Der Präsident. − Als nächster Punkt der Tagesordnung folgt die Aussprache über den Bericht von Tadeusz Zwiefka im Namen des Rechtsausschusses über den Vorschlag für eine Verordnung des Europäischen Parlaments und des Rates über die gerichtliche Zuständigkeit und die Anerkennung und Vollstreckung von Entscheidungen in Zivil- und Handelssachen (Neufassung) (COM(2010)0748 – C7-0433/2010 – 2010/0383(COD)) (A7-0320/2012).

  Tadeusz Zwiefka, sprawozdawca. − Panie Przewodniczący! Szanowna Pani Komisarz! Od początku prac nad sprawozdaniem dotyczącym rewizji rozporządzenia w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych zdawałem sobie sprawę, z jak złożoną materią przyszło nam się zmierzyć. Chęć poprawienia i ułatwienia stosowania rozporządzenia, które ogólnie oceniane jest jako instrument bardzo dobrze funkcjonujący, okazało się rzeczą niełatwą. Wiele spraw zaprzątało naszą uwagę przez ostatnich kilkanaście miesięcy, jednak wydaje mi się, że we wszystkich, zarówno tych bardziej, jak i mniej kontrowersyjnych kwestiach udało nam się wypracować zadowalające kompromisy. Odbyliśmy wiele spotkań w nieformalnych rozmowach trójstronnych podczas prezydencji polskiej, duńskiej i cypryjskiej, co pozwoliło na takie zbliżenie i zrozumienie wzajemnych stanowisk, że dzisiaj możemy mówić o porozumieniu w pierwszym czytaniu.

Najważniejszą sprawą, dla której otworzyliśmy prace nad tym rozporządzeniem, było zniesienie procedury exequatur. Podczas prezydencji polskiej osiągnęliśmy wspólne podejście, które w znakomitej większości było zgodne z proponowanymi przez mnie w sprawozdaniu poprawkami. Procedura exequatur zostanie zatem zniesiona, co ułatwi cyrkulację orzeczeń sądowych w sprawach cywilnych i handlowych, skracając czas wykonania orzeczeń oraz zmniejszając znacznie koszty postępowania.

Jednocześnie utrzymane zostaną wszelkie zabezpieczenia dla strony pozwanej, które mogą stać się podstawą do zawieszenia bądź odmowy wykonania orzeczenia, w tym klauzula public policy. Wprowadzenie takiej zmiany możliwe było dzięki większemu poziomowi zaufania do systemów prawnych państw członkowskich i dziś możemy uznać zniesienie procedury exequatur za nasz wspólny sukces.

Wiele emocji zarówno w Radzie, jak i w Parlamencie wywołała kwestia poszerzenia zakresu stosowania rozporządzenia na tzw. kraje trzecie i w związku z tym tzw. efekt zwrotny. Od początku byłem bardzo sceptycznie nastawiony do tej kwestii – nie do samej idei – a raczej co do zbyt pochopnej decyzji o wprowadzeniu tak szeroko rozumianych zmian w rozporządzeniu Bruksela I.

Wypracowany w czasie naszych spotkań kompromis zakłada, że poszerzenie jurysdykcji zostanie wprowadzone dla umów konsumenckich i indywidualnych umów o pracę. Oznacza to, że konsument będzie mógł pozwać sprzedawcę nawet spoza Unii w swoim kraju członkowskim, w tym, w którym mieszka. Koncepcja ta okazała się bardzo atrakcyjnym rozwiązaniem zarówno dla zwolenników, jak i dla osób, które pełną harmonizację przepisów jurysdykcyjnych uważały za zbyt wczesną. Jest to bez wątpienia krok w dobrą stronę w celu poszerzenia dostępu do wymiaru sprawiedliwości tzw. stronie słabszej. Jednocześnie dzięki włączeniu klauzuli rewizyjnej pozostawiamy sobie możliwość przyjrzenia się w najbliższych miesiącach i latach, jak wygląda kwestia orzeczeń w tych sprawach, i ewentualnej zmiany harmonizacji zasad jurysdykcyjnych.

Dosyć skomplikowaną okazała się sprawa kwestii umów arbitrażowych. Po wielu dyskusjach Parlament przyjął, że najlepsze rozwiązanie to pozostawienie status quo w tym obszarze, czyli pozostawienie arbitrażu całkowicie poza zakresem stosowania rozporządzenia. Postulat Parlamentu Europejskiego został odzwierciedlony w ostatecznym kompromisie, gdyż w artykułach rozporządzenia pozostawiamy status quo przy jednoczesnym wyjaśnieniu stosowania tej zasady, bardzo szczegółowo, w punktach preambuły.

Kolejną kwestią, której znaczenie dla Parlamentu chciałbym podkreślić, są akty delegowane. W oryginalnej propozycji Komisji znalazły one swoje miejsce, by podczas negocjacji w Radzie zostać wykreślone. Jednak po szybkiej interwencji ze strony Parlamentu prezydencja duńska przywróciła akty delegowane ku naszemu pełnemu zadowoleniu.

Wiele przemyśleń wymagała także kwestia umów dotyczących wyboru sądu, dlatego też z wielkim uznaniem zwracam się w tej chwili w kierunku prezydencji cypryjskiej, która w punktach preambuły przedłożyła konkretne obszary zapisów w tej sprawie. Myślę, że są one wystarczająco szczegółowe, by pomóc w ewentualnej interpretacji przepisów zawartych w artykułach.

Kończąc, Panie Przewodniczący, chciałbym bardzo serdecznie podziękować wszystkim stronom tego procesu legislacyjnego: zarówno Komisji (szczególnie Pani Komisarz Reding), prezydencjom: polskiej, duńskiej i cypryjskiej, moim koleżankom i kolegom sprawodawcom-cieniom z Komisji Prawnej, jak i wszystkim, którzy byli zaangażowani w jednym kierunku – bardzo pozytywnego zakończenia prac.

VORSITZ: OTHMAR KARAS
Vizepräsident

  Viviane Reding, Vice-President of the Commission. − Mr President, I am very pleased to see the reform of the Brussels I regulation on the agenda of this plenary session and I would like to thank all those very dedicated politicians and administrators who have managed to bring this forward.

Firstly, of course, your rapporteur, Mr Zwiefka, has done a wonderful job, together with this committee and, secondly, the Presidencies – the Polish and Danish Presidencies and now the Cyprus Presidency – have ensured a smooth finalisation of this file in the upcoming December Council. Now this is a real success story, for citizens, for companies and for the Single Market, and it is one of those success stories which builds a European area of justice. It also shows that justice can contribute to growth.

We are speaking here about 500 million consumers; we are speaking about companies, mainly SMEs, which are reluctant to use the potential of the Internal Market because of many legal obstacles. Forty percent of companies would be more inclined to trade cross-border if the procedures for settling disputes were simplified, so that is precisely what we are doing here: removing bureaucratic obstacles which impose extra costs and legal uncertainty on companies; and this is part of our central objective to create a single market which is attractive also to our SMEs.

With the reform of Brussels I we are making an important contribution. As the rapporteur has already said, we are abolishing the exequatur procedure, a procedure which in most cases is not necessary but which costs money – usually EUR 2000 per case wasted on this formality. In future we will get rid of this red tape; the benefits to companies will be EUR 47 million per year and we will actually do what the United States has been doing for a long time under Article IV of the Constitution, which says that there is a principle of full faith and credit. By abolishing exequatur we will also have a ‘full faith and credit’ principle in the European Union.

Then there is the question of the choice-of-court agreements, which will be better respected in the future. The overwhelming majority of EU businesses – almost 70% of all companies and 90% of large companies – use choice-of-court agreements. The parties involved need to be sure that their choice will be respected; the review which is on the table now provides greater legal certainty.

On the external aspects of Brussels I, when there are proceedings with third states, and also with respect to the weaker parties, we have taken decisions to ensure that all consumers and employees in Europe will have access to the courts in Europe no matter where they live. This is a real concrete benefit for our European citizens.

Finally, on the difficult question of arbitration, Mr Zwiefka, I can accept the compromise, which I believe marks a step in the right direction. In conclusion, Mr President, this is an important step towards a real European area of justice. I would like to thank Parliament for its support and I look forward to defending the proposal of Parliament in the Council, and then to celebrating a success in December.

  Evelyn Regner, Verfasserin der Stellungnahme des mitberatenden Ausschusses für Beschäftigung und soziale Angelegenheiten. − Herr Präsident, sehr geehrte Kommissarin Reding! Ich möchte zunächst nach zwei Jahren Verhandlungen, die wir hinter uns haben, besonders dem beharrlichen und geduldigen Berichterstatter, Herrn Zwiefka, Danke schön für seine Art der Verhandlungsführung sagen, aber auch der jetzt leider nicht anwesenden Präsidentschaft, der zyprischen, sowie der dänischen und der polnischen davor, die sehr konstruktiv gearbeitet haben.

Die angekündigte Revolution ist das Ergebnis zwar nicht; im Rahmen dessen, was wir als Gesetzgeber bewirken können, haben wir aber ein passables Ergebnis mit Verbesserungen für Arbeitnehmer und Konsumenten erzielt. Die Verordnung über die gerichtliche Zuständigkeit, die Anerkennung und Vollstreckung von Gerichtsentscheidungen innerhalb der EU war bereits vor dieser Neufassung eine der gut funktionierenden Vorzeigeverordnungen im europäischen Binnenmarkt. Ich möchte einige positive Punkte hervorheben, die insbesondere für meine Fraktion, die S&D, wichtig sind.

Als Erstes gibt es klare Regeln für den Zugang zur Justiz und zur Durchsetzung des Rechts von Einzelnen, was für Bürger, Unternehmen und für das Funktionieren des Binnenmarkts insgesamt wichtig ist. Die Abschaffung des Exequaturverfahrens war natürlich die Kernaufgabe, die wir erledigt haben, und trotz ursprünglicher Zweifel konnten wir diese Abschaffung nun erreichen. Eine Ausweitung der Anwendung der Verordnung auf Drittstaaten wird beschlossen, wenn auch nicht – wie von der Europäischen Kommission beabsichtigt – in allen Fällen, zumindest aber in Verbraucherangelegenheiten und in Angelegenheiten, die Individualarbeitsverträge betreffen, und zwar zum Schutz der schwächeren Partei. Das ist ganz besonders wichtig. Die Verhandlungen über diese Verordnung begleiten uns seit dem Grünbuch 2009, also seit dem Beginn der Legislaturperiode, die Neufassung immerhin schon zwei Jahre lang.

Es kommt mir nun sehr eigenartig vor, dass die Überarbeitung von der Kommission als Neufassung vorgelegt wurde. Die Neufassung soll meines Erachtens eine Verfahrensvereinfachung von unkontroversen Themen sein, zur Beschleunigung der Verfahren zur Anpassung von Gesetzestexten. Brüssel-I ist eindeutig kein unkontroverses Thema, was darin resultierte, dass das Verfahren weder einfach noch kurz war. Der einzige Grund, der mir ersichtlich ist, warum die Kommission die Neufassung gewählt hat, ist der, die Gesetzgebungsmacht des Parlaments, aber auch des Rats einzuschränken. Das ist meines Erachtens demokratiepolitisch sehr bedenklich. Und deshalb fordere ich, dass das interinstitutionelle Übereinkommen mit der Kommission dahingehend überarbeitet werden sollte. Es darf nicht sein, dass die Exekutive die Gesetzgebung derart einschränkt, selbst aber tiefergreifende Änderungen der Verordnung vorschlägt.

Und nun das Wichtigste für mich, das zum Schluss kommt. Für die Zukunft der Brüssel-I-Verordnung empfehle ich als Verfasserin der Stellungnahme des Ausschusses für Beschäftigung der Kommission, einen Gerichtsstand für Arbeitskampfmaßnahmen einzuführen, um die Verschleppung von Verfahren, die aus Streiks resultieren, zu vermeiden. Darüber hinaus würde dies endlich Kohärenz des Prozessrechts mit dem materiell anwendbaren Recht herstellen. Die Rom-II-Verordnung regelt, welches Recht auf Schadenersatzfälle mit grenzüberschreitendem Bezug anzuwenden ist. Diese sieht vor, dass bei Schadensfällen im Zusammenhang mit Streiks, das Recht des Arbeitskampfortes anzuwenden ist. Und warum soll dies nicht auch bei der gerichtlichen Zuständigkeit gelten? Dies ersuche ich die Kommission zu beachten. Wir im Europäischen Parlament werden sehr wohl darauf achten.

(Die Rednerin ist damit einverstanden, eine Frage nach dem Verfahren der „blauen Karte“ gemäß Artikel 149 Absatz 8 der Geschäftsordnung zu beantworten.)

  Димитър Стоянов (NI), въпрос, зададен чрез вдигане на синя карта. – Г-жо Regner, Вие няколко пъти казахте, че говорите като социалдемократ. Представихте позицията на своята политическа група, а всъщност думата Ви беше дадена от името на комисията по заетостта и по становището на комисията по заетостта Вие имахте три минути, а се спряхте на това становище само в последните 30 секунди от изказването. Моят въпрос е бихте ли могли да използвате отговора на въпроса, който Ви задавам сега, за да ни разясните малко повече за позицията на комисията по заетост?

  Evelyn Regner (S&D), Antwort auf eine Frage nach dem Verfahren der blauen Karte. – Herr Präsident, sehr geehrter Stoyanov! Es stimmt, bei mir ist die Begeisterung, S&D-Mitglied zu sein, mit mir durchgegangen. Ich habe allerdings nur einmal erwähnt – zumindest in meiner Erinnerung –, eine Sozialdemokratin zu sein, was ich toll finde und was ich sehr gerne bin. Es stimmt, die Position des Ausschusses für Beschäftigung hat sich in erster Linie mit Arbeitskampfmaßnahmen beschäftigt, und vielleicht habe ich ein bisschen zu langsam gesprochen. Diese Position habe ich allerdings sehr wohl wiedergegeben.

  Raffaele Baldassarre, a nome del gruppo PPE. – Signor Presidente, onorevoli colleghi, gentile Commissaria, in un periodo in cui parlare di maggiore integrazione europea suona per alcuni nostalgici nazionalisti come una provocazione, ci accingiamo a votare la revisione di un regolamento che costituisce la base del difficile ma necessario processo di armonizzazione e avvicinamento dei sistemi giuridici nazionali. Permettetemi, quindi, di congratularmi con il collega Zwiefka per l'eccellente lavoro svolto e per essere riuscito, dopo circa due anni di difficili negoziati, a chiudere un processo di revisione di un regolamento fondamentale per i cittadini dell'Unione. Bruxelles 1 stabilisce infatti disposizioni importantissime per assicurare un ampio accesso alla giustizia e la parità di trattamento dinanzi ai tribunali competenti all'interno dell'Unione europea.

Esso stabilisce norme comuni in materia civile e commerciale chiarendo quale Corte è competente in una controversia transfrontaliera e rendendo eseguibili le sentenze emesse nei vari Stati. Le modifiche al regolamento sono necessarie al fine di dare seguito alla volontà di creare uno spazio europeo di giustizia, che promuova la certezza giuridica e la prevedibilità delle decisioni, facilitando così gli scambi transnazionali e rafforzando il mercato unico. Ciò premesso, sono dell'opinione che i progressi verso una sempre più profonda armonizzazione di norme di diritto sostanziale debbano procedere con la giusta cautela e attenzione al fine di assicurare la certezza del diritto e proteggere le parti meno avvantaggiate.

Per questo motivo, concordo con l'approccio adottato dal relatore a favore dei consumatori, i quali beneficeranno del principio della tutela della parte più debole. Un principio in base al quale, in una disputa legale tra consumatori e imprese, il consumatore potrà sempre scegliere di rivolgersi a un giudice dello Stato membro in cui è domiciliato.

In maniera analoga, condivido l'approccio prudente del collega Zwiefka in merito all'abolizione dell'exequatur: se da un lato, infatti, l'abolizione dell'exequatur permetterebbe di accelerare ulteriormente il riconoscimento delle sentenze, dall'altro, ritengo sia necessario mantenere delle misure di salvaguardia dei diritti degli imputati. È necessario, quindi, che questi ultimi abbiano la possibilità di contestare una decisione,se il loro diritto a un processo equo è stato violato e se la decisione è in contrasto con l'ordine pubblico dello Stato di riferimento.

Concludo, rinnovando i miei complimenti al relatore e ai relatori ombra. Raggiungeremo, spero, un ampio consenso interistituzionale e politico su un regolamento che costituisce la matrice della cooperazione giudiziaria civile, nonché della determinazione politica alla base del processo d'integrazione europea.

  Antonio Masip Hidalgo, en nombre del Grupo S&D. – Señor Presidente, aquellos que tengan alguna experiencia profesional o hayan sufrido como usuarios de la Justicia lentitud y costes procesales apreciarán el paso que estamos dando para superar el llamado exequátur, hablando en plata, la desconfianza de unos Estados miembros respecto de las sentencias pronunciadas en otros.

Este nuestro paso no sólo simplifica procedimientos engorrosos sino que opta por esa ansiada unificación, y aun unidad, europea que es nuestro afán de cada día, la auténtica razón de ser de esta Institución parlamentaria.

Hace ocho años me iniciaba yo en la Comisión de Asuntos Jurídicos debatiendo con dos ministras de la entonces Presidencia neerlandesa precisamente sobre este tema, que llega ahora a buen fin y por el que felicito a mi colega, el ponente Tadeusz Zwiefka, a la Comisión, por supuesto, y a todas las Presidencias que se han sucedido desde entonces, incluida muy especialmente la española, con el buen Ministro Francisco Caamaño y su equipo, el Secretario de Estado Juan Carlos Campo y Aurora Mejía, Directora General, entre otros.

  Eva Lichtenberger, im Namen der Verts/ALE-Fraktion. – Herr Präsident! Herzlichen Dank zuallererst an den Berichterstatter und an meine Kolleginnen und Kollegen, die wir das gemeinsam während zwei Jahren betreut haben. Jeder war schon leicht verzweifelt, wenn man sich das nächste Mal mit dem Rat getroffen hat, und wieder die alten Widerstände auf den Tisch gekommen sind. Aber letzten Endes hat sich doch eine wichtige Erkenntnis durchgesetzt: Grenzüberschreitendes Handeln – und das wird immer mehr in der Europäischen Union – benötigt Regeln, die nachvollziehbar, klar und so gestaltet sind, dass sie den schwächeren Part nicht von vorneherein in eine unhaltbare Situation bringen. Das heißt, was wir in dieser Regelung gemacht haben, war der Versuch, den Zugang zum Recht, die Verständlichkeit des Rechts und auch die Klarheit zu verbessern.

Hier kommen wir zu einem wesentlichen Problem: die gegenseitige Anerkennung. Nun glaubt jeder der 27 hier im Hause vertretenen Mitgliedstaaten, dass sein, und nur sein Rechtssystem das beste auf der Welt sei. Wir müssen aber, wenn wir zusammenarbeiten wollen, auch lernen, Entscheidungen, Urkunden usw. des jeweils anderen anzuerkennen. Das war bis jetzt immer mit großen Misstrauensschranken verbunden.

Natürlich wird jeder zu jedem Detailfall ein Beispiel finden können, wo sein eigenes Recht besser ist als ein anderes. Das heißt aber nicht, dass das ein durchgängiges Prinzip ist. Deswegen halte ich dies für einen guten und wichtigen Schritt. Ich halte es für wichtig, dass wir den schwächeren Part gestärkt haben, und ich halte es für wichtig, dass wir Konsumentinnen und Konsumenten, die heute auch grenzüberschreitend einkaufen, neue Möglichkeiten an die Hand gegeben zu haben, schneller, besser und klarer zur ihrem Recht zu kommen.

Auch für die Revisionsklausel herzlichen Dank. Wir werden uns anschauen, ob man diese Fragen weiter ausdehnen kann, aber das ist wie gesagt in einer Revisionsklausel geregelt. Ich halte das, was wir heute vorstellen und was beschlossen werden soll, für einen wichtigen Schritt. Er wird nicht der letzte sein, gerade in diesen Rechtsmaterien, aber er wird uns helfen, den Bürgerinnen und Bürgern die Möglichkeiten der Europäischen Union, die sie auch für ihre Bürgerinnen und Bürgern schafft, deutlicher zu machen.

  Jaroslav Paška, za skupinu EFD. – Aj keď si veľmi vážim úsilie Komisie vybudovať v Európskej únii korektné mechanizmy na riešenie cezhraničných sporov v občianskych aj obchodných veciach, myslím si, že predložený návrh neposúva riešenie tejto problematiky správnym smerom.

Právne systémy členských štátov prechádzali po stáročia vlastným vývojom a vo väzbe na civilizačné a kultúrne tradície sa rozdielne formoval aj spôsob aplikácie písaného práva v jednotlivých krajinách. Skúsenosti z rozhodnutia súdov, napríklad v Španielsku, ktoré chceli odňať na Slovensku žijúce dieťa jeho matke, či rozhodnutia súdov z Veľkej Británie, ktoré kryjú pochybné praktiky miestneho sociálneho systému pri odnímaní detí rodinám, ktoré prišli za prácou do Británie, nám dokazujú, že účelové rozhodnutia súdov v prospech záujmov občanov či právnických osôb z ich krajín sú v Európskej únii každodennou realitou. Navrhovať pri takomto stave súdnictva rušenie istých ochranných mechanizmov, ako napríklad právo napadnúť uznanie alebo výkon rozsudku z dôvodu nezlučiteľnosti s verejným poriadkom štátu, v ktorom sa má rozsudok uznať či vykonať, považujem za absolútne odtrhnuté od reálneho života.

Pokiaľ máme v jednotlivých štátoch Európskej Únie rozdielne posudzovanie právnych otázok, nemôžeme predsa len tak prenášať rozsudky súdov z jednej krajiny do druhej. Subjekt, voči ktorému bol v zahraničí vydaný rozsudok, musí mať predsa právo, aby výkon tohto rozsudku posúdil aj z hľadiska práva jeho krajiny, v ktorej žije či pôsobí.

(Rečník súhlasil, že odpovie na otázku položenú zdvihnutím modrej karty (článok 149 ods. 8 rokovacieho poriadku)).

  Tadeusz Zwiefka (PPE), odpowiedź na pytanie zadane przez podniesienie „niebieskiej kartki” – Panie Przewodniczący! Szanowny Kolego Paška! Czy nie uważa Pan, że o wiele bardziej sensowne i praktyczne, a także przynoszące lepszy skutek byłoby, gdyby Pana grupa polityczna włączyła się w prace merytoryczne w przeciągu całego czasu, kiedy pracowaliśmy nad rozporządzeniem Bruksela 1, niż wygłaszanie podczas sesji plenarnej politycznego oświadczenia, które ma niewiele wspólnego z naszą pracą.

  Jaroslav Paška (EFD), odpoveď na otázku položenú zdvihnutím modrej karty. – Ďakujem za oslovenie, ale ja osobne nepôsobím vo Vašom výbore, pôsobím vo výbore ITRE, takže sa na tejto práci podieľať nemôžem. Ale veľmi rád si s vami vymením skúsenosti a prípadne, ak budete akceptovať moje názory, tak je možné s nimi potom pracovať v budúcnosti.

  Jacky Hénin, au nom du groupe GUE/NGL. – Monsieur le Président, à l'usage, on constate que l'espace judiciaire européen fonctionne au détriment des simples citoyens, des petites entreprises. Par contre, il est particulièrement utile pour les grosses entreprises et ceux de nos concitoyens qui ont les moyens de se payer des batteries d'avocats nationaux et internationaux.

La sinistre affaire de l'extradition d'Aurore Martin de la France vers l'Espagne en est une illustration. Cette affaire est une honte pour la France et pour l'Union européenne. Le texte qui nous est présenté, loin d'être une amélioration de la situation existante, propose d'aggraver cette inégalité entre justiciables. Ainsi, un jugement prononcé dans un État membre deviendrait exécutoire, sans aucune procédure intermédiaire, dans un autre État membre.

Remettre en cause le droit de contester la reconnaissance ou l'exécution d'un jugement d'un État membre en invoquant l'incompatibilité manifeste avec l'ordre public de l'État membre dans lequel le jugement serait exécuté ou reconnu constitue une véritable régression. Presque aucun réexamen de la compétence des tribunaux d'origine ne serait possible. Nous serions face à une justice qui fonctionne comme un automatisme. Je ne peux en aucun cas cautionner un tel texte, surtout après le précédent scandaleux de l'affaire Aurore Martin.

In fine, ce texte illustre parfaitement la dérive pour le moins autoritaire des institutions européennes dans le cadre de la crise de son modèle économique ultralibéral. Oui, nous passons d'une Europe libérale à une Europe ordolibérale.

  Димитър Стоянов (NI). - Аз ще взема повод от това, което каза г-н Zwiefka и си задавам следния въпрос: защо, ако този регламент досега е функционирал добре, ние сега трябва да го реформираме? И си давам два доста смущаващи за мен отговора. Те пък дойдоха от това, което г-жа Reding каза. Първият, по отношение на избора на съд, е по въпроса за това, че г-жа Reding каза, че в 90% от случаите големите компании избират да има споразумение за избор на съд. Това е така, защото голямата компания е силната страна в сделката. Тя иска да наложи съд, който евентуално смята, че би бил по-благоприятен за нея. Затова аз не смятам, че малките печелят от изменението на регламента, напротив, големите печелят. И вторият въпрос е това, което г-жа Reding каза: че така се приближаваме към системата на Съединените щати, т.е. този регламент действа в посока към по-голяма федерализация на Европа и аз като евродепутат, който се бори за изграждане на една Европа на националните държави, на нациите и съм напълно съгласен с казаното от г-н Paška по този въпрос, намирам тази позиция за приближаване и по-голяма федерализация на Европа за неприемлива.

  Roberta Angelilli (PPE). - Signor Presidente, onorevoli colleghi, vicepresidente Reding, mi congratulo con il relatore per la conclusione di questo complesso dossier, che giunge al termine di un lungo e complesso dibattito che vede finalmente un accordo con il Consiglio e che rispecchia appieno la posizione del Parlamento a partire dall'abolizione del cosiddetto exequatur senza eccezioni. Si tratta di un passo particolarmente importante, perché con tale abolizione si elimina di fatto una procedura giudiziaria intermedia – che, tra l'altro, la prassi ha dimostrato essere ormai divenuta una mera formalità – e si abbattono i costi e i tempi delle controversie transfrontaliere.

Vi saranno certamente maggiori tutele per i cittadini che potranno rivolgersi al tribunale del proprio paese d'origine per controversie contro imprese la cui attività si svolge anche in paesi terzi. Ci saranno soprattutto migliori accordi in merito alla scelta del Foro competente per impedire le cosiddette tattiche processuali scorrette. Si tratta di progressi importanti per agevolare ulteriormente la libera circolazione delle decisioni e, soprattutto, per garantire un migliore accesso alla giustizia, meno burocrazia, meno sprechi, sia in termini di tempo che di denaro, regole certe e più accessibili.

Credo che in tempi di crisi, i cittadini, le famiglie e le imprese possano apprezzare molto questo snellimento burocratico e questa semplificazione delle procedure.

  Monika Flašíková Beňová (S&D). - Na postupné vytvorenie skutočného priestoru spravodlivosti musíme v oblasti justičnej spolupráce nevyhnutne prijímať také opatrenia, ktoré majú cezhraničné dôsledky.

Niektoré odlišnosti vnútroštátnych právnych noriem, ktoré upravujú súdnu právomoc a uznávanie rozsudkov, tomu však stále bránia. Boli tú už spomínané príklady občanov, či už od nás zo Slovenska, alebo z iných krajín, a práve preto, aby sa takéto veci nestávali potrebujeme ustanovenia, ktoré budú harmonizovať normy konfliktu právomoci v občianskych a obchodných veciach, a to v záujme zabezpečenia rýchleho a jednoduchého uznávania a výkonu rozsudkov vydaných v určitom členskom štáte. Pre občanov Európskej únie a európske podniky je preto mimoriadne dôležité aj nariadenie Brusel I. Aj keď sa uplatňuje v čiastočne uspokojivej miere, niektoré jeho ustanovenia je potrebné novelizovať. Jednoznačne podporujem napríklad zrušenie doložky vykonateľnosti, nakoľko naším cieľom je zjednodušiť voľný pohyb rozsudkov a zlepšiť prístup k spravodlivosti pre našich občanov. Nariadenie musíme celkovo zlepšiť tak, aby sme zaistili predvídateľnosť a vysokú mieru právnej istoty.

V každom prípade však musí byť našou prioritou ochrana slabšej strany, právo na spravodlivé súdne konanie a jasný odkaz na Chartu základných práv Európskej únie.

  Silvia-Adriana Ţicău (S&D). - Spaţiul european de libertate, securitate şi justiţie facilitează accesul la justiţie, în special prin intermediul principiului recunoaşterii reciproce a hotărârilor judiciare şi extrajudiciare în materie civilă. Pentru instituirea progresivă a acestui spaţiu, Uniunea trebuie să adopte măsuri în domeniul cooperării judiciare în materie civilă cu implicaţii transfrontaliere pentru a asigura funcţionarea corespunzătoare a pieţei interne.

Încrederea reciprocă în administrarea justiţiei în Uniune justifică principiul potrivit căruia hotărârile pronunţate într-un stat membru ar trebui recunoscute fără să fie necesare proceduri speciale, iar durata şi costurile litigiilor transfrontaliere ar trebui să fie diminuate. Pentru a asigura protecţia consumatorilor şi a angajaţilor, pentru a proteja competenţa instanţelor statelor membre în situaţii în care acestea deţin competenţă judiciară exclusivă şi pentru a respecta autonomia părţilor, anumite norme de competenţă judiciară din prezentul regulament trebuie să se aplice indiferent de domiciliul pârâtului.

În vederea protejării drepturilor angajaţilor, subliniem importanţa prevederilor articolelor 19 şi 20, în special prevederea conform căreia un angajator care nu are domiciliul pe teritoriul unui stat membru poate fi acţionat în justiţie înaintea unei instanţe dintr-un stat membru. În cazul contractelor de angajare, a contractelor încheiate cu consumatorii şi a contractelor de muncă, partea defavorizată trebuie protejată prin norme de competenţă mai favorabile intereselor sale decât normele general aplicabile.

Închei, domnule preşedinte, salutând trimiterea expresă la respectarea Cartei drepturilor fundamentale a Uniunii.

  Viviane Reding, Vice-President of the Commission. − Mr President, this proposal is indeed a major reform that this Parliament and all the institutions should be proud of, because it will enable us to build bridges between the different judicial systems in our Member States.

I think that this is an important step, even if it was not possible to agree on everything, for instance arbitration or jurisdiction rules applied to industrial action. But it is certainly an important step in the right direction, and other steps will follow. I also thank those colleagues who have underlined how long the discussion on such subjects has already been going on, with no possibility of moving forward until we got the Treaty of Lisbon, which allowed us to take the steps which are needed in order to build up the contributions of all systems in all Member States in a way that can be taken seriously.

We are putting into practice a principle of ‘full faith and credit’ in the mutual recognition of judicial decisions. This means that we recognise and implement decisions by the national courts, ensuring that they are implemented in another jurisdiction as if they were being implemented domestically. That is what mutual recognition is about and that is what we need if we want to have freedom of movement, not only of goods and services, but also of citizens and of judicial decisions.

This project which you have put on the table today will really benefit citizens and businesses and, historically speaking, it will also be one of those important steps in order to have a real continent of justice tomorrow.

  Tadeusz Zwiefka, sprawozdawca. − Panie Przewodniczący! Chciałbym serdecznie podziękować koleżankom i kolegom za dyskusję, za przedstawienie poglądów. W pełni zgadzam się z podsumowaniem, które przed chwilą wygłosiła pani komisarz Reding.

Pragnę dodać, że kiedy dwa lata temu przystępowaliśmy do prac nad tym dokumentem, każda z instytucji – Komisja, Parlament i Rada – miały swoje ambicje i wyobrażenia, jak te prace powinny przebiegać i czym powinny się one skończyć. Dzisiaj mogę powiedzieć jedno: mam absolutną pewność, że nie zepsuliśmy dobrze funkcjonującego instrumentu prawnego, lecz go poprawiliśmy. Mam absolutną pewność, że europejska kultura prawna, że jej europejski obszar został wzmocniony, że obywatele, konsumenci, pracownicy, szefowie i właściciele firm dostają do ręki instrument, który pomoże im lepiej funkcjonować we wspólnym, jednolitym rynku.

Jestem głęboko przekonany, że Parlament przyjmie ten dokument i z niecierpliwością będę oczekiwał przyjęcie go przez Radę Europejską, abyśmy mogli wspólnie powiedzieć, że wykonaliśmy dobrą pracę. Raz jeszcze wszystkim serdecznie dziękuję.

  Der Präsident. − Die Aussprache ist geschlossen.

Die Abstimmung findet am Dienstag, 12 Uhr, statt.