Πρόεδρος. – Το επόμενο σημείο της ημερήσιας διάταξης είναι η έκθεση του κ. Bernhard Rapkay, εξ ονόματος της Επιτροπής Οικονομικής και Νομισματικής Πολιτικής, σχετικά με τις κρατικές ενισχύσεις που διευκολύνουν την παύση λειτουργίας μη ανταγωνιστικών ανθρακωρυχείων (COM(2010)0372 – C7-0296/2010 - 2010/0220(NLE)) (Α7-0324/2010)

  Bernhard Rapkay, εισηγητής. – (DE) Κυρία Πρόεδρε, κύριε Almunia, κυρίες και κύριοι, καταρχάς θα ήθελα να συγχαρώ εσάς, κύριε Almunia, και τις υπηρεσίες σας. Η εκτίμηση επιπτώσεων που παρουσιάσατε είναι πολύ καλή. Βασίζεται σε γεγονότα, είναι πειστική και εστιάζει στο προκείμενο.

Είναι κρίμα το γεγονός ότι τα άλλη μέλη του Σώματος των Επιτρόπων δεν διάβασαν αυτήν την εκτίμηση επιπτώσεων, διότι, αν το είχαν κάνει, δεν θα μπορούσαν να υποβάλουν την πρόταση αυτή, η οποία δεν έχει απολύτως καμία σχέση με την εκτίμηση επιπτώσεων. Αναρωτιέμαι πώς το Σώμα των Επιτρόπων επέλεξε τη χρονιά, για παράδειγμα. Στην εκτίμηση επιπτώσεων δεν γίνεται απολύτως καμία αναφορά σε αυτό. Το μόνο πράγμα που μπορεί να εξηγήσει κάτι τέτοιο είναι ότι το 2014 βρίσκεται ακριβώς στο μέσο του διαστήματος μεταξύ του 2010 και του 2018. Αυτό θα είναι.

Εντούτοις, ενδέχεται επίσης να μην κατανόησαν το περιεχόμενο. Κανένα από τα επιχειρήματα υπέρ της παρούσας πρότασης δεν μπορεί να ληφθεί σοβαρά υπόψη, διότι δεν είναι σωστά. Υπάρχει το επιχείρημα ότι το πρόγραμμα κρατικών ενισχύσεων που υιοθετήθηκε το 2002, το οποίο πρόκειται να λήξει, ήταν μεταβατική ρύθμιση για τον τομέα της εξόρυξης άνθρακα. Φυσικά, κάτι τέτοιο είναι εντελώς λανθασμένο. Επρόκειτο για διάδοχη ρύθμιση. Αυτό το γνωρίζω, επειδή ήμουν εκεί και ήμουν ο εισηγητής του Κοινοβουλίου το 2002. Αυτό συνέβη, όταν έληξε έπειτα από 50 χρόνια η Συνθήκη για την ίδρυση της Ευρωπαϊκής Κοινότητας Άνθρακα και Χάλυβα (ΕΚΑΧ) και χρειαζόταν διάδοχη ρύθμιση, όχι μόνο σε σχέση με τις ενισχύσεις αλλά και για άλλα θέματα.

Εάν επρόκειτο για ρύθμιση μεταβατική, τι θα είχε συμβεί, για παράδειγμα, με τα περιουσιακά στοιχεία της ΕΚΑΧ; Δεν επρόκειτο για μεταβατική ρύθμιση αλλά για διάδοχη ρύθμιση. Την περίοδο εκείνη, συμφωνήσαμε δικαιολογημένα σε μια περίοδο οκτώ ετών για αυτήν τη διάδοχη ρύθμιση, έπειτα από την οποία θα εξετάζαμε και πάλι το θέμα. Ως εκ τούτου, το εν λόγω επιχείρημα είναι λανθασμένο.

Το δεύτερο επιχείρημα που προβλήθηκε είναι το ζήτημα της αειφορίας. Όλοι είμαστε υπέρ της αειφορίας και γνωρίζουμε ότι ο άνθρακας, φυσικά, παράγει τεράστιες ποσότητες εκπομπών CO2. Εντούτοις, μια απόφαση από μέρους της Επιτροπής δεν μπορεί να καταργήσει τους νόμους της επιστήμης. Τι θα συμβεί στη συνέχεια; Ο εγχώριος άνθρακας θα αντικατασταθεί από εισαγόμενο άνθρακα. Αυτό είναι το μόνο πράγμα που θα συμβεί. Ο εισαγόμενος άνθρακας παράγει την ίδια ακριβώς ποσότητα CO2 με τον εγχώριο άνθρακα. Το πρόβλημα έγκειται απλώς στο ότι, εάν δεν διαθέτουμε πλέον σημεία αναφοράς, δεν θα είμαστε σε θέση να τα χρησιμοποιήσουμε στην ανάπτυξη νέων τεχνολογιών αιχμής για την εξόρυξη και τους σταθμούς παραγωγής ενέργειας. Η Ευρώπη είναι ηγέτης στον τομέα αυτόν και διαθέτει εξαγωγικό πλεονέκτημα. Δεν πιστεύω ότι πρέπει απλώς να το εγκαταλείψουμε.

Το τρίτο επιχείρημα είναι ότι οι ενισχύσεις είναι επιζήμιες, και ότι τα χρήματα θα δαπανούνταν καλύτερα σε άλλα πράγματα. Δεν είναι δυνατό να πούμε τίποτα ενάντια στο επιχείρημα αυτό ή ενάντια στη στάση των ριζοσπαστών της αγοράς. Δεν μπορείς να αντιτίθεσαι σε μια ιδεολογία με γεγονότα. Εντούτοις, η δήλωση ότι κάτι τέτοιο θα ήταν ιδιαίτερα δαπανηρό, για παράδειγμα, πρέπει να εξεταστεί σε σχέση με το ποιες θα ήταν οι πραγματικές επιπτώσεις, εάν η εξόρυξη επρόκειτο να τερματιστεί απότομα και το 2014 σηματοδοτούσε απότομη διακοπή. Θα είχε ως αποτέλεσμα την αύξηση του κόστους καταπολέμησης της ανεργίας και, προπάντων, του κόστους που σχετίζεται με τη μακροπρόθεσμη παύση λειτουργίας των ορυχείων. Πρόκειται για ιδιαίτερα περίπλοκο και σύνθετο θέμα. Το κόστος της μακροπρόθεσμης παύσης λειτουργίας των ορυχείων συνεχίζει να μας επιβαρύνει για χρόνια και ακόμη και δεκαετίες έπειτα από τον τερματισμό της εξόρυξης άνθρακα. Το κόστος αυτό θα πρέπει να το πληρώσουμε από τον δημόσιο κορβανά. Ωστόσο, ορισμένα κράτη μέλη έχουν θεσπίσει ένα σύστημα το οποίο διασφαλίζει ότι το κράτος δεν ευθύνεται για το κόστος αυτό. Ως εκ τούτου, το συγκεκριμένο επιχείρημα δεν ευσταθεί επίσης. Για τον λόγο αυτόν, συνιστώ να ξανασκεφτείτε την πρόταση αυτή το συντομότερο δυνατό και να δώσετε προσοχή σε αυτά που λέγονται στην εκτίμηση επιπτώσεων. Διαφορετικά, το αποτέλεσμα θα είναι η δημιουργία περιφερειακών και κοινωνικοπολιτικών στρεβλώσεων, κάτι που δεν θέλουμε. Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο, η πρόταση για το 2018 είναι πολύ λογική.

  Joaquín Almunia, Αντιπρόεδρος της Επιτροπής. – (ES) Κυρία Πρόεδρε, πολλές ευχαριστίες στον κ. Rapkay για την έκθεσή του εξ ονόματος της Επιτροπής Οικονομικής και Νομισματικής Πολιτικής του Κοινοβουλίου.

Η Επιτροπή εξέτασε αναλυτικά με μεγάλο ενδιαφέρον τόσο την έκθεση όσο και τις προτεινόμενες τροπολογίες για αυτήν τη συζήτηση και λάβαμε υπόψη το γεγονός ότι η έκθεση στηρίζει συγκεκριμένα την παράταση της προθεσμίας για την παύση λειτουργίας των μη ανταγωνιστικών ορυχείων έως το 2018.

Η Επιτροπή γνωρίζει επίσης ότι, στις πρόσφατες συζητήσεις που πραγματοποιήθηκαν στην Επιτροπή Μονίμων Αντιπροσώπων (Coreper), η πλειονότητα στήριξε την προθεσμία του 2018, όπως προτείνει η έκθεση του κ Rapkay.

Όταν ετοιμάσαμε την πρόταση κανονισμού και εξετάσαμε την παρούσα κατάσταση, είχαμε φυσικά στην Επιτροπή πλήρη επίγνωση των κοινωνικών και περιφερειακών επιπτώσεων που θα είχε η παύση λειτουργίας των ανθρακωρυχείων σε ορισμένες περιοχές της ΕΕ. Εντούτοις, κατά την κατάρτιση του κανονισμού, λάβαμε υπόψη και το γεγονός ότι ορισμένα από τα ορυχεία δεν είναι ανταγωνιστικά και έχουν επιβιώσει μέχρι στιγμής μόνο χάρη στις συνεχείς ενέσεις δημόσιου χρήματος και δημόσιων επιχορηγήσεων. Ως εκ τούτου, στην πρόταση κανονισμού που υποβάλαμε, επιτρέψαμε στα κράτη μέλη να χορηγήσουν επιπρόσθετες λειτουργικές ενισχύσεις, όμως στην περίπτωση αυτή με συγκεκριμένο σκοπό να διευκολυνθεί η σταδιακή παύση λειτουργίας των μη ανταγωνιστικών ορυχείων.

Θα ήθελα να συζητήσουμε τρία σημεία που εξετάζονται στην έκθεση.

Πρώτον, την πρόταση για χορήγηση λειτουργικών ενισχύσεων ή επενδύσεων, προκειμένου να καταστούν τα ορυχεία ανταγωνιστικά. Υπήρχε ήδη παρόμοια διάταξη στον προηγούμενο κανονισμό αναφορικά με τις ενισχύσεις που παρέχονται στον τομέα. Εντούτοις, ο προηγούμενος κανονισμός αδυνατούσε σε μεγάλο βαθμό να επιτύχει τα επιθυμητά αποτελέσματα και, αντί να οδηγήσει τα ανθρακωρυχεία προς την κερδοφορία, δημιούργησε σε κάποιον βαθμό έναν ηθικό κίνδυνο.

Τα ορυχεία λάμβαναν επιχορηγήσεις με τη μάταιη ελπίδα ότι θα επιτύγχαναν κερδοφορία. Σήμερα πρέπει να αντιμετωπίσουμε τις συνέπειες: πρέπει να επεκτείνουμε αυτό το ειδικό σύστημα για την παραγωγή άνθρακα, καθώς τα συγκεκριμένα ορυχεία δεν έχουν επιτύχει κερδοφορία ούτε έχουν κλείσει.

Εν πάση περιπτώσει, τα ορυχεία που διαθέτουν αξιόπιστες προβλέψεις κερδοφορίας δεν χρειάζονται κρατικές ενισχύσεις και μπορούν να αποκτήσουν το απαιτούμενο κεφάλαιο από τις κεφαλαιακές ή τις χρηματοπιστωτικές αγορές.

Δεύτερον, θα ήθελα να εξηγήσω για ποιον λόγο θεωρούμε στην πρότασή μας ότι είναι αναγκαίο να έχουμε ένα σχέδιο για την ελαχιστοποίηση των επιπτώσεων στο περιβάλλον. Το άρθρο 3, παράγραφος 1 της πρότασής μας κάνει αναφορά στο σημείο αυτό.

Οι κρατικές ενισχύσεις στρεβλώνουν τον ανταγωνισμό. Ως εκ τούτου, η Συνθήκη περιλαμβάνει διατάξεις που τις κηρύσσουν ασύμβατες σε ολόκληρο φάσμα περιπτώσεων. Οι λειτουργικές ενισχύσεις μπορούν να γίνουν δεκτές, μόνο εφόσον έχουν θετικές επιπτώσεις. Ο κανονισμός μας προτείνει ένα σχέδιο για τον μετριασμό των περιβαλλοντικών επιπτώσεων από τη χρήση του άνθρακα, προκειμένου να αντισταθμιστούν οι αρνητικές επιπτώσεις των ενισχύσεων.

Τέλος, το τρίτο σημείο που θέλω να θίξω είναι ότι, όταν ο στόχος των λειτουργικών ενισχύσεων είναι να συμβάλουν στη μετάβαση προς την παύση λειτουργίας των μη ανταγωνιστικών ορυχείων, είναι σαφές ότι η παύση αυτή πρέπει να γίνει σταδιακά, και δεν είναι δυνατό να πραγματοποιηθεί, όταν πλησιάζει η προθεσμία. Αυτός ο σταδιακός χαρακτήρας πρέπει να ορίζεται ρητά στο σχέδιο παύσης λειτουργίας, και το σχέδιο πρέπει επίσης να περιλαμβάνει το μειωμένο ποσοστό των εν λόγω ενισχύσεων κατά τη διάρκεια της μεταβατικής περιόδου.

Ως εκ τούτου, η πρότασή μας θεμελιώνει γραμμική μείωση των ενισχύσεων κατά ένα ποσοστό που στοχεύει προφανώς στην κατάργηση των ενισχύσεων στο τέλος της μεταβατικής περιόδου.

Τούτων λεχθέντων, θα ήθελα για ακόμη μια φορά να ευχαριστήσω τον κ. Rapkay και όλους όσοι συνέβαλαν στην έκθεση που εξετάζουμε. Θα λάβουμε υπόψη τη θέση του Κοινοβουλίου σε σχέση με την παρούσα έκθεση και συνεχίζουμε τις συζητήσεις στο Συμβούλιο, σε διαβούλευση φυσικά με τη βελγική Προεδρία. Ενόψει της θέσης του Κοινοβουλίου και βασιζόμενη σε αυτό που φαίνεται να είναι η θέση του Συμβουλίου, η Επιτροπή θα παράσχει φυσικά τη γνωμοδότησή της τις επόμενες εβδομάδες.

  Herbert Reul, συντάκτης γνωμοδότησης της Επιτροπής Βιομηχανίας, Έρευνας και Ενέργειας. – (DE) Κυρία Πρόεδρε, κύριε Almunia, κυρίες και κύριοι, κανείς δεν αμφισβητεί το γεγονός ότι ο άνθρακας αποτελεί σημαντικό μέρος του ενεργειακού μας εφοδιασμού. Είναι επίσης αδιαμφισβήτητο το γεγονός ότι η εξορυκτική βιομηχανία πρέπει να είναι ανταγωνιστική, και ότι παροχή επιχορηγήσεων δεν αποτελεί τη σωστή προσέγγιση.

Το ερώτημα τώρα είναι εάν η σωστή προθεσμία είναι το 2014 ή το 2018. Ο κ. Rapkay πρόβαλε σειρά έξυπνων επιχειρημάτων, τα οποία δεν θα επαναλάβω. Έχω μόνο ένα αίτημα προς την Επιτροπή. Σε όλες τις επιτροπές του Κοινοβουλίου που ενεπλάκησαν, στηρίζεται κατά πλειοψηφία η πρόταση να καταστεί η ανταγωνιστικότητα κριτήριο. Όσον αφορά την προθεσμία, πρέπει απλώς να διασφαλίσουμε ότι υπάρχει η αναγκαία ευελιξία που θα επιτρέψει στα κράτη μέλη να διατηρήσουν την πίεση στους πολίτες, τις θέσεις εργασίας και τις οικονομικές δομές σε διαχειρίσιμο επίπεδο. Το μόνο επιχείρημα που αναφέρθηκε και, συμπτωματικά, συγκρούεται με τη δήλωση επιπτώσεων της Επιτροπής που αρχικά φαινόταν να είναι υπέρ του 2018, ήταν ότι στην περίπτωση αυτή οι λόγοι περιβαλλοντικής πολιτικής θα μπορούσαν να διαδραματίσουν κάποιο ρόλο. Θα ήθελα να επισημάνω για ακόμη μια φορά ότι δεν θα έχει καμία διαφορά στο κλίμα το αν θα κάψουμε εισαγόμενο ή εγχώριο άνθρακα. Το αίτημά μου προς τον Επίτροπο είναι να εξετάσει, εάν το Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο μπορούν να σκεφτούν παρόμοια επιχειρήματα, εάν αυτή η τετραετής προθεσμία θα μπορούσε να συντελέσει στο να καταστεί η Επιτροπή λίγο πιο ευέλικτη. Έτσι αντιλήφθηκα την αναφορά που έγινε μόλις τώρα στην Επιτροπή, ότι θα εξετάσει το ζήτημα, και είμαι ευγνώμων γι’ αυτό.

  Jan Březina, συντάκτης γνωμοδότησης της Επιτροπής Περιφερειακής Ανάπτυξης. – (CS) Κυρία Πρόεδρε, εξ ονόματος της Επιτροπής Περιφερειακής Ανάπτυξης, χαιρετίζουμε την πρόταση της Επιτροπής, παρά το γεγονός ότι συστήσαμε ορισμένες τροπολογίες. Επίσης, συστήσαμε την παράταση της προθεσμίας για την παύση λειτουργίας των μη ανταγωνιστικών ορυχείων. Χωρίς την αλλαγή αυτή, θα υπήρχε ο κίνδυνος να πέσουν στη φτώχεια ολόκληρες περιοχές που θα επηρεάζονταν από την παύση λειτουργίας των ορυχείων και να αντιμετωπίσουν σοβαρά κοινωνικά προβλήματα.

Μεταξύ άλλων, προτείναμε επίσης την προσαρμογή της χρήσης των πόρων συνοχής για τις περιφέρειες που επηρεάζονται με τον τρόπο αυτόν. Η επιτροπή πιστεύει ακόμη ότι η παύση λειτουργίας των μη ανταγωνιστικών ορυχείων δεν συνιστά τον μοναδικό αποδεκτό τρόπο χρησιμοποίησης των κρατικών ενισχύσεων για τέτοιου είδους ορυχεία, καθώς πρέπει επίσης να χρησιμοποιούνται για τη διευκόλυνση της ανάπτυξης που είναι εστιασμένη στην επίτευξη ανταγωνιστικότητας.

Εάν ένα ορυχείο καταστεί ανταγωνιστικό έως μια ορισμένη ημερομηνία, αυτό είναι οπωσδήποτε επιθυμητή κατάσταση, η οποία είναι προς το συμφέρον τόσο της συγκεκριμένης περιοχής όσο και ολόκληρης της Ένωσης εντέλει. Η σημασία των σταθμών παραγωγής ενέργειας με καύση άνθρακα έγκειται, μεταξύ άλλων, στο γεγονός ότι στην ουσία είναι οι μόνες μονάδες ικανές να ανταποκριθούν με άμεσο και ευέλικτο τρόπο μέσω της αυξημένης παραγωγής, όταν υπάρχει απότομη αύξηση στη ζήτηση για ηλεκτρική ενέργεια, ανεξάρτητα από άλλους παράγοντες. Εάν η μεγαλύτερη ενεργειακή ασφάλεια της Ένωσης πρόκειται να είναι κάτι περισσότερο από ένα σλόγκαν, δεν μπορούμε να τα καταφέρουμε χωρίς σταθερά και ανταγωνιστικά ανθρακωρυχεία και χωρίς τη βιομηχανία άνθρακα.

  Werner Langen, εξ ονόματος της Ομάδας PPE. – (DE) Κυρία Πρόεδρε, θα ήθελα καταρχάς να ενθαρρύνω τον κ. Almunia να εμμείνει στην αρχική του πρόταση για το 2018. Η πρόταση αυτή ήταν καλά θεμελιωμένη και βασιζόταν σε λόγους οικονομικής, περιφερειακής, κοινωνικής και ενεργειακής πολιτικής.

Δεν καταλαβαίνω για ποιον λόγο το Σώμα των Επιτρόπων έχει εισαγάγει περιβαλλοντικούς λόγους, οι οποίοι είναι εντελώς άσχετοι. Όπως είπαν και προηγούμενοι ομιλητές, δεν έχει καμία διαφορά εάν καίμε εισαγόμενο άνθρακα ή άνθρακα που τον έχουμε εξορύξει και επιχορηγήσει οι ίδιοι. Το αποτύπωμά μας στο κλίμα είναι σε μεγάλο βαθμό το ίδιο και στις δύο περιπτώσεις. Στη πραγματικότητα, είναι πιθανότατα πολύ χειρότερο με τον εισαγόμενο άνθρακα, διότι ο άνθρακας αυτός πρέπει να μεταφερθεί εδώ από τον Καναδά, την Αυστραλία ή άλλες περιοχές του κόσμου. Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο, η αιτιολογία είναι λανθασμένη. Θα ήθελα να ευχαριστήσω τον κ. Rapkay για το γεγονός ότι κατάρτισε την πρόταση αυτήν σε στενή συνεργασία με την Ομάδα του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (Χριστιανοδημοκράτες). Πιστεύω ότι έχει να κάνει με κανονισμό του Συμβουλίου. Υπάρχει ένα «παραθυράκι» στη Συνθήκη της Λισαβόνας, γεγονός που σημαίνει ότι οι κανονισμοί που βασίζονται στο δίκαιο του ανταγωνισμού δεν αποτελούν μέρος της διαδικασίας συναπόφασης του Κοινοβουλίου. Αντίθετα, η διαδικασία, η οποία δεν περιλαμβάνει κάποια σωστή αξιολόγηση, εξακολουθεί να βασίζεται στον κανονισμό αρ. 17 που χρονολογείται από το 1965. Κατά συνέπεια, σήμερα χρειαζόμαστε –τουλάχιστον, όσον αφορά τη δήλωσή μας– μια ψηφοφορία με ευρεία πλειοψηφία, ώστε ο άνθρακας, ο οποίος αποτελεί μία από τις σημαντικότερες πηγές ενέργειας που εξακολουθούμε να διαθέτουμε στην Ευρώπη, να παραμείνει ανταγωνιστικός και στο μέλλον.

Η πολιτική μας ομάδα θα παράσχει στην έκθεση του κ. Rapkay την αμέριστη στήριξή της. Θέλουμε να ενθαρρύνουμε τον κ. Almunia να προτρέψει την Επιτροπή να υποβάλει νέα πρόταση για το 2018 και θέλουμε να τροποποιηθούν δύο σημεία στην έκθεση που εγκρίθηκε. Το ένα από αυτά έχει να κάνει με τον τρόπο κατά τον οποίο θα μειωθούν σταδιακά οι ενισχύσεις. Είμαστε της άποψης ότι αυτό είναι κάτι που πρέπει να το αφήσουμε στα κράτη μέλη για αυτήν την οκταετή περίοδο.

Το δεύτερο σημείο αφορά το γεγονός ότι ο κανονισμός συνολικά θα λήξει το 2030. Αυτό είναι και το τελικό στάδιο, στο οποίο κατέληξαν οι συζητήσεις του Συμβουλίου όσον αφορά τον εν λόγω κανονισμό. Μόνο όταν το Κοινοβούλιο λάβει κάποια σαφή απόφαση υπέρ του 2018, θα μπορέσουμε να πραγματοποιήσουμε σωστή εκτίμηση των κοινωνικών, πολιτικών, οικονομικών και περιφερειακών λόγων καθώς και των λόγων ενεργειακής πολιτικής.

  Olle Ludvigsson, εξ ονόματος της Ομάδας S&D. – (SV) Κυρία Πρόεδρε, το παρόν ζήτημα δεν είναι ξεκάθαρο. Ως εκ τούτου, είναι σημαντικό για εμάς στο Κοινοβούλιο να θεμελιώσουμε μια καλά ισορροπημένη θέση. Υπάρχουν δύο κύριες πτυχές που πρέπει να ληφθούν υπόψη. Αφενός, είναι παράλογο, μακροπρόθεσμα, να συνεχίσουμε να διατηρούμε ζωντανή με τεχνητό τρόπο αυτήν τη μη ανταγωνιστική μορφή εξόρυξης. Για λόγους που σχετίζονται τόσο με το περιβάλλον όσο και με τον ανταγωνισμό, δεν είναι βιώσιμο να χρησιμοποιούμε δημόσια προγράμματα επιχορηγήσεων για να διασφαλίσουμε τη συνέχιση της μη επικερδούς εξόρυξης άνθρακα. Κατά συνέπεια, είναι λογικό να αρχίσουν να καταργούνται τώρα σταδιακά οι επιχορηγήσεις για τη δραστηριότητα αυτή.

Αφετέρου, η κατάργηση των επιχορηγήσεων θα έχει τεράστιες επιπτώσεις, όχι μόνο σε δεκάδες χιλιάδες ανθρακωρύχους που θα αναγκαστούν να ψάξουν για νέα δουλειά, αλλά και για τις οικογένειές τους και όλους όσοι εξαρτώνται από την εξόρυξη. Θα είναι πολύ δύσκολη προσαρμογή για τους ανθρώπους που ζουν στις περιοχές που θίγονται. Το να ζυγίσουμε αυτές τις δύο πτυχές δεν είναι εύκολη υπόθεση. Παρόλα αυτά, νομίζω ότι η Επιτροπή βρήκε μια λογική ισορροπία στην πρότασή της. Οι επιχορηγήσεις θα διακοπούν, κάτι τέτοιο όμως θα γίνει με προσεκτική διαχείριση, λαμβάνοντας υπόψη τόσο τις θέσεις εργασίας όσο και το περιβάλλον.

Οι ενδιαφερόμενες περιοχές θα υποστούν ένα δύσκολο εμπόδιο, όταν διακοπούν οι επιχορηγήσεις, την ίδια στιγμή όμως η πρόταση δίνει την ευκαιρία για τη λήψη εκτενών κοινωνικών και περιβαλλοντικών μέτρων, με στόχο να καταστεί αυτή η διαδικασία περιφερειακής προσαρμογής όσο το δυνατόν πιο αποτελεσματική. Είναι εξαιρετικά σημαντικό όλες αυτές οι ευκαιρίες να χρησιμοποιηθούν πλήρως από τις εθνικές και περιφερειακές αρχές. Οι μεγάλης κλίμακας επενδύσεις σε ενεργές πρωτοβουλίες για την αγορά εργασίας και τα εκτενή μέτρα περιβαλλοντικής αποκατάστασης είναι ουσιώδους σημασίας, εάν θέλουμε το τελικό αποτέλεσμα να είναι αποδεκτό για τις εν λόγω περιοχές.

Μέχρι στιγμής, η συζήτηση έχει επικεντρωθεί σε τρία ζητήματα. Πρώτον, προβλήθηκε το επιχείρημα ότι τα ανθρακωρυχεία που θα καταστούν ανταγωνιστικά κατά τη διάρκεια της περιόδου παύσης λειτουργίας, θα πρέπει να μπορούν να συνεχίσουν τη λειτουργία τους. Κατά την άποψή μου, θα ήταν λάθος να συμπεριλάβουμε τη δυνατότητα αυτή, διότι οι ενισχύσεις που πρόκειται να χορηγηθούν πρέπει να χρησιμοποιηθούν σωστά και με βάση την οριστική παύση λειτουργίας. Δεύτερον, συζητήθηκε μια τελική ημερομηνία για τις ενισχύσεις παύσης λειτουργίας. Στο πλαίσιο αυτό, είναι σημαντικό να σημειώσουμε ότι ο ισχύων κανονισμός υπάρχει από το 2002, και ότι όλοι γνωρίζουν ότι οι εξαιρέσεις από τους κανόνες ανταγωνισμού θα έληγαν φέτος. Κατά συνέπεια, δεν υπήρχε τίποτε το αιφνίδιο σε αυτό. Μπορώ να είμαι ευέλικτος όσον αφορά το ακριβές έτος. Τρίτον, διίστανται οι απόψεις όσον αφορά τα περιβαλλοντικά στοιχεία και τα στοιχεία αειφορίας στη θέση του Κοινοβουλίου. Πιστεύω ότι τα στοιχεία αυτά πρέπει να είναι όσο το δυνατόν πιο σαφή και πρέπει οπωσδήποτε να έχουν πιο περίοπτη θέση από ό,τι τώρα στο κείμενο που παρήγαγε η Επιτροπή Οικονομικής και Νομισματικής Πολιτικής. Είναι πολύ σημαντικό από την άποψη αυτή να στείλουμε το σωστό μήνυμα.

  Sophia in 't Veld, εξ ονόματος της Ομάδας ALDE. – (EN) Κυρία Πρόεδρε, πρέπει να πω ότι με συγκίνησε ιδιαίτερα το νέο ειδύλλιο ανάμεσα στις Ομάδες PPE και S&D, αισθάνομαι όμως ότι ο οικείος και θερμός εναγκαλισμός μεταξύ του κ. Rapkay και του κ. Lange κρατά την Ευρώπη σταθερά κολλημένη στο παρελθόν.

Μιλάμε για την έβδομη παράταση του ειδικού καθεστώτος κρατικών ενισχύσεων. Ο ίδιος ο κ. Rapkay επεσήμανε ότι ήταν εισηγητής το 2002. Ποιος μας εγγυάται ότι δεν θα κάνουμε την ίδια συζήτηση και το 2018; Διότι οι λόγοι που ίσχυαν το 2002 και ισχύουν και σήμερα, θα εξακολουθούν να ισχύουν και το 2018. Ως εκ τούτου, η πολιτική μου ομάδα εγκρίνει, χωρίς επιφύλαξη, τη θέση της Επιτροπής. Ζητήσαμε ξεχωριστή ψηφοφορία για τις τροπολογίες 25 και 27 και καλούμε όλους τους συναδέλφους από τις δύο μεγάλες πολιτικές ομάδες να καταψηφίσουν τις εν λόγω τροπολογίες και να στηρίξουν τη θέση της Επιτροπής για σταδιακή κατάργηση της στήριξης έως το 2014.

Γνωρίζω ότι στις διάφορες επιτροπές πραγματοποιήθηκαν ψηφοφορίες, όμως γνωρίζω επίσης ότι υπάρχουν πολλοί συνάδελφοι στις δύο μεγάλες πολιτικές ομάδες που αισθάνονται ιδιαίτερα άβολα με την παρούσα θέση. Θεωρώ ότι πρέπει να αντιληφθούν ότι έχουν όλη την ελευθερία του κόσμου να ψηφίσουν σύμφωνα με τη συνείδησή τους, διότι στην πραγματικότητα δεν είναι το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο αυτό που αποφασίζει. Επομένως, πρέπει να ψηφίσουν, προκειμένου να εκφράσουν τις απόψεις τους.

Δεν διαπραγματευόμαστε· επομένως, δεν είναι ανάγκη να συμβιβαστούμε. Μπορούμε να στείλουμε ένα πολύ ισχυρό πολιτικό μήνυμα προς στήριξη της Επιτροπής και, κατά συνέπεια, θεωρώ ότι το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο πρέπει να λειτουργήσει ως αντίβαρο στις πολύ έντονες πολιτικές πιέσεις από μέρους των κρατών μελών προς την Επιτροπή και να δείξει ότι ατενίζει το μέλλον και όχι το παρελθόν.

  Philippe Lamberts, εξ ονόματος της Ομάδας Verts/ALE. – (FR) Κυρία Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, η Ομάδα των Πρασίνων/Ευρωπαϊκή Ελεύθερη Συμμαχία δεν έχει καμία αντίρρηση να επενδυθούν δημόσιοι κονδύλια, δεδομένου ότι θα λειτουργήσουν ως καταλύτης για τη μεταμόρφωση που πρέπει να υποστούν η κοινωνία, η βιομηχανία και η οικονομία μας, προκειμένου να γίνουν δικαιότερες και, προπάντων, πιο βιώσιμες. Πρέπει να θυμόμαστε ότι οι ενισχύσεις προς μη ανταγωνιστικά ανθρακωρυχεία βαίνουν ενάντια στους στόχους αυτούς. Στηρίζουν μια βιομηχανία που δεν είναι βιώσιμη ούτε από οικονομικής πλευράς –διαφορετικά δεν θα επρόκειτο για επιχορηγήσεις– ούτε από περιβαλλοντικής πλευράς.

Όπως επεσήμανε μόλις τώρα η κ. in ’t Veld, για πολλές δεκαετίες η ανθρακοβιομηχανία ζητούσε την παράταση της μετάβασης αυτής, χωρίς να διαβλέπεται κάποιο τέλος. Ομοίως, γερμανοί συνάδελφοί μου, για πολλές δεκαετίες πολλές ευρωπαϊκές χώρες αγωνίζονταν να δώσουν τέλος στη μη βιώσιμη βιομηχανία. Αυτό ισχύει για τη χώρα μου, τη Γαλλία, καθώς και για πολλές άλλες χώρες. Ως εκ τούτου, στηρίζουμε την πρόταση της Επιτροπής και, κατ’ επέκταση, την πρόταση για χρησιμοποίηση επιχορηγήσεων, ώστε οι ενδιαφερόμενοι εργαζόμενοι να μπορέσουν να χρησιμοποιηθούν εκ νέου με ικανοποιητικό και αξιοπρεπή τρόπο.

Εντούτοις, υπό την πίεση όσων ακούσατε σήμερα, η Επιτροπή ετοιμάζεται να πραγματοποιήσει μάλλον άδοξη υποχώρηση, κύριε Almunia, υπό την πίεση που άσκησαν, μεταξύ άλλων, ο συνάδελφός σας κ. Oettinger, η συμπεριφορά του οποίου ως προς το ζήτημα αυτό δεν άρμοζε σε μέλος του Σώματος υπεύθυνο για την προάσπιση του γενικού συμφέροντος, αλλά σε επίσημο εκπρόσωπο των ειδικών, τομεακών συμφερόντων μιας συγκεκριμένης χώρας, της Γερμανίας. Επιπλέον, δεν κάνει καμιά προσπάθεια να το κρύψει!

Ολοκληρώνοντας, θα ήθελα να πω ότι, όσο η Ευρωπαϊκή Ένωση και τα κράτη μέλη χρησιμοποιούν όλη τους την ενέργεια για να στηρίξουν βιομηχανίες του παρελθόντος με δημόσια χρήματα, τα οποία –και ελπίζω η ιρλανδική κρίση να μας το θυμίζει αυτό– πλέον σπανίζουν, όσο στηρίζουμε με αυτά τα δημόσια χρήματα βιομηχανίες του 19ου αιώνα, δεν θα επιτρέψουμε στην Ευρώπη να αναλάβει ηγετικό ρόλο στις βιομηχανίες του 21ου αιώνα. Εν τω μεταξύ, ο κόσμος αλλάζει και αλλάζει γρήγορα.

  Konrad Szymański, εξ ονόματος της Ομάδας ECR. – (PL) Κυρία Πρόεδρε, η πρόταση που υπέβαλε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή είχε προφανώς γραφτεί υπό τις επιταγές της πολιτικής του κλίματος και χωρίς να λαμβάνονται υπόψη οι κοινωνικές συνέπειες –ιδιαίτερα οι συνέπειες στον τομέα της ενέργειας– σε χώρες όπως η Γερμανία, η Ισπανία και η Πολωνία. Πρέπει να θυμόμαστε ότι η παγκόσμια αγορά άνθρακα αλλάζει μπροστά στα μάτια μας. Η ζήτηση για άνθρακα και η τιμή του άνθρακα αυξάνονται. Κατά συνέπεια, τα ορυχεία που σήμερα δεν είναι επικερδή, θα καταστούν ίσως επικερδή στο μέλλον.

Επίσης, η απομάκρυνση από τον άνθρακα παρουσιάζει πολύ σοβαρά προβλήματα για την ενεργειακή ασφάλεια σε χώρες όπως η Πολωνία, οι οποίες παράγουν το 95% περίπου της ηλεκτρικής τους ενέργειας από άνθρακα. Η απομάκρυνση από τον άνθρακα σε τέτοιες περιπτώσεις μπορεί να έχει μόνο μια εναλλακτική λύση – την ακόμη μεγαλύτερη εξάρτηση από το αέριο, το οποίο εισάγεται μόνο από μία κατεύθυνση. Ως εκ τούτου, προτού αποφασίσουμε για τις πολιτικές πιέσεις υπέρ της εγκατάλειψης του άνθρακα στις περιπτώσεις αυτές, θα πρέπει να διασφαλίσουμε τη διαφοροποίηση καθώς και την ασφάλεια του εφοδιασμού με αέριο, διότι σήμερα αυτή είναι η μόνη πραγματική εναλλακτική για τον ενεργειακό τομέα σε χώρες που χρησιμοποιούν άνθρακα για τον σκοπό αυτόν.

Αυτοί είναι οι λόγοι για τους οποίους θα στηρίξουμε τους συμβιβασμούς που υπέβαλαν η Επιτροπή Οικονομικής και Νομισματικής Πολιτικής και η Επιτροπή Βιομηχανίας. Έρευνας και Ενέργειας, όπου προτείναμε να δίνει ο κανονισμός τη δυνατότητα στους εθνικούς προϋπολογισμούς –που, εξάλλου, δεν είναι κοινοτικοί προϋπολογισμοί– να διατηρούν τα ορυχεία σε χώρες στις οποίες κάτι τέτοιο είναι αναγκαίο· επίσης, θα στηρίξουμε τον συμβιβασμό που προτείνει να μπορεί να ισχύει ο κανονισμός έως το 2030. Θεωρώ ότι οι αρχικές προτάσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής ήταν πολύ πιο κοντά σε αυτήν ακριβώς τη θέση. Μόνο κατά το τελικό στάδιο αποφάσισε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή να προτείνει τη μη ρεαλιστική προθεσμία του 2014.

  Andreas Mölzer (NI). – (DE) Κυρία Πρόεδρε, δεν είναι απλώς δικαιολογημένο να συνεχίσουμε να στηρίζουμε την ανθρακοβιομηχανία, αλλά, κατά την άποψή μου, είναι και απολύτως αναγκαίο. Πρέπει να συνεχίσουμε να παρέχουμε στήριξη όχι μόνο έως το 2014, αλλά και μετά από το διάστημα αυτό. Είναι καθήκον μας να προστατεύσουμε τους πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης από τις πολλές αρνητικές συνέπειες της παγκοσμιοποίησης. Αυτό συνεπάγεται επίσης να προσφέρουμε στους εργαζομένους οι οποίοι εργάζονται σε βιομηχανίες που δεν είναι πλήρως ανταγωνιστικές στην παγκόσμια αγορά, μακροπρόθεσμη επανακατάρτιση, προκειμένου να τους επιτρέψουμε να αναλάβουν άλλες θέσεις εργασίας.

Δεν χρειάζεται να είναι κανείς ειδικός για να συνειδητοποιήσει ότι η εξορυκτική βιομηχανία χρειάζεται εξειδικευμένους εργαζόμενους. Πολλοί ανθρακωρύχοι εργάζονται στα ορυχεία όλη τους τη ζωή. Ως εκ τούτου, χρειαζόμαστε, κατά την άποψή μου, πολύ χρόνο για να μπορέσουμε να προσφέρουμε σε όλους αυτούς νέες δουλειές. Μπορεί να μην είναι πλέον συνετό να παράσχουμε στους παλιούς ανθρακωρύχους τη δυνατότητα επανακατάρτισης. Πρέπει να επιτρέψουμε στις εξορυκτικές περιοχές να αρχίσουν σταδιακά να εξαρτώνται όλο και λιγότερο από την εξορυκτική βιομηχανία, χωρίς να μειωθεί σημαντικά η ευημερία τους. Οι περιοχές αυτές εξακολουθούν να έχουν αξιοσημείωτες οικονομικές δυνατότητες, εάν τους δοθεί η ευκαιρία να αναδιαρθρώσουν τις οικονομίες τους. Η δραματική μείωση των επιχορηγήσεων προς την ανθρακοβιομηχανία κατά τα τελευταία χρόνια αποτελεί δοκιμασία για πολλές εξορυκτικές περιοχές. Σειρά τομέων δεν κατόρθωσε να αντιδράσει αρκετά γρήγορα στις αλλαγές των οικονομικών συνθηκών, εξαιτίας των ισχυρών τους δεσμών με την εξορυκτική βιομηχανία. Το αποτέλεσμα ήταν η αύξηση της φτώχειας. Δεν χρειάζεται να εξελιχθούν έτσι τα πράγματα. Μπορούμε να προστατεύσουμε πολλές ευρωπαϊκές περιοχές από τις μεγάλες οικονομικές και κοινωνικές ζημίες και, κατά συνέπεια, πρέπει να ψηφίσουμε υπέρ των εν λόγω κανονισμών.

  Gunnar Hökmark (PPE). – (SV) Κυρία Πρόεδρε, όσον αφορά τις κρατικές ενισχύσεις για την ανθρακοβιομηχανία, η άποψή μου είναι ότι πρέπει να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να κάνουμε την ευρωπαϊκή οικονομία όσο το δυνατόν πιο ανταγωνιστική, και αυτό πρέπει να το κάνουμε σε πολλούς διαφορετικούς τομείς. Πρέπει να έχουμε κάποιον στόχο σε σχέση με την αυτοκινητοβιομηχανία, τη βιομηχανία μηχανολογικού εξοπλισμού καθώς και την ιατρική βιομηχανία. Προκειμένου να έχουμε επιτυχία, πρέπει να μεταμορφώσουμε την οικονομία μας για να της επιτρέψουμε να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του σύγχρονου ανταγωνισμού και της παγκόσμιας οικονομίας.

Λαμβάνοντας όλα αυτά υπόψη, έχω σοβαρές αμφιβολίες σχετικά με την πρόθεση να παρατείνουμε τώρα τις κρατικές επιχορηγήσεις προς τα μη επικερδή ανθρακωρυχεία. Κάτι τέτοιο σημαίνει ότι, σε κρατικό επίπεδο, θα δεσμεύουμε χρήματα για εγχειρήματα τα οποία δεν είναι επικερδή, δεν είναι ικανά να στηρίξουν τις θέσεις εργασίας για τις οποίες μιλάμε και τα οποία δεν θα βοηθήσουν στη βελτίωση του περιβάλλοντος. Σημαίνει επίσης ότι η μεταμόρφωση που χρειαζόμαστε, προκειμένου να μπορέσουμε να γίνουμε πραγματικά ανταγωνιστικοί, θα πραγματοποιηθεί πιο αργά. Σημαίνει ότι δεν θα μπορέσουμε να αναπτυχθούμε σε άλλους τομείς και, επίσης, ότι σε μερικά χρόνια οι άνθρωποι θα συνεχίσουν να απασχολούνται σε βιομηχανίες που δεν προσφέρουν μακροπρόθεσμη ασφάλεια καθώς και την ευκαιρία να κερδίσει κανείς τα προς το ζην, και οι περιοχές εκείνες, για τις οποίες μιλάμε τώρα, θα εξακολουθήσουν να είναι εξαρτημένες από την εξόρυξη άνθρακα σε μη επικερδή ανθρακωρυχεία.

Στο πλαίσιο αυτό, πιστεύω ότι πρέπει να στηρίξουμε την πρόταση της Επιτροπής και θα ψηφίσουμε υπέρ της.

  Wolf Klinz (ALDE). – (DE) Κυρία Πρόεδρε, κύριε Almunia, πρέπει τώρα να υπομείνουμε τις συνέπειες αντί να παρατείνουμε την αγωνία. Αυτό μου έρχεται στο μυαλό, όταν σκέφτομαι το θέμα που συζητάμε σήμερα. Στηρίζω την πρόταση της Επιτροπής να καταργηθούν το 2014 οι κρατικές ενισχύσεις για τα ορυχεία που δεν θα είναι ανταγωνιστικά έως την ημερομηνία αυτή. Το κόστος κάθε θέσης εργασίας στη βιομηχανία εξόρυξης άνθρακα είναι πολύ πιο υψηλό από τον μέσο όρο. Τα χρήματα αυτά δεν δαπανούνται στην ανάπτυξη βιώσιμης και ανταγωνιστικής απασχόλησης για το μέλλον. Ως εκ τούτου, πιστεύω ότι είναι σωστό να καταργήσουμε το 2014 τις κρατικές επιχορηγήσεις προς μη ανταγωνιστικά ορυχεία. Τα χρήματα που θα καταστούν διαθέσιμα πρέπει να τα επενδύσουμε στην έρευνα και την ανάπτυξη καθώς και στην εκπαίδευση και την κατάρτιση. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος με τον οποίο μπορούμε να διατηρήσουμε το τεχνολογικό μας προβάδισμα και να παραμείνουμε ανταγωνιστικοί στην παγκόσμια οικονομία συνολικά.

  George Sabin Cutaş (S&D). – (RO) Κυρία Πρόεδρε, νομίζω ότι τόσο η πρόταση για την παύση λειτουργίας των ορυχείων όσο και η πρόταση για μείωση των επιχορηγήσεων είναι ιδιαίτερα πρόωρες και θα έχουν ανεπιθύμητες κοινωνικο-οικονομικές και περιφερειακές συνέπειες.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο ευρωπαϊκός εξορυκτικός τομέας παρέχει κατά προσέγγιση 100.000 θέσεις εργασίας, 42.000 στην εξόρυξη άνθρακα και 55.000 σε συναφείς τομείς, και ότι ορισμένες περιοχές της Ευρώπης είναι, από οικονομικής πλευράς, εντελώς εξαρτημένες από τον εν λόγω τομέα. Μεγάλος αριθμός ανθρώπων στις περιοχές αυτές εργάζεται στα ορυχεία ή έχει δουλειές που σχετίζονται με τον τομέα αυτόν.

Τα εν λόγω μέτρα θα μπορούσαν να έχουν αρνητικές συνέπειες, στον βαθμό που αφήνουν τις κοινότητες στην απόλυτη φτώχεια. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο πρέπει να σκεφτούμε γρήγορα μια στρατηγική για την επανακατάρτιση των εργαζομένων που επηρεάζονται από τα σχέδια παύσης λειτουργίας των ορυχείων.

Την ίδια στιγμή, απαιτείται ειδική στήριξη από τα διαρθρωτικά ταμεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, προκειμένου να παράσχουμε αμοιβαία συνδρομή στις περιοχές που θα υποφέρουν ως αποτέλεσμα των μέτρων αυτών. Επιπλέον, οι ανθρακωρύχοι και οι οικογένειές τους ενδέχεται να χάσουν την εμπιστοσύνη τους στην πολιτική διαδικασία, η οποία λαμβάνει τις αποφάσεις αυτές που τους επηρεάζουν άμεσα, εάν οι εν λόγω αποφάσεις ληφθούν σε ακατάλληλη χρονική στιγμή.

Πρέπει να εστιάσουμε εξίσου την προσοχή μας στις αραιοκατοικημένες περιοχές, οι οποίες θα υποφέρουν περισσότερο από κοινωνικο-οικονομικής πλευράς. Δεν πιστεύω ότι το 2014 είναι ρεαλιστική προθεσμία για την παύση λειτουργίας των ορυχείων. Από την άλλη πλευρά, η προθεσμία του 2020 που προτάθηκε συγκεκριμένα από την Επιτροπή Βιομηχανίας, Έρευνας και Ενέργειας δεν έλαβε αρκετές θετικές αντιδράσεις. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο πιστεύω ότι μπορούμε να βρούμε κοινό έδαφος όσον αφορά το 2018.

Θέλω να αναφερθώ και σε ένα άλλο σημείο, το οποίο είναι ότι η βιομηχανία άνθρακα αποτελεί συστατικό μέρος της ευρωπαϊκής πολιτικής και είναι η μοναδική πηγή της ΕΕ, διασφαλίζοντας με τον τρόπο αυτόν την ασφάλεια του εφοδιασμού. Απαιτείται μεταβατική περίοδος, η οποία θα επιτρέψει στα ορυχεία αυτά, καθώς και στα ορυχεία που θα μπορούσαν να γίνουν ανταγωνιστικά, να καταστούν σταδιακά πιο ανταγωνιστικά, προκειμένου να διασφαλιστεί η πρόσβαση σε ευρωπαϊκό άνθρακα και να αποφευχθούν οι αρνητικές κοινωνικο-οικονομικές συνέπειες.

  Ivo Strejček (ECR). – (CS) Κυρία Πρόεδρε, κατά την άποψή μου, δεν υπάρχει καμία διαφωνία ως προς το γεγονός ότι οι επιχορηγήσεις προς ιδιαίτερους τομείς της οικονομίας στρεβλώνουν και καταστρέφουν τον οικονομικό ανταγωνισμό και ότι, κατά συνέπεια, οι κρατικές ενισχύσεις είναι επιζήμιες για την υγιή λειτουργία της αγοράς, όχι μόνο βραχυπρόθεσμα αλλά και μακροπρόθεσμα.

Συζητάμε εδώ για περιοχές που θα επηρεαστούν, ή ενδέχεται να επηρεαστούν, από υψηλό επίπεδο ανεργίας, από την άλλη πλευρά, όμως, πρέπει να θυμόμαστε τις περιοχές που έχουν ήδη υποστεί αναδιάρθρωση στον τομέα αυτόν της οικονομίας και οι οποίες υπέστησαν υψηλή ανεργία και την αντιμετώπισαν. Ως εκ τούτου, στη σημερινή ψηφοφορία, η Ομάδα των Ευρωπαίων Συντηρητικών και Μεταρρυθμιστών στηρίζει όλες τις προτάσεις που θα έχουν ως αποτέλεσμα να έχουν τα επιμέρους κράτη μέλη επαρκή χρόνο να εφαρμόσουν την εκτεταμένη επανακατάρτιση των εργαζομένων, να οργανώσουν την κατάργηση και εξάλειψη της περιβαλλοντικής επιβάρυνσης που έχει να κάνει με την εξαγωγή του άνθρακα, καθώς και να μπορέσουν να απορροφήσουν εγκαίρως όλες τις κοινωνικές ανακατατάξεις.

  Salvador Garriga Polledo (PPE). – (ES) Κυρία Πρόεδρε, κυρίε Επίτροπε, είναι ντροπή το γεγονός ότι το Κοινοβούλιο δεν έχει δικαίωμα για τίποτε περισσότερο από την πραγματοποίηση διαβουλεύσεων, όταν αυτό που συζητάμε είναι το μέλλον 180.000 ευρωπαϊκών οικογενειών και η κατεξοχήν εγχώρια πηγή ενέργειας της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Οι επιχορηγήσεις δεν αποτελούν μια γενική πορεία προς την ανταγωνιστικότητα, όμως το να καταστήσουμε τον ευρωπαϊκό άνθρακα ανταγωνιστικό μέσω των επιχορηγήσεων έχει στρατηγική σημασία, καταρχάς διότι το 60% της ευρωπαϊκής ενέργειας εισάγεται και από το υπόλοιπο 40% μεγάλο ποσοστό είναι πυρηνική ενέργεια –την οποία η πλειονότητα του Κοινοβουλίου δεν στηρίζει– και, δεύτερον, εξαιτίας των αυξήσεων των τιμών: η τιμή του ευρωπαϊκού άνθρακα κινείται όλο και πιο κοντά στη διεθνή τιμή του άνθρακα.

Επιπλέον, θα ήθελα να σας ρωτήσω: τι σημαίνει ανταγωνιστικός άνθρακας; Αναρωτηθείτε εάν όλος ο άνθρακα που εισάγει η Ευρωπαϊκή Ένωση περιλαμβάνει το κοινωνικό κόστος καθώς και το κόστος ασφάλειας των ορυχείων, το οποίο περιλαμβάνεται στο κόστος του ευρωπαϊκού άνθρακα. Αυτό είναι το μοντέλο που πολλοί από εσάς επιθυμούν για την Ευρώπη; Συμφωνείτε με την εισαγωγή προϊόντων από περιοχές εκτός της ηπείρου μας που δεν συμμορφώνονται με τις αρχές της κοινοτικής προτίμησης και δεν ενσωματώνουν τα κοινωνικά δικαιώματα; Απορρίπτετε την ίδια αυτή ιδέα για τον ευρωπαϊκό άνθρακα;

Όσο μεγαλύτερη είναι η περίοδος αυτή, τόσο το καλύτερο, ώστε να μπορέσουμε να εισαγάγουμε τις τεχνολογίες καθαρής καύσης και αποθήκευσης που ήδη υφίστανται στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Χωρίς τον ευρωπαϊκό άνθρακα, εάν κάνουμε τα ευρωπαϊκά ορυχεία να κλείσουν, δεν θα υπάρχει κανένα κίνητρο να συνεχίσουμε να μειώνουμε τις εκπομπές αερίων από τους θερμοηλεκτρικούς σταθμούς, οι οποίοι θα συνεχίσουν να καίνε εισαγόμενο άνθρακα και να παράγουν CO2. Τι προτιμάτε: θέλετε το CO2 να μας έρχεται από έξω από την Ευρωπαϊκή Ένωση ή θέλετε να μπορεί το CO2 να τυγχάνει επεξεργασίας και να αποθηκεύεται, χρησιμοποιώντας τη δική μας ευρωπαϊκή τεχνολογία;

Δεν πιστεύω ότι το να απορρίψουμε το ενδεχόμενο του κοινοτικού άνθρακα, όπως κάνετε, είναι φιλελευθερισμός: πιστεύω ότι είναι υποκρισία.

  Silvia-Adriana Ţicău (S&D). – (RO) Κυρία Πρόεδρε, ο άνθρακας αποτελεί σημαντικό συστατικό μέρος στο ενεργειακό μίγμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ο τομέας της εξόρυξης άνθρακα παρέχει 280.000 θέσεις εργασίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ειδικότερα στις μονο-βιομηχανικές περιοχές. Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο, είναι σημαντικό να ικανοποιήσει η Ένωση το μεγαλύτερο δυνατό ποσοστό των απαιτήσεών της σε άνθρακα από την εγχώρια παραγωγή, προφανώς σε ανταγωνιστικές τιμές, βασιζόμενη στον εκσυγχρονισμό των διαδικασιών εξαγωγής και επεξεργασίας άνθρακα.

Εάν δεν χορηγηθούν κρατικές ενισχύσεις, η παραγωγή θα μειωθεί κατά 20%, συντελώντας στην απώλεια 100.000 θέσεων εργασίας. Οι κρατικές ενισχύσεις προς τη βιομηχανία του λιγνίτη συνιστούν απόλυτη αναγκαιότητα για τα μη ανταγωνιστικά ορυχεία. Είναι μη ανταγωνιστικά, εξαιτίας του απαρχαιωμένου τεχνικού τους εξοπλισμού. Οι κρατικές ενισχύσεις θα επιτρέψουν στις εγκαταστάσεις αυτές να εκσυγχρονιστούν, προκειμένου να διασφαλίσουν την ασφάλεια της απασχόλησης.

Σε σύγκριση με την πρόταση της Επιτροπής, είμαστε υπέρ της μετάθεσης της προθεσμίας για την παύση λειτουργίας των ορυχείων. Η Επιτροπή Βιομηχανίας, Έρευνας και Ενέργειας ψήφισε υπέρ της προθεσμίας του 2020, και θα στηρίξουμε τον συμβιβασμό στον οποίο κατέληξε με επιτυχία ο εισηγητής κ. Rapkay, μαζί με τους συναδέλφους βουλευτές των άλλων πολιτικών ομάδων.

Στηρίζουμε την κατάργηση του άρθρου 3, παράγραφος 1, ιδιαίτερα το ποσοστό που ορίζεται για τη σταδιακή κατάργηση των χορηγούμενων ενισχύσεων, ώστε τα κράτη μέλη που πρόκειται να χορηγήσουν κρατικές ενισχύσεις σε μη ανταγωνιστικά ανθρακωρυχεία να έχουν τη μεγαλύτερη δυνατή ευελιξία.

Εντούτοις, θεωρώ ότι τα κράτη μέλη πρέπει επίσης να υποβάλουν σχέδια για την οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη των εξορυκτικών περιοχών, οι οποίες συχνά είναι και μονο-βιομηχανικές περιοχές. Στόχος αυτών των αναπτυξιακών σχεδίων πρέπει να είναι η δημιουργία θέσεων εργασίας και η επένδυση στην ενεργειακή αποδοτικότητα και την παραγωγή ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας.

Τα συγχαρητήριά μου στον εισηγητή κ. Rapkay για την έκθεσή του και τη δουλειά που πραγματοποίησε.

  Γιώργος Χατζημαρκάκης (ALDE). – (DE) Κυρία Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, καταρχάς θα ήθελα να συγχαρώ τον κ. Almunia για την ανοικτή συζήτηση που πραγματοποιήθηκε στην Επιτροπή. Υπάρχουν καλοί λόγοι για τους οποίους εσείς και ο Πρόεδρος της Επιτροπής, κ. Barroso, λάβατε μέρος ση συζήτηση στο Σώμα των Επιτρόπων, έχοντας υπόψη ένα εντελώς άλλο έτος. Χαίρομαι για το γεγονός ότι η Επιτροπή μπορεί να συζητήσει από κανονιστικής πλευράς τόσο ανοικτά για διάφορα θέματα και, έπειτα, να ανατρέπει την απόφασή της. Αυτό είναι όχι μόνο αξιοθαύμαστο αλλά και αξιοσημείωτο. Είναι θετικό το γεγονός ότι στηρίζετε εδώ τη νέα απόφαση.

Υπάρχουν πολλοί καλοί λόγοι για την απόφαση αυτή. Παρόλα αυτά, τα κράτη μέλη που επηρεάζονται κάνουν σχέδια. Έχουν υποβληθεί σχέδια, και μπορώ απλώς να πω ότι χαίρομαι για την αφαίρεση της ρήτρας αναθεώρησης, η οποία όριζε ότι, από το 2012 και έπειτα, θα έπρεπε να ανοίξουμε ακόμη μια φορά το κουτί της Πανδώρας στο μεγαλύτερο κράτος μέλος που επηρεάζεται, με άλλα λόγια στη Γερμανία. Αυτό σημαίνει επίσης ότι η συζήτησή σας στο Σώμα των Επιτρόπων είχε ιδιαίτερα επιτυχή έκβαση. Γνωρίζω ότι το 2018 θα έρθει κάποια στιγμή. Με χαροποιεί επίσης το γεγονός ότι η εξορυκτική βιομηχανία έχει την ασφάλεια να κάνει μελλοντικά σχέδια, και θα ψηφίσω αναλόγως. Εντούτοις, μπορώ να δω ότι ο νικητής εδώ είναι η κανονιστική πολιτική.

  Theodor Dumitru Stolojan (PPE) . – (RO) Κυρία Πρόεδρε, άκουσα ήδη τις απόψεις των συναδέλφων μου, οι οποίοι επεσήμαναν πόσο σημαντικός είναι ο άνθρακας για την ενεργειακή ασφάλεια της ευρωπαϊκής οικονομίας.

Θα ήθελα να παρουσιάσω άλλο ένα επιχείρημα. Σε ορισμένες χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Ρουμανίας, τις χρονιές της ξηρασίας –οι οποίες αυξάνονται σε αριθμό– υπάρχει πτώση στην παραγωγή υδροηλεκτρικής και πυρηνικής ενέργειας. Ο μοναδικός πόρος που είχαν στην άμεση διάθεσή τους η χώρα μου καθώς και άλλες χώρες για την αύξηση της παραγωγής ενέργειας ήταν ο άνθρακας.

Διαθέτουμε πολλά ορυχεία που δεν είναι επικερδή, όμως υλοποιούν προγράμματα αναδιάρθρωσης που εκτείνονται μετά το 2014. Ως Φιλελεύθερος, είμαι ενάντια στην παροχή επιχορηγήσεων σε εμπορικές επιχειρήσεις, όχι όμως στην περίπτωση επιχειρήσεων που υλοποιούν συγκεκριμένα προγράμματα αναδιάρθρωσης. Κατά συνέπεια, θα στηρίξω την τροπολογία που προτείνει μεγαλύτερη μεταβατική περίοδο για τη διακοπή των επιχορηγήσεων που παρέχονται σε μη επικερδή ανθρακωρυχεία.

  Petru Constantin Luhan (PPE). – (RO) Κυρία Πρόεδρε, παρά το γεγονός ότι ο επιχορηγούμενος άνθρακας αναλογεί μόνο σε μικρό ποσοστό της κοινοτικής παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, η άμεση και ταυτόχρονη παύση λειτουργίας των ορυχείων λιγνίτη θα έχει αξιοσημείωτες κοινωνικές επιπτώσεις σε ορισμένες περιοχές της Ευρώπης. Μιλάμε εδώ για μεγάλο αριθμό ανθρώπων που εργάζονται σε αυτόν τον κλάδο της βιομηχανίας, οι οποίοι δεν θα μπορέσουν να απασχοληθούν και πάλι άμεσα σε άλλους τομείς, προκαλώντας με τον τρόπο αυτόν ανεργία καθώς και την εμφάνιση μειονεκτουσών περιοχών.

Θεωρώ ότι απαιτούνται αναγκαία μέτρα για την επανακατάρτιση των ανθρώπων αυτών, χρησιμοποιώντας κοινοτικά κονδύλια. Ωσότου γίνει κάτι τέτοιο, είναι απολύτως επιτακτικό να παρατείνουμε την ημερομηνία μέχρι την οποία θα μπορούν να χορηγούνται κρατικές ενισχύσεις για την παύση λειτουργίας μονάδων παραγωγής, τουλάχιστον έως το 2018.

Θεωρώ επίσης ότι πρέπει να έγκειται στα σχετικά κράτη μέλη να καθορίζουν το επίπεδο μείωσης των κρατικών ενισχύσεων έπειτα από ορισμένη περίοδο και δεν πρέπει να επιβληθούν στα κράτη μέλη ελάχιστα όρια.

  Elmar Brok (PPE). – (DE) Κυρία Πρόεδρε, κύριε Almunia, κυρίες και κύριοι, θα ήθελα να πω μερικά πράγματα στους Φιλελεύθερους φίλους μας και, συγκεκριμένα, στην κ. in ’t Veld. Δεν θα υπάρξει στρέβλωση του ανταγωνισμού, επειδή οι σταθμοί παραγωγής ενέργειας με καύση άνθρακα θα συνεχίσουν να λειτουργούν, χρησιμοποιώντας εισαγόμενο άνθρακα, ο οποίος θα αυξήσει το αποτύπωμα άνθρακά τους. Με άλλα λόγια, το επιχείρημα δεν ευσταθεί, από όποια πλευρά και αν το δείτε.

Επιπλέον, αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί μετά το 2018, στην περίπτωση της Γερμανίας για παράδειγμα, διότι η Συνθήκη, η οποία ισχύει για όλους τους εμπλεκόμενους και όχι μόνο για το κράτος, απαιτεί να λήξουν όλα το 2018, επομένως το μακροπρόθεσμο κόστος από την παύση λειτουργίας των ορυχείων δεν είναι απαραίτητο να επιβαρύνει το κράτος. Το μακροπρόθεσμο κόστος, το οποίο θα ανέρχεται σε πολλά εκατομμύρια για πολλούς αιώνες, θα πληρωθεί από κάποιο ίδρυμα. Εάν το ίδρυμα επρόκειτο να καταρρεύσει, θα κόστιζε στο κράτος πολλά χρήματα για αόριστο χρονικό διάστημα.

Έχοντας αναπτύξει μια τόσο έξυπνη ιδέα με σαφές τέλος, είναι σημαντικό να την τιμήσουμε δεόντως και να μην προσπαθήσουμε να επινοήσουμε θεωρητικούς ορισμούς για την αγορά, οι οποίοι δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με την πραγματικότητα της συμφωνίας.

  Antonio Masip Hidalgo (S&D). – (ES) Κυρία Πρόεδρε, θα ήθελα να ευχαριστήσω τον εισηγητή, ο οποίος επισκέφτηκε την περιοχή μου, την Asturias, η οποία, πριν από πολλά χρόνια, διαμόρφωσε τις ρίζες της Ισπανίας και της Ευρώπης και η οποία, χάρη στον άνθρακα και τους ανθρώπους της, βρίσκεται στο προσκήνιο της σύγχρονης κοινωνίας.

Οι εξορυκτικές περιοχές πρέπει να συνεχίσουν αυτήν την αξιέπαινη, αναζωογονητική προσπάθεια, χωρίς να συναντούν εμπόδια από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Αντιθέτως, η ΕΕ πρέπει να τις ενθαρρύνει. Πρέπει να απομακρύνουμε την απειλή να δοθεί τέλος στην εξόρυξη εγχώριου άνθρακα, επιτρέποντας αντίθετα σε αυτόν τον στρατηγικό τομέα να επιβιώσει με λογικό τρόπο. Πρέπει επίσης να βοηθήσουμε τον τομέα να επιτύχει ανταγωνιστικότητα μέσα σε εύλογο χρονικό διάστημα, χωρίς αργότερα να τιμωρήσουμε τις επιχειρήσεις. Προπάντων, πρέπει να επιτύχουμε σύντομα μεθόδους εξαγωγής που να μην ρυπαίνουν.

Οι ουσιαστικές επενδύσεις στον καθαρό άνθρακα πρέπει πρωτίστως να ωφελήσουν την Ευρώπη και τις εξορυκτικές περιοχές της. Είναι παράλογο όσοι είναι αντίθετοι στον ευρωπαϊκό άνθρακα να υπερασπίζονται ή να ανέχονται τον άνθρακα από άλλα μέρη του κόσμου, ο οποίος παράγεται με μεγαλύτερες περιβαλλοντικές επιπτώσεις, τεράστιες ελλείψεις στην ασφάλεια και μισθούς που δεν είναι ανταγωνιστικοί. Η κατάσταση αυτή δημιουργεί διακρίσεις ενάντια στα δικά μας εδάφη και είναι απλώς απαράδεκτο να υφίσταται. Ας διατηρήσουμε τον εξορυκτικό μας τομέα, εκμεταλλευόμενοι τις νέες τεχνολογίες.

  María Muñiz De Urquiza (S&D). – (ES) Κυρία Πρόεδρε, η ανταγωνιστικότητα είναι σημαντική, δεν μπορεί όμως να αποτελεί το μοναδικό κριτήριο. Η ενεργειακή μας εξάρτηση σημαίνει ότι μόνο ο άνθρακας μπορεί να μας διασφαλίσει τον ασφαλή εφοδιασμό ως εγχώρια πηγή ορυκτού καυσίμου, και η οικονομική και κοινωνική σημασία της εξόρυξης σε πολλές ευρωπαϊκές περιοχές σημαίνει ότι δεν πρέπει να θεωρούμε την παύση λειτουργίας των ορυχείων ως αναπόφευκτη, είτε όσον αφορά το 2014 είτε το 2018.

Εάν συνεχίσουμε να εξαρτώμαστε από τον άνθρακα ως πηγή ενέργειας, το 2018 πρέπει να συνεχίσουμε να διασφαλίζουμε τον ενεργειακό εφοδιασμό, είτε χρησιμοποιώντας ενισχύσεις –εάν τα ορυχεία δεν είναι ανταγωνιστικά– είτε χωρίς ενισχύσεις – εάν είναι ανταγωνιστικά.

Πρέπει επίσης να λάβουμε υπόψη όχι μόνο την οικονομική ανταγωνιστικότητα του άνθρακα, αλλά και την ανταγωνιστικότητά του σε σχέση με την απασχόληση και το περιβάλλον. Ο ευρωπαϊκός άνθρακας είναι ασφαλής άνθρακας, και αυτό πρέπει να το λάβουμε υπόψη, ιδιαίτερα σε μια περίοδο κατά την οποία τα ατυχήματα στα ορυχεία βρίσκονται στην ημερήσια διάταξη στις χώρες εκτός Ευρώπης. Επιπλέον, ο ευρωπαϊκός άνθρακας είναι άνθρακας που μπορεί να είναι καθαρός.

Ως εκ τούτου, στις τροπολογίες για την έκθεση Rapkay, ζητούμε την επ’ αόριστον παράταση των ενισχύσεων για το κόστος που σχετίζεται με τη δέσμευση του CO2 και οποιαδήποτε άλλη τεχνολογία επιτρέπει την πιο καθαρή καύση του άνθρακα.

  Miloslav Ransdorf (GUE/NGL). – (CS) Κυρία Πρόεδρε, το μέτρο αυτό επιβεβαιώνει το παλιό ρητό ότι ένας επενδυτής κρατά το κράτος όπως ένα σκοινί κρατά αυτόν που έχει κρεμαστεί. Θα ήθελα να πω τρία πράγματα. Πρώτον, θεωρώ ότι τα χρήματα πρέπει να χρησιμοποιηθούν για τη στήριξη των ανταγωνιστικών ορυχείων που βρίσκονται σε κίνδυνο, τα οποία αναλογούν στο 5% των ορυχείων σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση. Πρέπει επίσης να εμποδίσουμε τις εισαγωγές επιχορηγούμενου άνθρακα από το εξωτερικό. Τρίτον, πρέπει να εμποδίσουμε την παρέμβαση των εκπροσώπων ομάδων πίεσης. Θα ήθελα να αναφέρω ένα παράδειγμα από τη Ρωσική Ομοσπονδία, στην οποία η ομάδα πίεσης για το πετρέλαιο πέτυχε την παύση λειτουργίας των ορυχείων στην περιοχή Vorkuta, με καταστροφικές κοινωνικές συνέπειες. Αυτό δεν πρέπει να συμβεί στην ΕΕ.

  Agustín Díaz de Mera García Consuegra (PPE). – (ES) Κυρία Πρόεδρε, προκειμένου να μετριάσουμε τις κοινωνικές και ενεργειακές συνέπειες και να διασφαλίσουμε την ασφάλεια των ενεργειακών αποθεμάτων, καταθέσαμε στην Ολομέλεια τρεις τροπολογίες με τους ακόλουθους στόχους: πρώτον, τη μείωση του συνολικού όγκου των ενισχύσεων ανά έτος, χωρίς όμως ποσοστιαίο όριο ή όριο ανά επιχείρηση. Στο πλαίσιο αυτό, ευχαριστούμε τον κ. Langen για τη θέση του όσον αφορά την κατάργηση των σταθερών ορίων αναφοράς και τη δυνατότητα να μπορεί κάθε κράτος μέλος να αποφασίζει ανάλογα με τα συμφέροντά του.

Ο δεύτερος στόχος είναι η παράταση, έως το 2030, των ενισχύσεων για την κάλυψη εξαιρετικών δαπανών. Τέτοιου είδους προτάσεις θα βοηθήσουν στην ανακούφιση της ενεργειακής εξάρτησης πολλών ευρωπαϊκών χωρών, συμπεριλαμβανομένης της Ισπανίας. Θα διασφάλιζαν τη συνέχιση της εγχώριας παραγωγής και τη διατήρηση χιλιάδων θέσεων εργασίας, από τις οποίες εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό σημαντικές περιοχές της Ισπανίας και της Ευρώπης συνολικά.

  Ioan Enciu (S&D). – (RO) Κυρία Πρόεδρε, καταρχάς θα ήθελα να συγχαρώ τον κ. Rapkay για όλες του τις προσπάθειες.

Πιστεύω και εγώ ότι είναι ύψιστης σημασίας να είναι η μεταβατική περίοδος όσο το δυνατό μεγαλύτερη – το 2018, όπως προτάθηκε. Πρότεινα να είναι ακόμη μεγαλύτερη για την παύση λειτουργίας των μη ανταγωνιστικών ορυχείων ή ίσως για να καταστούν κάποια από αυτά επικερδή, καθώς η πλειονότητα των κατοίκων στις εξορυκτικές περιοχές εμπλέκεται σε αυτήν τη δραστηριότητα.

Είναι απολύτως επιτακτικό να υπάρχουν σχέδια για επαγγελματική επανακατάρτιση και κοινωνικο-οικονομική ανάκαμψη. Η παύση λειτουργίας των ορυχείων πριν από την πλήρη εφαρμογή των σχεδίων αυτών θα οδηγήσει σε εξαιρετικά σοβαρά κοινωνικά προβλήματα. Απαιτείται πολύς χρόνος για την υλοποίηση σχεδίων για επαγγελματική επανακατάρτιση και τον καθαρισμό των περιοχών αυτών από περιβαλλοντικής πλευράς. Ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια της σημερινής κρίσης, θα ήταν επίσης σωστό να προσφύγουμε στα ευρωπαϊκά διαρθρωτικά ταμεία, δεδομένης της κοινωνικής, οικονομικής και περιβαλλοντικής σημασίας τους για την Ευρωπαϊκή Ένωση.

  Iuliu Winkler (PPE) . – (RO) Κυρία Πρόεδρε, οι συνάδελφοί μας σε αυτήν την αίθουσα ανέφεραν ότι η συζήτηση αυτή έχει επαναληφθεί στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Πρόκειται πράγματι για επαναλαμβανόμενη συζήτηση, η οποία όμως πραγματοποιείται κάτω από διαφορετικές οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες σε σχέση με πριν.

Βρισκόμαστε σε παγκόσμια ύφεση, και η Ευρωπαϊκή Ένωση διέρχεται κρίση. Κανείς δεν πιστεύει ότι έχουμε πια αναδυθεί από την κρίση αυτή, καθώς πολλά κράτη μέλη εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν την πραγματικότητα της ύφεσης. Υπό τις συνθήκες αυτές, δεν πιστεύω ότι εμείς –στο Κοινοβούλιο– πρέπει να συμβάλουμε στην κατάσταση, προσθέτοντας άλλους 100.000 άνεργους σε όσους υπάρχουν ήδη στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Δεύτερον, συζητάμε για μια νέα ευρωπαϊκή στρατηγική για την ενέργεια – άλλος ένας παράγοντας. Πιστεύω ότι η προσέγγισή μας σε αυτήν τη νέα στρατηγική δεν πρέπει να είναι η αύξηση της εξάρτησής μας από μία μόνο πηγή υδρογονάνθρακα, αλλά η αύξηση της οικονομικής μας ανεξαρτησίας.

Τέλος, έγινε αναφορά στην οικονομία του 21ου αιώνα. Πιστεύω πραγματικά ότι πρέπει να συμμετάσχουμε στην οικονομία αυτή, ταυτόχρονα όμως πρέπει να επικεντρωθούμε στη διαφοροποίηση των σημερινών δυνατοτήτων. Από την άποψη αυτή, συγχαίρω τον εισηγητή, κ. Rapkay.

  Bogdan Kazimierz Marcinkiewicz (PPE). – (PL) Κυρία Πρόεδρε, λαμβάνοντας υπόψη τον συγκεκριμένο χαρακτήρα του κανονισμού που συζητούμε σήμερα, ας μην ξεχνάμε ότι υπάρχουν κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η παραγωγή ενέργειας των οποίων βασίζεται κατά κύριο λόγο στον άνθρακα. Ως εκ τούτου, οι αλλαγές που προτάθηκαν κατά την επεξεργασία του κανονισμού πρέπει να εφαρμοστούν κατά τρόπο που να επιτρέπει την προσαρμογή της ταχύτητας των αλλαγών στις ικανότητες απορρόφησής τους από τους πολίτες και τις κοινωνικές δομές. Χαιρετίζω τον συμβιβασμό που επιτεύχθηκε. Ενόψει του ρόλου που διαδραματίζει ο άνθρακας στη διασφάλιση της ενεργειακής ασφάλειας, είναι αναγκαίο να σταθεροποιηθεί η εξαγωγή του στο απαιτούμενο επίπεδο. Ο ρόλος του άνθρακα ως καυσίμου στην ενεργειακή ισορροπία θα συνεχίσει να είναι κρίσιμης σημασίας για τον ενεργειακό τομέα, σταθεροποιώντας την ενεργειακή ασφάλεια της Ευρώπης. Ελπίζω ότι το Συμβούλιο θα συμμεριστεί τον προβληματισμό μας και θα ακούσει με προσοχή τη θέση που συμφωνήθηκε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.

  Jens Geier (S&D). – (DE) Κυρία Πρόεδρε, κύριε Almunia, κυρίες και κύριοι, θα ήθελα να αναφερθώ εν συντομία σε δύο σημεία. Το ένα από αυτά αφορά την ανταγωνιστικότητα, η οποία θίγεται σε διάφορα μέρη της έκθεσης. Θα ήθελα να σας ζητήσω να θυμηθείτε για πόσα ατυχήματα σε ορυχεία ακούμε στα μέσα ενημέρωσης. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η εξόρυξη και, συγκεκριμένα, η εξόρυξη άνθρακα συνεχίζεται σε ολόκληρο τον κόσμο, δυστυχώς όμως τα πρότυπα ασφάλειας αλλού είναι πολύ χαμηλά σε σύγκριση με αυτά που ισχύουν στα γερμανικά ή σε άλλα ευρωπαϊκά ορυχεία. Αυτό μπορεί να φαίνεται ότι μεγαλοποιεί τα πράγματα, προσωπικά όμως δεν εκτιμώ ιδιαίτερα την ανταγωνιστικότητα που αγοράζεται εις βάρος της ζωής των ανθρακωρύχων. Εντούτοις, εάν εξετάζουμε ποιες είναι για τη βιομηχανική πολιτική οι συνέπειες της πρόωρης εξόδου από την εξόρυξη άνθρακα, θα ήθελα να πω ότι η ευρωπαϊκή βιομηχανία εξορυκτικού εξοπλισμού είναι ανταγωνιστική. Θα ήθελα να καλέσω όλους όσοι πιστεύουν ότι η εξόρυξη είναι μια βιομηχανία του παρελθόντος, ιδιαίτερα τον κ. Klinz, να επισκεφτούν ένα ορυχείο. Θα αντιληφθούν σύντομα ότι η εξόρυξη χρησιμοποιεί λύσεις υψηλής τεχνολογίας, και ότι το ερώτημα είναι εάν θέλουμε να συνεχίσει η βιομηχανία αυτή να είναι επικερδής. Γνωρίζω ότι αυτό είναι κάτι που δεν θέλει η Ομάδα της Συμμαχίας Φιλελεύθερων και Δημοκρατών για την Ευρώπη. Φοβάμαι ότι η βιομηχανία εξορυκτικών μηχανημάτων θα ακολουθήσει την εξορυκτική παραγωγή και θα εγκαταλείψει την Ευρώπη.

  Joaquín Almunia, Αντιπρόεδρος της Επιτροπής. – (ES) Κυρία Πρόεδρε, επαναλαμβάνω αυτά που είπα στην εναρκτήρια ομιλία μου: η Επιτροπή και εγώ σημειώσαμε με προσοχή όλα τα επιχειρήματα που προβλήθηκαν εδώ από όλους σας και θα λάβουμε σοβαρά υπόψη τη θέση του Κοινοβουλίου, μόλις εγκριθεί η έκθεση του κ. Rapkay.

Θεωρώ ότι πρέπει να διακρίνουμε –όπως έκαναν στην ουσία όλες οι ομιλίες– ανάμεσα στον άνθρακα ως πρωταρχική πηγή ενέργειας και τον κανονισμό που θα διέπει τις δημόσιες ενισχύσεις για τα μη ανταγωνιστικά ανθρακωρυχεία, ο οποίος είναι κάτι άλλο.

Η πρότασή μας, την οποία συζητούμε σήμερα και την οποία θα συζητήσει και το Συμβούλιο τις επόμενες εβδομάδες, έχει να κάνει με το δεύτερο ζήτημα, με άλλα λόγια με τη μη ανταγωνιστική εξόρυξη άνθρακα παρά με τη χρήση του άνθρακα, η οποία είναι ξεχωριστή συζήτηση που πραγματοποιήσαμε και θα συνεχίσουμε φυσικά να πραγματοποιούμε στην Ευρώπη.

Η θέση μας είναι ότι πρέπει να δώσουμε τέλος, μέσα σε καθορισμένο διάστημα, στη μη ανταγωνιστική εξόρυξη άνθρακα που απαιτεί τη συνεχή χρήση δημόσιων επιχορηγήσεων. Η θέση αυτή είναι σαφής και δεν είναι η πρώτη φορά που εκφράζεται. Όπως μας υπενθυμίσατε ορισμένοι από εσάς, χρονολογείται πολλά χρόνια πριν. Το πρόβλημα είναι ότι οι προθεσμίες που καθορίστηκαν κατά καιρούς δεν τηρήθηκαν από κανέναν. Στόχος της πρότασής μας είναι να διασφαλιστεί ότι οι εν λόγω προθεσμίες θα τηρηθούν μια για πάντα.

Διανύουμε μια περίοδο κατά την οποία, σε αντίθεση με το πλαίσιο στο οποίο πραγματοποιήθηκαν οι παλαιότερες συζητήσεις, πρέπει να λάβουμε υπόψη τις ενισχύσεις για την εξόρυξη άνθρακα. Πρέπει να λάβουμε υπόψη δύο επιπρόσθετα ζητήματα. Το πρώτο είναι η πρόκληση των κλιματικών αλλαγών, την οποία έχουμε συζητήσει πολλές φορές και για την οποία η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει πολύ συγκεκριμένους στόχους. Το δεύτερο ζήτημα είναι οι συνέπειες της κρίσης και ο συνεπαγόμενος δανεισμός από τους κυβερνητικούς προϋπολογισμούς, προϋπολογισμούς σε εθνικό επίπεδο, καθώς το γεγονός αυτό ασκεί ακόμη μεγαλύτερη πίεση στα δημόσια οικονομικά.

Ωστόσο, αυτά δεν είναι τα μόνα ζητήματα που πρέπει να ληφθούν υπόψη. Πρέπει επίσης να εξετάσουμε –όπως κάνετε σε όλες ουσιαστικά τις ομιλίες σας– ποια πρέπει να είναι η προθεσμία για την κατάργηση των δημόσιων ενισχύσεων που παρέχονται στην εξόρυξη άνθρακα κάτω από μη ανταγωνιστικές συνθήκες.

Υπάρχει μια συζήτηση γύρω από το θέμα αυτό, και ακούσαμε τις διάφορες θέσεις στη συζήτηση του Κοινοβουλίου. Υπάρχει επίσης η συζήτηση στο πλαίσιο του Συμβουλίου, και θα περιμένουμε τη συνεδρίαση του Συμβουλίου που θα πραγματοποιηθεί στις αρχές Δεκεμβρίου, για να δούμε ποια θα είναι η θέση του Συμβουλίου. Οπωσδήποτε, πραγματοποιήθηκε συζήτηση στην Επιτροπή και θα πραγματοποιηθεί και άλλη.

Όπως γνωρίζετε –όπως ανέφερε νωρίτερα ο κ. Langen– μιλάμε για έναν κανονισμό του Συμβουλίου. Η γνώμη του Κοινοβουλίου είναι πολύ σημαντική, όμως η Συνθήκη ορίζει ότι, όσον αφορά ζητήματα δημόσιων ενισχύσεων, ο κανονισμός είναι κανονισμός του Συμβουλίου. Το Συμβούλιο θα ορίσει τη θέση του. Επί του παρόντος –κατά την τελευταία συνεδρίαση της Επιτροπής Μονίμων Αντιπροσώπων– υπάρχει πλειοψηφική θέση υπέρ του καθορισμού προθεσμίας για την οριστική κατάργηση των ενισχύσεων αυτών το 2018, η οποία προθεσμία είναι μεγαλύτερη από αυτήν που πρότεινε η Επιτροπή. Οι κανόνες μας, ωστόσο, ορίζουν ότι, εκτός και αν η απόφαση του Συμβουλίου είναι ομόφωνη, η πρόταση της Επιτροπής δεν μπορεί να τροποποιηθεί νομικά.

Οποιαδήποτε απόφαση και αν λάβει το Συμβούλιο, είναι ουσιαστικά βέβαιο ότι αυτή δεν θα είναι ομόφωνη, η Επιτροπή όμως θα ακούσει με πολλή προσοχή τη θέση του Συμβουλίου, όπως ακούει πολύ προσεκτικά τα επιχειρήματα του Κοινοβουλίου και θα ακούσει και τη θέση του Κοινοβουλίου, όταν αυτό ψηφίσει. Η Επιτροπή θα υιοθετήσει την τελική της θέση, βασιζόμενη στην ανάλυση των σχετικών θέσεων του Συμβουλίου, σύμφωνα με τα προνόμιά του που ορίζονται στη Συνθήκη, καθώς και του Κοινοβουλίου και λαμβάνοντας υπόψη τη συζήτηση σχετικά με την έκθεση Rapkay.

Πρέπει απλώς να πω ότι η Επιτροπή δεν συμφωνεί με τα επιχειρήματα υπέρ της απεριόριστης χορήγησης ενισχύσεων στη μη ανταγωνιστική εξόρυξη άνθρακα και θα ήθελα να σας υπενθυμίσω ότι, εάν δεν υπήρχε κάποιος νέος κανονισμός για τον άνθρακα που να βασίζεται στην πρόταση της Επιτροπής, αυτό που θα ετίθετο σε ισχύ από την 1η Ιανουαρίου 2011 θα ήταν το γενικό πλαίσιο για τις κρατικές ενισχύσεις, το οποίο είναι σημαντικά πιο αυστηρό από την πρόταση της Επιτροπής, την πρόταση που θα προκύψει από τις συζητήσεις στο Συμβούλιο ή τη γνωμοδότηση που θα προκύψει από το Κοινοβούλιο.

  Bernhard Rapkay, εισηγητής. – (DE) Κυρία Πρόεδρε, κύριε Almunia, αυτό ακριβώς είναι το πρόβλημα. Έχετε δίκιο να επιβεβαιώνετε στον κ. Lange ότι πρόκειται για κανονισμό του Συμβουλίου. Εντούτοις, εξαρτάται επίσης από το εάν η Επιτροπή ακούσει τα επιχειρήματα που προβλήθηκαν στο Συμβούλιο και εδώ στο Κοινοβούλιο. Πρέπει να εγκαταλείψετε αυτήν την πολύ αυστηρή πρόταση, όπως κάνατε, ώστε να καταστεί δυνατό να ακολουθήσουμε λογική και δημοκρατική προσέγγιση που να προϋποθέτει τη λήψη πλειοψηφικής απόφασης που δεν θα απαιτεί ομοφωνία.

Θα ήθελα να κάνω μια δεύτερη παρατήρηση στον κ. Χατζημαρκάκη. Η ρήτρα αναθεώρησης που αναφέρατε είναι εντελώς άσχετη στην περίπτωση αυτή. Οι διαφωνίες που έλαβαν χώρα στη Γερμανία είχαν ως μοναδική πρόθεση να σώσουν το πρόσωπο του υπουργού Οικονομικών εκεί και τίποτε περισσότερο. Τώρα, θα ήθελα να εξετάσω τον προβληματισμό που εξέφρασε ο κ. Almunia. Κανείς εδώ, ούτε καν η ίδια η έκθεση, δεν αμφισβητεί το γεγονός ότι πρόκειται για μεταβατική ρύθμιση, κύριε Almunia. Το εάν αυτή είναι σκόπιμη από την πλευρά της ενεργειακής πολιτικής ή της τεχνολογίας, αυτό είναι ένα άλλο ζήτημα. Αυτό που είπε ο κ. Geier είναι απολύτως σωστό, όμως δεν το θέτουμε υπό αμφισβήτηση. Το μόνο ζήτημα είναι εάν πρέπει να το κάνουμε αυτό σχετικά απότομα το 2014 ή εάν υπάρχουν σκόπιμες μεταβατικές ρυθμίσεις για το 2018. Διαφορετικά, δεν αμφισβητούμε τίποτε. Η κατάσταση δεν είναι όπως την περιέγραψε ο κ. Lambert, για παράδειγμα, ο οποίος διάβασε την ομιλία του και μετά έφυγε. Θα έπρεπε να έχει μείνει εδώ, γιατί μπορεί να μάθαινε και κάτι. Δεν αληθεύει ότι υπάρχουν κράτη μέλη που δεν έχουν κάνει απολύτως τίποτα. Αυτό δεν ισχύει για την Ισπανία, την Πολωνία, τη Ρουμανία ή τη Γερμανία. Το 1990, περισσότεροι από 200.000 άνθρωποι εργάζονταν στην εξορυκτική βιομηχανία της Γερμανίας. Σήμερα, είκοσι χρόνια μετά, ο αριθμός αυτός φθάνει τις 20.000. Αυτό αντιπροσωπεύει μείωση της τάξης του 90%, αφήνοντας ανέγγιχτο μόνο ένα 10% των θέσεων εργασίας. Πολλά ορυχεία σταμάτησαν να λειτουργούν ανάμεσα στο 2002 και σήμερα κατά την περίοδο του παρόντος κανονισμού, ο οποίος εξακολουθεί να ισχύει. Ας μην συμπεριφερόμαστε σαν να μην έχει συμβεί τίποτα.

Το ερώτημα είναι εάν χρειαζόμαστε εύλογη μεταβατική περίοδο για να μπορέσουμε να επιτύχουμε κάτι τέτοιο, χωρίς να προκαλέσουμε κοινωνικο-πολιτικές ζημιές. Μπορώ μόνο να πω ότι, ναι, την χρειαζόμαστε. Αυτή η τετραετής περίοδος δεν πρέπει να προκαλεί πρόβλημα, γιατί έτσι κι αλλιώς δεν την αμφισβητεί κανείς. Σας παρακαλώ να μεταφέρετε το μήνυμα στην Επιτροπή.

  Πρόεδρος. – Η συζήτηση έληξε.

Η ψηφοφορία θα διεξαχθεί σήμερα στις 11.30.

(Η συνεδρίαση διακόπτεται για λίγα λεπτά)

Γραπτές δηλώσεις (άρθρο 149 του Κανονισμού)

  Vasilica Viorica Dăncilă (S&D), γραπτώς. – (RO) Κατά τη σύνταξη του παρόντος εγγράφου, ο εισηγητής πέτυχε κάτι πολύ σημαντικό – να δώσει απάντηση σε δύο ερωτήματα: το ένα σχετικά με το περιβάλλον και το άλλο σχετικά με την κοινωνική προστασία. Από την πλευρά της Ρουμανίας, και πιστεύω ότι με την ίδια οπτική γωνία βλέπουν τα πράγματα και η Γερμανία, η Πολωνία, η Ισπανία, η Ουγγαρία, η εξορυκτική βιομηχανία αποτελεί σημαντικό μέρος της εγχώριας οικονομίας. Η παύση λειτουργίας των ανθρακωρυχείων μπορεί να έχει σημαντικές κοινωνικές επιπτώσεις, συμβάλλοντας στην αύξηση της ανεργίας και στην επιδείνωση της ερήμωσης περιοχών που διαθέτουν μόνο μία βιομηχανία – την εξορυκτική. Ταυτόχρονα, η παύση λειτουργίας των ορυχείων θα έχει επίσης σημαντικές επιπτώσεις στον ενεργειακό τομέα. Γνωρίζω ότι όλα αυτά είναι επιχειρήματα υπέρ και κατά του συγκεκριμένου μέτρου. Εντούτοις, η σημερινή πραγματικότητα μας οδηγεί σε ένα και μόνο συμπέρασμα: στην παράταση της προθεσμίας για την παύση λειτουργίας των ανθρακωρυχείων που δεν είναι ανταγωνιστικά, προκειμένου να τα στηρίξουμε στην προσπάθειά τους να βρουν βιώσιμες εναλλακτικές λύσεις για όλους όσοι εμπλέκονται στον τομέα αυτόν.

  Adam Gierek (S&D), γραπτώς. – (PL) Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή προσπαθεί –με οποιοδήποτε τίμημα και με τρόπο που δεν δικαιολογείται από την οικονομική λογική– να μειώσει την εξαγωγή άνθρακα. Οι προσπάθειες αυτές πυροδοτούνται τεχνητά από την αύξηση στο κόστος δημιουργίας ενέργειας στους σταθμούς παραγωγής ενέργειας με καύση άνθρακα. Αναφέρομαι στο κόστος των εκπομπών αερίων. Πρόκειται για μια πολιτική που υπονομεύει τα οικονομικά θεμέλια των χωρών στις οποίες το μεγαλύτερο μέρος της ενέργειας προέρχεται από τον άνθρακα. Μια τέτοια στρατηγική μαρτυρεί την αδυναμία κατανόησης της ανάγκης να υπάρχει συνεκτική πολιτική για τα καύσιμα και την ενέργεια, η οποία προτιμά την οικονομική αποδοτικότητα και την ανταγωνιστικότητα. Μαρτυρεί επίσης την έλλειψη ενοποιημένης ενεργειακής πολιτικής που να εγγυάται την ασφάλεια του ενεργειακού εφοδιασμού, καθώς και την έλλειψη κανονισμών που να βασίζονται σε ενιαία κριτήρια για ολόκληρη την κοινή αγορά, τα οποία θα οδηγούσαν στον θεμιτό ανταγωνισμό, συγκρατώντας παράλληλα το ελάχιστο κοινωνικό κόστος. Σήμερα έχουμε να κάνουμε με την ωμή παραβίαση αυτών των αρχών.

Το ερώτημα είναι τι είδους βιομηχανία χρειάζεται η Ένωση – μια βιομηχανία που να ωφελεί την Ένωση ή μια βιομηχανία που να είναι υπερεθνική, εταιρική και θα επενδύει τους φόρους της σε φορολογικούς παραδείσους; Οι βασικές βιομηχανίες και η παραγωγή ενέργειας προϋποθέτουν πολλά χρόνια επενδύσεων και συγκέντρωσης κεφαλαίου, πράγμα που σημαίνει ότι έχουν ανάγκη από επιχορηγήσεις. Επιπλέον, δεν είναι απαραίτητο να είναι επικερδείς πάση θυσία. Η φθηνή ενέργεια και τα φθηνά καύσιμα είναι αναγκαία για την ανταγωνιστικότητα της βιομηχανίας του δευτερογενούς τομέα, συμπεριλαμβανομένης της βιομηχανίας παραγωγής μηχανημάτων. Επομένως, μιλάμε για καθαρή κερδοφορία. Θα ήθελα να πω ότι τα οικονομικά προβλήματα της Ένωσης κατά τη διάρκεια της κρίσης δεν είναι αποτέλεσμα μόνο της αισχροκέρδειας του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού τομέα· υπάρχει επίσης έλλειψη υγιούς, ενιαίας και δίκαιης βιομηχανικής πολιτικής στην ίδια την Ένωση, ιδιαίτερα όσον αφορά την πολιτική ενέργειας και καυσίμων.

  Edit Herczog (S&D), γραπτώς. – (HU) Υπάρχουν πολλά επιχειρήματα ενάντια σε τέτοια γρήγορη διακοπή των επιχορηγήσεων. Αναφέρομαι πρωτίστως στις κοινωνικές και οικονομικές συνέπειες σε περιφερειακό επίπεδο. Είναι σημαντικό να δαπανήσουμε επιχορηγήσεις, προκειμένου να διευκολύνουμε την παύση λειτουργίας των ορυχείων με σωστό τρόπο: να διασφαλίσουμε ότι οι ενδιαφερόμενοι εργαζόμενοι θα επανακαταρτιστούν και θα απασχοληθούν εκ νέου σε άλλους τομείς της αγοράς εργασίας. Εξίσου επιτακτική είναι και η σωστή περιβαλλοντική αποκατάσταση. Χωρίς τα παραπάνω, υπάρχει ο κίνδυνος να εξοικονομήσει η ΕΕ λιγότερα χρήματα από τις καταργηθείσες επιχορηγήσεις από όσα πρέπει να δαπανήσει για τον μετριασμό των ζημιών. Πρέπει να εξεταστεί προσεκτικά εάν είναι χρήσιμο να κλείσουν εντελώς τα ανθρακωρυχεία, εφόσον το μόνο που κατορθώνουμε με αυτό είναι να πρέπει οι εναπομένουσες μονάδες παραγωγής ενέργειας να αντικαταστήσουν τον εγχώριο άνθρακα με άνθρακα που εισάγεται από χώρες εκτός της κοινής αγοράς.

Είναι σκόπιμο να κλείσουμε τις μονάδες παραγωγής ενέργειας με καύση άνθρακα, μία από τις φθηνότερες πηγές ηλεκτρικής ενέργειας, όταν τα ανησυχητικά μηνύματα των ενεργειακών ελλείψεων αρχίζουν να γίνονται εμφανή σε ολόκληρο τον κόσμο; Επίσης, πρέπει να σκεφτούμε τις αυξανόμενες ανάγκες της Ευρωπαϊκής Ένωσης για ενέργεια, καθώς και τον ρόλο του άνθρακα στην ενεργειακή ασφάλεια. Δεν πρέπει να επιτρέψουμε σε εγκαταστάσεις όπως είναι ο ουγγρικός ενεργειακός σταθμός Vértes και το ορυχείο Oroszlány να κλείσουν, χωρίς προσεκτικά καταρτισμένα και λεπτομερή σχέδια. Τα σχέδια αυτά πρέπει να επιλύουν το πρόβλημα της κατάστασης των εργαζομένων, της αποκατάστασης του περιβάλλοντος και πρέπει να αποδεικνύουν, μέσω καλά θεμελιωμένων εκτιμήσεων επιπτώσεων, ότι η παύση λειτουργίας είναι αναπόφευκτη και αντιπροσωπεύει την καλύτερη λύση για τη μείωση των ρυπογόνων εκπομπών αερίων. Το πρόγραμμα πράσινης ανάπτυξης δεν πρέπει να περιλαμβάνει κανένα μέτρο που να προκαλεί σοβαρά οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα.

  Eija-Riitta Korhola (PPE), γραπτώς. – (FI) Η προσπάθεια της Ευρωπαϊκής Ένωσης να μειώσει τη χρήση άνθρακα είναι σωστή και πρέπουσα. Καθώς ο μακροχρόνιος στόχος της Ευρώπης και του ανθρώπινου είδους είναι η απεξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα, πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι τα ευρωπαϊκά ανθρακωρυχεία πρέπει, αργά ή γρήγορα, να προσαρμοστούν στην αλλαγή. Η παγκοσμιοποίηση συνεπάγεται ότι θα υπάρξουν σημαντικές πιέσεις τιμών στον άνθρακα. Γι’ αυτόν τον λόγο, η παραγωγή θα μεταφερθεί σε χώρες όπου η εργασία είναι φθηνότερη, και οι περιοχές της ΕΕ στις οποίες παράγεται άνθρακας, θα δουν τις θέσεις εργασίας και τα εισοδήματα να στερεύουν, καθώς τα ορυχεία δεν θα μπορούν πλέον να ανταποκριθούν στον ανταγωνισμό. Παρόλο που αυτή είναι ανεπιθύμητη εξέλιξη, οι ενέργειες των αρχών δεν είναι δυνατό να έρχονται σε σύγκρουση με τις βασικές αρχές της οικονομίας της αγοράς. Η μη επικερδής παραγωγή δεν πρέπει να διατηρείται τεχνητά ζωντανή για πάντα. Πρέπει να θυμόμαστε ότι οι διαρθρωτικές αλλαγές σε αυτήν την κλίμακα θα έχουν αναπόφευκτα εκτεταμένες και δραματικές κοινωνικές συνέπειες. Η παύση λειτουργίας των ορυχείων συχνά σημαίνει τον θάνατο της κύριας πηγής εισοδήματος μιας περιοχής. Αυτό αντικατοπτρίζεται στην ικανότητα των μεγάλων και μικρών πόλεων να παρέχουν στους κατοίκους τους υπηρεσίες, καθώς και στην παρακμή ολόκληρων κοινοτήτων. Θα είναι προς όφελος όλων, εάν οι μεγάλες κοινωνικές αλλαγές, όπως αυτές που συνδέονται με τη σταδιακή παύση λειτουργίας των ορυχείων, πραγματοποιηθούν, εφόσον υπάρχουν οι σωστοί έλεγχοι και κατά τη διάρκεια αρκετά μεγάλης μεταβατικής περιόδου. Ο άνθρακας θα διαδραματίζει παρόλα αυτά βασικό ρόλο στις ζωές μας στο άμεσο μέλλον. Θα εξακολουθεί να είναι αναγκαίος, για παράδειγμα στη χαλυβουργία, ενώ οι μελέτες σχετικά με τη χρήση του ως πρώτης ύλης για την κατασκευή πολυμερών είναι ενθαρρυντικές. Επιπλέον, έχει επιτευχθεί εξαιρετική σχέση κόστους-οφέλους στον συνδυασμό θερμότητας και ενέργειας με τη χρήση άνθρακα. Ως εκ τούτου, δεν πρέπει να υποκύπτουμε στην ψευδαίσθηση ότι η σταδιακή παύση λειτουργίας των ανθρακωρυχείων είναι ένα είδος πολιτικού αυτοσκοπού. Στο μέλλον, θα πρέπει να είναι δυνατή η κερδοφορία της εξορυκτικής βιομηχανίας – και στην ΕΕ.

  Veronica Lope Fontagné (PPE), γραπτώς. – (ES) Υπάρχουν διάφοροι λόγοι που συνηγορούν υπέρ της στήριξης των ενισχύσεων του άνθρακα: στρατηγικοί λόγοι, λόγοι αειφορίας καθώς και κοινωνικοί λόγοι.

Όσον αφορά τους στρατηγικούς λόγους, πρέπει να λάβουμε υπόψη το γεγονός ότι η αγορά μεταβάλλεται γρήγορα. Ως εκ τούτου, η εγκατάλειψη του άνθρακα χωρίς την ύπαρξη βιώσιμης εναλλακτικής λύσης δεν θα ήταν σωστή. Το περιβαλλοντικό επιχείρημα δεν είναι ούτε και αυτό σχετικό, καθώς ο εισαγόμενος άνθρακας είναι εξίσου ρυπογόνος με τον εγχώριο. Επιπλέον, δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι, πολλές φορές, τα ορυχεία από τα οποία εισάγουμε άνθρακα δεν συμμορφώνονται με τα κοινωνικά δικαιώματα.

Όσον αφορά την περιφερειακή αειφορία, σε πολλές περιπτώσεις τα ορυχεία βρίσκονται σε αραιοκατοικημένες περιοχές, οι οποίες εξαρτώνται εξ ολοκλήρου από τη βιομηχανία για τη συντήρηση της περιοχής, και διατρέχουμε τον κίνδυνο να μετατρέψουμε τα εδάφη μας σε ερήμους.

Ο τελευταίος και πιο σημαντικός λόγος είναι οι περισσότερες από 180.000 οικογένειες που θα μπορούσαν να επηρεαστούν. Στην Ισπανία, στα μέρη μου στην Αραγονία, είμαστε πρωτοπόροι στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, με περίπου 60% ενεργειακής ανεξαρτησίας. Ο μόνος πόρος που μπορούμε να αποθηκεύσουμε είναι ο άνθρακας, και χρειαζόμαστε περισσότερο χρόνο, προκειμένου να βελτιώσουμε τις τεχνολογίες μας και να τις εφαρμόσουμε στην εξόρυξη, μετατρέποντας με τον τρόπο αυτόν τον εγχώριο άνθρακα σε καθαρό, βιώσιμο άνθρακα.

(Η συνεδρίαση διακόπτεται στις 11.05 εκκρεμούσης της ψηφοφορίας και συνεχίζεται στις 11.30)

  Sirpa Pietikäinen (PPE), γραπτώς. – (FI) Παρ’ όλες τις ωραίες ομιλίες για το κλίμα, η Ευρώπη θα εξακολουθήσει να είναι γαντζωμένη στο ανθρακί παρελθόν της, εγκρίνοντας την παρούσα έκθεση. Δυνάμει της στρατηγικής για την Ευρώπη του 2020, η ΕΕ θα ήθελε να κινηθεί ταχέως προς ένα μέλλον με χαμηλές εκπομπές αερίων, το οποίο θα βασίζεται στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Αυτά, ωστόσο, δεν θα είναι τίποτε άλλο από λόγια, εάν στο μέλλον το Κοινοβούλιο επιτρέψει στα κράτη μέλη να σπαταλήσουν δισεκατομμύρια στα ανθρακωρυχεία τους.

Οι ισχύοντες κανόνες για τις ενισχύσεις θα έληγαν τον Δεκέμβριο, όμως στις προτάσεις της Επιτροπής παρατείνονται έως το 2014. Το ανθρακί σκοτάδι εντείνεται από το γεγονός ότι το Κοινοβούλιο θέλει οι κανόνες για τις ενισχύσεις να παραταθούν έως και το 2018. Δύο χρόνια πριν, οι ενισχύσεις των ευρωπαϊκών κρατών μελών σε βιομηχανίες που παρήγαγαν και χρησιμοποιούσαν λιγνίτη, δηλαδή ανθρακίτη, έφθαναν τα 2,9 δισεκατομμύρια ευρώ. Και μόνο το γεγονός αυτό καταδεικνύει ότι υπάρχουν πολύ περισσότερες ενισχύσεις για τα ορυκτά καύσιμα από ό,τι για τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, και όλα αυτά παρά το γεγονός ότι οι στόχοι μας για το κλίμα απαιτούν ακριβώς την αντίθετη πολιτική.

ΠΡΟΕΔΡΙΑ ΤΟΥ κ. Σταύρου ΛΑΜΠΡΙΝΙΔΗ
Αντιπροέδρου