Indekss 
 Iepriekšējais 
 Nākošais 
 Pilns teksts 
Debašu stenogramma
Otrdiena, 2010. gada 6. jūlijs - Strasbūra Pārskatītā redakcija

4. Spānijas prezidentūras darbības pārskats (debates)
Visu runu video
Protokols
MPphoto
 

  Przewodniczący. − Pierwszym punktem porządku dziennego są oświadczenia Rady i Komisji Europejskiej – podsumowanie prezydencji hiszpańskiej. Serdecznie witam wśród nas premiera José Luisa Rodrígeza Zapatero, który zabierze teraz głos w imieniu Rady. Bardzo proszę Panie Premierze o zabranie głosu!

 
  
MPphoto
 

  José Luis Rodríguez Zapatero, Presidente en ejercicio del Consejo. − Señor Presidente, Señorías, comparezco en este acto para rendir cuentas y hacer un balance de lo que ha sido la Presidencia rotatoria española en este semestre. Cuando comparecí en el inicio de ese período, expliqué ante sus Señorías que había dos grandes objetivos en este tiempo político.

El primero de ellos era la aplicación, la entrada en funcionamiento del Tratado de Lisboa, de ese Tratado que busca una unión más perfecta de Europa. Y el segundo gran objetivo, directamente relacionado con esa ambición de una unidad cada vez más avanzada entre europeos, era lograr, para recuperar la situación económica, una unión en la política económica mucho más sólida, que afrontara los desequilibrios de nuestras economías y pusiera a la Unión Europea en las condiciones más adecuadas para ganar competitividad y mantener el estado del bienestar.

Esos dos han sido los grandes objetivos. Puedo afirmar ante sus Señorías que, en la aplicación del Tratado de Lisboa, la Presidencia rotatoria española ha cumplido lealmente para garantizar el nuevo equilibrio institucional, para fortalecer las nuevas instituciones que los europeos, a través del Tratado de Lisboa, nos dimos: es decir, la Presidencia del Consejo Europeo, una Presidencia llamada a fortalecer la representación europea, a garantizar la continuidad de los programas políticos en el ámbito de la Unión Europea, así como el Alto Representante, destinado a fortalecer la acción común en materia de política exterior.

Ese nuevo equilibrio institucional tenía, además, una vertiente fundamental en el espíritu y en la letra del Tratado de Lisboa: la vertiente del nuevo papel de este Parlamento, la vertiente de un avance en las facultades de la representación de los ciudadanos europeos.

Hemos procurado, señor Presidente, en todo momento durante estos seis meses, ser fieles a la letra y al espíritu del Tratado de Lisboa: con este Parlamento, con la nueva figura de la Presidencia del Consejo y en un diálogo siempre fructífero, siempre positivo, siempre fácil de llevar a la práctica, con la Comisión Europea. Comisión Europea a la que hago referencia en último lugar para recordar a este Parlamento que, en el espíritu fundacional y en el espíritu del Tratado de Lisboa, está la defensa de las instituciones comunitarias, del método comunitario, como la gran garantía de la esencia y del avance de la Unión Europea. Ha estado presente y estará siempre, en España y en el Gobierno de España, ese fortalecimiento y corresponsabilidad con las instituciones comunitarias.

Si algo extrae como experiencia la Presidencia rotatoria española tras el Tratado de Lisboa, es que necesitamos cuanto más método comunitario mejor, es que necesitamos fortalecer el papel de las grandes instituciones comunitarias, en la acción y en la corresponsabilidad de los grandes temas europeos.

Señorías, les decía que, sin duda, la economía —la crisis económica y el afán por poner en marcha una política económica común, una mayor unión económica— había sido un objetivo fundamental de la Presidencia europea. Y quiero resaltar que hemos generado en este período resultados de gran calado.

Se ha producido un avance sustancial en el gobierno económico. La prueba más evidente es que se han puesto en marcha nuevos instrumentos para afrontar situaciones de dificultad: nuevos instrumentos de cooperación hasta ahora inéditos en la Unión, como el apoyo a la situación problemática de la deuda soberana en Grecia o el Instrumento Financiero de Estabilidad aprobado por el Consejo, por el Ecofin, y puesto en marcha por los veintisiete países de la Unión.

Además, en este período, como saben, hemos adoptado una estrategia común para el crecimiento y el empleo hasta 2020. Una estrategia en la que hemos colaborado dando apoyo a la Comisión. Una estrategia más ambiciosa para nuestra competitividad, para la innovación, para la generación de empleo, para la inclusión social. Una estrategia con una nueva gobernanza. Lisboa tuvo el problema de la gobernanza, la Estrategia Europa 2020 está llamada a fortalecer nuevos principios de funcionamiento para garantizar tanto los objetivos del conjunto de la Unión como los objetivos particulares de cada uno de los países.

Junto a ello, en este período hemos consolidado una nueva perspectiva del Pacto de Estabilidad y Crecimiento, aún por desarrollar en sus detalles. Una nueva perspectiva para garantizar de una forma más exigente el cumplimiento del Pacto de Estabilidad, con nuevos criterios y con nuevos mecanismos de prevención y de garantía por parte de las instituciones europeas.

También en este período hemos facilitado el avance, de manera determinante, de ese paquete de nueva regulación en el ámbito financiero. Sabemos que la crisis tuvo un origen financiero, no dentro de nuestras fronteras, sino en los Estados Unidos. Sabemos que tuvo una gran repercusión en nuestras entidades financieras y hoy podemos decir que, prácticamente, se han perfeccionado los aspectos de supervisión financiera gracias a la decisiva intervención de este Parlamento y que, en pocos meses, tendremos un nuevo marco de regulación, de supervisión financiera, que abarque todos los productos financieros, que garantice soluciones ante situaciones de crisis y que tenga muchos más mecanismos de prevención ante lo que pueden ser riesgos sistémicos.

Y en esa línea, debo celebrar también la decisión del Consejo Europeo de fortalecer la confianza en las entidades financieras europeas a través de la publicación de las «pruebas de esfuerzo» de nuestros bancos. Sin duda alguna esa fórmula de transparencia va a permitir restaurar parte de la confianza que se ha puesto en cuestión durante este período.

En definitiva, señor Presidente, Señorías, avances sustanciales en la unión económica. Simplemente debo recordar que, en dos aspectos fundamentales, que han estado en el objeto del debate durante este período, como consecuencia especialmente de la crisis económica, que han sido objeto de profundo debate político, público y de reflexión entre europeos, los avances, en mi opinión, deben ser definitivos.

Uno, en lo que afecta al refuerzo del Pacto de Estabilidad y Crecimiento, tanto en su brazo preventivo como correctivo, tanto para aplicar incentivos como sanciones, tal y como defendió la Presidencia rotatoria española desde un primer momento y, el otro, en lo que afecta a la supervisión macroeconómica para desarrollar indicadores que evalúen la competitividad y los desequilibrios en el marco de una acción coordinada.

Por lo que respecta a la entrada en vigor del Tratado de Lisboa, debo resaltar, como hacía al principio de mi intervención, el equilibrio institucional. Como la primera Presidencia rotatoria después del Tratado de Lisboa, debo decir que hemos hecho un buen Tratado. Que es un Tratado mejor. Que es un Tratado que busca la unión más perfecta. Pero que es un Tratado que exige una gran voluntad política. Voluntad política de los Veintisiete. Voluntad política de los veintisiete Gobiernos para atribuir la responsabilidad que tiene la figura del Presidente del Consejo Europeo, para dar cada vez más capacidad de iniciativa a la Comisión y, por supuesto, para reconocer el ya decisivo, trascendental papel que tiene el Parlamento Europeo.

Y si el Tratado de Lisboa es ante todo el camino hacia una Unión más perfecta, la unión más perfecta de los europeos no será real, no será visible, si no se nos reconoce desde fuera. Por tanto, el camino hacia una Unión más perfecta comporta necesariamente una política exterior, una política exterior cada día con más unidad, una política exterior cada día con más espacios comunes y con un fortalecimiento de esa voz única que muchos europeístas deseamos que Europa tenga en el mundo.

Por ello, permítanme que haga una brevísima referencia a los pasos que hemos dado en ese objetivo de fortalecer la política exterior. El primero de ellos: la Presidencia rotatoria ha cumplido el mandato del Consejo Europeo al adoptar, en abril, una decisión política sobre el Servicio Europeo de Acción Exterior. El pasado 21 de junio, este Parlamento, el Consejo y la Comisión alcanzamos un acuerdo político sobre el lanzamiento del nuevo Servicio de Acción Exterior Europeo, sobre el que el Parlamento, en Pleno, tiene que pronunciarse, precisamente en este período parcial de sesiones, y espero que con un resultado positivo porque, sin duda alguna, es un pilar nuevo, relevante para esa política exterior y de seguridad común que deseamos.

Junto a ello, nuestra Presidencia ha dado un respaldo activo a la figura del Alto Representante para la Política Exterior, que ha participado en la preparación de las cumbres con la Comisión y con el Consejo, numerosas en este período —con Rusia, Japón, Pakistán, Canadá, con Marruecos, con América Latina y el Caribe—, dando importantes frutos con acuerdos comerciales que fortalecen la posición económica de la Unión Europea, que abren expectativas a muchos países de América Latina y que, sin duda, ensanchan los ya de por sí poderosos vínculos del continente europeo con América Latina en el terreno cultural, económico, político y social.

De igual manera hemos fortalecido las relaciones de vecindad. Hemos celebrado una cumbre con Rusia y, aunque no hemos celebrado una cumbre con los Estados Unidos tal como estaba en la agenda inicial, he de recordar que hemos llegado a acuerdos de gran trascendencia con los Estados Unidos en este período: acuerdos en la lucha contra el terrorismo, acuerdos de gran alcance jurídico y político como el Acuerdo SWIFT, en el que también este Parlamento ha colaborado decisivamente —en un tema nada fácil— y sobre el que va a tener que pronunciarse en Pleno durante este período parcial de sesiones. Y de igual manera un acuerdo que tiene importancia económica, firmado el pasado 24 de junio, relativo a los servicios aéreos entre los Estados Unidos y la Unión Europea conocido como el «acuerdo de cielos abiertos», que va a suponer la creación de una zona transatlántica común de aviación que abarcará el 60 % del tráfico mundial de pasajeros.

En el área del Mediterráneo, una de las áreas también de gran sensibilidad para la Unión Europea, como saben, la Presidencia, de acuerdo con las instituciones, decidió posponer la cumbre de la Unión para el Mediterráneo, previsiblemente, hasta el mes de noviembre, atendiendo a la situación de conflictividad que existía en la zona y entendiendo que el intento de celebrar esa cumbre de la Unión para el Mediterráneo, en ese momento, en el mes de junio, hubiera podido tener un riesgo de fracaso para la propia Unión y que, seguramente, tendremos un tiempo mucho más proclive, más facilitador, para el papel que también debe cumplir la Unión para el Mediterráneo, que es contribuir al diálogo en Oriente Próximo.

Resaltaré que, bajo nuestra Presidencia, la política de cooperación llegó al Consejo Europeo por primera vez en un debate específico en esta alta Institución y que, en asuntos que han tenido una gran trascendencia ciudadana, un gran impacto por su capacidad devastadora, como los terremotos de Haití y de Chile, la Presidencia, en coordinación con la Comisión, con los Estados miembros y con la Alta Representante, ha tenido una presencia significativa en el esfuerzo de cooperación y de solidaridad.

Hay importantes avances en el proceso de negociación con Croacia, con el cierre de tres capítulos y la apertura de cinco. También se ha producido la apertura, en relación con Turquía, del capítulo doce. Se ha desbloqueado el proceso de negociación del Acuerdo de Asociación y Estabilización con Serbia, por lo que hoy todos los países de los Balcanes se hallan inmersos en el proceso de integración europea y la perspectiva europea de los Balcanes ha conocido un avance importante.

De igual manera, se ha producido la apertura de las negociaciones con Islandia, aprobada por el pasado Consejo Europeo, tras superarse las reservas de algunos Estados miembros, lo cual es una muy buena noticia para este país y pone de manifiesto que Europa sigue creciendo, que la Unión Europea sigue siendo un gran foco de atracción para el conjunto de los países vecinos y, por tanto, un gran proyecto de estabilidad y de progreso para el mundo.

Termino, señor Presidente, haciendo una brevísima referencia a algunas de las iniciativas vinculadas directamente a la extensión de la Unión Europea en el ámbito de la ciudadanía. Hemos dado pasos para la puesta en marcha de la iniciativa ciudadana, como es conocido; su puesta en funcionamiento, a través de la negociación que hay que tener con esta Cámara, será un fuerte compromiso con la participación ciudadana en el proceso de construcción europea. Hemos aprobado, y por unanimidad, el mandato de adhesión de la Unión al Convenio Europeo para la Protección de los Derechos Humanos, que era una gran prioridad de la Presidencia europea, y hemos dado pasos en la lucha contra la violencia de género, en favor de la igualdad, a través de la creación del Observatorio Europeo, o a través del impulso de la tramitación de la Directiva sobre una orden de protección europea para las víctimas de violencia contra las mujeres.

De igual manera, hemos aprobado el plan de acción del Programa de Estocolmo de 2010 y la Estrategia de seguridad interior. Por otro lado, hemos efectuado la primera evaluación del Pacto Europeo sobre Inmigración y Asilo y, asimismo, hemos aprobado nuevas normativas sobre donación y trasplantes de órganos y hemos aprobado la Directiva sobre asistencia sanitaria transfronteriza. En definitiva, aspectos importantes que tienen que ver directamente con los intereses de los europeos en su condición de extensión de derechos y en su condición de mayor participación en el proceso de formación de la voluntad política europea.

Termino con una brevísima reflexión, señor Presidente. Hemos pretendido en estos seis meses afrontar los cambios institucionales, que necesariamente obligaban a una respuesta de altura política, de generosidad y de compromiso. Hemos intentado afrontar en estos seis meses las consecuencias de la grave crisis económica, para generar confianza y unidad entre europeos, y hemos apostado y trabajado, durante estos seis meses, por fortalecer la proyección y la presencia de Europa en el mundo, convencidos como estamos de que este proyecto tiene más fuerza y más vitalidad que cuando nació, con tanto entusiasmo y con tanto horizonte para los europeos, convencidos de que, con el Tratado de Lisboa, podemos hacer que Europa recupere un gran liderazgo mundial en estabilidad política, en ejemplo de funcionamiento democrático y también en fortaleza económica, en competitividad y en mantenimiento del modelo social.

Termino agradeciendo al Parlamento Europeo su colaboración, al señor Van Rompuy, Presidente del Consejo Europeo, su ejemplar sentido de la responsabilidad y asunción de liderazgo, y a la Comisión la felicito por que esté en su sitio, por que mantenga el espíritu comunitario y por que sea beligerante en su defensa, a pesar de que, a veces, a los Gobiernos nos cueste. Pero eso es hacer Europa, tener un interés europeísta y saber que ese es el camino de verdad.

(Aplausos)

 
  
MPphoto
 

  José Manuel Barroso, Presidente da Comissão. − Senhor Presidente, Senhoras e Senhores Deputados...

Señor Presidente, señoras y señores diputados, la Presidencia española y los últimos seis meses han marcado un momento muy especial para la Unión Europea.

En primer lugar, ha sido una época de profunda transición, con la reciente entrada en vigor de un nuevo Tratado, que ha dotado de nuevas fuerzas a este Parlamento, ha establecido una nueva relación entre el Consejo Europeo y la Presidencia rotatoria y ha traído una nueva Comisión gracias al apoyo de este Parlamento. Y, por encima de todo, también ha sido una época de gran tensión para la economía europea, especialmente para la zona del euro. Una crisis que nos ha planteado nuevos retos y nos ha exigido nuevas respuestas.

Hasta ahora, hemos superado esta prueba. Hemos demostrado ser capaces de tomar medidas sin precedentes para asegurar la estabilidad financiera en la zona del euro. De este modo, hemos mantenido los principios básicos de solidaridad y de responsabilidad, aprobado el paquete de rescate para Grecia, establecido un mecanismo de estabilización —750 000 millones de euros— y empezado a reforzar la gobernanza económica de la Unión Europea para evitar y prevenir futuras crisis.

Hoy quiero rendir homenaje a España y a su Presidencia en ejercicio del Consejo, que ha sido muy positiva y acertada y que ha tenido lugar en un contexto difícil y muy especial. El firme compromiso personal del Presidente Rodríguez Zapatero con Europa y con el espíritu y el método comunitarios han sido esenciales para abordar estos desafíos. También han sido cruciales los esfuerzos realizados por todas las autoridades españolas. Por eso, muchas gracias. Estoy especialmente satisfecho de que hayamos trabajado juntos para conseguir, durante estos seis meses, resultados importantes, dando a la Unión Europea una agenda para un nuevo crecimiento inteligente, sostenible e inclusivo y adoptando decisiones clave para estabilizar y reforzar la economía en la Unión Europea.

Con la adopción de la Estrategia Europa 2020 hemos establecido, por primera vez, un enfoque global que combina una configuración presupuestaria inteligente con reformas estructurales, la coordinación política y económica reforzada y la reforma de nuestros mercados financieros. Europa 2020 es nuestra agenda para la economía social de mercado europeo en el siglo XXI. Contribuirá a movilizar todos los instrumentos, a todos los niveles, para promover la creación de empleo y explotar las nuevas fuentes de crecimiento.

La Presidencia española ha sido instrumental para conducir esta agenda hacia delante y, en particular, para alcanzar un acuerdo sobre los cinco objetivos principales propuestos por la Comisión. Esos objetivos son importantes. Dotan a Europa 2020 de un mensaje político que todos pueden comprender y al que nadie puede oponerse: empleo, educación, innovación, medio ambiente e integración social. Me gustaría resaltar especialmente el apoyo de España para alcanzar el acuerdo sobre el objetivo de lucha contra la pobreza. Muchos expresaron dudas sobre la pertinencia de fijar tal objetivo en el ámbito europeo. Creo, sin embargo, que hemos demostrado con este acuerdo que la dimensión social es una parte indispensable de nuestro proyecto común.

Nuestros objetivos tienen un efecto catalizador. Comunican bien y están bien dirigidos. Además, nos proporcionan una estructura para impulsar y verificar el progreso. Tras ser aprobada por el Consejo Europeo de junio, los Estados miembros y las instituciones disponen ahora de las herramientas para aplicar Europa 2020 en la práctica, especialmente a través de las siete iniciativas insignia y los programas nacionales de reforma. El siguiente reto para todos es asegurar que esto se traduzca en resultados reales.

Together with the European Parliament the Spanish Presidency has also brought significant progress in the area of financial regulation.

I said ‘progress’, bearing in mind the positions of the Council and Parliament only six months ago. However, I did not say ‘breakthrough’. Yes, we are on the verge of an agreement on the financial supervision package but we must not lose this momentum. I call on all Member States and all Members of this House to assume their full responsibility. The target date of seeing the new system up and running by the end of the year is not just for practical convenience. It is a critical political signal. All three institutions must now make decisive moves to seal the package before the summer break. I think it would be very difficult to explain to our partners in the G20 that we, who were the first to start this process, are not able to be the first to conclude it.

The Presidency rightly placed great emphasis on the implementation of the Lisbon Treaty’s new instruments and I would like to highlight in particular progress on two important files.

The first is the European citizens’ initiative. This will be a very concrete and tangible expression of the Lisbon Treaty’s goal to strengthen direct democracy in the European Union. The Commission strongly supports the objective of putting it in place as quickly as possible. We have been quick to make our proposal after an extensive consultation involving all relevant stakeholders. I welcome the fact that the Council, under the guidance of the Spanish Presidency, has now formulated its position and is able to enter into discussions with Parliament, which has of course a particular interest and legitimacy in this matter.

Secondly, during the Spanish Presidency the Council agreed negotiating directives for the Union’s accession to the European Convention on Human Rights and Fundamental Freedoms. This is a powerful expression of our values and of the commitment to uphold human rights and the rule of law.

Finally, I would like to commend the Spanish contribution in promoting the external dimension of EU policies. The Presidency has helped prepare an unprecedented number of summits with Europe’s strategic partners in the world. I would like to mention in particular the remarkable results of the Latin America and Caribbean summits, where the conclusion of negotiations with the Andean Community, the signature of the Peru and Colombia agreements and the relaunch of Mercosur negotiations took place. I would also like to mention – particularly because it took place for the first time – the summit with Morocco.

It is also important to mention here the crucial contribution of the Spanish Presidency to the conclusion of the negotiations on the EU-US agreement on the Terrorist Finance Tracking Program. Thanks to its efforts and those of Commissioner Malmström, we now have a text that takes into consideration the European Parliament’s specific concerns. I know this House is going to debate Mr Alvaro’s report today, and I hope that new compromise and debate will bring us to a positive vote by the Parliament next Thursday.

Spain has also made an invaluable contribution in setting up the European External Action Service. Thanks to its efforts, the commitment of Baroness Ashton and the help of the European Parliament, we now have a political agreement which I am convinced will bring a successful External Action Service on track. The service, as it is designed, will articulate well with the work of the Parliament, Council and Commission on external relations. I therefore strongly believe that the agreement deserves the support of Parliament.

Discussion has also brought us a long way on the necessary amendments to the Staff Regulations and to the Financial Regulation, where the Council and Parliament are now ready to enter into the full codecision process. It goes without saying that Parliament will fully play its role in deciding the amending budget for 2010 and adjudicating on the amending letter for the 2011 budget, which the Commission will submit after the summer break. In the mean time, the High Representative, Vice-President of the Commission, will have the political support she needs to put the service in place.

The Spanish Presidency can look back with satisfaction at a number of important achievements in times of economic, social and institutional change. During the last six months, when Europe has been confronted with unprecedented challenges, Spain has shown once again its seriousness and its European commitment in holding the Council rotating presidency. It has made every effort to show that Europe works and delivers, tackling the issues of concern to our citizens head-on. But there is no room for complacency, and we have to continue to build solid foundations for the future. The European Commission is working on this objective with full speed, together with Parliament, the European Council and Belgium, which now holds the rotating Council Presidency and which receives from Spain a solid record of achievement. To Spain: thank you, muchas gracias.

(Applause)

 
  
MPphoto
 

  Joseph Daul, au nom du groupe PPE. – Messieurs les Présidents, Monsieur le Premier ministre, la Présidence espagnole du Conseil de l'Union européenne a essayé de faire sa place dans un nouveau contexte institutionnel, entre les nouveaux acteurs que sont le président du Conseil et la haute représentante, et la montée en puissance du Parlement européen comme colégislateur européen à part entière.

Dans le même temps, cette présidence est intervenue dans une période de difficultés économiques majeures pour l'Europe, avec la crise de l'euro en Grèce et un malaise social grandissant, comme en Espagne, qui compte près de 5 millions de chômeurs. Dans ce contexte, plusieurs avancées ont été réalisées: création de mécanismes européens de stabilisation financière, progrès dans la régulation des marchés financiers – là, je vous demande, Monsieur le Premier ministre, de continuer dans la même voie pour aboutir à ces régulations – ou encore préparation du service européen pour l'action extérieure.

Mais il est difficile d'attribuer à telle ou telle présidence tournante, présidence du Conseil européen ou Parlement, le mérite de ces mesures positives, qui ont toutefois connu plusieurs revers ou retards, comme vous l'avez souligné. Je pense en particulier à l'annulation du sommet entre les États-Unis et l'Europe, qui a été une occasion perdue de relancer un partenariat transatlantique indispensable. Mon groupe souhaite que, lors du sommet de septembre sur les partenariats stratégiques, le Conseil européen rattrape le temps perdu et prône la mise en place d'un marché transatlantique, qui constitue sûrement une piste sérieuse pour générer, sur nos deux continents, croissance et emploi.

Mesdames, Messieurs, l'importance des enjeux nous oblige à envoyer aux Européens, et pas seulement aux marchés, des signes de confiance: confiance dans notre capacité commune à innover et à entreprendre, confiance aussi dans la capacité de l'Europe à renouer avec la compétitivité, et donc avec la croissance.

Pour parvenir à ces résultats, chacun de nos États membres doit jouer sa partition et s'inspirer des meilleures pratiques de ses voisins. Mais pour que le concert soit harmonieux, il faut un chef d'orchestre, et ce chef d'orchestre doit être européen. Mon groupe attend des dirigeants européens qu'ils affichent un message d'unité et de confiance et qu'ils s'organisent en conséquence. Mon groupe attend aussi que la méthode communautaire prévale sur la méthode intergouvernementale, dont la crise actuelle a montré les limites.

Monsieur le Premier ministre, vous l'avez dit, nous comptons, même après la présidence espagnole, conserver la même attitude, très forte, à l'égard de cette méthode communautaire. Autant de défis qui attendent la présidence belge, à qui je recommande, comme à nous tous, humilité, mais aussi efficacité.

(Applaudissements)

 
  
MPphoto
 

  Martin Schulz, im Namen der S&D-Fraktion. – Herr Präsident, meine Damen und Herren! Ich beginne mit einer persönlichen, aber sehr wichtigen Bemerkung. Herr Premierminister, die politische Logik gebietet es, dass ich mich freue, wenn Angela Merkel traurig ist, und ich eigentlich Ihre Freude normalerweise teile. Morgen Abend wird es umgekehrt sein, dann werden Angela Merkel und ich gemeinsam jubeln, und ich werde keinerlei Mitleid mit Ihnen haben.

(Beifall)

Kollege Cohn-Bendit wird seine mangelhaften fußballerischen Kenntnisse nachher auch noch zum Besten geben, aber jetzt zur spanischen Präsidentschaft.

Herr Ministerpräsident, die spanische Präsidentschaft hat einige herausragende Erfolge erzielt, über die ich hier reden will. Der Abschlusserfolg in den letzten Tagen nach den doch sehr schwierigen Verhandlungen über den Auswärtigen Dienst der Europäischen Union – das will ich hier ausdrücklich feststellen – ist in enger Zusammenarbeit mit Catherine Ashton erarbeitet worden, durch viel Arbeit der Kolleginnen und Kollegen dieses Hauses, aber in der Schlussphase war es die Präsidentschaft, die die entscheidenden Beiträge geleistet hat. Das ist ein Erfolg der spanischen Präsidentschaft. Ich will ausdrücklich Ihren Außenminister Moratinos nennen, der Wesentliches beigetragen hat, um das zum Erfolg zu bringen.

Die spanische Präsidentschaft hat beim SWIFT-Abkommen einen wesentlichen Beitrag geleistet. Ich will mich hier ausdrücklich bei Alfredo Rubalcaba bedanken, ohne den das SWIFT-Abkommen in dieser Form nicht zustande gekommen wäre. Ich will an Ihre Adresse sagen, Herr Kommissionspräsident: Wenn das apparative Denken der Kommission und insbesondere der Kommissarin Malmström sich durchgesetzt hätte, hätten wir das SWIFT-Abkommen nicht. Das ist ein ausdrückliches Verdienst des Parlaments und der spanischen Präsidentschaft.

Ich hoffe, dass wir bei den jetzt notwendigen Schritten zur Bankenaufsicht und zur Finanzmarktregulierung zum Abschluss kommen werden. Da haben wir in diesen Tagen große Fortschritte erzielt. Wir sind nicht am Ende, aber ich hoffe, dass wir zu vernünftigen Kompromissen und vernünftigen Abschlüssen kommen. Wir brauchen im Übrigen eine europäische Vorreiterrolle. Wir brauchen sie auch deshalb, weil wir gesehen haben, wenn die Europäer – und auch das ist ein Erfolg der spanischen Präsidentschaft – einheitlich handeln, dann haben wir eine große Chance, europäische Maßstäbe zu definieren, die wir auch international durchsetzen können.

Schauen wir doch einmal auf die Realität der letzten vierzehn Tage! Der spekulative Angriff gegen den Euro ist zunächst gebremst. Was passiert? Die Spekulanten sehen, dass die europäischen Maßnahmen die Währung schützen, sie wenden sich jetzt an die USA und spekulieren gegen den Dollar. Das wäre übrigens ein gutes Argument für all diejenigen, die bei den G-20-Gipfeln waren, dem Präsidenten der USA und anderen zu sagen, glaubt doch nicht, die Kapitalisten hätten nur uns im Visier. Die gehen dahin, wo sie glauben, dass sie am ehesten ihre Profite machen können. Das ist jetzt der Dollar, aber wer weiß, beim nächsten Mal ist es vielleicht das Britische Pfund oder welche Währung auch immer. Was wir brauchen, sind weltweite Regelungen. Wenn wir sie jetzt europäisch in Teilbereichen durchsetzen, dann ist das richtig, weil wir sie dann international als starke Europäische Union mit durchsetzen können. Auch das ist ein Schritt in die richtige Richtung.

Herr Ministerpräsident, ich bin dankbar dafür, dass Sie als Ratspräsident hier deutlich gesagt haben, dass wir die Kommission unterstützen. Ich habe nicht immer den Eindruck, dass das im Rat bei allen so ist. Joseph Daul hat zu Recht auf die Verteidigung der Gemeinschaftsmethode hingewiesen. Was wir brauchen, ist ein Bündnis der Europäischen Institutionen gegen diese furchtbare Tendenz der Renationalisierung, die es insbesondere im Europäischen Rat gibt. Man muss ja das Kind beim Namen nennen, und deshalb schönen Dank dafür, dass Sie Herrn Van Rompuy gelobt haben. Ich finde ihn auch ganz nett, aber als Mitglied dieses Hauses muss ich sagen, dass unser Ansprechpartner die rotierende Präsidentschaft ist. Ich habe gerade drei Beispiele genannt, wo wir mit der rotierenden Präsidentschaft – die im Übrigen geführt wird von Politikern und nicht von irgendwelchen Beamten, die in Apparaten in Brüssel sitzen –, und Politiker haben in der Regel – als Minister sind sie ja auch Abgeordnete – ein wesentlich besseres Verständnis dafür, was in einem Parlament abläuft, als irgendein Beamter, der in einem Generalsekretariat sitzt, auch wenn es von Herrn Van Rompuy geführt wird. Deshalb glaube ich, dass sich die rotierende Präsidentschaft bewährt hat. Insbesondere ist sie für uns als Parlament ein unmittelbarer Ansprechpartner, mit dem wir in den konkreten Gesetzgebungsverfahren Probleme direkt lösen können. Ein Resultat des Vertrags von Lissabon – den ich auch für einen Fortschritt halte – ist die Tatsache, dass die Europäischen Institutionen, wenn sie zusammenwirken, wenn sie sich als gegenseitig komplementär betrachten, einen viel größeren Erfolg haben können, als wenn sie – wie das im Rat sehr häufig geschieht – versuchsweise gegeneinander geschoben werden.

Die spanische Präsidentschaft war in der Summe eine erfolgreiche Präsidentschaft. Ich danke Ihnen für Ihre Arbeit, ich danke für die Aufmerksamkeit.

 
  
MPphoto
 

  Alexander Graf Lambsdorff, im Namen der ALDE-Fraktion. – Herr Präsident! Wenn Fußball nicht zählt, dann mache ich jetzt auch eine Fußballanalogie. Mir kommt die spanische Ratspräsidentschaft ein bisschen vor wie die Weltmeisterschaft von Fernando Torres: mit hohen Erwartungen gestartet, aber bisher ein etwas enttäuschendes Turnier. Ich hoffe ganz ehrlich, dass sich das morgen fortsetzt, was Fernando Torres angeht, dass wir 2008 nicht noch einmal erleben müssen.

In der Wirtschaftspolitik hat sich die spanische Ratspräsidentschaft ein wirklich ambitioniertes Programm gegeben: EU 2020, Verschärfung der Eigenkapitalvorschriften für Banken, Regulierung von Hedgefonds, die Reform der europäischen Finanzaufsicht. Das war in der Krise ganz sicher der richtige Ansatz.

Ich muss für meine Fraktion allerdings sagen, dass wir vom Ergebnis enttäuscht sind. Nicht so sehr von der Ratspräsidentschaft als solcher, aber von den Mitgliedstaaten. Wir wissen alle, wie diplomatisch José Manuel Barroso ist. Wenn er sagt, es hat Fortschritte gegeben, aber keinen Durchbruch, dann sind das für ihn ja schon sehr deutliche Worte.

Bei den Kapitalvorschriften konnte eine Einigung erzielt werden, das ist richtig. Bei der Regulierung von Hedgefonds nicht. Hier sind die Verhandlungen ins Stocken geraten, weil man sich im Rat auf keinen Gemeinsamen Standpunkt einigen kann, doch auch hier muss gehandelt werden. Probleme im Rat gibt es auch bei der Finanzaufsicht. Glauben die Mitgliedstaaten wirklich, dass in einem gemeinsamen Markt für Finanzdienstleistungen die Aufsicht am besten national organisiert werden sollte? Die Krise hat gezeigt, dass dieser Ansatz gescheitert ist. Der Rat sollte sich einer effizienten europäischen Finanzaufsicht nicht in den Weg stellen. Der Steuerzahler kann und will das Bankensystem nicht noch einmal retten.

Ähnlich verhält es sich mit der Strategie EU 2020. Im Rat tut man so, als ob die Lissabon-Strategie nicht aufgrund der falschen Konzepte gescheitert wäre. Doch genauso ist es doch. Die offene Methode der Koordinierung hat versagt. Auch hier brauchen wir mehr europäische Zusammenarbeit. Eine auf Erfolg ausgerichtete Job- und Wachstumsstrategie muss auf der Gemeinschaftsmethode basieren. Das tut die neue Strategie nicht in ausreichendem Maße. Dieses Haus hat anderes gefordert.

Wenn wir in Europa nicht auf Dauer einen Verlust an Wohlstand hinnehmen wollen, dann müssen wir wettbewerbsfähiger werden. Dazu gehört eine effiziente, erfolgsversprechende Wachstumsstrategie. Dazu gehört eine Regulierung und Neuausrichtung der Finanzmärkte, die die Finanzierung der Realwirtschaft wieder stärker in den Mittelpunkt rückt. Dazu gehört eine effektive Krisenprävention und Krisenabwicklung in Form einer europäischen Finanzaufsicht, die den Namen verdient, und ein europäischer Währungsfonds.

Dazu gehört aber auch, dass die Regierungen der Mitgliedstaaten endlich ihre Haushalte in Ordnung bringen, und dass wir in Europa unsere Wirtschaftspolitik besser koordinieren. Das kann kein race to the bottom sein, dass muss ein race to the top sein, wir wollen mehr Wettbewerbsfähigkeit in mehr Mitgliedstaaten.

In der Außenpolitik wäre sicher einiges mehr erreichbar gewesen, wenn Spanien den Kosovo anerkennen würde. Das hat von vorneherein die Position des Rates in dieser Frage geschwächt. Der USA-EU-Gipfel und das Treffen der Union für das Mittelmeer wurden abgesagt.

Lassen Sie mich eine abschließende Bemerkung machen: Meine Fraktion hat eine ausgesprochen konstruktive Haltung, was die Verhandlungen mit der Türkei angeht, aber am letzten Tag der Präsidentschaft, quasi als Belohnung für das Abstimmungsverhalten der Türken im UNO-Sicherheitsrat bei den Iransanktionen, noch eben einmal schnell ein Kapitel so zu eröffnen, das ist auch bei den Türkeibefürwortern durchaus auf Kritik gestoßen. Ich glaube, dass das Engagement mit der Türkei anders, differenzierter und engagierter, besser durchdacht vorgenommen werden muss, als so auf den letzten Drücker Entscheidungen übers Knie zu brechen.

 
  
MPphoto
 

  Daniel Cohn-Bendit, im Namen der Verts/ALE-Fraktion. – Herr Präsident! Ich werde keine Bemerkung zum Fußball machen. Ich weiß, Ihr seid alle so schlau. Ich will nur sagen, es ist traurig, dass Ghana ausgeschieden ist. Damit sind wir einverstanden, ja? Okay.

Ich wundere mich über das Verhältnis zu den Aussagen, die heute gemacht werden, nämlich dass wir alle zufrieden sind. Wir halten Fensterreden. Es werden Fortschritte, Fortschritte, Fortschritte gemacht, und irgendwie habe ich den Eindruck, außer hier, in diesem Raum, merkt das niemand. Also man kann mir erzählen, dass das etwas damit zu tun hat, dass wir hier im Moment nicht gut genug kommunizieren. Nein, das ist nicht das Problem! Das Problem ist schlicht und einfach, dass wir einmal die Realität sehen müssen. Die Realität ist folgende: Wir beschließen 2020, aber sind unfähig, für die sieben oder acht Flaggschiffe irgendeinen Pfennig zur Verfügung zu stellen. Das wird nicht funktionieren! Ich sehe schon den Rat, der sagt, dass wir aufgrund der Krise den europäischen Haushalt reduzieren werden, das heißt, Ihr könnt 2020 schon einmotten.

Wir sagen immer, wir wollen Wachstum, Wachstum, Wachstum. Ja, aber welches Wachstum? Und wer Wachstum will, kann nicht nur Wachstum kriegen, indem er spart. Wir brauchen einen Europäischen Fonds. Ja, aber es muss ein Fonds für Solidarität und Investitionen sein. Wo spricht Europa heute von Investition? Wo? Ich habe es in all den Reden nicht ein Mal gehört! Ja, ihr habt den Stabilitätspakt perfektioniert: Noch mehr Strafen, die nicht funktionieren werden, wenn ihr die Wirtschaft nicht ankurbelt. Dann könnt Ihr so viele Strafen aussprechen wie Ihr wollt, das wird nichts nützen! Um positives Wirtschaftswachstum, das heißt nachhaltiges Wachstum, grünes Wachstum, zu kriegen, muss man auch in bestimmten Bereichen investieren. Ich habe heute darüber nichts gehört. Kein Wort.

Ich will noch einmal etwas zu SWIFT sagen. Lieber Martin, dieses Parlament hat hier zu SWIFT einen Satz beschlossen: Es muss bei den Anfragen der Amerikaner eine Justizbehörde geben, die überwacht, ob die Anfrage legitim ist oder nicht. Jetzt kommt das Abkommen, das Du lobst, und das ist Europol. Ich wusste nicht, dass Europol eine justizielle Institution ist. Das ist neu! Ein amerikanischer Polizist fragt einen europäischen Polizisten, ob das in Ordnung ist, und Du glaubst, dass ein europäischer Polizist einem amerikanischen Polizisten sagen wird, das ist nicht in Ordnung? Das ist doch Quatsch, weil die Polizei miteinander arbeiten muss! Die können sich nicht gegenseitig kontrollieren. Das gibt es in keiner Rechtsordnung, dass die Polizei eine andere Polizei kontrollieren kann. Also entspricht SWIFT so, wie es ist, nicht dem Anspruch des Europäischen Parlaments, wie wir hier darüber abgestimmt haben. Dazu solltest Du auch etwas sagen und es nicht nur toll loben, weil es einfach nicht die Wahrheit ist.

Monsieur le Premier ministre, sur la base de votre expérience de la présidence rotative, je crois qu'il y a un problème institutionnel.

Moi, je crois qu'après six mois... Il faut voir après les prochaines présidences. Je ne crois pas que, comme Lisbonne a défini les institutions, la présidence rotative et la présidence permanente puissent fonctionner. Il y a un vrai problème de dysfonctionnement. Nous devrions avoir la lucidité de discuter de ce problème à l'avenir.

 
  
MPphoto
 

  Timothy Kirkhope, on behalf of the ECR Group. – Mr President, this Presidency took office at a critical time with much at stake. As the first rotating presidency which would also chair the European Council and the General Affairs Council, it could have given shape to a new kind of presidency, developing constructive relationships with the President and the High Representative. In the ongoing work of the Council and the preparations for the European Council, it could have had a vital role to play in driving forward a modern and progressive European reform agenda, and in facing the crises in the economy and public debt and in the eurozone the European Union was owed a positive force for action.

Instead, sadly, too often this Presidency has appeared more interested in sound bites than substance. It proposed a transatlantic summit which it could not deliver, while simultaneously pursuing a policy on Cuba which has destabilised the Atlantic relationship and contributes nothing to liberating the imprisoned people of that important island. It had sought a summit of the Mediterranean Union, but this was cancelled.

In foreign policy it seems their only consistent objective has been to try to undermine the High Representative by criticising her, for example, for not attending meetings and yet, to be frank, given the Presidency record in arranging summits, I can quite understand her reluctance in putting their meetings into her diary.

Turning to the economy, the Spanish Presidency has been virtually invisible. Making the banks’ stress tests public is clearly a significant step, but let us not pretend that it amounts to a complete strategy for recovery. It is hard not to avoid the impression that the main objective of the Presidency during the eurozone crisis has been to hide away, but with a budget deficit of over 11% perhaps they felt good reason to avoid international scrutiny. With a large deficit and a timid reform plan for their own economy at home, they were in no position to offer Europe leadership or to set an example, and so the historic opportunity from being the first presidency following the Lisbon Treaty has been lost.

Spain is a key member of the European Union, with its proud heritage and vibrant modern democracy. It has so much to offer, and in this House we have many distinguished Spanish representatives. Yet this uninspired, lacklustre presidency has let down the Council, has let down the European Union and, I very much regret to say, has let down Spain as well.

 
  
MPphoto
 

  Willy Meyer, en nombre del Grupo GUE/NGL. – Señor Presidente, señor Barroso, señor Rodríguez Zapatero, mire usted, señor Rodríguez Zapatero, ejerza quien ejerza la Presidencia de turno, si no cambia la orientación económica de fondo de la Unión, está llamado a desmontar el modelo social europeo. Esta es la cruda realidad. Por eso, las huelgas generales de Grecia, de Italia, de Francia, de Portugal y la próxima, del 29 de septiembre, de España.

Huelgas generales que son las respuestas de los trabajadores y trabajadoras, de los pensionistas, a esta orientación económica pactada por ustedes y por una gran mayoría de la Cámara. Hay un gran consenso. Por eso, fíjese usted en las diferencias que hay en los debates nacionales y, cuando vienen ustedes aquí, todos están de acuerdo. Porque aquí están todos de acuerdo en la orientación de fondo de una política económica que castiga a los trabajadores y a los pensionistas, que no son los responsables de la crisis. No son los responsables y, sin embargo, van a pagar la crisis.

Por eso, señor Presidente, creo que la cuestión de fondo es si hay fuerza suficiente para cambiar esta orientación económica, que pone en peligro el modelo social y la cohesión social y territorial. A finales de los ochenta, el Consenso de Washington se trasladó a Bruselas. No se debía intervenir la economía, había que privatizar todos los servicios estratégicos que estaban en manos públicas y, por lo tanto, avanzar hacia desregular el mercado. Esa receta de no intervenir la economía nos trae una crisis sin precedentes en la Unión Europea y pone en jaque el modelo social europeo. Por eso, es imposible que un Presidente de turno pueda salvar la situación si no se cambia ese modelo que hace del consenso de Bruselas la fotocopia del Consenso de Washington fracasado. Es la fotocopia, señor Presidente.

Y, efectivamente, usted empezó con el fracaso estrepitoso de la Estrategia de Lisboa. No era competencia suya y, sin embargo, a pesar de ese fracaso estrepitoso —se pretendía crecer el 3 %, llegar a veinte millones de empleos y destinar el 3 % del PIB a investigación y desarrollo—, se presenta otra estrategia sobre la misma base de no intervenir la economía, de no tener instrumentos públicos ni un Tesoro público europeo, ni una política fiscal europea, ni políticas activas de empleo, ni políticas industriales de empleo. No tenemos ni un solo instrumento y se sigue apostando por esa política fracasada. Y claro, lógicamente, la respuesta del movimiento obrero europeo no puede ser otra. Ese movimiento al que le costó tanto garantizar ese modelo social y que la respuesta que tiene son las huelgas generales. Huelgas generales.

Por eso, señor Presidente, nosotros no compartimos el resultado de esta Presidencia. Y le digo, como al inicio, que sea quien sea quien ejerza la Presidencia de turno, si no se modifica la política económica, está llamado a ser ese instrumento que desmonte el modelo social.

Para terminar, en materia de política exterior, nosotros no compartimos la doctrina europea aplicada en política de vecindad en relación con aquellos países que incumplen la cláusula 2 de los acuerdos de asociación. El crimen de guerra cometido por Israel contra la flotilla humanitaria tenía que haber tenido como respuesta una congelación inmediata...

(El Presidente retira la palabra al orador)

 
  
MPphoto
 

  Marta Andreasen, on behalf of the EFD Group. – Mr President, I should like to address Mr Zapatero. You have exercised the EU rotating presidency in the same way you govern your country, Spain – that is with your back to your citizens. Today I am coming back here to remind you of the infamous Spanish land-grab, a matter which I first brought to your attention in January. You have done nothing to resolve the madness affecting hundreds of thousands of people across Spain who face confiscation and demolition of their houses.

A few days ago the head of the planning inspectorate in Andalusia acknowledged that in that region alone 300 000 houses are affected. This is not the handful of British citizens that some want us to believe. The suggested solution is that the owners can have their houses legalised for a fee. They have already paid, Mr Zapatero. My constituents regularly ask who is running Spain. Mr Westerdale writes that he fears he is facing a situation similar to that experienced by British subjects at the hands of President Mugabe in Zimbabwe and wonders why he is receiving this treatment in a friendly European country. This is why he feels that the European Union is not capable of protecting British citizens.

¿Se da cuenta, señor Rodríguez Zapatero, de que esta situación que se está produciendo es una violación de derechos humanos, amén de ser componente importante de la crisis que vive España? ¿Espera usted que esta Unión Europea venga al rescate de un país donde esta violación continúa produciéndose sin que el Gobierno central se decida a intervenir?

For my part, you can be sure I will continue to fight in defence of all the people – the British, the Spanish and all Europeans – who are suffering this injustice.

 
  
MPphoto
 

  Francisco Sosa Wagner (NI). - Señor Presidente, señor Rodríguez Zapatero, fue el suyo un error de planteamiento. Pensaba usted que iba a presidir realmente Europa y a influir en los engranajes que hacen funcionar la compleja maquinaria europea. Llegó a creer, incluso, porque así dejó que lo proclamaran personas cercanas a usted, que el mundo iba a vivir bajo su Presidencia un momento estelar. Nada de esto se ha hecho realidad.

Procedamos a algunas precisiones. En lo que han sido estos seis meses de Presidencia española, a mí me gustaría distinguir entre, de un lado, la dirección política de la misma y, de otro, la labor de los funcionarios que han estado trabajando en las salas de máquinas. Es la primera la que ha fallado y ello se debe a la ausencia de un adecuado impulso desde la Presidencia del Gobierno, que ha tejido la Presidencia europea más bien a golpe de péndulo. Sin embargo, quiero destacar el esfuerzo de los funcionarios, su valiosa voluntad de servicio a Europa y a España. Y, es que, señor Presidente, España cuenta con magníficos funcionarios profesionales, y si algo hay que lamentar es que se les margine demasiado en la realidad diaria.

Dicho esto, procede reconocer que se han adoptado algunas iniciativas meritorias en estos seis meses. Entre ellas, me complace citar el plan de donación y trasplante de órganos y el tratamiento que se ha dado a los derechos de los pacientes en la asistencia sanitaria transfronteriza.

Más en el aire han quedado los acuerdos sobre la nueva Estrategia Europa 2020 y, sobre todo, los relativos al Servicio Europeo de Acción Exterior, ambos demasiado frágiles todavía.

Lamentable ha sido lo ocurrido con la orden europea de protección para las víctimas de la violencia de género y el mismo sombrío resultado ha ofrecido la patente comunitaria básica para la vida de miles de empresas y bloqueada, en parte, por los problemas lingüísticos que la legislación española estimula.

Pero son todas las grandes acciones políticas las que se han saldado con un fracaso espectacular: desde la cumbre del Mediterráneo hasta la de la Unión Europea con los Estados Unidos, cita esta última respecto de la que su propio Gobierno fue el encargado de crear unas expectativas desmesuradas. Sin embargo, debemos convenir en que no poder sacar adelante su política respecto a Cuba ha sido altamente positivo para los cubanos.

Por último, los avances hechos en el camino hacia un mejor gobierno económico europeo no pueden ser, en modo alguno, imputados a su Presidencia, clamorosamente ausente en las cuestiones más relevantes.

Adiós, pues, a la Presidencia española. Una conclusión positiva sí quiero extraer de esta experiencia: mi fantasía de europeísta convencido se excita al pensar que pueda significar el fin de las Presidencias rotatorias tal como han sido concebidas hasta ahora. Sería esta una buena noticia, pues mientras Europa no refuerce sus instituciones comunes uniendo sólidamente sus fragmentos, seguirá corriendo el riesgo de verse hundida en los espacios vacíos de la irrelevancia.

 
  
MPphoto
 

  Jaime Mayor Oreja (PPE). - Señor Presidente, señor Presidente del Gobierno de España, estos seis primeros meses, tras la entrada en vigor del Tratado de Lisboa, exigían y merecían un cambio de actitud política.

Si la crisis económica y financiera ha sido una consecuencia del alejamiento de la economía «verdad» y un desordenado desarrollo de la economía «ficción», lo mismo cabe decir en el ámbito político.

El 20 de enero, en este Parlamento, el señor Rodríguez Zapatero anunció las cuatro prioridades —no dos— de su Presidencia: primera, el mercado común de la energía; segunda, la inversión en la sociedad de la información; tercera, la economía o industria sostenible con un plan de desarrollo del vehículo eléctrico; cuarta, la culminación del espacio universitario de Bolonia. Y me pregunto, ¿en qué se aproxima aquel enunciado de objetivos a la realidad que hemos vivido?

En su primera intervención, de presentación de objetivos, no citó una sola vez los términos de déficit y de deuda. Toda la Presidencia cambia radicalmente en la reunión del Ecofin los pasados 9 y 10 de mayo, y emerge la crisis del euro.

Se sigue llegando tarde y mal. Se tienen que improvisar unas medidas necesarias en la Unión Europea debido a la falta de previsión y de profundidad en el diagnóstico de la crisis. Con una dificultad adicional: quien ejercía la Presidencia rotatoria, por los resultados de su política económica, no estaba en condiciones de participar en el liderazgo de la solución porque se había convertido en parte del problema.

Las Presidencias rotatorias, que, sin duda, ya son diferentes tras el Tratado, en una situación de crisis económica tan aguda, o bien se reafirman o, por el contrario, están aún más limitadas y lastradas por la falta de confianza y credibilidad de sus políticas económicas en sus respectivos países, como en este caso.

Señor Presidente, la mayor de las crisis que los políticos estamos viviendo es de confianza. Una crisis de desconfianza de tal envergadura solo se resuelve atreviéndonos a decir la verdad.

Por ello, la descripción de la tercera ficción en esta Presidencia la podemos encontrar en el discurso de esta mañana, en el que parece que el Presidente solo está interesado en magnificar esta Presidencia.

La pregunta que debemos hacernos es si vamos a ser capaces de no volver a improvisar o, por el contrario, si vamos a ser capaces de diagnosticar y prever el propio escenario de la crisis que tendrá dimensión social.

(Aplausos)

 
  
MPphoto
 

  Juan Fernando López Aguilar (S&D). - Señor Presidente, en veinticinco años, España ha ejercido cuatro veces la Presidencia en ejercicio de la Unión Europea. Y, como en las tres anteriores, la ha ejercido en esta ocasión con dedicación y con responsabilidad intensamente europeístas.

Pero, sobre todo, con resultados. Y nunca como ahora, en un contexto tan difícil, seguramente el más difícil que ha conocido la Unión Europea en toda su historia. Y, en ese contexto de crisis, los resultados expuestos en el balance del Presidente Rodríguez Zapatero son doblemente remarcables, porque la crisis no es solo económica. Ha sido también política. Ha afectado al vínculo de confianza de las opiniones públicas de los Estados miembros con las instituciones y con el proyecto europeo. Y, en las sucesivas citas electorales, muchos ciudadanos se han alejado de las urnas preguntándose quién manda ante la crisis: ¿los mercados financieros, que no responden ante nadie, o los Gobiernos, democráticamente responsables ante la ciudadanía?

Por eso, este semestre, que arrancó con el retraso del aterrizaje de Lisboa, en cuatro meses ha conseguido que la gobernanza económica y política de la Unión Europea avance, y eso es alentador. Y, ahora, el impulso europeísta de esta Presidencia se transfiere, de acuerdo con la dinámica de trío establecida en el Tratado de Lisboa, a las Presidencias sucesivas: Bélgica y Hungría. Y ninguna puede ignorar que ninguno de los desafíos de la globalización —el demográfico, el energético, el social y la lucha contra la pobreza— puede ser acometido por ningún país por sí solo. Debemos remar juntos, so pena de que la Unión Europea se deslice hacia la irrelevancia.

Por eso, la lección es clara. Nos ha enseñado nuestra vulnerabilidad: la de la moneda única frente a la deficiente coordinación fiscal, presupuestaria y económica; la de los tiempos de respuesta frente a la enormidad y a la velocidad de los retos. De ahí el lema de la Unión Europea: unidos en la diversidad. En ningún caso, desunidos ante la adversidad. Por eso, de ahora en adelante, toda Presidencia debe pensar globalmente, no localmente. Y toda Presidencia, por encima de los legítimos intereses nacionales, debe actuar «en europeo», responder desde Europa y por Europa.

(Aplausos)

 
  
MPphoto
 

  Izaskun Bilbao Barandica (ALDE). - Señor Presidente, Presidente Rodríguez Zapatero, la crisis nos ha obligado a tomar medidas de gobernanza económica sobre el paquete de supervisión financiera —que ayer, a la una y media de la madrugada, fracasó—, la creación del fondo de rescate, la puesta en marcha del Servicio Europeo de Acción Exterior o la Estrategia Europa 2020 y su apuesta radical por la innovación.

Pero liderar estos proyectos requiere, además de prestigio, autoridad y reconocimiento. En este contexto, usted ha estado condicionado, limitado por los pésimos datos de España y los constantes rumores sobre su solvencia y el déficit de sus cuentas públicas. Además, la improvisación y las prisas por vender alguna foto han perjudicado el recorrido de buenas ideas, como la orden europea de protección. Cabe preguntarse también si las Presidencias rotatorias ayudan a fortalecer un verdadero liderazgo europeo.

Y, por lo que respecta al País Vasco, nosotros incluimos toda la «Y vasca» en la lista de corredores ferroviarios. No ha habido avances en el reconocimiento del euskera como lengua minorizada en Europa, ni para el concierto económico vasco ni para integrar la Ertzaintza, la policía vasca, en el Sistema de Schengen. España y Francia han liderado el plan de la anchoa, que ha sido tan importante para el sector, cuando estaba acordado con ellos y por el Parlamento.

El Tratado de Lisboa no ha avanzado, como usted anunciaba, en sus aspectos regionales y en los anexos sobre la subsidiariedad y la proporcionalidad. Y poco respeto, de nuevo, al finalizar, a este Parlamento. No nos invitó al comienzo de la Presidencia española y ha hecho el balance antes en el Congreso que aquí. Vamos a seguir reclamando la voz de las regiones europeas.

(El Presidente retira la palabra a la oradora)

 
  
MPphoto
 

  Raül Romeva i Rueda (Verts/ALE). - Señor Presidente, tengo que decirle que esta Presidencia nos ha fallado, fundamentalmente porque, en lugar de apostar por la Europa de los pueblos y de los ciudadanos, como esperábamos, ha seguido apostando por la Europa de los Estados y de los mercados.

No esperábamos resultados —sea dicho, no es culpa suya en particular, sino del sistema—, pero sí esperábamos liderazgo. El que ha demostrado, por ejemplo —y ahí sí le felicito—, impulsando la orden europea de protección. Pero ese mismo liderazgo habría querido verlo también en otros aspectos: por ejemplo, promoviendo la supervisión financiera a escala europea; por ejemplo, comprometiéndose a una reforma fiscal a escala europea; por ejemplo, apostando realmente por una tasa sobre las transacciones financieras. En lo ecológico siguen apostando por obviar la importancia de la eficiencia energética, siguen apostando por subsidiar el carbón, siguen sin afrontar la destrucción de las costas. El SWIFT para mí no es una buena noticia; es una pésima noticia.

Y, por último, en cuanto al respeto de los pueblos, tengo que decirle que en Cataluña, como sabe usted, estamos profundamente decepcionados. La sentencia de la semana pasada lo que ha hecho es que muchos europeístas catalanes, como yo, estemos replanteándonos seriamente cuál es nuestro papel en esta Europa que queremos construir y de la que nos sentimos parte, y aquí le hemos echado mucho en falta.

 
  
MPphoto
 

  Paweł Robert Kowal (ECR). - Panie Przewodniczący! Wydaje mi się, że jest bardzo trudno ocenić prezydencję, która postawiła przed sobą bardzo ambitne zadania. Może jednym z problemów tej prezydencji były te ambitne zadania, a obok tego kwestia, że wypadła ona w czasie zmiany układu instytucjonalnego Unii określonego w traktacie lizbońskim. Do plusów prezydencji zaliczyłbym to, że jednak powstała i została przyjęta strategia „Europa 2020”, chociaż istnieje też obawa, że podzieli ona w przyszłości los strategii lizbońskiej, ale na to prezydencja nie będzie już miała wpływu.

Niestety w polityce zewnętrznej okazało się, że Hiszpania nie sprostała zadaniom. Nie do końca udany szczyt Unia Europejska-Stany Zjednoczone, a także w tych sprawach, które mnie interesują – czyli partnerstwo wschodnie – nie udało się zrobić żadnego kolejnego kroku. Nawet korzystając z życzliwości nowego komisarza Füle, nie udało się, moim zdaniem, pójść ani jeden krok naprzód w sprawie zniesienia czy złagodzenia reżimu wizowego dla Ukrainy, co mogłoby być takim pierwszym punktem, pierwszym otwarciem jakiegoś konkretnego zadania z zakresu partnerstwa wschodniego. Oczywiście w to miejsce powinna była wejść aktywność pani przewodniczącej Ashton, ale tego także zabrakło. Nie może być tak, że cele Unii Europejskiej zależą od tego, która akurat prezydencja prowadzi Unię Europejską. Jeśli jest to prezydencja z Południa, realizuje ona cele związane z południem, jeśli ze Wschodu – inne.

 
  
MPphoto
 

  Νίκη Τζαβέλα (EFD). - Κύριε Πρόεδρε, έτσι όπως διαμορφώθηκε το τελευταίο εξάμηνο η Ισπανική Προεδρία είχε τελικά λίγο χρόνο άσκησης καθηκόντων και ίσως δεν θα έπρεπε να ασκούμε και τόσο έντονη κριτική. Παρ’ όλα αυτά, πρακτικά, θα ήθελα να επισημάνω δύο κορυφαίες παραλήψεις της Ισπανικής Προεδρίας.

Πρώτον, χάσατε τη μεγάλη ευκαιρία διαμόρφωσης ενός προγράμματος δράσης για την ορθολογική διαμόρφωση της αγοράς ενέργειας στην ευρω-μεσογειακή περιοχή, όπου επικρατεί ένα χάος, και όλοι περιμέναμε ότι η Ισπανική Προεδρία θα έβαζε μια σειρά σ' αυτό το χάος.

Δεύτερον, όσον αφορά την αναπτυξιακή προοπτική της Ευρώπης, χάσατε την ευκαιρία της προώθησης ενός θεσμικού πλαισίου για το LNG, το οποίο είναι το κυρίαρχο υλικό ενέργειας στην Ευρωμεσόγειο.

Παρ’ όλα αυτά σας εκφράζω τις ευχαριστίες και τα συγχαρητήριά μου για την εργασία που κάνατε στο Συμβούλιο.

 
  
MPphoto
 

  Werner Langen (PPE). - Meine Herren Präsidenten! Die spanische Ratspräsidentschaft war ein Halbjahr der verpassten Chancen. Herr Zapatero ist im Januar hier aufgelaufen wie ein Stierkämpfer, der den Finanzmarkt in die Knie zwingen will, und am Ende haben wir festgestellt, er hatte gar keinen Degen dabei.

Herr Zapatero, die spanische Ratspräsidentschaft, hat keine dauerhaften Spuren hinterlassen. Wir hatten den Eindruck, bei allen Bemühungen Einzelner, es war lustlos, weitgehend initiativlos, insgesamt erfolglos. Wir erkennen durchaus an, dass gewaltige innenpolitische Probleme zu bewältigen waren, für deren Entstehung möglicherweise auch die Regierung mitverantwortlich war. Aber statt Europa in der Finanzkrise zu stabilisieren und zu führen, hat Spanien die Krise noch beflügelt. In der Fußballersprache würde man sagen: ein Selbsttor geschossen.

Ich will nur einige wenige Dinge nennen. Sie haben gesagt: Buchstaben und Geist des Vertrags von Lissabon sind wir treu geblieben. Das stelle ich in Frage. Das Rettungspaket verstößt gegen Verträge und gegen die Haushaltsrechte des Parlaments nach Artikel 352. Noch nicht einmal der Parlamentspräsident ist eingebunden gewesen. Wir haben keine Einigung über die Finanzmarktaufsicht und die Finanzmarktregulierung, sondern wir arbeiten jetzt mit der belgischen Ratspräsidentschaft daran. Wir haben im Stabilitäts- und Wachstumspakt keinen einzigen konkreten Fortschritt zu verzeichnen. Das sind die Fakten! Und in der Wirtschafts- und Währungspolitik ist am 9. Mai 2010 die Methode Monnet, also die Gemeinschaftsmethode, zu Grabe getragen worden.

Es ist also keine erfolgreiche Bilanz. Sie werden zu meinem großen Bedauern – ich hätte mir das anders gewünscht – keine dauerhaften Spuren hinterlassen.

(Der Redner erklärt sich einverstanden, auf eine Nachfrage gemäß Artikel 149 Absatz 8 der Geschäftsordnung zu antworten).

 
  
MPphoto
 

  Martin Schulz (S&D). - Herr Kollege Langen! Wären Sie denn so freundlich, die Kritik, die Sie Herrn Zapatero vorgetragen haben, auch der Frau Bundeskanzlerin Merkel in dieser Form vorzutragen. Das wäre ja ein Beitrag zur inneren Kohärenz Ihrer Argumentation.

(Beifall)

 
  
MPphoto
 

  Werner Langen (PPE). - Herr Kollege Schulz! Wir sind hier nicht im Deutschen Bundestag, auch nicht in Deutschland, sondern wir bereden hier die spanische Ratspräsidentschaft. Und Präsident Zapatero hat gesagt, er hat in Treu und Glauben alles zustande gebracht. Die Realität ist anders.

Selbstverständlich werde ich diese Sicht – ich habe das bereits gegenüber dem Kommissionspräsidenten getan – auch gegenüber der französischen und der deutschen Regierung deutlich machen. Aber hier reden wir über den verantwortlichen Ratspräsidenten und nicht über innenpolitische Auseinandersetzungen in Deutschland. Das können wir auch noch machen, Herr Kollege Schulz.

(Beifall)

 
  
MPphoto
 

  Linda McAvan (S&D). - Mr President, Prime Minister Zapatero has had some difficult issues during Spain’s presidency, and these are testing times for Europe, but I am pleased that he also kept focus on other pieces of legislation which are important to citizens – a breakthrough on cross-border health, agreement on organ donation and political agreement on pharmacovigilance. I would like to commend the work of the Spanish civil servants who worked with me as rapporteur on that dossier. They were extremely professional and really have delivered a very good piece of legislation with the European Parliament. This week we are also going to vote on illegal logging and industrial emissions. It is a solid record of achievement.

On the Spanish property issues, Prime Minister, you have seen today people who want to make political capital out of the real problems of ordinary people who fear for their life savings. We have had discussions with you and your government and officials on this issue and I hope that you will listen to this – as I know you will – because we know you care about citizens; we therefore look forward to more constructive talks.

Thank you for your work on the environment and health, and we look forward to working with you in the future.

 
  
MPphoto
 

  Ramon Tremosa i Balcells (ALDE). - Señor Presidente, señor Rodríguez Zapatero, en enero, usted dijo que venía a relanzar la Unión Europea, pero ha sido Europa quien le ha forzado a cambiar su política autárquica contra la crisis.

La intervención de la economía española en 2010 recuerda la de 1959. Como entonces, se ha tenido que vencer el inmovilismo del Gobierno español y, como entonces, se recomienda a España una profunda reforma del mercado de trabajo.

Su Presidencia europea ha sido muy pobre. Usted ha quedado fuera de las grandes decisiones. La supervisión financiera europea o la Directiva sobre los fondos especulativos, que venían del año pasado, se tenían que haber aprobado ya, pero usted no tiene liderazgo. Hablando en términos futbolísticos, Felipe sí habría rematado a gol este balón.

Su Presidencia ha coincidido con el desplome económico español, del cual usted estaba avisado. Yo mismo, en enero, le recordé las negras previsiones de la Comisión Europea, que se han cumplido por su inacción: aumento del paro, descontrol del déficit público y caída del crédito bancario a las empresas. Y por eso, hoy, siguen cerrados los mercados financieros internacionales para muchísimas empresas españolas.

Señor Rodríguez Zapatero, les propuse para hoy el uso del catalán en esta Cámara y usted se ha lavado las manos. Veo que usted comparte la «solución final» para el catalán.

Concluyo con unos versos de Machado que sus frivolidades me han inspirado: «Castilla [...], ayer dominadora, envuelta en sus harapos, desprecia cuanto ignora».

 
  
MPphoto
 

  Oriol Junqueras Vies (Verts/ALE). - Señor Presidente, señor Rodríguez Zapatero, a pesar de sus promesas del pasado mes de enero, España ni ha liderado la salida de la crisis ni la proyección exterior de la Unión Europea.

En concreto: ¿Qué ha pasado con la cumbre euromediterránea o con la cumbre con los Estados Unidos? ¿Para cuándo el reconocimiento de Kosovo? ¿Dónde están las medidas para garantizar el cumplimiento de la Estrategia Europa 2020? ¿Cuáles han sido sus aportaciones a la regularización del mercado financiero, al mercado común de la energía o al espacio universitario? ¿En qué documentos ha establecido la prioridad del eje mediterráneo?

Seis meses han sido más que suficientes para que Europa haya constatado que su Presidencia de turno y su Gobierno son un modelo fracasado. Muchos de nosotros llevamos mucho más tiempo soportando este modelo.

Y, sin duda, usted y su Gobierno constituyen un excelente recurso didáctico de por qué deseamos constituirnos en un Estado dentro de la Unión Europea.

 
  
MPphoto
 

  Mario Mauro (PPE). - Signor Presidente, onorevoli colleghi, veramente una grande Spagna quest'anno, Presidente Zapatero, ma non la sua... Grande Spagna appunto è quella di Del Bosque, Casillas, Villa, non quella di una Presidenza di turno dell'Unione che è parsa troppo a lungo completamente estranea e disinteressata alle sorti di un continente in crisi.

Eppure, sei mesi fa, nel giorno in cui presentava il suo programma, nonostante le differenze ideologiche che ci caratterizzano, avevo colto nelle sue parole alcuni segnali positivi, soprattutto per quanto riguarda uguaglianza dei diritti umani. Purtroppo la fiducia che a priori avevamo riposto nella Presidenza spagnola non è stata affatto ripagata.

Io non faccio altro, signor Presidente, che dare voce a ciò che molti, anche tra i colleghi a lei politicamente più vicino, pensano, e cioè che esattamente come nel caso del processo di Barcellona, lei si è affidato a un nominalismo vuoto, in virtù del quale annunciare dei risultati equivale ad averli ottenuti.

La ragione di questa posizione si fonda nel radicalismo di una politica che non ha perso la sua fortissima impronta ideologica, nemmeno in un periodo di grave crisi. In questi sei mesi servivano pragmatismo e volontà di attingere a piene mani dai valori fondanti l'Unione europea, lei ha preferito rispolverare utopie prive ormai di ogni nesso con la realtà in molti interventi e rassegnarsi a un semestre scialbo nonostante il forte aiuto ricevuto dal Parlamento in relazione, ad esempio, al dossier del servizio di azione esterna.

Non accolga queste parole di critica aperta con astio, signor Presidente, non sono il frutto di un'opposizione preconcetta ma costituiscono un giudizio che farebbe bene a prendere in considerazione...

(il Presidente interrompe l'oratore)

 
  
MPphoto
 

  Jens Geier (S&D). - Herr Präsident! Sehr geehrter Herr Präsident Barroso, sehr verehrter Herr Ministerpräsident Zapatero! Aus Sicht der Haushaltskontrolleure dieses Hauses hat die spanische Präsidentschaft Geschichte geschrieben. Wir sind dankbar, dass es dieser Präsidentschaft gelungen ist, das Entlastungsverfahren für den Rat aus der Sphäre der Unklarheit herauszulösen. Bisher weigerte sich der Rat, dem Europäischen Parlament ausreichend Rechenschaft abzulegen.

Sitzungen hatten bestenfalls informellen Charakter, Dokumente musste man zusammensuchen oder waren nicht vorhanden, Fragen wurden unzureichend beantwortet. Der Rat bezog sich dabei ernsthaft auf eine Vereinbarung aus dem Jahr 1970, das sogenannte gentlemen’s agreement, das angeblich die Fragen der Entlastung klärt, obwohl dieses gentlemen’s agreement kein Wort darüber verliert.

Nun hat sich das verändert. Der Generalsekretär des Rates hat zugestimmt, ein würdiges Entlastungsverfahren einzuleiten in einem geklärten Verfahren, das demokratischen Standards genügt. Dieser Erfolg der spanischen Präsidentschaft belegt die demokratische und europäische Gesinnung der spanischen Regierung. Dafür verdient sie ein Lob des Hauses.

 
  
MPphoto
 

  Luis de Grandes Pascual (PPE). - Señor Presidente, señor Rodríguez Zapatero, créame que me hubiera gustado pronunciar hoy un discurso distinto. Planteó usted un semestre lleno de ambición y puso el listón tan alto en sus pretensiones que, al compararlo con lo realmente alcanzado, es inevitable la decepción. Lo cierto es que no ha sido capaz de superar una situación compleja para la que hacía falta liderazgo y credibilidad.

Usted mismo ha recordado alguna vez que la Unión Europea es un club con reglas. Y yo estoy de acuerdo. Pero era a usted a quien le correspondía exigir el cumplimiento de esas reglas. La realidad es que fue al Gobierno de España al que le exigían imperiosamente el cumplimiento de sus obligaciones.

En este marco, logros positivos, que no han faltado, han quedado deslucidos. Usted ha tenido tiempo para relatarlos. Yo no.

La democracia es un régimen de opinión pública. Y es lo que parece: el desdén de Obama, la cancelación de la cumbre del Mediterráneo y de la anunciada entre la Unión Europea y los Estados Unidos, constituyen fracasos de mucho calado.

Las prisas por cerrar acuerdos improvisados a cualquier precio no han favorecido la imagen de la gestión española. Como chapucero ha sido calificado el modo de alcanzar algún objetivo respetable.

España es una gran nación y lo seguirá siendo pese a una mala gestión de este tiempo. Nuestros diplomáticos y funcionarios han mantenido el tipo y, gracias a ello, el prestigio de España perdurará.

La verdad es que en el juicio de valor que se hará de esta Presidencia pesará más la situación de España que lo hecho o no hecho aquí. Difícilmente podría liderar una empresa tan difícil quien ha colocado a su país en una etapa de incertidumbre y desasosiego.

En el mejor de los casos, esta Presidencia ha resultado tristemente irrelevante.

 
  
MPphoto
 

  Zita Gurmai (S&D). - Mr President, although the EU got its new legal framework by the end of 2009, it was the task of the Spanish Presidency to make Europe move and to make the framework work.

The Spanish Presidency delivered what was expected concerning the most important institutional issues. We did not agree on everything but we began to fill the Lisbon framework with life and concrete details. Next to these seemingly technical issues, the presidential programme of our Spanish friends did not lack policy ambitions. They established themselves as models for working towards gender equality and the promotion of women’s rights. Huge thanks go to this Presidency, especially to Mr López Garrido and his team, for making this often neglected issue a core one during the last six months. We have not yet managed to finalise the European Protection Order but I am hopeful that we will do so under the Belgian Presidency.

The Spanish also met high expectations on democratic rights. This is clearly reflected in their diligent effort on making the European Citizens’ Initiative operational as soon as possible. As thanks for this, the rapporteurs, Alain Lamassoure and myself, have already prepared a working document in the Committee on Constitutional Affairs on the ECI.

Muchas gracias, una vez más, por la tarea que ha llevado a cabo y espero seguir trabajando para la realización de los objetivos que usted ha establecido. ¡Flores para usted!

 
  
MPphoto
 

  Jan Olbrycht (PPE). - Panie Przewodniczący! Panie Premierze! Ocena prezydencji hiszpańskiej jest dla nas szczególnie ważna, ponieważ jest to pierwsza prezydencja w czasie obowiązywania traktatu lizbońskiego i jest to dla nas ważne, na przykład dla Polaków, którzy przygotowują się do polskiej prezydencji. Pytanie brzmi, czy stan faktyczny, który został osiągnięty, wzmacnia przyszłe prezydencje, czy nie.

Muszę powiedzieć, że w czasie tej prezydencji okazało się to, czego się spodziewaliśmy – że traktatu lizboński, który w zamierzeniach miał wspierać silną Europę, w gruncie rzeczy doprowadza do osłabienia metody wspólnotowej. I niestety w czasie prezydencji hiszpańskiej było to bardzo czytelne, czego najlepszym przykładem jest osłabienie roli Parlamentu Europejskiego w budowie strategii 2020.

Prezydencja hiszpańska podejmowała ciekawe działania, między innymi bardzo interesujące spotkanie w Toledo, dotyczące miast, i tutaj należy się uznanie. Natomiast dla nas, posłów z innych państw, bardzo ważna jest obserwacja tego, co się dzieje również w Hiszpanii. Ponieważ prezydencja to nie tylko przewodzenie, ale również liderowanie całej Unii Europejskiej. W związku z czym dla nas bardzo ważne jest, co się dzieje w sytuacji gospodarczej hiszpańskiej i w czasie prezydencji, i argumenty, jakie są stawiane. Jak również dla nas ważne jest to, jaki model spraw społecznych, obywatelskich i bronienie zapisów traktatu – który mówi o tym, że sprawy rodziny należą tylko i wyłącznie do państw – są lansowane przez Hiszpanię. I to wzbudza nasze bardzo duże zaniepokojenie.

 
  
MPphoto
 

  Tunne Kelam (PPE). - Mr President, the Spanish Presidency has coincided with a deep financial and credibility crisis in the Union. This crisis has hit the country holding the presidency very hard. The deficit of trust in the EU economy and common currency is rooted in the huge debt burden, which is still looming large in the way of life: living today at the cost of tomorrow. Last week’s Economist asked: ‘Is there life after debt?’.

The Prime Minister referred to enhancing competitiveness as one of the main goals of the Presidency, but no real recipe has been offered as regards how to address the crisis of values, the moral crisis, and even how it would be practically possible to return to a balanced budget.

On several occasions we have missed the Council at Question Time in Strasbourg. Numerous MEPs are still waiting for the opportunity to put a question to the Council on how the new ESDP could be applied to arms sales to third countries and whether we could we finally agree to have consultations in the Council before deciding to sell modern military technology to partners outside the EU.

Lastly, I am concerned that cyber threats have not been high on the Spanish agenda. Cyber weapons are being developed secretly and we have no idea of how and when they could be used. The EU needs to take the lead in the debate on how to reduce the threat of cyber war, how to restrict cyber attacks before it is too late, and establishing whether there is any chance of agreeing on any rules on good behaviour in cyberspace.

 
  
MPphoto
 

  Joe Higgins (GUE/NGL). - Mr President, the policies implemented by the EU institutions during the Spanish Presidency were disastrous for the working-class people of Europe. We saw an abject capitulation to the sharks in the financial markets, whereby predatory banks and hedge-fund pirates were allowed to exercise more control over economic policy than supposedly solid governments. President Barroso and the EU Commission acted as the enforcer for these sharks in the markets, demanding cuts across the board in public spending and in services, and you too, Señor Zapatero, acted as an enforcer for the speculators in the markets. Instead of fighting them, as a real socialist party would do, you imposed savage cuts on the living standards of the Spanish people at their behest. We now have a social nightmare of mass unemployment and a tax on living standards across Europe. I salute the workers of Spain for fighting these cuts with strong strike action. Clearly the capitalist system only contains more and more disasters as it goes into deeper crisis. We have to sweep it away and replace it with a socialist and democratic society that can really transform the lives of our people in Europe.

 
  
MPphoto
 

  Elena Băsescu (PPE). - Consider că trebuie să apreciem eforturile deosebite făcute de preşedinţia spaniolă în această perioadă extrem de dificilă. O importantă realizare o constituie crearea mecanismului european de stabilizare financiară, care prevede un sprijin financiar acordat statelor în situaţii excepţionale, în limita unei sume de 60 de miliarde de euro.

În plan extern, preşedinţia spaniolă a obţinut rezultate pozitive în urma reuniunilor la nivel înalt care au avut loc, în special, cu America Latină.

În mod concret, redeschiderea negocierilor pentru acordul de asociere între UE şi ţările Mercosur ar crea un spaţiu de comerţ liber pentru 750 de milioane de oameni. Însă este necesară o evaluare temeinică a impactului acestui acord, deoarece, după cum declara domnul comisar Cioloş, acordul ar putea avea un impact negativ asupra fermierilor europeni datorită creşterii importurilor de produse agricole.

 
  
MPphoto
 

  Glenis Willmott (S&D). - Mr President, first of all I would like to congratulate Mr Zapatero on the many successes he has had during the Spanish Presidency.

Earlier we heard criticism about issues relating to Spanish property. It is true that this affects many thousands of Spanish citizens and ordinary people who have chosen to make Spain their home. It is easy to shout from the sidelines in order to capture headlines, but if we are serious about resolving this problem, we need constructive engagement. That is what we, in the British Labour delegation, want to do. I am pleased that my colleague, Michael Cashman, and I recently had a meeting with our Spanish colleagues in the European Parliament in the hope of setting up a commission in Spain to examine those cases in which people have purchased property in good faith and used the legal system appropriately. This would be a great step forward for the many people who are suffering as a result of these issues. We hope it will have your full support and we look forward to working with you on this in the future.

 
  
MPphoto
 

  Mirosław Piotrowski (ECR). - Panie Przewodniczący! Panie Premierze! Sześciomiesięczna prezydencja hiszpańska przypadła na okres szczególny: trudny i eksperymentalny. Pierwszy raz wypełniła swoją rolę po wejściu w życie traktatu lizbońskiego, który na nowo zdefiniował i podzielił jej kompetencje. „Docieranie” stanowiska z nowo powołanym przewodniczącym Rady nie urosło do rangi większego problemu w kontekście niepowodzeń politycznych, gospodarczych i finansowych.

Nie udało się doprowadzić do ustalonego wcześniej szczytu Unia Europejska-Stany Zjednoczone (prezydent Obama odmówił przybycia) oraz ważnego dla Hiszpanii projektu Unii Śródziemnomorskiej. W obliczu potężnego kryzysu gospodarczego ster Unii przejęły Niemcy i Francja, nadając ton programowi pomocy finansowej dla Grecji. Widmo zapaści finansowej zawisło również nad samą Hiszpanią. Stąd trudno się dziwić, że to działania innych krajów wybiły się na pierwszy plan w tej prezydencji. Bardziej niż nad priorytetami prezydencji hiszpańskiej zastanawiano się nad przyszłością strefy euro. Problemy te będzie musiała teraz podjąć także prezydencja belgijska.

 
  
MPphoto
 

  Andreas Mölzer (NI). - Herr Präsident! Spaniens Ratspräsidentschaft war bekanntlich höchst problematisch. Statt den Stier nach traditioneller spanischer Art bei den Hörnern zu packen und die notwendige Neuregulierung der Finanzmärkte und der Rating-Agenturen schnell und beherzt zu forcieren, flüchtete sich die spanische Ratspräsidentschaft in Beschwichtigungsversuche und verschob wichtige Vorhaben in die nächste Präsidentschaft.

Als historisch richtungsweisend wurde die spanische Ratspräsidentschaft zu Jahresbeginn angekündigt. Tatsächlich aber wurden sechs Monate sinnlos vertan, dem Irrweg des Zentralismus gemäß dem Vertrag von Lissabon wurde blind weiter gefolgt. Da Spanien bekanntlich selbst massive Finanzprobleme hat, war es nicht nur mit der Bewältigung der Finanzkrise überfordert. Unter Spaniens Führung ist der Welt wieder einmal die politische Bedeutungslosigkeit der EU vor Augen geführt worden. Wichtige Treffen sind geplatzt, und einigen konnte man sich nur auf Notlösungen.

Dennoch war der Vorsitz einzigartig. Noch nie wurden so massiv EU-Verträge gebrochen wie mit den milliardenschweren Rettungspaketen, die uns bald auf den Kopf fallen werden, da sie die wahren Probleme der EU nur auf die lange Bank geschoben haben.

 
  
MPphoto
 

  Danuta Jazłowiecka (PPE). - Panie Przewodniczący! Rozpoczynaliśmy ten rok pełni obaw, wynikających ze światowego kryzysu, ale i nadziei, związanych z wejściem w życie traktatu lizbońskiego. Hiszpański premier prezentował w styczniu ambitne plany do realizacji w czasie swojego przewodnictwa. Niestety, niewiele udało się z tego osiągnąć. Ale nie to jest główny powód, dlaczego hiszpańskiej prezydencji nie można ocenić pozytywnie.

Jej głównym mankamentem był chaos, którego proroczym sygnałem było umieszczenie przez hakera twarzy Jasia Fasoli na hiszpańskiej stronie internetowej. Ten chaos objawiał się tym, iż Madryt z jednej strony doprowadził do ogromnego bałaganu w działaniach zewnętrznych Unii, wchodząc w kompetencje Wysokiego Przedstawiciela, z drugiej zaś nie podjął żadnych aktywnych działań w odpowiedzi na pogłębiający się kryzys budżetowy. Pan premier Zapatero nie potrafił wczuć się w nastroje panujące w Unii, gdzie potrzeba było silnego lidera, nie na arenie międzynarodowej, ale wewnętrznej. Głównym problemem Unii nie była polityka wobec Kuby, embargo na dostawy broni do Chin czy proces pokojowy na Bliskim Wschodzie, ale osłabienie Europy w wyniku kłopotów budżetowych Grecji, Włoch, Portugalii i samej Hiszpanii.

 
  
MPphoto
 

  Csaba Sándor Tabajdi (S&D). - Szeretnék gratulálni Zapatero miniszterelnök úrnak és a spanyol elnökségnek, hiszen rendkívül nehéz belpolitikai, gazdasági helyzet mellett, teljes mértékben oda tudtak figyelni Európára. A spanyol-belga-magyar elnökségi trió képviseletében azért is köszönöm, hogy a Lisszaboni Szerződést beüzemeltették, működik a Lisszaboni Szerződés. Elindították a gazdasági kormányzást, amiből még marad a belga elnökségnek, de félek attól, hogy a magyar elnökségnek is lesz teendője e tekintetben. Ugyanígy elindították a pénzpiacok, a spekulációs nemzetközi pénzügyletek rendbetételét. Ez a belga elnökségnek is, de még a magyar elnökségnek is feladata lesz. S végezetül köszönöm, hogy a közös agrárpolitikáról való gondolkodást intenzíven folytatták. Ebben az évben kijön a Bizottság papírja, és a magyar elnökségnél kemény viták várhatók, és köszönöm, hogy a spanyol elnökség eljött a magyar agrárakadémiára Villaruiz államtitkár asszony 500 magyar mezőgazdasági termelő előtt ismertette a közös agrárpolitikát.

 
  
MPphoto
 

  Seán Kelly (PPE). - Mr President, firstly I must say as a football fan I am delighted to see three European Union countries in the last four of the World Cup, and I can say without fear of contradiction that if my country, Ireland, were involved we would be in the last four as well!

Regarding the Spanish Presidency, I think that the dynamic is all wrong in terms of judging it. We have not taken into account the fact that the new Lisbon Treaty has changed utterly the way the Presidency operates and should be judged in the future. There is too much talk about leadership, success, flagship projects and so forth. The role of the Presidency is really one of facilitation, and that is the way it should be judged in future.

In fairness to the Spanish, they did a good job in moving from pre-Lisbon to post-Lisbon. Especially in the financial area there are now measures in place to rein in rogue banks and weak governments. So the Spanish did not do too badly and they must be given credit for making the transition during the most difficult presidency of all.

(Applause)

 
  
MPphoto
 

  José Luis Rodríguez Zapatero, Presidente en ejercicio del Consejo. − Señor Presidente, deseo en primer lugar agradecer a todas sus Señorías el interés que han mostrado por la Presidencia rotatoria de la Unión Europea. Interés que, en alguna de las intervenciones —a las que no me podré referir de manera individualmente considerada por la limitación de tiempo— me ha parecido más bien que era propio quizá del deseo de estar o de intervenir en el Parlamento de España más que en el Parlamento Europeo. De hecho, algunas personas incluso puede que tengan nostalgia de esa situación y lo comprendo perfectamente. Cuentan con mi respeto y con mi aprecio, pero el tiempo es el que toca en este momento y estamos en el Parlamento Europeo juzgando otras cosas y no en el Parlamento de España.

(Aplausos)

Ha habido algún otro interviniente que me ha parecido que también tenía esa tendencia a sentirse más bien copartícipe, corresponsable, o a intentar echar una mano a sus colegas del Parlamento español. Sus colegas de afinidad política e ideológica. Pero estamos aquí para otras cosas, en mi opinión. Estamos para juzgar y evaluar la Presidencia y sus seis meses de ejercicio, en los grandes temas. Es verdad que se han podido plantear cuestiones individuales, pero no me voy a poder referir a todas ellas. En mi intervención inicial quería adoptar dos perspectivas que creo deben ser el hilo conductor de un análisis ponderado, sosegado y objetivo de estos seis meses.

Primero, es la primera Presidencia rotatoria que se enfrentaba a la aplicación de un nuevo Tratado que, antes que nada, es un Tratado que modifica reglas institucionales, nuestra forma de gobierno, en una Unión de 27, con una conocida complejidad institucional. Para mí, como Gobierno europeo y europeísta, la primera obligación que consideré en estos seis meses es que no hubiera una sola queja, una sola disfunción, un solo roce institucional y que, desde el primer día, las nuevas instituciones gozaran de toda la legitimidad política y de función para llevar a cabo su funcionamiento. Y, además, facilitar a las instituciones, digamos ya consolidadas, como la Comisión, que su relación con el nuevo entramado institucional funcionara adecuadamente.

Puedo decir con satisfacción que la Presidencia rotatoria española no ha recibido más que respaldo y reconocimiento, por su actitud constructiva, de la Comisión, del Consejo y del Parlamento Europeo, y agradezco que hoy no se haya expresado ni una sola crítica a la actitud en la relación con las grandes instituciones. Ese era nuestro primer gran reto en una Unión Europea como la que hemos construido. Y, con toda la humildad, con la misma humildad con que le diría al señor Schulz —que no está aquí en este momento porque ha tenido, y se ha disculpado, que ir a una reunión precisamente para abordar el diálogo sobre la supervisión financiera—, que, desde luego, esperamos que mañana por la noche el resultado sea en favor de la creatividad y, por tanto, podamos tener para los españoles un día de alegría que compartiré absolutamente con todos los representantes políticos, igual que el señor Schulz hará con la Canciller Merkel llegado el caso —y al final, todo quedará en Europa, lo que siempre es una satisfacción—; con esa misma humildad, debo decir que España ha cumplido satisfactoriamente para que el Tratado de Lisboa funcione, y funcione desde el primer día, para que todas las instituciones se sientan en su papel y avancemos hacia una tarea de más Unión.

Y el segundo gran objetivo, señor Mayor Oreja, fue, desde el primer día de la Presidencia europea, avanzar en la unión económica, en la política económica común. El mercado digital, en el que se ha avanzado, o el plan del vehículo eléctrico, en el que también se ha avanzado, no son más que instrumentos para fortalecer una unión económica, igual que el mercado interior. Por tanto, distingamos los grandes objetivos de lo que son instrumentos para hacer esa unión económica que favorezca más competitividad, que sume las sinergias de todos los europeos en los distintos sectores energético, industrial, de innovación, de investigación, de competitividad, y ojalá pudiéramos también, de empleo y otros.

Y veamos cuál es el resultado. A lo mejor es que no se comparte el objetivo, lo cual es completamente legítimo. Pero si el objetivo era, según expresó la Presidencia rotatoria, una mayor unión en política económica, se ha cumplido con creces. Porque, primero, tenemos supervisión financiera, espero que con un acuerdo que cumpla los objetivos deseados, y regulación de todos los productos financieros; y segundo, tenemos impulso para una reforma del Pacto de Estabilidad, para una mayor exigencia y rigor presupuestario, con nuevos instrumentos de cumplimiento del Pacto de Estabilidad. Por cierto, he de decir, ya que se ha hablado tanto de las reglas, que, desde el nacimiento del euro, España ha respetado mucho más el Pacto de Estabilidad que otros muchos países de los que alguna de sus Señorías ha presumido aquí.

(Aplausos)

Por tanto, atengámonos a los hechos. Sí, sí, atengámonos a los hechos. España es el país que más ha respetado el Pacto de Estabilidad y hay otros que lo han incumplido hasta siete veces. Hasta siete veces han estado sometidos a determinados expedientes. Pero, en fin, las cosas son así. Lo cierto es que, en estos seis meses, hemos avanzado hacia nuevas reglas en el Pacto de Estabilidad, con más incentivos, con más sanciones y con más exigencias. Vamos a avanzar hacia una nueva consideración y hacia un análisis de la situación macroeconómica de los países, incluyendo la competitividad.

Por cierto, España se ha ofrecido a la Comisión para ser evaluada, junto con Finlandia, creo recordar, en torno a su potencial de competitividad. Y vamos a avanzar con la Estrategia Europa 2020, que también se ha aprobado en este período, intentando rectificar el fallo que tuvo la Estrategia de Lisboa: la gobernanza. Porque los objetivos nacionales van a ser mucho más exigentes, porque va a haber seguimientos, porque va a haber recomendaciones y porque va a haber, y debe haber, una mayor corresponsabilidad de cada Estado y, por supuesto, de la Comisión, en el cumplimiento de la Estrategia Europa 2020. Todo esto es el balance de una mayor unión económica, a la que añadiría —fruto de los acontecimientos de la crisis en la deuda soberana— los instrumentos de estabilización financiera adoptados o los compromisos para el apoyo a Grecia. Compromisos que, desde luego, España respalda y cumple en primer lugar, como hemos cumplido en el apoyo a Grecia. De los primeros, por cierto. Cumpliremos todos y cada uno de nuestros compromisos.

Todo esto son hechos. Y algunas de sus Señorías aquí han hecho alguna retórica, más o menos brillante. Pero, si nos propusimos cumplir bien la entrada en funcionamiento del Tratado de Lisboa, lo hemos hecho. Y si nos decidimos a avanzar con la Comisión en una unión económica mucho más sólida, más fuerte, con más política económica común, también lo hemos hecho. Y en política exterior, es verdad que con los Estados Unidos no hubo cumbre, pero ha habido dos grandes acuerdos. Y es verdad que con América Latina ha habido grandes acuerdos y cumbres. Y es verdad que, en la Unión para el Mediterráneo, la prudencia aconsejó no hacer la cumbre, lo cual no quiere decir que estén parados los proyectos en favor de la Unión para el Mediterráneo, y habrá cumbre cuando pueda contribuir a la paz en Oriente Próximo. Por tanto, con cumbres o sin cumbre —con los Estados Unidos, en este caso— ha habido acuerdos importantes.

Desde luego, si la Presidencia rotatoria ha querido marcar algo desde un primer momento, es que no ha querido pelearse por el protagonismo en las instituciones europeas. Lo importante es que se aprobara la Estrategia Europa 2020, y se aprobó; lo importante es que se aprobara un mecanismo de apoyo financiero a los países, y se aprobó; lo importante es que el paquete de supervisión financiera esté a punto, y lo está; lo importante es que SWIFT se aprobara, y el Parlamento espero que lo apruebe; lo importante es que la «euroorden» se haya puesto en marcha, y se ha puesto en marcha; lo importante es el acuerdo sanitario en materia transfronteriza, y se ha hecho. Lo importante es todo el relato de acuerdos. A ellos, a todos, ha contribuido, con su impulso, o con la buena tarea de sus funcionarios, de los funcionarios españoles, la Presidencia española. Y, en todo caso, habrá que reconocer, aunque no se quiera reconocer la parte política, que, aun así, será un acierto de los políticos impulsar y dar buen trabajo a los funcionarios.

Hay un punto referido por alguna de sus Señorías sobre la situación de ciudadanos europeos, fundamentalmente británicos, en el ámbito de nuestro país, sobre todo en la costa, en relación con la propiedad inmobiliaria. He de decir que no puedo asumir, como Presidente del Gobierno de España, la comparación que se ha hecho, o que se ha pretendido hacer aquí, por una representante de un grupo político determinado desde Gran Bretaña, citando textualmente a Zimbabue. No lo puedo admitir bajo ningún concepto. Es inasumible. No lo acepto. Lo rechazo drásticamente. Mi país es un Estado de Derecho.

(Aplausos)

Mi país es un Estado de Derecho que respeta y hace respetar las leyes. Y, en la aplicación de las leyes, son los tribunales los que tienen que aplicar esa ley. Somos los primeros que nos sentimos cerca de las personas, en este caso británicas, que hayan podido ser objeto de estafa por algún depredador del sector inmobiliario. Y, en ese sentido, estamos trabajando con el Parlamento Europeo y con los grupos parlamentarios. Trabajaremos y haremos todo lo que esté en nuestras manos y, además, este Parlamento ha exigido a España, en más de una ocasión, la protección de su litoral, la protección medioambiental. Y tenemos una Ley de costas destinada a protegerlas frente a la vorágine inmobiliaria. Debemos aplicarla. Y debemos, desde esta gran institución que es el Parlamento Europeo, defender que se proteja el litoral y combatir los abusos que puedan afectar a espacios naturales, espacios medioambientales y a ese litoral, que tanto estamos decididos a defender.

En definitiva, señor Presidente, a los señores presidentes de los grupos, al señor Daul y al señor Schulz de manera singular, les quiero agradecer su tono ponderado en esta sesión. La Presidencia rotatoria española ha afrontado sus compromisos con voluntad europea y europeísta, ha afrontado sus compromisos con actitud de lealtad y colaboración con la Comisión, con el Parlamento y con el Consejo, y ha afrontado su período de trabajo con los objetivos en materia económica y en materia de acción exterior, que se han cumplido, de manera global, satisfactoriamente. Evidentemente, no en todos los casos ni en todos los puntos que nos habíamos propuesto, pero, si repasamos —lo digo por mis interlocutores, más directamente, de mi país— lo que aprobó el Parlamento de España, podremos comprobar que se han cumplido satisfactoriamente.

En todo caso, sí quiero, como Presidente rotatorio del Consejo, agradecer muy profundamente al Parlamento Europeo, y de manera singular al Presidente del Parlamento Europeo, toda la colaboración que hemos tenido en este período de seis meses. Nos hemos sentido apoyados por usted, señor Presidente. Nos hemos sentido comprendidos por usted, estimulados por usted. Hemos sentido a esta institución cerca, aunque, a veces, haya voces ásperas. Pero la hemos sentido cerca. Y nos sentimos reconfortados de que el Parlamento Europeo esté al lado de quienes, de verdad, tenemos una vocación europeísta, servimos con lealtad a Europa y estamos convencidos de que no hay otro destino mejor que caminar juntos, unidos y, a veces, dejar las disputas más pequeñas para otros momentos.

(Aplausos)

 
  
MPphoto
 

  José Manuel Barroso, Presidente da Comissão. − Senhor Presidente, serei muito breve. As questões foram essencialmente dirigidas ao Presidente do Governo de Espanha, mas queria apenas aqui reflectir sobre um ponto que foi uma preocupação expressa por vários dos Srs. Deputados. Estou a lembrar-me do Sr. Deputado Daul, do Sr. Deputado Schulz, do Sr. Deputado Lambsdorff. Tem a ver com a questão institucional e quero mais uma vez agradecer ao Presidente do Governo de Espanha, Zapatero, o seu compromisso com a Europa e com o método comunitário.

Eu penso que é justo ressaltar que muito dependia desta primeira Presidência rotativa. Qual a leitura que a Presidência rotativa faria do Tratado de Lisboa? E a verdade é que, como disse o Presidente do Governo de Espanha, essa leitura foi no sentido comunitário.

Nós queremos que o nosso sistema, que é um sistema muito complexo e que continua sendo complexo com o Tratado de Lisboa, possa funcionar de um modo mais eficiente. Eu penso que haverá um tempo em que deveremos proceder a um balanço rigoroso da evolução das nossas instituições, porque a verdade é que, mesmo com o Tratado de Lisboa, é difícil por vezes, para um cidadão comum, ler de maneira clara o funcionamento da União Europeia.

Mas queria sublinhar, como foi dito, que a Espanha deu este impulso europeísta à construção do nosso projecto comum, que eu sei ser também a orientação da grande maioria deste Parlamento.

O Tratado de Lisboa fez-se para mais Europa, não para menos Europa. O Tratado de Lisboa vai no sentido comunitário quando reforça os poderes deste Parlamento, quando cria uma Presidência permanente do Conselho Europeu, quando cria a figura do Alto Representante que é também Vice-Presidente da Comissão Europeia, quando aumenta os poderes da Comissão, nas questões externas ou, por exemplo, nos mecanismos de fiscalização do Pacto de Estabilidade e Crescimento.

O Tratado de Lisboa é para mais Europa, não para menos Europa. Mais Europa não no sentido da centralização de poderes, mas no sentido do valor acrescentado daquilo que podemos fazer em conjunto: Estados-Membros/instituições europeias. E essa foi a leitura feita pela Presidência espanhola, no sentido de mais Europa.

Mas como disse, e muito bem, o Presidente do Governo de Espanha, o Tratado não resolve todos os problemas. É necessária a vontade política que se põe na execução desse tratado, nomeadamente por parte dos 27 governos, porque na realidade as instituições europeias, por vocação própria, são instintivamente comunitárias. É isso que temos de pedir também aos nossos Estados-Membros, aos nossos 27 Estados-Membros, que apliquem o Tratado de Lisboa neste espírito comunitário.

Espanha deu o exemplo. Estou seguro de que a Bélgica, que agora assume a Presidência rotativa do Conselho, vai continuar ou aprofundar a mesma linha, conhecendo nós como conhecemos a grande tradição europeísta da Bélgica.

Mas é necessário que Parlamento, Comissão, Conselho e Conselho Europeu estejam verdadeiramente empenhados numa aplicação europeísta daquilo que é um tratado que se fez para respondermos com mais vigor às expectativas, aos anseios dos nossos concidadãos. E por isso quero, mais uma vez, agradecer ao Governo de Espanha, ao seu Presidente, a todos os colaboradores, a toda a equipa espanhola, que trabalharam com tanto empenho durante estes meses, e foi às vezes extremamente difícil.

A verdade é que estes meses foram dos meses mais difíceis que tivemos na história da integração europeia, em que houve um teste. O verdadeiro stress test não é aos bancos, o verdadeiro stress test tem sido à União Europeia, à vontade de estarmos juntos na Zona Euro e na Europa. E foi neste contexto extremamente difícil que a Espanha teve de assumir a Presidência rotativa, ao mesmo tempo que entrava um novo tratado em vigor, com a Comissão, que só entrou em funções em Fevereiro. Esta Comissão tem menos de cinco meses. Também fizemos os possíveis para recuperar os atrasos que houve por causa dessa transição, e a verdade é que temos de reconhecer que houve um esforço, com grande empenho, com grande honestidade, por parte da Presidência espanhola.

É por isso que, sem prejuízo, obviamente, da pluralidade de pontos de vista políticos que existem neste Parlamento, eu queria sublinhar que devemos estar juntos, todos nós, aqueles do centro, da esquerda, da direita, que acreditamos na Europa, as diferentes instituições. Devemos estar juntos para fortalecer o nosso projecto europeu.

 
  
MPphoto
 

  Przewodniczący. − Dziękuję Panu Przewodniczącemu Komisji Europejskiej. Jeszcze raz dziękuję hiszpańskiej prezydencji, Panu Premierowi. Na tym kończymy ten punkt programu.

Oświadczenia pisemne (art. 149)

 
  
MPphoto
 
 

  José Manuel Fernandes (PPE), por escrito. Dou nota suficiente ao trabalho realizado pela Presidência espanhola tendo em conta as circunstâncias particularmente difíceis que marcaram o primeiro semestre deste ano. Por um lado, o mandato da Presidência espanhola coincidiu com o período de transição para a nova arquitectura institucional resultante da entrada em vigor do Tratado de Lisboa. Há agora novos actores como o Presidente do Conselho e a Alta Representante para a Acção Externa. Neste novo contexto institucional, realço ainda o reforço das competências e poderes do Parlamento Europeu. Por outro lado, esta Presidência enfrentou um período de grave crise financeira e social na Europa. Enfrentou o ataque ao euro, a crise grega, e debateu-se com um crescimento alarmante do desemprego e do défice no seu próprio país. Contribuiu para a criação do mecanismo de estabilização financeira no valor de 750 mil milhões de euros e para o avanço da regulação dos mercados financeiros. Em simultâneo, a Presidência espanhola nunca perdeu de vista a execução das prioridades políticas europeias, sobretudo no domínio ambiental. A este propósito destaco a cooperação da Presidência espanhola na preparação e debate do meu relatório sobre os biorresíduos, que a Presidência apoiou incondicionalmente e que foi aprovado, por larga maioria, esta semana em plenário.

 
  
MPphoto
 
 

  Ilda Figueiredo (GUE/NGL), por escrito. – Lamentavelmente, a Presidência espanhola não procurou encontrar respostas para os graves problemas que se vivem na União Europeia. Aliás, foi durante este período que foram tomadas medidas inaceitáveis, que provam a falta de solidariedade existente. Além disso, o que fizeram relativamente à dívida soberana é muito grave.

De facto, ficou à espera das decisões da Alemanha e deixou que o problema se arrastasse, com graves consequências para a Grécia, Portugal e a própria Espanha. O que também prova quem, afinal, detém o poder na União Europeia. O directório das grandes potências está cada vez mais reduzido à Alemanha e, quando muito, inclui a França.

Depois, as soluções tardias foram más. Em vez da solidariedade dos países mais ricos, do reforço do orçamento comunitário para acções de solidariedade e para assegurar uma verdadeira coesão económica e social, o que fizeram foi recorrer ao FMI e a empréstimos à Grécia, a juros mais elevados do que aqueles que o BCE pratica para os bancos privados. A agravar a situação impuseram condições inadmissíveis que fazem recair sobre os trabalhadores e as populações mais carenciadas os custos da crise que a própria UE ajudou a criar, apenas para facilitar os ganhos dos grupos económicos e financeiros. Vai no mesmo sentido a aprovação da chamada Estratégia 2020.

 
  
MPphoto
 
 

  Lidia Joanna Geringer de Oedenberg (S&D), na piśmie. – Zakończona niedawno hiszpańska prezydencja w Radzie Unii Europejskiej była, z co najmniej kilku powodów, jedną z najważniejszych w minionej dekadzie.

Po pierwsze, Hiszpania musiała zmierzyć się z trudnym zadaniem „przetestowania” zmian wprowadzonych przez traktat z Lizbony. Zmiany te udało się wdrożyć sprawnie, mimo iż prawie do początku prezydencji rząd w Madrycie nie wiedział, w oparciu o który traktat będzie kształtował unijną agendę.

Po drugie, Hiszpania musiała stawić czoła największemu kryzysowi finansowemu w historii wspólnej waluty euro. Wszystkim, którzy sceptycznie oceniają niedawno zakończoną prezydencję, chciałabym przypomnieć, iż rząd Hiszpanii jako jeden z pierwszych właściwie oszacował skalę kryzysu i domagał się wprowadzenia skutecznych środków zaradczych, między innymi sankcji za przekraczanie limitu dopuszczalnego deficytu budżetowego.

Po trzecie, prezydencję hiszpańską należy docenić za ogromny wkład pracy dotyczący negocjacji SWIFT oraz kształtu Europejskiej Służby Działań Zewnętrznych. Dzięki mało efektownej, na pierwszy rzut oka, pracy Madrytu porozumienie w obu obszarach jest teraz na wyciągnięcie ręki. Bilans prezydencji hiszpańskiej w Radzie Unii Europejskiej z całą pewnością można uznać za pozytywny. Miejmy nadzieję, że właśnie rozpoczęta prezydencja Belgii podtrzyma dotychczasowe tempo pracy i podąży drogą wytyczoną przez rząd w Madrycie.

 
  
MPphoto
 
 

  Ioan Mircea Paşcu (S&D), in writing. – Recently, one of the Commission’s spokespersons publicly regretted the way the Romanian Parliament had amended the law on the functioning of the National Agency for Integrity. However, the Romanian Parliament was implementing a decision taken by the Constitutional Court, declaring unconstitutional some of the articles of the initial law. The fact that the Romanian Government – motivated by internal politics – has not reacted and that the Commission probably considers it tolerable to combat corruption in Romania using means that go beyond the law of the land does not make those remarks acceptable, because, in fact, they question the Constitution, the actions of the national parliament and the sovereignty of a Member State and are, therefore, a matter of principle and not of political opportunity! Besides, if the Romanians are ‘corrupt’, who was it who ‘corrupted’ them?

 
  
MPphoto
 
 

  Joanna Senyszyn (S&D), na piśmie. − Gratuluję prezydencji hiszpańskiej minionego półrocza przewodnictwa w Unii. To była trudna i znacząca prezydencja. Trudna, bo pierwsza po wejściu w życie traktatu lizbońskiego, z powołaniem przewodniczącego Rady Europejskiej oraz Wysokiej Przedstawicielki Unii ds. Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa. Program prezydencji został opracowany na bazie starego traktatu, gdyż w fazie przygotowań losy traktatu z Lizbony były „niepewne”. Kryzys w Grecji spowolnił realizację celów prezydencji. Utrudnieniem było późne zatwierdzenie nowego składu Komisji Europejskiej (luty 2010) i wynikające z tego opóźnienie w przyjęciu programu legislacyjnego jej prac.

Prezydencja była znacząca: a) instytucjonalnie, gdyż wyznaczyła pewne kanony zachowań w ramach instytucji wraz z przyjęciem nowego traktatu, b) perspektywicznie, gdyż wraz z przyjęciem strategii 2020, wyznaczyła kierunki działań Unii na kolejne 10 lat.

Za najważniejsze osiągnięcia socjalistycznego rządu premiera Zapatero należy uznać: a) przyjęcie planu działania wdrażającego zapisy programu sztokholmskiego (współpracy w zakresie spraw wewnętrznych i wymiaru sprawiedliwości), b) zaangażowanie prezydencji na rzecz zwalczania przemocy wobec kobiet, c) przyjęcie przez Radę (3-4 czerwca 2010 r.) mandatu negocjacyjnego w sprawie przystąpienia UE do Europejskiej konwencji praw człowieka i podstawowych wolności, d) rozpoczęcie działalności Komitetu Bezpieczeństwa Wewnętrznego (COSI), e) przyjęcie projektu rozporządzenia PE i Rady określającego procedury i warunki wymagane do przedstawienia inicjatywy obywatelskiej.

 
  
MPphoto
 
 

  Silvia-Adriana Ţicău (S&D), în scris. Preşedinţia spaniolă a Uniunii Europene şi-a asumat ca obiectiv implementarea rapidă şi integrală a prevederilor Tratatului de la Lisabona. Acesta a instituit un nou echilibru institutional, dând puteri sporite Parlamentului European şi parlamentelor naţionale şi o dimensiune europeană respectării drepturilor fundamentale.

Pe durata preşedinţiei spaniole a UE au fost făcuţi paşi importanţi în domeniul aplicării iniţiativei cetăţeneşti, în domeniul opiniilor avizate ce trebuie transmise de către parlamentele naţionale în baza protocoalelor adiţionale ale Tratatului de la Lisabona, în domeniul noilor reguli privind delegarea de puteri executive către Comisie, precum şi în domeniul Serviciului de acţiune externă. Salutăm încheierea acordului OpenSky între SUA şi UE, acord care vizează 60% din transportul internaţional de pasageri, precum şi acordurile privind regulile comune în domeniul aviaţiei civile şi în domeniul siguranţei transportului aerian dintre UE şi Canada. Doresc să salut şi progresul privind acordul de cooperare dintre UE şi Mercosur.

Pe durata preşedinţiei spaniole, Uniunea Europeană s-a confruntat însă şi cu o creştere alarmantă a şomajului, pe fondul crizei economice şi financiare începuta în 2008. De aceea, consider că reducerea şomajului şi asigurarea unei creşteri economice durabile ar trebui să rămână prima prioritate şi pentru preşedinţia belgiană a UE.

 
  
  

(Posiedzenie zostało zawieszone na kilka minut)

 
  
  

ΠΡΟΕΔΡΙΑ: ΣΤΑΥΡΟΣ ΛΑΜΠΡΙΝΙΔΗΣ
Αντιπρόεδρος

 
Juridisks paziņojums - Privātuma politika