VOORZITTER: JERZY BUZEK
Voorzitter

(De vergadering wordt om 9.05 uur geopend)

  De Voorzitter. − (PL) Ik verklaar de zitting geopend.

Het volgende punt op de agenda is de verklaring van de voorzitter van de Europese Commissie over de staat van de Unie. Zoals u nog weet hebben we het gisteren gehad over het probleem van het lage aanwezigheidspercentage tijdens de belangrijkste plenaire debatten in het Parlement. Het Bureau van het Europees Parlement heeft gisteren dit probleem behandeld en deelt de mening van de Conferentie van voorzitters dat het aanwezigheidscijfer tijdens de voornaamste debatten moet toenemen. Tegelijk hebben we besloten dat we meer tijd nodig hebben en dat we moeten nadenken over manieren die het aanwezigheidspercentage tijdens de belangrijkste debatten zouden doen kunnen verhogen. Na gisteravond de voorzitters van de politieke fracties te hebben geraadpleegd wil ik u vertellen dat de procedure van de aanwezigheidscontrole deze keer niet zal worden toegepast. Ik wil u eveneens welkom heten op dit speciale debat, dat naar onze diepste overtuiging van primordiaal belang is voor de toekomst van de Europese Unie. Het verheugt me te zien dat de aanwezigheidsgraad redelijk hoog is, wat dit debat de juiste omkadering geeft. Het is de eerste keer dat we een debat houden over de staat van de Unie. Dit is een stap in de richting van een parlementaire structuur voor Europa. Het Verdrag van Lissabon heeft ons speciale bevoegdheden toegekend, maar meer bevoegdheden betekenen ook meer verantwoordelijkheid. We zijn verantwoordelijk voor de 500 miljoen burgers die ons hebben verkozen. Eén keer per jaar zullen we aangelegenheden bespreken als de huidige gesteldheid, staat van de Unie, de politieke, economische en sociale prioriteiten, werkwijzen en besluitvorming om zo tegemoet te komen aan de verwachtingen van de burgers. Dit is een onderdeel van de democratische controle op het uitvoerende orgaan van de Europese Unie, de Europese Commissie.

Deze verslagen zullen aan ons worden voorgesteld door de voorzitter van de Commissie. Ik heet mijnheer José Manuel Barroso hartelijk welkom. Welkom ook aan alle commissarissen, die met de voorzitter zijn meegekomen en hier bij ons in de zaal zitten. Ik zou nogmaals willen benadrukken dat het Europees Parlement al grote inspanningen heeft geleverd om toenadering te zoeken tot de burgers en democratische controle, toezicht op het uitvoerende orgaan mogelijk te maken. In juli heeft voorzitter Barroso zijn exposé gegeven, terwijl hij in september 2009, voor onze beslissing om hem tot voorzitter te verkiezen, met alle politieke fracties heeft gesproken. We hebben ook alle commissarissen van de commissies in het Europees Parlement gehoord. De Commissie heeft een nieuwe raamovereenkomst gesloten met het Europees Parlement, dat ook zorgt voor een goede werking van de communautaire methode, waarin we hier in het Europees Parlement sterk geloven. Ten slotte zal in de loop van de komende weken het wetgevingsprogramma van de Europese Commissie voor 2011 worden voorgesteld. We voeren dus de opdrachten uit die ons door de burgers van Europa zijn toevertrouwd.

Mijnheer de voorzitter, de tijden waarin we leven zijn moeilijk en vol uitdagingen. We rekenen erop dat de Europese Commissie haar taken, de rol van hoeder van de verdragen en bron van wetgevingsinitiatieven en -voorstellen van de Unie zal vervullen. We zijn benieuwd naar uw mening en die van de Commissie over de staat van de Unie, de acties die ondernomen kunnen worden en de vele kwesties die in de Europese Unie moeten worden opgelost.

  José Manuel Barroso, voorzitter van de Commissie. − (EN) Voorzitter, geachte Parlementsleden, het is een groot voorrecht de eerste "State of the Union"-toespraak te mogen houden voor dit Parlement. Van nu af aan wordt de "State of the Union"-toespraak elk jaar de gelegenheid om de koers van onze werkzaamheden voor de volgende twaalf maanden uit te zetten.

Veel van de besluiten die wij dit jaar zullen nemen, zullen verstrekkende gevolgen hebben. Ze zullen bepalen wat voor Europa wij willen. Ze zullen een Europa van mogelijkheden uitstippelen, waar degenen die ambitie hebben een duwtje in de rug krijgen en waar degenen die behoeftig zijn niet aan hun lot worden overgelaten. Een Europa dat open staat voor de wereld en voor zijn eigen bevolking. Een Europa dat zorgt voor economische, sociale en territoriale samenhang.

Het afgelopen jaar moest onze Unie wegens de economische en financiële crisis een van haar grootste uitdagingen ooit aangaan. Daarbij werd onze onderlinge afhankelijkheid zeer duidelijk en werd onze solidariteit als nooit eerder op de proef gesteld.

Wanneer ik terugkijk naar hoe wij dit aangepakt hebben, geloof ik dat wij de test hebben doorstaan. We hebben op vele uitdagingen antwoorden geformuleerd – met betrekking tot financiële bijstand aan lidstaten die in uitzonderlijke omstandigheden verkeren, economische governance, financiële regulering, alsook groei en werkgelegenheid. En we hebben een basiskamp kunnen bouwen als startpunt voor de modernisering van onze economieën. Europa heeft getoond dat het zijn mannetje staat. Degenen die de ondergang van de Europese Unie voorspelden, hebben ongelijk gekregen. De Europese instellingen en de lidstaten hebben blijk gegeven van leiderschap. Mijn boodschap aan elke Europeaan is dat u erop kunt vertrouwen dat de Europese Unie doet wat zij moet doen om uw toekomst veilig te stellen.

De economische vooruitzichten in de Europese Unie zijn vandaag beter dan een jaar geleden, niet het minst ten gevolge van ons vastberaden optreden. Het herstel komt op kruissnelheid, zij het niet overal binnen de Unie in gelijke mate. De groei zal dit jaar groter zijn dan oorspronkelijk voorspeld was. De werkloosheidsgraad – hoewel nog steeds te hoog – neemt niet meer toe. Er blijven uiteraard onzekerheden en risico's, niet het minst buiten de Europese Unie.

Laten we ons geen illusies maken. Ons werk is verre van voltooid. Er is geen plaats voor zelfgenoegzaamheid. Budgettaire groei heeft een bijdrage geleverd om de teruggang van de economische activiteit tegen te gaan. Maar nu is het tijd voor iets anders. Zonder structurele hervormingen zullen wij geen duurzame groei creëren. We moeten de volgende twaalf maanden gebruiken om versneld werk te maken van de geplande hervormingen. De tijd is rijp om onze sociale markteconomie te moderniseren, zodat ze wereldwijd kan concurreren en de demografische uitdagingen kan aangaan. Nú moeten we de juiste investeringen doen voor onze toekomst.

Dit is het moment van de waarheid voor Europa. Europa moet laten zien dat het meer is dan 27 verschillende nationale oplossingen. Ofwel nemen we samen de kop, ofwel hinken we elk afzonderlijk achterop. We zullen alleen slagen indien we, zowel op nationaal, regionaal als lokaal niveau, Europees denken.

Vandaag zal ik uiteenzetten wat volgens mij de prioriteiten zijn die wij in het komende jaar samen moeten aanpakken. Ik kan hier niet alle bijzonderheden van de Europese beleidsmaatregelen of de door ons te nemen initiatieven behandelen. Via Voorzitter Buzek doe ik u een meer volledig programmadocument toekomen.

Kort gezegd zie ik in het komende jaar vijf belangrijke uitdagingen voor de Unie: de aanpak van de economische crisis en governance; het herstel van de groei ten behoeve van de werkgelegenheid door het hervormingsprogramma Europa 2020 versneld uit te voeren; de totstandbrenging van een ruimte van vrijheid, rechtvaardigheid en veiligheid; het aangaan van onderhandelingen met het oog op een moderne EU-begroting, en op het wereldtoneel de ons toekomende rol opeisen.

Laat ik beginnen met de economische crisis en governance. Eerder dit jaar zijn wij doortastend opgetreden toen de leden van de eurozone en de euro zelf onze hulp nodig hadden.

Wij hebben harde lessen geleerd. Thans boeken wij grote vooruitgang op het gebied van economische governance. De Commissie heeft haar ideeën in mei en juni ter tafel gebracht. Deze werden zowel in dit Parlement als in de door de President van de Europese Raad voorgezeten taskforce goed ontvangen. Zij vormen de basis voor de totstandkoming van een consensus. De meest dringende wetgevingsvoorstellen zullen wij op 29 september indienen, om het huidige gunstige tij niet te laten voorbijgaan.

Onhoudbare begrotingen maken ons kwetsbaar. Schulden en begrotingstekorten leiden tot hoge pieken en diepe dalen. En zij slaan gaten in het socialezekerheidsnet. Geld dat dient voor de schuldaflossing is geld dat niet uitgegeven kan worden voor het sociaal welzijn. Noch om ons voor te bereiden op de stijgende kosten van een vergrijzende bevolking. Een generatie die schulden maakt, brengt de natie in een onhoudbare situatie. Onze voorstellen zullen het stabiliteits- en groeipact versterken door meer toezicht en meer handhaving.

Voorts moeten we ernstige macro-economische onevenwichtigheden aanpakken, met name in de eurozone. Daarom hebben wij in een vroege fase voorstellen gedaan om sterk overgewaardeerde activa, een gebrek aan concurrentievermogen of andere oorzaken van onevenwichtigheden te ontdekken.

Ik zie nu een bereidheid bij de regeringen om een scherper toezicht, ondersteund door stimulansen voor naleving en sancties in een vroeger stadium, te aanvaarden. De Commissie zal haar rol als onafhankelijke scheidsrechter en handhaver van de nieuwe regels versterken. Wij zullen naast de monetaire unie een echte economische unie tot stand brengen.

Indien deze hervormingen worden uitgevoerd zoals wij voorstellen, zullen ze ook de stabiliteit van de euro op lange termijn garanderen. Dit is cruciaal voor ons economisch succes.

Wil de economie groeien, dan hebben wij ook een sterke en gezonde financiële sector nodig. Een sector die ten dienste staat van de werkelijke economie. Een sector die prat gaat op een correcte regulering en een correct toezicht.

Wij hebben actie ondernomen om de transparantie bij banken te vergroten. Vandaag zijn we er beter aan toe dan een jaar geleden. Met de publicatie van de resultaten van de stresstest zouden de banken thans in staat moeten zijn elkaar leningen toe te staan, zodat er ook weer kredieten naar de Europese burgers en bedrijven toe kunnen vloeien.

Wij hebben voorgesteld om het spaargeld van de burgers tot een bedrag van 100 000 euro te beschermen. Wij zullen voorstellen een verbod op misbruiken bij naked short selling (ongedekt verkopen van effecten) in te stellen. Kredietverzuimswaps zullen wij aanpakken. De tijden dat gespeculeerd wordt op het afbranden van iemand anders' huis, zijn voorbij. Wij blijven erop hameren dat de banken, en niet de belastingbetalers, het gelag moeten betalen voor de risico's die zij zelf nemen. Wij creëren wetgeving om bonussen voor diegenen die vandaag voor de snelle winsten gaan maar morgen grote verliezen lijden, te bannen. Als een onderdeel van deze aanpak verdedig ik ook belastingen op financiële activiteiten en zullen wij nog dit najaar met voorstellen komen.

Het politieke akkoord dat zopas is bereikt over het pakket financieel toezicht, is zeer goed nieuws. De voorstellen van de Commissie op basis van het verslag-Larosière zullen ons een doeltreffend Europees toezichtsysteem bezorgen. Ik dank het Parlement voor de constructieve rol die het heeft gespeeld en ik hoop dat het deze maand zijn definitieve instemming zal geven.

Voorts zullen we blijven werken aan de regulering. Initiatieven met betrekking tot derivaten, bijkomende maatregelen ten aanzien van kredietratingbureaus en een kader voor bankresoluties en crisisbeheer zullen u weldra worden gepresenteerd. Ons doel is te komen tot een hervormde financiële sector tegen eind 2011.

Gezonde overheidsfinanciën en financiële markten die verantwoordelijk handelen, geven ons het vertrouwen en de economische kracht om duurzame groei te realiseren. Wij moeten de tegenstelling tussen begrotingsdiscipline en groei overstijgen. Beide kunnen best samengaan.

Geachte Parlementsleden, gezonde overheidsfinanciën zijn een middel voor het bereiken van een doel: groei met het oog op werkgelegenheid. Ons doel is groei, duurzame groei, inclusieve groei. Dit is onze allesoverkoepelende prioriteit. Dit is waar we in moeten investeren.

Europa 2020 begint nu. De meest groeibevorderende hervormingen van ons programma moeten wij naar voren halen en versneld uitvoeren. Dit zou het groeitempo tegen 2020 met meer dan een derde kunnen doen stijgen.

Dit houdt in dat we ons moeten concentreren op drie prioriteiten: meer mensen aan een baan helpen, het concurrentievermogen van onze bedrijven verbeteren en de interne markt verder uitdiepen.

Laat ik beginnen bij de mensen en de banen. Sinds 2008 hebben meer dan 6,3 miljoen mensen hun baan verloren. Elk van hen dient een kans te krijgen om opnieuw te gaan werken. De arbeidsparticipatie in Europa voor de leeftijdscategorie tussen 20 en 64 bedraagt gemiddeld 69 procent. We zijn overeengekomen dat dit tegen 2020 moet stijgen tot 75 procent, met name door meer vrouwen en oudere werknemers aan het werk te krijgen.

De meeste bevoegdheden voor het werkgelegenheidsbeleid blijven in handen van de lidstaten. Maar we zullen niet aan de zijlijn blijven toekijken. Ik wil een Europese Unie die haar bevolking helpt om nieuwe kansen te grijpen, en ik wil een Unie die sociaal en inclusief is. Dat is het Europa dat wij zullen opbouwen als de lidstaten, de Europese instellingen en de sociale partners samen werk maken van ons hervormingsprogramma.

Daarbij dient in de eerste plaats aandacht te worden besteed aan vaardigheden en banen en het investeren in een leven lang leren. Voorts moet worden gewerkt aan de ontsluiting van het groeipotentieel van de eengemaakte markt om een sterker geïntegreerde banenmarkt tot stand te brengen.

De mogelijkheden zijn er. We kennen een zeer hoge werkloosheidsgraad, maar Europa telt momenteel vier miljoen vacatures. De Commissie zal later dit jaar een voorstel doen voor een "Europese vacaturemonitor". Met behulp daarvan kunnen mensen zien waar er jobs zijn in Europa en welke vaardigheden nodig zijn. Wij zullen ook met plannen komen voor een Europees vaardighedenpaspoort.

Wij moeten de problemen van armoede en uitsluiting aanpakken. Wij moeten ervoor zorgen dat de meest kwetsbare groepen niet achterblijven. Dat is het centrale aandachtspunt van ons "platform tegen armoede". Onder dit programma ressorteren alle Europese acties ten behoeve van kwetsbare groepen zoals kinderen en ouderen.

Aangezien meer en meer burgers in het buitenland reizen, studeren of werken, zullen wij ook de rechten van de burgers versterken wanneer zij naar het buitenland gaan. De Commissie zal blijvende obstakels reeds dit najaar aanpakken.

Groei moet op de concurrentiekracht van onze ondernemingen zijn gebaseerd. We moeten ons blijven inspannen om het leven voor het midden- en kleinbedrijf (KMO’s) eenvoudiger te maken. Het mkb is goed voor twee op drie banen in de particuliere sector. Twee van hun grootste zorgen zijn innovatie en bureaucratische rompslomp. Wij zijn met beide punten bezig.

Net vóór de zomer heeft de Commissie het Zevende kaderprogramma voor onderzoek aangekondigd, het grootste pakket ooit en goed voor 6,4 miljard euro. Dit geld gaat naar het mkb én naar onderzoekers.

Investeren in innovatie betekent ook het aanmoedigen van universiteiten van wereldniveau in Europa. Ik zou willen dat zij de knapste koppen aantrekken, uit Europa maar ook uit de rest van de wereld. Wij zullen een initiatief nemen voor de modernisering van de Europese universiteiten. Ik zou graag zien dat Europa sterk is in wetenschap, onderwijs en cultuur.

Niet alleen aan de universiteiten moeten wij de prestaties van Europa op het gebied van innovatie verbeteren. Dit moet gebeuren over de hele innovatieketen – van research tot retail – met name via innovatiepartnerships. Wij hebben een 'Innovatie-Unie' nodig. Volgende maand zal de Commissie uiteenzetten hoe we dit kunnen bereiken.

Een andere belangrijke toetssteen is of de lidstaten een doorbraak kunnen bereiken over een octrooi dat in de hele Europese Unie geldt. Wie bij ons innoveert, moet vaak een prijs betalen die tienmaal hoger ligt dan voor zijn concurrenten in de Verenigde Staten of Japan. Ons voorstel ligt ter tafel. Het moet de kosten fundamenteel doen dalen en de bescherming verdubbelen. Na decennia van discussie is het nu tijd om tot een besluit te komen.

Ook willen wij de strijd met de bureaucratische rompslomp blijven aangaan. Het mkb zit verstrikt in een web van wetten en regels. 71 procent van de bedrijfsleiders verklaart dat de grootste hinderpaal voor hun succes de bureaucratie is. De Commissie heeft voorstellen op tafel gelegd die Europese bedrijven jaarlijks 38 miljard euro besparingen opleveren.

Innovatie stimuleren, de bureaucratische rompslomp verminderen en hooggekwalificeerde arbeidskrachten opleiden: zo kunnen we ervoor zorgen dat de Europese industriële productie tot de wereldtop blijft behoren. Een sterke industriële basis in Europa is van vitaal belang voor onze toekomst. De Commissie zal u volgende maand een nieuw industriebeleid voor het globaliseringstijdperk presenteren.

Wij hebben de mensen, wij hebben de ondernemingen. Wat zij allebei nodig hebben, is een open en moderne eengemaakte markt.

De interne markt is Europa's grootste troef, maar we maken er onvoldoende gebruik van. We moeten de interne markt dan ook dringend uitdiepen. Slechts 8 procent van de 20 miljoen mkb-bedrijven in Europa drijft grensoverschrijdend handel en nog minder investeren er over de grenzen heen. En zelfs met internet heeft meer dan een derde van de consumenten niet genoeg vertrouwen om aankopen in het buitenland te doen. Op mijn verzoek heeft Mario Monti een deskundig verslag opgesteld en in de interne markt 150 knelpunten en ontbrekende schakels aangewezen. Volgende maand zullen wij in een omvattend en ambitieus "besluit over de eenmaking van de markt" een aanzet geven om de interne markt uit te diepen.

Energie is een essentiële motor voor groei en een centrale prioriteit voor actie: we moeten de interne energiemarkt voltooien, energienetwerken aanleggen en onderling koppelen, en de energievoorziening veiligstellen met oog voor solidariteit. Voor energie moeten we doen wat we voor mobiel bellen hebben gedaan: zorgen dat consumenten een reële keuze hebben op één Europese markt. Zo zal er ook een echte energiegemeenschap in Europa komen.

We moeten ervoor zorgen dat grenzen geen rol meer spelen voor pijpleidingen en hoogspanningskabels; dat we over infrastructuur voor zonne-energie en windenergie beschikken; dat we kunnen garanderen dat we over heel Europa dezelfde norm hanteren, zodat het opladen van de accu van een elektrische auto even vanzelfsprekend wordt als bijtanken.

In de loop van volgend jaar zullen we komen met een energieactieplan, een infrastructuurpakket en een actieplan voor energie-efficiëntie, om deze visie concreet gestalte te geven. Ikzelf zal later dit jaar naar de Kaspische regio reizen om de zuidelijke corridor te bepleiten als een middel om onze bevoorradingszekerheid te vergroten.

Willen we een Europa dat efficiënt met hulpbronnen omgaat, dan moeten we nog naar andere aspecten dan energie kijken. In de 20e eeuw kende de wereld een fenomenale hulpbronnenintensieve groei. Wij zagen in de 20e eeuw wereldwijd een verviervoudiging van het bevolkingsaantal, en tegelijk een 40-voudige groei van de economische productie. In dezelfde periode verhoogden echter ook ons gebruik van fossiele brandstoffen tot het 16-voud, onze visvangst tot het 35-voud en ons watergebruik tot het negenvoud. Onze koolstofemissies stegen tot het 17-voud.

Dat betekent dat we resultaten moeten boeken met betrekking tot ons klimaat- en energiepakket, als aanjager voor verandering. Dit betekent dat de beleidslijnen inzake klimaatverandering, energie, vervoer en milieu moeten worden gebundeld tot één samenhangende benadering van efficiënt gebruik van hulpmiddelen en een koolstofarme toekomst.

Voor een landbouwsector die de blik op de toekomst houdt, is een belangrijke rol weggelegd bij het vinden van Europese oplossingen voor de enorme uitdagingen die op ons afkomen, zoals mondiale voedselzekerheid, afnemende biodiversiteit en het duurzame beheer van natuurlijke hulpbronnen. Hetzelfde geldt ook voor ons maritieme beleid.

Dit alles zal er niet alleen voor zorgen dat onze economie morgen sterker is: het biedt ook vandaag al nieuwe mogelijkheden. Sinds 2000 neemt het aantal banen in de groene industrie met jaarlijks 7 procent toe. Tegen 2020 verwacht ik 3 miljoen 'groene banen', 3 miljoen 'green collar workers' – naast onze blue en white collar workers (arbeiders en bedienden).

Duurzame groei, en slimme groei, dat is wat we nodig hebben. De productiviteitsgroei in Europa in de afgelopen vijftien jaar is voor de helft gegenereerd door de informatie- en communicatietechnologie. Deze trend zal alleen maar toenemen. Onze Europese Digitale Agenda zal leiden tot een eengemaakte digitale markt die goed is voor 4 procent van het bbp van de EU in 2020.

Mijnheer de Voorzitter, bij al wat we doen, hebben we steeds het belang van de Europese burgers voor ogen. Een fundamentele dimensie van ons Europese project is precies de uitbouw van een ruimte voor vrijheid, veiligheid en recht. We zijn hard aan het werk om het actieplan van Stockholm ten uitvoer te leggen. Voor asielbeleid en migratie zullen we reële vooruitgang boeken.

Legale migranten zullen in Europa een plek vinden waar de menselijke waarden worden geëerbiedigd en gehandhaafd. Tegelijk zullen wij hard optreden tegen de uitbuiting van illegale immigranten in Europa en aan onze grenzen. De Commissie zal nieuwe voorstellen doen met betrekking tot de bewaking van onze buitengrenzen. En we zullen met een interne veiligheidsstrategie komen om de dreigingen van georganiseerde misdaad en terrorisme aan te pakken.

Europeanen zullen ondervinden dat hun fundamentele rechten en plichten dezelfde zijn, waar zij ook gaan. In Europa moet iedereen de wet naleven en de overheid moet de mensenrechten eerbiedigen, ook die van minderheden. Voor racisme en xenofobie is er in Europa geen plaats.

(Applaus)

Wanneer zich rond dergelijke delicate thema's een probleem voordoet, moeten wij allen handelen met zin voor verantwoordelijkheid. Ik doe hier een krachtige oproep om de spoken van Europa's verleden niet opnieuw tot leven te laten komen. Een ruimte van vrijheid, veiligheid en recht zal meteen een plek zijn waar Europeanen goed kunnen leven.

Geachte Parlementsleden, een andere uitdaging is hoe wij de begroting van de Europese Unie in de toekomst zullen aanpakken. Volgende maand komen we met de eerste ideeën van de Commissie voor de herziening van de begroting. Dat zal de aanzet zijn voor een open debat – zonder taboes – en moet ons helpen bij de uitwerking van onze wetgevingsvoorstellen die we in het tweede kwartaal van volgend jaar zullen indienen.

Wij moeten ervoor zorgen dat wij zoveel mogelijk waar voor ons geld krijgen. En we moeten investeren waar dit groei genereert en bijdraagt tot de verwezenlijking van onze Europese agenda. De kwaliteit van de uitgaven moet voor ons allen de maatstaf zijn. We horen dan ook niet alleen te discussiëren over de kwantiteit, maar ook over de kwaliteit van onze bestedingen en investeringen. Ik geloof dat Europa echt een meerwaarde biedt. Daarom zal ik mij inspannen voor een ambitieuze Europese begroting voor de periode ná 2013.

Het is mijn overtuiging dat we onze middelen moeten bundelen om deze in te zetten daar waar onze beleidsprioriteiten liggen. Het gaat hier niet om meer of minder besteden, maar om verstandiger besteden, door Europese en nationale begrotingen samen te bezien. De EU-begroting is geen 'geld voor Brussel' – het is geld voor de mensen die u vertegenwoordigt: de werklozen die dankzij het Sociaal Fonds een omscholing krijgen; de studenten die deelnemen aan het Erasmus-programma; de regio's die middelen krijgen uit het Cohesiefonds.

Interconnectie van energienetwerken, onderzoek en ontwikkelingshulp zijn overtuigende argumenten voor de stelling dat een euro die je op Europees niveau besteedt, meer oplevert dan een euro die je op het nationale niveau besteedt. Sommige lidstaten zien de logica hiervan in, zelfs voor beleidsdomeinen (zoals defensie) die tot de kern van hun bevoegdheden als nationale staat behoren. Ze erkennen dat ze heel wat zouden kunnen besparen indien ze een deel van hun middelen en activiteiten zouden bundelen. Door middelen op het Europese niveau te bundelen, kunnen lidstaten in hun kosten snijden, overlappingen vermijden en krijgen ze meer waar voor hun geld.

Daarom moeten we ook op zoek naar nieuwe financieringsbronnen voor grote Europese infrastructuurprojecten. Zo zal ik voorstellen om obligaties te creëren voor EU-projecten, samen met de Europese Investeringsbank.

(Applaus)

Ook zullen we publiek-private partnerschappen (PPP's) verder uitbouwen.

Zoals dit Parlement duidelijk heeft gemaakt, moeten we ook op zoek naar een oplossing voor de kwestie van de eigen middelen. Het bestaande systeem zit aan zijn grenzen – en hangt aan elkaar van een onontwarbaar kluwen van correcties. Onze burgers verdienen een eerlijker, doelmatiger en transparanter systeem. Niet iedereen zal het eens zijn met alle ideeën die wij zullen aanreiken. Vreemd is wel dat sommigen nu al zeggen dat ze onze voorstellen verwerpen, nog vóór ze weten wat die inhouden.

(Applaus)

Eén punt heeft zeker de belangstelling van dit Parlement: de looptijd van de volgende begroting. Verschillende keuzes zijn hier mogelijk. Zelf zou ik denken aan een kader van tien jaar, met een tussentijdse evaluatie van de financiële dimensie na vijf jaar – een 'vijf plus vijf'-optie dus. Zo kunnen we op langere termijn plannen en is er een duidelijker verband met de ambtsperiodes van onze beide instellingen.

Het spreekt voor zich: een Europese begroting is alleen geloofwaardig wanneer we krachtig blijven besparen. Daarom houd ik momenteel de bestuurlijke kosten binnen de Commissie en andere EU-instanties zoals de agentschappen tegen het licht. Alle zwarte gaten van inefficiëntie moeten worden opgeruimd. Wij zullen ons baseren op aanbevelingen van de Rekenkamer om het financieel beheer te verbeteren.

Geachte Parlementsleden, de laatste uitdaging waarover ik het vandaag wil hebben, is hoe we onze rol op het wereldtoneel kunnen spelen. Doordat we met onze neus te dicht op onze dagelijkse problemen zitten, verliezen we soms het bredere perspectief uit het oog en geven we er ons geen rekenschap van wat we gepresteerd hebben. Een vreedzame en geslaagde overgang naar een Europese Unie die in omvang is verdubbeld en die onderhandelt over verdere toetredingen. Een gezonde munt, de euro, die een van de toonaangevende munteenheden in de wereld is. Een sterk partnerschap met onze buren, dat ons allen sterker maakt. Als wij doortastend optreden, hebben wij niets te vrezen van de 21e eeuw.

Nu de strategische bondgenootschappen voor de 21e eeuw stilaan vorm krijgen, moet Europa de kans grijpen om zijn toekomst richting te geven. Ik kijk er met ongeduld naar uit dat Europa in de wereld de rol op zich neemt die past bij zijn economische gewicht. Onze partners kijken toe en verwachten dat wij als Europa optreden, niet slechts als 27 afzonderlijke landen. Als wij niet gezamenlijk optreden, zal Europa geen factor van betekenis zijn in de wereld en zullen zij zonder ons doorgaan: zonder de Europese Unie maar ook zonder haar lidstaten. Daarom ook heb ik in mijn politieke richtsnoeren Europa opgeroepen een wereldspeler te zijn, een mondiale leider – dat is een van de grote opdrachten en uitdagingen voor onze generatie.

Samen met Lady Ashton – als hoge vertegenwoordiger en vicevoorzitter – zal ik onze visie toelichten over hoe Europa maximaal een rol kan spelen in de wereld. Met de Europese Dienst voor extern optreden beschikken wij thans over de middelen om onze ambities waar te maken.

In deze geglobaliseerde wereld zijn de betrekkingen die wij onderhouden met strategische partners bepalend voor onze welvaart. Om op het internationale toneel daadkrachtig te kunnen optreden hebben wij het gewicht van de Europese Unie nodig. Grootte is wel degelijk van belang, nu meer dan ooit.

Een goed voorbeeld is de strijd tegen de klimaatverandering. Kopenhagen heeft aangetoond dat, toen anderen niet wilden meegaan in onze ambitieuze plannen, wij onszelf geen dienst hebben bewezen door niet met één stem te spreken. De onderhandelingen zijn dan wel vastgelopen, maar de klimaatverandering gaat door. Ik wil dat wij nauwer samenwerken met internationale partners, om ervoor te zorgen dat hun persberichten worden omgezet in geloofwaardige bindende afspraken om de uitstoot te verminderen en te beginnen met snelstartfinanciering.

In de komende twee maanden vinden belangrijke topontmoetingen plaats met strategische partners. Hoe meer wij een gemeenschappelijke agenda kunnen vaststellen vanuit een duidelijk omschreven Europees belang, hoe meer wij zullen bereiken. Zo zie ik bijvoorbeeld enorme mogelijkheden in de ontwikkeling van een trans-Atlantische agenda voor groei en werkgelegenheid.

Waar wij wel reeds ons gewicht uitspelen, dat is in de G20, het forum waar de belangrijkste economische spelers van gedachten wisselen over de gemeenschappelijke uitdagingen. Wanneer president Van Rompuy en ik in november naar Seoul gaan om de Europese Unie te vertegenwoordigen, willen wij concrete resultaten zien: verdere stappen naar een wereldwijde economische coördinatie; meer stabiele en verantwoordelijke financiële markten en overeenstemming over een hervorming van de internationale financiële instellingen; meer doeltreffende wereldwijde financiële vangnetten; en meer vooruitgang op de ontwikkelingsagenda van de G20. Wij zullen in dit forum leiderschap aan de dag blijven leggen en nauw samenwerken met het Franse G8/G20-voorzitterschap volgend jaar.

Wij willen ook dat er steun komt voor de Doha-ronde. Handel zorgt voor groei en welvaart. Wij zullen ook bilaterale en regionale vrijhandelsakkoorden nastreven. In oktober zal de Commissie een vernieuwde handelspolitiek presenteren om nieuwe voordelen voor Europa te behalen.

Openstaan voor de wereld betekent ook solidair zijn met de ontwikkelingslanden, in het bijzonder met Afrika. Wanneer ik over twee weken naar de bijeenkomst op hoog niveau over de millenniumdoelstellingen in New York ga, zal ik – met uw goedkeuring en namens de Europese Unie – één miljard euro extra toezeggen voor de millenniumdoelstellingen voor ontwikkeling.

Een wereldspeler zijn houdt ook in dat wij opkomen voor onze waarden. Over mensenrechten kan niet onderhandeld worden. Ik ben geschokt over de wijze waarop de rechten van vrouwen in vele landen met voeten worden getreden. Ik sta verstomd als ik hoor dat Sakineh Mohammadi Ashtiani veroordeeld is tot de dood door steniging. Zoiets is onnoemelijk barbaars.

(Applaus)

In Europa veroordelen wij dergelijke daden, waarvoor geen rechtvaardiging bestaat, volgens welke morele of religieuze code ook.

Onze waarden houden ook in dat we mensen in een crisissituatie waar ook ter wereld ter hulp moeten komen. Onze humanitaire hulp aan Pakistan vormt het meest recente voorbeeld van de Europese solidariteit in de praktijk. Het is een treffende illustratie van de noodzaak om de diverse bijdragen van de Commissie en de lidstaten te presenteren als een echt Europees hulppakket. De lidstaten hebben de helikopters en de civiele-beschermingsteams. Wij moeten die nu bundelen om een echte Europese responscapaciteit bij crisissituaties te creëren. Dat zal de Commissie in oktober ook voorstellen. Ik dring er bij de lidstaten op aan te laten blijken dat zij het menen dat de Unie op dit gebied de haar toekomende rol moet spelen.

Wij boeken vooruitgang bij de ontwikkeling van een gemeenschappelijk buitenlands beleid. Maar laten we ons geen illusies maken: zonder een gemeenschappelijk defensiebeleid zullen wij op wereldniveau niet het gewicht hebben dat ons toekomt. Naar mijn mening is de tijd rijp om deze uitdaging aan te gaan.

(Applaus)

Geachte Parlementsleden, wij zijn nog bezig om te wennen aan de nieuwe institutionele constructie van Europa die door het Verdrag van Lissabon in het leven is geroepen. Waar het echt op aankomt, is wat de instellingen presteren voor de bevolking. Wat belangrijk is, is welk verschil Europa maakt in hun dagelijkse leven.

Het geheim van Europa's succes is zijn unieke gemeenschapsmodel. Meer dan ooit moet de Commissie de politieke agenda vaart geven met haar visie en voorstellen. Ik heb opgeroepen tot een bijzondere verstandhouding tussen Commissie en Parlement, de twee gemeenschapsinstellingen bij uitstek. Ik ben ermee bezig mijn politieke samenwerking met u te intensiveren.

Europa is niet alleen Brussel of Straatsburg. Europa, dat zijn onze regio's. Europa, dat zijn de steden en dorpen waar u vandaan komt. Wanneer u in uw kiesdistrict rondloopt, kunt u de Europese projecten aanwijzen die zo belangrijk zijn voor hun welvaart.

Uiteindelijk zitten wij allemaal in hetzelfde schuitje, de Europese instellingen, de lidstaten, de regio's. De Unie zal haar doelstellingen in Europa niet bereiken zonder de lidstaten. En de lidstaten zullen hun doelstellingen in de wereld niet bereiken zonder de Europese Unie.

De burgers van Europa verwachten dat wij de maatregelen nemen die nodig zijn om uit deze crisis te geraken. Wij moeten hen laten zien dat de gezamenlijke inspanningen die wij vandaag leveren, zullen zorgen voor nieuwe banen, nieuwe investeringen en een Europa dat klaar is voor de toekomst.

Ik heb er alle vertrouwen in dat Europa alles heeft wat nodig is. Wij zullen de resultaten behalen die wij nastreven. Eén ding is zeker: met een pessimistische instelling zullen we de strijd niet winnen. Daarvoor hebben we vertrouwen nodig, en een sterke gemeenschappelijke wil.

Vandaag heb ik uiteengezet hoe de Europese Unie dat naar mijn overtuiging kan waarmaken. Ik heb mij ertoe verbonden de voorstellen in te dienen op grond waarvan wij onze economische unie kunnen bouwen. Ik heb bepleit om ons hervormingsprogramma versneld uit te voeren. Ik heb toegelicht hoe wij, via de kerninitiatieven van Europa 2020, onze sociale markteconomie dienen te moderniseren om te zorgen voor groei en banen in een slimme, duurzame en inclusieve economie. Ik heb uiteengezet hoe wij in Europa tot een gemeenschappelijk energiebeleid kunnen komen. Ik heb de noodzaak verdedigd van een ruimte van vrijheid, veiligheid en rechtvaardigheid, waar de Europeanen kunnen ondervinden dat hun fundamentele rechten en verplichtingen gelden waar zij ook gaan. Ik heb duidelijk gemaakt dat de Commissie zich zal inzetten voor een ambitieuze begroting. Ik heb voorgesteld EU-obligaties voor projecten te ontwikkelen om grote Europese projecten te financieren. Ik heb aangekondigd dat wij nog sterker inzetten op de millenniumdoelstellingen voor ontwikkeling. Ik heb duidelijk gemaakt waarom wij een gemeenschappelijke responscapaciteit bij crisissituaties en ook een gemeenschappelijk buitenlands beleid en defensiebeleid nodig hebben. En ik heb er bij de Europese leiders op aangedrongen gezamenlijk op te treden als ze willen dat Europa een wereldspeler is en de belangen van Europa verdedigt.

Dat is stellig een op hervormingen gerichte, een ambitieuze en uitdagende agenda. Wil Europa slagen, dan heeft de Commissie uw steun nodig voor een sterker en een eerlijker Europa ten dienste van onze burgers.

(Applaus)

  De Voorzitter. – Voorzitter Barroso, dank u voor uw verklaring over de Staat van de Unie.

  Joseph Daul, namens de PPE-Fractie. – (FR) Mijnheer de Voorzitter, mijnheer Barroso, voorzitters van de Raad, dames en heren, alle voorzitters zijn vanochtend verheugd, en u hebt laten zien dat u aanwezig kunt zijn zonder een straf te riskeren. Welnu, dat is echte democratie. Ik wil u allen bedanken.

(Applaus)

Wat is de staat van de Europese Unie? Wat hebben wij samen in de afgelopen jaren weten te bereiken, en in welke opzichten hebben wij gefaald? Welke plannen hebben wij? Welke politieke middelen en met name welke financiële middelen zullen wij ter beschikking stellen om deze te verwezenlijken?

Mijnheer de Voorzitter, ik juich dit debat toe en het verheugt mij dat het Parlement en de Commissie, de twee communautaire instellingen die het algemeen belang van Europa vertegenwoordigen en verdedigen, vanochtend deelnemen aan deze onderneming, waarvan de Fractie van de Europese Volkspartij (Christen-Democraten) wenst dat zij op de toekomst is gericht.

De Europeanen vragen zich bij tijd en wijle – eigenlijk dikwijls – af wat Europa nu werkelijk doet om hun problemen aan te pakken en te voldoen aan hun verwachtingen. Tegelijkertijd blijkt sinds jaren uit alle opiniepeilingen dat zij niet vragen om minder maar om meer Europa.

Meer Europa op het gebied van de migratie: de kwestie van de Roma, die vraagt om een Europese langetermijnstrategie, is een perfect voorbeeld van het respect voor mensen.

Meer Europa om hen wereldwijd te vertegenwoordigen. Hoe kunnen wij bijvoorbeeld rechtvaardigen dat wij niet aanwezig zijn bij de onderhandelingen tussen Israëliërs en Palestijnen, terwijl wij de grootste donoren in deze regio zijn?

(Applaus)

De Europeanen begrijpen dit niet, en terecht. Onze medeburgers zijn zich er tevens van bewust dat we meer Europa nodig hebben, niet minder, om onze veiligheid te waarborgen, of het nu gaat om de persoonlijke veiligheid, de energieveiligheid of de voedselveiligheid. Zij weten dat Europa beter gecoördineerd moet worden om groei en arbeidsplaatsen te scheppen, zoals u treffend hebt beschreven, om de markten te reguleren en om nieuwe speculatieve aanvallen te voorkomen. Zij begrijpen dat wij tevens meer Europa nodig hebben om ongelijkheden te verminderen en ons Europese maatschappelijke model, onze sociale markteconomie, te versterken.

Wij hebben derhalve meer Europa nodig, niet om in te grijpen op alle gebieden van het dagelijks leven, maar om samen onze gemeenschappelijke uitdagingen op een veel efficiëntere wijze en – ik kom hierop terug – op een rendabelere en minder kostbare wijze aan te gaan.

Zoals ik reeds zei, vragen onze medeburgers zich af waarom Europa niet efficiënter en georganiseerder is en waarom er niet meer naar haar wordt geluisterd op het wereldtoneel. Zij verwachten terecht dat de economische en financiële inspanningen die van hen zijn gevraagd, vruchten afwerpen en dat wij iedereen uit de problemen zullen helpen.

Wij hebben meer Europees bestuur nodig. Het is aan ons, Parlement en Commissie, om naar dit doel toe te werken, om de lidstaten te overtuigen om samen te werken en samen te investeren. Het gaat er niet om inbreuk te maken op de soevereiniteit of het aanzien van onze landen. Integendeel, dit is de enige manier om op een serieuze en efficiënte wijze te werken aan een toekomst voor de 500 miljoen Europese burgers en onze toekomstige generaties.

Ik wil de Commissie – u, mijnheer Barroso, maar ook elke commissaris – derhalve vragen nog meer initiatieven te nemen om de maatregelen en hervormingen voor te stellen die wij in Europa nodig hebben opdat de zaken beter functioneren, en deze projecten uit te leggen aan onze medeburgers.

Samen met mijn fractie hoop ik dat ons Parlement deze inspanning ondersteunt door gebruik te maken van zijn nieuwe voorrechten als medewetgever met de Raad. Dit is niet louter een kwestie van macht, dit is een kwestie van begrip, en het is een kwestie waarover wij moeten spreken om Europa vooruitgang te laten boeken.

Mijnheer de voorzitter van de Commissie, dames en heren, wij moeten niet alleen ambitieus zijn, maar ook een blik werpen op de afgelegde weg. Ik vind dat Europa zich ten aanzien van verschillende belangrijke kwesties niet hoeft te schamen voor haar acties van de afgelopen maanden. Europa heeft het initiatief genomen om de financiële markten te hervormen na de crisis op Wall Street in de herfst van 2009. Europa heeft, nadat zij afgelopen lente ten prooi was gevallen aan ongekende speculatieve aanvallen, eveneens ongekende maatregelen genomen om haar economie te versterken en te stabiliseren. Dit beleid werpt reeds eerste vruchten af, maar wij moeten nog verder gaan.

Europa heeft tevens een pioniersrol vervuld in de strijd tegen de opwarming van de aarde. Ik moet toegeven dat de nasmaak van de conferentie van Kopenhagen bitter is. Onze ambities blijven ongewijzigd en onze koers ligt thans onwrikbaar vast. Wij kunnen hier trots op zijn.

Wat moeten wij in de komende maanden en jaren doen om onze acties te consolideren, om het vertrouwen van onze medeburgers in onze gemeenschappelijke acties te versterken? Ik wil drie mogelijkheden noemen.

De eerste is onze economie versterken, ongelijkheden verminderen met een reeks maatregelen waarmee rendementen op investeringen, het vertrouwen van ondernemers en de mogelijkheid om nieuwe creatieve bronnen van welvaart en arbeidsplaatsen te ontwikkelen worden bevorderd. Commissarissen, mijnheer de voorzitter, wij moeten de regels over grenzen heen laten “springen”, zoals u zei. Het is onaanvaardbaar dat wij in de eenentwintigste eeuw nog steeds draconische regels hebben die niets meer te maken hebben met de werkelijkheid in Europa.

De tweede is een serieuzere houding aannemen in ons gemeenschappelijk buitenlands beleid en, zoals u herhaalde malen hebt gezegd, een speler worden die meer gerespecteerd wordt op de wereld. Wij kunnen er niet langer genoegen mee nemen te zeggen dat Europa ingewikkeld is, dat het tijd vergt en dat we geduld moeten hebben. Wij kunnen er evenmin niet langer genoegen mee nemen de grootste donor ter wereld te zijn zonder te kunnen garanderen dat de hulp die wij sturen, samen met de helikopters van de heer Poetin en de heer Obama op de plaats van bestemming aankomt. Ik vind dat wij ook op dit punt een serieuze houding moeten aannemen.

Europa is een van de belangrijkste wereldmachten, en zij moet naar mijn mening als eerste prioriteit hebben gelijkwaardige betrekkingen op te bouwen met haar belangrijkste partners, met name de Verenigde Staten. Ik heb dit hier reeds gezegd toen ik sprak over trans-Atlantische betrekkingen.

Ik wil vanochtend echter tevens het belang voor Europa benadrukken om strategische en gerichte betrekkingen op te bouwen, niet alleen met Rusland maar ook met China, India en Brazilië. Ik hoop dat de Dienst voor extern optreden in dit opzicht een efficiënt middel zal zijn; wij kunnen ervoor zorgen dat de verschillende lidstaten geld besparen indien wij dit instrument invoeren.

De derde mogelijkheid om ervoor te zorgen dat het Europese model de uitdagingen aankan, heeft te maken met de belangrijkste factor: geld. Ik weet dat wij nog diepgaand hierover moeten discussiëren. Blijven wij allemaal ieder voor zich investeren in innovatie en onderzoek? In onderwijs en opleiding? In veiligheid en defensie? In ons energiebeleid?

Blijven wij zeggen dat wij Europeanen te zeer aarzelen om onze middelen te bundelen teneinde schaalvoordelen te behalen en een sprong voorwaarts te maken in termen van efficiëntie, terwijl de Verenigde Staten, China en India in staat zijn fundamenteel en toegepast onderzoek te bevorderen, waardoor zij een positie veroveren op de markten van morgen? Momenteel dwingen wij onze onderzoekers Europa te verlaten. Wij moeten werkelijk alles in het werk stellen opdat onze onderzoekers willen terugkeren en in Europa willen blijven.

Mijnheer Barroso, dit zijn de ware kwesties die wij, Parlement en Commissie, aan de orde moeten stellen wanneer wij spreken over onderhandelingen over de financiering van Europese projecten voor 2014–2020. Dit zijn de vragen die onze medeburgers aan zichzelf stellen en waarop zij serieuze antwoorden verwachten.

Het is hoog tijd dat Europa gebruik maakt van haar eigen middelen. We moeten niet bang zijn voor deze woorden. Bovendien mag het onderwerp Europese belasting niet taboe zijn. Het gaat er niet om een belasting in het leven te roepen als aanvulling op nationale belastingen. Integendeel, het gaat erom schaalvoordelen te behalen en ervoor te zorgen dat openbare middelen al met al beter worden besteed en derhalve uiteindelijk de lasten voor huishoudens en ondernemingen te verlichten.

Mijnheer Barroso, dames en heren, de Europese en internationale dimensie is een vanzelfsprekendheid voor de jonge generaties, die van ons geen ellenlange redevoeringen verwachten maar oplossingen voor hun problemen en perspectieven voor hun toekomst. Ons belangrijkste doel moet zijn onderwijs en opleiding te garanderen voor de 15- tot 25-jarigen. Onze overheidsfinanciën stabiliseren en investeren in innovatie, nieuwe deuren openen teneinde hen in staat te stellen hun talenten in Europa te gebruiken, niet per se in andere landen – dat zijn de prioriteiten die ten grondslag moeten liggen aan onze acties en waarop onze medeburgers ons zullen beoordelen.

Mijnheer de voorzitter, commissarissen, u moet voorstellen aan ons doen, en ik wil hier de woorden citeren van een man die u allen kent, Johannes-Paulus II: “Wees niet bang”. Wij staan aan uw kant indien u goede voorstellen doet om Europa vooruitgang te laten boeken, voor onze medeburgers, voor de PPE-Fractie.

Aangezien ik nog enkele seconden spreektijd heb, wil ik nog een ding tegen u zeggen: provoceer in eerste instantie; ga ver in uw voorstellen, en we zullen uiteindelijk samen goede voorstellen doen voor onze Europese medeburgers.

(Applaus)

  Martin Schulz, namens de S&D-Fractie. – (DE) Mijnheer de Voorzitter, geachte dames en heren, het onderhavige agendapunt heet “Verklaring van de Commissie: Staat van de Unie”. Wij hebben hier vandaag een werkprogramma gehoord dat ambitieus en geëngageerd is. Wij hebben echter weinig over de stand van zaken, over de huidige situatie in de Unie gehoord. Hoe is de staat van de Unie dan eigenlijk vandaag de dag? Die staat is niet goed. Het zou een goede zaak zijn geweest als u in uw inventarisatie nader ingegaan zou zijn op de vraag hoe het komt dat de huidige situatie niet goed is.

Die staat is onder andere niet goed omdat u en uw Commissie, mijnheer Barroso,de noodzakelijke taken die u op grond van de Verdragen toekomen, niet in toereikende mate uitvoeren. Bij crises vraag ik mij vaak af: “Waar is de Commissie?” En als ik het dan met u daarover heb, zegt u: “Ik heb over dit een verklaring afgelegd en over dat een persbericht uitgegeven en de heer Šefčovič heeft hierover en mevrouw Reding heeft daarover wat gezegd.” En wanneer je dat naleest, klopt het. Jazeker! De Commissie heeft inderdaad een verklaring afgelegd. Dan vraag ik mij echter vervolgens af: Waarom komt de boodschap niet over? Waarom pakt het publiek die boodschap niet op? Dat is pas een inventarisatie van de staat van de Unie! Want tijdens uw zittingstermijn hebt u veel te veel concessies gedaan, met name na de inwerkingtreding van het Verdrag van Lissabon; concessies aan een zich ontwikkelende directionele regering in Europa, in de Raad onder Duits-Franse leiding.

(Applaus)

Het is allereerst uw taak om de communautaire methode te verdedigen. Wat u hier vandaag gepresenteerd hebt klopt op velerlei punten. En daarbij kunt u op de steun van driekwart van dit Parlement rekenen. Dat is zo. Zodra u echter over eigen middelen begint, zult u driekwart van de leden van de Raad tegenover u vinden. En nu ben ik benieuwd of u de woorden van vandaag door daden zult laten volgen en of u de strijd met de intergouvernementalisering van de Europese Unie aangaat.

(Applaus)

Ik zal u een voorbeeld geven: ik ben het helemaal met u eens dat Europa uitsluitend op basis van de bescherming van onze fundamentele waarden succesvol kan zijn. En op grond van die fundamentele Europese waarden kunnen wij geen racisme en geen vreemdelingenhaat accepteren. Daar zijn wij het allemaal over eens. Tot die waarden behoort echter ook dat een regering die onder binnenlandse politieke druk staat, niet naar het middel van een heksenjacht op minderheden mag grijpen. En daar kunnen wij ook namen bij noemen. Het gaat om de regering van Nicolas Sarkozy, François Fillon en Brice Hortefeux. Ik zou graag gezien hebben dat u die namen ook had genoemd. Dan hadden we geweten: de heer Barroso is klaar voor de strijd.

(Applaus en protest)

Tot de fundamentele waarden van de Europese Unie behoort met name de sociale rechtvaardigheid; daarover hebt u veel goede dingen gezegd. Maar wat betekent die sociale rechtvaardigheid eigenlijk in onze Unie? U hebt de dramatische stijging van de werkloosheid in Europa beschreven. Die stijging van de werkloosheid leidt tot een proces van massale verarming en tot een risicoscenario voor de betreffende mensen. Steeds meer mensen zijn bang – ook de mensen die nog een baan hebben: zij zijn bang om hun baan te verliezen, bang dat de sociale stabiliteit verdwijnt, bang voor de toekomst. En dat dient met cijfers aangetoond te worden. Aan de ene kant is er een toenemend aantal inkomensmiljonairs (elk jaar een paar duizend meer) en aan de andere kant zijn er miljoenen mensen die verarmen. Die sociale kloof vormt de grootste bedreiging voor de democratie in Europa.

(Applaus)

The Guardian heeft in augustus statistische gegevens gepubliceerd waaruit blijkt dat HSBC, Barclays Bank en de Royal Bank of Scotland, afgelopen jaar meer dan 20 miljard euro winst hebben gemaakt, waarvan 9 miljard euro als bonussen aan hun managers is uitgekeerd. Dat gebeurt in een periode waarin de regeringen van de Europese Unie de pensioenen in Europa verlagen. Ik verwacht van u dat u, wat die sociale kloof betreft, met voorstellen komt over de wijze waarop die kloof gedicht kan worden.

(Applaus)

Daarom zeg ik u dat die belasting op financiële transacties er moet komen. Wij moeten de banken, met name de speculatieve sector, betrekken bij het verlichten van de lasten als gevolg van de economisch crisis. Wij hebben ook een Interinstitutioneel Akkoord gesloten, mijnheer Barroso. Op het moment dat dit Parlement met een wetgevingsmeerderheid van de Commissie verlangt dat zij een adequaat ontwerp voor een richtlijn overlegt, hebt u toegezegd dat u dat ook zult doen. U kunt ervan verzekerd zijn dat de Fractie van de Progressieve Alliantie van Socialisten en Democraten in het Europees Parlement een dergelijk voorstel zal indienen. Daarna verwachten wij van u dat u de benodigde initiatieven neemt.

De heer Šemeta heeft gezegd dat wij geen belasting op financiële transacties nodig hebben en dat die er dus ook niet komt. U zegt: “Ik wil dat die belasting op financiële transacties er wel komt”. Wij ondersteunen de heer Barroso tegen de heer Šemeta; zij zullen het betreffende ook verzoek krijgen. En als daar geen zorg voor draagt, zullen wij gebruik maken van het burgerinitiatief. Daar kunt u op rekenen! Dan mobiliseren wij de mensen waarover ik heb om net zo lang de straat op te gaan totdat de speculanten hun bijdrage aan de sanering van de financiën in Europa leveren.

(Applaus)

Europa heeft onderwijs, opleidingen en ontwikkelingsmogelijkheden nodig. Iemand die in de Unie in een getto geboren wordt, is niet gedoemd om de rest van zijn leven daar te blijven wonen. Mensen moeten de mogelijkheid hebben om zich te ontwikkelen. Daarvoor is het noodzakelijk dat Europa een bijdrage levert aan het onderwijs, de opleiding en ontwikkelingsmogelijkheden van met name jonge mensen. Wat dat betreft, hebt u gelijk: die ongeïnspireerde Europese ministers van Financiën die in hun eigen landen buitensporige tekorten terug moeten dringen en daarom op de begroting moeten snoeien en vervolgens opmerken dat er dan ook maar op de EU-begroting gekort moet worden, hebben het bij het verkeerde eind. De EU moet geen buitensporig tekort compenseren, maar de EU moet met de investeringen die zij doet een bijdrage leveren aan het verminderen van de sociale ongelijkheid door een adequaat regionaal en sociaal beleid, door onderzoek en opleidingen en door investeringen in maatregelen die de groei stimuleren. De Europese Unie moet de mogelijkheden creëren om dat te kunnen doen. Daarvoor hebben wij een sterke EU-begroting nodig. U hebt vandaag hetzelfde gezegd. Op dit punt kunt u op onze steun rekenen. Maar ga dan nu ook de strijd aan met mevrouw Lagarde, met de heer Schäuble en met de ministers van Financiën van de andere landen! Als u daarbij hulp nodig hebt, mijnheer Barroso, klopt u dan bij ons aan. Wij zullen u steunen.

(Applaus)

Sociale rechtvaardigheid betekent ook dat wij voor de volgende generaties geen continent achterlaten waarop het leven niet meer de moeite waard is. U hebt dan ook gelijk dat de aandacht met het oog op die sociale rechtvaardigheid eveneens moet uitgaan naar een duurzaam, innovatief industrieel beleid waarin ecologie en economie worden gecombineerd. Dat is een uitstekend uitgangspunt!

Ik ben benieuwd of het u lukt om een herhaling van nieuwe ramp, zoals het fiasco van Kopenhagen, te voorkomen. Toen hebben wij namelijk moeten constateren dat de Europese Unie op onderhandelingsgebied niet slagvaardig is. En dat is niet de schuld van de Commissie, ik zeg het nog maar een keer. Het is de schuld van de 27 regeringen die op internationaal niveau niet tot overeenstemming kunnen komen.

(Applaus)

Dat betekent dat er in de huidige situatie twee scholen tegenover elkaar staan: die van het intergouvernementalisme en die van de communautaire methode. Na de inwerkingtreding van het Verdrag van Lissabon gaat het om de vraag of het Europa na Lissabon een Europa van de staatshoofden en regeringsleiders wordt die achter gesloten deuren onderhandelen over dingen die zij goed achten voor ons continent. Ik verwijs wat dat betreft naar de crisis in Griekenland. Over het slotdocument is onder vier ogen onderhandeld door mevrouw Merkel en de heer Sarkozy onder het motto: Blijft u maar even buiten wachten, mijnheer Van Rompuy, dan regelen wij dit wel even! Ik weet niet of het klopt wat er verteld wordt, maar je kan je goed voorstellen dat het waar is. Wij zullen echter moeten kiezen voor ofwel het Europa van het intergouvernementalisme ofwel het Europa van de communautaire methode. Het Europa van de communautaire methode is het Europa van een eendrachtig samenwerkende Commissie en Europees Parlement.

Ik vind uw inventarisatie tekortschieten. Ik vind uw perspectieven en aankondigingen daarentegen voor een groot deel goed en adequaat. Over een jaar, bij het volgende verslag over de staat van de Europese Unie, zullen wij datgene wat u vandaag gezegd hebt, vergelijken met wat er in de praktijk tot stand is gebracht. U hebt hier vandaag een conservatief-liberale, groene radicaal-socialistische toespraak gehouden. Voor ieder wat wils.

(Protest)

Dat betekent dat u ook van alle kanten steun kunt verwachten. Als u de strijd aangaat tegen het geniepige intergouvernementalisme en u de communautaire methode energiek verdedigt, kunt u op ons rekenen. Als u dat niet doet, zullen wij u bij het volgende verslag over de staat van de Unie ter verantwoording roepen.

(Applaus)

  De Voorzitter. – Dank u voor uw toespraak, mijnheer Schulz.

Nu zal de heer Verhofstadt het woord nemen namens de Fractie Alliantie van Liberalen en Democraten voor Europa.

Mijnheer Verhofstadt, als ik het goed begrijp wilt u uw interventie niet in twee delen splitsen, maar wilt u één iets langere interventie. Klopt dat?

  Guy Verhofstadt, namens de ALDE-Fractie. – (EN) Mijnheer de Voorzitter, een debat over de staat van de Unie betekent in de eerste plaats terugkijken en lessen uit het verleden leren, en daarna naar de toekomst kijken. Laten we eerlijk tegenover onszelf zijn en zeggen dat het afgelopen jaar een heel moeilijk jaar voor de Unie is geweest.

Het was een moeilijk jaar voor de Unie omdat er grote problemen waren, maar weinig eenheid bij het oplossen van die problemen. Griekenland heeft op de rand van een bankroet gestaan, de euro zelf lag maandenlang onder vuur, en de Europese regeringen hadden maanden nodig om uiteindelijk tot het besluit te komen om een lidstaat te redden en onze gemeenschappelijke munt te redden. Het verbaast mij daarom niet, en dat geldt denk ik ook voor anderen hier in het Parlement, dat het vertrouwen van het publiek in Europa dramatisch is gedaald.

Dat blijkt uit de jongste Eurobarometer. De resultaten daarvan laten zien dat minder dan de helft van onze burgers vindt dat het lidmaatschap van hun land een goede zaak is. Het vertrouwen in onze instellingen is afgelopen jaar gezakt tot 42 procent. Dat is momenteel de staat van de Unie. Dat is alarmerend, maar tegelijkertijd moeten we erkennen dat het niet verrassend is. Het Parlement heeft er vaak bij de Europese leiders op aangedrongen om de surplace te doorbreken, om in beweging te komen, om het niet in protectionisme en nationalisme te zoeken en om Europese oplossingen te zoeken.

Dat is ook wat de Europese burgers vragen, want als je naar diezelfde Eurobarometer kijkt, zie je dat niet minder dan 86 procent van het publiek Europees economisch bestuur wil. Die burgers zijn van mening dat alleen de Unie oplossingen kan bieden voor de financiële en economische crisis. Dat zien ze nu echter niet gebeuren, en daarom zijn ze teleurgesteld in de Unie.

Ik weet dat het ook voor de Commissie een moeilijk jaar is geweest, omdat het eigenlijk maar een half jaar was. Zo lang duurde het voordat in onze hoofdsteden het besef was doorgedrongen dat er een nieuw Verdrag was, met een nieuwe manier van werken en een nieuw machtsevenwicht in de Unie. We kunnen daarom zeggen dat vandaag de echte start is van de tweede termijn van de voorzitter van de Commissie.

Het is een tweede termijn die een nieuwe visie en nieuwe antwoorden behoeft. Het is in elk geval tijd om naar een hogere versnelling te schakelen en om belangrijke hervormingen door te voeren. Vanuit het gezichtpunt van onze fractie gaat het daarbij in principe om zeven grote, belangrijke hervormingen.

Het eerste wat we moeten doen is ons antwoord op de financiële crisis voltooien. We hebben al wetgeving over kapitaaleisen en bonussen aangenomen. We hebben de stresstests en vorige week hebben we overeenstemming bereikt over financieel toezicht, met goede afspraken, niet in de laatste plaats omdat het leiderschap van de president van de Europese Centrale Bank een Europese aanpak van het toezicht garandeert.

Dat betekent echter niet dat we er al zijn. Verre van dat, zou ik zeggen. We zijn nog niet eens op de helft. De Commissie moet nog steeds dringend met voorstellen komen over derivaten, over short selling, over de kredietratingbureaus, over de sanering van banken, over marktmisbruik, over de handelsactiviteiten en over financiële instrumenten.

De tweede grote taak is dat we een echt Europees economisch bestuur nodig hebben. Vorig jaar is gebleken dat een gemeenschappelijke munt zonder gemeenschappelijk economisch beleid eenvoudigweg niet zinvol is. Dat is een onzinnige situatie – sterker nog, dat is een gevaarlijke situatie. We kunnen het ons niet veroorloven om een Unie te zijn en tegelijkertijd 27 verschillende economische strategieën te hebben, zoals nu het geval is.

(Applaus)

Het is glashelder dat als we willen dat het Stabiliteits- en groeipact en de nieuwe economische strategie succesvol zijn, we een aanpak van ontmoediging en aanmoediging nodig hebben, met passende sancties.

Naar mijn mening – en ik denk naar de mening van de meerderheid van dit Huis – is het goed dat de Raad hierover nadenkt in de werkgroep, maar dat kan geen vervanging zijn van het initiatiefrecht van de Commissie en de plicht van de Commissie om zo snel mogelijk met een alomvattend wetgevingsvoorstel over economisch bestuur te komen.

(Applaus)

Het doet me genoegen dat u hebt aangekondigd dat u dit op 29 september zult doen. Wat er verder in de Raad gebeurt is niet belangrijk. Het is uw taak en het is uw plicht om dit op 29 september te doen.

Dat brengt me op de derde prioriteit: de interne markt. We hebben een uitstekend verslag van Mario Monti over de interne markt en onze boodschap is heel simpel: laten we doen wat er in dat verslag staat. Want het is bijvoorbeeld onbegrijpelijk dat het vandaag de dag nog steeds meer dan veertig uur kost om per trein vanuit Midden- en Oost-Europese landen naar Brussel, Parijs of Amsterdam te reizen. Hoe moeten deze mensen zich verbonden voelen met de Europese Unie? Hoe kunnen deze markten volledig worden geïntegreerd? Laten we investeren in trans-Europese netwerken.

De vierde belangrijke prioriteit, en misschien de belangrijkste boodschap voor vandaag, heeft betrekking op de begroting en het nieuwe financiële kader. Laten we hierover heel duidelijk zijn. Het doel van enkele nationale regeringen om de begroting met 20 tot 30 procent te verlagen is belachelijk in een tijd dat er meer Europese oplossingen nodig zijn.

(Applaus)

Ik kan volledig begrijpen dat ze, geconfronteerd met enorme begrotingstekorten, hun directe bijdrage aan de Unie willen verlagen. Dat is een normale, spontane reactie. Vandaar ons voorstel om deze nationale bijdragen te vervangen door eigen Europese middelen.

Dan kom ik bij de vijfde prioriteit: onze geloofwaardigheid in de wereld. We hebben de Dienst voor externe actie, maar wat we nu nodig hebben, en wat we mevrouw Ashton, de vicevoorzitter van de Commissie, hebben gevraagd (het was beter geweest als ze hier aanwezig zou zijn geweest), is om daarnaast ook een nieuwe strategie voor de Unie te ontwerpen. Onze strategie voor het externe beleid is nog steeds gebaseerd op een document van de heer Solana uit 2003. De wereld is veranderd sinds 2003, en ook ons strategisch kader moet worden aangepast en gemoderniseerd.

Dan de klimaatverandering. In Kopenhagen zijn we onze leidersrol kwijtgeraakt, en in Cancún kunnen we alleen het verschil maken als we die leidersrol weer terugwinnen. Om ons leiderschap weer terug te winnen is één ding nodig: dat we met één stem spreken en één visie uitdragen, en niet 27, zoals we in Kopenhagen hebben gedaan.

(FR) Tot slot, mijnheer de Voorzitter, dames en heren, moet ik zeggen dat ik ontredderd ben over hetgeen in principe – indien ik dit woord mag gebruiken – de raison d’être is van onze Unie, namelijk de bescherming van burgerlijke vrijheden en mensenrechten, vanzelfsprekend buiten de Unie maar, nog belangrijker, ook binnen de Europese Unie.

Ik moet derhalve formeel zeggen dat hetgeen in Frankrijk gebeurt naar mijn mening onaanvaardbaar is.

(Applaus)

Dit is echter jammer genoeg geen op zichzelf staand geval. Ik zie, zoals velen van u, dat verschillende regeringen thans als reactie op de economische crisis steeds meer toegeven aan de verleiding van een soort populisme, xenofobie en soms zelfs racisme.

(Applaus)

Zij maken misbruik van de zorgen van mensen en de angst voor de ander. Zij stigmatiseren minderheden. Ik zou zelfs willen zeggen dat zij twijfelachtige methoden hanteren om verwarring te stichten wanneer het gaat over migratie. Ik wil zeer nadrukkelijk zeggen dat ik deze houding onverenigbaar vind met de beginselen en waarden die van onze Unie een van de mooiste en een van de grootste politieke ideeën maken die de menselijke geest en het hart van de mens ooit hebben voortgebracht.

(Applaus)

Mijnheer de Voorzitter, ik wil met nadruk zeggen: de Roma zijn Europese burgers, volwaardige burgers.

(Applaus)

Wij mogen nooit accepteren dat hun rechten worden geschonden – nooit – in een wereld die ten prooi is aan allerlei onzekerheden. Ik vind dat dit Europa een werelddeel van vrijheid, tolerantie en rechtvaardigheid moet blijven. Mijnheer de Voorzitter, de Commissie moet als hoedster van de Verdragen compromisloos reageren. Dit is niet alleen haar recht, het is een institutionele plicht.

(Applaus)

  Daniel Cohn-Bendit, namens de Verts/ALE-Fractie. – (FR) Mijnheer de Voorzitter, ik zal hetzelfde doen als de heer Verhofstadt: ik zal in een keer gebruik maken van mijn gehele spreektijd.

Mijnheer de Voorzitter, dames en heren, ik vind dat de heer Schulz en de heer Verhofstadt hebben gewezen op het fundamentele probleem van onze situatie, en ik betreur het dat u niet zo scherpzinnig of oprecht bent geweest om hierop te wijzen.

Sinds de inwerkingtreding van het Verdrag van Lissabon wordt er geredetwist over de interpretatie van dat verdrag. Ik denk dat de meeste regeringen het niet hebben gelezen en dat zij na de invoering ervan tot de ontdekking kwamen dat het Verdrag van Lissabon in feite een middel en een instrument is om Europees beleid te communautariseren. In alle discussies komt de strijd die aan de gang is – we hebben dit gezien ten aanzien van de buitenlandse diensten, we hebben dit gezien ten aanzien van de financiële regulering – steeds uit bij hetzelfde punt. De vraag die aan de orde is – en dit is reeds gezegd – luidt of wij op weg zijn naar een intergouvernementeel Europa of naar een versterking van het op de Gemeenschap gebaseerde Europa. Dit is precies de huidige staat van de Unie.

Ik droom ervan dat de Commissie een openbare verklaring aflegt. Binnen de Europese instellingen wordt momenteel een politiek gevecht gevoerd, en dit politieke gevecht gaat over de interpretatie van het Verdrag van Lissabon, en dit heeft gevolgen voor het Europees beleid. De Europese burgers dienen te weten wat wij weten en wat wij voelen in de interinstitutionele debatten. Hiervan hebt u met geen woord gerept, mijnheer Barroso.

Hiermee kom ik op mijn tweede punt. Deze Commissie is Europees kampioen algemene verklaringen. Het zijn zeer fraaie verklaringen. Maar wanneer het erom gaat man en paard te noemen, een situatie te beschrijven die een lidstaat betreft, iemand of een regering bij naam te noemen, bent u opvallend stil. U bestaat niet. Ik kan u tal van voorbeelden geven.

Ik wil terugkomen op Griekenland. Iedereen weet dat u de greep aan het verliezen was op de situatie in Griekenland; u wist het twee of drie jaar voor de crisis – u had rapporten hierover in uw archiefkast. Er kwam geen officiële verklaring. U ging naar de kerk om te bidden en u dacht dat alles opgelost zou worden in Griekenland wanneer u bad. Het is niet opgelost. Later hebt u – en hebben de meesten van ons – ondersteund dat er ongelooflijke druk op Griekenland en op het Griekse volk zou worden uitgeoefend, dat net zo veel fouten heeft gemaakt als de Griekse elite.

Maar, mijnheer Barroso, nu wij die druk aan het uitoefenen zijn op het Griekse volk om het probleem op te lossen, heb ik u niets horen zeggen over het feit dat er in augustus onderhandelingen zijn gevoerd tussen de Griekse regering en de grote Franse en Duitse wapenfabrikanten over voortzetting van de verkoop van wapens door Europese ondernemingen aan Griekenland.

(Applaus)

We zijn allemaal volkomen gek geworden, zoals ik drie of vier keer heb gezegd, maar doen we iets? Weet u hoeveel geld Griekenland in de afgelopen tien jaar heeft uitgegeven aan wapens? Hoeveel? 50 miljard euro in tien jaar! U wist dat, mijnheer Barroso. Een van de problemen van deze landen is juist die structuur, die verband houdt met een Europees probleem van nationalisme en de strijd of het debat tussen Griekenland en Turkije.

Waar blijft het initiatief van de Commissie en het initiatief van Europa om in te grijpen zodat wij door de integratie van Turkije een eind maken aan dit belachelijke debat dat het Griekse volk miljarden euro’s kost voor niets en nog eens niets, omdat Griekenland wapens koopt die Frankrijk en Duitsland niet nodig hebben voor hun eigen legers. Dat getuigt van grote intelligentie! Hiermee wil ik, mijnheer Barroso, illustreren dat uw Commissie niet ingrijpt.

Ik kan u een tweede voorbeeld geven, dat is genoemd door de heer Verhofstadt. Hetgeen momenteel gebeurt met de Roma is een test voor de geloofwaardigheid van het Handvest van de grondrechten, dat deel uitmaakt van het Verdrag van Lissabon. Om het in morele en filosofische bewoordingen te zeggen, citeer ik Albert Camus: “Bij democratie gaat het om het verdedigen van minderheden, niet eenvoudigweg om het uitvoeren van de wil van meerderheden”.

(Applaus)

Zit de Commissie te wachten? Heeft zij een rapport in haar archiefkast liggen? Zeg in het openbaar: hetgeen Frankrijk doet, is in strijd met de Europese Verdragen. Het is echt eenvoudig om dit te zeggen en bekend te maken.

(Applaus)

Ik wil u een ander voorbeeld geven van hetgeen u niet zegt. U hebt gesproken over de economie, de werkloosheid en de groei. U hebt met geen woord gerept van de noodzaak om de aard van de groei te veranderen. U hebt niet gezegd dat de teloorgang van het milieu en de klimaatverandering ons dwingen om het begrip groei opnieuw te definiëren. Geen woord hierover.

U hebt niet gesproken over Cancun. Er zijn nog drie maanden te gaan tot Cancun. Geen woord over het feit dat wij, indien wij geloofwaardig willen zijn ten aanzien van de klimaatverandering, terug moeten keren naar een CO2-reductie van 30 procent en dat wij het voortouw moeten nemen in het debat over de klimaatverandering. Ten aanzien hiervan bent u opvallend stil, mijnheer de voorzitter.

Daarom zou ik willen zeggen dat u de afwezige voorzitter bent van een Europa dat behoefte heeft aan een voorzitter. Dit is ons probleem, en dit is de staat van de Unie.

Ik wil tot slot nog een ding tegen u zeggen. U hebt bijvoorbeeld gesproken over Europese investeringen. U kunt op de klok kijken, ik heb nog drie minuten. Ik weet dat dit vervelend is, maar zo is het leven. Ik wilde een ding tegen u zeggen: neem de zaken serieus. 40 procent van de CO2-uitstoot in Europa is afkomstig van gebouwen. Gebruik uw Europese middelen om een Europees energiefonds op te richten; geef Europese steden de mogelijkheid overal in Europa gebouwen te renoveren door een Europees Keynes-fonds op te richten in Europa, omdat de nationale staten hiertoe niet in staat zijn.

(Applaus)

Dit is in feite mijn boodschap. Wij voeren een groot debat in Europa over de vraag of wij publieke investeringen nodig hebben. Ik wil tegen u zeggen, mijnheer Barroso: pas Keynes toe in Brussel. Publieke investeringen moeten nu Europese investeringen zijn in de ecologische transformatie van onze economie. Begrijpt u dit, mijnheer Barroso? Indien ja, hoop ik dat u tijdens de volgende discussie over Europa laat zien dat u hebt begrepen dat wij niet meer in de jaren zeventig leven maar dat wij nu geconfronteerd worden met een financiële crisis en een milieucrisis.

Tot slot wil ik een getal noemen waarover wij allen moeten nadenken. De verliezen als gevolg van de crisis bedragen 50 000 miljard euro. Dit komt neer op vijf eeuwen publieke investeringen in ontwikkelingshulp. Hiermee zouden 10 miljard scholen kunnen worden gebouwd in Afrikaanse landen. Dit is de staat waarin de wereld zich bevindt, mijnheer Barroso.

(Applaus)

  Michał Tomasz Kamiński, namens de ECR-Fractie. – (PL) Ik begin met goed nieuws voor mijnheer Barrosso, het is van die aard dat hij er zelfs voor zou mogen worden gefeliciteerd. Zijn optreden van vandaag wordt hoger geschat dan kaartjes voor het volgende concert van Sting in Praag, die nog geen 150 euro kosten. Ik zal echter beginnen met een anekdote. Mijnheer de voorzitter, in Polen vertellen we graag de volgende anekdote: een man klimt in een boom en begint de tak waarop hij zit af te zagen. Er passeert een toerist die hem zegt: ‘Als je die tak afzaagt ga je vallen’. De toerist loopt verder en de tak kraakt af. De man valt van de tak, staat op, kijkt naar de toerist in de verte en zegt: ‘Is dat een profeet misschien?’

Dames en heren, nog voor de Europese Conservatieven een politieke fractie vormden, waren zij een dergelijke toerist en zeiden ze tegen de man die op de tak van de Europese bureaucratie zat: ‘Jullie zagen de tak af waarop jullie zitten.’ Vandaag kan ik in uw toespraak een kans zien dat er hier een einde aan komt. U hebt veel ideeën naar voren gebracht, die met zekerheid onze steun verdienen, en ik denk dat ze zo zijn samengesteld om elke fractie in dit Parlement tevreden te stellen. Maar men kan het onmogelijk niet eens zijn met mijnheer Schultz, die stelde dat dit project gericht is op de toekomst, waar u echter niets over hebt gezegd, en dat neem ik u kwalijk, is de analyse van de huidige situatie van de Unie. Waarom werkt de Unie op deze en niet een andere manier, waarom vinden zoveel burgers de Unie maar niets of vervult ze hun verwachtingen niet? En hier zijn we bij een cruciaal punt beland. Het is heel goed dat u zich hebt geconcentreerd op de economische groei, de noodzaak van deze groei in Europa en nieuwe arbeidsplaatsen. Ik ga zeker akkoord met het standpunt dat de werkloosheid een van de grootste problemen van de huidige Europese economie vormt. Maar laten we eerlijk zijn! Men kan zich niet aan de ene kant terecht zorgen maken over het lot van de werklozen en de daling van het aantal arbeidsplaatsen in Europa en aan de andere kant zulke economische oplossingen voorstellen, die uiteraard leiden tot de export van arbeidsplaatsen uit Europa naar andere continenten. Deze twee zaken zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. We kunnen niet zeggen dat we de tewerkstellingsgraad in Europa willen verhogen als we tegelijk de Europese bedrijven en de Europese economieën nieuwe verplichtingen opleggen en hen verstikken onder een nieuwe lage bureaucratie. Daar moet een einde aan komen. Ik merk in uw toespraak, mijnheer de voorzitter, dat u in de goede richting denkt. U zei dat Europa op internationaal vlak met één stem moet spreken. We herhalen dit hier heel vaak, maar met het blote oog is te zien dat de verschillende regeringen in Europa fundamentele aangelegenheden op het vlak van buitenlandse politiek totaal verschillend benaderen. Dit is een feit dat niet mag worden genegeerd. Hoe kan Europa dus in de internationale arena met één stem spreken als de verschillende regeringen in Europa met verschillende stemmen spreken? Dames en heren, laten we er geen doekjes om winden, zo zal het zijn. U kunt hier in deze zaal bij hoog en laag beweren dat deze 27 regeringen niet bestaan, maar toch is het zo. Ze zijn verkozen door de burgers van de Europese Unie en wij verdedigen de rechten van die regeringen om hun burgers in de arena van de EU te vertegenwoordigen. We willen een evenwicht tussen communautaire en nationale zaken in Europa en daarom zullen we het idee van de nationale staat - uiteraard in de context van de Europese gemeenschap - verdedigen. Hierbij zou ik willen onderstrepen dat ik akkoord ga met alles wat in deze zaal wordt gezegd. Ik zeg dit met volle overtuiging. Men kan niet akkoord gaan met situaties waarin een regering in Europa om interne redenen de lont probeert aan te steken in het kruitvat, dat het nationalisme en chauvinisme waren voor Europa. Dit mag niet worden goedgekeurd, maar toch gebeurt het in veel Europese landen. Dit jaar hebben we al voorbeelden gezien in buurlanden van Polen, waar men politiek voordeel probeerde te halen uit de minderhedenproblematiek. Een van de grootste verwezenlijkingen van de Europese Unie is dat Europa sinds 60 jaar een democratisch en tolerant gebied is waar vrede heerst. Ik moet dit toegeven, hoewel ik geen groot voorstander van de Unie ben, en ik apprecieer wat ze heeft verwezenlijkt. Dit is iets wat in stand moet worden gehouden. Ik zou ook willen zeggen dat we meer openheid en geloofwaardigheid moeten tonen in datgene wat we de burgers van Europese Unie geven. Het grootste probleem van onze gemeenschap is dat wat in onze verklaringen wordt gezegd, en de feiten en dat wat de burger bereikt hemelsbreed van elkaar verschillen. Ik geloof in Europa en wij, de Europese conservatieven, geloven in deze gemeenschap. Maar we geloven in haar diversiteit. We geloven niet in één verenigd land, dat moet samensmelten tot één volk. Dit voorstel zal niet worden goedgekeurd. De burgers van Europa begrijpen perfect dat je een goede Pool, een goede Europeaan, een goede Duitser kunt zijn, en dat we samen kunnen leven, terwijl we elkaar met respect behandelen en samen aan een gemeenschappelijke toekomst bouwen. Mijnheer de voorzitter, ik hoop dat u in uw opzet slaagt. Maar om de situatie te verbeteren mag u niet hervallen in de oude fouten. Ik wil u duidelijk maken dat Europa volgens mij niet mag proberen om de voor ons liggende problemen op te lossen door de fouten uit het verleden te herhalen. In uw toespraak van daarnet zie ik een kans voor een Europa met een grotere economische vrijheid, een Europa met een sterkere integratie, waarmee ik de interne markt bedoel. Ik ben zeer tevreden dat het idee van de single market act dat door dit Parlement, door de Commissie interne markt, werd bedacht. Het komt uit het verslag-Monti dat is opgesteld in de commissie, waarvan mijn collega Michel Herber de voorzitter is, en daar zijn we trots op. Het is dit soort verdieping dat we willen. We willen een interne markt en meer economische vrijheid.

  Lothar Bisky, namens de GUE/NGL-Fractie. – (DE) Mijnheer de Voorzitter, mijnheer Barroso, u hebt een indrukwekkend inzicht gegeven in de taken die ons op de verschillende beleidsterreinen te wachten staan. Tegelijkertijd moeten u en wij ons er wel van bewust zijn dat het vertrouwen van de Europese burgers afneemt. De heer Verhofstadt heeft daar al op gewezen, dus ik zal daar nu niet nader op ingaan. Het gaat om betrouwbare onderzoeken.

De burgers hebben ook gezien dat er voor miljarden aan reddings- en conjunctuurpakketten aan de zogeheten systeemrelevante banken is besteed. Zij hebben ook gezien dat er overal gevaarlijke hoge staatschulden zijn ontstaan. Nu vragen die burgers zich af wie hiervoor verantwoordelijk is, zeker nu zij, ondanks de betere economische vooruitzichten, getroffen worden door bezuinigingsmaatregelen van de lidstaten. Die maatregelen brengen immers hogere prijzen voor openbare diensten met zich mee, evenals bezuinigingen op de sociale en onderwijsvoorzieningen en op de salarissen en een verhoging van de pensioengerechtigde leeftijd, terwijl de hoogte van die pensioenen juist onzekerder wordt en de werkgelegenheidsvooruitzichten vaak precair zijn.

Het protest heeft al lang niet alleen betrekking op de landen die door de crisis zijn getroffen. Vandaag staken de vakbonden in Frankrijk. Op 29 september worden in veel Europese steden stakingsacties gehouden tegen het bezuinigingsbeleid van de lidstaten. De burgers is toegezegd dat de Europese Unie op basis van het Verdrag van Lissabon socialer en democratischer zal worden. De EU, dus ook de Commissie en het Parlement, zouden hun geloofwaardigheid verliezen als zij nu gaan zeggen dat de lidstaten verantwoordelijk zijn voor die bezuinigingspakketten. Effectieve financiële hervormingen zijn toch echt een zaak van de Europese Unie. Ik denk daarbij bijvoorbeeld aan een verbod op hedge-fondsen of op het speculeren met grondstof- en voedingsmiddelenderivaten, aan een belasting op financiële transacties en aan het loslaten van de flexicurity-ideologie. Op dit gebied zullen wij ons de komende maanden allemaal extra moeten inspannen.

De situatie in de Unie loopt voor de diverse bevolkingsgroepen sterk uiteen en is zeer tegenstrijdig. De sociale kloof in de samenlevingen in de landen van de EU is in elk geval opnieuw gevaarlijk veel groter geworden. In het Europees Jaar ter bestrijding van armoede en sociale uitsluiting is er massaal voor miljarden euro’s reddingsteun aan of als zekerheid voor de banken besteed. Dat geld is niet terecht gekomen bij mensen met echt sociale behoeften en is ook niet in onderwijsvoorzieningen geïnvesteerd.

Niemand wil de successen van de EU betwisten of kleineren. Maar niemand heeft baat bij het

verdoezelen van de tegenstrijdigheden in de Europese Unie. Ook ik wil tot slot nog iets over

de Roma in Frankrijk zeggen. Ik vind dat de Europese Unie een goede traditie kent. Iemand

die ten koste van een sociale minderheid maatschappelijke angsten wil bestrijden, springt echter schandalig met zijn politieke invloed om. Ik wil dat specifiek benadrukken: het misbruiken van sociale angsten is gewoonweg niet acceptabel voor een Gemeenschap die zich altijd sterk heeft gemaakt voor de eerbiediging van de universele mensenrechten en van de morele waarden. Die morele waarden en mensenrechten zijn net zo goed op de Fransen, Polen, Engelsen, Spanjaarden en Duitsers in de Europese Unie van toepassing als op de Sinti en Roma die in Europa leven.

(Applaus)

  Nigel Farage, namens de EFD-Fractie. – (EN) Mijnheer de Voorzitter, deze plechtige gebeurtenis, de toespraak van de heer Barroso over de staat van de Unie, brengt hem nog niet op gelijke voet met president Obama. Er is een fundamenteel verschil. Mijnheer Barroso; president Obama is gekozen, en u niet. Naar zijn toespraak keken achtenveertig miljoen mensen, en hier in het Europees Parlement moeten we zelfs de leden smeken om te komen luisteren.

U bent volledig voorbijgegaan aan de staat van de Unie. U hebt gezegd hoe u denkt dat de zaken gaan, u hebt aangegeven hoe u vindt dat het verder moet. De Eurobarometer, de eigen opiniepeiling van de Commissie, vertelt ons echter de waarheid. De Eurobarometer vertelt ons dat het vertrouwen van de burgers, in de zin of ze nog wel tot de Unie willen horen, het afgelopen half jaar dramatisch is gedaald: met 10 procent in Duitsland, met 17 procent in Griekenland en met 9 procent in Portugal. Minder dan de helft van de Europese burgers vindt het lidmaatschap van de club de moeite waard.

Nog veelzeggender is dat in uw eigen land, Portugal, een op de vier personen het vertrouwen in de instellingen van de EU volledig is kwijtgeraakt. Dat, mijnheer Barroso, kan nauwelijks worden gezien als een bevestiging dat de EU een succes is of dat mensen in de EU geloven. En toch lijken de meeste mensen hier vandaag heel tevreden met de EU te zijn.

Wees niet al te tevreden, zou ik zeggen, want de mensen hebben het voor zichzelf uitgemaakt: de echte staat van de Unie is dat steeds meer mensen een afkeer van de Unie hebben en de Unie verfoeien. En toch beweren sommige personen dat dat is omdat ze meer Europa willen!

Mijnheer Verhofstadt heeft gezegd dat de mensen meer gemeenschappelijk beleid willen. Nee! Het bewijs is duidelijk.

(Interrupties vanuit de zaal)

Interessant, mijnheer de Voorzitter! Wanneer ík mensen uitjouw wordt er altijd gedreigd met boetes. Maar laat maar zitten.

(Applaus van de EFD-Fractie)

Het bewijs laat zien dat hoe meer gemeenschappelijk beleid er is, hoe minder de mensen dat willen. Mensen hebben gezien welke verwoestende gevolgen het gemeenschappelijk visserijbeleid heeft gehad. Ze hebben gezien hoe het gemeenschappelijk landbouwbeleid ongelijkheid in de hand werkt. Ze hebben zakelijke kansen gemist door het gemeenschappelijk handelsbeleid. En nu natuurlijk de grote klapper: de gemeenschappelijke munt, die onvoldoende overdachte politieke poging om mensen in een monetaire unie te persen zonder ze ook maar één keer te vragen of ze dat wel willen. Het is volkomen duidelijk dat deze munt niet goed is voor Duitsland en niet goed is voor Griekenland. Nu zitten we in een economische gevangenis. U kunt doen alsof de crisis al achter de rug is, maar dat is niet zo, want de spreads op vijfjaars en tienjaars staatsobligaties zijn nu 8 procent.

U kunt wel lachen, mijnheer Schulz, maar u weet niets van de financiële markten en hoe dit werkt. En wat betreft uw eigen land, waarom zou de Duitse belastingbetaler steeds vaker de rekening moeten betalen?

Deze vorm van bestuur werkt niet, en toch hebben we vandaag weer gehoord dat we een gemeenschappelijk defensiebeleid en een gemeenschappelijk buitenlands beleid krijgen.

De andere reden waarom deze opiniepeilingen uitvallen zoals ze uitvallen, is dat mensen u niet respecteren omdat u vals hebt gespeeld om het Verdrag van Lissabon erdoor te krijgen. Ons werd verteld dat dat Verdrag alles eenvoudiger zou maken, dat we zouden weten waar we staan. Dat blijkt niet het geval. Wie heeft de leiding in de EU? Bent u dat, mijnheer Barroso? Is het mijn oude vriend Herman van Rompuy? Is het het Belgische voorzitterschap? Dat zou helemaal fraai zijn! U kunt nog niet eens een regering in uw eigen land vormen en u bekleedt het voorzitterschap van de Europese Unie! Hoe je er ook tegenaan kijkt, het is in feite één grote poppenkast.

De EU heeft nog nooit zo veel macht gehad, maar is nog nooit zo impopulair geweest. Maar niet tevreden met de 2,4 miljard euro die nu jaarlijks aan EU-propaganda wordt uitgegeven, wilt u de algemene begroting met 6 procent verhogen, en we begrijpen dat u persoonlijk nu fulltime een tv-ploeg om u heen krijgt, en nieuwe persvoorlichters en nieuwe webmasters. U analyseert niet waarom dit de verkeerde kant op gaat, mijnheer Barroso, u begrijpt het eenvoudigweg niet.

(Applaus van de EFD-Fractie)

  Andreas Mölzer (NI). – (DE) Mijnheer de Voorzitter, sta mij toe om eveneens mijn beide spreektijden te combineren en nu drie minuten het woord te voeren.

Bij een debat over de staat van de Unie hebben veel burgers overal in Europa de indruk dat het Europese project in talloze opzichten grote risico’s loopt, omdat de welvaart en de sociale zekerheid van de mensen in Europa gevaar loopt. Dat is immers aangetoond door de financiële crisis en de wellicht vergeefse steun aan Griekenland. Dat is ook aangetoond door de toenemende massawerkloosheid en dat is de mensen eveneens gebleken door de massale instroom van immigranten in onze sociale stelsels. De mensen hebben daarbij de indruk dat de Unie een tandeloze tijger is die niet in staat is om controle op de financiële markten uit te oefenen en adequate criteria te ontwikkelen.

In de tweede plaats hebben de mensen de indruk dat hun burgerlijke vrijheid gevaar loopt. In de Unie is er nauwelijks sprake van rechtstreekse democratie. Dat principe wordt met minachting tegemoet getreden, zoals bij het eerste Ierland-referendum en bij de referenda in Frankrijk en Nederland. Kijk ook eens naar de gegevensopslag, naar de wijze waarop daarmee wordt omgegaan in het kader van de SWIFT-overeenkomst met de Verenigde Staten. Daardoor krijgen mensen het gevoel dat zij continu bespioneerd worden. Het aantal voorschriften in de Unie in het kader van een paternalistisch systeem neemt hand over hand toe, waardoor de burgers het gevoel krijgen dat zij een deel van hun persoonlijke vrijheid inleveren. En de vrijheid van denken en meningsuiting word ook in toenemende mate door de zogeheten political correctness bedreigd. In dat verband verwijs ik naar het debat over de heer Sarrazin in Duitsland.

In de derde plaats hebben mensen het gevoel dat de culturele diversiteit en de nationale identiteit van de Europese volkeren bedreigd worden. Dat is een gevolg van culturele nivellering en geestelijke globalisering, van massale immigratie en natuurlijk ook van de islamisering en het misbruik van asielregelingen. De nationale identiteit van de Europese volkeren loopt waarschijnlijk groot gevaar.

In de vierde plaats wordt het respect dat de wereld voor Europa heeft ernstig bedreigd. Op het gebied van het buitenlands beleid is Europa inmiddels tot een mikpunt van spot uitgegroeid. Er is in dat verband op het voorbeeld van de onderhandelingen over het Midden-Oosten gewezen. Europa zat niet eens aan de onderhandelingstafel hoewel wij overal ter wereld een van de grootste financiële donoren zijn. Er is in de wereld nauwelijks nog erkenning voor Europa en wij spelen waarlijk geen grote rol op het gebied van het buitenlandse of mondiale beleid.

Dankzij ons ontwikkelt de Europese Unie zich nu in een richting waardoor intern een systeem wordt gecreëerd dat voor de burgers in toenemende mate beklemmend en restrictief is, dat geen rekening houdt met regionale aspecten, culturele diversiteit en soortgelijke zaken en dat op de buitenwereld een zwakke indruk maakt. Kortom, een intern hard en gereglementeerd systeem naar de burgers toe op basis van centralisme en bureaucratie en een extern Europa dat zwak en niet in staat is de Europese belangen in de wereld daadwerkelijk te behartigen.

Dat is de huidige staat van de Unie, een Unie die niet echt meer bereid is om de belangen van de Europese volkeren en van de Europese burgers zeker te stellen.

  José Manuel Barroso, voorzitter van de Commissie. − (FR) Mijnheer de Voorzitter, ik heb zeer aandachtig en met grote belangstelling naar u allen geluisterd. Ik heb geprobeerd de fundamentele vragen eruit te halen.

Ik meen dat, in wezen, zeker de helft van dit Parlement duidelijk meer Europa wil, de communautaire methode wil, meer ambitie wil. Op de voorstellen van de Commissie is geen specifieke kritiek geleverd.

Sommigen hebben gezegd dat ze liever een toespraak hadden gewild waarin de situatie wordt geanalyseerd. Ikzelf bouw liever aan de toekomst dan dat ik het verleden en heden becommentarieer. Ik meen dat het er niet in de eerste plaats om gaat commentaar te leveren –dat laat ik over aan de commentatoren, voor wie ik trouwens groot respect heb. Ik meen dat het onze rol, de rol van de Commissie, is om voorstellen te doen. Wat mij betreft heeft een toespraak over de staat van de Unie ook betrekking op de staat waarin we de Unie willen brengen en waarvoor wij ons samen inspannen. Dat is wat ik u vandaag met concrete en ambitieuze voorstellen heb voorgelegd.

Maar ik wil geen enkele vraag uit de weg gaan. Het is waar dat de Unie zich thans op een keerpunt bevindt. Het is waar dat we een nieuw Verdrag hebben. En het is ook waar dat sommigen, op nationaal niveau, een louter intergouvernementele kijk op deze instellingen hebben.

Wij hebben onze visie al duidelijk omschreven. Ik ben voor de communautaire methode en geest, zoals ik trouwens ook in mijn toespraak heb gezegd. Maar de beste manier om een en ander tot stand te brengen is niet door ons te verliezen in oeverloze discussies over de instellingen en nog minder door institutionele guerrilla’s te voeren die ik niet wens en waaraan ik niet zal deelnemen. Het beste is dat de Commissie haar rol van initiatiefnemer op zich neemt door voorstellen te doen die getuigen van inhoud, kwaliteit en durf en dat u zelf in deze geest met ons kunt samenwerken – zoals u ook al wel hebt gedaan. Wij hebben op dat gebied voorstellen gedaan en ik meen dat wij onze verbondenheid aan een sterker Europa zo werkelijk kunnen toetsen.

Sommigen hebben gewezen op de resultaten van de peilingen over de steun aan of het vertrouwen in de Europese instellingen. Het is waar dat er problemen zijn, ernstige problemen, die we moeten aanpakken. Maar als uw analyse vollediger was geweest, had u kunnen vaststellen dat het vertrouwen in de Europese instellingen bij tijd en wijle weliswaar problematisch is, maar dat er soms een nog groter probleem is: dat van het vertrouwen in nationale politici en regeringen, en de waarheid is dat niemand dit heeft vermeld.

In sociaal en economisch opzicht zijn dit buitengewoon moeilijke tijden, waarin iedereen blijk moet geven van verantwoordelijkheidsbesef. Wij weten best dat de publieke opinie in economisch moeilijke tijden de neiging vertoont weinig vertrouwen te hebben in politieke instellingen, noch op nationaal, noch op Europees niveau. Ik meen dat deze zorgen het beste kunnen worden bestreden met resultaten en voorstellen.

Ik denk dat wij het in de grond het eens zijn – in ieder geval waar het de pro-Europese meerderheid van het Europees Parlement betreft. Wij zijn voor een consolidering van financiële regelgeving. Wij hebben duidelijk verklaard dat we geen afstand zullen doen van het initiatiefrecht van de Commissie. Wij willen ook dat banken en financiële instellingen de problemen helpen oplossen die zij mede hebben veroorzaakt. Daarom zijn wij voorstander van belastingen op financiële activiteiten. Wij willen dat er voorstellen zijn voor Europese groei. Daar zullen we naartoe werken.

Sommigen van u hebben een probleem aan de orde gesteld dat onderwerp van discussie zal zijn tijdens de parlementszitting van hedenmiddag: de kwestie van de Roma. Ik ga daar nu niet uitgebreid op in, aangezien er vanmiddag over zal worden gesproken. Maar laat mij u zeggen dat dit probleem de Commissie al lange tijd bezighoudt.

Begin dit jaar hebben wij zelfs mede een ministersconferentie over de Roma-kwestie georganiseerd. Ik meen dat voor heel Europa slechts twee of drie ministers op deze conferentie aanwezig waren. Mevrouw Reding vertegenwoordigde de Commissie. Wij beschikken over omvangrijke programma’s om de Roma te helpen en hun integratie te ondersteunen. Wij voeren een constructieve dialoog met regeringen in Europa, of dit nu regeringen van landen zijn waar Roma vandaan komen of regeringen van landen waar nu een significant aantal Roma verblijft.

Ik meen dat ik u in alle oprechtheid mag vragen niet te proberen politieke munt te slaan uit deze kwestie. Dit is een buitengewoon gevoelig, buitengewoon ernstig vraagstuk. Wij Europeanen bewijzen onszelf geen dienst door de discussie over zo’n gevoelig vraagstuk te polariseren.

Wij hebben gezegd – ik zelf heb het net heel duidelijk gezegd – dat de Commissie en de Europese Unie het principiële standpunt huldigen dat zij zich tegen elke vorm van discriminatie teweer stellen. Discriminatie is volkomen onacceptabel. Maar als het er om gaat antwoord te geven op vragen die in sommige van onze landen worden gesteld, moet ook worden gezegd dat al onze burgers rechten en plichten hebben. Van belang is steeds het evenwicht tussen vrijheid – met name vrijheid van verkeer – en veiligheid.

Wanneer wij dit evenwicht niet eerbiedigen, lopen wij het ernstige risico dat extremistische krachten hun voordeel zullen doen met deze kwestie, door de gevoelens van onveiligheid die in veel van onze samenlevingen bestaan, op populistische wijze uit te buiten. Dus laten we zorgen voor een serieuze en verantwoordelijke reactie en vermijden dat een uiterst ernstige en gevoelige zaak voor politieke doeleinden wordt gebruikt. De Commissie zal dit verantwoordelijke standpunt innemen.

Ik meen derhalve dat ons een immense opdracht wacht. Als de kritiek van sommigen tegen mij luidt dat ik overeenstemming probeer te bereiken tussen de voornaamste Europese politieke krachten, dan is dat een kritiek die ik van harte aanvaard. De Commissie moet immers het Europese algemeen belang behartigen en wij moeten proberen ditzelfde algemeen belang te behartigen door te proberen ons te verzekeren van de bijdrage van verscheidene pro-Europese politieke krachten. Dat is wat wij aan het doen zijn.

Er is gesproken over de begroting. Ik heb naar uw toespraken geluisterd. Het komt mij voor dat de meesten van u een ambitieuze begroting wensen voor Europa. Maar dames en heren, laat ons ook hierin heel erg duidelijk zijn: de Commissie zal een ambitieuze begroting indienen, maar het debat hierover moet niet alleen hier, in het Europees Parlement, worden gevoerd, we moeten de Europese publieke opinie voor ons zien te winnen. Ik vraag dus om uw hulp en steun, zodat wij in onze landen kunnen uitleggen, aan de politieke krachten die de regeringen vormen in onze hoofdsteden, waarom – zoals Joseph Daul trouwens terecht opmerkte – op Europees niveau bestede euro’s heel vaak een besparing vormen ten opzichte van de vele euro’s die wij op nationaal niveau zouden kunnen uitgeven.

Dit gevecht met de publieke opinie moeten wij zien te winnen, door een democratisch debat in onze landen te voeren. Daarom vraag ik om uw steun, opdat dit debat wordt gevoerd met de politieke krachten die u vertegenwoordigt, en niet alleen maar in Straatsburg of in Brussel, ook in de hoofdsteden. Wij moeten immers een consensus bereiken tussen het Parlement en de Raad. De verschillende instellingen moeten overeenstemming zien te bereiken. De Commissie zal geen verstrek laten gaan. De Commissie zal ambitieuze voorstellen indienen, maar altijd in een geest van oprecht partnerschap ten behoeve van een krachtiger Europa, een Europa van samenwerking, en geen Europa van verdeeldheid.

  Joseph Daul, namens de PPE-Fractie. – (FR) Mijnheer de Voorzitter, ik zal mijn twee minuten gebruiken om te proberen terug te keren naar de vragen en erop te antwoorden. Geen persoonlijke aanvallen. U kent me: daaraan heb ik mij nooit schuldig gemaakt.

In de eerste plaats, ten aanzien van de begroting en wat we samen overeen zijn gekomen: een ruime meerderheid van het Parlement is het erover eens dat we een eigen begroting nodig hebben zodat er op nationaal niveau minder middelen hoeven te worden aangewend. Dat is mijn eerste slotsom, maar laten we niet vergeten dat het een unanieme beslissing betreft. Het gaat er niet om kritiek te leveren op onze staatshoofden of op mevrouw Lagarde of de heer Schäuble; het gaat erom dat wij onze respectieve partijen overtuigen, zoals de heer Barroso heeft gezegd; het gaat erom dat we dit dossier goed bespreken en behandelen, op onze respectieve niveaus, in onze respectieve partijen, en in onze respectieve landen, aangezien dit unanieme beslissingen zijn. Het zal heel wat ingewikkelder zijn dan hier mooie toespraken houden. Maar we zullen ervoor strijden en ik zal ervoor strijden dat er op Europees niveau eigen middelen vrijkomen.

(Applaus)

Ten tweede, wat de Roma betreft: laten we man en paard noemen. Beste vrienden, voorzitters, wij zijn verantwoordelijke mensen, wij moeten oplossingen zien te vinden. Hier spreekt de burgervader. We stuiten op enorme problemen als het gaat om onze medeburgers, die fatsoenlijke democraten zijn, maar die we dreigen uit te leveren aan het populistische kamp. We hebben hier een taak. Zware criminaliteit valt niettemin te betreuren. Ik heb niet gezegd dat het Roma waren. Leg me geen woorden in de mond. Wat wij moeten bestrijden zijn kleine en grote criminaliteit en prostitutie.

In mijn kanton zijn sinds 1 januari tractoren van boeren gestolen. Hoe kunt u dan denken dat mensen tevreden zijn? Kijk ook eens wat er in allerlei gemeenten gebeurt. Dames en heren, dit is een zeer gevoelige kwestie die we ten behoeve van onze medeburgers met voorzichtigheid moeten behandelen en – ik begin hier geen nationaal, maar een Europees debat – op dit punt schaar ik me aan de zijde van José Manuel Barroso. We moeten ons aan dit dossier wijden om oplossingen voor de Roma aan te dragen die wij in dit Parlement hebben, en ook met Roemenië en andere betrokken landen.

Ik meen dat dit een zeer belangrijk onderwerp is. Indien wij erin slagen om de kinderen van deze migranten te laten profiteren van onderwijs en opleidingen, dan hebben we deze slag over tien jaar gewonnen. Dat is wat ik aan de discussie heb bij te dragen.

  Martin Schulz, namens de S&D-Fractie. – (DE) Mijnheer de Voorzitter, sta mij toe om een korte opmerking te maken over twee punten van de heer Daul: in de eerste plaats zijn wij het erover eens dat wij eigen middelen nodig hebben. Wij maken ons gezamenlijk sterk voor die eigen middelen. Aangezien er echter een eenparigheid van stemmen nodig is en het waarschijnlijk niet tot een unaniem besluit zal komen, zullen die eigen middelen er helaas ook niet komen. Om consequent te blijven, moeten wij dan wel duidelijk maken dat er dan ook geen sprake kan zijn van een lagere EU-begroting. Dat is de consequentie die wij hieraan hopelijk ook gemeenschappelijk zullen verbinden.

Dan ga ik nu even verder als voormalig burgemeester: ik ben elf jaar burgemeester geweest van een stad die zeer veel met Roma te maken heeft gehad. Mijn stad ligt aan de Duits-Belgische-Nederlandse grens. Wij zijn voor veel Roma een doorgangsgebied. Ik heb elf jaar aan dit probleem gewerkt en er is één ding dat ik u, mijnheer Daul, en mijn geachte collega’s zou willen zeggen: de Roma zijn een moeilijke minderheid. Dat klopt. Maar ook moeilijke minderheden hebben recht op de bescherming van hun grondrechten. Dat is de essentie van de boodschap. Wat dat betreft, sluit ik mij aan bij de verklaring van Bernard Kouchner.

Het tweede punt is dat een rechtsstaat de plicht heeft om criminele handelingen te vervolgen. Wanneer er gestolen wordt, bij prostitutie en bij fraude, moet een rechtsstaat de wet handhaven, ongeacht de persoon die van de betreffende handeling wordt verdacht. Dat is het recht van elke staat. Het is echter ook de plicht van elke staat om elk geval afzonderlijk te beoordelen en niet de indruk te wekken dat hele bevolkingsgroepen van meet af aan al verdacht zijn. Dat vinden wij onaanvaardbaar.

(Applaus)

Dan mijn laatste opmerking: u moet geen guerrilla-acties ondernemen. U hebt zojuist gezegd dat ik met een institutionele guerrilla bezig ben. Dat klopt helemaal niet. U zou zelf frontale institutionele aanvallen moeten uitvoeren, dat is waar het hier om gaat, mijnheer Barroso. Onze kritiek op u heeft geen betrekking op uw vermogen om consensus tot stand te brengen. Daar bent u absoluut toe in staat. U hebt vandaag toch kunnen merken dat iedereen tevreden over u is.

In persoonlijke gesprekken kunt u concreet tot de aanval overgaan, dat weten uw commissarissen en dat weet ik ook. Maar waarom kiest u ook niet een keer in het openbaar voor de aanval, met name met betrekking tot de staatshoofden en regeringsleiders? Dat is namelijk wat we nodig hebben: iemand die de confrontatie durft aan te gaan met degenen die Europa opnieuw willen nationaliseren.

Ik zou u, mijnheer Farage, nog het volgende willen zeggen: wellicht dat ik niet weet hoe het werkt om je zakken onbeperkt vol te stoppen, maar ik weet wel heel goed hoe we een eind aan de praktijken van deze mensen kunnen maken.

  Michał Tomasz Kamiński, namens de ECR-Fractie. – (PL) Mijnheer de voorzitter, als u dacht dat ik kritiek op u leverde, omdat u probeert rekening te houden met de behoeften van elke fractie, dat kan ik u verzekeren dat dit niet mijn bedoeling was. Ik waardeer uw diplomatische talenten op dit gebied en denk dat het voor u nog veel moeilijker is om tussen de verschillende lidstaten te balanceren. Dit vergt vast nog grotere inspanningen van u dan het tevreden stellen van elke politieke fractie. Aangezien u het had over een pro-Europese meerderheid en anti-Europese minderheid zou ik alle collega’s willen vragen om in naam van het democratische en eerlijke debat diegenen die Europa niet zien zitten als project en de Europese Unie niet willen (met die mensen ben ik het niet eens), niet over dezelfde kam te scheren als zij die zeggen dat ze iets willen veranderen in Europa, dat dit project hen interesseert. We zijn het oneens over heel wat aangelegenheden die de steun hebben van de meerderheid in deze vergaderzaal. We zetelen echter in dit Parlement opdat Europa er op zou verbeteren, niet verslechteren, en we zijn altijd bereid om hierover een debat te voeren. Wat ik waardeer aan u, mijnheer de voorzitter, is dat u ervoor openstaat om met ons in debat te treden.

Wat de hier aangehaalde kwestie van de Roma betreft: ik deel niet vaak de mening van voorzitter Schultz, maar op dit vlak ben ik het wel met hem eens. Ik vind dat als een land een probleem heeft van criminele aard, het er alles aan moet doen om dit probleem op te lossen, aangezien de burgers belastingen betalen zodat de staat de strijd kan aanbinden met de criminelen. Dat is evident. We moeten echter situaties vermijden waarin een etnische groep op om het even welke manier een specifieke neiging tot criminaliteit krijgt toegeschreven, want dat is volgens mij uiterst gevaarlijk en neigt naar racistische vooroordelen. Dit zijn kwesties die met tact moeten worden behandeld en niet gepolitiseerd mogen worden, noch door de ene, noch door de andere partij. Hier is een constructieve aanpak nodig en het probleem dient te worden opgelost.

  Lothar Bisky, namens de GUE/NGL-Fractie.– (DE) Mijnheer de Voorzitter, sta mij toe om nog één keer terug te komen op datgene wat de heer Barroso terecht over racisme en vreemdelingenhaat heeft gezegd.

In dit verband wil ik echter opmerken dat ik niet tevreden ben over het debat over de Roma, een debat dat overigens vanmiddag nog voortgezet wordt. Er zijn namelijk ook bepaalde bijzaken besproken die zeer gevaarlijk kunnen zijn. In Duitsland is er bijvoorbeeld nu een Sarrazin-debat aan de gang dat buitengewoon problematisch is. Hierbij wordt over het hoofd gezien dat in Duitsland bepaalde geledingen van de bevolking slecht opgeleid zijn, zowel Duitsers, immigranten en Roma als ingezetenen van andere landen. Op de scholen wordt er relatief slecht ingespeeld op de behoeften van deze groepen. Wij hebben ook te weinig mogelijkheden en slimme methoden om de betreffende kinderen echt te helpen. Dat leidt tot racisme. Tot slot zou ik nog willen zeggen dat racisme soms ook onbedoeld kan ontstaan.

Het debat over Griekenland zal ik niet snel vergeten. Wat dat betreft, heb ik in mijn eigen land, dat niet bijzonder vijandig tegenover vreemdelingen staat, dingen meegemaakt die ik niet voor mogelijk had gehouden. Wij moeten nationalistische, xenofobische en racistische uitingen in de Europese Unie dan ook zeer nauwlettend in de gaten blijven houden.

(Applaus)

  Nigel Farage, namens de EFD-Fractie. – (EN) Mijnheer de Voorzitter, de ruzie over de Roma in Frankrijk is natuurlijk rechtstreeks het gevolg van falend Europees beleid.

Het was een enorme vergissing om Roemenië en Bulgarije tot de Europese Unie te laten toetreden terwijl miljoenen Roma in die landen zwaar worden gediscrimineerd. Het is dan ook geen wonder dat ze zich elders proberen te vestigen nu ze deel uitmaken van de Unie.

Dat geldt voor alles, nietwaar? Elk afzonderlijk beleid faalt en leidt tot een probleem – of het nu dit is of de euro – en daarbij zien we de hele tijd een fanatieke politieke ambitie om een Verenigde Staten van Europa te creëren, ongeacht de gevolgen. Op geen enkel moment is dit bekrachtigd door de kiezers. Dat, mijnheer Barroso, is de echte staat van de Unie.

  Olivier Chastel, fungerend voorzitter van de Raad. − (FR) Mijnheer de Voorzitter, mijnheer Barroso, dames en heren, in naam van het voorzitterschap van de Raad zou ik ook mijn waardering willen uitspreken voor de toespraak van de voorzitter van de Commissie over de staat van de Unie.

Deze belangrijke rede komt op hert juiste moment. Zij biedt ons de gelegenheid de Europese thema’s weer aan de orde te stellen, na een lange institutionele overgangsperiode en een economische en financiële crisis die zich in de hele Unie heeft gemanifesteerd.

Meneer de voorzitter, ik heb zorgvuldig nota genomen van de vooruitziende, ambitieuze benadering van de Commissie, die erop gericht is de huidige uitdagingen aan te gaan en ook om – dat kwam vanochtend ter sprake – de waarden van de Unie te verdedigen.

De vijf thema’s die de voorzitter van de Commissie heeft genoemd – de crisis overwinnen en het economisch bestuur verbeteren; de weg naar economische groei terugvinden aan de hand van de structurele hervormingen van de Europa2020-strategie; het Stockholm-programma uitvoeren om het aspect van vrijheid, recht en binnenlandse veiligheid te versterken; de begroting van de Unie moderniseren; en tenslotte: Europa in staat stellen zijn plaats op het internationale podium in te nemen – komen volledig overeen met de prioriteiten van het trio, maar uiteraard ook met de prioriteiten van het Belgische voorzitterschap, door de minister-president afgelopen juli in deze vergadering uiteengezet.

Het kost echter tijd deze doelstellingen te verwezenlijken en dus zullen meer voorzitterschappen er de nodige energie in moeten steken. Het voorzitterschap en de Raad zullen uw toespraak en het bijbehorende werkdocument nauwgezet bestuderen, mijnheer de voorzitter. Sta mij echter toe om in dit stadium twee opmerkingen te maken.

Ten eerste: onze medeburgers verwachten van onze instellingen concrete resultaten, waardoor ze de toekomst met een geruster hart tegemoet kunnen treden. Efficiënte financiële regulering en supervisie, een realiseerbaar en concurrerend gemeenschapsoctrooi en een operationele Europese diplomatieke dienst behoren tot de spoedeisende zaken waarop onze drie instellingen zullen worden beoordeeld.

Laat mij verder benadrukken dat alleen door gemeenschappelijke, communautaire inspanningen, onze instellingen (Europees Parlement, Commissie, Raad, voorzitter van de Europese Raad en Hoge Vertegenwoordiger voor buitenlandse zaken en veiligheidsbeleid ) dergelijke doelstellingen kunnen verwezenlijken en we misschien ook de nog immer in onze lidstaten terrein winnende euroscepsis kunnen bestrijden.

Daarom, mijnheer de Voorzitter, heeft het Belgische voorzitterschap voorgesteld om, wat de tenuitvoerlegging van de huidige prioriteiten betreft, de samenwerking met het Europees Parlement te versterken. Wij hebben bijeenkomsten op regelmatige basis gepland – zowel op politiek- als op beheersniveau – om onze samenwerking te versterken. In deze geest wil het voorzitterschap zijn werk de komende vier maanden voortzetten.

  Corien Wortmann-Kool (PPE). - Voorzitter, de toon van de bijdragen vanmorgen van de fractieleiders is heel verschillend, maar één ding is duidelijk, namelijk dat veel van de aangekondigde beleidsmaatregelen van de Europese Commissie kunnen rekenen op brede steun in dit Huis, want wij staan samen voor de communautaire methode. We zullen nog veel discussies moeten voeren over de inhoud. Ik wil vanmorgen graag nog speciaal aandacht vragen voor de jeugd, voor onze kinderen. Want zij moeten goed toegerust worden om in de toekomst onze welvaart te verdienen, zodat er ook in de toekomst goede publieke voorzieningen zijn en de groeiende groep ouderen ook pensioen kan blijven genieten. Daarom moeten we de grote overheidsschuld nu oplossen en daarvoor pijnlijke maatregelen nemen. Daarom mogen we een jeugdwerkloosheid van 20% niet accepteren. Dit percentage staat nu in de doelstellingen van de 2020-strategie, maar dat betekent dat kansarme kinderen en kinderen van minderheidsgroepen aan de kant blijven staan. Het is dus een uitdaging voor de Raad om de participatie van jongeren op te schroeven, om aan te sluiten bij de ambitie van het Parlement: maar 10% jeugdwerkloosheid en 90% van de jongeren die òf werk heeft òf naar school gaat. Het is een heel belangrijke doelstelling voor onze Europese Unie om dat te in 2020 bereiken.

  Csaba Sándor Tabajdi (S&D). – (HU) Voorzitter Barroso, na de mondiale financiële crisis en de economische recessie ontstaan op diverse terreinen nieuwe scheidslijnen in de Europese Unie. Het is niet langer gegrond om verschil te maken tussen de oude en nieuwe lidstaten. Mijnheer Barroso, u hebt niet verteld waarom de kloof tussen het noordelijk en zuidelijk deel van de Europese Unie zich begint te verdiepen. Voor ons, nieuwe lidstaten, was de succesvolle inhaalslag van Ierland, Spanje en Portugal een inspirerend voorbeeld voor onze toetreding. Blijft deze trend gehandhaafd in deze landen? Ontstaat er misschien toch een Europa van meerdere snelheden? Hebben de nieuwe Midden-Europese en Baltische staten wel een kans om op hetzelfde niveau te komen? Zullen er genoeg middelen voorhanden zijn na 2014? Mijnheer de Voorzitter, de nieuwe lidstaten willen graag een sterke, solidaire en dynamische Europese Unie.

  Reinhard Bütikofer (Verts/ALE). – (DE) Mijnheer de Voorzitter, mijnheer Barroso, u hebt hier hele mooie woorden laten horen. Die woorden heb ik gehoord, maar ik vraag mij af: Waar blijven de daden? Als voorbeeld noem ik de Roma. Het gaat mij er absoluut niet om dat u scherpe kritiek uit op de heer Sarkozy. Mijn vraag is: Wat gaat u doen, wat gaat de Commissie doen om te zorgen dat datgene gebeurt waarvan wij allemaal vinden dat het moet gebeuren, namelijk het onverkort eerbiedigen van de burgerrechten van iedereen? Op de betreffende vragen van alle kanten in dit Parlement antwoordt u met: “Wij zullen dit op een verantwoordelijke wijze aanpakken”. Helaas is dat antwoord op de gedachte gebaseerd dat platitudes het machtigste wapen in de Europese politiek is. Dat kan toch niet waar zijn!

Dan mijn tweede punt: er is hier over een vertrouwenscrisis onder de Europese burgers gesproken. In uw toespraak kwamen die burgers bijzonder weinig aan bod. De Europese instellingen moeten echter ook een zekere bescheidenheid ten opzichte van de burgers in acht nemen. Tegen die achtergrond is het beginsel “Elke Europese euro kan beter in Europa worden besteed” een verkeerd beginsel. Zonder een gepaste bescheidenheid ten opzichte van de burgers, storten ook de meest hoogvliegende doelstellingen neer.

  Timothy Kirkhope (ECR). – (EN) Mijnheer de Voorzitter, zoals de voorzitter van de Commissie heeft erkend, is het aantal mensen dat vindt dat de EU een goede zaak is substantieel gedaald en vinden velen dat hun land geen voordeel heeft van het lidmaatschap. We moeten ons zorgen maken, maar ik vrees dat de Commissie onder druk staat van degenen die vinden dat de oplossing voor elke crisis meer Europa is. Er zijn zelfs mensen die beweren dat de opiniepeilingen wijzen op steun voor meer Europees economisch bestuur. Het publiek wil echter niet méér Europa; het publiek wil een beter Europa en een Europa dat met een lichte toets waarde toevoegt.

De lidstaten hebben een aantal belangrijke taken aan de Europese Unie gedelegeerd, zoals het voltooien van de interne markt en het bevorderen van de internationale vrije handel. Dat moeten prioriteiten zijn, en daarom steunen we de beginselen van het centrale initiatief van voorzitter Barroso – Europa 2020 – en de doorstart van de interne markt, waar leden van mijn eigen fractie zo sterk bij betrokken zijn geweest.

  Mario Mauro (PPE). – (IT) Mijnheer de Voorzitter, voorzitter van de Commissie, dames en heren, het lijdt geen twijfel dat veel regeringen ‘s nachts bezig zijn met het ongedaan maken van wat de Commissie overdag doet. Het is daarom belangrijk dat de Commissie zelf een gepaste bijdrage levert aan een juiste interpretatie van het subsidiariteitsbeginsel, zodat het geen excuus wordt voor het belemmeren en beperken van de vooruitgang die door het Verdrag van Lissabon is geboekt.

Ik zou tegen mijn liberale en socialistische collega’s willen zeggen: wees voorzichtig met democratische regeringen beschuldigen van racistisch beleid. Als u werkelijk gelooft wat u zegt, en vindt dat de Commissie medeplichtig is aan of zwak optreedt tegen dergelijk beleid, waarom vraagt u de Commissarissen met een liberale of socialistische achtergrond dan niet om af te treden?

Als laatste een suggestie voor Voorzitter Buzek: we zouden tegen de afwezige afgevaardigden dezelfde maatregelen moeten nemen als de Europese Commissie vast en zeker gaat nemen in verband met de afwezigheid van vice-voorzitter Ashton.

  Catherine Trautmann (S&D). - (FR) Mijnheer de Voorzitter, de staat van de Unie betekent voor ons in Frankrijk op dit moment dat de burgers, de mensen, en ook de straat, morren en ontevreden zijn. Onze Europese medeburgers zijn ten prooi aan een vertrouwenscrisis die zijn weerga niet kent en hebben besloten om te betogen op een ritme van afwijzing, van eisen, maar ook van hoop. De oorzaak is een mislukt voorstel voor hervorming van het pensioenstelsel, maar niet alleen dat. Wat op het spel staat, is waardig oud worden. Het gaat er om solidariteit tussen de generaties tot stand te brengen, waardoor de huidige jongeren na hun arbeidsleven van een pensioen kunnen genieten.

Over ditzelfde onderwerp, mijnheer Barroso, heeft de Commissie een groenboek inzake de hervorming van pensioenstelsels gepubliceerd, dat vóór de zomer een golf van ongerustheid bij de vakbonden heeft veroorzaakt. Uw voorstel om de pensioenleeftijd te verhogen, lijkt me niet realistisch. Het zou nuttiger zijn als de Commissie aangeeft hoe ervoor kan worden gezorgd dat werknemers hun baan tot aan hun wettelijke pensioenleeftijd houden. Ik zou uw voorstellen willen horen, zoals ik ook details wil horen over wat u fiscale consolidering hebt genoemd, in plaats van economische coördinatie van onze lidstaten, die naar mijn idee gericht moet zijn op sociale solidariteit.

  Anneli Jäätteenmäki (ALDE). − (FI) Mijnheer de Voorzitter, toen ik naar de toespraak van de heer Barroso luisterde, hoorde ik dat het een toespraak over een werkprogramma was. Ik dacht dat het misschien wel het probleem van de Europese Unie is dat men in de Europese Unie niet in staat is een analyse over de staat van de Europese Unie te maken.

In de toespraak werden veel goede doelstellingen genoemd, maar niets concreets. Ik denk bijvoorbeeld aan de belofte van de heer Barroso dat de Europese Unie het MKB zal beschermen. Dat klonk bekend, maar als ik aan de afgelopen jaren denk, dan zie ik geen voorstellen. Ik hoop dat die er nu komen.

Iets anders wat ik in een concretere vorm uiteengezet had willen zien, is het buitenlands beleid. Het probleem is immers dat de lidstaten de vertegenwoordigers van de Europese Unie geen ruimte willen geven. Nu de volgende G20 naderbij komt, hoorde ik dat Frankrijk die gaat voorzitten. Waarom? Een vertegenwoordiger van de Europese Unie, de Europese Unie zelf, moet daar zijn. Ik vind dat dit punt ter sprake moet worden gebracht en als de Europese Unie met een nieuwe stem wil spreken, dan moet een vertegenwoordiger van de Europese Unie die toespraak houden. Wij moeten hierover een debat voeren.

  Eleni Theocharous (PPE). – (EL) Mijnheer de Voorzitter, een enkele keer ziet u ook ons hierboven, op de top van de Himalaya. Mijnheer Barroso, uw ideaal van een Europa van rechtvaardigheid, vrijheid, democratie, welzijn en een hoge standaard van moderne politieke ethiek is heel belangrijk. Ik zou willen dat ik tijd had om te analyseren wat de heer Kaminski hierover heeft gezegd, maar ik kom er niet aan toe. Dit ideaal is ook ons ideaal, daarom heeft ook mijn land, het kleine Cyprus, veel gegeven voor de vrijheid en de democratie in Europa en de wereld. Het heeft fel gestreden om tot de Europese Unie toe te treden.

Waarom dan, mijnheer de Voorzitter, ondermijnt en omzeilt u dit ideaal dat ook uw ideaal is? Waarom laat u toe dat men probeert de fundamentele beginselen en waarden waarop de Unie is gegrondvest, onderuit te halen? Ik heb het over het geval van Cyprus, waar uw aandringen op de toepassing van artikel 207 van het Verdrag van Lissabon op de verordening inzake directe handel indruist tegen het toetredingsverdrag en met name tegen protocol 10 over de toetreding van heel Cyprus tot de Europese Unie. Uw hardnekkigheid blaast de soevereiniteit van Cyprus op, maar tegelijkertijd ook de solidariteit met de lidstaten en de geloofwaardigheid van de Unie.

  Proinsias De Rossa (S&D). – (EN) Mijnheer de Voorzitter, ik wil het volgende tegen de heer Barroso zeggen: u hebt het mis. Je kunt geen goed onderbouwde voorstellen indienen zonder eerst een analyse te maken en goed na te denken. En u hebt het ook mis wanneer u denkt dat de huidige begrotingsconsolidatie samengaat met groei en nieuwe banen.

We leren niet van de geschiedenis. De sociale buffers die we hebben gecreëerd na de crisis van 1929 worden in vrijwel elke lidstaat ontmanteld.

In uw toespraak benadrukte u de sociale markteconomie en sociale samenhang, maar in uw programma ligt de nadruk op concurrentie in de markt en begrotingsconsolidatie, wat een socialemarktagenda uitsluit.

Ik wil zien dat u de volledige wettelijke en beleidsmatige mogelijkheden van de artikelen 3, 9 en 14 van Protocol 26 gebruikt om een nieuw sociaal pact voor Europa te ontwikkelen. Anders zullen we het vertrouwen van de Europese burgers nooit terugwinnen en zullen we nooit hun massale steun voor de verdere ontwikkeling van dit verenigde Europa krijgen.

  Charles Goerens (ALDE). - (FR) Mijnheer de Voorzitter, ik had in dit debat ook graag de heer van Rompuy, voorzitter van de Europese Raad, gehoord.

De staat van de Unie zou naar mijn oordeel ook de institutionele werkelijkheid van de Unie moeten weerspiegelen. Sinds het van kracht worden van het Verdrag van Lissabon zijn wij op veel cruciale Europese beleidsgebieden immers getuige van een soort ‘presidentialisering’, belichaamd door de voorzitter van de Europese Raad.

Wat de beheersing van de crisis van de euro betreft, had de door de Europese Raad ingestelde en door de heer Van Rompuy voorgezeten task force onderwerp van gesprek kunnen zijn in een debat over de staat van de Unie. Niets verplicht de voorzitter van de Europese Raad om naar het Europees Parlement te komen, maar evenzo is er niets dat hem hiervan hoeft te weerhouden.

Ik had graag gehoord dat u zich hierover uitsprak, mijnheer de voorzitter van de Commissie, en dat u de namen van de mensen noemt voor wie de aanwezigheid van de heer Van Rompuy hinderlijk zou kunnen zijn.

  Rui Tavares (GUE/NGL). - (PT) Mijnheer Barroso, het heeft geen zin mooie betogen te houden over de staat van de Unie als u op het moment dat er op één van de fundamentele beginselen van Unie een aanval wordt gepleegd lauw, gematigd en zwak reageert. Mijnheer Barroso, uw eerste reactie op de behandeling van zigeuners in Frankrijk was min of meer adequaat maar uw tweede reactie bracht eerlijk gezegd uw Commissie in verlegenheid. Deze kwestie is begonnen met de zigeuners maar nu worden ook al de armen op de korrel genomen. Gisteren heeft president Sarkozy namelijk gezegd dat Europeanen zonder middelen van bestaan voor een verblijf in Frankrijk niet langer dan drie maanden kunnen blijven. Dat betekent dat daardoor niet alleen een fundamenteel principe van de Unie – het vrije verkeer van personen – dreigt te worden teruggedraaid maar ook dat wij kwetsbaarder tegenover de crisis komen te staan. We weten namelijk heel goed dat de mobiliteit van werknemers één van de antwoorden is van de lidstaten op de crisis.

Als in de Verenigde Staten de automobielindustrie in Detroit failliet gaat trekken de werknemers naar Chicago; in Europa is dat echter niet mogelijk. Als de Commissie zich daar nu duidelijk over uitlaat bewijst zij Europa een grote dienst door het vernietigen van fundamentele beginselen van de Unie tegen te gaan. Indien de Commissie nu echter blijft zwijgen bewijst zij Europa een zeer slechte dienst.

  Oreste Rossi (EFD). – (IT) Mijnheer de Voorzitter, voorzitter Barroso, dames en heren, in Italië zouden we uw toespraak hebben omschreven als ‘Christendemocratisch’, dat wil zeggen: bedoeld om iedereen aan te spreken.

Zijn er vier miljoen arbeidsplaatsen beschikbaar in Europa? Prima, laten we die aan onze werklozen geven, waarvan er – zoals u goed weet – tientallen miljoenen zijn, om een Europese arbeidsmarkt te scheppen. Zijn we de crisis achter ons aan het laten? Goed, laten we ondernemingen en werknemers helpen met subsidies voor nieuwe economische groei en met gepaste salarissen en pensioenen; laten we een Europese energiemarkt scheppen. Europa is aan het verouderen? Dat is jammer, laten we traditionele gezinnen, die bestaan uit mannen en vrouwen, met premies en diensten helpen kinderen te krijgen.

Harder vechten tegen klimaatsverandering? Heel goed, maar het is geen eenrichtingsverkeer; onderneming kunnen niet alle economische opofferingen voor hun rekening nemen, ten gunste van hun concurrenten buiten Europa. De rechten van de minderheden beschermen? Dat is juist om te doen, maar wanneer de leden van die minderheden onze wetten niet naleven is het juist om hen terug te sturen naar hun eigen land. We kunnen niet denken dat we het verzamelpunt voor de wanhopige mensen van de wereld worden; we moeten hen helpen in hun eigen land.

  Andrew Henry William Brons (NI). – (EN) Mijnheer de Voorzitter, de heer Barroso heeft gesproken over duurzame groei. In de praktijk hebben we negatieve groei gezien. Hij heeft gesproken over het vergroten van het percentage mensen dat werk heeft, terwijl dat percentage is gedaald. Hij heeft het over het versterken van het concurrentievermogen van Europese goederen en diensten. Maar de EU, net als elke individuele lidstaat, omarmt de globalisering en accepteert vrijwillig een vloedgolf van goedkope goederen uit lagelonenlanden in de derde wereld.

De enige manier waarop we kunnen concurreren met dat soort landen is door onze lonen te verlagen tot hun niveau. Voor het geval onze werkgevers en werknemers de boodschap niet begrijpen: we zijn bezig om onze landen te vullen met werknemers uit de derde wereld die grote gebieden van onze landen in delen van de derde wereld veranderen, met lonen die onder het minimumloon liggen en onbevredigende arbeidsomstandigheden. We maken werknemers in de commerciële dienstensector overbodig en besteden hun banen uit aan de derde wereld.

De individuele natiestaten van Europa, en de Europese Unie namens het continent als geheel, zijn bezig hun identiteit en hun economieën om zeep te helpen.

VOORZITTER: RODI KRATSA-TSAGAROPOULOU
Ondervoorzitter

  Marian-Jean Marinescu (PPE). – (RO) De meeste lidstaten hebben te maken met problemen zoals tekorten en schulden.

Er zijn op Europees niveau wetgevingsvoorstellen opgesteld. Deze voorstellen moeten definitief worden gemaakt en ten uitvoer worden gelegd. Alleen een gemeenschappelijk financieel beleid en Europese economische governance kunnen een oplossing bieden voor de huidige situatie. Ik hoop dat de nieuwe wetgeving ervoor zal zorgen dat het bancaire systeem niet alleen in de winsten deelt, maar ook in ontwikkeling en in het dragen van economische risico's.

De toekomstige begroting moet rekening houden met de huidige situatie, maar zonder bezuinigingen op de begroting te plannen gedachten. Er moeten uitvoerbare methoden worden gevonden om te waarborgen dat geld op nationaal en op Europees niveau efficiënt wordt besteed. De omvang en de verdeling van de begroting moeten worden gebaseerd op de eisen van het gemeenschappelijk landbouwbeleid, cohesiebeleid, energiebeleid en klimaatveranderingsbeleid.

U hebt gezegd dat er miljoenen banen te weinig zijn in Europa. De huidige begroting heeft nog wat onuitgegeven middelen. Deze middelen moeten opnieuw worden toegewezen aan gebieden die banen scheppen.

Aan de andere kant moeten de lidstaten de mogelijkheid hebben om middelen over te dragen van gebieden waar onvoldoende vraag is, naar gebieden waar het totaal van de aanvragen de toegewezen middelen overschrijdt.

Enige tijd geleden is er in mijn werkkamer in dit Parlement een kast opengebroken. Ik dacht niet dat dit een probleem was dat met een bepaalde regio of een bepaald volk te maken had. Ik dacht dat het te wijten was aan iemand die moest worden opgespoord en bestraft.

  Monika Flašíková Beňová (S&D). - (SK) Uw verslag is een zeer ambitieus en geëngageerd programma voor de aanstaande periode en het Europees Parlement zal beslist uitkijken naar de maatregelen die u in uw verslag noemt.

Een minuut duurt maar kort, maar ik wil graag zeggen, dat het Europees Parlement, de leden van het Parlement, weliswaar uw opponenten zijn, maar constructieve opponenten, en dat wij u willen helpen de plannen die u hier uiteen hebt gezet tot uitvoering te brengen. We zouden onze krachten kunnen bundelen tegen diegene die daadwerkelijk een rem zet op de integratie van de Europese Unie, dat is de Raad van Europa.

Wij willen u vriendschappelijk de hand reiken en hulp bieden in de strijd tegen regeringen die nationaal egoïsme propageren en door hun nationale egoïsme de ontwikkeling en verdere integratie van de Europese Unie vertragen. Ik hoop dus dat we elkaar hier spoedig weer zullen zien om te debatteren over concrete maatregelen, en dat we de Raad gezamenlijk zullen verslaan.

  Glenis Willmott (S&D). – (EN) Mevrouw de Voorzitter, de voorzitter van de Commissie sprak over duurzame groei en de doelstelling om een arbeidsparticipatie van75 procent in de EU te realiseren, een doelstelling die we allemaal delen.

Maar overal in de EU leiden drastische bezuinigingen op openbare diensten tot meer werklozen, waardoor geld uit de economie wordt onttrokken en het aanbod van essentiële diensten verschraalt. Hoe helpt dit de economie en voorkomt dit een werkloosheidscrisis? Dit beleid is gewoon niet goed. Het brengt het herstel in gevaar, een risico dat in mijn eigen land, het Verenigd Koninkrijk, overigens wordt genomen door de regering-Cameron.

Handhaving van de investeringen op gebieden waar de EU een leidende rol kan spelen, zoals hernieuwbare energie en hogesnelheidstreinen, zullen bijdragen aan de creatie van het Europa dat we willen, aan de creatie van het Europa dat we nodig hebben, en zal bijdragen aan het veiligstellen van de economie.

Tot slot moeten we de budgetten voor overzeese hulp garanderen, budgetten die door sommigen als een gemakkelijk doelwit worden gezien. De landen die hun toezeggingen niet nakomen, en zelfs verre van nakomen, moeten krachtig worden aangemoedigd om dit desastreuze beleid te heroverwegen.

  Ulrike Lunacek (Verts/ALE). – (DE) Mevrouw de Voorzitter, voorzitter van de Commissie, u hebt met betrekking tot de kwestie van de Roma, nadrukkelijk onderstreept hoe belangrijk het is dat wij voorzichtig te werk gaan en niet te hard en openlijk praten over wat er in Frankrijk gebeurt. Mijnheer Barroso, ik verwacht van u en uw Commissie eigenlijk dat u een veel duidelijker standpunt over dit onderwerp inneemt.

Uiteraard is het goed om voorzichtig te werk te gaan, maar dat zouden wij juist ten opzichte van de mensen, de Roma, moeten doen die nu uit Frankrijk worden verbannen en naar huis zijn gestuurd. Zover ik kan beoordelen, hebt u niet snel genoeg gehandeld en bent u niet duidelijk genoeg geweest in wat u tegen de Franse regering heeft gezegd. Dat zal vanmiddag in het debat eveneens aan de orde komen.

Wij hebben een gemeenschappelijk Europees beleid nodig dat de betreffende bevolkingsgroepen – niet alleen in Frankrijk, maar ook in andere landen – in staat stelt om in de landen van hun keuze te leven. Zoals een aantal sprekers hiervoor al heeft gezegd, zijn de Roma in Europa Europeanen. Ik geloof dat in Frankrijk 90% van die Roma Frans staatsburger is. Op dit moment is het beleid in Frankrijk in strijd met alle Europese grondrechten en daarom verwacht ik nu duidelijke taal van u.

  Miloslav Ransdorf (GUE/NGL). - (CS) Ik heb een boodschap voor voorzitter Barroso. De Indianen van de Dakotastam hebben een gezegde: “Zit je op een dood paard, stijg dan af.” Het door u aanbevolen 20-20-20-beleid (de 20-20-20-doelen) zijn een dergelijk dood paard. Met dit gezegde in het achterhoofd kijkend naar de Europese Unie, moet worden geconstateerd dat we precies het tegenovergestelde doen dan die Indianen. We zetten teams op ter verbetering van de prestaties van een dood paard, ter verbetering van de voeding van een dood paard en zelfs ter verbetering van het imago van een dood paard. Mijnheer de Voorzitter, denkt u er alstublieft eens goed over na of het niet de hoogste tijd is om van het dode paard af te stijgen.

  Jaroslav Paška (EFD). - (SK) Mijnheer Barroso, in uw verslag over de staat van de Unie hebt u vooral de nadruk gelegd op het toekomstige economische beleid van Europa, misschien omdat Europa het tempo van de snel ontwikkelende economieën in Azië en Amerika nog steeds niet kan bijhouden.

U zoekt een uitweg uit deze moeilijke situatie in de maatregelen die zijn beschreven in de EU 2020-strategie. Ik wil niet twijfelen aan uw streven om Europa uit de problemen te helpen, maar ik zie als belangrijkste belemmering voor de economische groei in Europa een probleem, dat u helemaal niet genoemd hebt. Dat is het gecompliceerde ondernemingsklimaat met een buitengewoon fijnmazige bureaucratie, dat in de Europese Unie creativiteit en ondernemingszin de kop indrukt. En dat zijn eigenschappen die mensen niet alleen bij ons in Europa bezitten, maar ook in de Verenigde Staten, Japan, China en India. Een eenvoudige en overzichtelijke juridische omgeving met een beperkte bureaucratische last zou Europa beslist een nieuwe sterke impuls geven voor een verdere toename van de economische groei. Mijnheer Barroso, ik wil u vragen dat eens in overweging te nemen.

  Mairead McGuinness (PPE). – (EN) Mevrouw de Voorzitter, het is een interessant debat geweest. Ik wil er echter op wijzen dat er sprake is van een vertrouwenscrisis, en misschien moet de voorzitter van de Commissie dit goed onder ogen zien. Er is sprake van een crisis in het vertrouwen in de democratie omdat het publiek vindt dat hun gekozen vertegenwoordigers hebben gefaald bij de regulering van de financiële markten en alle andere markten. Ik denk dat we moeten erkennen dat we er in dit verband niet goed voor staan.

De burgers vinden dat de Europese Unie dingen beter kan dan de individuele lidstaten, en die opvatting leeft zeker sterk in de lidstaat die ik vertegenwoordig, Ierland, waar we midden in een diepe economische en bankencrisis zitten die grondig moet worden geanalyseerd en onderzocht. Werkloosheid is het grootste probleem waar we mee te maken hebben, en ik maak me zorgen over de gevolgen voor de werkgelegenheid, met steeds meer jongeren die gedesillusioneerd raken en door de situatie in een crisis belanden, als het Stabiliteits- en groeipact nu strikt gaat worden gehandhaafd.

Ik verwelkom uw opmerkingen over voedselzekerheid, biodiversiteit en duurzame groei, maar zorg ervoor dat Doha en bilaterale handelsovereenkomsten die nobele doelstellingen niet onhaalbaar maken.

  Othmar Karas (PPE). – (DE) Mevrouw de Voorzitter, sta mij toe om in de eerste plaats te bendrukken dat de meeste aspecten die in dit debat naar voren zijn gebracht in de huidige context belangrijke aspecten zijn. Wij moeten ons sterk maken voor de Europese Unie, voor onze doelstellingen en voor onze waarden. De toekomst begint vandaag, niet overmorgen. Dat betekent dat wij een goede analyse nodig hebben waaraan wij vervolgens de juiste consequenties voor de toekomst dienen te verbinden.

Wij worden op dit moment met problemen geconfronteerd. Er vindt een strijd plaats tussen het toekomstige en een gemeenschappelijk Europa aan de ene kant en een sterker nationalistisch Europa aan de andere kant. Net als in het verleden moeten wij er weer voor kiezen om deze crisis te gebruiken om de volgende stap op weg naar integratie te zetten. Het voortzetten van de status quo is geen optie. Als wij niet vooruit gaan, vallen wij terug.

Dat betekent dat wij het project moeten steunen dat bedoeld is om naast de monetaire Unie ook een economische en sociale Unie te creëren. Daarvoor hebben wij initiatieven, tijdschema’s en specifieke sanctiemechanismen nodig en niet alleen aankondigingen. Wij moeten ons sterk maken voor een verbod op discriminatie, voor het beginsel van pacta sunt servanda en voor solidariteit. Wij hebben meer op solidariteit gerichte maatregelen nodig en wij moeten dergelijke maatregelen niet als kosten, maar als investeringen beschouwen.

  Izaskun Bilbao Barandica (ALDE). - (ES) Mevrouw de Voorzitter, geachte heer Barroso, Europa moet zijn goede voornemens waarmaken. Bovendien moeten we het leiderschap erkennen van de permanente voorzitter van de Unie. Hij heeft namelijk een beslissende rol gespeeld bij het bereiken van een akkoord over het financieel toezicht. Dat is dan ook de weg die de lidstaten moeten inslaan om hun strategieën qua economie en buitenlands beleid op elkaar af te stemmen. Deze zijn slechts doeltreffend als er een gemeenschappelijk standpunt bestaat. Anders verliezen we op het internationale toneel onze leiderspositie en onze zichtbaarheid, zowel qua vrede en veiligheid als op het sociale en economische vlak.

De integratie gebeurt nu al van boven naar beneden, maar er moet ook in de andere richting gewerkt worden. We moeten echt geloven in het Europa van de regio’s. We moeten het Protocol over de subsidiariteit toepassen dat is vastgelegd in het Verdrag van Lissabon, dat in de voorbij negen maanden, en volgens de gegevens van onze eigen Commissie, niet heeft gewerkt. We moeten gebruik maken van de ervaring en de kennis van de regio’s op het vlak van innovatie en concurrentievermogen, want daar zal Europa wel bij varen.

Hoe kunnen we innovatiever uit de hoek komen als de meerderheid van de lidstaten volgens uw eigen gegevens hun uitgaven voor innovatie willen beperken? U hebt het maar weinig over de burgers. We moeten hen van nut zijn en we moeten echt met hen rekening houden als we het project Van de Europese Unie dichter bij de Europese burger willen brengen.

  Malika Benarab-Attou (Verts/ALE). - (FR) Mevrouw de Voorzitter, voorzitter Barroso, dames en heren, de situatie die de Roma is opgelegd – uitzetting, ontzegging van het recht op vrij verkeer in Europa – is ontoelaatbaar en in strijd met Europese waarden. Deze situatie is echter niet meer dan het symptoom van een ernstiger en algemener probleem. Ze is de afspiegeling van een ziekte van onze zogenaamd moderne samenlevingen. We dreigen uit het oog te verliezen wat ons als mensen bindt. Nee, mensen zijn geen handelswaar die men naar believen kan opslaan, dan wel lozen.

Ons beleid als Europese Unie ten aanzien van kwesties die het verkeer van personen in de Unie en het binnenkomen en verlaten van derde landen betreffen, is onaanvaardbaar. We kunnen dit beleid van een belegerd en afwachtend Europa niet voortzetten.

De vrijheid van verkeer van personen is fundamenteel. Dat is ze in alle tijden geweest en onze huidige samenleving is erop gestoeld. Tegenwoordig is gelijkheid niet gewaarborgd als het gaat om het verkeer van Europese en niet-Europese burgers

Terwijl Europese toeristen en gepensioneerden zich ongehinderd en massaal naar het zuiden begeven, in het bijzonder naar de Maghreb, wordt de burgers van deze zelfde landen het reizen onmogelijk gemaakt. De Schengen-visa en hun toepassing door Europese landen zijn onmenselijk. De grote belemmeringen in het verkeer beletten burgers van het zuiden om naar de landen ten noorden van de Middellandse Zee te gaan – als toeristen, als vrienden of als familieleden.

Mijnheer de voorzitter, welke stoutmoedige, concrete actie gaat u ondernemen, opdat wij in deze kwestie weer trouw kunnen zijn aan onze waarden?

  José Manuel Barroso, voorzitter van de Commissie. − Mevrouw de Voorzitter, ik wil in de eerste plaats mijn waardering uitspreken voor de aanwezigheid en de toespraak van het Belgisch voorzitterschap van de Raad.

Ik meen dat de gedachte achter het debat over de staat van de Unie zoals het Parlement het heeft bedoeld ook is om onze programmering in gang te zetten. Daarom moeten we ons concentreren op het wetgevende werk. U weet het, in Europa is het de Commissie die het initiatief heeft en daarna zijn, om het wetgevingsproces af te ronden, uiteraard de tussenkomst van het Parlement en de Raad nodig.

Ik hecht er ook aan een aspect te onderstrepen dat het Belgische voorzitterschap heeft vermeld: het belang om concrete resultaten te boeken. Wij hebben, hetzij in mijn toespraak, hetzij in het document dat ik u via Voorzitter Buzek heb gestuurd, het ontwerp van een zeer ambitieus programma voorgelegd. Het omvat onder meer het Gemeenschapsoctrooi, de openbare diensten – sommigen hebben hierover gesproken – en veel andere maatregelen die een ware test zijn, niet alleen van de communautaire methode, maar ook van wat we concreet voor Europa nastreven.

Wat dat streven betreft wil ik graag één positieve ontwikkeling vermelden. Ik heb zojuist vernomen dat de Raad, in een bijeenkomst op Ecofin-niveau, ons voorstel van een Europees Semester heeft goedgekeurd. Dat is een goed voorbeeld. U herinnert zich ongetwijfeld dat toen de Commissie enkele maanden geleden met dit idee van een Europees Semester kwam – een periode aan het begin van het jaar waarin we bijeenkomen om onze begrotingen op te stellen, om te kijken hoe we het economisch beleid daadwerkelijk rechtstreeks kunnen coördineren – er onmiddellijk veel reacties kwamen van enkele welbekende personen, die zeiden dat hiermee de nationale soevereiniteit zou worden ondermijnd, dat zelfs nationale parlementen zouden worden ondermijnd. Absoluut onwaar.

De waarheid is dat we uiteindelijk zijn geslaagd – mede dankzij het werk van de task force die door de heer Van Rompuy wordt voorgezeten, dankzij de krachtig ondersteunde voorstellen van de Commissie en de Raad, en met de niet aflatende steun van dit Parlement. Wij zijn bezig dit Europese economische bestuur op te bouwen. Ik heb het gezegd en ik zeg het nog een keer: een monetaire economie is niet genoeg, we hebben een waar Europees economisch beleid nodig.

Dat is de weg die we zijn ingeslagen. Die heb ik in mijn toespraak aangegeven. De Commissie zal knokken voor deze voorstellen.

Een van de leden van dit Parlement heeft gezegd: “U hebt interessante voorstellen gedaan, maar hoe kunt u er zeker van zijn dat ze zullen slagen?” Goede vraag. We moeten samenwerken. Met dit streven voor ogen zullen we voortgang boeken. En aan het eind zullen we afgetekende en in een aantal gevallen eenparige steun van onze lidstaten nodig hebben. De Commissie aanvaardt haar verantwoordelijkheid. En ik vraag de andere instellingen nu om hetzelfde te doen.

Over de Roma is er vanmiddag een speciaal debat. De vicevoorzitter en commissaris voor justitie en grondrechten, en de commissaris belast met sociale zaken, de heer László Andor, zullen aanwezig zijn. Ik meen dat het dan het beste moment is om dieper in te gaan op de zeer belangrijke vragen die u hebt gesteld.

Wat de kwestie van de subsidiariteit betreft, hecht ik eraan te onderstrepen dat wij voor subsidiariteit en solidariteit in Europa zijn. Ik heb niet gezegd dat je een euro altijd beter op Europees niveau dan op nationaal niveau kunt uitgeven. Dat heb ik niet gezegd. Wat ik wel heb gezegd – en wat ik graag herhaal – dat is dat er op veel terreinen sprake is van synergievoordelen en schaalvoordelen. Uitgaven op Europees niveau zijn de enige manier om Europa in actie te laten komen en onze burgers maximaal voordeel te bezorgen.

Dit debat moeten we aangaan, en we moeten dat in alle ernst aangaan, want ik heb gezien dat de meerderheid van dit Parlement met een ambitieus idee is gekomen voor de aanstaande begroting. Wij moeten in dit debat de publieke opinie in de lidstaten aan onze zijde zien te krijgen. Het spreekt voor zich dat dit een zeer complex debat wordt, we zullen het moeten voeren in een buitengewoon moeilijke economische situatie. Wanneer de lidstaten hun bijdrage niet kunnen verhogen, moeten er middelen worden gevonden opdat de Europese Unie resultaten kan boeken.

Wat we niet kunnen doen is de Europese Unie om resultaten vragen zonder haar de middelen te geven waarmee ze die kan boeken. Dat is onmogelijk en over dit onderwerp, over de kwestie solidariteit en subsidiariteit, moet een buitengewoon serieus debat worden gevoerd.

Sommige beleidsonderdelen die u hier hebt vermeld moeten op nationaal niveau worden ontwikkeld. De kwestie van de pensioenen, de kwestie van sociale zekerheid, dat zijn vooral nationale kwesties. Er zijn diverse modellen. Wat de Commissie zegt – en dat hebben we ook in diverse documenten aangegeven –, dat is dat er op dit terrein hervormingen nodig zijn. Als we de duurzaamheid van onze pensioenen willen waarborgen – niet alleen de onze maar ook die van onze kinderen, in het licht van Europese demografische ontwikkelingen en de vergrijzing, dan dient de noodzaak van hervormingen zich dwingend aan. Nu is het aan elke regering om het tempo, de consensus en de reikwijdte van een diepgaande hervorming vast te stellen.

Maar als we het wereldwijde gevecht om concurrentievermogen willen winnen, kunnen we dat niet doen wanneer we de arbeidstijd voortdurend verkorten, wanneer we het aantal mensen dat werkt verminderen. Dan krijgen we dat niet voor elkaar. We moeten de moed hebben om te zeggen dat als Europa de strijd om het concurrentievermogen wil winnen, met name ten opzichte van een aantal opkomende landen, wij meer moeten werken, wij langer moeten werken. Wie het tegendeel beweert, vertelt niet de waarheid. Dit is, kort en goed, de waarheid.

Evenzo moet heel duidelijk worden gezegd dat zonder consolidering van de begroting we geen vertrouwen zullen genieten. Zonder vertrouwen geen groei. Zonder groei geen banen. Consolidering van de begroting is dus essentieel.

Tegelijkertijd hebben we investeringen nodig op gebieden die, uiteraard, op de toekomst zijn gericht. Zowel in Europa als op nationaal niveau. Dat is een buitengewoon grote uitdaging. Voor ons, bij de Europese instellingen, maar ook voor degenen die op nationaal niveau beslissingen moeten nemen. Hoe kunnen wij in een periode die zo moeilijk is, garanderen dat de investeringen die wij plegen, toekomstgerichte investeringen zijn? Op Europees niveau zijn wij bezig te bepalen om welke gebieden het gaat. Ik heb de gebieden genoemd waarop wij voorstellen voor een ambitieuzer Europa zullen doen.

Wat het MKB betreft, hebben we natuurlijk enkele concrete ideeën genoemd. Ik verzoek u ook het document in overweging te nemen dat bij mijn toespraak hoort, met name wat de single market act betreft, de wetgeving die wij zullen voorstellen ten aanzien van elektronische handtekeningen, de talrijke vereenvoudigingsmaatregelen en de opheffing van bepaalde obstakels die het ons bedrijfsleven, in het bijzonder het midden- en kleinbedrijf, op dit moment bijzonder moeilijk maken. De waarheid is dat er voor het overgrote merendeel van het midden- en kleinbedrijf nog geen geïntegreerde markt is. Deze bedrijven opereren vooral op de nationale markt, maar er vallen voor hen nog geen echte grensoverschrijdende kansen te benutten.

Tot slot moet ik u zeggen dat wij menen dat er werkelijk, zoals sommigen van u ook hebben aangegeven, een vertrouwensprobleem bestaat. Niet alleen op Europees niveau, maar ten aanzien van politieke instellingen in het algemeen. Dit is voor alle politieke besluitvormers een grote uitdaging en een grote verantwoordelijkheid. Ik meen dat juist door blijk te geven van overredingskracht, er zowel serieuze als krachtige reacties kunnen worden verkregen. Geen kool en de geit sparen, geen valse consensus. Maar de moet hebben om voor Europa, dit evenwichtige beleid, dit beleid van respect voor Europese verschillen, hoog te houden.

Er zijn verschillen in Europa. Tussen onze lidstaten, die vaak tegengestelde nationale belangen hebben. Dat is de waarheid. En het is niet meer dan legitiem dat een regering haar nationale belangen verdedigt. De vraag is: hoe kunnen wij laten zien dat er nationaal meer te winnen valt als er ook een sterker Europa is? Er zijn ook ideologische verschillen. Die zijn legitiem. Maar zal er, deze ideologische verschillen daargelaten, een krachtige consensus voor Europa mogelijk zijn?

Ik geloof van wel. De Commissie bereikt elke dag een consensus; mijn collega’s uit 27 landen hebben verschillende culturele, nationale en ideologische achtergronden. Wij werken elke dag heel hard in het belang van Europa. Ik denk dat met u, u die rechtstreeks door onze burgers zijn gekozen, we meer kunnen doen voor een Europa dat deze geest uitdraagt, een geest van solidariteit, een Europa dat staat voor een overtuiging, een Europa dat zowel het Europa van de interne markt als het Europa van de cohesie is.

  De Voorzitter. – Het debat is gesloten.

Schriftelijke verklaringen (artikel 149)

  Jean-Pierre Audy (PPE), schriftelijk. – Ik heb de toespraak van voorzitter Barroso over de staat van de Unie zeer gewaardeerd. Hij schetst perspectieven. Ik betreur niettemin dat de betrekkingen met de lidstaten niet ter sprake zijn gekomen, zodat de burgers de nodige verzekeringen worden gegeven dat de strategieën goed zullen worden uitgevoerd. De burgers verkeren in verwarring over wat mondiaal, nationaal, communautair, intergouvernementeel is, enzovoort. Ik ben verheugd over het voorstel van een investeringsfonds dat de weg zal vrijmaken naar een EU-investeringsstrategie voor de komende tien jaar: voor een Unie die niet genoeg investeert ligt een programma van duizend miljard euro op tien jaar binnen ons bereik. Het moment is gekomen om ons collectief aan de toekomst van ons werelddeel, Europa, te wijden: wij hebben 27 legers en geen vijand, een douane-unie en 27 douanediensten, enzovoort. Ik betreur de afwezigheid bij het debat van de voorzitter van de Europese Raad, de heer Van Rompuy. Ik stel voor dat de staat van de Unie wordt opgemaakt ten overstaan van een nog op te richten instantie, die het Congres van de Unie zou kunnen zijn en is samengesteld uit het Europees Parlement met delegaties van de parlementen en regeringen van de lidstaten, om zo de lidstaten nauw bij de toekomst van het werelddeel te betrekken.

  João Ferreira (GUE/NGL), schriftelijk. – (PT) Aankondigingen, zoals die de voorzitter van de Europese Commissie hier vandaag opnieuw heeft gedaan, dat de ergste fase van de crisis voorbij is zijn even frequent als de keiharde weerlegging ervan door de realiteit waar we mee te maken hebben. In werkelijkheid verkeert de EU nog steeds in een diepe crisis waarvan het einde niet in zicht is. De groeiende werkloosheid en armoede in verschillende landen zijn daar het bewijs van. De voorzitter van de Commissie heeft hier vandaag een betoog gehouden over de toekomst van de EU. Hij heeft daarbij echter aangekondigd terug te zullen grijpen op de instrumenten en het beleid van het verleden waardoor wij in deze duistere tijden terecht zijn gekomen. Het gaat dan om het stabiliteits- en groeipact, “structurele hervormingen” (oftewel aantasting van sociale en arbeidsrechten), “verdieping van de interne markt” (oftewel het continueren van liberaliseringen en privatiseringen), liberalisering en deregulering van de internationale handel en de escalatie van het aantal (militaire) interventies van de EU in het buitenland. Dat is de juiste weg om in de EU en in de wereld de economische en sociale ramp verder te verergeren. Die weg weigeren de werknemers en de volkeren op te gaan. De protesten die in verschillende landen miljoenen mensen op de been hebben gebracht tegen de maatregelen die Barroso hier is komen voorstellen maken dat heel duidelijk.

  András Gyürk (PPE), schriftelijk. – (HU) De heer Barroso heeft het in zijn toespraak net ook gehad over de belangrijkste prioriteiten van het energiebeleid. Staat u mij toe hier drie kanttekeningen bij te plaatsen. Ten eerste zijn we het ermee eens dat infrastructurele investeringen onontbeerlijk zijn. We zien echter nog steeds niet hoeveel communautaire middelen de Europese Unie reserveert voor de verwezenlijking hiervan. De interconnectie van netwerken en de zuidelijke gascorridor zijn welluidende doelstellingen, maar zijn niets waard als naast de inspanningen van de particuliere sector de Europese Unie geen financiële toezeggingen doet. Daarom kan het belang van de onderhandelingen over de begroting van de komende zeven jaar niet voldoende worden benadrukt.

Ten tweede zien we in de Europese documenten over de energiestrategie de aspecten van het creëren van banen niet terug. Het is echter cruciaal dat de investeringen die naast de naleving van andere criteria ook nieuwe banen creëren, prioriteit genieten. Het economische herstelplan van bijna vier miljard euro loste deze verwachting voor ons niet in. Terwijl de CCS-technologieën met een bescheiden banenpotentieel royale steun hebben ontvangen, kwamen de energie-efficiënte investeringen die de meeste banen genereren eerst alleen in de aanvullende regelgeving voor.

Last but not least: het zijn mooie woorden dat het opladen van elektrische auto’s net zo vanzelfsprekend zal worden in de EU als tanken nu is. Maar om dit te bereiken, zijn ook voor de wetgevers zware taken weggelegd. De obstakels voor hernieuwbare technologieën op het gebied van regelgeving en normering moeten worden opgeheven en de programma’s voor onderzoek en ontwikkeling moeten worden uitgebreid.

  Edit Herczog (S&D), schriftelijk. – (HU) Het is goed nieuws dat ook de economische situatie van de Midden- en Oost-Europese regio inmiddels een gunstigere beoordeling krijgt. Het zou echter te vroeg zijn om te denken dat we de crisis al helemaal achter ons hebben gelaten. De economische vooruitzichten van Hongarije zijn ook verbeterd. Tegelijkertijd is de internationale beoordeling van de economische situatie van het land enigszins verslechterd. De inflatieverwachtingen voor de komende zes maanden zijn gestegen. Dienovereenkomstig is Hongarije het enige land waar een daling van de rentevoeten met een korte looptijd slechts later te verwachten is. Deze ongunstige tendens wordt nog versterkt door de opwaardering van de Zwitserse frank, aangezien het grootste deel van de hypotheken in deze valuta is gedenomineerd. Elk land in de regio voert momenteel bezuinigingsprogramma’s door, waardoor de sociale omstandigheden onder grote druk zijn komen te staan.

Volgens de verwachtingen heeft de Tsjechische Republiek de grootste kans op succes. Daartegenover zijn de voorspellingen over Hongarije voorzichtig: volgens de evaluaties is de slaagkans van het Hongaarse bezuinigingspakket laag. Een grondig onderzoek van het voorstel dat door negen lidstaten is ingediend bij de voorzitter van de EU is een belangrijke kwestie voor de landen in de regio. In het ingediende voorstel wordt geopperd dat berekeningen van staatsschulden de kosten van de al ingevoerde hervormingen van het pensioenstelsel op adequate wijze moeten weergeven. Uitgaande van de ongunstige demografische tendensen dringt het groenboek pensioenen van de Commissie aan op hervorming van het pensioenstelsel, maar tot die tijd worden de Midden-Europese landen die al hervormingen doorvoeren nadelig getroffen door de huidige methodologie. Ik verzoek het Europees Parlement de ontwikkelingen in deze zaak op de voet te volgen.

  Stavros Lamprinidis (S&D), schriftelijk. – (EL) Mijnheer Barroso, de prijs om uit de crisis te komen zal eerlijk moeten worden gedeeld; het einde van de crisis valt niet te bereiken met alleen maar bezuinigingen en de onvermijdelijke explosie van de werkloosheid die daarvan het gevolg is in sommige lidstaten (waarvan de economieën van sommige andere lidstaten weer profijt hebben). Integendeel, er is volwaardige ontwikkeling nodig, wat in een tijd van financiële kortingen betekent het vinden van nieuwe financiële middelen. Om de bovengenoemde doelen volledig te realiseren zal de Europese Unie zowel onder de lidstaten als internationaal op de komende G20-top twee specifieke beleidslijnen moeten stimuleren, en dat moet zij eindelijk doen met overtuigingskracht en vastbeslotenheid. Zij moet om te beginnen beslissend optreden tegen belastingparadijzen. Het is onaanvaardbaar dat een handvol particulieren en bedrijven, in een tijd dat werknemers en gepensioneerden in onze landen pijnlijke bezuinigingen te verduren hebben, ten minste een biljoen euro aan onze economieën onttrekt door middel van deze “wettige” belastingontduiking. Ten tweede moet er een belasting op financiële transacties komen zodat zij die de crisis over ons hebben afgeroepen, uiteindelijk hun aandeel betalen. Op mondiale schaal zou een belasting van 0,05 procent meer dan vierhonderd miljard euro per jaar opleveren, een bedrag dat nodig is voor duurzame ontwikkeling en werkgelegenheid in onze landen.

  Iosif Matula (PPE), schriftelijk. – (RO) De belangrijkste zorg die burgers momenteel hebben, is hoe ze de economische crisis en zijn nadelige effecten te boven kunnen komen. Dit is de reden waarom ik een groot voorstander ben van de totstandkoming van Europese economische governance, die ons kan helpen uit de crisis te komen. De instellingen van de EU moeten over afdoende middelen beschikken om actie te ondernemen. Ik sta daarom achter de vorming van de permanente structuren die nodig zijn om crises te beheersen, zoals de structuren die zijn voorgesteld door de Europese Commissie. De instellingen van de EU moeten ook toezicht houden op de naleving van het stabiliteits- en groeipact, met inbegrip van de begrotingsdiscipline. De besluiten over de begroting en economie die door een staat worden genomen, hebben directe gevolgen voor de economische situatie in alle lidstaten van de EU (een feit dat in de praktijk ook wordt aangetoond door de crisis in Giekenland en dat wordt erkend door het Verdrag van Lissabon). In de toekomst zouden economische analyses die tijdig door deskundigen van de Europese Commissie worden uitgevoerd, heel nuttig zijn om crises af te wenden en te boven te komen. De invoering van het ‘Europees semester’ zal de lidstaten de gelegenheid geven om op tijd hun voordeel te doen met professionele evaluaties en analyses van de begrotingen en hun macro-economische prestaties, wat de dialoog tussen de Europese Commissie en de regeringen van de lidstaten bijzonder nuttig maakt. Ik wil benadrukken dat het tot stand brengen van economische governance op Europees niveau de staten die in moeilijkheden verkeren, zou helpen. Elke crisis is een test voor de toepassing van de beginselen van solidariteit en verantwoordelijkheid, alsook de consistentie en efficiency van de Europese Unie.

  Kristiina Ojuland (ALDE), schriftelijk. − (ET) Mevrouw de Voorzitter, mijnheer de commissaris, uw toespraak van vandaag is verbazingwekkend. Hij doet mij denken aan de “goede oude Sovjettijd” toen in soortgelijke toespraken in steeds beknoptere bewoordingen werd gezegd hoe de economische situatie steeds beter werd: “wij zorgen voor groei, verbetering en vooruitgang”. In plaats van “Communistische Partij” gebruikt u de woorden “Europese Commissie”. Uw toespraak van vandaag is tot in de kern misleidend en populistisch. U wilt alle fracties plezieren, van links tot extreem rechts. U hebt het over sociale rechtvaardigheid en de sociale markteconomie en zegt dat de Europese Commissie arbeidsplaatsen zal creëren. Ik denk niet dat u zelf gelooft wat u zegt. Sinds wanneer schept de Europese Commissie arbeidsplaatsen of sinds wanneer scheppen de regeringen van de lidstaten arbeidsplaatsen? Zover ik weet worden arbeidsplaatsen nog steeds gecreëerd door ondernemers, die u overigens in uw eigen toespraak geen enkele keer noemt! Waarom misleidt u de Europese burgers door hun sociale rechtvaardigheid te beloven in een situatie waarin onze economie aan een zijden draadje hangt. In plaats van dat u mensen zand in de ogen strooit en hun een beter leven belooft, zou u hun de waarheid moeten zeggen, namelijk dat zij in eerste instantie op zichzelf moeten vertrouwen, dat zij meer moeten werken en zich meer moeten inspannen om op de arbeidsmarkt concurrerend te kunnen blijven. Ook had ik van u verwacht dat u de Europese ondernemers steun in de toenemende wereldwijde concurrentie zou toezeggen in de vorm van lagere belastingen en vereenvoudigde wetgeving. Ik moet zeggen dat ik teleurgesteld ben in uw toespraak.

  Czesław Adam Siekierski (PPE), schriftelijk. – (PL) Achter ons ligt het eerste debat dat ooit over de staat van de Unie werd gevoerd. Het lijdt geen twijfel dat het hoogstnodig was en hopelijk wordt dit initiatief de komende jaren voortgezet. Mijn bedenkingen betreffen echter alleen het verloop en de inhoud van het debat. Ten eerste vind ik dat mijnheer Barrosso de huidige staat van de Unie in zeer beperkte mate heeft behandeld. Hij sprak daarentegen uitvoerig over de toekomstige uitdagingen en dit volgens mij op een te algemene en te vage manier. Hij verwees bijvoorbeeld niet naar het Verdrag van Lissabon en de invloed ervan op de werking van de Unie en haar instellingen. In de toespraak van mijnheer Barrosso ontbrak ook een grondige analyse van de huidige moeilijke economische situatie in Europa, die onder andere voortvloeit uit het feit dat de landen in de eurozone het stabiliteits- en groeipact niet naleven. Eveneens dient te worden onderstreept dat het toezicht op de naleving ervan door de Europese Commissie niet doeltreffend was. Dit is merkwaardig gezien voorzitter Barrosso ook tijdens de vorige ambtstermijn dezelfde functie heeft bekleed, net als commissaris Almunia die toen verantwoordelijk was voor economische en monetaire zaken en nu commissaris voor concurrentiebeleid is. Had de Commissie die over honderden ambtenaren personeel beschikt de onregelmatigheden bijvoorbeeld in Griekenland niet kunnen opmerken? Dit lijkt verdacht, gezien er ook niet wordt gereageerd wanneer de grootste lidstaten om de haverklap de aanbevelingen van het pact en de convergentiecriteria met voeten treden.

  Catherine Stihler (S&D), schriftelijk. – (EN) Ik verwelkom dat de voorzitter van de Commissie het Parlement toespreekt, maar ik moet zijn standpunt over de situatie van de Roma in Frankrijk bekritiseren. Het was verkeerd om het besluit van de Franse regering niet te noemen.

  Nuno Teixeira (PPE), schriftelijk. – (PT) De Europeanen maken een dramatische periode door nu de werkloosheid huizenhoog is, de economische groei zeer zwak en de overheidsfinanciën broos zijn. Aan de andere kant voelen de Europeanen zich niet echt betrokken bij het Europees project en de werkzaamheden van de Europese instellingen. Die stand van zaken kan slechts veranderd worden indien onze landgenoten zichzelf herkennen in de prioriteiten van de Europese Unie, die de instellingen zelf hebben vastgelegd, en geloven dat die prioriteiten uitvoerbaar zijn.

Deze eerste toespraak van de voorzitter van de Europese Commissie over de staat van de Unie is een bewijs van zijn inzet om deze zorgen weer een plaats te geven in de richtsnoeren voor het beleid op korte en middellange termijn. Ik ben ervan overtuigd dat als iedereen meewerkt we deze moeilijke tijden kunnen gebruiken om mensen weer hoop te geven. De EU 2020-strategie is een uitgelezen kans om dat te doen maar die strategie heeft enkel zin als er middelen zijn om de ambitieuze doelstellingen te realiseren.

Krachtige economische groei zal essentieel zijn voor het naleven van de stabiliteits- en groeiplannen. Die groei kunnen we stimuleren via hervormingen en investeringen die deel uitmaken van die nieuwe strategie. Op basis daarvan kunnen we de territoriale samenhang bevorderen door het verminderen van het gebrek aan evenwicht tussen lidstaten en tussen regio’s, met name in de meest kwetsbare regio’s zoals de ultraperifere regio’s.

  Silvia-Adriana Ţicău (S&D), schriftelijk. – (RO) De EU beheert een sociale markteconomie. De economische en sociale ontwikkeling van de EU hangt evenzeer af van het hebben van een concurrerende open markt als van het aantal en de kwaliteit van de banen waarmee een fatsoenlijk inkomen kan worden verdiend. De economische en financiële crisis heeft enorme gevolgen voor Europese banen. De werkloosheid is de afgelopen twee jaar alarmerend snel gestegen van 6,8 procent (in mei 2008) tot 10 procent (in juli 2010). Dit is precies de reden waarom de belangrijkste zorg van Europese burgers is het behoud van hun banen. Voor het scheppen van banen zijn grote investeringen nodig in gebieden die het concurrentievermogen van de EU kunnen vergroten. Ik vind dat de prioriteiten van de EU op het punt van investeringen zouden moeten zijn de modernisering en ontwikkeling van de energie- en vervoersinfrastructuur, de landbouw, onderwijs en gezondheid, economische en sociale samenhang en een milieuefficiënt, concurrerend industrieel beleid voor het waarborgen van duurzame ontwikkeling. Deze prioriteiten moeten echter worden weerspiegeld in zowel de Europese begroting als de nationale begrotingen. Voorts zou de EU zich ten doel moeten stellen de energie-efficiëntie te vergroten en de energieafhankelijkheid van traditionele energieleveranciers te verlagen, teneinde het concurrentievermogen van de EU te vergroten en banen te scheppen.

(De vergadering wordt om 11.55 uur onderbroken en om 12.05 uur hervat)

VOORZITTER: JERZY BUZEK
Voorzitter

  De Voorzitter. − (PL) Geachte President, mevrouw Touré, Excellenties, mijnheer de commissaris, mijnheer de minister, dames en heren, het is mij een groot genoegen u vandaag Zijne Excellentie de President van de Republiek Mali, Amadou Toumani Touré, en zijn echtgenote voor te mogen stellen. Het is niet de eerste maal dat mijnheer Touré te gast is in het Europees Parlement, vandaag zal hij hier wel voor de eerste keer een toespraak houden. Zijn vorige bezoek had plaats anderhalf jaar geleden, in april 2009.

Zijn toespraak is van cruciaal belang, aangezien we aan de vooravond van de VN-top staan, die over twee weken in New York plaats heeft. De doelstelling ervan is de millenniumontwikkelingsdoelen te herzien. We herinneren ons ook de gebeurtenissen van de voorbije jaren en maanden op het vlak van terrorisme. We weten heel goed dat de Republiek Mali een belangrijke rol speelt op het vlak van terrorismebestrijding. We herinneren ons ook dat de Republiek Mali een van de landen is waar het democratiseringsproces is geslaagd. Het is het voorbeeld van een waar succes. Ik zou nogmaals willen benadrukken dat de gebeurtenissen van begin jaren negentig te danken zijn aan het leiderschap van mijnheer Touré. Na een militaire dictatuur van 23 jaar werd een democratisch systeem en ook een vrije markteconomie ingevoerd. Allemaal weten we maar al te goed dat er nog veel werk te verrichten valt op deze weg. We leren allemaal voortdurend bij en bevinden ons allemaal in tijden van verandering. We begrijpen ook dat hervormen een continu proces is, zoals we zelf ervaren in de Europese Unie. Dit is noodzakelijk, ook in de Republiek Mali. Daarom zijn we ervan overtuigd dat uw toespraak vandaag niet alleen belangrijk zal zijn gezien vanuit het oogpunt van wat er in Afrika gebeurt en van hoe uw land het hele continent kan vertegenwoordigen op de weg naar democratie en een vrije markteconomie, maar uw woorden zullen ook belangrijk zijn voor ons in Europa. We zouden een voorpost willen zijn voor een beleid dat gericht is op hulpbehoevende landen. We zouden ook een voorpost willen zijn voor landen die kiezen voor een democratisch systeem, bescherming van de rechten van de mens en fundamentele waarden, waarin we hier, op dit continent, sterk geloven. Ik ben ervan overtuigd dat de verlangens van onze burgers niet veel verschillen van die van de burgers van de Republiek Mali. Mijnheer de President, het woord is aan u.

  Amadou Toumani Touré, president van de republiek Mali. − Mijnheer de Voorzitter, mijnheer Barroso, mevrouw de Hoge Vertegenwoordiger voor buitenlandse zaken en veiligheidsbeleid, commissaris voor Ontwikkelingssamenwerking, geachte afgevaardigden van het Europees Parlement, geachte afgevaardigden van Mali, ik wil in de eerste plaats u, mijnheer Buzek, gelukwensen met uw verkiezing als Voorzitter van het Europees Parlement, maar ik wil vooral de voorzitters van de fracties en alle Europese parlementariërs hartelijk bedanken dat u mij het voorrecht heb geschonken om mijn gedachten over enkele grote uitdagingen waaraan mijn land en zelfs Afrika het hoofd moeten bieden, met u te delen; daarbij wil ik de nadruk leggen op de inspanningen die mijn land dagelijks levert om geschikte oplossingen aan te dragen.

Dames en heren afgevaardigden, Mali heeft een oppervlakte van 1 240 000 vierkante kilometer en ligt in het hart van West-Afrika, met een grens van 7 000 kilometer lengte die het met 7 andere landen deelt. Het is een land van oude beschavingen, met een rijk en afwisselend erfgoed. De luisterrijke geschiedenis van Mali kan worden verteld aan de hand van enkele gebeurtenissen, mijlpalen en symbolen.

Zo wijs ik graag op het charter van Kouroukan Fouga. Het werd 776 jaar geleden aangenomen, tijdens de stichting van het keizerrijk Mali door Soundjata Keita in 1236 en het had alle kenmerken van een grondwet. Het codificeerde de wijze waarop het machtsapparaat werd ingericht, de beperkingen en verplichtingen, de verdediging van mensenrechten en openbare vrijheden, de bescherming van beroepsactiviteiten, van mensen en hun goederen.

Een van de artikelen luidde: “Het menselijk individu is heilig en onschendbaar.” Daarmee liep het enkele eeuwen vooruit op wat een constitutioneel basisbeginsel van moderne democratieën zou worden. In dit hoge forum van democratie dat het Europees Parlement is, leek het me van belang hieraan te herinneren.

De geschiedenis van Mali is ook de geschiedenis van Timboektoe: de mysterieuze stad, de stad van 333 heiligen, die al in de 16de eeuw 25 000 studenten huisvestte, afkomstig uit vele landen om in de schaduw van de eerbiedwaardige moskee van Sankoré en het bijbehorende universiteitscomplex, naar de geleerden de luisteren.

Mahmoud Kaati, auteur van de ‘Tarikh-el-Fetach’ beschrijft dit tijdperk als volgt, en ik citeer: “Timboektoe stond bekend om de kracht van zijn instellingen, de politieke vrijheid, de veiligheid van personen en goederen, de barmhartigheid en het mededogen jegens armen en vreemdelingen, de hoffelijkheid jegens studenten en wetenschappers en de steun die zij ontvingen.”

In 2006 werd Timboektoe uitgeroepen tot islamitische culturele hoofdstad.

Mali is ook het land van de Dogon, dat wereldwijd bekend staat om zijn uitzonderlijke natuur en zijn culturele rijkdom, die er de belangrijkste toeristische bestemming van ons land van maken.

De geschiedenis van Mali is ook die van oude betrekkingen met Europa. Ter herinnering: keizer Mansa Moessa, beter bekend als Kankoe Moessa, knoopte al in de 14de eeuw diplomatieke betrekkingen aan met Portugal.

Mijnheer de Voorzitter, geachte afgevaardigden, ik wil ten overstaan van u de diepe erkentelijkheid van het Malinese volk betuigen voor de kwaliteit en mate van samenwerking tussen de Europese Unie en Mali.

De Europese Unie is de voornaamste ontwikkelingspartner van Mali. Wij krijgen, op een na, de meeste hulp van het Europees Ontwikkelingsfonds (EOF) in Afrika ten zuiden van de Sahara.

Ik wil vooral mijn tevredenheid uitspreken over de goede praktische uitvoering van de samenwerking.

Ter illustratie: het 9de EOF is voor 100 procent aangewend en de uitvoering van het 10de EOF, die bijna twee jaar geleden begon, verloopt uiterst voorspoedig.

Mijnheer de Voorzitter, dames en heren, de resultaten van onze samenwerking hebben een onmiddellijk effect op de levenskwaliteit van de bevolking en komen tevens de grondslagen van ons democratische stelsel ten goede.

Het democratiseringsproces in Mali, dat na de staatsgreep van 26 maart 1991 in gang werd gezet, heeft enkele beslissende mijlpalen gekend, waaronder de overgangsperiode naar democratie, van 26 maart tot en met 8 juni 1992, die binnen de gestelde termijn en volgens de gedane toezeggingen werd voltooid.

Na deze 14 maanden durende overgangsperiode werden in 1992 vrije en democratische verkiezingen gehouden. Tien jaar later, in 2002, werd ik gekozen, na presidentsverkiezingen die de eerste vreedzame democratische machtswisseling in Mali markeerden.

Dames en heren, na mijn verkiezing heb ik de Malinese politieke gemeenschap voorgesteld om op basis van consensus te regeren. De gedachte achter deze formule was, in de kern: samen besturen, met eerbiediging van onze verschillen.

Het unieke van het Malinese experiment is dat het niet voortkwam uit een postelectorale crisis. Het was een bewuste en vrijwillige stap, geboren uit de noodzaak van een gezamenlijke door politiek, maatschappij en verenigingen en instellingen geleverde inspanning, ten behoeve van de ontwikkeling van Mali.

Mijn zienswijze is dat de regering meer een factor van samenhang dan van verdeeldheid dient te zijn, waarbij alle fundamentele vrijheden behoren te worden geëerbiedigd.

Ik wil erop wijzen dat de politieke consensus die wij hebben bereikt – die ik heb voorgesteld – niet hetzelfde is als eenstemmigheid. Consensus betekent veeleer de notie van compromis.

De politieke consensus in Mali is een verreikende poging om dit nieuwe politieke systeem in wording in Afrika op te bouwen, en hierbij doel ik op brede regeringscoalities.

Het Malinese experiment is er een van een bundeling van politieke groeperingen rond de visie van een onafhankelijke, gekozen president.

De politieke consensus heeft de basis van verzoening versterkt tussen de belangrijkste vertegenwoordigers van de politieke gemeenschap en de instellingen van de republiek enerzijds, en tussen de politici zelf anderzijds.

Mijnheer de Voorzitter, dames en heren, in dezelfde geest van consensus zijn wij begonnen om de democratie in Mali te consolideren, na twintig jaar praktijkervaring.

Het comité van experts dat is belast met deze missie heeft overleg gevoerd met de politieke gemeenschap, het maatschappelijk middenveld, geloofsgroepen, vakbonden en traditionele instellingen.

De na deze raadplegingen voorgestelde hervormingen zijn in de eerste plaats erop gericht om de lacunes en tekortkomingen die door de institutionele praktijk aan het licht zijn gebracht te corrigeren, ervoor te zorgen dat burgers in groten getale deelnemen aan verkiezingen, de kosten van deze verkiezingen te verminderen, de capaciteiten van politieke partijen te versterken en een statuut voor de oppositie en de leider van de oppositie vast te stellen. Deze hervormingen zullen aan een volksraadpleging worden onderworpen, nadat ze door de Nationale Assemblee van Mali zijn aangenomen.

Dit is een geschikt moment voor mij om hier, ten overstaan van u, de Malinese afgevaardigden lof toe te zwaaien. Met hen onderhoud ik uitstekende betrekkingen, of zij nu tot de presidentiële meerderheid of tot de oppositie behoren. Ik bedank deze afgevaardigden dat zij aanwezig hebben willen zijn en mij naar Straatsburg hebben willen vergezellen.

(Applaus)

Mijnheer de Voorzitter, dames en heren, in de politieke en institutionele ontwikkeling van Mali zal decentralisatie altijd een voorname plaats vervullen. Ik wijs er graag op dat al onze grote keizerrijken – en daarvan hebben we er sinds de 10de eeuw vele gekend – gedecentraliseerd waren. Bij ons is decentralisatie dus een natuurlijk gegeven.

De wijzen waarop de in Mali uitgedachte en uitgevoerde decentralisatie oorspronkelijk werd aangepakt, berustten op de volgende factoren: eerst de pijler van de politieke wil, die hand in hand gaat met de overtuiging dat decentralisatie niet kan slagen zonder deconcentratie, die in fases moet worden uitgevoerd. Zij kan niet slagen zonder de uitwerking en uitvoering van consequente hervormingen, teneinde het economische en sociale bestuur te verbeteren, vooral op lokaal niveau. Zij kan niet slagen zonder voortzetting van Europese steun, op financieel en bovenal op technisch gebied.

Het Steunproject voor administratieve hervorming en het Programma voor institutionele ontwikkeling hebben beide Europese steun gekregen. Ze dragen bij aan een betere organisatie van de staat en aan een modernisering van de staatsadministratie door een versterking van bekwaamheden.

Mali telt 703 stedelijke- en plattelandsgemeenten, 49 kringen, 8 regio’s en 1 district, die worden bestuurd door gemeenteraden, kringraden en regionale assemblees. Dankzij een Hoge Raad van lokale overheden zijn onze gedecentraliseerde eenheden landelijk vertegenwoordigd. Als deel van de voorgestelde politieke hervormingen wordt de vorming van een Senaat overwogen, teneinde het decentralisatieproces te versterken.

Om de lokale ontwikkeling te steunen is er een financieel instrument in het leven geroepen, het ‘Agence nationale d’investissement des collectivités territoriales’ (nationaal agentschap voor investeringen van plaatselijke overheden), waardoor collectieve faciliteiten konden worden gecreëerd en, dat vooral, onze bevolking maatschappelijke basisdiensten konden worden aangeboden.

Mijnheer de Voorzitter, dames en heren, ik wil ten overstaan van deze voorname assemblee ook het thema van de immigratie aansnijden. Het migratievraagstuk gaat ons allen aan, want zij is voor ieder van ons, voor elk van onze landen, een zaak die vele facetten kent: demografische en economische vraagstukken, economische en humanitaire overwegingen, en zorgen betreffende identiteit en veiligheid, ze vallen alle onder de koepel van de migratieproblematiek.

Thans is het onze taak om gebieden van gemeenschappelijk belang te vinden en een zodanig stimuleringsbeleid te voeren dat migratie bijdraagt aan de algemene groei en het algeheel welzijn van onze twee werelddelen. Dat is de uitdaging waarvoor wij ons zien geplaatst.

De kennisvlucht is de zwaarste tol die de Afrikaanse landen op het gebied van migratie moeten betalen, gezien de beperkte hoeveelheid gekwalificeerd personeel op velerlei gebied, waaronder onderwijs, maar vooral gezondheidszorg. Volgens de Internationale Organisatie voor Migratie (OIM), heeft 40 procent van de Afrikaanse landen minimaal 35 procent van hun afgestudeerden naar het buitenland zien vertrekken.

Maar laat hierover geen misverstand bestaan: migratie doet zich eerst en vooral voor in Afrika. Op de naar schatting een miljard Afrikanen die er zijn, wonen slechts twee miljoen Afrikanen van bezuiden de Sahara in Europa.

De tragedie van deze jonge mensen, deze vrouwen en meisjes, die woestijnen, zeeën, oceanen oversteken om het Europese paradijs te bereiken en daarbij blootstaan aan de grootste gevaren –smokkelaars zonder geweten, vergeeft u me dat ik het zo zeg – blijft in ons geheugen gegrift. Hoeveel zijn er gestorven van dorst, hoeveel hebben op de bodem van de zee de dood gevonden en zijn verdwenen?

De realiteit van deze situatie kan nooit in statistieken worden gevangen.

(Applaus)

Neem mijn land, Mali, dat een groot immigratie- en emigratieland is; van de vier miljoen Malinezen in de wereld leven er drieënhalf miljoen op het Afrikaanse continent en ongeveer 200 000 in heel Europa en de rest van de wereld.

Op economisch vlak worden de bedragen die door de Malinese diaspora worden overgemaakt geschat op 456 miljoen euro per jaar, ofwel 11 procent van het bruto binnenlands product, dit volgens een uit 2005 stammend onderzoek van de Afrikaanse ontwikkelingsbank. Volgens dezelfde bronnen zouden deze bedragen gelijk staan aan 85 procent van de officiële ontwikkelingshulp die Mali jaarlijks ontvangt.

Mijnheer de voorzitter, geachte afgevaardigden, ik grijp deze gelegenheid aan om mijn waardering uit te spreken voor het hoge niveau van de politieke dialoog tussen de Europese Unie en Mali over de migratieproblematiek.

Ontwikkelingssamenwerking is een verworvenheid. Zij stelt een aantal van onze partners in staat programma’s voor beroepsopleidingen voor jongeren in verschillende werkgelegenheidssectoren te financieren en initiatieven voor plaatselijk ondernemerschap te ondersteunen, en niet te vergeten de programma’s voor herintegratie van terugkerende migranten.

De politieke dialoog over migratie tussen de Europese Unie en West-Afrika heeft ons in staat gesteld een proefproject te lanceren. In Bamako is het Centre d’information et de gestion des migrations (het Informatie- en beheercentrum van migratie) opgericht. Het heeft tot taak om de kennis over migratieverschijnselen te verbeteren; om potentiële migranten en migranten die terugkeren naar het thuisland ten dienste te staan, te adviseren, te gidsen en te ondersteunen; om informatie te geven over de juridische voorwaarden voor migratie en de bevolking bewust te maken inzake de preventie van clandestiene migratie, maar ook om het menselijk, financieel en technisch kapitaal van Malinezen in het buitenland te versterken.

Mijnheer de voorzitter, geachte afgevaardigden, de veiligheidskwestie is een belangrijk aspect van onze betrekkingen met de Europese Unie. Het is dus van belang dat ik mij met u onderhoud over de Sahel/Sahara-strook, die inmiddels een gemeenschappelijke bedreiging vormt, ook voor Europa.

De Sahel-strook, die een oppervlakte van 8 miljoen vierkante kilometer ofwel een kwart van het Afrikaanse continent beslaat en zich uitstrekt van Mauritanië tot en met Soedan, met daartussen Mali, Burkina Faso, Niger, Algerije, Libië en Tsjaad, kent een bevolkingsdichtheid van bijna nul per vierkante kilometer, een van de weerbarstigste reliëfs die er te vinden zijn, bergmassieven van honderden kilometers lang en zandduinen die honderdduizenden vierkante kilometers bestrijken. Het is een gebied waar vijandige omstandigheden heersen en het klimaat buitengewoon ruw is.

In december is het er soms maar één graad boven nul, vanaf februari kan het er vijftig graden in de schaduw zijn.

Veeteelt is nog steeds de enige activiteit in deze omgeving, een van de meest onherbergzame die er is. Zo verloren we door de droogte dit jaar 50 procent van onze veestapel in de Sahel/Sahara-strook.

De bevolking lijdt een zeer onzeker bestaan en voor jongeren is het enige alternatief zich als strijders aan te sluiten bij criminele groepen van allerlei soort. De jeugd blijft een voorname zorg.

Mali bevindt zich in het middenwesten van de Sahel/Sahara-strook, die een oppervlakte bestrijkt van 650 000 vierkante kilometer, ofwel 70 procent van de totale oppervlakte van ons land.

Mali is een doorgangsgebied, en ik zeg het nu met klem: mijn land wordt ook gegijzeld en is zelfs slachtoffer van grensoverschrijdende bedreigingen die van elders komen en in hoofdzaak andere gebieden en andere werelddelen tot doelwit hebben. Deze bedreigingen zijn in de eerste plaats sigarettensmokkel, mensensmokkel naar Europa, drugs die afkomstig zijn van het Zuid-Amerikaanse continent en de salafistische groepen die uit de Maghreb komen.

Ze manifesteren zich door gijzelnemingen en moordaanslagen, maar hun voornaamste kenmerk is hun buitengewone mobiliteit in de grensstroken tussen onze landen.

Geen van de bedreigingen die ik nu heb aangehaald is bij ons ontkiemd, niet een ervan is rechtstreeks tegen ons gericht. Mali is een seculier land met, uiteraard, een ruime islamitische meerderheid. De islam wordt hier al sinds de 9de eeuw gepraktiseerd. Dat is altijd op vreedzame wijze gebeurd en vooral met eerbied voor het menselijk individu.

Dit om aan te geven dat wij ons niet kunnen verplaatsen in de islamitisch-fundamentalistische ideologie die in de Sahel/Sahara-strook wordt beleden.

(Applaus)

De religieuze invloed van deze stroming is nu nog beperkt, maar voor hoe lang? Dat is de vraag die zich aan ons opdringt.

Mijnheer de Voorzitter, dames en heren, zowel op menselijk als op materieel en financieel vlak spannen de landen van de Sahel/Saharazone, waaronder Mali, zich al lange tijd in om het verschijnsel van de onveiligheid in te dammen. Een onveiligheid waarvan het internationale karakter – dat moet worden gezegd en erkend – steeds onrustbarender vormen aanneemt. De omvang van het verschijnsel is zodanig dat het rechtvaardigt dat Mali een nationaal beleid heeft uitgestippeld dat doel heeft de onveiligheid en het terrorisme in de Sahel/Sahara-strook te bestrijden.

Dit beleid zal voornamelijk bestaan uit, ten eerste, het ondersteunen van de bevolking opdat het zich het veiligheidsbeleid eigen maakt, het verlenen van bijstand aan kwetsbare bevolkingsgroepen door aan hun eerste levensbehoeften tegemoet te komen en bovenal door te zorgen dat ze toegang hebben tot maatschappelijke basisdiensten, het treffen van nieuwe maatregelen ter uitvoering van dit veiligheidsbeleid; het versterken van inzamelingsprogramma’s van lichte wapens en wapens van klein kaliber, dit in het kader van de strijd tegen hun verspreiding; en de instelling van subregionale samenwerking, waardoor we op lokaal niveau kunnen optreden.

Om het grote belang van deze veiligheidsvraagstukken te onderstrepen, heeft Mali een centrum ingesteld waar analyses worden uitgevoerd en voorstellen worden gedaan inzake terrorismebestrijding; dit centrum brengt de president van de republiek rechtstreeks verslag uit. Het initiatief heeft de steun van de Europese Unie, die wij prijzen en bedanken, en van sommige hier aanwezige lidstaten.

Daarnaast hebben wij een nationaal bureau ter bestrijding van drugssmokkel in het leven geroepen en ons juridische arsenaal versterkt.

Geachte afgevaardigden, dames en heren, in overeenstemming met de strategische pijlers van het programma voor de bestrijding van onveiligheid en terrorisme, heeft Mali een spoedprogramma in gang gezet ten behoeve van een verbetering van de veiligheid en de bestrijding van terrorisme in het noorden van Mali, dat wij PIRIN hebben genoemd, en dat de periode tussen 2010 en 2012 bestrijkt.

De algemene doelstelling van PIRIN is om de oorzaken voor de onveiligheid in het noorden aanzienlijk terug te dringen of zelfs volledig weg te nemen, door krachtige maatregelen te nemen op het gebied van veiligheid en vooral, dat benadruk ik, door gemeenschappen tot ontwikkeling te brengen.

De ontwikkelingsstrategie steunt in de eerste plaats op verantwoordelijke en vooral rationele betrokkenheid van de landelijke overheid; een toegenomen mobiliteit van troepenmachten ter preventie of interventie; het aanleggen van een krachtig infrastructureel netwerk voor strijdkrachten en veiligheidstroepen in het gebied; het mobiliseren van gemeenschappen tegen de invloed van religieuze sekten en criminele groepen.

Wat de financiering van dit spoedprogramma betreft, zullen de republiek Mali en de lokale overheid de kosten van personeel, van operaties en van de bestuurlijke, sociale en collectieve instrumenten op zich nemen.

Het project zal worden beheerd door een ad hoc-lichaam, in de vorm van een bestuurseenheid die in staat zal zijn sectorale begrotingsondersteuning te verwerken en de coördinatie tussen diverse spelers en ministeriële afdelingen op zich kan nemen.

Dames en heren, het beheer over de Sahel/Sahara-strook vergt in de eerste plaats een heldere en objectieve analyse ten bate van wat vooral een gemeenschappelijke visie is. In die geest heb ik al in 2006 persoonlijk een conferentie voorgesteld over de bevordering van vrede in Sahel/Sahara-strook.

Wij moeten thans een gedeelde verantwoordelijkheid aanvaarden. Geen enkel land in de Sahel/Sahara-strook wordt gespaard, en geen enkel land kan de bedreigingen zelfstandig het hoofd bieden.

Het is echter van belang om, in het licht van grensoverschrijdende uitdagingen, te wijzen op het gebrek aan subregionale samenwerking.

Er moet ook worden gehamerd op het feit dat deze strijd tegen terrorisme niet alleen maar een veiligheidsaspect kent. Wij hebben de beperkingen van deze aanpak gezien.

De strijd tegen het terrorisme hangt in de eerste plaats af van de inzet en de betrokkenheid van gekozen vertegenwoordigers, lokale overheden en de bevolking. De ruggengraat van deze strijd zal echter lokale ontwikkeling zijn, waarmee gemeenschappen in het noorden van het land, in het bijzonder jongeren, alternatieven worden geboden.

We kunnen ons vermogen op operationeel, logistiek en inlichtingengebied zeker versterken door mensen op te leiden, maar de strijd tegen criminele netwerken is in zijn essentie een zaak van landen die grenzen aan de Sahel/Sahara-strook.

Mijnheer de Voorzitter, dames en heren, ik heb eerder met nadruk gewezen op de noodzaak om de bevolking van droge gebieden in de Sahel/Sahara-strook een betere toekomst te bieden. Ik wil er echter aan toevoegen dat dit streven naar sociale vooruitgang en sociaal welzijn door al onze landgenoten wordt gedeeld.

Daarom moeten ontwikkelingsvraagstukken, en met name de verwezenlijking van de Millenniumdoelen voor ontwikkeling, aandacht krijgen op het hoogste niveau.

Mali heeft een aantal initiatieven genomen om zijn programma te versnellen. Het betreft onder meer het initiatief van 166 plattelandsgemeenschappen die het meest met veiligheidsproblemen worden geconfronteerd, het initiatief van wat men de “millenniumdorpen” is gaan noemen en het initiatief op het gebied van volksgezondheid, dat wij COMPACT hebben gedoopt.

Wij zijn ervan doordrongen dat niet alle doelstellingen zullen worden verwezenlijkt, maar wij hebben aanzienlijke vooruitgang geboekt, zowel in Mali als in Afrika, op het gebied van scholing, het terugdringen AIDS en vooral de toegang tot drinkwater.

Wij kijken hoopvol uit naar de top die over enkele dagen in New York wordt gehouden en gericht zal zijn op een snellere uitvoering van de Millenniumdoelen. Een krachtenbundeling ten gunste van landen en gebieden die in een achterstandspositie verkeren, zoals door de Europese Unie in het voorjaarspakket benadrukt, lijkt ons onontbeerlijk.

Mijnheer de Voorzitter van het Europees Parlement, mijnheer de voorzitter van de Commissie, mevrouw de Hoge Vertegenwoordiger voor buitenlandse zaken en veiligheidsbeleid, commissaris voor ontwikkelingssamenwerking, geachte afgevaardigden van Mali, dat over twee weken zijn vijftigjarige onafhankelijkheid viert – ik wil in herinnering brengen dat de Bondsrepubliek Duitsland het eerste land is geweest dat Mali erkende, twee dagen na onze onafhankelijkheid, ofwel op 24 september 1960, om precies te zijn –, mijn land is zich bewust van de belangrijke rol die de Europese Unie bij zijn ontwikkeling heeft gespeeld.

De eer die u ons vandaag hebt bewezen, door ons tijdens een plenaire zitting van uw Parlement te ontvangen, stemt mij zeer hoopvol voor wat betreft onze wil en ons vermogen om nog meer voortgang te boeken, in vertrouwen en vooral in vriendschap.

Dames en heren, ik wil u bedanken voor uw zeer hartelijke belangstelling.

  De Voorzitter. – Dank u wel, mijnheer de president. U zei dat u de politieke dialoog tussen de Europese Unie en Mali op prijs stelt. Wij zeggen hetzelfde: wij stellen politieke dialoog op prijs. U had het over hervormingen in uw land. Hervormingen zijn overal nodig, zo ook in onze Europese Unie. U had het ook over het smeden van politieke compromissen voor een betere toekomst voor Afrika. Dat zien wij graag tegemoet, omdat we hier in de Europese Unie hetzelfde doen. Dat is wat we de afgelopen zestig jaar voortdurend hebben gedaan. Wij verwelkomen u als een echte vertegenwoordiger van een democratisch Afrika. Dank u dat u hier gekomen bent en uw toespraak hebt gehouden in de plenaire vergadering.

(Applaus)

VOORZITTER: GIANNI PITTELLA
Ondervoorzitter

  De Voorzitter. – Wij gaan nu over tot de stemming.

(Uitslagen en nadere bijzonderheden betreffende de stemmingen: zie notulen)

Vóór de stemming

  Viktor Uspaskich (ALDE). – (LT) Dames en heren, ik ben het slachtoffer van een politieke aanval. De rapporteur liegt als hij beweert dat ik geen bewijs heb geleverd. De Commissie juridische zaken heeft mij belet om tijdens de commissievergadering commentaar te leveren op dit verslag. Ik wordt officieel erkend als slachtoffer van politieke vervolging, officieel, volgens het Europees Verdrag.

De zaak is niet in gang gezet door de politie, maar door de corrupte en gepolitiseerde staatsveiligheidsdienst. Deze dienst heeft geprobeerd mij ’s nachts illegaal te ontvoeren en tijdens de verkiezing heeft het Hof mij belet kiezers te ontmoeten, maar ik mocht gedurende de verkiezing wel naar Thailand en Indonesië reizen. De rapporteur vraagt u zes eerdere besluiten van het Europees Parlement te schenden. Nooit eerder heeft het Europees Parlement in dergelijke gevallen de immuniteit van politieke leiders opgeheven.

Dit is niet wat ik in de commissie heb gezegd. De mogelijkheid om commentaar te leveren op dit besluit werd mij in de Commissie te enen male ontzegd. Het besluit werd zonder mij genomen, net als in het Stalin-tijdperk.

Vóór de stemming

  Salvatore Iacolino, rapporteur. – (IT) Mijnheer de Voorzitter, ik verzeker u allen dat ik het kort zal houden.

Omdat dit het eerste verdrag tussen de Europese Unie en Japan is, is zijn symbolische waarde niet onbeduidend. Het is een belangrijke actie die beslist een cruciaal moment in onze strijd tegen de georganiseerde misdaad vormt. Er is een balans bereikt tussen de meest uiteenlopende behoeften, waardoor het eindproduct absoluut kan worden gezien als overeenkomstig de verwachtingen.

Om die reden moet het verdrag duidelijk worden goedgekeurd, omdat het beslist een concrete stap betekent die beide partijen wilden: de modernisering van het justitiële systeem specifiek door de toepassing van bilaterale akkoorden.

Vóór de stemming

  Elisabeth Schroedter, rapporteur. – (DE) Mijnheer de Voorzitter, ik wil graag uw aandacht vestigen op het historische karakter van deze stemming. Wij hebben als Parlement hier het initiatief genomen voor groene banen. Nu maken wij de weg vrij voor die banen en voor het creëren van nieuwe speelruimten voor duurzame werkgelegenheid en goede banen.

Op dit punt volgen wij het voorbeeld van Blue Greeen Alliance in de Verenigde Staten. Door veranderingen op milieugebied worden nieuwe banen gecreëerd en blijven bestaande banen behouden. Er hebben zes Parlementaire commissies aan dit verslag meegewerkt. Ik wil graag alle rapporteurs en schaduwrapporteurs bedanken die actief bij dit verslag betrokken zijn geweest. Het doet mij daarnaast deugd dat het Belgische voorzitterschap al heeft aangegeven dat het een vervolg zal geven aan dit initiatief van het Parlement door het ter goedkeuring aan de Raad voor te leggen tijdens diens top in december en het in de bijbehorende conclusies op te laten nemen. Kortom, het gaat om een toekomstgericht initiatief van het Europees Parlement.

Vóór de stemming

  Rafał Trzaskowski, rapporteur. – (EN) Mijnheer de Voorzitter, ik wil alleen de voorzitter van de Commissie interne markt en consumentenbescherming, Malcolm Harbour, bedanken voor het feit dat hij het initiatief heeft genomen om dit onderwerp te behandelen, en ook alle schaduwrapporteurs, met wie de samenwerking exemplarisch is geweest.

Vóór de stemming over de wetgevingsresolutie

  Pablo Zalba Bidegain (PPE). - (ES) Mijnheer de Voorzitter, de vrijhandelsovereenkomst met Zuid-Korea zorgt voor een waaier aan mogelijkheden voor zowel de Europese als de Koreaanse industrie, maar om de mogelijke negatieve gevolgen voor de Europese industrie te vermijden, is het onontbeerlijk om te kunnen terugvallen op een doeltreffende vrijwaringsclausule.

Alle politieke fracties hebben vorige week unaniem besloten dat het moment is aangebroken voor de plenaire vergadering om zich uit te spreken over de amendementen die vorige maand juni in de Commissie internationale handel zijn goedgekeurd met 27 positieve stemmen en slechts één onthouding. Deze amendementen zijn van het allergrootste belang voor de toepasbaarheid en de doeltreffendheid van de vrijwaringsclausule.

Zoals u weet, zullen we enkel over de amendementen stemmen en, in overeenstemming met artikel 57 van het Reglement, de stemming over het wetgevingsverslag uitstellen tot de tweede vergaderperiode in oktober.

We hebben eveneens unaniem beslist om de mogelijkheid van een akkoord in eerste lezing niet uit te sluiten omdat we ervan overtuigd zijn dat dit mogelijk is. Maar daarvoor is het van het grootste belang dat er van alle politieke fracties een duidelijk signaal van eenheid en kracht uitgaat.

Daarom is het belangrijk dat het volledige Europees Parlement het gehele pakket van amendementen overtuigend goedkeurt.

  Andris Piebalgs, lid van de Commissie. – (EN) Mijnheer de Voorzitter, zoals commissaris De Gucht gisteren heeft opgemerkt, verwelkomt de Commissie de vruchtbare samenwerking met het Parlement in dit dossier. De stemming van vandaag heeft alleen betrekking op de amendementen en niet op het hele wetgevingsvoorstel, zodat de standpunten dichter bij elkaar kunnen komen en mogelijk overeenstemming in eerste lezing kan worden bereikt. Op 30 augustus heeft een eerste trialoog plaatsgevonden, en de volgende staat gepland rond 22 september.

In deze fase wil de Commissie zich nog niet publiekelijk uitspreken, om de trialoog volledig zijn werk te laten doen. De Commissie zal een standpunt innemen, zich uitspreken en toezeggingen doen, indien nodig, bij de stemming in eerste lezing.

(Het voorstel wordt in aanmerking genomen)

Vóór de stemming over paragraaf 21

  Elisabeth Köstinger (PPE). – (DE) Mijnheer de Voorzitter, ik zou graag een paar woorden aan punt 21 willen toevoegen. De Engelse tekst zou dan als volgt komen te luiden:

(EN) “is van oordeel dat het nodig is verkoop onder de aankoopprijs van landbouwproducten te verbieden op het niveau van de Unie”.

(Het mondeling amendement wordt in aanmerking genomen)

  De Voorzitter. – Hiermee is de stemming beëindigd.

Mondelinge stemverklaringen

Verslag-Lechner (A7-0218/2010)

  Monika Flašíková Beňová (S&D). - (SK) Hartelijk dank, mijnheer de Voorzitter, ik heb verzocht om een stemverklaring met betrekking tot het initiatiefverslag van de heer Lechner, omdat ik het verslag buitengewoon belangrijk vind en ik neem aan dat er nu een verklaring volgt over waarom ik voor het verslag Lechner heb gestemd, nu u mij het woord hebt gegeven. Mijn hartelijke dank daarvoor.

Dames en heren, ik houd het kort: het initiatiefverslag van de heer Lechner, waarover we gisteravond gedebatteerd hebben, is naar mijn mening buitengewoon belangrijk. In dit verslag wordt voorgesteld om de ondernemingsregisters, of vergelijkbare registers van natuurlijke personen en rechtspersonen, van de individuele lidstaten aan elkaar te koppelen om zo te voorzien in een betrouwbare bron van informatie over subjecten voor eventuele handelspartners, consumenten, of crediteuren en op die manier transparantie en rechtszekerheid te bereiken in juridische betrekkingen en handelsrelaties.

Een voorwaarde voor de werking van de gemeenschappelijke markt is het samenstellen van een elementaire databank met gegevens over elke geregistreerde entiteit, en daarmee dus ook de koppeling van handelsregisters. Ik heb ook gestemd voor dit verslag, omdat erin wordt voorgesteld het systeem van de Europese handelsregisters te integreren in het kader van het project e-Justitie, dat zal bijdragen tot een betere tenuitvoerlegging van deze maatregel.

  Daniel Hannan (ECR) . – (EN) Mijnheer de Voorzitter, u herinnert zich ongetwijfeld de prachtige scène uit de film Doctor Zjivago waarin de bourgeoisie en de aristocratie champagne drinken in het warme, gouden licht van een restaurant terwijl buiten in de duisternis de mensen oproer stoken. Toen ik vanochtend naar ons debat luisterde, was dat niet de eerste keer dat ik aan dat filmmoment moest denken.

We hebben onlangs een Eurobarometerpeiling gehad waaruit blijkt dat het vertrouwen in de EU tot recordlaagten is gedaald. Een minderheid van de EU-burgers vindt nu dat de Europese Unie alles bij elkaar voordelig is. Maar we hebben van de heer Verhofstadt, de heer Daul en anderen gehoord dat dat komt omdat we niet genoeg doen, omdat de burgers willen dat Europa meer doet. Van de voorzitter van de Commissie hebben we gehoord dat het allemaal de fout is van de natiestaten. Ik neem aan dat het de menselijke natuur is om de schuld van je onpopulariteit niet bij jezelf te zoeken, maar het zou prettig zijn geweest als we aanwijzingen hadden gehad dat deze crisis mogelijk te maken heeft met de euro, met het redden van de banken, met de volkomen onrechtvaardige besteding van belastinggeld, met de aanmatigende wijze waarop we verkiezingsresultaten als niet-relevant afdoen.

Ik wil afsluiten met de volgende woorden van Edmund Burke, die ongebruikelijk goed van toepassing lijken te zijn op de huidige ontevredenheid: “Als een half dozijn sprinkhanen onder een varen de lucht vullen met hun hardnekkige getjirp, terwijl duizenden grote runderen in de schaduw van een boom liggen te rusten en stil zijn, denk dan niet dat de dieren die al het lawaai maken de enige bewoners van het veld zijn”.

Verslag-Zalba Bidegain (A7-0210/2010)

  Zuzana Roithová (PPE). - (CS) De achillespees van de overeenkomst met Korea zit hem in de moeilijk meetbare en tegelijkertijd te verwachten verliezen voor het Europese bedrijfsleven als gevolg van teruggave van douaneheffingen of vrijstelling van douaneheffingen voor met name uit China naar Korea geïmporteerde producten. We hebben het hier over een ongeziene liberalisering van de markt waar voor de Europese Unie geen enkel voordeel tegenover staat. Ik ben dan ook geen voorstander van een dergelijke overeenkomst met Korea. In het verslag van de Commissie internationale handel wordt gepoogd dergelijke problemen onder de aandacht te brengen en te zorgen voor een eenvoudiger mechanisme voor het treffen van beschermingsmaatregelen indien daar aanleiding toe is. Het artikel van de overeenkomst over dit onderwerp dient te worden gewijzigd, anders kunnen we de overeenkomst niet ratificeren. We zouden dan zogezegd onze eigen tak afzagen, de tak waaraan de Europese industrie en niet alleen de automobielsector zich aan vasthoudt. Ik ben ingenomen met het feit dat de stemming wordt uitgesteld, dat was een heel verstandige beslissing.

  Alfredo Antoniozzi (PPE). – (IT) Mijnheer de Voorzitter, ik wil graag zeker weten dat we een verzoek zullen kunnen indienen voor het afleggen van stemverklaringen over twee verslagen.

Het gaat om het verslag-Binev en het verslag-Winkler. Aangezien we zijn begonnen met verslagen die daarna komen, wilde ik er zeker van zijn dat ik het woord zal krijgen, anders... (De Voorzitter deelt de spreker mee dat overeenkomstig artikel 170, paragraaf 3, van het reglement het niet mogelijk zal zijn om stemverklaringen over de twee genoemde verslagen af te leggen).

Goed, er zal dus geen stemverklaring over deze twee verslagen worden afgelegd.

Verslag-Bové (A7-0225/2010)

  Paolo Bartolozzi (PPE). – (IT) Dank u, Mijnheer de Voorzitter, en mijn excuses. Met mijn interventie wil ik benadrukken hoe de geleidelijke inkomensvermindering van Europese boeren, ondanks groeiende winstmarges in de voedingsmiddelenketen, een zorgwekkende economische marginalisering schept van mensen die in de agrarische sector werken, met als gevolg dat die mensen stoppen met hun landbouwactiviteiten.

Dit vraagt daarom om een koerswijziging, die de Europese Commissie zelf erkent en die het verslag dat het Parlement deze ochtend beoordeelt en waarover het stemt – en waarvoor ik mijn steun wil uiten – onderstreept met veel uitleg en suggesties van ook wetgevende en departementale aard.

Het is namelijk noodzakelijk om de wereldwijde speculatie met levensmiddelen te bestrijden en de veiligheid van aanvoer te garanderen. Er moet bovendien een grotere prijstransparantie worden gewaarborgd, niet alleen om boeren gerechtigheid en waardigheid te geven, maar ook om de aanzienlijke onevenwichtigheden qua onderhandelingsmacht te corrigeren en misbruikpraktijken onder de verschillende partijen te vermijden.

De landbouw moet zich opnieuw bevestigen als een sector van economische en sociale stabiliteit, en de macht herwinnen binnen de Europese handelscontext en die van de wereld.

  Peter Jahr (PPE). – (DE) Mijnheer de Voorzitter, naar mijn idee hebben wij vandaag een goed besluit genomen, een besluit dat niet alleen goed is voor de landbouwers en consumenten, maar ook voor de Europese economie als geheel. Het meest belangrijke aspect van dit initiatiefverslag is het politieke signaal dat hiermee wordt gegeven. Het is een signaal aan de waardeketen dat ook landbouwers, met name de landbouwers, recht hebben op een adequate beloning voor hun werk. Een voortzetting van de huidige situatie zou onacceptabel zijn geweest.

Ik heb helemaal niets tegen het leveren en kopen van goedkoop voedsel van goede kwaliteit, zolang de nadruk maar op die goede kwaliteit ligt. Wanneer levensmiddelen verkocht kunnen worden tegen prijzen die lager zijn dan hun energiewaarde, met andere woorden wanneer de thermische verwerking van die levensmiddelen meer geld zou opleveren dan de verkoop ervan, dan is er iets mis met het systeem. In dit geval zal er dan geen sprake zijn van een eerlijke mededinging. En indien de mededinging niet eerlijk is, dient de politiek in te grijpen. Dat is ook precies de inhoud van de ontwerpresolutie die wij hier vandaag hebben aangenomen.

  Mairead McGuinness (PPE) . – (EN) Mijnheer de Voorzitter, ook ik heb het verslag-Bové gesteund en ik kan de opmerkingen van mijn collega, de heer Jahr, herhalen.

Dit zendt een zeer krachtig signaal aan iedereen in de politiek en in de economische keten dat het het Parlement ernst is. We hebben gisteravond een stevig debat gevoerd. Niet iedereen is het eens met de volledige inhoud van het verslag, maar we zijn het er allemaal over eens dat de boeren niet almaar verder uitgeknepen kunnen worden. Op dit moment worden ze letterlijk uitgeknepen. Ze ontvangen een steeds kleiner deel van de eindprijs die we allemaal in de supermarkten voor ons voedsel betalen en aan die situatie moet een eind worden gemaakt.

We moeten kijken naar de rol van de dominante spelers. We hebben een ombudsman voor de voedselsector nodig en we moeten goed kijken welke gevolgen de wereldmarkt voor onze voedselproducenten heeft. We moeten de mededingingswetgeving aan een onderzoek onderwerpen. Het doet me genoegen dat dit verslag hier in het Parlement het debat en de steun heeft gekregen die het verdient. Dit is een belangrijke stap om de retoriek van de afgelopen tijd te ondersteunen.

  Zuzana Roithová (PPE). - (CS) Ik heb voor het verslag over billijke inkomens voor de boeren gestemd en het doet mij deugd dat de Commissie landbouw en plattelandsontwikkeling van het Europees Parlement zich gebogen heeft over de slechte werking van de voedselvoorzieningsketen, respectievelijk met de grote verschillen tussen de lage prijzen die boeren krijgen en de hoge prijzen die consumenten betalen moeten. Ik wil er hier echter nog eens op wijzen dat hier sprake is van ongeoorloofde discriminatie van en ongelijke mededingingsvoorwaarden voor boeren uit de twaalf nieuwere EU-lidstaten enerzijds en de vijftien oude anderzijds. Het is voor Tsjechische klanten namelijk erg moeilijk om door Tsjechische boeren geproduceerde melk, groenten, eieren en andere voedingsmiddelen te kopen, omdat internationale detailhandelsketens de voorkeur geven aan zwaarder gesubsidieerde en daardoor goedkopere goederen uit de vijftien oudere lidstaten. Daar dient echt zo snel mogelijk een eind aan te worden gemaakt.

  Inese Vaidere (PPE). – (LV) Dank u, mijnheer de Voorzitter, ik meen dat dit verslag, waarin sprake is van redelijke inkomens voor landbouwers, absoluut essentieel is, vooral omdat de prijzen voor landbouwproducten veel sneller zijn gestegen, de kosten veel sneller zijn gestegen, dan het bedrag dat landbouwers ontvangen voor hun producten. In deze situatie zijn het goed beschouwd de grote detailhandelketens die door dit proces geen verlies lijden. Ik wil erop wijzen dat het altijd het doel van de Europese Unie is geweest om de inkomenspositie van landbouwers te verbeteren, maar we kunnen vaststellen dat deze criteria ten aanzien van plattelandsontwikkeling onmogelijk zijn te vervullen. De middelen die voor de landbouw worden ingezet blijven toenemen, maar zonder enig resultaat. Boeren van diverse nieuwe lidstaten van de EU, waaronder Letland, zijn grote verliezers, vergeleken met de industriële producenten en hun collega’s in de economisch sterkere Europese landen, die het zich kunnen veroorloven hun aanvullende steun te geven. Op deze manier wordt de uitvoering van het EU-beginsel van cohesie ook ernstig belemmerd. Ik ben ook zeer ingenomen met de verklaring in het verslag dat er ondubbelzinnig openheid moet komen over de winsten die ten koste van de landbouwers worden gemaakt in de voorzieningsketens en bij de groothandels. Dank u.

  Seán Kelly (PPE) . – (EN) Mijnheer de Voorzitter, ik steun dit verslag met veel genoegen. De titel, “Billijke inkomens voor de boeren”, zegt alles, want de inkomens zijn op dit moment, en in feite al heel lang, onbillijk.

Gelukkig zetten we een stap in de goede richting. De winsten moeten eerlijk over de producenten, de verwerkende bedrijven en de detailhandelaars worden verdeeld, wat op dit moment niet gebeurt. Dit verslag zal in elk geval het juiste signaal afgeven en van daaruit kunnen we verder werken.

Als dat wordt bereikt, hoop ik dat we een sterk en goed gefinancierd gemeenschappelijk landbouwbeleid kunnen aannemen om de levensvatbaarheid van de gezinsboerderij en de zekerheid van de voedselvoorziening in de toekomst te waarborgen. We hebben vandaag een goede start gemaakt. Hopelijk kunnen we dit ook allemaal waarmaken.

Verslag-Portas (A7-0236/2010)

  Romana Jordan Cizelj (PPE). - (SL) Ik heb gestemd voor het verslag over de financiering en de werking van het Europees Fonds voor aanpassing aan de globalisering. Europese solidariteit is voor velen een abstract begrip. Dit is echter een mechanisme dat elke Europese burger rechtstreeks tot voordeel zou moeten strekken wanneer hij zich in problemen en moeilijkheden bevindt.

Het fonds blijkt echter niet goed te werken. Daarom verwacht ik van de Commissie dat ze het verzoek voor een tussentijdse beoordeling van de werking van het fonds en een herziening van het besluit ernstig neemt.

Ik heb bedenkingen bij de onafhankelijkheid van het fonds in verband met de onbeperkte duur ervan. Volgens mij is het fonds een politiek antwoord op de huidige situatie. In de toekomst moet de Europese Unie de tewerkstelling met andere instrumenten bevorderen. Het fonds moet instaan voor het concurrentievermogen van de Europese economie. We moeten ervoor zorgen dat we geen mechanisme opzetten dat in de kaart speelt van zij die zich niet aan de gewijzigde globale omstandigheden aanpassen. In die context heb ik dan ook gestemd.

  Barbara Matera (PPE). – (IT) Mijnheer de Voorzitter, als schaduwrapporteur voor de Fractie van de Europese Volkspartij (Christendemocraten) voor dit initiatiefverslag wens ik vooral de rapporteur te bedanken voor het belangrijke werk dat hij in het begin heeft verricht, vooral in samenwerking met alle fracties.

Ik geloof dat dit verslag belangrijke ideeën bevat voor de verbetering van het Europees Fonds voor aanpassing aan de globalisering (EFG), met het oog op de tussentijdse herziening. Deze voorstellen voor invoering komen overeen met wat ik zelf heb geconstateerd tijdens de beoordeling van zaken in 2010 binnen de Begrotingscommissie, en geven gehoor aan de noodzaak om de procedures betreffende dit fonds te vereenvoudigen en te versnellen.

Gezien de bijzonder moeilijke economische situatie voor de Europese ondernemingen en het groeiend aantal verzoeken tot steun van de lidstaten vond ik het essentieel om in het verslag de noodzaak te beklemtonen van de uitbreiding van de dekking van het fonds tot aan 2013, ten gunste van werknemers die hun baan verliezen als gevolg van de economische crisis.

Concluderend: de Europese instellingen worden verzocht een sterk signaal af te geven om het economische herstel te stimuleren, en het EFG is een belangrijke boodschap voor onze burgers.

  Inese Vaidere (PPE). – (LV) Dank u, mijnheer de Voorzitter. Indien wij bedenken dat het Europees Fonds voor aanpassing aan de globalisering werd ingesteld om de dreiging van werkloosheid terug te dringen en de kans op werk te verhogen voor mensen die te lijden hebben van de globalisering, baart het nog altijd zorgen dat de 500 miljoen euro die opzij zijn gezet om elk jaar ten behoeve van het Europees Fonds voor aanpassing aan de globalisering te besteden, zo weinig worden gebruikt en dat er niet minder dan negen landen zijn die niet één aanvraag hebben ingediend. Het positieve begin, toen de Commissie na het uitbreken van de crisis besloot het betalingsmechanisme van het fonds gemakkelijker en eenvoudiger te maken en het ook te verbeteren, moet zonder meer worden voortgezet. Dit werk moet echter doorgaan. Ik meen dat dit vooral opgaat voor nieuwe lidstaten, die veel kleine en middelgrote ondernemingen hebben, waar niet veel mensen hun banen kwijtraken binnen een enkele onderneming, maar veel mensen hun banen kwijtraken in veel ondernemingen. Het is precies dit aspect dat nog moet worden verbeterd, zodat het Europees Fonds voor aanpassing aan de globalisering werkelijk kan worden aangewend voor die landen waar het bruto binnenlands product lager is dan het gemiddelde in de Europese Unie. Dank U.

Verslag-Bové (A7-0225/2010)

  Czesław Adam Siekierski (PPE). - (PL) Vandaag hebben we een belangrijk verslag goedgekeurd inzake billijke inkomens voor de boeren en een beter werkende voedselvoorzieningsketen in Europa. De werking van de voedselvoorzieningsketen is niet alleen het gevolg van de afstand die de landbouwproducten afleggen, van op de velden via de voedselverwerkende industrie, de groothandel en kleinhandel helemaal tot op de tafel van de consument, maar ook van de specifieke en complexe eigenschappen ervan. De landbouwproductie is in grote mate afhankelijk van de natuur- en klimaatomstandigheden, waarop de landbouwer een heel beperkte invloed heeft. De verwerkende industrie legt de landbouwers hun prijzen op, terwijl de distributeurs de verwerkende industrie en de consument op een gelijksoortige manier behandelen. Daarom is het belangrijk om prijzen te analyseren en toezicht te houden op hun transparantie. Dit betekent niet dat de wetten van de markt worden geschonden, men perkt alleen de monopoliserende handelingen van de tussenpersonen in. Op de financiële markten worden momenteel toezichthoudende en controlerende instellingen ingevoerd. Sommigen willen dat er een einde komt aan het toezicht en de controle van de agrarische markt. Men houdt geen rekening met het feit dat de producenten versnipperd zijn, er alleen voor staan en de strijd met de machtige handelswereld zullen verliezen, terwijl ze enorme verliezen lijden.

Verslag-Zwiefka (A7-0219/2010)

  Bruno Gollnisch (NI). – (FR) Mijnheer de Voorzitter, het verslag van onze collega de heer Zwiefka geeft blijk van een zeer grote bekwaamheid en een aanzienlijke mate van onderzoek van de bestaande wetgeving, internationale verdragen, met name het verdrag van Den Haag, en jurisprudentie, waarbij wel moet worden opgemerkt dat er soms tegenstrijdige aspecten in voorkomen.

In de praktijk lost dit verslag echter maar een deel van het probleem op. Als er één terrein is waar de Europese wetgeving volstrekt legitiem is, dan is het wel het terrein van harmonisatie. Het gaat dan niet om harmonisatie van materieel recht, die zou moeten leiden tot uniformering van het recht in alle lidstaten, maar om de harmonisatie van regels op het gebied van bevoegdheidsgeschillen, in de eerste plaats bij het bepalen welke rechtbank bevoegd is, en vervolgens de harmonisatie van regels over conflicterende rechtsstelsels, namelijk welk recht van toepassing is.

Welke wet is van toepassing op het gebied van overeenkomsten, met inbegrip van de situatie dat mensen zich op verschillende plaatsen bevinden? En op het gebied van goederen, of dat nu om onroerende, roerende of immateriële goederen gaat - zoals bij industrieel eigendom? Op het gebied van overeenkomsten, ook als de contractanten zich op verschillende plaatsen bevinden?

Dat alles, mijnheer de Voorzitter, moet door een Europees wetboek geregeld worden. Zolang we geen Europees wetboek van internationaal privaatrecht hebben, houden we aanzienlijke problemen, die door dit verslag gelukkig deels worden opgelost voor wat betreft de exequatur.

Verslag-Parvanova (A7-0221/2010)

  Zuzana Roithová (PPE). - (CS) Ik ben het eens met de auteur van het verslag dat vrouwen uit etnische minderheden in de Europese Unie onder verschillende soorten discriminatie lijden en dat het onze dure plicht is ons in te zetten voor betere levensomstandigheden voor hen, met name op het vlak van onderwijs, toegang tot de arbeidsmarkt, tot socialezekerheidsvoorzieningen alsook tot de gezondheidszorg. Verder wordt de Commissie in het verslag verzocht om statistische gegevens te vergaren, met een onderverdeling naar etniciteit. Het Handvest van de fundamentele rechten en vrijheden verbiedt een dergelijke vergaring van gegevens naar ras echter uitdrukkelijk.

Ik zit dan ook met twee vragen: is de Commissie in staat dergelijke analyses te maken zonder daarbij het internationaal recht te schenden, of is hier sprake van een poging om het desbetreffende artikel van het Handvest te wijzigen teneinde dergelijke analyses wel mogelijk te maken? Is de auteur en überhaupt het hele Parlement zich eigenlijk wel bewust van dit probleem? Ondanks dit alles heb ik voor het verslag gestemd.

  Philip Claeys (NI). - Voorzitter, ik heb tegen het verslag Parvanova over de maatschappelijke integratie van vrouwen uit etnische minderheden gestemd omdat dit verslag zoals ongeveer alle politiek correcte initiatieven van dit soort contraproductief is. De bochten waarin men zich bijvoorbeeld wringt om toch maar niet de term islam te gebruiken, grenzen aan het lachwekkende. Er wordt bijvoorbeeld erkend dat vrouwen uit etnische minderheden gediscrimineerd worden door mannen uit diezelfde minderheden. Er wordt gesteld dat geweld niet gerechtvaardigd kan worden op grond van gebruiken, tradities of religieuze overwegingen, maar men is bang om duidelijk de vinger op de zere plek te leggen en te zeggen waar het op staat, namelijk dat vele principes die door de islam gehuldigd worden, niet geïntegreerd kunnen worden in onze Europese samenleving. Zolang wij als Europees Parlement in die ontkenningsfase blijven zitten, zijn alle maatregelen gericht op de integratie van vrouwen afkomstig uit islamitische landen op voorhand tot mislukken gedoemd.

Verslag-Pietikäinen (A7-0237/2010)

  Jarosław Kalinowski (PPE). - (PL) In deze tijden beschouwt men bejaarden maar al te vaak en onterecht als te inefficiënt en niet geschikt om te werken, hoewel de EU-wetgeving zich verzet tegen discriminatie op grond van leeftijd. Men vergeet hoe groot de waarde is die zij dankzij hun jarenlange werkervaring toevoegen aan de nationale economieën. In deze context, gezien de voortdurende discriminatie op grond van geslacht, bevinden de vrouwen zich in een bijzonder moeilijke situatie op de arbeidsmarkt. Bovendien leven vrouwen statistisch gezien langer dan mannen, waardoor ze nog meer blootgesteld zijn aan het armoedeprobleem en lagere pensioenuitkeringen die ze ontvangen omdat ze lagere lonen hebben gekregen dan de mannen voor het uitoefenen van dezelfde functies. Al deze problemen zijn vooral zichtbaar op het platteland. Gezien het bovenstaande ben ik blij dat er resoluties zullen worden ontworpen die ons herinneren aan dit probleem en er ons toe aanzetten om voortdurend inspanningen te leveren om deze situatie te verbeteren.

  Mairead McGuinness (PPE). – (EN) Mijnheer de Voorzitter, ik steun dit verslag en ik wil speciale aandacht vragen voor drie paragrafen waarvan ik denk dat ze echt belangrijk zijn, gezien de haast waarmee ouderen in zorginstellingen worden geplaatst in plaats van dat er in de gemeenschap of in hun eigen huizen voor ze wordt gezorgd. Vooral de paragrafen 17, 19 en 25 zijn in dit verband bemoedigend. We moeten ervoor zorgen dat de ouderenzorg stoelt op een op rechten gebaseerde aanpak. We moeten ervoor zorgen dat ouderen onafhankelijk thuis kunnen blijven wonen en dat ze daarbij ondersteuning krijgen. We mogen niet toestaan dat er winst wordt gemaakt door ouderen in de richting van private zorginstellingen te duwen.

Ook wil ik aandacht vragen voor paragraaf 13, over het combineren van werk en zorg. Mag ik dit Huis en veel parlementen in Europa – en ook daarbuiten – voorstellen om te onderzoeken hoe politieke werkzaamheden met zorg kunnen worden gecombineerd? Ik zou heel graag een enquête houden over de vraag hoeveel personen in dit Parlement zowel een politieke als een verzorgende rol hebben. Dat zijn er maar heel weinig.

  Erminia Mazzoni (PPE). – (IT) Mijnheer de Voorzitter, ik heb voor dit verslag gestemd omdat er zeer belangrijke principiële bevestigingen in staan.

In de eerste plaats dat vergrijzing, dat gewoonlijk als iets negatiefs wordt gezien, een economische en sociale reserve is waar we uit putten zonder enige erkenning; dat de economische crises zwaarder drukken op vrouwen, en in het bijzonder op oudere vrouwen; dat er in verband met insluiting geen discriminatie op basis van leeftijd zou moeten bestaan en dat vrouwen een groter gevaar lopen arm te worden en, vooral, een beperkt pensioen te ontvangen, ook al zijn ze de steunpilaren van de welzijnszorg.

Dit verslag oppert een belangrijke manier om het Europa van de volkeren, en dus het Europa van de mensen, van alle mensen, leven in te blazen. De methode bestaat uit het scheppen van een benadering om studies, statistieken en gegevens te bepalen die is gebaseerd op het besef dat genderongelijkheid op latere leeftijd het resultaat is van geaccumuleerde gendernadelen gedurende het gehele leven. De methode bestaat tevens uit het scheppen van een benadering voor een beleid inzake vergrijzing die aandacht heeft voor het gehele leven en de onderlinge samenhang tussen geslacht en leeftijd.

In deze resolutie wordt om drie essentiële en belangrijke zaken gevraagd: een mechanisme dat de accumulatie van de pensioenrechten waarborgt, ook in een periode waarin zorgtaken worden verricht; aandacht voor de man/vrouwdimensie bij de hervorming van pensioenstelsels en bij de aanpassing van de pensioenleeftijd; het voorzien in een beloning voor zorgtaken.

Dit zijn zeer belangrijke gegevens aangezien afzonderlijke lidstaten, en Italië in het bijzonder, hun nationale pensioenstelsels aan het aanpassen zijn om aan de Europese richtsnoeren te voldoen. Dit zijn de echte Europese richtsnoeren.

  Zuzana Roithová (PPE). - (CS) Ik heb tegen dit verslag gestemd, omdat erin werd voorgesteld lidstaten verplicht rekening te laten houden met de specifieke situatie van oudere lesbische, biseksuele en transseksuele vrouwen. Moeten zij soms hoger worden aangeslagen dan de overige oudere vrouwen? Gisteren tijdens het debat heb ik erop gewezen dat het verhoogde risico op armoede onder vrouwen van pensioengerechtigde leeftijd veroorzaakt wordt door het feit dat zij voor het gezin hebben gezorgd, kinderen hebben opgevoed en omdat zij gedurende hun leven gemiddeld minder verdienden dan mannen. Daar moet hoognodig verandering in komen. Maar dat heeft verder toch niets te maken met hun seksuele geaardheid?

  Seán Kelly (PPE). – (EN) Mijnheer de Voorzitter, ik heb dit verslag met genoegen gesteund. Ik was de enige persoon die gisteravond bij het debat aanwezig was maar niet het woord heeft gevoerd. De reden dat ik niet heb gesproken was dat ik het gevoel had dat de titel in bepaalde opzichten niet klopte. In plaats van over de rol van de vrouw in een vergrijzende samenleving ging het eigenlijk over de behandeling van oudere vrouwen in een vergrijzende samenleving.

Natuurlijk waren enkele punten die werden gemaakt absoluut steekhoudend, vooral die met betrekking tot de pensioenkloof tussen mannen en vrouwen, die in een democratische samenleving niet aanvaardbaar is. Het is echter dringend noodzakelijk dat er verder wordt gediscussieerd over de rol van mannen en vrouwen in een vergrijzende samenleving. Daar moet rekening mee worden gehouden, met name in de begroting. Ik denk niet dat dit in het verleden is gedaan. Er is te weinig ingespeeld op de economische gevolgen van een vergrijzende samenleving. Dat moet dringend gebeuren als we willen dat de plannen niet mislukken.

Verslag-Løkkegaard (A7-0223/2010)

  Clemente Mastella (PPE). – (IT) Mijnheer de Voorzitter, alleen u, ik en een paar anderen zijn overgebleven. Ik heb voor dit verslag gestemd omdat ik het belangrijk vind voor de verhouding tussen politici, in hun verantwoordelijke positie, en het electoraat, en dit alles kan dienen als een centraal element van onze representatieve democratie. Ik geloof dat dit alles een belangrijke vereiste is voor het waarborgen van de volledige, bewuste en democratische deelname van de burgers aan het integratieproces van de Europese Unie.

We moeten helaas constateren dat er ook bij de laatste Europese verkiezingen een lage opkomst was, en dit is vrij normaal in alle Europese landen – en niet alleen in Europa. Het laat duidelijk zien hoe weinig informatie burgers wel niet krijgen over Europees beleid en Europese kwesties en hoe ver ze zich helaas van onze instelling verwijderd voelen.

Aangezien het Verdrag van Lissabon een nieuwe vorm van deelname aan het communautaire besluitvormingsproces door de burgers introduceert, is het belangrijk dat we ons inspannen om die afstand te overbruggen. De instelling moet namelijk streven naar het waarborgen van onbeperkte en kosteloze toegang tot alle openbare informatie van de Europese Commissie.

Het gaat mij ten slotte ter harte te beklemtonen hoe essentieel het is om te waarborgen dat Europese instellingen samenwerken met de mensen en de verantwoordelijke landelijke autoriteiten om de communicatie te verbeteren. En dit alles moet worden bereikt door de lidstaten aan te moedigen actiever te worden in het informeren van de burgers over kwesties die te maken hebben met ons Europa.

  Morten Løkkegaard (ALDE). - (DA) Mijnheer de Voorzitter, ten eerste verheugt het me dat we vandaag een verslag hebben aangenomen over betere communicatie in de EU. Persoonlijk heb ik ook gestemd voor de gezamenlijke resolutie die is ingediend door de Fractie van de Europese Volkspartij (Christendemocraten), de Fractie van de Progressieve Alliantie van Socialisten en Democraten in het Europees Parlement en de Fractie Alliantie van Liberalen en Democraten voor Europa, aangezien dit verslag ons een sterk fundament geeft. In het verslag zijn in het algemeen alle voorstellen opgenomen die in maart in de Commissie cultuur en onderwijs zijn aangenomen. Ik wil echter opmerken dat er in de tussentijd meer compromissen op tafel zijn gekomen en ik had natuurlijk gehoopt dat we deze tot aan de eindstemming mee hadden kunnen nemen. Dit was niet mogelijk, aangezien op het laatste moment krachtige lobbyactiviteiten de vastberadenheid van bepaalde partijen hebben verzwakt. Echter, ik maak hier nota van en ik stel vast en verheug me erover dat deze voorstellen hebben geleid tot een goed debat, zodat we nu verder kunnen gaan met de 46 voorstellen voor betere communicatie in de EU.

  Mairead McGuinness (PPE). – (EN) Mijnheer de Voorzitter, als voormalig journalist heb ik dit verslag met veel genoegen gesteund. Ik heb ervaring met beide kanten van de zaak – vroeger als journalist en nu als politicus – en ik denk dat het gevaar bestaat dat voorlichting gelijk wordt gesteld aan journalistiek. Daar moeten we heel voorzichtig mee zijn.

Op dit moment is mijn zorg dat heel veel journalisten door de economische crisis werkloos raken. Dat gebeurt nu in Ierland. Lokale kranten en radiostations stoten personeel af of staan onder druk om mensen te ontslaan. Dat betekent dat de kwaliteit van de journalistiek zal dalen, omdat mensen niet meer voldoende tijd en middelen zullen hebben om zaken diepgaand te onderzoeken of voor een kwalitatief goede berichtgeving te zorgen.

Ik ben bang dat Europa in het defensief zal worden gedrongen omdat er zal worden bericht over plaatselijke verhalen, maar niet over Europese kwesties, tenzij ze relevant zijn voor de mensen in onze lidstaten. Dat is de uitdaging voor de gekozen leden van dit Parlement – om het werk dat we doen relevant voor de mensen thuis te maken, omdat dat heel relevant is.

  Oldřich Vlasák (ECR). - (CS) Positief aan dit verslag is dat de groeiende rol van de nationale parlementen er bij herhaling in erkend wordt en dat het pleit voor het subsidiariteitsbeginsel. Bovendien bevat het uiteenlopende voorstellen, zoals verhoging van de transparantie, openbaarmaking van informatie, vereenvoudiging van accreditatie van journalisten, enz., één voor één zaken die onze steun verdienen. Aan de andere kant echter staat een aantal meer dan twijfelachtige zaken. Zo omvat het verslag een voorstel tot oprichting van een groep correspondenten die zich op een educatieve manier bezig zouden moeten houden met het thema Europese Unie. Ook wordt erin gevraagd om een gespecialiseerd orgaan voor Europese aangelegenheden in elke lidstaat met als opdracht uitleg te geven over de gevolgen van het beleid van de Europese Unie. Bovendien wordt erin gepleit voor een verhoging van de begrotingslijn voor het informatiecentrum van het Europees Parlement. Mijns inziens kunnen er door doeltreffender te werken en door gebruik te maken van nieuwe methodes betere resultaten worden bereikt en is er dus geen noodzaak tot verhoging van de begrotinglijn. Ik heb dan ook tegen het verslag gestemd.

  Inese Vaidere (PPE). – (LV) Dank u, mijnheer de Voorzitter. Ik juich het toe dat dit verslag ons herinnert aan de plicht van de massamedia om mensen te informeren over wat er zich in de Europese Unie afspeelt, en dat de kwesties waarmee de Europese Unie te maken heeft in leerplannen moeten worden opgenomen. Als er een grote hoeveelheid informatie over de Europese Unie beschikbaar is, wordt de rol van voorlichtingsbureaus over het Parlement in de lidstaten veel groter. Ik wil tevens benadrukken dat het nodig is te controleren wat zich in deze bureaus afspeelt en hoe effectief de fondsen waarin de Europese Unie voorziet worden besteed. De nadruk die in het verslag wordt gelegd op het kanaal Euronews TV is ook zeer welkom. Ik wil benadrukken dat dit kanaal precies moet uitzenden wat in het verslag wordt gesteld; het moet uitzendingen in alle officiële talen van de Europese Unie verzorgen. Zo ontvangen wij in Letland informatie van dit kanaal in het Russisch, maar is er geen informatie beschikbaar in het Lets, de officiële taal. Onafhankelijke journalistiek heeft een bijzondere rol. Ik stel ook voor dat we een overkoepelende EU-wetgeving invoeren waarmee we kunnen vaststellen wat de werkelijke massamedia zijn, ook in die lidstaten waar het politieke vermogen om dit soort wetgeving in te voeren eenvoudigweg ontbreekt. Dank u.

  Emma McClarkin (ECR). – (EN) Mijnheer de Voorzitter, het verslag en de resolutie over journalistiek en nieuwe media waarover we vandaag hebben gestemd had moeten gaan over de wijze waarop de nieuwe media uitdagingen voor de journalistiek creëren. In plaats daarvan is het verworden tot een wensenlijst van leden van dit Parlement die vaker over zichzelf willen lezen en willen manipuleren hoeveel er over de EU wordt geschreven. De voorstellen omvatten Europese trainingsprogramma’s voor journalisten, meer geld voor de voorlichtingsbureaus van het Parlement en nog meer geld voor het communicatiebeleid van de EU.

Ik geloof in de vrijheid van meningsuiting. Ik geloof ook in onafhankelijke, geloofwaardige journalistiek. Het dwingen en financieren van journalisten en onafhankelijke uitzendgemachtigden om over de EU te berichten om het Europese ideaal te promoten komt neer op schaamteloze propaganda, en daarom heb ik tegen dit verslag en deze resolutie gestemd. Om redenen van ijdelheid is een kans gemist om te onderzoeken hoe de sociale media kunnen worden gebruikt om de betrokkenheid bij de democratie te bevorderen.

Schriftelijke stemverklaringen

Verslag-Geringer de Oedenberg (A7-0222/2010)

  Jean-Pierre Audy (PPE), schriftelijk. – (FR) Ik heb mijn stem gegeven aan het verslag van mijn Poolse collega, mevrouw Geringer de Oedenberg, over het voorstel tot codificatie van de van oktober 1968 daterende verordening van het Europees Parlement en de Raad betreffende het vrije verkeer van werknemers binnen de Unie, die is gewijzigd in 1968, 1976, 1992 en tweemaal in 2004. In april 1987 heeft de Commissie haar diensten opgedragen over te gaan tot de codificatie van besluiten uiterlijk nadat zij voor de tiende maal zijn gewijzigd, en zij heeft er daarbij op gewezen dat dit een minimumregel is, omdat ter wille van de duidelijkheid en het juiste begrip van de wetgeving haar diensten zouden moeten trachten de teksten waarvoor zij verantwoordelijkheid dragen, met kortere tussenpozen te codificeren. Hoewel er in het Interinstitutioneel Akkoord van 20 december 1994 een versnelde werkmethode is vastgesteld, is er helaas toch sprake van vertragingen bij de codificatie van Europese wetteksten. Deze vertragingen treffen zowel onze burgers als de lidstaten, met name overheidsdiensten, de magistratuur, rechtenstudenten en professoren, enzovoort. Veel te veel bepalingen zijn herhaaldelijk gewijzigd en staan nu overal verspreid in de oorspronkelijke tekst en de daaropvolgende wijzigingsbesluiten.

  Mara Bizzotto (EFD), schriftelijk. – (IT) Ik draag altijd al mijn intergouvernementele en territoriale visie van het Europese beleid uit en ben onvermoeibaar in het verdedigen van het subsidiariteitsbeginsel, en ik verzet me ten zeerste tegen de hoge bureaucratische en administratieve lasten die lidstaten, burgers en ondernemingen vaak door de EU krijgen opgelegd.

Ik kan dus niet anders dan voor het verslag van mevrouw Geringer de Oedenberg stemmen. Het haalt het belang van “beter wetgeven” aan, Deels kan dit worden bereikt door het effect van juridische procedures grondiger te beoordelen voordat het ontwerp van een bepaald besluit wordt gepresenteerd als een officieel wetgevingsvoorstel van de Commissie.

  Vilija Blinkevičiūtė (S&D), schriftelijk. – (LT) Dit nieuwe voorstel bevat een codificering van Verordening (EEG) nr. 1612/68 van de Raad betreffende het vrije verkeer van werknemers binnen de Gemeenschap. In dit voorstel blijft de inhoud van de gecodificeerde wettelijke bepalingen behouden en wordt gestreefd naar verduidelijking ten aanzien van de toepassing van wettelijke normen inzake vrij verkeer van werknemers. De Europese Unie moet een lange termijndoelstelling verwezenlijken en vrij verkeer van werknemers in alle lidstaten waarborgen. Het recht van bewegingsvrijheid en het recht om werk te vinden in de lidstaten moeten alle werknemers worden verleend.

De Europese Unie moet ervoor zorgen dat de mobiliteit van arbeidskrachten transparanter is en werknemers helpen om hun levensomstandigheden te verbeteren en om voet aan de grond te krijgen in de samenleving. Daarom behoort discriminatie op grond van nationaliteit en arbeidsvoorwaarden volledig te worden uitgebannen. Er moet een betere samenwerking komen tussen de lidstaten met betrekking tot het instellen van flexibelere arbeidsvoorwaarden.

  Maria Da Graça Carvalho (PPE), schriftelijk. − (PT) Het vrije verkeer van werknemers is een fundamenteel recht en een middel om mensen meer mogelijkheden te geven om hun levensomstandigheden en arbeidsvoorwaarden te verbeteren. Dit recht wordt in alle lidstaten toegekend aan permanente werknemers, seizoensarbeiders, grensarbeiders en werknemers die arbeid in dienstverlening verrichten. Ik steun deze resolutie vanwege de bijdrage die zij levert aan de werkzaamheden van de diensten voor arbeidsvoorziening ten behoeve van de onderdanen van andere lidstaten, aan gelijke behandeling en aan het recht op toelating tot het algemeen onderwijs, het leerlingenstelsel en de beroepsopleiding voor kinderen van onderdanen van een lidstaat die werken, of hebben gewerkt, in een andere lidstaat.

  Carlos Coelho (PPE), schriftelijk. − (PT) Deze nieuwe verordening vervangt de verordening van 1968 betreffende het vrije verkeer van werknemers, evenals de verschillende wetsteksten die er later in opgenomen zijn. We hebben hier te maken met een voorstel tot codificatie waaraan volgens het advies van de adviesgroep bestaande uit de juridische diensten van het Europees Parlement, de Raad en de Commissie geen enkele inhoudelijke wijziging is toegevoegd. Ik heb geen enkele twijfel om steun te verlenen aan dit initiatief dat tot doel heeft de wetgeving van de Unie – die vaak gewijzigd is en versnipperd over verschillende wetten – te vereenvoudigen en te verduidelijken. Alleen op deze wijze kunnen we zorgen voor meer transparantie van de wetgeving van de Unie. Dat maakt die wetgeving toegankelijker en inzichtelijker voor de gewone burger, die nieuwe kansen krijgt om gebruik te maken van de specifieke rechten die hem zijn toegekend. Op die manier bevorderen we het Europa van de burgers.

  Edite Estrela (S&D), schriftelijk. − (PT) Ik heb voor dit verslag gestemd. Het bevat namelijk waarborgen zodat de onderdanen van een lidstaat die werken in een andere lidstaat op het vlak van arbeidsvoorwaarden – met name beloning, ontslag en re-integratie op de arbeidsmarkt – recht hebben op dezelfde behandeling als de nationale werknemers.

  José Manuel Fernandes (PPE), schriftelijk. − (PT) Deze resolutie beperkt zich louter tot de codificatie van de bestaande teksten betreffende het vrije verkeer van werknemers van de Europee Unie zonder er inhoudelijke wijzigingen aan toe te voegen. Daarom heb ik voor het voorstel gestemd. Toch wil ik er op wijzen dat dit vrije verkeer meer politieke integratie vereist. Alleen een nieuw concept van sociale rechten in de Europese Unie, waarmee elke Europese burger verzekerd is van sociale minimumrechten, zal vrij verkeer van werknemers mogelijk maken zonder sociale problemen of sociale dumping.

Ik meen dat een dergelijke vorm van vrij verkeer het noodzakelijk maakt op het niveau van de Europese Unie minimumregels in te voeren op het vlak van gezondheidszorg, onderwijs en minimumpensioenen. Dergelijke minimumregels voor sociale rechten zullen zorgen voor meer homogeniteit op het gebied van de arbeidsvoorwaarden daar zij zullen functioneren als regulator voor het verplaatsen van bedrijven die werken met handarbeiders.

  Ian Hudghton (Verts/ALE), schriftelijk. – (EN) Ik verwelkom dit verslag, waarin terecht wordt gewezen op het belang van Zwitserland en de Europese Economische Ruimte (EER) voor de handel van de EU. In het verslag wordt expliciet verklaard dat de redenen voor de bijzondere aard van de betrekkingen tussen Zwitserland en de EU door dit Huis volledig in acht worden genomen. Ik zou verder willen gaan en willen aandringen op volledig respect voor de burgers van alle vier de landen van de Europese Vrijhandelsassociatie (EVA) bij het nemen van besluiten over de betrekkingen van hun eigen landen met de EU. Een gebied van wederzijds belang voor de EU en de landen van de EVA dat buiten de werkingssfeer van de interne markt valt is dat van de visserij. In de afgelopen maanden heeft IJsland eenzijdig quota voor de makreelbestanden vastgesteld die de duurzaamheid van die bestanden in gevaar kunnen brengen. Hoewel ik sterk voorstander ben van het concept van nationale controle over de eigen visgronden, moet dit concept functioneren op basis van regionale samenwerking en het internationaal recht. Ik dring er bij de regering van IJsland op aan om aan één tafel te gaan zitten met de buurlanden van IJsland om een voor alle partijen bevredigende en verantwoordelijke oplossing voor deze situatie te vinden.

  Alan Kelly (S&D), schriftelijk. − (EN) Met deze procedure wordt het vrije verkeer van werknemers in de Gemeenschap, een van de belangrijkste wapenfeiten van de Europese Unie, behouden.

  Nuno Melo (PPE), schriftelijk. − (PT) Het vrije verkeer van werknemers in de Europese Unie is één van de belangrijkste doelstellingen van alle lidstaten en tevens een stimulans voor de ontwikkeling van de economie van alle EU-landen. Er mag derhalve geen enkele vorm van discriminatie bestaan en daarom is het erg belangrijk dat alle bepalingen die moeten zorgen voor het realiseren van dat doel perfect geformuleerd en gecodificeerd zijn. De goedkeuring van deze verordening maakt het mogelijk alle lidstaten richtsnoeren te geven voor de coördinatie van hun werkgelegenheidsbeleid. Om die reden heb ik het voorstel gesteund.

  Alajos Mészáros (PPE), schriftelijk. – (HU) De Europese Commissie hecht groot belang aan het vereenvoudigen en transparanter maken van de Europese wetgeving zodat deze gemakkelijk en eenvoudig toegankelijk worden voor de onderdanen van de lidstaten. Dit doel kan echter niet worden verwezenlijkt zolang we verscheidene grondig gewijzigde bepalingen slechts her en der verspreid kunnen terugvinden. In een aantal gevallen is zelfs uitgebreid onderzoek nodig om vast te stellen welke verordeningen van kracht zijn. Aangezien ook de resolutie van de Raad over werken binnen de Europese Unie al meermalen is gewijzigd, moest deze tekst ook worden gecodificeerd. Ik acht het van belang dat we dergelijke en soortgelijke EU-wetgeving zo snel mogelijk onder één noemer kunnen brengen. Daarom heb ik voor dit verslag gestemd.

  Franz Obermayr (NI), schriftelijk. – (DE) De toetreding van Bulgarije en Roemenië tot de Europese Unie heeft te vroeg plaatsgevonden. De grote sociaaleconomische verschillen tussen de oude en de nieuwe lidstaten, met name wat Bulgarije en Roemenië betreft, leiden binnen de EU tot een massale arbeidsmigratie van oost naar west. Dat kan in dit geval niet gerechtvaardigd worden door een beroep te doen op het vrije verkeer van werknemers, aangezien de verschillen dermate groot zijn dat dit in de oude lidstaten loondumping en integratieproblemen op de arbeidsmarkt veroorzaakt. Daarom heb ik tegen het onderhavige verslag gestemd.

  Paulo Rangel (PPE), schriftelijk. − (PT) Ik heb voorgestemd daar het om een zeer belangrijke materie gaat, met name nu het debat gevoerd wordt over de mobiliteit van Roma-burgers in de EU.

  Zuzana Roithová (PPE), schriftelijk. − (CS) Ik heb voor de verordening van het Europees Parlement en de Raad inzake het vrije verkeer van werknemers binnen de EU gestemd, en dit in de versie waarin rekening gehouden is met de juridische bezwaren van het Europees Parlement. Met de goedkeuring in reeds de eerste lezing wordt deze verordening eerder van kracht, hetgeen van erg belangrijk is. Ik moet echter constateren dat een aantal lidstaten nog altijd uiteenlopende obstakels opwerpt voor het vrije verkeer van personen binnen de EU, op uiteenlopend niveau en onder verschillende voorwendselen, en dat zij aldus bezondigen aan schending van het Verdrag inzake de werking van de EU. Ik wil hier nog wijzen op de volledig ongegronde en ronduit schandalige behandeling van Tsjechische automobilisten door de Duitse politie in de grensstreek. De vergadering gisteren van vertegenwoordigers van de politieorganisaties van beide landen heeft maar weinig opgeleverd en eindigde bovendien in een mondelinge schermutseling die ook nog eens breed uitgemeten is in de media. Ik verzoek de Commissie om zich nu eindelijk eens serieus met deze kwestie bezig te houden.

  Raül Romeva i Rueda (Verts/ALE), schriftelijk. – (EN) Dit was een vrij technisch, maar niet controversieel verslag. Daarom hebben wij, de Groenen, het gesteund.

  Catherine Stihler (S&D), schriftelijk. – (EN) Ik heb mijn steun gegeven aan dit verslag, dat het vrije verkeer van werknemers in de EU zal beschermen. De interne markt steunt op geschoolde werknemers die zich zonder belemmeringen tussen de lidstaten kunnen verplaatsen, reden waarom ik voor dit verslag heb gestemd.

  Nuno Teixeira (PPE), schriftelijk. − (PT) De vereenvoudiging en verduidelijking van de Europese wetgeving is uiterst belangrijk om de regels inzichtelijker en toegankelijker te maken voor de burgers. Sneller begrip van de regels geeft de burgers de mogelijkheid hun rechten beter te kennen waardoor nieuwe kansen ontstaan.

De codificatie van versnipperde bepalingen die frequent gewijzigd worden is noodzakelijk om te kunnen zorgen voor duidelijkheid en transparantie van de Europese wetgeving en die wetgeving dichter bij de burgers te kunnen brengen.

Die codificatie is nog belangrijker op het terrein van het vrije verkeer van werknemers. Het vrije verkeer van werknemers is het favoriete podium geworden van de Europese integratie. De burgers van de lidstaten hebben er nieuwe kansen door gekregen daar ze het recht hebben vrij in een andere lidstaat te gaan werken. Ze genieten daar gelijke behandeling, terwijl elke vorm van discriminatie verboden is.

  Silvia-Adriana Ţicău (S&D), schriftelijk. – (RO) Ik heb gestemd voor het voorstel voor een verordening van het Europees Parlement en de Raad betreffende het vrije verkeer voor werknemers binnen de Unie, omdat ik van mening ben dat vrij verkeer een grondbeginsel van de EU en van de interne markt is. Ik verzoek de Europese Commissie en de Raad om deze gelegenheid aan te grijpen en deze verordening vast te stellen, en ik vraag de lidstaten om de huidige obstakels waarmee Roemeense en Bulgaarse werknemers te maken hebben, weg te nemen. De huidige obstakels die het vrije verkeer verhinderen van werkenden uit lidstaten die na 1 mei 2004 tot de Europese Unie zijn toegetreden, beperken de rechten van burgers in deze landen. Ze kunnen ook leiden tot zwart werk en sociale dumping. Wanneer deze obstakels worden weggenomen, beschermt dat zowel migrerende werknemers als lokale werkenden. Wanneer deze doelstelling wordt verwezenlijkt, worden ook bescherming en respect voor de grondbeginselen van de EU gewaarborgd. Ik hoop dat zowel de Commissie als de lidstaten blijk zullen geven van de benodigde politieke wil.

  Viktor Uspaskich (ALDE), schriftelijk. – (LT) Dames en heren, vrij verkeer is een grondrecht van werknemers en hun gezinnen. In dit verslag wordt opgemerkt dat het verkeer van werknemers in de Europese Unie een van de middelen moet zijn waarmee EU-burgers hun levens en arbeidsomstandigheden kunnen verbeteren. Het is zowel een kwestie van vrijheid als van menselijke waardigheid. Wat dat betreft had de toetreding tot de EU een enorm effect op mijn land, Litouwen. Met uitzondering van enkele landen zijn wij vrij om in elke EU-lidstaat te werken.

Nu zitten we in het gouden tijdperk van de luchtvaartmaatschappij Ryanair, die het gemakkelijker maakt te reizen. Mensen kunnen vanaf de drie grootste luchthavens in Litouwen naar veertig Europese steden vliegen. Dit is zowel een zegen als een vloek. De vrees bestaat dat Litouwen door de constante migratie met een kennisvlucht wordt geconfronteerd. Bijna 60 000 Litouwers wonen in het Verenigd Koninkrijk, terwijl dat er in 2001 minder dan 5 000 waren.

Ongeveer 90 000 Litouwers wonen in Ierland. Wij zijn een kleine natie en nadat we hun onderwijs hebben gegeven en in hun studies hebben geïnvesteerd, raken we nu onze meest actieve mensen – twintigers en dertigers – kwijt. Wij, Litouwen en sommige EU-lidstaten, moeten meer ons best doen om deze gevaarlijke tendens te stuiten.

Verslag-Binev (A7-0212/2010)

  Alfredo Antoniozzi (PPE), schriftelijk. – (IT) Zoals het verslag in kwestie duidelijk stelt, is vervalsing van de euromunt een reëel en aanzienlijk gevaar.

Juist daarom kan het aannemen van een specifiek reglement bijdragen aan het aanzienlijk verminderen van de circulatie van valse euromunten, middels de toepassing van gemeenschappelijke procedures voor de echtheidscontrole van euromunten die in omloop zijn, en van mechanismen voor het overheidstoezicht op deze procedures. Daarom heb ik voor het verslag van de heer Binev gestemd, en ik dank hem voor zijn werk.

  Sophie Auconie (PPE), schriftelijk. – (FR) In dit voorstel voor een verordening worden de maatregelen vastgesteld die noodzakelijk zijn om de euro te beschermen tegen valsemunterij. Deze maatregelen houden onder andere in dat kredietinstellingen en bepaalde andere economische instanties, zoals firma’s voor geldtransport, de verplichting krijgen om alle ontvangen eurobankbiljetten en –muntstukken op hun echtheid te controleren voordat ze opnieuw in omloop worden gebracht, en te zorgen voor het detecteren van vervalsingen. Doordat er evenwel geen verplicht gemeenschappelijk kader voor de echtheidscontrole van munten bestaat, lopen de werkwijzen in de lidstaten uiteen, waardoor de munteenheid niet dezelfde bescherming geniet in de gehele Unie. Als rapporteur voor mijn fractie heb ik mij in nauwe samenwerking met de heer Binev beziggehouden met dit voorstel voor een verordening. Net als de heer Binev steun ik het voorstel van de Europese Commissie en heb ik dienovereenkomstig gestemd.

  Diogo Feio (PPE), schriftelijk. − (PT) Mechanismen en een wetgevend kader die ervoor zorgen dat alle in omloop zijnde munten een echtheidscontrole hebben ondergaan door de bevoegde autoriteiten is essentieel om de financiële instellingen en markten tegen fraude te beschermen. Anderzijds dient het garanderen van de geldigheid en de circulatie van de munten op adequate wijze te geschieden en daarvoor is het nationale niveau de aangewezen plek. Met het oog daarop is de invoering van bindende regels belangrijk, waardoor de toepassing van procedures voor de echtheidscontrole van de euro en het toezicht daarop geharmoniseerd worden. Met deze taken moeten beroepsmensen belast worden die daarvoor een degelijke opleiding hebben gehad en gespecialiseerd zijn in de materie zodat de procedures op doeltreffende wijze kunnen verlopen. Bovendien acht ik deze harmonisering van fundamenteel belang om het vertrouwen in de eurozone van de consumenten en van de hele markt te vergroten.

  José Manuel Fernandes (PPE), schriftelijk. − (PT) De vervalsing van euromunten is een belangrijk gevaar, vooral voor de hoogste muntwaarden. Het ontbreken van een verplicht gemeenschappelijk kader voor de echtheidscontrole van munten kan een hinderpaal vormen voor de bescherming van de munten. De zojuist goedgekeurde verordening is een bindend rechtsinstrument waarmee een gemeenschappelijke methode voor de echtheidscontrole van euromunten tot stand kan komen. Een van de voornaamste doelstellingen van de verordening is waarborgen dat de instellingen ervoor zorgen dat de munten die opnieuw in omloop worden gebracht op echtheid zijn gecontroleerd. De echtheid moet worden vastgesteld met de muntsorteermachines die zijn opgenomen in de lijst in artikel 5, lid 3, of door degelijk opgeleid personeel volgens door de lidstaten vast te stellen methoden. Aangezien de vaststelling van de echtheid van euromunten onvermijdelijk kosten met zich meebrengt voor de instellingen die ermee belast zijn (kredietinstellingen en een aantal andere instanties, zoals firma’s voor geldtransport), stel ik voor deze instellingen het recht te geven om behandelingskosten aan te rekenen.

  Nuno Melo (PPE), schriftelijk. − (PT) De strijd tegen de vervalsing van eurobiljetten en euromunten en de procedures voor de echtheidscontrole van euromunten zijn redenen om het voorstel goed te keuren zodat er een gemeenschappelijk bindend kader komt voor de echtheidscontrole van de munten. Daarom heb ik voor dit verslag gestemd.

  Claudio Morganti (EFD), schriftelijk. – (IT) Het verslag gaat over het probleem van de circulatie van valse euromunten.

Tot nu toe hadden de lidstaten verschillende werkwijzen voor het uit omloop nemen van valse euromunten. Tegen die achtergrond wil het voorstel ervoor zorgen dat er in heel de eurozone gemeenschappelijke procedures voor de echtheidscontrole zijn van de euromunten die zich in omloop bevinden, en mechanismen voor overheidstoezicht op de procedures. Ik heb vóór gestemd omdat ik geloof dat het essentieel is dat de procedures in heel Europa eenvormig zijn.

  Alfredo Pallone (PPE), schriftelijk. – (IT) Als lid van de Commissie economische en monetaire zaken heb ik actief deelgenomen aan het wetgevende proces van dit verslag, dat ik steun, en dat proces ook actief gevolgd.

Een brede eenvormigheid van in Europa gebruikte systemen ter bestrijding van valsemunterij is meer dan wenselijk, vooral nu er al een uitstekende beschermingsgraad in de strijd tegen de vervalsing van biljetten is bereikt. Het voorstel dat we zo dadelijk gaan goedkeuren maakt het mogelijk om de stroom en hoeveelheid valse euromunten te controleren en te monitoren in de verschillende lidstaten die nog geen gelijkgeschakelde systemen hebben die in dat opzicht veilig genoeg zijn. We moeten het probleem van vervalsing namelijk krachtig bestrijden met doeltreffende en uiterst moderne instrumenten om grote schade voor onze burgers, voor onze mensen die in de commercie werken en, uiteindelijk, voor de begrotingen van onze landen te vermijden.

  Aldo Patriciello (PPE), schriftelijk. – (IT) Vervalsing van euromunten is een aanzienlijk gevaar, vooral voor de hoogste muntwaarden.

Dat er geen verplicht gemeenschappelijk kader voor de echtheidscontrole van munten bestaat, vormt in sommige lidstaten een beletsel voor de geldinstituten om actief valse euromunten op te sporen, zodat de munteenheid niet in heel de Europese Unie dezelfde bescherming krijgt.

De voorgestelde verordening is een bindend rechtsinstrument dat nu noodzakelijk is geworden om een gemeenschappelijke methode voor de echtheidscontrole van euromunten door de geldinstituten en het toezicht door de lidstaten in te stellen. Tegen die achtergrond wil het voorstel ervoor zorgen dat er in heel de eurozone gemeenschappelijke procedures zijn die het toezicht verbeteren en de vervalsing van euromunten uitroeit.

  Oreste Rossi (EFD), schriftelijk. – (IT) Alle vervalste of voor circulatie ongeschikte euromunten moeten uit de omloop worden genomen en ingeleverd bij de bevoegde nationale autoriteiten, zodat ze kunnen worden vernietigd.

We hebben voor het verslag gestemd, ondanks het feit dat de tekst geen maatregelen bevat ter bescherming van burgers die in goed vertrouwen vals geld bezitten, en dat geld uit de omloop zien worden genomen door hun eigen bank wanneer ze het daar deponeren. Het zijn vaak oudere mensen die worden opgelicht door mensen die vals geld in omloop brengen, en daarom moeten we een systeem vinden dat op zijn minst een deel van het geld dat gedupeerden moeten inleveren vergoedt. Er zijn ook strengere maatregelen nodig tegen degenen die euromunten vervalsen en in omloop brengen.

  Catherine Stihler (S&D), schriftelijk. – (EN) Ik heb mijn steun gegeven aan dit verslag, waarin gemeenschappelijke maatregelen worden vastgesteld voor een doelmatige bestrijding van valsemunterij in de landen van de eurozone. Er bestaan op dit moment geen geharmoniseerde regels voor de echtheidsverklaring van euromunten en de intrekking van munten die ongeschikt zijn voor circulatie. Dergelijke regels zullen helpen om consumenten te beschermen tegen valse munten, reden waarom ik voor dit verslag heb gestemd.

  Iva Zanicchi (PPE), schriftelijk. – (IT) Mijnheer de Voorzitter, ik stem voor het verslag van de heer Binev, dat ervoor wil zorgen dat er gemeenschappelijke procedures komen voor zowel de echtheidscontrole van vals geld als de controle van euromunten die ongeschikt zijn voor circulatie.

Op dit moment zijn banken en instellingen die deelnemen aan de verstrekking van geld verplicht om de biljetten en de muntenstukken die ze ontvangen te controleren op hun echtheid, voordat ze opnieuw in omloop worden gebracht. Wanneer ze valse euromunten vinden, moeten ze die uit de omloop nemen. Maar de werkwijzen voor het detecteren van vals geld lopen in de verschillende landen van de Europese Unie uiteen. Ik geloof daarom dat het juist is om dit initiatief, dat een eenvormige bescherming van de munteenheid in de gehele eurozone wil waarborgen, te steunen.

Verslag-Winkler (A7-0242/2010)

  Alfredo Antoniozzi (PPE), schriftelijk. – (IT) Ik ben voor het toekennen van macrofinanciële bijstand aan de Republiek Moldavië omdat het een van de landen is die het meest zijn getroffen door de gevolgen van de mondiale economische crisis. Zoals uit de tekst blijkt zal deze maatregel namelijk bijdragen aan het dekken van de externe financieringsbehoefte van het land in 2010 en 2011, maar de maatregel zal vooral de hervormingsdynamiek versterken door het economische programma van de regering en haar streven naar integratie met de EU te ondersteunen. Dank u wel.

  Zigmantas Balčytis (S&D), schriftelijk. – (LT) Ik steun dit voorstel ter verlening van macrofinanciële bijstand aan de republiek Moldavië. Moldavië is een van de landen van het oostelijk partnerschap die het zwaarst door de wereldwijde crisis zijn getroffen. De productie is ernstig gedaald, de fiscale positie verslechterd en er is een toenemende behoefte aan externe financiering. Ik meen dat, indien op tijd verleend, de bijstand het land zal helpen de gevolgen van de financiële crisis sneller en effectiever aan te pakken en dat de betalingsbalans en begrotingsbehoeften erdoor zullen worden verlicht.

Er zullen ook omstandigheden worden geschapen om de in het land doorgevoerde hervormingen te versterken – door ondersteuning van het economische stabiliseringsprogramma van de overheid en van haar inspanningen op het gebied van Europese integratie. Om de effectiviteit en transparantie van de verleende ondersteuning te waarborgen, is het echter noodzakelijk de controlerende en toezichthoudende rol van de Europese Commissie op dit gebied te versterken.

  Elena Băsescu (PPE), schriftelijk. – (RO) De wereldwijde economische crisis heeft grote gevolgen gehad voor de economie van de Republiek Moldavië. Dit land heeft een van de laagste inkomens per hoofd van de bevolking van de landen van het oostelijke partnerschap van de Europese Unie. Aangezien de EU zich heeft verbonden om de landen van het oostelijk partnerschap te steunen, en aangezien de nieuwe regering in de Republiek Moldavië zich duidelijk ontvankelijk heeft getoond voor de Europese Unie, denk ik dat de toekenning van macrofinanciële bijstand aan de Republiek Moldavië in de vorm van een gift ten belope van ten hoogste 90 miljoen euro een initiatief is dat meer dan noodzakelijk is.

Ik moet hier vermelden dat de voorgestelde bijstand bijzonder nuttig is, aangezien de precaire economische situatie van Moldavië nog is verergerd door de ernstige overstromingen die het land deze zomer hebben getroffen. Het is belangrijk te vermelden dat in april de intergouvernementele overeenkomst is ondertekend, en dat Roemenië op basis daarvan heeft aangeboden de Republiek Moldavië niet terug te betalen financiële bijstand te verlenen ten belope van 100 miljoen euro, die is geoormerkt voor ondersteuning van de infrastructuur van de Republiek Moldavië. Ik sluit af met te zeggen dat de financiële steun van de EU zal worden gebruikt om de Republiek Moldavië verder te helpen op de weg van politieke en economische integratie in de EU.

  Mara Bizzotto (EFD), schriftelijk. – (IT) Ik heb om een concrete en praktische reden tegen dit verslag gestemd. Ik kan me in principe wel vinden in het idee de Republiek Moldavië bijstand te verlenen, omdat het verlenen van bijstand aan landen die dichtbij Europa liggen ons ook kan helpen om problemen te voorkomen die te wijten zijn aan armoede en aan de daaruit voortvloeiende immigratie, dat ons continent overspoelt. Ik stem echter om twee redenen tegen het voorstel. Ten eerste heb ik grote twijfels over het concrete en serieuze gebruik van het geld dat door de EU beschikbaar zou worden gesteld. De woorden en geruststellingen van de Moldavische autoriteiten zijn mooi, maar we weten dat dit land in toenemende mate wordt geteisterd door corruptie en ook vandaag de dag nog een zeer ouderwets financieel-economisch systeem heeft. Daarom is er geen enkele geloofwaardige garantie dat er verstandig en serieus met het Europese geld zal worden omgegaan. Ten tweede: zelfs als we voldoende garanties zouden hebben dat het geld goed zou worden gebruikt, dan zou het voorgestelde bedrag hoe dan ook ontoereikend zijn. Ik zie niet hoe de negentig miljoen euro die in het verslag wordt genoemd een land werkelijk kan helpen om de weg van modernisering en economische en politieke vernieuwing in te slaan.

  Sebastian Valentin Bodu (PPE), schriftelijk. – (RO) De Republiek Moldavië is een van de Europese staten die het zwaarst is getroffen door de economische crisis. De autoriteiten in Chişinău hebben bovendien al ruim een jaar te maken met politieke onzekerheid, die de gevolgen van de economische crisis alleen maar kan verergeren, niet alleen voor de bevolking, maar ook voor de overheidsfinanciën. De toekenning van een gift aan Moldavië ten belope van circa 90 miljoen euro, die uitsluitend bestemd is om de budgettaire en betalingsbalansbehoefte te lenigen en op de bestedeling waarvan toezicht zal worden uitgeoefend, zal Moldavië helpen om de door het IMF gestelde macro-economische doelen te halen, terwijl zij op de middellange en lange termijn de geloofwaardigheid van het land op de mondiale financiële markten zal vergroten.

Ik verwelkom het feit dat het Parlement en de Commissie controlemechanismen gaan opleggen, teneinde te waarborgen dat de gift van de EU op de beoogde plaats terechtkomt. Moldavië verkeert in een moeilijke politieke situatie en het land zou in de verleiding kunnen komen om enkele populistische politieke gebaren te maken met het oog op de aanstaande vervroegde verkiezingen. Ik verwelkom ook de verzekeringen van premier Filat en zijn vastbeslotenheid om zijn verplichtingen na te komen, wat alleen maar een positief effect zal hebben op de economie van Moldavië. Moldavië heeft behoefte aan blijken van goede wil van de internationale gemeenschap, want het land maakt moeilijke tijden door. Het is in het belang van de Europese Unie om Moldavië de hand te reiken, zodat de Unie aan haar oostgrens een economisch en politiek stabiele staat krijgt.

  Nikolaos Chountis (GUE/NGL), schriftelijk. – (EL) Ik heb mij van stemming onthouden over het verslag inzake de toekenning van financiële bijstand aan Moldavië, ondanks het feit dat ik geloof dat de EU financiële bijstand moet verlenen zodat Moldavië aan zijn financiële verplichtingen kan voldoen. De terbeschikkingstelling van de bijstand is helaas echter gekoppeld aan de voorwaarden die het IMF aan dit land stelt. Het feit dat de EU het verlenen van financiële bijstand verbindt aan de noodzaak van dit land om zich te onderwerpen aan beleid dat het IMF dicteert, is ethisch en politiek onaanvaardbaar. In Griekenland, evenals in andere landen waar het IMF is geweest of nog steeds aanwezig is, zien wij de desastreuze gevolgen ervan, en daartegen verzetten wij ons.

  George Sabin Cutaş (S&D), schriftelijk. – (RO) Ik heb gestemd voor de ontwerpwetgevingsresolutie van het Europees Parlement over de toekenning van macrofinanciële bijstand aan de Republiek Moldavië. Als schaduwrapporteur voor mijn politieke fractie heb ik verzocht om zo snel mogelijk financiële hulp te verlenen ten belope van maximaal 90 miljoen euro. De Republiek Moldavië, een land dat betrokken is bij het oostelijk partnerschap, is zwaar getroffen door de financiële en economische crisis. Tegelijkertijd heeft het land belangrijke politieke hervormingen ondernomen, die moeten worden geconsolideerd en gepaard moeten gaan van de praktische toepassing van Europese normen. Ik beschouw de toekenning van deze financiële steun daarom als een manier om het tempo van het hervormingsproces te vergroten.

  Diogo Feio (PPE), schriftelijk. − (PT) Gezien de effecten van de huidige economische en financiële crisis in Moldavië en het pad richting convergentie met de Unie dat dit land probeert af te leggen meen ik dat de keuze van Europa om het land macrofinanciële bijstand te verlenen terecht is. Solidariteit met de landen die vallen onder het Europees nabuurschapsbeleid mag echter niet betekenen dat de controle van de Europese Unie op het gebruik van de verleende hulp minder degelijk wordt en moet leiden tot het nemen van verantwoordelijkheid door de lagere overheden die bevoegd zijn voor het goed beheer van de steun.

Zonder deze strikte begeleiding zou de hulp nergens toe dienen en zelfs averechts kunnen werken in landen als Moldavië die hun instellingen proberen te stabiliseren en de democratie en de rechtsstaat te versterken.

  João Ferreira (GUE/NGL), schriftelijk. − (PT) De voorgestelde macrofinanciële bijstand aan Moldavië is geen echte en onbaatzuchtige hulp. Integendeel zelfs, deze bijstand valt onder de voorwaarden en het toezicht van het Internationaal Monetair Fonds (IMF), zoals geformuleerd in de basisbeginselen en de doelstellingen van het Memorandum van economisch en financieel beleid. Ik noem ontslagen en personeelsstop bij de overheid; maatregelen die de arbeidsverhoudingen kwetsbaarder maken en de rechten van werknemers beknotten; verhoging van de pensioenleeftijd; hogere energieprijzen; privatiseringen; bevriezing van de ambtenarensalarissen; minder steun voor boeren; verhoging van de directe en indirecte belastingen; sluiting van scholen; universiteiten afhankelijk maken van private financiering; en deregulering en meer liberalisering van binnenlandse en buitenlandse investeringen.

Dat zijn voor ons redenen te over om geen steun te verlenen aan deze toekenning van macrofinanciële bijstand aan Moldavië. Dit pakket maatregelen versterkt nog eens de verarming van een land en zijn volk dat al tot de armste van de hele regio behoort. We kunnen stellen dat met deze harde aanval op de rechten van het Moldavische volk door “vrienden” als de EU en het IMF, dat volk geen vijanden meer nodig heeft.

  Filip Kaczmarek (PPE), schriftelijk. − (PL) Ik heb gestemd voor het verslag over de toekenning van macrofinanciële bijstand aan de Republiek Moldavië. Dit is een belangrijke kwestie, aangezien die een belangrijke invloed kan hebben op de Europese toekomst van dit land. Vorige week heeft de Poolse president Bronisław Komorowski tijdens een bezoek aan het Europees Parlement gezegd dat de samenwerking met Moldavië een prioriteit voor onze buitenlandse politiek zou moeten worden.

Een groot aantal leden van het Parlement waren nogal verbaasd over deze verklaring. Moldavië is nochtans een Europees land, dat ooit lid van de Europese Unie kan worden. Daarom loont het om ermee samen te werken en ideeën over de toekomst van dit land ernstig te nemen. Ik hoop dat er spoedig een einde komt aan de huidige constitutionele crisis in Moldavië en dat nieuwe verkiezingen een parlement zullen aanstellen dat in staat is om historische veranderingen door te voeren.

  Elisabeth Köstinger (PPE), schriftelijk. – (DE) De Europese Unie onderhoudt goede politieke en economische betrekkingen met de Republiek Moldavië en het is belangrijk om deze betrekkingen in stand te houden en uit te breiden. Dat is de reden dat wij onze ondubbelzinnige goedkeuring moeten geven aan het verstrekken van macrofinanciële bijstand aan de Republiek Moldavië, een land dat zwaar door de economische crisis is getroffen. Aan het geld dat door de EU is toegezegd, zijn duidelijke voorwaarden verbonden zodat het op de juiste plaatsen terechtkomt. In combinatie met de financiering van het IMF, zal die financiële bijstand een bijdrage leveren aan het stabiliseren van de nationale begroting van Moldavië. Tevens zal dit een positief effect hebben op de onderhandelingen over een Associatieovereenkomst met dat land. Ik steun dit pakket aan macrofinanciële bijstand omdat het een bijdrage levert aan het versterken van de politieke en economische banden en omdat het uiteindelijk niet alleen tot voordeel van Moldavië, maar van de hele EU zal strekken.

  Petru Constantin Luhan (PPE), schriftelijk. – (RO) De economie van de Republiek Moldavië is zwaar getroffen door de wereldwijde financiële crisis, zoals blijkt uit de verslechtering van haar begrotingssituatie en haar toenemende externe financieringsbehoefte. Vanwege de achteruitgang van de economische situatie heeft de Republiek Moldavië de Europese Unie om macrofinanciële bijstand gevraagd. Ik heb gestemd voor toekenning van deze bijstand, omdat ik van mening ben dat de Europese Unie, tezamen met het Internationaal Monetair Fonds, de Wereldbank en andere internationale instellingen, betrokken moet zijn bij de verlichting van de moeilijke situatie waarin de Republiek Moldavië verkeert. Deze hulp zal de regering in Chişinău passende steun bieden op het punt van de financiering van het betalingsbalanstekort en andere begrotingsbehoeften. Tegelijkertijd zal deze maatregel de bilaterale betrekkingen tussen deze staat en de Europese Unie versterken en de EU de mogelijkheid geven om haar solidariteit te tonen met een staat die partner is in het oostelijk partnerschap.

  Iosif Matula (PPE), schriftelijk. – (RO) Ik heb voor het verslag van onze collega Iuliu Winkler gestemd, omdat ik voorstander ben van het verlenen van macro-economische bijstand aan de republiek Moldavië, bedoeld om dit land te helpen bij het bestrijden van de economische crisis. De Europese Commissie stelt voor 90 miljoen euro te schenken, in ten minste drie gifttranches. Deze EU-gift is een aanvulling op de steun van het IMF en de Wereldbank waar Moldavië om heeft gevraagd. Europese macro-financiële steun is bedoeld om de hervormingsdynamiek in de Republiek Moldavië te versterken door het economische programma van de regering en het regeringsstreven naar integratie met de EU te ondersteunen.

De Alliantie voor Europese Integratie, onder voorzitterschap van de zittende president Mihai Ghimpu en de eerste minister Vlad Filat, heeft de beloften om democratische hervormingen door te voeren en Europese normen te implementeren herhaald. Als lid van het Europees Parlement en als Roemeen ben ik ervan overtuigd dat het in het belang van de gehele Europese Unie is langs de oostgrenzen stabiele, welvarende en bevriende buurlanden te hebben.

  Nuno Melo (PPE), schriftelijk. − (PT) Het proces van stabilisering en herstel van de Moldavische economie wordt financieel gesteund door het Internationaal Monetair Fonds (IMF). Gezien de verslechterende economische vooruitzichten heeft Moldavië de Unie om macrofinanciële bijstand verzocht. Het programma voor macrofinanciële bijstand is heel belangrijk om het financieel evenwicht te herstellen in Europese landen die getroffen zijn door de recente mondiale crisis en te lijden hebben gehad van de effecten van de crisis op hun belangrijkste handelspartners. Het gebrek aan financieel evenwicht geldt voor de begroting en de betalingsbalans. Deze steun is belangrijk om Moldavië op een zo coherent mogelijke manier door de crisis heen te helpen. De EU dient een ruimte van solidariteit te zijn en daarom heb ik het voorstel gesteund.

  Andreas Mölzer (NI), schriftelijk. – (DE) De economie van de Republiek Moldavië is zwaar getroffen door de internationale financiële crisis getuige de dramatische daling van de economische productie, de verslechterende financiële positie en de toenemende behoefte aan externe financiering. Aangezien dit land een direct buurland van de EU is en sterke banden onderhoudt met de EU-lidstaat Roemenië, is het ook voor de Unie zelf uitermate belangrijk dat de situatie in de regio gestabiliseerd wordt en er een einde komt aan de grootschalige migratie op basis van economische motieven.

De economische stabiliteit en het herstel in de Republiek Moldavië wordt ook ondersteund met financiële bijstand van het Internationale Monetaire Fonds (IMF). De Europese Commissie dient te waarborgen dat de macrofinanciële bijstand van de Unie juridisch en inhoudelijk in overeenstemming is met de maatregelen die op de verschillende externe actiegebieden zijn genomen en met andere relevante beleidsmaatregelen van de Unie. De macrofinanciële bijstand van de Unie dient door de Commissie beheerd te worden. Om te waarborgen dat het Europees Parlement en het Economisch en Financieel Comité in staat zijn om de uitvoering van dit besluit te volgen, dient de Commissie hen periodiek te informeren over de ontwikkelingen verband houdende met die bijstand. In dat kader dient tevens de relevante documentatie overgelegd te worden. Hierdoor wordt niet alleen een correcte uitvoering van het besluit gewaarborgd, maar wordt ook op zorgvuldige wijze omgegaan met het geld van de belastingbetalers. Dat is de reden dat ik het besluit heb gesteund.

  Sławomir Witold Nitras (PPE), schriftelijk. − (PL) Met groot genoegen neem ik nota van de goedkeuring van het verslag van mijnheer Winkler, dat vandaag werd voorgesteld, over de macrofinanciële bijstand aan de Republiek Moldavië. Een van de fundamentele taken die wij hebben als leden van de Europese Unie is met alle mogelijke middelen die landen te helpen die onze hulp nodig hebben. Dit aspect is cruciaal, aangezien het van essentieel belang lijkt om meer aandacht te besteden aan onze partners in het oosten, waaronder ook Moldavië.

Een sterk Europa is een Europa dat met één stem spreekt, terwijl solidariteit, begrepen in een brede context, met inbegrip van economische solidariteit, een van de basisbeginselen is. Volgens mij zal een stabiele economie in Moldavië met zekerheid een belangrijke factor zijn die invloed kan hebben op de verbetering van de politieke verhoudingen in dat land.

  Raül Romeva i Rueda (Verts/ALE), schriftelijk. – (EN) Het beleid van de Groenen met betrekking tot macrofinanciële bijstand bestaat tot dusver in het controleren of er politieke redenen zijn waarom er geen macrofinanciële bijstand moet worden verleend. Aangezien er op dit moment geen specifieke problemen bestaan met betrekking tot de Republiek Moldavië, is er geen reden om de macrofinanciële bijstand niet te geven. Daarom hebben de Groenen vóór gestemd in de commissie en hebben we dat vandaag in de plenaire vergadering ook weer gedaan. Wij als Groenen blijven echter benadrukken dat we van de Commissie verwachten dat ze eindelijk een kader voor haar beleid inzake macrofinanciële bijstand ontwerpt.

  Oreste Rossi (EFD), schriftelijk. – (IT) We zijn zeer sceptisch over het feit dat Europa het op zich neemt om financiële bijstand te verlenen aan landen buiten de EU.

Het is één ding om actie te ondernemen volgens het motto dat de Lega Nord zo aanstaat – ‘Laten we mensen in hun eigen huis helpen’ – met projecten die zijn gericht op het helpen van bevolkingen door humanitaire interventies, op het bestrijden van armoede en op het financieren van projecten om kinderen te beschermen; iets anders is het verlenen van macrofinanciële bijstand aan een staat. Het is evident dat dit soort actie geen directe hulp aan de armen geeft maar aan een staatssysteem dat niet in staat is geweest om de eigen financiën te beheren. Daarom hebben we tegen gestemd.

  Bogusław Sonik (PPE), schriftelijk. − (PL) Steun aan een toenaderingsbeleid tussen de EU-lidstaten en Moldavië vereist de inspanning van de hele Unie. De Unie zou van Rusland moeten afdwingen dat ze Moldavië de kans geven om zelfstandig een beslissing te nemen over Transnistrië, dat integraal deel uitmaakt van deze republiek. Er moeten voorwaarden worden gecreëerd die ervoor moeten zorgen dat de EU-bijstand in deze regio op doeltreffende wijze wordt benut.

  Traian Ungureanu (PPE), schriftelijk. – (EN) In mijn hoedanigheid van schaduwrapporteur van de PPE-Fractie voor het verslag over de associatieovereenkomst met de Republiek Moldavië verwelkom ik de aanneming, door een overweldigende meerderheid, van het macrofinanciële bijstandspakket van de EU voor de Republiek Moldavië. De pro-Europese regering van Republiek Moldavië heeft dringend behoefte aan deze bijstand, terwijl de stemming in het Europees Parlement over de EU-bijstand een krachtig signaal is voor de huidige Moldavische autoriteiten en hun inspanningen om de negatieve gevolgen van meerdere crises tegelijk te mitigeren.

Ik hoop dat de EU-bijstand voor de Europese krachten en de Europese weg van de Republiek Moldavië op deze manier meer zichtbaar voor de bevolking van de Republiek Moldavië zal worden en de boodschap zal herhalen dat de Republiek Moldavië concrete steun van de EU zal blijven ontvangen bij al haar pogingen om beter te voldoen aan EU-normen en -waarden als goed bestuur en versterking van de democratische instellingen.

Tot slot herhaal ik dat ik het betreur dat het besluitvormingsproces voor de toekenning van macrofinanciële bijstand aan de Republiek Moldavië onacceptabel lang heeft geduurd, en ik dring er bij de instellingen van de EU op aan om voort te bouwen op de ervaringen van dit jaar om dit soort vertragingen in de toekomst te voorkomen.

  Iuliu Winkler (PPE), schriftelijk. – (EN) Als rapporteur voor het voorstel om de Republiek Moldavië macrofinanciële bijstand toe te kennen verwelkom ik de soepele aanneming van dit verslag in de plenaire vergadering door een relevante meerderheid, die de unanieme steun van de fracties in het Europees Parlement weerspiegelt. De Republiek Moldavië is een van de landen van het Oostelijk Partnerschap die het meest zijn getroffen door de wereldwijde crisis. De bijstand draagt bij aan het economisch herstel en komt tegemoet aan de externe financieringsbehoeften van het land. Bovendien ben ik ervan overtuigd dat de bijstand bijdraagt aan het versterken van de Moldavische hervormingen en de inspanningen van dit buurland op weg naar integratie in de EU. In overeenstemming met de belangrijkste beginselen en doelstellingen van de PPE-Fractie heb ik amendementen ingediend om de efficiëntie, de transparantie en de verantwoordingsplicht van de bijstand te vergroten, waaronder in het bijzonder die van de overheidssystemen voor het financieel beheer in de Republiek Moldavië.

In het verslag wordt bepaald dat de Commissie het Europees Parlement regelmatig moet informeren over ontwikkelingen in het beheer van de bijstand en ons daarbij de relevante documenten moet verstrekken. De stemming in de plenaire vergadering van het Europees Parlement wordt gekenmerkt door een sterke Europese geest; ik wil benadrukken dat dit verslag in de Commissie internationale handel met eenparigheid van stemmen is aangenomen. Ook wil ik de Commissie buitenlandse zaken bedanken voor de snelle aanneming van dit verslag.

Verslag-Hübner (A7-0232/2010)

  Luís Paulo Alves (S&D), schriftelijk. − (PT) Ik heb voor dit verslag gestemd dat het concurrentievermogen van de economische actoren van de Azoren beoogt te versterken en de werkgelegenheidssituatie te stabiliseren teneinde de economische nadelen van de geografische ligging van de eilanden te compenseren.

Deze tijdelijke schorsing van de rechten zal de plaatselijke economische actoren op de Azoren en Madeira in staat stellen een bepaalde hoeveelheid grondstoffen, onderdelen en eindproducten vrij van rechten in te voeren voor de visserij, landbouw, industrie en dienstensector. Nu het conjunctureel getij tegenzit zal deze maatregel het concurrentievermogen verbeteren en voor de beleggers op lange termijn een gunstiger investeringsklimaat creëren.

  Sophie Auconie (PPE), schriftelijk. – (FR) Sinds de inwerkingtreding van het Verdrag van Lissabon speelt het Europees Parlement een rol van betekenis in het Europese wetgevingsproces. Nu dit verslag is aangenomen zal het Europees Parlement telkens in kennis worden gesteld wanneer er een voorstel ligt om de status van de gedelegeerde handelingen te wijzigen (artikel 290 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie). Dit is belangrijk omdat het Parlement de mogelijkheid moet hebben om bij te dragen aan het debat over soms noodzakelijke technische aanpassingen van de lijst van goederen die vallen onder een tijdelijke opschorting van de autonome rechten van het gemeenschappelijk douanetarief bij invoer van bepaalde industrieproducten in de autonome regio’s Madeira en de Azoren.

  Mário David (PPE), schriftelijk. − (PT) Ik stem met enthousiasme voor dit verslag. In een tijd van economische crisis zijn maatregelen die een antwoord geven op specifieke problemen van de ultraperifere regio’s van de Unie bijzonder belangrijk. De geografische afstand van de autonome regio’s Madeira en de Azoren brengt aanzienlijke handelsnadelen met zich mee voor de economische actoren die daar werken. Die nadelen beïnvloeden de demografische trends, de werkgelegenheid en de economische en sociale ontwikkeling in negatieve zin.

De regionale economieën van Madeira en de Azoren zijn in sterke mate afhankelijk van het toerisme. Deze inkomstenbron is onderhevig aan grote schommelingen en wordt bepaald door vele factoren die niet gecontroleerd of beïnvloed kunnen worden door de regionale autoriteiten of de Portugese regering. Daarom heeft de economische ontwikkeling van Madeira en de Azoren onder de genoemde beperkingen te lijden.

Gezien die omstandigheden is het belang duidelijk van steun aan de economische sectoren die minder afhankelijk zijn van het toerisme zodat de schommelingen van die sector worden gecompenseerd en de regionale werkgelegenheidssituatie langs die weg wordt gestabiliseerd. Meer concreet gaat het om steun aan de plaatselijke kleine en middelgrote ondernemingen en boeren zodat er geïnvesteerd wordt in stabiele werkgelegenheid in de regio.

  Edite Estrela (S&D), schriftelijk. − (PT) Ik heb voor het verslag over de “tijdelijke schorsing van de autonome rechten van het gemeenschappelijk douanetarief bij invoer van bepaalde industrieproducten in de autonome regio’s Madeira en de Azoren” gestemd, daar het in een tijd van internationale crisis dringend noodzakelijk is het concurrentievermogen van de plaatselijke economische actoren te versterken en de werkgelegenheidssituatie in deze ultraperifere regio’s te stabiliseren.

  Diogo Feio (PPE), schriftelijk. − (PT) Zoals ik al in januari heb laten weten bij de behandeling van ditzelfde onderwerp acht ik het van fundamenteel belang autonome douanerechten tijdelijk te kunnen schorsen om het concurrentievermogen van de economische actoren van de autonome Portugese regio’s Madeira en de Azoren te versterken en de werkgelegenheidssituatie op die eilanden te stabiliseren.

De goedkeuring van deze buitengewone regeling is van fundamenteel belang voor de ontwikkeling van deze autonome Portugese regio’s, die beide in sterke mate afhankelijk zijn van het toerisme en dus te kampen hebben met de schommelingen waaraan die economische sector onderhevig is. Beide regio’s worden beperkt in hun volledige economische ontwikkeling door de kenmerken van de plaatselijke economie en hun geografische ligging. In die zin is elke prikkel voor de lokale industrie een bijdrage aan de verbetering van de levensomstandigheden van de plaatselijke bevolking en een middel om werkgelegenheid te scheppen op die eilanden. Dat laatste is van essentieel belang om de bevolking daar vast te houden en gunstige ontwikkelingsvoorwaarden te creëren.

  João Ferreira (GUE/NGL), schriftelijk. − (PT) In antwoord op het verzoek van de regionale autoriteiten van Madeira en de Azoren, zoals geformuleerd in augustus en december 2007, betreffende de invoering van een tijdelijke schorsing van de autonome rechten van het gemeenschappelijk douanetarief bij invoer van bepaalde industrieproducten van 1 januari 2010 tot 31 december 2019 hecht het Parlement zijn goedkeuring aan de verordening van de Raad na toevoeging van de verplichting om het Parlement in kennis te stellen en in te lichten wanneer een gedelegeerde handeling wordt goedgekeurd of wanneer de Raad voornemens is bezwaren te formuleren.

Wij gaan akkoord met de schorsing die door de twee voornoemde regio’s is aangevraagd, omdat deze maatregel belangrijk is voor zowel de regionale ontwikkeling als de regionale kleine en middelgrote ondernemingen en de plaatselijke landbouwers en producenten en omdat rekening wordt gehouden met de beperkingen die verbonden zijn aan de ultraperifere ligging van deze regio’s. Daarom hebben wij voor het verslag gestemd.

  Maria do Céu Patrão Neves (PPE), schriftelijk. − (PT) Ik ben blij dat dit verslag is aangenomen, omdat het rekening houdt met de realiteit van de ultraperifere regio’s en hun van nature kwetsbare economieën en zeer specifieke kenmerken die aangepaste, specifieke oplossingen vereisen. De maatregelen die hier zijn goedgekeurd, hebben ten doel om enerzijds het concurrentievermogen van de lokale economische actoren te versterken door bij te dragen aan de ondersteuning van de plaatselijke kleine en middelgrote ondernemingen en landbouwers en anderzijds investeringen aan te trekken en banen te scheppen, zodat in de autonome regio’s van de Azoren en Madeira meer stabiele werkgelegenheid gewaarborgd is. In het kader van de alomtegenwoordige economische crisis moet dit initiatief worden opgevat als een specifieke maatregel om de economische activiteit en de werkgelegenheid op de lange termijn aan te wakkeren en op die manier op beslissende wijze bij te dragen tot de cohesie en de convergentie op Europees grondgebied. De schorsing van de douanerechten is vastgesteld voor een periode van tien jaar en heeft betrekking op een waaier van producten waaronder eindproducten voor industrieel gebruik, grondstoffen, onderdelen voor landbouwdoeleinden, industriële verwerking en onderhoud. Ofschoon het niet mogelijk is te voorzien in een nauwkeurige beoordeling van het effect van deze maatregelen, omdat zij deel uitmaken van een reeks andere maatregelen die inspelen op de specifieke problemen van deze autonome regio’s, verwacht de Europese Commissie dat hun effect op de eigen middelen en inkomsten van de Unie over de periode 2010-2019 ongeveer 0,12 procent per jaar zal bedragen.

  Paulo Rangel (PPE), schriftelijk. − (PT) Ik heb voor het verslag gestemd omdat het hier gaat om vitale belangen voor de twee Portugese regio’s.

  Zuzana Roithová (PPE), schriftelijk. − (CS) Geachte collega’s, ik zou graag van deze gelegenheid gebruik willen maken om erbij stil te staan dat de Commissie in haar verordeningsvoorstel vergeten is dat zij na het Verdrag van Lissabon niet langer om het Europees Parlement heen kan als het gaat om samenwerking bij de overdracht van bevoegdheden voor de goedkeuring van dergelijke stukken wetgeving. Het lijkt wel of de Commissie even vergeten was dat het Verdrag van Lissabon reeds van kracht is. Ik zou de rapporteurs graag willen bedanken voor het feit dat zij de nodige artikelen zodanig hebben aangevuld dat de Commissie het Europees Parlement voortaan voorafgaand aan de goedkeuring van wetgeving ten aanzien van overgedragen bevoegdheden op het vlak van douaneheffingen dient te informeren en rekening dient te houden met onze standpunten ter zake. Ik wil stellig geloven dat ook in andere kwesties de Commissie daar nu ook nauwlettend op zal toezien.

  Raül Romeva i Rueda (Verts/ALE), schriftelijk. – (EN) De regionale autoriteiten van Madeira en de Azoren hebben verzocht om de tijdelijke schorsing van de rechten van het gemeenschappelijk douanetarief om de concurrentiepositie van lokale marktdeelnemers te versterken en de werkgelegenheid in deze ultraperifere regio’s van de Unie te stabiliseren. De effecten van deze voorgestelde schorsing zullen tot de betrokken regio's beperkt blijven en de plaatselijke KMO’s en landbouwers helpen te investeren en banen te creëren in deze ultraperifere gebieden van de Unie. De Commissie regionale ontwikkeling steunde het voorstel in het oorspronkelijke verslag. Er zijn amendementen ingediend (vereenvoudigde procedure – artikel 46, lid 2, van het Reglement) en aangenomen waarin het volgende werd voorgesteld: uitbreiding van de lijst van goederen die onder deze tijdelijke schorsing vallen (toevoeging CN-codes) en een nieuwe datum voor de inwerkingtreding van de verordening (1 februari 2010 in plaats van 1 januari 2010), plus een geldigheid tot 31 december 2019. In de stemming van vandaag hebben de Groenen voor dit verslag gestemd omdat we de nieuwe raadpleging en de opname van de plicht om het Europees Parlement te informeren steunen.

  Nuno Teixeira (PPE), schriftelijk. − (PT) De tijdelijke schorsing van de autonome rechten bij invoer van bepaalde industrieproducten in de autonome regio's Madeira en de Azoren is een maatregel die ten doel heeft het concurrentievermogen van de plaatselijke economieën te versterken en er zodoende voor te zorgen dat de werkgelegenheid in deze twee ultraperifere regio’s van de Europese Unie gewaarborgd is. De schorsing is afhankelijk van de eindbestemming van de producten en komt uitsluitende de regionale economische actoren ten goede, aangezien zij bedoeld is om investeerders aan te trekken door hen een perspectief op lange termijn te bieden dat in de regio een stabiel economisch en sociaal klimaat tot stand moet brengen.

Het beoogde voorstel zal ervoor zorgen dat niet alleen de industrieën in de vrije zones maar alle soorten bedrijven in deze regio’s met de schorsing hun voordeel zullen kunnen doen. De waaier van producten is uitgebreid met eindproducten voor industrieel gebruik, grondstoffen en andere materialen, en onderdelen voor landbouwdoeleinden, industriële verwerking en onderhoud.

De economieën van de ultraperifere regio’s zijn kwetsbaar en vertonen zeer specifieke kenmerken die aangepaste, specifieke oplossingen vereisen. Ofschoon de lijst van producten die in het document wordt genoemd mij ontoereikend lijkt, geeft het verslag een positieve impuls aan de economie van deze ultraperifere regio’s. Daarom stem ik voor.

Verslag-Surján (A7-0240/2010)

  Diogo Feio (PPE), schriftelijk. − (PT) Gelet op het feit dat dit voorstel niet tot extra uitgaven leidt, maar slechts ten doel heeft meer klaarheid te scheppen in de kredieten voor administratieve en beleidsuitgaven door Afdeling III van de begroting preciezer en strikter te maken, schaar ik mij achter het voorstel van de rapporteur om het standpunt van de Raad te onderschrijven.

  Nuno Melo (PPE), schriftelijk. − (PT) Het Verdrag van Lissabon kent het Europees Parlement nieuwe verantwoordelijkheden toe. Deze situatie zorgt voor een hogere administratieve werklast, waardoor de leden van het Parlement moeten worden bijgestaan door bevoegde medewerkers die optreden als adviseurs. Deze nieuwe realiteit brengt twee problemen mee: een stijging van de kosten door het grotere aantal medewerkers en een behoefte aan extra ruimte om deze mensen in de gelegenheid te stellen hun taken onder goede werkomstandigheden uit te voeren. De hogere kosten die hieruit voorvloeien kunnen in deze crisistijd op weinig begrip rekenen. Wanneer dit Parlement werk van uitstekende kwaliteit moet afleveren moet het echter over de nodige menselijke en financiële hulpbronnen beschikken.

Verslag-Rapkay (A7-0244/2010)

  Nuno Melo (PPE), schriftelijk. − (PT) De bescherming van de onafhankelijkheid van het mandaat van Europese afgevaardigden valt onder de bevoegdheid van het Parlement en die onafhankelijkheid mag niet in gevaar worden gebracht. In het geval dat wij hier vandaag behandelen wordt de Europese afgevaardigde beschuldigd van boekhoudfraude in verband met de financiering van een politieke partij gedurende een periode vóór zijn verkiezing tot lid van het Europees Parlement. Dit betekent dat de beschuldigingen geen verband houden met zijn werkzaamheden als lid van het Europees Parlement en dat wij bijgevolg zijn immuniteit moeten opheffen. Ik heb in overeenstemming hiermee gestemd.

  Alexander Mirsky (S&D), schriftelijk. – (LV) Ten aanzien van de immuniteit van onze collega Viktor Uspaskich heb ik mij van stemming onthouden, omdat ik immuniteit niet beschouw als een soort ‘wisselgeld’. Men bezit immuniteit of niet. Immuniteit geeft leden de gelegenheid hun werk te doen en beschermt hen tegen mogelijke druk. Ik meen dat immuniteit niet kan worden opgeheven zonder een uitspraak van het Europees Hof.

Ik ben er niet van overtuigd dat het Hof in Litouwen eerlijk heeft gehandeld, de regering en president van Litouwen hebben immers vaak gezinspeeld op de hoge mate van corruptie in Litouwen. Welke garantie hebben wij dat de uitspraak op objectieve wijze tot stand is gekomen? Indien wij de immuniteit van Viktor Uspaskich nu opheffen, moeten wij het hele begrip immuniteit schrappen in het Reglement van Orde van het Parlement.

  Andreas Mölzer (NI), schriftelijk. – (DE) Ik heb tegen het opheffen van de parlementaire immuniteit van de heer Uspaskich gestemd, omdat bij een nadere bestudering van de documenten blijkt dat de betreffende actie tegen de heer Uspaskich duidelijk gebaseerd is op partijpolitieke motieven. Als lid van de Russische minderheid zijn hij en zijn partij in Litouwen herhaaldelijk publiekelijk door de regering aangevallen. Hij wordt er nu van beschuldigd dat hij de financiën van de partij over een periode van drie jaar niet goed heeft berekend. Interessant genoeg is er geen zaak regen de penningmeester aanhangig gemaakt. Overigens was de heer Uspaskich de coördinator van de partij en in die hoedanigheid dus medeverantwoordelijk, zij het alleen in het eerste jaar. Het beeld wordt gecompleteerd door de onjuiste manier waarop deze kwestie in het Europees Parlement is behandeld. De heer Uspaskich heeft niet eens de kans gekregen om in de Commissie juridische zaken zijn standpunt te geven of een verklaring af te leggen. De socialistische rapporteur lijkt dan ook een duidelijke rol te spelen bij dit politieke proces. Deze handelwijze is onacceptabel omdat elke zaak in overeenstemming met de beginselen van de rechtsstaat behandeld moet worden. Dat is in de onderhavige zaak in ieder geval niet gebeurd.

  Raül Romeva i Rueda (Verts/ALE), schriftelijk. – (EN) Dit onderwerp is op het laatste moment toegevoegd aan de agenda voor de eerste vergaderperiode van september. Vorige week heeft de Commissie juridische zaken besloten de immuniteit van de heer Uspaskich op te heffen. Onze fractie is het eens met het besluit van de Commissie juridische zaken omdat de zaak betrekking heeft op het voeren van een dubbele boekhouding in verband met de financiering van een politieke partij en niet op het uiten van een mening of het uitbrengen van een stem bij de vervulling van zijn taken als lid van het Europees Parlement. We hebben deze opvatting vandaag in de plenaire vergadering tot uiting gebracht door voor het verslag te stemmen.

  Viktor Uspaskich (ALDE), schriftelijk. – (LT) Het verslag van de heer Rapkay is onwettig. Het Europees Parlement heeft mijn recht mij te verdedigen geschonden. Ik heb de rapporteur overtuigend bewijs van politieke vervolging verschaft, maar hij heeft op kwaadwillende wijze geweigerd om mijn bewijs aan andere leden van de Commissie juridische zaken door te geven.

Mij is de mogelijkheid ontzegd om deel te nemen aan het ontwerpbesluit, noch mocht ik commentaar erop leveren tijdens de commissiebijeenkomst. Ik mocht niet spreken over het feit dat ik in Rusland officieel als slachtoffer van politieke vervolging ben erkend, ik mocht ook geen commentaar leveren op precedenten van het Europees Parlement. In het ontwerpbesluit heeft de rapporteur een onjuiste versie en interpretatie van de Litouwse grondwet weergegeven – leden van het Seimas (het Litouwse Parlement) genieten ook immuniteit voor acties die dateren van vóór de verkiezingen. Het werd mij niet toegestaan om tijdens de bijeenkomst over deze zaak te spreken.

Verder heeft het Europees Parlement zijn bindende voorgaande wetten geschonden. Nooit in de geschiedenis van de EU is immuniteit opgeheven in een situatie als waarin ik mij bevind: in de eerste plaats geniet ik officieel de status van slachtoffer van politieke vervolging; in de tweede plaats is de staatsveiligheidsdienst die de aanval lanceerde, gepolitiseerd – zoals het Seimas heeft erkend. En zoals een van de hoofden van de dienst verklaarde, gaf de voorzitter van het Seimas het bevel de aanval te openen; ten derde verbieden aanklagers mij om kiezers te ontmoeten – om naar een andere stad in Litouwen te gaan; maar tijdens de verkiezingen zelf staan ze me toe om op vakantie te gaan, sportevenementen bij te wonen en religieuze plekken te bezoeken; ten vierde, volgens de precedenten van Herkotz, Blumenfeld, Venelzi, Amadei, Gaibisso, Marchiani, kan een politieke leider niet voor boekhouding verantwoordelijk worden gehouden.

Ik zal een klacht neerleggen bij het Europees Hof voor Justitie over dit illegale besluit en het zal worden teruggedraaid.

Aanbeveling-Iacolino (A7-0209/2010)

  Alfredo Antoniozzi (PPE), schriftelijk. – (IT) De globalisering, die wij op dit moment in de tijd meemaken, manifesteert zich in alle sectoren van het dagelijks leven en helaas ook in de misdaad. Zoals het verslag goed uitlegt, blijkt uit de statistieken over de gerechtelijke samenwerking in strafzaken tussen de afzonderlijke lidstaten en Japan dat de gerechtelijke autoriteiten van Europa en Japan zich genoopt zien tot samenwerking, ook al ontbrak hiervoor tot nu toe een wettelijk raamwerk.

Daarom vond ik het mijn plicht om voor dit verslag te stemmen en neem ik de gelegenheid te baat om de heer Iacolino te bedanken voor zijn uitstekende werk.

  Mara Bizzotto (EFD), schriftelijk. – (IT) Internationale samenwerking in strafzaken is vandaag de dag een doel dat de EU met de grootst mogelijk inzet moet nastreven. De huidige toename van de georganiseerde misdaad die op supranationaal niveau opereert dwingt nationale, internationale en staatsorganisaties tot een uiterste inspanning om tot overeenkomsten te komen die bureaucratische en administratieve formaliteiten vergemakkelijken en onderzoeksprocedures en de vervolging van misdrijven faciliteren. De overeenkomst tussen Europa en Japan, waartoe we geroepen zijn te stemmen, geeft voldoende garanties voor het respecteren van de wet en individuele rechten. Het is bovenal een historische kans, omdat de wil van beide partijen om tot samenwerkingsvormen in strafzaken en bij misdaadbestrijding te komen voor de eerste keer wettelijk wordt geregeld. Daarom heb ik voor het verslag-Iacolino gestemd.

  Carlos Coelho (PPE), schriftelijk. − (PT) Deze overeenkomst heeft ten doel de samenwerking op het gebied van wederzijdse rechtshulp in strafzaken tussen de lidstaten van de Europese Unie en Japan aan te scherpen. Ik ben blij met deze belangrijke overeenkomst, niet alleen omdat zij de weg opent naar de vaststelling van een duidelijk en coherent wettelijk raamwerk voor deze samenwerking, maar ook omdat er tot dusver op dit gebied zelfs geen bilaterale overeenkomsten tussen de lidstaten en Japan bestonden. De huidige uitdagingen ten gevolge van de mondialisering vereisen steeds vaker transnationale oplossingen. Misdaadbestrijding is hiervan een duidelijk voorbeeld, aangezien de samenwerking en wederzijdse hulp tussen de diverse landen van de internationale gemeenschap op dit vlak een fundamentele rol spelen.

In het kader van deze overeenkomst kan een officieel verzoek worden ingediend of kunnen eenvoudigweg op eigen initiatief gegevens worden uitgewisseld, bijvoorbeeld getuigenverklaringen of verklaringen, afschriften, bescheiden en rapporten betreffende bankrekeningen, verblijfplaatsen en gegevens van personen. De aangezochte staat kan het verzoek steeds weigeren door zich te beroepen op de “klassieke” redenen voor afwijzing. Elke weigering moet echter worden voorafgegaan door een fase van overleg tussen de betrokken staten.

Gelet op het voorgaande verleen ik mijn steun voor deze overeenkomst die bijdraagt tot een meer doeltreffende rechtshulp en tegelijkertijd voldoende waarborgen garandeert.

  Diogo Feio (PPE), schriftelijk. − (PT) De georganiseerde misdaad beperkt zich al lang niet meer tot de grenzen van de verschillende lidstaten, maar breidt zijn activiteiten uit naar alle hoeken van de wereld. Deze omstandigheid, eigen aan de tijd waarin wij leven, vergt op internationaal niveau gecoördineerde antwoorden van de internationale organisaties, de landen en de volkeren die van deze criminaliteit het slachtoffer zijn. De overeenkomst tussen de Unie en Japan betreffende wederzijdse rechtshulp in strafzaken is een nieuwe stap in die richting. De rechtsstaten moeten ervoor zorgen dat de grenzen die hen scheiden in termen van internationaal recht niet door misdadigers worden gebruikt om aan de rechtspleging te ontkomen, met als gevolg dat zij niet veroordeeld kunnen worden en hun slachtoffers geen rechtvaardige schadevergoeding krijgen.

Hoe efficiënt de politie en de gerechtelijke autoriteiten van elk land afzonderlijk ook zijn, informatie-uitwisseling en toepassing van beste praktijken zijn in het voordeel van iedereen als iedereen toegang heeft tot wederzijdse rechtshulp. Ik hoop dat dit spoedig het geval zal zijn.

  José Manuel Fernandes (PPE), schriftelijk. − (PT) In februari 2009 heeft de Raad machtiging verleend tot het openen van onderhandelingen over de sluiting van een overeenkomst tussen de Europese Unie en Japan betreffende wederzijdse rechtshulp in strafzaken. Bij besluit van 30 november 2009 verleende de Raad machtiging voor de sluiting van de overeenkomst op grondslag van de artikelen 24 en 38 van het Verdrag betreffende de Europese Unie. Na de inwerkingtreding van het Verdrag van Lissabon is het Parlement verzocht om zijn goedkeuring te hechten aan de sluiting van de overeenkomst, zoals bepaald in artikel 218 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie.

De overeenkomst is opgesteld naar voorbeeld van eerder gesloten overeenkomsten inzake gerechtelijke samenwerking en betreft met name samenwerking in verband met het verloop van onderzoeken en de verkrijging van stukken van overtuiging, alsmede andere activiteiten zoals de bekendmaking van mededelingen in de aangezochte staat. Als belangrijkste bepalingen onderstreep ik het afnemen van getuigenverklaringen of verklaringen, de mogelijkheid van verhoor per videoconferentie, het verkrijgen van afschriften, bescheiden en rapporten betreffende bankrekeningen en het opsporen van de verblijfplaats en het identificeren van personen, voorwerpen of plaatsen, alsmede het verstrekken van voorwerpen die in het bezit zijn van wetgevende, bestuurlijke of gerechtelijke autoriteiten van de aangezochte staat en de lokale autoriteiten van deze staat.

  Nathalie Griesbeck (ALDE), schriftelijk. – (FR) Het reglementeren van justitiële samenwerking op strafrechtelijk gebied om onderzoek te vergemakkelijken, om grensoverschrijdende criminaliteit doeltreffend te bestrijden: dat is het onderwerp en het doel van internationale overeenkomsten op het gebied van wederzijdse rechtshulp en in dit geval van deze overeenkomst betreffende wederzijdse rechtshulp in strafzaken tussen de Europese Unie en Japan. De moeilijkheden die een "Europese opspoorder" (rechterlijke autoriteit, politie, douane, enzovoort) zou ondervinden bij het verzamelen van bewijs in een derde land zijn makkelijk voorstelbaar. Tegenwoordig is er door de globalisering en de grensoverschrijdende criminaliteit behoefte aan samenwerking tussen staten, een wettelijk kader en een "operationele interface" tussen de Europese Unie en derde landen op strafrechtgebied. De meerwaarde van deze overeenkomst is onweerlegbaar: op gebieden als het uitvoeren van onderzoeken, het verzamelen van bewijsstukken, het verkrijgen van getuigenissen, het verkrijgen van bankdocumenten, het identificeren of lokaliseren van personen, is voortaan voorzien in formeel geregelde samenwerking tussen de Europese Unie en Japan, voor meer doelmatigheid en meer snelheid. Daarom heeft het Europees Parlement zonder problemen zijn goedkeuring verleend aan het sluiten van een dergelijke internationale overeenkomst en ik ben er zeer verheugd over.

  Clemente Mastella (PPE), schriftelijk. – (IT) In de eerste plaats wil ik de heer Iacolino feliciteren met het voortreffelijke werk dat hij heeft verricht.

Ik heb voor het verslag gestemd omdat ik geloof dat het grote aantal gevallen van gerechtelijke samenwerking in strafzaken tussen de afzonderlijke lidstaten en Japan in de afgelopen jaren de noodzaak van één wettelijk juridisch raamwerk weerspiegelt, vooral gezien de onbegrijpelijke afwezigheid van bilaterale verdragen tussen de EU-lidstaten en Japan.

Het gaat om een overeenkomst betreffende gerechtelijke samenwerking die vergelijkbaar is met eerder gesloten overeenkomsten, en betreft met name de samenwerking in verband met het verloop van onderzoeken en het verkrijgen van stukken van overtuiging, alsmede andere activiteiten zoals de bekendmaking van mededelingen in de aangezochte staat. De bepalingen van de overeenkomst dragen bij aan de invoering van een zo doeltreffend mogelijke rechtshulp, die in staat is om de huidige uitdagingen het hoofd te bieden en tegelijkertijd voorziet in passende waarborgen.

Wat betreft redenen voor afwijzing wil ik hier het belang beklemtonen van de bepaling die de lidstaten beschermt tegen een mogelijk gebruik van de overeenkomst in strafzaken waarin de doodstraf kan worden uitgesproken; dit alles met de volledige inachtneming van het meermalen door de Europese Unie geuite standpunt waarbij wordt opgeroepen tot afschaffing of ten minste opschorting van de doodstraf.