Показалец 
 Назад 
 Напред 
 Пълен текст 
Процедура : 2009/2204(INI)
Етапи на разглеждане в заседание
Етапи на разглеждане на документите :

Внесени текстове :

A7-0155/2010

Разисквания :

PV 15/06/2010 - 16
CRE 15/06/2010 - 16

Гласувания :

PV 17/06/2010 - 7.6
Обяснение на вота

Приети текстове :

P7_TA(2010)0231

Пълен протокол на разискванията
Вторник, 15 юни 2010 г. - Страсбург Редактирана версия

16. Аспекти, свързани с равенството между половете, в контекста на икономическата рецесия и финансовата криза - Оценка на резултатите от пътната карта за равенство между жените и мъжете (2006—2010 г.) и препоръки за бъдещето - Харта за правата на жените: проследяване на развитието (разискване)
Видеозапис на изказванията
Протокол
MPphoto
 

  El Presidente. − El siguiente punto es el debate conjunto sobre

– el informe de Raül Romeva i Rueda, en nombre de la Comisión de Derechos de la Mujer e Igualdad de Género, sobre los aspectos de género de la recesión económica y la crisis financiera (2009/2204(INI)) (A7-0155/2010),

– el informe de Ilda Figueiredo, en nombre de la Comisión de Derechos de la Mujer e Igualdad de Género, sobre la evaluación de los resultados del Plan de trabajo para la igualdad entre las mujeres y los hombres 2006-2010 y recomendaciones para el futuro (2009/2242(INI)) (A7-0156/2010), y

– la pregunta oral a la Comisión sobre el seguimiento de la Carta de los derechos de la mujer, presentada por Zita Gurmai y Britta Thomsen, en nombre del Grupo S&D, Ilda Figueiredo y Eva-Britt Svensson, en nombre del GUE/NGL, Antonyia Parvanova, en nombre del Grupo ALDE, y Marije Cornelissen, en nombre del Grupo VERD/ALE (2010/2692(RSP)) (O-0059/2010 - B7-0305/2010).

 
  
MPphoto
 

  Raül Romeva i Rueda, Ponente. − Señor Presidente, quisiera agradecer la oportunidad de tratar esta cuestión y permítame que empiece con una pregunta, una pregunta muy simple, pero que creo que señala muy bien el problema del que estamos hablando: si, en lugar de tener un Lehman Brothers, hubiéramos tenido un Lehman Sisters, ¿estaríamos hoy aquí hablando de esto? No lo sabemos porque no es el caso, pero lo que sí que es evidente es que la situación hubiera sido seguramente muy diferente de la que tenemos hoy, en el marco de la crisis crediticia, financiera y económica.

Hay un consenso clarísimo entre los economistas, sean feministas o no, sobre el hecho de que las crisis actuales han estado causadas por una serie de instituciones que están fundamentalmente, básicamente, conducidas por hombres. Por lo tanto, tenemos un dato objetivo que hace a los hombres responsables directos de esta situación.

No podemos afirmar que si, en lugar de hombres, hubieran sido mujeres mayoritariamente, la situación se habría producido igual, pero lo que sí creo que es evidente es que habría sido distinto, tanto en la causa, como en la gestión de la crisis, y, lógicamente, en la recuperación actual.

Lo que sí me parece importante señalar, además, es otro dato significativo: aquellas agencias financieras, por ejemplo, que tienen mayor presencia de mujeres en sus órganos de dirección han sufrido mucho menos este tipo de situaciones. Yo creo que ello nos obliga a reflexionar y esto es lo que hacemos con este informe.

De alguna forma, lo que queremos es plantear que esta crisis, además de representar un gravísimo problema, es y debe ser una oportunidad para corregir algunas de las cuestiones que nos han llevado a ella, de forma claramente errónea y, en todo caso, las malas políticas o la poca igualdad en muchas de esas políticas es uno de estos problemas.

Quiero, en ese sentido, destacar, señalar de una forma muy clara algunos de los déficits que las respuestas políticas a esta crisis han tenido y que no están aprovechando esta oportunidad, como son el hecho, por ejemplo, de que no se ha utilizado en ningún momento una perspectiva de género en lo que se llama la «perspectiva post Lisboa», la Estrategia 2020. No hay, al menos hasta ahora, una voluntad explícita para que en los presupuestos se establezcan claramente políticas claras, políticas y directrices macroeconómicas, de empleo, que tengan una perspectiva de género de una forma clara, evidente. Una cosa es que tengamos declaraciones, pero lo que nos interesa aquí son compromisos concretos.

Este informe quiere, al menos, abrir este debate y plantear sobre la mesa algunas cuestiones que entendemos que son importantes. Sabemos que hay algunos Estados, algunos gobiernos, entre ellos quiero señalar precisamente el de la Presidencia, el Gobierno español, que en ese tema han liderado el debate y han puesto algunas cuestiones sobre la mesa. Quiero insistir no solamente en este tema, reconocerlo, sino también apoyar a las próximas Presidencias, que van a ir, que quieren ir, que desean ir o que van, en todo caso, a plantear cuestiones similares.

Pero yo creo que es importante también destacar algo más. Si lo que queremos es realmente corregir algunos de estos errores, es muy importante entender también que, dentro de las causas, hay una serie de elementos clave, y el primero de ellos es la falta de voluntad política para hacer políticas de igualdad claras.

Por ello, primero lo que pedimos en este informe es voluntad política; segundo, imaginación –esto me parece también importante destacarlo– y, tercero, y este es el aspecto clave del informe, medidas concretas, medidas claras y permítanme decirlo también, vinculantes, obligatorias. Ya está bien de buenas voluntades.

Lo que nos hace falta son compromisos claros, e insisto, compromisos vinculantes, compromisos que obliguen, que sean de obligado cumplimiento, como, por ejemplo, establecer que la plena ocupación, tanto en términos de hombres como de mujeres, pero sobre todo de mujeres, debe ser un objetivo en sí mismo.

Y, en definitiva, un objetivo concreto es plantear la ocupación femenina, el empleo femenino, en el 75 % para el 2020 o reducir al cero, como máximo al 5 %, la brecha salarial, que es algo que hace mucho tiempo que estamos pidiendo. Son medidas que ya están, al menos, discutiéndose y que algunos de nosotros queremos que sean, insisto, medidas obligatorias.

Sabemos que tanto la Comisaria Reding como la Presidencia española han planteado reiteradamente estas cuestiones, y queremos invitar no solamente al resto de los Grupos, sino también a los otros países, a que entiendan que esto no es un capricho, que entiendan que esto es una obligación, es una necesidad y es, insisto, una oportunidad en relación con la crisis que estamos viviendo y quiero, en todo caso, terminar reconociendo el trabajo, el apoyo y sobre todo las aportaciones que han hecho los diferentes Grupos para que éste sea un texto de consenso, sea un texto de compromiso, y que claramente nos señala cuál es el problema, pero también cuál es y debe ser la solución.

 
  
MPphoto
 

  Ilda Figueiredo, relatora. − Senhor Presidente, Senhora Comissária, o relatório que estou a apresentar é o resultado de um trabalho colectivo no âmbito da Comissão dos Direitos da Mulher e Igualdade dos Géneros, que incluiu também uma audição de organizações de mulheres, peritos e a participação da própria Comissão Europeia. A todas e a todos os meus agradecimentos.

Na análise que fazemos do roteiro para a igualdade 2006-2010, consideramos que houve alguns progressos, tendo dado destaque a alguns aspectos fundamentais da igualdade entre mulheres e homens, mas, na verdade não teve a força política necessária para a sua concretização plena.

Mereceram particular destaque as desigualdades que continuam na vida real, como o problema da dificuldade de acesso a emprego com direitos e salários dignos, a pobreza, a manutenção de discriminações e estereótipos que contribuem para perpetuar desigualdades, incluindo no acesso à formação e promoção profissional, em cargos de chefia e de topo, na vida económica e na vida política. Para isso também contribuíram as contradições existentes nas políticas comunitárias e que estão na origem da existência de mais de 85 milhões de pessoas em situação de pobreza, na sua maioria mulheres e crianças, resultado do desemprego, do trabalho precário, dos baixos salários, de pensões e reformas a níveis inferiores ao rendimento mínimo de subsistência e dificuldades de acesso a serviços públicos de qualidade.

A actual crise económica e social tem consequências particularmente graves para as mulheres, agravando desigualdades e discriminações. É o caso das desigualdades salariais entre homens e mulheres, cujo nível ultrapassa em média os 17%, e as discriminações indirectas que se tendem a intensificar quando o desemprego cresce e atinge mulheres e jovens raparigas.

Mesmo o emprego criado nos últimos anos, sobretudo o emprego de jovens e mulheres, foi maioritariamente trabalho precário e mal pago, sem respeito pelos direitos fundamentais, designadamente na área da maternidade, o que também contribuiu para a baixa natalidade. São particularmente graves as múltiplas discriminações de que são alvo sectores específicos de mulheres, designadamente idosas, mulheres com pessoas dependentes a cargo, mulheres imigrantes ou pertencentes a minorias e mulheres com deficiência.

Além dos elevados níveis de pobreza e de desemprego, também a violência e as discriminações contribuíram para a manutenção e até para o aumento do tráfico de mulheres e crianças e para a prostituição em diversos países da União Europeia, a exigir respostas urgentes. Infelizmente nas propostas constantes da Estratégia Europa 2020, apresentada pela Comissão, a perspectiva de género não foi tratada de forma satisfatória. Assim, esperamos que ainda seja revista esta situação e que, sobretudo, a Sra. Comissária quando elaborar a Estratégia para a Igualdade, procure dar resposta a estas várias questões, mas não basta esta posição apenas de uma área da Comissão Europeia, é necessário um envolvimento muito maior e, por isso, das inúmeras medidas que o relatório enuncia, sublinho aqui quatro áreas:

No plano institucional propomos que a nova estratégia para a igualdade seja uma agenda para a acção e um compromisso político, tendo por base a Plataforma de Acção de Pequim e os seus avanços, considerando que os direitos humanos das mulheres e raparigas são uma parte inalienável, integral e indivisível dos direitos humanos universais. Defendemos também que o Conselho adopte a nova proposta da Comissão sobre a Estratégia para a Igualdade, após consulta do Parlamento Europeu, visando dar-lhe maior força política e garantir um novo impulso à política da igualdade, além de lhe atribuir fundos comunitários, tendo em vista a sua efectiva concretização quando consideramos da maior importância a realização anual de uma reunião tripartida entre o Conselho, a Comissão e o Parlamento Europeu, que se debruce sobre o progresso da estratégia para a igualdade de género na União Europeia, bem como de uma conferência anual sobre a igualdade de género em que participem organizações de mulheres e organizações sindicais de diversos Estados-Membros, além, claro, dos deputados europeus e nacionais, dando especial atenção em cada ano a um tema previamente definido.

Chamo ainda a atenção para a necessidade de incluir a integração da perspectiva de género durante a fase de preparação de todas as propostas e, por último - termino já Sr. Presidente -, refiro a insistência que fazemos na aplicação e concretização das medidas já enunciadas, seja o Instituto para a Igualdade, seja o Observatório para a Violência, seja a aplicação cabal das directivas existentes, de forma a que possamos ter a emancipação das mulheres e a sua realização pessoal e profissional como objectivo central desta nossa acção e também da própria estratégia. Muito obrigada. Certamente terá em conta estas recomendações que fazemos.

 
  
MPphoto
 

  Zita Gurmai, author. − Mr President, the fact that the Commission has chosen to reiterate and strengthen its commitment to making equality between women and men a reality is a welcome development. The form chosen is a document entitled a ‘Women’s Charter’ presented on the occasion of International Women’s Day.

This document follows the commitment made to the European Parliament by Commission President Barroso to produce a women’s charter, during discussions prior to his election for a second term in office. The document is additionally in commemoration of the 15th anniversary of the Platform for Action at the Beijing UN World Conference on Women and the 30th anniversary of the UN Convention on the Elimination of All Forms of Discrimination against Women. In summary, the document fills many roles and all of them important.

How does the Commission envisage involving the other EU institutions, civil society and other stakeholders in this initiative?

A recent Eurobarometer survey on gender equality showed that 62% of Europeans believe that gender inequality still exists in many areas of society. How will the Women’s Charter tackle this perception of inequality? How can the content of the Women’s Charter be translated into measurable goals and clear targets?

As is customary, the Commission will continue to work on the basis of a five-year strategy for equality between women and men. The current road map covers the period 2006-2010. How will the Commission’s forthcoming five-year strategy for gender equality be linked to the Women’s Charter and how will the stakeholders be involved in this work?

Concerning the future, the report clearly shows that our current problems include the need for more data and the fact that gender equality achievements are not assessed properly due to the lack of clear targets. If you are determined to obtain results, we need to evaluate the causes of inequality and assess the result of our actions. The report is about the assessment of the gender equality roadmap between 2006 and 2010, but of course we have to be more ambitious.

Lastly, I would just like to mention the European protection order; we cannot wait any longer to give all women victims in Europe the best protection. Under the lead of the Spanish Presidency, I urge the Commission and the Council to come to a progressive and effective agreement as soon as possible.

 
  
MPphoto
 

  Eva-Britt Svensson, frågeställare. − Herr talman! I den bästa av världar hade vi i kväll inte behövt ha denna debatt. Då hade vi levt i ett samhälle som hade varit jämställt. Nu lever vi inte i den bästa av världar och därför har vi denna debatt. Men det får inte bara stanna vid en debatt. Det krävs konkreta åtgärder för att vi ska flytta fram kvinnors rättigheter och för jämställdhetsarbetet.

En stadga för kvinnors rättigheter, en stadga som tar ett helhetsgrepp på alla politikområden, är någonting som är välbehövligt. Jag tycker och anser att det inte är tillräckligt med uttalanden, med fina ord om jämställdhet. Det är inte tillräckligt med enskilda punktinsatser på olika områden. Nej, det behövs ett heltäckande arbete för jämställdhetsfrågorna – jämställdhetsstrategin, betänkandet som Ilda Figueiredo har lagt fram – men dessutom behöver vi en heltäckande stadga för kvinnors rättigheter.

För att utarbeta en sådan stadga anser jag att vi behöver ta till vara den kunskap, den kompetens och den erfarenhet som finns också utanför parlamenten. I kvinnoorganisationer, i NGO:s, överhuvudtaget i det civila samhället så finns det kunskap, kompetens och erfarenheter som vi bör ta till vara när vi utarbetar en heltäckande stadga.

Kommissionen har möjlighet att starta och koordinera en process mellan EU:s institutioner, de nationella parlamenten, NGO:s och så vidare för att utarbeta en sådan stadga. Jag är övertygad om att vi med det engagemang som Viviane Reding har i jämställdhetsarbetet har en möjlighet att tillsammans med kommissionen göra en sådan stadga.

Jag skulle också vilja säga att vi ofta, i vart fall inför varje val till Europaparlamentet, diskuterar hur vi ska få fler kvinnor att delta i parlamentsvalen och hur vi ska få fler kvinnor att delta i de politiska besluten över huvud taget. Då menar jag att det inte är tillräckligt att vi går ut och uppmanar kvinnor att delta i valen. Nej, kvinnor och våra medborgare över huvud taget är klokare än så. De ser naturligtvis på vad vi har gjort som har förändrat deras verklighet och vad vi har gjort i parlamentet för att förbättra deras livssituation och så vidare.

Det är därför vi nu ska använda denna mandatperiod till att visa kvinnor inom EU och i världen att det finns någonstans där vi verkligen gör skillnad för den verklighet de flesta kvinnor lever i.

 
  
MPphoto
 

  Антония Първанова, автор. − Днес, когато правим оценка на постигнатите резултати от пътната карта за равенство между жените и мъжете и едновременно с това, начертавайки бъдещите насоки в тази сфера, трябва да обърнем специално внимание на политиките, които оказват пряко или косвено въздействие върху равенството между половете.

Ние очакваме Европейската комисия да предложи политика за жени, които са се превърнали в жертви на несправедливост, дискриминация, глад, бедност, трафик на хора, както и на всякакъв вид насилие. Необходимо е да отчетем факта, че макар равенството между жените и мъжете да представлява задължително изискване за упражняване в пълна степен на основните права на човека и основен принцип на Европейския съюз, все още продължават да съществуват неравенства в политическата действителност и в живота на жените.

Ето защо е особено важно да работим за утвърждаване на политики за равенство между половете, които представляват инструмент за икономическо развитие и социално сближаване. Трябва да се вземе предвид необходимостта от нов и социално устойчив модел, който да интегрира пълния набор от умения на жените в икономиката, да възстановява баланса на отговорностите между жените и мъжете в обществения и в личния живот и гарантира такъв баланс между професионалния и личен живот.

В контекста на разглеждания доклад за пътна карта за равенство между жените и мъжете, настоящият устен въпрос е особено показателен за отношението на Европейския парламент към политиките за насърчаване на равнопоставеността между половете. Мисля, че с Хартата за правата на жените, последвана по-късно тази година от стратегия за нейното прилагане, е необходимо да се затвърди постигнатия напредък през последните десетилетия в тази сфера и да се формулира стабилна европейска политика за създаване на едно по-пълноценно общество.

Очакваме от Комисията да предложи мерки в стратегията за равенството между жените и мъжете, които да гарантират конкретни законодателни инициативи за борба с насилието срещу жени, законодателни и незаконодателни инструменти за премахване на дискриминацията на пазара на труда, разликите в заплащането, насочването на жените към неквалифицирана работа, ефективни мерки да повишаване на трудовата заетост и на социалните придобивки на жените в контекста на стратегията на Европейския съюз "2020", програми за насърчаване участието на жените в "зелената" икономика, политики за по-голямо представителство на жените в процеса на вземането на управленски решение, адекватни законодателни промени за участие на повече жени на ръководни позиции.

Повишаването на чувствителността относно правата на жените в Европа е наше общо задължение и смятам, че обединените ни усилия ще доведат до ефективна европейска политика, насочена към равенството между жените и мъжете, обезпечена с реални стратегии, мерки за приложение и конкретни програми. Особено внимание искам да обърна на факта, че в контекста на световната икономическа криза ролята на жените става решаваща в стопанската сфера.

Общите ни действия към премахване на различията в трудовата заетост, повишаване на участието на повече жени в управлението на търговските дружества и въобще във всички сфери на обществените отношения ще гарантира положителните резултати. Постигането на равенство между половете ще окаже благоприятно въздействие върху производителността и икономическия растеж и многобройните ползи от социален и икономически характер на нашите общества.

Ние не сме просто амбициозни, г-жо комисар, и не искаме да докажем силата на Европейския парламент. Ние сме отговорни към нашите избиратели, а те поставят като номер едно нерешен проблем за Европейския съюз неравнопоставеността между половете и ние очакваме от Вас подкрепа, за да работим заедно за решаване на този проблем.

 
  
MPphoto
 

  Marije Cornelissen, author. − Mr President, it is almost a year since our new European Parliament was elected. It is almost half a year since Commissioner Reding was appointed. So we have four years left together to really make a difference for women and men. How we as a Parliament, and Ms Reding as Commissioner, are judged at the end of those four years will depend on the action that we take and on the support that we can muster in society.

No one will be impressed by mere words. I do not want to have to say in four years’ time, ‘Look, this is a piece of paper from Ms Reding, and here is a huge stack of Parliament resolutions’. I want to be able to say, ‘Yes, we have secured two weeks’ paternity leave for all European fathers. Yes, we have adapted our equality laws to include all terrains, to include transgender people. Yes, we have a system in place that ensures gender parity for the next European Commission.’ I want to say, ‘Yes, the gender pay gap is closing, with more women with decent jobs and decent pay. And yes, the gender care gap is closing, with more men who take their share of unpaid care.’

I hope that all groups in this Parliament are united to deliver two strong reports tomorrow – the Figueiredo and the Romeva i Rueda reports – and I hope that Ms Reding will have the courage to turn these reports into action, even when there is not an easy majority in Council beforehand.

We cannot do this alone. We need to involve those to whom this is important. I am not too happy with how the Women’s Charter up to now has been drafted, with no involvement of Parliament or of civil society, but I will accept that this is the way that the European Commission has made an opening statement to lay down its commitment to gender equality.

It is more important what happens next. In answer to our questions, I would very much like to hear from Ms Reding how she will draft an ambitious strategy for our coming four years.

 
  
MPphoto
 

  Isabel Martínez Lozano, Presidenta en ejercicio del Consejo. − Buenas tardes, señor Presidente. Mi agradecimiento por participar en este debate esta tarde con sus Señorías. En nombre de la Presidencia en ejercicio del Consejo, felicitarles por esos informes que nos han presentado esta tarde y que, sin duda, ponen sobre la mesa los problemas de las mujeres europeas, los problemas que tenemos por delante en estos difíciles momentos y los retos también afrontamos como políticas para los próximos años.

En estos temas, en estos problemas sobre los que ustedes han hecho hincapié esta tarde aquí llevamos trabajando por parte de la Presidencia española en ejercicio del Consejo durante los últimos seis meses y, por parte de la Comisión, algunos años más.

Efectivamente, hemos dedicado, como digo, parte de nuestro trabajo, parte del trabajo de la Presidencia en ejercicio del Consejo por parte de España a trabajar en esa perspectiva de género de la nueva estrategia de crecimiento y empleo, de la Estrategia 2020, que se adoptará previsiblemente el próximo jueves, el próximo día 17, y que sin duda constituye un instrumento crucial que va a marcar todas nuestras políticas en la próxima década.

Junto a la tarea de introducir la perspectiva de género en esta Estrategia, hemos querido asimismo colocar la lucha contra la violencia de género en el centro de la agenda, puesto que sigue siendo en todos nuestros Estados, según se reconoce también en los informes que acaban de presentar, un problema social grave que evidencia, sin duda, el rostro más cruel de la desigualdad.

Hemos aprobado así unas conclusiones que avanzan en los objetivos e instrumentos de la Comisión y de los Estados en la erradicación de la violencia contra las mujeres. El texto aprobado nos compromete al conjunto de los veintisiete, así como a la Comisión, al desarrollo de iniciativas e instrumentos comunes para hacer frente de manera conjunta a la lacra de la violencia ejercida contra las mujeres.

Estas conclusiones incluyen la elaboración de una estrategia europea para prevenir y combatir la violencia de género, en la que la Comisión ha empezado ya a trabajar y cuyo objetivo se debe centrar en obtener información comparable a escala europea, en fijar objetivos comunes y medios para lograrlos, y en dar los primeros pasos para la creación de un observatorio europeo para la violencia de género.

Además de esto, en relación con la violencia, saben que también en esas conclusiones se propugnaba la puesta en marcha de un teléfono gratuito de asistencia a las víctimas de violencia de género y otra serie de medidas que vienen a reforzar la protección social de las mujeres víctimas. Asimismo, hemos pedido a la Comisión que examine la base jurídica para posibles instrumentos legislativos nuevos que nos permitan combatir con más eficacia estos delitos en todos nuestros Estados.

Por otro lado, en el Consejo EPSCO del pasado 7 de junio, la igualdad ha vuelto a ser objeto del debate europeo, con motivo de la aprobación de las directrices para las políticas de empleo de los Estados miembros, orientaciones que, como acabo de decirles, serán elevadas al Consejo Europeo del próximo día 17. Estas directrices incorporan la igualdad entre mujeres y hombres como un elemento necesario, no sólo para la recuperación del empleo en la coyuntura de crisis, sino para hacer realidad el nuevo modelo de crecimiento inteligente, sostenible e integrador de cara a la próxima década. Porque sostenible tiene que ser también un modelo social que debe atender a una población que se prevé altamente envejecida en los próximos veinte años y cuyos cuidados no es posible que sigan recayendo exclusivamente en las manos voluntarias de las mujeres.

Si algo ha quedado claro en estas consideraciones previas en los informes que ustedes nos han presentado y en todas las discusiones que hemos mantenido durante nuestra Presidencia, es que, si pretendemos remontar el crecimiento desde una base sólida, Europa debe contar con el potencial, con la capacidad y con el conocimiento de toda la ciudadanía y de las mujeres, que, a pesar de ser mayoría entre las personas que obtienen una titulación superior en la Unión Europea (el 60 %), no llegan a desarrollar plenamente sus potencialidades debido a unas estructuras de nuestros sistemas productivos tan injustas como ineficientes.

Para superar todas estas situaciones de desigualdad en nuestros mercados de trabajo, que constituyen una auténtica rémora para el avance colectivo, el objetivo del 75 % de tasa de empleo en 2020 tendrá que tener en cuenta tanto a hombres como a mujeres. No sólo es una cuestión de equidad. Si comparamos las tasas de empleo de mujeres y hombres en la Unión Europea, mientras éstos trabajan en un 76 %, el porcentaje para las mujeres se sitúa en un 63 %. Por lo tanto, habrá que concentrar un especial esfuerzo en los próximos años en este sentido para incorporar a un mayor número de mujeres en el mercado de trabajo. Una incorporación que debe realizarse, según hemos acordado, actuando además, como apuntaba el señor Romeva, sobre la brecha salarial que alcanzó una media el pasado año de casi el 18 % en la Unión Europea.

Merecen también ser destacadas otras cuestiones relativas a la igualdad de género, que formarán parte de esta Estrategia 2020, como son la superación de los estereotipos de género en la educación, así como en la orientación laboral y académica. Estereotipos que sabemos que conducen actualmente a un mercado laboral segregado, así como a la necesidad de buscar el equilibrio entre la vida profesional y personal.

Y en lo referente a la inclusión social y a la lucha contra la pobreza, algo tremendamente importante, señora Figueiredo, hemos incluido también una especial atención en el caso de las mujeres, dado que corren mayor riesgo de pobreza que los hombres al percibir salarios y pensiones más bajos y al responsabilizarse en solitario de las tareas no remuneradas vinculadas a los cuidados.

Nos satisface también enormemente haber alcanzado un acuerdo con el Parlamento en la propuesta de Directiva sobre igualdad de trato entre mujeres y hombres que ejercen la actividad autónoma. Un acuerdo que hará posible la adopción de esta Directiva en un próximo Consejo, una Directiva que viene a reconocer nuevos derechos a aquellas mujeres que ejercen una actividad autónoma y a los cónyuges o parejas de hecho colaboradores.

Hemos celebrado diversas reuniones, como les decía, en las que hemos estado discutiendo alternativas y propuestas sobre los problemas que hoy se han tratado aquí y, por último –me imagino que la Comisaria Reding hará referencia a ello–, también hemos discutido sobre la futura Estrategia para la igualdad de mujeres 2011-2015, sobre la que, sin duda, se desarrollarán en los próximos meses intensos debates en esta Cámara y sobre la que la Comisión presentará el plan de trabajo en los próximos meses.

Estoy convencida, y con esto termino, señor Presidente, de que la discusión sobre la crisis y la recuperación económica no nos puede apartar del reforzamiento de nuestro modelo social europeo. Sería un error. Sería un enorme error en este momento, y por eso creo que es importante seguir manteniendo vivos estos debates y estas políticas de igualdad, que durante tantos años nos han permitido no sólo crecer, sino crecer y mantener un modelo de cohesión social envidiable e impecable.

 
  
MPphoto
 

  Viviane Reding, Vice-President of the Commission. − Mr President, I was very impressed by the work which has been done by your rapporteurs. I was also very impressed by the way the different political groups are going in the same direction, with small differences. These are not important as the road and the destination is the same and that is very important.

Thank you also for underlining – all of those who have spoken, the rapporteurs and also the authors of the oral question – that we do not need any other papers, we need action. I agree with you because, actually, we know what we want and we know why we want it. We know that the only way for our society to advance is to have gender equality, not only in women’s affairs but horizontally.

That was exactly the reason why, for the first time in its history, the Commission started its five-year mandate with an opening statement, as it has been called, with a Charter which is a political commitment of each member of the Commission to advance equality between men and women within his or her portfolio and thus a commitment by the Commission as a whole to have gender equality high on the agenda.

That is one thing. The second thing is: how do we get the action? How do we put the flesh on the bones of this Women’s Charter which the Commission pledged itself to in March? Here we come to the implementation. Firstly, I have asked all my fellow Commissioners to provide an input into the strategy, so it will not only be the Commissioner speaking to you now who is responsible for gender equality, but it will also be the other 26 Commissioners who will put on the table their contributions in their specific departments and responsibilities. This is very important because it has never happened before, and I believe that it is in the spirit of what all the political groups have presented here.

How did we come up with these ideas? The five priorities in the Charter have not appeared out of the blue. They reflect the result of the broad stakeholder consultation we conducted in 2009 in preparation for the new strategy. I will come back to the strategy later on.

Let me first speak about the very important reports that have been presented by the European Parliament. First, Mr Romeva i Rueda’s report. It is line with the Commission’s position on how the crisis affects women and how responses to it should take into account the impact on women. I have already drawn attention to this issue in the latest annual report on equality between women and men, underlining that this crisis affects women more than the previous recessions did because women now participate more in paid employment and are often at the weak end of the job chain. At the beginning of the crisis we saw that male unemployment was rising very strongly, mostly because of the problems in construction and in industry. Now we see that the unemployment of men and women is rising at the same level and the risk is that due to public budget costs and – hopefully not too much, but also – cuts in spending on gender equality, this will certainly have an impact on women’s employment. So it is very important that we are aware of this and that we have to put measures forward. That is why I am firmly supporting efforts to incorporate gender equality considerations into recovery measures. I believe that the crisis is a unique opportunity to implement the policies which will make the labour market and our society more gender-equal in the future. It has been already said very clearly by the Presidency that the employment rate of 75%, which is our goal, cannot be obtained if we do not have women participating.

Turning to the gender perspectives of the Europe 2020 strategy, in the three main elements of this nothing can be obtained without women. Women make up 60% of university graduates and we do not ‘utilise’ them in the labour market but, if we are going for the smart growth, the green economy where we need the minds and where we cannot leave those very well trained intellectual women aside, we will never reach our goals without women. That is why I believe that women need to be helped in order for the 2020 strategy to have a positive result. The targets cannot be reached if we do not significantly improve the inclusion of women in the labour market. That is why I think it is very good that the European Parliament has constantly underlined the strong gender dimension of the strategy – rightly so because we really need to ensure that women contribute to the strategy and also reap the benefits of the strategy.

Our gender equality strategy, which I will present in the autumn of this year, will contain many very concrete elements – not for the next few months but for the next years. We will have to have a real road map regarding how we want to implement the very concrete elements between 2010 and the end of our mandate – your mandate as European parliamentarians and my mandate as European Commissioner. The strategy will therefore aim to improve governance and policy dialogue and will be implemented in close cooperation with the main partners at European level. Something which was said in this Chamber, and which is absolutely right, is that we could write a gender equality strategy now, but they must be put into practice in the Member States. We see how all the instruments of the stakeholders which have been constructed over the years – since the Beijing Platform – are functioning well. In times of crisis we have to see that they continue to function well and that nobody will try to eliminate them. I count on Parliament to help. If something like this occurred to a government, I am sure that we would at once speak up in this House.

So this cooperation on which the ideas of the future strategy have been built – as I said at the beginning, it was the stakeholders who came in on the public consultation on this – has to be brought to a fruitful dialogue and what you call for – a regular dialogue. I therefore underline the report on the new strategy drafted by Mrs Figueiredo. I think your idea, rapporteur, of an annual tripartite meeting between Parliament, Council and Commission to review what we have done in the course of the action is an excellent one. I think it will be very good to take it up because it will give everybody an incentive – the Commission, Council and also Parliament – to do more to help. Such a gender equality dialogue could be based on the annual report on gender equality drafted by the European Commission. I think that could be a very active and concrete way to proceed.

I also count on the Member States to support the Commission’s action in the area of gender equality, first by endorsing the new strategy, of course after having heard what Parliament has to say about the proposals I will put on the table at the end of September, and also by renewing the EU Pact for Gender Equality.

In summary, there are three areas in which I want EU action to be very effective and very tangible, although when I speak of three areas that does not mean that they are the only three areas, but I think we could perhaps make out of those three areas our main goals.

First, we will have to take decisive action to tackle violence against women and ensure effective protection of victims. Our common judicial area must be an area where victims feel treated with dignity, respect and a high standard of protection and support, not only in one domain but in many domains. I have made it a priority to ensure that in the first half of 2011 the Commission presents a comprehensive package in that respect. I know that the Belgian Presidency wants to take stock of what has already been done, what is in the pipeline and what needs to be done in an important conference which will take place some time in November. There will be a progression from the preparatory work done under the Spanish Presidency, the stocktaking and the preparation for complementary actions in the autumn and then a comprehensive package at the beginning of 2011.

I would like to reconfirm what I said during my hearing and what has been clearly said also in the Commission’s Charter: the Commission will use all possible instruments, including criminal law if needed, to eradicate female genital mutilation. We believe that this is a brutal practice which can under no circumstances and with no excuses continue to be a reality in Europe.

I will also be preparing a legal instrument to enhance the participation of women in decision-making. You are right: women are, except in university studies, severely under-represented in decision-making positions at all levels, both in public and in private companies. Europe will have to act to close that gap as much as possible.

I know that I have not spoken about all the other elements, such as the various kinds of leave we might add to maternity leave, the targets on child-care facilities, the pay gap and the options we have in order to introduce more transparency on these problems. The labels, the charters, the award and so on are all going to be on the agenda; all of this will be on the table at the end of September.

Regarding those concrete actions, you should then really come in and say that this is nonsense, this is not strong enough and say what you think we need on them. We are working on this together with my collaborators. We have heard the input of all the stakeholders. We have seen the input of your reports, of your resolutions and we have got the input from the Ministers who have been meeting in a very important conference during the Spanish Presidency. Altogether, I think we will manage so that you will say, four years from now, ‘Yes, we have done it.’

 
  
MPphoto
 

  Lívia Járóka, on behalf of the PPE Group. – Mr President, despite the achievements of the EU gender equality policies in the last half century, which we have talked about today, there is still a lot to accomplish, as many speakers have said. The ambitious goals of the 2006 and 2010 EU road map – and many of the MEPs were here at the time when we were talking to the Commission about the older road map – where we called for economic independence, reconciliation of private life and professional life, equal representation, eradication of violence, elimination of stereotypes and the promotion of gender equality in external policies, need to be further pursued. We can all see this.

In fulfilling the aims of the old road map and defining the objectives of the new road map, to which this debate and all the reports should have pointed, we see that the Commission needs to introduce specific measures in order to assure the strength of the existing road map, and also to learn from its weaknesses and to overcome these weaknesses.

My main concern is the visibility, the visible influence that we can have on national and regional level instruments achieving gender equality in the field. Although, as Mr Romeva i Rueda said, it is still difficult to assess the financial crisis, it is absolutely clear to all of us that this period has had particularly serious consequences for women.

It is therefore very much the case, and should be highlighted endlessly, that inadequate investment in economic and social opportunities for women completely limits economic growth and slows down the reduction of poverty and social disparities in our Europe. Beside this, what was missing from the old road map – actually it was talked about but not much was done – is combating multiple discrimination, since compound discrimination based on age, disability, ethnic or racial background, religion or national origin and social economic status creates multiple barriers to women’s empowerment and social advancement. This is something we do not talk about very much. Just as rarely do we talk about the importance of collecting, processing and publishing disaggregated data. Finally, primarily tools...

(The President cut off the speaker.)

 
  
MPphoto
 

  Edite Estrela, em nome do Grupo S&D. – Senhor Presidente, Senhora Comissária, Senhor Representante do Conselho, num recente artigo publicado na Time intitulado As novas xerifes de Wall Street, afirma-se que nos Estados Unidos as mulheres não gerem Wall Street, nem são culpadas por esta crise financeira mas, perante a situação actual provocada pela falta de regulação dos mercados financeiros, são elas que agora são chamadas e nomeadas para cargos de chefia para limpar a sujeira provocada pelos colegas gestores masculinos.

Este é um ponto de vista interessante: os homens provocaram a crise e as mulheres vão ter de a resolver. Ironia de lado, a economia mundial enfrenta a mais grave recessão desde a grande depressão, com consequências sociais em toda a União Europeia e com consequências mais negativas para as mulheres, porque estão mais sujeitas ao trabalho precário, mais expostas ao despedimento e menos cobertas pelos sistemas de segurança social. Neste contexto, há fundados receios de que muitos Estados-Membros possam reduzir o financiamento do sector social uma vez mais afectando as mulheres, e sobretudo elas. Não é justo que sejam os mais frágeis a pagar os erros dos especuladores.

Termino felicitando a Presidência espanhola pela prioridade dada ao combate à violência de género.

 
  
MPphoto
 

  Sophia in 't Veld, on behalf of the ALDE Group. – Mr President, first of all on behalf of my group, I would like to thank both rapporteurs and tell them that my group will wholeheartedly endorse both reports because they deal with a very important issue, gender equality, the importance of which I think is also demonstrated by the rich choice of subjects covered by both reports.

But, colleagues, I have to say that I am a little bit frustrated because, if we claim that we want action, that we want to achieve something in the next four years, that this is an issue of the highest priority, that half the population is being discriminated against and half the potential remains unused, then how come we are having this debate in the last evening slot? Where are the group leaders? Why do we accept that this is not the highest priority? I suggest, colleagues, that we insist that, next time, this issue should be included in the agenda as a key debate and unless they grant us that we could chain ourselves to the door. I do not think we should accept this any more.

 
  
MPphoto
 

  Marina Yannakoudakis, on behalf of the ECR Group. – Mr President, tonight’s debate looks at ways to improve a woman’s lot; sometimes by positive discrimination such as quotas, sometimes by direct legislation on gender equality. I support references strengthening cooperation between Member States in addressing wage discrimination for equal jobs and action protecting women and men against all forms of violence, including human trafficking and female genital mutilation, but we also need to see strong steps towards empowerment of women through increasing confidence in their abilities, through education and through moves to create an environment which encourages choice.

Someone who once lived under the cloud of discrimination said: I have a dream. Well, I too have a dream. I look to the day that we will work, not only for greater equality in the workplace, but to empower women to make a free choice and to feel strong enough to achieve their goals. That would be the true road map for women. However, we must take small steps. We all agree on the principle of equality and I would say it is our basic right, but why include issues which muddy the water? The dossiers are complex and the inclusion of issues which are Member State competences, such as public expenditure in the areas of health, does not help matters.

There are red lines in the road. I am sorry to say that, if we are to achieve equality, we must ensure the road is clear of distractions for it is only on a clear road that we can march forward united.

 
  
MPphoto
 

  Χαράλαμπος Αγγουράκης, εξ ονόματος της ομάδας GUE/NGL. – Κύριε Πρόεδρε, θα ήθελα να σημειώσω ότι πολλά λόγια ακούστηκαν, αλλά ακούσαμε λίγα για το "δια ταύτα". Και, με αυτή την έννοια, θεωρώ ότι οι δύο εκθέσεις στην καλύτερη περίπτωση εκφράζουν ευχολόγια· ειδικότερα εκείνη η έκθεση που αναφέρεται στις επιπτώσεις της κρίσης. Και το λέω αυτό διότι δυστυχώς δεν αντιμετωπίζουν τα προβλήματα που γεννούν αυτή την απαράδεκτη κατάσταση για τις γυναίκες.

Κατά τη γνώμη μου, εάν σήμερα στην Ελλάδα τα όρια συνταξιοδότησης αυξάνονται από 5 μέχρι 17 χρόνια για τις γυναίκες, αυτό οφείλεται τόσο στο καπιταλιστικό σύστημα όσο και στη Στρατηγική 2020, η οποία δεν αμφισβητείται. Και δεν ξέρω πώς μιλάει η κυρία Επίτροπος για διάφορα μέτρα ισότητας των γυναικών όταν δεν αμφισβητεί αυτή τη στρατηγική.

Όποιο μέτρο και να πάρετε, κυρία Επίτροπε, τη Στρατηγική 2020 δεν μπορείτε να την ανατρέψετε γιατί δεν την αμφισβητείτε καν. Για αυτό το λόγο, κύριε Πρόεδρε, θεωρούμε ότι η λύση στο πρόβλημα μπορεί να γίνει μόνο με τον αγώνα των γυναικών, μόνο με τον αγώνα όλων των εργαζομένων ενάντια στις συνέπειες της κρίσης, μόνο με τον αγώνα για το ξεπέρασμα του καπιταλισμού

 
  
MPphoto
 

  Angelika Werthmann (NI). - Herr Präsident, Kolleginnen und Kollegen! Ich konzentriere mich auf zwei für mich sehr interessante Themen: Die Wirtschafts- und Finanzkrise und die damit einsetzende Rezession dürfen keinesfalls als Argumente dafür dienen, um bereits erzielte Fortschritte in der Gleichstellung der Geschlechter wieder rückzubauen. Mittelfristig würde dies konsequenterweise das Wirtschaftswachstum weiter schädigen.

Das Lohngefälle zwischen Mann und Frau besteht, und es besteht nach wie vor leider in ganz Europa. Im europäischen Mittelwert geht die Einkommensschere zwischen Männern und Frauen um 17,8 % auseinander. Dabei gibt es leider schlimme Negativausreißer – etwa Österreich, meine Heimat. So zeigt der aktuelle Frauenbericht der österreichischen Bundesregierung, dass Frauen nur 58,4 % des Bruttoeinkommens der Männer beziehen. Nur in zwei Ländern ist die Einkommensschere noch größer. Generell ist aber diese gläserne Decke zu zerbrechen, sie sollte endlich der Vergangenheit angehören!

 
  
MPphoto
 

  Barbara Matera (PPE). - Signor Presidente, onorevoli colleghi, considero importante e doveroso intervenire sulla relazione della collega Figueiredo, una relazione non poco discussa sia all'interno della commissione FEMM, di cui sono vicepresidente, sia al momento degli emendamenti di compromesso e delle numerose indicazioni provenienti dal gruppo PPE.

Cari colleghi, la relazione presenta lampanti criticità a cui non è stata data la giusta e adeguata attenzione e soluzione. Non si tiene conto di questioni etiche e culturali fondamentali per la gran parte della società che rappresentiamo. Soprattutto, la relazione ancora oggi non si concentra sulla valutazione dei risultati della tabella di marcia 2006-2010, proprio oggi che siamo verso la conclusione dei propositi quadriennali e proprio oggi che diventa importante che il Parlamento europeo possa esprimersi in merito. Quindi, io non nascondo le mie perplessità su questa relazione.

 
  
MPphoto
 

  Iratxe García Pérez (S&D). - Señor Presidente, quería agradecer al señor Romeva y a la señora Figueiredo el trabajo que han desarrollado en los informes relativos a los aspectos de género en la crisis económica y al plan de trabajo para la igualdad.

Este Parlamento tiene claro que las políticas de igualdad entre hombres y mujeres deben ser una prioridad, porque estamos hablando de un activo importante, que supone el 52 % de la población europea.

Nuestra estrategia debe comprender aspectos de conciliación, representación paritaria, eliminación de estereotipos y erradicación de todas las formas de violencia de género.

Aprovecho esta intervención para pedir a la señora Comisaria Reding que cumpla, atendiendo a la demanda reiterada de este Parlamento de un importante número de Estados miembros y del lobby europeo de mujeres, que ha iniciado hoy una campaña de apoyo a la orden de protección de víctimas. No es momento de enredarnos en cuestiones de procedimientos que paralicen esta iniciativa. Es el momento del diálogo y del entendimiento.

Tenemos más de cien mil razones para actuar ya, sin espera; sólo necesitamos de voluntad política.

 
  
MPphoto
 

  Siiri Oviir (ALDE). - Möödunud viiel aastal oleme saavutanud küll teatud edu naiste ja meeste majandusliku sõltumatuse valdkonnas, kus naiste tööhõivemäär tõusis pea kuuekümne protsendini, kuid samas ei ole toimunud mingitki muutust paremusele naiste ja meeste palgalõhe kaotamise osas. Naised said 2007. aasta andmetel keskmiselt 17% vähem palka kui mehed. Minu koduriigis Eestis oli see vahe üle 30 protsendi. 2007 oli majandusliku tõusu aasta. Milliseid numbreid me saame teada peatselt, kui tuleb järgmine vastav analüüs?

Kõigis riikides esitletakse edukate ettevõtete edetabeleid, esitletakse riigi rikkamaid, plaksutatakse neile. Ja need on reeglina 99% ulatuses mehed. Kui me nüüd mõtleme naiste ja meeste palgavahele, siis väljendub ju nimetatute kasumites ja väljavõetud dividendides naistele ... (istungi juhataja katkestas sõnavõtu)

 
  
MPphoto
 

  Krisztina Morvai (NI). - Nagyon örülök ennek a mai vitának a nők jogairól és a kiváló jelentéseknek. Aminek nem örülök, az az, hogy a nők többsége, legalábbis az én hazámban, Magyarországon, nem ismeri a jogait és nem tudja őket érvényesíteni. Ez az a helyzet, ami sürgős orvoslásra vár. Többek között azért nem tudja érvényesíteni a jogait, mert nincs pénze ügyvédre. Milyen lehetőségekre gondolok? Speciálisan képzett jogászokra, ingyenes jogsegélyszolgálatra, felvilágosító, a hétköznapok női jogi problémáira választ adó internetes honlapra. Milyen kérdésekről van itt szó? Hónapok óta nem kapok tartásdíjat. Mit csináljak, hova forduljak? Bántalmaz a férjem, üt, ver. Kihívom a rendőrséget, azt mondják, hogy magánügy, nem avatkozhatunk bele. Igazuk van, vagy mégis honnan kapok segítséget? Három gyerekem van, huszadik helyre megyek állásinterjúra, mindenhonnan mondvacsinált okokkal visszautasítanak. Van-e helye jogorvoslatnak? Ahogy rájöttek a munkahelyemen, hogy várandós vagyok, eltávolítottak. Tudok-e valahova fordulni? Ilyen és hasonló kérdésekben kellene ... (Az elnök megvonta a szót a képviselőtől.)

 
  
MPphoto
 

  Anna Záborská (PPE). - Monsieur le Président, Madame la Commissaire, la Charte des droits de la femme, qui fait l'objet du débat, se réfère aux actes des Nations unies. Les victimes de cette procédure sont les gouvernements nationaux qui sont seuls habilités à mettre en œuvre leurs décisions prises en fonction des besoins nationaux. Se référer aux Nations unies est un moyen efficace pour diluer l'autorité des institutions nationales.

Nous n'avons pas besoin d'une charte aussi longtemps que les instruments juridiques existants ne sont pas mis en œuvre. Mais l'ignorance collective fait que nous, les femmes, préférons qu'on nous présente une nouvelle déclaration plutôt que nous battre pour mettre en œuvre les instruments juridiquement contraignants.

Cette charte contribue à un développement paradoxal dans l'Union européenne. Nous avons déjà pris l'habitude de la régulation de la moralité. Maintenant, l'ingénierie sociale donne lieu à un paradoxe inhabituel dans l'Union. Nous privatisons les économies étatiques sous prétexte d'une libre concurrence mais nous étatisons les relations entre les femmes et les hommes. L'Union copie les mauvaises expériences que nous avons faites en Europe centrale et orientale. Je regrette que l'ingénierie sociale ne prenne pas en compte les expériences historiques pour éviter une nouvelle défaite dont les femmes sont les premières victimes.

 
  
MPphoto
 

  Marc Tarabella (S&D). - Monsieur le Président, Madame la Commissaire, chers collègues, je salue le rapport de M. Romeva i Rueda, qui met l'accent sur un aspect trop oublié de la crise, celui des conséquences sur les femmes.

Au tout début de cette crise, nous avons été parmi les premiers, au Parlement européen, à tirer la sonnette d'alarme sur les conséquences néfastes que la crise pouvait avoir sur les femmes si des mesures adéquates n'étaient pas prises. Nous avions également souligné que cette crise représentait une opportunité pour faire de l'Union européenne une société prenant davantage en compte l'égalité entre les femmes et les hommes si les politiques et les mesures adéquates étaient adoptées.

Il faut croire que nos conseils n'ont pas été pris en compte puisque les différents plans de rigueur n'apportent pas de réponse différenciée face à la crise. La crise a d'abord touché les manufacturiers et la construction, qui sont principalement des secteurs d'activité masculins. Depuis, la plupart des secteurs sont touchés et les premières victimes se situent dans le bas de la pyramide socio-économique, où les femmes sont majoritaires.

Il est donc urgent de prendre en compte cette problématique et de conjuguer aussi au féminin les divers plans de rigueur décidés par l'Union européenne et par ses pays. Je ne veux pas que l'on revienne trente ans en arrière. C'est l'indépendance même des femmes qui est en jeu.

 
  
MPphoto
 

  Roberta Angelilli (PPE). - Signor Presidente, onorevoli colleghi, in questi giorni l'Unione europea, anche per fronteggiare la crisi economica, ha imposto al mio paese – l'Italia – di rispettare l'obbligo per le donne impiegate nel settore pubblico di andare in pensione a partire dai 65 anni, equiparando così la loro età pensionabile a quella degli uomini.

Io credo che dobbiamo accogliere con favore questi provvedimenti all'insegna della parità delle responsabilità, ma credo anche che le donne sentano di avere altre priorità: la lotta alla disoccupazione, alla precarietà del lavoro, l'eliminazione dell'inaccettabile disparità retributiva.

Poi c'è il grande problema dell'insufficienza dei servizi. Solo per fare un esempio, con pochi asili nido è ben difficile parlare di parità. È persino difficile trovare o mantenere un posto di lavoro. Sono convinta che la Commissione europea dimostrerà …

(Il Presidente interrompe l'oratore)

 
  
MPphoto
 

  Olga Sehnalová (S&D). - Vážená paní komisařko, vážené kolegyně a kolegové, pokles hospodářství a finanční krize mají nepochybně také genderový aspekt. Hrozí, že nerovnosti, se kterými se potýkáme, se budou dále prohlubovat. Platové rozdíly, tlak na pracovní právo, sociální ochrana v souvislosti s mateřstvím a podmínkami pracovního trhu, to je jen několik příkladů za všechny.

Rozpočtové škrty v souvislosti s krizí v jednotlivých státech jsou neúprosnou realitou. Postihují převážně veřejné služby a jejich dostupnost. Úsporná opatření se příliš netýkají většiny silových resortů. Proto se šetří tam, kde se očekává menší odpor postižených těmito rozpočtovými škrty, a spoléhá se na to, že si lidé poradí sami, protože to prostě jinak nejde. Starost o děti a staré rodiče zůstanou povinností za všech okolností. A jsou to převážně ženy, které se tohoto úkolu musí zhostit.

I omezování financování sektoru sociálních služeb zaměstnávajícího v převážné míře ženy je první na seznamu úsporných opatření. Jde o zodpovědnost jednotlivých vlád, aby se na své záměry rozpočtových úsporných opatření a jejich dopady podívaly i z tohoto úhlu pohledu a pečlivě zvolily vyvážený přístup v zátěži obyvatel.

 
  
MPphoto
 

  Regina Bastos (PPE). - Senhor Presidente, Senhora Comissária, caros Colegas, gostaria de começar por dizer que o relatório sobre a Avaliação dos Resultados do Roteiro 2006-2010 para a igualdade entre homens e mulheres e que visa influenciar a estratégia sobre esta matéria para o futuro podia, na nossa opinião, ter sido mais assertivo e menos polémico. Na verdade, a forma de abordar várias questões eticamente sensíveis, nomeadamente a questão da saúde sexual e reprodutiva das mulheres, devia ter sido distinta se o objectivo fosse realmente o de obter o maior consenso possível.

Isto dito, gostaria de frisar que, em tempos de crescimento económico dito normal, a preocupação com os direitos das mulheres, nomeadamente com a disparidade entre a situação de homens e mulheres no trabalho, na sociedade, na família, é grande, mas esses problemas agravam-se profundamente com a crise económica e social como aquela que vivemos. Daí a necessidade de um compromisso estratégico reforçado dos Estados-Membros ao nível das entidades locais e regionais e das instituições comunitárias no que se refere à protecção…

(O Presidente retira a palavra à oradora)

 
  
MPphoto
 

  Rovana Plumb (S&D). - Aspectele de gen ale crizei economice, foaia de parcurs privind egalitatea de gen şi Carta drepturilor femeii sunt trei subiecte cu un numitor comun: statutul femeii în societate. Dacă vrem, într-adevăr, să îmbunătăţim statutul femeii în societate, avem nevoie de politici şi măsuri concrete, aşa cum au fost prezentate şi prin Carta drepturilor femeii, propusă prin Manifestul PES.

Dacă, într-adevăr, avem nevoie de o mai mare reprezentare în structurile decizionale a femeilor, atât în sectorul public, cât şi în cel privat, trebuie neapărat să introducem paritatea de gen în instituţiile europene. Eu cred că Parlamentul European şi Comisia Europeană, în 2014, trebuie să dea un exemplu în acest sens, printr-un angajament, printr-o voinţă politică fermă.

 
  
MPphoto
 

  Seán Kelly (PPE). - Mr President, I think it is disappointing that in the year 2010 we are still talking about women’s rights, notwithstanding the great progress made by the European Union, especially in trying to get equal pay for equal work.

I also want to highlight the lack of women’s rights particularly in the third world. I worked as a volunteer in Malawi for a few months and I was appalled at the treatment of women there. Firstly, they did most of the hard work in the fields while the men loafed around the place, and secondly, the sexual entitlements of some of those men, especially a guy known as ‘The Hyena’, were absolutely abhorrent.

I think it is time that the European Union made development aid to these countries conditional on eliminating some of these appalling practices. The NGOs could highlight it too a bit more than they are doing. I look forward to a women’s rights charter here in Europe which can hopefully become a model to be implemented right throughout the world.

 
  
MPphoto
 

  Silvia Costa (S&D). - Signor Presidente, onorevoli colleghi, i relatori – che ringrazio – hanno posto una questione centrale raccolta in parte anche dalla Commissaria Reding. Noi dobbiamo maggiormente inserire e integrare efficacemente le politiche per le donne e per le pari opportunità nelle politiche generali europee e anche a livello nazionale. Penso alla crisi, alla povertà, allo sviluppo, la cooperazione, all'occupazione e al welfare.

Credo però che ci siano tre questioni che dovrebbero essere sottolineate sia a livello della Commissione e della nostra azione, sia a livello degli Stati membri. In primo luogo, vorrei una sottolineatura da parte della Commissaria Reding sul ruolo delle donne nell'azione esterna dell'Unione europea. Una nuova politica sulla quale le donne devono essere più presenti è contenuta nella relazione dell'on. Figueiredo. La seconda questione è quella del sostegno della Commissione alla proposta di direttiva sull'ordine di protezione europeo, che è uno strumento fondamentale per garantire la ...

(Il Presidente interrompe l'oratore)

 
  
MPphoto
 

  Elisabeth Köstinger (PPE). - Herr Präsident! In den letzten Jahren und Jahrzehnten hat die Europäische Union eine Vorreiterrolle bei der Gleichbehandlung von Frauen und Männern übernommen. Diese Vorreiterrolle Europas gilt es auszubauen. Ich sehe in der vorgelegten Frauencharta der Kommission einen unverzichtbaren Beitrag zur Gleichstellung von Frau und Mann in der Europäischen Union. Die Ansätze zur Stärkung der Rolle der Frau in der Wirtschaft, zur Gleichberechtigung beim Einkommen und zur Erhöhung des Frauenanteils in Entscheidungspositionen dürfen aber keine leeren Worte bleiben. Es müssen unbedingt Taten folgen. Vor allem müssen wir es schaffen, männliche Entscheidungsträger verstärkt von unseren Anliegen zu überzeugen. Frauenthemen sind Gesellschaftsthemen und betreffen alle. Es darf aber auch nicht sein, dass Frauen innerhalb, aber auch außerhalb unserer Gesellschaft noch immer diskriminiert werden. Dagegen gilt es, wirklich entschieden vorzugehen.

 
  
MPphoto
 

  Evelyn Regner (S&D). - Herr Präsident, Frau Kommissarin! Der Grund, warum ich mich nun zu Wort melde, sind meine Erwartungen an Sie, Frau Kommissarin, in Bezug darauf, am Ende der Legislaturperiode auch wirklich eine Erfolgsbilanz vorlegen zu können.

Nachdem Sie heute angekündigt haben, EU-Vorgaben für verpflichtende Frauenquoten in den Führungsetagen aufzunehmen, halte ich das schon einmal für sehr erfolgversprechend. Ihre Ankündigung ist logisch, sie ist fair, es ist allerhöchste Zeit dafür, und sie verspricht vor allem wirtschaftlichen Erfolg. In diesem Sinne hoffe ich inständig, dass dementsprechend auch Taten folgen.

Ich selbst habe schon immer wieder versucht, bei der Finanzmarktregulierung, bei der Frage der Unternehmensethik oder auch bei den beschäftigungspolitischen Leitlinien diesbezüglich Änderungsanträge einzubringen. Und ich schaue schon mit …

(Der Präsident entzieht der Rednerin das Wort.)

 
  
MPphoto
 

  Mariya Nedelcheva (PPE). - Monsieur le Président, Madame la Commissaire, chers collègues, la crise financière, devenue crise économique et, finalement, crise sociale, a eu des conséquences tout à fait néfastes sur les évolutions positives que nous avions jusqu'ici constatées dans le domaine de l'égalité entre les hommes et les femmes.

Qu'il s'agisse du taux de chômage ou des écarts de rémunération, il est clair que les femmes souffrent davantage des conséquences de la crise, car elles sont dans une situation de vulnérabilité plus grande que les hommes. C'est pourquoi il est important que nous nous fixions des objectifs clairs à court, moyen et court terme, que nous mettions en place des mesures concrètes s'attaquant aux problèmes urgents et que nous nous donnions vraiment les moyens de nos actions et de nos ambitions.

Certes, les États membres, à leur niveau, ont beaucoup à faire en matière de sensibilisation collective et d'échange de bonnes pratiques. Mais il est tout aussi certain qu'il est de notre responsabilité, ici au Parlement européen, de ne pas laisser passer des textes dépourvus de toute substance et qui n'innovent en aucune manière. Nous devons, au contraire, y faire figurer des solutions appropriées et concrètes. Simplicité, efficacité, innovation, voici ...

(Le Président coupe le micro de l'orateur)

 
  
MPphoto
 

  Monika Flašíková Beňová (S&D). - Správa, ktorá bola predložená, je veľmi kvalitná a podrobná, čo treba oceniť.

Chcela by som sa zamerať na niektoré špecifiká, ktoré sú charakteristické najmä pre postkomunistické krajiny, pretože tu boli podporené vládnou pomocou najmä sektory, ktoré majú mužský charakter alebo sú mužskou doménou, a to najmä automobilový priemysel, ktorý je exportný a ktorý je hlavne doménou mužov. Naproti tomu napríklad sektory, kde pracujú väčšinou ženy, takto podporené vládami neboli.

Takisto treba zdôrazniť, že postkomunistické krajiny majú neustále semiindustriálny charakter, a že je preto veľmi komplikované nájsť priestor na podporu práve tých sektorov, kde sú väčšinou zamestnané ženy. Takisto v krajinách postkomunistickej Európy očakávame veľmi veľké redukcie najmä v sociálnej oblasti, a tým pádom budú opäť najviac postihnuté práve ženy. Treba sa preto zamerať aj na túto súčasť a snažiť sa hľadať riešenia v tejto oblasti.

 
  
MPphoto
 

  Hella Ranner (PPE). - Herr Präsident! Wir sind hier alle einer Meinung, und ich glaube, dies ist auch in jeder Hinsicht unbestritten. Aber ich möchte einen Vorschlag machen, wie wir die Dinge vielleicht noch rascher in Gang setzen und Fortschritte erzielen können.

Wir sollten bei allen Berichten, die wir hier im Parlament zu bearbeiten haben, immer auch das Gleichberechtigungsthema mitbedenken und auch mitberücksichtigen. Es gibt sicherlich viele Dossiers – nicht alle, aber bestimmt sehr viele –, wo es die Möglichkeit gibt, auf Gleichberechtigungsanliegen Bezug zu nehmen. Vielleicht können wir dann auch von innen heraus einen weiteren Fortschritt rascher erzielen. Es wäre auch eine Beispielswirkung, die vom Europäischen Parlament ausgehen würde.

 
  
MPphoto
 

  Karin Kadenbach (S&D). - Herr Präsident, Frau Kommissarin! Es würde mich reizen, zu ganz vielen Punkten etwas zu sagen, aber gerade angesichts der Krise sollten wir uns darauf konzentrieren, dass diese Krise nicht auf dem Rücken der Frauen ausgetragen wird.

Wenn wir in allen nationalen Parlamenten, aber auch hier im Europäischen Parlament von Konsolidierung sprechen, dann darf diese Konsolidierung nicht zulasten der sozial Schwachen, aber auch nicht generell zulasten der Frauen gehen. Wenn wir jetzt an Sozialleistungen sparen, wenn wir hier im Bereich der Bildung und Ausbildung sparen, wenn wir vor allem auch bei der Kinderbetreuung sparen, dann hat das Auswirkungen auf die Zukunft, auf die existenzsichernden Einkommen der Frauen. Das heißt, mein ganz wesentliches Anliegen ist, dass wir in die Strategie Europa 2020 auch das Gender Mainstreaming ganz betont wieder aufnehmen, dass das Gender Budgeting in Zukunft eine Selbstverständlichkeit sein wird, denn nur dann kann sichergestellt werden, dass all das, was wir heute wünschen und fordern, auch in Zukunft in Europa umgesetzt werden kann.

 
  
MPphoto
 

  Isabel Martínez Lozano, Presidenta en ejercicio del Consejo. − Señor Presidente, se han dicho cosas muy interesantes esta tarde aquí. Les felicito por sus aportaciones y por estas ideas que, sin duda, tienen mucho que ver también con las propuestas para salir de la crisis.

Decía la Comisaria Reding que ya tenemos muchos documentos y que hay que pasar a la acción, y a mí me parece muy bien. Creo que eso es lo que nos lleva pidiendo la sociedad civil desde el año 1995 a los gobiernos: que pasemos a la acción. Y pasar a la acción significa seguir trabajando por la igualdad real y hacerlo, como decía el señor Romeva, con voluntad política y con imaginación. La igualdad real significa mejorar la vida de las mujeres, mejorar su vida cotidiana, hacer que hombres y mujeres vivan mejor en su vida cotidiana.

Se ha repetido mucho esta tarde que la crisis es una oportunidad. Yo coincido con esta afirmación. Coincido con que la crisis nos presenta también escenarios de oportunidad. Para algunos ya está siendo una oportunidad, pero tampoco tenemos que olvidar que también hay riesgos y retrocesos.

En materia de igualdad –y las mujeres lo sabemos muy bien– siempre ha habido avances y retrocesos. Nunca ha habido avances que no hayan llevado aparejados retrocesos. Y, para impedir precisamente esos retrocesos, yo creo que es importante que no nos apartemos del consenso europeo, que no nos apartemos de la hoja de ruta que nos ha permitido avanzar juntas tanto durante los últimos años. Y los Estados tampoco debemos apartarnos de esta hoja de ruta y, como muy bien decía la Comisaria, es muy importante que sigamos siempre fielmente las recomendaciones de la Comisión.

Termino, no me voy a alargar mucho más. Creo que no podemos dejar atrás nuestras señas de identidad, la coherencia de nuestras políticas, las políticas que nos han permitido mostrar nuestro mejor rostro al mundo entero, y coincido con la señora Figueiredo en que en el futuro, para trabajar en esta línea, tenemos que reforzar la coordinación del Consejo, la coordinación con la Comisión, la coordinación con el Parlamento Europeo y, por supuesto, también estar siempre atentos a las reivindicaciones de la sociedad civil.

Mis felicitaciones por el debate, por los informes que se han presentado esta tarde ante el Parlamento. A la Presidencia española del Consejo le quedan 15 días de duración, pasamos el testigo a la Presidencia belga. Hemos intentado contribuir a que la igualdad no esté ajena en un momento tan complicado y tan complejo políticamente como el que estamos gestionando en estos momentos, y, desde luego, desde el Gobierno de España vamos a seguir trabajando para seguir situando la igualdad en el centro de la agenda de la Unión Europea.

 
  
MPphoto
 
 

  Viviane Reding, vice-présidente de la Commission. − Monsieur le Président, vous qui avez été si gentil et si généreux pendant toute la soirée en laissant parler les députés qui ont voulu s'exprimer, je ne voudrais pas que vous ayez à vous montrer sévère en coupant le micro à la fin de mon intervention.

C'est la raison pour laquelle je ne vais pas répéter ce qui a déjà été dit. Je voudrais seulement dire à tous les orateurs que j'ai pris bonne note de leurs propositions, de leurs suggestions. J'ai surtout pris bonne note de deux préoccupations récurrentes: la première concerne les effets de la crise sur les femmes et la deuxième le besoin que nous avons d'actions très concrètes.

Je vais faire part de ces préoccupations au collège des commissaires et je vous présenterai, à la fin du mois de septembre, un programme d'action. Notre stratégie sera un programme d'action que les trois institutions, ensemble avec les partenaires sociaux, avec les stakeholders, c'est-à-dire les associations féminines et les organismes qui s'occupent de l'égalité des chances dans les États membre, s'emploieront à mettre en pratique pendant les quatre années de leurs mandats respectifs.

Merci pour la collaboration et merci pour l'enthousiasme de toutes, et surtout de ces quelques hommes qui tiennent bon au milieu de toutes les femmes.

 
  
MPphoto
 

  Raül Romeva i Rueda, Ponente. − Señor Presidente, quisiera empezar por esa sensación de frustración a la que ha hecho referencia la colega in 't Veld, que es evidente que compartimos todas y todos, pero, en cualquier caso, también es evidente, y lo hemos visto, que este tema, al menos para nosotras y para nosotros, es fundamental, importante, vital y lo vivimos así y así seguiremos hasta que algunas presidentas y algunos presidentes entiendan que eso tiene que ser prioritario y no simplemente un debate de última hora de la noche.

La segunda cuestión que me parece importante destacar se ha expresado de forma diversa, por parte de algunas colegas: la igualdad no es ni un capricho ni un gasto superfluo, es una inversión. Es una inversión necesaria, además de un derecho.

Y esto es lo que tenemos que tener en cuenta cuando hablamos de ese tipo de cuestiones. Tenemos que entender que, ante una situación de crisis como la que estamos viviendo, invertir, dedicar esfuerzo, tiempo, voluntad política y dinero a la igualdad es algo que reclama no solamente todo nuestro ingenio, sino también, claramente, toda nuestra voluntad política y nuestra consideración máxima.

Tercera idea, de una forma también muy sintética: creo que es importante destacar que, para que podamos lograr este objetivo de la ocupación no solamente masculina, sino también femenina, del 75 % para el 2020, lo que es importante entender es que ello implica también medidas de promoción activa, de incentivación, de presencia mayor de las mujeres en el ámbito público, pero también de incentivación y de obligación de mayor presencia de los hombres en el ámbito privado. Unas sin otras resultan imposible de conseguir y es importante que en nuestras políticas entendamos que son dos caras de la misma moneda. Si no, es evidente que vamos a obligar, otra vez, a las mujeres a trabajar esas dos jornadas laborales.

Y la cuarta y última cuestión, que me parece también significativa: cuidado con aprovechar esta crisis para recortar donde menos es necesario recortar. Sabemos que, precisamente en el Ministerio de Igualdad, tenemos en estos momentos los presupuestos más bajos y la amenaza de que se recorten puede señalar que esta no es una cuestión prioritaria. Sería un grave error y creo que es importante que los demás países de la Unión Europea entiendan no solamente lo importante que es ese Ministerio, sino que incluso copien ese modelo para sus propios países.

 
  
MPphoto
 

  Ilda Figueiredo, relatora. − Senhor Presidente, também quero aqui sublinhar que, apesar deste debate se ter realizado à noite, teve uma participação muito importante de deputadas e deputados, que não é habitual num debate a esta hora da noite, e isso já é uma vitória da luta pelos direitos das mulheres e pela igualdade, toda esta participação que aqui tivemos apesar das condições pouco favoráveis para a realização do debate.

Em segundo lugar, dizer também que as intervenções que aqui foram concretizadas, em geral apontaram acções concretas, apontaram ideias, que é preciso agora passar à prática e todos nós aqui fazemos esse desafio, vamos passar à prática. Eu creio que, por último, este reforço da vontade política de levar à prática as propostas, as palavras, as promessas, é algo que eu quero reter como um aspecto muito positivo do debate desta noite e assim, com esta maior vontade política, quer em todas as políticas da União Europeia e também dos Estados-Membros, quer depois nas acções específicas para dar maior visibilidade às mulheres, para que a igualdade se faça também no progresso social, seja um contributo decisivo, enfim, para que daqui por quatro anos - como dizia a Sra. Comissária - nós possamos fazer um balanço positivo do trabalho que realizámos, o Parlamento, a Comissão e o Conselho.

E, por isso, termino dizendo que então com esta maior vontade política e uma atenção aos sonhos e aspirações das mulheres, nós podemos dar um contributo importante para que a sua emancipação e a concretização, enfim, dos seus sonhos, se faça numa realização pessoal e profissional, numa realização também de cada uma nas suas vidas, com o trabalho, com o emprego com direitos, com a participação na vida social e, se for caso disso, na vida económica e na vida política e também com maior realização na sua família.

 
  
MPphoto
 

  El Presidente. − Se cierra el debate. La votación tendrá lugar mañana a mediodía.

Declaraciones por escrito (artículo 149 del Reglamento)

 
  
MPphoto
 
 

  Corina Creţu (S&D), în scris. – Miniştrii afacerilor sociale din UE au admis că 120 de milioane de cetăţeni europeni trăiesc sub pragul sărăciei. Raportat la statisticile dinaintea declanşării crizei economice, în UE ne confruntăm cu o creştere cu 50% a cifrei săracilor în numai doi ani. Recesiunea a accentuat o tendinţă constantă în ultimul deceniu: femeile sunt afectate de sărăcie în număr mult mai mare decât bărbaţii. Şomajul, munca în condiţii precare, un nivel al pensiei inferior venitului minim necesar pentru subzistenţă, accesul dificil la servicii publice decente sunt câteva din cauzele principale ale unei stări de pauperitate al cărei specific ne îndreptăţeşte să vorbim despre feminizarea sărăciei in Europa. Din păcate, numeroase guverne de dreapta, sub pretextul recesiunii, au renunţat la politicile împotriva decalajelor de gen. Sunt afectate în special bugetele pentru serviciile de îngrijire şi concedii, ceea ce are grave implicaţii negative, inclusiv asupra copiilor. La jumătatea Anului european pentru combaterea sărăciei şi a excluziunii sociale, bilanţul este negativ, iar viitorul sumbru, câtă vreme lipsesc - atât la nivelul multor guverne naţionale, cât şi al instituţiilor europene - preocuparea şi voinţa pentru a îmbunătăţi traiul celor mai împovăraţi dintre semenii noştri.

 
  
MPphoto
 
 

  Vasilica Viorica Dăncilă (S&D), în scris. – Eliminarea oricăror forme de discriminare în toate sferele vieţii socio-economice este o condiţie prealabilă esenţială pentru asigurarea drepturilor omului şi a bunăstării fiecărui cetăţean. Promovarea principiului egalităţii de şanse între bărbaţi şi femei, alături de asigurarea unei participări sporite a femeilor în viaţa economică şi socială, ca protagoniste cu drepturi depline, trebuie să constituie preocupări constante. Consider că această abordare trebuie să se reflecte în cadrul politicii agricole comune în vederea asigurării unei reprezentări corecte şi egale a sexelor. Pe de altă parte, această abordare poate asigura eficienţa implementării diferitelor politici la nivel european. Cred că egalitatea de gen în economie este foarte importantă pentru dezvoltarea rurală şi că măsurile care sunt implementate în cadrul Pilonului 2 privind acest aspect trebuie menţinute şi în viitoarea PAC. Având în vedere faptul că principiul egalităţii între sexe este promovat prin legislaţia europeană şi reprezintă o cerinţă fundamentală a Strategiei europene pentru anul 2020, considerăm oportună includerea acestui aspect în viitoarea PAC, inclusiv prin utilizarea de noi instrumente care să promoveze acest principiu.

 
  
MPphoto
 
 

  Joanna Senyszyn (S&D), na piśmie. – Zasada równości płci nie jest skutecznie realizowana. Według opinii hiszpańskiej posłanki, Eleny Valenciano, w UE krowy są chronione lepiej niż kobiety. Jesteśmy dyskryminowane w każdej sferze życia. Zarabiamy o 18 proc. mniej niż mężczyźni, częściej nie mamy pracy, jesteśmy niedostatecznie reprezentowane w polityce, życiu publicznym, biznesie. Najbardziej żenujące jest to, że kobiety nie mogą w pełni korzystać nawet z praw podstawowych. W stosunku do kobiet znacznie częściej naruszane jest prawo do życia i integralności osobistej oraz prawa reprodukcyjne. M.in. w Polsce tolerowane jest ograniczanie praw człowieka w stosunku do kobiet. W 1997 r. prezes Trybunału Konstytucyjnego w uzasadnieniu odrzucenia liberalizacji prawa do aborcji uznał za oczywiste, że kobieta w ciąży musi być pozbawiona części praw obywatelskich. Nie tylko nie zakończyło to jego kariery, ale umocniło pozycję „autorytetu moralnego”.

Problematyka płci musi mieć znaczące odbicie w budżecie unijnym. Kryzys gospodarczy nie może powodować ograniczenia działań na rzecz równości kobiet i mężczyzn. Tylko konsekwentna, długofalowa strategia polityczna może przynieść rezultaty. Samo promowanie równego traktowania płci oraz uchwalanie antydyskryminacyjnego prawa nie wystarcza. Przepisy prawne nie generują automatycznie równości. Potrzebna jest praca od podstaw. Budowanie świadomości społecznej i solidarności kobiet. Poprawa sytuacji kobiet wymaga walki ze stereotypami i dyskryminacyjnymi praktykami oraz eliminowania męskich szowinistów z życia publicznego.

 
  
MPphoto
 
 

  Joanna Katarzyna Skrzydlewska (PPE), na piśmie. – Szanowny Panie Przewodniczący, Koleżanki i Koledzy! Sytuacja kobiet na rynku pracy przed kryzysem nie była satysfakcjonująca. Jednak polepszała się pomimo trudnych i wciąż nierozwiązanych problemów, takich jak różnice w wynagrodzeniu za tą samą pracę czy niedoreprezentowanie w biznesie na kierowniczych stanowiskach. Trzeba mówić o tych pozytywnych tendencjach. Sprawozdanie Komisji pokazuje, że od roku 1995 wkład kobiet we wzrost gospodarczy UE zwiększył się o jedną czwartą, a poziom zatrudnienia w ciągu ostatnich 10 lat wzrósł o 7,1%, osiągając 59,1%. W wyniku kryzysu szybciej rośnie stopa bezrobocia wśród kobiet niż mężczyzn. Kobiety są przede wszystkim zatrudnione w sektorach publicznych, dlatego też są bezpośrednio zagrożone redukcją zatrudnienia wynikającą z polityki oszczędnościowej. Stosowane mechanizmy antykryzysowe są nastawione na szybkie przywrócenie na rynek pracy przede wszystkim osób, które straciły ją bezpośrednio w wyniku kryzysu, co pozostawia na jakiś czas w zapomnieniu osoby trwale nieaktywne zawodowo. Zmuszone okolicznościami osobistymi, kobiety częściej obecnie podejmują pracę w niepełnym wymiarze czasu i na niepewnych warunkach. Świadomi tych wszystkich zagrożeń spróbujmy zastosować rozwiązania horyzontalne, tak aby utrzymać poziom zatrudnienia sprzed kryzysu i nie dopuścić do tendencji spadkowej.

 
Правна информация - Политика за поверителност