De Voorzitter. – Aan de orde is het debat over zes ontwerpresoluties inzake Tibet – plannen om het Chinees te gebruiken als belangrijkste onderwijstaal⁽¹⁾.

  Lidia Joanna Geringer de Oedenberg, auteur. − (PL) Mevrouw de Voorzitter, in oktober waren we getuige van vreedzame protesten van duizenden Tibetanen tegen het plan van de Chinese autoriteiten om het onderwijsbeleid te wijzigen. Het huidige tweetalige model, dat de etnische minderheiden de mogelijkheid geeft om naast het Chinees in hun eigen volkstaal onderwijs te volgen, zou worden vervangen door een formule waarbij het Chinees de basistaal in het onderwijs wordt.

Qiang Wei, de secretaris van de Chinese Communistische Partij in de provincie Qingai, kondigde in een persartikel aan, dat de gemeenschappelijke Chinese taal voor 2015 de hoofdtaal in het basisonderwijs zal worden. Om de Tibetanen en vertegenwoordigers van andere etnische groepen in China goed op de arbeidsmarkt te laten functioneren, moeten ze de mogelijkheid krijgen om Chinees te leren, maar niet ten kosten van aangepast onderwijs in hun moedertaal.

We mogen niet vergeten dat de rechten waarvoor de Tibetanen vechten, voortvloeien uit artikel 4 van de Chinese grondwet en artikel 10 van de wet op de regionale nationale autonomie. De Tibetanen vragen dus dat de rechten die hun zijn toegekend, worden geëerbiedigd, en het Europees Parlement moet hen resoluut steunen in hun streven naar behoud van hun eigen cultuur, waarvan de taal een basiselement is. Ik denk dat we ons allemaal kunnen inleven in de woorden van Dokru Choedak, een voorvechter voor behoud van de Tibetaanse taal, dat school en taal een wezenlijk onderdeel van nationale identiteit vormen.

  Marietje Schaake, auteur. − (EN) Mevrouw de Voorzitter, cultuur en culturele expressie schragen de waarde en identiteit van mensen. Om het met de woorden van Aristoteles te zeggen: het gaat niet om uiterlijke vorm maar om innerlijke betekenis.

Wanneer cultuur wordt gebruikt als instrument om waarden op te leggen en om verscheidenheid en vrijheid van meningsuiting uit te hollen, dan is het als een wapen. Het is daarom een zeer zorgwekkende ontwikkeling dat het Mandarijns Chinees is ingevoerd als voornaamste onderwijstaal en als belangrijkste taal voor documenten voor Tibetanen. Als China ten doel heeft om de Tibetaanse cultuur op die manier te ondergraven, dan handelt het in strijd met zijn zelfverklaarde doelstellingen van harmonieuze betrekkingen met de talloze culturen, etnische bevolkingsgroepen en identiteiten die het land telt. De Chinese autoriteiten moeten ook buitenlandse media toegang bieden tot Tibet, zonder dat ze speciale vergunningen nodig hebben, en ze moeten in het hele land ongecensureerde communicatie en toegang tot informatie toestaan en toelaten – ook op het internet.

Niet alleen economische ontwikkeling draagt bij tot welvaart; culturele verscheidenheid en eerbiediging van de mensenrechten doen dat evenzeer. De EU zou de mensenrechten, met name voor etnische en culturele minderheden, altijd als een prioriteit moeten beschouwen in haar betrekkingen met China.

  Ryszard Czarnecki, auteur. − (PL) Mevrouw de Voorzitter, de grote Europese landen besteden veel aandacht aan de toenadering tot China op het gebied van economische betrekkingen, investeringen en handel. De rol van het Europees Parlement is daarom des te groter en we moeten luidop spreken over de mensenrechten en over het feit dat ze worden geschonden. Ik denk dat het Europees Parlement heel sterk de nadruk moet leggen op het recht van de Tibetanen op hun eigen taal, het recht op ongehinderde contacten met de buitenwereld via Internet – we leven toch in de 21e eeuw – en het recht op contact met buitenlandse journalisten, want het verbod op bezoek van buitenlandse correspondenten in deze regio is een betreurenswaardige zaak. Tot slot wil ik nog zeggen dat het opleggen van de staatstaal in Tibet een uiterst onrustwekkende zaak is.

  Heidi Hautala, rapporteur. – (FI) Mijnheer de Voorzitter, artikel 4 van de Grondwet van de Volksrepubliek China garandeert alle burgers en nationaliteiten het recht hun eigen gesproken en geschreven taal te gebruiken en te ontwikkelen. In dit opzicht zijn wij zeer terecht bezorgd over het nieuws dat wij onlangs hebben gekregen dat de positie van het Tibetaans als onderwijstaal waarschijnlijk wordt verzwakt. Ik weet dat er in dit enorme land ook protesten zijn tegen het feit dat de varianten van het Chinees die in Sjanghai en Kanton worden gesproken op dezelfde wijze zullen verdwijnen, en dit is een net zo grote reden tot zorg.

Het zou goed zijn als de Volksrepubliek China zou erkennen dat het behoud van de Tibetaanse cultuur wezenlijk afhangt van de taal en dat het Tibetaans de eerste onderwijstaal moet blijven en ook op universiteiten moet kunnen worden gebruikt. Natuurlijk is echte tweetaligheid een belangrijk doel. Erkend moet worden dat het verstandig is als Tibetanen ook Chinees leren, maar om van het Chinees de eerste onderwijstaal te maken, is beslist problematisch, omdat de Tibetaanse cultuur daaronder te lijden zal hebben.

Het is ook belangrijk dat China eindelijk het Internationaal Verdrag inzake burgerrechten en politieke rechten ratificeert, dat het al jaren geleden heeft ondertekend, omdat dat bijdraagt aan de bescherming van etnische en religieuze minderheden en het behoud van hun talen en culturen.

  Thomas Mann, auteur. – (DE) Mevrouw de Voorzitter, als wij opstaan om te spreken in het Europees Parlement, kunnen wij gewoon onze moedertaal gebruiken. De Chinese regering is van plan de Tibetanen dit fundamentele recht te ontzeggen en bedreigt hen met verlies van identiteit. Duizenden Tibetanen hebben tijdens vreedzame protesten op scholen en universiteiten campagne gevoerd tegen het mogelijke einde van het tweetalige beleid. Op 27 oktober heb ik voor het gebouw van het Europees Parlement in Brussel een verzoekschrift ontvangen van Tibetaanse schoolkinderen die onze solidariteit vragen. De Chinese ambassadeur, de heer Song, heeft gisteren benadrukt dat tweetalig onderwijs in Tibet een belangrijke maatregel was om de Tibetaanse cultuur te ondersteunen. Al heb ik geluisterd naar wat hij te zeggen had, ik weet nog niet zo zeker of ik hem wel kan geloven. Uiteindelijk heeft hij de vele mediaberichten die erop wijzen dat het Mandarijn de hoofdtaal wordt op alle onderwijsinstellingen in de regio Quinghai, niet ontkend. Het Kantonees en het Shanghainees worden eveneens in het gehele onderwijsstelsel vervangen door het Mandarijn. Dit gebeurt zelfs op de radio, ondanks het feit dat de Chinese regering beweert dat het Mandarijn slechts wordt gesproken door de helft van de Chinese bevolking. Artikel 4 van de grondwet en artikel 10 van de wet op de regionale nationale autonomie benadrukken de vrijheid van alle etnische groepen om hun eigen geschreven en gesproken taal te ontwikkelen. Commissaris Lewandowski, ik wil u met klem vragen dat deze zorgwekkende ontwikkeling ter tafel wordt gebracht tijdens de dialoog tussen de EU en China. Kunt u een groep deskundigen op onderzoeksmissie naar de regio sturen, om vast te stellen waar de bedreiging voor het tweetalige systeem werkelijk ligt? De Tibetaanse taal kan worden aangevuld met Chinees, maar mag er zeker niet door worden vervangen.

  Róża Gräfin von Thun und Hohenstein, namens de PPE-Fractie. – (PL) Mevrouw de Voorzitter, vandaag kan er niemand van ons nog klagen over een gebrek aan kennis of informatie over wat er in Tibet gaande is. Desondanks doen we nog steeds bijna geen inspanning om tegen te gaan dat China de Tibetanen als individuen en als er volk vernietigt, samen met hun schitterende cultuur en prachtige, authentieke religiositeit.

Vandaag spreken we over de vernietiging van de Tibetaanse taal en zijn vervanging door het Mandarijns. Velen van ons in deze zaal, en velen van onze voorouders vochten voor hun nationale talen tegen de wil van bezetters en dictators, en betaalden hiervoor vaak een hoge prijs, want we wisten dat het verlies van onze eigen taal ook het verlies van de laatste hoop was om ooit onszelf te kunnen zijn in ons eigen land. Met deze ervaring, die het lot van vele Europeanen was, in het achterhoofd, moeten we eisen dat diegenen die in onze naam met China onderhandelen, bij de gesprekken over de ontwikkeling van technologieën, investeringen, handel enzovoort, het thema van de notoire schending van de mensenrechten in China niet vergeten. Ik voeg me bij het appel van alle voorgaande sprekers en wil verzoeken om bij onderhandelingen met de Chinese overheid over de mensenrechten deze kwestie niet naar de achtergrond te schuiven, onafhankelijk van het feit of we nu net een economische crisis hebben of niet.

  Kristiina Ojuland, namens de ALDE-Fractie. – (EN) Mevrouw de Voorzitter, in Estland hebben we doorheen de geschiedenis veel moeite moeten doen om de taal van de inheemse bevolking te behouden. Nadat we in 1991 onze onafhankelijkheid herwonnen, genoten we eindelijk de vrijheid om onze taal te spreken en onze cultuur en identiteit te koesteren. Het bedroeft me om te zien dat het Tibetaanse volk wordt onderdrukt en dat zijn taal, identiteit, cultuur en religie tot uitroeiing zijn veroordeeld.

De Volksrepubliek China past dezelfde methode toe om de Tibetanen te marginaliseren als de Sovjet-Unie op de Esten toepaste. Net als de russificatie van Estland tijdens de Sovjetbezetting gebeurt de sinificatie van Tibet door niet-inheemse mensen zich te laten vestigen op het grondgebied van de inheemse bevolking.

Zolang als de bevolkingsgroep van de Han-Chinezen in Tibet blijft groeien, hebben de Tibetanen het recht om zich geïntimideerd te voelen. De plannen van de Chinese autoriteiten om Mandarijnenchinees in te voeren als belangrijkste onderwijstaal, zijn een schending van de rechten van de inheemse bevolking. Ik zou willen dat die schending als prioritair onderwerp aan de orde wordt gesteld en wordt opgelost in het EU-beleid ten aanzien van de Volksrepubliek China.

  Reinhard Bütikofer, namens de Verts/ALE-Fractie. – (DE) Mevrouw de Voorzitter, ik ben tegen deze resolutie. Mijn fractie heeft mij gelegenheid gegeven mijn bezwaren te uiten, ondanks het feit dat de meesten van mijn collega's mijn mening niet delen.

Zoals gezegd, heeft de Chinese ambassadeur gereageerd op de kritiek die is geuit. Het kan zijn dat zijn brief niet op elke afzonderlijke vraag ingaat, maar waarom zouden wij eerst een resolutie willen aannemen in plaats van de dialoog op te zoeken? Kunnen wij onszelf nog wel serieus nemen als wij eerst een resolutie aannemen en vervolgens zeggen, zoals een van de vorige sprekers deed: laten wij maar een groep deskundigen op onderzoeksmissie naar de regio sturen, om vast te stellen waar de bedreiging voor het tweetalige systeem werkelijk ligt?

Ik geloof niet dat het aanvaardbaar is om te praten over de ondergang van de Tibetaanse taal. Het valt niet binnen het mandaat van dit Parlement om te beslissen over hoeveel Hongaars er wordt onderwezen op scholen in Slowakije of Roemenië, maar dit Parlement voelt zich wel gerechtigd te bepalen of er wiskunde wordt gegeven in het Tibetaans of in een andere taal. Ik vraag mij af of dit verstandig is.

Tot slot geloof ik dat het een vergissing is om het vraagstuk van het talenbeleid te koppelen aan de Dalai Lama. Het gaat hier toch om twee zeer verschillende dingen. Ik geloof niet dat wij door een dergelijke stap te nemen, echt zullen bijdragen aan het voorkomen dat deze mensen hun eigen taal kunnen gebruiken.

  Joanna Katarzyna Skrzydlewska (PPE). - (PL) Mevrouw de Voorzitter, taal is het belangrijkste attribuut van onze identiteit en het hoofdinstrument voor sociale communicatie. Vandaag debatteren we over de pogingen van de overheid van de Chinese Volksrepubliek om de Chinese taal in te voeren als de enige, verplichte taal in het onderwijssysteem in Tibet. Dit is een aanslag op de cultuur van dit volk. Tot nu toe was het Tibetaans de officiële taal in Tibet en in de regio's van China waar de Tibetanen de belangrijkste etnische groep vormen. Het gebruik en de ontwikkeling van deze taal zijn voor de Tibetanen een van de belangrijkste aspecten van de uitoefening van hun feitelijke autonomie. Het is begrijpelijk dat de kennis van de Chinese taal noodzakelijk is voor diegenen die buiten Tibet werk willen zoeken, en de invoering van het Chinees als vak lijkt hiervoor een gepaste en adequate oplossing. Het vervangen van het Tibetaans door het Chinees als onderwijstaal is dat niet.

Daarom moeten we reageren tegen deze poging om de Tibetanen hun basisinstrument voor communicatie te ontnemen. Door de Tibetanen de mogelijkheid te ontnemen om het Tibetaans te leren streeft China langzaam maar consequent naar de opheffing van de autonomie van Tibet en de vernietiging van het Tibetaanse culturele erfgoed.

  Cristian Dan Preda (PPE) (in een "blauwe kaart"-vraag aan Reinhard Bütikofert, krachtens artikel 149, lid 8). – (RO) Mevrouw de Voorzitter, ik wil onze collega een vraag stellen, als hij dat goed vindt. Waarom is, in dit geval, het standpunt van de Chinese ambassadeur over deze zaak relevanter dan onze wens te spreken over wat er in Tibet gebeurt? Als ik het goed heb begrepen, dan is de reden hiervoor zijn opvatting dat wij moeten afgaan op wat de Chinese ambassadeur zegt in plaats van wat onze eigen overtuigingen ons zeggen.

  Reinhard Bütikofer (Verts/ALE). – (DE) (Spreker beantwoordt een "blauwe kaart"-vraag van Cristian Dan Preda overeenkomstig artikel 149, lid 8).

Mevrouw de Voorzitter, ik ben mijn collega-afgevaardigde zeer erkentelijk voor deze vraag, omdat het mij gelegenheid geeft te herhalen wat ik eerder al zei. Ik zei niet dat wij de Chinese ambassadeur moesten geloven. Wat ik zei was dat het verstandiger zou zijn als wij onze verantwoordelijkheid serieus namen en de dialoog zouden opzoeken. Pas daarna zouden wij moeten gaan praten over een resolutie.

Het is niet zinnig om te zeggen dat wij nu een resolutie moeten aannemen en vervolgens deskundigen naar China moeten sturen om uit te vinden of en, zo ja, waar precies de tweetaligheid wordt bedreigd. Ik geloof dat als wij iets willen doen aan de doelmatigheid van de mensenrechten, wij niet alleen onze eerbare intenties moeten uitspreken, maar ook echt met de kwestie aan de slag moeten gaan, zodat wij vermijden dat wij alleen maar schade aanrichten aan een reeds complexe situatie.

  Csaba Sógor (PPE). – (HU) Met genoegen steun ik de gezamenlijke ontwerpresolutie, aangezien hierin eenduidig de principes staan geformuleerd die ik als vertegenwoordiger van een van oudsher bestaande nationale minderheid volledig als de mijne beschouw. Voorbeelden hiervan zijn het principe dat de onderdrukking van minderheidstalen de mensen die tot de betreffende minderheid behoren, fundamenteel in hun vrijheidsrechten schendt, dat onderwijs in de moedertaal het meest geschikt is voor het opdoen van kennis en dat de lokale overheden en gemeenschappen de bevoegdheid moeten krijgen om besluiten uit te vaardigen over de taal van het onderwijs.

Graag maak ik alle collega's die de ontwerpresolutie steunen, erop attent dat deze principes helaas ook in bepaalde lidstaten van de Europese Unie niet volledig worden gewaarborgd. Dit wordt onder andere bewezen door de ook nu nog vigerende Slowaakse taalwet en de Roemeense onderwijswet die het onderwijs in bepaalde vakken slechts in de taal van de staat mogelijk maakt. Ik zou nog meer EU-landen kunnen opnoemen, maar dat doe ik nu niet. Ik ben er een fervent voorstander van dat er wordt gelet op rechtsschendingen buiten de Europese Unie, maar tegelijkertijd vind ik het belangrijk dat we ook niet stilzwijgend voorbijgaan aan voor nationale minderheden nadelige praktijken die kunnen worden aangetroffen op het grondgebied van de Europese Unie.

  Zuzana Brzobohatá (S&D). - (CS) Geachte Voorzitter, ik zou graag willen verwijzen naar de door de Chinese Volksrepubliek uitgesproken wens van harmonieuze betrekkingen tussen alle 56 etnische minderheden op het grondgebied van de republiek. Juist met het oog op dit feit acht ik het van groot belang dat alle steun wordt verleend aan het behoud van het Tibetaans dat een van de vier oudste en meest oorspronkelijke Aziatische talen is, en dat bovendien een fundamentele bouwsteen is van de Tibetaanse identiteit, cultuur en religie. Bovendien maakt het Tibetaans tezamen met de hele Tibetaanse cultuur een onvervangbaar onderdeel uit van het mondiaal cultureel erfgoed en is het de getuigenis van een historisch rijke beschaving. Ik wil geloven dat China artikel 4 van de grondwet van de Chinese Volksrepubliek alsook artikel 10 van de wet op de regionale nationale autonomie dat alle volkeren het recht garandeert op het gebruik en ontwikkeling van de eigen gesproken en geschreven taal, consequent zal toepassen.

Elke etnische minderheid heeft het onvervreemdbare recht op het gebruik van haar eigen taal en schrift. Een rechtvaardig tweetalig onderwijssysteem leidt tot betere samenwerking en wederzijds begrip, zeker wanneer Tibetanen Chinees leren en de in de Tibetaanse gebieden levende Han-Chinezen worden aangemoedigd zich het Tibetaans eigen te maken. Aangezien alle door mij genoemde punten in onderhavige gezamenlijke ontwerpresolutie terugkomen, heb ik besloten er voor te stemmen.

  Jaroslav Paška (EFD). - (SK) China is zowel economisch als militair een grootmacht en de Chinese regering heeft door haar doen en laten haar burgers duidelijk laten voelen dat zij de beginselen op het vlak van cultuur, beschaving en de democratie zoals die in de omringende wereld gelden, selectief zal toepassen, namelijk alleen daar waar het in haar straatje past om de macht in handen te kunnen houden.

Ik geloof niet dat onze verontwaardiging ook maar iets verandert aan de intenties van de Chinese regering om op haar grondgebied een eigen onderwijsbeleid te voeren. Dat neemt niet weg dat wij onze Chinese partners erop dienen te wijzen dat het Tibetaanse volk recht heeft op behoud van zijn identiteit, taal en dat bij de opleiding van kinderen hun moedertaal van onvervangbaar belang is.

De Chinezen zouden in Tibet net zo te werk moeten gaan als in Slowakije. Daar kan de Hongaarse minderheid de hele schoolcarrière, van de kleuterschool, via de basisschool tot aan de universiteit in haar eigen taal onderwijs volgen. Aan de andere kant zou ik de heer Sógor erop willen wijzen dat Slowaakse kinderen in Hongarije op de kleuterschool, de basisschool tot aan de universiteit alleen onderwijs kunnen krijgen in het Hongaars en zij Slowaaks daar hooguit als vreemde taal kiezen kunnen.

  Csanád Szegedi (NI). – (HU) Als afgevaardigde van de partij Jobbik Magyarországért Mozgalom (de Beweging voor een Beter Hongarije) steun ik de ontwerpresolutie van het Europees Parlement tegen de plannen van de Volksrepubliek China om het Chinees de officiële taal te maken op Tibetaanse scholen. De Chinese overheersers hebben Tibet weliswaar autonomie verschaft, maar de Tibetaanse taal wordt steeds verder uit het onderwijs en officiële forums gebannen. De slechte staat van dienst van China op het gebied van mensenrechten herbergt ook het gevaar dat er in Tibet conflicten ontstaan vanwege de agressieve invoering van de Chinese taal. Het recht van de Tibetanen op onderwijs in hun eigen taal en op het regelen van officiële zaken in de Tibetaanse taal moet worden gewaarborgd. Hun fundamentele mensenrechten moeten worden gewaarborgd, inclusief het recht op vereniging en het burgerrecht op demonstratie.

Voor vergelijkbare gevallen hoeven we helaas niet ver te reizen, want ook in Europa is de grove poging tot assimilatie een echt en bestaand probleem. We hoeven maar te denken aan hoe Roemenië omgaat met de Hongaren of de Csángó-Hongaren, maar we kunnen ook denken aan de discriminerende Slowaakse taalwet die tot buitensluiting van anderstaligen leidt.

  Angelika Werthmann (NI). – (DE) Mevrouw de Voorzitter, ik geloof dat de Tibetanen het recht moeten hebben hun moedertaal, het Tibetaans, te spreken. Het is een recht dat wij allemaal hebben. Zo niet, dan verliest men zijn culturele identiteit. Anders gezegd, ten aanzien van de situatie in Tibet geloof ik dat het een passende oplossing zou zijn als men zowel Tibetaans als Chinees zou leren.

Tweetaligheid stimuleert per slot van rekening de ontwikkeling van kinderen op vele verschillende manieren en verdient derhalve onze steun.

  Bogusław Sonik (PPE) . – (PL) Mevrouw de Voorzitter, de Tibetaanse taal is ingebed in de lange geschiedenis van een volk dat al jaren vecht voor het behoud van zijn cultuur, en is een element dat de banden binnen deze gemeenschap versterkt. Daarom is het behoud en het respect voor tweetaligheid op alle onderwijsniveaus in de scholen in Tibet de enige goede oplossing. De Chinese regering ondertekende de VN-Verklaring van de rechten van inheemse volkeren. Daarmee verbond ze zich ertoe om de rechten van nationale minderheden op haar territorium te respecteren. Alle maatregelen die China neemt met de bedoeling om het gebruik van de Tibetaanse taal in scholen te verbieden, moeten door de internationale gemeenschap worden veroordeeld. Ik ben van mening dat er stappen moeten worden ondernomen om het naleven van de grondrechten van de Tibetanen in China doeltreffender te controleren.

  Sergio Paolo Francesco Silvestris (PPE). - (IT) Mevrouw de Voorzitter, dames en heren, de afschaffing van het tweetalige systeem in Tibet is een daad van onvrijheid die tegen de culturele identiteit van een minderheid en de mensenrechten indruist.

Handelsovereenkomsten en zakencontracten met China mogen voor Europa niet het excuus zijn om weg te kijken van de ernstige discriminatie waar de Tibetaanse bevolking nog steeds onder te lijden heeft.

De Tibetanen hebben het recht om een volk te blijven, of om in ieder geval dat gevoel te hebben, en om dat mogelijk te maken moeten zij vrij zijn om zich te verdiepen in hun tradities, geschiedenis en taal, en moeten zij dus vrij zijn om hun eigen identiteit te bewaren, waar de taal een essentieel onderdeel van is.

Het plan om de Tibetaanse cultuur af te schaffen, dat onder de communisten nooit is volbracht, ondanks het feit dat Tibetaanse monniken en burgers al tientallen jaren worden vervolgd, mag niet alsnog worden volbracht via de slinkse afschaffing van de Tibetaanse taal en de verplichtstelling van het Chinees.

  Janusz Lewandowski, lid van de Commissie. − (EN) Mevrouw de Voorzitter, we debatteren over een kwestie die in bijna alle landen bestaat waar minderheden leven, namelijk het behoud van een taal, cultuur en toegang tot onderwijs op voet van gelijkheid. Het gaat om het herbevestigen van onze waarden, mijnheer Bütikofer.

Staat u mij toe om kort iets te zeggen over onze bilaterale betrekkingen met China alvorens de kwestie van Tibet te behandelen. Ons strategisch partnerschap is sterk, wat ons de mogelijkheid biedt om alle onderwerpen, inclusief de gevoeligste onderwerpen, aan te pakken. We hebben een indrukwekkend kader van interactie op hoog niveau tot stand gebracht, waarbinnen we regelmatig de mondiale uitdagingen aan de orde stellen waarmee onze burgers worden geconfronteerd, zonder echter de kwesties te veronachtzamen waarover we misschien van mening verschillen. De algemene situatie in Tibet is een van die onderwerpen waarover we van mening verschillen.

De stappen om het Chinees in Tibetaanse gebieden in te voeren als belangrijkste onderwijstaal, gaan gepaard met complexe en gevoelige problemen. China moet het juiste evenwicht vinden tussen het effectief onderwijzen en in stand houden van de Tibetaanse taal als levende taal, voor het behoud van het onderwijs in de Tibetaanse taal en als moedertaal in Tibetaanse gebieden, en het tezelfdertijd parallel Chinees onderwijzen om Tibetaanse studenten behoorlijke kansen te bieden om in de toekomst een baan te vinden. De perifere ligging van de Tibetaanse gebieden maakt die opgave er niet eenvoudiger op.

We hopen oprecht dat China het gebruik van Tibetaans als belangrijkste onderwijstaal in scholen in Tibetaanse gebieden en op dezelfde manier de bescherming van talen van minderheden in andere delen van China zal verzekeren. Advies van deskundigen inwinnen en discriminatie en ideologische beïnvloeding vermijden zijn recepten voor een goede manier van werken. De EU is bereid om haar expertise te delen, als China besluit om daarvan gebruik te maken. We hopen – en dat is mijn directe antwoord – dat we over deze kwestie openhartig van mening kunnen wisselen met de Chinese autoriteiten tijdens de volgende ronde van de mensenrechtendialoog tussen de EU en China. Het is uitermate belangrijk dat China openbare raadpleging mogelijk maakt om diegenen die door de gevolgen van eventuele wijzigingen van het taalbeleid worden getroffen, de mogelijkheid te bieden om hun mening vrij te uiten, en daar zou dan rekening mee moeten worden gehouden.

We hebben ook met grote bezorgdheid de berichten gevolgd over de arrestatie van een aantal Tibetaanse studenten en onderwijzers die vreedzaam betoogden tegen het hervormingsplan van de regering voor het onderwijs. We dringen er bij China op aan om de arrestanten vrij te laten en met het Tibetaans maatschappelijk middenveld in discussie te treden over de verdiensten van de voorgestelde hervorming.

Tot slot zou ik het standpunt in herinnering willen brengen dat de EU al lang inneemt met betrekking tot Tibet. Het behoud van de unieke Tibetaanse cultuur, taal, religie en tradities en de noodzaak om, binnen de Chinese grondwet, een stelsel van betekenisvolle autonomie voor Tibet tot stand te brengen, blijft voor de EU een topprioriteit. Dat zijn kwesties die we voortdurend proberen aan te pakken binnen het kader van onze politieke dialoog met China.

  De Voorzitter. – Het debat is gesloten.

De stemming vindt zo dadelijk plaats.

Schriftelijke verklaringen (artikel 149)

  Roberta Angelilli (PPE), schriftelijk. – (IT) Mevrouw de Voorzitter, ondanks de voortdurende aandacht en inzet van veel wereldleiders, instellingen en ngo's, lijkt het verzoek aan de Chinese autoriteiten om te stoppen met het geweld tegen de Tibetanen helaas aan dovemansoren te zijn gericht, wat slecht is voor de internationale betrekkingen. Het Europees Parlement toont zich al jaren solidair met Tibet en steunt het land, dat sinds mensenheugenis strijdt tegen de onderdrukkende en discriminerende politiek van de Chinese autoriteiten, die de territoriale en culturele autonomie van het Tibetaanse volk al jaren bedreigen. De laatste daad van onderdrukking was de beslissing van Peking om in Tibet het Chinees als officiële taal op te leggen, ondanks het feit dat de bevolking Tibetaans spreekt en het Mandarijnenchinees ziet als een vreemde taal. Dit is een daad van culturele genocide, omdat uit deze beslissing duidelijk de intentie spreekt om deze bevolkingsgroep te laten verdwijnen, niet alleen in geografische, maar ook in culturele zin, omdat het de jongere generaties wordt verboden hun eigen cultuur te ontdekken, te beginnen bij de taal. In het licht van de starre, rigide houding van China tegenover Tibet wil ik het Parlement verzoeken zich onverzoenlijk op te stellen tegenover de ernstige schendingen van de mensenrechten en de rechten van minderheden door de Chinese autoriteiten, zodat de Tibetanen weten dat wij solidair zijn met hen en bereid zijn te helpen.

  Catherine Souillie (PPE), schriftelijk. – (FR) Mevrouw de Voorzitter, door voor deze resolutie te stemmen heeft het Europees Parlement, zijnde de stem van de burgers en de Europese democratie, een duidelijke boodschap afgegeven aan de Chinese autoriteiten: de vernietiging en de onderwerping van de ene cultuur ten gunste van de andere zijn een natie die een moderne mogendheid wil zijn, niet waardig. De wens van het Tibetaanse volk is niet meer dan legitiem: respect voor hun geschiedenis en hun taal. De Tibetaanse cultuur is niet de enige die gevaar loopt door dit onrechtvaardige besluit: ook het Kantonees en nog een aantal andere talen zouden slachtoffer worden van dit beleid van China tot uniformisering. Als de Chinese grondwet zelf het recht van iedere burger om zich in zijn eigen taal uit te drukken, erkent, hoe kunnen de politici in juridische zin dan het tegengestelde rechtvaardigen? Het eenvoudige motto van de Europese Unie draagt een duidelijke boodschap in zich die we door middel van deze resolutie aan de Chinese autoriteiten moeten overbrengen: in verscheidenheid verenigd.