Syed Kamall (PPE-DE). - Panie przewodniczący! Dziękuję bardzo za danie mi tej możliwości. Uważam, że to ciekawa debata, niezależnie od czyichkolwiek poglądów na projekt europejski i na traktat lizboński.

Dużo mówiono o starcach i dinozaurach, ale proszę pozwolić mi mówić o tym z mojej perspektywy. Ja widzę tutaj polityków starszego pokolenia przywiązanych do sposobu myślenia z lat 50-tych – bardzo mocno przywiązanych do sposobu, w jaki w latach 50-tych rozwiązywano problemy i pokonywano wyzwania stojące przed światem. Jeśli rozejrzymy się po tej sali zobaczymy wiele starszych osób, które opowiadają się za traktatem lizbońskim, potępiają obywateli Irlandii i innych państw, którzy głosowali przeciwko pierwotnej Konstytucji i przeciwko traktatowi lizbońskiemu. Zobaczymy nawet starych wiarusów dziś mówiących o złożeniu broni i dyskutujących o pokoju.

Tak, w latach 50-tych obowiązywały powojenne rozwiązania tych problemów, które miały miejsce wcześniej, ale my musimy dostosować się do tempa, w jakim podąża świat. Kiedy mówimy o odpowiedzialności demokratycznej, nie wolno nam zapominać o jednym. Gdy zaczynaliśmy prace nad konstytucją zasady były takie, że każde państwo musiało ją ratyfikować, albo odrzucić. Kiedy zaczynaliśmy prace nad traktatem lizbońskim, zasady były takie same: każde państwo musiało go ratyfikować, albo odrzucić. Więc nie spieszmy się z traktatem lizbońskim dopóki każde państwo go nie ratyfikuje. Jeżeli rzeczywiście chcemy prawdziwej debaty demokratycznej, to pozwólmy Brytyjczykom na dokonanie wyboru. Czy chcą wizji, którą proponuje pan poseł Corbett, federalnych Stanów Zjednoczonych Europy, czy swobodniejszej, wolnorynkowej wizji Europy, którą popiera moja partia?