducten op de markt brengen mits zij daarmee geen winst beogen maar enkel hun kosten willen dekken. Volgens het fundamentele beginsel van de onderhavige verordening mogen deze activiteiten geen enkel commercieel oogmerk hebben. De Commissie zal via de comitologieprocedure en na toetsing door het Parlement de gedetailleerde uitvoeringsmaatregelen vaststellen waarin verduidelijkt zal worden hoe bovengenoemde uitzonderingen zullen worden toegepast.

Ik hoop van harte dat het Parlement, evenals de Raad en de Commissie, heel het compromispakket zal ondersteunen. Met de desbetreffende tekst wordt voorzien in harmonisatie van de interne markt en tegelijkertijd tegemoet gekomen aan de zorgen van de Europese burgers over de met de zeehondenjacht verband houdende vraagstukken inzake dierenwelzijn. De Europese Commissie kan het compromispakket geheel aanvaarden, en aldus kan er in eerste lezing een akkoord worden bereikt over deze verordening.

  Frieda Brepoels, Rapporteur voor advies van de Commissie milieubeheer, volksgezondheid en voedselveiligheid. − Voorzitter, commissaris, u zult begrijpen dat ik ontzettend blij ben dat we nog op de valreep kunnen stemmen over dit dossier, want niet alleen het Parlement, maar ook veel burgers hebben immers jarenlang aangedrongen op maatregelen tegen die wrede commerciële zeehondenjacht.

Het was niet eenvoudig om de juiste invalshoek te vinden, omdat Europa als zodanig niet bevoegd is om de jacht te verbieden. Ik ben de Commissie dan ook erkentelijk dat ze een voorstel heeft gedaan aan het Parlement, maar het Parlement heeft inderdaad wel gemeend dat dit voorstel aangescherpt moest worden.

Als rapporteur voor advies van de Milieucommissie ben ik de collega's van de verschillende fracties dan ook heel dankbaar, omdat ze onmiddellijk hebben ingestemd met mijn voorstel om te kiezen voor een absoluut handelsverbod op zeehondenproducten, met enkel een uitzondering voor de traditionele jacht van Inuit-gemeenschappen. De Milieucommissie koos daarmee dus niet voor het originele voorstel van de Commissie met de verschillende uitzonderingen, noch voor een stelsel van etikettering, dat volgens ons niet controleerbaar is.

Ik wil ook het Tsjechische voorzitterschap bedanken, omdat het zich is blijven inzetten voor een akkoord. Ik kan me voorstellen dat de onderhandelingen met de lidstaten hierover niet altijd van een leien dakje liepen. Naast de collega's in het Parlement wil ik ook de verschillende ngo’s bedanken die hun rol als pressiegroepen al die tijd constructief hebben vervuld, en nu ook het compromis uitdrukkelijk steunen. Een compromis is natuurlijk altijd geven en nemen, en toch meen ik dat de tekst tegemoetkomt aan de eisen van alle betrokken partijen.

Voor onze burgers wil ik ten slotte nog benadrukken dat het compromis wel degelijk een impact zal hebben op de commerciële jacht in landen zoals Canada. Omdat nu reeds geanticipeerd wordt op een mogelijk handelsverbod, daalde de vraag naar zeehondenpelzen dit jaar al en halveerde ook de prijs ten opzichte van vorig jaar. Dus zodra het verbod zal zijn ingevoerd, zal het zeker de jacht en de internationale handel in zeehondenproducten een serieuze slag toebrengen.

Ik ben dan ook heel blij met het resultaat en hoop op grote steun van de collega's morgen bij de stemming.

  Véronique Mathieu, rapporteur voor advies van de Commissie landbouw en plattelandsontwikkeling. − (FR) Mevrouw de Voorzitter, ik heb niet dezelfde mening als mijn collega’s en als de heer Dimas, omdat ik mij de mening van de juridisch adviseur van de Raad herinner. Ik herinner mij ook de mening van de juridisch adviseur van het Parlement. Beide adviseurs hebben ons laten weten dat de gebruikte rechtsgrondslag verkeerd was. Dat is mij bijgebleven.

Vergeet niet, mijnheer Dimas, dat u producten die afkomstig zijn van de zeehondenjacht verbiedt, maar dat u er niets voor in de plaats stelt, hetgeen onwettig is. U moet u realiseren dat de Canadezen zich hiervan bewust zijn en dat zij van plan zijn hun recht op beroep uit te oefenen bij de Wereldhandelsorganisatie. Zij zullen zich deze producten niet ontzeggen, en u kunt ze niet tegenhouden. Persoonlijk denk ik ze in dit opzicht volkomen gelijk hebben. Het slechte compromis – naar mijn mening is dit een heel slecht compromis – waar sommige van mijn collega’s morgen vóór zullen stemmen – zonder mij, want ik stem tegen – wordt ter stemming voorgelegd op het moment dat wij aan de vooravond van de EU-Canada top staan. De Europese Unie verklaart onze Canadese vrienden feitelijk de oorlog. Ik hoop dat mijn collega's zich heel goed realiseren waar zij mee bezig zijn.

Daarnaast wil ik tegen mijn collega’s, en tegen de heer Dimas, zeggen dat zij over de rug van de zeehonden en over de rug van de Canadezen een geweldige verkiezingscampagne kunnen voeren, omdat wij op het gebied van de zeehondenjacht helemaal niets oplossen. Wat wij doen, is het probleem alleen maar verplaatsen. U zei zelf, mijnheer Dǐmas, dat u de zeehondenjacht niet verbiedt. U verplaatst het probleem waarschijnlijk naar China of naar andere landen, die deze producten wel mogen aannemen. U hebt niets opgelost.

Daarom vind ik dit een slecht compromis. Ik heb het gevoel dat het probleem is weggemoffeld, dat er niets is opgelost en dat er werkelijk niets is om trots op te zijn. Er is ook niets om trots op te zijn als wij kijken naar de prijs van de pelzen bij de Inuit, die omlaag gaat. Er is nog niet gestemd over de tekst, het compromis is nog niet aangenomen, en toch ondervinden deze bevolkingsgroepen grote economische tegenslag, door ons. Ik zie herin geen reden voor zelfvoldaanheid.

  Malcolm Harbour, namens de PPE-DE-Fractie. – (EN) Mevrouw de Voorzitter, als coördinator van mijn fractie in de Commissie interne markt en consumentenbescherming heb ik de compromistekst ondertekend en ik denk dat ik daar goed aan heb gedaan, maar, zoals Diana Wallis al zei, dit is een heel lastig dossier geweest omdat verschillende belangen tegen elkaar afgewogen moesten worden.

U hebt van twee leden van mijn fractie al gehoord dat zij een andere mening zijn toegedaan, en ik denk dat u morgen zult zien dat onze fractie tegen is – tenzij een aantal van de amendementen die mijn collega’s hebben voorgesteld, bij stemming worden goedgekeurd. Er zullen er echter veel zijn die vóór zullen stemmen, ikzelf ook, omdat ik me daartoe verplicht voel gezien het standpunt dat ik eerder heb ingenomen.

Ik wil alleen even terugkomen op een aantal cruciale punten. Ten eerste: dit is een roep om actie. Wat mensen tot nu toe hebben aangegeven, is dat dit het begin is van een proces en geen eindpunt. Het gaat erom dat zeehonden op een wrede manier worden gedood en dat professionele zeehondenjagers niet in staat zijn hier iets tegen te doen. De regering van Canada moet hier ook bij stilstaan. Er zijn genoeg evaluatieclausules ingebouwd om zeker te stellen dat het werkt, maar ik herhaal graag de woorden van Diana Wallis, dat de uitzonderingen een cruciale rol spelen in dit compromis.

De uitzonderingen zijn goed afgewogen, omdat ze ten eerste onderstrepen hoe belangrijk het is dat de jacht in traditionele gemeenschappen wordt ondersteund. Diana Wallis heeft gelijk als ze zegt dat dat moet werken, en dat betekent dat de producten uit deze gemeenschappen op een passende manier te koop moeten worden aangeboden en moeten worden gepresenteerd. Ten tweede vanwege het belang van duurzame bronnen uit zee, en hoe met die kwestie in de toekomst zal worden omgegaan.

Er ligt een compromis op tafel. Ik denk dat de burgers van Europa willen dat we het goedkeuren, maar het Parlement zal deze kwestie goed in het oog moeten houden.

  Arlene McCarthy, namens de PSE-Fractie. – (EN) Mevrouw de Voorzitter, ik denk dat we vergeten dat dit Parlement als eerste pleitte voor een EU-verbod op de wrede handel in zeehondenproducten. In 2006 werd een schriftelijke verklaring met een oproep tot zo’n verbod door een overweldigend aantal leden gesteund: er werden 425 handtekeningen gezet. Onderzoeken van diergeneeskundigen laten duidelijk zien dat de zeehonden enorm lijden als ze worden gedood; vaak zijn ze nog bij bewustzijn als ze worden gevild. Het publiek accepteert deze handel niet meer; wij vertegenwoordigen hen en zijn in staat om er iets aan te doen. Sterker nog, onze stem morgen zal een belangrijke stap voorwaarts zijn in de wereldwijde strijd voor een verbod op deze handel.

De VS hebben al jaren een verbod. Mexico heeft de handel verboden. In Europa hebben we in België, Nederland, Luxemburg en Italië al een verbod op nationaal niveau; Duitsland en het Verenigd Koninkrijk overwegen nu de mogelijkheden van een verbod op deze handel. Er geldt een verbod in Rusland. Hongkong is van plan de handel te verbieden. Dit is een politieke kwestie waarvoor nu de tijd rijp is. Na veertig jaar protest tegen deze handel heeft Europa nu de kans om in alle 27 staten een verbod in te voeren.

Het is niet de eerste keer voor de Commissie interne markt en consumentenbescherming dat we de zorg van burgers voor een verbod op de wrede handel oppakken. Het Parlement is in staat om resultaten te boeken voor de burger en de Commissie interne markt was vastbesloten zich in te zetten voor een krachtig verbod terwijl tegelijkertijd een uitzondering zou worden gemaakt voor de traditionele jacht van de Inuit. De commissie keurde het samengestelde voorstel van de Commissie voor een gedeeltelijk verbod en etikettering af; de commissie keurde het voorstel van mevrouw Wallis voor alleen etikettering af. Waarom? Omdat burgers deze halfhartige pogingen zouden hebben veroordeeld, want de wrede slachtingen hadden nog steeds door kunnen gaan. In verschillende Europese landen heeft het publiek in enquêtes aangegeven dat ze willen dat er een einde komt aan deze handel. In het Verenigd Koninkrijk wil 75 procent dat de handel stopt, in Oostenrijk 80 procent en in Frankrijk en Nederland meer dan 90 procent. Zelfs in de landen waar op kleine schaal traditionele zeehondenjacht voorkomt, steunt het publiek de handel niet. Zo is in Zweden 70 procent tegen. Een duidelijke meerderheid van de Canadezen steunt de jacht in eigen land niet.

Daarnaast vindt 86 procent van de ondervraagde Canadezen dat het de EU vrij staat een verbod op deze producten in te voeren. Ik heb hier een brief van een Canadese senator aan Voorzitter Pöttering, waarin staat: “Een verbod van u op de handel in zeehondenproducten zal de overgrote meerderheid van de Canadezen die met bewondering hebben gezien hoe de Russische Federatie vorige maand een eind maakte aan de bloedige slachtpartijen, helpen om hun politici te dwingen verder te kijken dan hun politieke belangen en te doen wat noodzakelijk is en voor altijd een einde te maken aan deze barbaarse jachtpraktijken. Namens de meerderheid van de Canadezen die tegen de jacht is, dank ik u voor uw leidende rol in deze zaak. We waarderen die zeer.”

Dit jaar zijn in Canada 50 000 dieren geslacht tijdens de jacht, tegenover 220 000 vorig jaar. Dit betekent dat wij als burgers nu de mogelijkheid hebben een einde te maken aan deze wrede handel. Ik weet dat dit zal worden toegejuicht door de Europese burgers. Ik hoop dat het Parlement morgen zal stemmen voor het voorstel van de Commissie interne markt voor een verbod op producten uit de zeehondenhandel.

  Toine Manders, namens de ALDE-Fractie. – Voorzitter, als coördinator van de liberale fractie in de Commissie interne markt heb ik het compromis medeondertekend. Ook in onze fractie verschillen wij wel van mening, zoals ook collega Malcolm Harbour aangaf, maar dat geeft aan hoe gevoelig dit punt ligt.

In een democratie moeten volksvertegenwoordigers luisteren naar de burgers en op dit moment is de tijd voorbij dat op een heel wrede manier dieren moeten worden geslacht om er handelsproducten van te maken. Wij willen absoluut niet voorschrijven hoe er gejaagd moet worden, wij willen ons niet bemoeien met wildbeheersing. Wij willen de handel stopzetten van dieren die op een inhumane manier worden afgemaakt.

Ik denk dat dat ook de boodschap is van dit compromis. Ik denk dat het goed is dat er rekening wordt gehouden met traditionele gemeenschappen die een uitzondering hebben gekregen, en dat het goed is dat er op consumenten of toeristen die producten invoeren die ze gekocht hebben als souvenir geen heksenjacht wordt geopend. Dat is niet goed en past ook niet in deze tijd binnen de Europese Unie van vrijheid.

Het zou wellicht goed zijn - want we willen overal informatie op producten - dat er gewoon op de producten wordt vermeld dat het product is samengesteld uit delen van zeehonden, dan zou wellicht de consument kunnen kiezen en op dit moment is die zich er vaak niet van bewust. Consumenten zouden een betere keuze moeten kunnen maken, dus is betere voorlichting vereist.

Wellicht zou het goed zijn om de autochtone traditionele gemeenschappen te ondersteunen met maatregelen waardoor ze alternatieve economieën kunnen opzetten. Ik dank u, Voorzitter, en ik hoop dat we dit compromis morgen massaal aannemen.

  Leopold Józef Rutowicz, namens de UEN-Fractie. – (PL) Mevrouw de Voorzitter, het wreedaardig slachten van zeehonden behoort tot de praktijk van het stropen en die komen we helaas maar al te vaak tegen. Stropers doden zee- en landdieren en vele vissoorten. Zij worden niet gehinderd door enig moreel besef, roeien populaties uit en laten dieren lijden. In de lidstaten van de Europese Unie en Canada is sprake van toegepaste wetgeving op dit gebied en er bestaan ook organen die worden geacht te controleren dat deze wetgeving wordt nageleefd.

De burger zou deze organen kunnen helpen door stropers op te sporen en te confronteren. De staat zou ervoor moeten zorgen dat dieren een goede fysieke en emotionele conditie hebben en in evenwicht met de natuur leven; ook zou zij ervoor moeten zorgen dat illegaal verkregen huiden en vlees van wilde dieren, waaronder zeehonden, nooit op de markt komen en dat de handel in die producten zwaar wordt bestraft. De ontwerpverordening van het Europees Parlement en de Raad is een document waarin de belangen van alle betrokken partijen op het gebied van handel in zeehondenhuiden vertegenwoordigd worden.

  Heide Rühle, namens de Verts/ALE-Fractie. – (DE) Mevrouw de Voorzitter, ook ik juich het akkoord namens mijn fractie toe en we zullen morgen voorstemmen. Daarmee komen we tegemoet aan de wens van veel burgers, die ons in talloze brieven en e-mails verzochten op dit punt eindelijk actief te worden. Uiteraard komen we hiermee ook tegemoet aan de schriftelijke verklaring van het Parlement, waarin het een verbod had geëist.

Ik ben toch wel enigszins verbaasd over de vorige spreekster van de Commissie landbouw en plattelandsontwikkeling. Ik zou graag willen weten of zij daadwerkelijk namens deze commissie heeft gesproken of op persoonlijke titel. Ik wil hier in elk geval duidelijk stellen: er bestaat wel degelijk een wettelijke grondslag! We hebben bijvoorbeeld het verbod op handel met honden- en kattenbont, dat sinds begin dit jaar van kracht is. Daaruit blijkt duidelijk dat we een wettelijke grondslag hebben. Bovendien is er sprake van ontwrichting van de interne markt, want in ten minste vijf lidstaten bestaat al een verbod – en in andere lidstaten staat een verbod op stapel. Daarom moet de Europese Unie iets doen om deze ontwrichting van de interne markt op te heffen.

Met andere woorden: er bestaan grondslagen – wettelijke grondslagen en bepalingen inzake de interne markt. Dat wil ik hier nog eens heel duidelijk onderstrepen. Ook wat de uitzonderingen betreft wil ik nog eens heel duidelijk zijn: de markten voor de Inuit zijn al jaren geleden ingestort. Dat hebben de Inuit in de hoorzitting zelf gezegd. Wij als Commissie hebben ze uitgenodigd en ze hebben er nadrukkelijk op gewezen dat deze markten al waren ingestort voordat wij actief werden. Voor zover de Inuit nog iets willen verkopen, zullen ze dit alleen willen doen wanneer vaststaat dat hun producten niets te maken hebben met de gebruikelijke wijze waarop jacht wordt gemaakt op zeehonden. Alleen door deze duidelijke scheidslijn te trekken hebben de Inuit nog een kans om hier iets af te zetten.

  Kartika Tamara Liotard, namens de GUE/NGL-Fractie. – Voorzitter, ik pleit voor een totaalverbod op de import van zeehondenbont. Een prachtig schouwspel van de natuur is jaarlijks het podium van een bloederig en gruwelijk vertoon van leed en pijn, waarbij jonkies vanaf twaalf dagen doodgeknuppeld of neergeschoten worden. Deze slachting vindt plaats ten behoeve van de markt en het grote geld, zonder dat er enige waarde wordt gehecht aan het dierenwelzijn, en dat vervult mij echt met afschuw.

Wij moeten deze gruwelijkheid niet in de EU willen importeren. Veel EU-burgers willen dat ook niet, en zij zijn voor een totaalverbod op invoer van zeehondenbont. In Nederland hebben we hard gestreden voor zo'n verbod, en met succes. Als het voorstel van de Commissie, zoals het er lag, door zou gaan, ondermijnt dat het in Nederland tot stand gekomen resultaat.

Echter, bij het verslag van dit Parlement kom ik tot de conclusie dat het Europees Parlement op het punt is gekomen van een totaalverbod van zeehondenbont. Ik ga voor een totaalverbod en ik roep alle leden van het EP, maar ook de Commissie, op om hierin mee te gaan.

  Hélène Goudin, namens de IND/DEM-Fractie. – (SV) Mevrouw de Voorzitter, hoewel het wetsvoorstel dat we behandelen over de handel in zeehondenproducten gaat, gingen de discussies veeleer over de jacht op zeehonden en dan vooral buiten de EU. Het doden van zeehonden op de manier waar wij beelden van hebben gezien uit landen buiten de EU is verschrikkelijk en zou niet mogen gebeuren.

We zouden echter een onderscheid moeten maken tussen het jagen op en het doden van zeehonden. In Zweden wordt op zeehonden gejaagd, maar het gaat om gecontroleerde preventieve jacht. Er worden geen ploertendoders of knuppels gebruikt maar geweren. Het hele gebeuren is aan strikte regels onderworpen en het zou een erg ongelukkig gebruik van natuurlijke bronnen zijn als men het dier niet zou mogen gebruiken wanneer het eenmaal is doodgeschoten. Het compromis dat nu is voorgesteld, is beter dan het oorspronkelijke voorstel. Ik maak er mij echter wat zorgen over hoe delen van de wetgeving geïnterpreteerd zullen kunnen worden en dat ze negatieve gevolgen zouden kunnen hebben voor Zweden en onze Noordse buren. Laat ons hopen dat ik mij vergis.

  Jan Cremers (PSE). - Voorzitter, collega's, commissaris, allereerst dank aan de rapporteur voor het vele werk dat ze verricht heeft voor dit dossier. Nadat dit Parlement, zoals collega McCarthy reeds opmerkte, al in 2006 opriep tot een ban op zeehondenproducten in de EU, ben ik zeer verheugd dat thans een compromis met de Raad voorligt dat recht doet aan de wensen van dit Huis.

Jaarlijks worden bij de commerciële jacht op zeehonden zo'n 900.000 zeehonden op gruwelijke wijze afgeslacht. Dit is niet alleen gruwelijk, maar ook totaal nutteloos. Voor de PSE-Fractie stond vanaf het begin vast dat het voorstel van de Commissie niet ver genoeg ging. De ruime uitzonderingsbepalingen in dat voorstel zouden onmogelijk te controleren zijn geweest, omdat de grootschalige jacht jaarlijks in een periode van tien dagen overal plaatsvindt. De capaciteiten om dat te controleren zijn niet afdoende en vaak bestaat er onwil vanuit de betrokken regeringen.

Het was vanuit onze fractie cruciaal om de uitzonderingsmogelijkheden bij de onderhandelingen flink in te perken en in ben zeer blij met het huidige resultaat van een handelsverbod, waarin dit voor het grootste deel gerealiseerd is. Voor de PSE-Fractie is het voorts van belang zo min mogelijk in te grijpen in het traditionele levensonderhoud van inheemse volkeren. De in het compromis opgenomen uitzonderingsbepaling voor de Inuit en andere inheemse volkeren voldoet aan de wensen van mijn fractie.

Hoewel we landen buiten de EU niet kunnen dwingen de zeehondenjacht te stoppen, zal de handel in zeehondenproducten hopelijk veel minder lucratief worden en zal de jacht vanzelf verminderen, en hopelijk te zijner tijd helemaal stoppen. In die zin ben ik zeer verheugd over het behaalde resultaat.

  Peter Šťastný (PPE-DE). - (EN) Mevrouw de Voorzitter, dit definitieve voorstel tegen de zeehondenjacht is totaal onacceptabel; we bemoeien ons veel te veel met de zaken van andere landen. Deze landen houden zich netjes aan de regels en proberen alleen maar de natuur te beheren en voor werkgelegenheid te zorgen.

Dit voorstel maakt het leven van mensen kapot, en hun gemeenschappen in afgelegen gebieden. De kansen om zaken te doen worden aan beide kanten van de Atlantische Oceaan geruïneerd en de goede verstandhouding met belangrijke zakenpartners en wereldwijde strategische partners zal hier zwaar onder lijden. Daarnaast maakt dit voorstel inbreuk op voorschriften van de WTO.

Wij hebben als Parlementsleden de plicht mensen te beschermen en te zorgen voor een omgeving die werkgelegenheid biedt. Met dit verbod voldoen we aan geen van beide. Het is idioot een verbod uit te vaardigen terwijl er sprake is van overbevolking in de zeehondenpopulaties en op deze manier houden we ons niet aan onze eigen waarden. Ik wil dan ook tegen alle Parlementsleden zeggen: maak alstublieft een einde aan dit fiasco en stem tegen het voorstel.

  Carl Schlyter (Verts/ALE). – (SV) Mevrouw de Voorzitter, ik ben erg blij dat we eindelijk zo ver zijn geraakt. Aanvankelijk zeiden velen dat het onmogelijk was, dat het niet ging. Het ging wel. We steunen nu de Canadese burgers die willen ophouden met zich te schamen voor het gedrag van hun land op de ijsschotsen.

Dertig jaar lang hebben we geprobeerd om deze jacht te controleren en ze aan regels te onderwerpen. We zijn er noch in Noorwegen noch in Canada in geslaagd. Op het ijs worden de regels niet nageleefd. Het is tijd om van het geloof af te stappen dat het mogelijk is om de industriële grootschalige commerciële doding op enigerlei manier humaan te maken.

Het besluit van vandaag hebben wij te danken aan de activiteiten van volksbewegingen en de meerderheid van de Europese burgers die dit verbod wilden. Het is een zege voor het gezond verstand, het is een zege voor het humanisme, het is een zege voor de democratie en vooral ook voor alle zeehonden die mogen opgroeien zonder alleen maar omwille van de menselijke ijdelheid met een knuppel doodgeslagen te worden. Ik bedank alle collega’s die dit mogelijk hebben gemaakt.

  Christian Rovsing (PPE-DE). - (DA) Mevrouw de Voorzitter, ik wil zeggen dat ik deze kwestie onredelijk vind en ik spreek nu uitsluitend namens Groenland, dat tot het Koninkrijk Denemarken behoort. In het uiterste noorden bevinden zich enkele verafgelegen gehuchten met tien à twintig inwoners, die leven van de zeehondenjacht. Als we hun broodwinning van hen afpakken, hebben ze economisch gezien geen kans op overleven en we hebben hun ook niets anders te bieden. De volgende nederzetting bevindt zich op enkele honderden kilometers afstand en we moeten blij zijn dat ze er zijn, want daarmee garanderen we dat Groenland onderdeel blijft uitmaken van het Koninkrijk Denemarken.

De Groenlanders schieten de zeehonden af. Wie heeft daar iets op tegen? Niemand! Als zij niet genoeg zeehonden afschieten, blijft er voor hen geen vis over om te vangen. Waar we hier nu mee bezig zijn, is een ramp voor Groenland. Deze kwestie is niet grondig genoeg behandeld en er is geen rekening gehouden met de arme mensen, van wie nu de broodwinning zal worden afgepakt, zonder dat hen een alternatief wordt geboden. Het is beneden onze waardigheid om arme mensen op een dergelijke manier te behandelen.

  Caroline Lucas (Verts/ALE). - (EN) Mevrouw de Voorzitter, als een van de mede-indieners van de oorspronkelijke schriftelijke verklaring bijna drie jaar geleden, waarin we opriepen tot dit verbod, wil ik graag iedereen feliciteren die eraan heeft meegewerkt dit conceptvoorstel te bewerkstelligen. Vierhonderdvijfentwintig leden van dit Parlement ondertekenden die verklaring. Dat geeft wel aan hoe sterk dit onderwerp leeft bij de Parlementsleden, maar ook bij onze kiezers.

Tegenwoordig worden wereldwijd jaarlijks bijna een miljoen zeehonden om commerciële redenen geslacht, en als we morgen voor dit pakket stemmen, helpen we om een einde te maken aan een van de afschuwelijkste vormen van dierenmishandeling.

Ik ben heel blij dat compromissen, zoals het voorgestelde etiketteringssysteem, met kracht zijn afgekeurd, zodat we kunnen doen wat miljoenen Europeanen van ons vragen.

Een stem vóór betekent een stem voor beëindiging van mishandeling. Het zal ook een stem en een overwinning zijn voor degenen onder ons die geen genoegen hebben genomen met een “nee”. Ik herinner me nog vele vergaderingen met ambtenaren van de Commissie, die zeiden dat een verbod gewoon onmogelijk was. Welnu, er is dus gebleken dat als we maar voldoende politieke wil mobiliseren – en ik breng hulde aan de NGO's die ons daarmee hebben geholpen – het onmogelijke mogelijk wordt. Ik ben opgetogen dat het zo is gegaan.

  Avril Doyle (PPE-DE). - (EN) Mevrouw de Voorzitter, dit is een moeilijk debat geweest, met veel emoties, en vaak ging gevoel boven verstand. Ik ga voor een groot deel mee met wat mijn collega Christian Rovsing net zei over de gemeenschappen namens wie hij sprak, maar ik steun wel het compromis morgen. Ik wil echter graag nog een garantie van de commissaris. Misschien kan ik de commissaris direct via de Voorzitter een vraag stellen.

Commissaris, als het compromis morgen door de stemming komt, kunt u mij dan verzekeren dat het nog steeds mogelijk blijft zeehondenweefsel te gebruiken voor medisch onderzoek en bioprothetische doeleinden, zoals nu gebeurt in sommige delen van de wereld? De levensverwachting en de kwaliteit van leven van hartpatiënten zijn er bijvoorbeeld enorm op vooruitgegaan door het gebruik van het weefsel van de aorta, de longen en het pericard van zadelrobben. Natuurlijk moeten de jacht en het doden dan wel op een duurzame manier gebeuren en niet wreed zijn. Ik zou graag garanties krijgen voor lopend medisch onderzoek en bioprothetisch gebruik van zeehondenproducten in de context van dit compromis.

  Marios Matsakis (ALDE). - (EN) Mevrouw de Voorzitter, ik zal het compromis ook steunen. Ik ben er alleen niet van overtuigd dat we echt doen wat het beste is. Het gaat er in deze kwestie namelijk niet om of we zeehonden wel of niet doden, of dat het voortbestaan van de soort in gevaar is. Dat is al opgehelderd.

Het gaat erom of ze op een humane manier worden gedood. En in ons dagelijks leven weten we natuurlijk dat er honderdduizenden dieren zijn waarvan we blij zijn dat ze zijn gedood, om op te eten of om hun producten op een andere manier te gebruiken. We vinden het prima als vissen sterven na een lijdensweg van uren aan een haakje of in een net. Daar klagen we ook niet over. Waarom dan wel over zeehonden?

Nou, omdat het mooie dieren zijn, en het niet leuk is om te zien als hun bloed over het witte ijs stroomt. Stemmen we dus met ons verstand of met ons gevoel? Ik vraag het me af.

  Stavros Dimas, commissaris. – (EN) Mevrouw de Voorzitter, ik wil alle sprekers graag bedanken voor hun bijdragen aan het debat van vanavond. Ik ben erg verheugd dat we vanavond tot een overeenkomst in eerste lezing kunnen komen over dit uiterst gevoelige dossier.

Sinds het Europees Parlement dit probleem ongeveer twee jaar geleden heeft aangekaart, heeft de Commissie uitgebreid voorbereidend onderzoek verricht om een volledig beeld van de situatie te krijgen en dat met het publiek te delen. Onze zware taak bestond erin rekening te houden met zowel de door de Europese burgers geuite zorgen, als de noodzaak om de interne markt te harmoniseren. Dit waren immers de belangrijkste kwesties die met deze wetgeving moesten worden aangepakt.

Als de wetgeving in werking treedt, kunnen burgers gerust zijn dat er op de Europese markt niet langer zeehondenproducten uit de commerciële zeehondenjacht te vinden zullen zijn.

Dankzij de uitzonderingsbepaling voor de Inuit zullen de Inuit-gemeenschappen en andere inheemse gemeenschappen die bij de traditionele zeehondenjacht betrokken zijn, hier geen hinder van ondervinden.

Wat betreft de kwestie waar mevrouw Doyle aan refereert, hier zal in de uitvoeringsbepalingen aandacht aan worden besteed.

Concluderend ben ik van mening dat wij, door deze wetgeving aan te nemen, een bijdrage leveren om het bewustzijn te vergroten en hoge normen op het gebied van dierenwelzijn in de Europese Unie te handhaven.

Om die reden zou ik graag nogmaals het belang onderstrepen om tot een overeenkomst in eerste lezing te komen over een onderwerp dat de Europese burgers zo na aan het hart ligt.

Ook zou ik graag nogmaals mijn dank willen uitspreken aan de rapporteur, mevrouw Wallis, en mevrouw Brepoels en al die anderen die zich hebben ingezet om tot deze compromisovereenkomst te komen.

  Diana Wallis, rapporteur. – (EN) Mevrouw de Voorzitter, ik denk dat het debat van vanavond wel illustreert hoe moeilijk deze kwestie ligt en tegelijkertijd toont het daardoor ook aan hoe geweldig het is dat we in staat zijn gebleken toch een bepaalde vorm van compromis te bereiken. Zoals bij elk compromis zal er misschien wel iemand of misschien wel iedereen door het een of ander teleurgesteld zijn.

Wat ik wilde benadrukken is wat we door onze onderhandelingen heen steeds weer hebben geprobeerd te zeggen: we hebben aangepakt wat de interne markt kan aanpakken en dat is de handel. We kunnen van hieruit niet de jacht aanpakken, niet de jacht die in derde landen plaatsvindt. Het was heel moeilijk en velen onder ons zullen nog steeds vragen hebben over hoe zaken ten uitvoer zullen worden gelegd en, commissaris, ik ben dan ook erg dankbaar voor de geruststelling die u ons hebt gegeven ten aanzien van de manier waarop de inheemse gemeenschappen zullen worden benaderd: dat is iets wat voor velen belangrijk zal zijn en iets wat we zeer zorgvuldig in de gaten zullen moeten houden.

Ik denk dat velen van ons zich nog steeds zorgen maken over de rechtsgeldigheid, en daar is ook veel over gesproken, zowel op WTO-niveau als op het niveau van onze eigen bepalingen inzake de interne markt. Op dit moment volsta ik met een dankbetuiging aan de juristen van alle drie de instituten die zich hebben ingezet om ons te krijgen waar we vandaag staan. Ik vermoed dat ze in de toekomst nog meer werk zullen krijgen, maar dat is, zoals ik al zei, van later zorg.

Maar op dit moment hebben we onze taak volbracht: we zullen zien wat de stemming morgen brengt. Ik ben van mening dat het een compromis is dat onze steun waard is, een compromis dat de oorspronkelijke schriftelijke verklaring eer aandoet, dat het standpunt van de Europese burgers eer aandoet. Ik hoop dat zij niet teleurgesteld zullen zijn als ze zien dat dit, op de een of andere manier, inbreuk maakt op de rechten van anderen elders. Dat is wat me gedurende het hele proces de meeste zorgen heeft gebaard en ik hoop dat u, commissaris, zich tot het uiterste zult inspannen om ervoor te zorgen dat deze kleine, kwetsbare gemeenschappen worden beschermd.

  De Voorzitter. – Het debat is gesloten.

De stemming vindt dinsdag 5 mei 2009 plaats.

Schriftelijke verklaringen (artikel 142)

  Filip Kaczmarek (PPE-DE), schriftelijk. – (PL) Dames en heren, ik steun het verslag-Wallis. Ik steun de ontwerpverordening waarover de lidstaten overeenstemming hebben bereikt en op grond waarvan een verbod op de handel in zeehondenproducten zal worden gelanceerd. Ik ben wel van mening dat er ruimte moet zijn voor uitzonderingen wanneer de methoden om zeehonden te doden aan de eisen voldoen. Wij zouden de Inuitgemeenschap de traditionele jacht niet moeten verbieden.

Met dank aan deze verordening zal de handel in zeehondenproducten in de gehele Europese Unie onder dezelfde omstandigheden plaatsvinden. De verordening wordt gesteund door vele EU-burgers die gevoelig zijn voor het welzijn van dieren. We zijn er allemaal van op de hoogte dat zeehonden, zoogdieren die in staat zijn om te voelen, vaak op een wijze worden gedood waarbij zij lijden en helse pijnen ervaren. Nu bestaat de mogelijkheid een einde aan dat lijden te maken. Laten we dat dan ook doen. Het verbod zal ertoe leiden dat producten die van vlees, vet en huiden van zeehonden worden gemaakt – zoals tassen, schoenen, hoeden, en handschoenen – van de gemeenschappelijke markt verdwijnen. Reclame voor farmaceutische producten die van zeehonden worden gemaakt, zoals voedingssupplementen, zal verboden worden. Ik dank u hartelijk.

  Lasse Lehtinen (PSE), schriftelijk. – (FI) Het is begrijpelijk dat de Europese Unie net voor de verkiezingen een mooi gebaar naar haar burgers wil maken, maar deze keer begeeft de Commissie zich op glad ijs. Als Europa de tradities van andere democratische landen probeert te verbieden of te beperken, dan kan de goede wil zich later tegen hem keren. Ik zie de dag al komen waarop de Verenigde Staten of Australië zich bewust worden van het stierenvechten in Spanje of de elandenjacht in Finland.

In mijn eigen land, Finland, vangen vissers jaarlijks enkele honderden zeehonden, omdat de zeehondenstand explosief is toegenomen en spoedig de visstanden in de Oostzee bedreigt. Het compromis dat met de Raad is gesloten, houdt in dat de vissers op de oude voet door kunnen gaan, zolang zij er geen winst mee maken. In principe steun ik geen wetten waarbij niet kan worden gecontroleerd of men zich er aan houdt, maar dit compromis is zeker een verbetering in vergelijking met het resultaat van de stemming in onze commissie.